Schoolkrant nr.52 van Leefschool De Dageraad
Lange Altaarstraat 4-20 2018 Antwerpen
[email protected]
voorwoord: Sprankel Vermits ik mijn bijdrage aan deze krant ergens binnenin in ’t groen verstopt heb, krijgen jullie van mij slechts een klein, maar dapper voorwoord: In onze leefschool ’leren we (het) leven’. De grote wereld én de kleine wereld passeren hier. De kleine humor en de grote sérieux. En omgekeerd. Met spannende en nuchtere ingrediënten. Met zoete momenten en ook bittere. Van het begin tot het einde. Alles willen we meemaken. Ook als het leven zich moeilijk laat verstaan. Zoals bij het overlijden van Rudy, papa van Siri en Isobel. We hebben getracht daar samen - hoe moeilijk ook- betekenis aan te geven. Met de sterkte, de schoonheid én de troost van de winterjasmijn. Loslaten en toch bijhouden. Voor nu en voor later. … Nog voor ik weer eindeloos begin te mijmeren, wens ik jullie allen -kort en krachtigde sprankel van kinderen, die je in deze krant weer mag lezen. Vang die sprankel met gevoel en kopieer die 3x rectoverso in kleur. Eén sprankelend exemplaar laat je wild-spattend los in je leefkamer. De tweede zet je op sterk water, voor later. En de derde deel je uit. Aan wie je dierbaar is… (mijn derde kopie is voor jullie-allen. Via deze krant. Als ‘Verantwoordelijke Uitgever’ mag ik nét iets meer)
Het is zondag 19 oktober 2015, 13u50. De kapitein van de “Jan Van Eyck” kijkt bezorgd naar de overvolle steiger aan de rechteroever in Hemiksem. Zoveel mensen zag hij nog nooit aanschuiven voor zijn veerboot. Zouden die wel allemaal aan boord raken ? En waarom zoveel kinderen ? En wat met al die buggy’s? Die kapitein had vast en zeker de post van leefschool De Dageraad niet gelezen. Want dan had hij geweten dat al deze ouders en kinderen klaar stonden voor hun jaarlijkse herfstwandeling !!! Papa’s Karl, Michel en Bas hadden weeral een mooi parcours van 4 km uitgestippeld, dat begon aan de linkeroever in Bazel en ons via lange paden doorheen de Potpolder zou leiden. Intussen bracht de veerboot iedereen veilig en wel naar de overkant en kon de wandeling echt van start gaan. Vooraan houdt men een stevig tempo aan. Achteraan gaat het wat trager. Weldra slingert zich een lange lint van ongeveer 130 wandelaars doorheen het polderlandschap. Er volgt een avontuurlijk stukje doorheen natte weiden, waarbij we ondervinden dat een koeienvlaai moeilijk te onderscheiden valt op een modderpad. We belanden onverwacht in een speurtocht van één of andere vereniging, waardoor dit één van hun succesvolste edities ooit wordt. We rusten even uit aan een bevoorradingspost met drankjes en zetten onze weg verder. Een deel wandelaars gaat zich extra bevoorraden in een plaatselijk café. De rest wandelt nog even verder tot aan het veerpont, om tenslotte terug te varen en moe maar heel tevreden rond 17u. terug naar huis te keren. - Ilse Peleman
Nora, zusje va n Hannae (L1) en Ayssar
Ruben, broertje van Lena (K1B)
Ray, broertje van Lily (L5)
Azdin, broertje van Siham (L4)
Otis, broertje Amina, van Mina zusje van Redouane (K2) (L4) Wisa, zusje van Lars (L5)
rtje
ertje va
n Mia (L
)
ae (K3) en Younes (L3
ame
d, b
roe
1)
Moh
Tom, br o
van
Isra
e (K 1B)
wie is de banaan? Nissrine, zusje van Asm
V.U. Koen Dedapper
s w u e i n e i Fa m i l
Felix, broertje van Billie (K3)
Vito, broertje van Per (K1a)
Wist-je-dat … er karate les wordt ge Sensei Woute geven op o r (Claire L3 nze school? en Liv L1) la en, zwiepen at onze kind en zweten o eren zwaaip dinsdagav ond.
Welke meester of juf herken jij als kleine meisje of jongen op volgende foto? Schrijf deze naam op een briefje (én vergeet je eigen naam niet te vermelden)! Dat briefje moet je in de “Wie is de banaan”doos stoppen op de vensterbank van de zorgklas. Succes!!
een verslag van de herfstwandeling
Alle goeds! Koen Dedapper
Jaargang 18 nummer 1, februari 2015
K1a Op 1 september was het weer zo ver, nieuwe vrienden, nieuwe gezichten in onze school. De allerkleinsten, en eigenlijk mag ik dat woord “kleinste” niet gebruiken, want ze zijn al heel groot! Ze gaan al naar school! Er zijn er die ’s morgens heel plichtsbewust hun mama of papa buitenduwen, sommigen beslissen al op voorhand dat ze eerst nog eventjes verdrietig gaan zijn en daarna flink en anderen komen heel fier de klas binnengestapt. In de klas zijn ze mijn tien Koningen. Zij zijn mee de baas in die nieuwe wereld. Ze tasten hun grenzen af, spelen op de bouwmat, racen met de auto’s door de klas, oefenen in het mee opruimen, zitten gezellig in de boekenhoek, observeren het hele klasgebeuren vanuit een hoekje, lopen te laat naar het toilet, komen graag mee schilderen, …doen eigenlijk heel de dag dingen die ze leuk vinden. Brandoefening, alarm, loeiende sirene. Misschien beter om even bij de brandweer stil te staan. Het sloeg in als een bom. De klas werd omgetoverd tot een brandweerkazerne met ladders, brandslangen, brandweerhelmen en handschoenen, brandende huizen en een reuze zelfgeknutselde brandweerwagen. Op de automat stonden al de brandweerwagens netjes op een rij en op de bouwmat werden huizen gebouwd om te blussen of een kat van het dak te redden. In de
boekenhoek konden ze allerlei spannende verhalen lezen over de brandweer en deze werden vrolijk en vol passie nagespeeld. In de zandbak werden met kleine bakstenen huisjes gebouwd en de hulpdiensten deden hun best om alles te regelen. Ze genoten van de vuurdoos van de juf en de gezelligheid van de brandende kaarsen. Ze schilderden een vlammenzee, tekenende met houtskool en knutselden een brandweerwagen. Ze waren stoere brandweermannen en van niks bang. Of toch? Het alarm was wel heel luid, hoor! Daarna zijn we met een verhaal: “de kriebelhanden van Jules”gestart. Kleuters vertelden zelf veel over hun handen en ontdekten dat je met je handen kon praten en muziek maken. We tekenden de omtrek van onze handen, dat kriebelt tussen de vingers, om het daarna in te kleuren. We experimenteerden naar hartenlust: vingerverven, water- en zeepbak, papier scheuren, knippen, zelf onze handen verdwenen onder het kopieerapparaat. Dat was een hele ervaring, een warm licht dat onder je handen glijdt en een mooie foto als resultaat. We knutselden voelplaten en zochten verschillende materialen die hard of zacht aanvoelden. Het liedje van Jules: “ik kriebel op je buikje,…” is nog steeds een groot succes.
Na een welverdiende herfstvakantie stapten we blijgezind terug naar ons klasje. Er stonden nieuwe vrienden aan onze deur. We verwelkomden Amal, Rayan, Ella, Naim en Luce. Deze kleuters waren allemaal nieuwsgierig en wilden graag weten wat ze in onze klas konden doen. Er gingen twee weken voorbij, waarin onze nieuwe vrienden op allerlei manieren hun nieuw wereldje konden verkennen. We leerden over het verkeer, Sinterklaas en Kerstmis. Maar het hoogtepunt was het grootouderfeest. Iedereen was in zijn nopjes en Roodkapje mocht mee doen. Onze poppenkamer veranderden in het huisje van grootmoeder en er werden verkleedkleren aangebracht om hun fantasie aan te wakkeren. De poppenkastpoppen deden hun intreden en in het kleine theater speelden we met stokpoppen het verhaal na. We zongen uit volle borst: “in het bos zijn de wilde dieren, pas maar op,…” en brulden om het hardst. Wij waren niet bang van de wilde dieren! De kleuters genoten met volle teugen. Mooi om zien. 5 januari. Een nieuw jaar, nieuwe vrienden. We verwelkomen Iker, Bill, Norhan en Rania. Jammer genoeg nemen we afscheid van Teun, Felix, Lewis, Moenir, Jackie, Shirin en Safouane. Zij mogen nu een deurtje verder gaan spelen.
… n, e-dat Wist-j t kaal worde f s f r J e he fd? ( e en in d Jokke’s hoo rengt … m o b b de er meest e lente net als ieuwd wat d en K1b) B
K1b
ZOEF!
We zijn alweer half december! Vroeger zei ons moeke altijd ‘wacht, als je wat ouder wordt, dan vliegt de tijd nog sneller vooruit’ en ik moet moeke gelijk geven….het gaat zo verdomd snel! We zijn precies nèt met een nieuwe klasgroep begonnen en binnenkort vergroot de groep tot 25! Alvast welkom aan de jongste kleuters van mijn klas! In September gaf ik al snel de fakkel door aan een interim-leerkracht daar ik 4 weken rust moest houden…niet tof! In oktober hebben we vooral rond de herfst gewerkt en jaja, er was voor ’t eerst een echte spin in mijn klas aanwezig! Een heel klein stukje spinnenangst is weg. Gelukkig viel er wel wat regen, wat springen in de plassen tot een topactivititeit maakte! We gingen ook op berenjacht, super leuk! We kwamen op onze weg heel wat hindernissen tegen! We konden er niet over, we konden er niet onder, we moesten ER DOOR!! Na de vakantie stond Roodkapje centraal. We speelden heel wat rollenspelletjes, alsook poppenkast en sloten het thema af met als apotheose een super grootoudersfeest! En dan was er Sint…zo spannend…zo leuk… zo druk…zo gek…zo fijn, meer moest dat niet zijn! Weg met de Sint en hop naar het volgende feest! Sint in oktober, dàt zou nog eens een idee zijn :) …Kerst met zijn sfeer, zijn lichtjes, zijn mooie verhalen en prachtige liedjes, Kerst met de boom, de schaapjes, de sterren, de stilte…Mooi om een jaartje af te ronden en uit te kijken naar een nieuw.. Ik wens jullie allen een spectaculair nieuw jaar toe! Grietje
De BEESTIGE 2de kleuterklas! even klas ma e z n the e o le derd et het n t he a r s he r ve ntuin m a ee r g e w b e z o t e on onk periode ar niet en n d i In ok n insect S. n e st kt Ma E e tjes, arium Licht s de ker uisterd! jes maa rstin e LBEESTJ eus terr ersbees er. n t d e e E h r e k h d c h B e li v lm n ve De e Tij KRIE nd een , lie nog vee kaal rhande ze klas. e tekeu o n l h e o s t n a e s ll kl on pt spin anen en en met hte Er d: a ig in om o rstboom met d h c treur el gezell tbakken klas n, sprink verander ven in e en ke e h stere e het h onze lic overal, e evende slakk kleuters ok heel , prog n o boom aklampe en, licht de licht stOnze nkronen . z p k er e s nen, uploblok meer. O rs het k ige spinn lmonster l e e d t e d e cht ve eu n van krieb nog en de kl n ze pra akte erl p n e r d e ren et v n en rkee peel aakt a ve rs knipte tijdens h lichten tor s a of m c m e e j h e n T op en aal kleut lden n, st strat verh men. Onze las vol uispunte e verte ren a k W r a glasr hele hema. K overal. school w eitr r st keer brapaden we naa t auto’s, e e e o z h m n e en en eeld morg elke en, en sp m geko ten. n bo e n ne
Wist-je-dat … de Zonnebloem ook Engelse les aanbiedt voor de kinderen van onze school?
We filosoferen n.a.v. een bezoek aan de tentoonstelling van Panamarenko in het MuHKa. Filo heeft gedroomd dat hij kon vliegen. Zou je dat zelf ook graag willen kunnen? Waarom? Waar zou je dan naartoe vliegen? Lukas De Rocker: Ik zou graag naast grote gebouwen willen vliegen. Want soms spelen wij thuis een spelletje ‘wie de meeste kerstbomen heeft gezien’, en dan zou ik overal binnen kunnen kijken. Jerom: Ik zou naar de ruimte vliegen!
Casper: ik zou willen kunnen vliegen, als ik dan tikkertje speel, kan ik weg vliegen en dan kunnen mijn broer of zus mij niet tikken. Isaak: Omdat je dan tussen de wolken kan vliegen. Want ik vind het zo leuk dat ik dan niks kan zien, want tussen de wolken is alles wit, dan zie ik alleen wit. In het vliegtuig was ik al eens tussen de wolken. Maar met mijn armen vliegen, zou nog leuker zijn. Luka: Als ik kon vliegen dan had ik vleugels. Ik wil graag grote vleugels!
K3 n i e ofi S n e Filo Bunja: Dan kan je de zon aanraken. Wel met dikke handschoenen want anders verbrand je je hand. En als ik naar de ruimte vlieg, kan ik ook de maan aanraken en er op stappen. Ik denk dat de maan licht is en heel koud. De sterren schijnen tegen de maan en geeft ze licht. Imrane: Ik zou graag naar de planeet met de ring gaan, naar Saturnus. Ik zou die graag eens zien en ik wil eens op die ring stappen.
Mounir: God heeft hele kleine vogeltje die kleine vuursteentjes naar slechterikken gooien. Allah geeft die steentjes, die lijken op kogels, aan die vogeltjes en dan gaan de slechteriken dood! Henrique: Vogels kunnen niet in de ruimte vliegen! Lukas de R: Anders zweven die ook! Casper: Omdat vogels geen helm op hebben! Siri: Omdat er geen zwaartekracht is in de ruimte!
Onin: Maar je hebt dan geen helm op! Sarah vraagt: Moet dat dan? Moet je een helm op om te kunnen vliegen?
Juul: Dan kan ik de vliegtuigen en de vogels zien! Lien: Juul, en als je dan botst?
Alice: Ik wil graag alle planeten zien! Elsje vraagt: Kunnen vogels eigenlijk ook in de ruimte vliegen?
Amir: Ja dat moet!!! Juul: Dan ga ik opzij! Onin: Als je in de ruimte wil vliegen wel, anders zweef je weg. Sarah vraagt: Is er een verschil tussen zweven en vliegen?
Jef: Als ik kon vliegen dan zou ik de regenboog gebruiken als glijbaan. Dan zou ik de kleuren voelen aan mijn poep en er heel blij van worden.
Onin: Om te zweven gebruik je geen kracht, om te vliegen wel!
Zainab: Dan kan ik beter naar de zon kijken;
Ilham: Ja, omdat Allah helemaal boven is. Want alle dieren zijn van Allah dus die mogen naar boven vliegen. Ik wil Allah graag eens zien.
Onin: Maar die kunnen vliegen, dus die hebben geen zwaartekracht nodig! Imrane: Jawel, vogels moeten ook zwaartekracht hebben, anders kunnen ze niet naar beneden om te eten, dan kunnen ze niet landen. Lukas L: De vleugels hebben zwaartekracht!
Mounir: Maar Allah is onzichtbaar! Asmae: Ja, dat is zo! Mijn papa zegt dat dat waar is.
Ebba: Vogels kunnen niet in de ruimte vliegen omdat er daar geen wind is, de vleugels van vogels hebben eigenlijk wind nodig!
Bosklass en L1
In oktob er g jaar op b ingen de leerlin ge os Oscar: o malle. W klassen, eigenlijk n van het eerste mda e beleef en twee meer pla e r iemand t we over het s d d e e terug lez ttelands n er fan le pringtou draait. e rklassen, en in de t w konde in Oostgetuigen astische drie da n springe issen van gen en d n terwij M a rilou: om it kan je de kinde l De lieve dat we n ren zelf. schatten r ij n a a die kon g r de geit van het oed rijde e eerste le zien en a n met de nboerderij ginge erjaar vo Liv: omd aien en n en Roo t r nden het actor en at er bij z ie n waar z smaleuk… we kond het huisje e w en de ge e rden gem schomm Ishaq: o it jes o els stond lk Roosma e mdat we n. en. rijn: om op de ge en. dat we n de geite it enboerd aar de g n mocht erij de g e en eten eitjes ko geven en itenboerderij gin nden aa M ia g r : e ij iomdat w n en we den met Nisha: o e de tract mdat we h o tdogs ko op de sc or. naar de den zien n h d o e m n mel aan geitenbo waar ze het gele eten, we hebben er de melk huisje sa ze opgeg van de g derij gingen en M men me aira: om ete eiten ind daar kon Hamza: t J d u a lia en Oli n o t e w n. omdat e e op de ten geve via. r bij het g e it n enboerd . Ik gaf h huisje sc e e r ij t b d h r e geitjes uine geit ommels Zakariy waren. je het m eten mo a: Ayoub: eest. chners zag omdat we naar o m d a t het bos en. w e eten gev o p d gingen e e g en en m n we da et de tra eitenboerderij d ar wielre ctor moc e geitje Olivia: o n s mocht hten rijd m Jule: om en e n door het dat we in de ka . dat we n r van de raampje a a m r o d chten et e geiten tractor m naar buit en geven bo en konde ochten z en rijden erderij gingen e itten en n kijken n we de m . et de tra Sohaib: geiten ctor. Ayman: o m d at we gin omdat w w e g b e ij n e het vuur wandele lekker e n omdat hotdogs gegeten n liedjes h ik kon te ebben ge met de gids Jac h nnissen m ebben en dat v k en omd z o ngen. M a ind ik he rie: omd at et Hamz Julia: om e a l a t . w e veel v dat we n ik alles le e r aar de g schomm s c u h k. illende d eit elen aan ingen ko ons huisje enboerderij gin nden do gen en w . en vond R o o s e j e konden : omdat Jules: om ik dat ik ko s a k men me amp had n voetba Oscar. t Nisha e den gem llen met n Roosm aakt. Flup, Mo arijn een hammed meisjesF lu , Ayoub e p: omda Hannae: t we naa n omdat w m r o d c e hten ete geitenbo e naar d geiten m n geven e g oc en rijden erderij gingen e mochten hten eten geven eitenboerderij n we de met de t gin rijden. en omda Coco: om geiten ractor. t we zelf gen en we de d a t we in he met de bos. t bos mo tractor chten sp elen en d at was e en leuk Mohamm ed: omd at we ve el konde n voetba llen
k el leu ook he n e d n de avo k vond Cato L2 I . k u e heel l fijn.” t. Het as ook waren heel ewees es.” g w j i n r e e s j boerd pellet de gid r de liedjes geiten ok dierens t e e n k e e m z e o n r n j a e n zi iten e sen na . . We osklas ren veel ge wegen len geleerd b e p k o u a w ijn ht en d le stoe pen “Wij z stappen. Er el zac e bos ha ver padden grote kam 2 h t n e e H r d kker. bben riek L ben o e bed was ve 2 was le pen en heb is en we he rdiepen.”-B L vond d uwen.” n a k e I m t l e r. a p u e e o -S et h “Het n sta drie v el lekk p te b t bij h ds gaa n van n drie ten he m een kam a e v t n e een gi en boomhu tapelbedde e h d ko nd s se g met pelbed “Ik vo het heel leu Er wa d. Er waren de sta e wandelin d d n n o o v w ik v uk. Ik kker. D gebou Vos L2 heel le eten was le re De a n M e ndige s s a t He oskl flijk ha hal? . b o k u lo d e e n l g o n o heel “Ik v e inkom y het pingen … Edd akt in d a t m a e d g verdie e t heef Wist-j steprek en coole
L2 n e s s Boskla
“Wij hebben over de winterslaap geleerd. We hebben voor een dier een vacht gemaakt. Natuurlijk niet voor een echt dier, maar op een kleurplaat. Dat was heel leuk.” -Mare Geens L2
Wist-je-dat … juf Katrien zich inzet voor het Berrefonds? Dit fonds helpt ouders van gestorven baby’tjes met een herinneringsdoosje om zo iets tastbaars te kunnen koesteren. Aangrijpend werk, maar heel erg dankbaar.
r... ffers. ken ze ko s het zove . We trok n o t e a in e w m d n l n oo om b da ste ar sch idslied en aan in Oo a moeilijk a n n we ame meg sche We kw gen ons af it kwamen n die tijd I r n s . We zo leuke bu Napoleon d. n d e an r z e o t F a a r N al d naa t n e e m e met aken e ger nen t
rvaring. en leuke e n. Na E r. a a lk e t te praten me nken en instrumen zonder te la n k e r k o a o v m n k Muzie e gebare rde ons d Sterre lee
Wij, L4 hebben ontdekt dat Caroline een paleis heeft. Jullie willen vast eens een kijkje gaan nemen maar niemand mag weten waar het is. Hier zijn toch al wat tips die we uit Caroline hebben gekregen: Caroline’s paleis heeft 27 gouden torens. Ze heeft ook een koets met 6 paarden: 3 witte en 3 zwarte paarden. Er zijn in het paleis 7 toiletten van puur goud. De jongste zoon Lukas heeft de normaalste kamer, eentje in het thema strips. Lennert heeft een van Star Wars en Matthijs een hele muziekkamer. Caroline heeft 2 kamers vol schoenen en 2 kamers met jurken, eentje
Wij hebb en van d e we niet goed wa Sint Boomwhack er t dat wa plastieke s, we za s gekregen. Eer n s gen alle te blaze buizen van versc en maar t wisten n. Toen h gekleurd zag Mat illende lengtes e Caroline e his dat n begon legde uit er nen er in d wij kek en allee at we er muziek notennamen op stonden. n mee kon plastieke de n dingen stomverbaasd: . We mo het war n maken, maar chten er e eens voo n gewoon wat rzichtig mee slaa n
Wij, L 4 fluohe , hebben d e fluo sje he be en in b de ZO ben aange ker gewon daan. nen o Wie d O had m e C d Die be fluobeker en wij alle aroline he dat wij elk eft on won m e loning maal s aang dag ons een m ocht é geven en zij e n é o mo :e les. W n oi ij he en traktat uit de drie vestje ge edigd bben ie, kin krege belon n gekoz d i en vo eren baas ngen kieze . of de n. or ee k n tra ktatie inderen en zi jn
est gewe s t a a gin lpl schui nder soort oorlog. Do erdiene n i v le vond uk ns de een k naar eten tijde e laatste a van een le e w n D j e n i . e z w nd n a n g ern slape t stra enote De da en kwam ing aan he asino en g k m c waar op ontdek eld in het g e l w e 3 n e ge rv a, L e zee n Mon den w . - Basil e je feest
tstond er beren, on ro p it u l ora ten rijker. ren en vo at dirigen le w , l n e e e n h fe is oe las een dagje at. Onze k oi resulta o m r e e z een
ZE E
3 L n e klass
3 L g n i t n i a soundp
met normale om te gaan werken en eentje met chique jurken. Alle juffen weten hiervan maar niemand heeft ooit iets verklapt. De man van Caroline heet prins Christiaan (en zeker niet Kris). Op de tekening zien jullie hoe wij denken dat het paleis van onze juf eruit ziet. Van Anna, Otte, Farah, Ella, Margot, Noa en Jackie
Het gouden paleis van prinses Caroline L4
en dat m aa het op e kte een oorverd en bepa o alde volg vend lawaai. C deden kw aroline z orde mo am er ec ei d este ht muzie zelfs al e k uit. We n doen en toen at we en kerst liedje ge h we dat gespeeld e b ben o zongen e voor de n dat me p het kerstforum hele sch L4: Osca t de Boo ool. Kijk r, Jeff, L m maar na eto, Fer ar de fot whackers daous, S o’s! afaa en Dorian
benie uwd w at we verra ssen. Toen gaan krijge Carol we n. De in ju En … e was apet de beker wonn ffen en m volge r o t s op on en za nde k Mathi ten e eesters gaa s. eer s, Han r lett nah, S gaan wij erkoe n ons natuu iham, kjes i r lij Mina, n. Rami, k opnieuw Ayoub winne n! en Pie terjan
sint L4
fluob
eker
L4
naar europa direct (L5) Op 12/12/2014 vertrokken de ministers van L5 naar Europa direct. Om daar uitleg te krijgen over de geschiedenis van de Europese unie en hoe het in elkaar zit. Toen we binnenkwamen deden we onze jas uit en gingen op de krukjes zitten die klaarstonden recht voor een reusachtige kaart van Europa. Jeroen, de gids begon aan de uitleg geholpen door een soort powerpoint. Daarna gingen we naar de Europese commissie. We mochten plaats nemen op een stoel naar keuze. Op elke plaats stond een vlag van een land dat in de Europese unie zit. Voor ons lag een papier met daarop wat de ministers moesten zeggen.
Het wetsvoorstel waarvoor we samen gekomen waren, was of er een verbod moest komen op het gebruik van plastieken zakjes. Uiteindelijk werd het wetsvoorstel afgekeurd. Er waren 16 landen tegen en 9 landen voor (o.a. Zweden, Malta, …). Daarna mochten de ministers een kwis afleggen in het halfrond van de provincieraad. Maar eerst de begroting maken! We kregen 100 000 000 000euro die we moesten verdelen onder: landbouw, wegen, milieu, jongeren en administratie. Toen de vergadering afgelopen was kregen we een badge. Die badge toont dat we heel veel over de Europese unie weten. -Stanislas (L5)
Actua in de klas L5 Steevast komt dit elk schooljaar terug, de actualiteit leren kinderen op een creatieve manier voorstellen aan hun klasgenootjes. Sommigen gaan hier heel ver in … zoals op de foto, kinderen die zich verkleden in strenge journalist met stagiair. Ook aan attributen zal het niet mankeren, zakken vol worden naar school meegesleurd om de meest indrukwekkende nieuwsberichten te brengen …
Leefschool De Dageraad zoekt voor onmiddellijke indiensttreding
een leger dappere groene ridders Profiel: je bent op een of andere manier betrokken bij onze school: als leerling, ouder, leerkracht, duif, klusjesman, toezichter, kelderkabouter, poetsvrouw, buurman, gevelplant, … • je houdt van 50 tinten groen • je bent geen grijze muis en hebt creatieve ideeën • je gaat spaarzaam om met energie, behalve met die van jezelf wanneer de handen uit de mouwen moeten worden gestoken • je wil zoveel mogelijk groen op onze school • je gelooft dat concrete realisaties leiden tot een gevoel van verbondenheid (en omgekeerd) • je ziet door het bos de bomen • je engagement is groter dan de Boerentoren • je vermijdt zoveel mogelijk afval, beton en uitlaatgassen • je kan ‘Milieuzorg Op School’ uitspreken zonder dat je tong in de knoop draait • Mogelijke taken: • je bent mee verantwoordelijk voor het netjes houden van de speelplaats • je vermenigvuldigt en onderhoudt het groen op school • je bewaakt de MOS-logo’s aan de poort van onze school met je leven • je bedenkt klas- of schoolacties die ons meer met natuur in contact brengen • je spoort energievreters op en neutraliseert die met je groene zwaard • je spoort anderen aan om mee te groene-ridderen • … • Wij bieden jou: • werk van onbepaalde en onbetaalde duur • een Groene Ridder-statuut • zeker géén bedrijfswagen • een netwerk van geëngageerde Dageraders • vooral heel veel deugd
Wist-je-dat … Cathy en Caroline aan leerbegeleiding doen?
•
Iedereen die zich aangesproken voelt, zelfs al pas je niet vollééédig in het profiel, stuurt een mail naar
[email protected] , met daarin een korte omschrijving van jouw groen engagement. Hoe klein ook, we bieden jou als bonus eeuwige dankbaarheid én een standbeeld in onze Groeneridderzaal. De honderdste kandidaat-Groene-Ridder ontvangt tevens een groene prijs! Tot gauw, Koen Dedapper, CEO (Chief Ecological Opportunities)
11.11.11 (L5) Dit jaar werkten we ook in het vijfde leerjaar rond het jaarthema van 11.11.11. (voedselverspilling). De instap kwam via de bananen. Bananen worden goedgekeurd op basis van vorm, kleur, grootte, … een inleefspel toonde de kinderen duidelijk aan dat niet elke banaan van de plant in onze winkels ligt. Er wordt heel wat voedsel weggegooid of niet welbevonden voor onze consumptie. De leerlingen van L5 weten er alles van!
Ridderque este
De groene ridders van koning Dageraad hadden aan hun ronde tafel niet veel meer te doen Ze drukten zich door de kwibbelmeesterpagina's heen en voelden zich, als natuurlijk, er thuis meteen En de koning, met een bloesemend gebaar, verkondige zijn queeste, zijn opdracht voor die dageraadkinderen aldaar "Zij zullen tellen, al mijn koene ridders in hun krant, en schrijven op ééne papier met eigen hand, Het juiste cijfer en hun titel/naam, en deze toevertrouwen aan de doos van de banaan!"
De eerste echte spreekbeurten (L6) Dat de wereld erg groot is… en dat de invalshoeken erg verscheiden zijn om een land te bespreken. 24 kinderen uit de zesde klas moesten maar eens laten zien wat ze in hun mars hadden. Het is immers al te makkelijk om altijd aan de andere kant van de tafel te zitten. De stap van ‘leerling-consument’ naar zelf les geven is immers immens. De uitdagingen zijn legio. Wie een land naar keuze wil ontleden, weet immers snel dat je makkelijk 365 dagen aan een stuk zou kunnen vertellen. Aardrijkskunde, geschiedenis, geografie, toerisme, fauna en flora, gewoontes, weetjes, taal, kunst, bekende personen, … het houdt niet op. In eerste instantie moesten de (wat ze zelf denken) semivolwassene zesde klassers opzoeken en beslissen waarover ze het
wilden hebben. Vervolgens moesten de thema’s tegenover mij toch wat verdedigd worden zonder al teveel prijs te geven. Je kan immers ook een land bezien als een verzameling grassprieten waarop voetbalploegen lopen. Interessant gegeven, maar te weinig om een hele spreekbeurt mee te vullen. Na enkele weken ijverig werken (soms nog last om hoofdzaken en bijzaken van elkaar te onderscheiden) kwam dan het mondeling betoog, de PowerPoint presentatie als kers op de taart en het mag worden gezegd: Velen blonken uit in enthousiasme, originaliteit en moed. We hebben ongelofelijk veel bijgeleerd en elk kind heeft de horde genomen. Soms onder druk, soms relaxt onder de horde maar altijd kwalitatief hoogstaand.
De verdwenen prinses (L6) Inleiding: In zes hebben de kinderen een sprookje gemaakt en geïllustreerd. Na het schrijfwerk zijn we de sprookjes gaan vertellen aan die schattige kleuters. Wees maar zeker dat ze ervan genoten hebben! Onderstaand verhaal komt van Marieke en Noortje. Ik zou zeggen: neem een kop warme chocolademelk en geniet ervan tijdens het lezen.
De verdwenen prinses (Marieke en Noortje) Op een mooie zomerdag ging Kasper vragen of Rozemarie misschien met hem wilde trouwen. Wat was hij verliefd! Hij raapte al zijn moed bijeen en trok naar het kasteel. Toen kwam hij Filip vrolijk fluitend tegen. ‘Waar gaat je reis naartoe vriend?’ ‘Ik ga vandaag naar het kasteel om Rozemarie ten huwelijk te vragen’, zei Filip vrolijk. O nee! Wat nu? De beide kerels hadden net hetzelfde idee… Toen ze aan het kasteel kwamen klopten ze hard op de deur. Niemand deed open. Dat was raar! Kasper haalde een speld van zijn riem en begon aan het slot te prutsen. Filip kon niet wachten en beukte samen met zijn hond de deur zomaar in. Zo snel mogelijk liepen ze beiden naar binnen. ‘Dju! Ze is er echt niet’, zei Filip. ‘Dat heb ik ook wel door hoor!’ Ik denk…ik denk… dat ze is meegenomen door die akelige trollen uit het moeras. Komaan! Op weg! Kasper en Filip renden zo snel als hun voeten konden naar de schuilplaats van de akelige trollen. Toen ze bij het trollenhuisje kwamen hoorden ze Rozemarie jammeren en wenen. Wat was ze bang. Filip werd omsingeld door de kleine wezentjes en vastgegrepen. Maar daar had Kasper een plannetje… Hij dreef de trollen onder hun eigen kooi die vast hing aan een boom naast het trollenhuis. BAM… de kooi viel net over alle trollen. Die waren nu gevangen. ‘Hulp!, riep Filip. ‘Ik zit er ook nog in hoor!!!!!’ Dat vond Kasper helemaal niet zo erg. Hij wilde zo snel mogelijk Rozemarie bevrijden. Wat was ze blij! ‘Jij bent mijn held. Met jou wil ik wel trouwen.’ Spoedig volgde er een groot trouwfeest met wel honderd taarten en snoepjes en andere lekkere dingen. De papa van Filip vroeg waar zijn zoon eigenlijk zat. ‘O nee! Helemaal vergeten! Die zit nog in de kooi met de trollen. ‘ Nadat ze Filip eruit hadden gehaald ging het feest nog uren verder. Kasper en Rozemarie dansten tot het nacht werd. En Filip? Die bleef gelukkig erg vriendelijk. Ze leefden nog lang en gelukkig.
Einde Ook al telt turnmeester Jokke voor drie, het aantal mannelijke en vrouwelijke leerkrachten is niet bepaald in evenwicht in onze school. Gelukkig kwam daar dit jaar wat verandering in. Na 14 jaar lesgeven in de Vrije Basisschool Rinkrank in Kalmthout, was meester Dirk toe aan een nieuwe uitdaging. En die vond hij hier in het zesde leerjaar. Zijn opdracht : 24 bijna-pubers voorbereiden op het secundair onderwijs. Een hele klus, vindt hij zelf. “Lesgeven in een complexe, stedelijke context is toch wel wat anders dan lesgeven in een besloten, landelijk schooltje. Maar net daarom heb ik ervoor gekozen naar hier te komen.” Alleen al de puur ruimtelijke omgeving is heel verschillend. “Ik ben blij dat men de speelplaats grondig wil vergroenen. Ik merk dat kinderen zich hier te weinig ontspannen tijdens de speeltijden en dat heeft wellicht met de inrichting van hun speelplek te maken.” Meester Dirk droomt ervan zo snel mogelijk de namen van alle kinderen op school te kennen. “In mijn vorige school bleven leerkrachten 2 tot 3 jaar bij dezelfde klasgroep. Ze schoven mee op naar het volgende leerjaar. Een prima systeem dat leerkrachten ruim de tijd geeft om leerlingen grondig te leren kennen en langere engagementen aan te gaan. Een schooljaar is immers om voor je het weet.” Het is iets wat meerdere keren in het gesprek terugkomt : dat het tijd vergt om een steen te verleggen, om te observeren en te analyseren, om te zoeken naar de juiste aanpak, de manier om dingen te veranderen. Maar ook : dat deze school aan nieuwe leerkrachten hiervoor de nodige tijd gunt. “Eén van de dingen waar ik mijn hoofd over breek, is hoe ik kinderen kan aanzetten om niet te studeren voor de punten, maar voor de waarde van de kennisverwerving op zich. Volgens mij ligt de sleutel in het werken vanuit de interessevelden van de kinderen zelf.” Heeft hij zelf nog andere interesses dan lesgeven ? “In de eerste plaats schilderen. Ik probeer elke week een schilderij af te werken en daarmee jaarlijks een overzichtstentoonstelling samen te stellen.” Een ander passie is muziek. “ Ik zing en speel piano in een muziekgroepje, Quartex, en schrijf er ook nummers voor. Een beetje jazz, een beetje blues,... En verder ook schaken, natuurlijk, dat hadden de leerlingen van het zesde leerjaar al door vanaf dag 1, toen ze een groot schaakbord in de klas zagen staan. Ik vergat te vragen naar de tussenstand... (interview: Ilse Peleman)
In de kijker
: meester d
irk L6
IDENTIKIT : Naam: Dirk Caluwaerts Leeftijd: 39 jaar Woonplaats: Kalmthout Papa van: Babette (5 jaar) en de tweeling Loes en Madelon (3 jaar) Meester van: de kinderen van het zesde leerjaar
WAT WE NOG WILDEN WETEN: Wat zit er op dit moment allemaal in je boekentas ?
(Meester Dirk laat een mooie bruinleren boekentas zien) “Eerst en vooral : deze leren boekentas is gepersonaliseerd met mijn naam en handgemaakt door een ouder uit mijn vroegere school. Er is een speciaal vak voor mijn kranten.” (Haalt achtereenvolgens uit de tas) “Een fluovest, een GSM, rijstkoeken, fruit, een hoop pennen, een schaar, gommen, een (lino) snijmes voor gommen, kleurpotloden, los geld, een aantal bordstiften die ik per ongeluk heb meegenomen uit de klas, want ik ben een verstrooide professor.” Wat doe je onderweg naar school/naar huis ?
“Die treinritjes tussen Kalmthout en Berchem zijn mijn rustmomenten van de dag. Tenzij de trein stampvol zit. Ik lees 2 kranten, drink een koffie, vul sudoku-puzzels in of speel wat schaak op mijn telefoon.” Voor hoeveel geld scheer je je baard af ?
“Voor 100 euro” En je krullenkop ?
“Voor geen geld ter wereld. Toen ik in de zwemschool zat, waren mijn haren heel kort en geloof me, dat was niet om aan te zien.” (interview: Ilse Peleman)
WAT VERKIES JE ? Taal of rekenen ? “Voor mij zijn daar weinig verschillen tussen. In taal zit rekenen en in rekenen zit taal. Beide benader ik liefst op een muzische manier.” Digitaal bord of krijtbord ? “Geef mij maar een krijtbord met goede kleurkrijtjes. Dat werkt veel sneller.” Aandachtige stilte of plezant lawaai in de klas ? “Graag plezant lawaai, gecombineerd met aandachtige stilte. De stille kinderen mogen wat meer lawaai
maken en de lawaaierige kinderen zouden beter af en toe wat stiller zijn.” Jongens of meisjes in de klas ? “Liefst gelijk verdeeld. Dat brengt evenwicht. Jongens en meisjes zijn heel verschillend. Door samen in een klas te zitten, gaan bij beiden de scherpe kantjes er af en halen ze het beste in elkaar naar boven.” Rinkrank of De Dageraad ? “De Dageraad. Ik heb heel bewust de stap gezet naar deze nieuwe school.” (interview: Ilse Peleman)
n ze n o d ij 2 w e 4 1 en d ? er ess ens op … fl jd ko at 582 t ti ver d e- n ch el -j s e rko af t w is l e W afe n v en w zij nij w
Column: VIJFTIG TINTEN GROEN Vergroening. Volgens de officiële Woordenlijst der Nederlandse Taal – beter bekend als ‘het groene boekje’ – bestaat het woord niet eens. Maar op de Dageraad is het al een hele tijd een begrip. Het begon, als ik het me goed herinner, met wat planten tegen de voorgevel; om dat saaie grijs een vrolijker tintje te geven, een look die beter aansluit bij wat er zich elke dag achter die gevels afspeelt. Vervolgens werden er ook groene toetsen aangebracht op de speelplaats en rijpten er stilaan plannen voor een extra plekje groen op het dak. Groene dromen dus, die alleen maar kunnen worden toegejuicht. Want volgens de kleurenpsychologie is groen niet alleen de kleur van de hoop, maar ook van de vernieuwing en de genezing en brengt ze onze energie in balans, zorgt ze voor vrede en harmonie en kan ze meer vriendelijkheid opwekken. Stuk voor stuk positieve eigenschappen dus. Dat hou ik me ook voor ogen als dochterlief – ongetwijfeld in navolging van de groene vibes op school – besluit haar eigen groenprojectje thuis op poten te zetten. De zonnebloemen en andere plantjes in de tuin, waarover ze zich met hart en ziel ontfermt, daar kan ik me volledig in vinden, maar de insectencollectie die op haar slaapkamer intrede doet, laat me toch even met de wenkbrauwen fronsen. Glazen bokalen met daarin kevers, slakken, wormen en andere insecten krijgen een plaatsje naast de miniserre die ze voor haar recentste verjaardag kreeg. Ik zeg luidop tegen mezelf dat het alleen maar toe te juichen valt dat een stadskind haar eigen groene biotoopje creëert, maar maak in één adem ook de afspraak met haar dat als ik één insect op de vloer, muur of – erger nog – in haar bed vind, het hele insectenproject naar buiten moet verhuizen. Maar tot mijn grote tevredenheid legt ze een discipline aan de dag om u tegen te zeggen. En de insecten doen het uitstekend in hun slaapkamerbiotoop. En diep vanbinnen ben ik best wel fier op mijn dochter die duidelijk groenere vingers heeft dan ikzelf. Kruiden kweken, dat wil nog wel lukken – ik gebruik ze met enthousiasme in de keuken, voor ze de kans krijgen hun kopjes te laten hangen – maar verder moeten tuin- en kamerplanten bij mij van de ‘gemakkelijke soort’ zijn om een kans op overleven te maken. Behalve dan die ene orchidee, die ik ruim een jaar geleden cadeau kreeg en die nog altijd even bloeiend op de kast staat. Trouw gaf ik hem elke week een beetje water – niet te veel, niet te weinig – tot ik er een paar maanden geleden eerder toevallig achter kwam dat het om een weliswaar zeer waarheidsgetrouw, maar wel degelijk stoffen exemplaar ging. Dat ik niet eens het verschil had gemerkt, doodde meteen ook het laatste restje groene ambitie in mezelf. Ik zal voortaan wel genieten van de groenexperimenten van mensen om me heen. De insecten op de kinderkamer, de planten op de speelplaats van de Dageraad en het groendak to be. En mijn eigen groene projectje beperkt zich vanaf nu tot mijn kleerkast, want dat ik wel degelijk iets met groen heb – de kleur dan – dat heeft al wie mij kent wellicht al langer in de gaten. Ik heb nog nooit de statistische analyse gemaakt, maar ik schat dat toch zo’n veertig procent van de inhoud ervan groen is. Van jurken over T-shirts en broeken tot badpakken en lingerie. Toen Ona een poosje geleden voor de Franse les haar gezin moest tekenen en mij, zonder aarzelen, in een groene jurk afbeeldde wist ik het zeker: groen is niet alleen mijn lievelingskleur maar ook de kleur die anderen spontaan met mij associëren. Of zoals ik het onlangs tegen de verkoopster van een kledingzaak formuleerde: ik ben een vrouw van ‘fifty shades of green’. Wedden dat niemand mij kan vinden als we binnenkort verstoppertje spelen op een hypergroene Dageraad? - Veerle Maes
Verslag: een kijkje bij de buren Op een doordeweekse middag teen ik (meester Dirk) nieuwsgierig naar de overkant. De overkant… dat is basisschool De Zonnebloem. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Dit wordt immers een interview met niemand minder dan directeur Luc Borkes. Deze imposante persoonlijkheid is iets ouder dan onze eigen dappere Koen. Hij is 32 jaar gelukkig gehuwd en heeft 2 kinderen onder zijn pluimen. De Zonnebloem is opgestart in 2010 en richt zich op de waarden van de Bijbel (Evangelisch protestantse school). Persoonlijk denk ik dat Luc me vijf volle weken zou kunnen gijzelen omtrent zijn visie over goed onderwijs. Het is wel duidelijk dat deze kracht kaas heeft gegeten van het pedagogisch concept. Niet te verwonderen dus dat hij goed overeen komt met Koen en Kathleen; dat onze scholen een aantal keer samen vergaderen en dat er gelijkenissen zijn. Luc mijmert even… raakvlakken… zeker… het milieubewustzijn, de actieve ouderwerking, de speelplaats, de kinderen, de gemoedelijkheid. ‘Wat dan niet? ‘Dat lijkt me een logische vraag om het gesprek te vervolgen. Luc moet lachen en houdt het antwoord bescheiden. ‘Ik weet niet of het zo noodzakelijk is om de verschillen bloot te leggen. Onder mijn neus priemt inmiddels een foldertje van de Zonnebloem. ‘Het is belangrijk dat wat op het foldertje staat ook echt waar is. Als je als kind hier weggaat moet je spreken over: mijn juffen, mijn meester, mijn school, … ongeacht afkomst. (Tussen haakjes: 50% van de kinderen heeft evangelische ouders.) En ook: elk kind moet meekunnen in elke richting die hij/zij zou moeten kunnen. Deze school werkt erg hard rond: hart (eerste plaats)- hoofd en handen. Ze leren uit ervaring en krijgen voldoende discipline bijgebracht. Uiteindelijk verwacht Luc van elk kind voldoende zelfdiscipline. Voorts moeten de kinderen hun naaste liefhebben als zichzelf. Elkaar complimenten geven is belangrijk. Dat is dan ook wat ik hem wil geven. Een compliment over zijn enthousiasme. Een compliment over zijn doelstellingen, over het creatieve en muzikale proces dat in deze school zijn adem vindt. Wat ook in proces is: de tikkende tijd… ik moet dringend terug naar ‘de overkant’. We hebben briefing. Maar ook: dit gesprek wordt nog wel eens vervolgd. Ik denk dat bij Luc de filosofie (hoewel erg in de richting van de bijbel gekleurd) en de daaruit vloeiende gesprekken meer verdienen dan een klein kwartiertje. Als afsluiter zou ik ‘De Zonnebloem’ willen suggereren om heel de speelplaats vol bloemen te zetten. Dan kunnen wij daar ook van genieten! Dirk
! in augustus? Op eigen kosten elk jaar gezellig gaan eten aad err oud de van n nse me Wist-je-dat … de
in de kijker: Marina Baert, 25 jaar op onze Voor we beginnen eerst toch even vragen hoe het nu met de schouders staat: “Goed. De revalidatie gaat vlot, alleen kan ik nog steeds niets pakken dat wat hoog staat. Zwemmen gaat ook niet, zelfs joggen niet …” En dat is een flinke streep door de rekening, want Marina is een doorwinterde sportvrouw. Wie wist dat Marina aan softbal deed? Het zou een weddenschap waard zijn … En wat is dat eigenlijk, softbal? Marina legt uit dat dit een soort baseball is, maar met kortere afstanden, 9 spelers en een grotere bal. Maar geen zachte, ondanks wat de naam zou mogen doen vermoeden. De bal is zelfs heel hard: Marina laat haar voor altijd vervormde vingers zien, en haar scheenbenen staan vol putjes (wat ze trouwens niet laat zien). Ze trainde 3 keer per week en deed drie wedstrijden per weekend. België kende rond de twintig softbalvelden en er was een stevige competitie. En deed ze ook nog aerobics, steps en voetbal. Als dat geen sportieve vrouw is! Maar daar komt door de schouderoperaties een eind aan. Dit is echter niet de enige tegenslag in Marina’s leven. In 1997, vlak voor de oude kleuterschool aan de Brialmontlei naar de Lange Altaarstraat verhuist, wordt zij op haar
school !
brommer gegrepen door een auto. Ze raakt bewusteloos en ontwaakt weer in het ziekenhuis: gebroken sleutelbeen, hechtingen aan het hoofd. Nog een weetje: Marina werkte als poetsvrouw in die kleuterschool, al vanaf 1989. Als zij weer aan het werk mag, vraagt ze de directeur om de opvang te mogen doen. Die ziet dat helemaal zitten. Marina bewees vroeger al dat zij graag met kinderen bezig is. Ook toen ze nog poetsvrouw was, hielp ze vaak mee. “Heb je dan een opleiding kinderverzorging?” vraag ik. “Nee, helemaal niet. Kleding en verkoop. Twee jaar heb ik retouches gedaan in een naaiatelier, maar dat was echt niets voor mij. En in een winkel staan, was niet te combineren met de sport op zaterdag.” Marina vertelt dat zij op de sport altijd Mina werd genoemd. Die naam gebruikt ze vandaag ook nog, maar omdat op school de officiële naam moest opgegeven worden, is het Marina voor de kinderen. Wat doet Marina overdag eigenlijk, vragen sommigen zich af: “Ik heb lang in een broodjeszaak gewerkt, tot de eigenaars verwikkeld geraakten in een echtscheiding. Gelukkig verdient mijn man genoeg (lacht).” Ze is geboren en getogen op het Kiel, maar toen haar vader overleed toen zij 10 jaar was, verhuisde het gezin naar Hoboken. Nog later gingen ze in Wilrijk wonen. Haar tweede vader overleed op het moment dat de renovatie van een nieuw huis pas af was. Weer een harde klap om te incasseren.
Colofon #
[email protected] # Redactie: Annemarie Gielen, Carine Deceulaer, Karl Van Loon, Ilse Peleman, Veerle Maes, Lies Van der Auwera, Steven Van Heuckelom, Dirk Caluwaerts, Annelies Vanoost # Vormgeving: Steven Van Heuckelom # En natuurlijk iedereen die zijn bijdrage leverde vanuit de school!
Gelukkig voelt ze zich enorm thuis op school. Juffen Els, Grietje, Elke en Karine zijn allemaal met haar overgekomen van de Brialmontlei. Tot dan heette onze school SintEdmondus. Marina volgt nog een bijscholing om in de opvang te mogen staan: ze wil het niet meer missen. Ook al is het erg vermoeiend, het geeft ook heel veel energie. “Daarom ben ik nu ook vroeger komen werken. Normaal gezien moest ik tot januari thuis blijven, maar dat houd ik niet vol. De kinderen geven mij energie, ook voor mijn revalidatie is dat goed.” Maar, Marina mag niet met de brommer komen werken … Dat is toch maar raar. Een ouder had tegen haar gezegd “Marina en haar brommer zijn synoniem voor onze school!”. (interview: Annemarie Gielen -foto: Lies Van der Auwera)
