Vakantie omgeving Antalya Aan de Turkse Riviera

Vakantie omgeving Antalya Aan de Turkse Riviera

Zaterdag 26 april, vliegreis Brussel-Antalya Om 7.30 uur begon onze reis naar de Turkse Riviera bij mooi zonnig lenteweer. Eerst moesten we Ria en Piet in Arendonk ophalen waarna hun dochter Judith ons naar Brussel bracht. Over de rijksweg E14 reden we via Antwerpen en de E19 naar het vliegveld van Zaventem-Brussel. Na een vlucht met een Boeing 737-400 van de Turkse chartermaatschappij Tailwind Airlines van bijna 4 uur landden we om vijf voor vier in de namiddag op het vliegveld van Antalya. De catering was wel heel mager met alleen koffie, thee of water. Dat heb je van de steeds goedkoper wordende vliegreizen. Het moet uit de lengte of uit de breedte Het Titanic Beach Resort had voor ons heel luxe komen! voorzieningen en alles was ‘all inclusive’ In Antalya aangekomen moest eerst het voor Turkije verplicht visum aangeschaft waarvoor 25 euro contant betaald moest worden, het bleek dat het bedrag juist deze maand weer met 10 euro verhoogd was. Zo komen de Turken toch aan euro’s zonder dat ze bij de Eurozone horen. Op het vliegveld werden we ontvangen door onze zogenaamd Nederlands sprekende’ reisleider. In werkelijkheid bleek het Nederlands van deze vriendelijke, oudere Turkse man met de naam Mustafa erg tegenviel. Het enige Nederlands dat hij sprak had hij van toeristen geleerd, vertelde hij. Hij stond ons bij aankomst met een bord met de tekst ‘ERS-TRAVEL” buiten het vliegveld op te wachten. Hierna volgde de transfer van ongeveer 10 kilometer met een luxe busje naar het prachtig gelegen 5-sterren hotel Titanic Beach & Resort Piet, Ria en Diny op weg naar de pier van het resort Lara. Een piccolo bracht onze koffers naar de kamer, Diny en ik hadden een kamer op de 7de etage en Ria en Piet op de 8ste etage, de bovenste van het imposante hotel. Om 19.00 uur genoten we van ons eerste diner in de Titanic. Het wat een buffet dat over een immens grote zaal was uitgespreid met een scala van gerechten waar we ons op konden botvieren en dat deden we dan ook. Het was overheerlijk allemaal. ’s Avonds bezochten we het prachtig verlichte buitengebeuren van de Titanic. Over een mooi aangelegde boulevard omzoomd met grote palmbomen en andere subtropische planten konden we over de pier van het resort ‘de Middellandse Zee’ inwandelen en hadden we uitzicht op de branding. Overal waren er zitjes, ligstoelen en prieeltjes voor de gasten en alles was inclusief. De avond sloten we af op een centraal plein waar een zogenaamde Hollandse Diny met op de achtergrond de pier van het Titanic avond werd gehouden die druk bezocht werd en resort ook die was ‘all inclusive’.

1


Zondag 27 april, oriëntatie dag Oei, toen ik naar buiten keek was het bewolkt weer. Dat zou volgens de weersvoorspellers ook wel eens het weer van de komende dagen kunnen worden. Misschien hadden we toch wel meer lange broeken mee moeten nemen. Gelukkig blijft de temperatuur rond de 23 graden schommelen en dat is toch niet slecht te noemen. Na het uitgebreid buffet ontbijt gingen we het resort verkennen. Er zijn kosten nog moeite gespaard om het de gasten naar de zin te maken. Vooral zonaanbidders komen aan hun trekken. De Titanic ligt rondom in de zwembaden met daarin gigantische glijbanen en andere zwembad Diny en Ria in Perge bij het Romeinse amfitheater attributen tot aan een boot op ware grootte toe. Terrassen met drank en eetgelegenheden zijn ook op diverse plaatsen gesitueerd. Laat in de middag hebben we nog een wandeling gemaakt langs het strand en naar het buiten het resort gelegen ‘shopping centre’. Om 17.00 uur waren we in de cinema uitgenodigd voor een informatiebijeenkomst met een cocktail in de cinema van het hotel. Tijdens die bijeenkomst werd door reisleider Mustafa verteld over het vakantieprogramma en de vele bezienswaardigheden die we gingen bezoeken. We zijn benieuwd wat ons dat de komende dagen zal brengen! Maandag 28 april, verkenning Antalya Vandaag vertrokken we om 10.00 uur voor een tour in de omgeving van Antalya met een luxe lucht geveerde bus met airconditioning. We maakten een eerste fotostop in Perge bij het Romeinse stadion en amfitheater gebouwd rond 200 jaar n.C. Vervolgens volgeden we de kust De kustlijn van Antalya stad met op de achtergrond het en maakten een bocht naar het centrum van Taurus gebergte Antalya, een stad van ruim 2 miljoen inwoners. We zagen daar de imposante bouwsels uit de Byzantijnse- en Romeinse tijd, waaronder ruïnes van de stadsmuren en het paleis van koning Hadrianus. De laatste bus stop was bij de watervallen in het stadsdeel Jara, genaamd Duden Selallesi. Deze watervallen stortten zich van grote hoogte met donderend geraas in zee waardoor er een waternevel ontstaat die ons op 100 meter afstand het gevoel gaf dat het motregende. Om 13.00 waren we weer terug in het hotel waar we direct aan de lunch konden beginnen. Na de lunch gingen we met z’n vieren met de lijnbus LC07 terug naar Antalya om de oude stad, die in het Turks Kaleigi, wordt genoemd te gaan bezichtigen. Voor 1 euro per persoon was dat wel spotgoedkoop maar er werd wel heel veel gestopt en we zaten in een overvolle bus. Ja, en dat moet gezegd worden, de jongeren stonden er nog voor ouderen op. Na een fikse wandeling door het winkelcentrum bereikten we uiteindelijk de oude stad Kaleici waar de moskee Selcuik met z’n hoge minaret het

De Duden Salalesi waterval van het stadsdeel Jara van Antalya

2


eerste opvalt. We wandelden er door oude Romeinse stadsdelen met de resten van stadsmuren en middeleeuwse huizen tot aan het paleis van de koning Hadrianus. Daar leste we op een terrasje onze dorst. We dachten dat we overal beter met euro’s konden betalen maar kwamen daar bedrogen uit. Het bedrag van 27 lira werd omgerekend naar 14 euro. Volgens de koers echter had dat ongeveer 9 euro moeten zijn. De terugrit met de bus was avontuurlijk en ingewikkeld. Eerste moesten we na een kort ritje al overstappen omdat de bus niet tot aan de Titanic reed. Na de overstap kwamen we in een overvolle bus terecht waar we als haringen in een ton zaten. De buschauffeur wrong zich met zijn grote bus als een kamikaze piloot door het verkeer heen. Het

Ria en Diny in het historische stadsdeel Kaleigi van Antalya

was een wonder dan hij het er zonder deuken of schrammen vanaf bracht. Uiteindelijk waren we rond 19.00 uur weer in het Titanic hotel waar we direct aan het overvloedige diner konden beginnen.

Onze ERS reisgroep voor de ruïne resten van de keizerstempel van Afrodisias. in het midden onze ‘Nederlands’ sprekende Turkse gids Mustafa

Dinsdag 29 april, Afrodisias In de ochtend vertrokken we al om 8.00 uur met onze koffers naar het Turkse binnenland. Onderweg brachten we eerst een bezoek aan Perge juwels, een bekende juwelier en groothandel in de omgeving van Antalya. Diny kon daar de verleiding niet weerstaan en kocht zilveren oorbellen en dito ring met turquoise stenen erin. Gelukkig konden we in de zaak pinnen want anders waren we al direct bijna platzak geweest.

Tijdens de rit door het indrukwekkende Taurusgebergte met z’n besneeuwde bergtoppen op 3000 meter hoogte lunchte we onderweg in het bijzondere restaurant Ardic. Na de smakelijke lunch bezochten we de historische stad Afrodisias, gelegen in het Karacascu dal naast het dorp Geyre. Hier bloeide, vanwege de in de buurt gelegen steengroeven, de marmerindustrie en was er eens de wereldberoemde school van beeldhouwers. De zogenoemde Propylon, de monumentale ingang van de Tempel van Afrodite, de godin van de liefde en schoonheid, het bijna geheel bewaarde stadion en het Romeinse theater vormden de hoogtepunten van deze bezichtiging. Ook het nieuw gebouwde museum is prachtig. Hier worden de sensationele reliëfs van de Keizertempel tentoongesteld. Vervolgens reden we naar het Thermaal Center Herakles, in het stadje Pamukkale in de provincie Denizli, waar wij 2 nachten verbleven. Pamukkale betekent de katoenvallei. Slecht konden we de voorzieningen en het eten in Herakles niet noemen maar het kon De baden van koning Hadrianus in de ruïne stad Amfrodisias toch niet tippen aan de luxe van de Titanic waar we al een beetje aan gewend waren. 3


Woensdag 30 april, Laodicea en Hierapolis /Pamukkale Na het ontbijt maakten we een korte busrit naar de prachtige Bijbelse ruïne stad Laodicea. In deze stad vestigde zich een van de eerste zeven Christelijke gemeenschappen die in het nieuwe testament zijn genoemd. De stad Laodicea is al in de Byzantijnse tijd zo’n 200 jaar v.C. gesticht door koning Antiochus II die er voor zijn vrouw Laodice een grote basiliek liet bouwen. De stad is gelegen op een plateau met uitzicht over het groene vruchtbare dal van de meanderende rivier Lycos. Honderd dertig jaar v.C. kwam de strategische gelegen stad aan de weg naar Syrië Diny in de Bijbelse ruïne stad Laodicea. Het was die dag in handen van de Romeinen er werd de stad fris op 900 meter in het binnenland vernieuwd en uitgebreid met een stadion en met maar liefst twee theaters. In de vierde eeuw n. C. werd de basiliek gebruikt voor het christelijk geloof. Het was een van de eerste christelijke kerken. De stad had toen al eeuwenlang een waterleidingsysteem en zelfs riolering. In de loop van de tijd is de stad door aardbevingen verwoest en weer opgebouwd en later weer verwoest. Momenteel wordt de stadsruïne al weer tientallen jaren gerestaureerd.

In Laodicea stonden tussen de historische bouwwerken opvallend veel klaprozen die mooi afstaken tussen de lichte gesteenten

terrassen worden gevormd door kalkrijk water dat rijk is aan calciumcarbonaat van bijna 50 graden C. Het water komt uit diverse bronnen uit de grond omhoog en vormt prachtige witte rotsen en bassins in allerlei kleurschakeringen door het aanwezige calciumcarbonaat in het water. De Heilige stad Hierapolis is in de 2de eeuw v.C. gesticht door Eumus II, koning van Pergamon. De ruïnes van een Christelijke kerk, de tempel van Apollo en Plutoniom, de Romeinse muur, het mortuarium van apostel Philippus, de thermale baden en ander imposante bouwwerken zijn een lust voor het oog en toonbeelden van vroegere bouwen beeldhouwkunst.

Na de lunch maakten we een uitstapje naar de beroemde kalkterrassen van Pamukkale en de ruïne stad Hierapolis. Helaas werkte het weer niet mee. Het was bewolkt en koud en er viel zelfs een tijdje wat regen. Gelukkig knapte het weer op het eind van de dag op en konden we genieten van de prachtige uitzichten en historische bouwwerken. De adembenemende witte kalkrotsen en

Diny en Ria bij het natuurwonder de kalkrotsen van Pamukkale gevormd door kalkrijkwater van 55 graden C met daarin een hoog percentage calciumcarbonaat

4


Donderdag 1 mei, van Denizli terug naar Antalya Deze dag reden we terug naar de Antalya aan de Turkse Riviera. We volgden weer de route terug door het Taurusgebergte en kwamen door veel kleine bergdorpen van het binnenland waar we kampjes zagen van nomaden met geitenkuddes. Onderweg bezochten we een traditionele tapijtknoperij waar we het ambacht van de tapijtknoopkunst van dichtbij kunt bekijken. De arbeid werd verricht door vrouwen die razendsnel zijden tapijten knoopten. Een waar monnikenwerk! In die nog niet eens zo grote tapijten zit al gauw zo’n 1,5 jaar arbeidstijd. Ondanks een maandloon van maar 300 euro kwamen die tapijten uit op een prijs die voor ons veel te hoog was.

Voor het vertrek uit Pamukkale ging fotograaf Thijs ook nog even op de foto bij de kalkrotsen

Bij terugkomst in Antalya bezochten wij een lederfabriek. Hier kregen we eerst een korte modeshow. Daarna werden we overvallen door verkopers die graag aan ons een jasje wilde slijten. Deze keer lieten we ons niet verschalken en hielden onze beurs op de knip. Wel viel het niet mee om de teleurgestelde verkopers van ons af te schudden. Vrijdag 2 mei, Boottocht gemist Vandaag is het oorspronkelijke programma in duigen gevallen. Het plan was om 9.30 uur te vertrekken naar Antalya met de anderen van onze ERS vakantiegroep om daar een boottocht Deze dames maken zijden tapijten waar ze meer dan te maken en vervolgens de oude stad en de een jaar aan werken antieke bazaars te gaan bezoeken. Helaas vergiste we ons in de vertrektijd van de bus en werd daardoor de boottocht door onze neus geboord. We besloten toen eerst een halve dag naar de Titanic pier te gaan om daar te gaan luieren in de ziten ligzakken. Dat was best aangenaam met het frisse zeebriesje erbij! Wel was het behoorlijk insmeren geblazen om te voorkomen dat we een indianenhuid zouden krijgen. In de middag gingen we toch nog met z’n vieren naar Atalya stad. De heenreis ging met de lijnbus en voor de terugreis namen we een taxi. Na wat traditioneel afpingelen kwam ik voor het ritje van zo’n de 25 km. naar de Titanic met de taxichauffeur een prijs van 15 euro overheen. Diny en Ria lieten we los in de grote bazaar in de ‘old stad’, een overdekte markt, waar op een traditionele manier allerlei waar aan de man, beter gezegd vrouw, werd gebracht. Piet en ik Elke plaats van een beetje omvang heeft een of meer bezochten intussen de historische stad die zijn standbeelden van Attaturk, de stichter van Turkije. Hier hoogtijdagen kenden in de Romeinse tijd van kijkt Attaturk over Anyalya heen. koning Hadrianus.

5


’s Avonds bezochten we een wervelende carnavals show opgevoerd door schaars geklede dames met onnavolgbare schuddende billen en jonge acrobaten die een mengeling van acrobatische sprongen en breakdance opvoerden. Ze kregen er de stemming bij het publiek al direct in. Later mocht het publiek ook meedansen. Ook Diny nam daar even aan deel. Zaterdag 3 mei, Terugreis Antalya Brussel Helaas komt aan alles een einde. Vandaag werden we al om 4.15 uur plaatselijk tijd met een luxe busje opgehaald en naar de luchthaven van Antalya gebracht. Op de terugreis met de Boeing 737-400 van Tailwind Airlines vlogen we over vanaf Antalya over Servië, Bosnië, Kroatië, Noord Italië, Oostenrijk, Zwitserland, Duitsland naar

We sloten ons verblijf in het Titanic resort op vrijdagavond af met een wervelende Braziliaanse carnavals show.

Brussel. Daar stond zoon Paul ons al op te wachten om ons naar Reusel terug te rijden en zat onze vakantie er al weer op.

De besneeuwde toppen van het Taurus gebergte van Antalya gezien vanuit onze Boeing 737-400

Slot Onze korte vakantie aan de Turkse Riviera kende een druk programma met voor ons verassende elementen. De meeste dagen zijn we in de omgeving van Antalya gebleven waar we in de omgeving veel onderweg waren. Luieren en zonnen aan het strand was aan ons, op een paar uurtjes na, niet besteed. Het luxe verblijf op het imposante Titanic resort waar je kon genieten van maaltijden met een ongekende variëteit en van drankjes en hapjes de hele dag door tot zelfs 3 uur in de nacht was overweldigend en dat alles ‘all

inclusive’. Drie dagen lang hebben we een tocht gemaakt door het Taurus gebergte, bezochten daar historische plaatsen en genoten er van de prachtige natuur. We zagen op die tocht hoe de bevolking in het binnenland leeft. Ze leven eigenlijk van heel weinig. Dat moet ook wel omdat het gemiddelde inkomen van de werkende bevolking niet veel hoger is dan 1000 Turkse lira, ruim 300 euro. Wat ons toch vooral opviel was, op de soms agressieve verkopers na, de vriendelijk goedgemanierde Turkse mensen. Daar kunnen wij Nederlanders nog wel wat van leren. De vakantie in Turkije zit erop wat rest zijn onze herinneringen en deze reisbescheiden Thijs van der Zanden, mei 2014

6

Vakantie omgeving Antalya Aan de Turkse Riviera

Recommend Documents