Zeer gewaardeerde Rozenbomers en oud-leden,

DE ROZENBOOM Oud-Leden Vereniging

Oude s Gravelandseweg 11 1406 LB Bussum. 035-6930283 e-mail: [email protected] 15e jaargang, november 2010

De tijd staat niet stil! 15 Jaar geleden is de Rozenboom opgericht, naar aanleiding van het 95-jarig bestaan van de Gooische (zie stukje van Reina). 110 jaar geleden is de Gooische opgericht. Wat gaat de tijd toch snel! Veel is in die 15 jaar gebeurd enige ouwe trouwe leden zijn ons helaas ontvallen maar gelukkig komt er weer een jongere generatie oud-Gooische leden aan. Op vrijdag 26 november hebben we onze Hollandse Hap en daar gaan weer iets moois van maken! Kosten zijn 15 euro. Vanaf 17.00 uur bent u van harte welkom in ons vernieuwde clubhuis. Met het oog op de catering graag opgave of u komt en met hoeveel personen. Naam .. Komt met personen. Opsturen of per mail/telefoon (zie boven) vóór 22 november naar Nel Klein Bog. Verzoek van Reina: wilt u zo vriendelijk zijn de contributie à 15 ,- voor het seizoen 2010-2011 over te maken op ABN-AMRO rek.nr. 47.57.52.546 te Bussum t.n.v R.E Kroese-Suurenbroek o.v.v contributie `Rozenboom`.

1

Nieuwe leden: Wilfred van Tellingen Jan Hoes

Saskia Jens-von Freytag Drabbe Pieter Jens Hank Moes

Comeniuslaan 34, 1412 GP Naarden 035-6948950 [email protected] 1128 Chemin de Pinchinade 06370 Mouans-Sartoux Franc 033492282928 033678411618 [email protected] Mollerusstraat 5, 3743 BW Baarn 035-5418888 Mollerusstraat 5, 3743 BW Baarn 035/5418888 [email protected] Jan Bellamylaan 18, 1401 AZ Bussum 035-6911258 [email protected]

[email protected]

Adreswijzigingen: Sylvia Mathey

J van Aperensstraat 5 bus 5, Hoogstraten Belgiè 0031653171119

Mailadres: Piet Keip

[email protected] 035-5821049

Zeer gewaardeerde Rozenbomers en oud-leden, In november zien wij elkaar weer in hopelijk goede gezondheid! Ik richt mij tot u als trotse vader van Victor die op 28 augustus jongstleden geboren is. Maar ik voel mij ook een beetje vader van Gooische samen met u als grootouders. En aan u als opa s en oma s van deze club meld ik u dat Dames 1 haar best doet om kampioen te worden in de eerste klasse omdat het o.a. zo enig zou zijn om het lustrum een enorm extra feestelijk tintje te geven door de promotie naar de overgangsklasse. Ik denk dat zij een goede kans maken. Wat mij wel zorgen baart is de positie van Heren 1. Op het moment van schrijven (18 oktober 2010) staan zij op één na laatste met 1 punt en bestaat het team uit 6 Gooische jongens vanaf de benjamins en 10 jongens van buitenaf, die wel Nederlands zijn, maar ook heel jong. In de overgangsklasse is het zo dat er steeds meer buitenlanders spelen voor (veel) geld. U bent het er hopelijk mee eens dat Gooische heren 1 open staat voor jongens die het leuk vinden om hier te hockeyen en niet om hier te verdienen. Maar we missen dit jaar wel ervaring in het team, op 1 jongen van 27 jaar na. Op u doe ik een beroep recht uit het Gooische hart om indien mogelijk nog meer dan u al doet deze jongens te steunen door naar de wedstrijd(en) te komen die voor u in de buurt zijn. Het moet hen motiveren nog meer hun best te doen en degradatie te voorkomen. Tot in november! Gooische groet, Philip Tulleken

2

Dames 2 - 1957

Op de foto hiernaast: Dames 2 promoveert naar de promotieklasse voorjaar 1957 Achterste rij: Pietie de Waal, Annie Klein Bog, Trudie Reedijk Midden: Joke Hoekstra, Elly Schuit, Marijke Bierenga Voor, Liesbeth v Laar, Poes v Esveld Annelies Holderbusch, Sandra James, Willeke de Bas

De Rozenboom 15 jaar ! Ja, het is al weer 15 jaar geleden dat op de reünie t.g.v. het 95-jarig bestaan van de Gooische de oud-leden vereniging van onze club werd opgericht. De oprichting was eigenlijk een eerbetoon aan de geestelijke vader van onze oud-leden club Robby Roodhuyzen de Vries. Hij was het die bij andere clubs zijn licht had opgestoken en ook samen met ondergetekende op bezoek ging naar bijv. de oprichter van de oud-leden club van Bloemendaal, die al lange tijd een oud-leden club van honderd hadden. Het idee om het een club van honderd te maken sprak ons niet aan. Maar goed ook: hadden wij in het begin de meeste oud-leden van heel vroeger , nu melden zich steeds meer oud-leden uit recentere jaargangen aan. Voor een ieder worden de bijeenkomsten dus een heel genoeglijk weerzien en kunnen er veel oude koeien uit de sloot gehaald worden. De aanmelding van nieuwe leden hebben wij grotendeels te danken aan Nel Klein Bog die zich het vuur uit de sloffen loopt voor de Rozenboom en op alle mogelijke manieren oud-leden opwarmt . Hoe zij die lieden opspoort weet ik niet maar ik zie regelmatig e-mails met aanmeldingen en enthousiaste opmerkingen over het bestaan van De Rozenboom . Ik weet het niet zeker maar ik denk dat er in dit krantje ook wel enige nieuwe aanwinsten zullen staan.

3

Iets heel anders: kent u het maandblad van de KNHB, Hockey.nl? Nee, jammer, daar staan best interessante artikelen in. In het oktober nummer las ik Uit de oude doos en Eerherstel met daarbij een bekende foto van een interland-dames hockey wedstrijd uit 1938, Nederland-Duitsland, op de velden van de Gooische! De KNHB meldt daarin de verschijning van een bundel Sport in de oorlog waarin de situatie rond de Gooische in de tweede wereldoorlog wordt geschetst. Wij hebben U dat reeds in het Rozenboom blaadje van april gemeld. Goed dat deze feiten ook nog eens in een groter verband worden gememoreerd. Lees ik verder in Hockey.nl : Spelers gezocht . Clubs in den lande van oost tot west en noord tot zuid hebben via www.hockey.nl gezocht naar aanvulling voor hun eerste elftallen. Ik wil op dit symptoom niet verder ingaan, maar bij mij komt de vraag naar boven: hoe staat het tegenwoordig met het clubgevoel? Bij onze Rozenboom hebben we daar geen klagen over. Overigens, bij de Gooische H.C zit dat ook wel goed. Want er komen steeds weer lieden die hun jeugdjaren bij de Gooische hebben doorgebracht terug op honk en we zien hen vaak in bestuur en/of commissies. Goed clubgevoel dus! Wij als Rozenbomers hebben dat clubgevoel zeker. En wat een heerlijk gevoel! Wij hopen dat gevoel weer te proeven op vrijdag 26 november tijdens onze Hollandse maaltijd. Tot de 26e november, Reina Kroese-Suurenbroek

Van Gooische naar Eindhoven

Van Gooische naar Eindhoven Nel en Henk wonen sinds begin zeventiger jaren naast mijn moeder in Bussum. In die tijd ben ik 10 jaar lid geweest van Gooische. Later ben ik door Nel lid geworden van de Rozenboom en nu ook overgehaald om een stukje te schrijven, haar overredingskracht is fameus. In welke team ik precies begonnen ben weet ik niet meer. Wel kan ik me mevrouw Vink als coach van MB2 herinneren evenals meneer Zwenk, als coach van dames 3, beiden waren markante persoonlijkheden. We hadden in die tijd een overschot aan goeie keepsters, waardoor ik in MB2 zitttend, in een tijd waar het woord opleidingsteam nog niet bestond, in het B-district kwam, terwijl Paulien en Juliet in het A zaten. Achteraf blijkt mijn latere echtgenoot Ewout tegelijkertijd vanuit HMHC in het jongens-B team gezeten te hebben, we moeten toen dus al samen op een districtsdag gestaan hebben. Na enkele omzwervingen zijn we uiteindelijk in Eindhoven gaan wonen. Aanvankelijk speelde Ewout bij OZ, ik bij EMHC en onze zoons bij Tegenbosch, handig om juiste tijden te checken omdat er toen nog geen internet was, maar verder een heen en weer gerij. Uiteindelijk dus alle vijf naar HC Eindhoven, dat in 2000 ontstond uit de fusie van Racing en Tegenbosch. Nel vroeg wat de verschillen zijn tussen onze clubs. Allereerst valt natuurlijk de zachte G op en als je uitspeelt in de buurt van Venlo of Maastricht lijkt een woordenboek soms nodig. In Eindhoven zijn er tussen de clubs ook verschillen, te vergelijken met die tussen Gooische, Kameleon en Be-Fair vroeger, waarbij bij HCE opvalt dat er veel kinderen komen hockeyen waarvan de ouders dat nooit gedaan hebben. Voor het regelen van bv coaches en scheidsrechters is dat dan zeker bij de jongste jeugd wel een uitdaging in het begin, maar over vrijwilligers hebben we op zich niet te klagen. De topteams spelen op redelijk nivo en dames en heren 1 doen het goed in de overgangsklasse. Met 4

ongeveer 1250 leden, waaronder G-hockeyers en zo n 40 trimhockeyers (1/6e van het aantal bij Gooische denk ik) is de jeugd de grootste ledenleverancier. Het is een gezellige club die echter wel met beide benen op het veld blijft staan, waardoor ze financieel gezond kan blijven. In het Gooi kijkt men mij soms meewarig aan als ik vertel in Eindhoven te wonen, maar het bevalt prima. Ik ben ervan overtuigd dat je het overal naar je zin kan maken zolang je maar met een postieve instelling anderen tegemoet treedt (in Eindhoven kijken ze me eveneens af en toe meewarig aan na de tv serie Gooische vrouwen ) Ik kijk altijd uit naar de Rozenboomavonden omdat het gezellig is oude bekenden weer te spreken, waaronder een aantal ouders van vroegere vrienden en vriendinnen, zodat ik nog een beetje op de hoogte kan blijven van hun wel en wee. Logerend bij mijn moeder, een fiets lenend bij de buren en vol bewondering door het Spiegel erheen fietsen, horen helemaal bij die avonden, evenals het omlaag brengen van de gemiddelde leeftijd samen met Annet en Elsbeth, we hopen steeds op meer leeftijdsgenoten om de traditie voort te kunnen zetten. Ik verheug me weer op 26 november! Tot dan, groeten, Marjan Snoeck-Bindt

Reisje naar Eastborne 1964

5

Uit de CLUBBLADEN - 1975

ZWAANTJE

Waarom, moet dat nou .,zo vraag je je af, als je al die sieraden ziet dragen op de Gooische Hockeyvelden tijdens een hockeywedstrijd. Afgezien van het verlies, diefstal is een woord, wat niet gebezigd behoort te worden in clubverband, realiseert de draagster zich waarschijnlijk niet, dat deze glimdingen een groot gevaar met zich mee kunnen brengen. Oorringen, waar je soms werkelijk een zwaantje aan kan maken, kunnen soms heel leuk staan, maar niet op het veld tijdens een wedstrijd. Eigenlijk geldt dit ook voor oorknoppen. Het is werkelijk niet zo denkbeeldig, dat een stick langs je oor, waar een fraaie oorknop zit, tot zeer gemene verwondingen kan leiden. Goed, er zijn ook doktoren lid van de Gooische, maar waarom een nodeloos beroep op hen te doen? Ringen met grote stenen haken aan alle kanten; lijkt het je leuk een ring in je vinger te dragen, in plaats van eromheen? Er wordt regelmatig geschreven over noppen onder je schoenen, de stick die geen splinters mag vertonen, hoort dit er ook niet bij? Of je aansprakelijk gesteld kunt worden voor verwondingen, die je derden toebrengt door het dragen van sieraden, tijdens een wedstrijd, zou je aan een verzekeringsman moeten vragen, maar loop het risico liever niet. Houdt het tijdens een wedstrijd op een sportieve show, tegen een modieuze show na de wedstrijd zal niemand bezwaar maken. Vraag deze veiligheid ook van je tegenstanders Uit GHC-Nieuws van de Gooische, Bussum 31-10-1975 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Frits Roelofsz 1 februari 1926 31 augustus 2010 Frits begon met hockey voor de oorlog. Hieraan kwam in 1943 een eind toen de Gooische tijdelijk ophield te bestaan. Door toedoen van Frits vader konden we zondagochtend blijven spelen op het grasveld van tennisclub Het Spieghel ( waar nu de banen 1,2 en 3 liggen). We speelden mixed partijtjes met mensen van pakweg 15 tot 50 jaar oud. Op kerstdag was er zelfs een wedstrijd Statenlaan Noord tegen Statenlaan Zuid met na afloop samenzijn bij de familie Roelofsz! Na de oorlog ging Frits studeren in Delft en speelde dus bij de Delftse Studenten HC. Hij was lid van de Rozenboom en was er in de begin jaren enige malen bij. Hij leed al lange tijd aan een slopende ziekte en is, 84 jaar oud, op 31 augustus overleden. Henk Klein Bog ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

6

HEREN 4 -1950

Herinneringen van Jan Tiernego Met de laatste Rozenboom ben ik er eens lekker bij gaan zitten. Lekker, dat ouderwets hockey enthousiasme. Ik had het krantje allang uit, toen ik weer uit m n gedachten teruggeplukt werd. Teruggeplukt , juffrouw Wuite zou hier een rooie streep doorgehaald hebben. Immers zij kende mijn woordenschat niet, die ik van de warme grond van Ned.-Indië opgepikt had. In 1946 ik was 12 en had bijna 4 jaar school gemist streek mijn moeder met mijn broer en mij in Bussum neer, met 14 ging ik op het Lyceum, en kende het beloofde Nederland (nog) niet.

Het is mieters dan nu iets te lezen over de Gooische in de oorlog. Dat deel wist ik niet. Ik had zelfs nooit gehoord dat onze club het imago van NSB-vereniging had. Ja, vooral dat massaal opzeggen van je lidmaatschap, adoe!!, subtiel. En daarna .. ja, al die spanning in de huizen. Dat was dus maar 4 jaar voor mijn lidmaatschap. Hoe ging dat ook al weer toen ik lid werd? We vermaakten ons zondags met fietsen (1948?), wat wisten we anders? De hei op! Een keer kwamen we bij een diepe vallei waar een sport met stok en bal werd bedreven. Wat doen ze daar, Mam? Ze zei: Dat is hockey! Ik vond het tof. (Later wist ik dat ik bij Be Fair stond). Terug op school vertelde ik opgewonden wat ik had meegemaakt en Evert van Renesse v. D. liet weten dat hij ook hockeyde, maar veel dichterbij. Hij steeg in mijn achting en op zijn volgende wedstrijd kwam ik op de Gooische naar hem kijken. Nou, ik was om. Evert: Maar eerst nog inschrijfformulieren inleveren!! Dat is voor de ballotage! Ik thuis: Mam, wat is ballotage? Mijn moeder had me, door onze ervaringen in Batavia, geleerd niet te spontaan te zijn. Alleen als het moet, vertel je je komaf! En wil men meer, zeg dan maar dat ik wereldburger ben, want een wereldburger kent geen grenzen! Nou, uit Indië, dat konden ze nog aan mijn taal horen. Maar mijn Duitse moeder met een accentloos Nederlands, dat hoefde (nog) niemand te weten. Beschimpingen en keien naar ons hoofd hebben we genoeg gehad. Soedah! Meestal is het zo dat je zorgen om niks maakt, want ook nu weer, ik mocht gewoon komen. 1949, ik was 15. Meteen van mijn spaarpot de goedkoopste stick gekocht. Een plank. Ik speelde ermee competitie met Jongens B, dan Jongens A, steeds linkshalf. Maar zal nooit vergeten in die eerste jaren de oergezellige partijtjes op zaterdagmiddag, mixed, ieder deed mee. Annelies Rieder was me telkens te slim af. Op een middag was uit er de kleedkamer gestolen, Henk Klein Bog was zijn héle maandsalaris kwijt!!! De eerste schanddaad, terlaloe deze in een voor mij tot nog toe zo safe hockeywereld.

7

Altijd kwam ik als jongetje naar Dames I thuis kijken, ik heb van hen geleerd hoe je moet hockeyen!! Bert Woudstra, Theo Hondius, Jaap Glasz, Evert v. Renesse v. D. e.v.a. mijn experts van toen, ze hoorden aan het contactgeluid van mijn stick dat dit een plank was. Ik kreeg prompt een Pakistani te leen. Alsof je van een Fiat Panda in een BMW stapt. Ja, toen ging het allemaal vanzelf. Eerst in Heren IV met mr. Haas werden we de flitsende linkervleugel en toen door Henk van Alphen daaruit weggehaald naar Heren I. Ik moest linksbuiten, zei hij, daarom moest Frits Klein Bog naar rechtsbuiten. Maar ja, ik voelde me nog jeugd tussen al die grote jongens, wel apetrots maar ook timide. Zij allemaal geldverdieners en ik nog op zakgeld en op school. Maar het hockey werd gewaardeerd en ik groeide. Mijn mooiste goal? De bekerwedstrijd thuis tegen EMHC (1e klasser zuid), linksbuiten, ik kreeg op de middellijn de bal, pingelde langs de buitenkant langs de half, langs de spil, langs de back, en de keeper op het verkeerde been en pingelde het doel in. Zonder schot, jonge, hé djumpol!! Meneer Langeveld, de vader van die bloedmooie Helly (Hellie?) , schreef een krantenartikel: Het goaltje van Tournedos! Mijn schoolvriendje Robbie Snepvangers zei me eens dat Dik Loggere hem gevraagd had mij over te halen naar Laren te komen. Ik heb subiet nee gezegd. Mijn slechtste dag was de dag (1961) dat ons Veteranenelftal thuis speelde tegen dat van Hurley. Ik floot en de Hurleyheren wonden zich daarover nogal heftig op. Na het eindsignaal zakte hun keeper in elkaar en bleef dood op het veld liggen. Ik bleef met hun captain bij hem tot de ambulance hem had weggevoerd. Daar stond ik, ik liep alleen, terug naar het clubhuis. Loos, leeg. Maar wie me s avonds bij zich vroeg, was meneer Zwenk! Goeie ouwe Zwenk. Nadien heb ik de Gooische verlaten, hockeyde later bij de Amersfoortse in hun II met 5 ouderen en 6 jongere hoop. Dat was fijn dankbaar werk. Niet alleen goede techniek laten zien maar vooral mentaliteit en sportgeest. Ik stopte toen ik 40 werd en ik al een paar maal het ziekenhuis was ingeramd. De spelverruwing werd te erg.Al met al heb ik veel aan hockey te danken, het heeft aan mijn karaktervorming heel veel bijgedragen, om te beginnen de durf om te laten zien wie werkelijk je bent. Hockeygroeten, Jan Tiernego

"Onlangs werd ik door mijn vrouw, wegens een recente amputatie van mijn linkeronderbeen, in mijn rolstoel rondgereden langs de in uitvoering zijnde renovatie van de Scheveningse boulevard. Op het tijdelijke fietspad stond een auto geparkeerd met een oude heer achter het stuurwiel. Daar hij onze doorgang blokkeerde, vroeg ik hem met een gebaar van mijn hand vriendelijk zijn auto te verplaatsen. Dat deed hij, maar bij het voorbijgaan deed hij zijn raampje open en schreeuwde hij mij toe: "Ga eens aan je werk vlegel" Ik bedankte hem lachend voor dit grote compliment. Ik ben namelijk 82 jaar, wel echter kennelijk met een zeer jonge uitstraling! Henk de Jonge van Zwijnsbergen 8

Weet u het nog? De bekende werkkampen om zomers de velden op te knappen voor het nieuwe seizoen onder leiding van Henk Dorrestein?

1980

Hockey een volkssport ?? De Heer A.B. van Holkema, voorzitter van de Ned. Hockey en Bandy Bond, deelt bij zijn inleiding op de algemene vergadering van 29 sept. 1915 mede dat het bestuur zich de vraag heeft gesteld of getracht moet worden de hockeysport populair te maken tot een ware volkssport. Hij geeft zelf het antwoord: Mijne heeren, uw bestuur heeft daarop met een eenparig Neen geantwoord. Wij meenen dat Hockey nooit een volkssport kan worden, omdat hockey er ten eenenmale ongeschikt voor is. Wanneer wij naar onze leermeesters, de Engelschen zien, waarvan wij ons hockey met eenige wijzigingen hebben overgenomen, dan zien wij bij het groote aantal hockeyclubs in Engeland geen professioneel hockey, geen groote verslagen in couranten, dus geen sport die tot de volksmassa spreken kan. En evenals cricket te fijn is en lawntennis te duur, is hockey een te eigenaardig spel om het algemeen populair te maken. In 1918 schrijft het bestuur in het voorwoord van het gedenkboek, dat bij het twintig jarig bestaan van de Ned. Hockey en Bandy Bond wordt uitgegeven: ----, dat onze Hockey en Bandy sport geen allures kan en wil aannemen als andere populaire sporten. Geen Hockeyman verlangt naar tribunes met publiek en alles wat daarbij komt.

9

Nadat het Ned. Hockey elftal bij de Olympische spelen de finale bereikte, werd deze door ca. 35000 toeschouwers in een uitverkocht stadion bijgewoond. De sportjournalist C.J. Groothoff vraagt zich in De revue der sporten af of de bestuurderen van den Hockey Bond wel zullen beseffen welk een gevaar hieraan is verbonden. In de Nederlandse Sport van 1 juni 1928 maakt een scribent het bonter als hij over de publieke belangstelling voor het hockey in het stadion opmerkt: Wat doen die menschen hier? Menschen die niet wisten hoe hockey geschreven wordt, menschen die niet wisten dat hockey met een stick gespeeld werd, menschen die krijschen wanneer de bal van buiten de cirkel in de goal rolt. Wat heeft hockey aan die belangstelling? Niets anders dan narigheid en ellende. De hockeybond wenscht geen popularisering door de toestroom naar competitiewedstrijden van toeschouwers, die zelf nooit deze sport beoefend hebben; de bond wenscht geen verheerlijking van spelers door diezelfde toeschouwers of in couranten en sportperiodieken; de bond wenscht geen dier uitwassen welke andere sporten hebben gedegradeerd tot een kijkspel voor de massa, waarbij de deelnemers meer als variétéartiesten worden beschouwd dan als sportbeoefenaars. (Letterlijk overgenomen uit genoemde notulen en periodieken.) Red: het kan verkeren (sprak Brederode)

10

This document was created with Win2PDF available at http://www.win2pdf.com. The unregistered version of Win2PDF is for evaluation or non-commercial use only. This page will not be added after purchasing Win2PDF.