Cluborg aan van de Haag se Tennisvereniging
EVER OUT TPG Post Port Betaald
Competitie bulletin week 7 2007
LTC `s-Gravenzande - Never Out ( jeugd gemengd): 0 - 5 KAMPIOEN COMPETITIE 2007 2de KLASSE GEMENGD Dat is wat op onze 1ste beker ( als gemengd jeugd team) blinkt, voor zo ver in de geschiedenis van Never Out de 1ste beker ooit voor een gemixt jeugd team en laat uw verslaggeefster alvast duidelijk zijn "and it will not be the last". Speciaal voor Max zal ik het kort houden (Max gaat voor de uitslagen en de rest vond ze, zo als ze zo stralend onschuldig zei: lekker onzinnig, bij deze bedankt, club en competitie kampioene). Beetje kriebels toch wel deze laatste zaterdag ochtend, niet nodig, maar toch, Doornroosje was er ook klaar voor ( de avond ervoor een speciaal verzoek om hem nog eerder wakker te maken voor het ochtend ritueel) en Uw verslaggeefster en de Divo ook nog even door de wasstraat en zo verzamelden wij op Waldeck, bij deze hadden wij Annie ( die van Herman) vrij af gegeven want laten wij nou al die tijd een geweldig talent in ons midden hebben gehad.... Ja, mochten de patienten in het Haga ziekenhuis hun zo geliefde o.k. assistente missen dan weet ik waar zij elders verblijft... ergens te lande in een auto als de nieuwe Marianne Marianne ( ja, de Tom Tom is bij deze verleden tijd), met een geweldige, rustige, duidelijk verstaanbare en lieve stem loodste zij ons in no time naar wederom een geweldig groot en mooi tennispark, met heerlijk terras en zeer gastvriendelijk leek het net of we in het buitenland zaten, lekker in het zonnetje en met vèèl aanhang en support was het super gezellig en terwijl de punten binnen liepen werden we bij het 2de gewonnen punt al van alle kanten gefeliciteerd, Aad ( geen leuke meissies hier) singelde 6-4 en 6-0 binnen en Lau tegen Laura de 6-1 en 62, Aad en de Divo dubbelden 6-0 en 6-2, Max en Lau 6-1 en 6-0 en als laatste mixten de Divo en Max 6-0 en 6-1 en dat maakte het " 5-0 ". Ik ben trots, trots op Laura, Maxime, Adriaan en Marvin, trots op het feit dat wij met zo weinig ( jeugdleden, geld, schitterend tennispark, en alles wat ik heb gezien wat bij andere clubs wel kan) toch KAMPIOEN zijn geworden, dat het in het doorzettingsvermogen van het team zit en zeker in het eeuwige support en vertrouwen van ouders en coach Karel ( deze zaterdag uitgedost met oranje overwinningspet) en alle fans die ooit een keer de moeite hebben genomen om naar dit team te komen kijken, het maakt dat jullie ( ook wel eens met de nodige irritaties, meningsverschillen en mopperdemopper) bewezen hebben gewoon lekker te kunnen tennissen en " the right attitude " te hebben. Als jullie fan, begeleidster, chauffeuse en verslaggeefster was het mij " een EER en GENOEGEN " jullie te mogen aanmoedigen, overal heen te 1
rijden en over jullie te schrijven, en........ voor de rest van het jaar nog veel tennis plezier, " Keep up the good Spirit and Stay Healthy ". P.S Alle ouders en aanhang bedankt voor de gezelligheid, Karel bedankt voor je steun, wijze raad en peptalks (speciale dank v Marvin), Marianne als regelaar en iedereen die ik vergeten ben, allemaal bedankt, geniet van de zomer en tot volgend jaar.
Paola , Frank en Marvin Delfste Hout - Never Out 1 Gemengd: 2 -3
Fluitend …… of toch wéér nét niet? Maar wie de schoen past ……? O ja, en nog balen ook!
Wat een domper zeg! Dacht ik toch werkelijk dat de dag nadat ik van vakantie terug kwam de laatste competitiedag was. Bleek dat ik me een week vergist had. Pinksteren kwam er nog even tussendoor. Had ik dus eigenlijk nog wel een weekje weg kunnen blijven. Enfin. Aan de andere kant ook wel weer goed. Komt er ook weer eens een fatsoenlijk stukje in het wekelijkse competitie bulletin. Ja, ja Juliëtte, ik heb het wel gelezen hoor al die steken onder water. Wat kan jij een onzin noteren zeg. Zoiets zou ik nou nooit doen. En dat terwijl ik juist wat afstand had genomen om mijn mannelijke teamgenoten ook eens wat vaker te kunnen laten spelen. En dacht je soms dat het léuk is je suf te klauteren en klimmen in een warm klimaat en waar alle keukens ruiken naar in olie gebakken knoflook met kromme zeediertjes daarin? Nou ja, ik zal het maar weer door de vingers zien. Jíj hebt per slot van rekening wél de moeite genomen om “iets” van het wel en wee te schrijven terwijl al die anderen ……..? Die kunnen allemaal zó goed praten en discussiëren en weten over elk onderwerp wel 2
iets te melden, weten alles over tactiek en techniek, maar ff wat schrijven? Ho maar. Dus, onwijs gaaf dat jij het hebt gedaan. Met een welgemeende knipoog voor jou.
Zaterdagochtend alweer vroeg opgestaan om even naar ’s-Gravenzande te rijden. Daar werden onze toekomstige vervangers, Marvin, Adriaan, Laura en Maxime, ongeslagen kampioen. Goed hè! Vlug terug gescheurd naar mijn huisje om nog net op tijd voor de eerste gast de koffie klaar te hebben. Maar deze laatste speeldag roept wel wisselende gedachten bij mij op, zoals …
…
Áls Verburch verliest en wij winnen zijn wij kampioen. Zo niet, zit er
voor volgend jaar wéér geen promotie naar een hogere klasse in. Was het vorig jaar zo dat we slechts op één punt niet een stapje hoger konden, nu zou dat wel eens zo kunnen zijn omdat we net door het onderlinge resultaat aan het kortste eind gaan trekken. Dat, terwijl we qua punten dik en dik boven aan staan. Ik zal de TC daarom dan ook maar eens benaderen om hen de KNLTB te vragen een oogje dicht te knijpen en ons ook maar wat hoger te gaan indelen. (Heb dat inmiddels al bij Rob Kool voorgelegd. Hij zei dat daar onder voorwaarden wel aan voldaan zou kunnen worden. Hij heeft trouwens ook nog een beker voor jou Saskia! (Nog iets van vorig jaar. )
…
Én dat er ook weer een einde komt aan al die dagjes uit. Zij zijn voor
mij altijd feestjes geweest. Dikke pret, plezier op de baan, genieten van een lekker slokje en soms afgesloten met een feestelijk hapje. Ben eigenlijk wel benieuwd waar we vanavond nou weer eindigen?
…
Én moet ik weer gaan stoppen met het bij elkaar verzinnen van de
wekelijkse
kletskoek.
Voorwaar
een
tijdrovende
klus
welke
niet
3
onderschat moet worden. Gelukkig zijn mijn teamgenoten dusdanig gestoord dat er altijd wel wat aardigs van te maken viel.
…
Én
dan als laatste ook nog even iedereen een persoonlijke pluim
uitdelen zonder in herhalingen te vallen. Dat zal mij nog niet meevallen. Enfin, ik begin maar gewoon en zie wel wat er van komt.
René. Zák dat je bent. Pas vorige week vertelde je mij dat je de eerste wedstrijd van de competitie altijd met de sterkst mogelijke opstelling moet gaan spelen om het daarna per week te gaan bekijken. Zo had ik het nog nooit gehoord maar ik gaf je wel onmiddellijk gelijk. Foutje van jou dus. Hadden we fluitend kampioen geworden. Vond het leuk om nooit met jou een partijtje te hebben gespeeld. Had het echter leuker gevonden als dat wel was gebeurd.
Noud. Weinig gezien tijdens de competitie dagen. Hij er twee keer niet. Ik er twee keer niet. En ook met jou maar één keer gespeeld. En net tóen speelde ik waardeloos en verloren we. Foutje van jou dus. En daar gaan we weer: Anders hadden we fluitend kampioen geworden. Wéér eindeloos van je onnavolgbare gebrabbel zitten genieten.
Nico. Aan jou heeft het zeker niet gelegen. Je hebt alles zoals altijd gewonnen. O nee, toch niet! Die eerste wedstrijd was me even ontschoten. Foutje van jou dus. Anders hadden we fluitend kampioen geworden. Hebt mij langs een enorme uitbarsting van frustratie geloodst en mij daarmee behoedt voor een uitgave voor een nieuw tennisracket. Je hebt er dus nog één van mij te goed. Ik bedoel een biertje hoor!
Saskia. Nog immer ongeslagen in de singles, maar wel toen het er toe deed de dubbel verloren! Foutje van jou dus. Kon ze toen niet weten hoor, maar anders …. En daar gaan we weer: Anders hadden we fluitend kampioen geworden. Ook maar één keertje mee gespeeld.
4
Juliëtte. Heeft zichzelf dit jaar overtroffen in het spelen van singles. Nooit verloren dus hè! Jammer dat ook zij debet is aan het verlies in die ene dubbel op de eerste speeldag. Foutje van jou dus. En ja hoor! Anders
hadden we fluitend kampioen geworden. Kortom we hebben het eigenlijk ook wel aan ons zelf te danken. Maar in ieder geval dan wél eensgezind.
Vandaag is het al vrijdag. Gisteravond met Noud alvast een beetje warm geslagen voor de wedstrijden van morgen. Redelijk gesingeld om daarna hem tijdens een dubbeltje volledig het bosje in te sturen. Ging best goed vond ik. Totdat …. ongeveer hetzelfde gebeurde als vorig jaar om deze tijd. Ik raakte een bal onverwachts en verkeerd. “Auwwww” riep ik, terwijl ik nog wel even zag dat door deze merkwaardige beweging ik wel een heel mooi punt scoorde. Dat dan weer wel. Maar ik wist het direct. Da’s niet goed. Een minuutje later zijn we maar gestopt. Er al van alles opgesmeerd en gekneed maar denk niet dat het morgen nog gaat. Balen dus. Nou ja, we zien wel waar het schip strand.
Het
is
inmiddels zondagmiddag geworden en hebben gisteren de
competitiewedstrijd met een laatste overwinning afgesloten. Over de heren single wil ik alleen kwijt dat René deze prima gewonnen heeft. Datzelfde geldt ook de voor de dubbel Nico / René. Hartstikke goed en welverdiend. Verder wil ik daar maar geen tijd meer aan besteden. Sorry jongens, ik had graag een leuk verhaaltje willen schrijven, maar … Saskia daarentegen speelde tegen een leuke meid die het haar in het begin behoorlijk lastig maakte. “Waar zou dat nou aan kunnen liggen” dacht ik. Even later werd het mij duidelijk toen haar trainingsbroek plaats maakte voor een luchtiger outfit. Bleek dat ze een poging had gedaan haar rechter onderbeen te laten mummificeren. “Vandaar dat ze zo – laten we maar zeggen - ingewikkeld over de baan liep natuurlijk” Maar alles went. Dus kwam het ook dit keer weer goed. In twee sets. En het waren er twee van 5
formaat met prachtige lange rally’s op hoog niveau. Het was één van je mooiste wedstrijden Sas! En nog steeds niet in de single geklopt!
Snel nu door naar de dubbel van de dames. Ver weg van waar de heren een lange neus zouden trekken naar - ik wil niet meer weten wie - langs een prachtige sloot, nam ik plaats voor een ware dug out. Het werd een gezellig potje waarbij van mij verwacht werd óók voor de tegenstandsters te zijn. Ach, dat kon er ook nog wel bij vandaag. Het waren immers leuke meiden. De partij ging zo’n beetje op en neer en kon alle kanten op gaan. Zo ook de ballen die vanwege het warme weer tot driemaal toe een spontane duik namen in het hierboven genoemde water. Tijd voor mij dus om aan de slag te gaan. Ballen halen dus. Zat ik goed en wel weer, vloog er weer eentje in. Toen was het water (drink) weer op. Als een druk baasje vloog ik natuurlijk voor onze dames. Ik kreeg het er zelfs warm van en kreeg daarbij bovendien ook de gelegenheid om van afstand het scoreverloop van de heren te zien. Op het moment dat het daar dreigde mis te gaan dacht ik met mijn vervelende irritante kop nog maar eens éventjes bij hen aan te schuiven. En dat werkte direct. Naar twee kanten toe denk ik dan maar. Gelukkig kwam Noud mij even later ook nog gezelschap houden en was het pleit daarna snel in ons voordeel beslecht. Direct maar weer terug naar de dames. Zag dat de stand in sets gelijk was gekomen en vond het toen wel genoeg. Met 3 - 0 voor namen Noud en ik afscheid van ons team om het komende avondprogramma alvast in te gaan luiden op ons eigen park. Maar al snel kwam het eerste sms-je. De dames hadden verloren. Had ik dan toch maar moeten blijven? En even later nog zo’n gepiep met het bericht dat ook de mixed er aan was gegaan. Jammer Juul, jammer Nico. Jammer ook dat Noud en ik er niet bij konden zijn.
Wij zijn dit jaar weer geen kampioen geworden maar hebben met elkaar wel een (h)echt kampioensteam. Qua sport, qua beleving, qua inzet en altijd met veel plezier. Voor mij waren het de snoepjes van de week waar ik elke keer weer enorm naar uitzag. Tot een volgend keer. 6
O ja, het avondprogramma. Voor zij die erbij waren misschien wel aardig om te lezen. Anderen kunnen dit gewoon overslaan. Na het bezoek aan ons park verplaatsten wij ons naar een totaal andere omgeving met een werkelijk schitterend gelegen terras. De eigenaren waren dan ook als pauwen zo trots. Maar zouden ze ook iets lekkers kunnen serveren? Gelukkig bleken ze een ouwe gamba visser als hulp in de keuken te hebben. Of we dat lustten? Nou, ze gingen er wel in dacht ik zo. Aangevuld met wat oriëntaalse gerechten en afgeblust met rode wijn. (Behalve voor Noud natuurlijk!) Noch heerlijk van de lange avondwarmte zitten nagenieten. Leuke verhaaltjes gehoord, gelachen en dat nog eens. Het was even na twaalven toen ik de eigenaren de hand schudde en ze bedankte voor hun gastvrije optreden. Ik denk dat ik dat adresje maar eens moest gaan onthouden.
Karel ( Hèhè ! )
7
Never Out 1 (heren) - D.S.L.T.C 1: 6 - 0 Jawel, de kampioenswedstrijd! Wij hadden aan 5-1 voldoende om inderdaad kampioen te worden, en we hadden dan ook de tegenstander gevraagd om naar Waldeck te komen, dus de partij om te draaien omdat wij in eerste instantie uit moesten spelen. Dat wilde men wel maar als het kon dan om 11.00 uur beginnen. Na wat heen en weer gebel en de vraag of zij ook de ballen konden meenemen was iedereen dus aanwezig om elf uur op Waldeck. De strategie van ons was vorige week, onder het genot van een heerlijk Thais, Indisch, Chinees en weet ik wat voor nog meer Oosterse gerechten buffet, al besproken. Evert offerde zich op om niet te singelen dus de volgorde was: Rene, Rinaldo, Martijn(weer fit, hoopten we vooral) en ondergetekende. Jong grut, dat was het dus vooral beweeglijker dan ons, althans dan sommige, maar de techniek vergoede een hoop. Rene had het niet zo moeilijk met zijn opponent, te meer deze jongen een blessure, van blijvende aard aan zijn onderbeen had, maar Rene moest toch aan de bak en werd het 6-4 en 6-2. Rinaldo was weer ouderwets: dieselen, opwarmen en nog veel meer tot dat hij de goedspelende student eronder had: 6-4, 6-4. Martijn maakte er een partij van 2 1/2 uur van en ook maakte hij het zich vaak onnodig moeilijk, maar bleef blessurevrij en overwon: in drie sets ! Mijn tegenstander sloeg meer dubbele fouten dan goede ballen, waardoor ik eigenlijk niet aan tennissen toe kwam en het was dan ook in drie kwartier gebeurd: 6-1 en 6-0. We stonden toen op een 4-0 voorsprong. Na lang wikken en wegen ging ik met Rinaldo de baan op voor het alles beslissende punt. Tot 3-3 kon de tegenstander het aardig bijbenen maar toen besloten wij gas bij te geven waar Rinaldo vooral het loopwerk deed en ik de smashes, dus 6-3, 6-0 en het kampioensschap was binnen. Tenslotte kwam de slagroom op de taart door Martijn en Evert die ook het zesde punt binnen sleepten. Volgend jaar dus 2e klas, wat zeer zwaar wordt, met hopelijk dezelfde teamsamenstelling! Teamgenoten bedankt voor de inzet, vreugde, plezier en alle andere dingen die deze competitie hebben gebracht en ook alle supporters bedankt voor de luidruchtige aanmoedigingen, en het bestuur bedankt voor de prachtige bloemen.
Cleem P.S.: Namens mijn team wil ik hierbij ook Ronald en Henny bedanken die het mogelijk maakten dat wij met twee banen om elf uur al konden beginnen, dank! Ook willen wij de andere kampioenen feliciteren met hun titel, hoera! 8
Tanthof 2 - Never Out heren 35+ 1: 3 - 2 Voor de tweede achtereenvolgende keer een zwaarbevochten nederlaag. Eerst even onze uitgangspositie herhalen zoals de vorige keer zo bondig geformuleerd door onze non-playing-mental-coach Billy bijgenaamd Bettina Cohen, voor een enkeling herkenbaar onder de naam Rob Joëls: “Theoretisch is het nog mogelijk dat we degraderen”. Met deze zware last op onze schouders gingen wij naar de kunstgrasbanen van Tanthof in Delft. Zouden wij het redden, het was maar theoretisch?! Vaste invaller, dus eigenlijk vaste speler Robert Niggebrugge moest ons killer Bil, ook bijgenaamd de Verschrikkelijke Achilles, doen vergeten in de tweede single. Terwijl ik stond te ploeteren om toch vooral dat ene punt binnen te halen, zag ik dat Robert op de baan naast mij ook een break achterstond. De druk nam toe, ook was het maar theoretisch. Maar het tij keerde, Robert raakte gewend aan het kunstgras en aan de tegenstander en won de eerste set met 7-5 en de tweede met 6-0. We waren gered door onze vaste invaller, de theoretische degradatie was ontlopen waarvoor dank Robert. De druk was weg en ik verloor met een gerust hart. Ook Willem en Hans lieten hun dubbel lopen. Onze mental-coach Billy riep nog wel iets over de “ogen van een havik” en over “goed lopende driehoekjes”. Robert leefde in een overwinningsroes en wilde het onderste uit de kan in zijn dubbel met Willem. Helaas, de tiebreak van de derde set werd met 7-5 verloren onder de toeziende ogen van Rob en Robin, altijd een leuke verrassing als er publiek is bij de uitwedstrijden. De laatste dubbel was een formaliteit. Ondanks een kleine hooikoortsaanval van het kunstgras sloeg Hans weer ontspannen zijn krullende kanonskogels, waarvan de tegenstander tevergeefs hoopte dat ze uit zouden gaan. Op verzoek van de onze tegenstanders waren we reeds om 11 uur begonnen want zij moesten met de bus naar …….. de toppers. Wij dachten eerst dat ze met hun vrouwen mee moesten, maar het bleek omgekeerd. Dit kon toch niet waar zijn. Ze hadden zich al helemaal ingeleefd, een ontiegelijk zachte service van Willem bezorgde hem gelijk de kwalificatie homo maar hij is niet meegegaan naar de Arena. Na afloop bij het welverdiende bier kregen ze nog wat goedkope, wat heet, gratis adviezen: “niet bukken om je veters te strikken, je kan beter instappers aandoen”, of “jullie gaan na de toppers zeker gelijk door naar Groningen”. Het was een geslaagde afsluiting van deze competitie. We zullen wel de transfermarkt op moeten want 4 man in een team is onvoldoende gebleken. Invallers Robert, Rob Kool en Frank Menger, nogmaals hartelijk dank.
Enno 9
Never Out heren 35+ 2 - Oude Eik 1: 0 - 5 Op de laatste competitiedag was één ding in ieder geval niet anders dan de andere competitiedagen: De zon scheen in haar volle glorie. Heerlijk tennisweer. Wat wel totaal anders was, was de teamsamenstelling. Van ons zes-man sterke team waren er slechts twee overgebleven: Steef en Nico. De rest had helaas andere verplichtingen. (De een was op Vakantie, de ander liep tennisstage in Parijs bij een heer Roland Garros, een ander moest winkelen en de laatste moest samen met neef Hans en nichtje Candy spelen op de fluitefluitefluit.) En dus moesten we op zoek naar twee vooral gezellige medespelers die bereid waren om deze onmogelijke klus te klaren. Tegen kampioen Oude Eik (voor deze wedstrijd begon waren ze al niet meer in te halen door de concurrentie) bleek het inderdaad een onmogelijke opgave. We verloren, vrij kansloos, met 0-5. Maar het was wel gezellig, mede dankzij invallers Andre Demper en Fred van Dijk. De kampioenen waren ook gezellig. Na afloop vloeide het bier rijkelijk en liepen de heren trots met petjes met daarop het woord KAMPIOEN rond. Ze verdienden het, deze heren. Echt het sterkste team van deze klasse. Andre mocht, als debutant in deze competitie, meteen aan de bak in de single. Met 3-6 en 1-6 stond hij na een uurtje weer op het terras. Goed partij gegeven, Andre. HIer viel echter geen eer tegen te behalen. Niet voor niets hoorden wij Andre dan ook regelmatig zeggen "Mooie bal"..... Nico kon ook niet winnen. Toch was hij, bijna traditiegetrouw, lang bezig met zijn single. In de hitte speelde hij het klaar om 138 minuten te spelen. De eerste set ging vrij kansloos verloren (3-6), maar in de tweede had hij zijn draai gevonden. Na een uitermate spannende tiebreak (10-8!!!!) trok hij uiteindelijk aan het langste eind, tot frustratie van de tegenstander. In de derde set leek alles in kannen en kruiken toen Nico eenvoudig uitliep naar een 3-0 voorsprong. Niets bleek minder waar, want nadat de tegenstander hard op het gravel viel en mevrouw Van Dijk als ervaren EHBO'ster met pleisters kwam aanzetten, was Nico van slag. Ineens lukte niets meer. De pauze had hem duidelijk niet goed gedaan en de set ging alsnog met 6-3 verloren. Jammer, maar helaas.... Steef en Fred gaven het publiek waar voor hun geld. Ze deden er alles aan, maar het was niet genoeg. Met 2-6 en 4-6 moesten ze hun meerdere erkennen in hun opponenten. Toch een klasse partij, heren. Met name in de tweede set bleek het duo Fred en Steef toch goed op elkaar ingespeeld. Leuk om te zien! De andere twee dubbels (Andre en Fred en Steef en Nico) werden simpel verloren met respectievelijk 2-6, 1-6 en 0-6, 1-6. Cijfers zeggen vaak niet alles, 10
maar hier wel. De heren van Oude Eik waren niet één, maar wel vier maten te groot voor de dappere dodo's van Heren 35 plus twee zaterdag. Restte nog een heerlijk samenzijn op het gezellige terras. En omdat de heren kampioen waren geworden en dus heeeeeeeeeeel veel weggaven, viel de rekening ook nog eens een keertje mee. Proost. En Fred en Adre: Heel erg bedankt voor het invallen! Aan jullie heeft het niet gelegen! Of we nu gedegradeert zijn? We weten het nog niet. We zijn een na laatste geworden, maar niemand weet nu precies hoe het zit. Maakt ook niet zoveel uit. Het seizoen zit erop en we hebben bij vlagen goed tennis laten zien. Een paar keer met pech (3 x 2-3!) verloren. Het had dus allemaal anders kunnen zijn..... Binnenkort nog ons traditionele teamdiner. Daar zullen ook belangrijke beslissingen vallen: Gaat captain Theo nu wel of niet door en wat kost dat wel niet? Moeten we ons team versterken of gaan we op hoogtestage in het Andesgebergte? Moet er een haptonoom aanwezig zijn bij alle duels van ons team? Kortom: veel om over na te denken bij een goed glas wijn en een uitmuntend diner. S. Cribent.
Never Out heren 35+ 3 - Honslersdijk: 3-2 Willums Kul Na het gigantisch drukke competitieschema snakte ons team naar het einde van deze loodzware competitie. Het was tenslotte alweer de vierde in een reeks van vier wedstrijden, over tig weken waarbij Nootdorp al na 4 weken kampioen was. Je ziet de spanning zit er nog in. Ook het weer was geweldig, dus dat zat ook al weer tegen. En tot overmaat van ramp hadden we ook nog een wisselbaan, en toen verloren we ook nog de toss zodat we noodgedwongen naar de "uit"wedstrijd van ons eerste herenteam moesten kijken. Walgelijk natuurlijk. Deze mannen waren vroeg opgestaan en de stand was dan ook al 2-0. Tijdens die wedstrijden bond Ton de strijd aan met een Honselersdijkse opponent. En dat was een "jonkie" van 36 jaar of zo, maar Ton leek 'op uiterlijk' te gaan winnen, doch na zware strijd moest hij de punten afstaan. Tot verdriet van dochter en kleinkids die opa kwamen aanmoedigen.
11
Ja dat was afzien vanonder een parasol, (zonder koude klets) met onder de hand een stijve nek van het draaien naar de banen 1 en 2 alwaar het spannend (een nulletje of 4) was. Een storende factor was het feit dat wij (Peter en ik) een dubbel af moesten gaan werken op baan 2 omdat de tegenstander van Nico (hd35+ 2) zo lomp was die ie niet van baan wilde wisselen. Zodat je als team naast elkaar op de banen kon spelen. Ik hoop by the way dat Nico die loezer tot loezer gedegradeerd heeft in de derde set. Cleem en Rinaldo wilden snel aan het bier, dus 5-0 en Kampiejoen, hetgeen een sjapootje waard is. Dus konden Peter en ik naar onze "afwerkbaan" en daar de strijd aan binden met de Honselersdijkers. Die Westlanders waren niet blij met ons, want Peter had al snel door dat wij alleen moesten retourneren en dat zij de fouten zouden maken. Nou dat deden ze. Goed, wij maakten de laatste punten, maar de mannen waren doodziek, nou daar had ik wel een middagje "Wielingen" voor over. Na twee sets kwamen we weer richting paviljoen, alwaar we vernamen dat Frank ook had gewonnen dus 2-1 voor NO. Frank ging daarna met Peter verder, en Ton en ik moesten nog een half uur wachten tot onze tegenstanders genoeg "moed" hadden ingedronken. Onze tegenstander liep al scorend nog een keer het net van baan 2 in tienen, en we verhuisden naar baan 1. (Nog dichter naar het koud, blond en schuimend gerstennat, wat een beproeving.) Nou het werden beiden 3-setters en Peter zat al thuis toen Ton en ik van de baan kwamen. Frank die met Peter verloren had, durfde het niet langer aan te zien en ging de formulieren maar vast invullen........ Ik ben er doorheen gesleept door Ton die onverstoorbaar door bleef gaan toen ik er doorheen zat. Bij een 4-1 achterstand in de 3de set kwamen we opeens weer in ons spel, of die honselersdijkers raakten uit hun spel. Hoe het ook zij we keerden een 4-1 sachterstand om in 5-4 voor en wonnen na lange strijd met 7-5, waarbij de laatse games bloedstollend waren voor ons als spelers. Ook het laatste punt was gaaf en een mooie afsluiting van de wedstrijd en 3-2 in de tas. Nog even nagebierd (2 fluitjes), terwijl de rest van competitiespelend Never Out zich te goed deed aan de door maitre Henk opgediende maaltijd. Óp de bank 's avonds de laatste wedstrijd nog een na gespeeld, en dus moe maar zeer tevreden. Blij dat het maar 4 wedstrijden waren deze competitie? Neen ik was liever 7 of 8 maal moe maar tevreden geweest................ Het koninginnen meppen ter voorbereiding op de competitie vertel ik u volgend jaar, aangezien het een jaarlijks terugkerend hoogtepunt is.... Fijne toernooien gewenst en prettige vakantie enz enz
Willum 12
Overdam - Never Out dames 1: 3 - 3 Ik kan wel janken: mijn meisjes (baasje Lia, Marijke, Loes en Jos) zijn gedegradeerd. Een 5-1 overwinning was genoeg geweest….maar ze bleven op 3 – 3 steken. Wooouuuaaahh. Sorry, het grijpt me erg aan. Waaaooouuuuhhh. Niet dat ik het erg vind dat mijn meisjes lager moeten spelen. Wooouuuaaahh. Het erge is dat ik Floortje, dat leuke rijke-lui-kakhondje uit Amstelveen, niet meer zal zien. Waaaooouuuuhhh. Ik zie maar een oplossing: Mascotte Jip trekt zich terug. Ik ga mijn liefdesverdriet van me afschrijven in mooie gedichten voor Floortje. Geen verslagen meer van Jip.
Mascotte Jip
13
