SNAARFLITSEN
Cluborg aan van de Haag se Tennisvereniging
EVER OUT
Competitie bulletin week 2 2007
TPG Post Port Betaald
Never Out jeugd 1 – MLTV’90 : 4 - 1 Laat ik vandaag eens beginnen bij het eind, tevreden met het resultaat: GEWONNEN met 4-1, ja zeer tevreden, ook zeer tevreden met het zonnetje (alleen ligt daar vrees ik de bron van de onrust) daar wij alleen maar sneeuw en vrieskou en regen gewend zijn, tevreden met het spel van onze toppers!!!! Hmmmm, het was rommelig, druk, onrustig en opgejaagd. Ondanks de vele toeschouwers en onze zeer goede zin ging het allemaal niet van een leie dakkie, verhitte hoofden ( behalve dan die van Aad want die keept it altijd cool) soms mopperend op elkaar en de andere keer juichend en handje klappend was het een rare dag, zeker als je ook ingesloten word door feestvierende luidruchtige RECREATIE tennissers (die constant de overballen terugvragen) en JIJ dus heel SERIEUS bezig bent met je COMPETITIE wedstrijd, dan voel je je pas echt "HET KIND van de REKENING". Zeer geïrriteerd verplaatsten Marf en Lau en hun aanhang naar de kooi om de wedstrijd verder te spelen maar de irritatie won het van de concentratie en helaas verloren Marf en Lau met 7-6 (een onnodige) 0-6 en 1-6. Aad had z`n single daarvoor al in een verdienstelijke 6-1 en 6-4 behaald en Max kon lekker lang van het zonnetje genieten daar het meisje van MLTV heel lullig door haar enkel ging en niet meer verder kon spelen na een voor Max 1ste set 6-0 en 2-0 voorsprong in de 2de set. De DD van Lau en Max verliep ook al zo maf, niet tellen, wel tellen, punt weggegeven, veel discuzeuren en veel handje-klap, maar ze wisten hun nadeel in de 1ste set 26 om te draaien in een 6-2 en daarna de 2 laatste punten boelkloedig op te eisen en er met de 7-5 van door te gaan. Complimenten trouwens aan de 10jarige Lois van MLTV,(die als invalster plaats nam in de DD) wat een inzicht, behendigheid en talent, en wat een droppie om te zien ( van haar gaan we beslist nog meer horen). Tegelijkertijd wonnen de boys aan de andere kant van het hek hun HD met 63 en 6-4. Geweldig resultaat dus, maar een maffe dag en natuurlijk kan de boog ( in dit geval het racket) niet altijd gespannen staan, maar het voelde gewoon niet gewoon ( loeiende ambulances, in de weg hangende takken en hete hoofden, tja gewoon anders als anders). Ach, ik besloot deze dag maar af te sluiten in mijn fraai gelegen tuin ( he Peet) en de dag maar de dag te laten. Maar goed, volgende week 2x spelen, zaterdag tegen Vredenburgh en zondag tegen Lucky Stroke ( vanwege vakantie) en natuurlijk nemen we onze goeie zin weer mee en is ook Annie terug van weekend verlof en zullen we beide tegenstanders laten zien dat we maar voor 2 dingen gaan..... 5/0 en 5/0
Paola en Marvin 1
Never Out Jeugd 1 Zomaar een praatje Vanochtend al vroeg opgestaan om mijn favoriete team vanaf gepaste afstand gade te slaan. Dat betekende voor mij persoonlijk de avond ervoor al mijn tennisspullen voor zaterdag al klaar te hebben staan, mijn kop alvast te hebben geschoren – het wordt immers mooi weer – mijn zonnebrandspul in mijn tas te stoppen en, o ja, ik zou het haast hebben vergeten, snel even naar beneden lopen, mijn zonnebril gepakt. Wat een organisatie voor een dagje tennis waarvan je dan mag hopen dat het gezellig wordt en je met de winst naar huis gaat of, in dit geval, thuis houdt. Zo tegen elven ga ik dan weg om een bakkie bij Juul en René te doen. Maar dat later. Eerst dit even. Ik heb het ze per slot van rekening beloofd. Nou ik heb genoten hoor. Vergeleken bij vorig jaar kan je wel zien dat de vele onderlinge partijtjes op de club, de trainingen van Henk en Eddy en natuurlijk de geweldige coaching van de bijbehorende ouders haar vruchten hebben afgeworpen. Ze zijn allemaal veel beter gaan spelen. Alleen tactisch kan het soms nog wat beter en jawel, u begrijpt, daar kom ik om de hoek kijken. Een veteraan die werkelijk alles heeft meegemaakt. Zijn naam was en is nog steeds een begrip in de tenniswereld. Bescheidenheid verplicht mij te zeggen dat die wereld slechts Nederland betreft, maar toch! En het leuke is, ze snappen direct wat ik bedoel. Ontbrak ik vorige week – Max was daar gewoon ziek van – en liet men dus zomaar een punt liggen, vandaag gingen alle puntjes mooi naar Marvin, Laura, nieuwkomer Adriaan en Maxime. De wijze waarop ga ik morgen even bekijken want het is nu pas vrijdagavond, begrijpt u. Heb anders echt geen tijd voor dit soort onzin en bovendien ga ik zo slapen want zoals mijn verhaaltje begon ……..
Karel Goedemorgen, het is nu al zondag en ik moet het geheel nog even afronden. Alles leek gisteren in kannen en kruiken (het was al 4 – 0) en tijd voor mij om naar de koffieafspraak te gaan. Met een laatste tip kon het slechts nog 5 – 0 worden ware het niet dat wanneer je de olie uit een motor haalt deze vanzelf vast gaat lopen. U begrijpt het : één potje werd helaas verloren. Maar dat kan wel eens gebeuren. Voor de rest wat ik gezien heb zo vroeg op de dag ging het ontzettend goed. P.s. jullie zouden eens een leuke groepsfoto moeten maken. Altijd leuk voor later.
2
ANWB - Never Out gemengd 1: 1 - 4
De ANWB wijst ons de weg, wij leerden ze tennissen. Wat er aan vooraf ging Na een gezellig kopje koffie, waarbij iedereen zoals gebruikelijk stipt op tijd ten tonele verschijnt, het korte maar gezellige ritje naar Den Haag noord-oost gemaakt. Volgens Google Earth was er parkeergelegenheid al moest daarvoor wel een ca. 100 jaar oud bruggetje en achterliggend voetpad genomen worden. De parkeerplek werd inderdaad gevonden maar hier werden sommige angsthazen onder ons nerveus na het zien van onheilspellende borden met daarop allerlei wegsleepdreigementen. Dus toch maar weer terug naar de openbare weg. Onze kortste-weg-padvinders Noud, Juul en René lieten ons, Saskia en ik, eens een flink stuk van de haegsche natuur op stand bewonderen. Na zo’n stief kwartiertje ons te hebben vergaapd aan springende lammetjes en beschimmelde boomstammen konden we ons eindelijk nestelen in behaaglijke zetels. Hier bracht de koffie, gebak en een prachtig zonnetje ons in opperbeste stemming. De tegenstanders druppelden zo af en toe “buiten” en kort daarop konden we, na een laatste sanitaire stop, met de wedstrijden beginnen. René deed de aftrap. Hij speelde tegen een man die - maar zo leek het maar - net zo veel verstand had van muziek als dat René dat heeft. Tennissen ging hem ook niet beter af. Twee punten voor ons dus, nou ja, qua tennis dus eigenlijk 1 – 0. René stoomde werkelijk over de stakker heen en dat in het tijdsbestek waarin op een baan daarnaast Saskia nog vrolijk aan het inslaan was. Die had waarschijnlijk alle tijd, alhoewel??? Het had haar later net zo goed dun door d’r broek kunnen lopen, zo lang en afmattend bleek de strijd tussen haar en een kleine tijgerin. Ging de eerste set eenvoudig naar S, de tweede niet. En in de derde stond mevrouw plotsklaps met 3 – 1 achter. Tijd voor een tactische tip dacht ik. Ik vertrouwde haar toe dat het eenvoudiger was nú de achtervolging in te zetten dan te wachten tot het 5 – 1 was. Ik schrijf het toe aan de hitte dat het daadwerkelijk nog twee games duurde alvorens de woorden tot haar broeierige hersens waren doorgedrongen en de juiste signalen aan haar ledematen door werden gegeven. Intermezzo. Nu werd het lastig voor mij want de herendubbel ging ook al van start en moest ik twee partijen in de gaten houden. Gelukkig deed de combinatie Noudmans en René zoals ik al had verwacht. Sluwe ballen, gemene opslagen en stiekeme dropshots deden de tegenstanders duizelen. In een rustige vaart, 3
het was immers al aardig warm geworden, trokken de heren met 6 – 0, 6 - 2 een lange neus naar de muziekquiz speler en zijn maat. Tijd dus om de baan, waarop nog gespijkerde lijnen, te slepen en - en nu komt het lekkerste - alvast een biertje en het eerste bittergarnituur van die dag te gaan halen. Met scheve ogen keken Juul en ik naar het gele vocht maar wat aan ons nog niet besteed was. Wij moesten immers nog. Maar wanneer? Vervolg Zelfs de Enkhuizer Almanak, een informatiebron van formaat, kon geen indicatie geven over hoelang het nog bij Saskia zou gaan duren. We gaan dus nu maar weer even verder. Zou ze dan hier haar Waterloo vinden? Het antwoord liet niet meer op zich wachten. De boodschap was gelukkig eindelijk gearriveerd. Zonder dralen graaide ze game na game en knabbelde ze aan de inmiddels vermoeide poten en het moreel van haar opponent. De bankzitters – zij hadden reeds eelt op hun achtersten – hadden soms wat klamme handen en dat kwam echt niet van het weer. Uiteindelijk kwam de ultime tip van Juul “Kom op Sas, je kan het !!!” echode het over het oranje veld. Ik had het zelf kunnen bedenken maar zij was mij net te slim af. Pas toen zagen we Saskia’s vertrouwde knipoog. ’t Is gebeurt met de overkant, zei ik. Even later kwamen er twee kletsnatte kanjers naar de kant, één ongelooflijk balend en net zo rood als haar petje en die ander, maar die kennen jullie al. Zo tegen borreltijd gingen Juul en ik aan de slag, af en toe voorzien van een door de tralies gestoken kaasstengel of bitterbal. Moest eigenlijk een makkie worden dacht ik zo. Na een game of drie verstapte ik mijzelf en zei de spier in mijn linker lies “Au”. Ik dacht direct “Da’s niet goed” maar besloot maar niets tegen Juul te zeggen. Ietwat geremd toch maar doorgespeeld. Zo tegen het einde van de eerste set ging het even wat minder en siste Juul mij vriendelijk toe dat zij: “Absoluut geen derde set wilde spelen, dus…!!!” Een goed verstaander heeft maar een half oortje nodig om te begrijpen dat Juul dan graag nog wat langer op de baan wil blijven staan. Ik dacht nog even aan mijn lies maar besloot haar d’r zin maar weer te geven. Lachend begonnen we aan deel twee. Spanning was er bij ons eigenlijk niet meer want wij wisten al lang hoe de derde set zou gaan aflopen. Het was alleen nog maar een kwestie van even de tweede set winnen en daarna tot 6 – 0 tellen. Eindelijk kon ik dan ook krijgen waar ik recht op had maar waar René en Noud mij alweer de loef ruimschoots hadden afgestoken: een biertje. Voor Juul lag dat nog even wat anders. Zij moest nog een keertje. Vlak nadat de damesdubbel van start ging startte ook mijn telefoon en ben daar ongeveer twee sets mee in de weer geweest. Ondertussen ook nog even 4
een biertje voor de jongens wezen halen en toen ik uiteindelijk klaar was waren de dames dat ook. Weet dus niets over dit verlies te vertellen, hooguit dat het waarschijnlijk uitgelegd zal worden als dat ik ze niet aangemoedigd zou hebben. Het zij zo. Het leven van een nieuwbakken aanvoerder gaat immers niet over rozen. Ook dat moet ik dus nog leren. Daarna gezellig nog wat over muziek op een inmiddels totaal verlaten complex zitten kleppen. Uiteraard voorzien van de zoveelste schaal met snekkies. Alvorens aan te schuiven aan een bord met Chileense bonen eerst nog even via een omweggetje onze vierde man op Waldeck oppikken. Hij moest, een zwakker team wat hard moet watertrappelen om niet te degraderen, de overwinning bezorgen. Iets wat je aan hem wel kunt overlaten. Nico stelde voor nog een laatste biertje te nemen en dan te gaan eten. Een goed plan dus. En daarna ……………. Ik ben die avond hongerig naar bed gegaan. Met excuses aan de kok
K-tje
Never Out heren 1 – De Metselaars: 4 - 2 Op een werkelijk fantastische dag moesten we aantreden tegen de metselaars. Omdat Martijn (nog steeds blessure) en Jan afwezig waren moesten we een beroep doen op het team van Karel Hemmes om een speler af te staan (met dank). De uitverkoren speler was niemand minder dan Nico Heetkamp. Na de 6-0 overwinning van de Metselaars op de Bataaf konden we onze borsten nat maken. Na een goede ontvangst (met cake van Rinaldo) en de afwezigheid van hun nummer 2 was het de beurt aan Rinaldo en Nico om als eerste van start te gaan. De partijen gingen gelijk op. Rinaldo werd naarmate de partij duurde steeds vaster en kon de partij met een duidelijke overwinning (6-3 en 6-2) afsluiten. Bij Nico echter was het een heel ander verhaal. Twee baseliners die elkaar steeds weer bestookten met afstandsschoten. De tegenpartij won de eerste set met 4-6. Omdat Nico ons team niet wilde afvallen besloot hij anders te gaan spelen, rustiger en bekeken, wat 5
resulteerde in setwinst (6-3). Dit bleef hij volhouden zodat de tegenstander in de derde set met een 6-0 van de baan werd geveegd. Klasse Nico! Vanwege het mooie weer kon René beginnen op baan 9. Na zijn nipte verlies van vorige week werd het nu tijd voor een overwinning. Bij 3-3 kwamen de beelden van 1 punt 3x maken weer op het netvlies. Toen het echter 6-3 in de eerste set voor René werd, was de tegenstand geminimaliseerd. De tweede set was dan ook snel binnen (6-1). Voor Evert werd het een martelgang. Na een 7-6 overwinning in de eerste set werden de lange slagenwisselingen Evert fataal in de tweede set (3-6). Volgens eigen zeggen liep het niet meer, raakte hij de ballen niet meer lekker. Helaas ging daarmee de derde set met 0-6 naar de metselaars en daarmee ook hun eerste winstpunt. Terwijl Evert nog stond te spelen werd er besloten om de eerste dubbel de baan op te laten gaan. Rinaldo en René speelden tegen hun single tegenstanders. Ondanks dat zij niet veel samen dubbelen werden de tegenstanders overklast. Met 6-0 6-0 stond daarmee de wedstrijdmeter al op 4-0 in ons voordeel. Om aan te geven hoe kort onze partij duurde: Evert was na onze wedstrijd nog aan het singelen! Evert moest na zijn single meteen weer aan de bak voor een dubbel met Nico. De eerste set werd gemakkelijk binnengehaald (6-2). Niets aan de hand dus. Een voorsprong in de tweede set werd door de metselaars omgezet naar een tiebreak. Deze werd gewonnen door de metselaars. In de derde set kwam de vermoeidheid naar boven waarna de partij alsnog gewonnen werd door de metselaars. Resultaat van de tweede competitiedag: 4-2. Een mooie overwinning heren. Omdat Jan begaan is met zijn team werd zijn sms bevestigd met onze uitslag. Rest mij niets anders dan Nico te bedanken voor het meespelen. Als je dan ook nog een punt voor het team weet te winnen is dat helemaal geweldig, ondanks dat je wat baalde van het nipte verlies in de dubbel. Wat betreft de andere heren: ik zie jullie van de week weer. We spelen dan uit tegen Delftse Hout. Verzameltijd 12:00 uur. Ik voorzie weer moeizame partijen gezien de speelsterkte (6) en het feit dat ik afscheid moest nemen van één van mijn geliefde rackets die niet meer te krijgen zijn. Nico, Adriaan en meneer Kabelaar, ik hoop dat jullie uitgelachen zijn?
René
6
Never Out heren 35+ 1 – De Kieviten: 1 - 4 Geflatteerd? Hoezo geflatteerd? Zelf mijn single tactisch zeer sterk gespeeld, me goed gehouden aan de opdracht van de trainer: “alles op de back hand, daar wordt zo’n tegenstander op den duur gek van.” Blijkt die man een vreselijke duwer met zijn back hand te zijn. Alles krijg ik diep op mijn eigen back hand teruggeduwd. Billy had er al voor gewaarschuwd. Niet mijn tegenstander maar ik werd er gek van: de ballen komen niet op, schieten door, raken de lijn, kortom: ..…. hij was beter. Billy won zijn enkel eenvoudig, op naar de 6, dan kan jij volgend jaar weer eerste heer spelen en ik tweede. De dubbels, daar hebben we toch wat punten laten liggen. Ondanks de trainingsstage van Hans in Spanje (we doen er alles aan om elke wedstrijd optimaal aan de start te verschijnen, in mei gaat Billy op stage in Griekenland) missen we nog het ritme van het dubbelen. We laten kansen liggen, en als je die kansen niet benut, ja, het is een ongeschreven wet, dan scoort altijd de tegenstander. Zo ook vandaag. Dus niks geflatteerd. Dik en verdiend verloren! Viel er nog wat te lachen? De opmerking “We hebben het kievitsei nog niet gevonden” wordt door de tegenstander gepareerd met: “Die nemen we altijd mee”, wijzend op zijn teammaat. En nog iets van “vingers in het bier, dat is goed voor mijn eczeem”. Na zo’n dramatische middag wil je overal om lachen.
Enno Ring Pass 1 - Never Out Heren35 + 2 : 4 - 1 Eerst maar het slechte nieuws: We hebben op deze zaterdagmiddag flink klop gekregen van een toch wel wat te sterke tegenstander: 4-1 stond na afloop op de borden. Het goede nieuws: Henk Jehee was er weer bij en won dan ook gedecideerd zijn single. Zelfs op het zware kunstgras van de Ringpassers hield Henk stand. Met fraaie passeerslagen pareerde hij de vaak fanatieke aanvallen van zijn veel jongere opponent. Na drie sets stond hij, nog fris van de lever, aan de kant, terwijl zijn tegenstander (een raar Italiaans menneke met rare zonnebril, waarover later meer) totaal uitgeput op de bank lag. Steef van der Meer redde het helaas net niet. Ondanks prima spel in met name de tweede set, verloor hij deze middag zijn single. De hitte en de nog 7
wat mindere conditie hadden hem de nek omgedaan. Toch petje af, Steef! Klasse hoe je voor elke bal vocht! Over de drie dubbels zullen we niet teveel schrijven. Ze gingen allen verloren en nog terecht ook. Alleen de partij van Cees en Herman was nog enigszins memorabel, maar dat kwam vooral door het uitermate gestoorde gedrag van de eerder genoemde Italiaan met rare bril. De man was, zoals ook zijn teamgenoten na afloop ruiterlijk erkenden, "totaal geflipt" Hij weigerde zelfs de aangeboden hand van Cees na afloop. Pas een kwartier na afloop besloot hij alsnog iedereen een handje te geven, waarna hij het park stante pede verliet. Een vreemde snoeshaan. Hij had zich met name geïrriteerd aan een toch leuk incident tijdens de wedstrijd. Een, naar later bleek, fotograaf van het Delftse Leugenaartje (De Delftse Post) was op het park aanwezig en kwam het veld op om een foto te maken van de topploeg van de dag. (Cees en Herman dus) Deze posseerden vriendelijk voor de fotograaf en Cees liet zich van zijn beste kant fotograferen. (De achterkant?, red.) De rare snoeshaan was ziedend. Uitzinning van woede gooide hij met zijn racket en vloekte hij in een onverstaanbare taal. Daarna ging hij zitten en weigerde eerst nog verder te spelen......En Cees en Herman maar lachen. De man was waarschijnlijk jaloers dat niet hij, maar onze sterrendubbel deze week in de Delftse Post te bewonderen is. Vreemd allemaal. Gelukkig werd het, toen de rare snoeshaan alsnog verdwenen was en met gierende banden het terrein afreed, alsnog gezellig en zaten we heerlijk in de warme zon te genieten van een verdiende chocomel en/of bier. Dank aan onze supporterende dames. Het was fantastisch dat jullie er waren, meiden! Ook al hebben we dan verloren, jullie bleven achter ons staan. We hopen dat jullie ons het hele seizoen blijven aanmoedigen! Resultaat tot nu toe: twee keer gespeeld, twee keer verloren. Het wordt een zwaar seizoen. Maar ach, zolang we er lol in hebben hoor je ons niet klagen.....
Nico ”Double U” Mourits.
8
Never Out dames 1 – Leeuwenbergh 1: 2 - 4 De kop is er af, van de competitie. Begon weer ouderwets met gebak verzorgt door chipolata Loes. En natuurlijk gelijk dat mooie weer claimen, die Loes. Al die wetenschappers buigen hun hoofd over de opwarming van de aarde en het antwoord is zo simpel: Loes! Het tennis, tja, hoe zal ik het netjes zeggen: onze dames zijn een jaar ouder geworden en de jonge tegenstanders een jaar beter. Loes had voor de gelegenheid haar roze stoeipakje aangetrokken. De tegenstander begreep de hint en stoeide er vrolijk op los. Dan mijn eigen Lia: ze speelde fantastisch, lange rally’s, goed doorgeslagen, mooi om naar te kijken. En daar wou ik het even bij laten. Een meneer was zo aardig om voor de tweede ronde de banen te sproeien. Wilde wel in ruil daarvoor dat Marijke en Jos zouden winnen, desnoods op conditie. Na deze positieve ondersteuning kon hij vertrekken. De dames hebben het helaas niet klaar gespeeld in het enkelspel. Dan mijn eigen Lia: in het dubbelspel, bijgestaan door Loes, gewoon eroverheen gewalst in 2 sets. Marijke en Jos wilden kennelijk ultra lang genieten van de zon en hun dubbel, zucht. Ik heb me de haren uit het lijf gerukt, bij mijn kop kom ik een beetje moeilijk. Wat een partij, nogmaals zucht, e 5-2 voor in de 2 set, serveren voor de wedstrijd, en wat denkt u? Verliezen ze e die set met 5-7. Vervolgens komen ze in de 3 set met 1-4 achter tegen de geitjes, je geeft er geen cent meer voor. Winnen ze tenslotte toch nog met 6-4. Dus dan weten jullie waar die kale plekken op mijn lijf vandaan komen.
Mascotte Jip
9
