Zorg voor onze dijken

Vakantieweken

In de Alpen

Tjeerda Kuyt-Verolme zet zich ervoor in dat mensen met een handicap ook af en toe op reis kunnen.

Traditiegetrouw lasten de Oranjes weer een fotomoment in tijdens hun verblijf in Lech (Oostenrijk).

terdege

11 maart 2015 32e jaargang nr. 12 Losse nummers: € 3,95

reformatorisch familiemagazine

●

terdege 11 maart 2015 32e jaargang nummer 12 ●

Zorg voor onze dijken

●

„Een doorbraak is nooit uit te sluiten”

‘Oorlogsmusea’ In kaart gebracht Nederland telt ruim honderd musea met aandacht voor Tweede Wereldoorlog Grote collecties Vernieuwingsplannen in Oosterbeek, Overloon en Groesbeek \TERDEGE\PRODUCTIE\PAGINA\PLANNING\1103-01-TD-VPG_0 3

3-3-2015 13:11:28

reportage

Nog genoeg werk aan de dijken

Bijna een kwart miljoen mensen moesten in 1995 voor het wassende rivierwater huis en haard verlaten. Hoe veilig zijn we twintig jaar later achter de dijken? Risico’s zijn niet uit te sluiten, maar waterschap Rivierenland doet er, samen met collega-waterschappen, veel aan om een herhaling te voorkomen. „Eigenlijk wordt er altijd wel ergens aan de dijken gewerkt.” tekst Ad Ermstrang foto’s Henk Visscher

interview

Met de rollator, maar ook in bed Al veertig jaar organiseert de Hervormde Vrouwenbond jaarlijks vakantieweken voor mensen met een lichamelijke handicap. In de loop der jaren is de zwaarte van de zorg bij de deelnemers eerder toe- dan afgenomen, zegt commissievoorzitter Tjeerda Kuyt-Verolme. Daar staat veel dankbaarheid tegenover. En, nog belangrijker: „Veel van de gasten weten zich afhankelijk van God.” tekst Ad Ermstrang foto Anton Dommerholt

20 terdege ● 11 maart 2015

terdege 11 maart 2015 21 ●

interview

Rekenen met de Bijbel Wie de Bijbel serieus neemt, moet volgens Arjan van den Noort ook letten op de getallen die daarin voorkomen. Met het Bijbels dagboek ‘Ontelbaar!’ wil de reformatorische wiskundedocent jongeren daarbij helpen. „We missen soms de diepte van bepaalde Bijbelgedeelten als we geen oog hebben voor de getallensymboliek.” tekst Huib de Vries foto Niek Stam



interview

Zaaien rond een brandhaard „Wat hebben jullie het hardst nodig?” vroeg secretaris A. Moerdijk van de Stichting Ismaël drie maanden geleden aan Egyptische christenen in hun uitgebrande kerk. Ze vroegen niet om materiële steun, maar om boeken: „Ons grootste verlangen is dat heel veel mensen naar de kerk zullen komen.” De stichting verspreidt lectuur én biedt materiële hulp. tekst L. Vogelaar foto’s Anton Dommerholt en Stichting Ismaël



interview

Vroeggeboorte deel 2

Het trauma van de vroeggeboorte Bij vroeggeboorte belanden moeders en vaders met hun kind van het ene op het andere moment in het ziekenhuis. Geheel onvoorbereid. De medische omgeving vormt weken achtereen hun belangrijkste verblijfplaats. Kinderarts-neonatoloog Angelique Haringsma en medisch maatschappelijk werkster Liduine Schönau schreven een boek waarin zij om meer erkenning vragen voor deze groep. „Vroeggeboorte is echt een onderschat probleem.” tekst Ad Ermstrang foto’s Anton Dommerholt



jongeren


Mijn stekkie deel 5

Liefde voor een oude molen Hij staat er al honderden jaren, doorstond menige storm en ziet er nog altijd indrukwekkend uit. Het ouderlijk huis van Jannick Schouten (17) is een prachtige oude molen. Maar pas op. „Een kameraad van me kwam eens logeren. Toen het begon te waaien, hield hij het niet langer uit. Hij wilde naar huis.” tekst en foto’s Evert Barten

W

onen in een molen uit 1625. Dat lijkt knus, gezellig, ouderwets. Jannick knikt bij al die termen. Hier, in de Wingerdse molen in de polders van Bleskensgraaf, werd hij geboren. Nu, zittend op de bank onder een van de kleine ramen, doet hij zijn verhaal. „Ja, ik houd van deze molen. Van het hout, de geur, het geluid. Ons huis lééft.” Dat is soms nogal letterlijk, al is er op deze grijze zaterdagmiddag weinig van te merken. „Het is jammer dat er nu geen wind staat, maar als de wieken draaien, voel je

de molen bewegen. Zeker als het hard waait, gaat het hier behoorlijk tekeer. Het gezoef van wieken langs de ramen, het gekreun van hout, het geknars van tandwielen.” Jannick grijnst. „Da’s mooi, hè.”

Storm

Voor hem wel, maar een kameraad die ooit eens kwam logeren, werd het midden in de nacht te gortig. „De wind trok aan, maar stormen deed het nog lang niet. Toch hield hij het niet meer uit en wilde hij naar huis.” De zoon van de molenaar lacht erom. Een storm? Ach, die heeft hij al vaak meegemaakt. En dat de molen dan op zijn fundament staat te schudden, dat hoort erbij. Hetzelfde geldt voor de krapte in huis.

De Wingerdse molen biedt ruimte voor het gezin Schouten, dat bestaat uit Jannick, zijn twee jaar oudere broer en zijn ouders. En daarmee is elke ruimte bezet. Of hij even zijn slaapkamer wil laten zien? Jannick schudt zijn hoofd en glimlacht. „Liever niet. Het is daar een enorme puinhoop.” Maar het is er klein, verzekert hij. Slechts een paar vierkante meter. Erg vindt de molenaarszoon dat niet. „Bij kameraden zie je wel eens grote kamers, maar ik ben er niet jaloers op. Hier is het gezellig, al kunnen bij een flinke sneeuwbui de vlok-


*

1. Peuterspeelzaal (Emmer-Compascuum). 2. Werkvoorzieningsbedrijf Wedeka (Stadskanaal). 3. Veenkoloniaal museum (Veendam).


1

2

Op streekbezoek in de Veenkoloniën Op dinsdag 17 februari bracht ons koningspaar een streekbezoek aan de Groningse en Drentse Veenkoloniën. In een paar uur tijd werden ze bijgepraat over aardappelzetmeel, veen, windmolens en de rol van hoger onderwijs in de regio. tekst Josine Droogendijk foto’s ANP

H

et centrale thema van het derde streekbezoek van koning Willem-Alexander en koningin Máxima was de zogeheten Agenda van de Veenkoloniën. Door een samenwerkingsverband tussen de provincies Groningen en Drenthe en diverse gemeenten worden de Veenkoloniën gepromoot als innovatief landbouwgebied, dat zich richt op de productie van aardappelzetmeel.

3

De dag begint in het Groningse Veendam. Voor het Veenkoloniaal Museum wordt het koningspaar begroet door de Commissaris van de Koning en burgemeester S.B. Swierstra. Koningin Máxima krijgt een bloemetje overhandigd en het koningspaar neemt even de tijd om het publiek te begroeten. In het museum wordt vervolgens de ‘Agenda van de Veenkoloniën’ besproken, waarna er een rondleiding door het museum volgt. Sinds de vijftiende eeuw wordt er in de regio al veen afgegraven, wat te zien is aan het vlakke land en de rechte kanalen. Ruim vierhonderd jaar later kwam daar ook de aardappelverwerkende industrie bij, evenals de koloniale zeevaart. Reden genoeg om hier een museum over op te richten!

Na de rondleiding vertrekken koning Willem-Alexander en koningin Máxima naar het aangrenzende cultuurcentrum, voor een gesprek met medewerkers uit de aardappelverwerkende industrie, onderzoekers en jonge boeren. De onderwerpen die aan bod komen, zijn onderverdeeld in vier thema’s: ‘Solanic’ , ‘PlantValue’ , ‘Voldoende water, vitale bodem’ en ‘Praktijknetwerk jonge boeren’. Uit de vragen die de koning en koningin stellen, blijkt duidelijk dat ze zich goed hebben voorbereid op het streekbezoek en dat ze geïnteresseerd


interview

Verslaafd aan verzamelen

Verzamelen doet Thea Mansvelders (79) haar hele leven al. Het leverde een unieke collectie op van alle mogelijke huisraad, textiel, sierraden, aardewerk, landkaarten en gereedschap uit grootmoeders tijd. „Friemel frommel is mien léven.” tekst Huib de Vries foto’s Henk Visscher

Zorg voor onze dijken

Recommend Documents