Zondag 4 april 2010 Balk Vandaag over een week, op zondag 11 april om 11:30 uur vliegen Frits en ik naar Singapore waar we een paar dagen blijven om een beetje te wennen aan het tijdsverschil en de temperaturen in deze regio, we logeren in dit hotel. http://www.swissotel.com/EN/Destinations/Singapore/Swissotel+The+Stamford /Hotel+Home/Hotel+Description Op 16 april reizen we dan verder naar Bali, waar we beide al eerder zijn geweest. Voor Frits is het al een hele tijd geleden, voor mij nog vrij recent, namelijk in april 2008. Echter dat waren 2,5 veel te korte dagen van de lange reis in 2008. Wat ik toen van Bali heb gezien is reden genoeg voor een langer verblijf. Daarom ongeveer een jaar geleden een verblijf in deze http://www.baliparadijs.nl villa, voorzien van alle gemakken geboekt. We hebben ruim 2 weken de tijd om Bali te verkennen en om te genieten van de faciliteiten van de villa. Groeten Henk
Maandag 12 april 2010 Singapore Daar zijn we weer, ik heb me zelf weer “verplicht” (volgens iemand anders dan) om dagelijks een “opstel” te produceren. Zelf zie ik dat trouwens anders, vind het eigenlijk wel therapeutisch om de grote en kleine belevenissen aan het einde van de dag met letters op een rijtje te zetten. Ook best aardig om later zelf nog weer eens te lezen, kan me dan altijd wel weer een goed beeld vormen van hoe ik het heb beleefd, vooral eigenbelang dus reeds ☺. Psychologisch begin deze keer, net best……….. Vanmorgen om 6:00 uur in Singapore aangekomen, dat was met 6 uren tijdsverschil middernacht voor jullie. Om 11:30 uur vanaf Schiphol vertrokken, de halve atlas overgevlogen, vluchtduur was ongeveer 12,5 uren. Het vliegtuig was maar deels gevuld, in combinatie met de vlotte service van de Singapore girls, los van het fysieke ongemak wel een redelijk ontspannen vlucht.
Ik bedoel de 1e 6 uurtjes ongelukkig zitten gaan wel, daarna heb je er een paar uurtjes lang helemaal geen zin meer in en na 10 uren maakt het je allemaal geen bal meer uit hoe lang het nog duurt. In ieder geval als ik Singapore airlines vergelijk met de KLM (voorgaande 4 vluchten) is het heel duidelijk naar welke maatschappij mijn voorkeur uitgaat, nee inderdaad niet naar de KLM. Onze koffers waren zoals we gewend zijn weer zo’n beetje de eersten op de lopende band. De Singapore Stop Over Holiday counter snel gevonden, hele verzamel (korting) coupons ontvangen en ons aangemeld voor transport richting hotel. Buiten is het al, of nog 28 graden en nog nat van de regen, lekker brodzig, maar wel te doen. Door de ochtendspits zijn we om 8:00 uur al bij het hotel, na het inchecken kunnen we zo door naar de kamer, prettig geregeld wel. Onze kamer bevind zich op de 46e van de 70 verdiepingen, de lift gaat zo rap omhoog en omlaag dat je net als in het vliegtuig druk op de oren krijgt. Aangezien we beide wel en beetje duf zijn, besluiten we om voor de verandering deze keer eerst een paar uurtjes te gaan rusten. Wat extra slaap in plaats van minder slaap deze keer, maar eens kijken hoe dat morgen uitpakt voor wat betreft het jetlag gehalte. Aan het begin van de middag het hotel en omgeving een beetje verkend, luxe tent wel, een winkelcentrum en het hotel zijn tegen elkaar aangebouwd. Allerlei soorten vermaak dan ook op loopafstand zonder de airco zone te verlaten. Voor de deur van het hotel staan de nodige Italiaanse schonen geparkeerd, later op de avond zelfs het allernieuwste modelletje van Ferrari, blijft mooi spul om naar te kijken en van te dromen. Totaal andere uitstraling overigens hier dan in Dubai, veel groener, minder extreem hoge gebouwen. Onverwacht met Dubai overeenkomend element zijn de goedkope werkers uit Azië die hier voor hun mede Aziaten het werk doen. Nadat we ons een beetje vertrouwd hebben gemaakt met onze verblijfsplaats voor de komende 4 dagen tijd voor een paar uurtjes luilakken bij het zwembad.
Het zwembad bevind zich tussen de torens van het hotel ter hoogte van de 8e verdieping. Met een koel windje en een lokaal biertje best vol te houden daar. Aansluitend de sauna, steamroom en baden getest, best gunstig voor mijn stijve spieren. Nee sporten ga ik deze keer niet doen, heb me de afgelopen 2 maanden thuis met 3x per week sporten behoorlijk afgebeuld. Paar pijntjes nu al wel zo lang genegeerd dat 3 weken rust geen kwaad kan. Een hapje gegeten in de food court van het winkelcentrum, een bijzondere eerste ervaring met de locale keuken. Volop keuze uit allerlei Aziatische gerechten gepresenteerd via Amerikaanse formule. We hebben op goed geluk elk een “hot” dish gegeten, bestaande uit een raar soort van soepje (zeewier met vissmaak), witte rijst een gebakken ei met daar boven op een mengsel van plakjes worst, garnaal spaanse peper, boontje, ui, paprika en gember. Best grappig, verplicht met stokjes eten, vorken doen ze hier niet aan, servetten zijn ook nergens te bekennen trouwens. Als je het restaurant binnen komt kun je eerst handen wassen en bij vertrek nog een keer. Morgen gaan we met de “hop on hop of bus” de stad verkennen, kaartje voor de bus is net als een heleboel andere dingen bij onze trip met Singapore Airlines inbegrepen. De bus heeft vlakbij hotel een halte, moet niet al te ingewikkeld zijn om te vinden. We vallen nu beide bijna om van de slaap, het spul zo meteen nog even uploaden en dan eerst maar wat slaap inhalen. Groeten Henk
Dinsdag 13 april 2010 Singapore Voor mij hebben de paar uurtjes slaap van gistermorgen prima gewerkt, vannacht geslapen als een blok en vandaag helemaal geen jetlag. Frits was geloof ik al weer vroeg op en is toen gaan zwemmen. Na het ontbijt nog even geworsteld met de fantastische kwaliteit internetverbinding die we hier hebben. Is bij vlagen dramatisch traag en op een slimme manier beperkt tot één computer daarnaast ook nog eens peperduur.
De hoogste tijd om op zoek te gaan naar de bushalte het dichtste bij het hotel. Buiten is het al pittig warm met een buitje. In afwachting van de bui laat Frits zich in een zaakje een groothoek (voorzet met magneet) lens aan smeren voor op zijn compact camera. Blijkt later toch niet helemaal perfect te werken. Voor mijn grote camera die ik niet bij me heb is er wel iets soort gelijks te koop. Ik krijg een gratis demonstratie op een camera van de winkel. Mij te link wil dat liever op mijn eigen camera en ook zelf testen. Gevolg is wel dat de prijs in stapjes spontaan omlaag gaat van 250 naar 180 Singapore dollar, dat scheelt toch 35 euro zonder al te veel moeite, dat geeft natuurlijk wel te denken… Bij de bushalte op de eerste de beste bus gestapt, later blijkt dat ook de gewone lijnbussen bij deze halte stoppen. Geen wonder dat ik niks herken op de kaart met route van de hop on hop of bus. We zaten mooi in een verkeerde bus, de chauffeur vond het overigens allemaal wel prima, met ons Singapore stop over holiday kaartje mogen we best mee op zijn bus. Met wat hulp van een andere passagier aan de andere kant van de straat op lijn 143 terug richting centrum gestapt. Deze bus chauffeur is overigens niet blij met ons, maar rijd als reactie op onze vraag waarom dat dan van zijn collega wel mocht geïrriteerd weg bij de bushalte. Dankzij een vriendelijke mevrouw op de juiste plaats bij de chinese wijk uitgestapt. Hier volop gelegenheid om de chinese cultuur letterlijk op te snuiven, geweldig al die kleuren, geuren en indrukken. In de overdekte markthallen is het allemaal prima te doen, maar in de straatjes uit de wind en in de zon is het een partij achterlijk warm, al snel zijn we dan ook drijfnat van het zweet. De meeste verkopers proberen om je hun tentje binnen te lokken, ze maken een praatje en wil dan wel graag wat aan je slijten. Als je één keer binnen bent doen ze net als of dat je het al bijna hebt gekocht. Ze spreken alle talen, we krijgen mooie opmerkingen te horen, als ze weten dat we uit Nederland komen, de mooiste “lange broeken korte prijzen” bijna foutloos uitgesproken. Je kunt trouwens wonderlijke dingen en diensten kopen voor maar heel weinig geld. Maar wat moet je er thuis mee doen…. Heel bijzondere soorten fruit, kijk maar eens naar de foto’s.
Even mee gekeken hoe 2 oude mannetjes een nogal stekelig geval samen op gingen eten. Vooraf wordt er met een stokje op geklopt om op basis van het geluid te bepalen of de vrucht rijp genoeg is. We bochten best even proeven, durfden het beide niet aan. Massages in alle soorten en maten en voor alle lichaamsdelen beschikbaar voor en prijsje naar Nederlandse begrippen. Meest bijzondere behandeling die ik heb gezien is de “foot fish spa”, de klanten zitten met hun handen en voeten in een aquarium en laten de visjes hun huid schoonmaken, schijnt heel gezond te zijn. Ik laat me wel op Bali masseren, daar hebben we op afroep onze eigen masseur voor een nog beduidend lagere prijs. Op goed geluk een klein pittig hapje besteld in één van de eettentjes, de brand geblust met een blikje wortel / fruit sap. Gewoon een half uurtje kijken naar hoe en wat de andere gasten eten is eigenlijk al bijna een bijzondere ervaring op zich. Buiten in de schaduw worden onder veel belangstelling verschillende bordspelen gespeeld. Geen idee hoe het heet en wat de regels zijn, leek wel een combinatie van dammen en schaken. Na een paar uurtjes de bushalte opgezocht en op de juiste bus gestapt, lekker koel bij de airconditioning, bijna wel fris genoeg eigenlijk. We besluiten om de rest van de middag bij het zwembad rustig aan te doen, echter bij de halte van de Botanische tuin aangekomen wil Frits toch nog wel even een rondje lopen om foto’s van de bloemen te maken. Man, man wat was het daar een partij heet, het zweet liep mij bijna de rug op omhoog. Het polskoordje van mijn camera was doorweekt van het zweet. Verder best aardig hoor, prachtige planten, bloemen en ook beesten, was net te laat om een foto te maken van een varaan. Een filmpje gemaakt (mag ik niet uploaden) van het geluid van de krekels, dat oorverdovend is en uit alle richtingen lijkt te komen. Als je wat te dichtbij komt gaat er nog een schepje bij het volume op. Praatje gemaakt met een al wat ouder stel afkomstig uit Zuid Afrika, zij waren permanent op een zogenaamde “SKI vakantie”……… Moest wel even lachen toen hij me vertelde wat dat betekende, ze waren aan het “spending their kids inheretance”, heel verstandig eigenlijk wel.
Aan het einde van de middag de bus weer genomen richting hotel, laatste stukje even lopen. We konden het terras van de big M om de hoek van het hotel net halen voordat de bui die de laatste uren al dreigend aanwezig was losbarste, echt een complete wolkbreuk. In afwachting van de bui maar wat junkfood naar binnen gewerkt. Op het (overdekte) terras waar we zaten een tijdje gesproken met de uit China afkomstige buurvrouw. Wel een gezellige tante die al 12 jaar in Singapore woont en werkt. Eerst dacht ze dat Frits en ik vader en zoon waren, daarna dat we een relatie hadden (echt not), wonderlijk verloop van het gesprek wel. Mijn leeftijd schat ze op 38, dat is natuurlijk best weer goed voor mijn ego. Alsof we vandaag nog niet genoeg hadden gezweet daarna ook de sauna nog weer bezocht. Liters water gedronken om alle vochtverlies weer een beetje aan te vullen. Zo meteen nog wat plannen smeden voor morgen, klein India of een busritje naar het eiland Sentosa dat hier voor de kust ligt scoren hoog op ons lijstje. Groeten Henk
Woensdag 15 april 2010 Singapore Vanmorgen niet al te vroeg op gestaan, we zijn nog maar net op tijd voor het ontbijt. In tegenstelling tot gister moeten we nu ineens wel een bonnetje ondertekenen, gister wel naar gevraagd, maar dat was niet nodig… Beetje warrig allemaal. Gelukkig wel met 50% korting, we betalen omgerekend 11 euro pp voor een prima ontbijtbuffet, niet gek toch? We bruisen vandaag niet van de energie, de zweet expeditie van gister heeft er toch wel ingehakt. Eerst maar even rustig aan, krantje lezen op het balkon, gesprekje gevoerd met Yoke Eng die de kamer op orde komt brengen. Tijdens haar dienst moet ze 15 kamers op orde zien te brengen. Gemiddeld een half uur per kamer volgens haar berekening, dat betekent dat ze een behoorlijk werk tempo aan moet houden. Aan het einde van de morgen ons beklag gedaan bij de zaak waar Frits zijn lens heeft gekocht. Volgens de verkoper van dienst is er niks aan de hand, eerst een beetje inzoomen meneer en alle problemen zijn opgelost.
Klant en verkoper kunnen het niet met elkaar eens worden. Morgen maar terug komen als de andere verkoper weer aanwezig is. Ik laat me 2 deuren verder op mee naar binnen slepen bij een kleermaker, hij heeft wel mooie stofjes en mooie modellen shirts. Om een lang verhaal kort te maken, er volgt een meer dan een uur durend spel van prijsverhogingen, prijsverlagingen, lange mouwen korte mouwen en mooie praatjes. Met als resultaat dat ik eigenaar ga worden van op maat gemaakte zijden shirts en op maat gemaakte denim spijkerbroeken. Kost een paar centjes maar dan heb je ook wat. Mag het vrijdagmorgen ophalen, douane technisch waarschijnlijk handiger om het op te sturen, moet ik nog even over nadenken. We hebben besloten om vandaag een stukje langs de rivier te lopen, volgens ons is dat niet al te ver vanaf het hotel. De afstand is inderdaad te overzien, echter we zweten alweer stevig voordat we bij het water zijn. Fotogenieke omgeving wel, een combinatie van moderne en koloniale gebouwen aan het water. Al waar de slimme mensen genieten van de schaduw en een lekker windje. Als je hier wat wilt rondlopen kun je dat beter niet midden op de dag maar vroeg op de dag of aan het begin van de avond doen. Gelukkig is er bijna overal wel een gekoeld winkelcentrum in de buurt waar je even bij kunt komen. Direct ook maar even aan de inwendige mens gewerkt, lees veel drinken en een klein hapje eten. Heb nasi Lemak gegeten, geserveerd in en op een bananenblad. Nasi is trouwens witte rijst, dat is voor ons eigenaardig, maar dat komt omdat wij Nasi Goreng hebben afgekort tot Nasi. Alle andere soorten nasi is witte rijst met toevoegingen. Toen we afgekoeld waren via een andere route terug gelopen naar het hotel, lekker een paar uurtjes aan het zwembad luilakken. Helaas is de pret redelijk beperkt, de dagelijkse bui dreigt vandaag al vroeg. De hele dag zie je aan de horizon de lucht betrekken en dan ineens is het zover. Klein buitje maar vergeleken bij gister. Gelukkig is de sauna naast het zwembad, valt best aan te wennen om dagelijks naar de sauna te gaan. Loop er nog steeds over te denken om thuis een sauna te bouwen, eigenlijk toch wel een goed idee.
De hele dag lopen denken over wat mij nu eigenlijk bevalt aan het model van de shirts die ik heb besteld. Ik bedoel wat maakt ze anders dat wat je in Europa koopt behalve dan dat deze op maat worden gemaakt. De boord is anders, de knopen zijn verborgen, het model is gewoon anders en geen borstzak. Klein foutje dus, heb ze besteld met borstzak, gelukkig kan dat nog wel veranderd worden. Nu ik toch weer bij de tailor ben heeft hij nog wel een goed idee, hij weet al dat ik alleen spijkerbroeken wil dragen. Maar of ik dan wel eens een broek van het model spijkerbroek van zijde heb gezien, dat heeft echt niemand. Het idee is best aardig en de stof mooi, kortom ik hoef de komende jaren geen nieuwe kleren meer te kopen. Nu hij mijn maten heeft kan ik trouwens in het vervolg via de mail wel bij hem bestellen, hij stuurt het dan per post naar Nederland, helemaal geen probleem meneer. De dag is weer voorbij gevlogen, het bevalt ons hier wel, het is hier schoon, netjes, goed georganiseerd, prettig geprijsd, alleen wel een beetje warm. Die net en schoonheid heeft waarschijnlijk alles te maken met de boetes die worden geheven als je de regels overtreed. In de metro station hangen de tarieven aan de wand zoals je op de foto’s kunt zien. Morgen dan maar naar Sentosa, we zien het wel? Groeten Henk ps. Gisteravond (dinsdag) was ons internet abonnement net iets te vroeg afgelopen. We hebben besloten om morgen (donderdag) nog één keer te betalen voor 24 uren ergernis. Daarna kijken we op Bali wel weer eens hoe goed (of slecht) het internet daar werkt.
Donderdag 15 april 2010 Singapore Het nieuwe internet abonnement werkt tegen de verwachting in super snel, vanmorgen dan direct ook maar van alles opgeladen naar het internet.
Mooi dom omdat we nu weer precies op het warmst van de dag op pad gaan. Ons plan is om de little India wijk te bezoeken, een georganiseerd uitstapje naar Sentosa duurt ons (7 uren) veel te lang. We hebben bedacht dat we voor het transport best nog een keer illegaal met de hop on hop of bus mee kunnen rijden. De chauffeur controleert de kaartjes namelijk toch niet. We weten nu precies waar de halte is, kunnen we deels gekoeld komen, paar minuutjes wachten en we zijn op weg. Helaas na een half uur nog steeds geen hop on hop of bus te bekennen. Daarom met het zweet alweer 3 dubbel dik in de nek maar een taxi genomen. Hadden we eerder en vaker moeten doen, kost bijna niks en je zit er lekker koel. Midden in little India uit de taxi gestopt om de buurt verder te voet te verkennen. Was Chinatown al een ervaring, hier stap je in een totaal andere wereld, een ware geur en kleur sensatie. Niet dat het allemaal even prettig ruikt trouwens, op de overdekte maar niet gekoelde vismarkt was de stank niet te harden. Wel bijzondere beesten gezien en gefotografeerd, onder onze neus werd een rog met een hakmes ontleed, de spetters vlogen ons letterlijk om de oren. De sfeer is hier heel anders dan in Chinatown en de verkoopstijl een tandje agressiever. Ze vangen je op maken slim een praatje, slepen je mee naar hun toko en proberen wat aan je te verkopen. Frits heeft eventueel wel interesse in een stuk textiel. Helaas verlopen de onderhandelingen ondanks de mooie praatjes niet zo vlot. Vraagprijs en geboden prijs liggen mijlen ver uit elkaar. De verkoper ontploft bijna, verklaart Frits voor crazy en we kunnen direct wel op sodemieteren een speciale ervaring wel. Toen we het kookpunt wel ongeveer bereikt hadden in één van de eet tentjes wat verkoeling gezocht. Nou veel koeler werden we er niet van, het gerecht wat we bestelden had namelijk een hoog peper gehalte. De binnenbrand geblust met cola uit een blikje, de ijsblokjes laten staan deze keer, we hebben geen zin in een voedselvergiftiging. Halverwege de excursie spreken we af om elkaar in het hotel weer te ontmoeten, we raken elkaar namelijk regelmatig kwijt omdat onze interesses niet gelijk zijn.
Ik heb ongeveer nog een uurtje rondgekeken, nog wat spulletjes gekocht die ik niet echt nodig heb. Waarschijnlijk veel te veel voor betaald ook nog, nou ja wat maakt het uit. Zeiknat van het zweet door een taxi weer bij het hotel afgeleverd. Viel me vandaag wel op trouwens dat wij westerlingen (toeristen) een stuk harder zweten dan de lokale bewoners, went blijkbaar wel die hitte. De rest van de middag het al gebruikelijke programma, zwembad, wolkbreuk, sauna, het begint al routine te worden. Aan het begin van de avond de lensverkoper nog bezocht om ons beklag te doen, hij wil er niks van weten, ben blij dat ik niet zo’n ding heb gekocht. Zoals elke avond even gecontroleerd welke bolides nu weer voor de deur van het hotel geparkeerd staan. Vandaag staat er weer een Lamborghini, de coureur stapt net in voor vertrek. Snel de camera in filmstand achter de bolide gehouden, wat een sound, van een hoog kippenvel gehalte. Vandaag onze laatste dag hier al weer, de conciërge gevraagd of zo onze boardingpass voor morgen kan printen. Het blijkt helemaal goed geregeld te zijn, zij kan zo bij Singapore airlines in het systeem om ons in te checken. Kleine complicatie, de boeking blijkt nu ineens op naam van Frits (Plantinga) te staan, tja dan kun je lang zoeken op Roelevink. Ben benieuwd hoe we dat met terugreis op moeten lossen… Zo meteen eerst mijn koffer herinrichten om te beoordelen of mij nieuwe garderobe per post of per Singapore Airlines naar Nederland getransporteerd gaat worden. Morgen om 11:00 uur moet ik mij melden bij de tailor, ben benieuwd naar het resultaat. Om 13:50 uur worden we opgehaald bij het hotel, om 16:40 uur vliegen we dan naar Bali. Zal wel even schakelen worden van de drukte van een grote stad naar de rust aan de oceaan. Niks mis mee met Singapore trouwens hoor, maar na een paar dagen stad heb ik ook wel weer behoefte aan wat ruimte en minder drukte om me heen. Nog geen idee of de internet verbinding op Bali bruikbaar is, verslag op laden zal wel lukken lijkt mij, rustig afwachten maar.
Groeten Henk
Vrijdag 16 april 2010 Dencarik Bali Goedemorgen het is intussen zaterdagmorgen 6:30 uur, zit nu op het terras van Villa Baliparadijs dit verslag te maken en te genieten van de omgeving. Wat een overgang van Singapore naar hier een totaal andere wereld. Gistermorgen mijn kleren opgehaald bij de tailor, deels aan gepast, de shirts zijn mooi gemaakt en passen perfect, de broeken moet ik nog wel aan wennen. Heb besloten om alles toch maar in de koffer te proppen, dat lukt wel voor wat betreft de ruimte. Hoop maar dat het gewicht nog onder de maximale 20 kg blijft. Op de terugweg van tailor naar het hotel scheert een Ferrari California langs mij heen tijdens het illegaal oversteken, een bella machina, geweldige sound met een beetje gas. We hebben intussen op de TV gezien dat het luchtruim in Europa grotendeels gesloten is in verband met de aswolk die in Ijsland de lucht in wordt geblazen door een vulkaan. Raar idee dat we nu niet meer naar huis kunnen vliegen, maar gelukkig hebben we daar vandaag geen last van. Over 2 weken is het probleem hoop ik wel weer opgelost en anders blijven we gewoon langer hier toch. Vlak voor 14:00 uur opgehaald door de shutlle service die bij onze stop over holiday hoort, beetje warrig allemaal, maar verder wel netjes geregeld. Na een ritje van ongeveer en half uur op Shangi Airport afgeleverd, wat een gigantisch groot vliegveld is het. Onderweg zien we de baai of rivier nog weer vol liggen met allemaal grote zeeschepen, het zijn er werkelijk honderden. Heb ze op de heenreis en ook in 2008 al vanuit het vliegtuig gezien. We waren van plan om er foto’s van te gaan, helaas niet meer aan gedacht. Op het vliegveld lopen we overal vlot bij langs, ik laat mijn cameratas bij de veiligheidscontrole per ongeluk een paar minuten lang onbeheerd staan. Gelukkig niemand die het opvalt of de tas meeneemt. Later kom ik tot de ontdekking dat ik mijn IPod niet uit de broekzak heb gehaald voor het detectie poortje bij de veiligheidscontrole. Poortje ging niet af, lekker veilig wel zo’n controle…
Op de startbaan lopen we 15 minuten vertraging op omdat er eerst iets van de baan verwijderd moet worden, wazig verhaal. Singapore airlines had het verder weer goed voor elkaar. Om 19:10 uur geland in Den Passar, de tijdzone is hier gelijk aan Singapore, gek genoeg is het onderweg plotseling weer een uur eerder. Heel verschil tussen het vliegveld van vertrek en het vliegveld hier, ouwe bende is het hier. Bij aankomst moeten we ons visum nog regelen, bij het 1e loketje betalen, dat mag in euro’s (Frits is zijn Euro’s net even kwijt, heel handig..) bij het 2e loketje paspoortcontrole en alle formulieren die je in moet vullen inleveren, bij het 3e loketje het visum in het paspoort. Je moet geen haast hebben, het hele feest duurt iets van 40 minuten. Snel nog even een paar miljoen Rupiah uit de ATM machine gehaald, dan kunnen we eerst even vooruit. Onze koffers staan al te wachten naast de baan, helemaal handig. We hebben natuurlijk niks aan te geven, een paar minuten later staan we buiten. Driver Jaya die met een briefje met daarop onze namen staat te wachten, al snel gespot tussen het leger afhalers. En dan ineens zijn we echt in Indonesië, heel herkenbaar, die kampvuurlucht die overal aanwezig is, een gekkenhuis op de parkeerplaats, iedereen doet waar hij zelf zin in heeft. Jaya haalt snel nog een paar flesjes water voor ons in de Minimart. Heb half Singapore afgezocht om een stuk kauwgum, maar het nergens gevonden, lijkt wel alsof dat daar verboden is. Hier is het gewoon te koop voor 3000 rupiah (20 euro cent), was ik wel even aan toe een vers stukje kauwgum. Het is 113 km rijden naar de villa, volgens Jaya doe je daar overdag minimaal 3 uren over, nu zal het wel wat sneller gaan omdat er minder verkeer op de weg is. Jaya is een vlotte prater en dito chauffeur, verkeer en rijstijl heb ik nog wel in mijn geheugen, totale anarchie. Zolang de polizie het niet ziet is alles toegestaan is Jaya zijn motto. Buiten Den Passar is het inderdaad al snel een stuk rustiger op de weg, veel honden op de weg, regelmatig een “brommer” (één van de vele NL woorden in het Maleis) zonder licht, het blijft bijzonder dat soort dingen.
Halverwege de rit steken we de bergen over (1.500 mtr), spannende route met veel haarspeldbochten, creatief inhalen van het langzamere verkeer. Het is hier en daar nat van de regen, schijnt dat het in de bergen dagelijks regent. Via Singaraja en Lovina komen we aan bij de villa, veiligheidsman Ella heeft het hek al geopend. Gezamenlijk maken de beide heren ons hier een beetje wegwijs, graag wel even voeten vegen voor we naar binnen gaan. Mooi ruim huis en mooie omgeving, de golven van de oceaan of zee (?) komen tot aan het terras. Het is wel weer even zweten geblazen nadat we zo’n beetje de hele dag bij de airco hebben gezeten. Daar zullen we de komende 2 weken vast nog wel aan wennen. In en om het huis 3 slaapkamers met een eigen badkamer, toilet en airco, grote living, keuken, privé zwembad mooie tuin, valt best aan te wennen. Beetje rondgekeken, nog een tijdje op het terras gezeten om te genieten van de ambiance, wat een positief verschil met het leven in de stad en een hotel. Met Jaya afgesproken dat we morgen nog wel contact hebben, we moeten boodschappen halen en eventueel nog ergens rondkijken in de omgeving. Een poging gewaagd om oom JR in Canada aan de lijn te krijgen, hij viert vandaag zijn 57e (75e!) verjaardag, met 14 uren tijdverschil is het daar nu vroeg in de morgen. Jammer genoeg lukt het me niet om de telefoon in Canada te laten rinkelen, heb het nummer mee genomen van thuis, een aantal variaties (v.w.b. het aantal nullen) daarop nog geprobeerd, maar het werkt niet. Dan maar per mail als we de internet verbinding in de lucht hebben. Kort na middernacht zijn we gaan slapen, de airco op de slaapkamer al snel uitgegooid, veel te veel herrie om goed bij te kunnen slapen. Na iets van 6 uurtjes zweten en woelen weer opgestaan, buiten wordt het al licht en de natuur komt tot leven, geweldig al die andere geluiden om ons heen. Doodzonde eigenlijk om nu nog in bed te blijven liggen. De visserbootjes die we gisteravond op zee zagen varen zijn nu aan wal, de vangst is al weg zo te zien. Op het strand scharrelen al wat mensen en opvallend veel loslopende honden rond. Frits heeft er al een korte foto safari op zitten geloof ik.
Het is nu 7:30 uur, ga zo eerst douchen, volgens Jaya komt de staf (dat klinkt wat sympathieker dan personeel) om 8:00 uur in de morgen aan om ons in de watten te leggen. Geloof dat het ons hier wel gaat bevallen, als we hier niet tot rust kunnen komen weet ik het ook niet meer. Groeten Henk
Zaterdag 17 april 2010 Dencarik Bali Frits is hier net een klein kind in een snoepwinkel, niet te stoppen met zijn camera, hij maakt overal foto’s van. Voor 8:00 uur zijn Rani en Gede 1 al aanwezig, eerst krijgen we uitgebreid excuses aangeboden dat ze gisteravond niet meer klaar stonden om ons te ontvangen. Dat was ook helemaal niet nodig eigenlijk, prima opgelost door Jaya en Ella. Rani en Komang die later op de dag komt vormen samen de huishouding, zij houden het huis op orde, doen de was koken het eten enzovoort. Ze werken 6 dagen in de week in een soort van 2 ploegendienst, waarbij ze elkaar midden op de dag een tijdje overlappen Gede 1 en Gede 2 onderhouden en verzorgen de buitenkant van het huis, tuin en zwembad, Gede 2 vandaag overigens nog niet gezien. Allemaal zijn ze voor wat er tot nu toe van mee hebben gemaakt bijna onfatsoenlijk fatsoenlijk, we worden echt in de watten gelegd. Onze slaapkamers zijn in no time opgeruimd, heerlijk bakje koffie is zo geregeld en even later zitten we op het terras met uitzicht op zee aan een groente omelet, werelds eigenlijk wel. Na het ontbijt wat huishoudelijke afspraken gemaakt met betrekking tot wat we willen eten en hoe laat we willen eten. De werkwijze is dat de dames koken en dat wij de boodschappen halen en betalen. Omdat zondag de vrije dag is voor de staff, denken we alvast 3 dagen vooruit. Aangezien we zelf geen zin hebben om te koken en een dagje niks doen ons
morgen wel aardig lijkt vragen we of de dames vandaag ook alvast voor morgen koken dan hoeven we het alleen maar even op te warmen in de magnetron. Afgesproken dat we om 14:00 uur gaan shoppen met Jaya, eerst tijd zat om te zwemmen en een beetje rond te kijken. Het water in het zwembad is aangenaam van temperatuur, heerlijk om een tijdje in te liggen, prachtig uitzicht op zee. De Balizee en strand zijn niet echt heel erg schoon, is vergelijkbaar met de Java zee. Voor ons niet erg uitnodigend om in te gaan zwemmen, al hoewel de locals daar schijnbaar geen problemen mee hebben. De stranden op Bali zijn trouwens bedekt met zwart zand, meen me te herinneren dat dit met het vulkanische verleden te maken heeft. Na het zwemmen een tijdje in de zon gelegen, bak en braad zonder dat je daar al te veel van merkt, je verkleurt hier super snel. Ben van plan om heel erg bruin te worden de komende 2 weken. Halverwege morgen mogen we ons paspoort tijdelijk inleveren, er moet een kopie gemaakt worden in verband met de toeristenbelasting. Een jongedame komt langs op haar brommertje om het allemaal te regelen. Aan de voorkant van het huis zitten we bijna aan het einde van het weggetje dat rechtstreeks vanaf de doorgaande route komt. Aan de overkant van de weg rijstvelden in alle soorten en maten. Loop je richting doorgaande weg, dan zie je de villa’s van de buren die ook aan het strand staan. Als lunch krijgen we noodle soup gepresenteerd met brood, een lust voor het oog en niet onbelangrijk, hartstikke lekker. Het beste restaurant in de omgeving hebben we al gevonden hier in de villa, echt top kwaliteit. Jaya is voor 14:00 uur al aanwezig, geweldige gozerrrrrrrrrr, hij laat de r regelmatig lekker rollen. We gaan boodschappen halen in Singaraja (singa = leeuw & raja = koning), we rijden dan ook terug op de route van gisteravond, maar nu bij daglicht. Links van de weg rijstvelden en de zee, rechts rijstvelden en de bergen. Aan het einde van de morgen is de lucht dicht getrokken en is het behoorlijk donker richting bergen. Volgens Jaya only rain in de mountains……
Op de weg is het nu een stuk drukker dan gisteravond, niet zo achterlijk druk als op Java gelukkig. Echter verder heel vergelijkbaar, veel getoeter, geknipper en creatief inhalen. We hebben geen haast en laten ons dan ook vooral inhalen. Rondje gereden door Lovina, gestopt bij Lovina beach, een bekende toeristische trekpleister. Hier vandaan kun je ochtends vroeg de zee op om naar de dolfijnen te kijken, gaan we volgende week een keer doen. We lopen de vader van Komang tegen het lijf die één van de dolfijnen boten bestuurt of bezit, aardige kerel wel. Verder kunnen we van alles kopen van verschillende verkopers. Volgende halte Hardy’s in Singaraja, een mannetje regelt het verkeer en parkeren bij de winkel, geweldig hoe dat gaat. Jaya werkt het boodschappenlijstje van Rani af en wij bedenken wat we zelf nodig hebben om maandag te halen zonder catering service bij de hand. Even schrikken bij de kassa, 459.000 rupiah, moet wel wennen al die nullen. Op de terugweg bij Bits en Bytes gestopt voor een internet abonnement van 50 uren, kunnen we eerst even vooruit, nu maar hopen dat het een beetje vlot werkt. Fotostop gemaakt bij een paar nog vrij natte rijstvelden (jonge rijst), heel fotogeniek, wel oppassen met het oversteken. Vlakbij huis in een warung nog een grote fles water gehaald voor op de dispencer in de villa, kost 11.000 rupiah, dat is nog geen euro, daar koop je in Nederland 0,5 liter voor. Na afscheid van Jaya genomen te hebben een stukje terug gelopen richting doorgaande weg, hier zijn mensen aan het werk in de rijstvelden. Bijzonder hoe vriendelijk de mensen hier zijn, ze komen direct op je af om een praatje te maken, willen graag op de foto. Vooral de kleine kinderen zijn geweldig om te fotograferen, meest een glimlach van oor tot oor als je het resultaat laat zien. Op de terugweg een paar spatjes regen, we lopen via het strand terug, mooie huizen en zelfs een woonboot op het strand. Als we weer bij de villa zijn regent het al behoorlijk, een paar minuten later is het een complete wolkbreuk en komt het water vanaf het terras het huis binnen. Met z’n allen de schade beperkt gehouden, bijzondere ervaring, only rain in the mountains….
Om 19:00 uur serveert Komang het welcome dinner wat we normaal gister hadden gekregen, fruitsalade als toetje, smullen maar. Als de boel aan kant is begint Komang haar weekend en hebben we de tent voor ons zelf. De internetverbinding werkt, maar flitsend is het niet, veel foto’s uploaden is zo te zien geen optie, probeer het één keer, als het niet lukt jammer dan, dan alleen maar een dagelijks verslag. Frits beweert dat hij morgen om 6:00 uur al in het zwembad ligt, mij te vroeg, zal hem zo eens vragen hoe laat hij het ontbijt serveert. Groeten Henk
Zondag 18 april 2010 Decarik Bali Het foto uploaden gaat tergend langzaam, ik kan het nog in een lagere kwaliteit proberen heb ik bedacht, anders einde verhaal voor wat betreft de foto’s. Gister nog een aparte ervaring tijdens het shoppen trouwens, de beide dametjes die groente en fruit afwogen deden om de beurt hun best om na het wegen mijn behaarde armen even aan te raken. Achter mijn rug reden voor veel gegiechel :<) Gisteravond een paar foto’s gemaakt van de gekko’s, dat zijn kleine hagedisjes die als de avond valt te voorschijn komen, ze vangen de insecten op de muur. Wel grappig hoe snel en gehaaid dat ze dat met kleine schijnbewegingen doen. Ben niet zo laat gaan slapen, was eigenlijk bet wel moe, de airco op standje ventilator laten lopen. Was wel iets koeler, maar nog steeds wel behoorlijk warm. Afgelopen nacht geen security, Ella heeft tijdens deze nacht zijn weekend, de security man van de buren houd een oogje in het zeil bij ons. Heel zenuwachtig worden we er niet van geloof ik, we hebben niet de indruk dat we een bewaker nodig hebben. Vanmorgen wat langer geslapen dan gister, tijd lijkt hier trouwens eigenlijk ook een niet zo belangrijk begrip. Je doet waar je zin in hebt wanneer je er zin in hebt of gewoon lekker helemaal niks.
Zelf een ontbijtje georganiseerd, een verkoelende duik in het zwembad, tijdje in de zon liggen (deze x preventief gesmeerd), als het te warm wordt verhuizen naar de Bali Bali. Dat is een huisje met rieten dak zonder wanden en op de verhoogde vloer een matras met kussen. Ideale plaats met schaduw, een heerlijk verkoelend briesje van zee en een werelds uitzicht. Paar uurtjes met de ogen dicht naar de oorverdovende stilte van de golven liggen luisteren. Moet nog een methode bedenken om op de één of andere manier de onrust van thuis uit mezelf te krijgen. Achterlijk gedoe vooral en een mooi dom lang verhaal. Het zonnetje droogt in combinatie met een steeds harde wind de nattigheid van gisteravond snel op. Richting bergen betrekt de lucht alweer, onweersbuien in de maak. Aan het einde van de morgen de eerste verkopers die langs het stand lopen om een praatje te maken. In Bali Bali lig je direct aan het strand, dat maakt het ook makkelijk natuurlijk. De dames raden al snel dat we uit Nederland komen (meest Nederlandse gasten in de villa denk ik), ze hebben textiel in de handel onder andere “real batik”. Als we naar de prijs vragen laten ze initiatief voor het eerste bod graag aan ons over. Beide hebben we eigenlijk niet veel zin om iets te kopen. Dan gaan ze over op de tactiek van ik heb nog niks verkocht deze maand. Moeilijk om nee te zeggen, als compromis spreken we af om later wat te kopen. Ze weten al dat we hier volgende week zondag ook nog zijn, we moeten onze belofte wel nakomen natuurlijk Nou ja zien we volgende week weer dan. Aan het begin van de middag begint het serieus te waaien en komt het bootje met 2 kleine jongens die Frits vanmorgen vroeg uit zag varen weer terug naar de wal. De vader van de jongens staat hen te wenken en helpt om de boot met behulp van 3 boomstammetje op het strand te rollen. Eerst even hozen, bootje staat half vol met water. Klein bootje en 2 kleine mannen die 13 en 10 jaar jong blijken te zijn (ze zien er jonger uit). Ze waren wel een uurtje of 4 zover de zee op gevaren dat ik ze met de verrekijker zat te bekijken. Ze hebben wat kleine visjes gevangen. De foto’s en een praatje worden met veel glimlachen en vriendelijkheid ontvangen.
Bij vertrek van het strand gaat één van de drie boomstammetjes waar de boot mee te water wordt gerold mee naar huis. Simpele maar doeltreffende anti diefstal beveiliging? Frits ziet de bui letterlijk hangen en denkt dat vandaag en herhaling wordt van de wolkbreuk van gister. Hij ruimt alles op wat los en vast zit en heeft de zandzakken al bijna voor de terrasdeuren klaar liggen. Ik geloof er niet in, only rain in de mountains…, maar na eerst een klein buitje draait de wind ineens en gaat het los, bakken water en een dikke onweersbui. Binnen houden we het deze keer droog gelukkig en alle kussens waren al opgeruimd. Frits spot een redelijk grote hagedis op de buitenmuur, snel een paar foto’s van gemaakt, nog niet eerder gezien. Morgen de dames maar eens vragen wat dat voor beest is. Na de regen een spectaculair vuurwerk van weerlicht boven de zee, geprobeerd om daar foto’s van te maken, dat lukte jammer genoeg niet goed. Moet eerst de handleiding(en) even bekijken hoe je dat ook al weer moet doen. Aan het begin van de schemering een concert van krekels en / of kikkers, is maar kort op een wat hoger volume, daarna voeren de golven weer de boventoon. Ons potje op gewarmd voor dinner, smaakte prima, de ergste puinhoop in de keuken opgeruimd voor de dames. Betere binnenkomer na het weekend dan een aanrecht vol rotzooi. Vanmiddag voor en tijdens de bui een half boek gelezen, normaal strand ik tegenwoordig altijd halverwege het boek. Ga zo verder lezen, dat is vast een goed teken voor wat betreft het tot rust kom gehalte :<) Groeten Henk
Maandag 19 april 2010 Dencarik Bali Op een lagere kwaliteit foto’s uploaden ging wel redelijk gisteravond, misschien probeer ik dat vandaag nog wel keer. Alhoewel vandaag zijn het meer dan 3x zoveel foto’s…
Het zicht boven het water is na alle wind en regen van gistervond vanmorgen ineens een stuk beter dan de afgelopen dagen. Links zien we nu bergen op de achtergrond, schijnt dat de dichtstbijzijnde op Bali liggen, en die op de achtergrond op Java. Het gaat ons begrip voor afstanden te boven, de kaart maar eens geraadpleegd, zal toch wel echt zo zijn. Het strand ligt vol met allerlei aangespoelde rommel, veel fruit, zeebewoners, schoenen, plastic en dergelijke. Ben aan weerzijden van het huis gaan foto strandjutten. Waar we zaterdag nog over de afwatering vanaf het land naar zee heen konden stappen zijn nu hele stukken strand verdwenen. Moet nu een paar meter tot boven de knieën door het water om over te steken. Langs het strand veel activiteit in de tuinen om de boel weer een beetje op te ruimen na de regen. Eén van de loslopende honden ziet mij blijkbaar als zijn nieuwe tijdelijke metgezel en volgt me een tijdje op de voet, eigenaardig gedrag. Hier en daar maak je een praatje, met een beetje vriendelijkheid krijg je hier nog een flinke dosis vriendelijkheid terug. Twee jongemannen die op het muurtje van een afwateringskanaal zitten blijken truck drivers te zijn die vanaf Jakarta hier heen zijn gereden met een vrachtauto vol bananen. Met om de beurt rijden zonder al te vaak stoppen doen ze daar een paar dagen over. Jammer genoeg spreken ze samen maar een paar woordjes Engels, gevolg een wonderlijk gesprek waarbij we elkaar niet helemaal goed begrijpen. Bij de villa is Frits de belofte van gister alweer vergeten en is bezig om een sarong van 2 andere verkoopsters te kopen. Er moet serieus gepingeld worden natuurlijk, is the real batik mister. De Nederlandse buurvrouw van een paar villa’s verder op (Lenie) komt toevallig net even bij ons kijken. Minder dan de helft van de vraagprijs is de juiste prijs volgens haar, uiteindelijk komen we voor 2 sarongs nog lager uit dan de helft van de vraagprijs.
Een sarong is trouwens een gewaad wat de mannen hier traditioneel dragen, bij hen komt dat bijna tot op de grond, bij mij net over de knieën… Gede1 die bij nader inzien Gede2 blijkt te zijn demonstreert ons even hoe je de sarong omdoet en draagt. Niet gek eigenlijk zo’n dun en koel kledingstuk veel prettiger dan een broek met deze warmte. Gede1 werkt hier trouwens niet meer, hij werkt nu fulltime in een bar, dat weten we dan ook weer. De buurvrouw houd op verzoek van de eigenaar van de villa altijd een oogje in het zeil als er weer nieuwe gasten in de villa arriveren. Zij en haar man hebben alles in Nederland verkocht en wonen nu permanent op Bali, lang niet slecht. De dames van de huishouding nog gevraagd naar de namen van de hagedissen die ik gister heb gefotografeerd. De grote is een huis hagedis en de kleine die ik gekko noem, noemen zij “tjitjak” naar het geluid wat ze produceren, weer wat geleerd. Volgende wandelingetje was tot aan het einde van Lotus (onze straat/ weg) tot aan de doorgaande weg naar Lovina. Een groot deel van de bijna volgroeide rijstvelden ligt plat op de grond van de regen van gister, weet niet of dat een strop is voor de boeren. De doorgaande weg is wel humor om een tijdje bij te staan kijken wat er allemaal voorbij komt rijden en welke reacties zo’n lange lummel uit Friesland dan allemaal naar zich toe krijgt gezwaaid en geroepen. Jammer dat ik er niks van kan verstaan. Op de terugweg bied iemand op een brommer aan om 2 kilometer verderop ergens te gaan kijken waar apen rond lopen, ik kan wel mee achterop. Geen goed plan, ik heb niks met apen en vermoed dat zijn hoofddoel is om wat geld te verdienen? In de “supermarkt” (afdak met een paar kleden en wat golfplaten) dichtbij de villa geïnvesteerd in een pakje buble gum voor de prijs van 8 hele eurocenten. De “filiaalmanager” is net een voorraadje verse sambal aan het bereiden, nog nooit eerder gezien hoe dat in zijn werk gaat. Het ziet er serieus scherp uit op de foto. Voor de lunch vandaag loempia’s en dan niet van Cora van Mora, maar helemaal zelf vanuit het niks geproduceerd, heerlijk. Dat eten is bijna kunst hier, echt geweldig.
Na de lunch wat afspraakjes gemaakt voor de komende anderhalve dag, vanmiddag laten we masseuse Nur komen om ons een doorsmeerbeurt te geven. Morgen gaan we op pad met Jaya, we willen de bergmeren bezoeken en foto’s maken van rijstvelden die trapsgewijs zijn aangelegd. Nur verstaat haar vak, ze heeft de probleem plekken zo gevonden, een goede massage wel met interessante technieken. Ik heb een good body volgens haar, very strong muscels. Robert en Rini kunnen beide dan ook maar weer tevreden zijn en al dat gesport heeft dus echt wel resultaat. Deze middag geen complete wolkbreuk, maar een prachtige zonsondergang, mooie foto’s gemaakt. Het is nu echt laag water, dat hebben we de afgelopen dagen niet kunnen zien door het weer. Ineens is het druk op het strand, de plaatselijke jeugd speelt een potje voetbal en hele gezinnen gaan zwemmen in de zee. Het laatste deel van de middag vooral zitten en liggen kijken vanuit de Bali Bali. Bijzonder wat er allemaal voorbij komt tegen die geweldige achtgrond van buienlucht en zonsondergang, een levend schilderij. Als we van een volgend culinair hoogstandje van Rani en een Bintang biertje zitten te genieten komt er toch nog een regenbuitje. Stelt niks voor in vergelijking met de vorige 2 dagen. Ineens zijn er trouwens wel allerlei steek vliegen actief, voor mij geen probleem zolang Frits naast mij zit, dan steken ze namelijk vooral hem. Mijn bloedgroep (B negatief) smaakt blijkbaar minder lekker, best handig toch. Als het donker is komt Ella ook weer zijn rondjes maken, eerst even een kleine ceremonie bij één van de beelden en op nog een paar andere plaatsen. Het leven is hier één grote ceremonie, overal tempeltjes en offers, geen idee van de achtergronden. Morgen Jaya maar eens vragen wat hij daar over kan vertellen. De dag is weer voorbij gevlogen, dat gaat veel te snel zo!
Vandaag ook mijn boek uitgelezen, dat is ok de eerste keer in de afgelopen minimaal wel 5 jaar dat ik een boek meer dan half uitlees. Heb er nog 2 mee genomen, kan dus nog wel even voor uit. Groeten Henk
Dinsdag 20 april 2010 Dencarik Bali Elke morgen is het weer een verassing hoe de lucht, het licht en de zee er uit zien en wat er allemaal te beleven valt op het strand. De camera kun je bijna standaard wel gebruiksklaar houden. Nieuwe vistechniek vanmorgen, 2 man lopen met een groot net het water in en lopen dat dan in cirkels dicht. De vangst is dunnetjes met 2 visjes van ongeveer 10 cm groot. Om 10:00 uur is Jaya present en is de spoorloos verdwenen ANWB Bali gids ook weer terecht, lag nog bij Jaya in de auto. Alle 3 een homp buble gum in de mond (lekker smakken) en we zijn klaar voor een ritje. Jaya en ik zijn het samen al snel eens dat “opa” wel een passende bijnaam is voor Frits, waarmee de toon direct is gezet. Hij heeft nog een flinke dosis humor ook die gozerrrrr. Na een klein stukje op de doorgaande weg slaan we af en gaat het omhoog de bergen in. Onderweg geweldige taferelen met de stuntende brommer coureurs en de vrachtauto brommers die zo beladen zijn dat ze net zo breed zijn als een auto. De kroon spant een brommer rijder die later op de dag in de regen met een paraplu precies in zijn gezichtsveld op de weg rijdt alsof dat de normaalste zak van de wereld is. Hij kon echt helemaal niet zien wat er voor hem op de weg gebeurde. Al snel de eerste hellingen met rijstvelden gevonden, op een paar plaatsen gestopt om foto’s te maken, ziet er prachtig uit. Ben wel blij dat ik er niet hoef te werken, heel erg zwaar werk tot aan je knieën in de blubber en de hele dag krom staan. Bij de oogst alles bij helling op naar de weg slepen, hoezo arbo technisch verantwoord. Zo’n grote baal rijst of iets anders op je hoofd, en op slippers of blote voeten bij de helling op lopen maar, de dames doen gewoon mee. Dan heb ik het nog maar niet over de temperatuur waarbij dat allemaal moet gebeuren, bakken met zweet.
De dag begint hier trouwens vroeg voor iedereen, de kinderen zijn om 7:00 uur al op school. Van 10:00 uur tot 13:00 uur een onderbreking en dan van 13:00 – 18:00 uur de 2e helft. Alleen op zondag is er geen school. Volgens Jaya zijn de bergbewoners relatief rijk, op de vruchtbare hellingen kun je namelijk van alles verbouwen. Door het klimaat valt er dan het hele jaar door ook wel iets te oogsten zoals rijst, cacao, kruidnagel, bloemen, koffie, allerlei soorten fruit. Vandaag van alles aan struiken en bomen zien groeien en bloeien, best interessant. Over fruit gesproken, op de foto’s zie je vruchten van 10 kilo per stuk. Weet niet of ik het goed spel, maar dat heet jet fruit. Je vraagt je af hoe dik de takken aan zo’n boom dan wel niet moeten zijn, maar dat valt dan wel weer mee, de vruchten groeien namelijk rechtstreeks aan de stam. Volgende halte is de wat minder bekende watervallen bij het dorpje Munduk, de busladingen toeristen gaan naar de GitGit watervallen. De auto geparkeerd, paar honderd meter bij hellingen op en af geglibberd, halverwege een doorkijkje naar zee en de kustlijn en we zijn bij de waterval aangekomen. Het water stort vanaf een kleine 20 meter hoogte naar beneden op de rotsen. Opa kan de verleiding niet weerstaan om even te gaan zwemmen onder de waterval. Er liggen wel een paar dikke boomstammen die ook met de waterval naar beneden zijn gekomen… Op de terugweg naar auto het eerste buitje van de dag, super vochtig allemaal. Daarna is de zonneschijn tijdens de rest van de rit met regelmaat zeer vloeibaar in combinatie met een harde wind, takken waaien zelfs van de bomen. Het is er niet minder gezellig om, wij leren Jaya wat nieuwe Nederlandse woorden en hij leert ons Maleis, dikke pret. Geweldige gids en chauffeur in één persoon verenigt. Bij de bergmeren is het toevallig net even min of meer droog, maar hangt er een soort van mist tegen de hellingen en boven het water, het is hier eigenlijk best fris. Jammer maar niks aan te doen. Paar foto’s gemaakt van een enorme vleermuis die een jongeman daar een paar kunstjes laat doen. Via het monkeyforest waar de familie aap parmantig op de vangrail langs de weg zitten te wachten op toeristen die hen gaan voeren. Ziet er wel grappig uit, maar zag onlangs op TV hoe zo’n aap een toerist een flinke beet in zijn been bezorgde, niet zo heel erg interessante gedachte.
Hondsdolheid is niet echt gezond en hier in het ziekenhuis belanden ook niet vrees ik. De tempel in het water die we konden bekijken voorbij gereden, het weer was veel te slecht. Stukje verder op een buffetje gedaan voor de lunch, niet onaardig, maar tegen de keuken in de villa maakt het geen kans. Wel lekkere pisang goreng (gebakken banaan) met vanille saus en zwarte rijst pudding met cocosmelk. Jaya was van plan om in de auto te blijven zitten, niks daarvan, gewoon mee eten. Aangezien het met het weer vooral op nog meer regen lijkt maar terug gereden naar de villa, we hebben het koud gehad, brrrrr. Bij de villa is het droog en minder warm dan de afgelopen dagen, wel aangenaam eigenlijk. Met Jaya afgesproken om morgenmiddag een bezoek aan de passar (markt) in Singaraja (spreek uit Singaradjaa) te combineren met shoppen. Hoogste tijd voor een duik in het zwembad en een paar uurtjes boek lezen. Opa kwam net nog met de deprimerende mededeling dat we morgen de vakantie in tweeën delen, net best. Groeten Henk
Woensdag 21 april 2010 Dencarik Bali Meestal maken we voordat we gaan slapen nog een praatje met Ella onze nachtwaker. Bij deze gelegenheid laat hij ons met behulp van zijn zaklamp de kikkers zien die elke avond voor een gratis concert zorgen. Ze zitten op de betonnen rand van de vijver en blijven gewoon zitten als je naast hen staat. Op de foto’s kun je zien dat kwaken niet het enigste is wat ze daar doen.... Gistermiddag heeft Frits onze terreinman Gede discreet laten zien dat de terreinman van de buren het strand achter zijn villa schoon heeft gemaakt. Dat ziet er een stuk beter uit natuurlijk, stille hint richting Gede om het strand achter onze villa dezelfde behandeling te geven. We zijn benieuwd, het past niet in zijn cultuur om nee te zeggen, maar we hebben niet de indruk dat hij echt veel zin heeft in zo’n klusje.
Boven mijn verwachting na schoonmaken van het zwembad gaat hij aan de slag op het strand, een groot gat gegraven en de hele zooi is al snel weg gewerkt. Grappig fenomeen is dat het blijkbaar aansteekt, het is namelijk ineens een soort van nationale “himmeldei” op het strand, goed voorbeeld doet goed volgen. Tragisch om te weten dat de meeste rommel niet uit zee komt, maar via de afwateringskanalen vanaf het land met de bakken regen van afgelopen weekend de zee in is gespoeld. Milieu bewust zijn ze hier helemaal niet, alle afval wordt achteloos neer gegooid. Bij een wandelingetje op het strand zie ik een heel eigenaardige opgeblazen vis liggen (zie de foto’s). Gede weet op vertoon van de foto alleen de Maleise naam, die ik alweer vergeten ben, schijnt een giftige rakker te zijn. Vanmorgen boek nummer 2 uitgelezen, heb de smaak te pakken geloof ik, aan de voorkant heb ik nu eerst even geen zon meer nodig, ben roodbruin verkleurd. Dankzij het voorgloeien in de UAE is het niet al te gevoelig. Morgen de achterkant maar een beetje bijkleuren dan. Aan boeken geen gebrek trouwens staat hier een kast vol boeken heb ik ontdekt. Om 14:00 uur met Jaya vertrokken naar de pasar in Singaraja, een spektakel met superlage prijzen. De wonderlijkste soorten fruit, groenten, kroepoek, tabak, kruiden, gedroogde vis enzovoort. De verse vismarkt hebben we maar overgeslagen, teveel van het goede voor onze verwende reukorganen. Een aparte plaats in het markt gebeuren neemt de “ceremonie industrie” in. De ceremonies zijn zo belangrijk in het dagelijkse leven dat mensen de kost verdienen met het maken van mandjes, bloemetjes en alle andere decoratieve zaken die bij de ceremonies worden gebruikt. Snap nog steeds niet hoe dat allemaal in elkaar zit met die ceremonies? Het mooiste van de markt is eigenlijk de mensen, geweldige portretten, kleine kinderen die midden in de drukte totaal van de wereld liggen te slapen, de vrolijke reacties die je krijgt als je hen een foto van zichzelf laat zien. Op een enkele uitzondering na willen ze graag gefotografeerd worden. Geld hebben de mensen hier niet veel, dat is wel duidelijk, maar daar gaan ze creatief mee om. Mooi voorbeeld, een paar mannen spelen een spelletje, soort van Domino.
In plaats van met geld te spelen, zet degene die verliest een wasknijper in zijn gezicht. De twee verliezers hebben hun oren vol hangen en ook al een baard van wasknijpers, een potsierlijk gezicht. Daarnaast wordt er ook gebedeld, regelmatig wordt je even aangetikt en wordt er met een vragende blik een hand opgehouden. Je negeert het maar zoveel mogelijk, geen prettig idee… Later op de middag vraag ik Jaya nog of hij thuis ook een computer heeft, nee veel te duur is het korte antwoord. Dat zet de zaken wel weer een beetje in perspectief. Liet hem (hen) vanmiddag foto’s zien op mijn laptop van plaatsen op Java, daar is niemand van onze staf ooit geweest, terwijl dat vlakbij is voor hen. Praatje gemaakt met de Polisi, deze agent staat de hele dag te posten op zijn kruispunt om daar waar nodig het verkeer in goede banen te lieden. Als gehandicapte moet je hier trouwens niet zijn, enorme gaten in de weg en op de stoep, hoezo achterstallig onderhoud. Volgende halte is de oude haven van Singaradje, een paar kleine meisjes willen graag dat de mister hen op de foto zetten. Ze kunnen er geen genoeg van krijgen, humoristisch wel. Voor wat betreft de haven de commerciële vaart zit al in een nieuwe haven, wel interessant is dat hier nog een aantal pakhuizen uit de koloniale tijd (VOC?) staan. Vergane glorie natuurlijk, maar de muren staan nog recht over eind en de stijl is onmiskenbaar. Deels worden ze bewoond, zou er best eens binnen willen kijken. Zulke gebouwen hebben heel wat mee gemaakt in de paar honderd jaar dat ze er al staan. En ja hoor had het al eerder verwacht, maar vanmiddag konden we mee genieten van het middaggebed wat de Imam door de luidspreker rond toetert. Kleine moslim minderheid hier in Singaradja. Bij de hindoe tempel in de haven een heel ander beeld, twee totaal verschillende geloven. Op de terugweg de noodzakelijke boodschappen gehaald bij Hardy’s. Naast deze supermarkt de Balinese versie van Kentucky Fried Chicken in de vorm van “KuFC” Kentuku Fried Chicken, meesterlijk bedacht. Nog een grote 20 liter fles water gehaald, we drinken hier veel water en het leidingwater hier is niet geschikt voor onze ingewanden.
Jaya wil ons alle hoeken van Lovina nog wel even laten zien, maar daar had opa geen zin meer in geloof ik. Zaterdag is Jaya niet beschikbaar meld hij bij thuiskomst, vrijdag dan maar een trip plannen, we kunnen het nog niet echt eens worden wat de bestemming dan zal worden. Mogelijkheden genoeg, we bedenken vast nog wel iets. Groeten Henk
Donderdag 22 april 2010 Dencarik Bali Was vanmorgen al redelijk vroeg wakker, de laatste 2 dagen hoor ik de vogel die in een kooi vlakbij mijn slaapkamer hangt zijn “lied” zingen als het buiten licht wordt. Weet de naam van de vogel niet, maar het is geen groot muziekaal wonder, de rosella’s thuis zijn een stuk melodieuzer. Vandaag een rustig dagje in het aangename ritme van de villa, om 8 uur zijn de brommertje present, kopje Bali koffie, ontbijtje, praatje met Gede Hoef niet echt na te denken bij het uit de zon blijven vandaag, het is namelijk zon overgoten smoorheet. We branden ons ineens de voeten aan de tegels en op het strand. Geloof dat het in Nederland 6 graden is, brrrrrrrrrrrr heel verschil met hier. Als ik in het huidige tempo door ga met bruin worden geef ik straks licht in donker als ik mijn zwembroek uit trek. Paar uurtjes “golfluister therapie” gevolgd in de Bali Bali, heel inspannend allemaal ☺. Na de lunch plannen gemaakt voor de komende dagen, morgen gaan we met Jaya op pad naar het Baturmeer en –vulkaan en Ubud. Voor wat betreft de vulkaan, daar kunnen we indien gewenst ook bij omhoog lopen, 2 uren omhoog en 2 uren omlaag, vertrek is dan om 4:00 uur in de morgen. Opa heeft daar geen zin in en ik ben in 2008 al bij de Ijen vulkaan op Java omhoog gelopen. Prima excuus om pas om 9:00 uur te vertrekken toch, het moet wel leuk blijven?
Op de terugweg dan direct nog maar even shoppen in Singaraja, kunnen we daarna weer 2 dagen uitrusten van alle inspanningen. Het is vandaag zeker op het heetst van de dag heel erg rustig op het strand, de paar dagelijks terugkerende typetjes komen wel langs, maar verder eigenlijk niemand. Best heet vandaag zo zonder bewolking voor de zon, dringt nu eigenlijk ook voor het eerst goed door dat de route die zon volgt anders is dan thuis. Ik bedoel bij ons draait de zon een halve cirkel, hier komt de zon rechts (boven Lovina) op en volgt dan in een rechte lijn de kust richting Java aan de linkerkant van de villa. Een flink deel van de dag staat ze bijna recht boven ons, zal alles te maken hebben met het feit dat we ons hier dicht bij de evenaar bevinden? Om een uur of 4 in de middag keert het vissersbootje met zeil weer terug van zee. Frits ziet ze dagelijks voor 7 uur in de morgen (inclusief ceremonie) al vertrekken. De vangst is met 2 plastictassen vol vis niet echt overdreven, lelijke monsters trouwens, heeft wel iets van een Piranha. Om een uur of 5 in de middag is het heetste eraf en wordt het ineens weer druk op het strand, voetballende jeugd, sociale zwempartijen (half uurtje in het water staan kletsen), het muurtje van het afwateringskanaal lijkt wel een tribune. Twee jonge dames vragen giechelend of ze in ons zwembad mogen zwemmen, aangezien het zwembad niet van ons is kunnen we dat niet goed vinden. Tussen 5 en 6 prachtig luchten als de zon ondergaat, de temperatuur is nu aangenaam. Dan patrouilleren de zwaluwen gevolgd door de vleermuizen, tegen de schemer beginnen er namelijk allerlei steekvliegen te voorschijn te komen. Minder prettig fenomeen, de mate waarin varieert trouwens wel per dag, gister was het erg, vandaag redelijk. Iets anders wat heel variabel is, is de regelmaat waarin het eb en vloed wordt, volgens mij verschuiven de tijdstippen van hoog en laag water in Nederland dagelijks een paar minuten? Lijkt wel of dat hier een paar uren verschilt per dag, valt geen regelmaat in te bekennen. Om ongeveer 18:30 uur is het donker en ongeveer 6:30 uur de volgende morgen is het weer licht.
Tijdens het diner op het terras ineens allemaal kleine padden of kikkers, lijkt wel als of ze op weg zijn naar het zwembad. Ze kunnen beter uitkijken aan deze kant van de villa, vanmorgen kroop er namelijk een slang van een meter voor mij uit het gras in toen ik terug kwam van het strand… Ella komt langs voor de dagelijkse ceremonie, kort gebedje, stokje wierook branden op een aantal plaatsen rond de villa, fotootje van gemaakt deze keer. Alweer een dag voorbij, vandaag een beetje liggen broeden op een aantal frustraties thuis. Dat krijg je als je tijd genoeg hebt om na te denken, wat een ergernis, later maar. Ga zo eerst “grootverbruiker” Frits op internet rantsoen zetten, anders halen we het einde niet met de 50 uren internet die we tot onze beschikking hebben. Groeten Henk
Vrijdag 23 april 2010 Dencarik Bali Gisteravond een telefoontje uit Nederland van onze huisbaas, hij was voorzover hij dat via de website nog niet had gelezen of gezien benieuwd hoe het ons hier bevalt? We hebben geen klachten, integendeel bevalt ons hier prima, kan het alleen maar aanbevelen. Verder veel sms berichtjes uit Nederland, om de één of andere reden ontvang ik het eerste bericht per afzender maar liefst 8x, graag alleen smssen als dat echt nodig is dus. Vanmorgen is het bewolkt en onweert het in de verte, geeft weer een ander licht en zicht boven zee. Voor het eerst een groot vrachtschip gezien aan de horizon en de dolfijnen bootjes afkomstig uit Lovina liggen duidelijk zichtbaar recht tegenover de villa in zee. Met de verrekijker valt het redelijk te volgen. Volgens de buurman is de verhouding tussen aantal bootjes en aantal dolfijnen behoorlijk verstoord. Aangezien we niet op zoek zijn naar zaken met een hoog toeristisch gehalte, nog maar eens nadenken of we wel mee gaan op zo’n bootje.
Het strand wordt vandaag in de buurt van en ook bij onze villa spontaan opnieuw schoon gemaakt, beter zo. Jammer dat er al weer nieuwe zooi in aantocht is uit zee. Een ander raar fenomeen in dit verband zien we later op de dag. Bij de bouwplaats van één van de drie zwembaden die hier op de buurt worden aangelegd wordt een bootje volgeladen met bouwafval. Tijdje later zijn bootje en bouwafval nergens meer te bekennen, zal toch niet de hele zooi in zee wordt gedumpt… Volgens Jaya regent het in Singaraja en inderdaad het ziet er niet echt goed uit met het weer, hopelijk is het op de plaats van bestemming beter. De eerste stop is bij een tempel waar volgens de ANWB reisgids een reliëf te zien is met daarop een fietser, tempel ligt min of meer op de route naar Baturmeer en –vulkaan. Sarong huren voor een paar centen, vrijwillige donatie aan de tempel en na de rondleiding nog een donatie aan de gids. Deze is zelfs zo vrij om de hoogte van het verwachtte bedrag direct ook maar te noemen. Aangezien ik er geen van die kleur heb heeft hij geluk en ontvangt hij het dubbele aantal nullen. Raar spul dat geld hier, je trekt met je ING pas (Maestro) zo een paar miljoen uit een geldautomaat. Dat ontvang je in briefjes van 100.000 Rupiah, direct je beurs propvol. Als je daarna iets betaald wordt het nog erger, er zijn namelijk ook briefjes van 1.000, 2000, 5.000, 10.000, 20.000, 50.000 en zelfs nog muntjes 500, 200, 100 en 50. Je beurs puilt uit en je hebt al snel geen idee meer hoeveel geld je nu eigenlijk bij je hebt. Vooral de kleinere briefjes zijn erg vuil, je krijgt zin om je handen te wassen na dat je het aan hebt geraakt De fietser was trouwens wel aardig om te bekijken, is begin vorige eeuw gemaakt door een Nederlander. Daarnaast een klein beetje bij geleerd over het Hindoeisme. Draait om de 3 elementen en de balans daar tussen die vooral niet verstoord mag worden, iets in die richting ongeveer? Het Engels van de gids was maar zozo….. De eerste en de laatste tempel die we bezocht hebben deze trip. Bij de tempel waren de bezoekers voor ons ook Nederlanders, heb ons maar als afkomstig uit Fryslân genoteerd. Tegelijk met ons was een stel aanwezig die blijkbaar op de fiets rondreisden, bijzonder. Via de toeristische route richting vulkaan, stuk rustiger op de weg hier. De mensen hier in de bergen trekken zich niet al te veel van de overheid aan volgens Jaya. Bijna geen enkele brommerrijder draagt hier een helm bijvoorbeeld.
Overal zie je van die vechthanen en ook wel eens bordje dat reclame maakt voor hanengevechten, terwijl dat toch echt verboden is. Prachtige groene wereld hier, jammer dat het zicht meest beperkt is door de mist of damp die hier hangt. De lucht is echt zwanger van de vochtigheid, als we stoppen om foto’s te maken, beslaat de camera ogenblikkelijk. Opa zag weer allerlei mooie bloemen, deze keer ook foto’s van vlinders gemaakt. Sommige vlinders zijn zo groot als een kleine vogel, jammer genoeg blijven die niet lang genoeg stil zitten voor een foto. Jaya vergaloppeert zich bijna met een inhaalactie, kwam net een vrachtauto van de andere kant. Geen probleem, tijd genoeg om te corrigeren en iedereen blijft vriendelijk. Bij de vulkaan vanaf verschillende plaatsen foto’s gemaakt, het zijn 3 bergen op een rijtje, de eerste en de laatste zijn sluimerende vulkanen. Lastige foto omstandigheden door vocht en nu ook zon licht. Daarnaast worden we belaagd door souvenir verkopers, we hebben geen zin om iets te kopen, wegwezen dus. Diep in het dal zien we een paar auto’s rijden langs de met zwarte lava bedekte hellingen, krijg je een beetje een idee van de echte afstanden, best hoog die bergen. Heel creatief hier is de manier waarop de elektriciteit bij de vrijstaande huizen en dorpjes komt. Ik stond toevallig bij een bruine (geïsoleerde) draad die op een meter hoogte langs liep wat “water af te tappen”, weet niet hoeveel volt daarop stond… Op de tijd hebben we ons blijkbaar wel wat verkeken, hier vandaan naar Ubud en dan weer naar de villa, dan zijn we wel heel laat weer thuis. Via een andere route maar terug naar de villa dan, en volgende week een keer rechtstreeks naar kunstenaars plaats Ubud, ook prima. Heerlijk stijl bij de bergen af richting kust gereden, leek wel alsof de gebouwen niet waterpas staan zo steil. Bij de kust villa’s met ocean vieuw (?), mooie kustlijn, ziet er schoon uit, veel lava rotsformaties.
Gestopt op een plaats waar een deel van een groot schip ligt weg te roesten, fotogenieke plaats wel. Er groeien hier grote cactussen met het lijkt wel bloemknoppen er in? Bij een winkeltje van niks wat junkfood gekocht als lunch. Voor het gevoel niet vers, alles wordt hier zacht en slof van de vochtigheid en de warmte. In Singaraja boodschappen ingeslagen voor de komende dagen, nog even een foto gemaakt van het schap met de “Frisian Flag” producten. Frits probeert om aan het winkel personeel uit te leggen dat ik voor Friesland Campina werk, geloof niet dat ze het snapten. Aan het einde van de middag zijn we weer bij de villa, prima om weer thuis te zijn, een verkoelende duik in het zwembad, kop koffie en voor een dubbeltje op de eerste rang in de Bali Bali. Vandaag een verkoper die real pearls in de aanbieding heeft for our lady. We hebben beide geen lady en de parels zien er ook niet al te echt uit, no deal dus. Met het eten is het vandaag en beetje in de war, eerst al avocado sap / puree bij het ontbijt en later bij het vegetarische dinner tofoe (vleesvervanger). Vandaag beide voor het eerst en voor het laatst geproefd, niet mijn ding. Net als de afgelopen dagen alle kussens mooi buiten laten liggen, leek niet op regen. Maar plots een complete wolkbreuk met bijbehorende onweersbui, Ella was er snel bij om alles binnen te halen, morgen droogt het wel weer op in het zonnetje. Het was weer een enerverende dag, kan er nog wel meer over vertellen, maar zo is het eerst wel weer mooi genoeg. De komende 2 dagen doen we rustig aan hebben we besloten. Groeten Henk
Zaterdag 24 april 2010 Dencarik Bali De foto’s van gister in 2 etappes opgeladen, 2e helft vanmorgen, zat gisteravond totaal geen voortgang in.
De laatste sms uit Nederland intussen al 16x ontvangen, raar verhaal waar ik geen verklaring voor kan bedenken. Lekker rustig aan vandaag, maar goed ook, het is echt bloedje heet, zelfs het briesje vanaf zee voelt warm aan. Gede meld zich vandaag halverwege de morgen al af, hij gaat vroeg naar huis, in verband met een familie ceremony. Hij verontschuldigd zich bijna dat hij te vroeg naar huis gaat vandaag. Blijft een raar idee om op deze manier hier als gast aangesproken te worden. Rani knutselt nog even een nieuwe bezem in elkaar met behulp van een palmblad. Stofzuiger kennen ze hier niet, het huis, de bestrating en ook de tuin worden aan het begin van de dag eerst geveegd. Handige tante wel die Rani en een harde werker, ze zit bijna nooit stil. Masseuse Nur nog een keer besteld voor vanmiddag, we kunnen wel weer een doorsmeerbeurt gebruiken. Aan het einde van de morgen komt Putu, collega driver (compagnon?) van Jaya op bezoek, of we morgen ook één of andere traditionele dansvoorstelling uitgevoerd door kinderen willen bezoeken in Lovina. De toegang is gratis, een donatie voor de school wordt wel op prijsgesteld! Nou ja waarom ook niet? Hij stelde zich overigens voor met zijn bijnaam Jimmy Hendrix, lijkt er ook wel een beetje op. In mei legt elke vogel hier blijkbaar ook een ei, in ieder geval zijn er 2 koppeltjes de hele dag druk met het ophalen van nestelmateriaal vanaf het strand. De vogels lijken wel een combinatie van tropische vogels die we vroeger thuis in de volière hadden. Paar aardige actie foto’s gemaakt met de telelens. Jaya gister nog gevraagd of hij eigenaar is van de auto waar hij ons in rondrijd. Hij is inderdaad de eigenaar, maar dan wel op krrrrrediet, over 5 jaar gespreid af betalen. Afbetaling 2x op rij missen en hij is bankrrrroet in zowel goed Nederlands als Maleis. Over 5 jaar betaalt hij 200.000.000 Rph, dat is volgens mijn berekeningen 16.000 euro. Dat betekent op basis van wat wij hem betalen per dag, dat hij 100 dagen per jaar moet werken voor de vaste lasten van de auto. Naast het rijden is hij ook nog een beetje rijst handelaar, er moet wel genoeg geld komen voor de opleiding van zijn zoon.
Schijnt trouwens dat je hier zo’n beetje alles op krediet kunt kopen, zelfs bijvoorbeeld kleren en schoenen. Het rentepercentage is met 2% best laag. In de villa naast ons zijn gasten gearriveerd uit Nederland, de vliegroute is blijkbaar weer vrij. Frits heeft al een praatje met ze gemaakt. Ik mijd mede Nederlanders bij voorkeur tijdens een vakantie. Wij zijn altijd veel te nadrukkelijk en luid aanwezig, naar mijn mening, of zijn dat dan (mijn) vooroordelen……….. Wat zijn ze nog angstaanjagend wit die lui als je ze in hun badkleding ziet, die gaan hier levend verbranden als ze niet smeren. De massage van Nur bevalt weer prima, heb zelfs een paar minuten gemist. Was zo relaxed dat ik in slaap ben gevallen. Doen we 2e helft volgende week zeker nog een keer. Zag vanmiddag ineens een thermometer staan in de huiskamer, is hier 30 graden. Dat voelt als je uit de zon komt lekker koel aan eigenlijk wel, we hebben onze interne thermostaat al aardig aangepast blijkbaar. Aan het einde van de middag ineens weer een drukte van belang op het strand. Wonderlijk waar komen al die mensen ineens vandaan? Verder vandaag weinig spannends beleeft, het begint allemaal al heel gewoon te worden, maar verveeld helemaal niet eigenlijk. Groeten Henk ps. Morgen zullen we wel aan onze belofte van vorige week zondag herinnerd worden. Dat betekent investeren in een batik sjaal of sarong, wie kan ik daar thuis eventueel nog blij mee maken?
Zondag 25 april 2010 Dencarik Bali De buurtjes zijn vanmorgen om 6:00 uur per boot van huis gehaald voor een dolfijnen excursie. Om 8:15 uur worden ze weer thuis afgeleverd en blijkt dat onze security man Ella de stuurman is van één van de drie bootjes. Vraag me af wanneer hij eigenlijk slaapt?
Volgens de buren waren er veel dolfijnen en ook veel bootjes, maar was het de zeker de moeite waard. Vanavond Ella toch maar eens vragen naar de mogelijkheden voor komende week. In de villa valt de elektriciteit in de woonkamer regelmatig uit, na een paar pogingen de automaat eerst maar een paar uurtjes met rust gelaten, daarna werkte het wel weer normaal. Oorzaak de wolkbreuk van vanmorgen vroeg? Morgen maar even melden bij de dames van de huishouding. De dag begint bewolkt en brodzig, om 11:00 is de zon weer in volle kracht aanwezig, na een half uurtje in de zon zweet je net zo hard alsof dat je uit de sauna komt. De verkoop dames van vorige week zondag zijn ons nog niet vergeten, maar ruiken eerst nieuwe mogelijkheden bij de buren. Aandoenlijk hoe lang ze het blijven proberen, aandacht trekken, steeds iets anders omhoog houden. Het hek openen en naar binnen lopen doen ze niet. Helaas voor hen hebben de dames van de buren geen belangstelling, na 45 minuten proberen druipen ze uiteindelijk af, daar komen we mooi vanaf… Grootste deel van de dag is het erg rustig, beetje zwemmen, tijdje zonnen, veel lezen, prima manier om de dag te vullen. Aan het begin van de middag moet ik mijn siesta onderbreken omdat de verkoop dames terug zijn om ons aan onze belofte te houden. Na veel mooie praatjes en enorme prijswisselingen en zielige verhalen, om er maar vanaf te zijn een korte broek en een sjaal gekocht. Deel mijn collectie sjaals en sarong thuis wel uit aan de liefhebbers. Aan het einde van de middag is het ineens weer allemaal actie op het strand, heel apart het is eigenlijk iedere keer weer anders. In combinatie met prachtige wolken luchten bij laagstaande zon een waar feest om naar te kijken. Weer een andere vistechniek met een groot net, stropen een mannetje of 6 telkens een ander stuk water af. De opbrengst net als steeds heel gering en niet om aan te zien zulke lelijke monsters. Wel een goeie truck met de stekel van de roggen hebben ze hier trouwens. In de UAE gaan die direct weer overboord, maar hier wordt de stekel na een beetje handig manoeuvreren met een stuk bamboe deskundig verwijderd en gaat de vis gewoon mee.
Handig spul dat bamboe wel, licht, sterk en gratis, wordt hier voor van alles en nog wat gebruikt. Omdat Jaya ons om 18:30 uur ophaalt voor de voorstelling, ons door Komang voorbereide potje al redelijk vroeg warm gestookt, heerlijk en zweten geblazen, kip met chili en rijst. De rotzooi opruimen doen we later op de avond nog wel. Om 19:00 uur zitten we samen met een klein gezelschap andere villa gasten 1e rang. Aardig schouwspel wel, dans, muziek en kleding alles bij elkaar een mooi geheel. Prachtig die gezichten van de kinderen, hoe serieus, maar ook met enorm veel plezier. Het aantal lokale toeschouwers groeit tijdens de voorstelling behoorlijk, veel kinderen die mee bewegen in het ritme van de voorstelling. Het zit gewoon in genen, wel leuk om naar te kijken. Donatie met veel nullen gedaan, omgerekend naar euro’s geen enorme bedragen, moet kunnen. Klein minpuntje in onze beleving de shirt reclame van een Nederlands stel of bedrijf bij de jongens op de rug, net ietsje te commercieel. We zijn niet al te laat weer thuis, nog genoeg tijd voor de afwas en de dagelijkse digitale avondsessie. De vuile vaat is wonderlijk genoeg al spontaan verdwenen, we verdenken duizendpoot Ella? Morgen om 9:00 uur vertrekken we richting Ubud, ben benieuwd wat we allemaal weer tegen komen. Heb bedacht dat het wel aardig is om zo’n leeuw die je hier veel ziet hangen aan hekwerken wel een aardige souvenir is. Volgens Jaya in alle soorten en maten te koop in Ubud, maar ook voor een prikje in Singaraja? Eerst maar eens kijken hoe zwaar zo’n ding is, mijn koffer was al 21,5 kilo voor de vlucht van Singapore naar Bali en aangezien 20 kilo eigenlijk maximaal is, al een kleine uitdaging. Groeten Henk
Maandag 26 april 2010 Dencarik Bali Gister beide wel weer een beetje overdosis zonneschijn opgedaan, goed gepland dus om vandaag in de auto op pad te gaan. Om 9:00 uur is Jaya present, wij zijn klaar voor een ritje richting Ubud. Nu aan het einde van de weg naar onze villa (Jalan Lotus) voor de verandering eens rechtsaf geslagen, deze kant zijn we nog niet eerder opgereden. Niet dat het veel verschil maakt hoor, we zitten al vrij snel weer op dezelfde route als eerder, Bali is niet zo groot en het aantal doorgaande wegen is redelijk beperkt. We beginnen al van alles en nog wat te herkennen zelfs. Bijkomende voordeel is dat we nu zonder regen en met zon een deel van de route van afgelopen week nog een keer kunnen zien. Mooie wereld hier, groen en regelmatig spectaculaire doorkijkjes vanaf hoogte in het dal. De beide bergmeren, Buyan meer en het Tambinganmeer nog een keer gefotografeerd, prachtige plaats. Klein eindje verderop was een grote ceremonie, deels op de openbare weg aan de gang. De ceremonie verkeersregelaars vangen ons op en loodsen ons door de ceremonie heen. Stoppen om foto’s te maken natuurlijk, heel apart allemaal, vooral het “dweilorkest” dat om de hoek van een gebouw voor de achtergrond muziek zorgt. Heel fotogeniek die bijzondere instrumenten en karakteristieke koppen van de muzikanten. Een paar roken al muziek makend een sigaret, ruikt wel lekker, tabak met kruidnagel er door heen gemengd. Kretek heet dat volgens mij. Een mooi filmpje met geluid gemaakt, laad ik thuis nog wel op naar de website. Door het monkey forrest waar de apen al weer of nog steeds klaar zitten voor de toeristen. Voor de aardigheid één foto gemaakt uit de rijdende auto. Heel apart, een aap drinkt uit een fles op dezelfde manier als dat wij dat doen, best slim wel. Zo rond 10:00 uur zien we weer regelmatig schoolkinderen lopen in hun uniform, ze moeten zo te zien soms flinke afstanden lopen in de bergen en dat een paar keer per dag. Ook zien we soms complete klassen in de laadbak van een pickup truck.
Jaya noemt dat “school Bemo”, de Bemo’s vormen het openbaar vervoer hier, je hebt ze in verschillende kleuren, geel, blauw en rood. De kleur zegt iets over de omgeving / route die ze rijden. Schijnt heel goedkoop te zijn om mee te reizen, wel een verrassingspakket voor wat betreft de mede passagiers. Geen airconditioning en je moet niet vreemd kijken als de halve kinderboerderij ook meer rijd. Dat rijden of lopen van de schoolkinderen schijnt overigens vooral een geld verhaal te zijn, geen geld dan moet je lopen. Op mijn vraag waarom sommige kinderen die niet in uniform lopen dan blijkbaar niet naar school gaan is het antwoord dat niet iedereen school even belangrijk vind. Vooral de mensen in de bergen leven heel eenvoudig, dat kan blijkbaar ook zonder opleiding en elektronische hulpmiddelen. Dat heeft ook wel weer iets natuurlijk. Onderweg nog een berichtje uit de villa, er is inderdaad een probleempje (kortsluiting) met de elektriciteit in de villa, waar al aan wordt gewerkt. Prettig idee, daar heeft niemand iets aan als er brand ontstaat door kortsluiting. Prachtige taferelen weer op de weg, een enorm groot varken in een klein karretje achter een brommer. Verkeersopstopping in een dorpje, de brommers rijden alle gaatjes die er zijn dicht. De reacties zijn vooral humoristisch en na een minuutje of 5 rijden we weer. Rond de middag komen we in Ubud aan, we rijden eerst door het centrum heen Ubud direct weer uit. Stukje verder op zijn rijstvelden op een steile helling waar we foto’s van willen maken. Om er te komen rijden we wel een kilometer of 2 lang tussen allerlei kunstig gemaakt voorwerpen door, lijkt wel één grote winkelstraat. Prachtig spul, kun je wel een paar uur rondlopen om naar te kijken en te kopen.. Bij de rijstvelden worden we direct belaagd door verkopers met allerlei hout snijwerk, “ein dollar” is de standaard eigenaardige opmerking waar ze mee beginnen, dan gaan ze over op “one euro” en tenslotte op 1.000 Rph. Voor wat betreft de waarde varieert dat van 0,75 tot 1,00 tot 0,08 euro, vrij eigenaardige prijsontwikkeling. We doen vooral ons best om hen te negeren alhoewel ze minimaal wel 10x keer vragen voor dat ze het opgeven. Mooiste van het verhaal is nog dat je het bedrag wat ze noemen moet betalen voor het kijken alleen.
Denk dat het regelmatig minder gezellig afloopt daar, achterlijk gedoe. Mooi rijstvelden, maar dat heb ik nu voorlopig ook wel gezien met die rijstvelden. Bij de rijstvelden winkeltjes met allerhande kleurrijke producten, ook heel eigenaardig om hier aan te treffen gehaakte kledingstukken en bedspreien. Dacht altijd dat haken typisch Nederlands was? Op naar Ubud, de auto in het centrum geparkeerd, Jaya dirigeert ons richting pasar en restaurants en gaat zelf aan de “babi guling” BBQ varkens vlees, die laffe hap zonder sambal die wij waarschijnlijk gaan eten vind hij maar niks. Kan me er wel iets bij voorstellen, de gids die we in 2008 op Java hadden bedekte zijn eten ook met sambal op de manier waarop wij een boterham dubbeldik met jam zouden beleggen. Leuke plaats wel dat Ubud, heel andere sfeer dan Singaraja en Lovina. Veel meer toeristen en veel winkels. Om eens wat anders te eten dan rijst of noodles een pizza Hawai gegeten in een aardig tentje, lang niet slecht. Op straat ook de nodige Chinese toeristen, de dames lopen onder een paraplu en zorgen dat ze uit de zon blijven. Frits weet van zijn bezoek aan China vorig jaar dat ze absoluut niet bruin willen worden. Dat zien ze als teken van stand, bruin worden is voor mensen die op de velden werken. Een poging gedaan om de accommodatie waar Frits in 1995 logeerde te vinden, helaas geen succes. Tempel in aanbouw gezien, ook prima steiger materiaal dat bamboe. Rondje gelopen op de pasar waar je allerlei souvenirs en kunstige objecten kunt kopen. Heb wel zin om hier een paar uren rond te lopen, maar aangezien de afdekkleedjes al naar beneden gaan met het oog op de bui die in aantocht is, Jaya maar weer eens opgezocht. Als ik Bali nog eens bezoek in de toekomst staan een paar dagen Ubud ook op het programma, wil hier wel nog eens wat uitgebreider rondkijken. Er zijn ook ruim voldoende andere mogelijkheden om weer richting Lovina te reizen, zeker wel 5 verschillende chauffeurs bieden hun diensten aan. Ik kan nog een opklapbare leesbril kopen, heb al een leesbril, RayBan zonnebril dan, die staat al op mijn neus ja. Moet zeker 3 keer nee zeggen voordat ik er vanaf ben.
Op de terugweg rijden we een stuk op met een maat / collega van Jaya, lijkt wel alsof half Bali hem kent, humor wel. Elkaar een beetje opjutten natuurlijk, niet dat het onveilig wordt hoor, maar het gaat wel wat vlotter, soms wel 80 km per uur. Ik schat de gemiddelde snelheid vandaag op 55 km/uur, de afstanden zijn niet zo groot, maar het schiet voor geen meter op. De oorzaken, rijden in de bergen, slechte wegen, veel langzaam verkeer en de stuntende brommers. Moet zeggen dat het al aardig begint te wennen, zou hier ook wel eens een stukje met de GTA willen rijden ☺. Iets anders wat aardig begint te wennen zijn de teksten langs de weg, dankzij het uitwisselen met Jaya en een woordenboekje wat in de villa aanwezig is begint mijn woorden schat al aardig te groeien. Heeft waarschijnlijk ook te maken met de Maleise woorden die we vroeger thuis wel eens hoorden. Aan het einde van de middag Hardy’s in Singaraja bezocht voor de nodige boodschappen. Daarna zijn we net op tijd weer thuis voor het laatste beetje zon van de dag en de middag voorstelling op het strand. Heerlijk dat thuiskomen in eigen villa, 10x prettiger dan een hotel! De plannen voor de komende dagen op hoofdlijnen bij Jaya gedeponeerd, lijkt wel alsof het aftellen naar het einde al is begonnen…. Groeten Henk
Dinsdag 27 april 2010 Dencarik Bali Nachtbraker Frits ontdekt waarom nachtwaker Ella na zijn nachtdienst niet veel meer hoeft te slapen. Hij lag mooi te pitten in de Bali Bali, het zwempartijtje van Frits bij het eerste daglicht merkt hij helemaal niks van. Rani heeft vandaag heeft in de familie een bruiloft of ceremonie, of is het beide tegelijk? In ieder geval verdeelt Komang haar dag daarom in een morgen en een avond deel, zodat wij wel op tijd vertroetelt kunnen worden.
Zo langzamerhand beginnen we de eigenaardigheidjes van onze stafleden wel een beetje te herkennen. Niet dat we iets te klagen hebben, in tegendeel, alles is prima geregeld. Wel hebben we de indruk dat de dames hier in huis, maar ook Bali breed een stuk harder werken dan de heren? De dag begint zonovergoten, partijtje lekker liggen bakken, wat een hitte. Halverwege de morgen melden 2 mannetjes zich bij mij voor een reparatie aan de elektriciteit kan ik opmaken uit hun verhaal, mij best. Paar spotjes worden met adapter en al uit het plafond gehaald. Met behulp van een niet al te stevige vouwladder verdwijnt één van de mannetjes onder de kap die de villa afdekt. Wat ze nu precies gedaan hebben is niet al te duidelijk, probleem is wel opgelost gaan we maar vanuit. Rond de middag draait de wind, trekt de lucht dicht en valt er een spatje regen. De wind wordt bijna stormachtig vanaf zee, voelt een stuk frisser, maar toch is het nog steeds gewoon 30 graden. Omdat het wel minder warm overkomt ben ik een stuk gaan lopen hier in de omgeving. Uit de wind van zee toch al vrij snel weer zweten geblazen. Zo maar lukraak wat paadjes in de rijstvelden ingelopen, aan het oog ontrokken staan hier toch nog wel een stuk of wat huisjes, wonderlijke wereld om in rond te lopen. Paar jongentjes vinden het allemaal wel interessant en volgen me tot bij het winkeltje bij de doorgaande weg. Flesje water gekocht en een uurtje zitten kijken naar wat er allemaal voorbij komt. Al snel duiken er uit de rijstvelden aan de andere kant van de weg 2 brommers op met een bijzonder vrachtje. In folie hebben ze een (compleet) geslacht varken tussen hen in. Met wat kunst en vliegwerk ligt het al snel op de achterbank van een bij het winkeltje geparkeerde auto. Met de volgende brommer wordt “opa” met een groot mes bij de auto afgeleverd en vertrekt de auto richting Singaraja. De jongentjes moeten natuurlijk even op de foto, nummer 4 komt er nog snel even bij van de overkant van de weg. Wijsvinger en pink omhoog, en ze zijn er klaar voor. Lachen natuurlijk als je hen de foto laat zien. Dat gebaar met pink en wijsvinger zie je hier veel als je een foto maakt, geen idee wat dat betekent.
De kleinste van het stel, ik schat hem op een jaar of 6 haalt met een zelfverzekerd gebaar een paar van die lekker vuile rupiah briefjes uit zijn broekzak en stap richting winkeltje. Zakje pinda’s en bekertje drinken gekocht, de anderen hebben blijkbaar geen geld? Zo te zien wordt er wel gedeeld, wel grappig om even gade te slaan. Op de terugweg zitten de bekende gezichten tijdens de laatste uren van de middag op wacht bij hun rijstveldje om de vogels die te veel belangstelling voor de rijst hebben we te jagen. Kan volgens ons nu niet lang meer duren voordat er geoogst gaat worden De rest van de middag blijft het bewolkt en winderig, wel apart hoe anders de lucht en het licht boven zee er steeds uitzien, dat verandert dagelijks wel een paar keer. Tijdens mijn afwezigheid heeft een voormalige (Nederlandse) bewoner van de buurt een uitnodiging bezorgd om Koninginnedag in een bar in Lovina te komen vieren met andere tijdelijke Nederlandse bewoners van de buurt hier. Op het menu staat hutspot met een gehaktbal, hutspot is ook oranje.. Misschien wel grappig om mee te maken? Netwerker Frits heeft nog een uitnodiging versierd bij de Zwitserse buren om morgenmiddag een biertje te komen drinken. Al weer een dag voorbij, morgenmiddag gaan we weer met Jaya op pad, niet ver hier vandaan is een hot spring, zal wel vulkanisch zijn. Verder schijnt een mini Borobudur (de echte is op Java) ook het bekijken waard te zijn. Niet te vergeten moet ik ook nog op zoek naar een leeuw, handel genoeg gister in Ubud, maar geen leeuw gezien die me aanstond. Maar eens kijken wat er in Singaraja te koop is en voor welke prijs. Het spel van afdingen is hier overigens tot kunst verheven. Volgens Jaya is 60% minder bieden dan de vraagprijs en dan uitkomen op een verkooprijs iets boven de 50% van de vraagprijs de juiste tactiek. Nuttige informatie, hadden we eerder moeten weten. Grootste deel van de dag al luilakkend door gebracht, dat bevalt me eigenlijk wel. Groeten Henk
Woensdag 28 april 2010 Dencarik Bali Nog even terugkomen op dat pink en wijsvinger gebaar van gister. Met dank aan Rini, hier http://nl.wikipedia.org/wiki/Corna vind je de betekenis volgens internet encyclopedie wikipedia. Ook aan een paar mensen hier op Bali gevraagd wat het volgens hen betekent. Ze zijn het er met elkaar over eens dat het verwijst naar de gebaren die de leden van hardrock band Metalica maken als ze op treden. Je leert van allerlei nuttige dingen tijdens zo’n vakantie ☺ Na het ontbijt de eerste dosis zonnestralen geabsorbeerd middels een loopje op het strand en een half uurtje bakken in de zon. Langer dan een half uur houd ik dat echt niet vol, 36 graden in de zon met een windje van zee, snikheet. Tijdens de noodzakelijke verkoelende duik in het zwembad verschijnen 2 verkopers, de één met parels en sieraden van schelpen en de ander met zilveren sieraden. Samen spreken ze een aardig woordje commercieel Nederlands, lachen wel. Toch maar even kijken dan, de schelpsieraden kosten zonder afdingen al bijna niks, toch leuk spul om thuis uit te delen. Het zilver moet nog wel een paar centen kosten, is dan ook het beste van het beste natuurlijk! Het meeste zilver is van een te hoog bling bling gehalte voor mij, ga ik toch niet dragen. Het enigste wat ik leuk vind is een papagaai (hanger) van zilver, echt een mooi dingetje. Kon de verleiding niet weer staan om het te kopen. Eerst wel afdingen natuurlijk, de verkoper ging nog net niet ter plekke bankroet. Alleen jammer dat er geen bijpassende ketting van de juiste lengte beschikbaar is, maar dat gaat de komende dagen nog wel lukken volgens de verkoper. Je bent er een half uurtje zoet mee met die gasten, precies in de felle zon natuurlijk, stevig bijgekleurd vandaag dan ook. Jaya heeft bij de dames van de huishouding gemeld dat hij niet op tijd terug is uit Denpasar om vanmiddag met ons op pad te gaan, hij stuurt zijn vervanger. Om 13:30 uur is Gede present, blijkt dat Jaya zijn baas is, die gozerrr heeft zijn zaakjes toch best aardig voor elkaar. Gede heeft het allemaal ook wel onder controle en kan mooi wat vragen beantwoorden die we hebben bedacht.
Vroeg me af hoe dat hier zit met rijbewijzen? Voor de brommer moet je ook een rijbewijs hebben, net als met autorijden mag je daar aan beginnen als je 16 bent geworden. Helaas zijn corruptie en gebrek aan discipline de zaken die nogal een negatieve invloed hebben op het verkeersbeeld. Eerst gaan we naar de hotspring (air panas) Komala Tirta. Het is op maar een paar kilometer van de villa. Je rijd bij de berg op een klein stukje de jungle in en ineens ben je er. Hilarisch moment onderweg, 2 man duwen een bestelauto voor zich uit. Zodra er wat snelheid is springt één van de beide achter het stuur om te auto te laten starten, ze vinden het zelf ook nogal komisch. Kaartje gekocht, ons door de verkopers met kraampjes geworsteld. Nieuwe tactiek, kleine kinderen klampen ons aan. We willen nu eerst even niks meer kopen. De hotspring beslaat 3 verschillende thermale baden, best lekker om een tijdje in rond te dobberen of om de stralen vanaf hoogte te gebruiken als massage straal. De temperaturen van de baden zijn aangenaam en geen overdreven zwavellucht net als bij een soort gelijk (stuk prijziger) oord bij Rotorua in Nieuw Zeeland. Heel internationaal gezelschap hier vermengd met lokale gasten. Ik heb wel een behoorlijke tijd in het water liggen dobberen en Frits heeft er voor gezorgd dat zo’n beetje alle aanwezig mannen op de foto kwamen. Ieder zijn smaak zullen we maar rekenen.. Na het baden hebben we een partij lopen zweten, niet normaal meer, vol in de zon en dan uit een warm bad komen. Tijdens het afdrogen ontdek ik dat mijn “toplaag” plaatselijk wat los begint te laten, vervel een klein beetje op mijn schouders. Al zwetend naar de mini Borobudur gereden, dit een Hindoe tempelcomplex waarvan een deel gelijkenis vertoont met de echte Borobudur tempel op Java. De grootste overeenkomst is wat mij betreft dat het hier minstens zo heet is als bij de echte. Kijk maar eens naar de foto’s van 17 april 2008 en oordeel zelf.
Bij de villa snel een verkoelende duik in het zwembad genomen en ons daarna gemeld bij de buren. Ons vochtgebrek aangevuld met een paar ijskoude Bintangs, goed idee, 3 flesjes bier hakken er behoorlijk in. Aardige lui wel die Hans en Helene, ze komen uit Zwitserland en wonen ongeveer 5 jaar permanent op Bali. We krijgen eerst een rondleiding door het huis. De afmetingen zijn hetzelfde als bij onze villa, maar toch oogt het door een andere indeling en inrichting totaal anders, smaakvol gedaan wel. Nadat hij op een leeftijd achter in de 50 zijn baan kwijt was geraakt hebben ze op basis van een eerdere vakantie besloten om alles in Zwitserland te verkopen en te emigreren naar Bali. Het leven is hier een stuk goedkoper dan in Europa en als je toch niet veel kans meer hebt om een baan te vinden, dan kun je hier langer van je spaargeld genieten dan in Europa. Intussen krijgt hij zijn pensioen al. Daar heb ik natuurlijk wel een paar vragen over, zal ze niet herhalen maar alle vragen konden ze zonder problemen beantwoorden. Het lastigste is de gezondheid als je ouder wordt, ze hebben geen verzekering daarvoor. Hier een verzekering nemen is vrij zinloos. Ze redeneren daarom als volgt. Het geld dat ze normaal in Zwitserland kwijt zouden zijn aan een goede verzekering zetten ze maandelijks aan de kant. Daarmee kom je dan in Singapore een heel eind als je echt wat mankeert. Heb al eens zitten rekenen, nog maar een jaartje of 7 dan is mijn hypotheek afgelost, kan ik dan al met pensioen op Bali. Heel interessante gedachte wel… Nog iets anders geleerd vandaag, de spreektaal op Bali verschilt net als het Fries van Nederlands ten op zichtte van het Maleis. Onze buren zien geen kans om het zich eigen te maken. Nog afgesproken dat we onze boardigpass zaterdag bij de buren mogen printen, heel nuttig zo’n connectie. Al slingerend over het strand weer bij onze villa aangekomen. Tijdens het dinner kunnen we ineens genieten van treurige ceremonie muziek. Alle tempels hier in de buurt en dat zijn er nogal een paar lijken wel in bedrijf te zijn.
Schijnt met de volle maan te maken te hebben. Dat gaat nu intussen al wel 2 uur lang zo, ben benieuwd hoelang ze dat vol gaan houden. Frits is uitgenodigd door iemand waar hij op het strand regelmatig mee praat om de kampong te bezoeken waar zijn gesprekspartner woont. De afspraken zijn niet al te duidelijk en niet echt mijn ding. Ga morgenmiddag een souvenir leeuw kopen in Singaraja, zal ik de bemo nemen of toch maar met Jaya op pad gaan? Groeten Henk
Donderdag 29 april 2010 Dencarik Bali Vanmorgen de al bijna gebruikelijke relaxte start van de dag, heerlijk is dat wel. De NL buurtjes gaan vanmorgen een paar uurtjes vissen, ze worden met de boot vanaf hun villa op gehaald. Onze nachtwaker Ella was afgelopen nacht vrij in verband met de ceremonie!? Nu is hij dan weer stuurman op één van de beide bootjes… Het zijn eigenlijk bootjes van niks, een smal en hoog passagiers deel en aan weerszijden een drijver van bamboe. Ze liggen vrij hoog op het water en gaan zo te zien heel licht door het water. De binnen / buiten boord motor is een soort van opgevoerde staafmixer, waarmee een redelijke snelheid gehaald kan worden. Lijkt ons een hete bezigheid dat vissen, met waarschijnlijk weinig resultaat. Tuinman Gede is vandaag een partij super actief, met een groot hakmes kapt hij 2 takken van een boom aan de linker kant van de villa. Punt er aan gemaakt en ze gaan zo de grond in aan de rechterkant van de villa. Groeit zo verder als zelfstandige boom, sterk werk. Bij de netten die niet zover van de villa permanent in het water liggen dobbert een bootje waarop een compressor draait. Kon steeds maar niet bedenken waar dat goed voor was, maar zag nu met de verrekijker een duiker boven water komen. Zal zo wel goedkoper zijn dan met perslucht, maar wat die duiker dan bij die netten doet geen idee?
De buurtjes hebben zowaar nog wel een paar kilo vis gevangen ook. Beter spul dan al die kleine en lelijke vissen die hier vlakbij het strand worden gevangen. Ella en de andere stuurman mogen de vangst mee nemen naar huis. Zo rond 14:00 uur haalt Jaya mij op, hij was vanmorgen om 2:00 uur pas thuis uit Denpasar en was op 6:00 uur al weer op, gewoon doorgaan. Het vliegtuig waar zijn passagiers in zaten had 5 uren vertraging. Onderweg naar Singaraja mooi de tijd om nog even wat belangrijke tegenstrijdigheden van de gesprekken van afgelopen dagen door te nemen. In de praktijk blijken we elkaar toch niet altijd 100 punten goed te begrijpen. Toch spreekt hij wel redelijk goed engels. Zal ongetwijfeld te maken hebben met onze totaal verschillende culturen en leefwijze. Ik krijg nog even tekst en uitleg over hoe een aantal samenwerkingsverbanden in elkaar steken en hoe de communicatie routes vanuit Nederland naar Jaya en via hem naar andere drivers leiden. Voor het kopen van een leeuw moeten we bij de plaatselijke bouwmarkt zijn, een soort van Gamma maar dan anders. Locatie vlakbij de oude haven met de koloniale pakhuizen. Een mannetje voorzien van sleutel neemt ons mee naar de achterkant van de oude koloniale pakhuizen, ben ik daar ook nog in geweest. Binnen was het een ongeorganiseerde puinhoop met gietijzeren (?) leeuwen in alle soorten en maten op de grond. Een setje uitgezocht die de meest duidelijke tekening vertoonden en meegenomen naar de “Gamma” om af te rekenen. Ze gaan niet per stuk maar per gewicht, voor 7,5 kilo oud ijzer betaal ik 82.000 Rph, dat is iets van 6,50 euro, probeer dat maar eens in Nederland. Klein probleempje is nu wel het gewicht, hoe krijg ik dat thuis. Met Jaya overlegd om het als pakket te versturen, moet dan vanuit Denpasar volgens hem. Lastig verhaal, waar we de volgende oplossing voor hebben bedacht. Frits zijn koffer kan voor wat betreft het gewicht wel één leeuw in, en de andere doe ik in mijn handbagage. Zie wel of dat problemen geeft op het vliegveld, moet al raar lopen als ik zo in ieder geval niet één van de beide leeuwen thuis krijg.
Nog wat afspraken gemaakt voor morgenmiddag en morgenavond. In de middag gaan we naar een “wit” strand op een uur rijden van hier en morgenavond gaan we koninginneavond vieren in Grand Cafe & Lounge Bar “Triple 9” in Lovina. We zijn heel benieuwd wat daar voor volk op afkomt. Kleine spraakverwarring met de dames van de huishouding, wij waren in de veronderstelling dat zij zaterdag in plaats van zondag hun vrije dag zouden nemen. Wat dan wel weer gevolgen heeft voor de catering natuurlijk, nou ja morgen nog even topoverleg als iedereen aanwezig is en dan komt dat ook wel weer voor elkaar. Op het strand hebben een paar vissers vanmiddag de jackpot, ze vangen in één keer meer vis dan in alle andere soort gelijke vangsten die we hebben gezien bij elkaar opgeteld. Veel hilariteit om het fotograferen en extra helpers om de vangst te verzamelen in de vorm van kleine kinderen. Sommigen gaan er helemaal in op en kruipen zelfs in het net. De vangst bestaat voor het grootste deel uit kleine visjes, ansjovis volgens een andere kijker. Ze zijn trouwens niet gek die visjes, ze proberen wel om te ontsnappen als ze bijna op het strand worden getrokken. Ze springen over het net heen of proberen het strand op te zwemmen. Het hoog water was vandaag extra hoog en het laag water extra laag, heeft dat met de volle maan te maken? Hele stukken vallen droog die anders nat blijven, een oude baas ploegt hier met een speciale techniek een heel stuk van om. Hij zoekt een bepaald soort schelpdier voor de consumptie, met succes kun je wel stellen. Wat jongere mannen vinden met veel meer inspanning veel minder schelpen. Aan het begin en het einde van de dag wordt je hier getrakteerd op prachtige luchten. Die in de morgen heb ik nog niet gezien, mij te vroeg, maar in de avond gaan we er vaak wel even voor zitten. Vandaag is het wel heel speciaal, in 10 minuten tijd verandert het elke minuut, wordt steeds mooier. Met als extra bijzonderheid, als de zon al een paar minuten niet meer te zien is nog een rode bundel zonlicht omhoog ergens achter de horizon vandaan. Prachtig en nog nooit eerder op deze manier gezien, je moet de foto’s maar eens bekijken. Groeten Henk
Vrijdag 30 april 2010 Dencarik Bali Vanmorgen allereerst de beide leeuwen met behulp van karton en een rol tape ingepakt, ze passen beide eigenlijk wel in mijn handbagage. Wel een beetje zwaar, maar voor zover ik weet is er geen limiet gesteld aan het gewicht van de handbagage. Ben benieuwd wat dit voor reacties op gaat leveren bij de veiligheidscontrole in Denpasar en Singapore. Stevige wind vandaag, voelt een stuk minder heet aan als je in de zon bent. Tijdens het ontbijt de eerste verkoper van de dag, deze keer met houtsnijwerk. Eigenlijk willen we niks kopen, maar het is een aardige jongen en het kost ook bijna weer niks. Kon de verleiding niet weerstaan, 2 houten gekko’s gekocht. Wel een dubbel gevoel als je zo’n jongen zijn verhaal aanhoort. Ga er vanuit dat hij oprecht was, thuis hebben ze het echt niet breed dat is wel duidelijk en weinig opties om daar verbetering in te brengen. Omdat het water vandaag weer hoog komt, probeert een ploegje sterke mannen om hun speedboot uit het water te halen. Ze zijn er de hele morgen zoet mee, denk dat het zitmeubilair in de boot niet beter is geworden van al dat zeewater wat er in de boot is gekomen. Uiteindelijk lukt met een man of 20 om de boot op het droge te krijgen. Met de staf afgesproken dat zij zaterdag vrijaf nemen en dan zondag op de dag van vertrek aanwezig zijn. Wij meenden eerder via Jaya al te begrijpen dat dit het plan was. In al mijn onnozelheid vertelde ik dat dan gister ook aan de beide dames van de huishouding. Geloof dat Jaya dat vandaag wel even fijntjes te horen kreeg van de dames!? Hij kon de humor er gelukkig wel van inzien. Zo nu en dan is het eigenaardig hier die communicatie, bijvoorbeeld vanmiddag tussen de lunch was er maar één groot glas vruchtensap meer op voorraad. Dan komt er zonder overleg één groot glas op tafel en krijgt de ander niks. Niet zo moeilijk om het te verdelen over 2 wat kleinere glazen toch? Ritje gemaakt langs de kust richting Java, vlakbij de villa wordt de rijst geoogst, wat een werk in de hitte. Alleen kijken en foto’s maken is ons al meer dan warm genoeg.
Deze streek waar we door heen rijden is een stuk dunner bevolkt dan richting Lovina en Singaraja. Nette weg en lekker rustig voor wat betreft het verkeer. Veel moslims hier aan het aantal moskeen en hoofddoeken te zien. Kon de verleiding niet weer staan om mijn “AlQuida” ringtone (gebed onderbroken door blatende schapen) even te laten horen. Via bluetooth naar Jaya zijn telefoon gestuurd, moest hij verschrikkelijk om lachen. Auto in de schaduw geparkeerd bij het strand met wit zand en veel koraal. Mooie wereld hier wel, de bergen staan een stuk dichter bij de zee, het strand is inderdaad een stuk witter en alles is een stuk schoner dan bij de villa. Beetje het “bountyeiland”gevoel wel. Stuk langs de kust gelopen, het stand ligt vol met koraal, je kunt hier maar niet overal zo het water inlopen, dat is wel duidelijk. Volop mogelijkheden voor snorkelen en duiken bij de hotels en resorts aan het strand. Paar foto’s gemaakt van de Bali koetjes die vlakbij het strand liepen. Het zijn zulke mooie beesten, ze lijken eigenlijk meer op een hert dan op een koe. Aangezien het seizoen nog moet beginnen is het hier vrij rustig. De gasten die we zien zijn allemaal nog erg wit of al serieus verbrand. Na een uurtje weer richting villa vertrokken, onderweg nog een miljoentje gepind bij een ATM. Buiten staan een paar kleine kinderen je op te wachtten, sjofel gekleed, snotterig en of huilend raken ze je even aan en houden dan de hand op met een vragende blik, om akelig van te worden. Volgens Jaya worden deze kinderen hier door hun ouders gedropt met als opdracht om te bedelen. Volgens hem zijn ze afkomstig van Java en daar komt niet veel goeds vandaan. Geen geld geven is zijn mening, blijft een akelig gevoel. Snel nog even shoppen voor de komende dagen, het einde van ons verblijf hier komt nu echt dichterbij. Aan het einde van de middag nog lekker even zwemmen in het zwembad, de show op het strand en de zonsondergang mee pikken. Om 18:30 uur in Jaya weer present om ons af te leveren bij het Koninginneavond feest. Om 18:45 uur zijn we de eerste Nederlandse gasten die present zijn Er zit al wel iemand met een oranje shirt, maar dat is toeval, hij en zijn vrouw komen uit Vancouver en zijn hier ook op vakantie.
De nodige ervaringen uitgewisseld, geloof dat ik al veel meer van Canada heb gezien dan hen. Ze wonen er dan ook nog maar een paar jaar, zijn afkomstig uit Engeland. De hutspot smaakt prima en de Bintangs zijn ook goed van temperatuur, verder geen bijzonder feest wat ons betreft. De permanente Bali bewoners belanden met zijn allen aan één tafel en het gesprek of zelfs maar voorstellen richting tijdelijke Bali bewoners komt nooit op gang. Tentje waar het feest plaats vond is eigendom van onze gastheer. Had Jaya gister al gepolst wat voor type hij is, Jaya hield zich op de vlakte zo van, dat moet je zelf maar beoordelen. Heb een gesprekje met hem gevoerd, ik hoefde niet veel te zeggen. In mijn beleving iemand die makkelijker in problemen denkt dan in oplossingen. Hoe dan ook om 21:00 uur hebben we het wel gezien, we staan al kaar om opgehaald te worden. Gelukkig is Jaya mooi op tijd aanwezig. Voor de grap heeft hij zijn jongste zoon achterin verstopt, geinig ventje wel. Thuis na wat geklungel ons online in weten te checken voor de vluchten van zondag. Dat scheelt weer wat stress richting vliegveld en tijd op het vliegveld, morgen alleen nog even uit printen bij de buren. Voor morgenochtend hebben we masseuse Nur besteld en morgenmiddag gaan we nog een kort ritje maken met Gede. Jammer dat er niet meer uren in een dag en dagen in een week zitten, het gaat veel te snel zo. Groeten Henk
Zaterdag 1 mei 2010 Dencarik Bali De tuinman van de buren heeft vanmorgen het zalige idee om de op het strand bij elkaar geharkte rommel die op daar lag te drogen op te branden. De meeste rook komt bij onze ontbijttafel terecht, niet echt handig. Het duurt dan ook niet lang voordat hij staat te blussen met de tuinslang. Het is vanmorgen super rustig zo zonder staf en met weinig actie op het strand, zelfs geen enkele verkoper te bekennen.
Om 10:00 uur is Nur aanwezig, om ons wat preventief los te kneden voor de lange zit naar huis morgen. Half uurtje eerder dan verwacht staat driver Gede klaar voor ons ritje van deze dag, hij moet maar even wachtten. We gaan vandaag naar de waterval(len) van Sekumpul, op ruim een uur rijden van de villa. Via Singaraja gaan het bergop, al snel rijden we tussen de rijstvelden waar geoogst wordt, hebben we nog geen goede foto’s van. De rijst wordt met de hand gemaaid en in bossen neer gelegd, die bossen worden op een soort van droogrek leeg geklopt. De rijstkorrels liggen dan op het kleed wat er onder ligt. Na het “wannen” gaat de rijst gaat daarna in grote zakken en wordt later nog weer uitgespreid in de zon om na te drogen. Daarna moet het vliesje er nog machinaal afgehaald worden. De consumentenprijs van een kilo rijst is hier 6.000 Rph (ongeveer 48 euro cent). Als je dat spiegelt aan de hoeveelheid rijst die zo’n veldje oplevert en de uren werk die daar dan in zitten!? Niet te volgen voor onze begrippen, levert helemaal niks op per uur. Vandaag trouwens geleerd dat er drie soorten rijst zijn, wit, zwart en rood. Zwart heb ik toevallig vorige week gegeten als pudding, dacht toen dat het alleen maar een naam was. Rood wordt gebruikt voor thee. De zwarte en rode rijst kunnen minder vaak geoogst worden en zijn dan ook duurder. Hoe hoger we komen hoe meer gaten er in de weg zitten, op het laatst is het meer gat dan weg, bijna niet meer te doen met een gewone auto. Bij de watervallen aangekomen mogen we de laatste 700 meter lopend afleggen met een locale gids, in de vorm de 15 jarige Gede. Eerst een mooie maar pittige wandeling berg op en berg af in een prachtige omgeving met een wat lagere temperatuur door de hoogte. Mooie bonus in de vorm van een boer die zijn rijstveld ploegt met behulp van de 2 Bali koebeesten, prachtig gezicht en mooie foto’s. Mooie huizen hier ook, er wordt hier wel geld verdiend, vooral het verbouwen van kruidnagel schijnt veel op te leveren.
Voor het laatste deel van de tocht, 365 bijzondere treden met een in prima conditie verkerende afrastering, maken we eerst nog een tussenstop bij Gede zijn oom. Deze woont hier, hij verbouwt en verkoopt allerlei biologische producten, daar mogen we op de terugweg wel even naar kijken en eventueel van kopen. Koude drankjes kan hij eventueel ook wel leveren. Naar beneden geglibberd, stevige hellingshoek en gladde ondergrond. Onderaan moet je de rivier oversteken, op blote poten in mijn geval. Nu heb ik dat de afgelopen 2 weken wel aardig geoefend, maar dit was toch wel even een uitdaging, de stenen die niet scherp zijn, zijn spekglad. Lekker handig balanceren met cameratas en schoenen. Aan de overkant weer een stukje omhoog en dan ben je op de plaats waar 6 watervallen naar beneden komen. Klein probleempje voor zover we al niet nat waren van het zweet worden we nu zeiknat van de spetters van de watervallen die als een regenbui aankomen zweven. Niet te doen als je camera’s bij je hebt, we maken wel foto’s van hoger af. Wel een betoverend mooie wereld hier, daar wordt je wel even stil van. De terugweg in etappes afgelegd, had wel verwacht dat ik opa voor kon blijven, maar onze jeugdige gids is nu ook niet direct in topvorm. Vanaf halverwege de beklimming nog een paar foto’s gemaakt van de plaats waar de waterval neer komt. Bij de oom van onze gids zijn we nat van het zweet en het water, een semi koude Bintang smaakte prima. Wel weer een beetje dubbel natuurlijk want de gids heeft geen geld om zelf wat te kopen, hij ook maar wat chocolade dan, water had hij onder bij de waterval al gedronken. Zijn oom verkoopt nog wat biologische thee, koffie en cacao aan Frits, hij wil wel graag met zijn handel op internet. Gevolg minstens wel 20 foto’s van zijn gezicht en geen foto’s van de handel, één keer raden wie de fotograaf was? Begint wel een beetje een missie op zich te worden zo langzamerhand dat fotograferen van alle mannen.. 2 uren na vertrek zijn we weer bij de auto, onderweg naar huis Gede veel vragen gesteld over geld.
Zal er niet al te diep op in gaan, het is mij in ieder geval wel duidelijk dat de gemiddelde burger hier met een uurloon van 1 euro dik tevreden zou zijn. Blijft apart, morgen bij vertrek laten we natuurlijk ook wat geld achter voor de staf leden van de villa. In onze ogen is het niet echt veel, maar na vandaag denk ik dat zij dat heel anders zien. Thuis snel een verkoelende duik in het zwembad en de zonsondergang gadegeslagen plus gefotografeerd. Hij was weer fraai vandaag, binnen 5 minuten zagen we de zon achter de berg op Java verdwijnen, jammer dat ik geen statief bij me heb. Onze boardingpass geprint bij de buren en dat was em dan de laatste volledige dag hier. Kan niet zeggen dat ik al heel veel zin heb om naar huis te reizen. Sokken, lange broek en een trui, moet er nog even niet aan denken. Groeten Henk ps. buiten is het vanavond trouwens helder en kunnen we voor het eerst veel sterren zien, geen enkel herkenningspunt te ontdekken, dat is hier ook anders dan thuis.
Dinsdag 4 mei 2010 Balk Gistermorgen om 6:40 uur op Schiphol geland. De geplande aankomsttijd volgens de e-ticket was om 7:25 uur, volgens de boardingpass om 7:05 uur. Echter in werkelijkheid inclusief een kwartiertje vertraging bij vertrek al om 6:40 uur, wonderlijk wel. Gevolg net iets meer dan een uur wachten op de Schipholtaxi voor dat we aan het laatste stukje van de reis begonnen. Om 10:00 uur na een reis van iets meer dan 30 uren thuis afgezet. Over de volledige reisafstand van een goeie 14.000 km lang geen slechte gemiddelde snelheid. Zeker als je de wachturen op de vliegvelden buiten beschouwing laat.
Zondagmorgen om 7:00 uur opgestaan, eerst even doorlopen naar buiten, heerlijk dat uitzicht en die vrijheid. Na het ontbijt nog wat zonnestralen geabsorbeerd en daarna toch voorzichtig, al zwetend begonnen aan de voorbereidingen voor de thuisreis. Preventief mijn halve “beauty case” en een paar shirts bij tuinman Gede achtergelaten om een beetje gewicht kwijt te raken. (koffer was 21 kilo, goed gegokt!) In de loop van de morgen voor het eerst in ruim een week weer eens een wolbreuk, lekker buitje wel. Na de lunch een kleinigheidje en wat nullen aan de stafleden overhandigt, dat werd wel op prijs gesteld. Handje geschud met de buren, wel zo netjes even. Jaya was zo als gebruikelijk ruim op tijd aanwezig, voor de rit naar het vliegveld. Securty man Ella kwam ineens ook opdagen, (afgelopen nacht niet gezien…) om afscheid te nemen. Dat was het dan voor wat betreft ons verblijf in de villa. Een prima ervaring, veel beter dan een hotel zo’n eigen huis met prima verzorging. Ook veel relaxter dan elke dag vroeg op en dan veel rijden en / of een excursie afwerken. Ben nu wel lekker uitgerust, heb zelfs 8 boeken uitgelezen, dat zegt wel iets geloof ik. De rit naar Denpasar is ongeveer 120 km, daar doe je op Bali dankzij de bergen en het verkeersbeeld ruim 3 uren over. Het record in negatieve zin voor Jaya is 5 uren. Zou daar al heel snel geen zin meer in hebben geloof ik. In de bergen een beste regenbui, met een mooie opmerking van Jaya, “Bali huilt omdat Henk naar huis gaat”, toch wel mooi bedacht of niet dan? Na 2 uren rijden loopt het even helemaal vast met het verkeer, Jaya probeert om nog weer wat tijd te winnen. Prima chauffeur is hij wel, vetrouw hem blindelings, maar echt prettig rijden is dat niet en voor wat betreft onze tijd ook niet echt noodzakelijk. In Denpasar lopen we nog een keer vast, omkeren en via een andere route naar het vliegveld. Uiteindelijk zijn we kort na 17:00 uur bij de internationale vertrekhal, deze herken ik nog wel van 2 jaar geleden. Voor de deur van de vertrekhal tot hilariteit van de aanwezige toeschouwers een lange broek aangetrokken, korte broek is ons te fris voor de lange vlucht.
Bij binnenkomst direct al de eerste x-ray controle van de bagage al, geen probleem voor wat betreft de leeuwen. Loketje of 4 gepasseerd, 150.000 betaald om te mogen vertrekken, 4 aanhangsels aan onze boardingpass, heel efficiënt allemaal. De omgeving achter de paspoort controle ziet er in mijn beleving wel wat wereldser uit dan 2 jaar geleden. Maar de toiletten om maar iets te noemen zijn nou niet bepaald lekker fris. Nog 2 kerels blij gemaakt met een wisseltruc, zij willen graag euro munten die ze als fooi krijgen wisselen voor euro biljetten die ze dan vervolgens weer om kunnen wisselen in Rupiahs. Uiteindelijk heb ik voor 40 euro aan munten in het binnenvak van mijn handbagage zitten, nog meer gewicht. De vlucht van Bali naar Singapore was iets vertraagd, gelukkig hoeven we in Singapore niet van terminal te wisselen, dat scheelt zeker 10 minuten tot een kwartier tijd. Prachtige en bijzondere wereld wel dat Bali, aardige mensen ook. Sluit niet uit dat ik hier in de toekomst nog wel eens op bezoek kom. Wel erg warm trouwens, had verwacht dat, dat na een weekje of zo wel zou wennen, maar helaas dat is niet zo. Het is en blijft smoorheet en veel zweten geblazen. Onze boarding tactiek om de stoel tussen ons in vrij te houden werkt deze keer niet, omdat het vliegtuig vol zit. Tussen ons in zit een bepaald niet onaantrekkelijke blonde jongedame van naar schatting 20 lentes en oost europese makelij, een “pronkje”. Kon mijn aandrang om veel foto’s te maken maar net bedwingen (geintje) ☺. Op het vliegveld in Singapore onze zweetvoeten 10 minuten gemasseerd in één van de massage stoelen die daar opstaan gesteld, apart gevoel wel. Bij de veiligheidscontrole kon ik de leeuwen in mijn handbagage mooi mee bekijken op het beeldscherm. Er werd wel even gevraagd wat dat nou was, maar verder geen probleem. Bij de gate kunnen we na 5 minuten wachten al aan boord, prettig wel zo’n mooie aansluiting met de volgende vlucht.
De middelste stoel is weer bezet, minder aantrekkelijk uitzicht deze keer in de vorm van een mannelijke Nederlander. Aardige kerel hoor, hij kijkt voor ons nog even via zijn telefoon op internet wie er kampioen in Nederland is geworden en hoe (slecht) Heerenveen heeft gespeeld. De vlucht was weer een lange zit, de tijd gedood met 2 filmen (oa. Avatar), veel muziek luisteren en zo nu en dan een kort “knipperke”. Je hebt geen keus, maar mijn hobby zal het nooit worden die lange vluchten. De Singpaore girls nog even ongerust gemaakt door per ongeluk de alarmknop in de plee in te drukken. Kan mijn kont daar letterlijk en figuurlijk niet keren ☺ Op Schiphol deze keer ook al een paspoort controle bij de gate, nog niet eerder mee gemaakt. Het is bijna niet te geloven, maar onze koffers waren echt weer zo’n beetje de eerste koffers op de baan. Niks aan te geven natuurlijk, weer gelukt, volgende keer nog meer souvenirs kopen. Nederland is nog wat minder groen dan we verwacht hadden en wat een deprimerend slecht weer. Dit was overigens het 3e jaar op rij dat ik het grootste deel van april in het buitenland door heb gebracht. Het begint al een aardige gewoonte te worden. Wat is het verkeer hier lekker georganiseerd en wat een snelheid uitgezonderd een paar minuten file op de ring bij Amsterdam dan. Hoe dichter we bij huis komen hoe lager mijn energie niveau wordt. Aangezien het plan is om vanmiddag nog op verjaardagsvisite te gaan in Oudehorne, eerst maar een paar uurtjes slapen. Normaal loop ik gewoon door zolang ik het vol kan houden, nu maar eens anders proberen dan. Om 10:30 gaat het licht na een dag van ongeveer 35 uren een paar uurtjes uit. Ben om 14:00 uur weer opgestaan, na een paar bakken koffie en wat eten ben ik wel redelijk fit eigenlijk. Na 3 weken afkicken wel weer tijd voor een ritje in de GTA. Moet toch nog maar eens goed nadenken of ik haar echt wil inruilen op wat nieuws met 4 cilinders en een turbo………
In Oudehorne is het al een gezelliger boel, wel leuk om iedereen weer te zien. Klein minpuntje is het gratis mee rook gehalte, mijn luchtwegen zijn al zwaar geïrriteerd na zoveel uren airco “gesieg” in het vliegtuig. Heel eigenaardig in dit verband had op het vliegveld in Denpasar voor het eerst in jaren trek in een sigaret? Moet maar niet geloof ik! Aan het begin van de avond baby Manon nog gezien, bijzonder hoe zo’n klein mensje in een week of 4 tijd al verandert is. Het grootste deel van de souvenirs al uitgedeeld aan de dames. Vooral de jeugdige ontvangers zijn er heel blij mee, wat een lol voor een paar centen. Om 21:00 uur weer in Balk aangekomen, na een uurtje voor de buis is mijn batterij weer leeg. Met onderbrekingen het tot vanmorgen 6:00 uur volgehouden op bed. Mijn drainage werkt namelijk sinds afgelopen nacht weer. In plaats van dat er veel vocht als zweet verdwijnt, volgt het nu de andere route weer. Kan anders de morgen wel zonder onderbreking halen, maar afgelopen nacht bleef ik aan het heen en weer lopen, eigenaardig zoiets. Ben nu wel redelijk fit, vandaag de puinhoop uit de koffer schoonmaken en opruimen, wat boodschappen halen. Doe eerst nog een paar dagen rustig aan, eind deze week maar eens in Workum kijken of ik daar ook gemist wordt of dat volgende week maandag vroeg genoeg is om weer te beginnen. Hoorde vanmorgen op de radio dat er een nieuwe aswolk in aantocht is? Daar hebben we echt geluk mee gehad dan, mooi er tussendoor gereisd. Dat was het dan weer voor deze keer, nu eerst een paar weekjes werken en dan op 23 juni naar Italië ter ere van het 100 jarig bestaan van Alfa Romeo. Voor wat betreft het uitstapje daarna, (regeren is vooruit zien), in november zoals het er nu uitziet een week Canada, een week New York en een week Miami. Wil ik deze week eigenlijk ook nog vastleggen, moet kunnen toch? Groeten Henk
