Vernieuwing van het missionaire kinderwerk (Keigave Dagen) Waarom vernieuwing? De Keigave Dagen wordt in de huidige vorm reeds vele jaren uitgevoerd. Mede daardoor is het tijd voor een goede evaluatie van de afgelopen jaren. De evaluatie is uitgevoerd vanuit de commissie jeugdwerk en de stuurgroep Keigave Dagen en daarna besproken met de kerkenraad. We mogen terugkijken op prachtige jaren met mooie dagen. Dankzij de vele vrijwilligers is dat ook elk jaar gelukt. Ook dit jaar was het weer een geweldig feest, met een grote groep medewerkers hebben wij 200 kinderen mogen vertellen over het goede nieuws van de Heere Jezus. Dagen vol plezier, ontspanning en ook van Gods liefde. We zijn dankbaar dat dit mogelijk was, dat er zoveel mensen meegedaan en geholpen hebben. Ondanks deze positieve ervaringen, zijn we ons toch gaandeweg wat kritische vragen gaan stellen. We namen de doelen van de Keigave Dagen onder de loep en ook het jeugdbeleidsplan. Al pratende kwamen er veel vragen en ideeën los met betrekking tot het missionair jeugdwerk in de gemeente en kwamen we tot de conclusie dat de Keigave Dagen in de huidige vorm niet voldoende het doel dienen dat voor ogen staat. Het hoofddoel is namelijk: buitenkerkelijk kinderen (en hun ouders) bereiken en hen vertellen over het geloof, over Jezus. Hen vertellen over Gods liefde. Kijkend vanuit dat doel zien we een aantal zaken die aangepakt moeten worden: –
–
–
–
De Keigave Dagen trekken wel buitenkerkelijke kinderen, maar dat zijn er zeer weinig. Ondanks veel inspanningen rond PR en in onze ogen laagdrempeligheid lukt het niet om veel buitenkerkelijke kinderen te bereiken. Tegelijk zijn we natuurlijk zeer dankbaar voor de kinderen en ouders die WEL zijn gekomen, we hopen en bidden dat het zaad wat bij hen gezaaid is mag opkomen en mag gaan groeien! Het werven van medewerkers gaat met het jaar moeizamer. Het is nu zo dat er mensen groepsleider zijn die niet of nauwelijks in de kerk komen, of die actief zijn in andere kerken. Ook voor de andere taken hebben we absoluut niet genoeg aan de vrijwilligers uit onze eigen gemeente. Dit kan natuurlijk prachtig zijn (ook dit kan een evangeliserende werking hebben), maar strookt niet met de nieuwe plannen rond het vrijwilligersbeleid van de gemeente. Mensen uit de gemeente geven regelmatig aan, dat ze aan deze dagen al een aantal jaar hun bijdrage hebben geleverd en dat het nu tijd is voor anderen… alleen op den duur zijn de “anderen” op. De Keigave Dagen worden al jaren (te?) professioneel neergezet en kosten veel geld. We zijn van mening dat dit geld op een andere/betere manier ingezet kan worden om het hoofddoel te bereiken. De Keigave Dagen zijn er een keer per jaar, verder zijn we als kerk voor deze kinderen praktisch het hele jaar buiten beeld. Uitzondering hierop vormde de kerstwandeling, waar overigens veel buitenkerkelijk kinderen en hun ouders aan meededen. In het jeugdbeleidsplan wordt er gesproken over meerdere activiteiten het jaar door, een soort herkenbaarheid, een doorgaande lijn.
Deze punten gaven voor ons de aanzet om na te denken over de vraag: Hoe kan ons missionaire kinderwerk – hoe kunnen de Keigave Dagen – meer beantwoorden aan de doelstelling. We zien momenteel twee belangrijke punten waarop we verandering nodig vinden.
Welke kant willen we op? We zetten in op twee belangrijke veranderingen: 1. Meerdere momenten: Van één evenement per jaar, naar een aantal evenementen verspreid over het jaar. Bijvoorbeeld 4 x per jaar een grote activiteit voor buitenkerkelijke kinderen en kinderen van de gemeente op een zaterdag, met evt. daaraan gekoppeld een welkomstdienst. 2. Twee sporen: Inzet om een tweesporenbeleid te ontwikkelen: naast de grote uitnodigende evenementen (zoals tot nu toe de Keigave Dagen en de Kerstwandeling) willen we op kleine schaal beginnen aansluiting te zoeken bij wat er in het dorp leeft en gebeurt, betrokken zijn bij activiteiten, relaties opbouwen en dichtbij dienstbaar zijn. Kortweg: een spoor Uitnodigend (“Kom en zie”) en een spoor Uitgaand (“Zoek de vrede” / “Ga dan heen”)
1) Meerdere momenten Allereerst iets over het eerste spoor, het Uitnodigende. “Kom en zie” zegt Filippus, als hij Natanaël uitnodigt om mee te gaan om Jezus te ontmoeten. (Joh. 1:47) De Keigave Dagen zijn een mogelijkheid om kinderen en ouders uit te nodigen mee te komen om iets te zien en te proeven van wie God is en hoe goed het is om Jezus te volgen. Het is een evenement voor het héle dorp (net zoals de Kerstwandeling), dus voor de kinderen uit de gemeente én de kinderen en gezinnen die niet bij de kerk betrokken zijn. Bij zo een Uitnodigend evenement is vooraf duidelijk dat er Bijbelverhalen verteld worden, dat er christelijke liederen gezongen worden, dat er gebeden wordt. Ouders weten waar ze ‘ja’ op zeggen als ze hun kinderen hierheen laten gaan. Wij willen bewegen ván één evenement per jaar (de Keigave Dagen) náár meerdere evenementen per jaar. Dat is de richting die het jeugdwerkbeleidsplan wijst. Zo’n beweging naar meerdere activiteiten per jaar vergroot de zichtbaarheid en de continuïteit in het contact met buitenkerkelijke kinderen en gezinnen. Dit is belangrijk om twee redenen: 1. Uit onderzoek blijkt dat relaties en vertrouwdheid met mensen eraan bijdragen dat het evangelie eerder landt. Daarom spreekt er meer voor om een aantal evenementen per jaar te organiseren, dan één evenement, waarna we de rest van het jaar weer buiten beeld zijn. 2. Daarnaast is ook gebleken dat kinderen die in hun kinderjaren positieve ervaringen met het geloof hebben opgedaan, op latere leeftijd veel gemakkelijker de stap zetten om christen te worden. ‘Jong geleerd, is oud gedaan’ geldt ook hier. Als kerk op een dorp waar een groot aantal kinderen van huis uit weinig meer meekrijgt van het geloof, ligt hier voor de kerk een kans om kinderen iets van het geloof te laten ervaren – iets wat misschien later een fundament blijkt waarop voortgebouwd kan worden.
2) Twee sporen Naast het uitnodigende spoor zetten we ook in op een Uitgaand spoor. “zoek de vrede” Jer. 29: / “ga dan heen” Mt 28 René van Loon, predikant Hervormde wijkgemeente De Samaritaan in Rotterdam, vertelt in zijn boek Kerk voor de buurt, over het belang van een tweesporenbeleid. We zien dat in de Bijbel dat de Here Jezus op verschillende manieren de mensen om Zich heen diende. Hij verkondigde de boodschap van Gods liefde en genade. Maar anderzijds hielp Hij mensen in heel praktische dingen. Dat werkt ds. Van Loon vervolgens verder uit: “Het gaat dus om twee sporen: (1) algemene dienstbaarheid, ongeacht afkomst, geloof of levensvisie, en (2) hulp bij geloofsvragen. (…) Juist om transparant en geloofwaardig te zijn voor de buurt, moet je als kerk die twee sporen wel uit elkaar houden. Je moet altijd voorkomen dat mensen het gevoel krijgen dat hun iets wordt opgedrongen. ‘Ze doen net of ze je gewoon willen helpen, maar stiekem willen ze je bekeren.’ (…) Als je de sporen helder uit elkaar houdt, wil dat nog niet zeggen dat ze niets met elkaar te maken hebben. Je kunt ze zien als de rails waarop een trein rijdt: als ze allebei aanwezig zijn, rijdt de trein evenwichtig. Valt een van de twee weg, dat staat de trein stil. De rails raken elkaar niet, maar zijn samen de juiste basis om voor de trein de weg te banen. Samen geven de twee sporen uiting aan die éne liefde van God. Daarom is het niet verwonderlijk dat die sporen alles met elkaar te maken hebben. In de praktijk zijn er verbindingen omdat mensen zelf, in volle vrijheid, de verbinding leggen.” René van Loon, Kerk voor de buurt (2011), p. 30-31. Het lijkt ons essentieel om parallel aan de Uitnodigende evenementen, waarop we kinderen en gezinnen vertellen en meenemen in wat wij als christenen geloven, zelf ook Uit te gaan en bewust, als christen, deel te nemen aan het leven in het dorp. De IZB werkt met deze tweede lijn onder het motto: “Dagelijks dichtbij dienen”. Daarover staat in het IZB Jaarverslag van 2014: “In de afgelopen jaren heeft de IZB op drie locaties in het land geëxperimenteerd met een missionair-diaconale aanpak, die is bekend geworden onder de naam 3D, dagelijks dichtbij delen (of: dienen). Getuigen van het evangelie vraagt meer dan mensen ‘bij ons uitnodigen en het hen vertellen’ of ‘naar hen toegaan en het hen aanzeggen’. In het missionaire werk gaat het om relaties, waarin het dagelijks leven met anderen wordt gedeeld. We beseffen daarbij dat we niet beter zijn dan de mensen met wie we het evangelie willen delen. Ook wij hebben de bekering dagelijks nodig, daarom worden we aangespoord om te zoeken naar ‘samen de weg achter Jezus aan gaan’. We zijn bescheidener geworden en tegelijkertijd minder beschroomd. Missionair-diaconaal werk in de 3D-projecten kenmerkt zich door een dienende houding, in het dagelijks leven, dichtbij huis. De projecten beogen op deze manier ook een positieve bijdrage te leveren aan de sociale cohesie in de buurt. Eind 2014 is een begin gemaakt met de evaluatie van de 3D-pilots. Een uitvoerige presentatie van de werkwijze en de opgedane ervaringen verschijnt in 2015.” Binnen dit tweede spoor kunnen we als kerk zelf een bijdrage leveren aan het welzijn van het dorp, door in overleg met bewoners kinder- en buurtwerk te organiseren, maar we zullen evenzeer (of
eigenlijk: vooral!) betrokken zijn bij wat er al gebeurt in het dorp, daarbij aansluiten en zo ‘meedoen’, ons inbrengen en relaties opbouwen met gezinnen, kinderen en ‘partners’ in het dorp. Veel gemeenteleden zijn op de een of andere manier al actief in hun omgeving, door de natuurlijke netwerken waarin ze functioneren. Het doel is niet om gemeenteleden daar uit los te weken, maar juist het christen-zijn binnen die netwerken te stimuleren en samen actief op zoek te gaan naar de ‘vrede voor de stad’, zoals Jeremia (29:7) zegt – vrij vertaald: ‘Het goede voor de kinderen en gezinnen in het dorp.’ Hierin gaat het niet om vaste formules: het is een vloeibare vorm van gewoon aanwezig zijn, je christen-zijn op natuurlijke wijze een plek in je dagelijks leven geven en positief betrokken zijn op de omgeving, waarin relaties en authenticiteit erg belangrijk zijn. Op de volgende bladzijde een plaatje ter illustratie: naast het kerkelijk jeugdwerk (in groen) de twee missionaire sporen (in blauw) met jaarlijks meerdere (Keigave) missionaire evenementen en een spoor van ‘gewoon’ betrokken en dienstbaar zijn bij de omgeving en bij wat er in het dorp gebeurt voor kinderen en gezinnen (geel). De rode pijlen laten zien dat de verschillende sporen met elkaar in verbinding staan en dat bij de activiteiten kinderen vanuit de gemeente én kinderen vanuit het dorp welkom zijn.
Kerkelijk jeugdwerk 4-12 jaar
Missionair kinderwerk Twee sporen Eerste spoor
Tweede spoor
Uitnodigend
Uitgaand
Kinderdienst
Kinderdienst KGD Kerst
Kinderdienst
KGD Clubs
Voorjaar
Clubs
Clubs KGD Zomer
KGD Herfst
