zij was beter eerst een bril gaan kopen

0

Karel de Grote Hogeschool – Campus Linkeroever Louis Frarynlaan 30 , 2050 Antwerpen

Hij/zij was beter eerst een bril gaan kopen

Eindwerk voorgedragen door Jorgen Pluymers tot het behalen van het diploma Professionele Bachelor in de Audiovisuele Technieken - Fotografie

Promotor: mijnheer Raf Ketelslegers

Academiejaar : 2015 – 2016

1

2

Karel de Grote Hogeschool – Campus Linkeroever Louis Frarynlaan 30 , 2050 Antwerpen

Hij/zij was beter eerst een bril gaan kopen

Eindwerk voorgedragen door Jorgen Pluymers tot het behalen van het diploma Professionele Bachelor in de Audiovisuele Technieken - Fotografie

Promotor: mijnheer Raf Ketelslagers

Academiejaar : 2015 – 2016

3

4

Voorwoord U heeft het wel al eerder gezien, of zelf meegemaakt. Mensen die hun ogen toeknijpen tot kleine spleetjes om te kijken of ze wel iemand herkennen als ze afgesproken hebben of een papier zo ver mogelijk krampachtig van hun gezicht houden om zo toch een onderscheid te kunnen maken tussen de kleine lettertjes. Maar het kan nog veel erger... Misschien toch eens gaan voor een bril?

Ik wil graag bedanken: Mijn ouders, om mij met raad en daad bij te staan, om te helpen zoeken naar geschikte locaties en modellen, om mij rond te rijden en te helpen sleuren met zware materialen in het andere kant van het land. Raf Ketelslagers, en Ruud Lathouwers van Studio-Vision, waar ik mijn stage heb gelopen en die mij meer inzicht hebben gegeven in de wereld van de publicitaire fotografie. Mijn liefste moeke, die er alles aan deed om er voor te zorgen dat als ik iets nodig had, ik het vaak dezelfde dag, of de volgende al had. De rest van mijn familie, die hielp waar kon. Mijn vrienden en collega’s van het KdG, die nooit te verlegen waren om mij te helpen en tips te geven rond mijn eindwerk. De Alverberg in Hasselt, die ervoor zorgde dat ik een kleedkamer gratis ter beschikking had. Vicky en Maarten die mij een brommer konden uitlenen. En last, but definitely not least, al mijn modellen: Leonie, Jochem, Dieter, Sam, Beth, Aurelie, Rony, Tom en Jeanine. Bedankt iedereen. Dit was niet gelukt zonder jullie.

Dit boek omvat verder mijn inspiratie en motivatie rond mijn eindwerk, alsook mijn beeldmateriaal en uitleg hoe deze beelden tot stand zijn gekomen.

5

6

Motivatie en inspiratie Motivatie Naarmate mijn loopbaan in de richting fotografie vorderde, werd het me snel duidelijk dat ik graag dingen wil creëren. Het lag mij niet zoals bij docu, foto’s te maken en het juiste moment vast te leggen, en that’s it. Nee, ik wou zélf bepalen wanneer het juiste moment er was, en het beeld wat ik in mijn hoofd heb te maken en op te bouwen. Wijkt het beeld af van hoe ik het voor mij zie, ben ik zelden gelukkig met het resultaat. Ik doe daarom erg graag studiowerk, omdat ik zo alles, inclusief het licht, naar mijn hand kan zetten. Ook op locatie zou ik graag met studiolicht willen werken, maar een draagbare studioset zijn kosten voor later. Maar hoe kon ik dan ervoor zorgen dat mijn beelden perfect belicht werden zoals ik het wou, en er perfect uitzagen zoals ik dat wou? Ik vond mijn antwoord in Photoshop. Op het einde van het eerste jaar fotografie wist ik amper hoe ik een laagmasker kon toevoegen aan het beeld en ik voelde me ergens gevangen in mijn mogelijkheden. Ik besloot me daarop te verdiepen in het programma, omdat ik na indrukwekkende beelden en fotomanipulaties te zien, besefte dat met Photoshop, er geen beperkingen zijn qua creatieve vrijheid. Op een korte tijd heb ik menige tutorial verslonden en getracht na te maken. De ene met al meer succes als de andere. Ook vele klasgenoten heb ik al geholpen met hun foto’s te bewerken, als ze er echt niet uit konden, en ook daar haalde ik erg veel plezier uit. En dat deed mij iets beseffen. Dat ik niet alleen zelf foto’s wil maken, maar dat ik ook anderen wil helpen met het creëren van hun beelden wat zij voor ogen hadden. Mijn toekomst zou er anders uitzien dan dat ik eerst dacht. In plaats van volledig enkel fotografie te doen, zou ik de helft van de tijd ook retouche van collega’s op mij nemen. Maar soms laat ik me teveel meeslepen en vergeet ik wat echt belangrijk is: voor goede eindbeelden, is het eerst en vooral belangrijk dat er goede foto’s gemaakt worden. Indien mogelijk is het belangrijk dat als je iets in het origineel beeld kan doen, zodat je het niet hoeft te photoshoppen, het veel beter, natuurlijker, en makkelijker is om goede beelden te krijgen. Ik heb mezelf al betrapt op het feit dat ik erg snel tevreden was tijdens een fotoshoot omdat ik van mening was dat ik het toch zou kunnen oplossen in Photoshop en het resultaat toch steeds middelmatig bleek te zijn. Mijn eindwerk bestaat dus niet enkel uit fotografie, maar ook uit doorgedreven beeldbewerking en composities om het resultaat te krijgen wat ik wil. De keuze voor publicitaire fotografie was dus ook snel gemaakt. In die branche vind je al snel doorgedreven beeldbewerking, en vaak is een campagne volledig gecreëerd vanaf nul. Dat is dus ook wat ik zoek en wil doen. Het onderwerp van dit eindwerk was een heel pak moeilijker te vinden. Ik wist dat als ik een bestaande campagne nam, mijn beelden vergeleken zullen worden met het originele. Een eigen campagne verzinnen bleek de enige juiste oplossing, maar dit legde de lat een heel pak

7

hoger. Ik besefte dat rond een slogan werken het makkelijker zou zijn als pakweg 10 losse reclamebeelden voor een flesje parfum. Vele opties passeerden de revue. Reclamebeelden voor ijscrème, gin, goede doelen als Amnesty International en vele anderen werden in overweging genomen. Maar na mijn bril vergeten te hebben bij mijn moeder terwijl ik bij mijn vader was, zag ik het licht (of net niet). Grappige reclame rond brillen: wat er allemaal zou kunnen mislopen. De mogelijkheden waren eindeloos. Een slagzin liet niet lang op zich wachten: Hij/zij was beter eerst een bril gaan kopen. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat de slagzin: Hij/zij was beter eerst langs Pearle geweest, maar voor het merk te beschermen, liet ik dat na bespreking met de docenten, beter weg. De slogan kwam wel op mijn eindbeelden terecht en ik werkte suggestief met de groene kleur en witte tekst. Dan kwam het erop aan om verschillende campagnes uit te werken. Met school had ik besproken dat ik me ging beperken tot 5 campagnes, met telkens twee bijbehorende beelden. Dit werkte als een mes dat aan twee kanten snijdt. Enerzijds geeft dat minder druk omdat ik maar 5 situaties moet maken, en anderzijds brengt dat wel de moeilijkheid met zich mee om een reclamecampagne op te splitsen en een bijbehorend deel te verzinnen. Vandaar dus ook de keuze op een voor-en-na beschouwing van desbetreffende situatie. Ik ben een persoon die graag rust heeft in zijn foto’s, geen rommel en enkel het nodige erin, terwijl er toch met felle toningen gewerkt wordt, om het indrukwekkende te behouden. Ook ben ik een fan van in reeksen te werken en ervoor te zorgen dat er telkens elementen terugkwamen in het beeld. Zo zult u zien dat de 5 campagnes, steeds opnieuw met twee personen in het liggend beeld komt, en de persoon als slachtoffer, omdat hij/zij geen bril heeft, in het rechtstaande beeld komt. Er waren enkele criteria voor de uiteindelijke onderwerpen die ik mezelf had opgelegd: 1) Het beeld moet op het eerste oogopslag herkenbaar zijn en de kijker moet zich direct in de situatie kunnen inleven. 2) Het beeld mag niet alledaags zijn. Een ouder persoon die zijn zondagskrantje niet kan lezen zonder bril is erg voor de hand liggend en weinig interessant. 3) Het beeld mag best grappig zijn. Grappige situaties zorgen ervoor dat het langer wordt onthouden. 4) De telkens twee bij elkaar horende beelden moeten in dezelfde locatie gemaakt worden en overkomen als een groter geheel. Het heeft geen nut om twee totaal verschillende beelden bij elkaar te plaatsen.

8

Na uren en uren brainstormen met mijn vrienden en familie kwamen volgende 5 situaties uit de bus: 1) Adam en Eva: in een prachtig idyllisch landschap zit Eva op een rots. Ze heeft een appel in haar hand en biedt deze aan aan Adam. Adam, slechtziend als hij is, zag niet dat er een rivier hem van Eva scheidde en valt er pardoes in. Hij was beter eerst een bril gaan kopen. 2) Beachball: op een zonovergoten strand spelen twee vrienden met een strandbal. De ene gooit de bal naar de andere. Maar de dame in kwestie zag de bal niet goed aankomen en krijgt de bal vol in haar gezicht. Ze was beter eerst een bril gaan kopen. 3) Kissing booth: een jongen wandelt voorbij zo een typische kissing booth, waar men kusjes kan kopen. De jongen prijst zichzelf gelukkig, want hij denkt dat er een prachtige jongedame achter het toogje staat en dat hij de kus van zijn leven gaat krijgen. Little did he know, dat het eigenlijk een oudere dame is. Hij was beter eerst een bril gaan kopen. 4) Kleedkamer: een sportieve jonge gast gaat zich omkleden in de kleedkamer van de lokale sportzaal na een flink aantal uren tennissen, maar hij vergist zich van kleedkamer en wandelt per ongeluk de vrouwenkleedkamer in, met alle gevolgen van dien. Hij was beter eerst een bril gaan kopen. 5) Biker missbuy: een stoere biker werd een prachtige nieuwe motor beloofd in ruil voor cold hard cash. Dat de deal op een louche parking doorging, maakte hem niets uit; het was een deal te mooi om waar te zijn. Dat het écht te mooi was om waar te zijn, had hij niet durven denken. Hij was beter eerst een bril gaan kopen.

9

Inspiratie In dit deel ga ik kort en beknopt drie voorbeelden van reclamecampagnes bespreken. Deze voorbeelden zijn allemaal van het internet gehaald, en allemaal gemaakt in de laatste paar maanden. Dit is bewust gekozen, om aan te tonen dat er legio advertenties zijn die mijn uiteindelijke bedoelingen op een correcte manier kunnen weergeven. Ik heb telkens gekozen voor reeksen die qua look en feel hetzelfde zijn, omdat ik dit zelf ook altijd tracht na te streven.

1) Reclame voor samsung Dit vind ik goed gedaan. Mooie, rustige beelden, die perfect belicht zijn en niet vies zijn van een beetje (veel) Photoshop. Ze hebben een vrij harde toning en laten hierdoor toch een indrukwekkend gevoel achter bij de kijker. Ze hebben een grappig thematiek wat er ook voor zorgt dat de reclame sneller onthouden wordt.

10

11

2) Reclame voor Accord/Honda

Ook dit zijn opnieuw grappige beelden, met een relatief rustige omgeving en setting. Alles is gestaged en tot op het detail gepland. Er komt hier ook weer veel beeldbewerking aan te pas en geeft een geweldig grappig effect.

12

13

3) Reclame voor Allergan Ook deze beelden laten zien dat met creatieve beeldbewerking de mogelijkheden eindeloos zijn. Opnieuw prachtige landschappen, enkel de essentie, zware kleurtoningen en ergens een grappige insteek.

14

15

16

17

Uiteenzetting beelden Adam en Eva Dit was de allereerste foto die ik maakte voor dit eindwerk. Het grootste obstakel hier was hoe ik een scène kon creëren die het idyllische landschap van de tijd van Adam en Eva. Volgen we even de gedachtegang van het Creationisme, dan kan je zeggen: dit is niet realistisch, want in die tijd waren er nog geen brillen. Adam en Eva waren voor mij sowieso niet realistisch, en diende de gedachte van Adam en Eva louter en alleen om een setting te creëren. Doordat ik veel ga wandelen in mijn vrije tijd, op zoek naar rust en eventuele mooie settings voor mijn fotografie, wist ik dat de Mechelse Hei in Maasmechelen een enorm indrukwekkend landschap is in het najaar. Op voorwaarde dat het een mooie dag is natuurlijk. Bij het ondergaan, streelt de zon dan de glooiingen in het landschap als het ware met een zacht licht en indrukwekkende schaduwen. Dit geeft enorm veel diepte in de foto’s. Het zand van de duinen zouden anders snel veranderen in modder en het landschap zou er dor, grauw en dof uitzien. En dit zou natuurlijk nefast zijn voor het utopische landschap dat ik wou creëren. Nu, om het ideale landschap te maken dat kan fungeren als setting voor Adam en Eva wist ik dat hier heel wat Photoshop aan te pas moet komen. Erg zelden vind je hier in België een plaats waar de rotsen en planten zo perfect staan dat je geen Photoshop meer nodig hebt, én waar het rustig genoeg is om modellen half naakt, met enkel een blaadje om de nodige zaken te bedekken, kunt zetten, zonder dat ze zich niet meer op hun gemak voelden. Nog een probleem was hoe ik de boodschap ging overbrengen van dat als er iets misloopt, dit te wijten ging zijn aan een slecht zicht, zonder te breken met het indrukwekkende van het landschap. Mijn gedachten gingen eerst uit aan een boze mama beer met haar jongen in het midden van een wandelpad waar Adam niet zonder kleerscheuren zou uitkomen. Een mama beer met haar jongen vinden om te fotograferen was makkelijker gezegd als gedaan. Andere opties overwegen dus. Na enige tijd zoeken kwam ik uit op een kloof waar Adam in zou vallen omdat hij dat niet gezien had. Niet simpel, hoe zou ik immers mijn tweede beeld kunnen maken? Dan maar iets gelijkaardigs zoeken. Een riviertje waar hij in kan vallen en nat uit zou komen. Dát was de oplossing. Oorspronkelijke schets: (toen nog met appelboom, slang en een kloof)

18

Opmaak van het beeld De opdracht was om eerst de achtergrond te maken. Hierbij was het noodzakelijk dat ik er rekening mee hield dat het licht op elk moment van dezelfde plek zou komen. De zon moest dus, min of meer telkens op dezelfde plek staan in het beeld. In deze foto zou ik tegen de zon in fotograferen. Dit bracht enkele beperkingen met zich mee. Zag ik bijvoorbeeld een mooie struik maar met de zon in mijn rug, dan kon ik deze niet gebruiken om mijn uiteindelijke foto te maken. Onderstaande setting was ideaal. Ik had in de verte een interessant beeld. Beetje dichterbij was een meer dat de achtergrond en de voorgrond van elkaar loskoppelde en zo diepte maakte. Een struik ervoor voor nog meer diepte. Nu was het aan mij om hier op verder te gaan en het beeld te maken dat ik voor ogen had.

19

Om een mooie compositie te krijgen, en diepte te creëren, zorgde ik ervoor dat er telkens lijnen vanuit het beeld naar binnen kwam. Dit zie je hieronder met de bomenrij rechts.

Om de kale plek weg te werken en een element op de voorgrond te plaatsten zette ik een struik, wat er onmiddellijk voor zorgde dat er nog meer diepte werd gecreërd. Deze plant kon ook eventueel dienen om er iets achter te zetten, wat een vergemakkelijking was voor het uitmaskeren en een verhoogd realisme te krijgen.

20

Ik wist dat ik Eva Adam wou laten lokken door Eva op een verleidelijke manier in het beeld te plaatsen. Als ze gewoon zou staan met de appel in de hand, dan was het moeilijker om een verleidelijke pose aan te nemen, en dus meende ik dat als ze zou liggen wachten in het landschap of tegen een rots dat dit zou helpen om het effect over te brengen. Gewoon in het landschap zou te saai zijn en niet beeldvullend genoeg, dus plaatste ik een rots waar Eva even fier als verleidelijk zou liggen wachten met een appel in de hand.

Doordat deze rots in een totaal andere plaats werd gefotografeerd als het landschap, was er een enorm verschil van kleurtemperatuur. Dat werd dus matchen.

21

Om het idyllische nog wat te benadrukken en het leven van Adam en Eva zonder zorgen in het paradijs, kwam er een hertje kijken. Ook deze was op een totaal andere plaats en tijdstip gefotografeerd en het werd dus matchen. Toen ik het landschap het hert zette, zag ik dat de pootjes niet goed matchten. Het gras waar het hert op liep was namelijk veel minder hoog als de hei van het landschap.

22

Doordat mijn lucht straalblauw was en overbelicht was, moest er een andere lucht ingezet worden. Dit was ik sowieso van plan, omdat ik een uitgebreide collectie aan verschillende luchten heb en ik dus kan kiezen welke lucht geschikt is voor het landschap. Ik koos voor een enkele groep wolken die diagonaal in de foto geplaatst werd, om zo het oog van de kijker doorheen het beeld te begeleiden.

Een eerste kleurtoning zorgde ervoor dat ik een beter zicht had op hoe het eindresultaat er uit ging zien. De lucht werd donkerder gemaakt (het was immers valavond), en de grond werd warmer en contrastrijker

23

Het volgend obstakel was een rivier te zoeken die klein genoeg is dat ik die in dit landschap kon zetten, als een rivier te vinden die op de correcte, mooie en interessante manier het landschap doorkliefde, in plaats van saai rechtdoor te gaan. Na vele dagen te zoeken naar een geschikte rivier en gefaalde pogingen vond ik er niet beter op om een rechte rivier zodanig te vervormen dat die precies deed wat ik wilde. Het grote voordeel was dat er een meer in het landschap was. Die fungeerde namelijk perfect als motivatie voor waar de rivier naar toe stroomt.

24

Dan was het tijd voor een van de sterren van de show: Adam. Doordat mijn model zich er niet zo goed bij voelde om op locatie half naakt met enkel een blaadje voor een doorgeknipte huidskleurige panty te staan, diende dit thuis in de achtertuin te worden gefotografeerd. Het speldje dat het bladje op zijn plek hield, en de panty zelf, werden weggewerkt.

De rivier zag er op dat moment er een beetje een grijze vlek uit. Er was beweging nodig en dus maakte ik in Photoshop golven en een reflectie van de lucht.

25

Een geschikte Eva vinden vond ik een pak moeilijker. Het was erg moeilijk om iemand te vinden die er zich goed bij voelde zo te poseren. Daarom besloot ik eerst nog de uiteindelijke kleurtoning en crop al af te werken, terwijl ik wachtte op een model. Ik vond dat de personen te fel in de foto verdwenen omdat ze zo klein waren tegenover het imposante landchap. Croppen zou dus betekenen dat ik een heel deel verlies, maar het was nodig om de boodschap beter over te brengen. Van kleurtemperatuur vond ik dat het landschap nog wat warmer en geler mocht worden. Dit zou erg mooi afsteken tegenover het donkere blauwe van de lucht.

26

Na lang zoeken vond ik mijn Eva. Iemand die er zich ook niet zo heel comfortabel bij voelde om zo te poseren, maar die mij graag uit de nood hielp. De eerste foto’s werden nog gemaakt met een beha met daar blaadjes op gespeld, maar die beha was, door het haar, moeilijker weg te werken in postproductie. En dus werd er besloten om enkel de blaadjes op haar borsten te plakken. Een redding.

27

Kleuren moesten wel aangepast worden en een realistische schaduw moest gemaakt worden omdat ik de ondergrond moeilijk kon blenden met de rots. Door best veel bezig te zijn met fotomanipulatie wist ik dat als het kon, het beste was om de bestaande schaduw over te nemen. Ik hield daar rekening mee bij het fotograferen. Om een rots na te maken zocht ik een gelijkaardige helling op en legde ik er een grijze doek over om zo het iets of wat te matchen. En dus het uiteindelijke resultaat te behalen. Dit is één van de meest uitgebreide composities die ik heb gedaan en het restultaat vergde meer als 100 lagen in Photoshop.

28

Gebruikte RAW beelden: achtergrond

29

Gebruikte RAW beelden: elementen

30

Het tweede bijhorende beeld was makkelijker. Ik hoefde enkel een enkele foto van de achtergrond te nemen, de toning erop toe te passen, een klein stukje river erin te zetten om de indruk te wekken dat hij daaruit is gekomen, mijn lucht erin te plakken, en mijn natte Adam erop te zetten. Hier was het niet zo nodig om het indrukwekkende over te nemen van het eerste beeld, de focus lag namelijk op het ongelukje dat Adam had. Made my job a lot easier.

31

Gebruikte RAW beelden:

32

Beachball De tweede campagnebeeld dat ik maakte omvatte een strandscène. De moeilijkheid hier was, wederom, modellen zoeken. Het is erg koud (dat heb je nu eenmaal in die tijd van het jaar) en om dan een tropisch, warm, strandbeeld te maken blijkt niet zo simpel. Ik was heel erg afhankelijk van het weer. Er was in die periode amper een paar dagen dat het echt goed weer was, en ik kreeg toen niet tijdig modellen gevonden om op locatie te shooten. Het kon namelijk alleen maar goed weer zijn. Dit zorgde ervoor dat er felle schaduwen in het beeld komen, wat impliceert dat de zon schijnt en dus de illusie wekt dat het een mooie zomerse dag is. Maar dat wilde zeggen dat ik mijn modellen niet tijdig daar kreeg, omdat het weer nog al eens snel durfde om te slaan en ik dus niet goed op voorhand kon plannen en bijgevolg dat mijn modellen niet altijd evenveel tijd hadden om te poseren voor mij, aan de andere kant van het land. Maar niet getreurd, ik zorgde ervoor dat mijn achtergrond wederom gemaakt was, en dan zou ik later mijn modellen in mijn scène zetten. In het beeld wou ik perse de zee hebben op de achtergrond, maar er recht naar toe fotograferen bleek geen optie. De zee splitte het beeld in twee. Het was veel interessanter om schuin te fotograferen, zodat de zee diagonaal in het beeld kwam, en in de verte verdween. Dit zorgde opnieuw voor diepte.

Oorspronkelijke schets: (dit omvatte eerst een blinde die, ironisch genoeg, de bal niet ziet aankomen. Maar degene die dan een bril zou moeten kopen was de persoon die de bal gooide. Van dat idee ben ik afgestapt, omdat het me te moeilijk leek om zo de boodschap over te brengen).

33

Opmaak van het beeld De opdracht was, net als in het beeld met Adam en Eva om eerst de achtergrond te maken om daarna te personen erin te zetten. Dit beeld zou ook een compositie worden dus, maar wel eentje die veel makkelijker zal gaan als die van Adam en Eva. Er was namelijk enkel maar strand en zee. Misschien kon ik hier of daar iets op de voorgrond plaatsen, maar als ik dat teveel zou doen zou het beeld erg druk worden. Het beeld hieronder gaat het enige beeld zijn dat mij achtergrond gaat vormen. Zou ik het vergroten door meerdere foto’s aan elkaar te maken, dan zou het beeld te groot worden en de personen veel te klein zijn. Het beeld stond niet helemaal recht, dus dat moest eerst rechtgetrokken worden.

Ook hier was de lucht hemelsblauw, en er was geen wolkje te bekennen. Dankzij de rechte horizon was dit een heel makkelijk masking-job en sloot de lucht naadloos aan.

34

Om toch iets van diepte te creëren zette ik een paaltje dat ik eerder die dag fotografeerde op het strand, juist met de bedoeling om mijn opties open te houden voor als ik iets wil neerzetten.. Ik wou eerst een strandstoel of iets dergelijke daar neer zetten, maar voor de tijd van het jaar was dat een onmogelijke opdracht. Een paaltje dus. En dit paaltje had ook een schaduw nodig, en dit bleek makkelijker gezegd als gedaan. De foto waarvan het paaltje kwam, had geen goede schaduw dat ik kon gebruiken om te blenden. Dus moest ik er zelf eentje maken. Maar het werd toch pijnlijk duidelijk dat dit een punt is voor mij waar ik best nog moet aan werken: schaduwen maken. Gelukkig was dit nu geen moeilijk object en wist ik perfect hoe deze moest vallen.

35

Daarna was het tijd om mijn twee personages in het beeld te zetten. Ik wist dat, net als bij gras, het heel erg moeilijk is om iemand die in de studio is gefotografeerd in zo een beeld te plaatsen zonder dat de ondergrond hetzelfde is. Met andere woorden, ik heb een heel aantal kruiwagens zand in de studio geschept zodat mijn modellen op echt zand konden lopen en het maskeren een heel pak makkelijker zou zijn voor mij. Ik zorgde er ook voor dat het gemaskerd gedeelte ‘random’ was zodat er geen eventuele lijnen te zien zouden zijn.

36

Dan kwam de kleurtoning. Ik wist welke richting ik wilde uitgaan van het begin. Ik wou echt een vakantiegevoel maken en dus wou ik dat het eindresultaat niets leek op de Noordzee. De kleurtemperatuur werd de hoogte ingejaagd om nog meer tropisch gevoel te creëren, en de zee kreeg een surreëel kleurtje.

Maar niet enkel de zee kreeg een ander kleurtje. Ik vond dat een blauwe zwemshort beter in de foto paste om het geheel binnen dezelfde de kleuren te houden.

37

Dan volgde de inwerking van de personen in het zand. Doordat ik het vrij makkelijk had om het uit te maskeren was dit een kleine moeite.

Maar dan… Dan volgde het vervelende. Schaduwen maken. En dit zou NIET zo makkelijk zijn als het paaltje. Na heel wat trial en error vind ik toch dat ik er vrij goed in geslaagd ben om het realistisch te houden. Het is niet helemáál naar wens, maar goed genoeg. Dit voorval herinnert mij er aan dat ik beter alles in camera gedaan krijg, dan te rekenen op Photoshop.

38

Belichting voor mijn personen was vrij simpel. Ik zorgde voor een keylight dat de zon moest imiteren, en een fill light dat de toch wel erg harde schaduw zou opvullen.

Tot slot voegde ik nog een hele hoop meeuwen toe om het beeld wat meer pit te geven en zo het uiteindelijke resultaat te behalen.

39


40

Het tweede beeld was ook hier een pak makkelijker. Om te fotograferen heel wat minder. Ik wou net het moment dat de bal het hoofd van het meisje raakte fotograferen, dus het duurde eventjes tegen dat ik de juiste foto had. Het resultaat van het meisje is een mengeling van drie verschillende foto’s. Op het laatste had ik toch wel medelijden met haar omdat de bal telkens opnieuw en opnieuw en opnieuw in haar gezicht gegooid werd. Voor de rest was het gewoon de kleuren overnemen van het liggend beeld.

41


42

Kissing booth Mijn derde beeld was de kissing booth. Geen indrukwekkende landschappen meer maar een puur nostalgisch gevoel, om het oude maar te benadrukken en het een postkaartsfeertje te geven. Dit vergde budgettair méér dan al de andere foto’s. Nergens was een kant en klaar kotje te vinden die ik kon omtoveren tot een geschikte kissing booth. Dus moest ik het kotje zelf bouwen. En dat is best goed gelukt, weliswaar met erg veel hulp van mijn broer, die het kotje heeft ontworpen, en mijn vader.

Modellen waren gelukkig wél makkelijker te vinden hiervoor. Dacht ik. De avond voor mijn shoot zei het oude vrouwtje (echt zo’n typische Italiaanse Bertoli mama) af. Na veel rondgebel was het mijn tante die verlossend nieuws bracht. Zo verzekerde ze mij dat ze iemand had gevonden die meer als perfect was. Gelukkig. Hoewel ik tevreden ben en blij ben dat ze mij had geholpen, was het toch niet het typische omaatje dat ik voor ogen had. Al bij al ben ik toch best gelukkig met het beeld. Qua locatie hoefde ik niet lang na te denken. Het café aan de boerderij thuis had van dat mooi gele geleemde muren en donkere raamkozijnen. Dit zou ideaal zijn hiervoor. Het weer maakte niet erg veel uit. Ik wou zelfs liever dat het wat bewolkt was buiten, omdat ik op die manier geen harde schaduwen zou krijgen. Want als de twee personen onder het dakje van het kotje stonden, dan zou hun gezicht een lelijke schaduw krijgen.

Oorspronkelijke schets: (dit zou oorspronkelijk doorgaan op een kermis. Vermits het verdorie moeilijk is om een kermis te vinden en daar iets neer te poten ben ik héél erg snel van dit plan afgestapt)

43

Opmaak van het beeld Dit is het enige beeld dat niet bestaat uit samengestelde beelden. Het maakt mijn leven echt een pak makkelijker en het resultaat ziet er altijd realistischer uit. Onderstaande foto is dus ook tevens het RAW beeld.

Kleine oneffenheden werden weggewerkt en het canvas vergroot om mezelf wat meer speelruimte te geven.

44

Dan volgde de kleurzetting en het contrast. Ook de gezichten werden opgelicht, want ze vielen toch wel wat in de schaduw onder het dakje. Het haar van de vrouw werd ook wat grijzer gemaakt.

Om nog meer het oude postkaartgevoel te geven aan de foto heb ik wat textures erover gegooid, en wat ruis eraan toegevoegd. Het verschil is subtiel, maar zeker een meerwaarde.

45

Omdat het kotje achteraf nog voor iets anders zou dienen, heb ik die niet geverfd. Wederom was Photoshop mijn redder in nood en zorgde ik voor mooie rode strepen op het kotje zodat de kissing booth mooier is, en meer afsteekt op de muur.

46

Het tweede beeld was dus erg vergelijkbaar met het eerste beeld. Eén foto, geen compositie. Enkel lippenstift. Véél lippenstift.

47

Kleedkamer Bij deze foto was het grote obstakel de locatie. Ik had een typische Amerikaanse high-school locker room in gedachte. En liefst van al een donkere lockerroom, zodat het wit van de tennisoutfit en badhanddoek fel afstak tegenover het interieur. Maar nergens was dit te vinden. In geen zwembaden, sauna’s, sporthallen,… nergens. Enkel de Basic Fit in Antwerpen, maar die hebben mij met veel bravoure duidelijk gemaakt dat daar geen foto’s te maken viel. Erg jammer. Ik moest mij dus een andere locatie zien te zoeken en het idee van zo een lockerroom aan de kant zetten. Dan maar een gewone sporthal. De Alverberg in Hasselt was zo vriendelijk mij daar gratis en voor niets foto’s te laten nemen, terwijl het toch een aardige cent kostte om het te mogen huren. Dit is ook een samengesteld beeld, maar een heel pak makkelijker als de andere foto’s. Doordat mijn camera nauwelijks van plaats veranderde hoefde ik maar gewoon op het juiste moment af te drukken, en de perfecte versie van de twee personen over elkaar heen te leggen. Ondanks dat het niet helemaal was zoals ik gedacht had, ben ik tevreden met het resultaat.

Oorspronkelijke schets: (het was eerst de bedoeling dat er op de achtergrond meerdere dames waren, maar door beperking van de locatie werd dat plan geschrapt.)

48

Opmaak van het beeld: Dit werd het hoofdbeeld. De tl-lampen in de kleedkamer zorgde voor erg lelijk licht. Ik moest dus de belichting zelf zien te regelen. Ik had een kleine softbox meegenomen. De ruimte was zodanig smal dat er geen grote in zou gepast hebben. Door gebrek aan ruimte zorgde de flits voor een enorm fel en hard licht, ook al stond die op het laagste. Ik loste dit op door de flits om te draaien en recht op de muur te flitsen zodat het licht verspreid werd en er een zachter resultaat verkregen werd. Het licht verlichtte de hele ruimte, dus ik had met één lamp genoeg.

49

De tweede persoon werd er in gezet. Dit was gewoon een kwestie dat de beelden uitgelijnd zijn, en de persoon er gewoon in maskeren.

De uitdrukking van het meisje vond ik niet geslaagd. Ze keek namelijk niet naar de jongen die binnengewandeld kwam en werd dus vervangen door een ander hoofd en bovenlichaam. Ook oneffenheden werden weggewerkt.

50

Tenslotte werd na toning het uiteindelijke beeld bereikt. Complementaire kleuren werden gebruikt en het geheel een pak donkerder gemaakt om toch een beetje dat contrast tussen de witte kleren handdoek en de ruimte weer te geven.

51


52

Het tweede beeld was ook verder gemakkelijk. Ik wou eerst het effect weergeven dat het meisje hem zou geslagen hebben en een rode hand op zijn wang schminken, maar dat is best moeilijk. Dan is het een pak makkelijker om een blauw oog te schminken en hetzelfde effect te verkrijgen.

53

Biker missbuy Dit was de moeilijkste van ze allemaal. De oorspronkelijke bedoeling was om dit door te gaan met een autowrak en in een grote autogarage. Nergens vond ik een garage waar ik mijn foto’s mocht maken en nergens vond ik een autowrak dat ik goedkoop kon halen. Dus ik was weer aangewezen op probleemoplossend denken. Ik kwam uit bij een brommer en een stoere biker. Dit zou ook veel beter passen in mijn setting. De biker kan ik aankleden als een typische cliché motorhead, en zou beter passen in het geheel. Een oude brommer was ook een stuk makkelijker te krijgen als een autowrak. Maar dan kwam de moeilijkheid. Waar kan ik de verkoop laten doorgaan indien niet in een garage? Ervoor, op straat misschien was mijn eerste redenering. Maar dat werkte uiteindelijk niet. Te druk en te veel storende elementen. Op straat zelf? Wie verkoopt er nu een brommer op straat. Op iemand zijn oprit? Nog steeds te veel en te drukke elementen. Een parking? Ja, een parking moet wel lukken! Liever nog een ondergrondse parking. Bikers hebben vaak een duister kantje en komen ruig over. Het ondergrondse was ideaal om een louche verkoop door te laten gaan. Het was erg moeilijk om op locatie te fotograferen, met de brommer, en dus was ik weer aangewezen op compositie werk.

Oorspronkelijke schets: (zoals eerder gezegd, wou ik dit laten doorgaan in een autogarage, maar dit was niet mogelijk. Dus plannen waren weer veranderd.)

54

Opmaak van het beeld: Dit is de basisafbeelding voor de achtergrond. Het is een prachtige oude en duistere parking in Antwerpen, aan de metropolis. Erg veel lege ruimte en een perfecte grimmige sfeer.

Als eerste had ik de kwestie van belichting. Ik had in de ondergrondse parking enkel licht dat langs boven kwam. Dit zorgde ervoor dat de schaduwen op de gezichten nogal in het duister vielen. In de studio heb ik ervoor gezorgd dat ik ook een key light had in de vorm van een octabox en een lamp die vanboven scheen en als een haarlichte diende in het beeld.

55

Hier werd vervolgens de brommer aan toegevoegd. De kleurtemperatuur week weer erg af van de achtergrond.

Kleuren van de brommer werden op die van de achtergrond afgestemd, en de brommer kreeg door middel van textures een nog oudere look aangesmeert.

56

Vervolgens werd de schaduw overgenomen van het originele beeld. Ik zorgde ervoor dat de foto’s van de personen en de brommer op een betonnen vloer werden gefotografeerd, zodat ik het makkelijk had om de schaduwen over te nemen.

Hierna werden de personen in de foto gezet. De personen en de brommer komen van één dezelfde RAW-beeld, maar ik heb ze er toch apart in gezet om meer vrijheid in plaatsing te kunnen hebben.

57

De personen hun kleur, contrast en saturatie werd, net zoals de brommer en de andere composities, afgestemd op de achtergrond.

Ook de schaduwen van de personen werden overgenomen van hun oorspronkelijke afbeelding.

58

Ik zette uiteindelijk nog een paar geldzakken aan de voeten van de biker om te laten zien dat het hier om een deal gaat. Anders denk ik dat de scene iets te verwarrend gaat zijn, omdat ze niet in een bike shop staan.

En dan volgt tenslotte nog de toning. De warme kleurtemperatuur van de lampen van de achtergrond paste niet in het beeld dat ik voor ogen had. Ik had donker en duister voor ogen met koude kleuren.

59


60

Het tweede beeld was erg vergelijkbaar met het eerste beeld. Opnieuw de personen uitsnijden, contrast, saturatie en kleur matchen met de achtergrond, schaduw overnemen van het origineel, en de uiteindelijke toning erop.

61


62

63

Besluit Ook nu weer werden me er verschillende dingen nog duidelijk. Ik heb een lange weg nog te gaan. Op fotografisch en werkvlak heb ik enorm veel opgestoken op mijn stage bij Studio-Vision. Dit eindwerk is het uiteindelijke resultaat van die stage en deze periode. Dankzij dit eindwerk werd ik nog maar eens met de voeten op de grond geduwd. Fotograaf zijn is heel hard werken. Er komt enorm veel preproductie, nadenken en wikken en wegen aan te pas. En heroverwegen. En aanvaarden dat de dingen zelden gaan zoals je gewenst had. Rekening houden met mensen, het echt maken van je beeld. Het is echt niet simpel. En al zeker niet met een beperkt budget. Maar dat is net het mooie aan dit beroep. Het is eindeloos variërend, en altijd even boeiend. Het harde werken heeft uiteindelijk zijn moeite geloond en ik ben echt trots en fier op het resultaat. Al zal ik altijd wel kritisch blijven. Ik sta nog open voor evolutie, en er zijn zeker dingen die ik anders aangepakt zou hebben. Meer doen in camera dan te rekenen op Photoshop is dan wel de belangrijkste. Maar dit eindwerk was ook een soort van leer periode geweest voor mij. Ik wil later het ook maken als een goeie retoucheur en dit eindwerk moest mijn kunnen hiervan bewijzen, alsook mijn kunnen om te fotograferen en te creëren.

64

Eindwerk beelden

65

66

67

68

69

70

Referentielijst Faisal Al Fouzan, (2015), Alghanim Motors / Honda: Guidance, 1 [ONLINE]. Available at:http://adsoftheworld.com/media/print/alghanim_motors_honda_guidance_1?size=original [Accessed 10 December 15]. Faisal Al Fouzan, (2015), Alghanim Motors / Honda: Guidance, 2 [ONLINE]. Available at:http://adsoftheworld.com/media/print/alghanim_motors_honda_guidance_2?size=original [Accessed 10 December 15]. Faisal Al Fouzan, (2015), Alghanim Motors / Honda: Guidance, 3 [ONLINE]. Available at:http://adsoftheworld.com/media/print/alghanim_motors_honda_guidance_3?size=original [Accessed 10 December 15]. Cihan Unalan, (2015), Samsung: Fast autofocus, 3 [ONLINE]. Available at:http://adsoftheworld.com/media/print/samsung_fast_autofocus_3?size=original [Accessed 15 December 15]. Cihan Unalan, (2015), Samsung: Fast autofocus, 2 [ONLINE]. Available at:http://adsoftheworld.com/media/print/samsung_fast_autofocus_2?size=original [Accessed 15 December 15]. Cihan Unalan, (2015), Samsung: Fast autofocus, 1 [ONLINE]. Available at:http://adsoftheworld.com/media/print/samsung_fast_autofocus_1?size=original [Accessed 15 December 15]. Saatchi & Saatchi Wellness, New York, USA, (2015), Allergan: Lifting the burden, 3 [ONLINE]. Available at:http://adsoftheworld.com/sites/default/files/styles/media_retina/public/allmig150004_rv9_train_a_siz e_ad_aotw.jpg?itok=fYibAShL [Accessed 22 December 15]. Saatchi & Saatchi Wellness, New York, USA, (2015), Allergan: Lifting the burden, 2 [ONLINE]. Available at:http://adsoftheworld.com/sites/default/files/styles/media_retina/public/allmig150004_rv8_bull_a_size _ad_aotw.jpg?itok=2Jl2cYyy [Accessed 22 December 15] Saatchi & Saatchi Wellness, New York, USA, (2015), Allergan: Lifting the burden, 1 [ONLINE]. Available at:http://adsoftheworld.com/sites/default/files/styles/media_retina/public/allmig150004_rv4_truck_a_siz e_ad_aotw.jpg?itok=gBMChSaV [Accessed 22 December 15].

71

zij was beter eerst een bril gaan kopen

Recommend Documents