Verslag bezoek India, schooltjes Jaipur 26 oktober tot 8 november ’10
In deze periode hebben we met Prahlad 4 schooltjes bezocht per scooter-riksja. Het eerste schooltje onder een viaduct: De riksja stopte bij een troosteloze plaats: afval, puin, troep, hier en daar wat mensen armzalig gekleed, lopend met of zonder baby of ergens liggend. Deze groep mensen is vanuit een dorpje, waar de discriminatie groot is, naar de stad getrokken hopend op een beter leven.
Wij baanden ons een weg door deze ‘woonplaats’ waar ook een watertank stond die door het project was geplaatst. Een stukje verderop zagen we een groep kinderen zitten (ongeveer 45, van ± 2 tot 12 jaar ) op een kleed. Zij kregen onderwijs van 2 vrouwen. Het leek een kleine oase tussen het puin.
Er werd met een Hindoe-gebed begonnen, waarna het alfabet zowel in het Hindi als in het Engels werd aangeleerd. De kinderen kregen leesles in het Hindi via ons aap-noot-mies systeem van vroeger. Ze moesten alles hardop nazeggen in koor. Er werd geteld en geschreven zowel op leitjes, als in schriften. Na afloop van de lessen kregen de kinderen een maaltijd. Alle maaltijden voor ieder schooltje worden 5 dagen per week door een vrouw uit één van de slums bereid. Zij wordt hiervoor door het project betaald. Door een vaste medewerker van het project wordt het eten per motor gedistribueerd op een vastgesteld tijdstip.
Dit waren een paar gouden uurtjes van de dag, want na de lessen wordt er gebedeld om verder in het levensonderhoud te voorzien. Meestal bedelen de moeders ook en de vaders poetsen schoenen in de stad.
Het tweede schooltje in een Moslim-sloppenwijk. Er waren 2 ruimtes, te vergelijken met schuurtjes van 3x3 m, 1 voor de jongens en 1 voor de meisjes. Het zijn ‘woningen’ van mensen die voor 2 uur per dag verhuurd worden aan het schooltjesproject.
Er waren per ‘lokaaltje’ ongeveer 20 leerlingen en 1 onderwijzeres. Meestal zijn er meer kinderen, maar door de seizoenswisseling, van zomer naar winter, waren er veel zieken. Voor ons werd opgetreden door 2 meisjes en een jongen. Ze zongen een liedje met gebaren, wat erg leuk was. Ook hier werd gelezen, gerekend en geschreven. Bovendien krijgen ze naast het Hindi en Engels, les in Urdu, een belangrijke Moslim-taal.
Na afloop werd ook hier een maaltijd uitgedeeld.
Het derde schooltje bevindt zich in een park. De leerlingen zijn kasteloze straatkinderen. 2 uur per dag krijgen ze les zoals boven beschreven. Als het park gesloten is, wordt er een plekje gezocht op straat naast het park.
Voor en na schooltijd, verzamelen de kinderen plastic om te verkopen of werken ze in teashops, waar ze uitgebuit worden. Toen wij kwamen hadden ze gerekend en waren er verhalen verteld. Ze waren zeer trots op datgene wat ze die dag op papier hadden gezet. Ook hier wilden een paar kinderen een liedje opzeggen waar ze gebaren bij maakten en wij konden niet achterblijven. De maaltijd werd na afloop uitgedeeld in papieren bakjes.
Het vierde en laatst bezochte schooltje is gelegen in een andere sloppenwijk. In deze wijk is een ‘schooltje’ gebouwd om les te geven. Het gebouwtje 4x4 m, wordt geventileerd via het dak. Hieronder is isolatiemateriaal aangebracht tegen de warmte. Er waren ongeveer 40 kinderen van ongeveer 2 tot 16 jaar.
In een hoekje werd naailes gegeven aan een paar vrouwen door één van de onderwijskrachten. Er waren 2 naaimachines aanwezig.
De kinderen kregen ook een maaltijd en hadden een bordje bij zich of gingen dit halen.
In alle ‘schooltjes’ is een grote kist aanwezig, waar schoolmateriaal wordt opgeslagen. Zo nu en dan wordt er op zaterdag een ‘uitje’ georganiseerd naar bijv. een dierentuin of een kinderfilm etc. Voor ieder kind is dit een feest en zeker voor de Moslim-meisjes omdat zij de wijk nooit uit mogen. Wij hebben veel respect voor Prahlad, de directeur van dit project en voor de onderwijskrachten, die via onderwijs, aandacht, liefde en voedsel voor de kinderen, perspectief bieden voor een betere toekomst.
Joke van der Spek
