Tri-bune. Jaargang 25, nummer 3 Juni Trainingsweekend in Stoumont (B)

Tri-bune Jaargang 25, nummer 3 Juni 2011

Trainingsweekend in Stoumont (B)

Colofon DUURSPORTVERENIGING RTC

POSTADRES: Valkruststraat 12 2282 RX Rijswijk 06-54728220 THUISHONK: Kantine HPSV Zuiderpark 070-3887396 GIRONUMMER: 5556716, t.n.v. RTC – Den Haag E-MAILADRES: [email protected] WEBSITE: www.rtc-denhaag.nl ADVERTENTIEKOSTEN: (per jaar – 6 nummers)

HPSV

SPARTA

zwembad

* hele pagina € 150,* 1/2 pagina € 75,* 1/3 pagina € 50,-

BESTUUR: VOORZITTER: - Lammert van Dijk, [email protected] 070-3914416 SECRETARIS: - Helen, [email protected] PENNINGMEESTER: - Eric Jansen, [email protected] 070-4447971 TECHNISCHE ZAKEN: - Walter Legerstee, [email protected] 015-2145238 ALGEMEEN BESTUURSLID: - Wim van Paasen, [email protected] 06-18245905

TRAINERS: - Roger Salden, Trainingscoördinator [email protected] 070-3886061 - Theo van Leeuwen, [email protected] 0174-243702/06-33168518 - Michel Meerts, [email protected] 070-3678967/06-43821174 - Aad Stouten, 06-13380895 - Leo Meewisse, [email protected] 015-3108401/06-13052852 - Machel Nuyten, [email protected], 06-51530995 - Dick Diepens, [email protected], 06-50678214

REDACTIE: Marieke Alberts, 06-44970411 Brenda Schuurkamp, 06-42356546 Marco Zonneveld, 06-54215967

TRAININGEN: - zondag 9:30, FIETSEN (HPSV) - maandag 19:00, LOPEN (SPARTA) - dinsdag 21:45, ZWEMMEN (ZUIDERPARKBAD) - woensdag 19:00, FIETSEN (HPSV) - donderdag 19:15, LOPEN (HPSV / PGS VOGEL) - vrijdag 21:30, ZWEMMEN (Waterthor) 19:00, Buitenwater (meiaug)

BEZORGING: Harald ten Katen, 070-3972103 DRUKWERK: Sportservice Zuid-Holland, Poeldijk

2

Inhoudsopgave Van de redactie… ..................................................................................... 4 Van de voorzitter… ................................................................................... 5 Bestuursnieuws........................................................................................ 6 Van de trainingscoördinator… .................................................................. 7 Uitslagen .................................................................................................. 8 De UT Triathlon Enschede Uit het leven van…

................................................................... 12

.............................................................................. 14

Clubkampioenschap RTC 2011 ............................................................... 15 NK Barefootrunning Tilburg

............................................................... 16

RTC weekendje Ameland ........................................................................ 18 Checklist ................................................................................................ 19 Sportkalender ........................................................................................ 21 WK Cross Triathlon in Extremadura Goldies genaaid bij UTT

.................................................... 23

....................................................................... 24

Trainingsprotocol fietstraining .............................................................. 26 Visualisatie

.................................................................................... 29

Technische rubriek

.............................................................................. 30

De oude foto doos .................................................................................. 31 Clubweekend 2011: Naveltruitjes en Victorytekens ............................... 32 Surfen voor snelle zeezwemmers ........................................................... 35 Er is geen sport zo hard als het wielrennen............................................ 36 De Boretti Classico

.............................................................................. 37

Lobbybezoek WK Cross Extremadura

.................................................. 38

Op bedevaart naar Magreglio ................................................................. 40 Ledenlijst ................................................... Fout! Bladwijzer niet gedefinieerd.

3

Van de redactie… Een vast onderdeel van de Tri-bune is de rubriek ‘Even kennismaken met’. Voor zover ik heb kunnen nagaan (oktober 2008) hebben we elke Tri-bune wel een nieuw lid gehad dat zich voorstelde. Alleen deze editie even niet. Dat klinkt minder positief dan het is, want de afgelopen twee maanden zijn de nieuwe leden in spe druk in voorbereiding geweest op de Beach Challenge tijdens de cursus. Bij de kennismakingsrubriek hebben we altijd de vraag waar je blij van wordt. Nou, wij als redactie zijn altijd erg blij als er veel stukjes binnenkomen. En als er dan veel verschillende mensen wat aanleveren, krullen onze mondhoeken nog wat verder omhoog. En als de bijdragen dan ook nog op tijd komen, gaan wij helemaal uit ons dak! Voor deze editie hebben we wel een feestje gevierd. Er staat van alles in waar je wat aan hebt. Van de zeer praktische checklist op pagina 19 – te kopiëren en af te vinken bij wedstrijden en trainingen – tot een verhaal over visualisatie op pagina 29. En van terugblikken op evenementen als de UT teamtriathlon (2x) en het trainingsweekend tot een vooruitblik op het Amelandweekend. En onze Kampioenen, Nederlands en Wereld, vertellen over hun ervaringen. Kom, en laat je verrassen door het grote aanbod van verse brokken triathlonkost en lees snel verder! Veel leesplezier namens de redactie, Marieke

Bijdragen voor de Tri-bune kun je mailen naar [email protected]. De Tri-bune verschijnt 6 keer per jaar: rond 15 februari, 15 april, 15 juni, 15 augustus, 15 oktober en 15 december. Kopij uiterlijk 2 weken voor deze data aanleveren. De redactie behoudt zich het recht voor om (in overleg met de auteur) kopij te wijzigen, in te korten of te weigeren. 4

Van de voorzitter… Druk… Op het moment dat de Nieuwste Editie van de Tri-bune klaar ligt om naar de drukker te worden gestuurd, rust op de redactie doorgaans de ondankbare taak om de voorzitter aan zijn RTC-shirtje te trekken om zijn bijdrage aan te leveren. En ook dit keer. Alle aankondigingen van de kant van de redactie ten spijt, lukt het vrijwel nooit om alles ruim op tijd binnen te krijgen. 'Druk' is meestal het excuus van deze zijde. Druk met van alles en nog wat, maar in deze periode voornamelijk met een geheel andere druk dan ik gewend ben. Dat zit zo. Vorig jaar deed ik, zoals ook in het jaar er voor het geval was geweest, in een trio mee aan de Beach Challenge. Helen zwemt, René Kropman van Trias fietst, en ik mag het laatste stuk lopen. Dat is op zich een prima formule, maar vorig jaar zwom Helen zó snel dat ze haar onderdeel afrondde op een moment dat René en ik nog wat rondlummelden in de overtuiging dat ze nóg een rondje moest zwemmen. Nee dus, en tot overmaat van ramp fietste René naar een eerste plek bij de trio's en moest ik vanuit koppositie van start bij het looponderdeel. De meesten van jullie weten dat dat een voor mij zeer ongebruikelijke plek is. Doorgaans ben ik ergens in de grote middenmoot te vinden, het ene jaar wat verder naar achteren dan het andere jaar, maar niettemin, in de middenmoot. Niet vorig jaar dus. De helft van de tijd heb ik achterom gekeken in de angst dat ik zou worden ingehaald door een loper van een ander trio, waarbij ik niet precies wist van wie van de vele lopers op het parcours ik wel iets te vrezen had en van wie niet. Zelden was de druk zo hoog tijdens een wedstrijd: mijn (onze) eerste podiumplaats ooit lag in het verschiet! Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen en de medaille die ik nu al weer bijna een jaar iedere nacht mag omdoen, maakte een hoop goed. Tot kort dan. Helen heeft hetzelfde team weer ingeschreven en zwemt sneller dan ooit tevoren. Ik vrees dan ook eenzelfde druk als vorig jaar en heb er nu al buikpijn van. De enige hoop is dat een toppositie in een wedstrijd op den duur went. Ik zal binnenkort eens rondvragen in de club bij de vele leden met meer ervaring op dat punt... Ik wens alle deelnemers aan de Beach Challenge namens het bestuur een prachtige wedstrijd en dat geldt zeker voor de vele cursisten die zich hebben aangemeld voor het Beach Challenge-avontuur dat ook dit jaar weer ten koste van vele vrije uurtjes door enthousiaste organisatoren en vrijwilligers mogelijk wordt gemaakt. Dank daarvoor en ook jullie wensen we vanzelfsprekend een prachtige wedstrijd toe. De voorzitter.

5

Bestuursnieuws Verjaardagen Juli Linda Nalis Marcel Eversteijn Ronald Sterenborg Wouter Zonneveld Piet Boorsma Coen Boers Carole Leguy Duurt Alkema Pawel Stefanski Sander Pronk

Augustus 09-7-1985 10-7-1957 10-7-1985 11-7-1994 14-7-1955 15-7-1941 15-7-1981 18-7-1959 21-7-1981 23-7-1976

Renate van Oosten Sander Bozuwa Jaap Bijlstra Rob Knijff Michelle Meijer Wouter Rapati Ton Rueck Leo Kouijzer Martin Vermeer Jens de Kanter Michael van der Ziel

05-8-1977 07-8-1976 15-8-1987 15-8-1967 17-8-1980 20-8-1977 20-8-1939 24-8-1964 30-8-1984 31-8-1974 31-8-1987

Opzeggingen:
Jasper Vedder Wijzigingen, aanmeldingen en opzeggingen Graag elke (kleine) wijziging in je persoonlijke gegevens aan mij doorgeven. Aanmeldingen en opzeggingen dienen schriftelijk te worden doorgegeven. Opzegging van het lidmaatschap kan halfjaarlijks, en moet vóór 15 mei resp. 15 november worden gedaan. Eric Jansen, 070-4447971, Oude Polderweg 31, 2493 AB Den Haag, [email protected]

6

Van de trainingscoördinator… Het is juni en het triathlonseizoen is in volle gang. In Ter Aar was het Ferdinand die hoge ogen gooide en Leo met Uco bij de “ouwetjes” het podium mocht beklimmen. In Nieuwkoop schitterden Ferdinand, Michel en Chong op de individuele afstand en moesten de Oebidoebies het bij de teamwedstrijd net afleggen tegen de RTC Champs, met de enige echte Grote Oebidoebie in hun gelederen. De TeamTriathlon van Enschede werd gekenmerkt door afwezige chips, illegaal overgedragen chips en te weinig gereden rondjes. Bij het trainingsweekend tenslotte waren Martin en Michelle onklopbaar in de klimtijdrit en zag ik bij de finish van het afsluitende loopje vele moordlustige blikken omdat de afstand door omlopen net wat langer bleek dan was aangekondigd. De afgelopen wedstrijdweken in een notendop. Het trainingsprogramma is vanaf deze week ook volledig in zomerstand: koppeltraining op maandag, hardlopen vanaf PGS en we zwemmen ook weer in zee. Speciaal voor de veiligheid bij het zeezwemmen is Cor aangesteld als coördinator op de kant. Hij zorgt voor het in- en uitschrijven en houdt de zwemmers vanaf de kant in de gaten. Een en ander is geoefend in Madesteijn en brengen we nu in praktijk op het strand van Kijkduin. RTC goes Baywatch. Met de Beach Challenge in aantocht zijn ook de parcoursverkenningen gepland. Je kunt de data voor de verkenning van het fiets- en loopparcours terugvinden op de website van de Beach Challenge. Waarschijnlijk zal er op 24 juni een zeezwemclinic worden georganiseerd. Tenslotte hebben jullie nog de tussenstand van het clubkampioenschap van me te goed. Bij de vrouwen is het een ongemeen spannende strijd waarbij Brenda nu 60 punten voorligt op Helen. Bij de mannen is het Martin die leidt, op de voet gevolgd door Michel en op iets meer afstand door Harald. Het belooft nog een hete zomer te worden.

7

Uitslagen Fietstest

17 april 2011

30 km fietsen

Michelle Meijer Helen Martine Roos Linda Nalis Marieke Alberts

52:52 54:27 55:20 59:45 31:44 (1 ronde)

Michel de Gier Mark Spits Ferdinand Oldeman Maarten Witteman Leo Meewisse Declan Walsh Marco Zonneveld Frank Hamelink Lion Wildenburg René van Wissen Erik Blokhuis Harald ten Katen Paul Hamelink Dirk Buis William te Dorsthorst Joep Derwort Edwin Miedema Gert-Jan Meewisse Ron Oudshoorn

45:19 46:24 47:14 48:54 49:18 49:50 (BC-cursist) 49:50 49:50 50:27 50:49 51:50 51:59 53:02 54:29 54:50 55:32 56:10 57:03 57:09 (BC-cursist;ATB)

Gerard van Schie Sander Oudshoorn Michael van der Ziel

57:35 57:39 (BC-cursist;ATB) 28:07 (1 ronde)

IJsselloop Deventer

17 april 2011

10 Engelse Mijl

Brenda Schuurkamp

1:20:39 (3e VSen)

Powerman Horst ad Maas 5 km lopen, 22 fietsen, 2,5 km lopen

Marco Hoogenraad

1:07:02

RTC Paascross

25 april 2011

9 km lopen

Jacky Ledeboer Helen Michelle van der Veeken Carole Leguy Brenda Schuurkamp Wieteke van Bochoven Aukje Nouwens

36:51 39:22 41:07 42:19 43:04 43:13 47:03 8

Michelle Meijer Martine Roos Miranda Broks Tanja van Dijk Tammy Baur Sylvia Visser Yvonne Meerts Mariëtte

47:15 47:15 49:49 32:22 39:41 39:41 15:54 16:10

Geert-Jan Meewisse Lion Wildenburg Maarten Witteman Michel de Gier Andre de Rond Wim van Paasen Erik Kolfoort Lammert van Dijk Leo Meewisse Harald ten Katen Marco Zonneveld Uco Sobering Noah Legerstee Jan Stoop Piet Boorsma Stijn

31:57 32:16 32:38 35:45 37:25 37:46 38:46 38:50 41:08 42:05 46:41 47:36 48:29 56:53 24:35 (2 rondes) 13:25 (1 ronde)

Triathlon Breukelen

(2 (2 (2 (1 (1

rondes) rondes) rondes) ronde) ronde)

7 mei 2011

1000 meter zwemmen, 40 km fietsen en 10 km lopen

Michel de Gier Maarten Witteman

2:05:31 2:13:29

UT-Triathlon

15 mei 2011

individueel 175 m zwemmen, 7,4 km fietsen en 2 km lopen en als team 475 m zwemmen, 19 km fietsen en 5 km lopen

Beach Challenge Ladies 2:18:36 (Brenda, Helen en Linda) Beach Challenge Ladies2 2:19:49 (Aukje, Carole, Karen en Marieke) Beach Challenge Boys1 1:55:21 (Ferdinand, Martin en Michel) Beach Challenge Goldies 2:20:43 (Jacky, Piet, Uco en Wim) Triathlon Krimpen a/d Lek

21 mei 2011

500 meter zwemmen, 20 km fietsen en 5 km lopen

Michel de Gier Moul Kaewkokua Triathlon Ter Aar

59:10 1:01:03 22 mei 2011

1000 meter zwemmen, 40 km fietsen en 10 km lopen

Brenda Schuurkamp

2:13:21 (3e) 9

Helen

2:17:14

Ferdinand Oldeman Mark Spits Michel de Gier Lion Wildenburg Leo Meeuwisse Uco Sobering Harald ten Katen

1:53:18 1:55:24 2:00:33 2:08:42 2:15:58 (2e H60) 2:22:44 (3e H60) 2:26:36

500 meter zwemmen, 20 km fietsen en 5 km lopen

Michelle Meijer

1:11:58

Robert van Dijk Armin Alta Peter Fick

1:15:09 1:16:52 DNF

SDU Royal Ten

22 mei 2011

10 km lopen

Nicole van der Voort 46:17 (BC-cursist) Debbie Brongers 50:50 (BC-cursist) Karen Lammerts v. Bueren 51:59 Jens de Kanter Piet Boorsma Leo Kouijzer

40:16 41:52 47:41

5 km lopen

Marco Hoogenraad

17:04 (1e business)

MTB Trophy Technische Unie

22 mei 2011

Linda Nalis (1e) Martin Vermeer (2e) Triathlon Nieuwkoop

29 mei 2011

3 km zwemmen, 90 km fietsen en 20 km lopen

Ferdinand Oldeman Michel de Gier Moul Kaewkokua Remke den Bremer

04:26:02 04:41:35 04:51:37 05:47:57

RTC Champs 04:31:23 (Brenda, Joran en Maarten) Oebiedoebies 04:33:08 (Walter, Wim en Roger) Klimtijdrit

29 mei 2011

12 keer de helling op, 1 grote ronde en 1 kleine ronde fietsen

Michelle Meijer

50:17 10

Marieke Alberts Linda Nalis Tanja van Dijk Michelle van der Veeken

53:42 57:57 58:13 58:34

Martin Vermeer Theo van Leeuwen Mark Spits René van Wissen Uco Sobering Robert van Dijk Jan Stoop Rob Sosef Svebor Heruc Eric Jansen

43:51 47:44 48:56 49:30 51:06 51:37 1:05:15 1:05:46 (ATB) 1:13:35 DNF

Trainingsweekend Ardennen

Brenda

2 juni 2011

Zwem afstand

Zwem punten

Fietstijd

Fiets punten

Looptijd

Loop punten

Totaal punten

697

1000

0:14:57

810

0:44:40

1000

2810

Michelle

537

590

0:14:06

1000

0:46:14

900

2490

Rita

635

810

0:14:59

729

0:49:30

656

2195

Helen

645

900

0:16:21

531

0:48:45

729

2160

Linda

518

531

0:17:15

478

0:50:15

590

1600

Marieke

397

387

0:15:25

656

0:51:03

531

1575 1539

Wieteke

575

729

0:48:00

810

Aukje

569

656

0:18:10

430

0:55:17

430

1517

Tanja

460

430

0:15:52

590

0:54:05

478

1499

Carole

480

478

0:14:51

900

Martin

645

900

0:10:54

1000

0:23:30

1000

2900

Ferdinand

699

1000

0:11:37

900

0:25:05

900

2800

Maarten

535

478

0:12:41

729

0:25:42

810

2017

Peter

537

531

0:12:46

656

0:28:22

729

1917

Frank

571

656

0:13:21

387

0:40:00

656

1700

Wim

480

349

0:13:35

349

0:42:00

430

1128

1378

Andre

0:13:08

531

0:40:27

590

1122

William

0:12:54

590

0:41:00

531

1122

Marco

570

590

0:14:36

254

0:58:26

254

1099

Leo

521

430

0:14:06

282

0:44:38

349

1062

Joep

575

729

0:13:48

314

Paul

520

387

0:14:48

229

Wouter

637

810

0:17:11

185

0:13:11

430

0:11:52

810

0:18:49

Erik Roger Ben

75

282

Jan

380

314

1043 0:44:05

387

0:41:34

478

167

0:47:42

314

0:54:36

282

1004 995 909 810 763

0:19:42

150

Rene

0:13:11

478

478

Hans

0:16:45

206

206

11

746

De UT Triathlon Enschede Karen Lammerts van Bueren of de belevingen van een Beach Challenge Girl 2. Enkele weken van te voren begon onze voorbereiding. Het grootste probleem was om met alle vier de teamleden af te spreken. En ondanks alle moderne communicatiemiddelen ging zelfs dat soms mis. Maar toch lukte het om af en toe met z’n drieën of vieren te zwemmen of te fietsen. Marieke werd onze coördinator en er werd een strategieplan geschreven. Niets werd aan het toeval overgelaten. Zelfs het uit het zwembad klimmen werd getraind, aangezien we hadden vernomen dat de rand van het zwembad erg hoog zou zijn. En natuurlijk met vier meiden onder elkaar werd het een echt kippenhok. Maar alle problemen werden uitgesproken en zo werden wij het “Beach Challenge Girls 2” team bestaande uit Aukje, Carole, Marieke en Karen. Op zaterdag zijn we met drie teamleden met de trein naar Enschede vertrokken. Het leek wel een wisseltraining, want vanwege werkzaamheden aan het spoor moesten we drie keer overstappen. Aan het eind van de middag konden we in onze blokhut, op het terrein van de UT, een stapelbedje uitzoeken. Douche en wc waren op ± 20 m en Start en Finish op ± 500 m van de blokhut. Martin bedankt voor het regelen van deze prima plek! Terwijl langzaam de andere RTC-leden binnendruppelden, hebben wij nog even twee rondjes over het fietsparkoers gereden en het parc fermé bekeken. Aan onze voorbereiding zou het niet liggen. ’s Avonds met een grote groep RTC’ers gaan eten in de binnenstad van Enschede. Daar was het gezellig druk als voorbereiding op de kampioenswedstrijd Ajax – Twente. Om 11 uur ’s avonds was iedereen weer terug in de blokhut en ging het licht uit. Alleen Uco mocht niet in de blokhut slapen omdat hij dan iedereen zou wakker houden. Hij had een alternatieve slaapplek… de auto van Piet. Om 7 uur ’s ochtends wekte een flauw zonnetje de blokhutbewoners en rolde iedereen langzaam zijn stapelbed uit. De zelf meegebrachte ontbijtpakketten werden genuttigd en de laatste voorbereiding voor de wedstrijd begon. De voorbereiding is iets waar bij RTC nog op getraind moet worden, want dat ging op vele fronten mis: - De Beach Challenge Girls 1 verloren in hun voorbereiding één girl. Deze werd vervangen door één boy en zo werden zij meteen een herenteam. Door een niet volledig legale switch met een girl uit het BCGoldies team en de boy uit het BCG1 team waren ze toch weer een damesteam?! - Helaas bleek een geleende fiets de verkeerde pedalen te hebben. Of waren de pedalen goed en had iemand de verkeerde schoenen meegenomen? - Twee RTC-leden waren hun chips vergeten en moesten ’s ochtends vroeg naar het wedstrijdsecretariaat om er alsnog één te huren. - Nog erger is dat je je chip wel bij je hebt, maar die tijdens de ochtendserie

12

in je spijkerbroek laat zitten en die heb je niet aan tijdens een triathlon! - Ook een zwembril werd vergeten. Maar dit is nog niet alles. - Bij de voorbereiding hoort ook dat je weet hoeveel rondjes je moet rijden. In de ochtendserie twee en niet één zoals een BCGoldie dacht. Kortom, je kan trainen wat je wilt, maar met zo een voorbereiding worden we nooit kampioen. Vlak voor de ochtendserie viel er een flinke regenbui. Helaas heb je daar geen invloed op, maar dat kon er ook nog wel bij. Gevolg was dat het fietsparkoers, met 2 x 9 bochten, gevaarlijk glad werd. Grootste slachtoffer werd Aukje uit ons BCG2 team. In bocht 9 ging zij onderuit, maar met een geschaafde blauwe rechterarm en bovenbeen en een lijf vol adrenaline heeft ze haar 1/16 triathlon toch volbracht. Hierdoor liep ons team geen straftijd op. Na een bezoekje aan de EHBO-post was het niet verstandig om aan de middagserie mee te doen. Gelukkig was er meteen een nieuwe taak voor haar gevonden… Fotograaf. Het BCG2 team bestond nu net als het BCG1 team uit drie girls. De geleende girl in het BCG1 team was weer terug naar haar eigen BCGoldies team. Helaas kreeg het BCG1 team tijdens de wedstrijd een lekke band. Aangezien de tijd van het derde finishende teamlid gold moest er gewacht worden. Pech, pech, pech! Ons BCG2 team deed het geweldig!!! Met name het fiets gedeelte met een gemiddelde snelheid van bijna 34 km/uur was top. En door geweldig duwwerk van Carole in mijn rug tijdens het lopen ging dat ook prima. Teamwork zoals het moet, het maximale eruit gehaald!!! Als team sloten we ook de dag af. Eerst naar de BBQ (waar waren de andere RTC’ers?) en ’s avonds met de trein naar huis. Helaas onderweg wat vertraging opgelopen omdat de NS vast liep op teleurgestelde FC Twente supporters. Maar wij voelden die teleurstelling niet. Wij waren tevreden en voldaan en toch ook wel een beetje moe. Gek hè? Volgend jaar weer, Beach Challenge Girl 2, Karen LvB NB. Omdat de incidenten die in dit verhaal verteld worden pijnlijk kunnen zijn voor de betrokkenen heb ik zoveel mogelijk de namen weggelaten. Voor de volledige uitslag, zie www.uttriatlon.nl.

13

Uit het leven van…

Helen, Brenda Schuurkamp

Fietsen naar Parijs: In onze voorbereiding op Keulen hadden wij, zoals wij al eerder hebben aangekondigd, de nodige fietstraining nodig. Wat hadden wij hier op bedacht? Fietsen naar Parijs! Dat zou ons zo’n 4 dagen kosten en dan ongeveer elke dag 100 km rijden. Eitje….! Hieronder het (foto)verslag van dit geweldige avontuur met in het kort, 2 x lek in Den Haag, veel Leffes, windkracht 4 à 5 tegen, Belgische mannenkuiten, leuke hotelletjes, heuveltjes en bergen, van route national tot offroad op de racefiets, zon, zadelpijn, Helens verjaardag, geen appeltaart, koffie en de zoektocht naar koffie, kledingjacht in Parijs en nog veel meer. Totale stand in Parijs: 660 km, totaal 30 uur gefietst, gem. 22 km p/u (incl. steden en zoektochten).

Vertrek uit Den Haag, in stijl vanaf HPSV. Fris en fruitig begonnen we aan ons avontuur en net voor het bordje Rijswijk rijdt Brenda lek. Nog geen 2 km later, weer lek. We hadden een klassieker te pakken, de buitenband niet gecontroleerd… Beginnersongeluk, want de rest van de reis ging voorspoedig. Vele terrasjes volgden na gedane arbeid. De koffies, aardbeien met slagroom, Leffes, traditionele Franse gerechten smaakten ons de hele reis erg goed. Naast fietsen komt er een primair gevoel omhoog; lekker eten en drinken! Het moge duidelijk zijn dat wij ontzettend genoten hebben onderweg van het mooie veranderende landschap, de klimmetjes, de steden, de culinaire hoogstandjes en de Belgische mannenkuiten (en zij van ons). Deze reis werd mede mogelijk gemaakt door de ondersteuning en hulp van een aantal RTC mannen (Marco, Lammert, Uco, Wim en Harald, dank!)

14

UTT Het einde van een tochtje Parijs kan natuurlijk niet zonder een goede wedstrijd. Zaterdagochtend togen we met de Thalys naar huis (2 uur 36 minuten van Parijs – Rotterdam). Van daaruit meteen door naar Enschede; er moest een teamtriathlon, samen met Linda, tegen wat RTC golden oldies gestreden worden. Gezien we verwachten dat hier uitgebreid over geschreven gaat worden, laten wij dit aan de goldies over. Maar let op: geloof alle laster en fraudeleuze praatjes niet, er wordt vast rijkelijk overdreven. Wij dames houden namelijk niet van vals spelen, loeren draaien, chipjes wisselen en delen, weddenschappen afsluiten etc. En zoals iedereen weet; hoe ouder, hoe gekker ze worden die oldies…

Clubkampioenschap RTC 2011

Punten

Overig

Triathlon / duathlon

Test

Club evenement

Evenement

Datum

Het clubkampioenschap 2011 kent nog de volgende onderdelen:

X

17-6-2011 Zwemtest buitenwater

800 X

3-7-2011 Triathlon Noordwijkerhout

1000 X

18-7-2011 Wisselbokaal 7-8-2011 Leiderdorp 17-9-2011 Ameland

X

1000

X

1000

X

25-9-2011 Finale CK

Top 10 tussenstand na 13 van de 19 onderdelen: Martin Vermeer 6924 Brenda Schuurkamp Michel de Gier 6789 Helen Harald ten Katen 5905 Linda Nalis Ferdinand Oldeman 5617 Michelle Meijer Uco Sobering 4726 Jacky Ledeboer Mark Spits 4528 Carole Leguy Leo Meewisse 4451 Aukje Nouwens Maarten Witteman 4415 Tanja van Dijk Marco Zonneveld 4299 Michelle v/d Veeken Wim van Paasen 3956 Martine Roos

15

1000

2000

9459 9399 6238 5157 4673 3450 3343 3307 3052 2819

NK Barefootrunning Tilburg

Jacky Ledeboer

Sinds het uitkomen van het boek "Born to run" van Christopher Mac Doughal en de publicatie van het wetenschappelijk onderzoek van Daniel Lieberman over de negatieve invloed van dempend schoeisel op onze loopstijl, lijkt het hardlopen op meer minimalistisch schoeisel en/of blote voeten steeds meer aanhang te krijgen. N.a.v. deze groeiende trend vond op 8 mei in Tilburg het eerste officieuze Nederlands kampioenschap Barefoot running (10km) plaats. Eigenlijk is het beter te spreken van een NK Barefoot-stijl. Om niet met een handje vol deelnemers van start te gaan, stond de organisatie namelijk óók toe deel te nemen op minimalistisch schoeisel. Deze schoenen moesten dan wel voorkomen op de lijst met schoenen welke voldeden aan de zogenaamde "barefoot" criteria. Zo moest de schoen moest een "zero heeldrop" hebben. Dit houdt in dat de hiel niet hoger mag zijn de voorvoet. Verder mocht de schoen geen enkele vorm van demping hebben. Twee paar van de schoenen waar ik regelmatig op loop stonden op de lijst. Namelijk de Vibram 5 fingers en de Evo van Terra plana. Tja, en wat doe je dan als groot fan van een meer natuurlijke manier van lopen… Natuurlijk schrijf je je voor dat evenement dan in! Het was bloedheet die dag (zo'n 29 graden) en de start van de wedstrijd was om 13.30 uur. Mmmmmmm, dat wordt lekker zweten dus. De faciliteiten bij de start zijn uitstekend. Parkeren op een groot parkeerterrein om de hoek (gratis) en prachtige verkleedruimten met prima douches en kluisjes op nog geen 200 meter van de start. Op het startterrein staan wat standjes waar informatie gegeven wordt over het ‘barefoot style’ lopen en waar minimalistische schoenen gepast en getest kunnen worden. Hier treffen ook de deelnemers aan het NK BF elkaar. Leuke mensen allemaal en echt geen "freaky" grijze muizen. Totaal staan er zo'n 350 man/vrouw aan de start voor diverse afstanden. De "barefooters" (nog geen 25 in totaal vermoed ik) mogen vooraan starten. De lokale tv maakt opnamen en diverse BF-deelnemers worden geïnterviewd. Dan volgt het startschot… Het parcours is saai, maar dat komt denk ik vooral doordat ik met de duinen en zee en alle mooie loopjes in het Haagse ontzettend verwend ben. We lopen voornamelijk over de stoep en hoewel we bij sommige kruispunten door vrijwilligers veilig naar de overkant geloodst worden, zijn er ook punten waarbij we zelf even goed op het verkeer moeten letten. Een klein stukje van het parcours gaat door het bos. Het parcours is nagenoeg vlak. Op 5 km kom ik door in 20:35 en ik voel al wel dat het de tweede helft meer bikkelen gaat worden. Ik heb dorst en tóch mis ik de drankpost op het 7 km punt. Wanneer je moe bent en je puur gefocust bent op het lopen dan gebeuren dat soort dingen. Het is wel aardig te zien dat er op dat moment eigenlijk nog maar heel weinig ‘grote schoenen’ lopers voorbij zijn gekomen. De eerste twee mannelijke BF-lopers verlies ik na zo'n 7 km uit het oog, maar ik ben volgens mij ook verder door geen BF-deelnemers meer 16

ingehaald. Een NK titel zit erin vandaag. Materiaalpech zal de pret niet drukken op een looponderdeel en van blessures heb ik sinds mijn investering in looptechniek (Pose) al jaren geen last meer. Bij de laatste bocht en met nog zo'n 600 m voor de finish geeft m'n Garmin 38:40 aan. Ik tuur naar de finish en zie een grote hoeveelheid vlaggen en het publiek recht voor me. Maar dan... als ik het vermeende finishgebied dichter nader, dan zie ik dat daar helmaal geen finish is, maar dat daar één of andere Zumba demonstratie of Hoge hakken race "whatever" gaande is... Slik... Ik draai me om, maar zie op dat moment geen enkele loper die me de weg kan wijzen. Ik ren terug en hoor dan iemand roepen en wijzen. Jemig wat een eind moet ik terug zeg... Ik ben zeker zo'n 200 m te ver gelopen en moet dus ook weer 200m terug. Ha fijn is dat... NOT… Iemand van de organisatie excuseert zich voor het feit dat de vrijwilliger nog niet op z'n plek stond om de deelnemers haaks omhoog de bocht om te dirigeren. Shit happens. Uiteindelijk kom ik in 43:28 over de finish. Een drietal BF-deelnemers die ik tot mijn miskleun ruim 100m achter me had, waren inmiddels al gefinisht. Twee ervan liepen in de 41, dus een lage 41’er en een overall plek drie had erin gezeten. Maarrrrr... het mocht de pret niet drukken. Een eerste plek op het eerste NK Barefoot en uiteindelijk ook eerste op de 10 km overall. Tijdens de race bleek dat de barefoot-stylers het prima gedaan hadden; tijdens de hele 10 km race hebben ze op plaats 2 t/m 6 gelopen. Uiteindelijk was de beste barefooter in 37:51 ook tweede overall! Leuk natuurlijk, maar het zegt wellicht ook wat over de sterkte van het deelnemersveld in het algemeen. Al met al een leuk evenement welke me, zo bleek bij de prijsuitreiking, nog een paar Barefoot schoenen (Merrel Pace glove) en een mooie rood, wit, blauwe sjerp (met gouden opdruk “Nederlands kampioen Barefoot running”) opleverde ook. De “happening” deed me qua sfeer een beetje denken aan het (naar mijn weten) eerste NK golfsurfen in Scheveningen, waar ik een kleine 30 jaar geleden aan mee deed. Een stuk of 20 mensen meldden zich toen aan. Je schreef je naam op een vel papier en daarna was je inschrijving een feit. Er waren geen categorieën (geslacht, leeftijd etc.). Gewoon een groep mensen die dezelfde passie deelden en met elkaar plezier beleefden in hun sport. Nu, tientallen jaren later is het NK golfsurfen een groot evenement met kwalificatie ronden etc. Ik verwacht dat het, met het lopen op minimalistisch schoeisel, zo’n vaart niet zal lopen. Het zal vast voldoende mainstream worden en geen apart NK behoeven. Het “diehard” blote voeten lopen wellicht wel. Of het evenement zal groeien, zal de tijd leren.

Jacky

17

RTC weekendje Ameland Sinds jaar en dag gaat een grote groep RTC'ers in september naar Ameland om mee te doen aan de Tri-Ambla off-road triathlon. Dit jaar valt de wedstrijd in het derde weekend van september. Van vrijdag 16 t/m zondag 18 september verblijven we in groepsaccommodatie "High Chaparral". Deze locatie is gelegen in duingebied "De Vleyen" tussen Nes en Buren, op circa 1 km van de finishlocatie. Er zijn twee slaapzalen en drie slaapkamers. In de slaapzalen is er privacy door middel van wanden die tussen iedere twee stapelbedden zijn geplaatst. Daarnaast zijn er nog drie aparte slaapkamers voor gezinnen met kleine kinderen. De keuken is ruimschoots geschikt om een heerlijke maaltijd te bereiden en bevat voldoende ruimte om biertjes e.d. koel te houden. Introducés zijn ook van harte welkom. Verblijf gedurende het weekeinde kost 44 euro per persoon, inclusief één zelfbereide warme maaltijd op zaterdagavond, alle benodigde boterhammetjes en wat we 's avonds nog qua bier, chips e.d. doen om het gezellig te maken. Voor wie op vrijdagavond aankomt, is er soep en boterhammetjes, of... je gaat gezellig uit eten. Schrijf je snel in dan maken we er een groot feest van! Adresgegevens: Groepsaccommodatie 'High Chaparral' Noordwal 26 9164 KJ Buren, Ameland Telefoon: 0519-542523 Web: www.high-chaparral.nl Zorg wel zelf voor je inschrijving van de wedstrijd!

Aan en/of verkoop van uw huis Hypotheken Verzekeringen Gratis waardebepaling van uw woning Vrijblijvend hypotheek gesprek met een van onze erkende adviseurs

E-mail: [email protected]

18

O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O

O O O O

O O O

O O O O O

O O O O O

O

O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O

O O O O O O O O O O O O O

O O O O O O O

O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O

O O O O

19

O O O O O O O O O O O O O O

in g

O O

O

O

O

O

O

O O O O O O

O O O

O O O O O

ra in

O

O O O O

O O O O O O

p e lt

O

O O O

O O

O O O O O O

g s tra f ie t

O O

O O O O O O

O O O O O O O O O O O O O O O O O O O

kop

O O

in i n

b u it ng a in i m tr

O O

O

O O O O

en

nen b in a in i m tr

zw e

O O O O O O O O O O O O O O O

zw e

O O O O O O O O O O O O O O O O O O O

ng

i n in p tr a lo o

d lo har

badmuts (+reserve) badslippers ballpoint en papier bananen bandenlichters bidons met sportdrank / water ChampionChip / MYLAPS contactlenzen douchespullen drinkgordel met loopflesjes druivensuiker elastiekjes voor fietsschoenen fiets fietsbril fietsbroek fietsgereedschap fietshandschoenen fietshelm fietskettingolie fietsoverschoenen fietspomp / CO2-patroon fietsschoenen fietsshirt fietsslot fietssokken geld / portemonnee gsm haarelastiek handdoek handschoenen hartslagmeter licentie NTB lippenbalsem loop steunkousen loopbroek loopschoenen loopshirt loopsokken lunchpakket neusklem pet plastic tas voor vuile kleding /schoenen pleisters programmaboekje regenjas / windjack reservebinnenband reservebril / reservelenzen routebeschrijving schone kleding / ondergoed snelsluiters loopschoenen spiergel (cooling gel, hot gel) sportdrank / hersteldrank sportreep / sportgel startnummer startnummerband stopwatchhorloge trisuit vaseline / babyolie veiligheidsspelden voetenteiltje zand (strand) vuilniszak met armgaten bij de start vuilniszak voor wetsuit /natte spullen wedstrijdinfo wetsuit windstopper / jasje zakdoek zonnebrand zonnebril zwembril (+ reserve) zwembroek / badpak

g

tr ijd opw

m lo zw e

dua

tr ia

eds

op

n th lo

n th lo

Checklist

O

O

O

O O O O

O O O

O O O O O O

O O O

O

O O O O O O O

O O

O

O

O

O

O O O O

O

O O O

O

O O O

O O

O O O

O O

O O

O O

O O

O

O

O

O

O

O O O

O

O

O O O O O

O

O O O O

O O O O

O

O O O O O O O

O O

O O O O O O

20

Sportkalender De hiernavolgende activiteiten geven slechts een geringe selectie weer van wat er allemaal georganiseerd wordt in sportminnend Nederland

Juni 18/19-06 19-06 25-06 26-06

Stein Triathlonweekend – afgelast K-Swiss Circuit Triathlon Zandvoort ROC Friese Poort Triathlon Friesland Stiens 1e Vrouwentriathlon Leidsche Rijn

Juli 03-07 09-07 09-07 10-07 10-07 23-07 27/28-07

Triathlon Noordwijkerhout Beach Challenge Triathlon Holten Triathlon Utrecht Triathlon Roth Texel Triathlon Alpe d'Huez triathlon

Augustus 6/7-08 07-08 13-08 14-08 15/20-08 20-08 20-08 27-08 27-08 28-08

Triathlon Eupen Triathlon Leiderdorp Wassenaarse zwemloop Vrouwentriathlon, Beesd Twentse Triathlon Tour Triathlon Veenendaal Triathlon Binnenmaas Run Bike Run Borne Almere Premium European Cup Multi triathlon Aalsmeer

September 04-09 04-09 04-09 10-09 10-09 17-09 24/25-09

Triathlon Keulen Triathlon Vlaardingen Triathlon Enschede Kristalbad triathlon, Apeldoorn Politie triathlon Spijkenisse Tri-Ambla Ameland (zie blz. 18) WK duathlon, Gion, Spanje

Collectieve wedstrijdkalender Op de RTC-site is de collectieve wedstrijdkalender te vinden. Hier kan iedere RTC'er zijn of haar (voorgenomen) deelname aan evenementen (uiteraard triathlons en duathlons, maar ook andersoortige evenementen als loopjes, toertochten et cetera) aan clubgenoten kenbaar maken, en zien welke (andere)clubgenoten bij evenementen van de partij zullen zijn. Handig om bijvoorbeeld onderling afspraken te kunnen maken over meerijden, maar eerst en vooral leuk om zelf ideeën op te doen of anderen op een idee te brengen! De collectieve wedstrijdkalender is te vinden op: www.rtc-denhaag.nl/kalender. Om evenementen toe te voegen (of aan reeds op deze kalender geplaatste evenementen je naam toe te voegen), wordt je eerst om een wachtwoord gevraagd. Het wachtwoord is op te vragen bij Hans Geerts: [email protected].

21

22 Uit: De Eendracht.Nootdorp

WK Cross Triathlon in Extremadura

Leo Meewisse

Op avontuur! Inderdaad, tevoren was ik nergens zeker van, want na een peesblessure die mij op krukken zette en twee maanden van het lopen afhield was ik helemaal niet zeker van een mooi resultaat. Het avontuur begon al op Schiphol. Gelukkig vlogen we met de trots van ons vaderland, de ”Koninklijke Luchtvaart Maatschappij (KLM) en niet met zo’n budgetmaatschappij… dachten we. Nu is onze trots wel een fusie aangegaan met Air France en blijkt dat ze zich de Franse slag wel hebben eigen gemaakt. Het grondpersoneel is deels wegbezuinigd. Voor de zekerheid moet je nu drie uur tevoren aanwezig zijn om tijdig in je toestel te geraken. Schiphol is erg groot en heeft veel ruimte voor ellenlange wachtrijen. Na driekwartier in de rij: “Die fietskoffer kunnen we helaas hier niet inchecken, dat moet bij balie 14”. Drie kwartier later….. “Uw fietskoffer is iets te zwaar, mag niet van de Arbowet. Kunt u er iets uithalen? Anders moet u € 100 bijbetalen.” “ Ja hoor, zal ik mijn zadel dan maar in mijn handbagage meenemen?” “ Oké, zo is ie niet meer te zwaar.” “Weer drie kwartier later bij de veiligheidsinspectie… dat ding mag niet mee, het is een wapen!” Leuk dat je bij de KLM zomaar je fietskoffer mee mag nemen, maar stop er geen complete fiets in. Gelukkig vonden we op de dag van aankomst niet ver van ons logiesadres een fietsshop met alles op voorraad en kon ik de ontbrekende delen weer aanvullen. De andere dag stond ik gelukkig compleet uitgerust klaar voor de parkoersverkenning met de andere Nederlandse deelnemers. De wedstrijddag. Inmiddels was de stress van de reis weer overwonnen en voelde ik nu een behoorlijke wedstrijdspanning. Ik wilde scherp zijn en alles uit de kast halen. Bij de twee voorgaande pogingen om een WK-titel te pakken kwam ik ongeveer 40 seconden tekort en dat mag niet weer gebeuren. Je weet nooit tevoren hoe sterk je tegenstanders zijn en er waren acht 65-plussers. Ondanks de relatief korte afstand van 1 km zwemmen, 20,6 km mountainbiken en 6 km crossloop was het parkoers zwaar en technisch. We startten in groepen om de drie minuten. De oudsten moesten het laatste weg en dat komt dan neer op veel inhaalmanoeuvres bij het fietsen op het parkoers met nogal wat single tracks. Zeker als je sneller bent dan je voorgangers. Ik wist in mijn leeftijdscategorie bij het zwemmen een gat te slaan van ruim drie minuten op mijn directe tegenstander, constateerde ik achteraf. Tijdens het fietsen bouwde ik dit verder uit. De achterstand voor de triatleet Peter Lilley uit USA zou nog verder oplopen. Bij de finish was het verschil 36 minuten! Met mijn tijd van 2 uur, 11 minuten en 51 seconden had ik ook de twaalf deelnemers in de leeftijdscategorie heren 60-64 helemaal in de knip. De winnaar had er ruim vier minuten meer voor nodig. Laat op de avond, bij de pastaparty mocht ik het podium bestijgen en de ITU gouden plak in ontvangst nemen. Eind goed, al goed. 23

Goldies genaaid bij UTT

Uco Sobering

Het leek allemaal zo’n wervelend weekendje te gaan worden in Twenteland met topprestaties van de Goldies (Wim, Piet, Jackie en Uco) in het vooruitzicht bij de 23e teamtriathlon: een wonderlijke mixture van krachtig individueel sprintvermogen (1/16 triathlon individueel in de ochtend) met verfijnd teamwork in de middag (1/8 triathlon gezamenlijk als groep). Keihard hadden de Goldies in de voorafgaande weken getraind. Er was geen twijfel mogelijk: de Goldies gingen voor goud! Hoe anders zou het gaan op die gedenkwaardige 15e mei op het prachtige sportcomplex van de Universiteit van Twente. Het begon al de avond voor de wedstrijd. Gezellig met elkaar uit eten na een mislukte zelfmoordpoging van Piet (die op de Oude Markt de onbedwingbare behoefte gevoelde keihard Ajax te brullen). De Beach Challenge Girls 1 (hierna BCG1) hadden al weken lang gesteggel over de invulling van de 4e man (of beter vrouw?). Ella zegde af, een omgebouwde fakevrouw (Marcolientje) zou haar plaats innemen maar raakte tijdens een wielertraining in de knoop met haar mobieltje en het kleine broertje van Linda zou uiteindelijk de vacante plaats innemen, maar zou dan alleen in de ochtenduren mee kunnen doen. Heel laat kwamen de BCG1 er achter dat dit allemaal niet zo handig was: 1 man in het team maakte hun team volgens de reglementen tot een mannenteam en daarmee zouden ze onderin het klassement gaan eindigen. Er werd een hartstochtelijk beroep gedaan op de Goldies om in de ochtenduren Jackie af te staan. De Goldies zouden dan kunnen beschikken over het broertje van Linda, die zo werd ons verzekerd minstens zo snel zou zijn als Jackie. We zouden er als teams beide dus beter van worden: een win-winsituatie dus! Vanwege de complexe onderlinge verhoudingen en na het nuttigen van diverse biertjes zijn de Goldies uiteindelijk overstag gegaan, met name ook omdat Jackie in de middag weer gewoon als teamgenoot in hun midden zou rijden. U snapt het zeker al. Linda’s broertje (hierna LB) bakte er niks van in de ochtend en onze Jackie ging als een speer (met het chipnummer van LB en ook op haar arm het startnummer van LB). Het werd helemaal dramatisch voor de Goldies toen teamgenoot Wim (we laten de achternaam uit piëteit achterwege) in de ochtend maar 1 fietsronde aflegde in plaats van 2 (geen uitsluiting gelukkig maar wel straftijd van 6 minuten). Wim vertelde naderhand dat hem door verschillende dames (in RTC kledij) was verteld dat hij maar 1 ronde hoefde te fietsen. Maar dit alles is nog niks bij wat zich in de middag allemaal afspeelde. Met Jackie weer in ons midden (nu met eigen chip en startnummer 63 in plaats van 62) moesten de Goldies vroeg van start vanwege het slechte ochtendresultaat. En we gingen als een speer, waarbij Wim zijn ochtendfoutje meer dan goed heeft gemaakt door flink wat kopwerk te verrichten. Gezien de voorsprong zouden de BCG1 de klus (verslaan van de Goldies en de BCG2) in de middag met z’n drieën gemakkelijk kunnen afmaken zo was de gedachte. Tot kopvrouw Brenda bij het fietsonderdeel een lekke band kreeg. Het was Helen (nota bene bestuurslid van RTC met een tot dit moment onberispelijke staat van dienst) die het hoofd ijzingwekkend koel hield en binnen een split second de op dat moment redelijk gestreste Brenda in toom hield met een even ingenieuze als ook frauduleuze actie. Afgemeten bitste ze Brenda toe om haar chip aan te reiken. Helen (met twee chips om beide enkels;) vervolgde haar weg samen met Linda en Brenda kon op haar dooie akkertje bandje wisselen (had onderweg naar Parijs al enige ervaring als bandenplakster opgedaan!). Bij het

24

parc fermé kwam het geboefte uiteindelijk weer bijeen en de chip ging in een vloeiende beweging weer terug naar de enkel waar die hoorde! Maar het klapstuk van de dag moest nog komen. Jacky ging na afloop haar fiets ophalen uit het parc fermé en kon uiteraard geen sluitende verklaring geven aan het jurylid van dienst omtrent de vraag hoe het kon zijn dat het startnummer van de fiets (63) niet correspondeerde met het startnummer dat op haar arm getatoeëerd stond (62). Jackie had geweldig veel geluk dat de organisatie van de UTT niet hun allerslimste poortwachter in het parc fermé hadden opgesteld. Want ga dat maar eens uitleggen!

Was dit het nu vraagt u zich misschien af. Nee er gebeurde nog veel meer onoorbaars, maar ik heb de opdracht gekregen om het voor de Tribune kort te houden. De rest komt in mijn boek, waarin ook uitvoerig stil zal worden gestaan bij het steeds sterker wordende gerucht dat vanwege eerdergenoemde complexe verhoudingen het zomaar zou kunnen zijn dat Wim van het begin af aan in het BCG1 complot zat en heel bewust 1 ronde gefietst heeft. Hier zal uiteraard door ondergetekende nog nader onderzoek naar worden gedaan. U hoort van mij. See you next year in Overijssel

25

RTC heeft trainingsprotocollen. In de komende maanden worden ze per onderdeel in de Tri-bune gepresenteerd.

Trainingsprotocol fietstraining Datum: 1 februari 2010

Doel protocol: Dit trainingsprotocol geeft een afsprakenkader tussen trainer en deelnemer aan de door RTC aangeboden trainingen. De hier beschreven afspraken zijn voor zowel trainer als sporter een handvest om duidelijkheid te verschaffen over het verloop van de trainingen en de verantwoordelijkheid van trainer en deelnemer. Het protocol is een vast agendapunt bij het reguliere trainersoverleg waar het door de betrokken trainers en de trainingscoördinator wordt geëvalueerd en indien nodig zal worden aangepast. Zodoende blijft het protocol een actueel document. Algemeen – Fietstrainingen worden het gehele jaar door aangeboden. Er worden zowel wegtraining (racefiets) als ATB training gegeven. Trainingstijden staan vermeld in de tribune en op de website. – Er wordt, tenzij anders afgesproken, verzameld bij HPSV in het Zuiderpark te Den Haag. – Tijdens de fietstrainingen op de openbare weg worden de verkeersregels gerespecteerd. – Wanneer een deelnemer voortijdig de training wil beëindigen meldt hij dit tijdig aan de trainer. Voorbereiding – Om de training te kunnen volgen moet de deelnemer zorg dragen voor een fiets die technisch in orde is, geschikte fietskleding en -schoenen, een fietshelm, een pomp, een reserveband, bidon met drinkwater, evt. fietshandschoenen en een fietsbril (niet verplicht maar aan te raden). Ook een mobiele telefoon met het nummer van de trainer en wat kleingeld voor terrasstop of veerpont wordt aanbevolen. – De trainer is in het bezit van een EHBO tasje en mobiele telefoon. – Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen veiligheid en voor de veiligheid van de groep. – Als de trainer op weg naar het parcours vooraan in de groep rijdt, dan vraagt hij assistentie van één van de leden om achter in de groep toe te zien dat een ieder het tempo kan bijhouden. – De deelnemer bezit voldoende conditie om een training te kunnen volgen. Indien hier twijfels over zijn of indien de deelnemer medische beperkingen of risico's heeft, wordt in overleg met de trainer bepaald of, en in wat voor vorm deel kan worden genomen aan de training. – Bij de fietstrainingen wordt rekening gehouden met niveauverschillen tussen de deelnemers. Indien nodig wordt de fietsronde zo gekozen dat met verschillende deelnemerniveaus toch een training kan worden gegeven. Als er voldoende trainers zijn kan de trainingsgroep in tweeën worden gedeeld naar niveau. – De trainer geeft een briefing aan alle deelnemers, waarbij wordt medegedeeld hoe de training verloopt, welke route er gefietst wordt, en welke omstandigheden extra alertheid van de deelnemer vereisen (gladheid, weersgesteldheid, etc.).

26

Training – Warming up: De training begint met een stukje infietsen, meestal naar de locatie waar de kern van de training wordt gegeven. – Kern: De kern van de training bestaat uit een fietstraining welke door de trainer wordt opgesteld (interval, heuveltraining, fietstocht, bochtentraining, ATB-track, etc.). Tijdens de training geven deelnemers gehoor aan de aanwijzingen en instructies van de trainer. De deelnemers blijven zoveel mogelijk bij elkaar fietsen en houden elkaar in het oog. Bij een intervaltraining kan bijvoorbeeld afgesproken worden dat men na het intensieve deel gaat 'vegen' (snelle deelnemers keren om en fietsen rustig terug richting de langzamere deelnemers of wachten op een afgesproken punt). – De trainer telt de omvang van de groep bij de start van de training en checkt regelmatig of de groep nog compleet is. Deelnemers brengen de trainer op de hoogte als ze de training verlaten. – Indien een deelnemer uitvalt (lek rijden, een val, door verkeersomstandigheden, etc.) wordt de trainer hier zo snel mogelijk van op de hoogte gesteld en wordt hulp geboden of hulp ingeschakeld. – Cooling down: de cooling down bestaat uit een kort stuk uitrijden. De trainer kan besluiten dat deelnemers de cooling down voor eigen rekening nemen tijdens de rit naar huis.

Wil je alle protocollen nog eens nalezen? Op de website staan bij  “Club-info”  “Trainingen” alle protocollen op een rijtje.

27

MAXLIFE SERVICE CENTER – MAXLIFE SERVICE CENTER – MAXLIFE SERVICE CENTER

AUTOBEDRIJF CARSELL IN & VERKOOP VAN GEBRUIKTE AUTO’ S. ONDERHOUD & REPARATIE VAN ALLE MERKEN. SCHADE TAXATIE & REPARATIE. APK KEURINGEN OOK VOOR DIESELS.

KOOPMANSSTRAAT 5a 2288 BC RIJSWIJK Industriegebied PLASPOELPOLDER Open ma/vr. 08.30-17.00 TEL. 070-3909045 FAX.070-4150367 MOBIEL FRITS 06-24621315 JOHN 06-24507572 UITLATEN – REMBLOKKEN – BANDEN – STARTMOTOREN – DYNAMO,S – RADIATEUREN – BOUGIES - STUURHUIZEN – OLIE – AANDRIJFASSEN – HOMOKINETEN – REMSCHIJVEN – AUTORUITEN REMCILINDERS – KOPPELINGEN – SCHOKDEMDERS – TREKHAKEN – DRAAGARMEN – LUCHTFILTERS - OLIEFILTERS – SPOORSTANGEN – UITLAATRUBBERS – LAMPEN – PLAATWERK

MAXLIFE SERVICE CENTER – MAXLIFE SERVICE CENTER – MAXLIFE SERVICE CENTER

28

Visualisatie

Eduard van Brakel

Visualisatie, volgens het woordenboek betekent het: een beeld in de geest vormen van een zaak waaraan men sterk denkt. Dus, daar ben je mooi klaar mee. Want wat kun je er als fanatiek, of minder fanatiek triatleet nu mee? Van dat beeld vormen van een zaak waar je sterk aan denkt? Want vooral de woorden ‘waar je sterk aan denkt’ zijn belangrijk. Want daar zit hem de crux met visualiseren. Visualiseren is namelijk alleen effectief als je jezelf een beeld vormt van hetgeen je wel wilt hebben. En dat doen de meeste mensen niet. Die vormen zich juist een beeld van wat ze niet willen hebben. En dan krijgen ze het toch. En dat klinkt ingewikkeld, dus ik geef een voorbeeld. Als ik tegen jou zeg dat je ergens niet aan moet denken, denk je er toch aan. Om te weten waar je niet aan mag denken, moet je namelijk eerst weten wat dat dan is. Als ik zeg tegen jou dat je niet mag denken aan, dus onder geen beding, helemaal niet, echt niet, denken aan een rode auto, dan denk je er toch aan. En zul je overal om je heen rode auto’s zien. Hetzelfde geld voor de fraaie, door ons geliefde triathlonsport. Als jij bij jezelf denkt: “ik wil deze triathlon niet kapot gaan”, dan geef ik je op een briefje dat je wel kapot zult gaan. Of in ieder geval doorlopend signalen van je lichaam en geest krijgt dat je kapot aan het gaan bent. Als jij denkt aan niet kapot gaan, dan gaat je geest eerst definiëren wat kapot gaan is. En je krijgt beelden in je hoofd van jezelf voorovergebogen houterig zwalkend over de weg tijdens het hardlooponderdeel. Je hoort jezelf misschien wel zwaar ademen, je voelt de pijn (au) in je benen als je weer tegen een helling op moet fietsen, de houterigheid (pfff) in je arm- en borstspieren bij de laatste 100 meter zwemmen, en je wil bijna hoesten omdat je een slok water binnenkrijgt terwijl je ademhaalt, je voelt en hoort dat je zware passen (klap klap klap) maakt tijdens het lopen, en je proeft de metaalachtige smaak (brrr) van kapot gaan in je mond. En pas als je dat allemaal hebt gedaan, zegt je hoofd: “maar dat wil ik helemaal niet”. En dan is het al te laat. Wat te doen? Eigenlijk is het heel simpel. Je moet benoemen wat je wel wilt hebben. Dus als je geen rode auto wilt, maar een blauwe, zeg je tegen jezelf: Denk aan een blauwe auto! En wat een wonder. Daar staat de blauwe glimmende bolide in je gedachten. Als je niet kapot wilt gaan tijdens een triathlon, zeg je tegen jezelf: Ik wil deze triathlon relaxed uitlopen, of zeg dat je fit wilt finishen. En bemerk wat voor beelden en gevoelens, en geluiden dat bij je brengt. Fit finishen geeft een veel beter beeld dan niet kapot gaan. Terwijl we hetzelfde bedoelen, krijgen we een ander resultaat. Het gaat erom hoe jij je hersens aanstuurt. Negatieve dingen kunnen onze hersens niet verwerken. Positieve dingen wel. Benoem dus wat je wel wilt hebben, en je zult merken dat je geest er alles aan doet om dat waar te maken. Als jij fit wilt finishen, dan geef jij je spieren voortdurend signalen vanuit je geest die bijdragen aan het fit blijven, aan het fris finishen. En dat is wat je wilt hebben, toch? Hartelijke groet, Eduard 29

Technische rubriek

Leo Meewisse

Veranderde situatie bij het zeezwemmen. Hieronder een bericht van de Haagse Vrijwillige Reddingsbrigade Door het verdwijnen van de golfbrekers onder het zand is de bodem aan de kust beweeglijker geworden. Zandbanken en muien (diepe geulen naast de zandbanken richting zee) verschuiven en daardoor veranderen stromingen ook. 'Het is niet zo dat het onveiliger is geworden,' zo vervolgt Schouten. 'Het gevaar van de golfbrekers is verdwenen. Maar wij moeten nu wel beter opletten waar de gevaarlijke stromingen ontstaan. En ik kan me voorstellen dat het voor zwemmers ook wennen is.' Opletten Hij adviseert zwemmers vooral zelf goed op te letten. 'Als je over een lengte van 100 meter strand omslaande golven ziet, dan zie je daarin soms gaten. In die gaten is het water kalm en zie je hooguit kleine golfjes. Daar zit dan een mui, en daar is het gevaarlijk. Komt u onverwacht in een mui terecht, laat u dan een stukje meevoeren totdat de stroming minder sterk wordt en zwem vervolgens schuin naar de kant terug. Tegen de stroming in zwemmen werkt averechts. Zo komt u vrij eenvoudig uit een gevaarlijke situatie.' Tot zover dit citaat en nu over naar onze praktijk. Er zijn verschillende redenen waarom het mis kan gaan bij het zwemmen in zee. De belangrijkste is dat de paniek toeslaat bij de zwemmers. Dit gebeurt als men onverwachts in een muistroom terecht komt of als je bij heel heftige branding de controle verliest en bijvoorbeeld over de kop slaat of je zwemcap en brilletje verdwijnen in de golven. Hoe gevaarlijk is een muistroom eigenlijk? Het is echt geen draaikolk die je naar de diepte zuigt. De golfslag is zelfs rustiger maar de stroming is wel van de kust af. De stroomsnelheid kan gemakkelijk oplopen tot boven de 5 km per uur en daar zwemt de gemiddelde RTC’er niet tegenop. Lijkt mij ideaal om de zwemstart van de Beach Challenge daar neer te leggen. De muistroom houd vanzelf op als je je laat meevoeren. Wil je er uit dan is de snelste weg om evenwijdig aan de kust te zwemmen. De branding. Dit is een verschijnsel waar de liefhebbers van smullen en anderen in paniek kunnen geraken. Hoe gaan we er mee om? Om efficiënt door de branding de zee in te gaan moeten we de aanrollende golven goed waarnemen. Is het water nog ondiep en sta je nog, dan kan je jezelf er overheen lanceren en lopend of zwemmend verder gaan. Is het water diep genoeg dan duik je er onderdoor zodat je gebruik makend van de onderstroom verder de zee in spoelt. Zodra je de branding over je kuiten voelt rollen ga je onmiddellijk weer omhoog. Je moet snel weer een flinke hap lucht innemen, want de volgende golf kan er al weer aankomen. We noemen dit “dolfijnen”. Als we een stuk op zee hebben gezwommen, meestal evenwijdig aan de kustlijn, kijken we altijd eerst waar we er uit willen gaan. Voorheen om de golfbrekers te mijden en nu om te kijken waar er branding is. Kies je voor een rustig brandingloos stukje dan heb je grote kans dat daar juist een mui is. Geen goede keus dus en je begrijpt waarom! Bij het uit zee komen hebben we de branding mee, maar we moeten ons niet laten verassen, want met een onverwachte heftige branding kan je ook over de

kop spoelen. Dan ben je de oriëntatie even kwijt en kan de paniek toeslaan. Houd de aanrollende golven achter je in de gaten bij elke ademhaling. Komt er eentje aan, stop dan even met zwemmen en houd je lichaam gestrekt. Eventueel met ook je armen wijd dan wordt je nog mooier meegenomen en ben je snel weer op het strand. Het laatste probleem met zeezwemmers is dat ze langer in zee (moeten) blijven als gepland en onderkoeld raken. Daarom dragen we een goed wetsuit en kunnen we, mede door het hoge zoutgehalte van het water, niet zinken. Ik zie er weer naar uit. Leo

De oude foto doos Welk lid zie je op onderstaande foto? Het antwoord staat schuin gedrukt in de ledenlijst verderop in deze Tri-bune.

1969, Feyenoord contracteert jeugdtalent

31

Clubweekend 2011: Naveltruitjes en Victorytekens Tanja van Dijk

Tsja, er past eigenlijk niks meer bij in die rugzak, constateer ik donderdagochtend. Vertwijfeld kijk ik naar mijn rugzak die uitpuilt met fiets-, loop- en zwemspullen. Geen plek meer voor iets fatsoenlijks. Maar ach, bedenk ik me, het wordt toch een sportweekend vol zwetende, afziende en niet al te welriekende sportfanaten. Dus gooi ik nog een tas vol met sportschoenen en eten en stap ik vol verwachting bij Erik en Marieke in de auto op weg naar de Ardennen. De rit verloopt vlotjes en op André en Hans na, zijn we de eersten. Mooi, denk ik, kunnen we snel een bed regelen en op de fiets springen. Maar helaas; ik heb onze Belgische huisbazin over het hoofd gezien, die niets weg heeft van de vriendelijke, gezellige bourgondische gastvrouw die ik verwachtte, maar alles van een sjagerijnige grommende oude rottweiler die ons gegijzeld houdt totdat Frits met al het geld verschijnt. Als de financiën geregeld zijn en de brompot zich terugtrekt, fietsen we achter Frank aan, “die de weg in de Ardennen kent.” Wel zo veilig want we moeten op tijd terug zijn voor het avondcorvee. Ik weet eigenlijk niet of ik het goed heb gehoord, maar het voelt in iedere geval wel alsof de berg die we beklimmen in het parcours van Luik-Bastenaken-Luik thuishoort. Poe, ik moet er nog wel even inkomen. De klimtijdritheuvel bij de Nieuwe Waterweg lijkt nu meer op een drempeltje vergeleken bij deze jongen. Een paar uurtjes en nog een flink klim later, komen we weer terug bij het huis dat inmiddels gevuld is met RTC’ers. Ook de bikkels die vanuit Nederland op de fiets zijn gekomen zijn al gearriveerd. Tot mijn verbazing huppelt Marco daartussen vrolijk rond in een naveltruitje. Zou ik dan toch verkeerd gepakt hebben? Fris gewassen begin ik met de corveeploeg aan de bereiding van het avondmaal. Dat is wel even zoeken. Niet naar het eten, want de keuken ligt er vol mee: grote blikken soep, pasta, rijst, groente, brood en shoarma voor een heel weeshuis. De inkopers hebben goed hun best gedaan, zelfs aan een vegetarische maaltijd is gedacht. De uitdaging is echter het vinden van pannen en schalen die niet zijn aangekoekt met resten van de vorige bewoners... Uiteindelijk slagen we er wel in om de maaltijd op tafel te krijgen. Gelukkig heeft niemand moordneigingen want de pitabroodjes hebben iets te lang in de oven gelegen en vormen een prima moordwapen. En dan is er muziek. Om middernacht wordt er geproost en gezongen op Frank die een jaartje ouder is geworden. Michelle heeft een leuk cadeautje in gedachten en besluit te “planken” met een paar barkrukken. Terwijl de diehards de zon zien opkomen vanachter de bergen heb ik ruzie met mijn te krappe lakenzak. Ruim voor de wekker word ik wakker en daal ik af naar beneden om aan het ontbijt te beginnen; nou ja, het klaarzetten daarvan dan. Wouter heeft na het shoarma bakken de smaak te pakken en staat zich uit te leven op de eieren. Tijdens het ontbijt vertelt Roger dat er vandaag (vrijdag) drie fietsgroepen zijn; een snelle groep die achter Martin aan 116 kilometer gaat fietsen, een middengroep onder leiding van André met een route van 120 kilometer en voor de minder snelle groep is een route van 75 kilometer bedacht, aangevoerd door Rita. Na rijp beraad vervoeg ik me bij de langzaamste groep, die vandaag erg populair blijkt. Zo schuiven ook Marco, Maarten, Helen en Michelle aan bij de groep, die inmiddels de gezellige groep heet i.p.v. de minder snelle. We leggen 80 kilometer af en stoppen bij elk terrasje dat we tegenkomen. De sportieve

32

lunch bestaat uit friet, tosti’s, spareribs en moussaka. En zie ik daar nou al een paar biertjes op tafel? Helen vindt dat ze in haar fietskleren niet bruin genoeg wordt en besluit haar trisuit open te gooien. Het resultaat: een roodbruin victorieteken op haar rug. De modestrijd is beslecht, Helen en Marco zijn de trendsetters van dit weekend. Vrijdagavond blijft het nog lang warm en zitten we heerlijk lang buiten op het terras. De corveeploeg zet het ontbijt al vast klaar want de volgende ochtend moeten we al weer vroeg op voor de zwemtest. Grappig eigenlijk hoeveel een mens kan eten. Op zaterdagochtend ontbijten we voor het zwemmen maar gaan weer verder na het zwemmen. Ik zie heel wat kaken op en neer gaan tijdens dit weekend en ik prop mezelf ook maar weer vol want er moet weer gefietst worden. Klaar voor de bikkeltocht spring ik op mijn fiets, om er 500 meter later weer vanaf te springen. Waar is Marieke gonst het in de groep? Tsja, die ligt nog lekker te dutten in gras, weet Rita ons later te melden. Als Marieke arriveert, gaan we energiek verder, om een kilometer later weer af te stappen. Jan heeft een lekke band, of beter gezegd twee stootlekken. Enigszins gedemotiveerd gooi ik mijn fiets ook maar in de berm en wacht ik met de rest op Jan. Als Jan arriveert, hervat ik mijn lust en wil ik het op een trappen zetten. Dus niet. Helen heeft een lekke band. Maar als we dan eenmaal fietsen, dan fietsen we ook. Tachtig kilometer en heel wat bergen later komen we terug bij het huis, een uur later dan gepland. Selina en Lukie staan dan al een tijdje klaar voor hun eerste Spa ervaring. Met 10 vrouwen laten we de mannen even voor wat ze zijn en gaan we lekker badderen, eten en borrelen in Spa. Gezellig. Maar af en toe missen we de mannen wel. Bij het zoeken van het perfecte terrasje bijvoorbeeld. Of bij de weg terugvinden naar huis… En dan het zondagtoetje: de klimtijdrit plus loopcross. De klimtijdrit gaat lekker; de berg komt me bekend voor. Ik geloof dat ik hem de eerste twee dagen ook al bestegen heb. Maar daarna is het is op. Het lijkt wel of ik het laatste restje energie heb achter gelaten op die berg want op de weg terug kom ik niet meer vooruit. Van de klim omhoog naar het huis kan ik echt niet meer genieten. Maar voorruit, even de tanden op elkaar, het is de laatste keer. Denk ik. Als we de fietskleren hebben omgeruild voor een hardloopoutfit luisteren we aandachtig naar Roger, die het parcours van de cross uitlegt. Het bos in de lintjes volgen en bij de oranje ballonnen linksaf. Dan kom je vanzelf weer bij de weg omhoog naar het huis, bij de opbreking. Ah, die ken ik. Relaxed loop ik achter de meute aan naar. Dat gaat goed, lekker naar beneden. Achter me loopt Marco en daarachter Jan. Hmm, duurt wel lang die weg naar beneden, maar das mooi want er zijn al zeker 4 van de 6 kilometers voorbij. Denk ik. Als ik Rita zie omkijken zou ik onraad moeten ruiken. Ik kijk ook maar achterom om te zien of er iemand op mijn hielen zit en in de verte zie ik Marco. Nog geen spoor van Jan. Ook bij het bordje ‘deviation’ gaat er nog geen bel rinkelen. Terwijl ik de weg naar boven strompel en Rita even zie wandelen, begint de wanhoop. Waar is die verdomde opbreking. Dit red ik nooit. Ook maar even wandelen, en weer dribbelen en weer wandelen. Hè, wie zie ik daar nou in de verte voor me uit wandelen; het is Jan. Die floepert heeft vast afgesneden. Denk ik. Eenmaal boven besef ik dat ik, net als de meeste RTC’ers, de oranjeballon compleet gemist heb en dat Jan één van de vijf gelukkigen is die de juiste route heeft afgelegd. En dan is het tijd om naar huis te gaan. 33

E.J. Miedema Onderhoudsbedrijf Uw vakman voor grote en kleine klussen Professioneel vakwerk en alles in 1 hand − − − −

Badkamers Loodgieterwerk Timmerwerk Renovatie

Voor meer informatie: www.edmiedema.nl [email protected] 06-23665905

34

Surfen voor snelle zeezwemmers

Geert-Jan Meewisse

Ja, het kan echt, en dan nog wel zonder surfplank, en je gaat echt net zo hard als de golf zelf, wat zo'n 2 à 3 keer zo snel is als zonder hulp zwemmen. Golven gebruiken bij het naar de kust zwemmen is in de eerste plaats een kwestie van geluk, komt er een mooie golf op het moment dat je aan het terug zwemmen bent? Het liefst vlak voor hij omslaat. Om tijdens een wedstrijd precies op het juiste moment een goed getimede golf van de juiste hoogte te 'pakken' is heel veel geluk nodig. Kortom reken erop dat je gewoon zelf voor elke meter moet ploeteren. Wel kun je een hoop doen om het geluk een handje te helpen, mocht het zich aandienen. Om te beginnen moet je zeer vlak in het water liggen, met je heupen en voeten aan de oppervlakte, anders rolt de golf over je heen terwijl je zelf blijft steken in de terug stromende onderlaag. (ook zonder golven aan te bevelen) Kijk bij het ademhalen naar achter om te zien wat er aan komt. Een goede surfgolf moet de juiste hoogte hebben, zijn de golven klein dan heb je er niets aan, zijn ze heel hoog dan houd je ze niet onder controle en beland je in de wasmachine. Voor beide uitersten geld: doe geen moeite. Te klein, gewoon doorzwemmen, te groot, maak je lang en laat hem over je heen rollen. (niet duiken want dan kom je in de onderstroom en die gaat niet naar het strand) Komt er dan een golf van de juiste hoogte zet dan flink aan zodat je bijna net zo hard gaat als de golf. Voel je dat je voeten en heupen omhoog getild worden, druk dan je borst een klein beetje naar beneden, terwijl je wel hard blijft zwemmen. Nu kom je in de surf positie terecht (of je gaat over de kop) Het is de kunst om nu zolang mogelijk op de afgaande helling van de golf te blijven. Bij een grote golf is hier niet veel voor nodig, alleen zorgen dat je heupen hoger blijven liggen dan je schouders. Bij een kleinere golf moet je flink door blijven zwemmen om niet aan de achterkant van de golf terecht te komen. Als je goed op de golf ligt gaat het echt hard. Je hebt het gevoel of je bergaf aan het zwemmen bent. Nog even terug komend op de ideale golfhoogte, het gaat erom dat de flank waar je op ligt lang genoeg is om op te liggen dus van je hoofd tot je knieën komt. Met je knieën achter de golf kun je wel even profiteren, maar zul je niet lang blijven liggen. Ik heb een keer tijdens de BC het geluk gehad om met één golf vanaf de laatste boei tot loop diepte mee te kunnen surfen. Dat scheelde weer 5 plekken. O ja, nog even een slot opmerking, mocht je nog niet zo handig zijn met grote golven dan kun je beter even strekken en de golf voorbij laten gaan. Veel plezier, Geert-Jan.

35

Er is geen sport zo hard als het wielrennen Of waarom wielrenners altijd doorfietsen Michiel van der Geest − 10/05/11, Volkskrant

Zelfs na de dodelijke val van teamgenoot Wouter Weylandt stappen de renners van team Leopard Trek gewoon weer op de fiets in de Giro d'Italia. Het is niet voor het eerst dat een team de koers gewoon uitfietst, nadat een ploeggenoot is verongelukt. Ook na de dood van Fabio Casartelli in de Tour de France van 1995 reden zijn ploeggenoten door, en kwamen ze de volgende dag als groep als eerste over de finish. Geen opgevers Wielrenners zijn geen opgevers. Talloos zijn de verhalen van renners die met gebroken sleutelbenen, polsen of zelfs knieschijven weer op de fiets stapten. Wielrenners zetten desnoods zichzelf in elkaar. De constatering dat er iets niet goed is, die komt pas na de finish. En dus zelfs bij het ergst denkbare, zien zij geen reden de koers te staken. Een renner koerst voort. Maar waarom toch? 'Dat zit zo in het systeem', zegt Mark Miserus, wielerverslaggever van de Volkskrant . 'Het niet halen van de streep geldt als opgeven, als mislukken. De finish halen is het doel, de professie van de renners. Als dat mislukt, dan ben je een loser. Niet zozeer voor iemand anders, maar vooral omdat je dat zelf vindt.' Dat altijd maar doorgaan, 'dat is ook de essentie van de koers', zei oudwielrenner en commentator bij de NOS Maarten Ducrot in Nieuwsuur. 'Het peloton is voor een wielrenner de navel van de wereld, daar moet je zijn.' Die drang om de finish te halen, 'overstijgt eigenlijk alles', zegt Miserus. Wielrenners zijn daarin de meest extreme sporters, meent hij. Dat geldt bij dodelijke ongevallen van teamgenoten, en bij blessures bij de renners zelf. Oud-renner Rob Harmeling zei in het VPRO-programma Holland Sport dat wielrenners 'gek zijn'. 'We hebben één regel: als er niets uitsteekt, dan rij je door. Je kijkt naar je fiets, en denkt alleen maar: kan ik de finish halen?' Er is geen sport zo hard als het wielrennen.'

36

De Boretti Classico

Armin Alta

Na enig voorbereidend werk en e-mailconversaties over de te overbruggen fietsafstand stonden Linda, Tanja en ik zomaar aan de start. Nou ja, het doen laten starten van 6000 wielerenthousiasten is bepaald geen sinecure zo merkten wij. Dus van start; oh nee, toch eerst een bandje plakken, grrr. Maar goed wij toch als tweede equipe op weg, want Lion was ons al voorgegaan. Equipe vier (onder andere met Sylvia en Michelle) stond nog in de file naar het evenement en equipe vijf was op het grote mes reeds onderweg vanuit Den Haag. Het was een bijzonder mooie tocht door de polder om via Driehuis en Santpoort en Bloemendaal naar het strand te rijden. En dat is toch waar de Beach Challenge-jongens en -meisjes zich het meest thuis voelen. Zo reden wij op snelheid richting het racecircuit van Zandvoort. Dit is 19 juni ons volgende strijdtoneel. Jammer genoeg mochten wij het circuit niet op, maar hadden wij wel een vrolijke ontmoeting met Equipe vier. Hoe kan dat nu? Jullie denken een van de twee teams fietst heel hard (zou kunnen) of het andere team fietst niet zo hard (minder waarschijnlijk). Nee, lieve lezers de organisatie was erbarmelijk slecht en dat terwijl het Boretti-team het evenement al voor de zevende keer organiseerde. Met als gevolg overal lange wachttijden voor een refreshment. Wisten jullie overigens dat Boretti het keukenmerk van Bob en Remco is?! Net zo Italiaans dus als de Bertolli van Unilever ;) Now you know! Wij gingen weer de duinen in maar ai ai ai weer een lekke band. Hier worden wij zo langzamerhand heel handig in, maar ondanks de snelle wissel, werden we toch ingehaald door het andere RTC-team. Toch jammer. Maar na nog wat ploegen door de duinen, ging het tussen de bollenvelden weer als vanouds. Als snel haalden we het andere team weer in! Om niet door te slaan in fietsfanatisme zijn we in Vogelenzang op het terras neergestreken om na koffie, cola en tosti's onze laatste kilometers uit te fietsen; via Schiphol naar Amsterdam. Wel heel gaaf om zo dicht langs de landingsbaan te fietsen. En als er dan ook nog geland wordt, is dat een erg leuke afleiding voor de laatste kilometers. De laatste loodjes wegen het zwaarst en zo is het met fietsen ook. Nog even doorgeploeterd om het andere team voor te blijven en opeens waren we gefinisht! En toen? Op naar het terras natuurlijk alwaar wij welverdiend aan het bier gingen! Trots en voldaan in Sloten (Amsterdam) aan het bier. Linda en Tanja nogmaals bedankt voor de gezellige dag.

37

Lobbybezoek WK Cross Extremadura

Frank Hamelink

Renate en ik zijn vrijdag tijdig naar de wedstrijdlocatie vertrokken op zoek naar ITU-vertegenwoordigers. We wisten dat er drie zouden zijn: Na een tijdje hadden we de eerste (Enrique Quesada) in de peiling en lukte het om onze lobbymissie te beginnen. Hij wist van onze komst en nam ruim de tijd om ons de gelegenheid te geven het bidbook met hem door te nemen. Helaas was Chris Kitchen al weer naar het buitenland vertrokken en Mario Rodriguez was er op dat moment ook niet. Enrique was als man van de Technical Committee vooral geïnteresseerd in de parcoursen. Hij was niet enthousiast over hoe ver de start en finish van het zwemmen uit elkaar lagen. We moesten uitleggen dat dat met de stroming te maken heeft. Hij vond de beelden van het zwemmen in zee wel erg mooi (past goed bij Cross triathlon). Hij omarmde het idee van een wedstrijd voor teams. Wilde voorstellen om er (ook bij Cross) een officieel WK-onderdeel van te maken. Na onze presentatie toonde hij zich enthousiast over het bidbook, de locatie met bijbehorende voorzieningen en onze ervaring. Zijn afsluitende woorden: “I think we can do business with each other in the future”. Op zaterdag zijn we samen met Henk van Lint (voorzitter NTB) op zoek gegaan naar Mario Rodriguez. Hij zit in het besluitvormend bestuursorgaan van de ITU. Ook Enrique Quesada schoof later nog aan. Over de procedure legden zij uit dat de ITU Executive board later dit jaar zal besluiten over het WK Cross. Waarschijnlijk zullen de organisaties die in 2012 afvallen ook voor 2013 in de race zijn. Aan ons werd nadrukkelijk gevraagd of naast 2013 ook 2014 een optie was. Wij hebben uitgelegd dat 2014 voor de stad Den Haag geen wenselijk jaar is (WK Hockey). Ook Mario Rodriguez vond het bidbook van hoge kwaliteit. Enrique kwam daar nog overheen door aan te geven dat andere kandidaten (voor 2012) ons bidbook inmiddels bij hem hadden ingekeken en er graag een kopie van wilden. Het kwam er op neer dat we wat dat betreft een nieuwe norm hebben gezet. Een mooi compliment. Er werd wederom afgesloten met de mededeling dat we een zeer interessant bid hadden uitgebracht en dat beide heren er positief tegenaan keken. Dat zal deels de gebruikelijke en beleefde standaardreactie zijn geweest. Maar gelet op de reacties tijdens de presentatie en de constante lijn die ze daarbij uitstraalden, ben ik er van overtuigd dat er een positief beeld is ontstaan over ons bid. Overige bevindingen over het WK. In Spanje was het volledige parcours dubbelzijdig afgezet met lint en hekken. Het WK werd georganiseerd door de Spaanse bond. Niet door een afzonderlijk organisatiecomité. Had wel als gevolg dat er relatief weinig vrijwilligers waren. In Nederland is dat helemaal anders. Bijzonder was het WK voor paratriatleten. Een stuk of 12 atleten met allerlei verschillende handicaps. Meest bijzonder was een man met een been (zonder prothese aan de andere kant) die op een MTB reed. Ik dacht gelijk: hoe moet die bij ons de trappen in de puinduinen op komen? Ook een blinde atleet op een tandem MTB was bijzonder. Iedereen van de organisatie, pers en genodigden liep met een kaartje rond nek waarop te zien was tot welke zones ze toegang hadden. Staat allemaal beschreven in de ITU-draaiboeken. Ook bij Cross wordt daar dus mee gewerkt.

38

In pers- en organisatieruimtes stond het vol met pc’s en laptops. Ook aandachtspunt bij EK en WK. Er waren meer dan 200 buitenlandse atleten. Uit zo’n 30 verschillende landen. Vooral veel Amerikanen, Engelsen en Zuid-Afrikanen. Wij hebben op het gebied van faciliteiten voor publiek en atleten en omlijstend programma veel meer te bieden dan dit WK in Spanje. Conclusies over lobbytraject Bij het Sport Accord in London heeft onze wethouder Karsten Klein op het hoogste niveau met de voorzitter van de ITU, Marisol Casado gesproken. Daarnaast hebben we in Spanje onze plannen aan meer uitvoerend gerichte ITU-leden kunnen presenteren. Een mooie mix. Een zonder twijfel een sterke lobby. Henk van Lint zal zowel bij het volgende ETUcongres (juni) als ITU-congres (september in Beijing) aanwezig zijn. Bij ETU-congres kunnen wellicht nog zaken gedaan worden voor onze WKlobby. Zeker als we daar het EK binnen halen. Op de website vind je meer info omtrent de lobby. www.beach-challenge.nl/ tab nieuws

Wat ontbreekt er op deze foto, genomen tijdens de lobby in Spanje?

De “gestolen” auto van Frank 39

Op bedevaart naar Magreglio

Michel Meerts

Het begon met een telefoontje van een oude bekende van mij, Hans Weeber. Hans zocht een fietstrainer voor een groep scholieren en hij verwees mij naar onderstaand persbericht. Zijn verzoek aan mij was of ik tijd en zin had om een groep van 14 scholieren in iets meer dan 2 maanden klaar te stomen voor deze fietstocht. De meeste leerlingen hadden daarvoor nog nooit op een racefiets gezeten. Concreet ging het om het verzorgen van 10 fietstrainingen op de zaterdagochtend tot het begin van de middag. Een paar dagen heb ik Hans bevestigend geantwoord. Deze uitdaging wilde ik aangaan. Persbericht Ze trainen er nu al hard voor: op zaterdag 4 juni beginnen 14 leerlingen van Scholengroep Den Haag Zuid-West aan een bijzondere reis. Na een intensieve voorbereiding fietst dit stoere gezelschap in 12 etappes van het schoolplein in Den Haag Zuid-West naar de kapel van Madonna de Ghisello in het Italiaanse Magreglio. Het gezelschap staat onder de sportieve leiding van de bekende Haagse duursporter Hans Weeber. De eindbestemming is een beroemd bedevaartsoord in Italië en ligt op de route van de Ronde van Lombardije. Onderweg worden meer culturele en historische trekpleisters aangedaan en maken de leerlingen kennis met beroemdheden uit de wielersport. De geschiedenis van de wielersport staat dan ook centraal deze reis.

De leerlingen van Scholengroep Den Haag Zuid-West studeren Fietstechniek, Horeca, Economie, Eigen Onderneming of Sport en Veiligheid op een van de scholen van Scholengroep Den Haag Zuid-West en zijn gemiddeld 15 jaar oud. Ze fietsen, met hun begeleiders, ongeveer 100 kilometer per dag op moderne racefietsen, terwijl Hans Weeber de tocht op een antieke fiets rijdt. Als voorbereiding traint de groep 2 maal per week. Nu nog in de zaal bij Forza Fit, maar in het voorjaar gaan de fietsen naar buiten. De leerlingen houden een tijdens de reis een dagboek bij. Na afloop wordt hier een reisverslag van gemaakt. De leerlingen hoeven voor deze unieke ervaring geen les te laten schieten. Deze reis vervangt een van de vijf stageperiodes; tijdens deze reis doen ze heel veel waardevolle ervaring op. Een kans, die ze misschien nooit meer krijgen!

Op zaterdag 26 maart de eerste training met de fietsgroep. Gelukkig hadden de leerlingen de woensdag daarvoor al kennis gemaakt met de racefiets. Ik zou de reeks zaterdagen beginnen met een duurritje om even kennis te maken met de groep. De start had niet slechter kunnen beginnen, het was koud, nat en winderig. Na 15 km werd mij al gevraagd “hoe lang het nog ging duren”. Ik kon mij daar wel iets bij voorstellen, de meeste leerlingen zaten met korte broek en wielershirt met korte mouwen op de fiets. Daaronder – bij de meesten – geen

40

grammetje vet. Totaal verkleumd – ik ook want ik had wat kledingstukken afgestaan – kwamen we terug op de verzamelplaats op de Meppelweg. De tweede zaterdag wilde ik een intervaltraining geven. Hier ben ik echter snel op teruggekomen, ze voeren de opdrachten gewoonweg niet uit. In plaats van 2 setjes van 10 beklimmingen bij de Nieuwe Waterweg was bij de meesten na 3 x de lol er al af. Omdat er toch serieus getraind moest worden heb ik een andere tactiek toegepast; langere duurtochten maken. Iets verder fietsen dan vooraf aangegeven en het liefst met wind in de rug vertrekken. Om thuis te komen moet er toch gefietst worden. De weken daarop is de afstand steeds verder opgevoerd. De langste fietstocht, via de duinen naar Zandvoort en bij Bloemendaal het “Kopje” nemen, bedroeg 125 km. Ondertussen werd ook onder leiding van Hans Weeber op de woensdagavond gefietst. Om de wennen aan heuvels werd een overnachting te Landgraaf ingepland. Op vrijdag 20 en zaterdag 21 mei zijn twee mooie tochten gemaakt door het heuvelachtige zuid Limburg. De Cauberg werd door de hele groep zonder problemen “genomen”. De overige begeleiders voelden niets voor mijn suggestie om ook even de Keutenberg op te fietsen. Geen idee waarom eigenlijk. Van de kant van de begeleiding waren er wat afvallers. Hierop werd mij gevraagd of ik zin zou hebben om als begeleider mee te fietsen. Hans vroeg hierbij nog of ik een rol zou kunnen spelen bij het uitzetten van de route. Je kunt er dus van uitgaan dat de uitdaging voor de scholieren nog groter wordt dan van te voren ingeschat ☺ In de volgende tribune zal ik verslag doen van mijn ervaringen tijdens de tocht.

Michel Meerts

41

42

De totstandkoming van de Tri-bune wordt mede mogelijk gemaakt door:

Smiet Offset BV Van der Velde & Van Hal Tom Schouten Wielersport De Hardloopwinkel Remi Langezaal makelaar o.g. Banketbakkerij Borsboom Van Rossem Wielersport Run2Day Bontekoe HollandVis Badoux Autobedrijf Carsell E.J. Miedema Onderhoudsbedrijf

43