Wandelvakantie Ischgl – Oostenrijk van 10 tot 17 augustus 2014 Zondag 10 augustus 2014
Tienen – Ischgl
Stipt om 4u45 komt de bus van Lindencars in Tienen aan, de laatste groep Trip Trappers kunnen instappen voor de wandelvakantie naar Ischgl. De reisweg kennen we natuurlijk al een beetje van verleden jaar. De eerste uren wordt er nog wat ingedut, maar rond 7u zijn we reeds in Peppenhoven en hier wordt halt gehouden om te ontbijten en tevens gebeurt hier ook de chauffeurswissel. Benny zal ons vanaf hier begeleiden naar Oostenrijk. De reisweg verloopt vlot: weinig opstoppingen, goed weer en af en toe een welgekomen tussenstop, en via Landeck rijden we het Paznauntal in en bereiken we rond 18u ons hotel “Ischglerhof”. Na een korte opfrisbeurt worden we om 19u verwacht voor de verwelkomingdrank en de nodige uitleg door Willy, de gastvrouw en onze gids Toni. Het eerste avondmaal smaakt en na de lange bustrip gaat iedereen tijdig naar bed. Maandag 11 augustus 2014
Kopssee (1.809m)
Als we wakker worden heeft het reeds flink geregend, we halen dan maar dadelijk onze regenkledij te voorschijn voor de eerste wandeling. Na het ontbijt staat Toni groep 1 op te wachten; terwijl groep 2 op stap gaat met Willy. Met groep 1 (22 personen) vertrekken we te voet vanuit Ischgl (1.360m) richting Galtür (1.584m). Aan beide zijden van de Trisannarivier lopen wandelwegen en we volgen eerst het “Mathias Schmid Kunstlehrpfad” tot Mathon. Langs het pad staan verschillende kapelletjes met reproducties van deze kunstenaar uit Ischgl. Aan het wildpark steken we de Trisanna over en wandelen we richting Galtür, achter het Alpinarium door, waar Toni ons nog wat vertelt over het lawinedrama van 1999. Ondertussen blijven de bergtoppen omringd met wolkensluiers en kunnen de regenjassen zelfs even uit. 's Middags houden we halt aan het Wirlerhof, maar de middagpauze brengt geen weersverbetering en de regen zorgt opnieuw voor afkoeling.
We stappen nu verder langs de Talwanderweg in de richting van Zeinisjoch(1.822m). Spijtig genoeg wordt het uitzicht meer en meer wazig, maar we houden toch nog even halt voor een paar foto's van de “Landsgrenze tussen Vorarlberg en Tirol” en de “Wasserscheide Rhein-Donau”, het water vloeit westwaarts naar de Rijn en oostwaarts naar de Donau. Tussen de regendruppels komt nu ook de Kopssee te voorschijn en de 500m hoogte die wordt overbrugd is best pittig. Het is ook weer even wennen aan die hoogtes. Aan de Zeinisjoch nemen we de lijnbus terug naar Ischgl. Na een opwarmertje in de jacuzzi zijn we weer fit voor het avondmaal gevolgd door een spelletje UNO en een slaapmutsje. Dinsdag 12 augustus 2014
Ascherhütte (2.256m)
Vanmorgen is Paul als eerste weg want hij klimt niet alleen naar de Ascherhütte maar hij klimt ook verder naar de Rotpleiskopf (2.936m). Onze 20-koppige groep1 neemt in See de Seilbahn naar de Medrigalm (1.800m) vanwaar we onze klim aanvangen. Van de imposante bergtoppen en de Medrigalpe is er weinig te zien door de lage bewolking. Af en toe krijgen we uitzicht over de indrukwekkende bergwereld en zelfs de hut komt even in zicht. In de hut worden onze verloren calorieën aangevuld met Brettjause, Apfelstrudel, goulashsoep.... Om 13u bereikt ons het bericht dat ook Paul de top van de Rotpleiskopf bereikt heeft en aan de afdaling begint, terwijl wij beginnen aan de afdaling richting Medrigalm. Van hieruit kunnen we terug naar See via de Seilbahn of voor de onvermoeibare wandelaars nog een afdaling naar het dorp. In het dal is het ondertussen wat zonniger geworden dus wordt het nog even genieten van een terrasje in Ischgl om de vermoeidheid door te spoelen. Het avondmaal is welgekomen en daarna kunnen we nog wat napraten met een glaasje wijn. Vandaag is Michel weer een jaartje ouder geworden: een dikke proficiat van ons allen!!!
Woensdag 13 augustus 2014 Regendag of Rotdag Om 7u gaan de gordijnen open: wat een rotdag, het regent pijpenstelen. Na het ontbijt horen we dat de wandeling van groep 1 afgelast wordt. Voor de vrijwilligers is er een wandeling vanuit Galtür naar Mathon via de Wildererhütte (bij sommigen reeds gekend voor de frischen forellen), anderen kunnen het Alpinarium bezoeken of met de lijnbus het Paznauntal doorkruisen. Het dal is ongeveer 30km lang en omvat de gemeenten Galtür, Ischgl, Kappl en See en vandaar uit bereik je dan Landeck. Ik neem samen met nog enkele mensen de bus naar Landeck om daar wat op verkenning te gaan, maar ook hier regent het onophoudelijk en van sightseeing is er niet veel sprake. Dan maar genieten van een warme chocomelk met rum!!! Op onze terugweg merken we hoe de rustige Trisannarivier plots is omgetoverd in een kolkende, bruine wilde bergrivier. Tientallen watervallen voeren langs de bergwanden massa's water naar beneden. Verleden jaar vertelde Toni ons nog over de grote overstroming van augustus 2005 in dit dal. Wij zijn deze namiddag dan ook vroeg terug in het hotel en kunnen wat gaan genieten van de wellnessfaciliteiten. Na het avondmaal gaan we naar een Tiroleravond in See en hier kunnen we de regen even vergeten. Donderdag 14 augustus 2014 Friedrichshafenerhütte (2.151m) Oef!!! Het is droog als we onze ogen openen. Na het ontbijt brengt de bus ons naar Mathon waar groep 1 (19 wandelaars) de tocht kan aanvangen naar de Friedrichshafenerhütte. Vandaag heeft Toni ook zijn 2 Husky’s bij: Kosmo en Akito. We stijgen langzaam naar boven en overbruggen de 600m hoogteverschil via een 16-tal haarspeldbochten, na een zoveelste bocht zien we af en toe ook de hut opduiken. Paul, Willy, Martine en Michel nemen het smalle pad naar boven en bereiken als eersten de hut maar ook wij verdienen een verpozing in de hut die mooi is gelegen aan een bergmeertje in de Muttenalpe. Na weer wat calorieën te hebben opgeslagen kunnen we de terugweg aanvangen.
Paul en Michel verkiezen een wat spectaculairdere weg naar Galtür, terwijl wij afdalen langs hetzelfde bochtige parcours en nog wat genieten van de klaterende bergriviertjes, de ruige rotsen en tussen alle woestheid ook van de almen vol bloemen. En vermits het deze namiddag droog is gebleven gaan we vanuit Mathon terug te voet naar Ischgl. Na het avondmaal gaan we nog even naar het dorpsplein voor een plaatselijk concert, maar het is nogal aan de frisse kant en spoedig zakken de meesten terug af naar het hotel en wordt er daar nog een opwarmertje gedronken. Vrijdag 15 augustus 2014
Heidelbergerhütte (2.264m)
Het ziet er alweer zwaar bewolkt uit, maar niets houdt ons tegen om na het ontbijt onze wandelschoenen aan te trekken voor de voorziene tocht. Vanuit Ischgl nemen we de Silvrettabahn tot het Mittelstation (1.925m), als we uitstappen worden we reeds getrakteerd op de eerste regenvlaag, maar deze is echter van korte duur. Via de Bodenalp en de Fimbaalpe wandelen we het Fimbatal in dat de scheiding vormt tussen de Samnaun- en de Silvrettabergketens. Tussen de opklaringen door overschrijden we ook de grens tussen Oostenrijk en Zwitserland. In de hut kunnen we ons opwarmen en genieten van de bergspecialiteiten. Als we aan de afdaling beginnen krijgen we weer een flinke bui van sneeuwregen over ons heen, dus steken we een tandje bij en enkel een paar koeien kunnen ons de weg versperren terwijl ook de Haflinger paardjes het gure weer trotseren op de almen. Halverwege de afdaling klaart het open, we kunnen nog een paar foto's nemen en als we achterom kijken zien we de Silvrettatoppen bedekt met verse sneeuw.
Wij verpozen nog even aan de Bodenalpe en als we met de Seilbahn terug afdalen ligt het dal in de zon. Nog even opwarmen in het zwembad en dan fris gewassen aan tafel want deze avond is het dansavond in het hotel. Zaterdag 16 augustus 2014
Niederelbehütte (2.310m)
Het wordt alweer onze laatste wandeldag. De wandelbus brengt ons naar Kappl om van hieruit met de Diasbahn te stijgen tot 1.830m. Onze groep is uitgedund tot 14 personen, maar we gaan met z'n allen er nog eens tegen aan. In plaats van te stijgen moeten we eerst een paar honderd meters dalen, dat belooft voor wat komen gaat. We kunnen weer genieten van het mooie dal waar we door wandelen maar het genieten maakt al vlug plaats voor puffen, beetje bij beetje valt de groep uiteen en iedereen klimt op eigen tempo. Ondertussen zijn Paul en Willy er alweer vandoor om via een smaller pad naar de hut te klimmen en ook nog verder door te klimmen naar de Kapplerkopf (2.404m). Wij houden ons aan een breder pad, onderweg steken we bergriviertjes over, soms wanen we ons in niemandsland en in de luttele zonnestralen glinsteren de enorme rotsblokken om ons heen. Het laatste smalle stuk naar de hut loopt steil omhoog tegen de bergwand en over een puinhelling, maar iedereen haalt het en wij zijn al in de hut als we Paul en Willy ook zien afdalen naar de hut. Juist op tijd want er is weer een winterse bui in aantocht. De Niederelbehütte is mooi gelegen aan een helder, diepblauw meertje en een klaterende waterval en de besneeuwde bergtoppen maken het berglandschap kompleet. Het is alweer opgeklaard als we de hut verlaten en we kunnen in de frisse berglucht rustig aan de afdaling beginnen en een laatste maal genieten van de ongerepte natuur en het Tiroolse landschap. Moe maar voldaan nemen we de Diasbahn terug naar Kappl en gaan we verder met de lijnbus naar Ischgl. Het is alweer onze laatste avond en dus gebeuren ook de nodige bedankingen aan al de mensen die ons weer een mooie wandelweek bezorgden. Nadien gaan we nog een glas drinken op de vriendschap en moeten we zorgen dat onze valies gepakt is voor de terugreis.
Zondag 17 augustus 2014
Ischgl - Tienen
Het wordt vroeg opstaan want om 6u30 worden onze valiezen in de bus geladen en vanaf 7u kunnen we gaan ontbijten zodanig dat we ten laatste om 7u45 aan onze terugreis kunnen beginnen. Wanneer we Ischgl verlaten stralen de bergen in een prachtige morgenzon en de eerste uren kunnen we nog wat genieten van het mooie berglandschap rondom ons. De eerste morgenstop is in Raststätte Illerthal, even de benen strekken en dan verder langs de Duitse autosnelwegen richting Heilbronn voor het middagmaal in Rasthaus Hohenlohe. Ook de terugweg verloopt vlot en Benny onze chauffeur brengt ons veilig de grens over richting Tienen waar de eerste Trip Trappers rond 20u45 aankomen. Het is weer een mooie wandelweek geworden, en ondanks het minder goede weer hebben we toch ons hart kunnen ophalen en hebben we kunnen genieten van de fascinerende wandeltochten in één van de mooiste bergregio's van de Alpen. En hopelijk zien we volgend jaar mekaar weer in Neustift! Bedankt aan alle mensen die zich hebben ingezet voor het welslagen van deze wandelvakantie!!! Marie Louise VDW
=======
