Cluborg aan van de Haag se Tennisvereniging
EVER OUT TPG Post Port Betaald
Competitie bulletin week 5 2007
Never Out 1 ( jeugd gemengd) - VT De Hoek: 5 - 0 Na 12 dagen van zon en zee en helemaal nix doen in ons andere thuis in Montemar (Spanje) volgt dag 5 van onze competitie; nu zou het natuurlijk te veel van het goede zijn geweest als de zon die wij in Spanje hadden zich gewoon sportief had opgesteld en ons vandaag had begeleid op het ........... park Waldeck, maar toen ik maandagmiddag in Rotterdam van de vliegtuig trap naar beneden schreed in de stromende regen had ik daar direct een hard hoofd in, nee zeg stel je eens voor, een gehele competitie periode ZONDER regen. Naar mate de week verstreek en het natter en natter werd dacht ik maar aan 2 dingen, terug naar Spanje en het golfslagbad van Waldeck, maar ja het was niet anders, dus maakten wij ons op voor de wedstrijd tegen De Hoek. Na een hele dag van buien op vrijdag, geen training, daar de banen in een zwembad met Olympische afmeting waren veranderd, dus maakte wij ons al zorgen voor de dag van morgen, maar zoals het "Echte Kampioenen" beaamt, togen wij zaterdagochtend om 08;15 richting Waterdeck, waar wij van verbazing bijna uit de auto vielen. Op een plasje daar gelaten waren de banen bespeelbaar en dus glom het gravel ons tegemoet, door samenspel van een driftig lijnen vegende moeder (Marianne) en zoon (Adriaan) zagen de banen er binnen de kortste keren als echte tennis banen uit. Ok dan, dat was een opluchting, nu maar hopen dat de Hoek zich met rasse snelheid naar ons verplaatsten dan konden we maar beginnen voordat de dreigende luchten zich toch weer overgaven aan de druppels. Binnen in de kantine werd besloten dat we maar gelijk met 3 partijen van start zouden gaan, want wat je binnen hebt heb je maar binnen en net als " Aanstormende Echte Kampioenen" mochten we ook nog eens op banen 1, 2, en 3 spelen, de aanhalingstekens die nu nog zo aanwezig aangehaald worden zijn van enige bescheidenheid maar mocht U het gelegen zijn dan zou ik als ik U was eens een kijkje nemen op de competitie site en als U dan op Team 2 klikt die van jeugd gemengd dan ziet U waarom U verslaggeefster zo nu en dan (vaak) het woord KAMPIOEN als een rode draad door deze competitie periode laat lopen, ok, ok, ik ben absoluut niet van de bescheidenheid maar ik hou natuurlijk toch graag rekening met de gevoelens van de andere teams (ook al weet ik nu dat er een aantal mensen hoofdschuddend knikken, tuurlijk Paola, lekker bescheiden en ook zo medelevend, hmm). Uw verslaggeefster is best wel humaan, maar volgens de wederhelft alleen op Zon en Feestdagen en mochten Pasen en Pinksteren op 1 dag vallen dan zou dat alleen maar mooi meegenomen zijn. Enfin, De Hoek kwam na enig telefonisch contact ( waarbij de mvr aan de andere kant niet helemaal begreep waarover het ging op de vroege zaterdagochtend) etwas zu spät, maar om 9;15 stonden wij dan maar mooi op 1
Centre Court in te slaan, de doorgewinterde echte supporters (Theo, Herman, Petra, Frank en Marianne en ikzelf) gesetteld op vochtige stoelen uit maar toch in de soms striemende wind genietend van de in heftig wapperende shirts spelende -daar komt ie weer- Kampioenen, want die felbegeerde 1ste plek is na vandaag met een winst van 5-0 zo goed als..............( ik durf het toch nog niet te zeggen...). De single van Aad was ondanks de soms scherpe en snoei harde returns van de tegenspeler een makkie; 6-1 en 6-2, Lau vond het toch wel sneu voor haar tegenspeelster en gunde haar 1 game met als resultaat; 6-0 en 6-1, spelend op baan 3 gunde de Divo en metgezellin Max hun tegenspelers in de mix 6 games, wel wat veel maar we zijn echt niet inhalig dus werd het; 6-2 en 6-4, Na een korte pauze speelden Max en Lau hun DD, met wederom 1 punt als blijk van waardering voor hun tegenspelers, afsluitend op winst met; 6-0 en 61 en Aad en de Divo hun HD met 6-4 en 6-2, goed gedaan Champs!!!!!!! Versteend maar glimmend van trots konden wij er niet langer om heen.....heel zachtjes en buiten het zicht van het toegestroomde plubliek ( Maarten en vriendin) fluisterde een juichende Marianne...."Kampioenen, Kampioenen". Met deze samenstelling van het team en de nooit aflatende support en enthousiasme van "onze groep" ben ik er van overtuigd dat wij als geheel een zeer indrukwekkend visitekaartje hebben afgegeven, waar wij het moeten doen met onze 8 jeugdleden en waar andere clubs de competitie in kunnen met een keuze uit verschillende jeugdteams, lijkt mij die keuze gauw gemaakt, Wij tellen zeker mee, getuige de 1ste plek en met 5 down and 2 more to go, wil ik nog even zeggen............... Klappie Klappie, Lau Max Aad en Marf
Paola en Marvin
2
Aeronauten – Never Out 1 Gemengd: 0 - 5 De trouwe lezers onder ons weten dat de 2 komende inzendingen minder vermakelijk en spectaculair zullen zijn dan te doen gebruikelijk. Onze specialist in deze heeft nl. zomaar besloten het team voor niet 1 maar 2 weken in de steek te laten. Zeg nou zelf, dat kan toch eigenlijk niet zomaar. Ons hier achterlatend in regen en wind om vervolgens de boel de boel te laten en richting zon, zee, gambas en noem maar op, te vertrekken. Vervolgens ook nog de verwachting hebbend dat het team, captain- en dus stuurloos, zorg blijft dragen voor winst of wat dies meer zeit (of zoiets). Volgens de ongeschreven tenniswet staat hier een fikse straf inclusief boete op. Beetje jammer, maar enfin, ben blij dat niet iedereen uit het zelfde houtje gesneden is…. Dan maar zonder ‘el capitan’ aan de slag nietwaar en dat leek bijna onmogelijk gezien de weersvoorspellingen. Met lood in onze schoenen togen we naar de club van de Aeronauten. Daar werden we ontvangen door een gezellig, doch beetje chaotisch (herkenbaar…?), team met de gebruikelijke taart versnaperingen. Het weer leek zich goed te houden dus besloot het heren enkelteam maar van start te gaan. Ons aller Nico deed de aftrap en tja wat kan ik er van zeggen, het was binnen een vloek en een zucht 1 – 0 in ons voordeel. De tegenstander had werkelijk niets in te brengen, 3 – 6 en nog eens 3 – 6, well done Nico! Ondertussen had ik eindelijk weer eens mijn kleine stoute schoentjes aangetrokken en toegezegd dat ik maar weer eens de singel voor mijn rekening zou nemen, wat ik eigenlijk best wel dapper vond. Voor ik het wist e e was de 1 zet voorbij en stond ik in de 2 set ook nog eens met 4-1 achter. Spijt als haren op mijn hoofd, riep ik naar mijn teamgenoten dat dit werkelijk de laatste singel voor dit jaar zou zijn. Maar ja, een wedstrijd is toch echt pas gespeeld als de laatste bal geslagen is. Voordat mijn partner naar de andere kant van het park aftaaide, was toch niets meer te beleven, om zijn dubbel met Noudmans te beginnen, schreeuwde hij me nog iets na, ga nou toch eens gewoon vrij uit spelen; had immers toch niets meer te verliezen nietwaar. En dat kwam aan als een donderslag bij heldere hemel. De wedstrijd eindigde in 6 – 1, 6 – 7 en jawel 2 – 6, ooooh wat was ik trots! Jammer als je zo ver uit elkaar speelt, want terwijl de heren hun dubbeltje snel afmaakten, werkelijk niets van gezien (sorry heren), 3 – 6 en 4 – 6, gingen Sas en ik weer aan de andere kant van het park beginnen aan ons dubbeltje; het leek wel een soort verstoppertje. Dat windje hé, tja die speelde gedurende de e partij toch behoorlijk mee als een soort 5 speelster. Oooooh die verfoeide 3
wind, balletje opgooien wordt dan wel eens een moeilijke opgave voor sommigen van ons…… Enfin, het duurde iets langer dan we hadden gehoopt en de bedoeling was, maar uiteindelijk werd de wedstrijd toch nog in ons voordeel beslist met, zoals het ons nou eenmaal is gegeven een nipte 3setter, 4 – 6, 6 – 4 en pfff 6 – 7. In mijn beleving was het een 2-setter, maar dat staat niet op de kaart en zal ik wel gedroomd hebben. Hierna was het snel een drankje en douchen voor René en mij, want we moesten nog een hele wereldreis maken richting Gelderland. Jammer, want en we hebben Sas en Nico niet meer aan set gezien en we hebben helaas niet meer lekker kunnen naborrelen met een uitermate gezellige tegenstander. Via de telefoon werden we echter op de hoogte gehouden en het was weer als vanouds de bekende 3-setter, 4 – 6, 6 – 4 en 0 – 6, alstublieft!
Juliette Never Out heren 35+ 1 – Zoetermeer 1: 2 - 3 Billy Bettina Achilles is nog steeds uit de running. Zelfs gewoon lopen is gevoelig. Gelukkig hebben we sinds kort sms op onze ijskast. Vanuit Duitsland Robert in Spanje gevraagd of hij kon invallen…Ja…..Perfect! De kinderen hadden op de mobiel het woordenboek aangezet, is makkelijker zeiden ze. Alleen als je als afzender ‘Enno’ intoetst wordt dat ‘Dom’. Mijn kinderen hebben nu nog meer respect voor het woordenboek op de mobiel. Vrijdagavond toch nog even ouderwets Robert gebeld om hem voor te bereiden op het spelen van een enkel, dat had ik hem de eerste keer niet gesms-t. Mijn enkel was bizar, ik weet nog steeds niet wat er precies gebeurd is. Na een 0-2 achterstand win ik de eerste set met 6-2, om vervolgens met twee keer 0-6 afgedroogd te worden. Het is waar, hij maakte in de eerste set fouten en daar stopte mijn tegenstander mee, maar rechtvaardigt dat 2 keer 6-0??? Getuigen die dit mysterie kunnen helpen oplossen, gaarne melden bij ondergetekende. Robert kwam in zijn tweede set nog goed terug, maar helaas. Het koningskoppel Willem en Hans haalden het eerste punt van de wedstrijd binnen. Willem en Robert gingen na hun dubbel met een ontevreden gevoel de baan af, had er meer ingezeten? Hans had de smaak te pakken, zijn training in Spanje begint de verwachte vruchten af te werpen, een vreselijke uithaal langs de lijn als laatste punt voor een tweede overwinning. Dat ik daar 4
naast mocht staan. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat de tegenstander een zeer gewillig slachtoffer was, neemt niet weg dat die laatste bal van Hans erg mooi was. Allemaal voetballers die tegenstanders, volgens eigen zeggen allemaal uitgerust met een goed balgevoel en volgens mijn waarneming met een soepele pols voor na de wedstrijd. Wel gezellig.
Enno Pijnacker 2 - Never Out dames 1: niet afgelast Wat moet ik nog schrijven, wat kan ik nog schrijven? Het weer viel niet tegen, was eerst bang dat de wedstrijd in het water zou gevallen. Had niets uitgemaakt….sorry, dat wilde ik niet schrijven. Heel iets anders: kunnen vrouwen macho-gedrag vertonen? Per definitie zou je zeggen van niet, maar als ik hoor hoe vriendin Gina na een weekje vakantie te keer ging in haar bos. Alle kraaien moesten het weten, Gina was back in town, ze werden allemaal met luid geblaf de bomen ingejaagd. Dat noem ik nou macho gedrag, dus de conclusie luidt: ja vrouwen kunnen macho-gedrag vertonen. Over dat weekje vakantie gesproken, Gina vertelde dat ze met haar baasje Jos en een meneer een paar dagen gewandeld had in Duitsland. Af en toe wat regen, maar als je in beweging blijft is dat niet zo erg, volgens Gina. Nou ben ik geen ADHD hond, maar die mensen blijken heel langzaam te lopen, hebben voor 20 km een hele dag nodig. Een tijdje snuffelen is leuk, maar ik kan me voorstellen dat Gina regelmatig met een tennisbal wilde spelen. Van dat slenteren wordt je pas echt moe. En die meneer schijnt nog redelijk geflipt te zijn op de vakantie, schijnt een obsessie voor een ijsvogel te hebben. Hadden ze expres voor hem overal bordjes langs de route gehangen met een foto van een ijsvogel en de mededeling: ‘oever niet betreden, broedgebied van de ijsvogel’. En hij heeft natuurlijk nog steeds geen ijsvogel gezien! Goede grap, onthouden voor 1 april. Gina was dan wel zo goed om die meneer af te leiden en te vragen of hij de tennisbal te gooien. Er zit nu eenmaal niets anders op dan de wedstrijdverslagen van dames-1 over een ander boeg te gooien, daarom volgende week van uw hondstrouwe verslaggever: Hoe groot is teleurstelling?
Mascotte Jip 5
