TPG Post. Port betaald Port payé Pays-Bas De Heraut Cluborgaan van de oud(e)leden van Graaf Willem II-VAC

TPG Post Port betaald Port payé Pays-Bas

2008 - 1

De Heraut Cluborgaan van de oud(e)leden van Graaf Willem II-VAC

INHOUD

Redactioneel

2

1e Elftal .........

2

Herinneringen aan Graaf Willem ……..

4

Een impressie van een Holsboy…….

8

De familie ....... Keijzer

12

Uit de Ridder van ...... 1997-1998

14

Van onze correspondent(en) ......

18

Vereniging van nu ......

21

Het elftal van Jeroen Wit …..

24

Lezers schrijven .....

27

Familiekroniek .....

33

Uit het fotoarchief van WIBI ….

35

Financieel .....

36

Tot slot

36

COLOFON E-mail Website Ledenadministratie Penningmeester Redactieteam Hans Willers Hans Vos Eppe Nieuwenhuis Willem Bitter

[email protected] www.graafwillem.nl Eppe Nieuwenhuis, Kon. Wilhelminalaan 23, 2264 BL, L’dam P 7629467 tnv JNA Vos GW II-VAC, Schoutenstr. 26, Den Haag Tel. E-mail 070-3864549 [email protected] 070-3245953 [email protected] 070-8885901 [email protected] fotograaf [email protected]

-1-

REDACTIONEEL deze uitgave leest u er alles over. Helaas moeten wij ook stilstaan bij het overlijden van drie zeer prominente (oud-)leden : Kees van Luxemburg, Theo van Zwieteren en Peter Willemse.

In deze extra dikke zomeruitgave van de Heraut beschrijft Hans Vos de situatie van de club in het seizoen 1997-1998. Vaste eerste-elftalspeler in die tijd was Jeroen Wit. Hij zet voor u zijn ideale elftal neer. Ondanks het nodige zoekwerk bleek er geen foto van het eerste elftal uit dat jaar voorhanden. Geen rubriek “Anno” …… dus deze keer, maar in plaats daarvan gaan wij met de broers Dick en Joep van der Wiel terug in de tijd.

Aandacht is er ten slotte voor de club anno 2008 en de toekomstplannen zoals de aanleg van een kunstgrasveld en de nieuwbouwplannen. Wij hopen dat u met veel interesse en plezier deze Heraut zult lezen en wij zien weer graag uw reacties tegemoet!

Verder het langverwachte artikel van Wout de Lange over de Holsboys en aandacht voor de (uitgebreide ) familie Keijzer. Konden wij u vorige keer berichten over het eerste boek van Cees van Rooijen, inmiddels staat zijn tweede boek alweer op stapel! En niet alleen van Cees, maar ook van Cor Gout en Edouard van Arem is er een (nieuw) boek verschenen. Verderop in

De redactie, Hans Willers Hans Vos Eppe Nieuwenhuis

1e ELFTAL ..... Een verloren seizoen voor Het Eerste

VOETBAL Zondag 5e Klasse A

Hoe was het ook alweer, het seizoen 20072008? Ik ben het al bijna vergeten. Was het zo kleurloos en onbeduidend? Eigenlijk wel, en ik vraag me af of ik het wel in mijn herinnering wil terughalen. Nou, vooruit dan maar. Het begon beroerd (zie vorige Heraut) en het werd er in de loop van het seizoen nauwelijks beter op. Geen lijn, geen overtuiging, geen doelpunten; zo sleepte ons elite-team zich naar het einde van het seizoen en naar een, op twee na, laatste plaats in de vijfde klasse. Dat was het eigenlijk wel zo’n beetje.

Altior ROAC'79 Warmunda Taurus NOCKralingen Leidse Boys Rijnland Quick Steps Gr Wil II/VAC Schiebroek'94 SVH

GS GW GL VL 20 17 1 2 19 14 3 2 20 12 4 4 20 12 0 8 19 10 1 8 20 9 3 8 20 8 3 9 20 6 3 11 20 6 2 12 20 3 0 17 20 1 2 17

PT 52 45 40 36 30 30 27 21 20 9 4

V 72 59 44 49 37 36 25 34 39 26 14

T 9 K 17 PK 23 37 32 36 38 52 41 86 64

Dan maar vooruit kijken. Kunnen we onze hoop voor het komende seizoen nu vestigen op een succesvolle transferperiode?

-2-

Marcel Broekhuis, de keeper die in het rijtje Van der Sar, Buffon, Caselli bepaald niet misstaat, stopt definitief. Joost Meppelink, een onvermoeibare buffelaar waar Graaf Willem zo’n tekort aan heeft, gaat lager voetballen. Marchell Mohabir acht zijn talent een hogere club waardig en vertrekt naar 2e klasser GDA. Daarnaast vertrekken ook Sjoerd, Martijn en Daan.

En wat komt er voor in de plaats? Er komen weer wat talentvolle A-tjes door en er komen wat spelers van Quick en Die Haghe. Of dat per saldo een sterker elftal oplevert moeten we afwachten. Vlak voor de zomer heeft het bestuur de resultaten van de afgelopen seizoenen nog eens geëvalueerd en vervolgens geconcludeerd dat we, met betrekking tot de trainer, duidelijk te maken hebben met de juiste man op de juiste plaats. Zo’n man laat je dus niet vertrekken. En om dat vertrouwen te onderstrepen is indeling in de Haagse poule (in plaats van de Leidse) van de vijfde klasse aangevraagd. Niet omdat het een leuke poule is (het is helemààl geen leuke poule), maar omdat er meer ploegen in zitten die slechter zijn dan Graaf Willem. Althans dat hoopt men. Geen geweldige vooruitzichten dus voor het komende seizoen. Maar, zul je altijd zien, als je er het minste van verwacht.... Ik ga voor de zekerheid nog maar een seizoentje kijken. En hopelijk wordt het er een dat ik niet snel vergeet. Ik wil namelijk wel eens ’n vrolijk stukje schrijven. 'n toeschouwer Arthur Tavy: Een van de jonge talenten.

Bastiaan Bijloos, Rick Rijkers Meinen en Niels de Blok delen in de feestvreugde.

-3-

HERINNERINGEN AAN GRAAF WILLEM ….

-4-

Foto 1

Foto 2:

Foto 3

Foto 4

Foto 5

-5-

Later heeft Puck nog onderdeel uitgemaakt van het Keijzer elftal (Aad, Cees en Henk) die toen, onder leiderschap van Joep en ondergetekende als vaste grensrechter, kampioen geworden zijn, hetgeen gevierd werd tijdens een etentje bij de Chinees op het Spui.

Na het overlijden van Puck eindelijk de tijd te hebben gevonden door foto albums van mijn moeder te snuffelen, kwam ik bijgaande foto’s nog tegen. Twee foto’s zijn van het derde 1980 wat toen kampioen werd, op de foto’s te herkennen zijn Pa en Joep van der Wiel, Adrie van Koot, Gerard Noordman, Harry van Luxemburg, Ton Borsboom, Hans Vos, Cor de Jong, Frans Bolsius, Miel de Bruijn en Jos de Jongh.

Hoop dat je hier wat aan hebt, Groeten uit Etten-Leur Dick van der Wiel PS: Joep en ik hebben het plan opgevat ooit eens onze herinneringen aan Graaf Willem op te schrijven en via de Heraut te publiceren. Komt te zijner tijd.

Tevens nog foto’s uit ???? waarop te zien zijn: Foto 3 met Pa van der Wiel, Guus Castenmiller, Peter de Kok, Cees Meijntjes, gezien het feit dat sommigen net het hoofd wegdraaien zijn ze onherkenbaar voor mij, misschien niet voor jullie? gezien de bloemen ook kampioen. Foto 4 met Cees Meijntjes , Manus Noordman, Guus Castenmiller, Ton Dullaart, Paul Vos en Peter de Kok, niet van allemaal kan ik me de namen herinneren

Noot van de redactie: Op de volgende pagina is de eerste bijdrage van Dick en Joep opgenomen ….

Als laatste op foto 5 een jeugdelftal met in ieder geval Joep van der Wiel, Hans van Santen, Erik Hildernisse, Jos Heijmans (leider), Eppe Nieuwenhuis, Nico Vink, Jeffrey (of Humphrey ?) van Kippersluis, Loek van Vliet, Rufus Driessen, Ron Boudrie (keeper). De rest zal Jos nog wel weten. Nog even terugkomend op je artikel over Puck in de laatste Heraut, Puck heeft wel degelijk ook in de senioren gespeeld en ik meen me zelfs te herinneren dat hij ooit eens het tweede heeft gehaald. Zijn eerste training als senior, waar ik toen ook nog voetbalde en bij die training aanwezig was, schoffelde hij op een faire manier tijdens een wedstrijdje Dick van Diemen onderuit die daar niet echt blij mee was.

Pa en Joep van der Wiel aan de kaarttafel.

-6-

De heren Smeets, van Rijn, Smeele, ......... Let wel, boven genoemden allemaal heren daar wij toen nog ukkies waren van tussen de 8 en 10 jaar en men in die tijd nog mijnheer en U (let op hoofdletter) zei. Slechts enkelen durfden we bv. Hans (Vos) te noemen.

Dick en Joep van der Wiel Het was in de tijd dat Lays nog Smiths heette en zich in elk zakje chips een apart zakje blauw met zout bevond, dat Coca Cola nog uit kleine lichtbollende flesjes gedronken werd. We stapten in de Peugeot 403 van “ons pa” (da’s Brabo’s, Dick woont in EttenLeur) en gingen op weg naar de Roggewoning want Aad maakte z’n debuut in de senioren 1 van Graaf Willem II VAC. Het zal dus rond de jaren zestig geweest zijn dat we, rijdend over een nogal hobbelige toegangsweg, die zowaar als testbaan voor Koni schokbrekers had kunnen fungeren, de groene velden en het toen nog bestaande witte gebouwtje, wat voor kantine en kleedruimte door moest gaan, zagen naderen.

Pas later, wat meer vertrouwd, mochten we zelfs de heren bij de voornaam gaan noemen, ook al was dat heel voorzichtig. Op een gegeven moment maakte ook Jan Bijloos zijn debuut in het eerste en tussen ons en een jongere broer van Jan Bijloos (naam van die broer is ons ontschoten, voor zover we weten iemand met krullend haar) ontspon zich regelmatig een hevige discussie wie nu de betere voetballer was, Aad of hij. Deze discussie is tot op heden nooit beslist, mede gezien de overstap van Jan naar HVV. Echter, het feit dat Aad regelmatig als een van de betere voetballers van Graaf Willem wordt genoemd en Jan nog maar zelden, durven we te stellen dat Joep en ik uiteindelijk de discussie gewonnen hebben (sorry gebroeders Bijloos, mochten jullie dit lezen).

Wat er jaren later met dit witte monument is gebeurd (Pierre zoekt gebouw), is verder genoegzaam bekend. Voetbal zei ons toen nog niet zo veel, gewoon een stel mannen in verschillende tenues die het hardst om een bal vochten en die probeerden dat ronde ding tussen 2 palen met een net te schoppen. Voor ons was het meer een middagje uit. Het besef dat we jaren en jaren de zondagmiddag bij de voetbal op de Rogge door zouden brengen was toen absoluut niet aanwezig. Gaandeweg kregen we het spelletje een beetje in de gaten, niet in het minst door zowel de lessen van pa als ook de toeschouwers rond de velden, zoals bijvoorbeeld pater van Gemert die niet alleen “voetballes” gaf maar ons eveneens de toen veel gebruikte yellen “soep soep soep, balle balle balle, hoi hoi hoi” alsmede “Graaf Willem gaat nooit verloren-knoop dat in je oren” bijbracht en ons gaandeweg steeds enthousiaster maakte voor het spelletje. Na verloop van tijd konden we zelfs namen gaan toewijzen aan die mannen in korte broek, namen als:

Iets wat toen al bestond en, zoals Dick tijdens een bezoek van enige tijd geleden aan de Roggewoning mocht merken, nog steeds bestaat is het familiegevoel tussen jong en oud, tussen rangen en standen. Pa Bijloos (als arts) en Pa van der Wiel (als melkboer/kleine zelfstandige) gebroederlijk naast elkaar, het uitstekend met elkaar kunnen vindend. Daar onze Graaf Willem “loopbanen” zich over vele jaren heeft verspreid (in Joep’s geval nog steeds doorgaand), zullen we in de volgende aflevering(en) hierop verder terugkomen. ….. wordt vervolgd ….

-7-

EEN IMPRESSIE VAN EEN HOLSBOY ….. In de jaren zestig, begin jaren zeventig, als je vanaf de Dagelijkse Groenmarkt bij de Grote Kerk, de Schoolstraat in liep richting Prinsengracht, zag je aan het eind links de kinderwagenzaak van Kok, ernaast een sigarenzaak, jarenlang een toto-inleveradres voor Graaf Willemers, en er tegenover een juwelierszaak, waar – denk ik – talloos vele graven hun verlovings- en trouwringen kochten; in geval van moeten kon je gelijk oversteken om een kinderwagen aan te schaffen om daarnaast een zware pijp te roken. Het was de juwelierszaak van de heer Hols. Wie was nu toch die heer Hols en wat deed de heer Hols in onze vereniging, welke beker, werd naar hem vernoemd, welke spelers hadden het voorrecht onder zijn leiding te mogen voetballen en wie had dat voorrecht nauwelijks of niet, en welke memorabele gebeurtenissen, welke tragische hoogtepunten hebben spelers van de vermaarde Holsboys meegemaakt dan wel doorleefd, een puur posthols-stress syndroom, een opmaat voor het latere PTSS (het post traumatische stress syndroom)?

naam ontbreekt, zoals destijds ministers zich hogelijk beledigd voelden, als zij niet in de oudejaarsavondconference van wijlen Wim Kan genoemd werden. Ook lezers, die geen aanleiding hebben om zich beledigd te voelen, maar die mij willen betrappen op pertinente onzin, nodig ik bij dezen graag uit in een volgende Heraut hun zegje te schalmeien. Mocht ik mensen anderszins prikkelen om de ganzenveder, dan wel het toetsenbord van een computer uit te proberen, laten zij zich uitgedaagd weten om op een gevleugeld paard de literaire Parnassusberg te beklimmen, iets waardoor eerdere schrijvers tot grote hoogte zijn gerezen – ik denk hierbij aan Joost van Vondel, Willem Frederik Hermans, CRAV en Jos Heijmans. De Heer Hols was, toen ik hem leerde kennen – ik was begin twintig –, een wat oudere, niet zo grote man met wat strak achterover gekamd grijs haar. Telkens kwam hij ’s zondags op zijn brommer, gehuld in een lange leren jas en dito muts of helm en met schoeisel, dat tot boven de enkels reikte en met bont gevoerd was, naar de Roggewoning. Ik heb helaas geen foto van hem (Noot van de redactie: maar wij uiteraard wel). Als iemand over een dergelijke foto beschikt, zou het aardig zijn deze in een volgende Heraut te laten plaatsen (Noot van de redactie: dit hoeft niet meer).

Welaan, ongetwijfeld zal het volgende gekenmerkt worden door lacunes, onvolkomenheden, vertekeningen van de werkelijkheid, tot mythische hoogte stijgende onwaarheden, etc. etc.

Hij was leider van een seniorenelftal. De Heer Hols Moge het zo zijn, dat aanvullingen, En die taak nam hij verduveld verbeteringen en wat dies meer zij aangeserieus; degene, die aanvoerder was, werd al bracht worden door lezers van dit stukje, ruim voor de wedstrijd door hem gebeld om lezers die zich gekrenkt voelen, omdat hun

-8-

uitvoerig te praten over de ideale opstelling van het team. Had je als aanvoerder ook een helder idee over de opstelling, dat echter niet overeenkwam met wat de heer Hols in zijn hoofd had, dan waren dat lange telefoongesprekken. Tevens was hij grensrechter en niet zomaar een grensrechter en zeker niet een grensrechter van Graaf Willem, die net als “eigen”scheidsrechters de naam hadden partijdig te vlaggen of te fluiten, maar wel in het nadeel van het eigen team. Integendeel, als volstrekt eigenteam- gebonden vlaggenist, stak hij de stok omhoog, als er in de verste verte geen buitenspel dreigde, om zo ons doel schoon te houden, soms wel eens tot ergernis van de tegenstander en de scheidsrechter. Een enkele keer leidde het tot een conflictje, waarbij zijn vlaggenstokje door de lucht vloog. Telkens wanneer een eerste helft was afgelopen en wij ons naar de kleedkamer begaven, werden wij door Hols voorzien van een kauwgummetje. Nooit heeft hij dat ritueel vergeten. In dit verband overigens komt mij de positie van onze vroegere rechtshalf Hans Meevers Scholte voor de geest; Hans waagde het destijds om een winkelmeisje van Hols aan de haak te slaan en meer dan dat! Nou, dat heeft

hij geweten. Hans is destijds gelukkig met haar getrouwd; maar hij heeft er wel in sportieve zin onder geleden. Als het aan onze leider had gelegen, was Hans een permanente vaste reserve geweest. Gelukkig begon inspraak door te dringen in ons elftal. Hans van Gent, toenmalig aanvoerder, heeft bijna te vuur en te zwaard gestreden om Meef, zoals hij door ons genoemd werd, toch regelmatig te laten voetballen. Later en misschien wel hierdoor heeft Jos Eijsackers, rechtsback en ook wel rechtshalf, een heel systeem ontwikkeld om exact bij te houden wie er hoe vaak reserve stond. Het ging ons niet zozeer om kampioen worden of winnen, het ging bij ons – o Olympische gedachte!- om deelnemen en om de schoonheid van het spel. Niet iedereen zal het met mij hieromtrent eens zijn. Een overtuigend bewijs daarvan is de schreeuw van George van der Kley, ook al een rechtsback, die mij, linksback, toeriep dat ik mijn tegenstander onderuit moest halen, toen ik op snelheid verslagen werd. Ik volstond met de tegenschreeuw: “mijn tegenstander is gewoon sneller”. Die wedstrijd zullen we wel verloren hebben! Een drietal namen van spelers uit mijn beginperiode in de Holsboys is de revue gepasseerd.

De voetballers staand van links naar rechts: Jos Eijsackers, Hans van Gent, Joop van de Lans, Humphrey van Aghten Zittend/liggend van links naar rechts: Jan van Veen, Fred Pronk, Peter Angevaare, Fred Kuipers, Wim Bak, Jan van de Bos, Frans Thijssen -9-

Het elftal bestond- voor zover ik nog weet - uit een vijfmans-voorhoede: Linksbuiten, Herbert Piket, gevaarlijk om zijn indraaiende corners en gul met het geven van rondjes in de derde helft, die wel doorgebracht werd in het clubgebouw van Groen Geel; Linksbinnen George van der Post, befaamd om zijn snelheid, die wel de bal mooi in de voet gespeeld moest krijgen. Middenvoor aanvankelijk Gerard Lammers of Bas van de Zijden, onwankelbaar en niet om te krijgen, opgevolgd door Joop van der Lans, die via George van der Kley uit GDA overgekomen was, een ouderwetse middenvoor. Rechtsbinnen Adri Lorsheyd met zijn gouden strelende passes, die net als Herbert niet meer onder ons is; en op de rechtsbuitenplaats de blonde schicht Jos Lorsheyd, broer van Adri. Ook Hille Ydema speelde voorin, maar op welke plek, weet ik niet meer, misschien had hij wel in modern jargon een vrije opdracht. Het middenveld werd aan de linkerzijde beheerst door inmiddels good old Frans Thyssen, die maar bleef gaan en er nooit bij neerviel. Wat een conditie had hij! Stopperspil was aanvankelijk Ben van de Holst, geen familie van onze leider, berucht om zijn fabelachtige koptechniek. Toen hij zijn voetbalschoenen definitief opborg, nam Hans van Gent zijn plaats in. Een rots in de branding met uitschuifbare benen. Op het rechtermiddenveld heerste met bekeken positiespel de blankbenige Jos Eijsackers. Op de linksbackplaats stond of speelde ondergetekende. Rechtsback was George van de Kley, de snelle, die eens na een harde confrontatie met zijn tegenstander tijdens een wedstrijd het strijdtoneel verliet om nooit meer tegen een bal te schoppen. Het doel werd beschermd door Dick Schuyt . Door zijn connecties konden wij met een zekere regelmaat onze wedstrijden voorbereiden in een kelder van het parochiehuis van de Antonius Abt aan de Scheveningseweg, bijgestaan door echtgenotes, vriendinnen en het roomse geelwitte gerstenat. In de beginjaren 70 heeft de heer Hols zijn grensrechtervlag aan de stok gehangen, nadat - 10 -

hij nog een ereronde heeft mogen maken op zijn oude dag in één van de witte jeeps van Herbert Piket. Uit dank voor de grote inzet van de oude Hols is de bokaal van het riddertoernooi later naar hem de Holsbeker genoemd. Dit was een toernooi voor de wat oudere leden vaak aan het begin van de competitie. Bevriende verenigingen, zoals Quick, HBS, HVV, RKAVIC uit Amsterdam en Concordia uit Delft, waren graag geziene gasten in dit toernooi. Wie weet waar die legendarische Holsbeker gebleven is? Toen de Heer Hols eenmaal het veld had verlaten, vonden ook andere ingrijpende wijzigingen plaats. Door verhuizingen, blijvende blessures, en veroudering trad er een behoorlijke verjonging op. Zo kon het gebeuren dat halverwege de jaren zeventig het team een tragisch hoogtepunt beleefde. Het hing van de laatste competitiewedstrijd af, die gespeeld werd op veld 2 van de Roggewoning. Wij stonden op de eerste plaats en onze tegenstander op de tweede plaats. Aan een gelijkspel hadden we voldoende om kampioen te worden.

Onder luide aanmoedigingen van echtgenotes en zelfs bestuursleden sloten wij de eerste helft af met een minieme voorsprong. De thee smaakte voortreffelijk. Voldaan stapten we het veld op om het varkentje in de tweede helft definitief de oren te wassen. Uit onze ooghoeken zagen we dames al de bloemen buiten zetten om deze te overhandigen na het laatste fluitsignaal. In het geniep hadden zij, overtuigd als ook zij waren van een kampioensfeest, allerlei maatregelen getroffen die moesten leiden tot een geweldig feestmaal. De maaltijd hebben wij tot ons genomen evenals wat drank om de bittere pil te verdrinken. Wat was er gebeurd? In die tweede helft wist de tegenstander te scoren; nog geen vuiltje aan de lucht van de onbewolkte, zonovergoten Rogge. Bij een gelijkspel zouden we nog steeds de kampioensvlag kunnen hijsen. Of het kwam door het strijklicht van een al zakkende zon, een somber voorteken, weet ik niet. Hoe het ook zij: een verre trap vanuit de verdediging van onze tegenstander belandde ergens op onze helft. Onze stopperspil – ik zal hem niet bij name noemen om geen zout in wonden te strooien - maaide finaal over de bal heen. Hun middenvoor liet deze uitgelezen kans niet aan zich voorbijgaan. Gepasseerd werd onze keeper en onze droom viel in duigen! Wel heeft Frans Oldenburg, alias Beer(tje), tijdens de maaltijd, staande op de tafel een geweldige toespraak gehouden om ons allen een riem onder het hart te steken, een memorabel moment. En wat een durf van hem, die pas was toegetreden tot de Holsboys, om zo het gestaalde kader van het team op te peppen. Dat de naam Holsboys niet tijdgebonden was, bleek uit een wedstrijd tussen de oude Holsboys en het nieuwe Holsteam eind jaren zeventig. Tot dit laatstgenoemde team behoorden o.a. Peter Angevaare, Luud Stallinga, Humphry van Aghten, Jan van Veen, Johan Beekman, Fred Pronk, die ook al overleden is, Jan van de Bosch, Wim Bak, Fred Kuipers, Robbert Nas, Wim Karis, Rob de Rooy, Jan Serraris en wellicht ook al Peter Bronstring. - 11 -

De Holsboys wonnen! In 1981 werd het Holsteam – zijn faam reikte zelfs tot in Doornburg onder de rook van de Heilige Landstichting, althans ergens in het oosten – uitgenodigd door een oudere broer van Rob de Rooy om een wedstrijd te spelen tegen Doornburg City. Een wedstrijd die tot diep in de nachtelijke uren duurde, zonder dat iemand ook nog maar wist wat de uitslag was. Ik denk of ik weet bijna zeker dat het Bacchus was, die de overwinningsbeker tot de laatste druppel leeggedronken heeft. De oude garde werd steeds aangevuld door aanstormend jong talent; sommigen daarvan wisten gedreven door sportieve ambitie hogerop te komen, zoals Oscar Demaesmaker en Cees van de Berg. Anderen kwamen. Ik noem Chris Bierens en ook Kees Beerenbak, een dijk van een keeper, die de meest onmogelijke ballen uit het doel wist te ranselen, maar, zoals je wel kunt verwachten, de meest simpele ballen, waar onder een vorstelijk aantal terugspeelballen, liet passeren. Hij was het die in een wedstrijd tegen HBS, toen ondergetekende zijn knie verdraaide, deze professioneel – hij was ziekenbroeder op de ambulance – verbond. En daarmee eindigde mijn actieve voetballoopbaan en dus mijn bestaan bij de Holsboys.

Wout, Fred, Jos en Lia bij de kampioenswedstrijd van het 1ste in 2005.

Vele mensen hebben inmiddels afgehaakt; zelfs de naam “Holsboys” bleek niet bestand tegen allerlei vernieuwingsdrang. Of het een waardige vervanging is weet ik niet, inmiddels heeft het team de naam All Presidents Men aangenomen in de periode dat Tjebbe Westendorp de vereniging voorzat. Ook dat is verleden tijd geworden. Wat er ook veranderde, wie er kwamen of gingen. Eén man doorstond al die veranderingen. Nog steeds actief als voetballer, de laatste der Mohikanen, een éminence grise, wel wat blessuregevoeliger, steeds bijgestaan door zijn trouwste supporter, aanvankelijk toen hun kinderen nog klein waren, ook vergezeld door hun twee dochters. Hij, die in stilte en achter de schermen best wel meer gedaan heeft

binnen de vereniging dan menigeen vermoedt – ik denk daarbij aan een aantal jaren dat hij in het bestuur zat voordat Louk Borsboom cum suis de club jarenlang leidde. Zonder hem zou ik dit verhaaltje nooit hebben kunnen schrijven. Hij hielp mij met namen en jaren. Hij stond destijds bekend om zijn snelheid, en zijn geweldige bereik. Menigmaal stond hij de verdediging bij, terwijl hij een volgend moment weer terug op zijn stek, linksbuiten, in het vijandelijk doelgebied gevaar stichtte en paniek veroorzaakte. Zijn wapperende baard moet hem wel extra snelheid gegeven hebben. Fred Kuipers, ook via de heraut bedankt voor je hulp. Wout de Lange

DE FAMILIE … KEIJZER Bijna 40 jaar hebben er Keijzers in Graaf Willem gevoetbald. Het begon met het debuut van Bert (1946) in 1959 en het eindigde met het vertrek van Jacques (1949) in 1998. De familie Keijzer kwam niet uit de Haagse regio. Tot 1957 woonden zij in Rijnsaterwoude, waar pa Keijzer (1904-1970) een boerderij had. Hij was veeboer annex kaasmaker. Het was een goed katholiek gezin en dat betekende in die tijd ook veel kinderen. Tussen 1938 (Jan) en 1951 (Gerard) werden nog zeven andere kinderen geboren. Negen in totaal, 7 jongens en 2 meisjes. Naast de al eerder genoemden, nog Henk (1939), Nellie (1940), Aad (1942), Cees (1944) en Ria (1948). De familie woonde op een pachtboerderij. De eigenaar wilde de boerderij allang voor zijn eigen zoon hebben. Er was echter een regel dat zolang er in een huis zuigelingen waren de pacht niet opgezegd mocht worden. In het geval van de familie Keijzer heeft hij dus lang op zijn boerderij moeten wachten, maar in 1957 was het zo ver. Via bemiddeling van Ad Menken, kon pa Keijzer een zuivelwinkel en drie melkwijken kopen. De winkel was in de - 12 -

Haagse Maliestraat en zo kwam de familie in Den Haag terecht. Het was hard werken maar dat was de drie oudste broers Keijzer wel toevertrouwd. Alleen Jacques en Gerard hebben nooit in de zaak gewerkt. Meestal moesten zij om 4 uur ’s ochtends opstaan, maar hoe zwaar het ook was, ’s avonds werd er gevoetbald op het Malieveld. Bert en Jacques speelden inmiddels ook bij een echte club, namelijk VUC aan de Schenkkade. Dit zou niet lang duren want Bert ging naar het AC. En via de onvermijdelijke pater van Gemert kwam ook hij bij Graaf Willem terecht. Ik denk dat in de geschiedenis van Graaf Willem niemand meer leden heeft aangebracht dan pater van Gemert. Misschien moet er op de Roggewoning nog eens een standbeeld voor hem worden opgericht! De zaken liepen voorspoedig en rond 1970 werd de zaak verplaatst naar de Conradkade, waar hij uitgroeide tot een zuivel- en horecagroothandel. Broer Cees bleef in de Maliestraat en opende daar een broodjeszaak. Sinds 1967 hadden de broers in de zaak versterking gekregen van neef Gert van der

Hulst (1946). Gert’s vader was een broer van ma Keijzer. Hij voetbalde ooit bij Volendam. Zijn zoons hadden blijkbaar zijn sportieve talent geërfd, want jarenlang speelde Gert met zijn broers in het eerste elftal van de 2e klasvereniging Velsen. Bij de Keijzers was daar minder sprake van. Pa Keijzer gaf niet veel om voetbal; wel kwam hij regelmatig op Duindigt. Gert had altijd al nauwe banden

geweest en ik herinner mij dat hij (èn Paul) altijd (veel) geld hadden. Er werd dan ook na de wedstrijd door hen volop getrakteerd op flesjes en marsen. Ook het bestuur wist hem te vinden en mede door een lening van Bert aan de vereniging kon destijds (1967) de nieuwe clubtent aangeschaft worden. Zijn voetbalcarrière eindigde in 1992. Hij voetbalde toen in het elftal van René Smeets. Het plezier was een beetje weg.

Staand van links naar rechts: Cees, Jacques, Henk, Aad, Gert van de Hulst Knielend van links naar rechts: Doelman, Paul Vos, Bert, Hans Vos, Jan, Gerard met de familie gehad. Hij kwam al logeren op de boerderij en toen hij – net uit militaire dienst - een keertje kwam logeren in Den Haag is hij gelijk blijven hangen. Bert’s voetbalcarrière speelde zich voornamelijk af in het 2e of 3e elftal. Hij heeft onder Ben Morshuis nog wel een paar wedstrijden in het eerste in de derde klasse gespeeld. Buiten het voetbal is hij op Graaf Willem de meest actieve Keijzer geweest. Als lid van de P(ers)- en P(ropaganda) commissie, als lid van de feestcommissie en als leider. Ooit is hij samen met Paul Vos nog mijn leider - 13 -

Het grootste talent van de familie was ongetwijfeld Jacques: een mooie voetballer met een gave techniek en fraaie schijnbewegingen. Ook van VUC via het AC bij Graaf Willem terecht gekomen. Hij kreeg een uitnodiging om te komen spelen bij de betaalde jeugd van Holland sport en heeft daar een jaar onder Cor van der Hart een Joop Castenmiller getraind en gespeeld. Een harde leerschool want een foute pass betekende meteen douchen. Jammer genoeg voor hem werd deze jeugdopleiding opgeheven (te duur) en kwam Jaques weer terug bij Graaf Willem.

Jarenlang was hij een vaste kracht in het 1e elftal. Hij is nog wel eens een paar keer weggeweest (VUC, Westerkwartier, Duinoord) maar kwam altijd weer terug. Na nog jarenlang met onder andere Joop Hendriks in zaterdag 1 gespeeld te hebben beëindigde hij in 1998 zijn carrière in het elftal van Oscar Demaesmaker en Vincent van Kalleveen. Ook neef Gert werd gestrikt voor Graaf Willem. Hij was een geweldige aanwinst voor de club. Veel inzet, veel techniek, veel conditie: als wij bij een training via de duinen naar Scheveningen moesten lopen zag je hem samen met Titus Muizelaar en Rob Willers niet meer terug. Wilde Harry van Luxemburg samen met hen aankomen, dan moest hij een taxi nemen (wat hij overigens ook deed!). Gert is in 2007 na een voetbalcarrière van 53 (!) jaar uiteindelijk gestopt. Van de overige broers heeft misschien Gerard het langst bij Graaf Willem gespeeld. Eind jaren zeventig maakte een ongeval een einde aan zijn voetbalcarrière. Henk heeft een jaar of tien gevoetbald, Aad, Jan en Cees nog wat korter. Zij voetbalden zoals ze werkten. Veel inzet, hard werken, blijven gaan. Ik herinner me dat vooral bij Cees je de plaggen om je oren vlogen. Het zgn. ‘Keijzer- elftal’ was overigens een fenomeen ; nooit in de geschiedenis van Graaf Willem is het voorgekomen dat zoveel broers tegelijk in de vereniging, laat staan in één elftal gespeeld hebben. Zij zijn er zelfs een keer kampioen mee geworden!. Na de wedstrijd was het trouwens altijd gezellig om met een van de broers Keijzer aan de bar te staan: de derde helft was vaak hun beste helft.

Dochter Ria is getrouwd met Herman Lancée, bekender door zijn vader (voorzitter) dan door zijn voetbalcarrière. Toch heeft hij nog een keer met het eerste elftal meegedaan. Het gerucht gaat dat hij daarvoor wel Cor de Jong met een etentje heeft moeten omkopen. Net als Bert heeft ook Herman zijn voetballoopbaan afgesloten in het elftal van René Smeets.

Jacques, Gert en Bert anno 2008 Anno 2008 is de band van de familie Keijzer met de vereniging wel wat verslapt. Alleen Bert komt nog regelmatig op de Roggewoning, maar dan als golfer ( handicap 12 ). Ook Gert zien wij nog wel eens bij een wedstrijd van het eerste elftal. Jacques heeft beloofd gauw weer eens langs te komen. Eigenlijk moeten de overige broers dat ook weer eens doen:al was maar voor de derde helft ! Hans Willers

UIT DE RIDDER VAN ........ 1997 - 1998 Deze keer ben ik niet zo ver in de tijd teruggegaan en ik heb het dan over het seizoen 1997-1998. Het “Bestuur

Borsboom” had er toen zes jaar opzitten en als ik het goed heb zouden er nog zes jaar volgen alvorens Louk Borsboom het

- 14 -

Arkenbout, Chris Bierens, Philip Cheeseman, Dick van Duyvenbode, Jan de Gelder en Hans Vos. Opvallend was toch wel de aanwezigheid van de helaas veel te jong overleden Valerie Adam (de moeder van Jurjen, Tijn en Fedde Meijer) in dit jeugdbestuur. Op allerlei gebied is zij actief geweest voor onze vereniging en dan met name onze jeugdafdeling: buitenvoetbalactiviteiten (vrijwel gelijk zoals we die anno 2008 nog steeds kennen), buffetzaken, bestuurslid van dienst op de zaterdagochtend, school- en jeugdtoernooien en natuurlijk niet te vergeten de jeugdkampen.

besluit nam als voorzitter af te treden. Dat “Bestuur Borsboom “ kwam er in 1991 toen aan het einde van het seizoen 90-91 bleek dat er geen nieuw bestuur beschikbaar was om leiding te geven binnen onze vereniging. Je zou kunnen zeggen dat onze vereniging toen met nog geen vijftig jeugdleden op sterven na dood was. In het seizoen 97-98 beschikt onze vereniging over 9 zondagteams, 2 zaterdagteams en 24 jeugdteams. De jeugdafdeling was in de periode tussen 1991 en 1997 van nog geen vijftig tot ca. 300 leden uitgegroeid. Het bestuur werd gevormd door Louk Borsboom (voorzitter), Pierre van Zwieteren (penningmeester), Theo Wanders (secretaris), Aad Arkenbout (jeugd), Cees Buurman (elftalsecretaris), Dick van Diemen (materialen), Carel van der Hoop (buffet), Remi Smeets (sponsoring en activiteiten) en Hans Vos (eveneens jeugd). In het seizoen daarvoor (96-97) maar ook daarna ( 98-99) was de samenstelling van het bestuur gelijk en daaruit blijkt dat het een homogene groep was.

Valerie Adam. Soms denk ik wel eens dat Valerie toen teveel hooi op haar vork genomen heeft. In dat seizoen werd jeugdsecretaris Chris Bierens overladen met nieuwe aanmeldingen voor onze jeugdafdeling en hij was er intens blij mee dat zo maar een vader van een jeugdlid hem hierbij wilde assisteren. Zo kwam Gert Walch stilletjes op de Roggewoning binnen. De ridderredactie werd gevormd door Vincent van Kalleveen ( ik vraag me nu oprecht af waar onze Vincent is gebleven ), Eduard van Rooijen en niet te vergeten Jos Heijmans. De ridderredactie werd ondersteund door Fred Kuipers, die bereid was

Theo Wanders Opvallend was de aanwezigheid van twee plaatsen voor onze jeugdafdeling in het bestuur. Het jeugdcommissie werd gevormd door Valerie Adam, Aad - 15 -

dit bleek op foutieve informatie te berusten. In zondag 1 speelden onder meer Fabian Borsboom, Marcel Broekhuis die toe al 29 was, Steven Clausing, Daan van Diemen, Oscar van Diemen, Edgar Jehee, Andrew Kilian, Tim van Loon, Bastiaaan Lut, René van Oorschot, Olaf Schauten, Paul Waller en Jeroen Wit. Het kan zijn dat ik een enkeling vergeten ben, maar de opstellingen bij de senioren zijn ook niet in het clubblad terug te vinden.

om de opmaak te verzorgen. Het clubblad zag er goed verzorgd uit en nu tien jaar geleden was er nog geen sprake van een emailridder. Het zal U niet verbazen dat het met name onze Jos Heijmans was die redactioneel de confrontatie opzocht en vond daarin met Aad Arkenbout een bekwame opponent. Voor de Page haalden m.n. Jan de Gelder en Joke Fossen ( moeder van een jeugdlid) de kastanjes uit het vuur. De Page was door de grote hoeveelheid wedstrijdverslagen vrij uitgebreid en dat noopte redacteur Jan de Gelder ertoe om de schrijvende ouders het verzoek te doen om de wedstrijdverslagen tot maximaal een halve pagina te beperken. In de Page werden de samenstellingen van de jeugdteams vrijwel wekelijks opgenomen, terwijl ook de mutaties in de teams door de noeste arbeid van het duo Bierens-Walch goed overgenomen werden. Opvallend was de waarde van de inzet van een aantal moeders van onze jeugdleden. Ik noem hierbij opnieuw Valerie Adam, Annemarie Basart (buffet en kampen), Joke Fossen ( Page en buffet), Arina van Pelt ( buffetdiensten en dat heeft zij nog vele jaren daarna volgehouden) en Loes Glerum voor de buitenvoetbalactiviteiten.

Ik heb het niet verder willen uitzoeken, maar ik denk dat “De Heeren van Drie “ in dat seizoen het daglicht zagen. Binnen de vereniging was dat nieuwe derde elftal beslist smaakmakend, maar voor zover ik heb kunnen nagaan, werden ze geen kampioen. Voor de goede orde nog even de samenstelling van dit sterrenteam: Edouard van Arem (toen al vaste correspondent), Wouter van Bree, Ronald van der Burg, Patrick Cillissen, John Fray, Sander van Gent, J. Gieseman, Bert van Heck, Carel van der Hoop, Edwin Huysing, Chris Krijger, A. Krijger,Lex de Kok, Rens van der Linden , Eric Retel en Remi Smeets. Als ik zo de samenstelling van de tien seniorenteams de revue laat passeren, dan zijn er nu tien jaar later toch vrij veel spelers geen lid meer van onze vereniging. Zo kan ik bijv. van het huidige zondag 9 en dat is toch beslist een meer dan trouw Graaf Willem-team van de 17 beschikbare spelers, nog maar 6 op de huidige ledenlijst terugvinden. Dan heb ik het over Chris Bierens, Henri Katz, Fred Kuipers, Gerard Milort, Jan Serraris en Job v.d. Wee. Bij de jeugdafdeling ligt dat percentage overigens nog veel lager. Ik schat voorzichtig dat van de jeugdleden in het seizoen 97-98 thans nog geen 15 % op de ledenlijst terug te vinden is.

Zondag 1 speelde dat seizoen ook al in de vijfde klasse van de KNVB ; door velen afgeschilderd als de kelder van het amateurvoetbal. De selectie werd getraind door Daan Kooimans en deze was afkomstig uit de Leidse regio en de opvolger van ene Fred van der Poll. Zondag 1 was ingedeeld bij de navolgende verenigingen: Bernardus, Celeritas, FC Rijnland, FC Zoetermeer, Juventas, Meerburg, Stompwijk, Teylingen, VCL, VNA en Tedo. Na een sterke seizoenstart zakte zondag 1 in de loop van de competitie ver terug, maar door twee nuttige overwinningen aan het einde van het seizoen werd alsnog een vijfde plaats behaald. Tot de voorlaatste speeldag werd verondersteld dat de nacompetitie nog haalbaar zou zijn, maar

De in totaal 24 jeugdteams kregen training van onder meer Olaf Schauten, Andrew Kilian, Hans Leurs, Edgar Jehee, Bas Lut, - 16 -

ca € 45,-. Nu tien jaar later is dat inmiddels € 100,-. Als contributie betaalden senioren ca. € 125,-, A en B-jeugd ca. €. 60,-, C en D-jeugd € 50,- en voor E en F werd nog geen € 40,- betaald. Op de algemene vergadering van 2 september 1997 wordt Miel de Bruijn tot erelid benoemd vanwege 17 jaar bestuurs- en/of buffetcommissiezaken. Zeer tot ongenoegen van redacteur Jos Heijmans duurt deze algemene vergadering nog geen 40 minuten. Het is niet bekend of dit er de oorzaak van is dat Leo van Brussel in oktober van dat jaar het besluit neemt om niet meer te voetballen. Binnen het bestuur wordt de mogelijkheid besproken om het meisjesvoetbal binnen onze vereniging te introduceren, maar het plan wordt voorlopig in de ijskast gezet vanwege gebrek aan extra omkleedruimte voor de dames.

Fred Kuipers en Jan Serraris. Daan van Diemen, Peter van Daalen en Alex van der Meulen. Er was nog geen selectievoetbal voor de E- en F-categorie. Even wat namen van jeugdspelers die thans nog lid zijn van onze vereniging: Uit de A 1 Bastiaan Bijloos, Jos van Loon, Jurjen Meijer en Daniel Ledeboer, uit de B 1 Tijn Meijer, uit de C 1 Dennis van der Berg, uit de D 1 Fedde Meijer, Marc Bergkamp, uit de E 1 Arthur Tavy en bij de Fjes vind ik Jasper van Bolhuis, Alexander v.d. Wee, Ruud en Niels Bierens, Coen Bloembergen , Robert van der Linden en Tim Houwaard terug. Omtrent de medewerking van de ouders van onze jeugdleden mochten we ook toen al niet mopperen. Er waren zo’n kleine 50 ouders beschikbaar voor het leiden van onze jeugdteams. Tien jaar terug waren Arjen Knoester, Willem Dijkhuizen en Willem Salet eveneens leider; het afgelopen seizoen waren ze terug te vinden bij resp. A 2, B 4 en B 3. Dit soort mensen zijn goud waard voor een vereniging.

Jurjen Meijer en Bastiaan Bijloos.

Zoals gebruikelijk zijn er ook in dit seizoen klachten over scheidsrechters die het bestuur niet aanlevert en over leden die niet komen opdagen voor buffetdiensten. Zo was het tien jaar terug, zo is het nu en ik denk dat dit altijd zo zal blijven. Tenzij we alles en iedereen een onkostenvergoeding gaan geven, maar dan moeten de leden er wel voor gaan betalen. Voor de zaterdagochtend ( tot 12.00 uur ) wordt een rookverbod vastgesteld. Enkele jaren later is dat tot 15.00 uur en binnenkort mag er in het geheel niet meer gerookt worden.

Het afkoopbedrag voor fluit- en buffetdiensten wordt verhoogd van ca. € 22,50 naar

Hans Vos - 17 -

VAN ONZE CORRESPONDENT(EN) ...... HET MOET NIET GEKKER WORDEN! (Cees van Rooijen) Vanaf ongeveer 1879 tot in de vijftiger jaren van de vorige eeuw – laten wij het afronden op 80 jaar – werd het voetbalspel gespeeld met een bruine bal met veter, waarachtig het tuutje om met een handpompje de binnenbal op de juiste hardheid te brengen. In al die jaren is er nauwelijks iets aan de bal veranderd. Oké, er werd van lieverlee een soepeler leersoort gebruikt, waarmee de vervelende eigenschap dat de bal nogal in gewicht toenam in natte omstandigheden enigszins afnam, en men kreeg de techniek te pakken om het tuutje in de binnenbal te drukken zodat de veter niet meer zo onwijs naar buiten stak. Maar voor het overige bleef de bal hetzelfde. Ergens in de vijftiger jaren kwam de allereerste grote verandering: de veter kwam te vervallen in verband met de uitvinding van het ventiel. Rond 1970 kwam er een totale omwenteling, enerzijds door de introductie van de kunststofbal en anderzijds door de wijziging in het patroon en de vorm van de bal. Het Buckminster patroon deed zijn intrede, een samenstelling van kleine vijf- en zeshoeken. De vorm van de bal veranderde langzaam totdat hij een grote gelijkenis vertoonde met een afgeknotte icosaëder. Het grote verschil met de lerenbalperiode was (en is!) dat om de paar jaar een nieuwe versie werd geïntroduceerd meestal rond een WK. Het begon al bij de WK van 1970 in - 18 -

Mexico met de Telstar. In Argentinië in 1978 werd de Tango beproefd, louter bestaande uit polyurethaan, met als gevolg dat in de finale Rensenbrink in de laatste minuut van de reguliere speeltijd tegen de paal schoot in plaats van in het doel. De experts zijn het er over eens dat Rens een doelpunt had gescoord als er met de Telstar Durlast was gespeeld, die in 1974 werd gebruikt tijdens de WK in Duitsland waar wij zulke goede en dierbare herinneringen aan hebben. Achtereenvolgens verschenen bij de WK’s de Tango España in 1982 in Spanje, de Azteca in 1986, weer in Mexico, de Etrusco Unico in 1990 in Italië, de Questra in 1994 in de VS (voor het eerst werd polyetheenschuim gebruikt!), de Tricolore in 1998 in Frankrijk, de Fevernova in 2002 in ZuidKorea en Japan en tenslotte de Teamgeist in 2006 in Duitsland. Maar ook worden tussendoor nieuwe ballen uitgeprobeerd met name bij EK’s. Ik noem alleen maar uit de recente periode de Questra Europe in 1996, de Temestra Silverstream in 2000 en niet te vergeten de Roteiro in 2004. Bij de komende EK in juni a.s. zal weer een nieuwe bal zijn intrede doen. De naam zal ik nu niet onthullen, want je weet het tegenwoordig nooit met al die octrooien. Ik moet er niet aan denken dat ik een Microsoftachtige boete krijg opgelegd van Neelie Kroes met haar zuinige mondje en satanische

glimlachje. Hoe dan ook, dit wordt de eerste bal met ingebouwde chip! De scheidsrechter gaat een speciaal horloge dragen, waar niet alleen de tijd mee kan worden afgelezen, tijd kan worden gestopt of bijgeteld, maar die ook een verbinding heeft met de chip in de bal. Via een satelliet neem ik aan. De bedoeling is dat de scheids een bericht doorkrijgt of de bal al dan niet de doellijn geheel is gepasseerd. De discussies over het toekennen van een doelpunt waarbij de verdedigende partij zeker weet dat de bal een meter vóór de doellijn werd weggerost en de aanvallende partij even zeker weet dat dat wegrossen een meter áchter de doellijn plaatsvond, moeten daarmee tot het verleden gaan behoren. Ik weet niet of de fans in het stadion en/of de TV-kijkers het als een soort Hawkeye (dat bij tennissen in zwang is geraakt) op het scherm zullen kunnen waarnemen. Een toeschouwer kan het natuurlijk wel meebeleven als hij eenzelfde soort horloge draagt als de scheidsrechter, maar die zullen wel prijzig zijn. De heer J. Modaal wordt weer voor de zoveelste keer de dupe. Let maar op. Het is echter niet alleen de nieuwe chipbal die tijdens het komende EK de aandacht zal vragen. Ook met de outfit van de spelers verandert een en ander. Dat heeft te maken met het LPM-systeem, het Local Position Measurement. Tijdens trainingen wordt al vanaf 2006 geëxperimenteerd met de voetbalvariant het LPM Soccer 3D. Rond het veld staat een aantal elektronische stations en de spelers dragen speciale hesjes die zowel onder als boven het shirt kunnen worden gedragen. In het hesje zit een zogenoemde transponder ter grootte van een creditcard met een voor elke speler een eigen code alsmede een hartslagmeter. De stations verzamelen alle bewegingen en hartactiviteiten van de spelers – ongeveer 1000 keer per seconde! - en sturen die draadloos door naar een computer waarin zij worden omgezet in driedimensionale animatie. Ik vrees dat het LPM-systeem ook tijdens de EK zal worden gebruikt. Ik ben in een paar stadions in Zwitserland en - 19 -

Oostenrijk gaan kijken en heb waargenomen dat men druk bezig is elektronische stations rond de velden te plaatsen. De spelers zullen derhalve met hesjes, transponders en hartslagmeters het veld gaan betreden in de wetenschap dat hun coach - gewapend met een laptop - alle bewegingen en hartritmes driedimensionaal zal kunnen waarnemen en niet zal aarzelen om spelers te wisselen die bijvoorbeeld weinig of rare bewegingen maken cq er een ongewijzigd hartritme op na houden m.a.w. niks uitvoeren of er met de pet naar gooien. Met betrekking tot Oranje is natuurlijk de vraag of van Basten en Schip met een laptop kunnen omgaan; ik zie alweer voor me dat er een verkeerde wissel, een “Robbenwissel”, wordt toegepast. En ik hoor nu al het excuus dat van Basten zal geven: “tja, de driedimensionale animatie werd verkeerd geïnterpreteerd.” Het wordt een raar EK. Het moet niet gekker worden! PS 1

Ruim voor de EK heeft de internationale voetbalbond FIFA, na een vergadering van The Board (het spelregelcollege) in het Schotse Gleneagles, een persbericht doen uitgaan waarin wordt gemeld dat alle technologische experimenten rond de doellijn zijn stopgezet. De ‘intelligente bal met microchip die een signaal geeft aan de scheidsrechter zodra de bal de doellijn passeert zal niet worden gebruikt’, aldus het bulletin. Niet bekend is gemaakt of en zo ja met welke bal er wel gespeeld zal gaan worden.

PS 2

Ik heb enige tijd geleden, zie ik nu in mijn diverse mailboxen, mijn boven afgedrukt verhaal niet alleen aan de redactie van De Heraut gemaild, maar per ongeluk ook ‘cc’ aan de KNVB, FIFA en UEFA. Was niet de bedoeling, maar het heeft wel succes gehad. Jammer alleen van mijn dure horloge.

LENS (Lenig en Snel ) LENS voor de eigen leden en veelal Lenig en Snel voor de tegenstander. Zo staat het in het jubileumboek dat in 1995 ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van die vereniging werd uitgegeven. Ik heb dat prachtige jubileumboek dat qua inhoud en niveau geenszins onderdoet voor onze jubileumuitgave t.g.v. het 75-jarig bestaan dat wij in 1987 hebben mogen vieren, op de kop kunnen tikken via een prominent lid van Lenig en Snel die ik bijna een halve eeuw niet meer had ontmoet. Ik ga dan terug naar het tweede deel van de jaren vijftig waarin ik als jeugdspeler bij Graaf Willem II-VAC jaarlijks vrijwel altijd dezelfde tegenstanders mocht bestrijden. Lenig en Snel was altijd een van die verenigingen en in dat team was Guido Halleen keeper en het simpele feit dat dit nog in mijn geheugen staat, bewijst dat Guido in ieder geval een opvallende verschijning was, ook al in de jaren vijftig. Als lid van het bestuur heeft hij zich in de periode tussen 1965 en 1975 voor Lenig en Snel dienstbaar gemaakt, waarvan vijf jaar als secretaris. In 1995 heeft Guido Halleen de research, samenstelling en redactie van het “BLAUWBOEK 75 jaar voetballen in een klub “ verzorgd. In l995 was dat nog een “klub” maar tegenwoordig weer een club en aan die spelling geef ik toch wel de voorkeur. Zo lezend in het “Blauwboek van Lenig en Snel” realiseer ik me dat er wel meer gezellige voetbalverenigingen waren dan Graaf Willem II- VAC. Sterker nog, de meeste sportverenigingen voldoen aan het verlangen van hun leden. De vraag blijft of je je meer bij de ene of de andere vereniging thuisvoelt en dan is er vaak erg veel verschil. Lenig en Snel is of moet ik zeggen was een

- 20 -

vereniging die de sfeer en instelling van Graaf Willem II- VAC benaderde. Zo zie ik bijv. op pagina 8 van het Blauwboek van Lenig en Snel een foto van het derde seniorenteam van Lenig en Snel uit 1972, waarop een van onze, vele jaren later benoemde ereleden terug te vinden is. In dat seizoen promoveerde ons zondag 1 weer terug naar de KNVB na een bloedstollende beslissingswedstrijd op het veld van Laakkwartier tegen Oranje Blauw. Na afloop van dat seizoen bij Lenig en Snel keerde Miel de Bruijn weer terug naar de Roggewoning. Hij sloot zich weer aan bij zijn maten van Graaf Willem en speelde in de jaren zeventig verder een prominente rol in het zondag l. Daarna jarenlang lid van het bestuur als penningmeester, maar meer als buffetcommissaris en uiteindelijk resulterend in een benoeming tot erelid van onze vereniging.

In het Blauwboek van Lenig en Snel wordt onze vereniging vele malen genoemd. De nestor van Lening en Snel Piet Juffermans, voormalig onderwijzer en boven-meester, was ten tijde van het 75-jarig bestaan van Lenig en Snel 73 jaar actief lid. Hij was toen op 18 december 1995 negentig jaar. Hoe kwam Piet Juffermans bij Lenig en Snel : Toen LENS in 1920 begon met de bal te laten rollen was hij 15 jaar en leerling van de kweekschool. Naast hem in de klas zat Nico van Son, die vroeg mij lid te worden van VVS en dat was Voetbal Vereniging ’sGravenhage. Dat was de club van zijn broer, die zich met anderen had afgescheiden van

het toen reeds bekende Graaf Willem II “. Hij werd lid van VVS en speelde enige tijd op de bondsvelden , waar nu het Rode Kruis Ziekenhuis ligt. Enige tijd later ontmoette hij Bep Starrenburg, die met uitnodigde bij Lenig en Snel te komen voetballen. Dat deed hij toen niet, maar toen VVS een jaar later werd opgeheven, meldde hij zich in 1922 aan als kandidaat-lid van Lenig en Snel. Zo zie je maar dat de icoon van LENS even zo vrolijk in 1995 lid van Graaf Willem II –VAC geweest had kunnen zijn. Vanaf de jaren zestig tot kort voor de eeuwwisseling is Lenig en Snel een toonaangevende vereniging in de Haagse regio geweest. Prestatief was het niveau beslist hoger dan bij onze vereniging. Op dat moment maakte LENS gebruik van de ontwikkeling in Den Haag Zuidwest. Veel jonge gezinnen en veel kinderen met groei van de jeugdafdeling en voldoende kader uit ouders van jeugdleden. Aan het einde van de 20-ste eeuw nam het aantal immigranten naar Europa en dus ook Nederland toe, waardoor uiteindelijk Den Haag Zuidwest voor een

belangrijk deel bevolkt werd door nieuwe Nederlanders. De cultuur van deze Nederlanders is anders en dat had o.m. tot gevolg dat het kader dat wij als Graaf Willem II Vac zo eenvoudig vergaren, bij een vereniging als LENS niet te vinden was. Guido Halleen was in 1995 niet in staat om de periode tot bijv. 2005 te voorspellen. Zelfs hij zou er niet op gekomen zijn om een fusie tussen LENS, VIOS en Cromvliet te voorspellen uitmondend in HSV Escamp. En het lijkt erop dat deze fusieclub na dit seizoen degradatiewedstrijden zal moeten gaan spelen. Een Blauwboek LENS 100 is helaas erg ver weg. En Graaf Willem II -VAC timmert nog steeds aan de weg, zo lijkt het. Hebben we dat verdiend of is het zo maar aan komen waaien? Graag Uw mening in de Heraut 2008-2. Hans Vos

VERENIGING VAN NU ...... In de vorige eeuw zijn er toch ook wel regelmatig geluiden binnen de vereniging gehoord om het meisjesvoetbal op Graaf Willem te introduceren. In bestuurlijke kringen is dat geluid echter met weinig enthousiasme ontvangen. Zo kan ik me wel herinneren dat bijv. de toenmalige secretaris Jos Heijmans een ongemeen fel tegenstander was en om eens eerlijk te zijn, zelf zag ik het ook niet zo zitten. In de 21ste eeuw lijkt het meisjes- en damesvoetbal in een ontwikkeling gekomen te zijn, die niet meer tegen te houden valt. En waarom ook eigenlijk, zo vraag ik me achteraf wel eens af. Natuurlijk hadden we in de vorige

Meisjesvoetbal op Graaf Willem (Hans Vos) Dat meisjesvoetbal op Graaf Willem II VAC zag je de laatste jaren al aankomen. In verschillende in met name E- en Fteams waren al vele meisjes terug te vinden en als uitzondering heel soms doorspelend tot in de juniorenleeftijd. De laatste twee seizoen zijn we echter een volledig meisjesteam rijk en dat speelt mee in de meisjescompetitie voor de leeftijdscategorie tussen ca. 12 en 14 jaar, denk ik. Ik heb er geen diepgaand onderzoek naar gedaan. - 21 -

Ik wil toch ook nog even de namen noemen van de speelsters van ons MJ1 : Tessa Akerboom, Joukje Broeder, Eva de Groot, Emma Koster, Anne Heijmans (!), Iris Loyaard, Annemarie Luijten, Elise Remme, Charlotte Roelse, Sabine de Rooij, Dunja Schumm, Jetske Trooster, Vivian Turnbull en Kristel Wieten. Jos en Anne Heijmans.

eeuw een zeer beperkte kleedaccommodatie, waardoor we eigenlijk nauwelijks mogelijkheden hadden om de meisjes een eigen kleedruimte te bieden. In het grijze verleden hadden we bijv. de gemeenschappelijke grote kleedruimte en ook na de nieuwbouw van de kleedaccommodatie in 1982 was er met welgeteld 7 kleedruimtes nauwelijks een mogelijkheid om de meisjes, erger nog de dames een veilige kleedruimte te bieden. Binnen de vereniging anno 2008 is het meisjesvoetbal beslist een verrijking van sfeer en gezelligheid te noemen. Om de twee weken speelt ons meisjesteam (MJI) haar thuiswedstrijden om 09.00 uur op veld 1. Die meiden en hun tegenstandsters krijgen dan altijd een aparte kleedruimte ter beschikking en die kleedruimtes zijn we dan wel voor de twee eerste series wedstrijden kwijt, waardoor de jongens toch wel heel vaak met 2 en soms 3 teams een kleedruimte moeten gebruiken. Gelukkig zijn dat dan wel vrijwel altijd F- en Eteams, want onze jeugd in deze categorie komt vrijwel altijd in sporttenue naar de Roggewoning toe. Dat geldt overigens ook voor onze eigen meiden ; de toegewezen kleedruimte staat altijd vrijwel leeg.

Indien er oudleden mochten zijn die de sfeer willen proeven van het meisjes- en jeugdvoetbal op de Roggewoning, dan doen zij er verstandig aan om op zaterdagochtend om 09.00 uur op de Roggewoning te komen als MJ1 thuis speelt en als je dan de tijd beschikbaar hebt om tot ca. 11.30 uur te blijven, dan heb je pas een indruk wat het jeugdvoetbal op Graaf Willem betekent. Het is beslist een aanrader !!

Qua begeleiding lijkt ons MJI (meisjes junioren 1) een voorbeeld te zijn voor de andere jeugdteams. Irene Loyaard en Theo Luijten verzorgen samen de training en de begeleiding. Peter Wieten is de vaste grensrechter en Jos Heijmans verzorgt in ieder geval bij thuiswedstrijden op zaterdagochtend de administratieve zaken. In tegenstelling tot hun mannelijke collega’s zijn de meisjes, ondanks het vroege uur , altijd keurig op tijd aanwezig en dartelen ze in de wei als hun tegenstandsters de Roggewoning bereiken. Ja, dat is toch wel even anders dan bij de jongens van hun leeftijd. Bij een overwinning stralen ze en na een nederlaag tonen ze gewoon vreugde om weer lekker gebald te hebben. En eigenlijk zou het ook bij de jongens altijd zo moeten zijn.

Hans Vos

Op weg naar nieuwbouw Accommodatie in verandering De groei van de vereniging is ook de gemeente Den Haag niet ontgaan. Groei betekent een zwaardere belasting van de accommodatie, van de velden, van het clubgebouw, van de ballenvangers en ga zo maar door. Vorig jaar - 22 -

betrekking tot het clubgebouw. Dat stamt uit de jaren 60, is met de groei van de afgelopen decennia te klein geworden en is aan vervanging toe. Daar zijn de nodige voorbereidingen voor gepleegd, die passen binnen de huidige maatschappelijke ontwikkelingen van het zoeken van combinatie tussen school, sport en de buurt. De plannen zijn vergevorderd om een nieuw clubgebouw neer te zetten, waarbij kinderopvang en naschoolse opvang wordt gecombineerd met onze sportaccommodatie. De Algemene Ledenvergadering heeft op 16 juni ingestemd met het ondertekenen van een intentieovereenkomst met Staedion (de ontwikkelende en bouwende woningbouw corporatie) en ZO Unlimited, de kinderopvangorganisatie. Het bestuur heeft de hoop om eind van het jaar de financiële onderbouwing voor het plan aan een aparte Algemene Ledenvergadering te kunnen voorleggen. Op de tekening ziet u een impressie van het huidige ontwerp …

Aanleg drainage onder het kunstgras op veld 1. is verandering van het complex ingezet, komende seizoenen wordt die voorgezet en het betekent nogal wat …. Vorig seizoen werd de accommodatie van Graaf Willem door de gemeente Den Haag voorzien van nieuwe ballenvangers achter alle velden. Ballenvangers van hoge kwaliteit, degelijk, zwaar uitgevoerd. Dat was vlak na het moment dat we een extra speelveld van Groen Geel hadden overgenomen, waardoor we over 4,5 seniorenveld beschikken. De gemeente heeft aan het verkrijgen van dat veld zwaar bijgedragen, ook financieel, waardoor daar een volwaardig veld is ontstaan, gelegen direct langs het wandelpad naar het clubgebouw. Deze uitbreiding werd afgelopen jaar gevolgd door het bericht dat Graaf Willem in de zomer van 2008 in aanmerking kwam voor de aanleg van een kunstgrasveld. Omdat er met Groen Geel afspraken zijn over het voorlopig niet aanleggen van kunstgrasvelden op onze velden 3, 4 en 5 en veld 2 er niet voor in aanmerking kwam, wordt dat nu aangelegd op het hoofdveld. De foto geeft een impressie van de ombouw van dat veld. U zult binnenkort nader worden geïnformeerd over de starthandeling ter ere van de opening van het nieuwe kunstgrasveld.

Het is een uitdaging om de nodige financiële middelen bij elkaar te krijgen. Naast subsidies wordt aan (oud) leden de mogelijkheid geboden om deel te nemen aan een schenkingsplan. U zult hier binnenkort meer van horen, maar ook via de site hier alvast informatie over kunnen vinden.

Tot slot zijn er ontwikkelingen met - 23 -

U ziet, het is een veelheid van ontwikkelingen op ons complex. Velen van u komen met regelmaat, maar voor hen die er lange tijd niet geweest zijn is het hartstikke leuk om toch weer eens te komen … hoewel dat voor sommigen van u in de uithoeken van de wereld nou eenmaal niet zomaar mogelijk is! ….

Desalniettemin toch hopelijk tot gauw ziens op ons prachtige complex in ontwikkeling! Namens het bestuur, Martijn Cové, Accommodatiecommissaris en voorzitter projectgroep nieuwbouw

HET ELFTAL VAN JEROEN WIT in het scoutinggebeuren waardoor ik op 5 jarige leeftijd niet mijn eerste voetbalkicksen kreeg maar een petje met een wolf erop, ik werd welp.

Elftal van Jeroen Wit (bouwjaar 1973) Mijn elftal is een mix van spelers met wie ik al die jaren in het eerste elftal van Graaf Willem II VAC heb mogen voetballen. Een voetballeven dat op 16e jarige leeftijd bij Graaf Willem is begonnen, mijn ouders waren namelijk actief

Na velen leuke jaren als scout geopereerd te hebben kwam ik op 16e jarige leeftijd uiteindelijk toch via het AC (Oscar van Diemen) bij Graaf Willem II -VAC terecht Na 1,5 seizoen A jeugd bleek dat er niet genoeg spelers in deze leeftijdcategorie waren waardoor ik als 2e jaars A in de selectie terecht kwam. Een selectie die destijds onder bezielende leiding stond van Henk Keus en Sjaak Retel. Sjaak Retel had al vrij snel gezien dat ik niet tot mijn recht kwam op het middenveld en posteerde mij - 24 -

in de verdediging en in die linie ben ik nooit meer weggaan.

Voorstopper: Heb lang moeten denken maar kon niemand anders vinden dan mijzelf daar ik deze positie een kleine 15 jaar in het eerste heb bekleed. Was bij bijna alle trainers een vaste waarde. Mijn kwaliteit was dat ik een spits volledig uit kon schakelen, het voetballende vermogen was wat minder maar dat compenseerde ik door snelheid en inzet.

Het begin van een langdurig verblijf in de selectie, een kleine 17 jaar onder de volgende trainers: Henk Keus, Huib Ruijgrok (3 jaar), Fred van der Pol, Hennie Nilson, Daan Kooijmans, Frank Bijloos (2 jaar), Gerard Meijer (1,5 jaar), Leen de Graaff (4,5 jaar) en Boudewijn de Geer (1,5 jaar).

Linksback: Oscar van Diemen (foto links), eigenlijk vind hij zelf dat hij een linksbuiten is maar ik heb de beste wedstrijden met hem gespeeld als hij linksback stond. In het elftal waar ik nu speel (het 4e) wordt hij overal neergezet en heeft afgelopen seizoen zelfs rechtsback gestaan. Oscar heeft wat moeite met positie houden en op de linksbackplaats had hij weinig bewegingsvrijheid. Altijd voorop in de strijd en met af en toe een klein waasje.

Onder de leiding van Fred van der Pol werd ik aanvoerder en die functie heb ik tot vorig seizoen vervuld. Na een “nieuw beleid” onder de huidige technische staf heb ik mijn selectiebestaan afgelopen december per direct beëindigd. In al die jaren heb ik dus met een hoop voetballers samengespeeld, mijn elftal is een mix van spelers die net als ik jarenlang lid zijn geweest van de selectie of voetballers die buitengewoon goed waren. Ik zal in mijn ogen de beste speler per positie kort toelichten. Keeper: Marcel Broekhuis, bijnaam Pattex omdat hij met hoge ballen nogal eens vast op zijn lijn bleef staan. Een hele goede lijnkeeper en zeer goed in 1 tegen 1 situaties. In de kleedkamer altijd een grote mond maar wel gezellig.

Rechtshalf: Steven Clausing, ex-marinier en een longinhoud van een paard. Bestreed in zijn eentje de gehele rechterkant en kon menig tegenstander binnen een helft helemaal kapot spelen. Met zijn snelheid veel dreiging naar de goal.

Rechtsback: Frisco Jellema, bijnaam Hulkje. Goede verdediger die snel was en een vaste waarde in de tijd dat Henk Keus trainer was.

Midden/midden: Danny Dominique, was een van de Amerikanen die door Jay van Veelen bij Graaf Willem werd gedropt. Dacht zelf in eerste instantie dat hij bij profclub Willem II terecht was gekomen maar daar kwam hij snel op terug. Altijd aanspeelbaar en overal aanwezig. Door zijn kwaliteiten zijn we na promotie naar de 4e klasse niet meteen het jaar daarna gedegradeerd.

Laatste Man: Theo Keulsdom onder Frank Bijloos promoveerde we miraculeus via de nacompetitie naar de 4e klas. Vooral het spel van Theo was dat jaar heel erg goed. Oud prof bij o.a. DS 79 en dat was te zien. Inmiddels bouwt Theo af in zaterdag 3 en daar is af en toe nog een schimp van zijn voetbalkwaliteiten te zien.

- 25 -

Speelde zijn beste wedstrijden als hij de avond daarvoor een beetje was doorgezakt. Was met zijn snelheid een echte counterspits en scoorde daarom ook heel erg veel.

Linkshalf: Fabian Borsboom (foto rechts), onder Huib Ruigrok bij Graaf Willem gekomen en jaren in 1 gespeeld. Had een zware blessure achter de rug waar hij altijd last van heeft gehad. Was daarom niet de snelste maar compenseerde dat met zijn voetbalkwaliteiten. Een uitstekend linkerbeen waarmee hij regelmatig uit vrije trappen scoorde.

Reserves: Ronald van der Burg(keeper met katachtige reflexen) Renee Oorschot (goede voetballer en organisator) Bert van Heck (supersnelle linksbuiten) Michel Retel(sterke en goede spits) Jos van Loon(uitstekende middenvelder).

Linkbuiten: Daniel Ledeboer (foto rechts), in de jeugd al een buitgewoon talent die op zijn Ronaldo’s via de kluts altijd een enorme dreiging naar de goal had. Mede dank zij hem zijn we onder Leen de Graaff kampioen geworden. Het enige kampioenschap dat ik in mijn 17 jaar mee heb mogen maken. Heeft een tijdje bij Sparta gespeeld maar dat was een stapje te hoog.

In al die jaren heb ik met heel veel plezier een balletje in de selectie gespeeld met over het algemeen goede trainers die zich aan konden passen aan de cultuur van Graaf Willem. De cultuur die we mijns inziens een beetje aan het verliezen zijn maar dat zal wel horen bij een ambitieus plan “binnen 5 jaar naar de 3e klasse”……

Spits: Niels de Blok (foto rechts), al jaren een vaste waarde in het eerste en een neusje voor de goal. Sterk aan de bal en altijd op de goede plek. Gaat altijd voorop in de strijd.

Vriendelijke voetbalgroet, Jeroen Wit

Rechtsbuiten: Mike van Dijke, eigenlijk ook een spits maar daar heb ik Niels al neergezet.

- 26 -

LEZERS SCHRIJVEN ...... geen 4 jaar oud) allebei meespeelden . Je wilt altijd meer doen voor een club en dus haalde ik Chris over samen met mij jeugdwedstrijdsecretaris te worden . Chris had dit net voor de senioren gedaan en had zijn twijfels . Toch deed hij het , want wat kon er lastig zijn met 150 jeugdleden . Er was al jaren gratis jeugdvoetbal voor het eerste jaar en er werd ook al gelobbied op scholen. Dit leverde een niet al te groot aantal jeugdleden op. In september hielden we een open dag en nog altijd weten we niet wat ons raakte: 87 nieuwe jeugdleden en een totaal oververhitte laptop van jeugdvoorzitter Aad Arkenbout. De JC bestond uit: Aad Arkenbout, Hans Vos, Valentien Meijer, Jan de Gelder, Dick van Duyvenbode, Phil Cheeseman, Chris Bierens en mijn persoontje. Later kwam Auke Bloembergen ons nog versterken. Het ad hoc regelen van zaken, die niet echt onder een portefeuille vielen was een sterk punt. Toen het b.v. Hans ter ore kwam dat een Eleider mij onheus bejegende, belde hij de man op en maande hem daarmee te stoppen. Valentien liet eens een A-wedstrijd stopzetten om een hardnekkige speler, die zijn inschrijfformulier niet wilde invullen dit alsnog te laten doen. Later, eenmaal ingeburgerd, kon ik dat zelf, maar iedereen bleef alles voor iedereen doen en dit was dit een enorme steun.We groeiden zo hard dat een jeugdcoördinator nodig was en na Jay van Veelen werd dat onze huidige manager Gerard. We hadden inmiddels 400 jeugdleden en zijn blijven groeien. Ik ben duidelijk getuige geweest van de grote ommekeer bij de jeugd en vond dan ook dat onze stem zwaarder moest gaan wegen. Het kon voorkomen dat we met 8 mensen een unaniem besluit namen en dat onze twee (!!) vertegenwoordigers dit voorstel er dan niet doorkregen bij het hoofdbestuur. Ik heb mij pas later gerealiseerd dat

Mail op zondag 3 februari 2008 van Cees van Rooijen Van: "Cees van Rooijen" Aan: Onderwerp: publicatie Datum: zondag 3 februari 2008 10:13 Beste Hans, Hans en Eppe, Teruggekomen van vakantie heb ik met veel genoegen De Heraut gelezen. Ik was aangenaam verrast te zien op welke wijze jullie aandacht besteed hebben aan mijn boek. Ik ben jullie daar zeer erkentelijk voor. En dan ook nog het AD halen! Enorm bedankt voor jullie berichtgeving. Afgezien daarvan is het sowieso een prachtige gevarieerde editie geworden. Ik zal binnenkort - als ik tijd heb want druk bezig met een volgende roman! - weer een verhaaltje schrijven voor de volgende uitgave. Ik ga er daarbij van uit dat die nog voor de EK zal verschijnen, want daar gaat het gedeeltelijk over. Groetjes, Cees van Rooijen

De Graaf Willem-sfeer Gert Walch De Heraut leent zich uitstekend voor “vroeger” en dan moet ik meteen toegeven dat mijn “vroeger” maar 13 jaar teruggaat. Onze zoon Benson was nog geen 5 jaar oud toen hij naar de training van een ouder buurjongetje stond te kijken. “Als ik groot genoeg ben, mag ik dan ook hier voetballen? “vroeg hij aan Olaf Schouten . “Jij bent groot genoeg”, besliste deze en zo begon onze Graaf Willem-experience . Het eerste jaar leider van de F3, samen met Chris Bierens, wiens zonen (Ruud nog - 27 -

In het AD van 1 februari 2008 werd in de rubriek Ballade breeduit gesproken over de vorige editie van de Heraut ……

het voor iedereen een nieuwe situatie was en dat we inmiddels zoveel gratis (het eerste jaar) jeugdleden hadden dat we financieel niet autonoom waren. Sterker nog, al deze jeugdleden waren KNVB-lid en kregen wekelijks de Papieren Page (dit heeft goudgeld gekost). Onder leiding van Eppe (opvolger van Aad) heb ik nog een jaar in de JC gezeten, totdat Benson stopte met voetballen. Inmiddels kon ik mijn plek langs de lijn niet missen en van Gerard kreeg ik een aantal leuke teams om te leiden. Tot vorig jaar heb ik dit met veel plezier gedaan. Wat ik in het begin ook allemaal deed, nooit begaf ik mij naar die donkere, mysterieuze tafel in de hoek, waar zo fanatiek geklaverjast wordt. Natuurlijk had ik dat in mijn studententijd geleerd en vaak gespeeld. Toch dacht ik altijd: als ik een jaar of zestig ben, zal ik eens kijken of ik misschien uitgenodigd word. Het werd 6 jaar eerder. Er werd wel eens een klaverjas-drive gehouden en op zekere dag trok ik de stoute schoenen aan en met Robert Borlee (met wie ik de D-2 leidde) wonnen we nog ook. Een paar weken later vroeg Hans of ik een potje mee wilde doen en inmiddels zijn donderdagavond en zaterdagmiddag vaste prik. Nadat Louk en ik elkaar een tijd lang verteld hadden hoe goed we konden bridgen ervaren we dat nu samen op menige dinsdagavond en het verloopt succesvol in de B-groep en wat minder in de A. Zo hoef ik de Graaf Willem sfeer niet te missen Het klaverjassen verloopt met veel kabaal maar is erg gezellig en zo tussendoor zie je de jeugd voetballen en zie je om je heen hoe iedereen onze Graaf beleeft. Ik zou het voor geen goud willen missen. Als Benson (inmiddels jeugdorkest en badminton) niet ooit begonnen was aan een sport die niet echt de zijne was , had ik GrW. niet leren kennen. Dank je wel, Bens! Gert

- 28 -

Willem II -VAC moest worden en LENS moest verlaten. Zo niet dan zou hij niet tot het college worden toegelaten. “Dat verdom ik!”, liet deze telg uit de LENSfamilie weten aan iedereen, die het maar horen wilde en voegde er aan toe ”Liever niet voetballen, dan lid worden van Graaf Willem”. Hij voegde de daad bij het woord en pas na zijn eindexamen haalde hij z’n voetbalschoenen uit de kast om weer bij LENS te gaan spelen. Hans zou een waardevol verenigingslid worden, want jarenlang voorzitter van de jeugdafdeling en in de tijd, dat ik secretaris was, voorzitter van het bestuur. Wat dat laatste betreft volgde hij de voetsporen van zijn vader, Koos van der Kleij. Koos was niet alleen een begenadigd voetballer, die in de jaren ’30 vaste keus was in het Rooms Katholiek Nederlandsch Elftal, maar ook vele jaren secretaris, voorzitter en clubbladredacteur. De keuze van vader Koos van der Kleij om zoon Hans niet bij het JC, maar bij het AC aan te melden, was een bewuste daad van deze LENS-man in hart en nieren om te laten zien, dat van gedwongen “winkelnering” tussen St. Jan en LENS geen sprake kon zijn. Daarover was in die tijd een fors meningsverschil ontstaan tussen het bestuur van LENS en de paters van het St.Janscollege, uitmondend hooglopende ruzie tussen pater Van der Bosch, vertegenwoordiger van het JC in het bestuur en de overige bestuursleden. Mijn vader was belast met het ontwerpen van nieuwe statuten voor de vereniging. De Rooms Katholieke grondslag was geen punt van discussie, maar wel de onafhankelijke positionering van de club. LENS had zich sinds de oprichting in 1920 nooit willen binden aan een parochie of katholieke organisatie en ook in de vernieuwde statuten zou die onafhankelijkheid gewaarborgd blijven. “De bal is rond, niet rooms!”, was in die tijd een gevleugelde uitdrukking van hoofdjuniorenleider en bestuurslid Piet Juffermans. Dat was tegen het zere been van pater Van der Bosch. Namens het JC

De bal is rond, niet rooms! (Guido Halleen) Onlangs ontmoette ik mijn leeftijdgenoot Hans Vos op een feestje. We hadden elkaar bijna 40 jaar niet meer gezien. Tijdens onze juniorentijd kwamen we elkaar tweemaal per jaar tegen. Eenmaal “uit” en eenmaal “thuis”. Hans, spelend voor Graaf Willem II-VAC en ik voor LENS (Lenig en Snel). De roomskatholieke verenigingen speelden toen met hun jeugdelftallen uitsluitend tegen elkaar. Uit het archief van LENS blijkt, dat Lenig en Snel, dat op 18 december 1920 is opgericht, in 1921 de allereerste officiële wedstrijd in de Tweede Klasse van de Diocesaan Haarlemschen Voetbal Bond (DHVB) speelde tegen Graaf Willem 3, uitslag 2-2. Vermeldenswaard is nog, dat Lenig en Snel in de competitie als tweede eindigde, hetgeen recht gaf op het spelen van promotiewedstrijden. In het Jaarverslag van 1921 staat vermeld, dat van dat recht geen gebruik is gemaakt “vanwege het warme weer”. Op mijn 10e verjaardag in 1953 kreeg ik een paar voetbalschoenen en een LENSoutfit. Ik was dolgelukkig en de keuze voor LENS was vanzelfsprekend. Mijn halve familie speelde daar. Mijn vader was in de periode 1937-1945 de eerste officiële, maar onbezoldigde, trainer van LENS, later ook bestuurslid en clubbladredacteur. Juist in die periode was er wat opschudding in de familie. Mijn twee jaar oudere neef Hans van der Kleij, die uiteraard ook in LENS speelde, net als ik in de vruchtenbuurt woonde en dus voorbestemd was om naar het St.Janscollege te gaan, werd aangemeld bij het St.Aloysiuscollege. Dat had een bijzondere oorzaak, waarover verderop meer. Hans werd door het AC te verstaan gegeven, dat hij – als hij wilde blijven voetballen - toch echt lid van Graaf - 29 -

jaren achtereen behaalden we de titel in de hoogste A-klasse. Die verandering leidde er wel toe, dat ik mijn jaarlijkse partijtjes tegen Graaf Willem en Hans Vos moest missen.

eiste hij een statutair vastgelegde band tussen het JC en LENS, zoals die ook gold tussen AC en Graaf Willem, die hoewel verwerpelijk, historisch verklaarbaar was na de fusie met VAC. Ik was toen nog te pril om dat allemaal precies te weten, maar ik herinner me de bezoeken van de pater en de heftige discussies, die dat bij ons thuis opleverde. De overgrote meerderheid van het LENS-bestuur steunde het statuutontwerp van mijn vader en pater Van der Bosch trok uiteindelijk zijn conclusies en trad af als bestuurslid. Tussen de pater en mijn vader is het nooit meer goed gekomen. Die pater van het H. Hart bleek bovendien een kleine ziel te hebben. Toen ook voor mij de middelbare schooltijd aanbrak, vonden ze het thuis maar beter, dat ik naar het AC zou gaan. Ik wilde echter persé bij LENS blijven voetballen, want daar zaten mijn vriendjes. Ik kreeg mijn zin en werd dus bij het JC aangemeld. Dat pakte verkeerd uit. De paters lieten me vrijwel dagelijks nablijven en strafwerk maken, terwijl ik me van geen kwaad bewust was en ook overigens werd het schoolleven me zo zuur mogelijk gemaakt. Pas later begreep ik, dat over mijn rug wraak werd genomen voor de bestuurlijke nederlaag bij LENS. Ik heb het anderhalf jaar volgehouden. Via de MULO van de broeders in het Westeinde kwam ik uiteindelijk terecht bij het Lodewijk Makeblijde College in Rijswijk, waar ik nog een geweldige middelbare schooltijd heb doorgemaakt. Ook in verband van de Nederlandse Katholieke Sportfederatie (NKS) koos LENS een onafhankelijke opstelling. Men vond, dat de emancipatie van het katholieke volksdeel was voltooid en een afzonderlijk competitieverband voor de jeugd volstrekt overbodig was. Die strijd werd uiteindelijk in het voordeel van LENS beslist. Ik heb als junior nog twee seizoenen in de A-klasse meegemaakt, dat we eindelijk ook eens tegen niet-Roomse tegenstanders konden spelen. Prestatief was dat geen enkel probleem, want twee

Ontvangen foto’s van W. Stierum De redactie ontving van Willem (‘Mien’) Stierum bijgaande foto met bijschrift.

Staand vlnr: G. Lammerts, E. Borsboom, W. Stierum, T. Westendorp, P. de Rooij, B. Hendrix. Zittend vlnr: R. Smeets, V. Smeets, A. van Dijk, B. vd Zijden, N. Schepman

- 30 -

Op vrijdag 10 oktober 2008 zal het tweede boek van Rudolph Adriaense in het clubgebouw van Graaf Willem II Vac op de Roggewoning worden gepresenteerd. (aanvang 20.30 uur ).

In het AD van 21 juni 2008 wordt gemeld dat Cor Gout, een van onze gewaardeerde oud leden, een nieuw boek heeft uitgebracht …. Wij zien (al tijden!) erg uit naar de eerste bijdrage van Cor in de Heraut …..

Alle oud-leden en Heraut-lezers zijn van harte welkom, maar laat hem wel even weten of jullie daarbij aanwezig kunnen zijn. Dat kan telefonisch naar 070-3864851 en natuurlijk ook per e-mail : [email protected] Het zou aardig zijn als we Cees van Rooijen als voormalig spelend lid van onze vereniging en sfeermaker via de Ridder en Heraut een goede presentatie van “Glasalen en andere voetbalverhalen “ kunnen aanleveren.

Hans Vos

Glasalen en andere voetbalverhalen Nadat in 2007 zijn roman De twee seconden was verschenen is onlangs van de hand van Cees van Rooijen een tweede boek, getiteld “Glasalen en andere voetbalverhalen “, uitgegeven. Deze bundel bevat een selectie van korte voetbalverhalen die onder het pseudoniem Rudolph Adriaense de afgelopen 35 jaar in de Ridder en de Heraut zijn gepubliceerd. Door de humoristische, luchtige stijl en herkenbaarheid van de verhalen is deze bundel voor iedere voetballiefhebber en zeker die met een groen geel hart een plezier om te lezen.

- 31 -

Langen, Stephan van den Berg, Yvonne van Gennip: bij jong en oud leven de namen van veel sporters die ooit een plak wonnen. Maar wie weet nog dat het roeiduo Brandt en Klein in 1900 in Parijs goud haalde? Dit boek is een naslagwerk in foto's en een basis voor uw eigen Olympische quiz. Bij wie is het bekend dat ons nationale voetbalelftal driemaal brons op een Olympiade won?

GOUD ZILVER BRONS 301 Nederlandse Olympische medaillewinnaars in beeld door Edouard van Arem Iedere vier jaar draait het in de sportwereld om de Olympische Spelen. De beste sporters ter wereld strijden dan om het goud, zilver of brons. Als het om winnen gaat, heeft Nederland een naam hoog te houden. Op bijna alle Olympische Spelen, in de zomer of in de winter, strijden we mee om de medailles. En vaak met succes!

Met een speciaal voor dit boek geschreven gedicht van Henk Spaan en het complete wedstrijdschema van de Olympische Spelen in Beijing, dat actief gebruikt kan worden bij het kijken naar de Spelen 2008. In samenwerking met ANP Photo ISBN 9789046804407 paperback met flappen Met ca 150 foto's pag. 208, 22 x 27 cm € 19,50

In augustus 2008 hebben de Olympische Spelen in China plaatsgevonden. Aan de vooravond van dit grote sportevenement verscheen bij uitgeverij Nieuw Amsterdam Goud Zilver Brons met daarin een overzicht van alle Nederlanders die in alle voorafgaande Spelen een medaille hebben gewonnen. Aan de hand van prachtige foto’s uit de archieven van ANP Photo nemen wij de kijker mee terug in de tijd. Het boek geeft per Spelen een overzicht in tekst en vooral beeld in welke sport wij Nederlanders een medaille hebben gewonnen.

'Uniek fotomateriaal... een prachtig boek dat een mooi totaaloverzicht en tijdsbeeld geeft van de Olympische Spelen. De foto's roepen ook veel herinneringen en emoties op. Dit boek zal ik vaak uit de kast pakken.' Yvonne van Gennip Drievoudig Olympisch medaillewinnaar schaatsen, Calgary 1988 'Het is altijd verrassend om alle Olympische winnaars weer eens op een leuke wijze in het zonnetje te zetten met zo’n mooie uitgave. Ik ga ervan uit dat de lezers ook genieten.' Gijze Stroboer Olympisch medaillewinnaar waterpolo, Montreal 1976

301 Nederlandse winnaars: 74 medailles voor 1940, 227 vanaf 1948 tot nu. Wie kent de winnaars niet? Pieter van den Hoogenband, Anky van Grunsven, Sven Kramer, Fanny Blankers-Koen, Ard Schenk, Anton Geesink, Hennie Kuiper, Ellen van

Goud Zilver Brons is 26 juli verschenen. --------------------------------------------------Voor informatie of het aanvragen van een recensie-exemplaar kunt u contact opnemen met Margriet van Rooij, 0205706140, [email protected]

- 32 -

FAMILIEKRONIEK ..... en hield er pas mee op toen hij de 70 ruimschoots gepasseerd was. Hij was een echte gezinsman. Jarenlang heeft hij liefdevol zijn vrouw Jopie verzorgd, die door haar ziekte MS uitermate hulpbehoevend was. Er waren nog meer tegenslagen in zijn leven en toch was hij bijna altijd opgewekt en geïnteresseerd in het wel en wee van anderen. De laatste twee jaar ging hij snel achteruit en was niet meer de opgewekte en blijmoedige ‘oom Kees’ die hij altijd was geweest. Vlak voordat hij overleed zei hij: ‘als ik dood ben moet je maar aan mij denken zoals ik was toen ik nog goed was’. En dat doe ik. Kees ligt nu begraven naast zijn Jopie. Moge ook hij rusten in vrede.

IN MEMORIAM: KEES VAN LUXEMBURG In november van 2007 werd Kees van Luxemburg 90 jaar en in maart van dit jaar overleed hij na een ruim twee jaar durende ziekte. In 1932 werd hij lid van Graaf Willem. Zijn voetbalcarrière was hij begonnen bij VUC. Omdat hij dat een veel te ruwe club vond, waar men zich bovendien niet al te netjes gedroeg, werd hij door Wim de Graaf overgehaald om bij zijn club te komen spelen. Hij was weliswaar geen ACer, maar vanwege zijn faam legde de ballotagecommissie hem geen strobreed in de weg. Kees was namelijk een talent, kwam als 17-jarige in het eerste elftal terecht en bleef daarin tot de oorlog vaste keus samen met bekende jongens als Kemperman, Koekebakker en v.d. Lans. Hij stond aanvankelijk in de spits vanwege zijn harde schot, maar werd na een paar jaar back omdat men achterin een mannetje nodig had, dat niet alleen technisch was maar ook hard kon ingrijpen als dat nodig was. Kees van Luxemburg vertegenwoordigde Graaf Willem diverse malen in het Haags Katholiek elftal en werd uiteindelijk geselecteerd voor het Nederlands Katholiek elftal. Omdat snel daarna de Tweede Wereldoorlog uitbrak ging de geplande wedstrijd tegen het Belgische elftal helaas niet door. Na de bevrijding hield hij het voetballen voor gezien. Hij was inmiddels gaan volleyballen, in welke sport hij ook uitblonk, maar is altijd de verrichtingen van Graaf Willem blijven volgen. Kees van Luxemburg – oom van Harry en oom van mijn echtgenote – was een ongelooflijk aardige man, die nooit iemand kwetste en nooit op een onwelvoeglijk woord kon worden betrapt. Hij heeft meer dan 50 jaar gewerkt in zijn familiebedrijf .

Cees van Rooijen

In de NRC troffen wij dit overlijdensbericht aan . Theo (de broer van Pierre) was van 1959 tot 1961 voorzitter van onze vereniging.

- 33 -

onze Roggewoning arriveerde, kwam hij steevast naar me toe om te informeren of alle voorbereidingen naar wens waren geweest. Evenmin mag zijn prominente rol aan de klaverjastafel in het uiterste hoekje van het clubgebouw, maar dicht bij de bar, niet onvermeld blijven. Met Peter erbij was het altijd echt gezellig.

In memoriam Peter Willemse Mij bereikte het bericht dat Peter Willemse op 24 juli jl. na enkele jaren een moedige strijd geleverd te hebben, is overleden. Peter is 79 jaar geworden en onze deelname gaat uit naar zijn kinderen en kleinkinderen die een lieve vader, schoonvader en trotse opa hebben moeten verliezen. Met zijn overlijden heeft onze vereniging een kleurrijk, maar bovenal een meer dan actief lid verloren. Het zal in het begin van de jaren 70 zijn geweest dat Peter zijn zoon als lid van onze vereniging aanmeldde en voor hem betekende het dat hijzelf ook lid van de vereniging was geworden. Zijn ster steeg als geboren en getogen Rotterdammer en Feyenoord aanhanger snel want “geen woorden, maar daden“ was hem op het lijf geschreven. Door zijn natuurlijke daadkracht slaagde hij erin om in die jaren 70 toch een prominente rol te spelen in de z.g. “begeleidingscommissie” : Een samenraapsel van positief-kritische ouders van jeugdleden, waarin voor zover ik me herinner ook o.a. Pa Bouwman, Ted van Lomwell, Rene Smeets en Pa Janssen een belangrijke rol vertolkten.

Aan het einde van de zomer in 2007 was ik nog thuis bij Peter op bezoek. Hij was nog vol goede moed, alhoewel er niet echt afdoende oplossingen voorhanden waren. Maar die strijdende en positieve instelling zou hem toch van dienst kunnen zijn. Korte tijd daarna vroeg ik hem of hij voor de Heraut samen met mij een artikel over zijn visie op de vereniging wilde schrijven. Daaraan wilde hij niet meewerken en ik begreep het, want Peter was geen op het voorfront tredend mens.

Terwijl zijn zoon, waardoor hij zich had aangemeld bij de vereniging, als jonge senior al snel van het Graaf Willem-toneel verdween, bleef Peter onze vereniging trouw. Gedurende ruim 25 jaar was hij voor ieder soort buffetcommissie een drijvende kracht en met zijn inventieve daden droeg hij er zeker toe bij dat de winstpercentages altijd rond de 50% lagen. Ongetwijfeld is Peter meerdere malen gevraagd om namens de buffetcommissie in het bestuur zitting te nemen, maar gaf er altijd de voorkeur aan om in de luwte van de strijd te functioneren. Zo kan ik me nog goed herinneren dat Peter in het tweede deel van de jaren 90 op de stille vrijdagmiddag wekelijks druk bezig was om de keuken en het buffet voor te bereiden op de drukke zaterdagactiviteiten en als hij dan op zo’n zaterdag rond het middaguur op

Hans Vos

Ik wens kinderen en kleinkinderen van Peter veel sterkte toe om dit verlies te kunnen verwerken. Evenals zij weten de Graaf Willemers dat Peter met daadkracht en moed kon terugzien op een meer dan succesvol leven.

Gouden spelden (50 jaar lid!) voor Louk Borsboom en Herman (Manus) Noordman Opgespeld tijdens de nieuwjaarsreceptie op 6 januari 2008. De derde jubilaris, Paul Vos, kon helaas niet aanwezig zijn.

- 34 -

UIT HET FOTOARCHIEF VAN WIBI ...... In het kader van de op handen zijnde nieuwbouw worden enkele foto’s uit het archief van Willem over de accommodatie in het verleden getoond.

Het oude clubgebouw van Smulders met de links de uitbreiding van 1967.

Sloop van oudste deel t.b.v. de nieuwbouw in 1982.

De uitbreiding met de nieuwe kleedkamers in 1982. Later werden nog 2 kleedkamers aangebouwd. - 35 -

FINANCIËN ...... Helaas kunnen we niet nalaten om ook in deze Heraut 2008-1 U het verzoek te doen om een vrijwillige bijdrage voor de productie- en verzendkosten te storten op gironummer 7629467 t.n.v. J.N.A. Vos Graaf Willem II-VAC te Den Haag.

zouden moeten doen op de schatkistbewaarder van het bestuur, hebben we die actie voorlopig in de koelkast geplaatst. Maar waar hebben we het over. Het is toch niet zoveel moeite om zo nu en dan een klein bedrag over te maken op genoemd gironummer. Bij voorbaat dank namens de redactie van de Heraut.

We hebben onderzocht of het mogelijk is om een acceptgiro bij te sluiten. Aangezien dit alleen maar mogelijk is voor z.g. zakelijke rekeningen, waardoor we een beroep

Hans Vos

TOT SLOT Hoe anders gaat het samenstellen van een Heraut tegenwoordig. Geen vellen meer op de grond, geen tipex, geen karbonpapier, geen stencils meer, geen rasterplaten, geen geplakte onderschriften meer voor foto’s, maar scans en computergetik, direct corrigeerbaar en het resultaat van je werk op je scherm.

Zoals u hebt gemerkt is deze zevende editie van de Heraut een extra dikke zomeruitgave geworden. Het is er een die er weer zijn mag, denken we. Toen we deze uitgave maakten en door de historische stukken van de vereniging bladerden kwamen we in het jubileumboek van 1987 in het hoofdstuk over 1947-1957 het volgende tegen: “…. De Indië-gangers kregen wekelijks het ‘Herautje, nieuwbrenger van de Ridder’ toegestuurd, bestaande uit een getikt velletje met uitslagen, standen en nieuwtjes van met name het Haagse voetbal. …… De Ridder zelf was toen overigens een maandelijks verschijnend blad, echt gedrukt bij drukkerij Smulders met een harde kaft”. De redactie is erg geïnteresseerd in zo’n Ridder uitgave, dus wie er een heeft wordt gevraagd de redactie te benaderen.

We bedanken al degenen die een bijdrage hebben geleverd aan deze uitgave en hopen uiteraard weer op veel reacties van jullie! Zend ze ons, zodat we die de volgende keer weer kunnen opnemen … Zien jullie ook al uit naar de volgende? De redactiecommissie: Hans Willers, Hans Vos, Eppe Nieuwenhuis

- 36 -