( Huize Almelo voor het eerst genoemd in 1236)

Het Princiepertje

( Huize Almelo voor het eerst genoemd in 1236)

Nr. 95

2010

Dordrecht, april 2011 Lieve familie en alles wat erbij hoort, Ik ben waarschijnlijk één van de weinigen die er een hekel aan heeft om naar de kapper te moeten gaan. Vorige week was het weer helaas zover. Meestal als ik besluit te gaan, vind ik dat deze beslissing onomkeerbaar moet zijn, en het ergste wat er dan kan gebeuren is, dat er geen plek meer is, of dat ze nog niet open zijn. Op een gegeven moment was het dus zover, en voor de knipwasbeurt moest ik mij 10 minuten tevoren melden i.v.m. het wassen. Ik nestelde mij ongemakkelijk in een stoel en kreeg een kop thee aangeboden. Na tien minuten wachten kwam Kimberley met de schaar en ik kon nog net roepen dat mijn haar ook gewassen moest worden. In zo’n anti-whiplash–houding-stoel werd mijn hoofdhuid ontdaan van schilfers en kreeg een stressreductiemassage. Met een nog net niet gebroken nek kon ik weer overeind komen, en mocht weer terug naar mijn zitplaats. En toen kwam de gebruikelijke vraag: “Hoe wilt U geknipt worden?”. Het liefste wilde ik roepen: “Niet zo erg als de vorige keer”, maar het bleef bij: “De puntjes bijknippen en wat uitdunnen hier en daar” en ik wees de bewuste plukjes aan. Omdat ik dus brildragend ben, voel ik me altijd extra gehandicapt bij de kapper, want tijdens het knippen moet de bril altijd af. Ik zie dan geen hand voor ogen en hoor alleen venijnig die schaar heen en weer gaan. Toen was het wachten op de vraag of ik die dag vrij was en of we nog vakantieplannen hadden voor dit jaar. Beleefd gaf ik een vaag antwoord en vroeg me af wat Kimberley zou doen met háár vakantie maar durfde het niet te vragen. Bang voor nog meer vragen hield ik mijn mond maar dicht. De zwarte plukken vlogen me om de oren. Mijn gedachten dwaalden af van mijn conversatie met Kimberley naar het echte leed in de wereld, èn naar wat ik in het voorwoord van het Princiepertje zou moeten schrijven. Het nieuwe jaar was net vers drie maanden begonnen en de hele Arabische wereld stond al op zijn kop, met een nucleaire ramp in Japan waar de Moerdijkramp in mijn achtertuin een peulenschilletje bij was. Kimberley was klaar. Ik liet mijn haar nog föhnen en stylen wetende dat ik het thuis onder de douche toch weer zou uitspoelen. Vijftig euro armer verliet ik de kapper, mij voornemend het de volgende keer weer anders te doen. Voorspoedig 2011? Niemand weet wat ons het jaar nog gaat brengen. In ieder geval nu weer een nieuw Princiepertje. Monique wil ik bij deze veel sterkte toewensen met het herstel na haar operatie. En mijn kapsel: ach, het zat dit keer best aardig.

Odette [email protected]

Interview Het zijn van die dagen dat je weet dat het nog lang kan duren, maar de lente komt er aan. Een vriendelijke, alleen uit de wind, warm zonnetje. De mensen zijn wat vriendelijker en goedlachser en je ruikt het dat de aarde weer tot leven komt. In een nog woeste en verwaarloosde tuin wapperen, zonder geluid, de lenteklokjes en de krokussen steken aarzelend, bang voor vorst, hun kopjes buiten de deur. Midden in de week, wel na de ochtendspits, is het ondanks de drukte toch prettig rijden. Op de A 50 richting het Oosten blijft het druk zelfs na Apeldoorn. Enige jaren terug was het nog zo dat je vanaf daar vrijwel een lege snelweg voor je had. Voor de brug over de IJsel bij Deventer vormt zich al een lange trein van vrachtauto‟s, waar zich van tijd tot tijd een oplegger uit verwijdert en probeert een of twee vrachtauto‟s voor hem in te halen. Wat dan na een paar kilometer lukt en hij 100 meter en drie seconden winst boekt in dezelfde trein waar hij in blijft zitten, wellicht met een voldaan gevoel. De linker rijstrook raakt daardoor ook vol en ik ben blij dat ik ruimschoots op tijd van huis vertrokken ben, want mijn Tom Tom geeft nog geen waarschuwingen voor files. “Niet per sé nu, maar je houdt er toch wel rekening mee dat je vroeg of laat aan de beurt bent” was zijn reactie toen ik hem belde om een afspraak te maken. Het was lekker snel geregeld "ik ben mijn eigen baas, zeg maar wanneer je wilt komen” en zo was ik dan op weg naar Almelo, waar in de Hazelaarstraat op nummer 21, hijzelf de deur open maakt en me welkom heet. Gerda, die kennelijk in haar werk gestoord werd, moest ruimte maken aan tafel en verdween met haar laptop naar de bank, maar eerst ging ze thee zetten, die na zo‟n lange reis best smaakte. Veel tijd voor koetjes en kalfjes werd Erwin niet gegund en desgevraagd begon hij te verhalen: “Ik ben geboren in Almelo in de Leopold van Limburg Stirumstraat op 25-03-1970, als oudste in een gezin met drie kinderen. Wij hebben in de Leopold van Limburg Stirumstraat gewoond tot 1982. Mijn jeugdherinneringen liggen dus vooral daar.

“Als het goed weer was waren we weinig thuis te vinden.” Wij hadden bij ons huis een groot grasveld wat ons speelterrein was. De buurtkinderen, zes in getal, waarvan drie van mijn leeftijd speelden veel buiten. We speelden veel voetbal, verstoppertje en

soldaatje. Als het goed weer was waren we weinig thuis te vinden. Ik kan me de kleuterschool “Het Veegertje” nog wel herinneren als school omdat het naast de basisschool “Deken Veegerschool” lag maar echte herinneringen heb ik er niet aan. De basisschool wel natuurlijk want daar heb ik veel langer gezeten. In de grote vakantie van de 5e naar de 6e klas zijn we verhuisd naar De Delle. Aanvankelijk was ons huis het enige wat er stond, we hadden dus met zijn drietjes een enorm groot speelterrein. En er lag genoeg bouwmateriaal om er hutten van te bouwen, wat ik dan ook regelmatig met mijn vriendjes samen deed. Ik bleef voor mijn laatste jaar, de zesde klas wel naar dezelfde school gaan. Wij mochten als enige op de fiets naar school. Ik was een middelmatige leerling met uitschieters naar boven in handenarbeid en gym. Mijn onderwijzer in de zesde klas had het goed gezien, die zei en dacht die jongen moet in het vervolgonderwijs iets met zijn

handjes gaan doen en zo kwam ik op de Biologische School in Delden. Ik heb de Lagere School als heel prettig ervaren. Ik had een boel vriendjes en vooral de schoolkampen waren heel plezierig. Tijdens die periode heb ik 6 jaar op judo gezeten en heb ook 2 jaar getennist. Pas op het voortgezet onderwijs ben ik gaan voetballen op een club en heb dat tot mijn 18e jaar gedaan.

“Ik vond het heerlijk bij hen door de stallen te banjeren” De Biologische school lag in Delden en dat was toch 15 km van huis. Ik kreeg van mijn ouders een nieuwe fiets en reed elke dag een uur heen en een uur terug. Deze school kun je ook zien als een Lagere Tuinbouwschool. Je had een eigen tuin en kreeg ook met dierenverzorging te maken. Je kreeg veel praktijklessen en dat was juist leuk. Op deze school heb ik de liefde voor het vak geleerd en wilde ik de groene kant op. Voor Duits en Engels haalde ik goede cijfers maar dat was duidelijk minder met wis- en scheikunde. Negentig procent waren jongens en de meesten kwamen van de boerderij. We hadden 2 meisjes in de klas. Ik maakte veel vriendjes en vond het heerlijk bij hen door de stallen te banjeren en mee te helpen met melken, maar ik heb nooit de intentie gehad om boer te worden. In het 4e jaar ging je stagelopen bij een tuincentra. Met 15 jaar ging ik uit naar de jeugdsoos één keer in de maand mocht ik van mijn ouders, op vrijdagavond, naar de disco. Dat was niet direct voor het dansen maar meer voor het bier en de muziek en mijn klasgenoten waren er ook; we hadden veel belangstelling voor de meisjes die meer op

de dansvloer waren. Ik heb ook wel wat vriendinnetjes gehad, zeg maar ik deed aan vergelijkend warenonderzoek. Van 1982 t/m 1985 zat ik in Delden en ging aansluitend naar de Middelbare Tuinbouwschool in Zenderen. Toen reed ik al op een brommer, tenminste als die het deed. Op de Middelbare Tuinbouwschool heb ik drie jaar gezeten, maar heb eigenlijk maar een klas gedaan. In de eerste ben ik blijven zitten. Mijn schoolprestaties waren niet goed; de praktijkvakken allemaal wel. In wiskunde haakte ik al snel af en ook boekhouden kon me niet bekoren. Pas na school heb ik me gerealiseerd hoe belangrijk deze vakken eigenlijk zijn om je beroep goed te kunnen uitvoeren. Van mijn16de tot mijn 18de heb ik op deze school gezeten, ‟n week voor mijn negentiende jaar ben ik er mee gestopt omdat ik toen een eigenbedrijf ben begonnen.

“Wij pasten zelf onze schooltijd aan” In de eerste klas hadden we vrijdags les tot 12.00 uur. Daarna gingen we naar de kroeg. In het jaar er na eindigde de schooltijd om 15.00 uur. Dat was voor ons te laat om nog naar de kroeg te gaan, dus pasten we onze schooltijd aan en hielden om 12.00 uur op, waarna we toch naar de kroeg gingen. Wat op de Tuinbouwschool erg interessant was, waren de excursies. Zo zijn we naar de ”Bundesgartenschau” in Duitsland geweest en bezochten we de Tuinbouwbeurs in Utrecht. De mooiste excursie vond ik een schoolkamp in Schaarsbergen waar we in een pension verbleven en een praktijkschool bezochten om het motorkettingzagen te leren.

Ik liep stage op het tuincentrum Scholten voor een periode van drie maanden. Mijn werkgever lag in het ziekenhuis, die ik pas na 5 weken voor het eerst te zien kreeg. Ik moest me maar zien te redden. Na de stageperiode kwam ik hier ook terug om te werken op de zaterdagen en in de

vakanties. Harry was daar toen al in vaste dienst. In 1989 werden we, Harry en ik, gevraagd om het tuincentrum over te nemen. Wij doopten het om tot het tuincentrum "De Weezenbeek". Ik moest, nadat ik de Tuinbouwschool verlaten had nog wel mijn diploma‟s halen. Dat heb ik gedaan in een opleiding met het z.g. leerlingenstelsel. Dat betekent je ging een dag in de week naar school, dat was verplicht en in de avonduren en andere vrije tijd studeerde je. Ik moest dat in twee jaar doen, dus er zat wel druk achter, maar uiteindelijk haalde ik op mijn gemakkie het vakdiploma en het middenstanddiploma op de Tuinbouwschool in Zwolle. Voor de dienstplicht heb ik drie keer vrijstelling gekregen wat automatisch afstel werd na deze drie keer vrijstelling. Het liep goed in het tuincentrum Niet alleen aanleg deden we maar ook veel verkoop, vooral in de kerstperiode. Ook toen vlakbij bij ons centrum Intra tuin zijn deuren opende was dat niet echt

concurrentie. Wij gaven aan klanten vakkundig advies en het was allemaal

In ’t Kort

Erwin, Hendrikus, Anthonius Schouten, geboren 25 maart 1970 in Almelo. Bezocht de basisschool "deken Veeger" en vervolgens de 4jarige opleiding voor Lagere Tuinbouw in Delden (19821986). Ging daarna naar de Middelbare Tuinbouwschool in Zenderen tot 1989. Liep stage op het tuincentrum "Weezenbeek" en nam in 1989 dit tuincentrum over. Verliet de dagopleiding van de Tuinbouwschool en haalde via het leerlingenstelsel zijn diploma in 1992. Runde , samen met Harry het tuincentrum tot 1 november 2008 en ging voor een jaar werken als bedrijfsleider bij het tuincentrum “Jan Boomkamp”. Is sinds 1 februari 2010 ZZP’er. Heeft een zoon Viggo ( 08-05-2006) en woont samen met Gerda Prijs. persoonlijker. Wij zeiden altijd ”als het bij Intratuin regent, druppelt het bij ons” en daar waren we tevreden mee. Als je persoonlijk advies gaf moesten de klanten wel luisteren. Zo laadde een klant ‟n keer spoorbielzen in zijn auto, maar ook al zei ik “ik zou er niet meer in doen” zei hij “deze kan er nog wel bij” en sloeg de achterdeur dicht, waarop pats boem de ruit er uit vloog. Af en toe stond ik wel gek te kijken. Tijdens de periode van kerstbomenverkoop was er een klant met

zijn vrouw die deden verschrikkelijk lang er over om een keus te maken. Op een gegeven moment zei de man: “dat is een mooie boom. De vrouw was het er niet mee eens en wilde toch een andere boom. De man laadde de boom in en vroeg “ga je mee of blijf je hier?” De vrouw weigerde en hij reed weg en liet mij maar ook zijn vrouw in verbazing achter. Zo‟n kerstbomenverkoop is best wel leuk, maar na 10 bomen gekeurd te hebben komen de meeste toch bij de eerste keus weer terug of als een man alleen is, komt hij terug met de boom en wil hem ruilen omdat de vrouw thuis 1. hem niet mooi vindt”. Zowel als kind, maar ook later werd ik thuis meer verwend dan achter mijn broek gezeten. Mijn moeder kwam mij zelfs op het werk het brood brengen voor de lunch.

”als het bij Intratuin regent, druppelt het bij ons” Ik ben ook lang thuis gebleven. Karin heeft ook nog bij mij thuis gewoond, voordat we ons huis gekocht hadden en het klaar was voor bewoning. We hadden een samenlevingscontract, maar we zijn na 10 jaar in januari 2003 uit elkaar gegaan. Zij werkt inmiddels bij de recherche in Almelo wat ze altijd al graag wilde en leeft samen met een employee van de KLM. , wat ook goed uitkomt want we samen deden doet ze nog graag en dat is veel en ver reizen. We hebben nooit ruzie gehad, maar zij wilde kinderen en ik niet en zodoende gingen we uit elkaar. Karin bleef in het huis wonen en ik huurde een appartement in de stad. In november van hetzelfde jaar leerde ik Joyce kennen. Zij had al een zoon Tyrel (2001) en samen kregen we een zoon Viggo (2006). Een goede vriend van mij, al sinds 1982, en ik hadden elkaar beloofd getuige te zijn

In ’t Kort Gerdina, Liewina, roepnaam Gerda, Prijs werd geboren op 10 september 1969 in Appingedam waar ze tot haar 5 e heeft gewoond. Vader is afkomstig uit Vriezenveen en verhuisde daar heen met zijn gezin. Daar ging ze naar de basisschool en vervolgens, zoals ze zelf zegt naar de Spinazieacademie in haar woonplaats. Op deze LHNO verbleef ze tot 1984 en ging vervolgens naar de ROC voor een opleiding in de detailhandel. Na het behalen van haar diploma werkte ze een jaar bij de EDAH, als hoofd kassière, en vervolgde haar loopbaan bij de ALDI waar ze harder moest werken maar ook meer ging verdienen. Hier werkte ze tot 1999 en werd vervolgens filiaalmanager bij de WIBRA tot aan haar zwangerschap. Na de geboorten van Fabian, 23 juni 2001 en van Marijn, 4 december 2003 begon ze met haar man een “Bakkerij Bart” in Haaksbergen, die na haar scheiding in 2006 werd verkocht, waarna ze in loondienst ging werken bij “Bakkerij Bart” in Almelo tot 31 december 2010. Naast haar werk begon ze op 1 maart 2010 met de presentatie en verkoop van Jemako reinigingsproducten en is nu zelfstandig distributiepartner. Woont sinds 1 juli 2010, met haar kinderen, samen met Erwin Schouten.

op elkaars huwelijk. Vlak voor zijn emigratie naar Australië trouwde hij hier in Holland en was ik getuige. In 2001 ben ik in Australië geweest, en afgelopen jaar weer. Toen zijn we wezen kamperen op Tasmanië, en daarna heb ik zijn auto

geleend en ben nog een aantal weken alleen rondgereden. Hij heeft zich keurig aan zijn belofte gehouden, want voor mijn huwelijk met Joyce is hij voor 4 dagen overgevlogen om getuige te zijn. Met Joyce ben ik 5 jaar samen geweest, waarvan 16 maanden getrouwd. Viggo woont bij haar en is om het weekend en twee weken met vakanties bij mij. Op het tuincentrum kregen Harry en ik meningsverschillen. We hadden in 20 jaar tijd een professioneel bedrijf neer gezet maar hadden voor de toekomst verschil van inzicht en dat bracht voor mij toch ergernis. Joyce wilde scheiden. Toen dacht nu pak ik ook door en heb Harry

gevraagd “wat heb je er voor over?”. Ik ben er niet rijk van geworden, maar wel gelukkiger.Ik heb me eerst ingeschreven als ZZP‟er (zelfstandige zonder personeel), ze zeggen ook wel zonder poen, maar dat heb ik maar even gedaan. Al snel kon ik bedrijfsleider worden bij het tuincentrum “Jan Boomkamp”. Een toon aangevend tuincentrum met modeltuinen en 150 manpersoneel. Door de tuinen is het ook „n toeristische trekpleister en hadden daardoor vergunning om zondags open te zijn. Veel vrije tijd bleef er niet over, maar dat vond ik niet erg. In zo'n functie ben je sowieso de eerste op het werk en de laatste die de deur dicht doet. Ik had een jaarcontract en de intentie om daar te blijven, maar ik had inmiddels 300 overuren en daar wilde ze niets mee doen, ze hielden zich niet aan gedane beloften, dus op 31 januari 2010 ben ik gestopt en op 1 februari 2010 was ik weer ZZP‟er. Voor 90% verhuur ik mezelf aan hoveniersbedrijven, ik ben een soort één mans uitzendbureau. Ik ben iemand tegen gekomen waar ik hoofdzakelijk voor werk. Het is heel afwisselend van klus- tot aanleg en onderhoudswerk en kan er goed van rond komen. Ik wist dat het altijd heel gezellig was in een kroeg in Almelo en speciaal op kerstmiddag, de middag voor kerstavond en dacht daar ga ik eens naar toe. Ik had daarvoor nooit tijd gehad omdat ik zelf met werk altijd een kerstborrel had. Daar leerde ik Gerda kennen en een afspraak was snel gemaakt. Op oudjaarsavond gingen we samen naar een feestje. Alle goede dingen in drieën. In februari had ik een nieuwe baan, ik kocht een ander huis en op 1 juli 2010 kwam Gerda bij me wonen met Marijn en Fabian. Van het duiken, wat heel lang mijn hobby is geweest, komt er niet veel meer van. Het is te gecompliceerd met de kinderen, dus ik overweeg om mijn duikspullen te verkopen. We zijn vorig jaar een weekje naar Griekenland geweest, maar de vakanties brengen we verder door in Haaksbergen op een campingplaats met overdekt zwembad. Ideaal voor de kinderen en vanaf Pasen zijn we om de andere week op de camping te vinden. In de zomervakantie verblijft Gerda er eigenlijk permanent met de kinderen en kom ik van mijn werk ook daarnaar toe zo heb je toch nog een beetje vakantie gevoel ook al ben je aan het werk. Terwijl ik nu de tekst aan het corrigeren ben schijnt het zonnetje heerlijk en gaat de tempratuur weer naar de 15 graden dus van mij mag het campingseizoen beginnen.” Ik vertrek weer naar Oss en heb geen moeite met weg rijden of achter uit manoeuvreren, wat wel eens ‟n keer met Erwin het geval was. Die reed pardoes een schutting aan diggelen bij het achter rijden en hem was nog wel nadrukkelijk gevraagd “gaat dat wel? Wim

Bij de voorplaat: Het op zandgrond gelegen Almelo ontstond in de Middeleeuwen als nederzetting op de plek waar een landweg een beek kruiste die toen de Aa heette. Op die plaats stond het voor het eerst in 1236 genoemde en nog steeds bestaande Huis Almelo. Uit oude documenten blijkt dat de nederzetting in ieder geval in 1420 al stadsrechten had. Huize Almelo bestaat waarschijnlijk al sinds de 12e eeuw en is tot op de dag van vandaag in handen van de familie Van Rechteren Limpurg. De familie had eeuwen verschillende rechten in de stad Almelo, waaronder dat om recht te spreken. Tegenwoordig houdt de graaf zich bezig met restauratie van oude panden in de binnenstad en het onderhouden van bossen die eigendom van de familie zijn. In de 17e en 18e eeuw kwam de huisweverij steeds meer op. De entree in Almelo van de eerste stoommachine, in 1830, veroorzaakte een overgang naar fabrieksmatige productie. De textielindustrie werd ook bevorderd door de aanleg van het Overijssels Kanaal (in 1855) en de spoorlijn van Almelo naar Salzbergen, in 1865. Wanneer je buiten onze stad tegen iemand verteld dat je uit Almelo komt krijg je vaak te horen „oohh die stad van het stoplicht‟. Herman Finkers heeft met zijn theatergrap „stoplicht op rood stoplicht op groen, in Almelo is altijd wat te doen‟ de emoties weten los te maken. Nu rees de vraag: Wanneer deed het stoplicht, verkeerslicht voor de deskundigen onder ons, in Almelo zijn intrede? Wellicht ligt hierin een verklaring voor het zo bekende stoplichtimago.In onze stad nam het gemotoriseerde verkeer pas na de Tweede Wereldoorlog sterk in omvang toe. In 1946 schreef de Almelose commissaris van politie in een omvangrijk verkeersrapport, dat het wenselijk was „automatische verkeerstekens‟ bij het Verkeershuis en de Wierdensestraat, hoek Marktplein te plaatsen. Op het betreffende kruispunt was ter regulering van het verkeer tussen 8 en 19 uur doorlopend een verkeersagent geplaatst. Op het kruispunt bij het Verkeershuis werd het verkeer alleen tijdens de spitsuren door een agent geregeld. Wegens het drukke verkeer was de hier gestationeerde agent wegens de grote drukte zelfs een sta-in-de-weg. Om niet omver gereden te worden moest de agent zichzelf regelmatig verplaatsen van de ene kant van de straat naar de andere kant. Om het verkeer meer ruimte te geven stelde de commissaris van politie voor de agent door een stoplicht te vervangen. Op voorstel van de commissaris van politie en het college van B&W, besloot de gemeenteraad in haar vergadering van 21 januari 1948 tot het plaatsen van stoplichten. De eerste Almelose stoplichten werden geplaatst op de kruispunten Wierdensestraat Marktplein, op de kruising Marktplein –Grotestraat en Holtjesstraat – Grotestraat. Uiteindelijk werden de eerste stoplichten in 1950 in gebruik genomen. Evenals tegenwoordig verwachtte men in die jaren wonderen van de techniek. Zoals we zagen kwam het voor dat de verkeersagent van de weg werd geduwd. Van de stoplichten werd nu verwacht dat zij het verkeer wel tot bedaren konden brengen! Dit bleek echter niet het geval. De automatische stoplichten zorgden tijdens de spitsuren voor omvangrijke opstoppingen en werden regelmatig genegeerd. Al spoedig besloot de commissaris van politie de verkeersagent terug te laten keren. Dit keer had de verkeersagent wel een belangrijk hulpmiddel in zijn strijd, namelijk een stoplicht dat hij met de hand kon bedienen!(uit de website van Almelo)

Vanaf 15-01-2011 Wonen wij op de Zeelandsestraat 55 6566 DG Millingen aan de Rijn Ons telefoonnummer blijft 0481-434022. Groetjes Johan en Karin Luuk en Richel Bach

Osser Nieuwtjes Heerlijk eindelijk weer mooi weer, de lente is weer begonnen, wat hebben we er naar verlangd, ik in ieder geval wel. Afgelopen week geveld met een flinke verkoudheid heb ik nog niet echt kunnen genieten. Voor Aileen en Dajana die afgelopen jaar flink hebben geoefend voor de optredens tijdens de carnaval kwam de griep precies tijdens de carnavalsdagen. Papa die dat weekend uitgenodigd was om mee te genieten hebben ze afgebeld, dat ze gebaald en verdrietig waren lijkt me duidelijk. De kaart die Mirjam me deze keer stuurde was ik in 1e instantie verbaasd over, op de voorkant 3 bejaarden vrouwen die een kinderspelletje aan het doen zijn (kan even niet meer op de naam komen, maar ik weet dat ik het als kind veel gespeeld heb). De kaarten van Mirjam hebben altijd een diepere betekenis, in haar bijdrage begrijp ik dan de kaart. Nu duurde het even wat langer, maar ze heeft het beloofd, ze zou mij en jullie op de hoogte houden over de vorderingen van de masterclass over het “het ouder worden in perspectief”. In het klooster van Maarssen waar ze nu 5 dagen is geweest is ze samen met een groep van 18 personen in een prachtige omgeving die na denken over het ouder worden. Mirjam verteld, vroeger sprak men over de derde leeftijd, inmiddels, omdat mensen ouder worden, spreekt men over de vierde leeftijd. Hoe schrijf je een levensverhaal en de

aandacht voor de zorg voordementerenden zit nu vooral in presentie. Hoe ben je aanwezig? Een kleine greep van de punten die besproken zijn op die boeiende dagen.

Verder waren voor Mirjam zoals altijd de museumbezoeken boeiend, deze keer met Ruben de Egyptische Magie in Leiden, verrassend dat Ruben al veel wist. Met Robin en Michel heeft ze in Rotterdam de kunstwerken van Edvard Munch bezocht. Niet alleen de ogen heeft ze de kost gegeven, maar ook de oude oren en heeft ze in Rotterdam en Den Haag een aantal concerten bezocht. Verder gaat het zijn gangetje in Den Haag, met het ritme van werken, studeren, ontspannen enz. Dit keer konden we wel naar de verjaardag van Aileen in januari, wederom een gezellige middag, Dajana heeft nog op haar gitaar gespeeld, ze gaat goed vooruit en je kunt zien en horen dat ze er plezier in heeft.

Twee weken daarna was ik weer bij Aileen, deze keer een toneelstuk op school, waarin ze een hoofdrol had. Ze was een presentatrice van een show (vergelijkbaar als X-factor), maar daar hadden ze samen met de groep een parodie op gemaakt. De volgende dag zat ik met papa bij het “Zwanenmeer”, één keer in je leven moet je een balletvoorstelling hebben gezien vind ik en ik raad het iedereen aan. Het weekend daarna was al weer de verjaardag van Jort, hij heeft genoten. Voor Eugenie erg spannend, Pieter moest werken, maar Robin en Michel besloten om mee te gaan. De "Tom Tom" hebben ze voor die dag maar even omgedoopt naar "Jort Jort" en hebben hun veilig naar Dordrecht gebracht. Daar aangekomen zag ze Mirjam en zij kon voor haar de auto parkeren, dat was dus allemaal goed geregeld zo. De Gennepnaren Pieter en Eugenie hebben beide een workshop van de jongens gevolgd, bij Michel "Hoe ontdek ik mijn innerlijke ontwerper", heel interessant. Bij Robin de workshop "Creatief intelligent leiderschap". Met deze workshops sloten Robin en Michel hun Minor Creatieve Intelligentie af. Wat hen betreft had het nog wel door mogen gaan. Nu zijn ze allebei weer aan een stage begonnen.

De verjaardag van Rita en Pieter, beide op dezelfde dag, hebben ze een beetje samen gevierd, Gennep is naar Oss gekomen en „s avonds heeft Pieter het nog met vrienden gevierd. Oscar heeft zijn verjaardag tijdens een personeelsfeest gevierd, waarin een “koolkoning” gekroond wordt. Het zal wel boeiend geweest zijn. Eugenie heeft nog een leuk nieuwtje ze is sinds kort te beluisteren op een CD van "Zet 'm Op" een gesproken tijdschrift voor jonge mensen die luisteren leuker vinden dan lezen. Het is de nummer 1 van januari 2011 en het gaat over "Vriendschap". Daarin houd ze een praatje over hoe het is om met Happy een bezoek te brengen aan een vrouw die woont op Dichterbij en de vriendschap die er tussen haar en Happy is. Daar mag ze zeer trots op zijn, want ik weet uit eigen ervaring op mijn eigen werk hoe zeer dit gewaardeerd wordt en dat het echt werkt. Mijn trip met mijn vriendin naar de Huishoudbeurs was weer een onvergetelijke, boeiende ervaring. We gaan niet elk jaar, we gaan niet voor het shoppen van de “gratis” dingen, we gaan om te lachen. Als je een keer een dag gewoon alleen maar wil lachen ga dan naar de HHB. Maart is helemaal een rustige maand, geen boeiende gebeurtenissen. Robin en Michel zijn met vrienden gaan skiën in Landgraaf en hebben geen benen gebroken. Naomi heeft eindelijk een stekkie gevonden in Nijmegen. De klok is verzet en nu maar hopen dat de mooie zonnige dagen voorlopig blijven. Op de valreep nog een spijtig bericht dat de (schoon)moeder van Odette en Ferry is overleden. Heel veel lieve groetjes, Sabine

Verhuizen Begin januari zijn we verhuisd in het huis van onze oma en die woont nu in bejaarden woning vlak in de buurt. Wij wonen nu op de boerderij waar pap de frambozen ook heeft staan. Het verhuizen leek in het begin vervelend maar uiteindelijk is het erg leuk. Er waren zoveel kleine ongelukjes zoals mam had net een drempel geschilderd maar ik liep er over heen wel 5 keer en zat dus onder de verf. En toen ik de badkamer moest poetsen liep hij vol water met het verfen zat ik helemaal onder maar het was niet voor niets het is nu echt prachtig. Slecht nieuws mam is van de trap gevallen tijdens het verfen en heeft nu nog steeds een hersen schudding. Van de week is er een MRI gemaakt en ze krijgt volgende week de uitslag. Want ze bleef klachten houden. In zo’n oud huis moet nog al het een en ander worden opgeknapt. We moeten nog een nieuwe keuken en de ramen moet nog worden geïsoleerd. Want het is nu koud en soms waait het er dwars door heen. Boven is het ook koud vooral toen het vroor, maar we zijn nu wel verwend met een elektrische deken zodat we er lekker warm bij liggen s’nachts. De tuin moet ook nog worden gedaan. We zijn wel al flink aan de gang geweest met de bosmaaier en tractor. Van de week is voor vanwege boomplantdag de boel helemaal opnieuw beplant dus dat wordt ook mooi. Er zitten allemaal fruitbomen in en we mochten zelf kiezen wat we wilde planten. We hebben een trampoline en we wonen nu helemaal vrij dus we kunnen lekker de radio hard zetten. Wat ook leuk is aan de andere kant van het land wonen klasgenoten en we hebben zelf een brug gemaakt om sneller aan de overkant te komen met allemaal klasgenoten. De een na de ander lag in de sloot brrr dat was wel erg koud. We hebben nu van onze ouders ook allemaal weer een overal en laarzen gekregen want het was een grote blubberzooi. Ook hebben we de waakhond van Oma die heet Boy. Verder hebben we nu een bad dat is ook geweldig leuk en fijn. Kortom wij hebben het reuze naar onze zin ! Heel veel groetjes, Richel en Luuk Bach

Kopij voor Princiepertje nr 96 inzenden vóór 1 juli 2011. Het tijdstip voor de 100ste uitgave nadert. Denk er al vast eens over na wat U bijdrage zal zijn!

Uit de (oude) nieuwe doos Jort laat trots zijn zwemdiploma‟s A en B aan Mirjam zien. Nu springt hij in het water voor het diploma C. Maar laat hij meteen weten: “Ik ga niet alle letters doen, want tot de Z is wel een beetje veel”. Af en toe krijgt Mirjam het “Youp van het Hek gevoel”. Eindeloos wachten aan de telefoon. Laatst belde ze een bedrijf in verband met het bestellen van materiaal voor infuustherapie thuis. De telefoniste kon haar vragen niet beantwoorden. Ze vroeg of Mirjam wilde wachten, want zei ze: “Mijn ene collega is er even niet en mijn andere collega is plassen”. Een ouder echtpaar komt bij Stephan op het spreekuur en de vrouw zegt: “we komen allebei voor een kwaaltje”. “Dan zeg het maar eens” zegt Stephan, ”wie van de twee?” De vrouw zegt: “ eerst maar de baas”, waarop Stephan laconiek zegt: “wat mankeert er aan mevrouw?” Odette zet de klokken weer op zomertijd. Jort bekijkt het belangstellend en Odette zegt ongevraagd: “ik zet ze altijd een beetje voor, dan ben je altijd op tijd”. Waarop Jort reageert met ”volgens mij ben je dan altijd te vroeg”. Het is zeker meer dan 20 jaar geleden zegt Josephine, dat ik op verzoek van opa Toon een aantal documenten heb vertaald in het Engels over de afstamming van de familie en die op zijn verzoek naar onze neef Ton in Canada heb gestuurd. Na een paar weken zei hij: “snap je dat nou, ik heb nog steeds niets gehoord!” Elke week hoorde ze hetzelfde: “ik snap er niets van, zou het wel aangekomen zijn?” Dat duurde zo‟n twee jaar en toen legde hij zich er maar bij neer dat hij geen response kreeg. Nu, na al die jaren, na het overlijden van Ton, kreeg Josephine alsnog een bedankbrief met excuus dat het zo lang heeft geduurd, maar de brief was nu pas gevonden, in gesloten enveloppe, in de nalatenschap van Ton. Die heeft zeker gedacht het zal wel reclame zijn of een rekening.

De Molenstraat in Nijmegen honderd jaar geleden! Met rechts de Sint Ignatius kerk en het Oud Burger Gasthuis.

Ra, ra, wie is dit ook al weer? Als eerste van de weinigen reageerde Josephine: Bedankt voor het Princiepertje. Ik heb het natuurlijk al lang gelezen, maar er nog niet op gereageerd. Het was weer leuk om te lezen. Is de wateroverlast van Odette nu omgeslagen in giftige rookwolken? Ik hoop maar van niet. De ra, ra foto vond ik erg gemakkelijk deze keer, ook al omdat ik deze foto zelf ook heb. Het is Pa Schouten. Groet, Josephine Ook Mies was er toch snel bij: Hallo Wim, vanmorgen pas tijd gehad om het Princiepertje te lezen het was er donderdag al, mijn hartelijke dank. Ik heb nooit geweten wat Eef voor de kost deed, dat hij een fanatieke voetballer is merkte je wel op de K.F.D. Voor de foto ga ik voor Pa, groetjes Mies En Eugenie heeft er drie maamden over moeten nadenken en mailde: Wat is het deze keer weer moeilijk. Het is wel een knappe man, maar wie die man is, ja dat weet ik eigenlijk niet. Ik doe een gok en ik zeg oom Jan Peulings. Hartelijke groet Eugenie Haar tweelingzus berichtte uit het Haagse: Lieve redacteur, Ra, ra wie is dit ook al weer? Het is geen grap maar precies over een week 1 april dus de hoogste tijd voor mijn bijdrage wil ik aanspraak maken op de eeuwige roem. Rodin heeft eeuwige roem gekregen met zijn beeld van de denker. Nu opnieuw te bewonderen na de restauratie in het Singer museum in Laren. Hij zal vast en zeker de fotografe van deze foto geïnspireerd hebben tot het maken van deze kaart. Bij het zien van de foto in het familieblad moet ik nadenken en kom er niet uit. Is het mijn overgrootvader of opa? Nico is de Denker van den Haag en hij zei: “Mir dat moet toch gewoon opa zijn, dat zie aan zijn ogen.” Na wat nadenken hierover kies ik dus voor Opa! Veel liefs en een groet van ons, Mirjam Inderdaad is het (0)pa Toon Schouten in zijn jonge jaren (omstreeks 1922). Is de volgende foto een nazaat van hem of iemand die in de familie is komen aanwaaien?

Wie gaat voor de eeuwige roem? Stuur je oplossing in en kom in de annalen! Wie is dit?

Lochem, 6 oktober 2007 44e Schouten Familiedag Adagio is het thema dat Ina voor deze dag heeft gekozen. Volgens het programma staat de inloop gepland vanaf 10.30 uur in het Cultureel Centrum “De Hooiplukker” te Lochem. Wim, Riek en ik hebben ons onmiddellijk aangepast aan het thema van de dag, want wij zijn er pas tegen 11.00 uur. Debet hieraan is het feit dat we op deze stralende ochtend een toeristische route hebben gereden. Erg mooi maar het nam wat meer tijd. De koffie met gebak staat echter klaar en vóór de dienst kunnen we nog even een praatje maken met enkele familieleden. Goed 11.00 uur opent Ina de Viering van Woord en Gebed. Zij heet ons hartelijk welkom en vertelt dat ze het eigenlijk niet gepast vond om zo vlak na het overlijden van Hermine een SFD te houden. Na een gesprek met Wim hierover is ze van mening veranderd, want zo zei hij, “je moet het niet als een feestdag zien, maar als een dag waarop we samen zijn”. Het thema Adagio is gekozen omdat we op een leeftijd komen waar het tempo van ons leven langzamer wordt, maar de volheid, intensiteit en verbondenheid de kwaliteiten zijn die altijd blijven.

Hierna komt de regie in handen van Marc Jan, maar ook Monique en Stéphanie dragen hun steentje bij. Marian kijkt

voorlopig alleen maar toe en probeert haar hond rustig te houden als buiten de postbode langs komt en ook Eugène houdt zich met andere dingen bezig. Het Schoutenslied wordt door Marc Jan en Stephanie A Capella gezongen. Zo hebben wij het nog nooit horen vertolken. Stéphanie zingt ook nog een lied alleen en Monique leest een gebed. De lezing uit Genesis wordt door Marc Jan toegelicht en verklaard alsof hij ervoor gestudeerd heeft. Ook wij worden geacht met twee liederen mee te zingen. Verder wordt voor ieder overleden familielid tijdens de viering een kaars aangestoken en deze hebben de rest van de dag bij Ina thuis gebrand. Vanaf de Hooiplukker vertrekken we naar het huis van Ina. Daar geven we volgens traditie allemaal een cadeautje aan Ina en zoeken dan een plaatsje in de kring. Do meldt dat ze aan de bel heeft gedacht en zet deze meteen op tafel. Ze is wel zuinig want de kaars van vorig jaar zit er nog in. We worden allemaal van koffie voorzien en even later krijgen we er luxe broodjes bij. De werkploeg van Ina heeft ijverig zitten smeren in de keuken. We praten wat na over de kerkdienst en komen te weten dat Marian’s hond Winston heet en geen Nederlands verstaat. Theo probeert meteen even uit of hij reageert op Nederlandse scheldwoorden en dat is niet het geval. Henk vertelt dat hij nog bij de man in het Heilig Beeldenmuseum in Haps is geweest om daar een Maria beeld af te geven. Dit schiet hem te binnen omdat Ina een H. Hart beeld in de kamer heeft hangen. Nadat diverse onderwerpen de revue zijn gepasseerd trekt Do alwéér de aandacht. Eerst gooit ze koffie over haar broek en vervolgens meldt ze dat ze het verslag absoluut niet voor zal lezen. De regel is immers dat je het verslag van je eigen

familiedag niet hoeft voor te lezen. Anders zou ze het met liefde gedaan hebben! De Vergadering 1. De vergadering wordt om 13.30 uur geopend door Ina. Daarbij reikt zij een heuse maar wel wat vreemde agenda uit. 2. Dit punt is omschreven als ingekomen stukken en mededelingen en hierbij wordt de e-mail van Marianne gememoreerd. Deze wordt voor kennisgeving aangenomen omdat iedereen de inhoud al heeft kunnen lezen via het “krantje” bij de financiële mededelingen. De tekst luidt: Ik heb er enige tijd over nagedacht, maar ik heb besloten de familiedagen niet meer bij te wonen. Anton en ik komen nu al tijd te kort om alles te doen wat we willen doen. De meeste tijd gaat in de klusjes zitten die we in beide huizen moeten verrichten. De betaling van 5 Euro heb ik derhalve stop gezet. Ik wens jullie en de rest van de familie een heel fijne familiedag toe met mooi weer. Groetjes, Marianne Vervolgens begint Ina enveloppen te verdelen. De familieleden wachten met spanning af of zij de traditie van Pa heeft overgenomen, maar dat blijkt niet het geval. De gele enveloppe bevat een tegoedbon voor een CD als aandenken aan deze dag. De CD met daarop de muziek van de kerkdienst van vanmorgen en het concert dat vanmiddag plaats zal vinden moet uiteraard nog gemaakt worden. (Noot: in februari 2008 hebben we de helft van dit leuke aandenken mogen ontvangen, want jammer maar helaas de muziek van de kerkdienst staat er niet op!) Bij punt 3 gaat het volgens de agenda om het logboek. Dus we leggen Ina eerst uit dat een kapitein op een schip een logboek bijhoudt, maar dat van dit soort bijeenkomsten een verslag wordt gemaakt. Hoe het ook mag heten Ina wil graag dat Theo voorleest wat we vorig jaar hebben meegemaakt en dat doet hij gelukkig graag.

Iedereen vindt het weer een mooi verslag en Josephine krijgt een hartelijk applaus. Ina uit haar waardering voor dit werkstukje met een boekenbon en dat vind ik natuurlijk geweldig.

Naar aanleiding van het verslag komt wederom het huwelijk en de verlovingstijd van Mimy en Theo ter sprake. Mimy vertelt dat zij op aanraden van haar moeder een verlovingsfeest hebben gegeven, om zodoende wat dingen voor de uitzet bij elkaar te krijgen. Veel geld hadden ze nog niet. Het hoekje op de zolder van de Paddepoelseweg was aanvankelijk nog niet zo vol. Theo vertelt ook nog een mop. Twee mannen gaan regelmatig vissen, maar de een vangt altijd meer dan de andere. Op een dag vraagt man twee hoe dat nou toch kan. Welnu, zegt man één, als mijn vrouw op haar linkerzij slaapt ga ik links van jou zitten en als ze op haar rechterzij slaapt ga ik rechts zitten. En wat doe je dan, vraagt man twee, als ze op haar rug ligt. Nou zegt man één: dan ga ik niet vissen! 4. Financiën In het verslag heeft penningmeester Wim al gevraagd of we van bank moeten wisselen nu de ABN/Amro hoogstwaarschijnlijk in andere handen zal komen. We zijn het met hem eens dat er geen aanleiding toe is.

Verder werpt hij de vraag op of er over een bepaalde periode nog een restitutie aan Marianne plaats moet vinden. Het gaat waarschijnlijk om een klein bedrag en ze heeft er niet om gevraagd, zo is de algemene mening. Daarbij komt, zo meldt Wim, dat ze het Princiepertje zal blijven ontvangen. Naar aanleiding van het financiële overzicht vraagt Theo waar de 3,51 Euro aan porti op slaat. Deze post betreft het toezenden van het financieel overzicht naar de huisadressen vóór de vergadering. Verder zijn er geen inhoudelijke opmerkingen, waarmee de financiën zijn goedgekeurd en de penningmeester wordt bedankt met een applaus en van Ina een flesje wijn krijgt. Ten slotte wil Henk nog even kwijt dat hij en Anny een nat verslag ontvingen. Zij waren een paar dagen weggeweest en de enveloppe zat niet helemaal in de bus. Op de agenda staat ook nog “instellen van een nieuwe kascommissie”. Hier is echter geen aanleiding toe, dus dat slaan we over. 5. Rondvraag Anny heeft niets te melden. Wim heeft de nieuwe uitgave van Het Princiepertje bij zich. Aan het eind van de dag zal hij deze uitdelen. Niet eerder want anders gaan we allemaal zitten lezen. Verder zegt hij dat het plan om de as van Hermine te verstrooien los is gelaten. Er zal een urn worden bijgezet op de algemene begraafplaats in Oss, zodat er toch een mogelijkheid is voor de kinderen en kleinkinderen om haar te gedenken. Henk brengt op uitdrukkelijk verzoek van Ingrid de groeten over. Zij was een paar dagen in Almelo. De kleine jongens lopen inmiddels. Verder gaat alles goed hoewel ze een moeilijk jaar achter de rug hebben. De bouw van het klooster, de kerk en de appartementen verloopt redelijk goed. Het

geheel moet in mei/juni van 2008 klaar zijn en als ze hun huis kunnen verkopen verhuizen ze dan naar een appartement. Mimy hoeft eigenlijk nooit de groeten van haar kinderen te doen, maar deze keer had ze Annemiek aan de telefoon en die vroeg om iedereen de groeten te doen. Met Fred gaat het nog steeds niet goed, maar hij houdt zich wel bezig met zijn internet winkel. Iedereen die hier iets aan heeft geschonken wordt hartelijk bedankt. Theo en Mimy zijn in Frankrijk op vakantie geweest en hebben daar erg veel en behoorlijk hoog geklommen. De achtertuin is bijna klaar en nu zijn ze met de voortuin bezig. Gisteren hebben ze daar bijna 2 kuub grond in gestort. Die grond kan niet wegspoelen want de voortuin ligt een stuk hoger dan de achtertuin. Do doet de hartelijke groeten van haar kinderen. Ze benadrukt nog maar eens dat dit echt spontaan gebeurt hoewel Anny daar zo haar twijfels over heeft. Gerard hoeft geen groeten over te brengen, maar hij zal de groeten van ons aan zijn kinderen over brengen. Truus had hetzelfde idee. Josephine heeft niets te melden. Truus zegt dat 7 februari voorlopig nog als traditie aangehouden wordt. Over die datum in 2008 krijgen we nog bericht. Met de kinderen en kleinkinderen gaat alles goed. Riek meldt dat Anke is gaan samenwonen met haar vriend Johan in Heerlerheide. Het gaat Riek allemaal een beetje snel, maar tussen die twee zit het wel goed. Anke werkt daar in de thuiszorg. Rikie en Ben gaan eind februari tot begin april naar Australië. Rikie ziet wel erg tegen de vliegreis op maar ze heeft toch doorgezet want anders ging Ben alleen. Mies hoeft ook geen groeten van haar kinderen over te brengen maar wel vroeg haar oud-buurvrouw Luus de hartelijke groeten aan iedereen te doen.

De volgende familiedag is bij Mies en daarom legt zij twee mogelijke data voor: 13 en 27 september. De laatste datum komt Anny en Henk heel erg slecht uit, dus wordt zaterdag 13 september 2008 vastgelegd voor de SFD in 2008. Ina vertrekt aanstaande woensdag naar Zuid Afrika. Ze begint in Johannesburg en dan volgt een rondreis waarna ze vanuit Kaapstad terug naar Nederland vliegt. De totale reis duurt 18 dagen. Stéphanie heeft haar eindexamen helaas niet gehaald. Ze bezoekt nu een school in Arnhem en daar doet ze dan eindexamen in de vakken die ze niet gehaald heeft. Op het conservatorium wordt ze pas toegelaten als ze 21 is, tot die tijd volgt ze zanglessen. Frederique is erg bezig met sport, maar zingt ook nog wel in een koor. Wim heeft nog een nabrander. Hij doet Anny en Henk de groeten van Pastoor Zegers. Hierna sluit Ina de vergadering. Het is dan 14.30 uur. De rokers verdwijnen naar de tuin en daar worden wat stoelen geregeld. Regelmatig zijn er ook niet-rokers te vinden, want er moet natuurlijk bijgepraat worden. Intussen drinken we een glaasje en knabbelen een nootje. Het weer is nog steeds goed, een mooie herfstdag met een temperatuur van zo’n 17° in de zon. Af en toe verdwijnt een groepje naar binnen om de DVD te bekijken van de middagactiviteit van de SFD van vorig jaar. We zien ons zelf trommelen dat het een lieve lust is. Maar ook dit jaar staat er een muzikale activiteit op het programma. Alleen hoeven we ons nu niet de blaren op de handen te slaan! Caramba Om 15.15 uur vertrekken we weer naar het Cultureel Centrum De Hooiplukker.

Daar stelt Ina ons voor aan vier jonge dames in de leeftijd van 18 en 19 jaar. Zij heeft deze dames al eerder horen spelen en was toen erg onder de indruk van hun talent. Het ensemble treedt op onder de naam Caramba en bestaat uit twee violen, een altviool en een cello. Het programma van het concert is hieronder terug te vinden. Let echter op: de dames speelden niet Liebesfreud van F. Kreisler maar Liebesleid. Dat is me nogal een verschil zeg! Voor deze gelegenheid is het ensemble uitgebreid met Stéphanie, zij zingt het Ave Maria en een lied uit een musical. Halverwege het programma wordt er gepauzeerd voor een drankje en de musici lusten daar wel een gebakje bij. Dat verdienen ze dubbel en dwars, want ze spelen prachtig. Al met al een cultureel verantwoorde middagactiviteit, waar we alleen onze oren bij hoefden te spitsen en onze handen heel bleven. Programma concert SFD 2007 Uitgevoerd door Strijkensemble Caramba+ Zang: Stéphanie Héman P. Hellendaal - Concerto J. Trimble - Suite for string orchestra “Air” A. Caldara - Selve Amiche F. Kreisler - Liebesfreud F. Schubert - Ave Maria H. Andriessen - L’Indifferent F. Kreisler – Shön Rosemarin A. Lloyd Webber – Memory

(uit de musical “Cats”) Lloyd Webber – Think of me (uit de musical “The Phantom of the Opera”) J. Pachelbell – Kanon und Gigue Rond half zes zijn we weer terug op het Zernickeplein nummer 27. Bij de borrel vertelt Wim een mop. Deze gaat over een man die zijn vrienden keer op keer beloofd mee te gaan vissen maar nooit op komt dagen. Hij mag niet van zijn vrouw. Zijn vrienden geven hem het advies haar over de knie te leggen. Zo gezegd zo gedaan en dan denkt die man bij zichzelf: waarom zou ik eigenlijk gaan vissen??? Uiteraard doet Theo ook een duit in het zakje. Theo zit op een wolk met een afschuwelijk lelijke vrouw. Intussen drijft er een wolk voorbij met daarop een bloed mooie vrouw. En wie zit daarbij? Henk. Theo gaat zijn beklag bij Petrus doen en vraagt waarom hij wel en ik niet. Ja, zegt Petrus, er wordt ook wel eens een vrouw teruggestuurd.Dan vraagt Monique de

aandacht voor het uitgebreide menu. Zij heeft dagenlang in de keuken gestaan en alle gerechten met hulp van haar zus

gemaakt. Stéphanie heeft de krieltjes geschild. De Thaise soep is komen te vervallen. Daarvoor in de plaats heeft Ina mosterdsoep gemaakt. Over tien minuten mogen we dit alles gaan proeven.Daarom nog maar een mop. Een nonnenklooster zit in geldnood en besluit daarom in de seksbusiness te gaan. De eerste man die langs komt wordt uitgelegd dat hij mag kiezen tussen een roze en een blauwe deur. Hij kiest voor de roze. Vervolgens mag hij kiezen tussen onder de 20 en boven de 40. De keus is niet moeilijk en hij kiest voor onder de 20. Dan kan hij kiezen voor op z’n Frans of gewoon. Hij kiest de Franse methode. Hij doet een deur open en staat op straat. Daar staat een bord met de tekst: U bent zojuist genomen door moeder overste. Als we uitgelachen zijn gaan we in groepjes van twee of drie naar de keuken waar alle heerlijkheden staan uitgestald. Als we dat zien, geloven we het verhaal van Monique niet meer. Hier is duidelijk een cateraar aan het werk geweest. Alles smaakt erg lekker en je moet gewoon wel vaker die keuken in om een indruk te krijgen van alle heerlijkheden. Tijdens het eten en bij de koffie gaat het gesprek onder andere over de gezondheids-zorg in Nederland. Zo vertelt Riek dat haar huisarts haar doorstuurde naar een internist zonder dat haar goed duidelijk was waarom dat nodig was. Na veel gedoe bleek het om een onderzoek te gaan waar mensen boven een bepaalde leeftijd aan worden onderworpen. Inmiddels is ze al bij de derde internist en echt wijzer is ze er nog steeds niet van geworden. Mimy vertelt dat bij Fred een ziekte is geconstateerd nadat hij voor zichzelf was begonnen. Nu heeft hij geen recht op een uitkering, want de redenering is dat Annemiek en hij eerst hun huis op moeten eten of het verkopen. Dat laatste is

natuurlijk heel erg onvoordelig, omdat je van de bank nooit de overwaarde in handen krijgt. Daarom zijn ze met die internetwinkel begonnen. De assistenten van Ina hebben erg hun best gedaan om ons een leuke dag te bezorgen. Ze lichten nog even de taakverdeling toe. Eugène is verantwoordelijk voor het technische (onder andere de CD) en het grafische (alle prints) deel. Stéphanie is er voor de zang, evenals Marc Jan die met haar meezong in de kerk. Maar hij is ook erg handig in de huishouding. Monique en Marian zijn multi-inzetbaar. De conclusie van de aanwezigen is dat ze zonder hun kinderen geen familiedag meer kunnen organiseren. Josephine

vraagt zich daarop af hoe dat dan moet als zij aan de beurt is. Nou van Riek mag ze er wel een paar lenen en ook Do heeft wel de een of ander in de aanbieding. Marc Jan roept vanuit de keuken, waar hij bezig is met het afdrogen van het bestek, “even een berichtje en ik kom eraan”. Als Wim het Princiepertje begint uit te delen, weten we dat het tijd wordt om op huis aan te gaan. Het was een mooie dag, waarvoor ik Ina hartelijk bedank mede namens de overige familieleden. Wim en Gerard dank ik voor de foto’s bij dit verslag.

Josephine

De redactie van het Princiepertje wenst de jarigen, in het 2e kwartaal, van harte proficiat! April 2 Fred Gouma (Hardinxveld/Giessendam) 2 Yvonne Schouten (Jühnde,Duitsland) 3 Yoran Henricks (Zeist) 4 Ina Heins (Lochem) 7 Alexander de Jong (Amsterdam) 9 Karin Schouten (Wegberg, Duitsland) 12 Roland Schouten (Schaijk) 14 Ilona de Jong (Nieuw Vennep) 14 Natasja de Jong (Nieuw Vennep) 15 Laura Schouten (Wageningen) 19 Sico Henricks (Zeist) 23 Maarten Laming (Noordwijkerhout) 29 Teun Vlemmix (Sint Anthonis) 30 Marlous Laming (Noordwijkerhout) 30 Geert Peulings (Best) Mei 2 Stephan Schouten ( Oss) 3 Marieke Bakker (Wychen) 4 Mies Henricks (Zeist) 8 Albert Schouten (Wegberg, Duitsland) 8 Viggo Schouten (Almelo) 10 Caroline Schouten (Nijmegen) 10 Imke Triepels (Scheemda) 11 Richel Bach (Millingen a/d Rijn) 15 Antoinette Triepels (Scheemda) 20 Theo Schouten (Vianen) 21 Jeroen Bakker (Wychen) 22 Koen van der Werf (Nijmegen)

Juni 1 Barbara Willems (Beek) 1 Quint Thiessen ( Weert) 10 Leo de Jong (Nieuw Vennep) 11 Nico Riemersma (‟s Gravenhage) 11 Ruben van Eck (Beek/Ubbergen) 13 Maria Peulings (Best) 14 Wim Schouten (Oss) 17 Eugène Héman (Utrecht) 22 Joshua Schouten Jühnde,Duitsland) 24 Karin Bach (Millingen a/d Rijn) 25 Paul Henricks (Utrecht) 26 Marja de Jong (Nieuw Vennep) 27 Gerard Schouten (Nijmegen)