17, 18, 19 december 2001, Groningen, Tilburg, Amsterdam
Merlijn Twaalfhoven’s
LA VIE URBAINE v e r v o l g p r o j e c t
v a n
d e
J N M P r i j s
i n
2 0 0 1
Wij bedanken met naam en toenaam de volgende personen voor hun belangeloze en immer inspirerende medewerking: Eric Tulfer (Gemeente Tilburg) Iris Nutma (Gemeente Groningen), Annemieke Woldring (VVV Groningen), Herbert van Hasselt (Stichting De Oude Kerk, Amsterdam). Verder werkten ruimhartig en belangeloos mee: de VVV Stad Groningen de Stads-VVV Tilburg, Muziekhandel Cadena Lirica (Groningen), de besturen en (technische) medewerkers van Der AA-Kerk in Groningen, De Avenue in Tilburg en De Oude kerk in Amsterdam. En natuurlijk de besturen en leden van de Fanfare Combinatie Wilhelmina Oranje en het Andels Fanfarecorps. Bedankt jongens en meiden! Sponsors en subsidiënten: DECC Internet Van Bijlevelt Stichting Maurits v. Kattendijke Stichting Lindenbaum Grafimedia Amsterdam Gemeente Tilburg Gemeente Groningen Deze evaluatie is geschreven door: Jur Naessens en Pieter Voeten Vormgeving: DECC Artists (www.decc.nl) Fotografie: Jan Blankestein (stichting Amsterdam PhotoArt), e.a.
02 LA VIE URBAINE
Introduktie
Het is ons een groot genoegen U - sponsors, subsidiënten en andere betrokkenen - een evaluatie te kunnen presenteren van "La Vie Urbaine", het opzienbarende project dat in 2001 door de Stichting Jur Naessens Muziekprijs werd gerealiseerd. Een groot publiek in Groningen, Tilburg en Amsterdam was op 17, 18 en 19 december getuige van manifestaties met een uniek (eenmalig) karakter, op uitzonderlijk hoog muzikaal en theatraal niveau. De inhoudelijkheid van "La Vie Urbaine" sluit naadloos aan bij alles wat onze Stichting artistiek beoogt als verrassende muziekcompetitie, waar vernieuwing en samengaan van genres en disciplines wordt aangemoedigd. Naast ondersteunende overheden, sponsors en VVV's, danken wij met nadruk zij die direct betrokken waren bij de praktische realisatie van het project, als daar zijn: de componist en regiseur, fanfares, muzikale solisten, Mosaïc, choreograaf en dansers, de DJ, couturiers en mannequins, de lichtontwerper, technici en technische assistenten, algemene assistenten, medewerkers van catering en transport, en ieder die betrokken was bij en verantwoordelijk was voor publiciteit, administratie en secretariële ondersteuning. Amsterdam. maart 2002 Stichting JUR NAESSENS MUZIEKPRIJS Namens het bestuur, Han Reiziger - voorzitter
LA VIE URBAINE 03
5 8 7 Inhoudsopgave:
1.De tocht naar een haalbaar concept 2.La Vie Urbaine 3.Werkwijze en communicatie 4.Een woord van dank, achter de schermen 5.Sfeertekening: La Vie Urbaine in de oude kerk 6.De publiciteit en het rendement 7.Door de ogen van: Merlijn Twaalfhoven 8.Medewerkers: La Vie Urbaine 9.De Jur Naessens Muziekprijs
04 LA VIE URBAINE
De tocht naar een haalbaar concept
1.
Een afgeleide doelstelling van de Stichting Jur Naessens Muziekprijs is om de winnaar(s) van de prijs podium te bieden in het jaar na het jaar dat de prijs werd gewonnen. In de praktijk komt dit neer op de organisatie van een korte tournee. Tijdens zo'n tournee wordt tevens de aandacht gevestigd op de mogelijkheid zich als kandidaat voor de prijs aan te melden, waarvan de volgende Finale in oktober 2002 zal plaats hebben. De winnaar van de Finale op 24 oktober 2000 in Amsterdam was Oene van Geel met zijn onorthodox (jazz) kwartet "Mosaïc". De aanvankelijke opzet was een tournee voor het kwartet van 5 of 6 concerten in kleine zalen in de maand oktober 2001. Oriënterende contacten zijn gelegd met kleine podia in onder meer Amsterdam, Groningen, Den Haag en Tilburg. In de zomer daaraan voorafgaande won Oene met een trio een grote muziekprijs, waaraan eveneens een tournee van meer dan 15 concerten was gekoppeld. Bij dit programma was voor de formule gekozen: het trio als hoofdact en "Mosaïc" als supporting act. De opzet van deze tournee was, ook publicitair, dermate ambitieus en aantrekkelijk, dat die zich moeilijk liet combineren met een JNMPrijstournee in dezelfde periode bij een aanzienlijk bescheidener opzet. Met spijt hebben we de planning van een "Mosaïc" tournee moeten staken. Er bleef natuurlijk de noodzaak met een opzienbarend project aan de JNMPrijs naamsbekendheid te geven. Immers, de sluiting van de termijn van inschrijving voor de 2de Editie was bepaald op 28 januari 2002.
het trio als hoofdact en "Mosaïc" als supporting act.
LA VIE URBAINE 05
Altviolist en componist Merlijn Twaalfhoven (25) wordt geruime tijd met belangstelling gevolgd vanwege zijn opzienbarende muzikale projecten waarbij hij uiteenlopende muzikale en andere artistieke disciplines bijeenbrengt; kunst die regelt, ontregelt, provoceert, behaagt en in elk geval vernieuwt binnen het geregelde cultuuraanbod. In die zin vinden zijn activiteiten aansluiting bij de doelstelling van de JNMPrijs; taboeloos programmeren, baanbreken en vernieuwen wordt beloond, topkwaliteit. Al jaren geleden nam hij het initiatief tot "Plankgas" in een klein theater op het A'damse Binnen Gasthuisterrein dat nog steeds voortgang heeft. Met medeweten van (en beperkte financiële ondersteuning door) de directies van de diverse kunstvakopleidingen doen op het podium aankomende kunstenaars hun "ding". Er is een streven naar intergratie van kunstvormen, en de uitvoerenden hebben in elk geval goed contact. Het resultaat laat ruimte voor vraagtekens.
de JNMPrijs besloot Merlijn Twaalfhoven te vragen een opzienbarend project te bedenken. Merlijn nam als componist en regisseur in het voorjaar 2001 het initiatief tot "La Vie n'est pas un Chocolat"; totaaltheater tijdens een juliweekend in een verlaten scheepswerf op het desolate ADM-terrein in het havengebied van Amsterdam Noord. Orkestmusici (100), acteurs en dansers, ruimtelijk opgesteld. Ongemerkt gaat de gecomponeerde muziek over in een dance party door DJ Eddie de Clercq. De avond was overrompelend, de integratie was ditmaal onomstreden en het niveau was verbazingwekkend hoog. Het stichtingsbestuur van de JNMPrijs besloot Merlijn Twaalfhoven te vragen een opzienbarend project te bedenken voor het late najaar. Als locatie koos Merlijn de hoge ruimte met ruimschoots galm in oude kerken, midden in de stad: "La Vie Urbaine".
06 LA VIE URBAINE
La Vie Urbaine
2.
Eind juli had een oriënterend gesprek plaats tussen producent (en hoofdsponsor) Pieter Voeten en Merlijn Twaalfhoven, is aan Merlijn de opdracht verstrekt en werden de werkzaamheden afgebakend. Merlijn was als componist en regisseur artistiek verantwoordelijk, en Pieter was als producent verantwoordelijk voor de organisatie, financiering en praktische realisatie. De eindverantwoordelijkheid van het project berustte vanzelfsprekend bij de Stichting JNMPrijs. Voor de financiële dekking stelde de DECC / Pieter Voeten zich garant. Locaties en fanfares Overeengekomen werd La Vie te brengen in kerken in: Maastricht (15/12), Groningen (17/12), Tilburg (18/12) en Amsterdam (19/12).
La Vie Urbaine werd aldus uitgevoerd in:
GRONINGEN TILBURG AMSTERDAM
DER AA-KERK DE AVENUE DE OUDE KERK
Maastricht Matthias Kerk Juliana Fanfare Maastricht Groningen Der AA-Kerk CWO (Combinatie Wilhelmina Oranje) Fanfare Groningen Tilburg Hasseltse Kerk Andel’s Fanfare Corps Amsterdam De Oude Kerk CWO Fanfare, Andel’s Fanfare Corps, Juliana Fanfare Maastricht Tegenvallers Het evenement in Maastricht is niet doorgegaan. Het kerkbestuur cancelde de afspraken tussen de pastoor en de producent. Vervolgens zegde ook de Limburgse fanfare de medewerking op. Besloten is om op deze late termijn geen alternatief in Maastricht te zoeken en de beschikbare creativiteit, energie en gelden te investeren in een kwalitatief betere afwerking van de resterende manifestaties. Samenwerking met de Hasseltse Kerk in Tilburg verliep dermate capricieus dat de producent besloot een andere locatie te zoeken. Het werd de Avenue, beter bekend als de voormalige popzaal"Noorderlicht". Ondanks het feit dat het hier geen kerk betrof is zeer verrassend de muziek in deze onder-acoustische ruimte uitstekend tot haar recht gekomen.
LA VIE URBAINE 07
Werkwijze en communicatie
3.
In de aanloopfase - al tijdens de eerste afspraken - bleek dat Merlijn zich maanden terug had vastgelegd om in oktober en november symposia en workshops te verzorgen in Japan en pas in de eerste week van december terug in Nederland zou zijn. In augustus en september dienden daarom de volgende artistieke zaken te zijn afgerond: Hernieuwd contact met Mosaïc. Het vinden van fanfares, een DJ en een choreograaf. Merlijn koos fanfares en DJ. De choreografe werd gevonden op advies van een jurylid. Voltooiing van de partituur van La Vie Urbaine, inclusief de cues bij de overgangen van Fanfare naar Mosaïc, van Mosaïc naar DJ en Fanfare, en van Fanfare naar DJ Zash. Partituur en partijen werden verzonden naar de fanfares. Data voor repetities door de fanfares o.l.v. Merlijn in de eerste helft van december werden vastgelegd. Merlijn maakte goede afspraken met Mosaïc en DJ. Wegens tijdgebrek werden door Merlijn een paar specialistische klussen gedelegeerd; de choreografe vond een danser en 2 danseressen, en gaf deskundig advies over een lichtontwerper. Eind september stapte Merlijn op het vliegtuig naar Tokio. Twee maanden is er (soms letterlijk) driftig ge-e-maild tussen Nederland en Japan.
08 LA VIE URBAINE
Voor inzicht in de projectontwikkeling en de communicatieprocessen binnen de Vie-equipe dient het volgende ter toelichting: In augustus was de Vie-begroting in feite nog de Mosaïc toernee begroting (ca. f. 25.000,--). De gehele opzet van La Vie was naast artistiek erg aantrekkelijk, in alle opzichten zeer ambitieus. De producent heeft zich dat gerealiseerd, de begroting aangepast en mede financiers gezocht (en gevonden). Alle activiteiten onder auspiciën van de JNMPrijs dienen van hoge kwaliteit te zijn, en de medewerkers dienen aan hoge artistieke en professionele normen te voldoen. Zij hebben vaak kleine wensen vanuit een vakmatige opstelling die, gehonoreerd, de begroting onverantwoord belasten.
Alle activiteiten onder auspiciën van de JNMPrijs dienen van hoge kwaliteit te zijn Het gevoerde (en te voeren) artistieke beleid heeft vanzelfsprekend praktische (financiële) consequenties. De producent heeft getracht zich overwegend tot het produceren te beperken. Evenwel heeft hij daarnaast inhoudelijke initiatieven vanuit de artistieke staf incidenteel moeten kanaliseren - in de ruimste (!!!) zin van het woord - als de financiën dat vereisten. Op inhoudelijk gebied heeft de producent enkele (buitenmuzikale) theatrale acts aan de productie toegevoegd. Aan het einde van de avond: het element van "geur en smaak" door Beekvelt’s Culinaire Karavaan, een kleine hoeden(mode)show in Tilburg en een grote hoedenshow in Amsterdam, in samenwerking met modeontwerpers Maria Driessen, David Vos en Simon de Boer. Deze toevoegingen waren binnen het kader van Merlijn’s regie te realiseren. In de slotfase van de avond, waar DJ Zash een loungeachtige sfeer neerzet, werd in Tilburg meegewerkt door live musici (vrienden van Zash) en dat gebeurde ook in Groningen (leerlingen van het conservatorium).
LA VIE URBAINE 09
Een woord van dank, achter de schermen
4.
De financiering en organisatie van de techniek achter La Vie is behoorlijk ingrijpend geweest. Want de Stichting JNMPrijs is geen tourorganisator en werkt met louter vrijwilligers. Zij probeert zoveel mogelijk geld in mensen te steken en niet in de huur van zalen of de organisatie van zaken.In eerste instantie werd La Vie dan ook als een akoestisch, kleinschalig project beschouwd, met uitvoeringen in of in de buurt van Amsterdam. Maar toen de omvang van het project duidelijk werd, devolumes van de kerken beter bekend, de afstanden die gereisd moesten worden, de benodigde verlichting, het transport van het ongelofelijk aantal uitvoerenden, de bijbehorende verzorging; toen moesten de plannen bijgesteld worden en moest een aanvullend budget gevonden worden. Het grote gevaar blijkt erin te schuilen dat projecten als La Vie een grote mate van creatieve groei kennen en het daarom op voorhand moeilijk is om goede inschattingen van kosten en budgetten te maken. Het binnen de perken houden van kosten vraagt discipline en inlevingsvermogen van de componist, regisseur en techniek. Toch mag geconcludeerd worden dat met redelijk beperkte middelen een mooi plaatje is neergezet. Techniek speelde geen hoofdrol maar was uiteindelijk in balans met de grootte en de aard van de uitvoeringen. Randverschijnselen als EHBO-voorzieningen, veiligheid voor, tijdens en na de uitvoeringen, het transport van mensen en materialen op een verantwoorde wijze en natuurlijk de catering van alle medewerkers hebben veel tijd en aandacht binnen de productie gevraagd. La Vie had echter een onbehoorlijk geluk met alle technische, logistieke en cateringmensen! Zeer gemotiveerd, altijd op tijd, attent, elkaar ondersteunend, improviserend en met groot plezier in de pauzes, de gezamenlijke maaltijden en in de ‘achterbus’. Toeren kan ook zijn charmes hebben en schept een duidelijke en vrolijke band met elkaar. Een van de belangrijke aspecten die zeker bij de JNMPrijs horen. Zaken als productietechniek en tourorganisatie behoren gelukkig nog steeds niet tot de standaardwerkzaamheden van de Stichting. Het een en ander heeft het bestuur wel geleerd een vaste staf in het leven te roepen van licht- en geluidstechnici, administratieve medewerkers en regiemensen. Deze vaste groep van vrijwilligers komt te werken onder verantwoordelijkheid van Loes Bazen. Al bij de eerstkomende nieuwe editie 2002 zal het nut van deze groep zichzelf vast en zeker bewijzen. Ook met betrekking tot dit aspect is La Vie dus een duidelijke aanjager geweest die onze manier van werken zeker heeft geprofessionaliseerd. Een woord van dank voor de mensen achter de schermen is absoluut op z’n plaats, waarvan acte!
010 LA VIE URBAINE
5.sfeertekening:
La vie urbaine in de oude kerk
Drie keer is La Vie Urbaine uitgevoerd. Hoewel er sprake is van een script en een partituur, bieden deze zoveel ruimte dat de uitvoeringen globaal identiek waren, maar elk voor zich ook weer totaal anders. De Amsterdamse uitvoering was het meest spectaculair. Een aantal factoren speelden hierbij een rol: de gigantische 15de eeuwse ruimte, de barre weersomstandigheden, en het grootste aantal medewerkers (ca.140). Een beschrijving van dit evenement is evenwel representatief voor de tournee. Woensdag 19 december, Oude Kerk, Amsterdam 20.15 uur Buiten sneeuwt het. De kerk gaat open. Publiek komt binnen en is (onaangenaam?) verrast: in de kerk is het kouder dan buiten, er is nauwelijks verlichting, er is nergens een podium te bekennen. Bizar. Als "lichtpunt" in de kille onherbergzame ruimte: de kraam van Beekvelt’s
Fel licht door spots. Centraal in de kerk een podium. Jazz kwartet"Mosaïc" Culinaire Karavaan; warme chocolade en glühwein, gratis voor de verkleumde bezoekers. Plots klinkt er achterin een hoornsignaal, voor in de kerk wordt dit beantwoord door diep gegrom van een tuba.Stilte. Nieuwkomers verdringen zich rond de kraam voor een hete versterking. Nauwelijks hoorbaar tromgeroffel, crescendo, er staan wel tien trommels, rondom in de kerk: fortissimo, het klinkt als een veldslag. Stilte. 21.00 uur Overal in de kerk staan koperblazers, saxofonisten en slagwerkers in het donker. Het publiek doolt door de duistere ruimte, slechts verlicht door mijnwerkerslampjes die de muzikanten op hun hoofd dragen om hun noten te kunnen lezen. Langzame melodieën van de saxen worden overspeeld door agressief staccatogeweld van de trompetten. Een passacallia van pauken, xylofoon en klokkenspel. Alle blazers verenigen zich in een statig koraal. La Vie verovert de ruimte. 21.40 uur Fel licht door spots. Centraal in de kerk een podium. Jazz kwartet "Mosaïc": violist Oene, klarinettist Jorrit, gitarist Wiek en bassist Mark anticiperen op de fanfares, overstemmen de blazers en slagwerkers, en nemen geleidelijk La Vie over. In het publiek de dansers Claire, Jacqueline en Nico. Terloopse choreografieën, telkens ergens onverwacht, achter een pilaar een solo, en dan onverwacht pal voor het podium een dramatisch pas-de-trois. Oene heeft deze muziek opgedragen aan een onlangs overleden vriend. Wat bij deze groep ontbreekt zijn de drums, maar die worden niet gemist want deze musici rappen op hiphop niveau. Rauwe ritmiek wordt gevolgd door een lyrische passage. Toch drums?
LA VIE URBAINE 011
DJ Zash mengt zich met de band. Een wonderlijk samengaan van draaitafels en live muziek.
David Vos
22.30 uur Zash neemt bezit van de avond met dance en er ontstaat een relaxte loungesfeer. Nu klinken er weer van alle kanten in de kerk blazers. Vanuit de verte roffelen de pauken. Er vormt zich een zwarte stoet vrouwen. Langzaam gaat het voorwaarts, rondom de kerk door. Licht gloeit op bij de catwalk. Daarop de 75-jarige David Vos, al 50 jaar prominent in de hoedencouture. Voor hem op een tafel hoogopgetast zijn creaties, en elke dame krijgt de hoed die haar past, sober zwart, grijs, wit, of felgekleurd, uitbundig, potmodel of breedgerand, met voile of veren of beide. Daar gaan ze, alle veertig, fel verlicht, en met applaus bewonderd door het verbaasde publiek. Een beter geluidsdecor dan Zash is niet denkbaar. David, chapeau !! 23.15 uur Geuren mengen zich met de muziek. Het witte corps van Beekvelt gaat de kerk rond met schalen poffertjes. Iedereen z’n portie. De glühwein valt niet aan te slepen. En de koude is verdreven. Er wordt gedanst tussen podium en draaitafels. Politie in de kerk (?!): "De buren hebben gebeld wegens overlast". Het wordt toch steeds drukker op de dansvloer. Ten slotte voert La Vie Urbaine het publiek naar de uitgang, de nacht in.
Simon de Boer
Maria Driessen
“50 jaar hoedencouture door David Vos ontaardt in een grandioze modeshow binnen La Vie Urbaine”
012 LA VIE URBAINE
De publiciteit en het rendement
6.
Publiciteit voor La Vie Urbaine diende 2 doelen: 1.bekendheid geven aan en het werven van publiek voor de voorstelingen 2.bekendheid geven aan de JNMPrijs en het werven van kandidaten. Binnen het kader van de financiële beperkingen is geen middel onbenut gelaten. Internet Op de website van de JNMPrijs is een sub-website aangebracht met een geheel eigen vormgeving, vervaardigd in eigen beheer door Michelle Kortekaas. Deze bevatte: algemene info over La Vie, bio’s van Merlijn, Mosaïc, choreografe Tamara Roso, David Vos, vermelding van overige medewerkers en sponsors, en de speellijst. Dit alles rijk geïllustreerd met portretten en o.m. foto’s van locaties. Ten behoeve van de pers konden de portretten worden ge-download. Deze sub-website was vanaf begin november volledig operationeel. Persberichten Twee persberichten werden verzonden op 25 oktober en 29 november. In het begeleidend schrijven van het 1ste persbericht werd het 2de persbericht aangekondigd. De persberichten waren gericht aan: landelijke dagbladen, het ANP, de GPD, en dag- en huis-aan-huisbladen in de regio’s Maastricht, West-Brabant, Amsterdam en wijde omgeving en Groningen/ Assen, de (landelijke) weekbladen, de (glossy) maandbladen, de muziekbladen, de muziekredacties en actualiteitprogramma’s van publieke en commerciële omroep, de regionale en locale omroep. Een dag voor het verzenden van het 2de persbericht ontvingen de meeste geadresseerden een (nouveauté) "gesproken" e-mail waarin de komst van dit pers-bericht nogmaals werd aangekondigd. Publicaties Vooraf werden interviews met Merlijn gepubliceerd in Het Parool en het Nieuwsblad van het Noorden. Merlijn was voor de radio te horen op 16 december (AVRO,NPS,NCRV) en op 17 december ( Radio Hoog / Groningen, Radio 192). Een interview met Oene van Geel (Mosaïc) werd op 17 december door de NCRV-radio uitgezonden. Het Nieuwsblad van het Noorden en het Brabants Dagblad publiceerden recensies.
internet: www.JNMPrijs.nl/vie LA VIE URBAINE 013
Flyers, posters en advertenties In de huisstijl van La Vie werden affiches (formaat A2) en flyers (formaat A6) vervaardigd. Als vanouds was ‘huisdrukkerij Lindenbaum’ bereid op gulle wijze het tot stand komen van het drukwerk te verzorgen. De distributie van de affiches werd - ca.2 weken voor de voorstellingen professioneel verzorgd door Plak&Co op/aan buiten-locaties in Tilburg (50x), Groningen (100x) en Amsterdam (100x). Deze wijze van distributie was zonder meer duur, maar de producent wilde geen middel onbeproefd laten om de zalen "vol" te krijgen. Vanuit Amsterdam werden 4 weken voor aanvang van de voorstellingen affiches toegezonden naar de volgende instanties en organisaties in Groningen (15x), Tilburg/Breda (28x) en Amsterdam (42x): universiteiten en kunst-vakopleidingen, muziekscholen, orkesten, theaters, (blad)muziek- en instrumentenwinkels en café’s waar "jong" publiek komt. Zij kregen ook elk 30 flyers opgestuurd. Daags voor de voorstellingen in Groningen en Tilburg verscheen er een (2 koloms) advertentie op de voorpagina van Nieuwsblad van het Noorden en Het Brabants Dagblad. Locale publiciteit en voorverkoop Bij publiciteit in Groningen en Tilburg werd gebruik gemaakt van de kanalen van de locale V.V.V’s, waar tevens toegangskaarten in de voorverkoop verkrijgbaar waren. De voorverkoop in Amsterdam verliep via de kassa van de Oude Kerk. Als mogelijke voorverkoopadressen werd contact opgenomen met de 3 conservatoria in de concertplaatsen. Hoewel zij hadden toegezegd mee te willen werken, hebben wij nadien nauwelijks enige actie van deze instituten geconstateerd. Daar werden dus NUL kaarten verkocht. Bezoekers De manifestaties in Groningen en Amsterdam werden goed (300/400) bezocht. Het bezoekersaantal in Tilburg (30) viel tegen. Maar ook in Tilburg is door alle medewerkers gemotiveerd en uiterst professioneel een goede prestatie geleverd. Veel bezoekers - vooral in Amsterdam waren persoonlijke gasten, uitgenodigd door de medewerkers en sponsors. Totaal werden voor de 3 voorstellingen niet meer dan ca. 100 kaarten verkocht.
Brochure Kaartjes en consumtiebonnen 014 LA VIE URBAINE
Coda De medewerkers, staf en het productieteam kijken, ondanks kleine tegenvallers, met een uitstekend gevoel terug op La Vie Urbaine. Met beperkte middelen en mankracht is in een relatief korte tijdsspanne een manifestatie gerealiseerd, uitgesproken origineel en op een zeer hoog niveau uitgevoerd, waar iedereen - terecht - trots op is. Teleurstellend was de geringe publicatiebereidheid van de (landelijke) pers. De Stichting realiseert zich dat december een maand is met tal van culturele (en andere) evenementen. De kranten zelf stellen hun prioriteiten en dulden daarbij geen invloed van buitenaf. Hoewel de kerken in Groningen en Amsterdam goed bezocht werden konden er per avond makkelijk nog tientallen bezoekers bij. Zonder een uitgesproken negatief gevoel over de Tilburgse manifestatie te hebben, dient geconstateerd te zijn dat de opkomst aldaar "bedroevend" laag was. Vermoed kan worden dat meer aandacht van de landelijke pers vooraf, meer publiek had kunnen genereren. La Vie Urbaine heeft een aantal karakteristieken waarvoor zeer bewust is gekozen. De jonge Merlijn Twaalfhoven, hoogbegaafd als componist maar nog vrijwel onbekend, het (nog steeds een beetje) onbekende Mosaïc als onorthodox (en soms weerbarstig) jazzkwartet en de nog relatief weinig bekende DJ Zash. Drie uiteenlopende muziekdisciplines vinden elkaar in een moedig en stoutmoedig experiment ! Dit artistieke principe heeft alles te maken met de opzet van de Jur Naessens Muziekprijs. Bij de JNMPrijs en alles wat de gelijknamige Stichting onderneemt worden de gebaande en makkelijk begaanbare muzikale paden gemeden, evenals goedkoop succes, glamour zonder inhoud en een commerciële bedoeling. Zolang de Stichting deze artistieke
Ook in die zin is La Vie Urbaine een project dat herhaling, voortzetting en nadere uitwerkingverdient koers blijft volgen zal het publieksbereik zijn beperkingen kennen. Dat is te betreuren, maar het is niet anders ..... Dit zou kunnen worden opgevat als "belemmerend". Juister is het dit te beoordelen als de constante factor "uitdaging". Publiek te vinden voor een moeilijk, maar o zo mooi product. Het avontuur waar La Vie Urbaine voor staat. Ook in die zin is La Vie Urbaine een project dat herhaling, voortzetting en nadere uitwerking verdient !! LA VIE URBAINE 015
7.Door de ogen van:
Merlijn Twaalfhoven In juni j.l. ben ik door de JNMPrijs benaderd om mijn eindexamen voorstelling “La Vie n’est pas un Chocolat” in reprise te brengen als illustratie van de doelstellingen van de JNMPrijs: Vrijheid, Blijheid, Meesterschap (of met andere woorden: nieuw, toegankelijk en artistiek relevant). Hoewel mijn voorstelling van afgelopen zomer een onherhaalbare monsterproductie was, was ik opgetogen en vereerd, mijn ervaringen hiervan te kunnen aanwenden voor het maken van een nieuw project met dezelfde kernelementen: de verbondenheid van klank en ruimte, en het samensmelten van kunstvormen. In eerste instantie dachten we het project, gezien het beschikbare budget, geheel akoestisch en no-tech te kunnen houden. Binnen enkele brainstorms groeide het geheel echter totaal uit zijn voegen, en het was heel opwindend te zien hoe, naar mijn ervaring, het enthousiasme evenredig groeide met de zakelijke roekeloosheid.
Toen ik in oktober voor 2 maanden naar het buitenland vertrok, was de compositie klaar en opgestuurd naar de orkesten, Tamara Roso was aan Mosaïc gekoppeld, ik had met DJ Zash al een aantal platen uitgekozen en was Henk onderweg naar Kräuterkirchen voor 200 liter Glühwein. Bij terugkomst waren er een aantal organisatorische aardverschuivingen, en aanvankelijk was het ook even wennen aan het idee van 100 hoedenjufvrouwen. Toch beschouw ik het juist als een heel sterk punt dat het concept ruimte biedt voor aanpassing en incorporatie van spontane of locatiespecifieke elementen. Ik had ook wel gehoopt dat Mosaïc, Zash en Tamara in mijn afwezigheid meer samen geëxperimenteerd zouden hebben, maar wist eigenlijk ook wel van te voren dat, zeker met zeer drukke en professionele artiesten, spontaniteit lastig te plannen is. De spontane verschijning van jamlustige locale musici was overigens weer iets te ongepland wat mij betreft, maar maakte de slotfase van de avond wel ongedwongen. Op dit moment werd het misschien wel duidelijk dat het publiek zo gewend is aan een duidelijk omlijste voorstelling, in de zin van afsluiting met een applaus. Nu wist men misschien niet wat nog serieus bedoeld was, en wat bij de informele, ongedwongen nazit hoort. Een verwarring die ik bewust heb willen toepassen, maar die ook best als een soort ineenstorting van de avond gevoeld zou kunnen worden. Door de samenwerking met de JNMPrijs heb ik een oude droom kunnen verwezenlijken, namelijk een muziekstuk schrijven voor de Oude Kerk. Ook was het heel fijn in Groningen op te kunnen treden voor een heel gemengd en ontspannen publiek. Aan het bizarre publieksvacuüm van Tilburg valt echter toch te zien dat het eigenlijk onmogelijk is met een nieuw en nog onbekend idee mensen het theater in te krijgen. Het publiek moet meegenomen worden door kennissen, houvast hebben aan bekende namen of van te voren het vertrouwen krijgen dat de sfeer hun bevallen zal. Al deze punten waren natuurlijk onderdeel van het publiciteitsoffensief, maar hebben in Tilburg helaas niet gewerkt. Toch is het ook echt mijn ambitie om niet alleen voor een publiek van insiders, collega’s en vrienden te werken, maar juist ook het niet-randstedelijke potentieel onder vuur te nemen. Misschien kan dit alleen niet op de conventionele manier, maar moet een afwijkend project meer ingebed worden in een op het oog bekende attractie. Het is moedig en bijzonder dat de JNMPrijs eigenlijk helemaal functioneert zonder banden met de gevestigde grote kunstinstellingen en fondsen. Het legt misschien ook wel de taaiheid bloot van het pionieren. Ik kan me echter voorstellen dat de prijs in enkele edities uit kan groeien tot een gerenommeerd instituut, en dan hierdoor dus ook aan potentieel publiek de overtuiging kan geven dat een voorstelling als “La Vie Urbaine” niet gemist mag worden. Amsterdam, 24 februari 2002 Merlijn Twaalfhoven
016 LA VIE URBAINE
8.Medewerkers:
La Vie Urbaine
Merlijn Twaalfhoven Oene v.Geel Jorrit Dijkstra Wiek Hijmans Marc Haanstra Tamara Roso Claire Philippart Jacqueline v.den Ham Nico Weggemans Saskia Mourik Michel Redeker Florian Ganzevoort Michelle Kortekaas Peter Hut Jur de Vries Tanja Sikkens Damar Jansse Henk Beekvelt David Vos Maria Driessen Simon de Boer Andel’s Fanfare Corps CWO Groningen modellen Amsterdam modellen Tilburg
compositie, regie viool, zang klarinet elektrische gitaar basgitaar choreografie dans dans dans DJ Zash lichtplan belichting grafische ontwerpen grafische ontwerpen geluid, algemene techniek productie assistentie algemene techniek culinair, 5 personen hoedencouture hoedencouture Tilburg poncho-ontwerp, kleding 50 personen 50 personen 40 Kringleden 3 personen
Solisten Groningen: Fulvio Buccafusco Marcos Moraques Steven Sluiter
contrabas gitaar saxofoon
Solisten Tilburg: Nicolette de Vries Marijn van de Linde Kumar Roozen Jonas Linnemann DJ Tilburg Dave Achterberg
bassiste gitaar piano drums scratching
Productie Arnout Hulskamp Dagomar Paulides Bertus Wilders Kristien van Dillen Joop Sibum Loes Bazen Pieter Voeten
videoregistratie videoregistratie transport productie administratie financiële administratie algemeen assistente producent
Jur Naessens
Pieter Voeten
Michelle Kortekaas
Kristien van Dillen
De Jur Naessens Muziekprijs
9.
Het initiatief tot het instellen van de Jur Naessens Muziekprijs werd in 1999 door enkele sponsors genomen. Na ruimschoots aandringen verleende Naessens toestemming zijn naam aan deze muziekcompetitie te verbinden. De JNMPrijs inventariseert, stimuleert en beloont originele en vernieuwende muziekprojecten door musici tot 36 jaar- in elk denkbaar genre, mits op hoog niveau uitgevoerd en niet uitsluitend bedoeld voor een gespecialiseerd (en goed geïnformeerd) publiek. Samenwerking met andere kunst- / muziek-disciplines wordt op prijs gesteld. De JNMPrijs is te winnen tijdens een publieke Finale die elke 2 jaar in Amsterdam wordt gehouden. Drie genomineerden strijden als finalisten om de JNMPrijs. De JNMPrijs (toen: f. 24.000,-) werd op 24 oktober 2000 voor het eerst gewonnen door Oene van Geel met zijn (jazz)kwartet "Mosaïc". De volgende Finale heeft plaats op 16 oktober 2002 in Amsterdam. Naast de JNMPrijs (€13.620,-) zijn er dan een substantiële 2de en 3de Prijs te winnen. Juryleden zijn (jonge) kunstenaars die activiteiten ondernamen die voldoen aan de criteria die de JNMPrijs stelt: Eleonore Pameijer (fluitist, producent), Corrie van Binsbergen (gitarist, componist, bandleider), Jurjen Hempel (dirigent), Henny Vrienten( componist), Oene van Geel (violist, bandleider), Sander Commandeur (acteur) en John Wisman (choreograaf, pedagoog). De jury staat onder voorzitterschap van Jur Naessens. Bestuur (1-1-02): Han Reiziger (vrz.) Pieter Voeten (secr./p.mr.) Kees Degenkamp Jan van Gestel Elsbeth Polak
- Musicus, muziekjournalist - Ondernemer - Psycholoog - Journalist / uitgever - Jurist / advocaat
Voor meer informatie: www.jnmprijs.nl
