Zondag 20 maart, Balk Vandaag over een week ga ik er weer even tussen uit, ben er ook hoog nodig weer aan toe om alle onzin hier weer even achter me te laten.. De reis gaat deze keer met Emirates (1ex) via Dubai naar Fujairah om een weekje te relaxen aan de golf van Oman. Het oorspronkelijke plan was om met een auto Oman ook nog een beetje te verkennen. Maar waarschijnlijk is dat minder verstandig in verband met de toestanden in havenstad Sohar op ongeveer 100 km van onze verblijfsplaats in Fujairah. Ik wordt net als “Bea” en het ministerie van buitenlandse zaken overigens nog niet heel erg zenuwachtig van wat er daar allemaal aan de hand is. Sommige familie leden denken daar toch wel wat anders over en ontraden me om te gaan! Volgens lokale connectie Bilal, die de * * * * * hotels weer heel erg prettig heeft geregeld is er niks aan de hand, gewoon business as usual. Reisgenoot Frits is op 16 maart al via Dubai naar Jakarta en Bandung gereisd. Op 27 maart ontmoeten we elkaar op het vliegveld in Dubai om daarna 10 dagen samen op te trekken. De eerste anderhalve dag verblijven we in de gekte van Dubai om daarna verder te reizen naar Fujairah. We hebben al een poging (SMS) gedaan om weer in contact te komen met taxi chauffeur Mohammed, zou wel speciaal zijn als we ook dit jaar weer met hem op pad konden gaan. Deze keer vooraf kaartjes voor de “toren van Babel” (burj Khalifa) gereserveerd, op 28 maart om 17:00 uur gaan we de hoogte in. Kijk hier http://www.burjkhalifa.ae maar eens, dat weet je wat ik bedoel. Nu maar hopen dat het deze keer ook echt lukt! Normaal gesproken deze keer wel internet verbinding bij de hand en misschien eindelijk dan toch nog de rust en tijd om de “ notulen” van Suriname te vertalen naar een reisverslag. Eerst nog een weekje werken, wordt daarna vervolgd. Groeten Henk
Maandag (morgen) 28 maart, Dubai Vanmorgen om 8:00 uur weer waker geworden na 6 uurtjes slapen in onze super de luxe kamer. De boel is hier mooi opgeknapt sinds ons laatste bezoek hier iets meer dan een jaar geleden. Ben nu alleen een beetje stijf van het vliegen en op het randje van een airco verkoudheid. Gelukkig niks wat een dosis zonnestralen vandaag niet op kon lossen. Gistermorgen om 11:45 door de Schiphol taxi opgehaald, om 13:00 uur file vrij op Schiphol afgeleverd. Het was ook al weer anderhalve maand geleden dat ik hier was, de hoogste tijd voor een reisje. Onderweg naar Schiphol al geSMSt met reisgenoot Frits, hij vliegt al vanuit Jakarta richting Dubai, verwachte aankomst een uur eerder dan mijn vlucht. Helaas is mijn vlucht een half uurtje vertraagd, maar daar staat tegenover dat ik een gratis upgrade krijg naar een stoel bij de nooduitgang, prettige geregeld wel. Kort na 16:00 uur gaan we de lucht in op het beeldscherm voor mijn neus beelden van de camera die in de neus van het vliegtuig zit. Wel geinig om te volgen, wel verassend dat het bepaald niet in een rechte lijn over de baan gaat…. Echt een prima maatschappij die Emirates, ieder zijn eigen groot formaat touchscreen met uitgebreid entertainement. Goed van eten en drinken en ik kan bijna languit liggen. Eigenlijk wat aan de korte kant zo’n vlucht van goed 6 uren…. Mijn nieuwe favoriete luchtvaartmaatschappij is Emirates! Een paar minuten na middernacht de landing in Dubai ook op het beeldscherm meegemaakt. De landingsbaan komt wel heel snel dichterbij en ook een paar mooi slingerbewegingen bij het landen, dat hoort blijkbaar zo? Trapje afgedaald en we staan buiten op het vliegveld, graadje of 20 is hier nog, best aangenaam. Naast ons staat een airbus 380, het nieuwste en grootste passagiers vliegtuig op dit moment, indrukwekkend groot. Het is met de bus een kwartiertje rijden naar de terminal, maar daarna deze keer niet meer een heel eind lopen. Paspoort controle vlot gepasseerd en de koffer direct van caroussel 10 gepakt.
Frits wacht me al op in de buurt van de ATM machine na de douane, hij is anderhalf uur geleden hier al aangekomen. Taxi ritje van een kwartier naar het hotel, waar we vorig jaar de laatste nacht hebben gelogeerd, we herkennen het nog wel. Nog een half uurtje bijgepraat en reiservaringen uitgewisseld, om 2:00 geloven we het wel, tijd om een paar uurtjes te gaan slapen. Het is nu 11:00 uur lokale tijd, 2 uurtjes voorsprong op Nederland, eigenaardig, dat was vorig jaar toch echt 4 uren verschil? Het ontbijt buffet genoten, hier en daar een babbeltje gemaakt en met hulp van de conciërge, taxichauffeur Mohammed aan de lijn gehad, hij brengt ons morgen naar Fujairah. De conciërge was overigens toen we hier aankwamen ook al aan werk, hij zit nu dan al minimaal op 11 gewerkte uren in zijn dienst.. Buiten is het nog wat heiig maar aangenaam van temperatuur, rond de middag gaan we richting strand en omgeving burj AlArab. Vlak bij het hotel is een metro station, eigenlijk moeten we daar deze keer ook wel even een rondje mee rijden. We zijn er naar toe gelopen om de boel te verkennen, niet verkeerd, je kunt er een rondje stad mee rijden en bij het hotel weer uit stappen. Aan het einde van middag moeten we ons melden bij de andere burj Khalifa, dan gaan we daar de hoogte in. Volgens het kaartje in het metro station kunnen we daar ook wel naar toe lopen? Nou ja, we zien het wel wat de dag ons verder brengt. Groeten Henk
Maandag (avond) 28 maart 2011, Dubai Aan het einde van de morgen ons met een taxi richting de beach bij de burj AlArab laten transporteren.
Het waait stevig en het zonnetje blijft wat op de achtergrond, niet verkeerd om de eerste dag een beetje te kunnen acclimatiseren. Zou wel mooi zijn als het zicht wat beter wordt voordat we vanmiddag om 17:00 omhoog gaan in de “toren van Babel”. Na een tijdje standvermaak onze favoriete Soek (markt) op 20 minuten lopen van het strand maar eens met een bezoekje vereerd. Altijd weer leuk al die snuisterijen en toch wel heel andere smaak dan wij gewoon vinden. Ik moet me altijd bedwingen om niet van alles te kopen. Helaas ik kon de verleiding niet weerstaan om mijn garderobe een beetje uit te breiden, moet kunnen toch? Ons eerste terrasje gescoord, prima salade en prijzig biertje met 11 euro voor een halve liter. Halverwege de middag het hotel opgezocht om ons bewijs van betaling op te halen. Niet helemaal handig voor wat betreft hoe het wegennet hier in elkaar steekt, lees extra taxi kosten. Na aankomst bij de toren het ticket office al snel gevonden en ingeruild voor echte kaartje, over een half uurtje gaan we de hoogte in. Eerst de airport style security gepasseerd, het gaat er gemoedelijk aan toe. Kleine wandeling, paar roltrappen en we gaan de lift in. Het licht in de lift gaat uit en op de wand word van alles geprojecteerd. Je hebt geen referentie punt voor de snelheid waarmee de lift omhoog gaat, maar je voelt de 10 meter per seconde gedurende 55 seconden wel aan de druk op je oren. Op de 125e verdieping mogen we het uitzicht aanschouwen, indrukwekkend hoog en de moeite waard om een keer te bekijken. Jammer dat het zicht niet optimaal is, het schijnt dat je op een heldere dag wel 95 km ver kunt kijken. Het is helemaal een indrukwekkend prestige object deze toren, maar wat voor doel het nu eigenlijk dient? Het is wat ons betreft echt een moderne versie van de toren van Babel. Na een uurtje hebben we het wel gezien nog een hapje gegeten in de Dubai mal naast de toren. Onze voorraad Dirhams nog even aangevuld, geeft toch wel weer vlot uit dat spul.
Buiten staat iedereen omhoog te kijken naar de toren, blijkt dat wat Frits vanmorgen in de krant las echt waar te zijn. Een of andere maffe Engelsman beklimt de toren aan de buitenkant. Hij is echt al bijna op de helft blijkt als we zijn rode trui en witte helm gevonden hebben. Gekkenwerk als je het mij vraagt. Morgen om 10:00 staat onze taxi voor, moeten we toch wel wat eerder gaan ontbijten dan vandaag. Meneer Plantinga zijn lampje gaat al regelmatig een tijdje uit, gek hé dat je dan s’nachts niet kunt slapen, aangeleerd gedrag die nachtbrakerij van hem. Zal zo nog eens een poging wagen om wat foto’s en dit verhaal online te krijgen. Groeten Henk
Dinsdag 29 maart 2011, Fujairah Zo rond half tien zijn we uitgecheckt en klaar voor vertrek richting Fujairah, taxi driver Mohammed staat ons al op te wachten. Wonderlijk dat we nu weer met hem op gaan, eerst even bijpraten natuurlijk, hij weet nog precies wie we zijn. Zijn situatie is nog gelijk aan vorig jaar, net weer terug van 2 maandjes bij zijn gezin in Pakistan. Nu eerst weer een jaartje werken en zijn geld naar huis sturen. Zijn droom en plan is om over niet al te lange tijd een eigen auto te kopen en voor eigen rekening te gaan rijden in plaats van voor het taxi bedrijf. Ik vraag me af of dat een haalbare zaak is, maar kan het me wel voorstellen. Als je 7 dagen per week 12 uren per dag moet werken en dan nog maar af moet wachten wanneer je een keer naar huis mag, niet echt ideaal. Hij is dan ook niet bepaald gek op Dubai verzekerd hij ons. Verder zijn we het er samen al snel over eens dat zijn voormalige leerling ene M .Schumacher het maar snel weer met pensioen kan gaan… Frits leest intussen in de uit Dubai mee gebrachte krant dat die gekke Engelsman gister om middernacht de top van de burj Khalifa (langs de
buitenkant!) heeft bereikt. Dat is dan 828 meter klimmen in 6 uren tijd, bijzonder! Onderweg wel wat herkenning van de rit van vorig jaar, mooi die woestijn als je de stad uit bent. Als snel zie we de bergen op de achtergrond, wilde kamelen met één bult (zijn dromedarissen toch?) aan beide zijden van de weg, prachtig. Als we de bergen in rijden toch maar even gestopt bij de Afghaanse tapijten verkoper. Erg mooi spul die zijden vloerkleden, als je ze vanuit een andere hoek bekijkt zien ze er ineens heel anders uit. Deze keer heb ik vooraf thuis even gemeten wat de juiste maat is als ik zo’n kleed me naar huis wil nemen. Keuze genoeg in de juiste maat, nu nog even onderhandelen over de prijs. De vraagprijs was uiteraard astronomisch, maar dezelfde formule als op Bali gaat hier ook op. Minder dan de helft van de vraagprijs bieden en dan uiteindelijk ongeveer 60% van de vraagprijs betalen. Moet je eerst wel dreigen om de hele zaak af te blazen. Aan de tevreden blik van de verkoper te zien verdient hij er nu nog steeds wel voldoende geld aan. Geen idee of ik nu voor een scherpe prijs heb gekocht, het is een prachtig vloerkleed en een mooie souvenir voor thuis, dat is het belangrijkste. Het wordt nog even vakkundig ingepakt in een vuilniszak, gewicht ongeveer 3 kilo. Tarief voor het inpakken 50 Dirham, dacht het niet! Maar omdat het toch ook wel weer sneu is voor de knaap die anders waarschijnlijk niet al te veel geld verdient toch nog maar wat betaald. Nu zijn we wel klaar om rechtstreeks naar het resort te rijden, maar dan blijkt dat Mohammed wel weet waar het stadje Fujairah ligt, maar geen idee heeft waar het Rotana beach resort is te vinden. Met hulp van een andere taxi chauffeur, zij helpen elkaar altijd. Dat zonder de auto te stoppen en voor ons niet te volgen in het Pakistaans of Arabisch. Komen we via de toeristische route om 13:00 bij het resort aan. Kost wel een paar centjes meer dan vooraf begroot, maar goed dan hebben we de omgeving direct ook gezien. Nog wat contact gegevens uitgewisseld met Mohammed, je weet nooit of we hem nog een keer nodig hebben.
Onze gastheer Bilal is vrijdagavond pas weer in Fujairah hebben we gister van hem vernomen, hij is nu in Libanon. Hij heeft alles prettig voor ons geregeld, er wordt ons discreet medegedeeld dat we een gratis upgrade naar een beach front room kunnen krijgen als we dat op prijs stellen. Geweldig handig om een vriend te hebben op de juiste plaats met de juiste invloed ☺. Wij hebben daar natuurlijk helemaal geen probleem mee, we offeren ons graag op om van al die gratis extra weelde te genieten. Moeten we alleen wel een uurtje geduld hebben omdat de kamer nog niet klaar is voor gebruik. Even een rondje gelopen om te kijken wat en wie we nog herkennen, meest nieuwe personeelsleden, maar verder heel herkenbaar. Half uurtje in de lobby gewacht, konden we een gezinstafereeltje aanschouwen, één witte jurk (de man), 4 zwarte jurken (vrouwen, zusters, moeder en dochters..), een hele schare kinderen, 2 aziatische kindermeisjes. Bijzonder om een tijdje gade te slaan. Ze vertrekken in 2 grote SUV’s met chauffeur waarschijnlijk. De kamer is helemaal top, schuifdeur open, paar meter lopen en je staat in de branding. De hoogste tijd voor een paar uurtjes bruinbakken. Het weer is hier door zee en bergen echt anders dan in Dubai. Het water voor de deur is de golf van Oman, stukje verderop kom je in Arabische zee en daarna in de Indische oceaan. Het is echt dramatisch vervelend om hier te zijn, hoe moeten we het hier volhouden de komende 8 dagen!? Jammer genoeg voor Frits is hij snotverkouden en niet bepaald fit. Als hij aan het einde van de middag een siesta doet kan ik mooi de omgeving van het resort eens verkennen. Links afgeslagen bij de poort, richting bewoonde wereld gewandeld. Naast ons buur resort is een bouwplaats waar het werk zo te zien al een tijd stil ligt, oorzaak de recessie? Via het strand teruggelopen, de Bengaalse vissers halen hier hun vangst binnen. Er staat een hele verzameling van die aftandse pickup truckjes waar de vangst uiteindelijk in beland. Wel fotogeniek met het avondlicht.
Hun collega vissers aan de andere kant van de oceaan (Bali) zouden stinkend jaloers zijn op de vangst van de vissers hier als ze wisten dat ze hier elke dag 99% meer vis vangen dan dat zij dat daar doen. Frits leeft gelukkig nog, in het winkeltje in de lobby nog iets van aspirine gekocht voor de patiënt. Onze opties voor dinner verkend, vorig jaar aten we steeds bij Bilal en Lana. Toch minder gezellig zo, nou ja over een paar dagen halen we de schade hopelijk wel weer in. Frits is nu zijn verkoudheid aan het weg zweten in de sauna, hoop voor hem dat het helpt en vooral dat hij mij niet aansteekt. Morgen investeren we in 24 uren internet verbinding, dat past wel in het onthaast programma dat we hier gaan volgen. Groeten Henk
Woensdag 30 maart 2011, Fujairah Het slapen wilde afgelopen nacht niet echt lukken, of ik de oorzaak nu bij mijzelf, bij mijn hoestende en proestende kamergenoot of in het geluid van de branding dat we in de kamer ook kunnen horen moet zoeken, daar ben ik nog niet helemaal uit? Ik moet nog even in het juiste vakantieritme komen geloof ik! Helaas pindakaas wel een “snittertje” van Frits zijn verkoudheid overgenomen, nou ja een goeie Fries is altijd een beetje verkouden heb ik gehoord.. Tijdens het ontbijt onze mede gasten eens geobserveerd, het zijn naar schatting voor de helft Russen, een kwart Scandinaviers en verder een enkele Duitser, Nederlander en een paar Arabische gasten. De eerste en de laatste soort zijn in bepaalde opzichten wel zo’n beetje elkaars tegenovergestelde. De Arabische vrouwen zijn vaak (toeval?) afhankelijk van de lengte van de baard van de man in zwaardere gradaties gesluierd.
Vooral de jonge Russische dames kopen hun kleren zo te zien liefst een maatje te klein, zodat de vrouwelijke vormen lekker uitpuilen. Weinig baardgroei trouwens bij de Russische heren, vaak wel flinke horeca spoilers, lees dikke buiken. Op het strand vergelijkbaar gedrag, de Arabische dames gaan daar met zoveel mogelijk vrouwelijkheid bedekt of helemaal niet te water. De Russische dames poseren graag in niet al te veel verhullende badkleding voor een zelf meegebrachte fotograaf. Nog een opmerkelijk iets, de Russen laden voordat ze beginnen met eten hun tafel helemaal vol met zoveel mogelijk eten, waar ze dan vervolgens nog geen eens de helft van op kunnen eten. Vandaag een lekker lui dagje, de 2 ligstoelen vlak bij onze kamer in beslag genomen en daar zo’n beetje de hele dag liggen zonnen, dutten en lezen, echt afzien hoor. Halverwege de middag masseur Mansur, die we de vorig jaar ook hebben ontmoet even gesproken. Ik ben wat gewicht kwijt volgens hem, kijk dat is nu weer goed voor mijn ego. Het zijn meer spieren en minder vet, ik weeg namelijk nagenoeg hetzelfde als vorig jaar. Bij gebrek aan vaste masseur (thuis) Rini mag hij me deze week wel een keer masseren dan. Netwerker Frits heeft intussen van één van zijn nieuwe vrienden onder personeelsleden vernomen dat het plan was dat wij als VIP’s in de net nog iets luxere kamer boven ons gehuisvest zouden worden. Schijnt zelfs in één of andere personeelsmemo te hebben gestaan dat wij hier op bezoek komen. We mogen Bilal vrijdag wel extra bedanken. Niet dat we nu niet tevreden zijn hoor, de schuifdeur open en we kunnen zo naar buiten lopen, dat is ook niet onaardig toch? Intussen zijn we omringd door Arabische buren met een hele schare kinderen, we vragen ons af in welke bedden die allemaal moeten slapen. Hun kamers zijn niet groter dan die van ons. Aan het einde van de middag de poort uit gelopen en rechts afgeslagen, direct weer iemand die zich als taxi chauffeur aanbied. Verder vergelijkbaar met gister, ook aan deze kant van het resort een bouwplaats met geen actie.
Aan het einde van de te belopen route, bergachtig terrein waar berg geiten of schapen zich snel uit de voeten maken als ik te dichtbij kom. Bijbelse omgeving hier tenminste zoals ik me dat voorstel dan, wel jammer van alle zwerfvuil wat je hier tegen komt. Op het strand een paar lokale bewoners die op het strand kamperen en zich vermaken met hun gemotoriseerde speeltjes. Als dank voor het aangenaam verpozen laten ze dan alle rotzooi achter zoals je op één van de foto’s kunt zien. Het is maar goed dat hier niet zoveel mensen wonen, met zo’n mentaliteit zou het water en strand al snel net zo vuil zijn als op Bali. Morgen is mijn zelf opgelegde week sport rust voorbij. In het sporthok hier staat meest nieuwe apparatuur heb ik gister al gezien, ga ik morgen maar eens uit proberen. Groeten Henk
Donderdag 31 maart 2011, Fujairah Het is vandaag “the day after”, gister was de halve finale van het WK Cricket tussen India en Pakistan. Geschatte aantal kijkers meer dan een miljard. Alleen in India wonen natuurlijk ook al meer dan een miljard mensen, maar het zijn er best veel en het leeft enorm in dit deel van de wereld. India heeft overigens gewonnen na een wedstrijd van bijna 8 uren. Wat de spelregels zijn heb totaal geen idee van, Frits beweert dat hij het wel snapt. De kids van de buren waren gisteravond tot een uur of 11 nog behoorlijk hyper, gelukkig zijn ze sóchtends heel erg rustig. Tot het 2e helft van de morgen hebben we ze niet gehoord of gezien. Na het ontbijt de engelse versie van een lokale krant meegenomen, is een stuk intelligenter leesvoer dan pak em beet bijvoorbeeld de telegraaf, toch staan er ook heel bijzondere zaken in zoals:
-
-
-
-
de gebedstijden (6x per dag) voor 4 verschillende plaatsen hier in de omgeving, beetje vergelijkbaar met de hoogwaterstanden (eb en vloed) die bij ons vroeger in de krant stonden Dubai is heel veilig voor toeristen, één van de 4 als belangrijk genoemde redenen is het op invoer van varkensvlees houdende producten en porno, het verband tussen de beide en de relatie met veiligheid is…. een man is in hoger beroep gegaan tegen de straf hem opgelegd wegens mishandeling van zijn vrouw, om geloofsreden heeft hij nu vrijspraak gekregen! In Qatar is maar 6% van de beroepsbevolking autochtoon, de andere 94% zijn ingehuurde krachten, waarvan het grootste deel niet al te veel verdiend, het leid tot gekke situaties de rijkdom van het zwarte goud!
Het zonnetje gloeit er vandaag goed op los, het strand is echt veel te heet om zonder schoeisel op te kunnen lopen. In het water vandaag de nodige kleine kwallen en op het strand kleine beetjes zwart spul (teer?) waarvan je zwarte vlekken onder je voeten krijgt. Ik ben nog zo onnozel om buiten het met boeien afgezette deel te gaan zwemmen, wat me op een fluitconcert en een verzameling verontwaardigde gebaren van de lifeguard komt te staan. Een reservering gemaakt voor in de Spa morgenmiddag, dan gaan we ons laten pamperen en masseren door Mansur en zijn collega. Aan het einde van de middag het luie zweet er even uitgewerkt in sporthok en sauna, misschien helpt het tegen de verkoudheid. In de sauna een gesprek geprobeerd te voeren met een Rus die echt geen woord over de grens praat. Hij bleef stug veel tekst houden in het Russisch en ik heb het in alle talen die ik ken geprobeerd. Maar helaas het enigste wat we aan elkaar duidelijk konden maken is dat ik uit Holland kom en dat Gaszprom gas levert aan Nederland. Gelukkig konden we beide de humor er wel van in zien. Vandaag het internationale buffet geprobeerd voor het diner, lekker voer in (te) grote hoeveelheden. Nu zoals elke avond even lekker laptoppen, ik heb vandaag trouwens geen enkele foto gemaakt, dat gebeurt ook niet vaak.
We hebben besloten om het internetten te beperken tot 2 uurtjes per 2 dagen zonde van de tijd en het geld, dat doen we thuis wel weer. Zo houd ik in ieder geval tijd over eens te werken aan het verslag van de Suriname trip, dat is best nog wel even een uidaging bijna 2 maanden na dato.
(Pieter, je kunt via de website mee lezen als je wilt?) Frits kreeg net een telefoontje vanuit de lobby, iemand uit Dubai die hij via Facebook kent heeft gezien dat Frits in Fujairah is. Wonderlijk verhaal, ben benieuwd wat hij straks te vertellen heeft. Groeten Henk
Vrijdag 1 april 2011, Fujairah Frits heeft met behulp van de deskmedewerker in de lobby zijn Facebook kennis voor het eerst in levende lijve ontmoet. Het betrof een traditioneel gekleed heerschap die aan de bar bij het strand aan een waterpijp zat te lurken. Hij woont op ongeveer een kwartier rijden van het resort in Diba. Hij had op Frits zijn facebook pagina gezien dat Frits in het Rotana resort verbleef en is hier gewoon op de gok naar toe gekomen. Volgens Frits is hij een vriend van een vriend welke regelmatig de foto’s bekijkt die Frits op facebook post.. Het schijnt dat hij een groot jacht bezit waarop hij ons wel een dagje mee wil nemen om te gaan zeevissen, niet verkeerd toch? Moeten we alleen nog even kijken wanneer, vandaag hadden we gereserveerd in de Spa en morgen is Bilal er ook? Op vrijdag en zaterdag is het hier weekend, maar eens kijken of het daar buiten ook past voor Frits zijn connectie. In ieder geval is het hier vandaag wel lekker druk op het strand en bij het boathouse waar je allerlei varend spul kunt huren en wilde ritjes achter een speedboot kunt boeken.
Ook bij de buren van le Meridian veel actie, 3 boten tegelijk voor een duiktrip. Dat is dan 6 x 250 = 1.500 pk Suzuki buitenboordmoter op een rijtje, best heftig. Vandaag ook extra veel “boerkini’s” die te water gaan om te zwemmen, blijft een eigenaardig iets. Frits maakte gister per ongeluk een foto van zo’n dame te water die toevallig net enthousiast reageerde op een geintje dat iemand anders met haar uithaalde. Dat was toch echt niet de bedoeling, of de mister de foto wel per direct even wilde deleten. Om 15:30 uur ons gemeld bij de Spa, elk gewapend met ons eigen gedienstige bediende doorlopen we de behandeling. Eerst even in het Turkse stoombad, goed voor het Indonesische verkoudheidsvirus hoop ik, douchen, dan in de ijsgrot en klaar zijn we voor de massage. Alles bij elkaar zijn we ruim 2 uren onder pannen, kost een paar centjes, maar zeker niet verkeerd. We mogen direct wel bij boeken voor morgen. Dat gaat wel iets te snel, misschien volgende week nog wel eens een keer. Tijdens ons verblijf in de sauna heeft Bilal een sms gestuurd dat hij en Lana, ook op het resort aan zijn gekomen. Hij wacht op ons bij het zwembad, alleen dat was ergens rond de klok van 4 uur en nu is het al bijna 6 uur. In onze kamer vers fruit en Oosterse zoetigheid, de VIP gasten worden extra verwend als Bilal weer in de buurt is. Per sms afgesproken dat we elkaar om 20:00 uur ontmoeten in appartement 205. We gaan zo die kant op, ben benieuwd hoe het met hen gaat. Intussen nog wat SMS verkeer over de APK van mijn Bella Machina, alles onder controle, zo te lezen. Ze kan er weer een jaartje tegen, goed om te weten. Bilal om 20:15 uur ontmoet in de lobby, Lana wacht in het appartement. Gezellig weerzien met een aardig stel, ze zijn samen nog zwanger ook. Bilal is tegenwoordig op huizenjacht in Libanon, hij heeft o.a. een lap grond gekocht in de Beekah vallei waar hij in de toekomst een huis wil bouwen.
Lana zit midden in haar examens voor haar rechten studie, nog een paar jaar door gaan en dan kan zij eerst advocaat en dan rechter worden, slimme tante wel. Als het haar lukt gaan ze in Libanon wonen, Bilal wordt dan huisman geloof ik ☺. Zal wel op een kindermeisje in dienst nemen uitdraaien vermoed ik Ik mag weer eens uitgebreid uitleggen waarom ik nu nog steeds niet getrouwd ben. Dat is vooral voor Lana, vanuit haar Libanese cultuur totaal onbegrijpelijk. We worden weer bedolven onder de gastvrijheid, je moet vooral wel door eten en drinken, anders zijn ze beledigd. Het was al mooi laat voor we weer op huis aan zijn gegaan, morgen ontmoeten we elkaar wel weer. groeten Henk
Zaterdag 2 april 2011, Fujairah Vanmorgen tijdens het ontbijt een nieuw scrabbelwoord bedacht “buffetvezamelrussen”. We zaten deze keer precies naast een stel van die verzamelaars, een rare gewoonte en zonde om zoveel eten weg te gooien. Verder vandaag weinig spannends beleefd vandaag, we zitten al helemaal in het ritme. Frits vertrekt dagelijks om 6 uur voor de zonsopgang foto’s. Dan kan ik lekker nog een uurtje slapen. Ga zo wel een paar mooie foto’s van hem lenen om op te laden naar de website. Heb zelf gister weer bijna geen foto’s gemaakt, ik ben vooral lui en niet fit door de verkoudheid. Halverwege de dag vliegen er ineens straaljagers boven het water, is nu dan ook een nofly zone boven Oman ingesteld…. Volgens Bilal is het “not recomended” om naar Oman te reizen, de situatie daar is een smeulend vuurtje, je weet nooit waneer het weer oplaait.
Maar er is daar toch wel een heel erg mooie plaats die hij ons eventueel wel even wil laten zien ergens de komende dagen. Volgens Bilal zijn we op onze toeristische route naar het resort al een stukje door Oman gereden, ons niet opgevallen. Het resort ligt namelijk veel dichter bij Dibah dan bij Fujairah, nou ja het zal wel. Het plan was om Bilal en Lana aan het einde van de middag weer te ontmoeten, maar zij zijn vertraagd bij een ziekenhuis afspraak in Dubai, morgen herkansing. Frits weet aan het einde van de middag in de sauna nog uit de Gazprom rus (die daar dagelijks komt) te krijgen dat hij een tractor bestuurder is. Blijft humor met die kerel, we komen hem dagelijks wel een paar keer tegen en telkens praat hij ons dan de oren van het hoofd terwijl we er geen idee van hebben waar het over gaat. Gister bestond ons dinner uit allerlei lekkernijen, de hoogste tijd om vandaag maar weer eens een echte maaltijd te nuttigen in het restaurant op het strand. Met onze volle magen waren we nog luier dan overdag en zijn dan ook vroeg gaan slapen. Erg vermoeiend hoor zo’n strand vakantie ☺. Groeten Henk
Zondag 3 april 2011, Fujairah De straaljagers die gister over kwamen vliegen maakten volgens de krant deel uit van een actie van de UAE special forces en de US fifth fleet. Ze hebben een door Somalische piraten gekaapt schip, in de golf van Oman heroverd op de piraten. Zo hebben we toch nog wat actie meegemaakt! S’ochtends een loopje over het strand, paar uurtje bakken in de zon, even zwemmen, van een hoog “same (good) shit different day” gehalte.
Om 16:00 lekker even zweten in sporthok en sauna en om 19:30 uur worden we verwacht bij Billal en Lana. Zij waren gisteravond pas laat weer terug op het resort, door hun arts doorgestuurd naar het Amerikaanse ziekenhuis voor een eerste echo van de baby, Wij mogen het printje dat ze mee hebben gekregen ook even bewonderen. Wonderijk compleet en herkenbaar al zo’n miniatuur mensje van 12 weken jong. We gaan vandaag voor de volledig homemade Libanese maaltijd, de meeste ingrediënten hebben ze meegenomen van hun verblijf in Libanon. Worstjes gemaakt door Lana haar vader, olijfolie gemaakt door Bilal zijn moeder. Kijk maar eens op de foto’s wat er allemaal op tafel staat. Het was een heftig maal, wat we zelfs met een extra eter in de vorm van een collega van Bilal lang niet allemaal op konden eten. Valt best aan te wennen die uitbundig Libanese keuken en dito gastvrijheid. Na het eten natuurlijk nog koffie of thee, met allerhande lekkernijen. We worden beide nog getrakteerd op een fles drank die Bilal heeft gekregen, hij drinkt zelf helemaal niet. Ik kan nu aan de Russische wodka, ziet er interessant uit dat spul, vuurwater.. Tot mooi laat zitten praten, de zaken gaan hier goed, het resort blijkt de komende maanden meest volledig bezet, niet slecht met 250 kamers. De kamer waar wij in zitten blijkt normaal te gaan voor meer dan het dubbele tarief dan wat wij betalen. Zijn baas weet vast niet wat wij betalen…. Op die 250 kamers 350 personeels leden, samengesteld uit 33 verschillende nationaliteiten. Hoe je zoiets onder controle houd, lijkt me een hele uitdaging voor wat betreft de organisatie? Nu we het toch weer eens over getallen hebben ook in de UAE een extreme verhouding tussen allochtonen en autotochtonen. Van de 8,6 miljoen inwoners zijn maar 11% geboren Emirati, de andere 89% is ingehuurde arbeid.
Echt een leuke omgeving hier voor meneer Wilders, ik zou wel eens willen weten hoe hij om zou gaan met deze verhoudingen. Als wij Nederlanders net zo
stinkend rijk waren als de Emirati zou hij helemaal geen probleem hebben met een dergelijke verhouding schat ik zo in…. Zulk soort eigenaardige getallen vind je in meer landen in het midden oosten, volgens Bilal wonen er bijvoorbeeld meer Libanezen buiten Libanon dan in Libanon. Oorzaak al die oorlogen en bijbehorend geweld de laatste decennia. Woensdag kunnen we aan het einde van de middag met hem meerijden naar Dubai wordt ons meedegedeeld, wel zo gezellig en het scheelt weer een taxiritje. Afgesproken dat we voor vertrek nog een keer met zijn vieren in het restaurant gaan eten. Het zal in ieder geval de laatste keer zijn dat wel elkaar hier ontmoeten het plan is namelijk om voor de geboorte van de baby naar Dubai te verhuizen. Voor dat we weer thuis waren op de kamer nog een lauw extra koud biertje gedronken, heerlijk dat Libanese eten, maar je krijgt er wel een enorme bier dorst van. Groeten Henk
Maandag 4 april 2011, Fujairah Vanmorgen na het ontbijt(cabaret)buffet, het was weer humor. We zaten deze keer naast een stel dat de meegebrachte tas vol met eten propte… Voor het eerst zonder preventief te smeren de zon opgezocht. Gevolg, de contouren van mijn zonnebril staan nu mooi in mijn serieus bruine gezicht gebakken. Gelukkig nog 2 volle dagen de kans om egaal bruin te worden. Loopje gemaakt over het strand, deze x keer de camera ook weer eens bij de hand gehouden, foto mogelijkheden genoeg op zo’n strand. Krantje lezen op het strand, weer een opmerkelijk bericht vandaag. De regering in Saoedië Arabië geeft elke inwoner een belastingvoordeel van $ 10.000 om de rust in het land te bewaren en opstanden zoals in de buurlanden te voorkomen…
Ergens halverwege de middag komt Bilal langs voor een praatje en om te checken of de heren VIP’s het nog wel goed voor elkaar hebben. Uurtje later staat er weer een schaal met vers fruit, flesje wijn, lekkere hapjes. Het wordt bijna genant zoveel gastvrijheid. Verder heeft meneer maar vast een late check uit geregeld voor de dag van vertrek. Kunnen we ons dan ook de hele dag nog laten verwennen. Na 16:00 uur trekt de lucht dicht, schijnt dat er vliegvelden hier in de buurt gesloten zijn in verband met een zandstorm. Hier gelukkig geen zandstorm, maar we hebben geen zin meer om op het strand te liggen. Frits doet een rondje sauna en ik geniet op ons terras van de wijn. Normaal raak je dat spul niet aan mij kwijt. Zo nu en dan moet je toch eens wat proberen in je leven, smaakt eigenlijk niet verkeerd. De resort (perzische) kat komt nog even buurten, een mager scharminkel waar de dochter van de buren doodsbang voor is. Reservering voor 4 personen gemaakt bij Waves, kunnen we eindelijk eens iets terug doen voor al die gastvrijheid. Ik kon het niet laten om de naam van de baas even te noemen bij degene die de reservering registreerde. Ik zag de beste man zijn gezicht verstrakken en hem nadenken wat hij hier nu weer mee aan moest. Toch wel opmerkelijk met welk personeelslid je hier ook praat, allemaal weten ze precies wie Bilal is.. Onder het genot van nog een glaasje fijn Frits tekst en uitleg laten geven over hoe en waar hij Bilal heeft leren kennen en wat meer achtergrond informatie gekregen over Bilal. Ze hebben elkaar ruim 10 jaar geleden in Beiroet leren kennen, Bilal had een baantje in een hotel en Frits was daar namens de CHN aan het pionieren met een opleiding. Met wat hulp en overtuiging van Frits is Bilal de opleiding gaan volgen, met als resultaat dat hij nu HR director is bij Rotana. De jaren daarna hebben ze regelmatig met elkaar opgetrokken en zijn ze bij elkaar thuis over de vloer geweest. Bilal zijn familie (Hezbolah) woont in de Beekah vallei, zijn vader was het opperhoofd van de politie, gepensioneerd op zijn 50e! Zijn oom Ali was hoofd van de secret service en nu generaal in het leger.
Schijnt dat de halve bevolking van Beekah vallei weet wie Frits is. Nog een sterk verhaal, tijdens één van zijn laatste bezoeken was er weer eens sprake van onrust en geweld in de omgeving. Gevolg controle punten langs de wegen waar iedereen wordt ondervraagd. Frits die in een taxi zat op de terug weg van een weekendje Beekah vallei naar Beiroet realiseert zich ineens dat hij zijn paspoort in Beiroet heeft laten liggen…. De taxi chauffeur werd binnenste buiten gekeerd, wonderlijk genoeg deden ze net alsof Frits helemaal niet aanwezig was. Erg handig als je de juiste mensen kent in zo’n omgeving! Om 20:00 zijn we in het restaurant op het strand, om de beurt komen kok, manager en alle anderen die Bilal te vriend willen houden zich melden aan onze tafel. We hebben besteld van de kaart, maar krijgen spontaan allerlei voor en tussendoor gerechten. Later verteld meneer dat hij de manager van het restaurant vooraf wel in heeft gefluisterd wie er vanavond kwamen eten. Het smaakte allemaal weer prima en we hebben er een gezellige avond van gemaakt. De rekening is deze keer toch echt voor ons, wel een opmerking in het Arabisch van Bilal richting ober die de rekening op mag stellen. Heeft die boef opdracht gegeven om maar 30% van de prijs volgens de kaart in rekening te brengen. Wat moe je nu met zo’n kerel, daar kun je niet tegen op boksen en hoe krijgt hij het voor elkaar om iedereen te laten doen wat hij wil. Morgen avond zijn we weer uitgenodigd om bij Bilal en Lana op bezoek te komen. Alweer een dag voorbij, wat gaat de tijd toch snel. Groeten Henk
Dinsdag 5 en woensdag 6 april 2011, Fujairah Een paar keer met de ogen knipperen en de laatste 2 dagen hier zijn al bijna weer voorbij. Morgen vlieg ik weer terug naar Amsterdam, kan niet zeggen dat ik daar al heel veel zin in heb. Frits bijft nog een paar dagen bij vrienden in Dubai voordat hij naar huis reist. Gister was het de hele dag wat heiig, maar voor het gevoel juist warmer dan met een stralende zon. Wel een beetje verraderlijk, je denkt dat je dan wel meer en langer in de zon kunt, maar je verbrand dan net zo goed als onder een stralend zonnetje. De dag doorgebracht in het gebruikelijk ontspannen ritme. Dat is het nadeel van de hele vakantie op dezelfde plaats blijven, het is allemaal wel vrij voorspelbaar. Aan de andere kant kom ik dan wel echt lekker even tot rust. Aan het einde van de middag met een Emrati in de sauna gezeten, volgens hem zijn dit de best maanden van het jaar voor een bezoek aan de UAE. Nu kun je echt genieten van het strand en het weer, zowel overdag als s’avonds. Binnenkort gaat de temperatuur hier naar 50+ overdag en krap aan 40 s’nachts. Dan kun je volgens hem niks meer doen. Veel energie drankjes drinken en je rustig houden is dan het advies. Toch is het resort hier dan gewoon open, er zijn blijkbaar wel mensen die dat wel aangenaam vinden? Om 20:30 uur onze opwachting gemaakt bij onze gastheer en gastvrouw thuis om ons weer eens lekker te laten vetmesten. Libanese pannenkoek pizza’s in verschillende smaken stonden deze keer op het menu. Best lekker, maar weer voor een heel weeshuis zoveel. Deze keer voor het eerst de kaneel in de thee ook geproefd, schijnbaar gaat de verkoudheid nu eindelijk echt over. Vandaag mogen we tot het einde van de middag van de kamer gebruik maken, normaal is een late check out tot 14:00 uur. Gelukkig beschikken wij over de juiste connecties om dat wat te rekken.
Het plan is om rond de klok van 17:00 uur met zijn vieren richting Dubai te reizen. We maken er dan waarschijnlijk nog wel een gezellige avond van alhoewel ik morgen om 6:00 uur al wel uit het hotel moet vertrekken voor de thuisreis. We zien het wel wat het wordt, straks eerst maar eens een online checkin regelen en daarna nog zolang mogelijk genieten van het zon en strand. Ik kan mijn boek nog net zo’n beetje uitlezen en heb al mijn Suriname notulen bijna verwerkt tot reisverslag, alles onder controle eigenlijk wel. Groeten Henk
Donderdag 7 april 2011, Balk Gistermiddag rond 16:00 uur uitgecheckt en afgerekend, onze bagage op laten halen door onze lakeien en in afwachting van de komst van Bilal een complemantery cappuccino genoten in de lobby. Om 17:00 uur staan Bilal en Lana klaar voor vertrek op de parkeerplaats. Al onze bagage in de KIA Sorento gewerkt en we zijn klaar voor vertrek naar Dubai. We rijden nu de kortste route, dat wil zeggen direct de bergen in eerst niet richting het stadje Fujairah. Deze kant zijn we nog niet op geweest tijdens ons verblijf. Meer actie hier dan tijdens ons vorige bezoek, op loop afstand van het resort intussen ook al bebouwing. Wel een mooi gezicht die bergen in combinatie met de laag staande zon. Nog een fotostop gemaakt met bergen op de achtergrond. Verschil in benadering is dan dat wij dan denken aan foto’s van de bergen zonder auto’s, hekwerken en andere storende objecten en dat zij dan denken aan foto’s van elkaar maken. Na iets van 45 minuten rijden gaat het landschap over in een woestijn, het is er flink stoffig, zelfs in de auto niet erg prettig. De weg waar we op rijden is een soort van sluiproute voor het zware verkeer, staat niet op de kaart volgens Bilal. Vooral s’nachts is het er redelijk gevaarlijk met overstekende kamelen. Die staan zo hoog op de poten dat je ze letterlijk de poten onder het lijf vandaan rijd. Waarna ze via de motorkap in de auto belanden, niet er prettig en veilig.
Hier en daar toch ook nog wel een beetje groen, waar dan meest ook mensen wonen. Ik zou er niet aan moeten denken om hier te wonen. Ook bij één van deze stoffige oases een fotostop gemaakt. Er wordt hier zelfs van alles verbouwd met dank aan het water dat uit de grond wordt gepompt. Dat hebben zie hier goed voor elkaar met een irrigatie systeem. Ik had verwacht dat we op flinke afstand van Dubai de toren al wel zouden kunnen zien, maar helaas daar is het zicht door alle stoffigheid veel te beperkt voor. Schijnt door de dauw s’ochtends om deze tijd van het jaar vaak ook mistig te zijn, verassend mist in de woestijn. De verkeersveiligheid is hier met al die uit Azië afkomstige coureurs nou ook niet echt geweldig te noemen. Verkeerstechnisch rijden we gelukkig de goede kant op, vanuit Dubai richting Sharjah een enorme file. In de morgen is dat uiteraard net anders om, schijnt dat het file leed snel in omvang toe neemt. De overheid bouwt daarom aan nieuwe (mega) nederzettingen tussen Sharjah en Dubai om de verkeersstroom in te dammen. Was misschien wel slimmer geweest om de metro vanuit Dubai door te laten lopen tot aan Sharjah. Om 19:00 uur zijn we bij Towers Rotana, ook hier heeft meneer Bilal zo zijn invloeden, het inchecken verloopt ineens een stuk vlotter als hij zich er mee bemoeit. Om 20:00 uur met zijn vieren richting Seafood buffet, niet verkeerd onder het genot van zoveel Grolsch als dat ik op kan… Bij de receptie wordt nog even een kleinigheidje dat Bilal had vergeten op het resort afgeleverd door een driver. Wel grappig om aan te horen hoe dat vanachter een bord eten telefonisch in goede banen wordt geleid, kort maar krachtig kun je gerust stellen. Na het eten afscheid van elkaar genomen, Frits gaat morgen nog wel met Lana ontbijten, Bilal is dan al vertrokken en ik vertrek nog eerder, om 6:00 uur al richting vliegveld. Tijdens de nacht 2x wakker geworden (op de 19e verdieping) van het geluid van een motor met veel cilinders die veel toeren draaide. Ik denk dat de woestijnridders in de kleine uurtjes hun Ferrari’s de sporen geven op de Sheikh Zayed Road, jammer dat had ik ook wel van dichtbij mee willen maken.
Vlak na 6:00 zit ik in de taxi, de Pakistaanse chauffeur is net aan zijn dienst begonnen en heeft wel zin in een praatje. Na een kort ritje wordt ik bij de nieuwe terminal 3 afgeleverd. Binnen even zoeken naar het juiste loketje, mega groot hier, maar prima geregeld. Ik kan best weer een stoel met extra beenruimte krijgen, deze keer direct achter de 1e klas cabine, dat is eigenlijk nog beter dan bij de nooduitgang. Daar stoot iedereen je steeds aan en het uitzicht op het toilet ben je ook snel op uit gekeken. De laatste Dirhams nog even uit gegeven in de taxfree winkels, keuze genoeg. Vlot door gelopen bij de gate, alle mede burgers met een gekleurde huidskleur worden weer onderworpen aan een kruisverhoor… Kwartiertje wachten en we gaan met de bus naar het vliegtuig dat deze keer zo goed als vol zit. Redelijk volgens schema vertrokken voor de vlucht van 7 uren, prima te doen allemaal. Vanachter het gordijn zo nu en dan mee kunnen kijken hoe de behandeling in de 1e klas er aan toe gaat, niet verkeerd, maar om daar nu zoveel extra geld voor te betalen. Ik ga liever een keer vaker op vakantie. Vlotjes met al mijn contrabande door het niks aan te geven loket gelopen, ik ben toch echt bijna weer een keer aan de beurt voor een grondige controle ☺. Lichtelijk gedesoriënteerd eerst de totaal verkeerde kant opgelopen voor de bali van de Schiphol taxi. Na niet al te lang wachten komt de taxi voor gereden. Wel heel toevallig op de heen en terug reis dezelfde chauffeur, dat is me nog niet eerder overkomen. De andere passagier van de taxi moet in Harlingen op de boot naar Terschelling gelukkig rijden we eerst via Balk, om 16:15 uur zijn we in Balk. Mooi vlot, 6.000 kilmeter gereisd in iets meer dan 12 uren. De koffer lekker genegeerd, dat zie ik morgen allemaal wel, de post gelezen, hapje gegeten, warme douche en om 20:00 uur een doorsmeerbeurt bij Rini. Koste wel wat moeite om wakker te blijven tijdens de massage, toch wel een heftig dagje zo.
Om 23:00 uur is het mooi geweest na een dag van 20 uren, valt ook wel weer mee eigenlijk. Volgende uitstapje eind mei, met de GTA richting Milaan. Groeten Henk
