498
2015 December +++ 01.12.15 Iñaki Egaña, de geschiedschrijver van de strijd van de Basken Iñaki Egaña mag de geschiedschrijver van “de Strijd van de Basken” genoemd worden. Hij behandelt in zijn boeken en krantenartikelen (in Gara) onderwerpen waar zich verder weinig historici mee bezig durven houden: ETA, de verdwenen en vermoorde Basken, de repressie, foltering (3.288 nooit opgeloste folterzaken!) de transitie van Dictatuur naar Democratuur en andere nooit-opgeloste schandalen... Iñaki Egaña wordt dan ook op de handen gedragen in de wereld van het radicale nationalisme… Nu verscheen er een nieuw boek: “Iheslariak Euskal Erbestea” dat kan vertaald worden als “Vluchtelingen, de Baskische buitenlanders” Het werk verscheen als “jaarboek” bij de Organisatie – Stichting “Euskal Memoria” die gedragen wordt door Basken die zelf een deel van die “memoria” zijn. Op de voorstelling van het boek was o.a. de voormalige ETA-leider, Eugenio Etxebeste Arizkuren, “Antxón”, aanwezig. Hij is in heel Baskenland bekend onder zijn ETA-alias “Antxón”.
Vanaf links: Eugenio Etxebeste, “Antxón” en Iñaki Egaña. Naast hem Ikerne Letamendi (*) en Mixel Mendiburu (de huidige voorzitter van “Anai Artea”, “Onder Broeders”) [(*) Ikerne Letamendi werd geboren in Parijs omdat haar vader, Txomin Letamendi, in de Burgeroorlog, als kapitein, Baskenland verdedigd had en de familie was moeten vluchten. (Later zou vader Letamendi in de gevangenis van Guadalajara aan de folteringen bezwijken.)] Antxón Etxebeste beschuldigt nu het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen van de VN ervan nooit een poot ten voordele van ETA-vluchtelingen te hebben uitgestoken: “De ballingen werden zelfs nooit als dusdanig erkend. “Ballingschap stond steeds gelijk met gevangenschap”. “ACNUR (Alto Comisionado de las Naciones Unidas para los Refugiados) antwoordde niet eens op onze vragen. Nooit werden we erkend als politieke vluchtelingen of vervolgde personen”! In het boek dat nu verscheen zegt Etxebeste dat hij soms moet lachen als hij mensen ziet die handtekeningen verzamelen voor ACNUR. “Ik zag ze zelfs als verklikkers bij de Spaanse autoriteiten”! “Het enig verschil tussen ballingschap en gevangenis was dat je in het eerste geval op eigen benen liep en in het tweede in een combi werd vervoerd”! Eugenio Etxebeste, Antton, vluchtte vanuit Baskenland naar Frankrijk. Nadien kwam hij terecht in Ecuador, Algerije en Dominicaanse Republiek. Er wordt geschat dat tussen 1936 en heden 170.000 kinderen om politieke redenen “emigreerden”. Velen keerden terug na het begin van WO II en na een oproep van de Baskische regering. Maar ten gevolge van de Franco - terreur vluchtten er tussen 1936 en 1960 nog eens 12.000, gevolgd door 3.000 die verbannen werden. Nadien keerden er nog velen terug maar de Zaak Yegorov, bewijst dat er nog open wonden zijn. In het boek van Iñaki Egaña kregen ze allemaal een naam, een gezicht en worden details vermeld. https://youtu.be/006EP5BP5ks
499
01.12.15 Zaterdag overleed in Bayonne Sergio Yegorov Aranceta, al 30 jaar “verbannen” uit Portugalete... Een Baskisch drama. Zaterdag overleed in Bayonne (in “Frans” Baskenland) Sergio Yegorov Aranceta, “Ruso”. Hij was 30 jaar geleden moeten vluchten uit Portugalete, voorbij Bilbao.
“Tot ziens en alle eer, Sergio De moeder van “Ruso” was één van de “Niñas de la Guerra” bij ons “Kinderen van Gernika” genoemd. Yegorov werd zodoende in 1953 in Rusland (Kalinin) geboren (vandaar zijn bijnaam (“Ruso”). Zijn broers en zussen vonden in ons land onderdak. In 1985 trok hij, samen met zijn vrouw, Nieves Sánchez, de grens over, op de vlucht voor de Spaanse Justitie. Hij zou info verzameld hebben die zou leiden tot de ontvoering, hetzelfde jaar 1985, van Juan Pedro Guzmán, bestuurder van Athletic Bilbao.
(L) Foto die moest bewijzen dat Guzmán in handen van ETA was. (R) Foto nadat Guzmán bevrijd was door een speciale politie-eenheid In 1989 werd Sergio Yegorov gearresteerd in Poitiers. Madrid eiste zijn uitlevering maar de Rechtbank beoordeelde de delicten waarvan Spanje hem beschuldigde “van politieke aard”. In januari 1991 werd hij op de vlieghaven van Roissy opnieuw opgepakt nadat hij met een vervalst paspoort naar Mexico wilde uitwijken. In mei 1998 werd hij in Toulouse nog gearresteerd als “ETA-liberado” (op de loonlijst bij ETA). Justitie “wist” toen dat hij op het punt stond om de grens over te steken om in Spanje een nieuw ETA-commando samen te stellen. Iñaki Egaña bracht hem eer op de voorstelling van zijn nieuwe boek.
500
01.12.15 Met ETA kwam “een nieuwe generatie die echter dezelfde oude route” diende te volgen… De eerste ETA - vluchtelingen die het land dienden te verlaten waren intellectuelen, universitairen die hadden geprobeerd de (door Franco verboden) Baskische Taal, Euskara, te helpen overleven. Zij wilden dat de Basken hun geschiedenis zouden kennen. Op hun vlucht werden ze aanvankelijk in Frans Baskenland opgevangen door de organisatie Ana Artea – Onder Broeders waarbij de kar werd getrokken door Pastoor Piarres Larzábal en voormalig Minister Telesforo Monzón, die zélf was moeten vluchten. Zij stonden de vluchtelingen bij die van de Préfecture verblijfsdocumenten moesten hebben. Ook werd er wat geld toegestopt en werk gezocht.
Larzábal droeg in zijn kerkje in Sokoa een zielendienst op toen zijn vriend (en voormalig Benediktijnermonnik) Eustakio Mendizábal, “Txikia, in april 1973, als ETA-topman, in een vuurgevecht met de Guardia Civil werd doodgeschoten.
In zijn geboortestadje, Azkaine, kreeg de “ETA-pastoor” van de parochianen een prachtig ereparkje naast de kerk. (eigen foto)
501
01.12.15 Met ETA kwam “een nieuwe generatie die echter dezelfde oude route” diende te volgen… Algemeen wordt Jose Luis Álvarez Enparantza, “TXILLARDEGI” beschouwd als de eerste balling van de nieuwe generatie. Hij leerde zelfstandig. In 1957 bracht hij zijn Baskischtalige roman “Leturiaren Egunkari Ezkutua” (“Het Geheime Dagboek van Leturia”) uit, hoewel het Baskisch niet zijn moedertaal was. Enparantza had zelfstandig de (verboden) Baskische Taal geleerd tijdens zijn studietijd in Bilbao. Het boek wordt beschouwd als het eerste moderne boek geschreven in het Baskisch. Onder Franco werd hij hiervoor gearresteerd en gevangengenomen. Als medestichter van ETA stak hij in Dantxarinea in 1960 de muga (de Baskische “screve”) richting Noorden over. Samen met Eneko Irigarai werden ze daar opgevangen door de priester Pierres Xarriton en door Agustín Zumalabe, een vluchteling van ’36. Txillardegi zou later in ons land terechtkomen waar hij in 1968 aanklopte aan het Leuvense Volksunie secretariaat, er kennis maakte met Willy Kuijpers en Walter Luyten en hen de Baskische kwestie verklaarde. Txillardegi verbleef 10 jaar in ons land en werkte bij de firma Hanon in Anderlecht. Jose Luis was linguïst - schrijver en de titel van één van zijn boeken zal ongetwijfeld uit zijn periode in ons land in zijn geheugen achtergebleven zijn.
Txillardegi in augustus 2007 (eigen foto) Eens terug in Baskenland gaf hij nog jarenlang les “Taal en Literatuur” aan de universiteit. Hij overleed op 14 januari 2012 op 82-jarige leeftijd. 01.12.15 Je moet maar durven! Er dreigt 2,5 jaar cel tegen Naroa Ariznabarreta, Ainara Ladron en Aritz Azkona, drie jongeren die op 13 januari 2007 op de A-8 (aan de betaalpost in Zarautz) het verkeer ophielden om te protesteren tegen de Rechtszaak waarin 5 leden van de jongerenorganisaties “Jarrai-Haika-Segi” terechtstonden. Omdat de Rechter vergeten was de beklaagden te verwittigen dat ze gearresteerd zouden worden als ze niet opdaagden werd de zaak op 2 maart uitgesteld.
Het drietal heeft nu besloten niet voor de Bloedraad te verschijnen. Ze willen op deze manier “testen” of ze inderdaad gearresteerd zullen worden! Verder staan ook nog Asier Alberdi en Saioa Zerain terecht in deze Zaak! Ze zijn aangesloten bij de organisaties om op deze manier “aan politiek” te kunnen doen. Méér niet!
502
01.12.15 Later deze maand, op 20 december, zijn er Nationale Verkiezingen in Spanje. Dit betekent dat er elke dag verklaringen gaan afgelegd worden die hoogstwaarschijnlijk vóór die 20 ste al geen enkele waarde meer hebben. Gisteren organiseerde de “onafhankelijke” “Linkse” “Kwaliteitskrant” El País een verkiezingsdebat tussen de partijleiders maar waarop Mariano Rajoy afwezig bleef! Daarna mochten de lezers kiezen wie ze de beste debater vonden. Bij El País is dat natuurlijk een linkse gabber. En de winnaar werd: Pablo Iglesias (Podemos) met 1,3 miljoen volgers (47.01% gevolgd door Albert Rivera (Ciudadanos) (406.000 volgers) of 28.90% en Pedro Sánchez PSOE (210.000 volgers) of 24.09%
02.12.15 Overdag in uniform. ‘s Nachts op weg met zaag en sloophamer... Enkele jaren geleden begon de organisatie “Nafarroa Bizirik 1512 - 2012” – “Navarra leeft” met het aanbrengen van gedenkplaten op plekken en/of gebouwen die in de geschiedenis van het oude Navarra een rol hadden gespeeld bij de verdediging van het land. Maar Spanje verrekt het toe te geven dat de Kroon van Navarra veel ouder is dan die van Spanje. De monoliet die in 2012 op de ooit strategisch gelegen rots van Unzué werd geplaatst werd vannacht vernield.
De inhuldiging in 2012: https://youtu.be/oqMJRGqGU60 En wat er gisteren van overbleef:
De daders moeten niet ver gezocht worden want de vorige maand schilderden ze er al “Viva España” op. En morgen houden ze je misschien staande in het verkeer…
503
03.12.15 In Madrid Barajas werd Oihana Garmendia uit Santurtzi “vrij” gelaten. Ze werd er per vliegtuig vanuit Frankrijk naartoe gebracht. Daar zat ze 6 jaar vast in gevangenissen in Fleury, Dijon en Bapaume.
Oihana Garmendia, samen met vrienden en verwanten in Barajas. Omwille van bureaucratische formaliteiten werd Garmendia “gewoon” 3 dagen te lang vastgehouden in Rijsel! “Basken pesten”!!! Wie hiertegen protesteert wordt “terrorist” genoemd. Er over berichten mag.... 06.12.15 In het massagraf van “Tres Cruces de Ibero” liggen mogelijk méér menselijke resten. Het massagraf van “Tres Cruces de Ibero”, langs de weg van Ororbia naar Ibero, in de buurt van Pamplona (EN NIET IN DE BUURT VAN OBANOS ZOALS EERDER VERMELD) blijft voor verassingen zorgen. Nadat pas onlangs ontdekt werd dat er meer lijken onder de grond werden gestopt dan “de 21 van Larraga” die in 1978 werden bovengespit blijk dat er nu méér ligt dan de resten van 20 anderen.
Aranzadi, de organisatie die zich met dit soort werk bezig houdt, vermoedt dat in 1978 niet iedereen van de “21 van Larraga” werd meegenomen.
504
06.12.15 In Portugalete overleed de moeder van Unai Bilbao. Ze kregen niet de kans afscheid van elkaar te nemen. Unai zit gevangen in Albolote (Granada) op 813 km van Bilbao en zijn moeder was al jaren te oud/ziek om die reis te maken. Ze zagen elkaar tijdens de laatste 4 jaren slechts 2 keren! Hij zou binnen twee dagen even naar huis mogen reizen maar toen duidelijk werd dit te laat zou zijn hielp herhaald aandringen niet. Bureaucratie!!!
Nadat hij in 2002 werd aangehouden zat Unai Bilbao achtereenvolgens in Soto del Real (op 361 km afstand van Bilbao), Valdemoro (422 km), Alicante (794 km), Puerto de Santa María (966 km) (waar medegevangenen hem mochten aanvallen), Málaga (935 km) en Albolote, waar hij de voorbije 5 jaar verbleef. Voorgaanden: - In 2007 stierf de moeder van Iñaki de Juana. Hoewel de Juana al 7 jaar vrij had moeten zijn (na ¾ van zijn straf had uitgezeten) mocht hij zijn moeder het laatste anderhalf jaar van haar leven niet zien. Toen hij haar dood vernam lag hij zelf in het ziekenhuis waarin hij aan een zware hongerstaking bezig is. - Pablo Gorostiaga mocht in 2013 geen afscheid nemen van zijn vrouw Judith Uriarte toen die na een lange ziekte in september 2013 overleed. - Unai Bilbao mocht dan wel zijn vrouw gaan bezoeken maar ze brachten hem niet op tijd naar haar toe. Hij had haar toen een jaar niet meer gezien. - Iñaki Erro (nu vrij) mocht wél afscheid nemen van zijn vrouw maar moest daarvoor (vanuit Almeria) een dag reizen. Onmiddellijk na het afscheid moest hij weer een dag reizen om opnieuw aan de andere kant van Spanje opgesloten te worden. - De gevangene, Mikel Izpura, uit Pamplona werd naar Murcia (op 1.500 km afstand) versleept terwijl zijn broer aan een terminale kanker leed en hij zelf ook ziek was. Het zichzelf steeds “democratische rechtsstaat Spanje” noemende apenland foltert de gevangenen door ze véél te ver van huis onder te brengen waardoor ze erg weinig bezoek krijgen. De familieleden worden mee - gestraft door ze op kosten te jagen en hen familiebezoek te ontzeggen... 08.12.15 02.12.15 Overdag in uniform. ‘s Nachts op weg met zaag en sloophamer... Nu werd de “mijlpaal” die werd aangebracht waar ooit het kasteel van Aibar – Oibar stond aangevallen. Ook het monument ter ere van de in 1936 gefusilleerde inwoners werd beschadigd Beide monumenten liggen slechts enkele meters van elkaar verwijderd.
Zelfde daders! Zelfde uniformen?
505
08.12.15 Overdag in uniform. ‘s Nachts op weg met zaag en sloophamer... Bij het monument voor de gefusilleerden van Aibar - Oibar werd tijdens het weekend de Republikeinse vlag gestolen.
De vlaggenroof werd vastgesteld door wandelaars die vanmorgen voorbij het monument kwamen in de zone “El Cerco”. Daarop begaven zich de burgemeester, een aantal raadsleden en bedienden van het stadhuis naar het monument. Er werd aangifte gedaan op het politiecommissariaat van de nabijgelegen stad Sangüesa - Zangoza.
Aibar (eigen foto 2013) Burgemeester Pedro Lanas sprak klare taal en noemde het “een aanval op de geschiedenis en de cultuur van Aibar maar ook op de verstandhouding en de vrijheid van de burgers maar vooral op de herinnering aan de stadsgenoten die in 1936 het leven verloren bij het verdedigen van hun republikeinse idealen. Deze gewelddadige agressie werd gepland en uitgevoerd door zieke geesten, intolerante en agressieve mensen die noch de cultuur, nog de geschiedenis van de inwoners respecteren. Ze vielen de democratisch genomen beslissingen van het gemeentebestuur aan en ze deden dat met voorbedachten rade, met geweld en bij nacht. Ze kunnen de democratische wil van de burgers van Aibar wel aanvallen en stelen maar de democratische wil van de burgers kunnen ze nooit doen plooien”. www.aibar-oibar.org
506
08.12.12 15 Bij “Tres Cruces de Ibero” gaan de opgravingen verder Voor het eerst bij dergelijke activiteiten was de (nieuwe) Regering van Navarra bij de opgravingen aanwezig.
Jimi Jimémez, Lourdes Errasti en Francisco, “Paco”, Etxeberria (met muts) , van Aranzadi, bekijken de resultaten van hun werk (foto: Patxi Cascante) Er wordt geschat dat er in kleine, afzonderlijke groepjes 11 inwoners van Pamplona begraven liggen, zes uit Puente la Reina, zes uit Obanos, drie uit Uharte Arakil (waaronder de burgemeester) twee uit Berbinzana en één uit Ondarroa. Verder nog verschillende politici en vakbondsleiders.
Er daagden voor het eerst ook een aantal politici op om hun interesse te tonen en dat werd wel gewaardeerd. Zo was er Ana Ollo, minister binnen de regering van Navarra en de burgemeester van Cendea de Olza, Moisés Garjón.
507
08.12.15 Verkiezingsdebat met 4 op TVE Bij het verkiezingsdebat op TVE ontbrak premier Mariano Rajoy die vervangen werd door zijn “vice première” Soraya Sáenz de Santamaría die vrijwel elke dag op TV iedereen komt bedreigen die niet in de pas van haar neo - fascistische PP stapt…
V.l.n.r. Pedro Sánchez (PSOE) Pablo Iglesias (Podemos) Albert Rivera (Ciudadanos) en Soraya Sáenz de Santamaría (PP). - Pedro Sanchez stelde zich kandidaat als de “enige garantie voor verandering”. - Pablo Iglesias wees vooral op de ontelbare zaken van corruptie en op de afwezigheid van Mariano Rajoy. - Albert Rivera wil regeringspresident worden en als dat niet zou lukken zal hij niet in een coalitie stappen. Pablo Iglesias wees er op dat in Spanje de helft van de werklozen geen enkele uitkering krijgt! Bovendien is 90 % van de arbeidscontracten tijdelijk en duren de meeste van die tijdelijke contracten niet langer dan één maand! Daarom vertrekken de jongeren naar het buitenland. Dit noemde hij alarmerend. Pedro Sánchez kwam enkel dingen beloven die zijn partij nooit waar kan maken zoals een minimum van 1.000 euro maandloon. Hij insinueerde dat de PP mogelijk aan de macht kan blijven dankzij Ciudadanos. Soraya Sáenz de Santamaría verdedigde de afwezigheid van Rajoy en wees er herhaaldelijk op dat ze in hun PP “een equipe” vormen die Spanje uit de crisis zal halen en de werkloosheid zal wegwerken. Maar als alle drie de tegenstanders de corruptie binnen de PP aanpakten werd ze duidelijk nerveus. Opvallend was dat er vrijwel met geen woord gerept werd over de buitenlandse politiek!!! EUROPA? Pablo Iglesias was de grote winnaar van het debat. Soraya Sáenz de Santamaría (PP) en Pedro Sanchez (PSOE) de verliezers: de grote partijen! Na de PPest niet de PSOE-Cholera ditmaal?
508
09.12.15 Inmiddels loopt de Rechtszaak tegen vier vermeende daders van de aanslag op Aznar De Zaak van de (mislukte) aanslag op toenmalig Regeringspresident José María Aznar is in het laatste stadium. Het is enkel nog wachten op de uitspraak. Het Openbaar Ministerie eist 70 jaar tegen de vier beklaagden. Toch zijn er geen directe bewijzen! Wel waren er (volgens de Guardia Civil “spontane”) “bekentenissen” en werd er “niet gefolterd”.
Juan Mari Mujika en Luis Iruretagoiena, tijdens de Rechtszaak bij de Spaanse Bloedraad (Javier LIZÓN / EFE POOL) Verder staan ook nog Pello Olano en Goio Jiménez terecht. Het gaat eigenlijk over een drievoudige poging tot aanslag in 2001 waarbij een lanceerinstallatie voor geleide wapens gebruikt werd. Tegen Luis Iruretagoiena wordt 72 jaar geëist. Tegen de overige drie één jaar minder! Die mindering kwam er omdat ze elke relatie met ETA ontkenden. Maar ze ontkenden ook de beschuldigingen!!!! Iruretagoiena verloor in 1983 zijn linkerhand en daardoor kon hij de “missiles” niet lanceren! “Ik kan niet eens een jachtgeweer gebruiken” haalde hij (tevergeefs) ter verdediging aan. Pello Olano vertelde hoe de “ondervragingen” verliepen: “We werden wel degelijk gefolterd! Voortdurend waren we het slachtoffer van zowel psychologische als fysieke folteringen. Ze schreeuwden steeds in mijn oren, sloegen me tegen het hoofd, deden me door de knieën zakken tot ik uitgeput omviel”. Eén van de Guardias verklaarde dat Olano zichzelf beschuldigde en “spontaan” ook zijn vrienden! Het O.M. erkende, behalve de verklaringen van de beschuldigden, “niet te beschikken over een direct bewijs”. “Dit zou onvoldoende zijn waren er niet de objectieve feiten die hun getuigenissen bekrachtigden.” De lanceergranaten werden in 2004 aangetroffen in Frankrijk en twee jaar later aan ETA overhandigd omdat ze niet goed werkten”.
Toen de moeder van beklaagde Pello Olano overleed werd hij vanuit de gevangenis van Jaén naar de gevangenis van Martutene (San Sebastian) overgebracht. In Lizartza waar ze begraven werd stond een “ontvangstcomité” met een spandoek waarop zijn vrijlating gevraagd werd. Ze kregen hun dorpsgenoot niet te zien. Wel de Guardia Civil. Die kwam hen wegjagen...
509
10.12.15 In steden waar een kazerne van de Guardia Civil ligt is de burgemeester van de radicale partij. Leitza is een oeroud en bijzonder mooi Baskisch stadje in het groene deel van Navarra. Toen de Guardia Civil er zich indertijd kwam vestigen betrokken ze het mooiste huis, een grote stadsboerderij. In steden waar een kazerne van deze driftkikkers lag regeerde vrijwel altijd de Radicale partij (Herri) Batasuna.
Gedenksteen in het centrum van Leitza die verwijst naar het jaar 1192 toen de stad van Koning Sancho “El Sabio” (“de wijze”) van Navarra de eerste stadsrechten kreeg. (eigen foto) Stadsfeesten worden steeds voorafgegaan door een “groet” van de burgemeester aan zijn stad. Ook in Leitza gebeurde dit. Burgemeester Mikel Zabaleta uitte daarin zijn ongenoegen over de inbeslagname van alle Herrikos in Baskenland en dus ook de Herriko Taberna van Leitza, “Torrea Elkartea”. De Spaanse Bloedraad heeft de burgemeester nu gedagvaard (op 21 december a.s.) op beschuldiging van “verheerlijking van terrorisme, ambtsmisdrijf en malversatie”. In Baskenland kregen in juni van dit jaar 107 Herriko tabernak deze behandeling en Zabaleta had dit “een verwerpelijke aanslag op de burgerlijke en politieke rechten” genoemd waarbij hij het recht eist “alle ideeën vrij te mogen uitdrukken”… Maar het zwaarste “delict” van de burgemeester was dat hij zich solidair verklaarde met “de stadsgenoten die niet aan de feesten kunnen deelnemen”. “Maite zaituztegu! We houden van jullie”. Het ging hier natuurlijk over de politieke gevangenen en daar mag je, van Madrid, niet van houden!!! De burgemeester reageert gepast: “Dit is een aanval op de vrije meningsuiting. Het is geen toeval maar een goed geplande politieke campagne”! Tot slot riep de burgemeester op om aan de komende protestmobilisaties deel te nemen.
510
10.12.15 Scheurtjes in het radicale front? Daniel Pastor Alonso breekt met de organisatie van ETA-gevangenen, PPK, en met de officiële partijlijn van Sortu “omdat die geen voorstanders (meer) zijn van Amnestie”. Hij zit een “levenslange” gevangenisstraf uit in Puerto III in Cádiz op méér dan 1.000 kilometer van Baskenland. Wat er precies gaande is of staat te gebeuren is voorlopig nog onduidelijk. Enkele verklaringen door ETA-leden die terechtstaan in Parijs zorgden blijkbaar voor “onrust”. Zij spraken over mogelijke Amnestie voor ETA-leden. Pastor laat in het openbaar weten dat die niet in zijn naam spreken: “En mi nombre NO”. “Ik sluit me hier officieel uit van de organisaties van het huidige, officiële radicale linkse nationalisme.” (“izquierda abertzale oficial”) Pastor verlaat zodoende de officiële partijlijn van Sortu en wil verder gaan in de strijd.
Daniel Pastor Alonso bij zijn arrestatie Hij noemt zichzelf “revolutionair militant van het proletariaat”...
Hij steunt nu de organisatie “ATA” (Amnistía Ta Askatasuna-Amnestie en Vrijheid) die voor een “generale amnestie” gaat en op 28 november in Bilbao opstapte in een manifestatie waaraan “slechts” 2.500 personen deelnamen. Pastor heeft verschillende honderden jaren cel voor de boeg voor verschillende dodelijke aanslagen.
511
11.12.15 Overdag in uniform. ‘s Nachts op weg met zaag en sloophamer... Opnieuw sloegen Spaanse “democraten” bij nacht toe. Ditmaal bij het Kasteel van Monjardín en bij het “Palacio de los Vélaz de Medrano” van Igúzquiza (in de streek van Estella) . Opnieuw werd een (gelijkaardige) slijpschijf gebruikt.
Foto bij de onthulling aan het Palacio de Igúzquiza in mei 2013. (foto: J. Ruiz.) De burgemeester diende klacht in bij de Politie van Navarra. Hij noemde het een “georkestreerde aanval”! De Politie van Navarra wijst in de richting van “uiterst rechts”.
Alle “wegwijzers”, “mijlpalen” die de voorbije jaren werden aangebracht op plaatsen waar verdedigingsforten van het koninkrijk Navarra lagen. In het zwart de gedenkstenen die aangevallen werden. (MAITANE BERNABEU) De eerste monoliet die aangevallen werd was die van Huarte, op 17 november. Twee maanden later waren Unzué, Aibar, Sangüesa, Monjardín en Igúzquiza aan de beurt. De politie (van Navarra) denkt dat het een “georganiseerde actie” is van een “kleine groep” personen van “extreem rechts” die enkel tot doel hebben symbolen aan te vallen die in de middeleeuwen dienst deden bij de verdediging van het koninkrijk Navarra tegen de aanvallen vanuit “Castilië”. Bij de eerste verdwijning, in Huarte, werd aanvankelijk nog gedacht aan metaalroof. De politie bezocht zelfs nog enkele schoothandelaars!!!
512
11.12.15 Met het oog op de verkiezingen van 20 december geeft de Spaanse Bisschoppenconferentie advies
Hoe karikaturist ARGOTE in de krantengroep “Noticias” de oproep door de Spaanse Bisschoppenconferentie aan de gelovigen ziet. De Papen vragen de gelovigen “in overeenstemming met hun geloof te stemmen”. Zegt de bisschop: “Toen Jezus ten hemel steeg ging hij rechts van God zitten. Ik herhaal ‘RECHTS’ ! ” 11.12.15 Het Comité Mensenrechten van de V. N. berispt Madrid wegens “inactiviteit” inzake FOLTERING De President van het VN-comité voor de Mensenrechten, de Argentijn Fabián Omar Salvioli, berispt de Spaanse Regering (nog maar eens) wegens inactiviteit inzake onderzoek naar klachten van Foltering en andere, gelijkaardige, praktijken zoals de onmenselijke behandeling van slachtoffers tijdens de Francodictatuur !
Fabián Omar Salvioli (midden), vandaag in Bilbao. Salvioli eist “een onmiddellijk antwoord” inzake foltering en inzake “historische herinnering” in overweging genomen dat de slachtoffers van de Francodictatuur tot op de dag van vandaag doorlopend inhumaan en vernederend behandeld werden. Op een conferentie over mensenrechten herinnerde de Argentijn eraan dat de Spaanse Staat in juli aan een onderzoek onderworpen werd. Sedertdien werd erop aangedrongen de folterslachtoffers te vergoeden. De Spaanse Staat antwoordde daarop, hautain als steeds, dat er geen Wet was waarin bepaald werd dat beslissingen van internationale organen in praktijk gebracht moesten worden. Volgens Salvioli is er binnen de Spaanse Staat een gebrek aan behoorlijk onderzoek inzake foltering en mishandeling en is er dus ook een gebrek aan een geschikte norm om deze feiten te stoppen. De weinigen die gestraft werden werd nadien “genade” geschonken! Folteraars gingen dus vrijuit! Het Europees Tribunaal voor Mensenrechten in Straatsburg veroordeelde Spanje al 7 keer wegens het niet onderzoeken van folterklachten! “Het kan niet dat het proces van waarheidsvinding, justitie en eerherstel aan de slachtoffers van mensenrechtenschendingen tijdens de Francodictatuur niet opschiet. Dit is onbetamelijk en inhumaan”.
513
13.12.15 Ahotsa.info onderneemt in Straatsburg gerechtelijke stappen tegen de “Muilbandwet” “Ahotsa.info” de Baskische organisatie die zichzelf “de stem van de stemlozen”, “de verdediger van de onverdedigden” noemt gaat een erg moedige actie ondernemen. Ze willen voor het Europees Hof van de mensenrechten in Straatsburg stappen ondernemen tegen de Spaanse Staat en de zg. “Ley Mordaza” “de Muilband- of Knevelwet”.
Protest in Iruñea – Pamplona tegen de Muilbandwet. (Iñigo URIZ / ARGAZKI PRESS) De bedoeling is deze wet te laten annuleren omdat hij ingaat tegen internationale overeenkomsten en verdragen die ook door de Spaanse staat ondertekend zijn en die eveneens in het Europees Verdrag van de Mensenrechten en in het Internationaal Pact Voor Burgerlijke en Politieke Rechten staan. Het initiatief zal voorgesteld worden in Barcelona door het platform ‘Defiende a quien defiende’ “Verdedig de verdediger” en het zal eveneens verdedigd worden door persfotografen van “Diagonal” (Madrid) en “La Directa” (Barcelona). Een brief van de gedelegeerde van de Spaanse Regering in Navarra, Carmen Alba, ligt aan de basis van deze actie. Zij liet Ahotsa.info weten dat er aangifte gedaan was door de Spaanse Politie wegens het gebruik van foto’s van politiemannen die zonder hun medeweten gemaakt waren en waarop die politiemannen herkenbaar waren. De foto’s waren getrokken bij een razzia van de politie op bar Ezpala op 11 juli van dit jaar. Door gelijkaardige “anti-muilbandacties” werden eerder al kranten als “Egin” en “Egunkaria” en het tijdschrift “Ardi Beltza” (“Het Zwarte Schaap”) gesloten Eerder ondernomen protestacties: https://youtu.be/huHxajATf-8 https://youtu.be/70Qaur851DI
14.12.15 Ainhoa Villaverde verlaat de gevangenis van León waar ze 7 maanden vastzat.
Ainhoa Villaverde, uit Vitoria - Gasteiz wordt gekust nadat ze uit de gevangenis kwam. Ook voor een celstraf van amper 7 maanden wordt men in de Spaanse politiestaat op 300 km van huis opgesloten!!!
514
14.12.15 Verkiezingen in “Iparralde” de “Noordelijke Streek” van Baskenland: “Frans Baskenland” Twee eeuwen geleden eisten de Baskische broers Garat al een eigen Baskisch departement. Maar Frans – Baskenland werd ingedeeld bij de Béarn in het departement “Basse Pyrenees” met hoofdstad PAU:
Toen Mitterrand zich in 1981 voor het eerst kandidaat stelde voor het presidentschap beloofde hij de Basken een eigen département. Bij deze belofte bleef het… Erger: ze gaan de Basken nu verdrinken in een departement dat bijna een vierde van de oppervlakte van Frankrijk beslaat: Aquitaine-Limousin-Poitou-Charentes Na de verkiezingen van zondag kleurde de regio Aquitaine/Poitou-Charentes/Limousin roze. De overwinning van de uittredende Alain Rousset werd verwacht maar op regionaal niveau, in Iparralde (Frans-Baskenland) dat traditioneel centrumrechts stemt werd het iets moeilijker. De overwinnaar werd de lijst “Républicains+centro” maar ze hadden slechts 2.000 stemmen op overschot. Waar in de eerste ronde 46,57% van de bevolking kwam stemmen werd dat in de tweede ronde 54%. Die méérstemmen gingen naar de Socialistische kandidaat die zich aanbood in coalitie met de ecologisten Europe Ecologie-Les Verts. De lijst die Alain Rousset aanvoerde werd zodoende de winnaar. Rechts en Centrum wisten niet voldoende stemmen te halen voor de lijst van Virginie Calmels. Het FN werd opgeroepen om voor haar te stemmen om zo te vermijden dat de Socialisten in de regering kwamen maar dat lukte niet. Hoewel ze 14.000 stemmen méér haalden werden ze niet de lijst die won. De Centristen (UDI en MoDem) kwamen in een scheiding terecht. UDI voerde haast geen propaganda voor les Républicains+centro. In Bidaxune – Bidache, het bastion van MoDem (Jean-Jacques Lasserre) won zodoende de lijst van Rousset. Het FN verloor anderhalve punt in vergelijking met de eerste ronde. In Baiona - Bayonne, bestuurd door de Centristen, zegevierden nu de Socialisten die er méér dan 50 % haalden. In Kanbo – Cambo les Bains haalden ze 41,28%, en in het doorgaans rechtse bastion Ziburu - Ciboure zelfs 45,84% en in Angelu – Anglet 44,58%. In Bidarte werd het nét niet een gelijkspel tussen Rousset (41,91%) en Calmels (41,67%) In Donibane Garazi – St.- Jean Pied-de-Port was het verschil slechts 279 stemmen! In Biarritz haalde Centrum + Rechts het met 46,26%. Idem in St.-Jean de Luz - Donibane Lohizune (45,46%) en in St. Palais - Donapaleu (46,78%). Het was geen verrassing dat Rousset de beste resultaten haalde in Hendaia (59,34 %), in Bokale - Boucau 57,07 %, in Maule – Mauléon (58,25) en in Atharratze 54,13%. Het Front National haalde het in de eerste ronde in één (piepklein) Baskisch dorpje, Mendibe. In de tweede ronde wonnen ze twee plaatsen. Ze haalden nog 20 stemmen!
515
14.12.15 Haizpea Abrisketa en Aurore Martin en 33 anderen moeten vandaag voor de rechter verschijnen. Vandaag moesten 6 (van een groep van 35) Baskische militanten voor de Spaanse Bloedraad verschijnen. De twee laatsten die aan de beurt kwamen waren Haizpea Abrisketa en Aurore Martin.
Abrisketa (L) en Martin komen uit “Frans” Baskenland en zijn dus, tot nader order, Franse Staatsburgers. Ze worden beschuldigd van lidmaatschap van een organisatie die in hun land niet eens verboden is! De overige jongeren die vandaag moesten verschijnen waren Peio Galvez, Jesús Mari Agirre, Juan Carlos Ramos, Nekane Erauskin en Karmele Berasategi. Aurore Martin werd in 2012 al eens, op vraag van Madrid, door Franse Gendarmen ontvoerd en uitgeleverd aan Madrid! Zij blijft verklaren dat ze enkel ijverde voor haar individuele, Baskische rechten maar de Spaanse Bloedraad beschuldigt hen ervan “instructies van ETA” gekregen te hebben en gewerkt te hebben ten voordele van ETA. De Rechtbank van Pau verzette zich aanvankelijk tegen de arrestatie maar het Hof van Cassatie in Parijs zwichtte en gaf toe aan de beschuldigingen dat Martin in de periode 2005 – 2008 politiek actief was op Spaanse bodem. [Ze is daar indertijd ooit gaan spreken om de toestand in Frans Baskenland uit te leggen!] Peio Galvez, de eerste die vandaag aan de beurt kwam had “bekend” actief te zijn geweest in de verkiezingscampagne voor de politieke Partij EHAK-PCTV en dat zijn salaris toen betaald werd door het Baskisch Parlement!!! Juan Carlos Ramos had hetzelfde “bekend” en er aan toegevoegd dat hij voor de Partij EHAK-PCTV geijverd had, dat hij Communist was en van niemand boven hem orders aannam. Ook had hij nooit ten voordele van ETA gewerkt. Nekane Erauskin, indertijd woordvoerster EHAK-PCTV verklaarde dat de partij autonoom beslissingen nam. “Nooit gaf ons iemand instructies”. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------De Communistische partij EHAK-PCTV bestond al toen Madrid, voor de zoveelste keer, de radicale Baskische partij (strekking Batasuna) illegaliseerde. Daarop stelde EHAK-PCTV, die nooit een verkozene telde, totaal onverwacht haar lijsten open voor radicale Basken voor de verkiezingen van april 2001. Daarop kon Justitie in Madrid niet tijdig meer reageren! EHAK-PCTV haalde daarop, vanuit het niets, 9 zetels, twee méér dan de geïllegaliseerde partij BATASUNA voordien had!!!! De Rechtszaak wordt hernomen op 11 januari.
Een bewijs hoe Madrid solde met de radicale Baskische partij. Na Herri Batasuna (1978 – 2001) moesten ze 7 keer van naam veranderen nadat ze telkens weer verboden werden! Spaanse Democratuur op haar best!
516
14.12.16 Als de Baskische president in zijn geboortestad op bezoek komt...
Alonsotegi In het stadje Alonsotegi werd een “muurschildering” onthuld ter herinnering aan de dodelijke aanslag op bar Aldana op 20 januari 1980. Dictator Franco was toen al bijna 5 jaar dood maar zijn discipelen konden de gevolgen daarvan maar niet aanvaarden. De bar was een “ontmoetingsplaats” van “gematigde Basken” (lees: PNV’ers) Er vielen toen 4 doden en 10 gewonden.
Lehendakari Iñigo Urkullu (midden) kwam naar de onthulling waarbij eigenlijk weinig te lachen viel… De muurschildering werd “Explosie van de Stilte” genoemd en herinnert aan de dodelijke aanslag die indertijd werd opgeëist door “Spaanse” patriotten zoals het “Batallón Vasco Español” of “Alianza Apostólica Anti comunista” (lees: Guardia Civiles in hun vrije tijd). Deze zaak werd nooit opgelost! Er werd dan ook niet eens een onderzoek ingesteld! (Was eigenlijk ook niet nodig!)
Let op de Baskische vlag met rouwlint De slachtoffers waren Jesús María López, zijn vrouw Garbiñe González, de schoonvader José Ángel González (eigenaar van de bar) en een vriend, José Ignacio Atexebarria. De bom zat in een doos en kwam tot ontploffing toen Liborio Arana Gómez (54) ze optilde. Ook hij bleef dood.
517
17.12.15 Eén van de meest hatelijke wetten van het oude bestuur van Navarra weggestemd De “Union Popular de Navarra” de neofascistische partij die Navarra tot voor kort bestuurde deed niet eens moeite hun haat tegenover de Baskische ziel van het land te verbergen. De UPN bestrafte de gemeenten die een Baskische vlag uithingen met geldboetes. Daaraan is nu een einde gekomen.
Weg met de “Wet van de Symbolen” die voor gekke toestanden zorgde waar de Baskische zelfs naast het balkon verboden werd (hier in Atarrabia – Villaba)
De Ikurriña is de vlag van Euskal Herria - Baskenland maar dat land werd door het oude bestuur van Navarra als “buitenland” beschouwd! In feite is Spanje “buitenland” en moet de vlag van de Spaanse bezetters maar verwijderd worden! Daarentegen moet de vlag van Navarra aan alle Baskische gemeentehuizen wapperen want Navarra is de bakermat van alles wat Baskisch is. De rode kleur in de Ikurriña staat trouwens voor Navarra.
518
19.12.15 Tegen Kerstmis duikt de mythische Baskische figuur Olentzero op De Baskische Kerstman, “Olentzero”, zou volgens de mythologie de laatste van de voorhistorische “Gentiles” zijn. Olentzero woont in de bergen waar hij werkt, als houtskoolbrander. Vandaar de zwarte strepen op zijn gezicht... Waar hij in de voorgeschiedenis de wending van de seizoenen aankondigde komt hij vanaf de “moderne tijd” tegen Kerstmis de geboorte van Jezus bekend maken. Hij heeft in een zak, die over zijn schouder hangt, speelgoed voor de kinderen bij zich en dat heeft hij allemaal zélf gemaakt. Daarvoor heeft hij geen zwarte gastarbeider nodig. Olentzero heeft een dikke buik en een rode neus omdat hij teveel eet en drinkt. Kortom een Bask…
Op Kerstavond trekken overal in Baskenland Olentzero - stoeten rond waarin de voorhistorische figuur wordt rondgedragen. Op elk dorpsplein staat zijn beeld. Wie zich niet gedragen heeft zoals het hoort krijgt houtskool. Er wordt dezer dagen nogal wat verbrand hout op de stoep van politieke en kerkelijke hovaardigheidbekleders achtergelaten…
Voor de Baskische politieke gevangenen heeft hij een erg nuttig geschenk: een vijl! De Spaanse bezetter moet niets hebben van Olentzero. Zij houden het bij hun Spaanse “Reyes Magos” (Driekoningen) voor wat de geschenkjes betreft. De Guardia Civil doet het vuile werk in deze: elk jaar worden beelden van Olentzero vernield. De Spaanse bezetter wil Olentzero weg. Niet omdat hij zwart maar wél Baskisch is!
Het beeld van Olentzero staat op elk dorpsplein, in elke vitrine, op elke toog. Op de foto met de rug tegen de tapkraan...
519
19.12.15 Een miljard Euro opduiken mag iets kosten… Op 8 juni 1708 zonk in de Caraïben het Spaanse galjoenschip “San José” gebouwd op een werf in Aginaga (Usurbil), in de buurt van San Sebastian. De San José (“Sint Jozef”) werd in de Caraïbische Zee aangevallen door de Engelsen en had 200 ton goud en zilver aan boord. Van de 600 opvarenden werden er 11 gered! Het galjoen maakte deel uit van de “Zilvervloot” en werd op 27 november van dit jaar teruggevonden. De waarde wordt nu geschat op een miljard euro!
De ‘ontploffing’ van de San José (olieverf op doek door Samuel Scott) Na een maand varen arriveerde het schip, samen met andere schepen van de Spaanse Zilvervloot, in 1706 in Cartagena de Indias, aan de Caraïbische Zee.
520
19.12.15 Een miljard Euro opduiken mag iets kosten… In 1708 voer de “San José”, samen met de "San Joaquín” en andere schepen, van Cartagena de Indias naar Porto Belo (Panama). Aan boord waren goudstaven, gouden en zilveren munten en juwelen. De vloot werd aangevallen door de Engelsen en zonk bij het schiereiland Barú. Daar werd het wrak op 27 november ll. gevonden door het Colombiaans Antropologisch en Historisch Instituut van de eigen nationale “Armada”. Een fiere President Juan Manuel Santos van Colombia kwam het nieuws meedelen. De galjoenen “San José” en “San Joaquin” waren samen met 10 vrachtschepen op 10 maart 1706 vertrokken vanuit Cádiz. Ze wisten de dat er in het kader van de Spaanse Successieoorlog (1701-1713) vijandelijke Engelse schepen aanwezig waren en daarom had Koning Filips V van Spanje (de eerste Bourbon op de troon) een sterke bescherming (van 26 schepen) bevolen. In mei arriveerden ze in Cartagena met de bedoeling er goud en zilver “op te halen” in “Portobelo”. Maar ze liepen een (Spaanse!) vertraging van 2 jaar op. Hadden ze schrik? Was het leven er te goed? Voor de terugreis was er eveneens discussie over de bescherming. De Franse Generaal Abraham Duquesne (bondgenoot van Spanje in de Successieoorlog) had aangeboden de vloot op de terugreis te escorteren. Uiteindelijk zouden er 16 schepen meereizen, waaronder de oorlogsschepen “San Joaquín”, met 64 kanonnen en de “Santa Cruz” met 55. Verschillende spionnen hadden de Engelse kapitein Charles Wager geïnformeerd. De “hinderlaag” van Wager was verdekt opgesteld bij de Rosario-Eilanden, op een 30-tal zeemijlen van de haven van Cartagena. De “Kingston” (met 60 kanonnen) opende het vuur op de San Joaquín, terwijl de Britse “Expedition” de San José onder vuur nam. De bedoeling van Wager was de San Jose (en zijn lading) buit te maken maar na anderhalf uur ontplofte en zonk die naar de zeebodem. Van de 600 bemanningsleden overleefden er slechts 11!
Vanaf 1980 begonnen goudzoekers en andere “geïnteresseerden” aan de zoektocht naar een buit die wordt geschat op 10.000 miljoen Dollar! Op 25 oktober 2011 verklaarde een Rechtbank in Washington de Staat Colombia als eigenaar.
Merktekens, zoals dolfijnen op de bronzen kanonnen waren doorslaggevend om de ontdekking van het Galjoen “San José” te bevestigen.
521
20.12.15 Vandaag vinden in Spanje verkiezingen plaats voor het Congres en voor de Senaat Deze verkiezingen vinden plaats, dag op dag, 42 jaar na een ETA – actie die verkiezingen als deze mogelijk maakte. Op 20 december 1973 blies ETA de aangeduide opvolger van Dictator Franco, Carrero Blanco, in hartje Madrid naar de verdoemenis. Tv-beelden: https://youtu.be/9LT2jBeV_PU Beelden uit de film die er later over werd gemaakt: https://youtu.be/-OBPWxSOPpA Hiermee kwam er eerder dan verwacht een einde aan de Dictatuur. Pas op 15 juni 1977 werden er in Spanje voor het eerst na het begin van de Burgeroorlog van 1936 weer “democratische” verkiezingen gehouden!
20.12.15 In Pamplona staat een Bask terecht voor het “verheerlijken” van een overleden ETA-leider. Binnen enkele dagen staat Xabier García Castell in Pamplona voor de Spaanse Bloedraad terecht voor het ‘verheelijken’ van het terrorisme. Op 31 maart 2013 plakte hij in het centrum van Pamplona, ter gelegenheid van de “Aberri Eguna”, (“Dag van het Baskische Vaderland”) samen met 3 niet geïdentificeerde vrienden, negen affiches van 4 m² met de foto van Francisco Javier López Peña, “Thierry”. Thierry was 2 dagen eerder vanuit de gevangenis van Fleury-Mérogis (te laat!) naar een ziekenhuis versleept waar hij overleed. Op de affiche stond “Thierry gudari, agur eta ahore” – “Thierry, strijder. Tot ziens en alle eer!” Op andere affiches stond “Xabier, Baskische politieke gevangene, vermoord door de gevangenenpolitiek.” “Rajoy en Hollande verantwoordelijken.” García riskeert voor deze teksten anderhalf jaar cel!
Als hij de grootste Spaanse terrorist, Francisco Franco, “Caudillo de España por la gracia de Diós” had vereerd was hij door hetzelfde gepeupel op een sokkel gehesen! “Bij de gratie Gods”! ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ----------Vergelijk dit met de beelden die de journalist Alberto Pradilla laat zien toen hij zich tussen Spaanse fascisten begaf die het niet konden verdragen dat de “Spaanse Bekerfinale” werd betwist door 2 niet-Spaanse clubs, Athletic Bilbao en FCB Barcelona Deze wedstrijd werd gekenmerkt door een nooit eerder gehoord fluitconcert tijdens het spelen van het Spaanse Volkslied ter ere van de Koning die aanwezig was.
Voor wie nog eens de fascistische groet wil zien brengen is hier aan het goede adres. https://youtu.be/vO-k2ceLXKE
522
21.12.15 De “nieuwe partij” Podemos gaat lopen met de stemmen van EH Bildu!!! Tot ieders verrassing wordt Podemos in Baskenland de grootste partij. Ze gaan lopen met de stemmen van de radicale Baskische partij EH-Bildu die 5 zetels verliezen! Podemos haalt 397.000 stemmen en daarmee 7 zetels van de 18 die er te halen waren. De PNV haalt er 6 en Bildu houdt nog 2 van de vijf zetels over. In de senaat verliezen zowel EH Bildu als PSOE hun 3 zetels.
Iñigo Errejón (midden) de nummer 2 van Podemos, geflankeerd door de lijsttrekkers in Vizcaya en Gipuzkoa in Baskenland Errejón is doctor in de politieke wetenschappen en politiek secretaris van Podemos. De 2 volksvertegenwoordigers die EH Bildu overhoudt zijn Onintza Enbeita (Biskaia) en Marian Beitialarrangoitia (Gipuzkoa). Samengevat: De PNV hield zijn hondstrouwe (gematigde) nationalisten terwijl de linkse, radicale Basken grotendeels naar Podemos overstapten.
Tasio tekent Spanje met het staartje van Podemos-president, Pablo Iglesias
523
21 december Santo Tomás, de Hoogdag van de Txistorra Txistorra is een pikant vleesgerecht van vers varkensvlees dat in worstvorm (maar dunner dan worst) verkocht wordt. De ingrediënten zijn varkensvlees, peterselie, look, rode paprika (die voor de rode kleur zorgt). Soms wordt er wat rundsvlees aan toegevoegd. Alles wordt “verpakt” in de natuurlijke varkensdarmen. Txistorra komt enkel voor in Baskenland en in Aragón.
De Txistorra wordt “genuttigd” met bier of Txakoli – wijn (van druiven uit Getaria) Wie écht in gewicht wil bijkomen kan Txistorra in bladerdeeg krijgen of er nog een paar gebakken eieren bijeten… Santo Tomás is de Hoogdag van de Txistorra: 21 december. “The place to be” is de “Plaza de la Constitución” (“la Konsti”) in het oude centrum van Donostia – San Sebastian. Verwar “Txistorra” echter niet met de “Chorizo”, worst (die je jaar in jaar uit in de bars op een stukje brood kan krijgen). De ingrediënten zijn ongeveer dezelfde maar in een iets ander “mengsel”. De bereiding van de Chorizo is niet zo “verfijnd”, ruwer, harder dan de Txistorra. Een “Pintxo de Chorizo” eet je als je honger hebt (of trek) en er niets beters te krijgen is...
En in Donostia - San Sebastian, de hoofdstad van de pintxos, is er keuze in overvloed! Een omelet met krab ertussen... en nog zoveel méér:
Een erg grote keuze aan pintxos heb je in “Casa Alcalde”, in het oude stadsdeel van Donostia, in de straat “Kale Nagusia” en dicht bij de Santa Mariakerk. Het is de straat waar je in de verte de kathedraal kan zien. Maar ook in alle bars in de omgeving is het goed vertoeven: In de “Calle 31 de agosto”: liggen Gandarias, La Cepa, etc... Vanaf 11.00 uur komt de verse waar binnen maar de echte tapas-bars maken de lekkernijen in de eigen keuken klaar…
524 22.12.15 Maar toch gaat de burgemeester van Madrid vandaag met de aandacht lopen Manuela Carmena ging in mei volkomen onverwacht met de burgemeesterssjerp van Madrid lopen. Zij veegde de regerende PP onder de tafel. Carmena is 71 +. Ook is zij Communiste en voormalig Spaans rechter!!! Vandaag zorgde Madrid voor een aardverschuiving: De volgende zomer gaan al de (30) straatnamen van voormalige Militairen onder Franco verdwijnen. Het voorstel kwam van de PSOE hoewel die partij nooit een poot verzette toen ze heel Spanje bestuurden! Bij het verschijnen van de stemuitslag startte een minutenlang applaus. Op de PP-banken bleef het muisstil. De (hoeren-) zonen van de Dictatuur waren aan de grond genageld. Zo wordt de naam van de “Demetrio Zorita-straat” gewijzigd. De man was piloot op één van de jachtvliegtuigen die deelnamen aan het bombardement van Gernika!
“De gevallenen van de División Azul – Straat”. “CAIDO”: [Van Dale: caido = (militair) gevallene (in oorlog) ] Aan het Oostfront in Rusland vochten Spanjaarden samen met Duitse troepen in de “División Azul” als tegenprestatie voor de vriendendienst die Duitsland bij het bombardement van Gernika leverde.
De “broederschap” van “die Blaue Division” komt nog steeds op straat in Spanje.
525
24.12.15 Dankzij de verkiezingsuitslag in mei komen de Baskische symbolen in Navarra weer terug. In Navarra is de mythische figuur Olentzero, de “Baskische Kerstman”, weer “ereburger”. De traditie van Olentzero is ouder dan Kerstmis en heeft te maken met de winterzonnewende. Vandaag, 24 december, wordt hij op vele plaatsen rondgedragen.
Burgemeester Asiron van Pamplona (foto: Unai Beroiz) Waar zijn beeld de voorbije jaren in sommige dorpen en steden door Spaansgezind tuig werd stukgeslagen werd hij gisteren op het stadhuis van Pamplona met alle égards ontvangen. Burgemeester (en geschiedkundige) Joseba Asiron overlaadde de “goedzak” met geschenken.
Het volgend jaar, 2016, is het 60 jaar geleden dat in Lesaka, in het Noorden van Navarra, de voorvaderlijke Olentzero-traditie weer in ere werd hersteld. Door de Francodictatuur dreigde dat allemaal verloren te gaan!!!
526
24.12.15 Karikaturist Tasio haalt er Olentzero bij om de Baskische politieke gevangenen naar huis te brengen. Tasio gebruikt er een oud lied bij dat vooral in deze tijd door alle koren gezongen wordt: “Hator, hator Etxera” - “Kom, kom naar huis” waarbij de moeder haar zoon oproept om thuis gepofte kastanjes te komen eten.
“Hator, hator Etxera” - “Kom, kom naar huis” “Eguberri on” - “een zalige Kerstmis” (letterlijk : “een goede nieuwe dag”) Let op de petroleumlamp, het symbool van “Etxera”, de organisatie die zich het lot van de politieke gevangenen en hun familie aantrekt. De Baskische muziekgroep “Kortatu” (later “Negu Gorriak”) o.l.v. Fermin Muguruza maakte het lied “Hator Hator” in Baskenland weer “wereldberoemd” door het met zijn groep en met busladingen onverschrokken Basken te gaan zingen bij de muren van de gevangenis van Herrera de la Mancha (Madrid)! Muguruza werd later voor de rechtbank gedaagd omdat hij de Kolonel van de Guardia Civil in San Sebastian, Enrique Galindo (en zijn bende) beschuldigde van drugstrafiek (nadat “verhalen” daarover in de pers verschenen!) In 1995 riskeerden Muguruza en Negu Gorriak een boete van 15 miljoen peseta’s (90.000 €). Om de boete te kunnen betalen brachten ze in mei 1996 het album “Hitz Egin!” uit (“Spreek!”) en ze besloten de “masters” van al hun platen te verkopen. Maar Muguruza werd in 2001 vrijgesproken! [Galindo en zijn kornuiten waren dus wel degelijk drugstrafiekanten! Toch!] Let in het filmpje op de geparkeerde bussen, de overmacht van txakurrak (politie-) honden en, heel even, een gevangene die vanuit zijn cel met een Baskische vlag zwaait. Fermin Muguruza vóór de muren van Herrera de la Mancha: https://youtu.be/lusaDOJjjyg en https://youtu.be/KowmEafnl3w
527
24.12.15 Maar Muguruza is niet enkel de zanger van een Punkgroep! Op 23 maart van dit jaar 2015 werd in het Europees Parlement de 5 de verjaardag van de “Verklaring van Brussel” herdacht. In maart 2010 nam de mensenrechtenadvocaat Brian Currin uit Zuid-Afrika, op uitnodiging van Frieda Brepoels, de verdediging van het Baskische Volk op zich. Verschillende internationale prominenten riepen daarin de Baskische afscheidingsbeweging ETA op tot een staakt-het-vuren en de Spaanse regering tot een "gepast antwoord". (ETA legde inmiddels de wapens neer maar de Spaanse Staat reageerde niet). Na de korte herdenking werd een internationale actie op touw gezet om de vrijlating van Arnaldo Otegi en die van alle andere Baskische politieke gevangenen te eisen. En daarbij trekt Fermin Muguruza de kar in Baskenland.
Fermín Muguruza, Martina Anderson (Sinn Féin) en Brian Currin, de Zuid-Afrikaanse mensenrechtenadvocaat
Izaskun Bilbao, Fermín Muguruza, Martina Anderson (Sinn Féin), Mark Demesmaeker (NVA) en Brian Currin uit Zuid Afrika. (eigen foto’s)
528
24.12.15 Hommeles tussen (sommige) regionale PSOE -“baronnen” en hun nationale leider, Pedro Sánchez. Nadat Pedro Sánchez gisteren het “huwelijksaanzoek” van premier Mariano Rajoy afwees begonnen de regeringsgeile “Baronnen” zich te roeren. In dit geval “barones” Susana Díaz, presidente van Andalusië. Via een (Radio -) interview met Cadena SER (de oudste, 1924, en meest beluisterde radio in Spanje) kwam Susana Díaz doodleuk vertellen dat “de politiek inzake allianties beslist wordt in het Federaal Comité van de PSOE”. “De PSOE kan niet gaan samenzitten met politieke krachten die de Spaanse eenheid willen breken en voorstanders zijn van zelfbeschikkingsrecht”! Sanchez liet meteen daarop weten dat hij partijleider is en het hem toekomt om de organisatiepolitiek te bepalen. Maar met hém zakte de PSOE van 110 naar 90 Kamerleden…
Pedro Sánchez en Susana Díaz op een meeting in Torremolinos (Málaga) tijdens de verkiezingscampagne toen alles nog koek en ei was (Foto JORGE ZAPATA (EFE) 25.12.15 Reactie van een sabelsleper op het verwijderen van straatnamen van Franco-adepten in Madrid. In “El Diario Vasco”, de pro-Spaanse krant uit San Sebastian, verschijnt er een brief van de kleinzoon van één van de militairen, generaal-majoor Dávila, uit de Burgeroorlog waarvan eerder deze maand in Madrid de straatnaam verwijderd werd door burgemeester Carmena. De briefschrijver is de derde generaal-majoor op rij in een familie van sabelslepers… Cynisch bedankt hij de burgemeester voor “het verwijderen van de naam van zijn grootvader”.
Rafael Dávila zet er een foto bij van zijn grootvader waarop die samen met dictator Franco koffie zit te drinken in de winter van 1938 aan het Front in Catalonië. “Ik wens uw naam te vergeten” zegt hij nog tegen burgemeester Carmena en hij vraagt wie zijn vader gaat vervangen… “Een andere Generaal?” Ook raadt hij haar aan te lezen en te studeren… (Manuela Carmena is een gepensioneerde universiteitsprofessor en voormalig rechter en die heeft dus meer gelezen dan Dávila die mogelijk niet verder komt dan de voetbaluitslagen op maandag) … Hij begrijpt er dus niets van! Mooie beelden van San Sebastian, zijn zee en zijn golven. (Laat je niet storen door de ratelslang…) http://www.diariovasco.com/videos/san-sebastian/201512/24/entrada-olas-donostia-como-4674365213001mm.html?ns_campaign=WC_MS&ns_source=BT&ns_linkname=Scroll&ns_fee=0&ns_mchannel=EM
529
26.12.15 Baskische jongeren bespraken met hun ouders wat er moest gebeuren na hun terechtstelling. In december 1970 riskeerden een aantal Baskische jongeren de doodstraf in het beruchte Burgosproces: 40 jaar geleden…
Eduarde Uriarte
Javier Isco
Xabier Larena
Unai Dorronsoro Mario Onaindia
Jokin Gorostidi
Het proces vond plaats op een ogenblik dat het Spaanse Staatshoofd, Franco, al 78 jaar was. Maar hij had een leerjongen in opleiding: Juan Carlos de Borbón (links op de foto), die hij een jaar eerder had “aangenomen”. In december van 1970 stonden in de hoofdstad van het Spaanse fascisme in totaal 16 jongeren terecht: Mario Onaindia, Eduardo Uriarte, Jokin Gorostidi, Xabier Izko de la Iglesia, Xabier Larena, Unai Dorronsoro, Bitor Arana, Josu Abrisketa, Ione Dorronsoro, Enrique Gesalaga, Jon Etxabe, Gregorio López Irasuegui, Itziar Aizpurua, Julen Kalzada, Antton Karrera en Arantza Arruti. Twee onder hen, Jon Etxabe en Julen Kalzada, waren priesters en door het Concordaat dat Franco en Rome hadden gesloten moest het daarom een proces met gesloten deuren worden: Zeer snel en vooral zonder pottenkijkers ! Dat zou rampzalig zijn voor alle beklaagden! Maar twee Bisschoppen, enkele Baskische priesters die in Rome in de Curie zaten en enkele PNV-kopstukken konden “de Heilige Stoel” overtuigen het proces NIET achter gesloten deuren te laten doorgaan. De hele wereld kon meekijken en ontdekte zodoende het werkelijke gelaat van een verschrikkelijk, wraakzuchtig en meedogenloos politiek regime. De feiten die geoordeeld moesten worden gingen terug tot het jaar 1968. Op 2 augustus van dat jaar “executeerde” ETA de gevreesde folteraar-politieoverste, Melitón Manzanas, in het deurgat van zijn huis in Irun. Manzanas was chef van de Geheime Politieke Politie in San Sebastian en zéér gevreesd bij arrestanten van allerlei slag, maar vooral door Baskische nationalisten. Tijdens W.O. II werkte hij samen met de Gestapo waaraan hij Joden en Engelse piloten uitleverde als die bij het oversteken van de Muga werden geklist. Op 7 juni van datzelfde jaar werd de Guardia Civil, José Pardines, bij een straatcontrole doodgeschoten. Madrid riep de uitzonderingstoestand uit. Aanvankelijk enkel in Baskenland maar kort daarop in heel Spanje! De procedure van het “Burgos Proces” duurde (slechts) van 3 tot 9 december 1970 maar de deliberatie daarna nam 18 volledige dagen in beslag! Bij de beschuldigden viel vooral Mario Onaindia op. Groot van gestalte sprong hij na zijn betoog recht en riep, vuist in de lucht, “Gora Euskadi Askatuta !” (‘Leve vrij Baskenland’). De voorzitter en zijn trawanten trokken daarop hun sabel en terwijl de beklaagden het “Lied van de Baskische Soldaat” begonnen te zingen eindigde de zitting in het grootste tumult! Uiteindelijk werden, “wegens voortdurende algemene rebellie”, tegen 16 beklaagden (waaronder drie vrouwen en twee priesters) zes doodstraffen en 752 jaren cel geëist.
530
26.12.15 Baskische jongeren bespraken met hun ouders wat er moest gebeuren na hun terechtstelling. Wereldwijd werd er geprotesteerd. In Lissabon werd de Spaanse ambassade in brand gestoken.
Protest vóór Spaanse ambassade in Caracas door “Baskische Jongeren in Venezuela”: “Geen ‘legale moorden’ meer” (staat op één van de spandoeken) ETA (politico militar) had inmiddels voor een enorme stunt gezorgd. Op 1 december 1970 hadden ze in San Sebastian de Duitse Ereconsul Eugen Bheil ontvoerd met de bedoeling hem “in te ruilen” indien er doodstraffen zouden vallen. De beklaagden, hoewel ze écht dachten dat ze terechtgesteld zouden worden, keurden de ontvoering af. Beihl daagde op 24 december ongedeerd op in Duitsland. Hij verklaarde daar dat hij was ondergebracht bij “iemand die te maken had met de kerkelijke diensten in het dorp”… “Telkens de kerkklok luidde vertrok er iemand uit het huis”. Later bleek dat hij “in bewaring” had gezeten in de pastorie (nu gemeentehuis) in het dorp Berorize – Montori, in het uiterste Oosten van “Frans” Baskenland. Daar zou hij zelfs op een avond zijn kunnen ontsnappen. Toen hij, dolend op straat, de leden van de toneelvereniging in slecht Frans had aangesproken hadden die hem opnieuw naar het “huis van bewaring” gebracht. Daar woonde de parochiepriester Roger Idiart die in 2003 mee-concelebreerde op de IJzerbedevaart in Diksmuide:
Roger Idiart in Diksmuide op 31.08.2003 (eigen foto) Op 12 december sloten 300 Catalaanse artiesten en intellectuelen zich op in de abdij van Montserrat van waar ze een manifest verspreidden met de vraag voor totale Amnestie, democratische vrijheden en zelfbeschikkingsrecht. In Madrid sloten een 100-tal advocaten zich op in het Justitiepaleis terwijl op een Congres van de Spaanse Advocatuur in León een communiqué van de Baskische gevangenen werd voorgelezen en de afschaffing van de doodstraf werd gevraagd. Overal in Spanje en in Baskenland kwamen er massamanifestaties voor amnestie. Op 28 december kwam het verdict: De 6 verwachte doodstraffen + nog 3 meer!
531
Het verdict in het Proces van Burgos: Eduardo Uriarte Romero: tweemaal doodstraf + 30 jaar cel. Jokin Gorostidi Artola: tweemaal doodstraf + 30 jaar cel. Xabier Izko de la Iglesia: tweemaal doodstraf + 27 jaar cel. Mario Onaindia Natxiondo: doodstraf + 15 jaar cel. Xabier Larena Martínez: doodstraf en 30 jaar cel. Unai Dorronsoro Ceberio: doodstraf Bittor Arana Bilbao: 70 jaar cel Josu Abrisketa Korta: 62 jaar Ione Dorronsoro Ceberio: 50 jaar Enrique Gesalaga Larreta: 50 jaar Jon Etxabe Garitacelaya: 50 jaar Gregorio López Irasuegui: 30 jaar Itziar Aizpurua Egaña: 15 jaar Julen Calzada Ugalde: 12 jaar Antton Karrera Agirrebarrena: 12 jaar Arantxa Arruti Odiozola: vrijgesproken Ten gevolge van internationale protesten besliste de “Ministerraad” ‘s anderendaags al de doodstraffen om te zetten in gevangenisstraffen. Zeven jaar later, in 1977, kwam iedereen, dankzij de amnestiewet, vrij hoewel de veroordeelden wél het land werden uitgezet. 26.12.15 Zeven jaar later stonden de “terdoodveroordeelden” allemaal op straat! Bij de Amnestiewet van 1977 sloot het “nieuwe Spanje” akkoorden met enkele Europese landen (o.a. België, Denemarken, Noorwegen, Oostenrijk) met de bedoeling een aantal ETA-leden, onder wie de 6 ter dood veroordeelden, op te vangen. Ze werden het land uitgezet! Zo was Spanje van hen af! Op 21 mei 1977 kwamen Xabier Larena, Jokin Gorostidi, Eduardo ‘Theo’ Uriarte, Unai Dorronsoro en Mario Onaindia in Brussel aan. Iñaki Múgica Arregui, ‘Ezkerra’, Xabier Izko, Josean Garmendi Artola en Iñaki Sarasketa kwamen in Oslo terecht. 26.12.15 Zeven jaar later stonden ze allemaal op straat! De klap op de vuurpijl kwam er echter twee maanden later, op 29 juli 1977, toen ze met hun zevenen in een zinderende velodroom “Anoeta” in San Sebastian opdaagden:
V.l.n.r.: Mario Onaindia, Iñaki Múgica Arregui (*) (die de aanslag op Carrero Blanco uittekende), ?, Javier Izko, Dorronsoro, Theo Uriarte en Iñaki Egaña. (Eigen foto)
532
(*) Iñaki Múgica Arregui, “Ezkerra” had eerder al, in 1967, op de “Dag van het Spaanse Ras” (12 oktober) voor een enorme, levensgevaarlijke, stunt gezorgd. Hij was ’s nachts, samen met Santiago Arrospide, "Santi Potros", langs de buitenkant tot in de top van één van de torens van de Kathedraal van Burgos geklommen om er een (verboden) Baskische vlag aan te brengen.
“Plaats delict” en de “dader” (eigen foto’s) Het “Spaanse Ras” werd nooit op een mooiere manier te kakken gezet! In de “hoofdstad” van dat Spaanse Ras. En door een Bask!
533
26.12.15 Xabier Larena kreeg de doodstraf op het proces van Burgos Enkele jaren geleden herinnerde Xabier Larena zich het proces van Burgos nog als volgt: “Het Burgosproces was een proces tegen een Volk en wij wonnen het”. Larena was 25 jaar toen hij oog in oog kwam te staan met het Franco – regime. Vóór het “Burgosproces” was tegen anderen al twee keer de doodstraf geëist als straf. “Wij hadden niks te verliezen maar we waren van plan het proces tegen ons om te draaien tot een proces tegen het Francoregime om zo de repressietoestand tegen het Baskische Volk internationaal bekend te maken! We wisten dat de internationale pers en buitenlandse juristen zouden proberen binnen te raken”.
Javier Larena “We wisten dat het geen proces tegen onze groep van 16 was maar tegen de strijd van een Volk”. Misschien wilden ze daarom met gesloten deuren werken. Mogelijk stonden daarom ook twee priesters terecht, Julen Kalzada en Jon Etxabe, hoewel die helemaal geen uitstaans hadden met de Organisatie (ETA).” [Priesters hadden door het Concordaat met het Vaticaan van 1952 het recht en de bescherming om steeds achter gesloten deuren terecht te staan maar Kalzada en Etxaba dreigden in Rome met uittreden als de zittingen niet openbaar zouden zijn.] We hadden een grote groep bijzonder goed voorbereide advocaten om ons bij te staan: José Etxebarrieta (broer van Xabi, de eerste ETA-dode) Gregorio Peces-Barba (later één van de ‘vaders van de Spaanse Grondwet’) Juan María Bandrés, Miguel Castells,… “Het proces was een kans die we niet voorbij konden laten gaan.” “We waren op de hoogte van de vele manifestaties die overal plaatsvonden en van de dood van de jongere, Roberto Pérez, tijdens één van die manifestaties in Eibar”. Alles was voorbereid. Wie tijdens de getuigenissen wat zou verklaren en wanneer. Zo ook de laatste getuigenis, door Mario Onaindia op 9 december, die zichzelf en de anderen “een krijgsgevangene” noemde. Hij noemde zijn naam, zijn “functie” (“liberado” van ETA) en eindigde met “Gora Euskadi Askatuta!” – “Leve Vrij Baskenland”. Onaindia stak daarbij zijn vuist in de lucht en toen hij daarop een stap vooruit zette trokken de hogere militairen van de Krijgsraad hun sabel!!!! De beklaagden begonnen daarop allemaal het Eusko Gudariak (Het Lied van de Baskische Soldaat) te zingen. Dit lied kon met zijn treurige melodie en zijn fiere tekst wel geschreven zijn voor deze gelegenheid: http://www.youtube.com/watch?v=2lU7j1uGofs Wij zijn Baskische Soldaten Die ons bloed willen geven Om Euskadi te bevrijden Nadat de zaal ontruimd was werd dan, in afwezigheid van de beklaagden, gepleit. De verdediging zei geen woord omdat de beklaagden hadden afgezien van een verdediging. Eén na één moesten ze dan naar binnen om het vonnis te horen en te antwoorden op de vraag of ze iets wilden tegenwerpen. Gesalaga zei daarop dat de kraan in zijn cel druppelde! Terug aangekomen aan de gevangenis van Burgos zei de kapitein die verantwoordelijk was voor het transport tegen de dienstchef van de gevangenis dat hij de kraan moest afstellen!
534
26.12.15 Proces van Burgos (vervolg) Het Proces was, volgens Javier Larena, al gewonnen toen, voor het eerst in de geschiedenis, buitenlanders als waarnemers binnen mochten. Zo was er een correspondent van de Pravda aanwezig. Tijdens een pauze hoorde één van de advocaten van de verdediging kolonel Ordovás, die het Tribunaal voorzat, zeggen “Die klootzakken zijn aan het overlopen!” Hij was kolonel van de Cavalerie en had een renstal waarmee hij naar de renbaan ging. Tijdens een reces sprak hij, in de nabijheid van de beklaagden, met Gisèle Halimi, een hele mooie Franse advocate die als waarnemer aanwezig was. [Zij hield zich bezig met het verdedigen van Bretoense onafhankelijkheidstrijders.] Ze hoorden Ordovás tegen haar zeggen dat één van zijn paarden ziek was. Het antwoord van Halimi was bijzonder scherp (omdat het voor Spaanse normen zéér gedurfd was): “Het hangt van uw beslissing af of er zes personen zullen sterven en U bent bekommerd om uw paard”!
Gisèle Halimi is inmiddels 88 jaar! Bij de beklaagden bleef de moraal erg hoog. “Sommigen wensten zelfs gefusilleerd te worden omdat dit een punt tegen het Franquisme zou zijn. Medegevangenen bereidden een gevangenisrebellie voor, mocht het zo ver komen”. “Op 28 december, Dag van de Onschuldige Kinderen, barstte er een verschrikkelijk onweer los boven Burgos. In de gevangenis was de stroom uitgevallen toen we in de bezoekersruimte werden geroepen. Het was een hallucinant, dantesk scenario waarbij onze schaduwen tegen het plafond gereflecteerd werden door een paar flikkerende kaarsen. Daar werd ons meegedeeld dat we met zes de doodstraf gekregen hadden (sommigen een dubbele doodstraf). Terug bij de anderen zorgde het nieuws voor een uitbarsting van de emotie die zich in de voorbije maanden had opgehoopt. Toen mijn vader op bezoek kwam had ik het over wat er met mijn lichaam moest gebeuren eens ik gefusilleerd was en welk lied gezongen moest worden als we richting executiemuur liepen. De dichter zat bij ons in de cel, een bertsolari uit Goitzueta”. “Nu, veertig jaar later, denk ik over dit proces nog steeds hetzelfde als toen: We deden wat we geloofden dat opportuun was op dat ogenblik en wat ons geweten ons ingaf. Ik heb nergens spijt van.” Ook Larena werd in 1977, in het kader van de nieuwe Amnestiewet, naar ons land uitgewezen.
Javier Larena (De doodstraf werd niet uitgevoerd)
535
27.12.15 De ratten komen uit de riolen als er gevaar dreigt. Zo ook in Spanje . Nu de onschendbare en heilige éénheid van Spanje weer in gevaar komt komen de oude ratten uit de riolen:
Twee voormalige Spaanse presidenten, José María Aznar en Felipe González (foto: El Mundo) Op de vergadering van het dagelijks bestuur van de PP kreeg Aznar, zoals Judas Iscariot, een plaats op de hoek van de tafel waaraan een soort Laatste Avondmaal plaatsvond. Veel erger was dat hij lovende woorden van partijleiders in de richting van zijn opvolger Mariano Rajoy moest aanhoren voor hij zélf aan het woord mocht komen. Maar eerder kwam ook nog Cristina Cifuentes, de presidente van het Gewest Madrid en enorme aanhangster van Rajoy. Zij maakte haar beklag over het optreden van Aznar op Radio “Onda Cero” en ze verweet hem dat hij, zoals steeds, a posteriori, met diagnoses was gekomen. Aznar duidde in 2003 Rajoy aan en passeerde daarbij Soraya Sáenz de Santamaría die nu weer genoemd wordt maar die hij nu evenmin wil steunen. Met zijn oproep tot een “open partijcongres” en de mededeling dat hij zelf niet meer in aanmerking kwam liet hij merken niet te geloven dat Rajoy een Regering zou kunnen samenstellen!!! Er zijn nu 3 scenario’s mogelijk: - een “veelkleurige” linkse regering. - nieuwe verkiezingen. - een pact PP-PSOE om de markten te kalmeren en die dus niet lang moet meegaan. Maar Aznar vindt nóch Rajoy nóch Sáenz de Santamaría capabel om de noodzakelijke politieke en economische hervormingen die het land nodig heeft aan te pakken. En dan is er de mogelijke wederopstanding van Felipe González. De PSOE zit met de zogenaamde “verleiding” van Pedro Sánchez om een pact te sluiten met Podemos en 3 de partij. Bovendien zijn er een aantal partijkopstukken die de recepten van Podemos en Unidad Popular niet lusten. González zit mogelijk in een nóg moeilijker parket. Een land dat zó in de schulden zit als Spanje kan niet verwachten dat met een linkse coalitie de investeerders en masse naar Madrid afzakken.
Vandaag zaten Iglesias en Rajoy nog maar eens 2 uren samen op de “sofa”. Daar zou de leider van Podemos opnieuw aangedrongen hebben op een nieuw, ander, Spaans Staatsmodel! Iglesias verklaarde na afloop dat Rajoy goed wist dat Podemos niet in een “Regering Rajoy” zal stappen en evenmin met iemand anders van de PP! De PSOE krijgt het verwijt nog steeds niet te begrijpen dat Spanje aan een meerpartijenstelsel toe is en dat de eenheid van het land vanuit de “democratie” moet verdedigd worden. Hoewel hij het woord referendum niet in de mond nam had hij het daar zeker over.
536
30.12.15 Er zitten nog steeds 410 Baskische politieke gevangenen in Spaanse cellen! Vandaag ketenden zich in de Baskische hoofdsteden Donostia – San Sebastian, Bilbo - Bilbao, Gasteiz – Vitoria en Iruñea – Pamplona in totaal 410 jongeren vast om de vrijlating te eisen. Dit zijn er evenveel als er politieke gevangen vastgeketend zitten in Spaanse gevangenissen... In Pamplona deden ze dat aan het gebouw waarin de gedelegeerde van de Spaanse Regering zetelt, de “landvoogdes” Alba. http://www.naiz.eus/eu/mediateca/video/encadenados-en-la-delegacion-del-gobierno-espanol-en-irunea In Pamplona werden ze door de Spaanse politie met tangen losgemaakt en naar het commissariaat gebracht. Dat gebeurde op een vrij rustige manier. Zonder slagen.
30.12.15 De Baskische Regering brengt 80 “massagraven” uit de Burgeroorlog in kaart. Om te verhinderen dat de getuigen binnenkort allemaal door ouderdom verdwenen zijn heeft de Baskische Regering het plan opgevat om de 80 locaties waar na de Burgeroorlog van 1936 verdwenen/vermoorde tegenstanders in de grond werden gestopt in kaart te brengen. (Veel voorbereidingen werden al getroffen en sommige opgravingen vonden al plaats). [Aangezien in een normaal graf maar één persoon ligt wordt hier soms de term “massagraf” gebruikt hoewel het zelden over méér dan 10 personen per graf handelt.] Al het reeds uitgevoerde werk gebeurde, zoals steeds, door de onvermoeibare forensisch geneesheer op rust, Francisco, “Paco”, Etxeberria en zijn equipe. Hij is tevens voorzitter van Aranzadi, het genootschap dat zich bezig houdt met het onderzoek en de opgravingen van dit soort.
Paco Etxebarria, bijgestaan door Monika Hernando, de directrice van de organisatie “Slachtoffers en Mensenrechten” van de Baskische Regering. (foto: Marisol Ramírez Argazki Press)
537
30.12.15 De Baskische Regering brengt 80 “massagraven” uit de Burgeroorlog van 1936 in kaart. Het “document” wil 2 engagementen opnemen. Het eerste, binnen de “naleving van het recht op het kennen van de waarheid”, beantwoordt aan de noodzaak van het ophelderen van alles wat betrekking heeft op de (indertijd” verdwenen personen. Het plan voorziet dat de opgravingen, die al in 2002 begonnen, tot in 2020 zullen verdergaan. Sedert de Baskische Regering in 2003 een onderzoeksplan opstartte over personen die in de Burgeroorlog van ’36 (politiek) vervolgd en/of gefusilleerd werden of verdwenen werden er reeds aan 1.500 verzoeken van families tegemoet gekomen. Ook werden er méér dan 500 getuigenissen van familieleden opgenomen. Dankzij dit werk kon er een kaart van Euskadi opgesteld worden met daarop 80 locaties waar mensen “in de grond gestopt” werden, soms in verschillende graven. In de provincie Araba – Alava zijn er dat 20, In Bizkaia 28 en in Gipuzkoa 32. Sedert 2002 werden inmiddels reeds 22 opgravingen verricht waarbij, voor zover mogelijk, de resten geïdentificeerd werden en overgedragen aan de familieleden die dan voor een waardige herbegrafenis konden zorgen. Etxeberria moest ook familieleden teleurstellen omdat niet alle graven gevonden konden worden en niet iedereen opgegraven omdat er gebouwen opgetrokken werden, wegen aangelegd, kerkhoven uitgebreid, getuigen overleden… Amnesty International stelt voor een “Waarheidscommissie” op te richten waarna de familieleden met de resultaten daarvan kunnen doen wat ze willen. Veertig jaar geleden, op Paasdag, “Aberri Eguna” (“Dag van het Baskische Vaderland”), op 30 maart 1975, werden in Gernika twee Vlamingen gearresteerd: Verslag van de arrestatie van Willy Kuijpers en Walter Luyten in de krant ABC van 1 april 1975:
Vertaling:
538
Titel: “De 2 in Guernica gearresteerde Belgische Volksvertegenwoordigers zijn gewelddadige activisten”. Ondertitel: “In hun land speelden ze een hoofdrol bij zware politieke incidenten” De 2 gearresteerde Belgische deputés handelden ten persoonlijke titel en bekleedden geen enkel soort vertegenwoordiging (volgens bronnen van de Kamer van Volksvertegenwoordigers). Willy Kuijpers en Walter Luyten zijn lid van de meest extreme Volksunie (Vlaams nationale partij van federalistische strekking) en ze worden beschouwd als gewelddadige activisten. De voorbije 24ste november stonden ze in de hoedanigheid van volksvertegenwoordigers aan het hoofd van een grote Vlaamse manifestatie in Hal, bij Brussel, die ontaardde in zware incidenten waarbij de nationale Belgische vlag aan flarden ging. Deze manifestatie zorgde voor een sterke verhoging van de spanning tussen de Belgische gemeenschappen, Vlaanderen en Wallonië, die dan weer zorgde voor anderen incidenten en botsingen, vooral in Schaerbeck met als balans verschillende gewonden en een actieve deelname van leden van de Volksunie. Beide volksvertegenwoordigers Kuijpers en Luyten hebben gelijkaardige problemen gehad met de autoriteiten van andere landen. Zo namen ze ook deel aan de bezetting van de Belgische ambassade van Zwitserland en een hongerstaking in Bayonne ten voordele van de Baskische terroristen. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ----------Net onder de kolom waarin dit staat schrijven ze dan dat Kuijpers en Luyten om 21.15 u werden vrijgelaten en in een auto met politie-inspecteurs van de hoogste rang (“Jefatura superior”) vanuit Bilbao naar de grens werden gebracht. Zó gevaarlijk waren ze dus niet! Deze snelle vrijlating was te danken aan de politieke onschendbaarheid van Volksvertegenwoordiger Kuijpers Er werd blijkbaar ook nog een Amerikaan, Stephen Elliot, opgepakt. Deze journalist werd gedurende zijn detentie bijgestaan door de consul van de Verenigde Staten, Walter G West. Er werd ooit geopperd dat Kuijpers en Luyten na hun arrestatie in aanraking zouden gekomen zijn met Luitenant Tejero die in deze periode aan het hoofd van de Guardia Civil in Baskenland stond. Tejero stond aan het hoofd in de Baskische provincie Gipuzkoa maar niet in Bizkaia, de provincie waarin Gernika ligt. Tejero werd verplaatst nadat hij zich uitsprak tegen de beslissing van de Spaanse regering toen die de Baskische vlag Ikurriña “legaliseerde”. Op 23 februari 1981 bezorgde Tejero een aantal Basken de schrik van hun leven toen hij met 288 kornuiten van de Guardia Civil gedurende enige tijd, in een poging tot STAATSGREEP, het Spaanse Congres gijzelde. In Baskenland maakten sommigen zich klaar om de grens over te steken…
Geluk en een zalig nieuw jaar!!
