Tri-bune. Jaargang 26, nummer 3 Juni Triathlon in La-Roche-en-Ardenne Triathlons in België in opmars?

Tri-bune Jaargang 26,, nummer 3 Juni 2012

Triathlon in La La-Roche-en-Ardenne Triathlons in België in opmars?

Colofon DUURSPORTVERENIGING RTC

POSTADRES: Valkruststraat 12 2282 RX Rijswijk 06-54728220 THUISHONK: Kantine HPSV Zuiderpark 070-3887396 GIRONUMMER: 5556716, t.n.v. RTC – Den Haag E-MAILADRES: [email protected] WEBSITE: www.rtc-denhaag.nl ADVERTENTIEKOSTEN: (per jaar – 6 nummers)

HPSV

SPARTA

zwembad

* hele pagina € 150,* 1/2 pagina € 75,* 1/3 pagina € 50,-

BESTUUR: VOORZITTER: - Helen, [email protected] SECRETARIS: - Debbie Brongers, [email protected] 06-17578321 PENNINGMEESTER: - Eric Jansen, [email protected] 070-4447971 TECHNISCHE ZAKEN: - Walter Legerstee, [email protected] 015-2145238 ALGEMEEN BESTUURSLID: - Erik Blokhuis, [email protected] 06-13112454

REDACTIE: Marieke Alberts, 06-44970411 Brenda Schuurkamp, 06-42356546 Marco Zonneveld, 06-54215967 BEZORGING: Harald ten Katen, 070-3972103 DRUKWERK: Sportservice Zuid-Holland, Poeldijk

TRAINERS: - Roger Salden, Trainingscoördinator [email protected] 070-3886061 - Theo van Leeuwen, [email protected] 0174-243702/06-33168518 - Michel Meerts, [email protected] 070-3678967/06-43821174 - Aad Stouten, 06-13380895 - Leo Meewisse, [email protected] 015-3108401/06-13052852 - Machel Nuyten, [email protected], 06-51530995 - Dick Diepens, [email protected], 06-50678214 TRAININGEN: - zondag 9:30, FIETSEN (HPSV) - maandag 19:00, LOPEN (SPARTA) - dinsdag 21:45, ZWEMMEN (ZUIDERPARKBAD) - woensdag 19:00, FIETSEN (HPSV) - donderdag 19:15, LOPEN (HPSV / PGS VOGEL) - vrijdag 21:30, ZWEMMEN (Waterthor) 19:00, Buitenwater (meiaug)

Inhoudsopgave Van de redactie… ..................................................................................... ................................ ..................... 4 Van de voorzitter… ................................................................................... ................................ ................... 5 Bestuursnieuws........................................................................................ ................................ ........................ 6 Van de trainingscoördinator… ................................................................ .................................. 7 Uitslagen ................................................................................................ ................................ .................................. 8 Sportkalender ........................................................................................ ................................ ........................ 14 Even kennismaken met: ......................................................................... ................................ ......... 15 Haagsche Bluf luf in Nisramont:

............................................................... ............................... 16

RTC Jubileumfeest .................................................................................. ................................ .................. 20 Trainingsweekend

............................................................................... ................................ ............... 21

Wist je dat .............................................................................................. ................................ .............................. 23 Mijn eerste wedstrijd d als RTC’er

.......................................................... .......................... 24

Amelandweekend ................................................................................... ................................ ................... 26 Even kennismaken met: ......................................................................... ................................ ......... 27 Triathlon Brasschaat Alpe d’Huzes 2012

Aukje Nouwens ............................................... ............... 28 Wijnand Heijnen ................................................ ................ 30

Ferries are for whimps, let’s swim!

..................................................... ..................... 32

Het geheim van mijn succes? Bietensap!................................................ ................ 33 Clubkampioenschap RTC 2012 ............................................................... ............................... 34 De Generale erale voor La Marmotte: Limburgs Mooiste, 200km. ZWAAR ...... 35 La Roche: un autre petit village dans les Ardennes ................................ 37 Nieuwkoop NK halve triathlon

............................................................. ............................. 41

Maak kennis met twee Beach Challenge cursisten................................ .................................. 42 Technische rubriek: strandfietsen

....................................................... ....................... 45

Oproep vrijwilligers ................................................................................ ................................ ................ 47

……………………………………

3

Van de redactie… Na het grootse jubileumfeest en de bijdragen van menig RTC’er bleef het even rustig bij de redactie. Na het harde werken aan een jubileumTri-bune hadden wij besloten even rustig aan te doen. De deadline van deze editie naderde en plotseling beseften wij dat dit wel erg snel gebeurde! We moesten snel op zoek naar stukjes, want ook de RTC’er zelf stuurde in de maand na het jubileum geen bijdrage naar de redactie. Het leek wel alsof iedereen aan het bijkomen was van de belevenissen rondom het 25-jarig bestaan van de vereniging. Gelukkig blijkt niks minder waar en na wat navragen kwamen ook nu weer de leuke bijdragen. Wat opvalt is dat de triathlons in het buitenland, specifiek België, in trek zijn. In deze Tri-bune staan drie verhalen over drie verschillende triathlons in België. Ook zijn een aantal RTC’ers druk met het fietsen van lange toertochten. Lange tochten, triathlons en zelfs zwemtochten lijkt trouwens sowieso een thema in deze editie van de Tri-bune en wat kun je dan beter krijgen dan voedingsadvies! Er bestaat namelijk een wondermiddel waardoor je beter gaat sporten. Kortom er is weer over vanalles te lezen! Wij hopen dat jullie ons vergeven dat lang niet alle uitslagen van wedstrijden in de Tri-bune zijn opgenomen. Het bleek onmogelijk om alle wedstrijden van vier maanden na te speuren. Aangezien het een zeer tijdrovende en lastige klus is willen wij jullie daarom nogmaals met klem vragen na afloop van wedstrijden de uitslagen naar de redactie te mailen, zodat wij deze in de uitslagenlijst kunnen opnemen en geen wedstrijden vergeten. Veel leesplezier! Namens de redactie, Brenda

Bijdragen voor de Tri-bune kun je mailen naar [email protected]. De Tri-bune verschijnt 6 keer per jaar: rond 15 februari, 15 april, 15 juni, 15 augustus, 15 oktober en 15 december. Kopij uiterlijk 2 weken voor deze data aanleveren. De redactie behoudt zich het recht voor om (in overleg met de auteur) kopij te wijzigen, in te korten of te weigeren. 4

Van de voorzitter… Traditiegetrouw neemt de nieuwe voorzitter de gewoontes over van degene die haar zijn voorgegaan. Het te laat aanleveren van het stuk voor de Tri-bune… Redactie, excuus hiervoor. Desalnietemin is het mij een genoegen het nieuwe bestuur voor het komende jaar aan een ieder voor te stellen. Na de laatste ALV in april is in gezamenlijkheid besloten dat de samenstelling van het bestuur als volgt eruit komt te zien: Eric Janssen Walter Legerstee Erik Blokhuis Debbie Brongers Helen

– – – – –

Penningmeester Technisch Algemeen Lid Algemeen Lid Secretaris Voorzitter

En waar moet ik over beginnen als kersverse voorzitter? Het geweldige RTC feest waarbij we het 25 jarig bestaan vierden? De nieuwe BC-cursistengroep die is gestart? Alle voorbereidingen voor het komende EK Beach Challenge in juli in Kijkduin? Het trainingsweekend in de Ardennen tijdens de Hemelvaart? Of over alle enthousiaste RTC’ers die wekelijks zich opmaken voor trainingen e/o wedstrijden? Af en toe duizelt het mij hoe actief en met veel energie een ieder zich inzet voor de triathlonsport en vooral ook voor onze vereniging. Met elkaar mogen we erg trots zijn op wat er iedere keer weer wordt neergezet. Samen met het (nieuwe) bestuur hoop ik het komende jaar met evenveel enthousiasme een invulling te geven aan onze taak en hopen we wat bij te dragen aan onze vereniging. Vasthouden wat goed loopt en mogelijk invulling geven aan dromen en wensen die er in de club leven. Geniet de komende periode van het mooie triathlonseizoen, maak er wat van; individueel en vooral ook met elkaar! Groet, Helen.

5

Bestuursnieuws Verjaardagen Juli Linda Nalis 09-7-1985 1985 Marcel Eversteijn 10-7-1957 1957 Ronald Sterenborg 10-7-1985 1985 Piet Boorsma 14-7-1955 1955 Coen Boers 15-7-1941 1941 Carole Leguy 15-7-1981 1981 Stanislav Novozhylov 15-7-1984 1984 Duurt Alkema 18-7-1959 1959 Sander Pronk 23-7-1976 1976 Steven McDowell 26-7-1984 1984 Koen Septer 27-7-1986 1986

Augustus Renate van Oosten Sander Bozuwa Bram ter Borch Rob Knijff Michelle Meijer Wouter Rapati Ton Rueck Leo Kouijzer Martin Vermeer Michael van der Ziel

05-8-1977 1977 07-8-1976 1976 10-8-1984 1984 15-8-1967 1967 17-8-1980 1980 20-8-1977 1977 20-8-1939 1939 24-8-1964 1964 30-8-1984 1984 31-8-1987 1987

Nieuwe leden: ☺ Greg Antoni Roxy Diephuis River Diephuis Martin Dotinga Chuck Dotinga Dora Kemecsei

Ton van Kleef Sonja van Lint Stanislav Novozhylov Cynthia Nijenhuis Gorka Penalva Bart Smits

Opzeggingen:  Chang Bom Sander Bozuwa Jaap Bijlstra

Albert Dias Matty Jutte Nicole van der Voort

Wijzigingen, aanmeldingen en opzeggingen Graag elke (kleine) wijziging in je persoonlijke gegevens aan mij doorgeven. Aanmeldingen en opzeggingen dienen schriftelijk te worden doorgegeven. Opzegging van het lidmaatschap kan halfjaarlijks, en moet vóór 15 mei resp. 15 november worden gedaan. Eric Jansen, 070-4447971, Oude Polderweg 31, 2493 AB Den Haag, [email protected]

6

Van de trainingscoördinator… trainingscoördinato En toen was het weer eens tijd om een stukje aan te leveren voor de TriTri-bune. Daar kijk ik altijd naar uit! Na een lange winterslaap heb ik vorige maand de draad weer opgepakt, vooral met het trainingsprogramma en nog in veel mindere mate met het sportieve ieve gedeelte. Zoals jullie hebben kunnen lezen in de mails die afgelopen periode langs zijn gekomen, zijn we qua trainingen weer helemaal overgegaan op de zomerstand. Buitenzwemmen, koppeltraining en lopen bij PGS in plaats van HPSV. De voorbereidingen voor de Beach Challenge Cha zijn in volle gang en de trainers draaien overuren door naast het RTC-programma programma ook de trainingen voor de BC-cursisten cursisten te organiseren. Per week bieden we nu 9 trainingen aan, petje af dat we dat met z'n allen rond weten te breien. Op sportief vlak is het met mij een stuk minder gesteld. Na een fietsloos half jaar dacht ik een paar weken geleden maar weer eens met de Zoek Roger… middengroep op zondag mee te gaan peddelen. Het tempo lag echter dusdanig hoog dat ik na een kilometer of zestig eieren voor mijn geld heb gekozen en langs de A12 de kortste weg naar huis heb genomen. Enigszins gedesillusioneerd dat ik blijkbaar vanaf nu niet meer ongestraft op m'n kont kan blijven zitten om bij te kunnen blijven. Gelukkig ging het tijdens de eerste looptraining looptraining wat beter en lukte het me wel om bij te blijven. Mijn conditie was blijkbaar nog niet helemaal weg, de benen protesteerden wel flink toen ik de volgende dag de trap af liep. Op het moment dat ik dit schrijf sta ik aan de vooravond van twee weken vakantie in Zuid-Frankrijk, Frankrijk, waarin ik hoop een paar keer op de racefiets te kunnen stappen, zodat ik binnenkort weer lekker mee kan draaien in het RTC RTCpeleton. Elders in de Tri-bune bune vinden jullie de tussenstand van het clubkampioenschap. Niet helemaal bij nog, maar toch voldoende om een beeld te krijgen hoe jullie er voor staan. Een mooie zomer toegewenst, Roger

7

Uitslagen Looptest

16 februari 2012

10 km lopen

Karen Lammerts v. Bueren Brenda Schuurkamp Linda Nalis Iris Diephuis Sylvia Visser

46:16 46:46 47:53 47:55 58:26

Maarten Witteman Ferdinand Oldeman Stanislav Novozhylov Martin Vermeer Michel de Gier Frank Hamelink Mark Spits Anno van der Veen Wijnand Heijnen Harald ten Katen GertJan Ravensbergen

36:41 36:49 39:13 41:30 42:10 42:56 43:59 44:22 47:38 49:30 51:52

Duathlon Waalwijk

26 februari 2012

8 km lopen, 20 fietsen en 4 km lopen

Brenda Schuurkamp

2:15:40

Ferdinand Oldeman Maarten Witteman Rob Sosef Piet Boorsma Uco Sobering Harald ten Katen

1:46:56 1:49:42 2:03:04 2:07:39 2:10:24 2:11:43

Dobbeloop

26 februari 2012

10 km lopen

Marjolein Dam Debbie Brongers

42:56 (1e) 49:13

1 van de 4 loop - Sparta

4 maart 2012

10 km lopen

Maarten Witteman Andre de Rond

35:36 (3e MS) 43:19

5 km lopen

Jacky Ledeboer

21:15 (2e overall en 1e V45)

Halve marathon Harderwijk

10 maart 2012

21,1 km lopen

Brenda Schuurkamp

1:53:52 8

CPC

11 maart 2012

21,1 km lopen

Karen Lammerts v. Bueren 1:40:53 Rita Bornebroek 1:48:42 Iris Diephuis 1:50:12 Debbie Brongers 1:54:29 Linda Nalis 2:00:56 Tanja van Dijk 2:06:59 Maarten Witteman Laurent Mauriès Ferdinand Oldeman Martin Vermeer Michel de Gier Joop de Kok/Peter Fick Anno van der Veen Piet Boorsma Uco Sobering Lammert van Dijk Jeffrey Hendrikse Wijnand Heijnen Mark Spits Geoff Choo Gerard van Schie Leo Kouijzer Fred Scholte Armin Alta Patrick Hoevers Jan Stoop

1:17:58 1:19:13 1:23:58 1:24:56 1:30:59 1:31:27 1:35:54 1:36:26 1:39:04 1:44:34 1:45:42 1:46:14 1:48:09 1:50:36 1:52:49 1:54:56 1:58:24 2:03:43 2:06:39 2:25:25

10 km lopen

Renate van Oosten Aukje Nouwens Wieteke van Bochoven Sylvia Visser Christine Dahl

51:07 52:48 57:16 58:09 1:03:24

Erik Blokhuis Johan Pöll Rob Knijff

44:02 44:44 1:02:34

5km lopen

Ron Oudshoorn Ton Persoon Grand Raid Nisramont

22:11 25:36 18 maart 2012

4 km kayakken, 6 km extreme trail run, 28 km MTB, 6 km run-bike

Team Haagse Bluf (Uco en Brenda)

5:50:18

9

New York half Marathon

18 maart 2012

20,5 km lopen

Linda Nalis

1:48:16

Businessrun Utrecht

9 april 2012

8,8 km lopen

Maarten Witteman

31:15

RunBikeRunBikeRun Dordrecht 14 april 2012 2,5 km lopen, 12,5 km fietsen, 2,5 km lopen, 9,3 km fietsen en 2,5 km lopen

Michel de Gier

1:09:06

Tijdrit RTC

6 juni 2012

30 km fietsen (2 rondes in omgekeerde richting)

Karin Lammerts v. Bueren 56:06 Marieke Alberts 56:12 Linda Nalis 58:20 Debbie Brongers 62:03 Aukje Nouwens 35:08 (1 ronde) Geert-Jan Meewisse Reinoud van de Kasteele Robert van Dijk Harald ten Katen Leo Meewisse Theo van Leeuwen Dirk Gertjan Ravensbergen

49:00 50:08 51:24 51:53 52:29 53:30 (in de gebruikelijke richting gereden) 57:01 57:57

Batavierenrace

28 april 2012

7,1 km lopen (slotetappe)

Linda Nalis

33:34

Powerman Horst aan de Maas

29 april 2012

15 km lopen, 60 km fietsen en 7,5 km lopen

Uco Sobering Kwart van Breukelen

3:56:02 5 mei 2012

1000 meter zwemmen, 40 km fietsen en 10 km lopen

Michel de Gier NK Barefootrunning

2:03:42 (1e H50) 6 mei 2012

10 km lopen

Jacky Ledeboer

42:00 (1e)

10

Zwemtest

8 mei 2012

20 minuten zwemmen (uitslag in meters)

Brenda Schuurkamp Roxy Diephuis Karen Lammerts v. Bueren Marije Engels Erica ten Broeke Iris Diephuis Debbie Brongers

1320 1025 1017 935 895 893 875

Marcel Veen Marc Spits Laurent Mauries Wouter Rapati Anno van der Veen Jeffrey Hendrikse Peter Fick Frank Hamelink Koen Septer Robert van Dijk Michiel Hellegers Herman van Rijn Jaap Bijlsma Johan Pöll Theo van Leeuwen Michael Oudijn Arjen Eggink Gorka Penalva Gerard van Schie Andy Oskam Steven McDowell

1405 1290 1287 1210 1175 1160 1135 1132 1130 1080 1078 1076 1050 1024 1000 990 935 935 870 775 725

UT triathlon

13 mei 2012

individueel 175 m zwemmen, 7,4 km fietsen en 2 km lopen en als team 475 m zwemmen, 19 km fietsen en 5 km lopen

RTC – Den Haag D 2:17:47 (Cynthia, Marieke, Marije en Mieke) RTC – Den Haag 2:05:17 (Jeffrey, Maarten, Michael en Michel) Golden Ten in Delft

17 mei 2012

10 km hardlopen

Uco Sobering Trainingsweekend cross

45:07 19 mei 2012

6 km lopen (4 rondes)

Helen Carole Leguy Brenda Schuurkamp Linda Nalis Rita Bornebroek

31:40 (1e) 32:40 (2e) 33:58 (3e) 35:50 36:22 11

Aukje Nouwens Michelle van der Veeken Marieke Alberts Tanja Van Dijk

39:29 24:10 (3 rondes) 17:15 (2 rondes) 10:28 (1 ronde)

Maarten Witteman Martin Vermeer Peter Fick Rene van Wissen William ter Dorsthorst Frank Hamelink Wim van Paasen Gerard van Schie Eef Goeyenbier Jan Stoop

24:12 (1e) 25:06 (2e) 25:56 (3e) 27:55 28:07 29:04 29:53 31:26 33:55 44:40

Ter Aar

20 mei 2012

1000 meter zwemmen, 40 km fietsen en 10 km lopen

Michel de Gier Lion Wildenburg Uco Sobering Svebor Heruc

1:54:33 (1e H50) 2:02:28 2:22:30 (2e H60) 2:46:08

IJsselsteinloop

26 mei 2012

10 km lopen

Maarten Witteman Woerden

34:40 28 mei 2012

1000 meter zwemmen, 40 km fietsen en 10 km lopen

Brenda Schuurkamp

2:15:10

Michel de Gier Lion Wildenburg Uco Sobering

1:54:12 (1e H50) 2:03:42 2:21:20 (2e H60)

500 meter zwemmen, 20 km fietsen en 5 km lopen

Ferdinand Oldeman Martin Vermeer Johan Pöll Nieuwkoop

59:01 1:01:55 1:08:42 3 juni 2012

750 meter zwemmen, 20,1 km fietsen en 5,2 km lopen

Remke den Bremer

5:09:21

Michel de Gier Gerard van Schie

4:31:33 (1e H50) 5:33:13

Triathlon Brasschaat

3 juni 2012

750 meter zwemmen, 20,1 km fietsen en 5,2 km lopen

Aukje Nouwens

1:31:04 12

ATC Almere

3 juni 2012

750 m zwemmen, 22 km fietsen, 5 km lopen

Joop de Kok

1:15:38

Tijdrit RTC

6 juni 2012

Brenda Schuurkamp Linda Nalis Michelle van der Veeken

49:42 54:38 56:21

Martin Vermeer Michael Oudlijn Robert van Dijk Uco Sobering Harald ten Katen René van Wissen Gerard van Schie Jan Stoop Gert-Jan Ravensbergen

45:51 48:30 48:53 48:59 49:28 49:55 52:09 55:54 59:31

La-Roche-en-Ardenne 111

9 juni 2012

1 km zwemmen, 100 km fietsen, 10 km lopen

Brenda Schuurkamp

5:24:56

Ferdinand Oldeman Uco Sobering Marco Zonneveld Michel de Gier

4:30:01 5:40:01 5:50:32 DNF

Aan en/of verkoop van uw huis Hypotheken Verzekeringen Gratis waardebepaling van uw woning Vrijblijvend hypotheek gesprek met een van onze erkende adviseurs

E-mail: [email protected]

13

Sportkalender De hiernavolgende activiteiten geven slechts een geringe selectie weer van wat er allemaal georganiseerd wordt in sportminnend Nederland

Juni 17-6 6 20-6 23-6 24-6

Speedman Triathlon Groningen Zwemloop Wave (Delftse Hout) Triathlon Stein Triathlon Stein (lange e afstand)

Juli 1-7 7 Triathlon Noordwijkerhout 7-7 La Marmotte (Frankrijk) 7-7 Triathlon Didam 8-7 Triathlon Utrecht 11-7 Cube Beach Criterium 12-7 Team Relay Triathlon 12-7 Zeezwemtocht 13-7 Beach Run 14-7 EK Beach Challenge Augustus 4-8 8 Rondje Eilanden Vinkeveen 12-8 Triathlon Leiderdorp 15-8 Duathlon Borne 18-8 Triathlon Veenendaal 26-8 8 Crossduathlon Vlaardingen September 1-9 9 Najaarstriathlon Bodegraven 2-9 Triathlon Keulen (Duitsland) 7/8-9 9 Holland triathlon Almere 8-9 Politietriathlon Spijkernisse 15-9 Tri-ambla 22-9 9 Triathlon 111 Bilzen (België)

Collectieve wedstrijdkalender Op de RTC-site site is de collectieve wedstrijdkalender te vinden. Hier kan iedere RTC'er zijn of haar (voorgenomen) deelname aan evenementen (uiteraard triathlons en duathlons, maar ook andersoortige evenementen als al loopjes, toertochten etc.)) aan clubgenoten kenbaar maken, en zien welke (andere)clubgenoten bij evenementen van de partij zullen zijn. Handig om bijvoorbeeld onderling afspraken te kunnen maken over meerijden, maar eerst en vooral leuk om zelf ideeën op te doen of anderen op een idee te brengen! De collectieve wedstrijdkalender is te vinden op: www.rtc-denhaag.nl/kalender. Om evenementen nten toe te voegen (of aan reeds op deze kalender geplaatste evenementen je naam toe te voegen), wordt je eerst om een wachtwoord gevraagd. Het wachtwoord is op te vragen bij Hans Geerts: [email protected]. [email protected]

14

Even kennismaken met:

Sinds wanneer ben je lid van RTC? Ik ben sinds februari lid bij RTC. Mijn eerste indruk is erg goed. Het was erg leuk binnenkomen bij RTC, groot dan ervoor. Wat doe je voor werk? Tot 2010 heb ik in Hongarije gewoond waar ik als econoom en sportmanager ben afgestudeerd. Sinds 2007 heb ik bij diverse internationale bedrijven gewerkt. Ik ben in 2010 naar Nederland verhuisd. Sinds wanneer doe je aan triathlon / duathlon en wat is je PR? Mijn eerste triathlon wedstrijd was gelijk een Ironman distance wedstrijd in Hongarije toen ik 21 jaar oud was in 2005. Dit is nog steeds mijn favoriete afstand. Hiernaast neem ik deel aan ultraloop evenementen en doe ik ook halve triathlons. Mijn grootste succes tot nu toe is een zilveren medaille op de Dubbele Ironman WK. Tegelijkertijd ben ik de jongste vrouwelijke ultra triatleet. Waarvoor ben je nu aan het trainen? Mijn plannen voor dit jaar: halve triathlon NK, Triathlon Almere Ironman NK, Ultrabalaton (212 km hardlopen rond de Balatonmeer) en ik ben op zoek naar teammaatjes voor de West Coast Challenge. Wie wil mee? Heb je nog andere hobby’s? Naast mijn fulltime baan investeer ik veel tijd en energie in sport. Ik leer Nederlands en lees veel. Wanneer mogelijk bezoek ik verschillende sport evenementen ook als vrijwilliger.

15

Haagsche Bluf in Nisramont: Uco Sobering en Brenda Schuurkamp un petit village dans les Ardennes De inschrijving Bij toeval stuitte ik rond de jaarwisseling op de site van sport-events.be op een adventurerace in Nisramont. Het leek mij heel bijzonder: 4 km kayakken, 6 km trailrunnen, 36 km mountainbiken en tot slot 7 km runbiken. Wat is dat nou weer zullen jullie zeggen. Heel simpel de één fietst en de ander rent. Nisramont is namelijk een duowedstrijd of voor de simpele zielen onder ons: je doet het met z’n tweeën en je levert strijd met andere duo’s. Probleem, probleem? Tuurlijk niet. Je moet gewoon een maatje uitkiezen van ongeveer hetzelfde niveau qua lopen en fietsen en je moet vanwege het laatste onderdeel ongeveer dezelfde lengte hebben. Niet onbelangrijk ook is dat je een beetje redelijk overweg kan met je compagnon in sport. Dus mailde ik Brenda: “zeg Brenda in België hebben ze een leuke wedstrijd op de agenda staan in de maand maart. Zou je er eens over willen nadenken om volgend jaar samen met mij een duo te vormen? Nog geen minuut later kwam er een mail terug: “nadenken kan altijd maar waarom volgend jaar?” Typisch, ze denkt nooit echt goed na voordat ze ergens instapt. Daag haar uit en je hebt beet. Beetje gekke griet dus, maar dat wist ik al. Dezelfde avond nog had ze ons ingeschreven onder de door haar verzonnen duonaam “Haagsche Bluf”. De training Daags daarna kwamen we er achter dat we eigenlijk niet zo heel veel ervaring hadden op het onderdeel kayakken. Alleen Brenda had in een ver verleden wel eens in zo’n bootje gezeten. Dus moest er getraind worden. En wel op de Kager plassen. De bootverhuurder was wat perplex, want het was niet gebruikelijk dat er gekayakt werd in de wintermaanden. Maar we hadden geluk. Het waren heel aardige mensen en we hadden toch prachtig weer. Oefening baart kunst en ook teambuilding is voor Nisramont heel belangrijk. Op de ATB naar De Kaag, een uurtje kayakken en via de duinen van Noordwijk en Wassenaar weer terug op de ATB (met een korte lunchstop in Noordwijk). 2 keer zo’n sessie en we waren klaar voor Nisramont. Oh nee, we hebben ook nog een keertje een zware trailrun in de duinen bij Wassenaar gehouden gevolgd door een pittig ATB ritje. De uren voor de wedstrijd We schrijven 18 maart 2012. De wekker gaat af om half vijf in de ochtend. Om 5 uur sta ik voor de deur bij Brenda. Om ongeveer half tien komen we aan in Nisramont: un petit village dans les Ardennes. We geloofden onze ogen niet: 5 boerderijen, 1 kerkje en 1 kroegje. Pal voor dat kroegje had de organisatie een partytent opgezet met daaronder 1 tafeltje en een dame van middelbare leeftijd die de inschrijvingen verzorgde…. Maar de ontvangst was allerhartelijkst. Op de een of andere manier is de eenvoud van de organisatie van dit soort wedstrijden in België juist ook de charme. Wij Ollanders hebben nogal eens de neiging tot overorganisatie. Parc Fermé dus in het naburige weiland. Voordat de wedstrijd begon nog even de gebruikelijke rituelen (voor mij is dat ongeveer 4 x plassen). Op naar de start beneden aan de Barrage (2,5 km hardlopend vanaf Nisramont). De wedstrijd Kayakken We dachten goed getraind te hebben voor Nisramont. We waren er echt klaar voor. En toch werden we nog wel voor verrassingen gesteld. De start van het kayakken bijvoorbeeld was sensationeel: 150 boten op een rij, die allemaal zo snel mogelijk de eerste honderden meters willen afleggen: dat moet botsen! En botsen deed het potverdorie! Elke keer als er malloten tegen ons aanvoeren lagen 16

we overdwars en dan duurt het even voordat je weer op gang komt. Desondanks was de sfeer echt goed te noemen en niemand die elkaar voor verrotte vis uitschold, zoals bij triathlons in Nederland bij het 1e onderdeel nog weleens gebeurt. We kwamen zo schat ik in op ongeveer de 120e plaats het water uit. Daarna moesten we de boot nog 100 meter verderop sjouwen en op zijn plek neerleggen. Dit zware werk liet ik vooral aan Brenda over, maar dat spreekt voor zich. Ik liep nog wat dom te sukkelen, terwijl Brenda inmiddels al gestart was met de trailrun. Tot mijn grote verbazing kwam ze echter ineens terugrennen. “Wat doe je nou?” schreeuwde ik haar toe! “Er staat een fotograaf om de hoek” schreeuwde ze terug. Brenda ten voeten uit: duowedstrijd dan ook als duo op de foto!! Trailrun De trailrun was loodzwaar, althans het eerste deel. Je kon af en toe kiezen: of zigzaggend joggend omhoog of afsnijdend met handen en voeten omhoog. Ter wille van de cadans kozen we voor het eerste: zigzaggend omhoog met af en toe stevig wandelen als het al te heftig werd. Na zo’n kilometer of 5 kwamen we eindelijk op een asfaltweg richting Parc Fermé. Moest toen toch even (al weer; 60+ he!) een korte pispauze inlassen (dat voorbeeld werd overigens gevolgd door de achter ons liggende (mannelijke) duo’s zodat het ons per saldo geen plaats kostte. Moutainbiken God zij dank hebben we de verleiding weerstaan om het ATB parkoers te verkennen. Anders hadden jullie nu geen verslag van deze wedstrijd onder ogen gekregen waarschijnlijk. Het waren 2 rondes van 18 km. Elke ronde kende zo’n 5 spectaculaire, helse afdalingen, die we in Nederland alleen maar in onze nachtmerries tegenkomen. Steil naar beneden denken jullie? Nee lezer, niet steil, maar loodrecht naar beneden en loodrecht is heel wat anders dan steil! De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat we die afdalingen niet allemaal fietsend hebben afgelegd. Geinig ook dat we onderaan die afdalingen riviertjes moesten overbruggen (maar helaas waren er geen bruggen!!!). De ronde kende verder heul veul boomstronkjes die niet allemaal netjes dwars over het pad lagen (maar ik ben maar een keer of drie gevallen en Brenda 1 keertje). Hoogtepunt van de ronde is een lange klim die bekend staat als de “Beast”. Het is geen enkele mountainbiker ooit gelukt om de Beast te beklimmen zonder van de fiets af te moeten…..Als je boven bent denk je heel even in de hemel aanbeland te zijn: een combinatie van dood en blij zijn dus! Aan het eind van de 1e ronde, blijkt dat we achteraf allebei lichte twijfel hadden of we wel of niet de 2e ronde zouden ingaan. Gelukkig hebben we die twijfel niet tegenover elkaar uitgesproken. Ik moet eerlijk zeggen dat Brenda in de 2e ronde beter ging dan ik. De runbike Het onderdeel waar ik me persoonlijk het meest op verheugd heb was de runbike. Het leuke daarvan is dat je zelf als team kan bepalen wie er fietst en wie er loopt en wanneer je gaat wisselen. Voor een goed begrip: je hoeft niet bij elkaar te blijven, maar je moet we gelijktijdig finishen. En sommige delen van het parkoers waren zwaarder om te fietsen dan om te lopen. Niettemin kan je in het algemeen zeggen dat je tijdens het fietsen even kon uitrusten van het lopen. Het was echt ontzettend leuk om te doen, vooral vanwege de te volgen tactiek: hard wegfietsen, fiets neerkwakken, rennen en wachten tot je duomaat weer langs komt fietsen, etc.) 17

De finish 18

Bijna 1/3 deel van de gestarte duo’s is uitgevallen en heeft de finish niet bereikt. Wij hadden uiteindelijk nog 10 duo’s achter ons en zijn (met nummer 111) uiteindelijk als nummer 112 gefinisht in een tijd van 5 uur en 50 minuten. Vermeldenswaard is ook en vooral de speaker. Elke keer als we door de finish kwamen (zo’n keer of 4 dus) werden we hartelijk begroet als Haagsche Bluf en vaker nog als “Oh Oh Gerso”, maar dat laatste sloeg waarschijnlijk meer op Brenda (lijkt wat op Barbie, zie foto’s RTC feest) dan op mij. De terugreis We hadden vooraf wat gesteggel over wie de terugreis achter het stuur zou moeten zitten. Heb me (al weer) opgeofferd. Wat is er nou te vermelden van de terugreis zult u zeggen. Nou een heleboel kan ik jullie melden, maar ik beperk het even tot ons bezoek aan het Belgische wegrestaurant vlak na Brussel. We waren net begonnen aan onze bordjes Belgische frieten met gehaktballen in tomatensaus (jak) toen het dak van het wegrestaurant begon te lekken. Nou ja lekken, het kwam bij bakken naar beneden. We waren nog steeds zwaar euforisch van ons Nisramont avontuur en bleven onverstoord dooreten, terwijl om ons heen de paniek uitbrak en de lichten in het restaurant vanwege het gevaar van kortsluiting gedoofd werden. In het pikkedonker genoten wij van onze welverdiende maaltijd. Totdat een bijkans hysterische ober ons dringend verzocht het etablissement te verlaten. En dan heb je dus echt wat aan Brenda. Zij spreekt namelijk vloeiend Frans en weigerde als echte Ollander het pand te verlaten zonder restitutie van de kosten van de maaltijd. Dat duurde dus even, want de ober kreeg de kassa niet open omdat de elektriciteit immers was uitgevallen. We kregen uiteindelijk ons geld terug (friet en ballen zaten inmiddels in onze buik uiteraard). Het werd door diverse oorzaken tamelijk laat in de avond toen we weer thuis kwamen, maar we hebben een supersportdag gehad die we nooit meer zullen vergeten. Nisramont: un petit village dans les Ardennes, maar wat een fantastische ervaring. Niet een aanrader maar een “must” voor elke duursporter! Uco en Brenda

19

RTC Jubileumfeest Een korte impressie

20

Trainingsweekend

Michelle van der Veeken

Twee weken na het trainingsweekend kwam het verzoek of ik een stukje hierover voor de Tri-bune wil schrijven. Poeh, dat is alweer een tijd geleden denk ik, ik hoop dat ik nog wat weet. Avonturen tijdens Limburgs Mooiste (o.a. MTB’en op een racefiets) en een druk Pinksterweekend vertroebelen het geheel een beetje, maar uiteindelijk lukt het me op een treinreis naar Nijmegen nog wat herinneringen naar boven te halen. Mocht echter niet iedereen zich volledig herkennen in het verslag, dan komt dat onder meer hierdoor (en vast nog wat andere factoren). Het trainingsweekend begint dit jaar voor sommige mensen ruim een dag eerder dan normaal. Een groepje heeft bedacht dat ze wel op en neer naar de locatie kunnen fietsen, want “het is dit jaar zo dichtbij”. Wanneer ik dit tegen niettriatleten vertel, wordt ik meewarig aangekeken en vragen ze nog net niet of al het getrain niet naar m’n hoofd is gestegen (een paar uitzonderingen daargelaten, die vragen het namelijk wel gewoon). Wanneer de wekker om half 6 ’s ochtends gaat, denk ik eigenlijk wel hetzelfde. Als ik op de radio hoor dat er de hele dag zeer veel buien zullen vallen, vraag ik me toch sterk af waarom dit ook alweer leuk is. Voordeel is wel dat het ook heel hard waait en dat de wind in de rug zit. Na tegen heug en meug wat naar binnen gepropt te hebben, stap ik als een soort pakezel op de fiets. In iedere zakje wat ik heb, zit wel iets te eten gepropt. Om half 7 ’s ochtends kom ik met Tanja aan in het Zuiderpark. Voor we vertrekken mogen we eerst met het team Afzien voor Afweer in onze teamkleding op de foto voor de Telegraaf. Onder toeziend oog van Michel en Wim staan we als echte diva’s te poseren. En ja de zonnebrillen moesten echt af voor de foto, ook al zagen we er nogal slaperig uit. Na dit enerverende begin van de dag blijkt iedereen zoveel zin in de fietstocht te hebben dat we zelfs al eerder dan de afgesproken tijd van 7 uur vertrekken. Uit de verhalen die ik van Michel hoor, blijkt dit eigenlijk maar een mietentochtje te zijn. Eerdere tochten naar het trainingsweekend kenden afstanden van 380 km en dit is maar 220 km. De eerste kilometers gaan goed, maar al redelijk snel blijkt dat Tanja ziek op de fiets zit en samen met haar laat ik me na 75 km ophalen in het rustieke dorp Oud-Gastel door onze held Frits. Helaas is Oud-Gastel rond 10 uur op woensdagochtend ook wel erg rustig, dus een kopje koffie om op te warmen tijdens onze wachttijd zit er helaas niet in. Gelukkig is de bus van Frits heerlijk warm en voor we het weten zijn we in de Ardennen beland. Dat gaat toch een stuk sneller dan op de fiets ☺ Om toch niet helemaal het watje van de groep te zijn, stappen we na aankomst al snel op de fiets om de omgeving rond ons verblijf een beetje te verkennen. Veel verder dan die omgeving durven we ook niet, want geen van ons allen heeft een kaart bij zich. De echte bikkels van die dag (Brenda, Helen, Maarten, Marco, Michel en Wim) arriveren aan het eind van de middag. Helaas worden een paar mensen ernstig teleurgesteld: door een paar logistieke problemen is het bier in de verkeerde bus ingeladen (lees: Gerards bus, die pas de volgende ochtend aankomt). Gelukkig kunnen we ’s avonds gezellig met z’n 11’en in de bus van Frits naar Namen, waar ze overal genoeg bier hebben. Ook al heeft Frits geen bier gedronken, ik kan me niet aan het beeld onttrekken dat hij op de terugweg een stuk enthousiaster door de bochten scheurt dan op de heenweg (of zou dat aan de positie in de bus liggen: heen voorin, terug in de laadruimte). De dag erna blijven we in het thema bier hangen. Marco heeft voor ons een bierroute uitgestippeld waarbij we langs de brouwerij van Leffe en Maredsous 21

komen. Dat klinkt als een goed plan! Helaas heeft hij (of de kaart/gps) er niet bij vermeld dat de route een erg gevarieerde ondergrond kent. Vooral de kasseien waren een uitdaging voor mezelf en m’n fiets en even dacht ik dat m’n hersenschudding weer terug was ;-) De tocht en het weer zaten de rest van de dag trouwens erg mee. De zon zat zoveel mee dat ik die dag weer een held van de dag had: Marieke. In tegenstelling tot ikzelf die bij de eerste beste zonnestraal al rood kleur, had zij wel aan zonnebrand gedacht. Gelukkig was ze zo gul om deze met heel veel anderen te delen. De route was verder leuk om te doen, alleen de titel bierroute kwam niet helemaal uit de verf. De brouwerij van Leffe bleek op Hemelvaart niet geopend te zijn (zou dat iets te maken hebben met het feit dat ze een abdijbier zijn en Hemelvaart een kerkelijke feestdag is) en als gevolg daarvan was het bij de abdij van Maredsous zo druk dat we die na een korte stop toch maar links hebben laten liggen. Gelukkig heeft Marco er wel voor gezorgd dat de laatste abdij met een aantal van ons is vastgelegd. Na deze ‘bier’tocht hadden we wel wat eten verdiend. Als toetje stond taart op het programma voor de verjaardag van Rita. Hier moesten we alleen wel op wachten tot Rita aan was gekomen met haar vader en haar vriend. Ook zij hadden bedacht dat een fietstochtje vanuit Den Haag naar Namen een goed idee was. Dat Rita’s vriend pas voor de tweede keer op de racefiets zat was daarbij geen probleem. En jawel, nadat de zon onder was gegaan, kwamen ze aan!

De dag erna had Marco voor de middengroep de muur van Huy op het programma staan. Ik had geen flauw idee wat ik me er bij moest voorstellen, maar daar kwamen we na een stukje ingefietst te hebben vanzelf achter. Sommigen hadden na één keer naar boven fietsen er nog niet genoeg van en dachten na de lunch dat het leuk was om nog een keer te gaan. Na 4 crepes (beetje enthousiast met bestellen) moest ik er niet aan denken, dus maar de ‘normale’ klim naar boven gedaan. Waar vervolgens werd besloten dat we toch maar weer terug gingen, omdat het anders te laat zou worden…Na die paar dagen fietsen was iedereen bij terugkomst zo uitgehongerd dat mensen chips, stroopwafels en de lekkere koeken van Eriks neef (te koop op de markt van Loosduinen voor degenen die er niet genoeg van hebben ☺) door elkaar ging eten. En dat alles bij wat bier. Klinkt toch wel echt als een echt sportersdieet ;-) Misschien dat sommigen er wel heel goed over nagedacht hadden met het oog op de klimtijdrit en de cross die voor de volgende dag op het programma stonden. William en Koen hadden een prachtige klim voor ons uitgezocht bij de burcht van Namen. Iedereen stond te popelen om naar boven te gaan (een aantal was al aan het fietsen), toen bleek dat meer mensen bezit hadden genomen van de weg naar de burcht. Een aantal mensen hadden bedacht dat het die ochtend wel leuk was om een hardloopwedstrijd te organiseren met veel klimmetjes en trapjes erin. Harstikke leuk idee natuurlijk, maar helaas konden wij dan ook niet naar 22

boven. Dan alle energie die we nog hadden dan maar in de cross stoppen. Bij de verkenningsronde bleek dat Tom en René hun best hadden gedaan om er een echte offroad-tocht van te maken: heerlijk door de brandnetels en tussen de kwakende kikkers. Sommige mensen hadden denk ik al voorkennis van dat eerste, want die hadden er voor gezorgd dat ze lange kousen droegen. En mocht dat nou ook gelijk de winnaar bij de mannen zijn… Het trainingsweekend zat er na deze zware dag alweer bijna op. Er stond alleen nog maar een terugtocht van 220 km op het programma. Ach ja, nu die klimtijdrit toch niet was doorgegaan kon ik dat ook nog wel ‘even’ doen. Dat daarvoor mijn langste tocht dat seizoen 140 km was, dat zou hopelijk niet voor problemen zorgen. Met de Marmotte in het vooruitzicht was het vast wel een goede training. En Frits ging ’s middags ook nog naar huis rijden, dus mocht het echt niet lukken…Gelukkig heeft niemand van de groep Frits moeten bellen, want we zijn alle 9 (nu ook met Rita erbij) aangekomen in Den Haag. ’s Avonds zijn een aantal van ons nog goed verwend met een goede maaltijd door Barbara en toen zat het er helaas weer op!

Wist je dat….trainingsweekend

Brenda Schuurkamp

Tijdens het trainingsweekend is veel gefietst, veel gedronken, veel gepraat, en is er natuurlijk nog veel meer gebeurd. Er zijn ook uitspraken gedaan die we jullie niet willen ontnemen. Dus Wist je dat… Diverse RTC’ers last hadden van verschillende (ongewone) kwaaltjes. Zo: - had Marco last van een opgesteven dingetje… - was Helens poes het hele weekend (en erna) vermist - had Tammy het over haar (of was het een) zeemuis: glad van onder en harig van boven… - deelde William mede dat hij de lichtste lichte pik in de roeicompetitie was… Naast deze kwaaltjes kwamen andere wonderbaarlijke zaken aan de orde. Wist je bijvoorbeeld dat… - RTC’ers net een sprinkhanenplaag zijn? Ze komen als een wolk binnen en vervolgens is binnen een minuut alles wat voor het grijpen ligt op! - Frits op stroopwafeldieet is. Hij binnen 2 minuten 5 stroopwafels naar binnen werkt. - Marieke totaal niet bang is haar handen te verliezen. Ze tijdens een afdaling haar ketting met de hand er weer op legt. - Koen diverse malen opmerkte dat zijn naaikwaliteiten niet al te best zijn. - De dochter (ja zonder ‘s’) van Wim en Frank (?) alle wasbakken met bananensmurrie ondergesmeerd had. - Gerard helemaal niks heeft meegekregen? Hij zat achterin… Er vast nog wel meer uitspraken zijn geweest, maar je daarvoor toch echt mee had moeten gaan!

23

Mijn eerste wedstrijd als RTC’er

Cynthia Nijenhuis

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten is er dit jaar voor het eerst een Eredivisie Triathlon competitie. Hierin gaan 22 herenteams en 13 damesteams de strijd met elkaar aan op het hoogste niveau. RTC doet hier met zowel een mannen- als vrouwenteam aan mee en dat is natuurlijk erg mooi! Tijdens één van mijn eerste trainingen bij RTC werd mij gevraagd of ik eventueel ook mee zou willen doen aan een paar van deze wedstrijden. Ik werd meteen enthousiast, maar… aangezien mij tijdens de eerste wedstrijd werd gevraagd of ik wel echt lid van RTC was en of ik niet was ingekocht, lijkt een korte introductie over mijzelf wel op z’n plaats. Mijn naam is Cynthia Nijenhuis en ik ben sinds maart van dit jaar lid van RTC. Hiervoor studeerde en woonde ik in Groningen, maar nu woon ik in Den Haag en werk ik in Amsterdam. Tot nu toe ben ik voornamelijk op de looptraining op maandag geweest, dus ik heb nog niet iedereen van de club ontmoet. Ik heb altijd aan atletiek gedaan, eerst bij MPM in Hengelo en later bij GSAV Vitalis in Groningen. Door een blessure aan mijn knie ben ik in 2009 gaan fietsen en zwemmen bij GSTV Tritanium. Op een gegeven moment was de overgang van atletiek naar triathlon een feit. Door deze blessure richt ik me vooral op de achtste triathlon, maar het lijkt me leuk om ooit een kwart te doen. Tijdens mijn afstudeeronderzoek in Amerika in 2010 had ik de mogelijkheid om veel te trainen, vanwege de goede sportfaciliteiten op die universiteit. Ik trainde bij de locale triathlonclub en reed wegwedstrijden in het universiteitsfietsteam. Dat was echt fantastisch en het was ook echt leuk om te zien hoe groot triathlon daar is. Na deze ervaring kwam ik erachter dat ik veel meer talent heb voor fietsen dan voor lopen. Fietsen is dan nu ook mijn favoriete onderdeel van de triathlon. Toen ik hoorde dat het vrouwen Eredivisie team van RTC nog deelnemers zocht voor de wedstrijden in Enschede (UT Triathlon) en in Groningen (Speedman) wilde ik graag meedoen. Op dat moment waren we nog maar een paar weken verwijderd van de eerste wedstrijd (UT Triathlon). Inmiddels is deze eerste wedstrijd alweer voorbij en hier volgt een kort verslag van deze wedstrijd. Op zondag 13 mei stonden voor het mannen team Michel de Gier, Maarten Witteman, Jeffrey Hendrikse, Michael van der Ziel en voor de vrouwen Mieke Plaatzer, Marije Engels, Marieke Alberts en ik aan de start van de UT Triathlon in Enschede. Aan deze wedstrijd kun je individueel, als trio en als team meedoen. Bij de teamwedstrijd doe je ’s ochtends eerst allemaal apart een zestiende triathlon. De tijden van de vier teamleden worden bij elkaar opgeteld en deze vormt de plek op de startlijst voor de middagserie. Tijdens de middagserie doe je als team een achtste triathlon. Dit was mijn eerste triathlon van het jaar, dus het was even inkomen tijdens de zestiende. Het water van het zwembad was lekker warm, maar het was ’s ochtends erg koud waardoor ik moeilijk op gang kwam op de fiets. Tijdens het hardlopen werd ik keihard voorbij gelopen door alle mannen die inmiddels ook op 24

het parcours waren gekomen. Uiteindelijk lagen de tijden van ons team in de ochtendserie erg dicht bij elkaar, maar de middag zou ons leren hoe goed we op elkaar ingespeeld waren. De woensdag voor de wedstrijd hadden we nog speciaal samen gefietst om het rijden in een waaier te oefenen. Het RTC vrouwenteam stond na de ochtendserie op de 13e plaats en de mannen op de 21e plaats. Beide teams moesten dan ook in de eerste serie van de middag starten. Tijdens het zwemmen bleven we als team goed bij elkaar en hielpen we de laatste het water uit, om zo snel mogelijk op de fiets te stappen. Ons doel was om 32 km/uur gemiddeld over de 19 kilometer te fietsen. Onze fietstijd was uiteindelijk 32:07 minuten wat 35,50 km/uur is, dus hier waren wij heel erg blij mee! Tijdens het lopen hebben we elkaar goed ondersteund en geduwd, Uiteindelijk kwamen we, als één van de enige teams, met z’n vieren over de finish. We wilden heel graag DSTV Aloha voor blijven, maar dit is helaas niet gelukt. In het totaal eindigden we op de 13e plaats, de mannen op de 22e plaats. De kop is eraf, dus op naar de volgende wedstrijd! Deze is op 17 juni, als onderdeel van het NK Triathlon in Groningen. Het was een leuke eerste wedstrijd als RTC’er. Tot op één van de trainingen!

Harald ten Katen, Svebor Heruc en André de Rond Geslaagd! Gefeliciteerd met jullie TBN1

25

Amelandweekend Het Ardennen weekend is nog maar net achter de rug of de volgende happening staat al weer in de planning. Sinds jaar en dag gaat een grote groep RTC'ers in september naar Ameland om mee te doen aan de TriAmbla cross-triathlon, of te supporteren. Van vrijdag 14 t/m zondag 16 september verblijven we weer in groepsaccommodatie "High Chaparral". Deze locatie is gelegen in duingebied "De Vleyen" tussen Nes en Buren, op circa 1 km van de finishlocatie. Er zijn twee slaapzalen en drie twee persoonskamers. In de slaapzalen is er privacy door middel van wanden die tussen iedere twee stapelbedden zijn geplaatst. Daarnaast zijn er nog drie aparte slaapkamers voor gezinnen met kleine kinderen. Wie zich hiervoor het eerste aanmeld heeft de grootste kans om toegewezen te krijgen. Enkele introducés zijn ook van harte welkom. De keuken is ruimschoots geschikt om een heerlijke maaltijd te bereiden en dit jaar vertrouwen we weer op de culinaire kwaliteiten van diverse RTC’ers. Verblijf gedurende het weekeinde kost € 45,- per persoon, inclusief één zelfbereide warme maaltijd op zaterdagavond, alle benodigde boterhammetjes en wat we 's avonds nog qua bier, chips e.d. doen om het gezellig te maken. Voor wie op vrijdagavond aankomt is er soep en boterhammetjes, of ... je gaat gezellig uit eten. Schrijf je snel in, want 60 deelnemers vinden we wel genoeg en we maken we er weer een groot feest van! Adresgegevens Groepsaccommodatie 'High Chaparral' Noordwal 26, 9164 KJ Buren, Ameland Telefoon: 0519 542523 Web: www.high-chaparral.nl Zorg wel zelf voor je inschrijving van de wedstrijd!

26

Even kennismaken met:

Sinds wanneer ben je lid van RTC? Sinds het najaar van 2011, eerst een proeflidmaatschap en dat beviel! Wat is je leeftijd? 31 jaar Wat doe je voor werk? Ik werk als actuaris bij Nationale-Nederlanden. Wat is je (sport)achtergrond? Divers, van brandingkayakken tot sportklimmen en altijd wel wat fietsen/hardlopen/krachttraining erbij. Hoe ben je met RTC in aanraking gekomen? Via het internet, ik kwam tot de conclusie dat als ik aan een triathlon mee zou willen doen, ik eerst zou moeten leren zwemmen. Op zoek naar zwemtrainingen kwam ik op de site van RTC. Welke training volg je momeenteel bij RTC? Tot nu toe alleen de zwemtrainingen, die zijn qua tijdstip erg handig te combineren met jonge kinderen. Sinds wanneer doe je aan triathlon/duathlon en wat is je PR? Sinds 28 mei 2012; in Woerden heb ik voor het eerst een achtste triathlon afgelegd. Dat was natuurlijk gelijk een PR van 1:08:42. Waarvoor ben je nu aan het trainen? Beach Challenge en een PR op een kwart triathlon later dit jaar. Waar word je blij van en wanneer haak je af bij een training? Lopen door de sneeuw/mist/ondergaande zon, fietsen in het avondzonnetje en ik vermoed dat zeezwemmen mij ook wel vrolijk gaat maken. Afhaken is nog niet gelukt. Heb je nog andere hobby's? Zeilen, fotografie, maar daar maak ik nog maar weinig tijd voor. Wat ik verder nog wil zeggen -

27

Triathlon Brasschaat

Aukje Nouwens

Sinds mijn vriend in de buurt van Antwerpen woont ik en al een tijdje geen triathlon wedstrijden had gedaan heb ik dan 3 juni jl. meegedaan aan de triathlon van Brasschaat (België). Op donderdag vertrok ik al richting Antwerpen; inclusief al het triathlon materiaal en weekend-pack. Zaterdagochtend heb ik samen met Erik het parcours verkend (E. op zijn nieuwe racefiets ;-) ). Dit werd ook direct een trainingsritje van zo'n 35 km. Er waren twee wisselzones, dat was nieuw voor mij. Waar het al een aantal dagen toch wel lekker weer was werd er voor zondag kou en regen voorspeld. Die zondag was er inderdaad vooral veel regen en bewolking! Met de auto geparkeerd in de buurt van de tweede wisselzone hebben we daar mijn schoenen achter gelaten (+ een blauwe 'VTDL bak') en gingen we op de fiets richting de zwemstart. Daar zijn we toen erg op tijd en bijna doorweekt aangekomen. Mijn fiets werd gecontroleerd en ik mocht mee doen. Gelukkig was er nog een koek en zopie keet waar ik wat op kon warmen en er iets te drinken was. Ondertussen gingen er jeugdatleten van start. Het water was 20,5 graden en er kwam waterdamp van het water af omdat de luchttemperatuur kouder was. Met tri-suit en wetsuit aan heb ik mij richting de start begeven, er waren nog 3 andere Nederlandse dames die meededen en in totaal waren er 35 deelnemers. Het zwemmen vond plaats in de E-10 plas naast de autosnelweg AntwerpenBreda. Na het startschot dus maar hard gaan zwemmen en verder doorgegaan. Het starten met alleen dames (gezellig ;-) en slechts 35 zwemmers lijkt een voordeel, er was genoeg ruimte. Verder waren er veel kano's en duikers paraat. Bij de eerste wissel bleek dat het ritsje van mijn tri-suit stuk was en twijfelde ik over het gebruik van een jasje (=tijdsverlies). Eenmaal op de fiets genoot ik weer. Er waren veel natte bochten in het parcours die ik erg voorzichtig heb genomen (ben vorig jaar gevallen in vergelijkbare weersomstandigheden). Op de rechte stukken heb ik hard doorgetrapt. Een deelneemster maakte hier graag gebruik van en we eindigde bijna gelijk in de tweede wisselzone. Ik maakte gebruik van mijn nieuwe snelsluiters en ik was weg. Het lopen ging erg goed, in het mooie park van Brasschaat. Daar was al iets meer publiek, maar nog steeds niet veel vanwege de regen en het slechte weer. Gelukkig stond Erik er nog eens als supporter en ook zijn vriend Alain. Ik wist nog een dame in te halen en de andere concurrente kreeg last van haar zij. Zwemtijd, 750 meter: 17:47 Fietstijd, 20,1 km: 47:47 (=inclusief eerste wisseltijd) Looptijd: 5,2 km: 25:30 (=inclusief tweede wisseltijd) Mijn totale tijd kwam op 1:34:47 en ik eindigde als 15de maar wel als 1ste Nederlandse ;-) En hier nog een impressie van Erik: “Dit was mijn eerste ervaring met een live- triathlonwedstrijd. Wat mij vooral trof, was dat ondanks de barre weersomstandigheden (koud, 28

nat) en weinig supporters, alle deelnemers met de glimlach het water instapten. En ook na de aankomst nog konden lachen ;-) ; Verder ben ik enorm fier op Aukje met haar prestatie. statie. Ik heb Aukje een beetje moeten aanporren om in Brasschaat deel te nemen want het was al een tijdje geleden na haar laatste wedstrijd en recente kleine kwaaltjes brachten ook twijfel. Maar nu zie ik de honger naar meer terug in haar ogen. En dat maakt mij dan ook blij!” Zo, tot zover het verslag van ‘onze’ (eerste) triathlon lon (eigenlijk wel handig om een privécoach bij te hebben ;-) ). En voor jullie allen: deze wedstrijd is een aanrader!
Grote organisatie
Mooi en snel Parcours
Pakket met natura prijzen voor elke atleet
Geldprijzen
Fietsverloting

29

Alpe d’Huzes 2012

Wijnand Heijnen

In de Tri-bune mag een relaas over grote en grootse duursportevenementen niet ontbreken als een RTC’er erbij was. Nu is Alpe d’Huzes meer dan een sportief evenement. Het doel is geld in te zamelen om kanker te voorkomen en terug te dringen en mensen met kanker een beter bestaan te kunnen geven. De vorm is zoals we die van de basisschool kennen, een soort sponsorloop, maar dan zo vaak mogelijk de alpe d’huez per fiets beklimmen (rennend mag ook trouwens). En met een slordige 8000 deelnemers en een opbrengst in 2012 van 28 miljoen euro is het in 7 jaar bepaald uitgegroeid tot een evenement van formaat. In 2011 deed ik voor het eerst mee. Mijn ambitie was toen al zes keer de Hollandse berg op te rijden. Nogal bizar met de statistieken van zo’n dag. Start kort voor 5 uur, laatste finish om 19u30. In de tussentijd circa 6600 hoogtemeters afgelegd en zo’n 9300 kcal verbrand… De editie 2012 stond dus in het teken van het evenaren van de eerdere prestaties… Op zondag kwam ik aan met mijn team op de camping in Bourg d’Oisans. Een bekende plek voor veel RTC’ers, al was het maar vanwege de alpe d’huez triathlon. Mooi was dat alle campings in deze week volledig afgeladen zijn met fietsers en aanhang. Een drukte van belang. Maandag en dinsdag stonden nog in het teken van inrijden, met op maandag een rondje over het eerste stuk van de Alpe, daarna een klein colletje om vervolgens de Col de Sarenne te nemen. Rijd je daar in het begin nog in de bewoonde wereld, kom je vervolgens door een bos om daarna in een maanlandschap verder naar het hoogste punt te rijden. De weg ernaartoe was weinig vriendelijk voor de fiets en berijder: op het noorden, koud, winderig, langs sneeuw en ijs en heel veel stenen en gaten op en in de weg. Geen mens op deze klim te bekennen verder. Dat maakt het contrast groot als je daarna de afdaling via Alpe d’Huez maakt waar dan alle net gearriveerde Nederlanders met fiets of auto hun verkenning uitvoerden. Op dinsdag reden we naar Les deux Alpes, ook al een prachtige tocht! Woensdag rustdag, beetje aan de fiets prullen en prutsen, doekje eroverheen halen en denken over de verschrikkingen van de donderdag. Omdat er inmiddels zoveel mensen mee wilden doen met dit evenement was ook de woensdag al koersdag voor een slordige 3500 fietsers en lopers. Om tien uur startten zij net na een enorme regenbui. Ook daar nog even aangemoedigd in bocht 21. Om kwart over drie ging de wekker op donderdag. Uit bed, aankleden, water in het gezicht, ontbijten en op de fiets. Jammer genoeg moest ik erg lang wachten voor de start. Om tien over vijf kon ik starten. Indrukwekkend om met zoveel mensen in het donker deze berg te beklimmen. In de bochten staan kaarsen voor mensen die aan kanker zijn overleden.

30

Mijn eerste beklimming ging lekker. Best snel ook in 1u22. (Michael Boogerd in 59 minuten). Het is dan ook nog koud zodat de hartslag wat lager kan blijven. Snel naar beneden en voor de tweede beklimming omhoog. Ook die ging prima. Iets verval in tijd en ook na finish weer afdalen en keren. De derde finish was voor mij even wat minder. Of het nu door de drukverschillen kwam, door te weinig eten of te weinig drinken, maar ik zag groen en grijs en voelde me geweldig beroerd. Een rustpauze en veel eten hielp. De vierde beklimming ging weer boven verwachting goed! Het was al ongelooflijk warm rond die tijd. Veel drinken dus. In de vijfde beklimming besloot ik dat vijf het magic number moest worden voor 2012. Ik had de tijd nog, maar wilde niet forceren in deze hitte. Rond half zes was ik voor het laatst beneden. Is het fietsen inspannend, het publiek is mintens zo gedreven. De aankomst in het dorpje Alpe d´Huez gaat als bij de Tour de France door een haag van joelende en juichende mensen. Aan het eind van de dag dus moe maar voldaan en in de wetenschap voor veel sponsorgeld te hebben gezorgd. Voor mij even geen Alpe d’Huez meer, komend jaar eens andere, leuke evenementen. Ik wens de dames voor Afzien voor Afweer heel veel succes in de Marmotte want 4 of 5 cols van dit formaat op 1 dag moeten toch echt uit de tenen komen.

31

Ferries are for whimps, let’s swim!

Erica ten Broeke

Dat is het motto van Swimtrek, organisator van ‘swimming adventure holidays’ in de Middellandse Zee. Samen met negen anderen verken ik zwemmend het Maddalena Archipelago, een eilandengroep tussen Sardinië en Corsica omringd door een diepblauwe en kristalheldere zee. Vanuit Isola Maddalena, het enige bewoonde eiland, vertrekken we op de houten zeilboot Delfino naar het startpunt van onze dagelijkse zwemtocht. Het programma bouwt rustig op: met op dag 1 een rustige kilometer naar de volgende baai van La Maddalena en terug, op dag 2 een ‘coastal swim’ langs Isola di Stefano – ’s ochtends 3 en ’s middags nog eens 1,4 kilometer. Op dag 3 begint het echte werk: onze eerste crossing en meteen de langste. We zwemmen zo’n twee-en-halve kilometer van Isola La Maddalena naar Isola Spargi. Om goed zichtbaar te zijn voor passerende boten, hebben we ieder een opblaas-boeitje achter ons aan dobberen. Onderweg geen rotspartijen met zee-egels en vissen, maar een donkerblauwe zee waarin de zonnestralen diep doordringen. Eenmaal aan de overkant, volgen we de kust van Spargi totdat we de lunchplek bereiken. De Delfino legt aan bij de meest mooie baaien, ongelooflijk dat dit Europa is. Na een uurtje relaxen, bereiden de gidsen onze lunch (pasta, salade, fruit: lekker!). Na nog een uurtje doezelen in de zon, poedelen in de baai of een wandelingetje op het eiland, zwemmen we ’s middags een kilometer of anderhalf. Op dag 4 wordt het pittig. De ochtendetappe bestaat uit een dubbele crossing en een verdraaid lange coastal swim: we vertrekken van Isola Buddelli, steken over naar Isola Razzoli en zwemmen verder naar Isola Santa Maria. De tocht is zo’n 3,8 kilometer, en heeft soms een pittige stroming tegen (en gelukkig ook mee). Een aantal medezwemmers neemt voor stukjes van de tocht plaats op één van de begeleidende boten. Ik zwem en zwem en kom leeg gezwommen aan bij de lunchplek. Gelukkig tijd genoeg om op te laden, en ’s middags zwem ik vrolijk verder. We besluiten onze tour door het Archipelago met een coastal swim langs de oostkust van Isola Caprera: spectaculaire rotsformaties, veel onderwaterleven en wederom een onbewoond-eiland-waardige lunchspot. ’s Middags ronden we het eilandje Isola di Porco en zit onze tocht er bijna op. Bijna… want op dag 6 sluiten we onze zwemtocht af met een ‘pre-breakfast swim’ in de baai van het hotel. Daarmee komt het totaal op ruim 22 gezwommen kilometers in zes dagen: pittig, maar wat een leuke manier om vakantie te vieren. En ja: ferries are for whimps, let’s swim! 32

Het geheim van mijn succes? Bietensap!

Karen LvB

Bietensap! Alleen de naam al heeft een heel hoog geitenwollensokken gehalte. Een triatleet met een kast vol high-tech high tech sportkleding en een schuur vol fietsen, daar passen geitenwollensokken niet bij. Hoewel op een koude winterdag, ‘s avonds op de bank, zouden ze best comfortabel warm kunnen zijn. In mijn sokkenlade zul je ze niet vinden. inden. Ze zijn vervangen door, ook weer, highhigh-tech sokken. Niet één paar maar heel veel verschillende. Maar we dwalen af…Bietensap! Je vindt het niet bij Appie Happie, je moet naar de biologische supermarkt of de reformzaak. Geitenwollen sokken, hè. Ergens, ens, ik weet echt niet meer waar en wanneer, las ik dat bietensap een positieve werking heeft op je uithoudingsvermogen. (Google op bietensap en je kan er heel veel over lezen.) Vanaf augustus 2011 was ik serieus begonnen met een trainingsschema van ‘my.asics’ ics’ voor de halve marathon tijdens de CPC. Niet veel later begonnen met mijn dagelijks glaasje bietensap. Bovendien vind ik het gewoon lekker smaken, een beetje zoet zuur. Mmmmmmmmmmmmmmm!!! In 2011 had ik tijdens de CPC mijn eerste eerst halve marathon gelopen. en. Met veel te weinig training, net drie weken hersteld van een hamstringblessure, liep ik 1:59u. In een atletiek verleden als 7-kampster 7 kampster heb ik ooit ‘voor de lol’, tijdens een clubevenement, een 10km op de baan gelopen in 50:19min. Dat was in 1982. In 2010 10 en 2011 heb ik wat 10km-ers 10km ers gelopen maar geen PR, allemaal zo’n 51 à 52 minuten. Het trainen ging vanaf augustus lekker, geen blessures. In februari even een week onderbroken door natuurijs. En ook het schaatsen ging heerlijk. Met mijn schaatsmaatjes was as ik klaar voor de 11-stedentocht….Helaas. 11 stedentocht….Helaas. Ik kon mij weer gaan focussen op de CPC. Richttijd 1:55u. En toen kwam de testloop van RTC, 9.8 km volgens mijn Polar met een eindtijd van 46:17min. Doorgerekend ekend naar de 10 km, 47:30min, een dik vet PR. Waar kwam dat vandaan? Wat kon ik dan wel gaan lopen tijdens de CPC? Heel voorzichtig durfde ik op een eindtijd van net onder de 1:50u te hopen. Keurig mijn trainingsschema aangehouden en er was zelden een training die niet lekker ging. Een week voor de CPC goed op op mijn rust gelet. Op tijd naar bed en geen alcohol. Niet dat ik zo’n zuipschuit ben, maar wel elke dag mijn glaasje bietensap. De dag van de CPC, ideale omstandigheden en wat ging ik snel. De eerst 5 km gingen veel te snel, dacht ik. Maar ik kon niet langzamer, gzamer, ik werd meegezogen door al die andere lopers. De splittijd op de 10 km was al een PR met 47:28min en mijn eindtijd op de halve marathon, 1:40:53!!! Een ongelooflijk PR met 19 minuten en een mooie 12de plaats, van de 250, bij de V45+. Geloof er in of niet, maar ik ga voor de BIETENSAP!! Klein detail, ik ben ook drie kilo afgevallen, schijnt ook te helpen. Ondertussen blijft het maar sneller gaan. Mijn 2de testloop bij RTC, 9.8km, ging mede door het haaswerk van Jacky, in een PR van 45:25min. En tijdens de Royal Ten op 13 mei een PR op de 10 km, 45:53min, 8ste plaats, van de 507, bij de Vrec. Nu alleen het zwemmen en fietsen nog. 33

Clubkampioenschap RTC 2012 Het clubkampioenschap 2012 kent de volgende onderdelen: Datum Evenement Club Test evenement 20-11-2011 RBR Pijnacker 16-12-2011 Zwemtest 20 min X 08-01-2012 Nieuwjaarscross X 16-02-2012 Looptest X 11-03-2012 CPC 15-04-2012 Fietstest X 26-04-2012 Looptest X 08-05-2012 Zwemtest 20 min X 20-05-2012 Crossloop trainingsweekend 27-05-2011 Fietstest X 15-06-2012 Zwemtest buitenwater X 17-06-2012 Open Water Wedstrijd Spaarnwoude 12-07-2012 Beach Challenge Team Relay 16-07-2011 Wisselbokaal 17-09-2011 Ameland 25-09-2011 Finale CK X Tussenstand na 7 onderdelen Karen Lammerts v. Bueren 4785 Brenda Schuurkamp 3988 Debbie Brongers 3441 Iris Diephuis 2574 Linda Nalis 2484 Rita Bornebroek 1700 Marieke Alberts 1620 Nicole van der Voort 1539 Aukje Nouwens 1003 Helen 1000

Ferdinand Oldeman Maarten Witteman Frank Hamelink Harald ten Katen Michel de Gier Wijnand Heijnen Uco Sobering Geert-Jan Meewisse Piet Boorsma Gerard van Schie

34

Overig

Punten

X

X

1000 800 1000 800 1000 800 800 800 1000

X

800 800 1000

X

1000

X X

1000 1000 2000

X

4970 3410 2578 2271 1981 1779 1737 1700 1600 1440

De Generale voor La Marmotte: Limburgs Mooiste, 200km. ZWAAR

Linda Nalis

In januari hadden we ons al ingeschreven. 200 kilometer zwaar, dat werd dé Koninginnerit ter voorbereiding voor La Marmotte. Destijds verklaarde ik mezelf nog voor gek, maar om ons doel te halen, moest ik er toch aan geloven. Trainen, trainen, trainen, dat werd ons motto. En met resultaat. Om 05:45 uur ging de wekker… en ik kan je zeggen, dat is geen tijd om op te staan op de zaterdagochtend. Maar gelukkig stond Tanja alweer energiek in de kamer rond te springen, zodat ik geen tijd had om rustig mijn ogen te openen, maar ook klaar was voor de dag. We wilden om 07:00uur starten, maar natuurlijk is dat altijd een ruime schatting. Zo kwam Helen vlak voor de start namelijk met het bericht dat haar binnenband door haar buitenband naar buiten stak en ‘of dat erg was’. Gelukkig waren er genoeg standjes op het terrein bij de start, dat er snel een nieuwe buitenband kon worden gekocht en verwisseld. En met Wim als ‘one of the girls’, gingen we van start. Om 07:30uur waren we nog mooi voor de drukte, en terwijl het zonnetje zich liet zien, trapten wij de eerste kilometers weg. Genieten was het, en omdat we 200 km. gingen fietsen, moest ik ‘doseren’. Iets wat ik erg lastig vind. Hoe kun je nou doseren als je zulke mooie paden voor je hebt, waar je in je ligstuur kunt racen. Maar al snel volgde de eerste ‘KIP’s’ Klim Inspannings Punten- de berg op, en racen kon je hier zeker niet. En boven elke KIP stonden de camera’s klaar om je charmante gezichtsuitdrukkingen vast te leggen. Hoewel we zelf ook genoeg te eten mee hadden onderweg, werden we ook goed verzorgd. Na elke 25 km. stond er weer een verzorgingpost met krentenbollen, bananen, reepjes, gelletjes, noem maar op. We waren ‘de eetclub’ volgens Wim, want we bleven maar eten. En ondanks dat, kwamen we nog met bijna meer eten terug dan dat we gingen. Aan eten geen gebrek tijdens Limburgs Mooiste, en daar werden we allemaal erg blij van. Afgesproken was dat we na de gele lus van 100km. gingen lunchen. Dit was een behoorlijk stuk met al die klimmetjes, en hoewel ons suikerpijl hoog bleef met al die verzorgingsposten, daalde bij sommige het cafeïnepijl. Gelukkig bood een gelletje met de naar ‘Espresso Love’ uitkomst. 2 kopjes koffie in de vorm van een gelletje, is echt dé uitkomst voor mensen die graag koffie drinken ☺ Na de gele lus, volgde de blauwe. Helaas voelde Helen zich niet heel fit tijdens de tweede helft van de tocht, maar met een paar aspirines ging ze ook weer als een speer. Deze lus had iets minder klimmetjes, maar de klimmetjes die er waren, voelde je toch meer en meer in je bovenbenen. Ook was het vrij rustig op het parcours. Was het nou omdat wij laat waren na de lunch of waren er gewoon erg weinig deelnemers die zo gek waren om de 200 km. tocht te doen? Ik ga uit van het laatste. Gelukkig was het met z’n vijven erg gezellig, en hadden we de hele dag heerlijk weer, dus het einde kwam in zicht. Tijdens de laatste kilometers kwamen alle tochten samen, dus konden we zien dat we niet de laatste spelers waren in het veld. En we waren, ondanks de afstand, ook zeker niet de 35

langzaamste. Tijdens de laatste KIP, helemaal op het eind, konden we in een rijtje van vijf de meute ‘gemakkelijk’ inhalen. Misschien zag het er gemakkelijk uit omdat de rest zo langzaam was, maar ook wij hadden het zwaar. Maar het gevoel dat we als groep toch nog zo snel groepen mannen (er werd er zelfs één door een ander naar boven geduwd) konden inhalen, gaf ons stiekem toch een goed gevoel. Na de finish kwam de borrel. Met chips, patat, bier en wijn zaten we relaxt in het zonnetje. Tanja en ik hebben nog even de sirtaki gedanst, er stonden mensen op de tafels te dansen, en er werd uit volle borst meegezongen met een lokale band. Zo sloten wij deze mooie dag af… en toen moesten we nog terugfietsen naar onze bed & breakfast.

36

La Roche: un autre petit village dans les Ardennes Brenda Schuurkamp

Op 10 juni was het weer tijd om een aantal ingeslapen dorpjes in de Ardennen wakker te schudden. Om 8.30 op zondagochtend zou namelijk het startschot gegeven worden van de zwaarste triathlon van België; de 111 van La-Roche-enArdenne! Vijf RTC’ers durfden het aan en en stonden op zondagochtend aan de start van ‘de barrage’ in Nisramont. Dat deze triathlon een bijzondere triathlon zou worden stond vooraf al vast. 1 km zwemmen, 100 km fietsen (1.800 hoogtemeters) en 10 km rennen (250 hoogtemeters) doe je niet zomaar. Toch werd hij, in ieder geval door mij (en ook door een aantal anderen) van te voren wel onderschat. Twee eerder ingeschreven deelnemers haakten af en Marco was zo aardig om geheel vrijwillig een startbewijs over te nemen twee weken voordat de wedstrijd begon en totaal onbewust van de zwaarte van deze triathlon! Zaterdag Zaterdag om 10 uur vertrokken Uco, Marco en ik met de auto richting La Roche. Ondertussen was bekend geworden dat Uco en Michel alleen zouden gaan, omdat de vrouwen het ‘slechte’ weer in de Ardennen niet zagen zitten. Na het nodige op en neer mailen werd besloten met z’n drieeën te carpoolen. De stemming zat er zaterdagochtend dan ook meteen goed in. Uco besloot dat de heenreis zo gezellig was, dat hij zo lang mogelijk in de auto wilde zitten. Gemiddeld reden we daarom 30 km p/u langzamer dan de toegestane snelheid. Een andere reden die door ‘meneer’ werd aangedragen was dat hij, als een echte man, niet kan multitasken. Praten en rijden gaan niet samen… Ja, ja… Gelukkig arriveerden we toch nog in La Roche. Daar was het even zoeken naar de camping. De bordjes met de naam van de camping hielden ineens op en dus besloot Marco zijn Frans te testen. Gelukkig stuitte hij daarbij op een Vlaamse, die het moeilijk vond om de weg uit te leggen. Dat was ook moeilijk, namelijk de eerste weg rechts en dan rechtdoor! Ze wilde persé voor ons uit rijden en dus reden we met 18 km p/u achter een stadfiets aan naar de camping. Uiteindelijk was het maar goed ook dat we haar tegen gekomen waren, want ze was de receptioniste van de camping. De tenten werden opgezet en dit werd door Marco en mij gevierd met een biertje. Waar één biertje wordt gedronken gaat een tweede natuurlijk ook naar binnen. Helaas bleek Marco een sixpack meegenomen te hebben en het is natuurlijk doodzonde om twee biertjes warm te laten worden. Kortom Marco en ik genoten vollop van de prachtige zonnige Ardennen. Michel en Uco schoven later aan, waarna we gezamenlijk naar een cafétje togen om de wedstrijd te bekijken. Zoals jullie allemaal weten was de wedstrijd geen succes. Het eten van pizza was daarna voor ons niet zo’n succes. De Nederlanders in La Roche hadden namelijk allemaal besloten hun verdriet weg te eten met pizza’s uit het enige Italiaanse restaurantje in La Roche. En mochten wij daar nou net besloten hebben om te gaan eten. 40 pizza’s die werden afgehaald en 1,5 uur later kregen wij ook eindelijk onze pizza.

37

De perfecte voorbereiding voor de wedstrijd dus. Zondag Om 5 uur werd ik gewekt door Marco, die geheel traditiegetrouw, veel te vroeg wakker was en een heerlijk kopje koffie aan het zetten was. Om half 6 zaten we aan een heerlijk ontbijtje en begonnen we met het tot in de puntjes voorbereiden van de wedstrijd. Let op, werkelijk alles werd tot in de puntjes voorbereid! Ook Uco had last van stress en was te vroeg op de camping om ons op te halen. Om half 7 zaten we in de auto naar de start in Nisramont. De sfeer zat er goed in want Uco en ik wisten een prachtige privéparkeerplaats in Nisramont. Wij gingen dus lekker met de auto naar de start, waar de andere triathleten al allemaal 15 km bergop aan het fietsen waren. Heerlijk! Eenmaal aangekomen op onze privéparkeerplaats sloeg de euforie om in ontsteltenis. We stonden net goed en wel klaar om de fietsen van de drager af te halen toen Marco alle moed verzamelde om te vertellen dat, ondanks dat hij alles tot in de puntjes geregeld had, hij de sleutel van het slot in de tent had laten liggen. Het was 7.15, de start was om 8.30 en we hadden er net 25 minuten over gedaan om bij de parkeerplaats te komen. Je kunt je vast wel iets voorstellen hoe Marco daar stond. Onder veel sorry’s, met onze hartslagen boven de 200 en de ardrenaline die door ons lijf gierde stonden wij daar! Wat doe je dan? Je blijft kalm, loopt rustig naar het naastgelegen huis, waar mensen Uco nog kenden van de wedstrijd in Nisramont (daar was namelijk de douchelocatie en de enige WC tijdens die triathlon) en je vraagt om een slijptol oid. De bewoners waren zo aardig om op zoek te gaan naar iets waarmee we het slot konden verwijderen en kwamen terug met een heel klein zaagje. Dat werd hem dus niet. We moesten terug en toen besloot Uco te laten zien dat hij wel (snel) kon rijden. 25 min later waren we op de camping geweest en weer terug op onze parkeerplaats. Snel pakten we alle spullen en sprongen op onze fietsen voor een afdaling van 3 km in de ochtendkou. En koud was het! In het parc fermée stond Michel ons al op te wachten. Hij had nauwelijks ontbeten, want zijn hotel serveerde pas vanaf half 9 ontbijt. Hij had dus een lunchpakket gekregen waarin vier hele kleine bolletjes met kaas zaten. Laat hij dat nou net niet lusten! Gelukkig had ik nog een banaan en snelle jelle. Michel zelf besloot de wedstrijd in te gaan met het voornemen om overal waar hij eten kon krijgen deze koste wat het kost aan te nemen. Zelfs al moest hij daarvoor stoppen. Die woorden heeft Marco vervolgens wel heel letterlijk genomen, door tijdens het fietsen bij de stops stil te gaan staan 1,5 liter water naar binnen te gooien en op zijn gemak koek te gaan eten. Voorafgaand aan de wedstrijd was dit dus al een gedenkwaardig weekend! Het zwemmen was chaos. We vertrokken te laat, maar het water was gelukkig een graad of 5 warmer dan de buitentemperatuur. Heerlijk dus. Na 1 km zwemmen kon ik beginnen met het fietsen. Meteen 4 km klimmen. Wat een gekken om mij heen, het leken wel kometen die langs vlogen. Wisten die gasten niet dat we nog 100 km moesten fietsen??? Het fietsparcours was prachtig. Door schattige dorpjes, 4 fikse klimmetjes per ronde en hier en daar even een gesprekje met medefietsers. Een prachtparcours maar zwaar! In het begin van ronde drie begon mijn onderrug ook nog eens te protesteren en ik keek al zo op naar de laatste klim… de klim naar Hodister. Géén aanrader! Er lijkt geen eind aan te komen en in zo’n klim ben je alleen maar aan het denken aan de tocht der tochten (de Marmotte red.) die binnenkort nog moet komen! Gelukkig waren de laatste 10 km redelijk vlak, zodat er nog even hersteld kon worden. Na de 100 km fietsen was ik blij dat ik kon gaan lopen, ook al keek ik hier wel tegenop. Ik had al last van mijn enkel en het parcour zou een paar kilometer over een ATBparcours gaan. Meteen al met het uit het parc fermée lopen had ik door 38

MAXLIFE SERVICE CENTER – MAXLIFE SERVICE CENTER CENTE – MAXLIFE SERVICE CENTER

AUTOBEDRIJF TOBEDRIJF CARSELL IN & VERKOOP VAN GEBRUIKTE AUTO’ S. ONDERHOUD & REPARATIE VAN ALLE MERKEN. SCHADE TAXATIE & REPARATIE. APK PK KEURINGEN OOK VOOR DIESELS.

KOOPMANSSTRAAT 5a 2288 BC RIJSWIJK Industriegebied PLASPOELPOLDER Open ma/vr. 08.30-17.00 08.30 TEL. 070--3909045 FAX.070-4150367 MOBIEL FRITS 06-24621315 06 JOHN 06-24507572 24507572 UITLATEN – REMBLOKKEN – BANDEN – STARTMOTOREN – DYNAMO,S – RADIATEUREN – BOUGIES - STUURHUIZEN – OLIE – AANDRIJFASSEN – HOMOKINETEN – REMSCHIJVEN – AUTORUITEN REMCILINDERS – KOPPELINGEN – SCHOKDEMDERS – TREKHAKEN – DRAAGARMEN – LUCHTFILTERS - OLIEFILTERS – SPOORSTANGEN – UITLAATRUBBERS – LAMPEN – PLAATWERK

MAXLIFE SERVICE CENTER – MAXLIFE SERVICE CENTER – MAXLIFE SERVICE CENTER

39

dat het een zware 10 km zou worden. Au, au, au. Naast mijn pijnlijke rug begon nu mijn enkel op te spelen. Gelukkig ging de eerste kilometer over asfalt en was deze kilometer nog redelijk vlak. Toen kwam de klim naar Cielle en daar moest ik lopen. Rennen, lopen, en, rennen en *slik* daar was het ATBparcours. Alles ging goed totdat we ineens naar beneden moesten door een soort beekje. Daar ging ik door mijn enkel en dus was het 2 km lang bikkelen. Eerst een stuk naar beneden, even een riviertje oversteken en weer omhoog mhoog lopen. Ik heb nog even getwijfeld om een shortcut te nemen en dus op te geven toen ik een zeer lange asfaltweg ontdekte die naar beneden liep en waar anderen mij al tegemoet kwamen rennen (omhoog). Mijn buurman wist mij, na mijn kreet van ongeloof, nog og even haarfijn uit te leggen dat onderaan deze afdaling een klim van 1,5 km begon. Lopen en rennen dus! Dezelfde klim mochten we ook weer afdalen en eenmaal beneden aangekomen zag ik daar plotseling Uco. Eindelijk een bekende! Die lag dus precies 3 km achter achter me. Een laatste klim omhoog en daar was ook Marco! Gezellig geen van ons was dus uitgestapt. Voor mij kwam nu de 2 km afdaling naar La Roche en daarna nog 1 km vlak. De laatste kilometer voelde ik mij super goed, geen last meer van mijn enkel en dus liep liep ik (zag ik achteraf) 4 min 50 op de laatste kilometer. Wonderbaarlijk! Na afloop van de wedstrijd komen dan de mooie verhalen. Het was zwaar, warm, afzien, prachtig, gezellig, absoluut de moeite waard, iets wat je zeker een keer gedaan moet hebben, en n ga zo maar door… Natuurlijk kwamen toen ook de persoonlijke verhalen. Zo bleek dat Michel halverwege de tweede ronde een batterij verloren was waardoor hij niet meer kon schakelen. Hij moest dus helaas zijn wedstrijd staken en is door de organisatie naar zijn auto gebracht. Ferdinand had zich redelijk opgeblazen met het fietsen, Jolien helaas ook. Zij heeft de wedstrijd niet kunnen afmaken. Marco werd door het publiek op handen gedragen doordat hij als ‘Tanja’ door het leven ging (zou dit iets met het overgenomen overgenomen startbewijs te maken hebben, of moeten we voor uitleg bij de ouders van Marco zijn? Dit laatste werd in ieder geval aan het verbijsterde Vlaamse publiek mede gedeeld). Uco moest natuurlijk plassen en werd binnen no-time no time besprongen door de vliegen. En zo zijn er nog veel meer verhalen over het zware lopen, de beste en snelste klimtechnieken (op het ligstuur, het grote blad, of…), de ravitaillering waar de één doorfietst met drie reepjes in zijn mond en een 1,5 liter waterflesje in de hand (waar laat je dat in een klim?) en de ander minutenlang stilstaat om dit alles relaxt weg te werken en daarna weer aan te vangen met de wedstrijd. Kortom een aanrader voor éénieder!

40

Nieuwkoop NK halve triathlon

Remke den Bremer

De halve van Nieuwkoop (3 juni 2012) heeft, net als Almere, een abonnement op Hollands Weer. De week ervoor (of erna) vallen de mussen van de hitte van het dak, je krijgt zin in de wedstrijd en tegen de tijd dat het zo ver is... zit je de avond tevoren op de buienradar te loeren hoe het verloop van die enorme nattigheid de volgende dag zal verlopen. De dag voor de 30e editie van de halve van Nieuwkoop was het nog fantastisch weer, maar op de ochtend van de wedstrijd had ik er dus door de weersomstandigheden niet bepaald zin in. Maar goed, de thuisblijvers krijgen altijd spijt, dus hoppa, niet zeuren en de auto in en als je eenmaal bezig bent, valt het meestal weer mee. En zowaar, tegen de tijd dat er gestart ging worden, werd het droog. Voor de zekerheid alle spullen bij mijn fiets nog wel in plastic zakken gestald. Op de steiger van Tijsterman had ik het vreselijk koud, maar eenmaal in het water viel het reuze mee. Lekker temperatuurtje (18 graden); dat is meestal anders (veel kouder dus). Lekker 2,5 km gezwommen en na onnodig veel geworstel met de mouwen van mijn wetsuit en armstukken de fiets op. Ook maar een wind/regenvest aangetrokken, want het was allesbehalve warm (10 graden). Ik had dus al snel ijskoude voeten. Het fietsen ging verder heel goed (netto tijd circa 2:31 voor de 81 km) en heb me af en toe even flink kwaad gemaakt op types die je inhalen en dan vlak voor je neus gaan rijden; met die kwaadheid kan je weer even lekker doorkachelen. In de derde fietsronde kwam er nog een aardig windje opzetten. Net voor Noorden had ik een TTL clubgenoot te pakken (op de smalle Kousweg; soms eng met die auto's, maar nu viel het mee, want het was geen weer om in sportwagentjes te gaan toeren). Na het fietsen was het verschil met een andere TTL clubgenoot geslonken tot 22 seconden en zat ik 1 minuut 32 voor degene die ik op de fiets had ingehaald. Maar ja, die wissels, hè... daar moet ik nog flink op oefenen. Enfin, ik heb met haar in het begin samen opgelopen, maar kon daarna versnellen. Halverwege het eerste rondje waren mijn voeten eindelijk ontdooid. Gelukkig bleef het droog en met de wind mee over de dijk was het heerlijk lopen. Wind tegen vond ik het best fris, dus was blij dat ik mijn armstukken had aangehouden. Halverwege de 4e ronde passeerde mij een dame die ik eerder ingehaald had. Dat geeft een extra boost dus ik besloot aan te haken. Potverdorie, is dat die andere D55? schoot het door mijn hoofd. Maar nee, het bleek een 500 startnummer, dus lid van een trio en geen bedreiging. We hebben de rest van de ronde samen opgelopen, ik het meest in haar kielzog. Kicken is dat als je zo kan aanhaken; tandje erbij, zie je wel, je kunt het wel. Pijn in de bovenbenen, mooi, een teken dat je echt je best doet. Dit keer had ik sowieso het gevoel dat ik veel meer in de race zat, veel mensen ingehaald met fietsen en nog de hele tijd lopers om je heen. Dik tevreden met mijn looptijd van 1:42:00, zo waar een PR in een halve tri. En natuurlijk ook super tevreden met mijn eindtijd van 5:09:21. Dat geeft veel vertrouwen voor de Ironman Nice over drie weken. Wordt vervolgd dus. 125e - Remke den Bremer 5:09:21 (1e D55)

41

Maak kennis met twee Beach Challenge cursisten

Beach Challenge-cursist Raymond van Breugel rijdt twee keer per week meer dan 100 km om bij de trainingen aanwezig te zijn. De redactie van de Tri-bune onderwierp deze geboren en getogen Bosschenaar aan een interview om erachter te komen wat hem bezielt. Hoe ben je hier verzeild geraakt? “Vorig jaar ben ik bij de Beach Challenge gaan kijken. Ik kwam er tien weken van tevoren achter dat deze wedstrijd werd gehouden en dat was te kort dag om nog mee te kunnen doen. Ik heb toen een mountainbike gekocht en ben begonnen met zwemmen. Bij ’s-Hertogenbosch heb je weinig mountainbikemogelijkheden en geen zee. De zee vind ik gewoon mooi. En het is maar een uurtje rijden: naar Den Haag tuffen en klaar.” Waarom de Beach Challenge? “Voor mij is het belangrijk om steeds verder doelen stellen: eerst deed ik een halve marathon, toen een hele en daarna leek een triathlon mij een mooie uitdaging. Ik had nog nooit off road wedstrijden gedaan, maar cross leek me leuker dan weg. En de Beach Challenge is de bekendste cross triathlon.” Hoe actief train je? “Vroeger was ik fanatiek sporter, daarna werden de vrouwtjes en de biertjes interessanter. Nu ben ik alleen met een leuke hond en heb ik weer veel tijd voor sport. Ik train vijf keer in de week en heb nog maar weinig trainingen van de cursus gemist. Ik doe niet alleen mee met de zwemtraining op vrijdag, maar ook met de fietstraining op zaterdag, want in je eentje fietsen is niet veel aan. De cursus motiveert, is gezellig en je leert techniek.” Wat vindt je omgeving ervan dat je aan cross triathlon doet? “M’n familie vindt het geweldig dat ik aan triathlon doe. Mijn nichtje wil binnenkort deelnemen aan een achtste triathlon. Anderen vinden het maar maf. Ze missen me op vrijdags. Maar een pilsje pakken hoort er nog steeds bij.” En dan is het zaterdag 14 juli: de wedstrijd. Waar kijk je het meest naar uit? “Zeezwemmen lijkt me geweldig, maar daar komt meer bij kijken. Tijdens de Beach Challenge kies ik niet voor het EK, maar voor de long, omdat het zwemmen toch wat lastiger is dan ik dacht. Na de Beach Challenge wil ik op Ameland meedoen en volgend jaar kom ik zeker terug naar Kijkduin om deel te nemen aan het WK.”

42

Judith Vollebregt heeft jarenlang gehockeyd en daarnaast hardgelopen, maar zocht door een blessure iets anders om een adrenalinekick van te krijgen. Via RTC’ers is ze met het mountainbikevirus besmet geraakt en nu volgt ze de Beach Challenge cursus om het mountainbiken en zeezwemmen verder onder de knie te krijgen. De redactie van de Tri-bune ondervroeg haar naar haar drijfveren. Wat is je sportachtergrond? “Ik heb 7 jaar gehockeyd bij Groen-Geel en daarnaast liep ik wel eens hard met vriendinnen en bij The Hague Road Runners. Ik heb aan verschillende loopevenementen meegedaan met afstanden tot maximaal een halve marathon. Door een blessure aan mijn heup is het lopen heel pijnlijk en daarom zocht iets anders conditioneels, om fysiek gezond bezig te zijn. En dat is gelukt: zwemmen, maar vooral mountainbiken, geeft net zoveel adrenaline als hardlopen.” Hoe ben je dan juist bij cross triathlon terecht gekomen? “Met een aantal leden van RTC ben ik een keer gaan mountainbiken bij Schoorl. Dat was zo leuk: ik ging schreeuwend de bergen op en af. Achteraf dacht ik: zo, ik mag terecht moe zijn. Fietsen geeft echt een kick: het is omhoog komen, dan toch weer vallen en enge dingen overwinnen. Ik heb mazzel dat ik de ATB van Wim mocht en mag lenen. Ik wil graag én een ATB én een racefiets aanschaffen en dan wil ik ook nog een wetsuit, dus dat wordt hard sparen. Ik hoop dat ik voor de Beach Challenge een wetsuit van iemand kan lenen.” Wat heb jij met zee, strand en duinen? “De duinen zijn voor mij genieten. Met m’n oude loopclub liepen we altijd door Meijendel en in m’n eentje ging ik vaak naar het Schevingse bos en de duinen. Den Haag is groen; tijdens het sporten krijg je de natuur er gratis bij. De zee heb ik beter leren kennen door twee keer mee te doen met de Westlandse Nieuwjaarsduik bij Monster, waar ik vandaan kom, en in de zomer ben ik een echte standfanaat.” Hoe bevalt de cursus? “Bij de zwemtraining op vrijdagavond en de fietstraining op zaterdagochtend ben ik er bijna altijd bij. Het zijn echt gedegen trainingen, heel fanatiek, maar zeker ook vrolijk. Dick, Aad, Leo en Harald geven de trainingen op een leuke manier. Ze zijn welwillend en hebben een hoop kennis en enthousiasme. Breekt er bijvoorbeeld een ketting bij het mountainbiken, dan tovert Leo als een ware MacGyver wat gereedschap uit z’n rugzak en is de fiets zo weer gerepareerd. En als het aan hem ligt, fietsen we wel tot 16.00 uur door!” 43

Wat vindt je omgeving van dat gecross? “Mijn hele omgeving is ‘sportminded’, maar bij het mountainbiken kunnen ze zich vaak niet veel voorstellen, want heuvels in Nederland?! Die zijn er toch niet? Dat kan ik me dan wel weer voorstellen, want totdat ik zelf op de fiets stapte wist ik er ook maar weinig van. Ze vragen dan ook: “hoe werkt dat dan met die ATB?” Bij het zeezwemmen is dat anders, want dat klinkt cool.” We blikken alvast vooruit naar zaterdag 14 juli; hoe zie jij die dag voor je? “Ik heb er al echt zin in. Tijdens de Beach Challenge doe ik mee aan de Short, vanwege het hardlopen. Een afstand van 9 km is voor mij niet realistisch, maar die 4,5 km pers ik er wel uit. Ik ben heel nieuwsgierig naar de wedstrijd. Ik hoop alleen niet dat het windkracht 22 is met van die hoge golven, maar verder kijk ik er al helemaal naar uit.” En daarna? “Of ik daarna nog andere triathlons wil gaan doen weet ik nog niet; eerst de Beach Challenge maar eens ervaren en kijken hoe ik dat doe. De trainers zijn heel enthousiastmakend en ik wil dan ook zeker wel lid blijven van RTC.”

44

Technische rubriek: strandfietsen

Leo Meewisse

We hebben de mountainbike weer ingewisseld voor de racefiets, maar dat wil niet zeggen dat we het eerste vehikel links kunnen laten liggen. De Beach Challenge komt er weer aan! Het strandfietsen is een specialiteit waar je jezelf en je fiets op moet voorbereiden. Eerst je fiets: Over de juiste banden heb ik al een keer een artikel geschreven. Dat kan je terug vinden op de RTC website onder “Tri Tech Talk”. De samenvatting luidt; dikke (vrijwel) gladde banden met lage spanning. Hoe lager de spanning, hoe minder rolweerstand op het zand. Kijk wel uit voor stootlekken. Je band moet in de bocht op het asfalt net niet omzwikken. Voor de ketting gebruiken we een droge smering, een wax dus. Ik gebruik hiervoor Supreme Black. Deze spoelt niet weg bij een meestal onvermijdelijke zeewaterpassage en er blijft minder zand aan plakken. Nu is de fiets klaar om te strandbiken! Bij het mountainbiken op allerlei terreinen is het altijd zaak om vooruit te kijken. Dan weet je wat er aankomt en kan je daar op anticiperen. Het strand oprijden Vooruit kijken geldt wel extra bij het strand oprijden. Meestal over een verharding, betonplaten of zoiets. Voor je het rulle zand in gaat bepaal je het spoor dat het beste te berijden is en waar je in een rechte streep naar de waterlijn kan. Je route moet vrij zijn van publiek, kuilen of andere obstakels. Sturen in het rulle zand is vrijwel onmogelijk. Bij de minste stuurbeweging graaft je voorwiel zich in en maak je een noodlanding in het, gelukkig wel, zachte zand. Er valt een heel klein beetje bij te sturen door met je gewicht iets naar links of recht over te hellen. Je fiets stuurt dan in geringe mate. Je moet ook durven om met een flinke snelheid het rulle zand in te rijden en je moet terugschakelen voordat je snelheid geheel verloren is gegaan. Schakel je te vroeg, dan heb je geen aandrijving meer vanwege het te hoge toerental. Schakel je te laat dan val je stil tijdens het schakelen en blijf je ook niet op je fiets. De waterlijn Eenmaal aangekomen bij de waterlijn is het een zaak van sporen lezen. Altijd flink vooruit kijken is van groot belang. Aan de kleur van het zand kan je al veel zien. Tekent het zand donker, dan is de ondergrond vaak harder. Meestal is de beste strook te vinden dicht bij de waterlijn. Soms spoor je ook hier ineens diep in en kan je zelfs over de kop gaan. Op zulke zachte plekken moet je ook niet abrupt proberen er uit te sturen. Dat sturen gaat dan nauwelijks meer. Profiteer vooral van de sporen die anderen voor jou gemaakt hebben. Aan de diepte van de sporen lees je af hoe het draagvermogen van het zand is. Ligt er al een bundel sporen dan is het zand daar weer wat harder. Probeer zoveel mogelijk over een ander zijn spoor te rijden. Het bespaart energie en je gaat harder. 45

Strekdammen zijn er niet veel meer en dat maakt het een stuk gemakkelijker. Zijn ze er toch nog op je route, kijk dan uit waar je de oversteek waagt. Soms rijd je er gemakkelijk op maar als aan de andere kant het zand een stuk lager ligt, kan daar een barrière liggen met vijf meter basaltkeien van ruim een halve meter doorsnee. Rij daar maar eens door heen zonder stootlekken op te lopen of te vallen! In de wedstrijd is het de kunst om tegen wind een mooi groepje te formeren en daar eventueel zelfs even op te wachten. Er is niets frustrerender dan zelf de tegenwind te hebben overwonnen en vlak voor het keerpunt ingehaald te worden door een grote groep die het dus slimmer heeft aangepakt. Op en afstappen Kom je op plaatsen waar echt niet te fietsen valt, stap dan af voor je stilvalt, door een been achterom over je wiel te zwaaien en vervolgens je standbeen uit te klikken. Je loopt dan gewoon door op je loopsnelheid. De fiets duwen we door het rulle zand met de hand aan het zadel. Zo kan je de fiets sturen zonder dat het voorwiel weerstand oploopt of zich ingraaft. Bij het weer opstappen ren je naast je fiets, zwaait met je been over het zadel en landt met de achterkant van je bovenbeen op het zadel. Zoek met beide benen tegelijk je trappers om in te klikken en verschuif naar je zitvlak. Nu nog even oefenen in de praktijk en het kan niet meer fout gaan.

46

Oproep vrijwilligers Help mee om de Fortress Beach Challenge soepel te laten verlopen en meldt u aan als vrijwilliger! Ook vraag ik u om te helpen werven: familieleden, vrienden, bekenden! Zaterdag 14 juli 2012 is het zover: DE BEACH CHALLENGE cross-triathlon! Dit jaar is de Beach Challenge in Den Haag - Kijkduin het Europese Kampioenschap Cross triathlon! Dit kampioenschap wordt georganiseerd door enthousiaste leden van RTC in samenwerking met de gemeente Den Haag en de Nederlandse Triathlonbond. Bovendien is dit jaar de Beach Challenge een vierdaags evenement (woensdag 11 juli t/m zaterdag 14 juli). Op woensdag, donderdag en vrijdag werken we samen met wielerver. de Spartaan, zwemver. DES en loopvereniging Sparta. Onze vrijwilligers zijn zeer belangrijk! De voorbereiding is al in volle gang. De eisen die aan dit evenement worden gesteld zijn hoog. Om dit evenement in goede banen te leiden, hebben we hulp van vrijwilligers nodig. (En dit jaar veel vrijwilligers.) Het doel van de vrijwilligers is om het parcours veilig en aangenaam te houden voor atleten en bezoekers van Kijkduin. Elk jaar werken ruim 150 mensen mee om de Beach Challenge triathlon tot een succes te maken. We hebben dit jaar meer hulp nodig dan andere jaren. Dat komt door de splitsing van de recreatieve en de wedstrijd triathlon op zaterdag en de spreiding over vier dagen. U begrijpt dat het aantal vrijwilligers zich dit jaar zeker zal verdubbelen. We hebben vooral veel hulp nodig op het fietsparcours, bij het parc fermée en bij de finish zone op 14 juli. Wat kan een vrijwilliger verwachten op zaterdag 14 juli? Als u, of uw bekende zich aanmeldt, dan volgt in de komende weken meer informatie. Op de dag zelf wordt uw taak duidelijk uitgelegd door de coördinator van het onderdeel. Iedere vrijwilliger krijgt van ons een herinnerings T-shirt en voor eten en drinken wordt ook gezorgd. Bovendien is het bijzonder om betrokken te zijn bij een Europees Kampioenschap, met in het vooruitzicht het WK in 2013. Voor de liefhebbers is er zaterdag vanaf 21:00 uur ook een groot feest in de tent op het Deltaplein. Als u zelf meedoet met de wedstrijd, dan kunt u ook helpen: vrijdag met opbouwen, zaterdag bij de Kids Challenge of bij de recreatieve triathlon en met het afbouwen op zaterdagavond en zondagochtend. Doe je mee met de recreatieve triathlon  help dan bij de wedstrijd! Ik hoop snel van u te horen, want ik moet op tijd in kaart brengen wie waar kan ondersteunen.U kunt zich aanmelden via de site: http://www.beach-challenge.nl (Klik op de afbeelding met de tekst: Meehelpen? Graag! of via het kopje Algemeen.) Sportieve groeten, Michelle Meijer Voor vragen kunt u mij mailen: [email protected]

47

De totstandkoming van de Tri-bune Tri bune wordt mede mogelijk gemaakt door:

Smiet Offset BV Tom Schouten Wielersport De Hardloopwinkel Remi Langezaal makelaar o.g. Banketbakkerij Borsboom Van Rossem Wielersport Run2Day Bontekoe HollandVis Badoux Autobedrijf Carsell

48