Zaterdag 4 januari. Midden in de nacht, rond 4 uur, waren we beiden wakker, niet alleen vanwege een toiletgang, kennelijk flitste ook gelijktijdig even het denkbeeldige filmpje van het heuptasgebeuren door de kopjes….. Even een sigaretje gerookt en toen weer terug in Morphus armen. Tot 10 uur! Het weer nog alleszins aangenaam maar wat meer wolken & wind dan voorgaande dag. Eerst even naar de nabijgelegen Mercadona-supermarkt voor brood en verse waar. Er worden beduidend vaker inkopen gedaan dan in de thuissituatie maar dat is omdat de koelkast beduidend kleiner is. Na het uitgestelde slowmotion-ontbijt aan de wandel: Via een mini-natuurparkje naar de Peñón de Ifach, de voor Calpe zo karakteristieke rots. Deze komt zelfs voor in het stadswapen. De verleiding om deze te beklimmen hebben we kunnen weerstaan (hihihi!) want het waaide te hard. (aannemelijke smoes, toch?). Jachthaven bekeken, daar lagen heel wat yachten die perse niet van Juan Modales waren! Na de ronding van de Peñón nog flink stappen over de boulevard. We zijn ruim 40 jaar geleden met een vliegvakantie(er bestonden toen al vliegtuigen!) naar Benidorm geweest en zijn van daaruit met een heerlijk wiebelend smalspoordieseltreintje naar Calpe gereden. Een zeer charmant plaatsje aan de zee. Sedertien is het verworden tot zo’n typisch Spaanse-kusttoeristenoord met Manhatten-achtige skyline. Aan de boulevard is een aaneengesloten rij restaurants en souvenirzaken, de meesten waren echter gesloten. We zagen veel Europeese landen terug bij de restaurants, kennelijk wil de gemiddelde toerist zich “In die Ferne” toch een beetje thuisvoelen…….. Na deze toch al weer lange wandeling gingen we even buurten bij onze camperburen: Een Vlaamse mevrouw en Tsjechische meneer die in hun bescheiden camper woonden. In de winter in Spanje en in de zomer in Tsjechië. Na een babbeluurtje namen we afscheid. We waren net uit hun camper of de mevrouw vroeg in sappig Vlaams aan haar man: “Kijk even of we alles nog hebben!”, daarbij een brede glimlach op haar gezicht want zij kende het heuptasverhaal. Gelukkig konden wij er smakelijk om lachen. In de vroege avond begon het hard te waaien, onze aardappeltjes vlogen bijna van het bord, zo schudde de camper! Steeds weer felle rukwinden die in de loop van de late avond afnamen. Het was hartverwarmend hoeveel steunbetuigingen we op Facebook ontvingen vanwege het “Heuptasje”.
Ons ‘vrije’ plekje
Bloemenpracht in januari! Voorbeeld van een toeristen-opslagplaats.
Zondag 5 januari. Windstil, vrij zonnig en al een aangename temperatuur bij het opstaan. Dat betekende voor ons dat we nog een dag hier zouden blijven staan. Natuurlijk niet om te niksen, nee, we waren al vrij vroeg weer aan de wandel, deze keer meer naar de zuidelijke zijde van de beroemde rots. Dit deel van Calpe heeft, qua boulevard en strand meer uitstraling, meer sfeer. Een deel van de kust is hier ook rotsachtig en tussen de rotsen liggen resten van Romeinse thermen. Een zonnige zondag: Dit was goed merkbaar want er was aanmerkelijk levendiger dan de voorgaande dag. Fred ging uiteraard kijken toen hij een geparkeerde grote truck zag van het Belgische QUICKSTEP-wielerteam. De mecaniciens waren druk met het onderhoud van de fietsen want een deel van het team was hier (niet gezien……) voor training en voorbereiding voor de bekende voorjaarsklassiekers. Het was ons overigens al opgevallen dat we regelmatig coureurs in Quickstep-outfit hadden zien rijden, wellicht waren dat wel “De Grote Meneren” (op z’n Belgisch). Mooie gelegenheid om eens met je neus bovenop de fietsen te staan: Dat is andere koek dan de gewone hobby racefiets! Maar, zo vertelde de mecanicien, voor het geld van zo’n fiets koop je ook een knappe tweedehands auto! Leuk intermezzo! We wandelden voort langs de boulevard om bij het einde stevig berg-op naar het oudere stadsdeel te gaan. Dat was weer ons ding. Mooie wandschilderingen en mosaïken op de gevels, leuke steegjes met bijbehorende winkeltjes…. We klommen zelfs de Kruisweg omhoog waar we tot onze ontsteltenis zagen dat veel van de tegelplateaus moedwillig waren beschadigd of bespoten met smakeloze graffitty. We deden ons tegoed aan een pizza-achtig brood, erg lekker en voedzaam. Alternatief ontbijt. Mooi was het grote plein, in de stijl van een romaans forum. Hier hadden we een leuke babbel met een goed Nederlands sprekende Duitse dame die in Calpe woonde en met een Portugees sprekende zuid-Amerikaan getrouwd was. Haar driejarig zoontje begroette ons in drie talen! Langzaam daalden we via de grote avenueachtige vrij steile winkelstraat weer af naar de boulevard om na ruim drie uren weer redelijk vermoeid bij de camper terug te keren. De grote muurschildering, waaruit twee details
De rest van de dag lekker op ons gemakje gedaan en nagenoten van de wandeling en van het prachtige weer. De volgende dag zouden we 20 km opschuiven, OF dat echt zo is? We zouden het zien!
Maandag 6 januari. Ja hoor, we zouden verder trekken. We namen uitgebreid afscheid van de buren, de Belgische en Tsjechische mevrouw en meneer, wisselden adressen uit en maakte een nietbindende afspraak dat we hen in de zomer in Tsjechië zouden bezoeken en helpen met hun huis-inaanbouw en de aanleg van een camperplaats. Daarna richting volgende plakplaats: Moraira. Via een erg mooie en vooral grillige route bereikten we na 11 km een parkachtige plaats waar al enkele campers stonden. Even vragen bij een buurvrouw: Zij stonden er al 3 dagen en de politie kwam regelmatig over het terrein, zonder problemen. Een erg leuk plekje alweer! Vlakbij het strand dat ook hier echter rijk voorzien was van bergen zeewier. Ook vlakbij een vestingtoren en grillige rotsformaties. We waren helaas een dag te laat want in deze stad wordt het Drie Koningen-feest op 5 januari met een processie en veel folklore gevierd. Okee, we kunnen niet altijd met de neus in de boter vallen! We voelden ons wel even heel erg deftig want er lag nog een rode loper waar we uiteraard stijlvol overheen schreden. (Nee, op zo’n loper loop je niet maar schrijdt je!) Op ons gemak, genietend van het fraaie weer en veel moois dat er te zien was, in een mix van wandelen, slenteren en klauteren besteedden we ruim 3 uur. Terug bij de camper kon Els weer eens lekker buiten in de zon zitten lezen en had Fred even tijd om de hengel-teleurstelling te verwerken……. Het stond toen al redelijk vast dat we ook op deze erg leuke plek wat langer zouden blijven. Het avonddiner ala Els? Gekookte aardappels Bloemkool Varkensfricandeau van zo’n beroemd Spaans varken. Erg “Hollands” maar héél lekker! De plaatjes vertellen de rest!
Dinsdag 7 januari. Een van de eerste daden na het opstaan was dat Fred op jacht ging naar rokertjes. Na bijna 18 uur zonder begon het wel erg te kriebelen…. Jammer, maar helaas waar, het stoppen wil maar niet lukken. Het werd nog een hele tippel voordat zijn missie geslaagd was. Tabaksverkooppunten zijn in Spanje dun gezaaid en de schaarse die er waren, waren wegens vakantie gesloten. Een tankstation-metautomaat bracht de oplossing. Gelijk ook maar twee stokbroden gekocht voor het lunchpakket. Jawel, een lunchpakket en een pak drinken gingen in de rugzak want we moesten nu de boel naar de andere kant verkennen! Het werd weer een mooie wandeling. Onderweg maakte Fred nog een babbeltje met wielerprofs van de Amerikaans/Zwitserse BMC-ploeg.
Ze waren, evenals de Belgische QuickStep ploeg op vakantie annex trainingsstage. Uit respect voor hun privacy geen foto’s gemaakt en dat werd erg gewaardeerd. En Els alweer lekker buiten zitten lezen nadat ze bij de Spaanse kapster weer fraai gemaakt was. Ze was de enige klant en tussen het uitgebreide haarwerk door werd er leuk gebabbeld met de kapster. Ze schrapte de helft van haar werk van de rekening en we kregen beide ook nog een leuk presentje. Weer eens een erg positieve ervaring! Het steeds weer vertellen over de wandelingen die we maken wordt voor de lezer wellicht wat afgezaagd, we geven het genieten daarom maar weer met de foto’s.
In de loop van de dag kregen we nieuwe camperburen, we stonden inmiddels met 7 campers, dat werd natuurlijk weer tijd voor hier en daar een gezellige babbel. Over Hoe & Wat voor de volgende dag zouden we eerst nog maar eens een nachtje slapen…….
Woensdag 8 januari. We hadden er een nachtje over geslapen: Nog maar een dagje Moraira, omdat het zo leuk was! Het werd weer een lummeldag: Niet echt iets ondernomen dat vermeldenswaard is. Wat gekuierd en genoten van het heerlijke weer, gelezen en internet in de gaten gehouden want de felicitaties voor Els stroomden binnen. Inderdaad, ze was jarig! Nu stelt verjaardag voor ons beiden niet veel meer voor, maar de vele felicitaties doen toch wel goed! Het is zelfs al gebeurd dat we bij eerdere camperreizen wederzijds de verjaardag vergeten waren. We waren het erover eens dat we de volgende dag Moraira tabee zouden zeggen en een stukje verplaatsen, weer op zoek naar nieuw moois en fraaie decors. Donderdag 9 januari. Met een “Bedankt Moraira voor 3 heerlijke dagen.” gingen we naar het volgend doel: Javea of Xabia (spreek uit uit Gabbéja). Deze plaats bezochten we ook al eens en tot tevredenheid. Een beetje ruzie met de navi want die had haar dag niet. Zo werden de voorziene 20 km er ruim 35 maar mede dankzij co-piloot Els haar kaartlezen werd het doel bereikt. Er was in Javea wel iets veranderd, onze vorige standplaats was afgesloten maar dichtbij zagen we een veld waar meerdere campers stonden en waar nog een plaatsje vrij was. Camper neerpoten en toen de eerste hoognodige opdracht: Sani-cassette leegmaken. We vonden op aanwijzing van een medecamperaar een ‘saneomento-putdeksel’ die makkelijk te openen was en konden verantwoord lossen. Opluchting! Snel aan de wandel om ons dagelijks brood te kopen. Er lag een bakkerij die geheel volgens Duits model was ingericht en ook het aanbod was typisch Duits. Semmeltjes, Korn-mischbrot werden tussen het zeer brede Kuchen- en Berlineraanbod weggeplukt en toen weer naar de camper om het knapperig verse spul op te peuzelen. Na deze versterking even een vrij kort wandelingetje om daarna bij de grote Chinashop binnen te lopen waar we deze keer wel een bruikbare LED-lamp vonden en nieuw (reserve) hang- en sluitwerk voor het bagageluik aanschaften. Els lekker buiten lezen, wel warm aangekleed want het was qua temperatuur een wat mindere dag. Mopperen was er niet bij want 15 graden is niet echt verkeerd. De zon werd af en toe verstopt achter wolken maar gaf toch regelmatig acte de presence. Fred ging aan de slag om de lamp aan te sluiten en het extra slot op het bagaeluik te monteren. (Het oude slot stond op begeven). Uiteraard werden ook wat babbels gehouden totdat in de namiddag de politie verscheen en vertelde dat we hier niet langer mochten staan. We wilden doorrijden naar Daimus, ook een gekende plaats, maar een medecamperaar vertelde dat het daar afgelopen was. Grote borden met camperverbod gedurende de nacht en pittige sancties bij overtreding. Maar….: Hij wist ook te vertellen dat er bij Platja de Tavernes, ten noorden van Gandia een ruime vrije camperplaats was waar we zeker terecht zouden kunnen. Onderweg weer eens tanken (Het dieselverbruik tot dan was daarmee opgelopen tot € 760,= !) Ruim 40 km rijden, weer even geleuter van de navi die ons veldweggetjes instuurde maar uiteindelijk werd rond half zes het nieuwe plekje gevonden. Er stonden inderdaad veel campers maar, na enig geharrewar met Duitse langstaanders met giga-grote-huizen-op-wielen konden we de motor afzetten en de handrem aantrekken. Het was alweer opvallend: ongeveer 90% van de campers kwamen uit Duitsland en, dat weten we uit ervaring, zij krijgen dan iets bezitterigs, alsof het HUN camperplaats is. Heel breed en kriskras parkeren, gelukkig was de ondergrond hard anders hadden ze zeker ook “Koilen gegraven”! Fred maakte nog even zijn onderbroken klus af en inmiddels was het donker. Nog even chatten met onze dochter die erg leuk nieuws had en toen had Els het diner klaar. Inmiddels waren ook de diverse draaiende motors en aggregaten stilgezet en de volledige rust teruggekeerd. Els ging lekker op bed liggen lezen, volop profiterend van de nieuwe lamp en Fred achter het toetsenbord voor boekhouding, het verslag en nog wat spelletjes. Het werd overigens een foto-vrije dag, vooral vanwege het politieoptreden. We hoopten dat de volgende dag weer mooie objecten en panorama’s voor de lens zouden verschijnen……. Vrijdag 10 januari. Een droge maar loodgrijze dag. Gewandeld langs het strand en via het langgerekte bijna-dode stadje terug: Gezond maar niks aan! Ook geen leuke objecten voor de lens.
Het enige aardige was een bizarre camper die op de camperplaats stond………. Zaterdag 11 en zondag 12 januari. Dit waren even min of meer dip-dagen qua weer en dan gebeurt er niet veel….. Vanuit Platja de Tavernes zijn we zaterdag naar Sidi Saler, ca 20 km bezuiden Valencia, gereden. Op zich een prachtplekje in een duinen- en natuurgebied met mooi aangelegde houten wandelpaden. Deze wandelpaden hebben we intensief gebruikt! In de middag, we waren net weer onder camperdak, begon het te regenen. En ‘savonds stonden we nog steeds alleen op de parkeerplaats. Totdat er een auto vlak voor de camper parkeerde, de chauffeur bleef zitten in het donker, naderhand een andere auto idemdito achter de camper……… Dit vond Fred geen fijne gedachte. Uiteindelijk reden ze weg, niks gebeurd maar het werd een onrustige nacht voor Fred. Ondanks het fraaie gebied zouden we zondag doorrijden naar Barri de Mar waar we al eerder waren. Hiervoor moesten we via Valencia waar we vanwege duizenden marathonlopers niet de normale doorgaande route konden rijden. Politie hield wel tegen maar gaf geen aanwijzingen hoe om te rijden. Okee, daardoor wel de mooie stad Valencia een beetje kunnen bekijken. Na Valencia was het lekker doortuffen op goede wegen zodat we spoedig in Barri de Mar waren. Het weer was vriendelijker, droog maar nog geen uitbundige zonneschijn. En wat doe je dan? Wandelen! Zeker 3½ uur stevig doorstappen. Onderweg zagen we een parking waar al 4 campers stonden dus hebben we de eenzame plek maar verruild voor deze plek. Voelt toch prettiger! En Els heeft toch nog, warm aangekleed en uit de wind, buiten kunnen lezen. Maandag 13 januari: Nauwelijks zon te zien en erg fris. Dat werd een dag van overwegend binnenzitten, temeer omdat ook dit stadje vrijwel dood was. Op zich niet gek, zo’n soort rustdag maar het is vervelend voor de stroomhuishouding. Geen zon, geen voltjes en dan moeten we zuinig zijn! Fred stond nog een tijdje voor Jan Klaasen met de hengel in z’n knuisten: U raadt het al! Voor de dinsdag werd beter weer voorspeld en met die hoop ging de tweede nacht in Barri de Mar in! Dinsdag 14 januari. De voorspelling klopte gelukkig! Niet heel uitbundig, maar de zon liet zich regelmatig zien en ook de temperatuur was aangenamer. Het was te merken want de voltjes kwamen, zij het wat minnetjes, weer binnen. De dag werd begonnen met alweer een stevige wandeling, deze keer de andere kant op. Lekker wandelen maar eigenlijk weinig boeiend. Daarom is de camera ook niet van de buik geweest. Nou, goed dan: Twee plaatjes van de wandelpromenade! Plaatje links: De eerste wandeling, rechts de tweede. De volgende dag zouden we een stukje verdergaan, in de hoop een leuke en iets levendiger plaats te vinden. Enne…: Internettegoed op, dus ging Fred ouderwets patiencen met ECHTE kaarten! (Met rommé wint Els steeds, da’s niet leuk, dus!)
