Wim Mikkers
interviewt
…………?
Al heel lang ben ik van plan om iets in het hoefblad te schrijven. Het enige wat er meestal instaat zijn wat huishoudelijke mededelingen reclame en de levensloop van Piet Wassenberg. Zo'n lang verhaal zal het bij mij wel niet worden. Ten eerste ben ik geen schrijver en ten tweede zou ik ongeveer alles op moeten schrijven wat ik weet. Op Nieuwjaarsdag werd het idee geboren, Mijn medegezinsleden vroegen me beleefd of ik niet ergens naar toe kon gaan want ik was al bijna het hele weekend thuis. Mijn vrouw zei, ga dan een keer naar…………die heb je al lang niet meer gezien en dan kunnen wij rustig T.V. kijken. Toen wist ik het, ik ga hem interviewen als ex P.H. lid, ik heb zoiets nog wel nooit gedaan maar Fransje Murphy heeft ook ooit zoiets gedaan voor het clubblad als die het kan zal het mij toch ook wel lukken. Ik pakte een schrijfblok en een pen en terwijl ik er naar toe wandelde besloot ik om dit zo iedere maand te gaan doen, wel iedere keer met iemand anders. Het zal misschien wel nergens op slaan maar dan hebben we in ieder geval weer clubbladvulling mocht Piet Wassenberg plotseling op 2 plaatsen tegelijk een tennisarm krijgen. Ik arriveerde toch wel ietwat zenuwachtig op het adres van mijn eerste interview. Er brandde licht. Ring!Ring! Hij maakte de deur open en even was het stil, maar dan. Ha Wim, wat leuk dat je aankomt, hoe is het! Kom binnen[Hij was zichtbaar ontroerd] Ik schrijf maar tussen haakjes wat ik denk dan kan ik achteraf nog zien of ik het eruit haal. Hallo’ zeg ik kom ik gelegen om je een Zalig Nieuwjaar te wensen. Hij zei dat 1 januari een ideale dag hiervoor was. [De eerste vraag was goed beantwoord] Na wat heen en weer gepraat vroeg ik hem of hij het goed vond dat ik hem een interview afnam voor het Hoefblad. Hiertegen had hij geen bezwaar en na onderling overleg leek het ons beter om het anoniem te houden, [vandaar die puntjes]. Maar eerst moest ik een biertje drinken, nou daar had ik wel oren naar, totdat hij binnen kwam met een lauw flesje goedkoop plekmerk. We konden beginnen: ik nam eerst een slokje voordat ik mijn eerste vraag stelde, BAH Ik vertelde hem dat dit voor een normale mens lauw niet te drinken is. Hij verontschuldigde zich en ging er vlug een in de vriezer leggen. We konden beginnen Ahum. Jij bent zo'n 20 jaar lid van Park Hoeven geweest, je was er vaak en dan ben je ineens weg. Je zat in de c.c.t., en in de Lentetoernooicommissie en was er ook zo weer uit, het lijkt wel vluchten, wil je dat eens uitleggen? Je begint lekker, wat een vraag. Voor iedereen is eens de maat vol, bij mij wellicht sneller dan bij anderen. De c.c.t. vond ik gewoon niet zo leuk, meer vergaderen dan daadwerkelijk iets doen. Bij de lentetoernooicommissie voelde ik me bedrogen door 2 medecommissieleden. Als P.H.lid heb ik bedankt omdat er te snel achter elkaar van alles gebeurde. Er was geen management meer. Gelul, je lijkt wel een politicus, zeg gewoon de reden. Met wie en waarover had je ruzie? Van ruzie was eigenlijk geen sprake, ik heb zelden ruzie [hoor hem eens]bij Jacques Kriek kun je wel van ruzie spreken. Hij is het 2de P.H. lid, die me heeft gezegd dat hij een hekel aan mij heeft [de rest denkt het]. Zelden ruzie hè nou ja het zijn jouw woorden. Maar ik herinnen me toch dat je met het lentetoernooi ruzie had met Leo, Kees en Dick. Waarover ging dat? [Ik neem nog een flinke slok en zie dat mijn fles gelukkig bijna op is]. Kees staat er totaal buiten. Met hem krijg ik nooit ruzie ook al is hij voor ajax. Een deelneemster had ingeschreven in een lagere categorie dan op haar pasje stond. Men vertelde het me maar niet haar naam. Ik wilde haar uit het toernooi zetten. Als je dat niet doet verlies je, je geloofwaardigheid. Er zijn spelregels. Ik heb het toernooi helpen afmaken en daarna als commissielid bedankt. Met Leo en Dick heb ik geen ruzie, ik heb het ze wel kwalijk genomen. Ik vond het heel erg jammer. Er was meer waarom vertel je dat niet? Er was veel meer maar dan lijkt het op natrappen dat wil ik liever niet Ik heb nog steeds een P.H. hart[Hij gaat zo op in het interview dat hij niet ziet dat mijn flesje leeg is]Onze voorzitter Jacques Kriek heeft gezegd dat hij een hekel aan jou heeft kun je, je dat voorstellen? Ik kan me wel voorstellen dat hij zich door mij beledigd voelt, had ik wellicht niet moeten doen. [Ik zuig heel hard aan mijn fles en maak er wat geluid bij] Zal ik nog een flesje bier voor je
halen zegt hij opgewekt en hij snelt naar de keuken. Is dit mijn laatste? Vraag ik. Hij snelt weer naar de vriezer ...voor nieuwe voorraad. [Je kunt merken dat hier nooit een hond komt]. Ik heb gehoord dat je eens gevochten hebt in het paviljoen hoe kwam dat? Je bedoelt waarschijnlijk het geval van Rob Toonen de man van Marleen. Dat was geen vechten. Rob zat met 2 vrienden en zijn vrouw naar voetbal te kijken aan de bar. Ik schoof aan de bar natuurlijk naast Marleen. Het is jaren geleden, het was Frankrijk-Duitsland op een E.K. of W.K. Tony Schumacher op doel bij Duistland. Die 3 mannen scholden enorm op de Duitsers. Ik was ook voor Frankrijk, maar in een opwelling zei ik: Heren, ik vind dit niet leuk, ik ben in Duistland geboren en voel me beledigd door jullie opmerkingen. Ik ben Duitser, die jongens die daar voetballen zijn net als ik na de oorlog geboren. Het was niet waar, ik ben net als mijn vader en moeder in Rotterdam geboren, maar ze bonden wel iets in. Er komt een strafschop voor Frankrijk. Tigana,,geweldige speler, gaat hem nemen. Ik zeg: niet te geloven, laten ze een neger een strafschop nemen tegen Unsere Tony, die gaat er nooit in. Marleen zei nog, hou je mond, ze worden boos. De bal ging er niet in en 15 seconden later lag ik voor het paviljoen onder aan de trap. Mijn tennistas werd me nagegooid. Ik vind dat geen vechten, toen was ik zelf nog getrouwd met een donkere vrouw. Discriminatie op huidskleur was en is mij volkomen vreemd. Heb jij een drankprobleem? Vraag ik. Heb jij een drankprobleem? Vraagt hij terug. Nee’ ik niet, zeg ik, ik heb alleen een probleem als ik geen drank heb. Je hebt veel aan sport gedaan, wat vond je daar leuk aan? [Het duurt even voor hij antwoord geeft, hij worstelt nog duidelijk met de vorige vraag] Ja, ik heb zelfs een ijshockeywedstrijd gespeeld, ja met strafbank. Bij het voetballen vond ik de saamhorigheid heel mooi. Ik vind dat nog steeds het allermooiste. Schaken vond ik ook heel mooi, 3 a 4 uur de concentratie vasthouden, heel moeilijk. Ik had een zwager in Goes, die speelde competitieschaak. Hij moest naar Maastricht of Rotterdam, hij was goed, nooit van gewonnen. Klok erbij en dan komt je dochter zeggen: papa, ik moet poepen, concentratiebreuk. Mijn dochter ging bij mij voor, maar ik zou toch niet gewonnen hebben. Schaken is heel fascinerend. [Dat doet hij expres die moeilijke woorden] Je zegt dat je goed kon voetballen, nou ik heb met je getennist maar twijfel daar zeer aan. Hoe goed was je? Ik zie dat je flesje leeg is, zal ik een nieuwe halen of eerst die vraag beantwoorden? Haal maar, zeg ik, van schrijven krijg je dorst. Een minuut later is hij terug en kunnen we weer beginnen. Uuhh, hoe goed ik was hè? Niet goed, ik speelde met veel plezier en veel inzet. Als 13/14 jarige zat ik in het jeugdteam van de gemeente Velsen. In mijn twintiger jaren heb ik jaren in het Haarlems team gespeeld. Hoe goed is goed? Is bij tennis c1 goed is b1 goed? Overigens had ik met tennis een handicap. Ik was links, maar met tennissen speelde ik met de rechterhand, probeer het maar eens, het zal je tegenvallen. Bij de meeste mensen hangt de andere arm er maar een beetje bij, ze kunnen er weinig mee, ik kon het wel. Ja, je kon het wel, behalve als je met mij een toernooi speelde, trouwens de vraag ging over voetballen, wat waren je sterke punten? Conditie en inzet, je zult het wel niet geloven, [inderdaad] maar ik fietste bijna elke dag naar mm werk, 15 km heen en 15km terug, zelden nam ik de auto. Ik trainde 2 x 2 uur met de club per week, stond 3 a 4 keer per week een uurtje vroeger op om hard te lopen en deed dat met 2 halters van 5 kg in mijn handen. Gek hè, conditie was mijn sterke punt, nu niet meer. Was je vaak geblesseerd? Gek genoeg niet, schaafwondjes en blauwe plekken moet je niet mee rekenen. Wat ribben gekneusd, wat hechtingen in mijn hoofd, 3 keer mijn neus gebroken, enkelbanden gescheurd of verrekt en dat was alles.
Wat was je hoogtepunt?
Als man de geboorte van mijn kinderen, maar ik vond ook het moment dat voor het eerst een meisje met mij naar bed wilde onvergetelijk. Als tennisser waren er geen hoogtepunten, als voetballer was alles hoogtepunt. Was je met voetballen net zo gemeen als met tennissen? Met tennissen was ik niet gemeen, althans niet bewust. Met voetballen maakte ik bewust overtredingen, je kunt dat gemeen noemen. Je liegt, ik heb je met opzet van dichtbij hard naar iemands lichaam zien slaan op Park Hoeven, waar of niet? Je hebt gelijk, het was op Be Wouters, Be daagde uit, je kunt me niet raken, zei hij. Dat klopte ook, hij had geweldige reflexen, soms laat je je opnaaien. Wat was je dieptepunt? [Ik voel me net een nieuwsgierig oud wijf met al die vragen] Als man de echtscheiding [Dat wist ik] Als voetballer heb ik verschillende tegenstanders het ziekenhuis in geholpen, nooit met opzet, hoofd open, neus kapot, it’s all in the game. [O God nog engels ook] Iemand zijn enkel gebroken, ook daaraan voelde ik me niet schuldig. Eens kwam ik te laat en veel te hoog in, een tackle van een gek, vol op zijn knie. Ik hoorde het kraken en ik hoorde hem gillen, zijn medespelers gaven me heel wat klappen, heel terecht, ik schaamde me diep. Het ergste is dat ik nooit iets van me heb laten horen, geen excuus, geen bloemen, geen ziekenhuisbezoek. Ik word nog boos op mezelf als ik eraan terugdenk. Voetbal is oorlog, dat was in jouw tijd toch de slogan? Ja, Michels heeft dat ooit gezegd. Bij mij speelde dat niet zo, ik dacht meer: zonder tegenstanders is er geen wedstrijd. Ik had respect voor de tegenstanders, maar ik was ook geen prof. Voor geld doen mensen veel, je speelt op de grens van het toelaatbare, soms gaat iemand daar overheen. Wouters gaf Gascoigne een elleboogstoot en brak opzettelijk zijn kaak of jukbeen: nu Ajax-coach. Rijkaard, nu bondscoach spuwde Voller in zijn haar. Koeman, nu Vitesse, veegde zijn kont af met het shirt van een Duitser, je kunt dat oorlog noemen. Ik deed wel eens iets, maar het plezier in de sport stond bovenaan. Kan jij goed tegen je verlies? Met tennissen wel, bij andere sporten ook, voetbal beleefde ik anders, ik wilde winnen. Soms word je onrecht aangedaan, daar reageerde ik toen op dus met voetballen minder. Ik stel voor dat we korte pauze houden om hem in de gelegenheid te stellen iets te halen, want ik zie dat zijn fles leeg is, hij neemt mijn fles ook mee die toevallig ook leeg is. [ Ondertussen is het 2 januari en denk ik niet dat ik dit maandelijks op kan brengen.] Als hij terugkomt zeg ik hem dat ik er eigenlijk niet zo veel zin meer in heb en vraag hem of ik mijn vragenlijstje wel af zal maken. Ik moest doorgaan. [Ik wist niet dat iemand zo blij kon zijn dat er iemand op bezoek kwam.] Goed, volgende vraag: Kijk jij veel naar tennis op T.V.? Nee, dat is niet mijn favoriete sport, bij de mannen al helemaal niet, bij de vrouwen allen als Chanda Rubin speelt of een ander leuk vrouwtje, die zijn er heel weinig. Ik heb ooit Becker tegen Ivanisovic gezien, mijn zoon had toen een stopwatch, de werkelijke speeltijd was minder dan 7 minuten per uur. Daar kijk ik niet naar. Wat je zojuist over vrouwen zei is typerend voor jou, veel vrouwen hebben ook een hekel aan jou. Waarom doe je dat? Ik geloof je niet, maar feit is dat in de topsport veel vrouwen een pot zijn. Navratilova, Novotna, Stove, die Française Mauresmo of zoiets. Ik zie niet in waarom ik het leuk moet vinden naar te kijken. Vrouwen presteren trouwens per definitie minder dan mannen. Dat geldt voor alles, de beste koks zijn mannen, de beste modeontwerpers zijn mannen. Als T.V.kijker wil ik topprestaties zien, dat kan bij vrouwen niet. Ik zeg dat veel vrouwen op ieder gebied beter zijn dan ik. Het is geen haat, het is een vaststelling. Ik ben het een beetje eens met die feministen, er moet geen verschil zijn tussen man en vrouw. Gelukkig is dat er wel, maar in hun beleven zijn ze gelijk. Ik vind vrouwen niet minderwaardig maar ze zijn niet gelijk. Neem de olympische spelen, 100 m. hardlopen, Ottey wint, maar in de wereld zijn tienduizenden mannen die harder lopen dan zij, hoogspringen ook zoiets, mannen springen over 2.35m, vrouwen amper over 2.00m. Als er gelijkheid was, geen mannen of vrouwen maar mensen, dan deed er geen vrouw meer mee aan de olympische spelen, ze halen simpelweg de limiet niet. Bij krachtvergende sporten snap ik dat nog, maar bij dammen,
sjoelen en darts gaat het mijn verstand te boven. Laatst las ik dat men een dominokampioenschap organiseerde, 2 categorieën, mannen en vrouwen, iedereen kent het, steentjes aanleggen, geen vrouw protesteerde. Vrouwen zijn niet gelijk aan mannen, ze zijn anders, kunnen minder maar vaak ook meer, maar ik ben blij dat ze er zijn. Ik begon spontaan te applaudisseren want ik kon me hier wel bij aansluiten, ik zit namelijk beroepsmatig iedere dag op de weg en erger me ooit mateloos aan hun rijgedrag, maar ben 's avonds ontzettend blij als mijn vrouw weer lekker gekookt heeft en daarna de afwas doet in tijd dat ik op de bank lig uit te rusten voor mijn tennisavond. Proost: op de vrouwen Proost. Wat vind jij van Park Hoeven? Prachtige club waaraan ik met veel plezier terug denk, leuke mensen ontmoet, elke club kent zijn dips, jammer dat ik er weg ben. [ Ik had iets anders verwacht] Ik had iets anders verwacht, stamelde ik. Feitelijk vraag je niets maar ik begrijp wat je bedoelt, maar iets negatiefs over P.H., mijn club zeggen valt me zwaar. Natuurlijk zijn er fouten gemaakt, hele grote zelfs. Je kunt iemand het gebrek aan managerskwaliteiten niet kwalijk nemen. Je kunt het een beetje leren, maar je hebt het of je hebt het niet. Jij hebt het niet, ik ook niet en het bestuur van de laatste jaren al evenmin [hoezo ik niet?] Jij had altijd kritiek, bijna geen commissielid deugde, waarom deed je dat? Dat is sterk overdreven, ik heb me wel eens afgevraagd waarom iemand commissielid werd. Meestal was het eigenbelang, ik was van mijn 7e tot mijn 51ste lid van een of meer clubs, ik heb wat ervaring. Neem de jeugdcommissie bij ons, sorry bij jullie, we moeten iets voor de jeugd doen was het motto. Ik onderschrijf dat ten volle maar als hun kind naar de senioren gaat zijn die mensen vaak foetsie. Ik ben niet gek en gelukkig ook niet blind, er zijn uitzonderingen. Proost. Op de jeugd Proost. Wat neem jij het bestuur kwalijk? Dat vind ik een lullige vraag, jij kent de verhoudingen, een paar keer voor de rechter in een kort tijdsbestek. Een rechter bepaalt dat een ledenvergadering moet plaatsvinden. Schadevergoedingen, die lopen in de duizenden guldens. Advocaatkosten, die jongens lachen zich rot. Voorzitter weg, andere voorzitter, dan de oude weer terug, het kan, het gebeurt, maar je moet wel heel onnozel zijn om dat normaal te vinden, gewoon mismanagement. Jij had net als velen een hekel aan van Klaveren, waarom ben je van mening veranderd? [Ik begin moe te worden en denk dat dit wel eens mijn laatste interview zou kunnen zijn, hij doet af en toe net of hij me niet verstaat maar dan had hij maar in het westen moeten blijven wonen, maar dat zullen er wel meer gedacht hebben de laatste tijd.] Ik kende van Klaveren amper, wist wie het was, heb er nooit iets mee te maken gehad, van hekel was geen sprake. Ik vond hem arrogant. Maar iemand onrecht aan doen is weer heel iets anders. Als hij zwart zou zijn en ik zou Amnesty International bellen dan had Park Hoeven een heel gek probleem. Hij is medeoprichter, jarenlang voorzitter, erelid, daar ga je gepast mee om. Het gekke probleem hebben jullie nu overigens ook. Die rechtzaak gaat weer verloren. Dat kost weer veel geld. Jij kiest de kant van van Klaveren met je P.H. hart, ik niet, waarom jij wel? Heel simpel, wat heeft hij gedaan? Een mening gegeven in een geschil, meer niet [nou, nou, ik houd er dadelijk mee op, hij draait door.] Het bestuur heeft daarna de club beschadigd. Als erelid was hij verplicht een mening te geven, misschien niet de jouwe of de mijne, maar dat doet er niet toe. Je kunt ook zeggen, laten we er nu eens over ophouden, gebeurd is gebeurd, we moeten verder. Dat vind ik zo’n onzin, dan kun je politie en justitie ook wel afschaffen. O ja, nog een vraag, die brief die er was, niet ondertekend, ik heb gedacht dat hij van jou was. Je stelt wel geen vraag, maar inderdaad ik heb een aantal brieven bezorgd. De brief geschreven heb ik niet, van Klaveren ook niet. Zijn naam stond eronder maar niet zijn handtekening. Het bestuur wist al heel snel wie die brief geschreven had, misschien is het niet helemaal zoals het hoort, maar als je in het hoefblad niets mag schrijven, wat moet je dan? [ Wat ben ik nu dan aan het doen?]Ik neem de schrijver niets kwalijk. Die hele affaire is een enorme blunder van
het bestuur. Ik en waarschijnlijk ook van Klaveren waren het wel eens met de inhoud van die brief. Jij hebt een hekel aan Jacques Kriek en hij aan jou, wie was die andere eigenlijk? Die ander was Anne de Haan, ik had geen idee waarom hij tegen mij begon te mopperen. Ik vond en vind Anne een aardige man. Jullie voorzitter heeft een hekel aan mij, maar de omgekeerde conclusie vind ik voorbarig of ongenuanceerd. [toe maar] Aan mensen die voor Park Hoeven iets doen, heb ik niet snel een hekel, ook niet aan hem. Maar hij mag zich wel eens afvragen waar hij mee bezig is. Zo, ik stop ermee, ik ben door mijn vragen heen en ben het ook spuugzat. heb je aan het begin van deze nieuwe eeuw nog een boodschap voor ons Park Hoeven leden? Jezus wat een vraag. Ik hoop dat het jullie goed gaat, het is een mooie club met veel mooie leden. De vergrijzing slaat wel toe, wat jullie nodig hebben is een echte manager. Jullie voorzitter heeft afdoende bewezen dat niet te zijn. Leo v. d. Elsen zou een goed alternatief zijn, maar die is ook niet meer zo jong. [Dit is volgens mij leeftijdsdiscriminatie. ] Mogelijk zitten er bij de squasafdeling mensen die het wel kunnen. Wij tennissers vergeten hen vaak, maar zij zijn ook P.H. lid en daar mogen ze trots op zijn. [ Ze leveren nog eens geen barmensen laat staan een voorzitter, maar ik laat hem maar heen lullen. ] Aan de bestuursleden en commissieleden zou ik zeggen: Zet je schouders eronder, de club is het waard, als je voor eigenbelang daar zit dan moet je snel weg. Wees kritisch naar jezelf is ook een advies. Na de laatste jaren kan het alleen maar beter gaan. Terwijl ik naar huis wandel luidt de pastoor de klokken al voor de eerst Mis. Op de heenweg dacht ik nog dat ik dit maandelijks ging doen, nu weet ik zeker dat dit de laatste keer was. Stel dat ik weer zo iemand tref, want af en toe is het ook een ongelooflijke eikel, maar ik mag hem toch erg graag. Ik heb eigenlijk ook wel een beetje medelijden met hem. Terwijl ik dit in het net zit te schrijven, ben ik nog steeds aan de diarree van de troep die hij me te drinken heeft gegeven. Wim Mikkers.
