Cluborg aan van de Haag se Tennisvereniging
EVER OUT TPG Post Port Betaald
Competitie bulletin week 6 2007
Nagekomen verslag week 5 Never Out heren 1 - Thor: 6-0 “Op wiens rekening kan ik dat zetten?”, werd gevraagd toen de eerste ronde koffie er doorheen ging. Da’s een goeie dacht ik, “zet maar op Never Out heren 1 of op mijn naam”. Jammer genoeg kon dat al niet meer, aangezien er al een bon was aangemaakt op naam van De Watjes. Nu hoorde ik dat ene Renè G. deze naam verzonnen heeft, waardoor hij zich denk ik onder deze categorie schaart. Of niet Renè? (Waarom noem je anders je eigen team zo?). Onze tegenstander van vandaag moest verslagen worden om de koppositie te handhaven. Om de spanning weg te nemen kan ik al verklappen dat dit ook is gelukt. Onze tegenstanders stonden voorafgaand aan deze ronde (niet voor niets) onderaan, wat ook na afloop nog steeds het geval was. Dan even een kort verslag van de wedstrijden, zoals dat bij Talpa of Teen of 10 heet. Renè en Evert wonnen hun singel erg makkelijk en demotiveerden hun tegenstanders door de eindstanden 6-0 6-0. Jan C. liet zijn tegenstander in de eerste set (6-3 dacht ik ) nog even meedoen, maar ook hij wist de tweede set snel naar zich toe te trekken. Ook ondergetekende verspeelde geen punten en wist zijn singel eenvoudig te winnen. De dubbels konden nog wel eens spannend worden. Not ….. Ook deze werden simpel gewonnen en al vroeg zaten wij gezellig aan een biertje en een bitterbal. Volgende week gaan we er uiteraard weer voor en dan komt het kampioenschap wel heel dicht bij!!
Rinaldo TC Honselersdijk - Never Out 1 ( jeugd gemengd): 1 - 4 Wat zal Uw verslaggeefster deze keer hebben meegemaakt, ik hoor U denken, ze zal vast die jas weer hebben meegenomen, ja, inderdaad de jas ging mee deze 6de dag van de competitie, maar ik had er deze keer vertrouwen in dat we het droog gingen houden en dat het niet zo koud zou worden als vorige week. Nu was het weer nog steeds niet echt om over naar huis ( in mijn geval dat Montemar in Spanje) te schrijven maar we blijven altijd optimistisch en zowaar scheen de zon bij het ontwaken mijn slaapkamer in en begreep mijn wederhelft niet waarom ik hem na 4 verwoedde pogingen de keus liet of er direct uit of niet mee, "ja maar" begon Doornroosje met zn weelderige haarbos, "ik hoef helemaal niet te werken", "Dat klopt 1
Sneeuwwitje" zei ik, "maar er moet hier iemand tennissen", en als donderslag bij heldere hemel kwam het verstand met enige vertraging boven drijven, "O ja, das waar, ik dacht al, waarom moeten we er in hemelsnaam zo vroeg uit op de zondagochtend", "Nou, legde ik hem uit (ja ik weet het, ik ben helemaal niet zo geduldig, maar om niet gelijk deze schone slaper van zijn onschuld te beroven, bleef ik lekker rustig) daar heb je een goed punt mits het vandaag gewoon zaterdag is en je er nu uitkomt!!!!!". Bij deze schudde Poseidon z’n volumineuze pruik naar achter en met een "good morning" rende hij door naar de badkamer, kijk zo doe je dat, heb ik van m’n schoonmoeder geleerd, die maakte iedereen ook èèn uur eerder wakker want dan ben je in ieder geval lekker op tijd. Op tijd dus (08:00 uur) verzameld op Waldeck en auto vol geladen met frisse, goed gemutste Aad, Max, de Divo en Marianne reed ik hoopvol achter Herman aan die wederom Annie ( je weet wel, onze sexy sprekende stratengids) had uitgelegd waar we precies moesten zijn, Honselersdijk! Eerlijk is eerlijk, ik heb er altijd vertrouwen in, hoor Herman, ik bedoel maar een ezel stoot zich ook niet 2x aan de dezelfde steen, nee toch!!! ( Nee, jongens, Herman weet echt wel hoe je naar Honselersdijk moet rijden, heb vertrouwen!!!) Onderweg hielden we er wel onze uitgeprintte versie van de route bij en wist Marianne ook nog wel een beetje hoe we moesten rijden en kwamen we na een rondje of 2 ( ja hoor eens, rechts afslaan in plaats van links is helemaal niet zo erg en nog gezellig ook( wat een mooie huizen en leuke lieve laantjes) precies om 08;30 aan op dat werkelijk schitterende park, waar na inspectie niet alleen het park schitterend werd bevonden maar ook de Meissies (op z’n Honselersdijks) volgens onze Kampioen ( ja, ook deze keer ontbreekt ie niet) Aad, die dan ook gelijk aan moeder Marianne vroeg wanneer er verhuisd kon worden. Het park met z’n prachtig verzorgde banen, Smash Court genaamd, compleet met gezellige zitjes en een heuse buitenbar, deed ons (mijn wederhelft en ik, Marianne en Aad) direct de wildste plannen maken ons te vestigen in Hons, de meissies en de dinsdag dames avond voor Aad (als ballenjongen) en de buitenbar voor Frank en Marianne en Uw verslaggeefster als lijnen trekster (met dank aan Marianne). Ach, het weer was lekker, beetje fris af en toe,en een bakkie uit de automaat ( voor 80 eurocenten een hèèèèèl goed bakkie) en met de winst van 4-1 blijven we dagdromen van zo`n mooi park, waarbij de single van Max met 6-1 en 6-3 gewonnen werd en Aad het deed voor 6-0 en 6-1, de mix verloren werd met 5-7 en 6-7, de DD met 6-2 en 6-4 naar onze dames ging en tijdens de HD Aad bijna zn nek verrekte vanwege de mooie dame (smaak heeft ie hoor, die Aad, ze was echt leuk) op het bankie, en hij nonchalant z’n hand in z’n zak stak (opgemerkt door Marianne) tijdens het serveren, ja Aad, in slaap gesukkelde hormonen doen vreselijke rare dingen met de mens. 2
Volgende en laatste wedstrijd in ‘s Gravenzande, ben benieuwd wat ze daar voor banen en meissies hebben en voor MLTV hoop ik dat ze niet de kapsones hebben om met 5-0 te winnen maar gewoon genoegen nemen met een mooie verdienstelijke "2de plaats" want laten we nou eerlijk zijn, ook al heb je meer als 100 jeugdleden, een rijke vereniging en een schitterend tennispark met mooie bankies en meissies, "" Echte Kampioenen"" hebben niet veel nodig en daar zijn er maar weinig van, en laat ik die nou toevallig heel goed kennen................................................... P.S
Nog 1x, kanjers, zet em op!!!!!!
Paola en Marvin Never Out 1 Gemengd – Delftse TB 6: 5 - 0 e
De 2 captainloze competitiedag diende zich aan, maar deze voelde goed. Zin om te tennissen, goede gezonde spanning aanwezig, het zonnetje deed ook weer mee en de vrijdag daarvoor nog zo heerlijk gesingeld met Saskia. Wat kan er dan nog fout gaan zou je zeggen………. We verzamelden ruim op tijd op ons zonovergoten park evenals onze tegenstanders. De koffie, taart en soesjes maakten het weer gezellig om er vervolgens weer flink tegenaan te kunnen gaan. Nico en Sas deden de aftrap en konden gelukkig, in tegenstelling tot sommige andere parken, lekker naast elkaar beginnen; zowel voor hen als voor ons en geïnteresseerden veel handiger en leuker. Bij Sas zag ik het al, hmmmm, das geen prettige tegenstandster gezien haar trage spel. Maar goed koppie er bij en proberen niet tegen jezelf te spelen, of heb ik het nu over mezelf…., dan komt het allemaal goed. En dat gebeurde ook, want Sas maakte het hoe dan ook snel af met 6-3 6-1 en was blij dat het voorbij was. Het motortje van Nico daarentegen moest nog even op gang komen. Al snel keek hij tegen een achterstand aan van 4-1, maar ja, wij en Nico wisten dat het wel goed zou komen. En inderdaad ook die partij was binnen een handomdraai voorbij met 6-4 en 6-2. Ondertussen liepen René en ik, jaja een echtpaar dat het gewoon ging proberen en er ook nog vertrouwen in had, naar baan 1 om aldaar te beginnen aan de mix partij. Wat een luxe, de 2 singels waren nog niet eens helemaal e voorbij en we hadden al weer een 3 baan ter onzer beschikking. Je zou zeggen dat je dan toch ruimschoots vóór 17:00 uur klaar zou moeten zijn……. 3
e
De 1 set was kat in het bakkie, 6-1, maar ja, menigeen onder ons weet dat de e 2 set vaak cruciaal is. Concentratie en vooral niet inkakken, zo was die toch e ongeveer. De 2 set werd 3-6 in het voordeel van de tegenpartij, maar vraag niet hoe, fout op fout op fout. Ergernis alom, waarom voelt dat armpje nou e weer zo raar en verliezen we de 2 set zo ontzettend onnodig. Ik blijf het zeggen, het is een frustrerend spelletje , de dip zette zich in bij mij en kennelijk trok ik mijn partner daar geheel in mee; de meelopert….. Enfin, gelukkig heeft e het allemaal nog goed uitgepakt, want uiteindelijk maakten we het in de 3 set, weer een 3-setter ik word er gek van, af met 6-1. Goed, de toon was gezet en ik zat nog over mezelf na te zeuren, toen we besloten de heren en de dames dubbels de baan op te gooien. Nou nou nou, het drama werd alleen nog maar erger….. Wat een afschuwelijke partij zeg, zo erg hebben Sas en ik het nog niet meegemaakt. Het liep werkelijk voor geen e meter waardoor zij de 1 set zomaar naar zich toe trokken met 4-6. Wat is dit nou weer, terwijl je ergens het idee hebt dat je een dergelijke partij nooit kan en zeker niet mag verliezen. Terwijl je snel van deze partij af wilt zijn, weet je inmiddels dat het weer een 3-setter gaat worden, vreselijk. Raar eigenlijk dat e je dat geloof dan nog wel hebt, ondanks het feit dat je de 1 set al hebt weggegeven en je als beginners (dit slaat vooral op mij en niet op Sas) op die baan staat. Getsiedekkie, wat een verschrikking! Laat ze vooral niet gaan e spelen, want dan is de kans groot dat je nog verliest ook. De 2 set ging niet beter bij ons, maar haalden we toch binnen met 6-2, kan je nagaan, om e vervolgens met veel moeite aan de 3 set te beginnen. Met duwen en trekken e werd de 3 set gelukkig met winst binnengehaald in 6-4, maar ohohoh wat een trage waardeloze pot was dit. Kijk nou eens naar Noud en René, die waren ondertussen al lang en breed klaar. Zaten lekker aan het bier en deden wel goede zaken door hun winst met 6-0 6-0 binnen te fietsen; kijk zo doe je dat. Zij hebben zich in ieder geval niet laten ringeloren en maakten korte metten met de tegenstander, dat wat wij ook hadden moeten doen. Al met al was dit werkelijk een tennismiddagje van drie keer niets en zo voelde dat eigenlijk bij ons allemaal. Uitzondering in deze is volgens mij Nico, want die had het geloof ik wel naar z’n zin, of kwam dat door het bier Nico….;-). Gelukkig hadden Noud, René en ik nog een heerlijk muziek avondje in het vooruitzicht, The Hague Jazz, want ik en volgens mij wij allemaal, wilde deze middag snel vergeten. Het is inderdaad een heerlijke en gezellige avond geworden, maar dat kwam zeer zeker niet door een heerlijk sportief middagje tennis.
Juliette 4
Pijnacker 1 - Never Out heren 1: Een zonovergoten dag, genietend van een natje en een droogje, en spetterend tennis. Voordat dit alles plaatsvond, de reis er naar toe… Hoe kom je in Pijnacker terecht bij de tennisbaan? Weet u het? Je stapt in de auto, installeert de Truus of Tom en vervolgens volg je de instructies die je hoort en ziet. Dan bereik je de eindbestemming, maar blijkt de weg nog ellenlang te zijn. Nu blijkt weer dat er meer dan één Tom en/of Truus in de auto te zitten. “Hier links!”, “Nee, rechtdoor”, “Volg de borden maar.” Na het zien van voetbal-, hockey-, korfbal- en maaivelden, komt dan eindelijk het tennisveld inzicht. (Dit wel na het beleefd, doch enigszins sikkeneurig vragen van de weg) Aangekomen en de auto geparkeerd hebbende, tussen de bomen, blijkt er naast het clubhuis op nog geen 10 meter afstand lopen voldoende plek te zijn. Na het volgen van de kortste route, blijken er twee teams van Never Out in Pijncker te spelen. Na een korte kennismaking met de voor ons verkeerde tegenstanders, kunnen we gaan zitten in de zon. Waar we wild-west-verhalen te horen krijgen over een invaller, maar moet gezegd “de koek en sopie” smaakte prima. Al deze belevenissen in het achterhoofd houdende en wetende dat er ruim vier uur tijd was om over dit stuk na te denken, vervolgde de dag. De tweede herendubbel werd, na een lange eerste set toch binnen gesleept door Jan en Martijn. Zou het niet makkelijker zijn voor deze twee wanneer die middellijn van het servicevak doorgetrokken zou worden tot aan de baseline? De eerste dubbel, tja wat zullen we daar over zeggen… Een in blakende vorm verkerende Rinaldo raakte alles. Samen met René aan zijn zijde was het met één tegen game snel voorbij. Everts rijkunsten zorgden ervoor dat hij tegen drieën aankwam. Pijnacker 3 was de straatnaam volgens de KNLTB site of was het toch Sportlaan 3. Enfin een spannende eerste set werd gespeeld, waarna Evert er achter kwam dat zijn tegenstander linkshandig was en geen game meer verloor. Jan zou Jan niet zijn wanneer het een drie setter was geworden, dus deed hij dit wel. Tennis is zo een leuke sport, met mooi weer, wat wil je dan nog meer! Rinaldo was in de dubbel al superieur, in de single won hij met dezelfde cijfers. Normaal start hij als een diesel, maar vandaag was de motor al 5
warm gelopen. René nam de eerste single voor zijn rekening, zijn tegenstander “de invaller” was een aardige kluif. Hij had echter twee sets nodig, al was het close, een prima prestatie. Na een lange dag met veel zonneschijn, was het een geslaagde dag (en rentree) op naar de laatste alweer, en dan blijft de vraag, kan het kampioenschap veilig worden gesteld??? Wordt vervolgd.
Martijn Naaldwijk 1 - Never Out heren 35+ 1: 3 - 2 Een zwaarbevochten nederlaag…. ja, een nederlaag kan zwaarbevochten zijn. Op veler vlak. Allereerst melde onze vaste invaller Robert dat hij door zijn enkel was gegaan en zich tot toeschouwer had gedegradeerd, wat hij trouw heeft gedaan. Evenals Billy Bettina trouwens. Op een Hemelvaartsweekend blijken veel mensen niet aanwezig te zijn, maar onze trouwe tweede invaller Rob Kool verklaarde zich bereid om eventueel in te vallen als niemand anders kon worden gevonden en dat kon onze aanvoerder niet. En dan de zwaarbevochten nederlaag: Enno bleef 2 uur en een kwartier op de baan om ondanks een matchpoint in de derde set toch aan het kortste eind te trekken, met klapperende longen en loden benen. Ondertussen had Rob zijn single verloren, ook met stijve benen en een stijve arm maar dat kwam omdat hij met name tegen zichzelf speelde. Nooit meer! Willem en Hans bleven overeind maar hadden er wel drie sets voor nodig. Mental coach Billy hielp ze er doorheen. We konden nog winnen. Willem en Rob werden tijdens hun dubbel wederom bijgestaan door onze mental coach, die steeds enthousiast riep “mooie bal” en “goed gedaan”. Altijd positieve feedback, dan gaan ze er zelf in geloven, was zijn motto. En tijdens de game wissel: “De driehoekje lopen goed, doorgaan”. Toen de tegenstander ook wel eens een complimentje wilde krijgen, zei Billy: ”Zie je, het werkt, het zit allemaal tussen de oren”. Om vervolgens naar Rob Kool te roepen “goed gekeept, Van der Sar”. Ooeeii, Eddy Treytel of Eddy PG was prachtig geweest maar Rob Kool vergelijken met Van der Sar……was dit de mentale doodsteek? Het resultaat was in ieder geval dat Willem en Rob in een drie setter verloren. En tenslotte de dubbel van Hans en Enno waar een overduidelijke netfout (onze tegenstander mocht blij zijn dat zijn racket nog heel was) toch echt wel telt. Terwijl ze de regels best kenden want met Cruijffiaanse wijsheid wisten ze 6
dat ‘een bal die in is, is niet uit’. Het punt was niet beslissend voor de wedstrijd, maar het kwam de sfeer ten goede: de ene Jan hield acuut op met het stompzinnig stampen wanneer wij de bal sloegen. Ook hier was een drie setter nodig zodat we om 8 uur eindelijk aan het bier konden na een inderdaad zwaar bevochten nederlaag. De laatste wedstrijd hebben we aan een puntje genoeg, vooropgesteld dat Naaldwijk met 5-0 zou winnen, hetgeen niet erg waarschijnlijk is. Maar, om met Billy te spreken, theoretisch is het nog mogelijk dat we degraderen en zo is het. En tot slot hebben wij een geweldige primeur: Rob Kool is nu echt gestopt met competitie-spelen. Nee echt, alle aanvoerders kunnen zijn telefoonnummers uit hun boekje schrappen, onze Heintje Davids valt nooit, ik herhaal nooit meer in. Rob, we vonden het heel fijn dat je weer met ons hebt willen spelen, en dan nog wel je laatste wedstrijd, een waar genoegen en een hele eer. Wij hebben wederom waardig afscheid genomen van Rob met bier en bitterballen.
Enno Pijnacker 2 - Never Out heren 35+ 2: 3 - 2 De heren van Never Out 2-35 plus mochten afgelopen zaterdag weer flink aan de bak tegen de nummer twee van deze toch zware klasse. Na een zoektocht door Pijnacker, waarbij de TomTom van Cees v.d. Huysen een aantal malen aandrong om toch vooral een fietspad op te rijden…., kwam Never Out 2 heren 35 plus om kwart voor 1 aan op het zonovergoten en fraai gelegen tennispark. Na de verplichte verplichtingen (koffie met koekjes, sportdrankjes en het overbekende tennisge-OH (“hoe hebben jullie het tot nu toe gedaan? Goh, interessant joh!”), kon men aan de slag op twee banen. Henk Jehee had, ondanks zijn vermoeidheid, weinig moeite met zijn opponent. Via de setstanden 2-6 en 4-6 zat hij, na anderhalf uur, vermoeid, maar tevreden op het terras. Henk was duidelijk een maatje te groot voor deze opponent. Gelegenheids-singelaar Nico Mourits en zijn tegenstander wilden waar voor hun geld. Nou, dat kregen ze. Na twee uur en veertig minuten (!!) in de felle zon was de partij afgelopen en konden beide heren uitpuffen op het bankje naast de baan. Nico ontving de complimenten van zijn teamgenoten met veel plezier, maar stond toch met lege handen. ( 6-4; 4-6 en 7-5) Het was echter een leuke partij geworden. Nico hierover tegen uw verslaggever: “Tsja, het was leuk, maar ik heb er niet veel aan. Mevrouw Van 7
der Meer zou met mij zijn gaan douchen als ik had gewonnen, dus ik haalde ALLES uit de kast, maar het was niet genoeg. Nu zal ik mijzelf weer in moeten zepen. Zonde…..”, aldus de gedesillusioneerde Mourits. Steef van der Meer (die overigens elke avond wordt ingezeept door zijn eega, red.) en Cees vd Huysen speelden ook al een driesetter. Ondanks het vaak superieure spel van met name Steef ging echter deze partij ook verloren. 6-2, 4-6 en 6-2 waren de setstanden. Henk Jehee en Herman Dulfer konden niet achterblijven bij al die lange partijen en speelden, u raad het reeds, eveneens een driesetter. Hier viel het balletje echter wel wat vaker aan de goede kant van het net. 6-4, 2-6 en 2-6 waren hier de overduidelijke cijfers in ons voordeel. Dulfer hierover: “Het was een leuke partij. Ik ben blij dat ik ondanks de pijn aan mijn linkerteennagel nog zo lekker heb kunnen spelen. Ik heb mijn hoofd voor deze partij helemaal leeggemaakt en dat heeft geholpen. Ga ik meer doen”, aldus de virtuoze balgoochelaar tegen uw verslaggever. De opmerking van een van de teamleden dat er niet veel leeggemaakt hoefde te worden vonden wij van dit magazine te flauw om te plaatsen in uw magazine, al is dit nu toch gebeurd….Nou ja, niets aan te doen. Hoe dan ook: De laatste dubbel moest dus de beslissing brengen. Helaas kreeg het koppel Mourits/ V.D. Huijsen het niet voor elkaar om de winst binnen te slepen, wat men ook probeerde. Bij Mourits zat de lange single nog teveel in de benen (plus een rumcola, maar daar zullen we het niet meer over hebben, red.) en bij Cees was het beste er ook wel een beetje af. Met 6-4 en 6-4 ging de partij vrij kansloos verloren. Balen, maar niet te lang, want het besef drong toch al snel door dat er goed partij was gegeven tegen deze sterke opponent. Na afloop bleef het nog lang gezellig, zeker toen omstreeks kwart voor acht de rekening slechts een kwart van de rekening bleek te bevatten als die de heren bij thuiswedstrijden gepresenteerd krijgen….Toch wel lekker zo’n club met eigen barbezetting…… Wacht ons nog slechts KAMPIOEN Oude Eik, die wij alvast proficiat wensen. Die laatste partij, op 2 juni, wordt gespeeld zonder Herman, Cees, Henk en Theo. Slechts Steef en Nico zijn van de partij. Aanvoerder Theo is inmiddels in onderhandeling met de vele gegadigden om ons die dag te komen versterken tegen de kampioen…..Een mooie afsluiting moet het worden. Een GEZELLIGE afsluiting vooral. En dan volgt nog ons afsluitende etentje medio juli. Daarover later meer. Prettige Pinksteren allemaal.
L. in de Pels, Journalist “Tennisbal aan de tafel” 8
MLTV 90 of zoiets- Never Out heren 35+ 3 En jahaa redaktie: hier begint ook Willums Kul… Ik weet het nog goed, jaaaaaren geleden toen ik de bal nog met mijn voeten beroerde, waaide het altijd als we tegen een Westlandse club aantraden. En wij moesten dus naar Monster. En verdraaid, toen ik zoals Frank had uitgelegd, bij de molen links, en de eerste rechts was gegaan kwam ik bij winderige tennisbanen aan. Verd….. dacht ik nog, dat lijkt wel Heugaveld tapijt, (mijn favoriete ondergrond zoals de meeste Never Outers weten). Maar er waaide zoveel groen stof in het rond dat het nooit tapijt kon zijn. Pfoeh….. gelukkig, het was die nieuwe sensatie Canadian dinges of zo, ook niet boeiend natuurlijk, zolang het kwa bespeling maar op gravel lijkt dan zal de kleur mij aan m’n derrière oxideren. Ik had er zin in zaterdag want ik had al ongeveer 4 weken geen competitiebal meer geslagen. En wel om een aantal redenen. Ten eerste de competitie indeling, en het uit de competitie stappen van Naaldwijk enz. Maar de belangrijkste reden was een huwelijkje en wel mijn huwelijk, waardoor ik vorige week ook een competitiematch voorbij moest laten gaan. Maar goed, nadat de moed mij door het groene uiterlijk in de schoenen was gezonken, kwam de lust om wat te gaan meppen, dankzij de uitleg van onze tegenstanders wederom wat omhoog. Een laag lijm waarover die groene glittertjes werden uitgestrooid. (niet te bespelen bij vorst) Onze opponent leek mij wel een aardig groepje, wel twee jonkies maar goed, die vormen dan ook wel weer een uitdaging. Ton mocht weer eens het bal openen, en hij kreeg de eerste 8 games geen voet aan die groene (onder)grond in Monster. Wat resulteerde in verlies van de eerste set en een 2-0 achterstand in de tweede!! Maar toen begon Ton warm te draaien en hij speelde stoïcijns in tweede en de derde set zijn jongere tegenstander naar een nederlaag toe. Sjapoo. Frank verloor in twee sets en twee tiebreaks, maar daar heb ik niet veel van kunnen zien omdat ik met Peter de eerste dubbel speelde. Tijdens de eerste set gaf ik al te kennen dat we deze partij nooit mochten verliezen, en dat we geen sets meer mochten verspillen zoals de weken daarvoor. Gelukkig had Peter goed geluisterd, want hij hield ons tijdens de tweede set op de been, toen ik ff de weg kwijt was. Later krabbelde ik weer op en stonden we met 1-2 voor. Peter en ik kregen weinig tijd om te recupereren en waren wij beiden alweer snel in onze tweede dubbel verwikkeld. Peter met Ton, en Frank met mij. Sorrie maar wat betreft de partij van Peter en Ton kan ik alleen vermelden, dat ze eerder klaar waren dan wij en gewonnen hadden. Wat voor ons betekende dat we niet achter konden blijven en ook de punten uit het vuur moesten slepen. Het was een mooie pot, alleen het slot was jammer, 9
onenigheid over een let terwijl een bal van een andere baan onder Frank zijn voeten doorrolde waardoor hij werd afgeleid, was aanleiding tot irritatie van onze tegenstander. Natuurlijk maakt het kwa gevoel iets uit of de stand 3-3 in de set is of 3-6 in een tiebreak. Maar ik vroeg, en kreeg een let. Die kregen we en later bij het gerstennat en een cola light, uitte Pieter (MLTV) zijn irritatie en gaf aan dat hij alleen door de stand (mogelijkheden voor een derde set) gestrest raakte. Uitgesproken dus! Dat vind ik nu het mooie van deze sport, normaal met elkaar communiceren en met hetzelfde aantal tanden thuis komen na een wedstrijd. Klinkt overdreven, maar sla de krant er maar op na.. Ik verliet het gasthuis van MLTV als laatste Never Outer (je hebt een naam of niet ☺ ) maar heb wel tennisvrienden erbij! En de naam van NO hoog gehouden. (Stomdronken enz enz ik was tenslotte met de auto en Zoetermeer is vlakbij) Oh ja, ik heb ongeveer een maand geleden iets geschreven over het bekende Koninginnemeppen. Dat is mijn favoriete voorbereiding op het competitiemeppen. Wij hebben nogal last van wepsen, voornamelijk die uit Weeps. Dus ik oefen mijn back en mijn forehand op de Koninkliike wepsvrouwen. Walgelijk genoeg hebben deze insecten de moed zichzelf te verdedigen, hetgeen mij op een flink aantal bulten kwam te staan. Maar alles voor een goede, doch gedegen voorbereiding van onze veel te korte competitie. Wel raar dat ie evenveel kost als al die andere…… Groet
Willum Never Out dames 1 – De Munnik: 4 - 2 Hoe groot is teleurstelling? Zo eindigde het vorige verslag en dat moeten we hier maar eens onderzoeken. Om te beginnen was het heel teleurstellend dat Lia ziek was geworden. Gelukkig kon Jos op het laatste moment Jacquelien laten invliegen, je weet wel die met dezelfde krullen als ik, alleen rode. De tweede teleurstelling is dat ik zelf dus ook niet van de partij kon zijn. Die andere dames waren niet zo attent om me op te halen. Dat was ook knap teleurstellend. Ben je hun trouwe reporter, en dan laten ze je zitten. Hoe moet je dan een stukje schrijven? En dan hebben ze nog commentaar dat ik de vorige keer niets over tennis heb geschreven. Maar er viel helemaal niets over het tennis van mijn dames te schrijven. Eigenlijk zou ik helemaal niets 10
moeten schrijven, maar dat gaat me te ver. Nee, ik laat me niet kennen, of juist wel, zo ben ik niet. Voor deze keer zag ik als enige oplossing om Gina, die ADHD hond van Jos, te vragen om voor mij te gaan kijken. Jeetje Jip dat is wel eng hoor, zo’n stukje schrijven. Ik hoop dat het een beetje leuk wordt. Goed, daar gaat ie: Jos en Loes verloren en toen gingen Jacquelien en Marijke spelen. En toen won Jacquelien heel gemakkelijk. Ze wou het racket niet los laten. Ze hield het steeds met twee handen vast. En Marijke wou heel lang spelen. Ze stond in de tweede set met 5-2 voor. En toen verloor ze die set met 5-7. En toen won ze derde set met 6-4. En toen gingen ze allemaal spelen en toen wonnen Loes en Jacquelien, en Jos en Marijke weer. En toen hadden ze met 4-2 gewonnen. En toen ben ik door het bos gaan rennen. De hele dag aan de ketting vind ik niet leuk. Nou ik hoop dat iedereen het een beetje leuk vindt. Daaaag. Gina. Nou Gina, hartstikke goed gedaan voor zo’n eerste keer. Ik moet er wel even bij vertellen dat Gina pas een jaar is. Vandaag was dus een bijzondere dag, de eerste overwinning van mijn dames. Het begin was eigenlijk knap teleurstellend maar Gina en de mooie overwinning van de dames hebben alles goed gemaakt. Ik ga nu Lia een beetje opfleuren met een lik.
Mascotte Jip
11
