VNM-Nieuwsbrief, november 2013 Om te beginnen Het maken van deze VNM-Nieuwbrief levert altijd verassingen op. Natuurlijk heb je als redacteur invloed op de inhoud en vraag je auteurs of ze een bijdrage willen schrijven. Toch helpt je het toeval: een boek dat verschijnt, iemand die je ontmoet en die iets met Maleisië te maken blijkt te hebben; het kan allemaal gebeuren en heeft z'n invloed op de inhoud. Deze nieuwsbrief heeft als bijzonderheid dat er auteurs zijn van maar liefst drie continenten. Behalve Azië en Europa, is er dit keer ook een bijdrage vanuit Afrika. U zult geïnformeerd worden over het 'openluchtmuseum' van George Town in de vorm van street art, er is een stuk over de Nederlandse bijdrage aan het duurzaam produceren van palmolie, een Maleisische studente vertelt over haar ervaringen in Nederland tijdens een uitwisselingsprogramma, de Nederlandse grafstenen in en om de ruïne van de St. Paulskerk in Malakka komen aan de orde en een bijzonder verhaal vertelt over een daar verdwenen grafsteen die nu in Zuid-Afrika is. De geregeld optredende smog als gevolg van bosbranden komt aan de orde en een grenzeloos kookboek wordt besproken. Tot slot stelt onze voorzitter zich aan u voor. En helemaal aan het einde vindt u de mededelingen van het bestuur. Bert Lever
˜˜˜
Street art in George Town, Penang Since its inscription as a World Heritage Site (WHS) in 2008, George Town, Penang, has developed itself as a vibrant showcase for street art. It started with the George Town Steel Rod Sculptures, a collection of caricatures placed on historic streets of George Town by the company Sculptureatwork that, in 2010, won the design idea
competition organized by the Penang State Government. The concept presented was to visualize the history and/or characteristic of selected streets in George Town using steel rod caricatures of local cartoonists. Nowadays works of the cartoonists can be seen throughout the old city centre. A good example of caricatures telling a story can be seen
'Narrowest Five Foot Way', a set of five steel-rod sculptures designed by cartoonist Lefty at Stewart Lane and a detail - a coolie of it (photos Timothy Tye).
1
1811 and 1816 he was Governor-General of the Dutch East Indies that were temporarily in British hands). He insisted that sheltered walkways should be made a feature of all new urban structures, to protect pedestrians from the elements! Since 2010 George Town’s inscription as WHS is celebrated with a month-long (June) of art, music, theatre, dance, opera and film, the George Town Festival (GTF). In conjunction with the 2012 GTF celebrations, the young Lithuanian artist Ernest Zacharevic was commissioned to paint 'Mirrors George Town', a collection of beautifully executed wall paintings at selected streets in the inner city. Ernest Zacharevic's wall paintings include figure drawings and portraitures that celebrate the exuberance of life in the inner city. They range from the pensive 'Boy on a Bike', the lively 'Little Children on a Bicycle' to the whimsical 'Little Boy with Pet Dinosaur' (I have taken the liberty to provide a descriptive name for each painting). The process began with Zacharevic combing the city, looking for suitable walls. After he has selected the walls, the Penang Island Municipal Council contacted the property owner to obtain a signed agreement. Then he started working on his mural. In the process, he was generating much interest from passer-by traffic, becoming a welcoming sight in the city. As the project became increasingly popular, more people started offering their walls. As with some of the other works by Zacharevic, 'Little Children on a Bicycle' on the wall of a shophouse in Armenian Street combines mural painting with real props, in this case, an old bicycle, to create a three-dimensional rendition. Ever since the mural was completed, it has drawn visitors in increasing numbers to stop over and take shots with them. The street art gave George Town extra attractions and, in fact, an open air museum!
along Stewart Lane. Here you may find 'Narrowest Five Foot Way', a set of five steel-rod sculptures designed by cartoonist Lefty. The sculptures are placed against the columns that shelter the five-foot way. From left to right, they depict an Indian dhoby with laundry basket, a Chinese amah or housemad, a young jogger, a coolie and an English
'Little Children on a Bycicle' by Ernest Zacharevic (photo Bert Lever) planter, who remarks 'Obviously this is less than five feet'. The 'Narrowest Five Foot Way' sculpture celebrates this uniquely local architectural element in the design of townhouses and shophouses built between the mid 19th century to the later part of the 20th century. The creation of fivefoot ways is attributed to the founder of Singapore, Stamford Raffles. Raffles was said to have been drenched by a torrential downpour while serving in Batavia (between
Timothy Tye, George Town, Penang Among many others things Timothy Tye craeted the website 'Penang Travel Tips' (www.penang-traveltips.com) and the special Facebook page 'Penang Street Art'.
˜˜˜
Journalistic exchange program Malaysia-Netherlands In June 2013, nine Bachelor of Mass Communication students and I traveled to Amsterdam to complete a two-week journalistic exchange program. Also known as the Beyond (Y)our World program, the exchange is a continuous collaboration between Taylor’s University, Lokaalmondiaal and the University of Amsterdam since 2011 aiming to educate young students of journalism about the challenges facing the globalized world and to prepare them on various ways to approach the relevant topics.
During the exchange, each of the students was entrusted with the mission to collect information for four individual journalistic projects. Our 14-day visit included a series of lectures to orientate students about the media landscape and issues with social integration in the Netherlands. We also visited Metropolis and FreePress Unlimited to understand the various works of Dutch organizations are continuously doing in different parts of the world. Taking a break from busy assignments, we sailed to Volendam to
2
experience the Netherlands and lifestyle of the Dutch beyond Amsterdam on August 8, 2013. The trip was the highlight for us who never had any sailing experiences. In 2014 and beyond, we are looking forward to expand the Beyond (Y)our World collaboration to focus on ASEAN countries and on Southeast Asia issues.
Below the experience in the Netherlands of one of the students involved in this program, Trecia Tan Shu Hui. Andrew Loo Hong Chuang, Associate Dean - International Relations, School of Communication, Taylor’s University Lakeside Campus, Subang Jaya.
Friendly Faces in a Foreign Land eight other fellow communication students from Taylor's University - was there for a purpose, which is to shine the light on local stories from an international perspective. We were fortunate to be able to participate in this journalistic programme made possible by a Dutch NGO called Lokaalmondiaal, in partnership with University of Amsterdam. One of the things I was grateful about was that I was be able to use the "I'm a journalism student” excuse to chat up the locals without making them think that I was a crazy person. You would be amazed to find how quickly people open up to you when you show interest in what they have to say. I've encountered a difficulty when I couldn't get permission to take photos of a classroom in a local high school. I was covering a story on the education in the Netherlands and thought that a photo of a teacher teaching in class would look perfect next to my piece, but I understood where the headmaster came from when he politely rejected my request stating privacy concerns. A group of students from the high school found out about my predicament and told me that I could take photos of them studying in a group if I wanted to. That offer touched me as I never expected such kind gestures, especially towards someone they've just met, and a foreigner at that! This was just one of the many pleasant interactions I've had with the Dutch people, and I've talked to plenty - from teachers, to street performers, to concert-goers, to parents, and even to the old man sitting alone at Vondelpark. Some conversations were struck up because of the piece I was writing, while others were out of my genuine curiosity. One thing is for sure though, Amsterdam has taken a piece of my heart with it, and it is all thanks to the friendly locals I am grateful to have chanced upon.
When I started to ponder what made my 2-week trip to Amsterdam in June unforgettable, a string of memories flashed through my mind. The first breath I took the moment I stepped out of Schiphol Airport made visible by the cold weather (I still can't believe they call that summer over there!); The addiction to stroopwafels I picked up during my short stay there
(imagine the strange look I got from the lady behind the check-out counter when I bought 10 packets of it); The distinctive aftertaste left by the candy that the Dutch loves so much when I had my first taste of licorice (and made me wonder if this is how non-Malaysians feel about durian). Although all these memories stirred up many emotions in me, what left me with the biggest impression were not all those, but it was the people I've met along the way in my mission to uncover stories in this foreign place. This was not a vacation nor was it just merely a cross cultural learning experience for students. I - along with
Trecia Tan Shu Hui, Selangor
˜˜˜
Duurzame palmolie, belangrijk voor Maleisië en Nederland Wanneer je tijdens de landing op het vliegveld KLIA bij Kuala Lumpur het geluk hebt uit het vliegtuigraampje te kunnen kijken, zie je zover de horizon reikt grote oliepalm-plantages. Niet verwonderlijk, want Maleisië behoort
samen met Indonesië tot de grootste palmolie producenten in de wereld. In 2012 werd er wereldwijd circa 50 miljoen ton palmolie geproduceerd waarvan ongeveer 85 procent door Maleisië en Indonesië. Nederland is de grootste
3
aantasting van waardevolle natuur, schending van landrechten van de lokale bevolking en overmatig gebruik van bestrijdingsmiddelen. Om dit te voorkomen hebben bedrijven in de palmolieketen (van producenten tot supermarkten), maatschappelijke organisaties (WWF, Oxfam Novib) en investeerders zich in 2003 verenigd in de Roundtable on Sustainable Palm Oil (RSPO). Gezamenlijk hebben zij criteria opgesteld voor duurzame palmolie-productie. Deze internationaal geaccepteerde criteria schrijven onder andere voor dat aangesloten producenten hun plantages niet uitbreiden ten koste van tropisch regenwoud en gebieden met hoge biodiversiteit. Ook zijn er criteria opgenomen voor het respecteren van de rechten van werknemers en de
importeur van palmolie in Europa. In 2012 importeerde Nederland 2,7 mln. ton ofwel circa 50% van de totale Europese import. In Nederland vindt veel van de raffinage van palmolie plaats, waarna het geleverd wordt aan vele afnemers in Nederland en geheel Europa. Het Productschap Margarine, Vetten en Oliën (MVO) zet zich ervoor in dat deze palmolie duurzaam wordt geproduceerd. Palmolie wordt gewonnen uit de vruchten van de oliepalm. Deze groeit in gebieden rond de evenaar. Oliepalmen worden zowel op grote plantages als op kleine familiebedrijven geteeld. Kleine boeren zijn verantwoordelijk voor ongeveer 30 tot 40 procent van de totale palmolieproductie. Oliepalmen zijn zeer efficiënte producenten van olie;
Oliepalmplantage en vruchten van de oliepalm (foto's MVO) lokale bevolking. De Nederlandse oliën- en vettensector heeft zich ingezet voor de totstandkoming van deze afspraken. Daarnaast is op initiatief van het MVO in 2010 de Task Force Duurzame Palmolie opgericht. Het is een samenwerkingsverband van alle in Nederland gevestigde bedrijven die palmolie verwerken. Het doel is om uiterlijk eind 2015 alle palmolie die in Nederland wordt verwerkt in voedingsmiddelen en voeder toepassingen duurzaam in te kopen. Sinds de oprichting hebben alle partners hard gewerkt aan het verduurzamen van de palmolieketen. In 2012 werd 41% van het totale volume palmolie dat werd verwerkt in Nederland duurzaam ingekocht. In Nederland liggen we dus op schema. In navolging van Nederland zijn er soortgelijke initiatieven genomen in België, Engeland, Frankrijk en Duitsland. MVO zal zich de komende jaren in het belang van zowel Nederland als Maleisië blijven inzetten voor een duurzame palmolie productie.
één hectare oliepalm levert gemiddeld 3,7 ton olie per jaar op. Dat is de hoogste opbrengst per hectare van alle eetbare oliën (raap-/koolzaad 0,6 ton olie, zonnebloem 0,42 en soja 0,36). Wanneer oliepalmen 3 à 4 jaar oud zijn, worden de vruchten maandelijks geoogst. De palmpitten worden verwerkt tot palmpitolie en palmpitmeel (dat wordt gebruikt in veevoeder). De ruwe palmolie wordt vervolgens gezuiverd, ontkleurd en ontgeurd (raffineren). Daarna wordt de palmolie vaak gescheiden in verschillende fracties, de vloeibare fractie palmolëine en de vaste fractie palmstearine, die vervolgens ook weer verder kunnen worden bewerkt. Palmolie wordt verwerkt in meer dan de helft van de producten die te koop zijn in de supermarkt. Het zit o.a. in margarines, koekjes en snacks maar bijvoorbeeld ook in diervoeders, cosmetica, zeep, chemie en biodiesel. Daarmee is het de meest gebruikte plantaardige olie ter wereld. Door groei van wereldbevolking en welvaart stijgt de wereldwijde vraag naar palmolie en breidt het areaal oliepalm steeds verder uit. De verwachting is dat de palmolieproductie tot 2020 met ruim 25 procent zal stijgen. Grootschalige palmolieproductie kan echter negatieve gevolgen hebben in palmolie producerende landen, zoals
Frans Claassen (
[email protected]), directeur Productschap Margarine, Vetten en Oliën (MVO) www.mvo.nl / www.taskforceduurzamepalmolie.nl
˜˜˜
4
Historical Tombstones and Graves at St Paul's Hill Malacca (boekbespreking) Door Dennis De Witt. Nutmeg Publishing, Maleisië, 2013. ISBN 9789834351946. 64 p. De geschiedenis van de kerk op St. Paul's Hill gaat al terug tot de tijd dat - voorafgaand aan de Nederlanders - de Portugezen de scepter over Malakka zwaaiden. Enkele van de oudste grafstenen in de kerk zijn dan ook van Portugezen. Toen de Nederlanders zich in Malakka vestigden gebruikten zij vanzelfsprekend de kerk bovenop de heuvel voor hun eredienst. Later bouwden zij onderaan de heuvel een nieuwe kerk, deze 'Benedenkerk' (de huidige Christ Church) kwam in 1753 gereed. De religieuze functie werd van de Bovenkerk naar de Benedenkerk verplaatst en gaandeweg raakte de eerste in verval (tot de dakloze ruïne van nu).
Dit voorjaar verscheen er bij Nutmeg Publishing een handzaam boek over de graven die er te vinden zijn op St. Paul's Hill in Malakka. Auteur ervan is Dennis De Witt die al verschillende andere boeken over de geschiedenis van Malakka en over de geschiedenis van (afstammelingen van) Nederlanders in Maleisië op zijn naam heeft staan. Hij is coördinator van het Malaysian Dutch Descendants Project. In zijn nieuwe boek brengt hij de informatie bij elkaar die in het verleden verzameld is over de graven en grafstenen op St. Paul's Hill en voegt daar nieuwe informatie aan toe. Aangezien Malakka van 1641 tot 1825 in Nederlandse handen was, beschrijft het boek ook tal van graven van Nederlanders die in Malakka - dat in 1825 in Britse handen overGrafsteen van Reynier d'Dieu in ging - hun laatste de ruïne van St. Paulskerk (foto rustplaats vonden. Bert Lever). Op St. Paul's Hill zijn drie gebieden met graven. Allereerst is dat de ruïne van de St. Paulskerk op de top van de heuvel, daarnaast is er een aantal graven net buiten de kerk en een oude begraafplaats aan de voet van de heuvel. De graven buiten de kerk dateren van na 1825; de opschriften ervan zijn in het Engels, ook als het graven betreft van mensen met een Nederlandse familienaam.
Net als in Nederland, werden ook in de Bovenkerk mensen begraven. Enkele tientallen grafstenen - vrijwel zonder uitzondering met Nederlandstalige opschriften - herinneren er aan. Deze dateren bijna allemaal uit de 17 e eeuw, toen de kerk nog als zodanig in gebruik was. In 1932 heeft de Malacca Historical Society de (36) grafstenen van hun oorspronkelijke plaatsen op de vloer van de kerk weggehaald en tegen de wanden gezet. Dit heeft er in alle geval toe geleid, dat de stenen in goede conditie bewaard zijn gebleven met vaak nog zeer leesbare opschriften en familiewapens. Gelukkig zijn de oorspronkelijke locaties van de stenen in 1900 opgetekend door E.M. Merewether. Zowel de hedendaagse als de toenmalige locatie van de stenen is in het boek opgenomen. Ten opzichte van de beschrijving van Merewether missen er twee stenen in de kerk. De ene is van een majoor Ferrier, over de andere, die in Zuid-Afrika terecht gekomen is, gaat de bijdrage van Helena Liebenberg hieronder. Het boek is bedoeld als gids. Door het formaat en de ordening van de informatie per grafsteen is het als zodanig ook zeer bruikbaar. Een e-book-versie wordt spoedig verwacht en over een app voor smart phones wordt gesproken. Bert Lever, Bennekom
Maria van Riebeeck woon hulle in Leiden en verhuis in 1647 na Schiedam waar Johan Anthonisz van Riebeeck haar in 1648 ontmoet. Maria was aanvallig, goedgeaard en toon deursettingsvermoë. Jan en Maria trou in 1649 in die Grotekerk, Schiedam en woon in 1650 in Amsterdam. Met die hoofdoel om 'n verversingstasie aan die Kaap te vestig, vertrek Jan van Riebeeck, sy gesin en grotere geselskap in Desember 1651 uit Texel. Sy vertroueling en geliefde 'huijsvrouw' speel tydens hulle verblyf aan die
Een van die grafstene wat oorspronklik in die St. Paul's Kerk in Malakka was, naamlik dié van Maria de la Queillerie, vrou van Jan van Riebeeck wat die stigter van die eerste Nederlandse nedersetting aan die Kaap de Goede Hoop was, het in Suid-Afrika 'n rusplek gevind. Maria de la Queillerie (1629-1664) stam uit 'n Middeleeuse Pikardiese familie. Haar Hugenote-ouers was dominee Abrahamus Quevellerius en Maria du Bois. Die gesinslede was Frans en Nederlands magtig. Na haar vader se oorlye
5
Dirck Craey skilder Maria in 1650 in Amsterdam.
Maria de la Queillerie se grafsteen (l) langs dié van Jan van Riebeeck (fotograaf: Schalk Willem Liebenberg)
nie. Minder selfgenome erken hy dan dat hy hom eintlik skaam om soveel goeds van 'n Hugenoot te skryf. Jan van Riebeeck en sy gesin vertrek in Mei 1662 na Malakka. Ook hier is Maria uiters geliefd en gerespekteerd. Einde Oktober 1664 skenk sy geboorte aan hulle negende kind, maar die vroeggebore seuntjie leef slegs 'n uur. Maria, pas 35 jaar oud, doen pokke op en sterf 'n week daarna. Haar dood word betreur deur almal in die stad, waaronder die Sjinese, Portugese en More. Sestien draers neem haar kis berg-op na die (oorspronklike) Portugese St. Paulikerk. Amptenare en soldate stap voor die lykswa, met meer as 'n duisend verteenwoordigers van naburige volksgroepe agteraan die stoet. Stadsraadslede rou ses weke lank. Jan bestel haar grafsteen uit Sadrapatnam (Indië) en skryf self die grafskrif wat begin met die woorde:
Kaap 'n geweldige groot en ondersteunende rol. Sy is baie geliefd onder die mense. Maria tree dikwels tussenbeide om 'n saak te besleg en in twee gevalle (in 1656 en 1657) maak sy en ander vroue 'voorsprake' by die Raad en doen 'voorbidding' ter versagting van oormatige straf. Sy help ook met kindergeboortes. Maria onderrig en voed haar eie kinders asook twee dogters uit Jan se familie op, en onderrig Eva (Krotoa, die Khoi-dogtertjie) in die Kasteel. As eerste dame ontvang en onthaal sy besoekende skeepskapteins en amptenare, asook vreemdelinge. Die Franse biskop, Nicolas Etienne wat na die stranding van La Maréchale in 1660 tien maande aan die Kaap vertoef, skryf dat sy deur almal bemin word. Sy is onbevooroordeeld, selfbeheersd, goed bekend met die Heilige Skrif en nie styfhoofdig
'Wie in Rotterdam het licht, Leiden goede zeden gaf, Wiens trouwdag zag Schiedam, Ligt nu hier in het graf.' Na onderhandelinge deur Jacob de Villiers Roos (18691940) en Louis Péringuey (1855-1924) skenk die Straits Settlements-regering die grafsteen in 1916 aan die SuidAfrikaanse Museum, Kaapstad waar dit langs dié van Van Riebeeck geplaas word. Die grafsteen van Jan van Riebeeck berus oorspronklik in die Portugese Binnekerk in Batavia, waar hy op 18 Januarie 1677 oorlede is. Die kerk, asook Van Riebeeck se grafsteen, is egter in 1808 vernietig. In 1914 en 1933 het die Koninklijk Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen fragmente van die grafsteen gevind en dit aan die Suid-Afrikaanse Museum oorhandig, waarna die museum die steen rekonstrueer. In 1966 word beide grafstene ingebou in die muur van die binnehof van die Suid-Afrikaanse Kultuurhistoriese Museum, Kaapstad wat tans deel van die Iziko Museumkompleks vorm. Helena Liebenberg, Robertson, Wes-Kaap, Suid-Afrika
˜˜˜
Malaysia’s 2013 Haze Blitzkrieg The 2013 Haze in Malaysia, Singapore, and Indonesia began on June 19, 2013 from the Indonesian Archipelagos, which has risen to hazardous levels a point in time and in some locations like in Singapore, Indonesia (Riau and Sumatra), and Malaysia (Johor, Malacca, Pahang, Negeri Sembilan, and Selangor). The affected zones within the Peninsula Malaysia have resulted in the closure of numerous schools and public offices by the Federal and the respective State Governments. The haze dilemma had happen on numerous occasions in the 1990s which became a regional event known such as the Southeast Asia Haze of
1997, 2005 and 2006. Therefore cause of the Haze occur by natural causes due to the dry spell or lighting strikes as nature’s prime igniter and the other is slash and burn by plantation corporations along with local farmers chosen method (the cheapest and easiest) of clearing land for farmland. The traditional method of clearing in Southeast Asia is burning unused land for farming, and therefore some habits die hard. The local farmers tend to be on a small scale of control, yet if the slash and burn does go out of control, there are no safe guards to prevent a total forests fire.
6
Due to the haze, many wore masks. Here students of Taylor's University (Malaysia) and Deakin University (Australia) in front of Central Market, Kuala Lumpur (photo Justin Wong). The rain forest surface is fill with peat (accumulation of partially dead vegetation) tend to be in a slow burn mode long after the main flames of the forest fire swept through an area of vegetation. The fire within the peat will continue to burn deep beneath the surface thus making it hard for detection by fire services that do not have the proper equipment such as infrared devices. Even when detection is achieved there is a huge amount of water needed to be transported into inhospitable terrain in order to extinguish the heat source beneath the forest surface. The Fire Services have to be extremely careful in every step they take because one wrong step would mean falling into a burning pit beneath the forest surface. If all of those obstacles are dealt with, who to say it will not repeat it-self over again in the near future.
to clear the skies of dust particles or reduce hazardous level in an effected zone to a safer level. The other is the action taken such as in 1997 Southeast Asian Haze by Malaysia was to assist Indonesia, known as Operation Haze. It was the biggest cross-border firefighting campaign conducted under the leadership of the 4th Prime Minister of Malaysia, Tun Dr. Mahathir bin Mohamad. After Operation Haze, the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) created an early warning system known as the Regional Haze Action Plan (RHAP) in 1998 to prevent forest fires and the resulting haze through improved management policies and enforcements. Finally, the best method, is investing in agricultural education on safe farming methods along with strong environmental law enforcements policies which needs to begin with the farmers and corporate owners.
There are methods in combatting the haze and one of them is the cloud seeding method to create precipitation in order
Simon Sundaraj-Keun, Consultant, Georgetown, Penang, Malaysia
˜˜˜
Recepten uit de Maleisisch-Euraziatische keuken (boekbespreking) Cooking without Borders: Defining Eurasian Cuisine Door Jeanne Pereira. JCSM HRC Global, Maleisië, 2013. ISBN 9789671174807. 160 p. Jeanne Pereira is een Maleisische vrouw met PortugeesEuraziatische wortels. Zij is zich bewust van haar Euraziatische wortels en zij houdt, zoals alle Maleisiërs, van lekker eten. Ook houdt Jeanne van koken en de combinatie van deze eigenschappen heeft geleid tot een kookboek met recepten uit de Euraziatische keuken, aangevuld met recepten uit de Maleise en Nyonya-keuken en een enkel Nederlands-Euraziatisch gerecht.
land, krijgt de titel van het boek, Cooking without Borders (koken zonder grenzen), bijzondere betekenis. Haar voorliefde voor eten en koken heeft Jeanne, zoals zij zelf zegt, gekregen door haar voorkeur voor specerijen. In haar hele familie was koken een geliefde bezigheid en het was dan ook heel gewoon dat zij zich daarop zou storten. Tegelijk is koken voor haar een deel van de Euraziatische cultuur en een creatief proces. In het boek staan niet alleen oude familierecepten. Op basis
In de context van Maleisië, een bij uitstek multi-etnisch
7
van de culinaire tradities van haar familie en haar cultuur, weet Jeanne ook eigen moderne recepten toe te voegen. Het laat zien dat de Euraziatische cultuur in Maleisië springlevend is. Cooking without Borders is een prachtig boek op koffietafelformaat geworden. Er staan veel foto's in, niet alleen van de gerechten, maar ook van Malakka. Verder zijn er oude familiefoto’s in opgenomen die de Euraziatische herkomst van de recepten nog eens moeten bevestigen. Helaas is dit rijkgeïllustreerde boek niet in Nederland te koop. Met behulp van het ISB-Nummer zal het wellicht via een goede boekhandel te verkrijgen zijn. Pim ten Hoorn, Den Haag
˜˜˜
In vogelvlucht uw voorzitter nooit heb kunnen studeren, diende ik op dertigjarige leeftijd een verzoek in om via de colloquium doctum procedure toegelaten te worden tot de examens van de Faculteit Elektrotechniek. Na geslaagd te zijn voor het toelatingsexamen begon ik naast mijn volledige dagtaak op 32 jarige leeftijd als werkstudent aan mijn studie; implicerend dat ik geen enkel college of instructie heb kunnen en mogen volgen en dat de voorbereiding tot het afleggen van de examens tijdens de nachtelijke uren geschiedde.
Uw voorzitter, Edu Frietman, was zeven jaar geleden nauw betrokken bij de oprichting van de Vereniging NederlandMaleisië. Geboren in Batavia (Ned. Indië) in 1940, was ik een speelbal van het oorlogsgeweld, heb ik met mijn moeder en grootouders in een Japans kamp gevangen gezeten en zag ik mijn vader, die aan de Birma-spoorlijn werkte, pas begin 1947 terug. Ontwricht door het toenemende geweld tijdens de 'bersiap' periode in Semarang en onwillig het 'Warga Negara'-schap aan te nemen deed mijn vader besluiten in 1953 met het gehele gezin naar Nederland te repatriëren.
In 1988 studeerde ik af als Elektrotechnisch Ingenieur en werd ik aangesteld om onderzoek te doen in de groep Computational Physics, met als centrale doelstelling het zoeken van oplossingen voor de zogeheten 'Von Neumann Bottleneck'. De optische uitvindingen, die ik tezamen met mijn promovendi en studenten ontwierp, trokken internationaal de aandacht en ik werd in 1994 uit een internationaal gezelschap van zeven wetenschappers gekozen en benoemd als Adjunct & Research professor aan de Calstate University in Californië. In 1995 promoveerde ik tot doctor in de Technische Wetenschappen.
Mijn studie aan de Willem de Zwijger H.B.S. te Rotterdam moest ik noodgedwongen in 1958 beëindigen en de enige uitweg die mij openstond was beroepsmilitair bij de Koninklijke Luchtmacht (KLU) worden. Na twee jaar werd ik ge-detacheerd bij de 'Guided Missiles Group' in Fort Bliss, Texas alwaar ik me bekwaamde in alle gebieden van de elektronica en in het programmeren van de toenmalige eerste generatie computers. In 1963 verliet ik de KLU, ging het bedrijfsleven in, gaf 's avonds les op het Haags Radio Instituut en belandde uiteindelijk op de elektronische R&D afdeling van de Faculteit Technische Natuurkunde aan de Technische Hogeschool Delft, waar ik specifieke niet op de markt verkrijgbare apparatuur ontwikkelde. Achtervolgd door een gevoel van onvermogen, omdat ik
Begin negentiger jaren werd ik door de Maleisische Minister van Wetenschap, Technologie & Milieu uitgenodigd om zomercursussen op het gebied van Optical Processing en Neural Networks te doceren aan de Universiti Teknologi Malaysia in Kuala Lumpur. Dat heb ik daarna vele jaren met plezier gedaan, met als uitvloeisel het opstarten van industriële projecten met Maleisische studenten. Rest mij nog te vertellen dat ik naast het begeleiden van promovendi en studenten, het verrichten van onderzoek en het publiceren van wetenschappelijke artikelen in Delft en
8
Californië een aanzienlijk deel van mijn tijd als gasthoogleraar heb doorgebracht aan de Universiteit Eindhoven; in Canada/ Montreal; China/ Harbin; Duitsland/Aken; Frankrijk/ Parijs; India/ Mumbai;
Italië/Napels; Maleisië/Kuala Lumpur & Johor Bahru; Tsjechië/Praag; Singapore en Taiwan. Edward Frietman, Den Haag
˜˜˜
Van het bestuur ˜ Op 27 mei organiseerde de VNM in samenwerking met de Tong Tong Fair een lezing door Prof. Dr Menno Schilthuizen van Naturalis Biodiversity Center in Leiden. Onder de titel 'Met Naturalis op expeditie naar de hoogste berg van Borneo' vertelde Schilthuizen voor een omvangrijk en geïnteresseerd gehoor over een grote internationale expeditie op Maleisisch Borneo. Doel was het onderzoeken van de evolutie van dieren en planten op Mount Kinabalu, met 4100 meter de hoogste berg van Zuidoost Azië. Na afloop van de lezing was er een geanimeerde ontvangst met hapjes en drankjes voor leden en andere genodigden. Ruim dertig leden van de VNM maakten van deze mogelijkheid gebruik.
˜ Op 10 september vond in Rumah Malaysia, de residentie van de Maleisische ambassadeur in Nederland Dato' Dr Fauziah Mohamad Taib, een viering plaats ter gelegenheid van de National Day of Malaysia. Tijdens die bijeenkomst overhandigde auteur en bestuurslid van de VNM Bert Lever een exemplaar van zijn door de vereniging uitgegeven dichtbundel Selamat datang. Maleisische gedichten aan de ambassadeur. (Zie voor een beschrijving van de dichtbundel desgewenst de website van de vereniging: www.nederland-maleisie.nl/selamatdat ang.html.)
˜ Op 15 oktober vergaderde het bestuur. Geconstateerd werd dat de ALV van de vereniging de laatste jaren naar (te) ver achterin het jaar (november) geschoven was geraakt. Besloten werd daar verandering in aan te brengen en die weer naar het voorjaar te halen. Twee ALV's tamelijk kort na elkaar leek niet voor de hand te liggen. Daarom werd besloten de behandeling van de jaarstukken over 2012 te combineren met die van 2013 tijdens de ALV van 2014. Tevens werd besloten de activiteiten van de vereniging aan een min-of-meer - er moet altijd ruimte zijn voor interessante extra's - vast schema te binden met in januari de nieuwjaarsreceptie, in april de ALV gevolgd door een lezing, mei/juni een bijdrage aan de Tong Tong Fair en in november een lezing. De VNM-Nieuwsbrief zal twee maal per jaar verschijnen. Hierin zullen de bijeenkomsten aangekondigd worden. Daarnaast zullen separate mailings verzorgd worden om de activiteiten extra en voorzien van meer details onder de aandacht van de leden te brengen.
˜ Op vrijdag 7 juni had Bert Lever een gesprek met Andrew Loo Hong Chuang, Associate Dean van de School of Communication van de Taylor’s University in Subang Jaya. Hieruit is de afspraak voortgekomen dat de VNM een rol zal gaan spelen bij bezoeken van studenten journalistiek van deze opleiding. Eén van de studentes die dit voorjaar naar Nederland kwam schreef over haar ervaringen een stukje voor deze VNM-Nieuwsbrief. ˜ Onlangs is Mr. Harry Molenaar benoemd tot Nederlands ambassadeur in Maleisië. Hij is de opvolger van Paul Bekkers, die tot ambassadeur in Warschau benoemd werd. Harry Molenaar was eerder onder meer consul-generaal in Zuid-Afrika en ambassadeur in Georgië, Zambia en Irak. Maleisië is zijn laatste post voordat hij met pensioen gaat. Op 14 augustus, kort voor zijn vertrek naar Kuala Lumpur, maakte ondergetekende kennis met hem en informeerde hem over de activiteiten van de vereniging en over contacten die onderhouden worden met Maleisië. Inmiddels maakte op 14 oktober in Kuala Lumpur, ook Dennis De Witt van het Malaysian Dutch Descendants Project - een van onze counterpart-organisaties - kennis met hem. Bij die gelegenheid overhandigde hij hem een exemplaar van zijn boek History of the Dutch in Malaysia.
˜ Op zaterdag 18 januari 2014 zal om 16.30 uur de nieuwjaarsreceptie gehouden worden in restaurant De Poentjak, Kneuterdijk 16, Den Haag. Na afloop zal de mogelijkheid bestaan om er de maaltijd te gebruiken. ˜ De ALV zal gehouden worden op zaterdag 12 april om
9
16.00 uur op een nog nader te bepalen plaats in Den Haag. Na de ledenvergadering zal Pim ten Hoorn spreken over zijn onderzoek naar de hedendaagse situatie van de (Dutch) Eurasians in Maleisië. Na afloop zal opnieuw de mogelijkheid bestaan een maaltijd te gebruiken.
˜ De Tong Tong Fair 2014 zal gehouden worden van 29 mei t/m 9 juni. De datum van de VNM-bijdrage aan het programma moet nog worden vastgesteld. Pim ten Hoorn, secretaris VNM, Den Haag
˜˜˜
Vereniging Nederland-Maleisië / Netherlands-Malaysia Association Adres: postbus 95581, 2509 CN Den Haag (NL) Tel: +31(0)70-3839550, mob: +31(0)6-23344851 E-mail:
[email protected] Website: www.nederland-maleisie.nl Contributie 2013 en 2014: i 35,- p.p. (bij betaling voor 1 april i 30,-) of i 45,- met partner (voor 1 april i 40,-);
het studentenlidmaatschap bedraagt i 17,50 (voor 1 april i 15,-). U kunt lid worden door het betreffende bedrag over te maken op banknummer NL78INGB0001298416 t.n.v. Vereniging Nederland-Maleisië, Den Haag o.v.v. 'contributie 2013' resp. 'contributie 2014'.
10
