De dames alweer op trainingsstage naar Mallorca (22 februari t/m 1 maart 2009) Dit keer vertrekken we vanuit Düsseldorf. De groep bestaat dit jaar uit 16 ‘dames’: Jacqueline, Liesbeth, Johan, Leendert, Nelly, Ans, Samantha, Harro, Meyke, Anke, Marinke, Claar, Jan, Leonard, Linda en Simone. Op het vliegveld van Palma de Mallorca worden we verwelkomd door een heerlijk lentezonnetje en een enthousiaste Odwin en Yvonne van Odwin/Odysis. Zij leveren ons weer netjes af bij het hotel. Na het inchecken wordt er weer verzameld om in de fietsenkelder de huurfietsen op te pikken en te voorzien van eigen hartslagmeter, zadel en pedalen. Een aantal fanatieke fiets(t)ers springen nog even op de fiets voor een kort tochtje, de rest gaat genieten van de zon en het uitzicht (zee, strand en palmbomen) op een terras aan de boulevard. Oh en laten we vooral niet vergeten te vermelden dat de eerste Spaanse pint erg lekker was…
Maandag 23 februari 110 km - gemiddelde snelheid 30 km/u (en dan ook nog 707 hoogtemeters)! Na een uitgebreid ontbijt verzamelen we om 11 uur bij café La Terraza. We rijden over de boulevard richting de oostkust. Het tempo is hoog en bij de eerste de beste voorzichtige klim over vals plat, loopt mn linkerbeen volledig vol en krijg ik zo mn bedenkingen over het verdere verloop van deze dag (ik denk nog maar niet aan de rest van de week). Maar het fietsen in het peloton gaat goed en het op kop rijden ook. Na twee uur fietsen is er een korte eet- en plaspauze en daarna gaat het peloton weer verder. Mn benen vinden het nu echt niet meer fijn, mn spirit is gedaald tot nul, iedere hobbel, iedere bocht (tempoversnelling) is afzien. Maar dan komt daar Jacqueline met een zakje met een vloeibare, stroperige massa ‘snelle suikers’, en, wonderbaarlijk zeg, er kruipt weer wat energie door mn lijf richting mn benen, ik krijg weer fietslust en ik kan de rit toch nog levend uitrijden! Ik moet eerlijk bekennen, ik heb geen idee welke route we gefietst hebben, ik heb af en toe de zee gezien en wat palmbomen, maar voornamelijk achterwielen… Eenmaal terug in S’Arenal crashen we op een terras aan de boulevard. De cola en de tosti smaken als de beste cola en tosti die ik ooit heb gehad. Als Sport Bequi weer open is leveren Linda en ik onze fietsen in om ze te laten ombouwen tot een compact-model, om in het geval van ECHTE beklimmingen (dit zegt iets over mn benen…) toch iets lichter te kunnen trappen. Afijn, na een heerlijk warme douche, veel rusten, de 18uur borrel , om 19u een goede maaltijd en de 21u naborrel (nu kunnen Jan en Leonard het nog uitspreken: “Dos Lumumba’s por favor!” – warme choco met rum…) moet het morgen toch beter gaan. Dinsdag 24 februari 100 km, gemiddelde snelheid <30 km/u! Mijn les van gisteren is: een zoeter (suikers!) ontbijt en meer eten (repen!) onderweg… Dus bij het ontbijt gevochten om de laatste pannenkoeken en deze goed voorzien van jam. Een volle bak vruchtenyoghurt met iets muesli-achtigs en nog twee broodjes met jam! Vandaag vertrekken we om 10u (ehm 10u moet je een beetje ruim nemen…) vanaf het terras van La Terraza. We verdelen ons in twee groepen: de snellen en de iets minder snellen (later “de sociale groep”). Ik sluit me aan bij de laatste groep. Vandaag rijden we naar de Randa Cura (548m hoog, zo’n 5 km lang en een gemiddeld stijgingspercentage van ongeveer 5% ). Bij dezelfde gemene vals-plat-klim als die van gisteren (vandaag geen centje pijn!) kunnen we aansluiten bij en meeliften met een andere groep en later vinden we vier welwillende Duitsers (met firebike.de op hun kont – dit detail wist Nelly nog…) die ons in rap tempo een heel eind op weg naar de Randa Cura
brengen. Heel fijn. Even wordt getwijfeld aan het oprijden van de Randa Cura vanwege de regenspetters die we plotseling voelen, maar ja, wij zijn geen watjes en gelukkig blijft het bij een kleine regenbui en dus “here we go”!!! Op de top van de Randa wachten we op elkaar en na wat foto’s en repen dalen we weer af en brengt Yvonne ons weer terug naar S’ Arenal. Daar blijkt dat we met nog 10km extra fietsen de 100km aan kunnen tikken, dus er volgt nog een tochtje heen en weer over de boulevard. Het plan van de snellere groep om naar de bergen te gaan is onderweg aangepast vanwege het slechte weer daar, het is een vlakke etappe geworden, in hoog tempo (111km met een gemiddelde snelheid van bijna 31km/u!). Zij zitten al bij La Terraza op hun eten te wachten als wij aankomen (inderdaad sneller dus!). Ik verkies een snelle hap (Tortilla Espagnola a la minute) tegenover het hotel om na een warme douche de sauna en het stoombad in te duiken. Wat volgt is na één dag al een routine geworden: 18u borrelen, 19u eten, 21u naborrelen en dan zzz slapen … Woensdag 25 februari 110/94km, 1462 hoogtemeters, gemiddelde snelheid 25-26km/u De les van maandag heeft gewerkt dus ook het ontbijt om 8u wordt een routine: 2 pannenkoeken met jam, een volle bak vruchtenyoghurt met iets muesli-achtigs en twee broodjes met jam. Het belooft weer een mooie dag te worden, met een drietal klimmetjes die ons naar de top van de Soller moeten brengen. Ook vandaag wordt er in verschillende groepen gereden en ook vandaag worden wij begeleid door Yvonne (echt, alles is na één-twee dag(en) routine, hoe makkelijk kan het leven toch zijn). De eerste klim (eerst redelijk steil, daarna wat geleidelijker) brengt ons in Valdemossa. Daarna een mooie kustroute van ongeveer 18km met wat stijgen en dalen, met als afsluiter een klim met veel haarspeldbochten (zo’n 5 kilometer) naar de Coll de Soller. Echt een hele mooie route! Daarna is het voornamelijk dalen, terug naar S’Arenal. Bijna thuis raakt Samantha heel even uit koers en PATS daar staat een lelijk paaltje in de weg dus BOEM daar gaat Samantha. Na de eerste schrik is Samantha uiteraard meer bezorgd om haar fiets dan om zichzelf dus neemt de rest van de groep het op zich om te kijken of het met Samantha zelf ook wel gaat. Gezien de pijnlijke schouder gaan we rustig terug naar huis. Daar wordt Samantha nog even geïnspecteerd door Linda en krijgt wat pijnstillers toegeschoven. Eens kijken wat een goede nacht slapen doet met die schouder…
Gisteren de sauna in geweest dus ja, al weer een uitbreiding van de dagelijkse routine… Dus gaan we vandaag weer… En dan om 18u… En dan om 19u… En dan om 21u… (“Ddoss Llllumumbbba’sss porr favorr!!!”) Donderdag 28km, gemiddelde snelheid 19,7 beaufort (anders klinkt het zo langzaam) Donderdag is een rustdag, die op verschillende wijzen wordt doorgebracht: hardlopend, trimfietsend naar Palma de Mallorca (inclusief fotoshoot) of 80km fietsend (met in Sa Rapita een koffiestop die net zo lang duurde als de heenweg). Een tweetal renners (Jan en Leonard) heeft zich na die 80km nog op de Randa Cura gestort. Zou het aan die warme choco met rum liggen??? Het is een van de mooiste dagen (qua weer) dus na het trimfietsen naar PdM is het prima toeven bij het zwembad en daarna lekker flaneren over de boulevard in korte broek en t-shirt (oké, een beetje overdreven misschien, aangezien de rest van de boulevard-flaneerders nog lange broeken en jassen aan heeft) maar ja, rustdag – vakantiegevoel - ge kent da wel).
De 80km-fietsers zijn pas redelijk laat in de middag terug en de dames vliegen af op de ligbedden bij het zwembad om nog even wat late-middag-zonnestralen mee te pikken. Zo heeft Iedereen een prima rustdag gehad en is iedereen weer opgeladen voor de laatste twee fietsdagen. Vrijdag 85km, gemiddelde snelheid 25km/u Na het gebruikelijke energierijke ontbijt en de koffie bij La Terraza gaan we als één groep van start. Na de eerste klim blijkt Marinke ziek waardoor het klimmen echt te zwaar is. Marinke krijgt zes vrouwen aan haar zijde voor de terugreis naar S’Arenal. We gaan niet direct terug, maar nemen een hele mooie omweg. We stoppen in Bunyola voor een terras, sommigen overwegen nog de Oriënt op te gaan, maar al slurpend aan koffie of cola wordt daar toch van af gezien. Weer terug in S’Arenal wordt de groep verder opgesplitst in wel-naar-het-terras en niet-naar-het-terras. Ditmaal sluit ik me eens niet bij de laatsten aan en ga dus voor het terras in de zon aan de boulevard. De rest van de groep is via de Andratx naar Valdemossa gereden om vervolgens via Santa Maria terug te racen… Een rit van ruim 120 km met 1872 hoogtemeters en een gemiddelde snelheid van 24,4 km/u. Een hele mooie tocht , met fraaie uitzichten op zee en pittige beklimmingen (spicy climbs). Ook vandaag geldt: voor iedereen (gelukkig ook voor Marinke) alweer een mooie dag! Enne, wat zie ik, zijn wij vandaag de snelle groep??? Tss….!
Zaterdag 75km, gemiddelde snelheid 25km/u Voor de laatste fietsdag heeft Nelly bij Odwin gevraagd om twee snelle (lees lange, knappe, gespierde) mannen die ons op sleeptouw kunnen nemen. Resultaat: Julio, een amigo van Odwin. Iets minder lang, knap en gespierd dan gedroomd, en niet met zn tweeën, maar hij heeft wel veel op kop gereden en onderweg “links, rechts en rechtdoor” geleerd. Hij zal de rode draad door onze dag zijn. We beginnen met een fietstocht van ongeveer 75 km die ons slingerend naar allerlei gehuchten als Lloret (tja…) en Son Gat (tja…) brengt via bijbehorende weggetjes (smal met scherpe onoverzichtelijke bochten en bezaaid met allerlei landelijke producten). Onderweg krijgen we één klim, wat spetters, het is frisjes, de tocht mag dus niet te lang zijn, er worden halve plannen gemaakt om de Randa nog een keer op te gaan maar uiteindelijk fietsen we toch gezamenlijk
weer terug naar S’Arenal, volgens el plano de Julio (excusez l’Espagnol). In S’Arenal komen we Leonard tegen die “omdat hij dood was” solo is gaan fietsen (79,6km, gemiddelde snelheid 29km/u!!! – doe mij zo’n dood!) Bij La Terazza krijgt Julio een gestolen Stadion shirt cadeau en gaat hij helemaal gelukkig met ‘zijn’ vrouwen op de foto! De snellere groep heeft ook vandaag serieus gekoerst: Ruim drie uur lang hebben ze gereden met een gemiddelde snelheid van 34,5 km/u. R E S P E C T … ’s Middags gaat een grote groep kijken naar Omloop Het Nieuwsblad bij La Terraza, ik kies weer voor sauna+stoombad. Vandaag moeten ook pedalen en zadel weer gedemonteerd worden, wat gaat zo’n week toch snel! Meyke en ik, boekhouder en co, gaan de drankrekening vragen bij de receptie voor kamer 321. “Isse verry bigg!!!” Ik zeg “Hey, big spenders…” Ik denk dat hij oprecht twijfelde of we de rekening wel konden betalen… Na bijna twee uur puzzelen en rekenen, zijn we er uit, de podiumplaatsen voor het borrelen zijn bekend (en geheim). Na het eten, tijdens de naborrel (ik hoef geen tijdstippen meer te noemen) is het tijd om de organisatoren te bedanken. Liesbeth en Nelly worden door Ans toegesproken en krijgen een mooi aandenken! Tijdens de naborrel komt Odwin langs en regelt een bezoek aan de kroeg van… Julio!!! In (alweer!) twee groepen gaan we daar naar toe, alvast in de stemming gebracht door de disco inferno van Odwin’s auto. Eenmaal bij Julio’s gaan alle remmen los. Liesbeth en Johan zijn van de feestverlichting, Claar en Harro regelen de muziek en Linda staat achter de tap “Hé, Linda, doe mij twee pinten”!!! Julio en al z’n 19 broers vinden het allemaal prima. Een mooie afsluiter van een mooie week!!! (ondertussen in Grupotel Tauruspark: -hips- ddoddoosss Llluuhuhuhummm ehh dddos Lllumummmbassss -hipsporrr favorrrrrrrrr -hips-)
NAGEKOMEN verzoekjes: (01) Een reünie (02) Een reünie (.…) (16) Een reünie DUS… WIE gaat dit regelen ??? WIE heeft er nog geen taak gehad??? Details over lengte, hoogte en tempo: Leonard, Samantha, Liesbeth, Nelly, Claar Foto’s: Ans, Linda en Simone Tekst: Simone
