Tuinseizoen 2016: van groene blaadjes en geluksdiners Hoera! Hoera! Hoera! De tomaten staan buiten, sla schiet omhoog, mijn neus is voor het eerst verbrand. De lente is in het land en heeft alles wakker gekust. In mijn tuin is dit het tijdperk van de groene blaadjes. Omdat ik relatief laat zaai heb ik nog geen wortels of snijbiet, zelfs nog geen radijs, maar pluksla, mosterdblad en raapsteel waren er afgelopen week te over. Ik heb zelfs al een keer gasten een volledige maaltijd uit eigen tuin voor kunnen zetten! Sjongejonge zeg – ik geloof niet dat je me veel gelukkiger kunt krijgen. En dat alles voor een paar euro aan zakjes zaad. Koopje! Eerst gaan we weer naar het totaaloverzicht van de border. Om een beter beeld te krijgen ben ik dit keer op het tuintafeltje gaan staan (wat niet in alle opzichten een goed idee was):
Dankzij de nieuwe techniek kun je wel beter zien hoe het erbij staat: alweer iets voller dan een week geleden. Achteraan zie je roos, muurbloem, smeerwortel en doornloze braam; het oranje stipje is een Geum die ik net vandaag heb uitgeplant. Daarvoor staan peulen, mosterdblad en tuinbonen. Ik heb gemulched met een mengsel van fijngeknipte plantenresten en koffiedik. Hopelijk schrikt de geur ook gelijk de kat af die elke nacht rechts van het paadje, waar nu het gaas staat, sch*#t (nee, het is niet onze eigen kat, die doet het netjes in de kattenbak:)). Mijn net uitgeplante lente-uitjes lagen vanochtend helemaal overhoop! Daarom maar even tijdelijk een stuk gaas neergezet, om hem/haar te beletten zijn/haar achterwerk neer te vlijen. Links voor de peultjes nog hele kleine bietjes die ik heb uitgeplant; daarvoor radijsjes en wat paars mosterdblad (goh, valt het jou ook op dat het woord ‘mosterdblad’ best vaak valt?). Oh! En nog twee verbena’s. Ik heb trouwens een heuse Theorie ontwikkeld over de bladgroente in mijn tuin (waaronder het mosterdblad). Of liever gezegd, een Werkwijze. Vorig jaar merkte ik al dat spinazie bij mij niet goed wil en dat ik gewone sla niet zo lekker vind. Inmiddels heb ik zoveel alternatieven ontdekt dat ik het volgende heb bedacht: – in alle gerechten waar spinazie voor nodig is vervang ik dat door boomspinazie, snijbiet, NZ-spinazie en/of grof mosterdblad. – sla teel ik alleen nog in een grote bak als pluk’sla’, waarbij ik slasoorten, mosterdblad, rucola, raapsteel en melde door elkaar heen zaai en dan met één vloeiende beweging een gemengde salade kan plukken (dat vind ik wel lekker namelijk). En als ik dat in mijn zaaibak doe heb ik ook genoeg om meer dan één keer sla te kunnen eten. Volgens mij moet het op deze manier mogelijk zijn om de hele zomer (en najaar?) door toch wel ongeveer één keer per week bladgroen uit eigen minituin te eten. Het begin is er alvast!
De peultjes in close-up. Ze beginnen nu echt de lucht in te schieten!
In het ‘verdomhoekje’ komen de aardperen ook boven de grond.
De kruidenborder die, als ware het Maria Carey, een meest flatteuze kant heeft. Hij is nu namelijk vrij leeg – als je goed kijkt zie je wel wat net uitgeplante dille, koriander en peterselie die hopelijk flink gaan groeien – maar vanaf deze kant lijkt het nog wat door de bieslook. Ik heb wel de kruiden nu al meer gebruikt dan vorig jaar in een heel jaar! En mijn nieuwe frambozen doen het trouwens ook goed.
Een gezellig mandje met restborderplanten en restaardbeitjes, geheel in lijn met de rest van de tuin.
De ‘fruitborder’. Ik ben vergeten er een foto van te maken, maar ER ZIJN KERSEN GESIGNALEERD! En veel ook. Joehoe, ik krijg kersen! Oh, en dat groene waasje wat je op de grond ziet is een heel dun laagje conifeermulch van de buurvrouw haar conifeer. Wat een pokkewerk, zeg. En ik ben nu definitief de buurtgek die met snoeischaar in de hand lukraak planten van andere mensen loopt te kortwieken
Je ziet dat het echt al een Heule Dikke Laag is, dus ik moet nog wel een keer terug naar de conifeer. Nou ja, ze denken nu toch al dat ik gek ben.
Dit waren de emmers gisteren om half zes. Om zeven uur was de doorgeschoten broccoli (in zijn geheel) verwerkt in een heerlijk soepje, en was de sla-emmer leeg. En onze borden vol! In de leeggekomen emmers ga ik nu nog de laatste tomaten
overzetten.
Bijna alle tomaten heb ik op de normale manier geplant en aangebonden, maar met deze tomaat ga ik een experiment doen. Vorig jaar heb ik namelijk op het Praxxus channel (YouTube) in een hele gave video gezien hoe Ray een tomaat bijna helemaal begraaft, waarna niet alleen de stam maar ook twee dieven weer boven komen en hij dus eigenlijk een tomatenstruik krijgt. Die dan vervolgens een soort bizar, eindeloos producerend tomatenmonster wordt. Hij deed dat met een Boxcar Willie tomaat, hetzelfde ras als dit. Geen idee wat ik moet verwachten, maar ik vind het nu al leuk Ray woont trouwens in Iowa, dus niet per se een veel langer seizoen dan hier (mocht dat je eerste kritische gedachte zijn:)).
Aardappelen! Ze staan er vooralsnog mooi bij vind ik. Ergens is het totaal onlogisch om aardappelen te telen in mijn piepkleine tuin, maar ik vond het vorig jaar zo leuk om te ‘schatgraven’ dat ik me van geen enkele logica iets aantrek als het om aardappelen gaat.
Eigenlijk is dit soort huisvlijt niets voor mij, maar sinds ik af en toe op andere (bloemrijke) tuinen kom ben ik langzaam de waarde van snijbloemen gaan inzien. En omdat dit ook een soort oogst uit eigen tuin is mocht het er wel bij, vond ik (roos en clematisbloem). Nou, en daar komt ‘ie dan tot slot hoor: Het Etentje! Met verse broccoli in de soep, munt in de couscous, sla in de salade en raapsteel/mosterdblad in de spanakopitaflapjes. Eet smakelijk! Eh, tot volgende keer!
