اﻟﻔـﺎﺗﺤﺔ AlAl-Fatihah Het is het openingshoofdstuk van de koran en wordt tijdens ieder gebed een paar keer gereciteerd. Het wordt beschouwd als een samenvatting van de hele koran. De koran wordt gezien als een schat en Al-Fatihah is de sleutel ervan.
Interpretatie van Soerah Al-Fatihah: 1. In naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle. 2. Alle lof zij Allah, de Heer der Werelden. 3. De Barmhartige, de Genadevolle. 4. Meester van de Dag des Oordeels. 5. U alleen aanbidden wij en U alleen smeken wij om hulp. 6. Leid ons op het rechte pad, 7. Het pad dergenen, aan wie U Uw gunsten hebt geschonken - niet dat van hen, op wie toorn is nedergedaald, noch dat der dwalenden.
﴾
ﺮِﺣﻴ ِﻢﺮ ْﲪـَ ِﻦ اﻟﺑِ ْﺴ ِﻢ اﻟﻠّ ِﻪ اﻟ
﴿
In de naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle. Al-Fatihah 1, vers 1
Met dit openingswoord بسمdient men eigenlijk al zijn handelingen in het leven te beginnen. In de naam van Allah legitimeert men zichzelf als gelovig, identificeert zichzelf en bestempelt zijn (goede) daden.
Allah
ﷲ
De naam Allah is de overkoepelende naam voor alle eigenschappen en vermogen van God.
De Barmhartige & De Genadevolle الرحمن الرحيم Allah stelt Zich voor in het begin van de koran en presenteert Zich in Al-Fatihah met de Barmhartige ‘Ar-Rahman’ الرحمنen de Genadevolle ‘Ar-Rahiem’ الرحيم. Dit zijn twee van Allah’s Eigen eigenschappen صفات الذات. Er bestaat geen tegenstelling voor deze onveranderlijke eigenschappen . Allah is altijd Barmhartig en Genadevol. Allah’s Vermogens eigenschappen صفات القدرةals de Levensgevende ‘Al-Muhyi’ المُحىen de Levensontnemende ‘Al-Mumit’ المُميتwijzen met hun tegenstelling naar de Hand, Wil en kunnen van Allah (zie hoofdstuk vermogens & gevoelens).
Barmhartigheid & Genade الرحمـة In de Arabische taal zijn de twee bijvoeglijke naamwoorden: de Barmhartige en de Genadevolle ‘Ar-Rahman - Ar-Rahiem’ الرحمن الرحيم, afgeleid en afkomstig van het zelfstandig naamwoord ‘Ar-Rahmah’ الرحمةwaar ‘Rahim’ رح مde wortel/stam van is. Barmhartigheid ‘Ar-Rahmah’ الرحمةis een gevoelsmatige en warmhartige manier van doen. Het is een subtiel, zachtmoedig en op een hele bijzondere wijze van voorzichtigheid omgaan met anderen of zaken uitvoeren. Tijdens een serieus gesprek tussen profeet Mohammed en zijn metgezellen kwam één van zijn kleinzonen de kamer binnen. Het jongetje sprong op de schouders van zijn opa, waarna de profeet zijn kleinzoon oppakte om hem vervolgens op zijn schoot te nemen en gaf hem een kus. Een aanwezige Arabier stond versteld van hoe de profeet omging met zijn kleinzoon. De Arabier stoorde zich hieraan en zei: ‘ik heb tien kinderen en heb hen nooit een kus gegeven’. Mohammed verbaasde zich hierover en zei dat dit een teken van gebrek aan Rahmah is. De profeet zei dus niet dat de Arabier een gebrek had aan liefde ten opzichte van zijn kinderen, maar wel een duidelijk gebrek aan Rahmah: ‘de subtiele warm wijze van liefde uit te stralen’.
De profeet leerde zijn metgezellen dat men op alle vlakken Rahmah dient uit te stralen. Zelfs in tijden van oorlog pleitte de profeet ervoor dat men met Rahmah moest handelen. “Raak nooit kinderen, vrouwen, ouderen, dieren of bomen aan”. Zo luidde zijn streng bevel. Één van de fundamenten van de islam is gefundeerd op de eigenschap barmhartigheid ‘Rahmah’. Allah heeft Zijn profeet zelfs ermee beschreven:
﴾ اﻷﻧﺒﻴﺎء
ِ ﲔ َ َ﴿ َوَﻣﺎ أ َْر َﺳ ْﻠﻨ َ ْﻠ َﻌﺎﻟَﻤﻻ َر ْﺣـﻤــَﺔً ﻟِﺎك إ
Wij hebben u niet gezonden dan uit een genade voor alle schepselen. Al-Anbiyaa 21, vers 107
In een Hadith Qudsi zegt Allah dat Hij de baarmoeder ‘Rahim’ رحمheeft vernoemd naar Zijn naam ‘Ar- Rahman’ ! الرحمنWaarschijnlijk heeft Allah dit vrouwelijke orgaan zo genoemd, omdat dit orgaan tijdens de zwangerschap werkt op een unieke wijze die veel lijkt op de Barmhartigheid van Allah. De baarmoeder functioneert namelijk als een adequate wijze voorziener, een efficiënte beschermer van een kwetsbaar baby’tje en als een subtiele begeleider bij een optimale ontwikkeling in het leven. De baarmoeder geeft daarnaast ook hetzelfde aan ieder baby’tje en maakt absoluut geen enkel onderscheid! Deze voorgenoemde taken, heeft Allah de Barmhartige op zich genomen. Allah heeft Zijn Rahmah bedoeld voor de gehele schepping en niet alleen voor de gelovigen of moslims. Deze basisvoorziening is voor iedereen en voor alles bedoeld. In een andere overlevering maakt de profeet duidelijk dat Allah zegt dat Hij Zijn Barmhartigheid ‘Rahmah’ heeft verdeeld in 100 delen en slechts één deel van deze Barmhartigheid heeft Allah op de wereld doen neerdalen voor alle schepsels. Zo zouden de schepsels onderling barmhartig kunnen zijn, dat een vermoeiend paard na een bevalling blijft sterk op drie poten staan uit barmhartigheid en angst om het jong per ongeluk kwaad of pijn te doen. De overige 99 delen van Barmhartigheid heeft Allah bewaard voor de dag des oordeels. Op die dag kan Allah uit vermogen iemand vergeven of straffen, maar Hij (de Verhevene) komt sowieso niet los van zijn Eigen Barmhartigheid. Mensen mogen altijd hopen op Allah’s Barmhartigheid, maar dit houdt absoluut niet in dat Allah de mensen vrijspel verleent en zo toch kan blijven rekenen op de Barmhartigheid van Allah. Mensen mogen geen misbruik maken van de Barmhartigheid van Allah. Het verschil tussen deze twee eigenschappen is dat de Genadevolle ‘Ar-Rahiem’ الرحـيمeen overdrijvende vorm van de barmhartigheid ‘Ar-Rahman’ الرحمنis. Deze overdrijvende vorm heeft betrekking op het feit dat Allah barmhartig is voor alles en iedereen in alle tijden.
﴾
ِ اﳊﻤ ُﺪ ﻟﻠّ ِﻪ ر ﲔ َ ب اﻟْ َﻌﺎﻟَﻤ ْ َْ ﴿ َ
Alle lof/dank zij Allah, de Heer der Werelden. Al-Fatihah 1, vers 2
‘Al-Hamd’ الحمدis een dankwoord dat we alleen gebruiken voor Allah. ُ . Als we onze medemensen willen bedanken gebruiken we het woord Shokr شـكر Allah verdient een hogere graad van dankbaarheid, namelijk Al-Hamd الحمد. In de Nederlandse taal is er geen verschil tussen het dankwoord dat gericht is tot Allah en het dankwoord dat gericht is tot de medemensen.
Het verschil tussen الحمد & الشكر Als iemand een andere persoon helpt, dan heeft de helper altijd eigen belangen en verwachtingen (materieel en/of geestelijk) van de tegenpartij. Maar Allah helpt ons zonder enig eigen belang. Allah is Belangeloos en Onafhankelijk van ons. Dit betekent dat Allah meer aanspraak maakt op een grotere dankbaarheid dan een persoon die eigen belangen heeft. Dus الحمدis veel groter dan الشكر. Een ander verschil is dat de persoon die hulp biedt, verwacht (slechts) een gebaar van dankbaarheid in tijden wanneer de hulp een goed resultaat oplevert. Men verwacht eigenlijk geen dank wanneer zaken mis of slecht aflopen. Maar Allah dienen we constant te bedanken voor alle gunsten, in alle situaties, zowel in goede als slechte tijden, omdat we als beperkte mensen niet weten waar goedheid in ligt verborgen. Een situatie kan bijvoorbeeld slecht lijken, terwijl Allah er misschien goedheid in heeft verborgen.
ُﻜ ْﻢ َواﻟﻠّﻪُ ﻳَـ ْﻌﻠَ ُﻢ َوأَﻧﺘُ ْﻢﺮ ﻟﻮاْ َﺷْﻴﺌًﺎ َوُﻫ َﻮ َﺷ ُﻜ ْﻢ َو َﻋ َﺴﻰ أَن ُِﲢﺒ﴿ َو َﻋ َﺴﻰ أَن ﺗَﻜَْﺮُﻫﻮاْ َﺷْﻴﺌًﺎ َوُﻫ َﻮ َﺧْﻴـٌﺮ ﻟ ﻻَ ﺗَـ ْﻌﻠَ ُﻤﻮ َن ﴾ اﻟﺒﻘﺮة
Maar het kan zijn, dat jullie tegenzin hebben in iets terwijl het goed voor jullie is en het kan zijn, dat jullie iets behagen terwijl het slecht voor jullie is. Allah weet het zeker en jullie weten het niet. Al-Baqarah 2, vers 216
We dienen als gelovigen Allah dus altijd te danken, omdat Allah altijd het beste الخيرwil voor de mensen, ook al is het in sommige slechte tijden of tijdens zware beproevingen heel moeilijk om Allah te bedanken. Dus ‘Al-Hamd’ is de aanbidding van de echte oprechte dankbaren! الحمد عبادة المخلصين Allah benadrukt het recht van de mensen die hulp verlenen in dankbaarheid. De profeet heeft namelijk gezegd dat de mensen die de medemensen niet dankbaar (Shokr) is, Allah niet dankbaar (Al-Hamd) is.
َمن لم يشكر الناس لم يحمد: قال رسول صلى عليه وسلم
Merkwaardig is dat ondanks het feit dat Allah de hoogste graad van dankbaarheid الحمد verdient, er maar weinig mensen bereid zijn om Allah zelfs in goede tijden de laagste graad van dankbaarheid شكرte tonen. We komen het volgende trieste vers tegen in de koran:
﴾ ﺳﺒﺄ
ِ ِ ِ ﻮر ُ ﺸ ُﻜ ى ٱﻟ َ ﻣﻦ ﻋﺒَﺎد ﻴﻞ ٌ ﴿ َوﻗَﻠ
Doch slechts weinigen van Mijn dienaren zijn dankbaar. Saba 34, vers 13
Het gaat absoluut niet alleen om het uitspreken van het woord ‘Al-Hamdolilah’, maar het gaat om het leven naar dit woord zonder klagen of mopperen. Dus een leven zonder “maar… ”!
Tussen twee Barmhartigheids !
﴾
ﺮِﺣﻴ ِﻢﺮ ْﲪـ ِﻦ اﻟاﻟ
*
ِ اﳊﻤ ُﺪ ﻟﻠّ ِﻪ ر ﲔ َ ب اﻟْ َﻌﺎﻟَﻤ ْ َْ َ
*
ﺮِﺣﻴ ِﻢﺮ ْﲪـَ ِﻦ اﻟ﴿ ﺑِ ْﺴ ِﻢ اﻟﻠّ ِﻪ اﻟ
Al-Fatihah 1, vers 3
Profeet Mohammed heeft ons geleerd dat alle daden die worden begonnen met ‘Bismillah’ en worden beëindigd met ‘Al-Hamdolilah’, zich door die dankbaarheid bevinden tussen tweevouden van ‘Rahmatillah’ Allah’s Barmhartigheid! ﴾
ِ ِﻚ )ﻣـﻠ ِِ ﻳ ِﻦﻚ( ﻳَـ ْﻮِم اﻟﺪ َ ﴿ َﻣـﺎﻟ
Meester van de Dag des Oordeels. Al-Fatihah 1, vers 4
Bezitter of een koning ?! ملك/ مالك Beide uitspraken ملك/ مالكzijn correct, maar wat is nou precies het verschil? ‘Ma’alik’ مالكbetekent bezitter en ‘Malik’ ملكbetekent koning. Een koning hoeft geen bezitter te zijn als alle Koningen en koninginnen van tegenwoordig. Allah daarentegen is eigenlijk zowel de Echte Bezitter als de Echte Heerser van alles. Tegenwoordig en uit de geschiedenis is duidelijk dat de hele wereld (het rijkdom ) المُلك verdeeld is geweest onder vele koningen en talloze bezitters. Zij hebben al het grond verdeeld en het aan zichzelf toegeëigend, terwijl de mensen alles in bruikleen hebben gekregen van Allah.
Deze wereldse koningen en bezitters denken dat alles van hen is, terwijl de Enige, Echte Koning en Bezitter Zich met Zijn wijsheid heeft teruggetrokken en deze mensen hiermee op de proef stelt. Als de beproevingen in dit leven voorbij zijn, kennen we op de dag des oordeels nog maar één koning, Allah!
﴾ ﻏﺎﻓﺮ
ِ ِﻪ اﻟْﻮﻚ اﻟْﻴـﻮم ﻟِﻠ ﻬﺎ ِر اﺣ ِﺪ اﻟْ َﻘ َ ْ َ ُ َﻤ ِﻦ اﻟْ ُﻤ ْﻠ﴿ ﻟ َ
Van wie is het Koninkrijk op de dag des oordeels ? Van Allah, de Ene, de Onweerstaanbare. Ghaafer 40, vers 16
E-ddien ? الدين ‘E-ddien’ betekent in beperkte zin godsdienst of de levenswijze van een gelovige.* Dus مالك يوم الدينin beperkte zin betekent dat iedereen op de dag des oordeels wordt beoordeeld door de Enige Echte Koning op zijn of haar daden en levenswijzen. In de ruime zin betekent ‘E-ddien’ een schuld die afgelost dient te worden. Dus de dag des oordeels يوم الدينbetekent de dag waarop de schulden afgelost dienen te worden. De mensen hebben schulden tegenover Allah en de medemensen. Zelfs Allah heeft op deze dag een schuld op Zich genomen om Zijn absolute Rechtvaardigheid toe te passen. De slechte mensen die hun verplichtingen niet zijn nagekomen, zullen boeten voor hun daden. De mensen die hun verplichtingen wel hebben voldaan, zullen de aan hun beloofde prijzen verzilveren in het hiernamaals.
* De Islam wordt tegenwoordig door sommige onwetenden beschreven als een ideologie! Een ideologie is een menselijk denkwijze die een verbetering voor de samenleving wil bieden. Hierbij valt te denken aan het communisme of het kapitalisme. Islam is wel een levenswijze, maar de oorsprong ligt niet bij een mens maar bij Allah. Het is geen menselijke product. Het is een goddelijke boodschap met de optimale levenswijze voor de gehele mensheid.
Sleutel van de schatkist! مفتاح الكنز
ِ ﴾ﲔ ُ ﻧَ ْﺴﺘَﻌ
َ ﺎك ﻧَـ ْﻌﺒُ ُﺪ وإِﻳ َ ﴿ إِﻳ ْ ﺎك
U alleen aanbidden wij en U alleen smeken wij om hulp. Al-Fatihah 1, vers 5
Dit vers wordt gezien als de sleutel van Al-Fatihah en ook als de sleutel van de hele koran! In een Hadith Qudsi zegt Allah over dit vers: “Dit is tussen Mij en Mijn dienaar” ھذا بينى وبين عبدى Daarom wordt dit vers ook wel ‘het vers van de afspraak/belofte’ آية العھـدgenoemd.
U alleen! إياك Dit is een heel scherp begin van de overeenkomst tussen Allah en de mens. Door de bewering “U alleen” ligt er een enorme verantwoordelijkheid op beide kanten van de overeenkomst . Het is Allah’s verantwoordelijkheid om volledig te voldoen aan alle behoeften van een mens! Aan de andere kant is het voor de mens een ontzettend zware verantwoordelijkheid om loyaal te blijven aan de belofte die aan Allah is gedaan en het vertrouwen op niemand anders te vestigen. Allah leert ons hier hoe we Hem kunnen raken en hoe we Hem volledig verantwoordelijk over ons kunnen stellen. Het is alsof Hij zegt: O mens, geef je met een absoluut vertrouwen in Mij volledig over aan Mij Alleen en Ik zal je nooit in de steek laten. In het geval dat men Allah met “U alleen” aanspreekt (en de belofte nakomt), dient hij hier ook naar te leven en niet diep in zijn hart op anderen naast Allah te rekenen. Dit is een bedrog die de afspraak ongeloofwaardig maakt en een hoge teleurstelling bij Allah opwekt. In een hadith qudsi zegt Allah: “Hoe is het mogelijk dat Ik jullie schep en jullie andere(n) aanbidden? En hoe is het mogelijk dat Ik jullie voorzie en jullie andere(n) bedanken?”
Aanbidden ﻧعـبـد Er heerst een onjuist begrip omtrent het werkwoord “aanbidden” نعـبـد. Bij mensen heerst het beeld van de verhouding Allah - mens als een Heer – slaaf relatie! Ook wordt het woord ‘3abd’ عـبـدin de Nederlandse koran meestal verkeerd vertaald met dienaar of slaaf. Dit is in principe onjuist, omdat Allah Degene die ieder mens met een volledige vrije wil heeft geschapen, zou nooit van die mens een slaaf willen maken.
Allah wil juist dat de mensen een vrij leven leiden en zichzelf ook niet gevangen laten nemen door hebzucht, rijkdom, zonden of zelfs complimenten bij goede daden. Daarom “U alleen aanbidden we” إياك نعـبـدhoudt in dat men belooft Allah om vrij te blijven tegen alles wat Allah geschapen heeft. Ondanks het feit dat men volledig vrij gemaakt is, wenst Allah dat men voor zijn eigen bestwil praktisch gebonden (alleen) aan Hem. Allah wenst hiermee dat men niets/niemand vreest. Zelfs Allah vrezen, behoort alleen bij de ongehoorzame. Wat een ruime vrijheid! Mensen moeten ook beseffen dat ze als een tegenprestatie/prijs voor hun vrijheid, een serieuze verantwoording zullen gaan afleggen in de hiernamaals leven over de vrije keuzen die ze hebben gemaakt in hun leven. Dit woord aanbidden نعبدwordt door ruimdenkende geleerden uitgelegd als: ‘het leren kennen van Allah’. Allah wil dat ieder mens Hem (Allah), zichzelf (mens) en zijn taak op aarde leert kennen. Dus “U alleen aanbidden we” إياك نعـبـدhoudt in dat we Allah, onszelf en onze taak in dit leven alleen op Allah’s Wijze moeten leren kennen. Allah’s wijze houdt in: Allah’s duidelijke boodschap die sterk aanwezig is in de menselijke aangeboren intuïtie, in het logisch nadenken met een gezond kritisch verstand, in de uitspraken en levens wijzen van Zijn boodschappers en in Zijn Heilige Boeken.
Om hulp smeken ﻧستعين We dienen alleen Allah te smeken om hulp en ons vertrouwen volledig in Hem te stellen. Volledig vertrouwen op Allah betekent niet geheel afzien van anderen. Alles om ons heen moeten we gebruiken als middelen en deze middelen kunnen als een munt op beiden kanten vallen. Dus een middel kan zowel tot goed of slecht leiden! Toch dient men van Allah alle middelen optimaal te gebruiken zonder te geloven dat deze (middelen) goed kunnen brengen of kwaad kunnen tegenhouden. Middelen zijn Allah‘s voorziening en we dienen Hem daar dankbaar voor te zijn. Dus naast het feit dat de mens al zijn zintuigen en volledig vermogen maximaal benut en de middelen om zich heen goed gebruikt, dient het hart van de mens volledig vertrouwen te hebben in Allah die de Enige is, die al het goede kan brengen en al het slechte kan tegenhouden. ﴾
ِ ِ ﴿ ﻴﻢ اﻫﺪﻧَـ ــﺎ اﻟ َ ﺼَﺮا َط اﻟ ُـﻤﺴﺘَﻘ
Leid ons op het rechte pad. Al-Fatihah 1, vers 6
Na de handtekening van de overeenkomst, wordt de afspraak/belofte gevierd. Vervolgens belooft Allah hierbij op Zijn beurt: “En voor Mijn dienaar is wat hij wil” ولعبدى ما سأل
Echter, we weten eigenlijk niet wat we willen vragen aan de Voorziener, de Almachtige. Allah geeft uit Zijn genade een indicatie aan. Hij verklapt ons wat het hoogste en beste is om naar te vragen: “Leid ons op het rechte pad”. Deze wens is namelijk allesomvattend en hiermee vragen we Allah om ons te leiden en ons te behouden op Zijn pad dat naar Hem leidt in de hoop dat we steeds onder Zijn hoede blijven en dichter bij Hem kunnen komen. Vanzelfsprekend komt deze wens/vraag aan Allah pas in vervulling wanneer men zich aan de afspraak/belofte houdt. ﴾
ِ ﻐﻀ ﲔ َﻧﻌ ﻳﻦ أ ِﺬ﴿ ِﺻَﺮا َط اﻟ ُ ﻤﺖ َﻋﻠَﻴ ِﻬ ْﻢ َﻏ ِﲑ اﳌ َ ﺎﻟﻮب َﻋﻠَﻴ ِﻬ ْﻢ َوﻻَ اﻟﻀ َ َ َ َ
Het pad dergenen, aan wie U gunsten hebt geschonken - niet dat van hen, op wie de toorn is nedergedaald, noch dat der dwalenden. Al-Fatihah 1, vers 7
Het rechte pad is de kortste en veiligste weg in dit leven voor een mens naar Allah’s tevredenheid. Dit pad is niet zonder obstakels en moeilijkheden, maar de gelovigen kunnen dit pad met hun constant oprechte inzet altijd begaanbaar maken. Als gevolg hiervan maakt Allah dit pad nog meer egaal en gladder voor hen! صراط الذين أنعمت عليھم Dan schudt Allah ons wakker door een contrast te laten zien met het andere uiterste beeld. Hij beschrijft gelijk de mensen die het levenspad bewust voor zichzelf en voor anderen moeilijker en onbegaanbaar maken. Dit zijn de slaven van macht, van geld, van genot, van elkaar en de slaven van zichzelf ! Allah wenst dat alle mensen vrij blijven in dit leven door “nee tegen alles” te kunnen zeggen. Slaven (figuurlijk) kunnen geen “nee” zeggen en dit is wat Allah echt haat! المغضوب عليھم Dus geliefde gelovigen aan een kant en gehate ongelovigen en hypocrieten aan de andere kant, bevinden zich op twee verschillende paden die precies de tegenovergestelde richting opgaan (180˚). Met de ruggen naar elkaar toe gericht lopen ze hard vooruit en richten ze zich op twee verschillende doelen, het paradijs en de hel. Ten slotte laat Allah ons in dit hoofdstuk het pad van de verdwaalden zien. Dit is de derde en tegelijkertijd ook de grootste groep die Allah beschrijft. Dit is een pad dat zich bevindt, op alle graden tussen het pad van de begunstigden en het pad van diegene op wie Allah’s toorn rust. Dus het neemt 358˚ van de gehele 360˚! الضآلين Wij mogen mensen nooit definitief classificeren in één van de drie bovengenoemde groepen. Alleen Allah mag mensen definitief classificeren en beoordelen, omdat Hij de Enige is die de intenties van de mensen kent. Al-Fatihah is het hoofdstuk dat Allah ons verplicht heeft te reciteren tijdens het gebed, wel 17 keer per dag. Hierin worden wij aan onze afspraak/belofte met Allah herinnerd. Mensen vergeten veel en maken altijd fouten. Dit lijkt wel op het feit dat mensen altijd vatbaar zijn voor ziekten. Het gebed werkt als een efficiënt medicijn tegen onze fouten, waardoor alle virussen geremd kunnen worden. Het gebed is als het ware een echt herstelproces.
Verschil tussen gelovigen en ongelovigen Geloof en ongeloof zijn beide voor 100% een bewuste keus. Gelovigen en ongelovigen bevinden zich op twee verschillende paden die precies de tegenovergestelde richting opgaan (180˚).
Met de ruggen naar elkaar toe gericht lopen gelovigen en ongelovigen hard vooruit en richten ze zich op twee verschillende eindbestemmingen, het eeuwige paradijs of de hel.
Wat, hoe en wie ben jij?! Men is eigenlijk wat hij denkt, zegt, doet en voelt. Schematisch bestaat mens dus uit: verstand, beweringen, daden en gevoelens.
Met verstand, kan men denken, evalueren, herzien en uiteindelijk kiezen. Men beweert veel, maar hij zegt niet altijd wat hij daadwerkelijk denkt! “Doen” begrip houdt in, iedere actie waar één molecuul van een menselijke energie (ATP) bewust wordt gebruikt! Het hart wordt beïnvloed door alles wat men denkt, zegt of doet.
Een beperking! Wat men denkt of hoe men zich voelt is onzienlijk voor een ander ‘Gajb’ غيب. Men kan dus nooit iemands gedachten, intenties of gevoelens beoordelen.
Aan de andere kant, wat men zegt of doet is echter wel waarneembaar en valt ondefinitief te classificeren en ook te beoordelen.
Harmonie Bij een echte gelovige zijn alle componenten in harmonie. Met een gezond kritisch verstand is hij (altijd) bewust van Allah, zegt wat hij denkt, doet/leeft naar zijn overtuiging en geniet van een innerlijke vrede en rust.
Geloof is in eerst instantie een zekere overtuiging van een gezond kritisch verstand, en niet een overheersend gevoel, zoals liefde als veel mensen denken! Als het aanvankelijk een gevoelsmatig iets is, hoe kan iemand die dat gevoel nog nooit in zijn leven heeft meegemaakt, schuldig zijn?! Zeker het onbeschrijfelijk gevoel van niet alleen zijn, vertrouwen of vrede is het eind vrucht, en nooit het begin!
Disharmonie! Een echte ongelovige is een bedrieger van zijn gezond kritisch verstand. Hij zegt niet wat hij echt denkt en handelt alleen naar zijn eigen belangen ten koste van wat en wie dan ook!
Zijn leugens en zijn rotte vruchten maakt zijn hart alleen maar zuur! Allah beoordeelt mensen uiteindelijk naar de staat van hun harten, zoet of zuur:
﴾ اﻟﺸﻌﺮاء
ٍ ـﻪَ ﺑَِﻘ ْﻠﻻ َﻣ ْﻦ أَﺗَﻰ اﻟﻠِﺎل وَﻻ ﺑَـﻨُﻮ َن إ ﺐ َﺳﻠِﻴ ٍﻢ َ ٌ ﴿ ﻳَـ ْﻮَم َﻻ ﻳَﻨ َﻔ ُﻊ َﻣ
Op de dag des oordeels, noch rijkdommen, noch kinderen van enig voordeel zullen kunnen zijn. Behalve die met een oprecht hart tot Allah zal komen; Ash-Shu'araa 26, verzen 88-89
De verdwaalden * الضـآلـين Noch echte gelovigen noch echte ongelovigen!
Dit zijn alle afwijkende categorieën van het rechte pad. Dit is de derde en tevens de grootste groep onder de mensen. Het pad van de verdwaalden bevindt zich op alle ( + of - ) graden tussen het pad van de gelovigen en het pad van de ongelovigen. Dus het neemt 358˚ van de gehele 360˚!
Geen misdaad Terwijl ongeloof en nog erger hypocrisie grote misdaden zijn, is verdwaling beslist geen misdaad. Zelfs profeet Mohammed die vóór de openbaringen een actieve waarheidzoeker was, werd als een verdwaalde ً ضآالbeschreven in de koran.
﴾ اﻟﻀﺤﻰ
ﺎﻻ ﻓَـ َﻬ َﺪ ٰى ﺿ َ َوَو َﺟ َﺪ َك
﴿
Vond Allah je niet in dwaling (zoekende) en leidde Hij je? Ad-Dhohaa 93, vers 7
Categorieën van verdwaalden Er bestaan verschillende categorieën onder de verdwaalden: De actieve waarheidzoekers. De gelovige verdwaalden! De passieve verdwaalden. De ongehoorzame gelovigen. De extreme gelovigen. De extreme spirituele gelovigen
*Het woord ‘verdwaalden’ wordt slechts als beschrijving en beslist niet als een belediging bedoeld.
Waarheidzoekers Onder de verdwaalden, is er een grote groep met een gezond en kritisch verstand die de waarheid (nog) niet heeft ervaren, die hun weg (nog) niet hebben gevonden, hun waarheid (nog) niet geoptimaliseerd hebben of (nog) steeds twijfelen. Dit zijn eigenlijk de waarheidzoekers. Ondanks dat deze mensen zeggen: “We geloven niet”, voldoen ze beslist niet aan de criteria van de echte ongelovigen.
Ze behoren (nog) wel bij de hoopvolle deel van de verdwaalden الضآلين.
De gelovige verdwaalden! Bij deze categorie is er geen sprake van een rationeel product van een gezond en kritisch verstand, maar een vaag, irrationeel, geërfd of verworven, vermomd of amateur (on) geloof.
Hieronder vallen veel van de aanhangers van afwijkende godsdiensten en irrationele leer. Ondanks dat deze mensen denken dat ze echte gelovigen zijn, voldoet hun geloof beslist niet aan het hele basisbegrip van het echte geloof: ‘Geloven in de Enige God, in de eeuwige boodschap in alle heilige boeken, in alle profeten en in de dag des oordeels waarop men naar zijn daden in dit leven wordt beloond met het paradijs of wordt gestraft met de hel.’
Zeker voldoen deze mensen ook niet aan de criteria van de echte ongelovigen die: innerlijk heel goed de waarheid kennen, maar deze bedekken en uiterlijk ontkennen.
Deze mensen worden vaak ontrecht bestempeld als ongelovigen ‘kafiroon’ كافرون. Daarom is de beschrijving ‘ongelovige’ voor veel van onze buren, kennissen en collega’s onjuist.
Dilemma!
Gezien dat niet iedereen die de waarheid van het zuivere geloof mondeling verwerpt een ongelovige is, is een definitieve classificatie van deze mensen onmogelijk. Qua innerlijk kunnen deze mensen behoren tot waarheidzoekers, gelovige verdwaalden of de echte ongelovigen. Het is onmogelijk om er op een eenvoudige manier achter te komen, wie nou wie is. Allah is de Enige Die het innerlijke aspect van mensen kent. Daarom kan Hij ze beoordelen. Altijd de drie bovenstaande mogelijkheden in beschouwing blijven nemen, is verstandig en behoort bij het ruime/eerlijke gezond en kritisch verstand van een gelovige. Een goed voorbeeld is Omar ibn Al-Gattab عمر بن الخطابdie aanvankelijk aan de vijandenkant stond. Hij vocht zelfs heel hard tegen de moslims. Maar ondanks dat profeet Mohammed hem praktisch als ongelovige heeft behandeld, heeft hij Omar’s innerlijk nooit beoordeeld en bleef hij hopen dat Omar op een dag een gelovige zou worden. Uiteindelijk werd Omar zelfs één van de bijzondere gelovigen. Aan de andere kant vocht Aboe Lahab أبو لھبook fel tegen de Islam. Profeet Mohammed heeft hem feitelijk ook als ongelovige behandeld. Toch beweerde Mohammed niet dat hij wist, hoe Aboe Lahab’s hart was. Totdat Allah het innerlijke aspect van Aboe Lahab en zijn eind lot in de hel heeft onthuld in de koran. Aboe Lahab was eigenlijk een pittige ongelovige die de waarheid heel goed kende, maar bewust en wegens zijn eigen materialistische belangen de waarheid niet wilde aannemen. Hoe kan men dan iemand met pittige uitlatingen/daden tegen de Islam beoordelen ??? Gezien deze vijandige houding, is de kans groot dat deze persoon een ongelovige is. Zelfs erger dan een ongelovige, namelijk een hypocriet! (zie later). Maar ..… is dit definitief ? Nee, misschien is hij een echte verdwaalde! En hoe groot is de kans dat deze persoon ooit een echte gelovige zou worden?! Het goede antwoord is een groot vraagteken. Dat weet niemand. Dit zegt beslist niet dat men het voordeel van de twijfel aan deze persoon verleent en geen duidelijke praktische houding tegenover hem moet aannemen. Een gelovige moet altijd consequent zijn met de praktische feiten. Beoordelen van de onzienlijke harten van mensen of hun eindbestemming voorspellen, behoort zeker niet bij een goede en bewuste gelovige.
Passieve verdwaalden Deze zijn de onverschillige mensen onder onze medemensen. Hun praktische principe in het leven is: ”wat ver van mijn bed staat, interesseert me niet”! Ze gebruiken hun gezond en kritisch verstand heel scherp in alles behalve wat betreft hun geestelijk bestaan. Ze zijn gewend slechts te alleen te focussen op zichzelf en hun eigen belangen. Anderen bestaan alleen bij een behoefte!
Deze mensen schieten te kort in hun verantwoordelijkheid ten opzichte van zichzelf. Het is alsof ze een ware (geestelijke) zelfmoord plegen.
Met hun (feitelijk) ongebruikt gezond en kritisch verstaand, beschrijft Allah deze passieve verdwaalden in de koran als: ”dommer dan beesten”! Allah bedoelt dit absoluut niet als een belediging, maar Hij beschrijft de mens altijd naar zijn eigen daden.
ِ ِ ﻻ ﻳـﺒ ﲔ ﻚ َﻛ ْﺎﻷَﻧْـ َﻌ ِﺎم َ َِﺎ أُوﻟَـٰﺌِ ﻻ ﻳَ ْﺴ َﻤﻌُﻮ َن َﺎ َوَﳍُ ْﻢ آ َذا ٌنِ ﺼ ُﺮو َن ُْ ٌ ُ َﺎ َوَﳍُ ْﻢ أ َْﻋ ﻻ ﻳَـ ْﻔ َﻘ ُﻬﻮ َن ﻮب ٌ ُ﴿ َﳍُ ْﻢ ﻗُـﻠ ِ ﻚ ُﻫﻢ اﻟْﻐَﺎﻓِﻠُﻮ َن ﴾ اﻷﻋﺮاف َ ﺑَ ْﻞ ُﻫ ْﻢ أ ُ َ ﻞ أُوﻟَـٰﺌ َﺿ
Zij hebben harten waarmee zij niet verstaan; en zij hebben ogen waarmee zij niet zien; en zij hebben oren waarmee zij niet horen. Zij zijn als het vee! Zij zijn zelfs nog erger. Dit zijn de achtelozen.
Al-A'raaf , vers 179
* Mochten vele van de aanhangers van andere godsdiensten behalve de Islam als verdwaalden beschouwd worden, is het toch ontzettend moeilijk voor vele van de huidige moslims te accepteren dat ze ook verdwaalden kunnen zijn! Het feit is dat iedere minieme afwijking van het rechte pad, toch een afwijking blijft die in de loop van de tijd groter en groter wordt, tenzij men de koers herstelt met een oprecht berouw.
Hier herkent men drie soorten van afwijkende echte gelovigen, namelijk de ongehoorzame, de extreme gelovigen en de extreme spirituele gelovigen.
Ongehoorzame gelovigen Praktisch en door verschillende soorten verleidingen wijken deze echte gelovigen bewust met hun slechte handelingen van het rechte pad af.
Bij deze mensen bestaat er een kloof tussen hun zuivere bewering en hun onzuivere daden. Ze handelen praktisch naar hun eigen begeerten in strijd met van wat Allah voorgeschreven heeft. De meeste ongehoorzame gelovigen denken onterecht dat ze (zo of zo) blijven behoren bij de echte gelovigen. Profeet Mohammed heeft duidelijk gemaakt in een bekende Hadieth dat een gelovige zijn zuivere legitimatie als een ‘echte gelovige’ verliest door zijn overtredingen (leugens, diefstal, ontucht enzovoort). وال يسرق السارق حين يسرق وھو مؤمن، ال يزني الزاني حين يزني وھو مؤمن
Overal in de koran is het altijd onbreekbare verband tussen geloof en het verrichten van goede daden:
ِﺼ ِ ﺎﳊ ﴾ﺎت اﻟ َ
ِ ﻳﻦ َآﻣﻨُﻮا َو َﻋ ِﻤﻠُﻮا َ ﴿ اﻟﺬ
Ook definieert profeet Mohammed het geloof in een Hadieth als: " " اإليمان ماوقر فى القلب وصدقه العمل ‘ Geloof is wat innerlijk vastzit en door daden bevestigd wordt’
Het verrichten van goede daden is de eis van het verstandelijke geloof en het gevolg hiervan is dat men innerlijke vrede ontvangt en rust uitstraalt. Ongehoorzame gelovigen hebben de vrucht of het gevolg van geloof niet, tot ze terugkeren naar het goede gedrag en ook alle schade herstellen door een berouwproces. Allah beschrijft dit gevoel in de koran als een innerlijke rust, vrede en een diep gevoel van veiligheid in het hart. Ondanks slechte omstandigheden, rommelige gedachten en chaotisch leven, blijft dit gevoel altijd aanwezig bij deze mensen. ﴾ﻮب ُ ُاﻟْ ُﻘﻠ
ِ ﻦ ِﻦ ﻗُـﻠُﻮﺑـُ ُﻬﻢ ﺑِ ِﺬ ْﻛ ِﺮ اﻟﻠّ ِﻪ أَﻻَ ﺑِ ِﺬ ْﻛ ِﺮ اﻟﻠّ ِﻪ ﺗَﻄْ َﻤﺌ ِﻳﻦ َآﻣﻨُﻮاْ َوﺗَﻄْ َﻤﺌ َ ﴿ اﻟﺬ
Degenen die geloven, en wier hart rust vindt in de gedachtenis aan Allah. Ziet toe! In het gedenken van Allah kunnen de harten rust vinden. Alra3d 13, vers 28
Extreme gelovigen Dit zijn beslist niet de nauwkeurigste gelovigen. Extreme mensen hebben te maken met overdrijven: ‘te’! Men zegt ook wel: ‘te is nooit goed’. Vooral een ‘te’ van een echte gelovige die eerlijk, redelijk en evenwichtig behoort te zijn, is zeker niet aanvaardbaar.
Deze extreme groep van echte gelovige mensen staan bekend om het altijd moeilijker maken voor zichzelf en ook voor anderen. Hun eerste keus is altijd de moeilijkste! Hoe strakker hoe beter! Deze extremisten zijn zeker vrij in hun eigen keuzes. Zo lang ze zich alleen goed aan de strenge regels blijven houden, blijven ze behoren tot de lieden van het rechte pad. Profeet Mohammed reciteerde heel vaak meer dan honderd bladzijdes uit de koran in zijn individueel gebed, terwijl hij in een gezamenlijk gebed altijd kort was. Hij was zelfs heel erg streng tegen degenen die als Imams het gebed lang maakten. Het probleem en de echte verantwoordelijkheid van afwijken van de extreme gelovigen, begint met hun streng gedrag als de enige waarheid naar buiten te brengen op hun medegelovigen en tegen medemensen. Ze verwachten/eisen dan hetzelfde gedrag van hun medegelovigen, die als slappe gelovigen worden gekenmerkt als ze anders denken of anders doen. Tegen de aanhangers van een andere leer/inzicht hebben ze altijd een scherpe houding en beoordeling. Aan andere medemensen denken ze vaak niet. Ze beseffen niet hoe groot de verantwoordelijkheid ten opzichte van Allah is, wegens het negatief beeld van geloof dat ze uitstralen. In de Islam is dit extreme gedoe niet toegestaan. Allah zegt hierover:
﴾ اﻟﺒﻘﺮة
ِ ِ ﺘَ ُﻜﻮﻧُﻮا ُﺷ َﻬ َﺪاءَ َﻋﻠَﻰ اﻟﻨﻣﺔً َو َﺳﻄًﺎ ﻟُﻚ َﺟ َﻌ ْﻠﻨَﺎ ُﻛ ْﻢ أ ﻴﺪا ُ ﺮ ُﺳﺎس َوﻳَ ُﻜﻮ َن اﻟ ً ﻮل َﻋﻠَْﻴ ُﻜ ْﻢ َﺷ ِﻬ َ ﴿ َوَﻛ َٰﺬﻟ
Zo hebben Wij jullie tot een verheven / evenwichtig / gematigd volk gemaakt, om getuigen op de mensen te zijn. Daarop zal de profeet een getuige over jullie zijn. Al-Baqarah 2, vers 143
Zulk extreem gedrag is beslist strijdig met de wijze van doen, ‘Sonnah’ سُـ َّنةvan profeet Mohammed, die altijd een goed voorbeeld voor de mensen was. Hij was, in alle opzichten een evenwichtig mens. Daarom is zijn wijze van handelen ‘Sonnah’ سُـ َّنةnet zo verplicht als de koran. De boodschap lijkt op een precies recept van een chef-kok of een arts! Meer van een ingrediënt of van een dosering van een medicijn is even erg en serieus als te weinig, of zelfs gevaarlijker!
Al-Sonnah’ السُـ َّنةvan de profeet slaat absoluut niet op zijn persoonlijke voorkeuren of zijn uiterlijke kenmerken (kleding). Daarnaast is het ook zeker niet de letterlijke of kortzichtige opvolging van zijn uitspraken. Door de ‘te’ oppervlakkige en niet de inhoudelijke opvolging van de leer te volgen, zijn deze mensen als ware eenogig waarmee ze het gevoel van diepte verliezen, namelijk hier het inzicht. Een klein voorbeeld hiervan is hun streng vastklampen aan het gebruik van takjes ‘Siwaak’ سواكuit een bepaalde boom uit Saoedi-Arabië als tandenborstel! Dit was in de tijd van de profeet de beste en meest effectieve middel om de tanden te poetsen. De extreme gelovigen hebben het gebruik van deze takjes als een onmisbaar gebaar van de optimale opvolging van de profeet gemaakt! Mohammed gebruikte het beste middel uit zijn tijd, maar de extremisten willen niets weten over het beste van hun tijd?! Inhoudelijk heeft profeet Mohammed de frequente reiniging van de mond heel hoog geprijsd. Hij heeft zelfs degenen die uien of knoflook aten verboden naar de moskee te gaan. Als profeet Mohammed nu zou leven, had hij zijn tanden zeker minimaal vijf maal per dag gepoetst en zijn tandenborstel (volgens de adviezen van de experts) maandelijks vervangen! Hoe vaak gebruiken of vervangen de extremisten hun tandenborstels? Dit is een goeie vraag!
Extreme spirituele gelovigen Dit zijn beslist niet de hoge ontwikkelde spirituele echte gelovigen. Deze spirituele echte gelovigen zijn namelijk de geliefden van Allah أولياءdie het rechte pad precies volgen (volgens koran en Sonnah) en niet struikelen over de obstakels van het drukke leven. Door hun praktisch en constant hoge bewustwording van Allah, kunnen ze makkelijk hoog op het pad uitzoomen en veel meer dingen in echte omvang zien en relativeren. Deze groep spirituele echte gelovigen vallen vaak niet op door anderen noch weten sommigen dit van zichzelf. Ook zijn er weinig die zichzelf wel herkennen, maar het niet makkelijk prijsgeven/kenbaar maken aan anderen. Deze groep mensen roept nooit op tot zichzelf. Aan de andere kant zijn er enorm veel extreme spirituele gelovigen. Dit zijn de vliegende, zweverige gelovigen die leven op roze wolken! In hun (high) staat, wijken ze als de drugsgebruikers van de koers van het recht pad af met veel illusies die hun gevoelens en denkbeeld beheersen. Onder hen zijn er ook groepen die de profeet (de coach) 100% in het beeld (veld) plaatsen! Hier draait alles om Mohammed, terwijl Allah slechts de vage, dunne rand van het beeld inneemt! Daarnaast is er nog een grotere groep die Allah en Mohamed op de achtergrond plaatsen, terwijl ze hun levendige geestelijk leider, namelijk ‘Al-Shaeikh’ op de voorgrond plaatsen. Het hele bestaan is in de hand van deze ‘Al-Shaeikh’! Hij heeft een officiële machtiging van Allah! Een aanhanger van een dergelijke groepering, namelijk ‘Tariekah’, mag beslist niets voor zichzelf beslissen! Men dient eerst toestemming te vragen bij de grote ‘Shaeikh’ of één van zijn lokale gemachtigde subleiders! Blinde gehoorzaamheid is hier essentieel! Geen vrije wil dus! Men vraagt zich af wat van zulke slaven is overgebleven om nog over een geloof te spreken!
Eindbestemmingen
