Ze deden alles voor hun liefde
‘Al vanaf de eerste keer dat wij ervan hoorden, werden we gegrepen door het prachtige liefdesverhaal dat zich afspeelt in een vergeten oorlog: de Nederlanders die vanuit Australië vochten om Nederlands-Indië te bevrijden. Mensen die niet opgeven en onder alle omstandigheden doorzetten, de hoop nooit verliezen. Mensen die dwars door alle moeilijkheden heen elkaar weten te vinden. Een waargebeurd verhaal dat nooit eerder is verteld. Daar willen wij verandering in brengen, vooral ook omdat het zich afspeelt in de twee landen die onze eigen achtergrond bepalen: Australië en Nederlands-Indië. Een betere reden om het samen te schrijven is er niet.’ charles den tex en anneloes timmerije.
© Keke Keukelaar
Zo ontroerend, zo liefdevol, zo groots
Lienke en Guus Hagers hebben in elkaar de liefde van hun leven gevonden. In NederlandsIndië zijn ze gelukkig, tot ook daar de Tweede Wereldoorlog doordringt. Hij is een van de beste gevechtsvliegers van de Indische luchtmacht en wordt voor een korte missie naar Australië gestuurd. Voor hij terug kan, valt Japan Indië binnen en wordt Lienke gevangengenomen. Drie jaar lang vecht de weergaloze vliegenier om te kunnen terugkeren naar Java, naar zijn vrouw. Alles wat hij doet, doet hij voor Lienke. Tot zijn verbijstering raakt hij daardoor verstrikt in een vuil politiek spel. Na de oorlog worden Guus en Lienke op miraculeuze wijze herenigd. Het geluk lijkt na alle beproevingen alsnog voor hen weggelegd, maar Guus’ geheime oorlogservaringen staan tussen hen in …
Verschijnt 9 september 2014 / Ca. 416 pagina’s Folioboek € 19,95 / ISBN 978 90 445 3348 4 E-boek € 15,99 / ISBN 978 90 445 3372 9 Neem voor een interview of beeldmateriaal contact op met Sander van Vlerken (
[email protected]) / +31 (0)76 52 33 511 of +31 (0)6 14 80 51 80
Fragment Haar jurk is het laatste wat hij van haar ziet, wapperende vrijheid waar geen vlag aan kan tippen. De tocht voor de ingang van het Bandoengse station trekt het bleekroze rozenmotief strak om haar lange benen. Hij is niet de enige die dat ziet, hij is wel de enige die weet hoeveel moeite ze heeft gedaan om stof van die soepele kwaliteit te vinden, en hoe ze zich heeft ingespannen om de jurk op tijd af te krijgen voor haar verjaardag. Als hij al omviel van de slaap, ging zij nog aan het werk – juist in de koelte van de late avond, om te voorkomen dat de spierwitte ondergrond van het tere weefsel smoezelig zou raken van haar zweterige handen. Tussen de luidruchtige, met koffers en tassen sjouwende mannen, vindt hij een plaatsje op de achterbank van de bus. Hij duwt de lens van zijn fototoestel tegen het glas en drukt af. Hij zit achterstevoren, leunt op zijn linkerhand. Zij lacht, trekt even haar wenkbrauwen op, alsof ze wil zeggen: kijk ons nou toch eens. Hij kijkt. Die jurk is geknipt voor haar: strak lijfje, wijde rok. Dwars door het afscheidsrumoer heen klinkt in zijn hoofd het geluid van haar trapnaaimachine in hun slaapkamer, het zachte snorren van de aandrijfriem, het klikje in de trapplank steeds als zij haar voet op en neer beweegt, het ‘dk-dk-dk-dk’ van de naald die zich door de stof boort. Hij houdt ervan naar haar te kijken als hij al in bed ligt, haar gezicht diffuus te zien door de sluier van de klamboe. Hij houdt ervan in slaap te vallen bij haar geschuifel en weer wakker te worden als ze tegen hem aan kruipt.
De bus vult zich langzaam, alsof de mannen nog niet klaar zijn voor vertrek. Soms, als hij zijn naam hoort roepen, draait hij zich om en groet, maar kijkt dan snel weer naar haar. De mannen zijn jolig – begrijpelijk, iedereen heeft zin in de missie. Ze weten zich op de rand van de oorlog, al gelooft niemand dat Japan Indië zal binnenvallen. Dat kan gewoon niet. Guus zit nog steeds achterstevoren op zijn stoel. Deze minuten zijn nog voor haar. Het is alsof hij nu al weet hoelang hij met die minuten zal moeten doen. Vanmorgen draaide ze rondjes voor de spiegel in haar nieuwe jurk, danste om hem heen. ‘Kan het met die paarse sandalen eronder?’ In de trein naar Bandoeng deden ze alsof het al 15 februari was, haar verjaardag. Aan hun voeten stond een picknickmand uit Moena’s keuken, hun kokkie had ze met de lekkerste hapjes op pad gestuurd. Daartussen had hij zijn cadeau verstopt. ‘Veel te duur!’ zei ze, gespeeld boos, want ze straalde toen hij de ring aan haar vinger schoof. De steen in dezelfde kleur als haar ogen. De chauffeur start de bus, het is zover, ze zijn op weg naar vliegveld Andir. Lienke zwaait, en haar lippen zeggen ‘tot gauw’. Kleiner, steeds kleiner wordt ze, tot hij alleen nog het roze en wit van haar jurk ziet. Tot hij zonder haar is.
uit: Het vergeten verhaal van een onwankelbare liefde in oorlogstijd Lienke en Guus Hagars
© Chris van Houts
Charles den Tex (Australië, 1952) won driemaal de Gouden Strop: voor zijn thrillers Schijn van kans (2002), De macht van meneer Miller (2006) en cel (2008). De laatste twee titels werden verfilmd als televisieserie, en in het najaar van 2012 ging de bioscoopverfilming van cel in roulatie. In 2010 schreef hij Onmacht, het geschenk voor de Maand van het Spannende Boek van dat jaar dat in een oplage van 860.000 exemplaren werd verspreid. Tegelijkertijd verscheen de thriller Wachtwoord, na De macht van meneer Miller en cel het derde deel in de trilogie over hoofdpersoon Michael Bellicher. Den Tex’ thriller De vriend (2012) stond, net als vrijwel alle ander thrillers die hij schreef, op de shortlist voor de Gouden Strop en werd door de VN Detective en Thrillergids als enige Nederlandse thriller met vijf sterren bekroond. De erfgenaam (2013) is zijn meest recente, juichend ontvangen misdaadroman. Rechten van zijn boeken werden verkocht aan onder meer Engeland, Frankrijk, Italië en Duitsland. De remake-rechten van de tv-serie Bellicher werden verkocht aan Sony Pictures Entertainment in Amerika. Literaire prijzen: Winnaar Gouden Strop voor Schijn van kans, De macht van meneer Miller en cel.
© Eveline Renaud
Anneloes Timmerije (Amsterdam, 1955) woont en werkt in Den Haag en een deel van het jaar in Frankrijk. Zij is een alleskunner, afkomstig uit de dagbladjournalistiek. Naast haar werk als freelancejournalist en vertaler publiceerde zij Goeie nieuwe tijd (1992), Gemengde gevoelens – erfenis van twee culturen (1993) en Indisch zwijgen (2002). Een geïllustreerde editie van Indisch zwijgen verscheen in 2007. In oktober 2005 verscheen haar lovend ontvangen fictiedebuut Zwartzuur, dat genomineerd werd voor de Selexyz Debuutprijs. Eerder werd haar debuut bekroond met de Vrouw&Kultuur Debuutprijs 2006 en genomineerd voor de Anton Wachterprijs 2006 en de DebutantenPrijs 2006. In het voorjaar van 2010 verscheen haar roman De grote Joseph. In 2013 verscheen de verhalenbundel Slaapwandelen bij daglicht bij De Geus, samen met een heruitgave van Zwartzuur onder de titel De plaats der dingen. Anneloes Timmerije schreef tevens het jubileumboek ter gelegenheid van het vijfentwintigjarig bestaan van De Geus: De wereld begint in Breda.
Literaire prijzen: Zwartzuur: Winnaar Vrouw&Kultuur Debuutprijs 2006 Nominatie Selexyz Debuutprijs Nominatie Anton Wachterprijs 2006 Nominatie DebutantenPrijs 2006
Als je dan tóch gaat, ben je een held Een bevriende filmproducent bracht hen op het spoor van de geschiedenis van Lienke en Guus. Hij wilde het verfilmen en vertelde het verhaal aan Charles den Tex en Anneloes Timmerije. Zij zagen er meteen ook een mooi boek in.
Geen roman zonder liefdesverhaal. Wat maakt dit liefdesverhaal uniek? ‘Liefde in tijden van oorlog is altijd bijzonder. Hier hebben we twee geliefden die gescheiden zijn door een oceaan. Het is onmogelijk om nog contact te hebben – de een weet niet waar de ander is en of die nog leeft. Toch blijven ze geloven in elkaar, in de goede afloop, hoewel de oorlog hun soms alle hoop ontneemt.’
De roman lijkt ook een eerbetoon aan een vergeten of onbekende episode in de Tweede Wereldoorlog: de periode waarin het achttiende squadron zijn opdrachten uitvoerde. Zijn het voor jullie helden geworden? ‘Vóór de kennismaking met Guus en Lienke hadden wij nog nooit van het squadron gehoord. Het was ons onbekend dat in Australië, in die uithoek van de oorlog, Nederlandse vliegers hebben gevochten om Nederlands-Indië. Ze werden op missies gestuurd in bommenwerpers met te kleine brandstoftanks. Heen was geen probleem, terug moesten ze maar zien of ze nog konden landen of zouden neerstorten. Als je dan tóch gaat, ben je wel een held, ja.’
De dagboeken van Lienke en Guus zijn een bron van inspiratie geweest. Hoe hebben jullie de informatie uit die dagboeken gebruikt? ‘De dagboeken waren de leidraad voor het vertellen van hun verhaal. Zonder die authentieke documenten zou het een heel ander boek geworden zijn – minder interessant voor ons om te schrijven. Door een deel van hun leven in romanvorm te gieten, vertellen Guus en Lienke niet alleen hun vergeten verhaal, maar ook dat van vele duizenden geliefden in de Pacific-oorlog.’
Jullie leven samen en hebben allebei al een flink aantal boeken geschreven. Voor het eerst hebben jullie samen een roman geschreven. Hoe is dat bevallen? ‘Smaakt naar meer!’
Reacties op eerder werk
Charles den Tex
Anneloes Timmerije
Over De erfgenaam
Over Slaapwandelen bij daglicht
‘Charles den Tex schrijft niet alleen maar thrillers, hij schetst en passant ook een stuk geschiedenis.’ – de Volkskrant (****)
‘Ze opent op meeslepende wijze hele werelden. (…) De auteur speelt met de diepste angsten en verlangens van gewone mensen. (…) Allemaal stemmen die het waard zijn om te worden gehoord.’ – de Volkskrant (****)
‘Charles den Tex is met voorsprong de beste thrillerschrijver van het Nederlands taalgebied.’ – Vrij Nederland (*****) ‘Een fantastisch portret van de mijnindustrie.’ – Matthijs van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door ‘Het is echt een geweldig boek.’ –Wim Krings in De Wereld Draait Door ‘Een thriller van de bovenste plank.’ – Algemeen Dagblad (*****) ‘Den Tex verstaat zijn ambacht en met eerdere thrillers als cel en De macht van meneer Miller heeft hij bewezen dat hij een beklemmend plot kan timmeren.’ – Elsevier ‘Deze schitterend beschreven loutering maakt van De erfgenaam een geweldig boek, waarmee Den Tex andermaal zijn meesterschap bewijst.’ – Boek
‘Prachtbundel. Nergens kapsones, aanstellerij, foute zinnen of valse tonen. Alles ademt stijl, elegantie, liefde. Heerlijk.’ – Dagblad De Limburger ‘Het zwiept van beklemmend naar alarmerend. Razend knap, deze verhalen van Anneloes Timmerije.’ – Den Haag Centraal ‘Gevoelens verstopt achter laconieke formuleringen.’ – NRC Handelsblad (****) Over Zwartzuur ‘Er is proza dat je langzaam besluipt, onder je huid kruipt en dan ben je er opeens verliefd op.’ – Vrij Nederland
www.degeus.nl Uitgeverij De Geus Postbus 1878 4801 BW Breda T: (+31) 076 522 81 51 F: (+31) 076 522 25 99 E:
[email protected] E Uitgever:
[email protected] Twitter: www.twitter.com/De_Geus Facebook: www.facebook.com/DeGeusBreda
