Tri-bune. Jaargang 29, nummer 3 Juni RTC op trainingsweekend in het Teutoburgerwald

Tri-bune Jaargang 29, nummer 3 Juni 2015

RTC op trainingsweekend in het Teutoburgerwald

6

Colofon DUURSPORTVERENIGING RTC

POSTADRES: Tortellaan 8,2566 CH, Den Haag THUISHONK: Kantine HPSV Zuiderpark 070-3887396 HPSV

GIRONUMMER: NL78INGB0005556716, t.n.v. RTC – Den Haag E-MAILADRES: [email protected] WEBSITE: www.rtc-denhaag.nl

zwembad ADVERTENTIEKOSTEN: (per jaar – 6 nummers)

* hele pagina € 150,* 1/2 pagina € 75,* 1/3 pagina € 50,-

BESTUUR: - Tanja van Dijk, voorzitter [email protected] 06-54663021 - Roos Schneider, secretaris [email protected] 06-46343167 - Johan Veldhuis, penningmeester [email protected] - Michael Oudijn, trainingscoördinator [email protected] 06-37353173 - William te Dorsthorst, algemene zaken [email protected] 06-14719576 - Maarten Blommestijn [email protected] 06-18480224 REDACTIE: Mieke Plaatzer, 06-41948855 Wijnand Heijnen, 06-52777520 Debbie Brongers, 06-17578321 [email protected] BEZORGING: Harald ten Katen, 070-3972103 DRUKWERK: Sportservice Zuid-Holland, Poeldijk

TRAINERS: - Michel Meerts [email protected] 06-21703462 - Aad Stouten 06-23435464 - Dick Diepens 06-50678214 [email protected] - Marco Zonneveld [email protected] 06-54215967 - Walter Legerstee [email protected] 06-19793005 - Andre de Rond [email protected] 06-21814673 - Robert Vis [email protected] 06-46740155 TRAININGEN: - zondag 9:30, FIETSEN (HPSV) - maandag 19:00, KOPPELTRAINING (MADESTEIN) - dinsdag 21:45, ZWEMMEN (ZUIDERPARKBAD) - woensdag 19:00, FIETSEN (HPSV, MAART-SEPTEMBER) - donderdag 19:15, LOPEN (HPSV / PGS VOGEL) - vrijdag 21:30, ZWEMMEN (WATERTHOR) 19:00, BUITENWATER (MEI-AUG)

2

Inhoud

Inhoud ................................................................................................................................... 3 Van de redactie ....................................................................................................................... 4 Bestuursnieuws ....................................................................................................................... 5 Van de voorzitter ..................................................................................................................... 6 Van de trainingscoördinator....................................................................................................... 7 Uitslagen ................................................................................................................................ 7 Sportkalender ........................................................................................................................ 12 Clubkampioenschap RTC 2015 ................................................................................................. 13 RTC divisie teams in actie! ...................................................................................................... 14 In de Tribune lees je ook de verslagen van de wedstrijden in Arnhem en Weert. ............................ 14 Derde divisie – team triathlon Arnhem ...................................................................................... 15 Triatlon, een teamsport? ......................................................................................................... 16 2de Divisie Sprint Triathlon in Weert ........................................................................................ 17 RTC HERENTEAM OP KOERS VOOR PROMOTIE ........................................................................... 19 Dringende oproep aan vrijwilligers! .......................................................................................... 20 Trainingsweekend 2015 – Versmold ......................................................................................... 21 In één klap je leven veranderd ................................................................................................ 22 Sprint triathlon Woerden 2015 ................................................................................................. 26 Marathon Rotterdam 2015 ...................................................................................................... 28 Marathon Rotterdam .............................................................................................................. 30 The road to Klazienaveen ........................................................................................................ 31 Swimrun: een Scandinavisch avontuur! .................................................................................... 32

6

Van de redactie Voor je ligt een inspirerend juni-nummer. Vol met verhalen. Over een wedstrijdseizoen dat volop bezig is, over mooie prestaties, plezier en voldoening. Over uitdagingen ook, zowel in de sport als in het leven zelf.. De divisiewedstrijdcompetitie is inmiddels volledig los gegaan. En hoe! Ons dames- en herenteam laten mooie prestaties zien, zowel individueel als in teamverband. Uiteraard zijn we allemaal benieuwd of het een of beide teams lukt om door te stromen naar het volgende divisieniveau volgend jaar. Mocht je tijd en gelegenheid hebben, kom dan onze divisiestrijders aanmoedigen! Spektakel & Gezelligheid gaan heel goed samen. Nog niet aangemeld als vrijwilliger op zaterdag 4 juli? Doe dat nog even. Je helpt de organisatie van onze Beach Challenge er enorm mee en jij hebt een leuke dag. Lekker aan het strand, de hele dag buiten en voor een t-shirt en eten en drinken wordt gezorgd. Het is altijd weer een hele klus en organisatie, maar bij voorbaat is een mooie en gezellige dag gegarandeerd.. afgaande op eerdere edities! In dit nummer onderga je tweemaal de Rotterdam Marathon nl. met Judith en met Maarten, kun je haast het koude water voelen tijdens een heroïsche Zweedse swimrun, fiets en bier je mee met de belevenissen tijdens het trainingsweekend van een nieuw lid dat voor het eerst (en vast niet voor het laatst) is mee geweest, wordt je er nog maar eens aan herinnert dat training voor Klazienaveen toch best een noodzakelijk kwaad is, wil je het er heelhuids vanaf gaan brengen in augustus, maar ook vooral leuk, wordt je geïnformeerd over wisselingen achter de schermen van de club en … last but not least, het verhaal van Marco. Hoe één moment je leven volledig op z’n kop kan zetten. Hoe hij zich dapper terugvecht, samen met zijn vrouw en steun van vrienden, familie en clubgenoten. Marco, je bent niet waar je was, maar je bent ook zeker niet meer waar je was... Vanaf deze plaats en zeker weten namens al je clubgenoten: heel veel kracht en drive om weer terug te komen! En dat gaat gewoon gebeuren, zeker nu je alweer 3 flesjes fris weg kunt tikken tijdens een doordeweekse clubavond. Welkom terug!!!

6

Bestuursnieuws Verjaardagen

Juli Pim Kalf Linda Nalis Ronald Sterenborg Marcel Eversteijn Koen den Hollander Coen Boers Mariska Gleijm Duurt Alkema Sylvia Voorhout Robert Vis Jolien de Klein

5-7-1986 9-7-1985 10-7-1985 10-7-1957 10-7-1973 15-7-1941 15-7-1972 18-7-1959 29-7-1968 30-7-1968 31-7-1982

Augustus Valerio Targon Renate van Oosten Marco van Grol Sanne Groot Wim de Hilster Marije Engels Rob Knijff Roos Schneider Ton Rueck Leo Kouijzer Trenja Mulder Martin Vermeer

1-8-1982 5-8-1977 5-8-1987 6-8-1986 7-8-1955 12-8-1974 15-8-1967 16-8-1973 20-8-1939 24-8-1964 28-8-1971 30-8-1984

Wijzigingen, aanmeldingen en opzeggingen Graag elke (kleine) wijziging in je persoonlijke gegevens aan mij doorgeven. Aanmeldingen en opzeggingen dienen schriftelijk te worden doorgegeven.

Nieuwe leden ☺ Trenja Mulder Werner Dijkstra

Opzegging van het lidmaatschap kan halfjaarlijks, en moet vóór 15 mei resp. 15 november worden gedaan. Roos Schneider, [email protected]

Opzeggingen Anouska Stokvis

Sta je nog niet in de Yahoo groep of heb je een wijziging? Geef dit dan ook per mail door [email protected]

5

Van de voorzitter Er zijn nogal wat functies en activiteiten binnen RTC... We hebben de kascommissie, clubkledingcommissie, evenementencommissie, trainers, teamcaptains divisieteams, bestuur, redactie Tribune, Puinduinrun en de Beach-Challenge waarvoor menig RTC-er zich inzet. En dan is het best wel een uitdaging om nieuwe enthousiaste vrijwilligers te vinden binnen onze kleine club met een ledenaantal van ongeveer 140, waarvan een deel haar sporen in het verleden al heeft verdiend. Maar het is gelukkig gelukt! Niels neemt de plek van Michael in de evenementencommissie in. Michael is bestuurslid Trainingscoördinatie geworden. William komt het bestuur versterken als algemeen bestuurslid met als aandachtsgebied evenementen. Johan Pöll heeft het penningmeesterschap overgedragen aan Johan Veldhuis en Roos blijft tot de volgende ALV secretaris. Zelf wil ik het voorzitterschap graag in het najaar overdragen. Dan heb ik het 2 jaar gedaan en begin ik aan een avontuur als freelancer, waar ik al mijn aandacht, tijd en energie voor nodig heb. Er staat nu een stabiel en enthousiast bestuursteam dat het komende jaar als doel consolideren heeft. De werkzaamheden van afgelopen jaar zijn verlicht door onder meer de komst van de evenementencommissie. Mijn opvolger komt dus in gespreid bedje ;-). Tanja

Het nieuwe bestuur. vlnr: Michael, Tanja, Roos, Johan en William.

6

Van de trainingscoördinator De kop is eraf. Inmiddels zijn de eerste taken als trainingscoördinator achter de rug. Het is dan ook een druk weekje geworden met RTC-gerelateerde zaken. Zo zijn we nog steeds op zoek naar een goede oplossing ter vervanging van de fietstrainers op de zondag. Verder stond er voor mij ook een wedstrijd voor het divisieteam op de planning. Voor de fietstrainingen op zondag wil Harald in ieder geval helpen en neemt de trainingen van de minder snelle fietsers op zich (zoals jullie al gemerkt hebben) totdat Michel terug is. En voor de snellere fietsers wordt er nog steeds naar een geschikte oplossing gezocht. Er zal dan ook af en toe een toertochtje ingepland worden wanneer er geen trainer beschikbaar is. Verder zijn de buitenzwemtrainingen ook weer begonnen en wordt er iedere maandagavond weer een mini-tri georganiseerd. Dit om jullie allemaal zo goed mogelijk voor te bereiden op het wedstijdseizoen en met name de deelnemers aan het NK halve triatlon in Klazienaveen in augustus. Die halve minuut die je in totaal met goede wissels kunt winnen, kan zomaar een of twee plaatsen schelen in de eindklassering. Reden genoeg om die wissels dan toch nog maar eens te oefenen. Martin maakt geregeld video’s van de maandagavondtri en post die in de RTC facebookgroep. Kun je achteraf je eigen wissels en die van je clubgenoten nog eens goed bestuderen. Tenslotte wens ik de geblesseerde sporters veel beterschap en hoop ik dat iedereen zo spoedig mogelijk weer lekker mee kan sporten (dit geldt met name voor Marco, Michel, Cor en André). Het was wel goed om sommigen van jullie in ieder geval weer te zien op de donderdag(RTC-club)avond. Michael

7

Uitslagen Halve van de Haar

6 april

21,1 km hardlopen

Ruben van Zeijl

1:19:23

Marathon Rotterdam

12 april

42,2 km hardlopen

Chong Kaewkokua Arie Heddema Arie Klop

3:16:20 3:42:06 4:07:04

Men of Steel Run

25 april

14 km obstacle run

Michiel Hellegers

1:50:20

Teamtriathlon Arnhem

26 april

475 m zwemmen, 20 km fietsen, 5 km lopen

RTC dames (Marijke, Clasina, Manon, Linda)

1:13:57

RTC heren (Michael, Joop, Martin, Michel)

1:00:49 (3e)

Dobbeloop

26 april

10 km hardlopen

Marieke Alberts

48:00 (2e)

Ronde van Oranjewoud

2 mei

16,1 km hardlopen

Judith Mulder

1:14:24

Ironman70.3 Pays 'd Aix en Provence 3 mei 1,9 km zwemmen, 90 km fietsen, 21,1 km hardlopen

Ruben van Zeijl

4:48:10

Triathlon Bosbaan

9 mei

750m zwemmen, 20 km fietsen, 5 km lopen

Tanja van Dijk

1:41:04

Amphiman Swimrun

10 mei

totaal 2,7 km zwemmen, 16,3 km lopen

Team Haagse Regahs (Helen en Brenda) 2:36:49 (3e) Loop van Leidsche Rijn

14 mei

10 km hardlopen

Judith Mulder

46:14

8

Triathlon Ter Aar

17 mei

500m zwemmen, 20 km fietsen, 10 km lopen Frans Satink

1:03:00

1000m zwemmen, 40 km fietsen, 10 km lopen Michel de Gier

1:56:26 (1e H50)

Halve Marathon Leiden

22 mei

21,1 km lopen

Karen Lammerts van Bueren Debbie Brongers

1:51:28 2:00:36

Triathlon Woerden

25 mei

1000m zwemmen, 40 km fietsen, 10 km lopen

1:58:45 (1e H50)

Michel de Gier 500m zwemmen, 20 km fietsen, 5 km lopen

Mariska Gleijm

1:34:52

Triathlon Weert

30 mei

750m zwemmen, 20 km fietsen, 5 km lopen

Clasina Jansen Mireille Ploegmakers Manon de Vrieze Karen Lammerts van Bueren

1:20:48 1:21:28 1:22:42 1:25:36

100m zwemmen, 40 km fietsen, 10 km lopen

Martin Vermeer Michael Oudijn Frans Satink Mark Spits

2:06:26 2:08:34 2:16:55 2:24:52

Uto Swimrun

31 mei

totaal 4,5 km zwemmen, 34 km lopen

Team Haagse Regahs (Helen en Brenda) 5:46:36 Triathlon Nieuwkoop

31 mei

1,9km zwemmen, 90 km fietsen, 21,1 km lopen

Moul Kaewkokua Maarten Witteman Frank Hamelink Arie Heddema

4:56:28 5:09:10 5:17:40 5:44:05

Triathlon Amsterdam Nieuw West

7 juni

750 zwemmen, 20 fietsen, 5 lopen

Brenda Schuurkamp Marije Engels

1:15:55 1:21:39 9

Linda Nalis Karen Lammerts - van Bueren

1:23:24 1:26:22

Speedman Groningen

7 juni

1 km zwemmen, 42 km fietsen, 11 km lopen

Maarten Witteman

2:19:53

Triathlon Oss

14 juni

500 m zwemmen, 22km fietsen, 5 km lopen

Maarten Witteman Moul Kaewkokua Joop de Kok

1:02:28 1:03:58 1:03:58

Triathlon Bonn

14 juni

3,8 km zwemmen, 60 km fietsen, 15 km lopen

Brenda Schuurkamp Helen Kleinveld Tanja van Dijk

3:39:14 4:06:10 4:19:30

10

11

Sportkalender De hiernavolgende activiteiten geven slechts een geringe selectie weer van wat er allemaal georganiseerd wordt in sportminnend Nederland Juli 3-7 4-7 4-7 5-7 12-7

Beachrun Beachchallenge Zeezwemtocht Triathlon Noordwijkerhout Triathlon Utrecht (ook 2e divisie dames)

Augustus 1-8 1-8 2-8 8-8 9-8 23-8 29-8 29-8

Triathlon010 Rotterdam Rondje Eilanden Vinkeveen Ironman Maastricht Gaasperplas Triathlon Amsterdam Triathlon Leiderdorp Triathlon Klazienaveen Najaarstriathlon Bodegraven Cross Triathlon Renkum

September 5-9 5-9 12-9 12-9 12-9 19-9 20-9 26-9 27-9

Triathlon Appeldoorn (ook 2e divisie dames) Triathlon Binnenmaas Challenge Almere Tri-ambla Ameland Politietriathlon Spijkenisse (ook 3e divisie heren) Vredesloop Zegerplas Triathlon Alphen aan den Rijn Bosbaan Triathlon Amsterdam (ook 3e divisie heren) HRR 1 van de 4 (wegwedstrijd)

Evenementenkalender Facebook De RTC groep op Facebook biedt de mogelijkheid om evenementen aan te maken. Hier kan iedere RTC'er zijn of haar (voorgenomen) deelname aan evenementen (uiteraard triathlons en duathlons, maar ook andersoortige evenementen als loopjes, toertochten etc.) aan clubgenoten kenbaar maken, en zien welke (andere) clubgenoten bij evenementen van de partij zullen zijn. Handig om bijvoorbeeld onderling afspraken te kunnen maken over meerijden, maar eerst en vooral leuk om zelf ideeën op te doen of anderen op een idee te brengen!

12

Clubkampioenschap RTC 2015 Deelname Deelname aan het clubkampioenschap moet voor iedereen mogelijk zijn, waarbij zowel “meedoen” telt en de meest ambitieuze leden zich ook aangetrokken voelen. Openbare clubevenementen worden niet opgenomen in de activiteitenkalender clubkampioenschap, omdat er een ongewenst verschil ontstaat tussen de roep om vrijwilligers en sporters. Er is een heren- en damesklassement. Naast de clubactiviteiten kun je op de verschillende triathlonafstanden scoren, stuur je beste finish tijd van het seizoen op om mee te dingen naar de bokaal. Punten en klassering Nummers 1 tot 10 van de verschillende activiteiten Organiseren van een sportieve activiteit

150-50 punten 250 punten

Activiteiten clubkampioenschap • • • • • • • • • •

Nieuwjaarscross Paascross MTB Weekeinde (deelname en wellicht vossenjacht of klimtijdrit) Trainingsweekeinde (deelname en crossloop en of tijdrit en voorkeur combi wedstrijd) Tijdrit op de racefiets Klazienaveen Individuele klassering 1-8 triathlon Individuele klassering 1-4 triathlon Individuele klassering 1-2 triathlon Finale Sprint triathlon Madestein-Uithof

De nieuwe tussenstand vindt je in de volgende Tribune

13

RTC divisie teams in actie! Wat super dat we met 2 enthousiaste teams deelnemen aan de Divisie Triathlon! Het is geweldig om te zien hoe het leeft binnen de club. Niet alleen bij de teamleden, maar er zijn ook heuse fans die komen kijken bij de wedstrijden. Dit motiveert enorm! Inmiddels hebben zowel de heren als de dames er drie wedstrijden opzitten. Onze RTC dames draaien warm (1e wedstrijd 8e, 2e wedstrijd 6e, 3e wedstrijd 5e plaats). We staan nu nog 7e in de tussenstand, maar heel kort op de teams boven ons. Top-3 is echt in zicht! Bij de dames promoveren alleen de eerste 2; wordt pittig, maar zeg niet dat het onmogelijk is... Op 12 juli staat er nog een ¼ op het programma in Utrecht en de afsluiter is de aflossing op 5 september in Apeldoorn.

De mannen staan nu in de tussenstand op plaats 4, met 8 punten voorsprong op nummer 5. Met nog 2 wedstrijden te gaan in de 3e Divisie, houden ze zicht op het podium en een mogelijke promotie naar de 2e Divisie voor 2016! Na de zomer zal de ontknoping plaatsvinden op 12 september in Spijkenisse en 26 september in Amsterdam.

In de Tribune lees je ook de verslagen van de wedstrijden in Arnhem en Weert.

14

Derde divisie – team triathlon Arnhem

Joop de Kok

Afzien, dat was het. Waaierformaties geoefend, slagordes bepaald, transities besproken en parkoers bestudeerd. Net zoals een lekke band blijkbaar een keuze is, werd niets aan het toeval overgelaten om de eerste wedstrijd van de derde divisie tot een goed einde te brengen. Waar zouden we staan? Zouden onze ambities haalbaar zijn? Het zwemmen begon soepel. Michel was zo attent om zijn tempo enigszins aan te passen met behulp van een lubberend trisuit. T1, geen probleem. Als een volleerd garnalenpeller hielp Michael me uit mijn wetsuit. De fiets op springen en toen... begon het afzien. Mijn benen hadden moeite met het tempo van het team en al snel zaten aflossingen er niet meer in. Aanhaken was het. En afzien dus. Met hulp van een duwtje hier en daar bereikte ik toch nog T2 met het team en kon ik, na een een-na-snelste wisseltijd van de derde divisie neergelegd te hebben - dat dan weer wel, beginnen aan het hardlopen. Of moet ik zeggen, geduwd worden door Martin terwijl je je benen probeert te bewegen. Met mijn ellebogen gestaag blauwe plekken creërend op Martin’s onderarm gingen we door het licht glooiende landschap op zoek naar een goede eindtijd en de finish. Daar kon ik mij gerieflijk neervlijen op het sappige gras (op het filmpje van Robert zag het er iets minder charmant uit, maar dat is slechts schijn). Op de massagetafel kwam Martin met het nieuws dat we derde waren geworden, met eredivisiegangers in de eerste twee teams. Podium dus! Een heel mooi uitganspunt voor de rest van het seizoen. Afzien was het, maar wel met een mooie derde plek en een verlept bosje bloemen.

15

Triatlon, een teamsport?

Clasina Jansen

Wedstrijdverslag 2e divisie vrouwen 1/8e triatlon, Arnhem Triatlon, een individuele sport, waarbij deelnemers geheel op eigen kracht en motivatie, geholpen door support vanuit het publiek, de finish halen. Soms zelfs vechtend, in het water, als niemand het ziet. Of stiekem toch een beetje stayeren tijdens het fietsen, als de motor van de NTB ver weg is. Over het algemeen dus individueel en niet te vergelijken met een pot voetbal of andere teamsport. Hoe anders is dan een teamtriatlon, waarbij niet de individuele prestatie, maar de prestatie als team ineens telt. Op zondagochtend 26 april verlieten we rond 10 uur in twee auto's Den Haag. Op naar Arnhem! Wij als meiden (Marije, Linda, Manon en ik) in een auto, Armin als ondersteuner, technisch man en chauffeur van onze fietsen in de tweede auto. De week voorafgaand aan de wedstrijd hadden we als team geoefend met het peloton rijden. Voor mij een volledig nieuwe ervaring en een keertje oefenen was absoluut niet overbodig. In de auto werd de strategie nogmaals besproken. Wie op kop tijdens zwemmen, fietsen en lopen. Tijden en materialen werden besproken en tips en tricks uitgewisseld. Eenmaal in Arnhem was iedereen bezig met de mentale voorbereiding op haar eigen manier. Ik door mij terug te trekken, anderen juist door lekker veel te kletsen, materialen te checken, heen en weer te lopen tussen fiets en zwembad. Dit element is al leuk om als team door te maken, en eens een keer niet alleen. We voelden allemaal de druk van het goed willen presteren, juist nu, in teamverband. Dit zorgde voor concentratie en een sterke teamband. Rond 13:00 uur gingen we van start. De zon scheen en er was weinig wind, de condities waren perfect. Zwemmen was fijn in een verwarmd zwembad, achter elkaar aan in een gestaag tempo. Communiceren was goed mogelijk, dus het groepselement was vanaf het begin aanwezig. Complimenten van de organisatie aan de kant voor deze samenwerking. Door naar de wissel, iets minder soepel. Daar merkte je toch onderling grote verschillen. Fietsparcours was leuk, twee rondes met aardig wat hoogteverschil, aan een mooie laan met prachtige lentekleuren. Koprijden werd goed afgewisseld, ook hier een echt team aan het werk. De tweede wissel ging ook niet geheel soepel, deels door een ontstane opening door de organisatie in Parc Fermé, waardoor de helft van ons team verkeerd ging. Teruggefloten door de jury, helaas aardig wat tijd verloren.

16

Met het lopen maakten we dat weer goed. Flink aangemoedigd door publiek begonnen we aan het laatste onderdeel. Ook hier konden we elkaar steunen, letterlijk door elkaar een duwtje in de rug te geven. Helaas moest Linda aan het eind van de eerste ronde afhaken, door de nasleep van een eerder opgelopen blessure. Tijdens het laatste stukje van de tweede ronde konden we haar weer oppikken en alsnog met z'n vieren finishen. Wat was het leuk! Een goed georganiseerd triatlon, prachtig weer, en een mooi eindresultaat: 8e van de 17 teams en maar kleine verschillen met de rest van de teams (variërend van 1 sec. tot maximaal 3.54 seconden). Terugkijkend op deze wedstrijd, denk ik dat we vooral heel veel dingen goed hebben gedaan. Er valt nog wat te halen bij het wisselen, maar verder ben ik blij dat we, vergeleken met andere teams, zo goed samenwerkten. Op naar de volgende!

2de Divisie Sprint Triathlon in Weert

Karen Lammerts van Bueren

Ditmaal bestond het damesteam uit Clasina Jansen, Mireille Ploegmakers , Manon de Vrieze en de schrijfster van dit verslag. Clasina, Mireille en ik gingen met mijn trouwste supporter Jaap met de trein. En Manon moest eerst haar paard verzorgen en kwam daarom met de auto. Na 2 uur relaxed reizend kwamen we aan op station Weert om vervolgens meteen onze eerste plensbui op ons hoofd te krijgen. Op dat moment waren de RTC mannen al hun rondjes op de fiets aan het rijden van de kwart triathlon. Die boften dus niet echt. Na het ophalen van ons startnummer vonden we meteen, onder de warmtelamp op een terras, de RTC supportersgroep (Debbie, Robert en Petra). Dat terras werd onze voorbereidingsplek en de wc onze omkleedruimte. Het zonnetje begon te schijnen toen we het parc-fermé in mochten. Ondertussen waren de RTC mannen gefinisht (3de !!!) en konden ons nuttige tips geven. Zoals snel opzwemmen naar de startstreep. Sommige teamleden twijfelden nog over 17

het dragen van een wetsuit. Na de verhalen van de heren over bevroren lichaamsdelen trokken we allemaal ons wetsuit aan. Daar waren we vooral blij mee tijdens het wachten op de briefing (waar we niets van verstonden). Er viel weer een bui met flinke windstoten. Nat zouden we toch worden en nu bleven we redelijk warm. Hup het water in. Na het startschot en wat gevechten in het water was ik iedereen vrij snel kwijt. Dat heb je als je van de 67 deelneemsters als 61ste uit het water komt. Zwemmen gaat steeds langzamer, ooit zwom ik tijdens de RTC-20 minuten test iets meer dan 1km. Daar kan ik alleen nog maar van dromen. Gelukkig zwommen mijn teammaatjes wel rond de middenmoot waardoor ze minder tijd verloren t.o.v. de concurrenten. Het was buiten het water weer droog geworden. Dat was boffen op de fiets. We moesten 3 keer heen en weer langs het kanaal. Heen wind tegen, terug wind mee. Zo zag ik dat Manon (48ste zwemmen) met een opmars bezig was tijdens het fietsen en Clasina en Mireille, die respectievelijk als nummer 29 en 33 uit het water kwamen, aan het inhalen was. Ik zat lekker op de fiets en het vegen van concurrenten kon beginnen. Wel zag ik dat mijn teammaatjes de punten voor RTC moesten binnenhalen. Ik kon alleen proberen zoveel mogelijk nummer 3 kandidaten van andere verenigingen achter me te laten. Manon fietste de sterren van de hemel met een 5de tijd. Clasina, Mireille en ik waren aan elkaar gewaagd met resp. 26, 28 en 23ste plek. De zon begon nu zelfs te schijnen tijdens het lopen van 3 rondjes met een groot gedeelte heen en weer. Zo kon ik onderweg mijn teammaten nog aanmoedigen. Manon die als eerste van ons team van de fiets was gekomen had het duidelijk moeilijker met lopen en moest met een 34ste looptijd wat plaatsjes inleveren. Ze werd ingehaald door Clasina en Mireille die allebei 21:15 op de 5km liepen en daarmee de 7de en 8ste tijd scoorde. Mijn 5km ging heerlijk in een lekker ritme (24ste) en het vegen ging door. De tribune bij de finish was bijna alleen gevuld met het RTC supportersteam. En mede dankzij hun felle aanmoedigingen eindigde Clasina 16de, Mireille 19de, Manon 24ste en ik 36ste. Kleine opsteker voor mijzelf is dat ik als laatste van ons team wel de beste laatste van alle teams was. Uiteindelijk als RTC team een 6de plaats!!!! 2 plaatsen opgeschoven vergeleken met Arnhem. Na het maken van de teamfoto begon het wederom te regen en moesten we alles snel inpakken en het parc fermé uitrijden. Helaas geen lekker terrassenweer om lang na te borrelen. En zo ging iedereen weer snel naar huis. Op naar Amsterdam voor een nog beter resultaat.

18

RTC HERENTEAM OP KOERS VOOR PROMOTIE (van haagsetopsport.nl) Het RTC Heren team heeft wederom een sterk staaltje teamwork neergezet in de derde divisie triathlon. Na ook tijdens de teamtriathlon in Arnhem het podium behaald te hebben, is dat nu wederom gelukt in Weert. In deze landelijke derde divisie strijden dertig topteams om promotie naar de tweede divisie. De clubs die meestrijden vaardigen hun beste teams af naar de verschillende wedstrijden. In totaal vijf wedstrijden over verschillende afstanden gedurende het gehele seizoen. Tussen de teams zit onder meer Edo Sports, het team van de gelijknamige topatleet Edo van der Meer. Tijdens de teamtriathlon in Arnhem legden de mannen al een goede basis, door zich naar het podium te knokken. “We hebben destijds tot het gaatje moeten gaan in Arnhem om een podium veilig te stellen”, zegt teamcaptain Martin Vermeer. Zelf draait hij al wat jaartjes in de sport mee, maar om op dit hoge niveau zo te kunnen presteren, is ook voor hem een droom die uitkomt. “Ontzettend gaaf!”, glundert hij. Weer en wind In Weert afgelopen zaterdag moest letterlijk weer en wind getrotseerd worden. Tijdens de kwart triathlon (1000 m zwemmen, 43 km fietsen, 10 km lopen) moesten meerdere atleten met onderkoelingsverschijnselen afgevoerd worden. De mannen van RTC hebben deze test goed doorstaan. Voor deze wedstrijd had RTC vier mannen afgevaardigd naar de wedstrijd: Martin Vermeer, Michael Oudijn, Frans Satink en Mark Spits. Al vanaf de start zaten de mannen er goed bij, met Vermeer en Oudijn in de top tien na het zwemmen. Looponderdeel Tijdens het fietsen consolideerde Oudijn zijn plek goed, maar moest met lopen toch wat prijs geven in het sterke deelnemersveld en eindigde nipt in de top tien. Martin Vermeer, die tijdens het fietsen was teruggezakt tot plek 19, kon met een verrassend sterk looponderdeel de concurrentie te kijk zetten. Uiteindelijk klokte hij de snelste looptijd van het gehele veld en sprintte daarmee de top zes binnen. “Ik heb mezelf ook verbaasd.”, voegt Vermeer eraan toe. Met totaal nu twee keer een derde plaats op zak, kunnen de mannen met goede moed vooruitkijken naar de volgende wedstrijd in Oss. Die is alweer over twee weken.

19

Dringende oproep aan vrijwilligers! Donderdag 2 tot en met zondag 5 juli 2015 is het weer zover: De BEACH CHALLENGE cross-triathlon en side events! Een evenement als de Beach Challenge kan niet doorgaan als we slechts een klein aantal vrijwilligers hebben. Om deze reden willen we jullie vragen bij alle mensen in je netwerk, supportersschare of nog anders, het aanmeldformulier voor vrijwilliger bij de Beach Challenge (http://www.beachchallenge.nl/algemeen/vrijwilligers) onder de aandacht te brengen en te zorgen voor veel aanmeldingen. Vooral als parcourswachter heb je een prima gelegenheid om volop aan te moedigen, ideaal dus voor supporters, die daarmee ook een T-shirt, lunchpakket en drankjes na afloop verdienen. We hebben de vrijwilligers heel hard nodig. Alvast heel veel dank! Vanuit RTC komt het initiatief om de Beach Challenge te organiseren. Op dit moment wordt al veel werk verricht door een kleine groep clubgenoten en anderen. Het zou heel fijn zijn als dat werk leidt tot een prachtig evenement mede door de inzet van de hele club en hun aanhang. Ook als je meedoet aan de off-road triatlon is je hulp bij de op- en afbouw zeer welkom. Mogen we op je rekenen? Alvast dank voor je reactie! Groetjes van Anno van der Veen Vrijwilligerscoördinator Beach Challenge Mail: [email protected]

20

Trainingsweekend 2015 – Versmold

Johan Veldhuis

Ja, wat te verwachten bij een trainingsweekend? Ik had geen enkele verwachting. Wel een stille hoop, dat we mochten genieten van het beste wat onze Oosterburen te bieden hebben… Het begon met een mooie eerste rit op de dag van aankomst. Met de auto naar de plaats van bestemming wel te verstaan. Eenmaal compleet, zijn we met z’n allen op de fiets geklommen om eens stevig te peddelen. De tocht bracht ons langs mooie natuur en over onverharde paadjes. Na vier keer lek te hebben gereden en vele grappen over een te kort ventiel later was de conclusie dat asfalt de meest plezierige ondergrond is. Gelukkig konden we er ’s avonds, onder het genot van een biertje, smakelijk om lachen. De tweede dag bracht iets serieuzer werk, we gingen richting de bergen. Onderweg een paar stops bij lokale fietsenmakers voor nieuwe bandjes, met de juiste ventiellengte. Maar die bergen waren nog best ver weg! En de navigatie die we meehadden bleek niet zo nuttig. Gelukkig was er nog een offline bron (lees kaart) die we regelmatig konden raadplegen! Met een zonnetje erbij hebben we een ruime 100 km gemaakt en dit afgeblust met een biertje en een partijtje discobowlen. Dag drie, we gingen een klimtourtocht rijden! 110 km met 19 klimmetjes ofzo. En een klein beetje regen. Eenmaal onderweg zat het tempo er lekker in en de klimmetjes waren zeker uitdagend. 70 km en een paar doorweekte sokken later waren we er wel klaar mee. Tijd om een stukje af te snijden en een paar laatste klimmetjes te pakken en te finishen. Helaas werd ons plan fysiek gedwarsboomd door een tractor met giertank en een trein. Eenmaal gefinisht moesten we ons snel huiswaarts begeven. Er moesten boodschappen gedaan worden, het bier was op… De laatste dag werd benut om in het lokale natuurbad een aantal baantjes te trekken. Dat kon binnen, waar het heerlijk warm was, of buiten, waar het net iets frisser was. En een duikplank, waar een RTC-er zich aan gewaagd heeft… Op de terugweg is nog snel even een culinair hoogtepunt genoten, een currywurst werd naar binnen geschoven. Helaas wel zonder bier. Het was een geslaagd trainingsweekend waarbij er goed gelachen is, voldoende bier was en ook nog een currywurst is gegeten. Wat mij betreft kan het niet beter!

21

In één klap je leven veranderd

Marco Zonneveld

Ergens in het begin van 2015 vroeg Michel Meerts, alias den Pimpelaer, clubleden om mee te fietsen met een lange duurtocht van ca 400 km. Daar kwamen in die periode weinig reacties op. De racefietsen stonden nog in de winterberging. Tot eind maart Hans van Vliet ging onderhandelen over de afstand kwam er een beetje leven in de mailwisseling. Uiteindelijk werd het een tocht van ca 160 km via Zoetermeer, Gouda, Schoonhoven, langs de mooie Lek naar Nieuwegein en via de overzijde terug naar Rotterdam. Nu kreeg ik er ook zin in want zo’n afstand is voor mij redelijk te doen en ’s avonds moest er nog een feestje gevierd worden. Wim v P. werd 50! Zaterdagochtend 4 april, wolken, frisse wind en kans op neerslag. Een ideale dag om een lange duurrit te doen. Toch stonden er aardig wat mensen bij het zuiderpark. Hans, Michel, Frits, Renate, Frank, Gerard, Roger, Marieke en Uco. We waren Den Haag nog niet uit of het begon al te regenen. Maar niemand klaagde en er werd lekker doorgereden. Bij Gouda ging Marieke weer terug. Die had nog iets anders te doen. De rest fietste door en in Schoonhoven gingen we op zoek naar een cafeetje voor koffie. Dat soort gelegenheden zijn ’s morgens nog gesloten maar ik vond een bakker waar je ook kon koffiedrinken. Met onze natte kleren en redelijk verkleumd genoten wij van de koffie en de bijbehorende lekkernijen. Personeel en overig publiek waren uiterst vriendelijk. Nog even allemaal een plasje en dan afrekenen. Buiten begon het weer zowaar een beetje op te knappen. Ik besloot om mijn volledige handschoenen te laten drogen aan mijn ligstuur. Die natte dingen zorgden alleen maar voor hele koude handen. We namen afscheid van Renate en Frank, die gingen een eigen route terug fietsen. Wij vervolgde onze weg naar de Lek en genoten van de mooie omgeving. Hier houden mijn herinneringen aan deze tocht wel op. Ik werd wakker in het St. Antoniusziekenhuis in Nieuwegein. Ik bleek aangereden door een busje die veel te hard langs ons heen reed en daarbij te vroeg naar rechts is gegaan. Door mijn buiteling heb ik een schedelbasisfractuur, 2 gebroken wervels en gebroken oogkassen. In Nieuwegein kunnen ze mij niet helpen en ik word naar het UMC in Utrecht gebracht. De rest van de groep fietst aangedaan terug naar huis. In het UMC zijn de 2 kapotte wervels aan 1 goede vast gemaakt met een soort rails. Een flinke snee in mijn nek verraadt de operatie. Mijn stem klinkt hees en ik heb de meeste moeite met speeksel. Niemand begrijpt dat platliggen dan niet erg fijn is maar met mijn nek kan dat ook eigenlijk niet anders. Ik geef aan dat ik het vreselijk vind om niet bij het eerder genoemde feestje te kunnen zijn. Het is ondertussen zondag en ik heb niet meer gegeten sinds de bakker in Schoonhoven. Barbara probeert wat kleine stukjes brood in mij mond te stoppen maar ik krijg het niet weg geslikt. Er komen diverse artsen en hulpartsen aan mijn bed en ik moet diverse testen doen om te kijken wat er nog werkt van mijn lichaam. De opgelopen letsels hadden tot veel ergere uitval kunnen leiden dan dat ze bij mij kunnen constateren. Alleen met het slikken weten ze nog geen 22

raad. Pas na 4 dagen komt er een KNO arts kijken. Zij wist waarschijnlijk niet van mijn nekoperatie af want binnen 5 minuten had ze mij al 3 keer in mijn nek gestoten. Toen werd ik even boos op haar waar ze niet van gediend was ;-) Ik kreeg een neussonde ingebracht waarna ik eindelijk voeding kon krijgen. Ik was behoorlijk verslapt na al die dagen zonder eten. De sonde irriteerde vreselijk in mijn keel. Verder is zo’n ding onhandig bij tandenpoetsen en zoenen. Ik begon natuurlijk gelijk te klagen over dit vreselijk onhandige slangetje. Later hoorde ik dat een PEG sonde uitkomst kon bieden. Een PEG sonde wordt door de buikwand in de maag gebracht. Zo heb je dus geen last meer van een slang in je neus. Uiteindelijk kreeg ik de arts aan mijn zijde en zouden ze een aanvraag tot plaatsing indienen. Als je denkt dat je gelijk geholpen wordt omdat je toch al in het ziekenhuis bent heb je het mooi mis. Er volgt pas een afspraak op 12 mei! De fysio in het ziekenhuis beperkt zich tot het zelfstandig uit het bed komen en een stukje wandelen over de gang. Als je dat kan is hij klaar met je en mag je in principe naar huis. Aldus geschiedde op 15 april. Met kaarten en ballonnen beladen reden we terug naar huis. Barbara vond het enger dan ik want zij dacht bij elke hobbel die ze niet kon ontwijken aan mijn nekkie. Thuis stond er al een elektrisch “zieken” bed in de woonkamer. Het voelde heerlijk om weer thuis te zijn. Op maandag 20 april, mijn verjaardag, moest ik voor controle terug naar Utrecht. Barbara vond het er al niet zo goed uitzien en had al extra kleren meegenomen voor het geval ik moest blijven. Ze kreeg gelijk en ik werd weer opgenomen. Ik werd op de spoedlijst geplaatst om de wond te spoelen. Toen ik dinsdagochtend wakker werd deed ik snel mijn OK hemd aan na het douchen. Ik stond immers op de spoed lijst. Uren streken voorbij en mijn laatste voeding was maandagavond 23.00 uur. Ergens in de middag hoorde ik dat mijn 2e plaats op de lijst was veranderd naar een 3e plaats. Toen ik om 18.00 uur vroeg om het eten maar weer op te starten omdat het wel eens niet meer zou gebeuren vandaag kreeg ik ineens bericht dat ik mocht komen. Na de operatie, waarin ze mijn nek weer open hadden gemaakt, zat mijn nek weer helemaal vast van de strak getrokken huid. Ik was na 3 weken weer helemaal terug bij af. Er zat een bacterie in mijn lichaam maar welke dat werd nog onderzocht. Er werd gestart met een algemene antibiotica. Omdat prikken in mijn arm niet echt gemakkelijk ging, ondanks mijn dikke aders, zou ik een PIC lijn krijgen. Dat is een infuus die vanuit je bovenarm via een ader tot vlak boven je hart gebracht wordt. Voordeel hiervan is dat daar het bloed sneller stroomt en dat je ook bloed af kan tappen. Het kan een jaar blijven zitten. Je mag deze PIC lijn niet zelf los koppelen dus ik moest elke ochtend wachten op de verpleegster voor ik mijn shirt uit kon doen om te douchen. 28 april krijg ik, 2 weken, eerder dan verwacht mijn PEG sonde. Op de operatietafel vraag ik aan de arts of hij geen koningsdag kater heeft. Nee hoor, 2 biertjes maar. Het is een hele geruststelling. Even later zit de sonde er al in. Niets van gemerkt, alleen plaatselijk verdooft. Had ik niet verwacht en heb me 23

dus voor niets druk lopen te maken. Ik had nl gelezen dat het via mijn keel ingebracht zou worden. En daar had ik juist zo’n last van. Dit is volgens een andere methode gebeurd. De sonde mag nog niet direct gebruikt worden en de neussonde mag er pas uit als de maagsonde werkt. Zodoende loop ik dus met 2 sondes. Wat een feest toen 1 dag later mijn neus sonde werd verwijderd. Heerlijk. Een bevrijding. De dagen die volgen zijn weinig spectaculair. Ik lig op bed, loop af en toe over de gang. Herstellen duurt lang. Omdat praten heel moeilijk gaat is dat ook het meest vermoeiend. Daarom heb ik maar mondjesmaat bezoek toegelaten. Ik wil iedereen hierbij wel even heel hartelijk bedanken voor alle kaarten, ballonnen, knuffels en boekjes die ik heb gekregen. Het was voor mij een enorme stimulans om door te vechten. Bij andere patiënten zag je bijna geen kaarten of bloemen. Lijkt me vreselijk. Alle artsen en verpleegkundigen keken hen ogen uit als ze mijn kamer binnenkwamen. Gelukkig herstelde de wond zich nu goed, al was het soms nog even spannend. Toen de wond 3 dagen dicht was mocht ik eindelijk naar huis op 7 mei. Maar eerst zouden nog de hechtingen van de PEG sonde uit mijn buik worden gehaald. Afspraak om 11.00 uur op mijn kamer. We zaten bepakt met een rolstoel vol kaarten, kleren en ballonnen af te wachten tot er iemand kwam. 11.30 uur ga ik eens vragen waar ze blijft. Om 12.15 krijg ik eindelijk bericht dat de verpleegkundige niet weg kan. Of ik naar haar toe wil komen. Ik wilde gelijk gaan maar het zou moeilijk te vinden zijn. Er wordt iemand van vervoer opgeroepen om ons te begeleiden. Weer wachten. Eindelijk komen we bij de dame in kwestie terecht om 13.00 uur. Bij het zien van mijn maagsonde constateerde zij dat het een andere was dan gedacht. Hier mocht zij niets aan doen. GRRRR. Uiteindelijk weet ze iemand te vinden via de telefoon die dat kan/mag doen. Echter pas op 12 mei, dus gaan we met hechtingen laat in de middag naar huis. Het is heerlijk om weer thuis te zijn. Ik kan in mijn eigen bed slapen. En omdat ik overdag meer beleef dan in het ziekenhuis lukt dat slapen nu heel goed. Overdag rust ik niet meer en het gehuurde bed wordt snel opgehaald. Na een paar dagen thuis ga ik eens even bij de buren op de hometrainer zitten terwijl zij met mijn vrouw en zoon heerlijk zitten te BBQen. Ik trap al snel een kwartiertje en het voelt goed. De fiets wordt bij ons in de woonkamer gezet. Ik doe dagelijks 2 keer 15 minuten fietsen. Na een paar dagen voer ik het op naar 2 X 30 minuten. Op internet vind ik spinning filmpjes en zo trap ik met muziek al snel een sessie van 3 kwartier tot een uur. Dat doe ik nu dagelijks 1 keer. Mijn conditie gaat goed vooruit.

Ik krijg ondertussen ook thuis bezoek van de Fysiotherapeute. Echter staat vermeld dat er niet mag worden gemasseerd in mijn nek. Ik krijg wat oefeningen voor mijn linkerschouderblad die niet goed mee werkt. Heel de nek- en rugspieren staan strak gespannen en schreeuwen om massage. Ik zal moeten wachten tot de arts groen licht geeft. Misschien als ik 1 juni terug moet komen voor controle.

24

Logopedie is nu ook gestart. Zij helpt mij bij het slikken en praten. Bij het schrijven van dit verhaal is zij pas 1 keer geweest. Ik moest toen heel kleine slokjes water proberen door te slikken. Het lukte me en ik was heel erg blij. Het geeft mij hoop. Want niemand durft te zeggen of het praten en slikken ooit nog goed komt. En ik heb nu wel gemerkt dat alle gezellige, sociale contacten gepaard gaan met eten en drinken. Samen met je gezin ontbijten of dineren, een bakkie koffie met collega’s of een biertje na de training. Er volgt nog een lange weg voor mij tot herstel. Een aanvraag voor revalidatietraining is gedaan bij de Sophia stichting in Den Haag. Waarschijnlijk mag ik pas eind juni voor een gesprek komen. De veroorzaker van dit alles was eerst na het ongeval doorgereden maar heeft zich later toch bij de politie gemeld. Er waren meerdere getuigen die vonden dat hij roekeloos en te hard reed. Hij moet uiteindelijk voorkomen. Hoelang dit gaat duren, weet ik niet. Mijn fiets is total loss, mijn nieuwe clubkleding is aan stukken geknipt. Barbara heeft vrije dagen op moeten nemen en een stukje zorgverlof. Plus een maand lang iedere dag naar Utrecht op en neer. Al met al heel veel kosten die hopelijk door de veroorzaker (autoverzekering) betaald gaan worden. Ik had dit jaar plannen om voor het eerst eens een halve triathlon (1,9Z-90F21,1L) te gaan doen. Ik was daar al geruime tijd voor aan ‘t trainen. De wedstrijd is op 28 juni. Dat kan ik nu dus wel vergeten. Voorlopig kan ik alleen nog maar naar beneden kijken op de hometrainer. Het hardlopen ga ik opstarten zodra het van de artsen mag. Met zwemmen begin ik pas als de antibiotica kuur is gestopt, medio augustus. Werken hoop ik weer te kunnen hervatten als mijn rug/nek weer soepel kunnen bewegen en autorijden weer mogelijk is. Mijn basisconditie heeft zeer waarschijnlijk wel meegeholpen in mijn herstel. Nu word ik regelmatig opgehaald en meegenomen voor een wandeling of ander uitje. Het is heel fijn om omringd te worden door zoveel medeleven.

“Fiets nooit harder dan dat je engeltje kan vliegen”

25

Sprint triathlon Woerden 2015

Mariska Gleijm

Daar sta je dan als 2de op de wachtlijst, wachtend en hopend op een startbewijs! Voor mij een belangrijke tri out voor Barcelona dus behoorlijk irritant dat ik nog geen zekerheid heb of ik kan deelnemen. En hoe welkom is dan het berichtje van Debbie…..of ik haar startnummer wil overnemen. JA! Heel graag en Debbie nogmaals dank! En dan is zomaar ineens 2de pinksterdag en gieren de zenuwen door mijn lijf! En naast de zenuwen komt ook de twijfel. Kan ik het wel, heb ik genoeg getraind, ga ik borstcrawl doen of toch maar schoolslag. Sylvia Voorhout gaat met mij mee en samen rijden we naar Woerden. Daar aangekomen haal ik mijn startnummer. 414, een prachtig nummer overigens. In bezit van het startnummer zoek ik mijn weg naar het Parc Fermé dat gelegen is in een parkeergarage. Tja hoe zet je alles klaar. Nooit gedacht dat mijn vaardigheden als oud-operatieassistente hier van toepassing zouden komen. Goed, een uur voor de start ben ik gereed en loop ik maar alvast naar de start. En dan verplaatsen de zenuwen zich naar mijn keel en wil ik eigenlijk gewoon weg, maar ja, dat is geen optie. Dus wacht ik braaf tot het zover is. We kunnen het water in en ik zwem wat heen er weer. Het voelt goed en belangrijker mijn zenuwen zijn weg. Wat heel fijn is, is dat het niet druk is. En dan klinkt het schot en kunnen we van start. Ik start netjes met de borstcrawl en zwem mijn eigen race. Halverwege ga ik over op schoolslag en kom ik na 13 min het water uit. In een drafje ren ik naar het Parc Fermé. Na 5:09 zit ik op de fiets voor de eerste ronde van 10 km. Fietsen gaat lekker, heenweg volle bak wind tegen en dat betekent terugweg mee, da’s mooi. Ronde 1 zit erop op naar ronde 2… makkelijker gezegd dan gedaan zo blijkt. Want ik ga zo hup richting Parc Fermé!!!

26

Waar heb ik de afslag gemist? Ik vraag het mensen om mij heen maar het lijkt of ik Russisch praat want ze kijken nogal glazig en halen hun schouders op! Op dat moment komt zo ongeveer het stoom uit mijn oren. Uiteindelijk is er een verkeersregelaar die mij vertelt dat ik een stuk terug moet. Eindelijk… ronde 2 kan van start gaan. Na 46 min fietsen ben ik terug in het Parc Femee. En in 3:38 heb ik mijn loopschoenen aan en start ik aan mijn eerste ronde. De overgang van fietsen naar lopen gaat precies zoals in mijn trainingen. Direct van start gaan op het gewenste tempo en dan draaien de benen van zelf. Na 1 uur en 33 minuten kom ik over de finish! En jeezzz wat een feestje is dit. Het publiek, de aanmoedigingen van mijn man en trainingsmaatje Sylvia, echt geweldig. Ik heb serieus van begin tot het eind genoten. Barcelona, here I come ☺ maar dan de OD.

27

Marathon Rotterdam 2015

Judith Mulder

Het is een eenmalige actie, beweerde ik vol overtuiging in de winter van 2013 tegen familie en vrienden. Ik had besloten, eens maar nóóit weer, mee te doen aan de Marathon van Rotterdam. Afgelopen april luisterde ik echter voor het derde jaar achter elkaar vanuit de startvakken op de Coolsingel naar het bekende en o zo toepasselijke ‘You’ll never walk alone’ van Lee Towers. Eenmaal gearriveerd, veters nog een keer strikken en op tijd richting het juiste startvak. Het zou me niet weer overkomen dat ik, zoals vorig jaar, al hijgend en (te) laat aan de buitenkant van een overvol startvak moest aansluiten. Op tijd binnen dus, dit jaar, waar ik omringd werd door diverse mannen van middelbare leeftijd die kennelijk bang waren onderweg trek te krijgen; heupriemen met minimaal zes tot acht gelletjes met zich meetorsend. Na maanden van voorbereiding was het nu dan eindelijk zover! En hoewel de omroeper, die kennelijk de tijd vol moest zien te krijgen, beweerde dat er nog een behoorlijke wind stond, kan ik niets anders zeggen dan dat de omstandigheden dit jaar ideaal waren: weinig wind, droog en niet te warm. Toch betrad ik enigszins nerveus het startvak, waarbij mij spontaan enkele quotes van de Japanse duurloper Murakami te binnen schoten. In zijn boek Waarover ik praat als ik over hardlopen praat schrijft hij m.b.t. de marathon onder meer: ‘Pain is inevitable. Suffering is optional.’ Waar begon ik ook alweer aan? Waarom vond ik het ook alweer nodig om ruim 42 kilometer te gaan hardlopen deze zondagmorgen? Het leek me geen goed moment om nu een antwoord op deze vragen te zoeken, dus ik besloot me te focussen op de geweldige sfeer die er in en rond de startvakken in deze bruisende stad hangt: de spanning van de deelnemers, het gezang van Lee Towers, het enthousiasme van het publiek en het fanatisme van menig sporter komen hier op deze dag gemoedelijk samen. Half elf: eindelijk tijd om te gaan! Ik probeerde weg te gaan op 5 minuten per kilometer. Al snel kwam ik een pacer tegen en leek het me een goed idee 28

daarachter te blijven lopen. Ik bleek echter net niet helemaal het goede tempo te kunnen vinden in dit groepje, dus ik besloot toch mijn eigen plan te trekken. Hoe leuk is het om na 25 kilometers door de verre wijken van Rotterdam weer in het centrum terug te komen via de Erasmusbrug. Waar de snelle Afrikanen de Coolsingel op dat moment naderen, had ik nog ruim 15 kilometer te gaan. En was mij niet ingeprent dat de wedstrijd hier eigenlijk pas begint? Ik liep door in een constant tempo, hard hopend dat mijn voorbereiding in de wintermaanden goed genoeg was geweest. In tegenstelling tot het jaar daarvoor, mijn tweede marathon, had ik mijn training dit keer namelijk totaal anders aangepakt. Want in tegenstelling tot vorig jaar had ik slechts een enkele echt lange duurloop gemaakt. Vanzelfsprekend een aantal halve marathons in de wintermaanden en een enkele duurloop van 25-28 kilometer, maar slechts eenmaal liep ik dit jaar meer dan 30 kilometer als training. Het bleek goed uit te pakken, gelukkig! Mijn tempo zakte weliswaar iets in, maar gelukkig speelde mijn vriend deze laatste 15 kilometer voor haas en naast de nodige kilometertijden sprak hij me ook andere bemoedigende woorden toe. Me ondertussen attenderend op het grote berichtenscherm, waarop mijn vader, die helemaal vanuit Groningen afgereisd was en ergens tussen het publiek stond te juichen, had geschreven: Mocht mijn motivatie al enigszins zoek zijn geraakt in het Kralingse Bos, dan kreeg ik van dit bericht weer de nodige energie voor de laatste (ruim) vijf kilometer. Die boost kon ik overigens goed gebruiken: mijn maag had besloten vandaag geen zin in gelletjes te hebben, dus na er twee weggepeuzeld te hebben, hield ik het eten tot na de finish voor gezien.

Na 3:34:15, een klein uur sneller dan tijdens mijn eerste marathon in 2013, kwam ik dit jaar binnen op de Coolsingel. Moe, voldaan en buitengewoon tevreden. En of het bij deze drie keer zal blijven…?

29

Marathon Rotterdam

Maarten Witteman

Eens in de zoveel tijd is het tijd om een wat groter doel na te streven. Dit keer werd het doel de Marathon van Rotterdam. Gelukkig werd het een zachte winter waardoor er volop getraind kon worden. Vol goede moed begon ik rond november met het uitbouwen van de omvang. Veel en regelmatig lopen. Niet per se lange tochten, maar wel vaker dan normaal. Vanaf januari werd de fiets even aan de wilgen gehangen. Fietsen kan op zich prima, maar het risico op nare valpartijen wilde ik even beperken. Na enkele maanden was het dan zo ver. Het zou moeten gebeuren. De voorbereiding was goed gegaan. Waar de volledige trainingsperiode vrijwel pijnloos verlopen was, leek het een week van te voren volledig mis te gaan. Non stop pijntjes, zere kuiten, last van m'n rug, pijnlijke heup. Veelal pijntjes waar je normaal ook last van hebt, maar geen aandacht aan schenkt omdat ze niets voorstellen. Maar zo vlak voor de wedstrijd lijkt je pijngrens flink te zakken, en ook vooral je dosis kleinzierigheid flink te stijgen. Weer een week en vele pijntjes later ging de wekker om een uurtje of zes. Tijd om op te staan. Alles lag klaar. Even ontbijten en hup, naar de trein. In Rotterdam aangekomen. De spanning zat er goed in. Maar belangrijker, ik had er zin in! De voorbereiding zat er op, het weer was prima en de sfeer ook. Het was nog even wachten tot Lee Towers zijn toneelstukje weer opgevoerd had en daarna.... Boem! We werden weggeschoten. Het tempo ging soepel. Iets te eigenlijk. De snelheid was iets te hoog voor het beoogde schema. Al na een km ontstonden er groepjes. Mijn groepje ging te hard voor mijn schema. Maar ja, het gat erachter was ook niet aantrekkelijk. Dat zag er niet uit alsof daar mijn beoogde tempo gelopen werd. Daarom maar besloten aan te haken. De eerste 10 km werd afgeraffeld in 37:09. Toch wel pittig. Daarna ging het tempo nog iets omhoog. Mijn vooraf bedachte schema was inmiddels gesneuveld en het was nu zaak om het groepje niet kwijt te raken. Tot de 20 km lukte dat aardig. Daarna was het veld zo uit elkaar geslagen dat er alleen nog maar losse individuen liepen. Vanaf dat moment moest ik het helemaal zelf doen. Gelukkig stonden m'n supporters her en der langs het parcours. Maar dat voorkwam niet dat de tweede maal Erasmusbrug erg zwaar aanvoelde. De wind stak iets op. En die brug is verdomde lang. Daarna richting Kralingse bos. De wind begon serieuzere vormen aan te nemen en ik begon te merken dat mijn snelle start toch wat optimistisch was. Maar ik verwachtte nog iemand. Waar ik ook keek, ik zag hem niet. Bij het 37 km punt stond hij er eindelijk! Het duurde even. Maar uiteindelijk kwam de man met een flinke moker langswandelen en sloeg mij even uit het veld. Een seconde of 10 zakte de moed even in de schoenen. Het tempo liep op naar 4:00/km. Daarna kon ik me gelukkig herpakken. Want 2 rondjes zuiderpark hardlopen, wie kan dat nou niet?! Nou, die twee rondjes voelden als een marathon op zich. Maar niet veel later kwam de Coolsingel in zicht en mocht ik over de finishlijn heen denderen! Wat een super ervaring!

30

Daarna ben ik opgevangen door Marja die, als dank voor alle support, mijn sokken en schoenen uit mocht trekken. Dat lukte me zelf niet meer. En daarna? Op naar het terras! Oh ja, m'n eindtijd? 2.40:27

The road to Klazienaveen

Marja Blaauw

Nog maar 10 weken te gaan en dan is het tijd voor de halve in Klazienaveen. In de vorige Tribune schreef ik al dat het trainen nog een beetje moeizaam ging en dat is helaas nog een tijdje zo gebleven. Druk, druk, druk met andere dingen dan sporten. Gelukkig lijk ik mijn leven nu echt gebeterd te hebben en gaat het allemaal een stukje makkelijker. Vorige week was voor mij de opening van het triathlonseizoen tijdens de Speedman in Groningen. Ik had me voorgenomen heel rustig aan te doen, omdat dit mijn eerste kwart was en ik na een maand heel weinig sporten niet echt in vorm was. Het zwemmen ging redelijk. Ook het fietsen ging ondanks de steeds sterker wordende wind best lekker. Helaas ging het met lopen mis met mijn ademhaling en ben ik na 5km uitgestapt. Uiteindelijk dus een beetje een teleurstelling, maar wel een prima training en een goede motivatie om flink door te trainen. Sinds de ervaring in Groningen heb ik vooral het lopen weer opgepakt. Met een strakke planning en een goed schema moet dat goedkomen. Ik ga niet voor een toptijd, maar nog een beetje levend en, bij voorkeur, lachend over de finish komen kan ook alleen door uren te gaan maken geloof ik. Ook het zwemmen moet met wat meer regelmaat, maar dat is met een beetje lekker weer ook geen probleem. Over het fietsen maak ik me het minste zorgen. Er zijn een paar momenten geweest waarop ik er graag mee wilde stoppen, maar op dit moment denk ik nog steeds dat het moet lukken om de finish te halen, dus de komende tijd ben ik bij zoveel mogelijk trainingen te vinden!

31

Swimrun: een Scandinavisch avontuur!

Brenda Schuurkamp

“The race course is beautiful and challenging. The start and finish is down in the harbour below UTÖ Värdshus. The running is mostly trail-running and the sections are very varied. They are on dirt roads, single tracks, cliffs and rocks, completely off-road and with some challenging short, steep sections to climb. Those who will manage the whole course will have a magical experience. The open-water swim sections are many, most of them are relatively short. There is one long swim which can be adjusted due to water temperatures and waves. Some are protected and some are very exposed. Prepare for some rock n roll swimming. UTÖ SWIMRUN will be won by the team that is the fastest in and out of the water. There are several energy stations along the course. The Race course is approximately 39 km long of which 34 km is trail-running and almost 4,5 km are open-water swimming. “ Zoals jullie begrijpen; hier werden Helen en ik helemaal blij van. We zaten dan ook voor de computer toen de inschrijving open ging. Dit avontuur gingen we niet missen! Maar wat is een Swimrun eigenlijk. De Swimrun is een sport die erg populair is in Scandinavië en dan vooral in Zweden. Hoofddoel is niet Kona, zoals bij de meeste triathleten, maar de ÖTILLÖ, een race die zich afspeelt op 26 eilanden en waarbij een totaalafstand van 75 km wordt afgelegd (10 km zwemmen en 65 km hardlopen). Een Swimrun doe je met twee personen en je moet te allen tijde bij elkaar blijven. Dit betekent dat er maximaal 10 meter tussen twee atleten bij het zwemmen mag zijn en maximaal 50 meter tijdens het hardlopen. Je zwemt en loopt relatief korte afstanden. De zwemafstanden zijn meestal tussen de 50 meter en 600 meter en je loopt tussen de 150 meter en 4 km. Je zwemt met schoenen aan en loopt in je wetsuit en over je wetsuit draag je een shirt om herkenbaar te zijn voor de organisatie. Ook zijn er koppels die aan elkaar vastzitten met een touw om elkaar voort te trekken. Verder mag je van alles meenemen zolang je het maar van begin tot eind met je meedraagt. Je ziet dan ook pullyboys, paddles, snorkels, korte wetsuits, lange wetsuits, etc. Voorbereiding: Amphiman 10 mei in België Om wat ervaring op te doen en te wennen aan koud water sprongen Helen en ik begin april in ons badpakje in zee. 10 graden water, brrr... Maar heel efficiënt was dit niet. De volgende stap was bijzonderder. Want omdat je tijdens een swimrun het zwemmen (met schoenen) en lopen (in wetsuit) moet afwisselen moet je dat natuurlijk ook trainen. Vandaar dat we op een doordeweekse avond in april besloten vanaf mijn huis naar Madestein te rennen (3 km), daar een rondje te zwemmen, vervolgens een rondje om Madestein te lopen, nog een rondje te zwemmen en terug te rennen. Geen wonder dus ook dat we op de terugweg gevraagd werden of we onze surfboarden vergeten waren. 32

Het zwemmen en hardlopen in Madestein hebben we een aantal keren gedaan en met ons werden er steeds meer RTC’ers enthousiast om het nog best wel koude water van Madestein in te duiken en daarna een rondje hard te lopen om weer op te warmen. Het enige verschil was dat wij het hardlopen met natte schoenen en wetsuit aan deden. De generale repetitie stond gepland in België. De eerste Swimrun van België nog wel! Best spannend, want hoe zou het gaan? Om 9 uur waren we er klaar voor en stonden we tussen alle deelnemers aan de korte afstand (ong. 16 km lopen en 3 zwemmen). Wat overigens nog steeds behoorlijk lang was. Geen pullyboys, paddles of touw voor ons. Helen had haar oude Inov trailschoenen aan en ik mijn nieuw Inov trailschoenen. Als dat maar goed ging en geen blaren zou geven! Van de dubbele badmuts hadden we afgezien en verder zouden we het maar gewoon gaan proberen. Gelukkig was dit de generale repetitie want: de start ging te snel waardoor de overgang naar het zwemmen lastig was, het lopen in wetsuit was warm en ging minder makkelijk dan de korte afstanden in Nederland, de afstemming tussen wie wanneer voorop liep was er nog niet en het parcours was toch wel pittiger dan verwacht. Maar ondanks dit heb ik wel ontzettend genoten van het afwisselende zwemmen en lopen en de omgeving. En als cadeautje werden we ook nog eens 3e! Met deze ervaring en een aantal leermomenten waren we klaar voor Zweden: de Uto Swimrun 31 mei: Uto Swimrun Het was zover, we waren op een eilandje voor de kust van Stockholm en stonden tussen 198 teams van voornamelijk zeer afgetrainde Zweden. Maar ook andere landen waren vertegenwoordigd. Een echte internationale wedstrijd. We hadden geleerd van de Amphiman dus stonden redelijk achteraan om niet te snel te beginnen. Helen was gewapend met paddles en nieuwe schoenen waarmee ze beter kon zwemmen. We hadden duidelijke afspraken gemaakt over hoe we zouden zwemmen (naast elkaar blijven), wie er voorop zou lopen (Helen sowieso het eerste gedeelte en daarna afhankelijk van het terrein en de conditie) en de communicatie tussendoor. Dit ging goed komen en we hadden er zin in! Waar het de vorige dag nog regende, was het vandaag mooi weer. 12 graden en een zonnetje. Ideaal om in een wetsuit hard te lopen, want dit was al weer 7 graden kouder dan tijdens onze oefenwedstrijd in België. Het enige waar we ons zorgen over maakte, naast het afleggen van zo’n afstand in onbekend terrein, was het water: 8 graden!!! Daar gingen we dan! Omhoog een asfaltweg op. Heerlijk tempotje, rustig aan en zodra we offroad gingen stonden we stil. Het trailpaadje was veel te smal voor alle teams. Langzaam kwamen we steeds dichter bij het water. Oppassen geblazen want de mooie witte rotsen waren heel erg glad. We gleden dan ook voordat we het wisten het koude water in. Het benam mij de adem, maar Helen leek nergens last van te hebben. Ze lag al 5 meter voor me! De eerste afstand zwemmen had ik het moeilijk, ik zat tegen hyperventileren aan. Het water was gewoon zo koud, maar aan de andere kant ook zo lekker helder en niet te zout.

33

Gelukkig was daar de kant en konden we ons warm rennen. Dat ging prima. De tweede zwemafstand ging wel goed en we lagen naast elkaar en zwommen goed met elkaar op. Het parcours was prachtig. Mooie trailpaadjes of soms gewoon helemaal geen paadjes maar gewoon lintjes volgen door de bosbessenstruikjes, prachtige zwemstukken in rustig water. Het leuke was dat we stuivertje wisselden met een paar teams. Zij liepen harder, wij zwommen harder. Heel gezellig ☺ Op ongeveer de helft werd het parcours heel mooi, maar ontzettend ruig. We klommen omhoog en stonden ineens 100 meter boven zeeniveau op witte rotsen. We moesten klauteren naar beneden en langs de kust sprongen we over stenen. Tot onze verbazing kwam een Engels mixed team ons voorbij. De vrouw zwom harder, de man liep harder. Hij trok haar voort over de stenen en op blind vertrouwen sprong zij achter hem aan, waar wij heel voorzichtig aan het wandelen waren. Oefening baart kunst? Nu hadden wij wel meer moeite met het terrein, dus misschien lag het gewoon aan ons en moeten we het rennen met touw nog even eigen maken. Het hardlopen was in ieder geval het echte trailrunnen, met klimmen, klauteren, springen en de weg zoeken over mooie singletracks en door het bos. Ons voordeel lag echt op zee. Want daar kwamen we ook. Prachtige hoge golven en sterkte stroming zorgde ervoor dat wij weer bij de teams kwamen die we tijdens het hardlopen voorbij hadden moeten laten gaan. We hebben de laatste jaren dus niet voor niks geoefend met zeezwemmen in de Noordzee. Het uit het water klimmen was overigens af en toe ook een sport. Je moest de golf gebruiken om bij de rots te komen en dan zo snel mogelijk uit het water klimmen, anders werd je zo de zee weer ingetrokken. De organisatie was overigens prima. Om de 7 kilometer was er drinken, gelletjes, koek etc. En er stonden zelfs regelmatig mensen aan de kant om aan te moedigen! Eigenlijk een ervaring die nauwelijks uit te leggen is. Je moet het gewoon ervaren, want er is zoveel te zien en te beleven. Eigenlijk het leuke en de gezelligheid van trailen met nog een extra pluspuntje, namelijk prachtige zwemstukken. Na de finish en een knuffel van de racedirector sloten we in het zonnetje af met een heerlijke paella en een welverdiend biertje. Wie gaat er volgend jaar mee naar de Amphiman? Hij is helaas niet zo mooi als de omgeving in Zweden, maar het is absoluut wel heel erg leuk om eens een Swimrun te doen in plaats van een triathlon. En dan als laatste, mocht je hem nog niet hebben gezien. Er staat een prachtig filmpje van de race op internet. Absoluut een aanrader en met onze finish in de laatste 5 seconden vereeuwigd. https://www.facebook.com/UtoSwimrunAnOtilloQualifier/videos/8550480879086 64/?pnref=story 34

IN & VERKOOP VAN GEBRUIKTE AUTO’S. ONDERHOUD & REPARATIE VAN ALLE MERKEN. SCHADE TAXATIE & REPARATIE. APK-KEURINGEN OOK VOOR DIESELS.

KOOPMANSSTRAAT 5a 2288 BC RIJSWIJK Industriegebied PLASPOELPOLDER Open ma-vr 08.30-17.00 TEL. 070-3909045 FAX.070-4150367 MOBIEL FRITS 06-24621315 JOHN 06-24507572 UITLATEN – REMBLOKKEN – BANDEN – STARTMOTOREN – DYNAMO’S – RADIATEUREN – BOUGIES - STUURHUIZEN – OLIE – AANDRIJFASSEN – HOMOKINETEN – REMSCHIJVEN – AUTORUITEN - REMCILINDERS – KOPPELINGEN – SCHOKDEMDERS – TREKHAKEN – DRAAGARMEN – LUCHTFILTERS - OLIEFILTERS – SPOORSTANGEN – UITLAATRUBBERS – LAMPEN – PLAATWERK

MAXLIFE SERVICE CENTER – MAXLIFE SERVICE CENTER – MAXLIFE SERVICE CENTER

35

De totstandkoming van de Tri-bune wordt mede mogelijk gemaakt door:

Tom Schouten Wielersport Banketbakkerij Borsboom Run2Day Bontekoe HollandVis Badoux Autobedrijf Carsell Ceil Con systeem plafonds

36