Werkconferentie Reclame en Beeldkwaliteit van de gemeente Nijmegen d.d. 15 februari 2011

Werkconferentie Reclame en Beeldkwaliteit van de gemeente Nijmegen d.d. 15 februari 2011

Opening Ed Ram Ed Ram opent de werkconferentie ‘De vele gezichten van Nijmegen‘ en heet de aanwezigen van harte welkom. Het doel van de avond is om ideeën op te doen en input te krijgen om beleid te formuleren op het gebied van reclame in openbare ruimte en beeldkwaliteit.

Gesprek met zaal aan de hand van dia’s en stemmen Wie zitten er in de zaal? Burgers, mensen die reclame maken in de openbare ruimte, architecten, landschapsinrichters, ambtenaren, politici en bestuurders. Wat vindt u goed of slecht, mooi of lelijk van de getoonde beelden? (Er wordt gestemd door het opsteken van groene of rode stembriefjes.) Beeld 1 Voornamelijk rood. Rood: Ik erger me aan de vermelding ‘Nijmegen 2000 jaar’; het evenement is voorbij. Groen: Het is een vorm van identiteitsgeving. Het past bij de identiteit van onze stad. Rood en groen: Het is mooi dat de stad de mensen welkom heet, maar dat blauwe doek erachter het haalt de kwaliteit van het bord vooraan weg.

1 Werkconferentie ‘Reclame en Beeldkwaliteit’ gemeente Nijmegen d.d. 15 februari 2011

Beeld 2 Groen: Het is een divers beeld met een gezellige uitstraling. Rood: Het is niet gezellig maar wel divers. Het is erg rommelig en weinig samenhangend. Groen: Het is wel levendig.

Beeld 3: Voornamelijk rood. Rood: Totale verrommeling. Ik vraag me af wie hier iets aan verdient en of het de gemeente of de stad iets oplevert. De beelden hebben geen enkele relatie met elkaar. Groen: Het is mooie commercie. De stad kan er veel meer van gebruiken maar het is een mooi begin. Er is een beetje openbaar vervoer en heel veel groen. Mensen staan er te wachten en het is een mooi moment om naar reclame te kijken. Rood: 20 jaar geleden was de publieke ruimte nog niet vergeven van de reclame. Onder wethouder Hompe is het publiek aanbesteed en nu hebben wij overal deze rotzooi waar niemand op zit te wachten en waar niemand beter van geworden is. Denk er over na om het weer af te schaffen. Ex-wethouder Hompe: Voordat het werd aanbesteed, waren er allerlei soorten reclameuitingen en allerlei soorten borden op allerlei plekken. Er is toen gekozen voor één vormgeving en er is zorgvuldig gekeken waar de borden geplaatst konden worden. Voor de aanbesteding kostte het de gemeente alleen maar geld maar nu verdient de gemeente eraan en kan van het geld allerlei mooie dingen doen op het gebied van beeldkwaliteit.


Beeld 4 Voornamelijk groen.

Groen: Het lijkt me mooi om er te wonen. Groen: Ik vind het mooi dat er wat diversiteit in de aanblik is. Niet elk huis hoeft hetzelfde te zijn. Groen: Ik vind het er behoorlijk rustig uitzien. Het is mooi. Rood: Ik vind het erg pompeus. Het doet denken aan de Dallas architectuur die niet in Nederland past. Rood: Dit hoort in een dorp, niet in een stad. Het hoort in een suburb in Amerika en dat moeten wij hier niet hebben. De commissie voor beeldkwaliteit moet dit kunnen verbieden.

Beeld 5 Voornamelijk rood. Rood: Het is een lelijke kast en verder is het gewoon een rommeltje. Dan geef ik de oudwethouder gelijk dat de borden die overigens altijd in de weg staan waardoor je veel verkeer niet ziet, netter zijn. Rood: Wij organiseren singer-songwriter concerten in de Lutherse kerk in Nijmegen. In de praktijk zijn er weinig mogelijkheden om reclame te maken en dan krijg je dit soort dingen. Groen: Het geeft een podium aan iedereen om iets met een stad of met een aankondiging te doen. Het alternatief is zo’n blauw hokje. Vandaag ziet het er zo uit en kom je een week later, dan is het weer heel iets anders. Het leeft en dat maakt het mooi.


Beeld 6 Een gemengd beeld van rood en groen.

Groen: Dit accentueert het bijzondere karakter en inhoud van het gebouw (opleidingsinstituut). Men moet altijd goed kijken naar de omgeving van het gebouw en de functie van het gebouw. Rood: Bij architectuur moet men altijd zoeken naar evenwicht. In dit geval ziet men geen evenwicht in kleur, geen in evenwicht in de uitstraling van de belettering en ook de vormgeving zelf is te rommelig. Het straalt niet de visuele rust uit die het zou moeten hebben. Er komen al zoveel beelden en indrukken op de mensen af dat het goed is dat er sprake is van een zekere harmonie.

Beeld 7 Voornamelijk rood. Rood: Ik kan niet eens definiëren waar ik naar kijk; het duurt even voordat doordringt waar je naar kijkt. Rood: Het zijn twee doodskisten. Groen: De containers moeten onder de grond maar het telefoonhokje is nu wel heel erg nostalgisch.


Beeld 8 Voornamelijk rood.

Rood: Er is veel te weinig ruimte. Het staat bovenop elkaar. Het past niet. Rood: Het past absoluut niet bij elkaar qua bouwstijlen en het is heel rommelig. Van de andere kant, drie zulke lelijke dingen bij elkaar is ook wel interessant om naar te kijken; het daagt uit tot discussie. Rood: Het hondenhok op de voorgrond is storend.

Wie geeft er voor de reclame in de openbare ruimte een 7,5 of hoger? Een. Wie geeft er voor de reclame in de openbare ruimte een cijfer tussen 5 en 7,5? De grote meerderheid. Wie geeft er voor de reclame in de openbare ruimte een cijfer lager dan 5? Enkelen.


Verhaal wethouder Tankir

(Zie ook het videoverslag op http://www2.nijmegen.nl/content/1032904/reclame_en_beeldkwaliteit)

Stellingen en vragen naar aanleiding van het verhaal van wethouder Tankir:

Stelling: Reclame in Nijmegen ondersteunt onvoldoende de identiteit van de stad. Eens: De reclame gaat niet of te weinig over Nijmegen, terwijl er in Nijmegen heel veel gebeurt maar dat zie je niet terug. Ik zou graag zien dat de reclame betrekking heeft op Nijmegen, de initiatieven, bedrijven, activiteiten, organisaties, alles. Reactie: Uit de fietsreis van de wethouder bleek juist dat er ook veel over cultuur langs kwam. Oneens: Een gedeelte van de reclame in de openbare ruimte is voor culturele instellingen, betaald of onbetaald, want er is ook een aantal gratis borden waar ook de culturele instellingen kunnen hangen. Echter, de reclame in de openbare ruimte waar bedrijven voor betalen, is niet per definitie bedoeld om de identiteit van de stad te ondersteunen. Het is leuk als het gebeurt, maar men moet er niet van uitgaan. De gemeente heeft de ruimte verkocht en dan moet men niet zeuren. Bovendien zijn er beperkingen opgelegd: geen godsdienst, geen seksistische uitingen. Reactie: De achterkanten van de mupi’s worden veel gebruikt door de gemeente, RBT-KAN, VVV, culturele instellingen e.d. De achterkanten hebben een lager tarief. De mupi’s zijn in feite een heel goede investering. Oneens: Reclame in de buitenruimte moet in hoge mate ondersteunen wat je als stad bent. De verschillende uitvoeringen, een lantaarnpaal of een bushokje, zijn verdedigbare oplossingen maar het probleem zit in de massa en de optelsom van uitingen in de buitenruimte. Als je je als stad wil manifesteren als ‘fris, schoon en heel’ en met je culturele aanbod, dan kan de buitenruimte nu worden uitgemest en kan het aantal plekken fors worden teruggebracht. Als men het reduceert tot 10% en als daar digitale schermen komen, kan iedereen aan zijn trekken komen en is de puinhoop in de buitenruimte weg. De digitale borden kunnen voor 70% of 80% gebruikt worden voor commerciële reclame en de omlijsting kan zijn wat je als stad bent: Altijd Nijmegen, Nijmegen Sportstad of Oudste stad. Dan resteert 20 of 30% voor het culturele aanbod. Eens: Een stad die de oudste stad van het land is, moet uitstralen dat die identiteit gekoesterd wordt en dat het meer is dan een naam en een plaatje. Je zou willen dat bezoekers van Nijmegen er de zweem van herkenning hebben. Het is echter uitermate onvoldoende, hoewel dit niet verwonderlijk is. We zijn immers nog maar net begonnen met de oudste stad van het land te zijn. Reactie: Er moet onderscheid gemaakt worden tussen commerciële reclame-uitingen en het verkopen van de stad. De gemeente Nijmegen moet de stad goed verkopen en heeft daar met de Vierdaagse bij uitstek de gelegenheid voor. Op grote digitale borden buiten de stad kunnen de grote activiteiten bekend worden gemaakt. Daarnaast moet er iets worden bedacht voor de commerciële uitingen waar de stad geld voor heeft gekregen. Reactie: Ik wil aandacht voor de bloot-reclames of reclames waar (delen van) vrouwenlichamen gebruikt worden om reclame te maken, want de laatste tijd neemt dit weer toe. Er worden net als in de jaren ’60 weer vrouwenlichamen gebruikt om auto’s aan de man te brengen. Reactie: Gezien het feit dat Nijmegen de afgelopen jaren een links college heeft gehad, stoor ik mij er ook aan. Als dit soort reclames zich aandienen, zou je in Nijmegen een andere beoordeling verwachten en je zou verwachten dat het niet opgehangen wordt. Conclusie: Het merendeel van de aanwezigen is het eens met de stelling. 6 Werkconferentie ‘Reclame en Beeldkwaliteit’ gemeente Nijmegen d.d. 15 februari 2011

Vraag: Faciliteert de gemeente voldoende? Wat ontbreekt? Hoe kunnen we ondernemers beter faciliteren? Reactie: Bij reclame maken gaat het om effectiviteit. Alles wat je doet, moet effectief zijn; anders kun je net zo goed niets doen. Er zijn wel mogelijkheden maar ze zijn niet effectief. Er zijn wel ’vrije plakplaatsen (rondo’s) maar als je je poster erop geplakt hebt, kan er vijf minuten later iemand komen om er een andere poster overheen te plakken. Ik wil op een nette manier reclame kunnen maken en pleit voor borden rond lantaarnpalen, waarvoor een vergunning wordt verleend. De culturele instellingen kunnen die zelf aanschaffen en plaatsen. In Boxmeer staan in de vergunning de voorwaarden omschreven: het moeten nette, weersbestendige borden zijn; ze mogen het verkeer niet hinderen e.d. Op die manier wordt voorkomen dat het rommelig is. Reactie: Ik vind het onbegrijpelijk dat grote en kleine culturele instellingen zoveel behoefte hebben aan plakken. Het is helemaal niet meer van deze tijd waarin alle social media ingezet kunnen worden. De grootste doelgroep in de reclamewereld is momenteel de whopies (wealthy, healthy, older people). De penetratie van de I-pads en PDA's is in die doelgroep het allergrootst en waarschijnlijk is ook het gebruik van social media substantieel. Daarenboven is het gebruik van social media ook veel effectiever en goedkoper. Het drukken van affiches is weggegooid geld. Reactie: Affiches zijn juist bedoeld voor mensen die social media niet kennen of niet gebruiken. De vorige spreker wil gewoon van alle reclame af. Reactie: Terugkijkend in de tijd kan men vaststellen dat er jaar in jaar uit alleen maar meer reclame is gekomen. De gemeente faciliteert steeds meer; er zijn mupi’s en nu komt er weer een voorstel voor borden rond lantaarnpalen. Voldoende is voldoende en dat stadium is nu echt bereikt. Reactie: Nijmegen heeft de mooie Mariënburgkapel waar de Monumentenwet op van toepassing is maar Nijmegen als toezichthouder heeft het verkwanseld. Er hangen heel grote reclameborden aan waarvan ik vermoed dat ze niet legaal zijn. Nijmegen geeft een heel slecht voorbeeld. Reactie: De gemeente kan soms nog wel wat meer faciliteren. Zo zou de gemeente aan de ondernemers op Plein ’44, die nu een bouwput voor de deur hebben met grote lelijke hekken er omheen, kunnen toestaan dat zij er ter compensatie gratis reclameborden voor zichzelf aan hangen. Reactie: Het Nationaal Adviesbureau voor Buitenreclame heeft een adviesopdracht voor de gemeente Nijmegen uitgevoerd. Nijmegen heeft het grootste aantal mupi’s van Nederland per 1000 inwoners en het aantal A0-formaat (Dazoe netwerk) ligt op een gemiddeld niveau. Voor de rest is er een wirwar van verschillende vormen: vlaggen, spandoeken, rare informatieborden, en die maken het rommelig. De kracht zit in: Minder is meer. Men moet toe naar minder mupi’s en minder andere reclameobjecten en deze concentreren. Dit is de kern om uiteindelijk de beeldkwaliteit te verhogen. Reactie: Ik ben het ermee eens dat men, rijdend door Nijmegen, te maken heeft met een rommelig beeld. Op allerlei plekken ziet men losse en heel verschillende reclames. Het beeld op de Oranjesingel is heel storend voor zo’n mooie uitrijlaan. Er mag heel veel weg en de resterende reclame moet op enkele plekken geconcentreerd worden. Reactie: De getoonde foto’s van de bloemenzaak in de stad en het openbaar toilet met de Hema-poster achterop zijn voorbeelden van goede, gelukte, creatieve vormen van reclame in de stad. We kunnen alle reclame wel willen verbannen, maar de stad krijgt er ook inkomsten door waarmee beleid gemaakt kan worden. Mijn advies is om te zoeken naar vormen om met de reclame de identiteit van de stad te laten terugkomen. Door de mupi’s een vorm te geven zodat ze heel oud lijken of door de drie verschillende typen reclameborden op de Oranjesingel te vervangen door borden met één vorm en één stijl en ook de bushokjes in dezelfde tijd uit te geven, stoort reclame minder en wordt reclame steeds meer onderdeel van de openbare ruimte.


Vraag: Regels over reclame; strenger of soepeler? Reactie: Het gaat mij ook om de inhoud en de kwaliteit van het beeld. Ik zou in de reclame meer van de diversiteit van de inwoners en van de verschillende leefstijlen willen zien, want het is nu een heel eenzijdig, heteroseksistisch beeld en dit is nu al tientallen jaren het geval. Dit geldt met name voor de commerciële reclame-uitingen, maar de culturele en andere instellingen zouden ook mee moeten doen. Het kan op een positieve manier door een prijs uit te loven voor de leukste, meest diverse, creatieve reclame. Reactie: Er zijn maar heel weinig bedrijven die er behoefte aan hebben om gebruik te maken van de buitenreclame. Kijkend naar de commerciële bedrijvigheid, domineren de grote winkelketens het veld en ziet men bijna geen lokaal reclamewerk. Men moet zich dan ook afvragen of de gemeente er wel zoveel ruimte aan moet geven, want overal in het land ziet men dezelfde reclames. Oud-wethouder Hompe: Ik ben betrokken geweest bij de keuze voor de mupi’s. Het type heet Nostalgia en is gekozen voor Nijmegen Oudste Stad. Het was de bedoeling dat de andere reclame-uitingen zouden verdwijnen en dat ook de kiosken en bushaltes dezelfde vormgeving zouden krijgen. Vóór de komst van de mupi’s kostte het de gemeente veel geld omdat veel reclames illegaal waren en opgeruimd moesten worden. Met de komst van de mupi’s kreeg de stad toen al 500.000 gulden per jaar. Daarbij kwam dat de achterkant gratis was. Reactie: Helmond ontvangt jaarlijks tussen € 450.000,- en € 500.000,- voor de mupi’s. Uit onderzoek naar de openbare ruimte in Helmond blijkt dat de gemeente zelf verantwoordelijk is voor de meeste verrommeling. Als de gemeente dit terugdringt en de commerciële en niet-commerciële culturele reclame op borden van JC Decaux en Dazoe uniform laat gebeuren, is de verrommeling voor een groot gedeelte weg. Het advies is te reguleren. Reactie: Ik werk bij CROW, een kennisinstelling over de openbare ruimte. Wij kijken vooral naar wat de openbare ruimte succesvol maakt. Gemeenten kunnen van elkaar leren, als ze maar oplossingen kiezen die passen bij de identiteit van de stad en bij het beleid. Mijn advies is om er slimmer mee om te gaan. Ik ben het eens met de motto’s: ‘Meer met minder’ en ‘Maatwerk per locatie passend in de omgeving’. Daarnaast zijn er de bushokjes die verblijfsruimtes zijn waar mensen zitten te wachten en om zich heen kijken. Ze kunnen gebruikt worden voor commerciële en niet-commerciële doeleinden. Met de aanbesteding van bushaltes kan de gemeente dit op een slimme manier meenemen in de concessieverlening. De gemeente zou dit, inclusief beheer en onderhoud, bij een commerciële reclamepartij kunnen neerleggen. Het is duidelijk dat gemeenten er geld mee kunnen verdienen.

Stelling: Wildplakken geeft de stad haar studentikoze uitstraling en is daarom onderdeel van de identiteit van Nijmegen. Reactie: Het werkt de rotzooi in de hand. Reactie: Het is een vooroordeel, alsof studenten van rotzooi houden. Reactie: 15 Jaar geleden hadden wij bij Doornroosje nog een zeefdrukkerij en bij Staddijk plakten wij de hele stad vol en kreeg je boetes van 50 gulden en werd je opgepakt. Het was hartstikke leuk, het was vrolijk en kleurig, het was artistiek. Het kan dan wel rommelig overkomen maar kunst kan soms ook gewoon rommelig zijn. Ik heb dan wel het idee dat er iets gebeurt in die stad. Ik zal het missen, ook de Loesje posters; ze horen er echt bij, eventueel met een mooi randje eromheen. Het wordt er minder rommelig door maar de stad biedt wel de mogelijkheid om te plakken en om de creativiteit te laten zien. Reactie: Ik vind dat plakken niet direct iets van studenten is en dat het de ziel van de stad weergeeft. 8 Werkconferentie ‘Reclame en Beeldkwaliteit’ gemeente Nijmegen d.d. 15 februari 2011

Er is gezegd dat er genoeg andere media zijn voor de wildplakkers, maar die zijn er nog veel meer voor de commerciële bedrijven. De vraag of de commercie gepromoot moet worden door de stad, is een principiële discussie waar simpel overheen wordt gestapt door te zeggen dat het geld oplevert. Dit is te gemakkelijk. Van de andere kant wordt er erg gemakkelijk afgerekend met de wildplakkers. Ik vraag me af of de overheid zich moet bezighouden met de verdere commercialisering van het hele leven. Dan wordt er ook nog een discussie gevoerd over dingen die de vrijheid van meningsuiting betreffen en die kunst en culturele activiteiten betreffen. Die moeten aan de leiband gehouden worden en mogen niet gewoon op een kast links of rechts geplakt worden. Er zijn heel veel van die lelijke elektriciteitskasten die gewoon lekker volgeplakt kunnen worden. Dan ziet men dat deze stad bruist en leeft en niet helemaal beteugeld is door allerlei regeltjes vanuit het stadhuis. Dit geeft de stad kleur en identiteit anders dan via de marketing deskundigen. Conclusie: Het merendeel van de aanwezigen is het niet eens met de stelling.

Een laatste advies aan de wethouder? Reactie: Reclame wordt in de discussie van vanavond vooral gezien als een wild beest dat getemd moet worden en dat alleen problemen oproept. Als men zich een stad voorstelt waar geen reclame wordt gemaakt, dan is de hele beleving en de diversiteit aan indrukken sterk verminderd. Het leven in de stad wordt juist voor een belangrijk deel bepaald en gestimuleerd door de communicatie die van uitingen uitgaat, of het nu commerciële, ideële of culturele uitingen zijn. Het zijn allemaal verschillende uitingen die niet alleen maar met Twitter en Facebook te bereiken zijn. Als men door een stad loopt, moet men getroffen worden door bepaalde uitingen en op gedachten gebracht worden. Dit kan heel spontaan gaan of men kan er volledig aan voorbij gaan, maar ik ben er wel voor dat het op bepaalde plaatsen en ingekaderd gebeurt. Affiches moeten ergens een plek hebben en moeten ergens in de stad terecht kunnen komen. Dit is vanzelfsprekend een rommeltje, maar een rommeltje hoort bij de identiteit van de stad. Men kan niet alles tot in de finesses ordenen.

Prijsuitreiking Lelijkste gebouw door Rob Jaspers

Rob Jaspers geeft een presentatie van de gebouwen die in de reacties het meest genoemd worden en waarom. De prijs gaat naar het gebouw Duthler / PowerSale in de Molenstraat als het lelijkste gebouw van Nijmegen. (Zie ook het videoverslag op http://www2.nijmegen.nl/content/1032904/reclame_en_beeldkwaliteit)


Verhaal wethouder Kunst

(Zie het videoverslag op http://www2.nijmegen.nl/content/1032904/reclame_en_beeldkwaliteit)

Wethouder Kunst geeft een presentatie over beeldkwaliteit en welstand. Discussie naar aanleiding van het verhaal van wethouder:

Stelling: De prijs van meer vrijheid is meer lelijkheid!? Reactie: Nee, ik zou de stelling willen veranderen in: De prijs van meer vrijheid is meer diversiteit. Reactie: Je krijgt wellicht meer variatie maar je loopt ook een behoorlijk risico. Daarnet hebben we die lelijke gebouwen gezien, waaronder dat pand in de Molenstraat. Als je het helemaal vrij zou geven, zou dat weer opnieuw kunnen gebeuren. eIk ben het hartgrondig eens met wethouder Kunst dat je de entree van de stad, de 19 eeuwse schil, de binnenstad als huiskamer van de stad, niet vrij moet geven. De tendens in de maatschappij en zeker ook met dit kabinet is: minder regels, meer vrijheid. Je moet daar goed mee opletten. Reactie: Ik ben het eens met de voorstellen van de wethouder om een goede tweedeling te maken tussen enerzijds de kleinschalige ingrepen en anderzijds de grote gebiedsopgaven. Bij de eerste categorie moet je vertrouwen op de burgers en hen vooral ook goed faciliteren met een kennisexpertsysteem waarbij je goede voorbeelden op de website geeft. De tweede categorie, de grote gebiedsopgaven, de identiteitsdragers van de stad, moet je goed aanpakken. Het betekent iets méér dan zoals het nu gaat. Je moet heel bewust de gebruikers van de openbare ruimte erbij betrekken want het gaat in investeren in gebouwen, particulier eigendom versus publiek eigendom. Recent is er een aantal publicaties verschenen waarin blijkt dat je met kosten-batenanalyses van private en publieke partijen via gebiedsontwikkeling hele mooie dingen kunt doen, ook bij die grote gebiedsdragers. Er zijn een paar goede voorbeelden van in Nijmegen. Kwaliteit kost geld maar je kunt er een heel solide financiële onderbouwing aan geven. Reactie: Met die grotere vrijheid kan men de kwaliteit misschien niet in de hand houden. Misschien gaat de grotere vrijheid ook wel gepaard aan een verlies van de kwaliteit. Reactie: Marchanderen met kwaliteit is niet aan de orde. Het gaat over beeldkwaliteit. Daarbij moet men wel bedenken dat het lelijkste gebouw dat net is afgebroken, destijds fantastisch gevonden werd door de commissie Beeldkwaliteit. Reactie: De prijs van meer vrijheid is minder leefbaarheid. Als mensen zomaar een schutting kunnen neerzetten of zomaar kunnen uitbouwen zonder dat er getoetst wordt, betekend dit minder zoninval in de tuin van de buren. De prijs van meer vrijheid is meer steen in de tuin. Zet je auto maar in de voortuin want er is toch al zo weinig parkeerruimte. Wat blijft er over van het kleine groen in de stad, dat ook zo gewaardeerd wordt? Reactie: Als de één meer vrijheid krijgt, moet je toch zorgen dat de ander op de een of andere manier zijn recht kan krijgen. Ik weet niet wie dat straks gaat betalen. Als de buren fors willen uitbreiden en ik wordt daarmee gedwongen om naar een rechter te stappen, word ik op kosten gejaagd. Reactie: Het valt mij de hele avond al op dat wij prachtige singels en een prachtige binnenstad hebben in Nijmegen die we koesteren, maar blijkbaar hebben we minder aandacht voor de buitenwijken, terwijl deze over 50 of 60 jaar de nieuwe monumenten van Nijmegen moeten worden. Je moet dus niet alles in vrijheid laten.


Discussie aan de hand van beelden Categorie dakkapellen

Voornamelijk rood.

Voornamelijk groen.

Gemengd rood en groen. Voornamelijk groen.

Groen: Het is een kwestie van smaak. Ik neem aan dat je even overlegt met je buren, voordat je dit op je dak zet, als je een goede buur bent. Rood: Het is een voorbeeld van wat je in België ziet. Daar is totaal geen samenhang in bouw. Ik word er niet gelukkig van.

Vraag: Mag de regeldruk op dakkapellen aan de voorkant naar nul toe? Antwoord: Voornamelijk rood. 11 Werkconferentie ‘Reclame en Beeldkwaliteit’ gemeente Nijmegen d.d. 15 februari 2011

Categorie schuttingen

Gemengd rood en groen

Voornamelijk rood.

Voornamelijk rood Gemengd rood en groen.

Rood: Het is een andere schutting van een ander materiaal dan ik verwacht. Het is vernieuwend; dat mag ik wel. eGroen: Het heeft ook te maken met de context. Is dit een schutting in de 19 eeuwse schil?! Groen: Ik ben sowieso voor meer vrijheden. We worden beperkt in ons bouwen. Het individu moet veel meer vrijheden krijgen en de overheid mag de grote lijnen uitzetten, maar de overheid moet niet willen gaan over een spijltje links of een spijltje rechts.

Vraag: Moet de regeldruk voor schuttingen omlaag? Antwoord: Voornamelijk rood.


Categorie Bijgebouwen en uitbouwen aan de achterzijde

Bij foto 2: Rood: Dit is geen bijgebouw of uitbouw. Een zeecontainer hoort in de haven van Rotterdam.

Voornamelijk rood

Voornamelijk rood


Voornamelijk rood Groen: Dit heeft dezelfde uitstraling als bij het wildplakken. Het leeft, het is wel rommelig maar het heeft ook wel iets knus, iets burgerlijks. Ik mag dit wel. Groen: Het is typisch Nederlands. Rood: Het is één grote rotzooi en ik hoop dat het niet in Nijmegen staat. Het lijkt nergens op. Die mensen die dit geplaatst hebben, hebben geen enkel gevoel voor verantwoordelijkheid gehad.

Vraag: Moet de regeldruk op bijgebouwen en uitbouwen aan de achterzijde omlaag? Antwoord: Fors omlaag maar niet naar nul. 13 Werkconferentie ‘Reclame en Beeldkwaliteit’ gemeente Nijmegen d.d. 15 februari 2011

Categorie carports

Vraag: Moet de regeldruk op carports omlaag? Groen: Carports en dakkapellen mogen wat mij betreft allemaal vrij; het is onzin om er regels voor te maken. Als een dakkapel of een schutting echt lelijk is, haalt een volgende eigenaar die zo weer weg. We moeten praten over echt belangrijke dingen zoals hoe er gebouwd in het Goffertpark en hoe daar uitgebreid wordt met dat nieuwe sportcomplex. Dáár moet over gepraat worden.


Categorie Kleuren

Voornamelijk groen


Voornamelijk groen

Heeft iemand nog een slotopmerking? Reactie: Ik wil nog wel een dimensie toevoegen aan deze discussie. Gemiddeld 10 tot 12 uur van de dag is de stad in duisternis gehuld. Je ziet dat er nauwelijks of geen regie gevoerd wordt op verlichting en belichting, terwijl dit in hoge mate het kwaliteitsbeeld van de stad beïnvloedt. Een groep ondernemers beijvert zich om gebouwen en objecten op een artistiek onderscheidende manier uit te lichten. De commissie Beeldkwaliteit is nu ongeveer een jaar bezig met de Hezelstraat en het gaat daar voor elkaar komen. Tegelijkertijd wordt er ook heel veel gedoogd op de kwaliteitssingels; geel licht, blauw licht, roze licht, paars licht op de Nassausingel en Oranjesingel. Het zou goed zijn als daar beleid op ontwikkeld wordt. Vrijheid leidt tot verrommeling. Reactie: Ik heb vanavond veel gehoord over mensen die verbeteringen aan hun huis aanbrengen, maar onder beeldkwaliteit valt ook de categorie huizen die volkomen verwaarloosd zijn. Ik vind dat de overheid moet optreden tegen mensen die een prachtig pand bezitten maar er nooit iets aan doen. Ik wil er wel eens oplossingen voor horen. Antwoord wethouder Kunst: Er is een aanschrijfbeleid voor huizen die er langdurig heel slecht bijstaan, maar het is een lange en ingewikkelde procedure.

Column van Vincent Cantrijn

(Zie het videoverslag op http://www2.nijmegen.nl/content/1032904/reclame_en_beeldkwaliteit)

Afsluiting door Ed Ram om 22. 30 uur.


Werkconferentie Reclame en Beeldkwaliteit van de gemeente Nijmegen d.d. 15 februari 2011

Recommend Documents