The grant Circle Rondreis USA 4 september 2000 Colorado Arizona Utah Idaho Wyoming Montana South Dakota
Mariet & Jos Kerkhoffs
Weer eerst even langs Holland Handling voor de tickets, maar na een hele poos zoeken en diverse telefoontjes over en weer worden we naar de balie van United Airlines gestuurd, daar moeten de tickets liggen! Had je gedacht .... hier weten ze in eerste instantie van niks, maar na wat rommelen en zoeken komen onze toch tickets boven water. Inmiddels is het hoogste tijd om de koffers uit de kluizen te halen en om in te checken. We moeten dat nog wat vroeger doen omdat we een extra security-check moeten ondergaan zoals dat bij Amerikaanse vluchten gebruikelijk is .... voor de veiligheid! Een security-beamte neemt ons dan even “apart” om enkele, naar mijn idee rare vragen, te stellen. “Waar gaan we naar toe?” en “Wie heeft de koffers ingepakt”? En, of we misschien iets van “vreemden” hebben meegekregen om in Amerika af te geven ....? Al zouden we zulks doen, dan ga je dat toch niet zeggen.... Hij bekijkt de koffers rondom, vraagt niet om deze even te openen en stuurt ons dan door naar de balie om in te checken. Om half twee vliegen we dan weg naar de USA, een zeven uur durende vlucht met een overstap in Washington, waar we een uurtje de tijd voor hebben volgens het reisschema. In Washington kunnen we de koffers van de band halen en weer meteen op een andere band zettten om mee te geven naar Denver. Zelf moeten we eerst door de douane en dat blijkt dat een heel gedoe te zijn. In de hal staan honderden mensen in rijen voor de douane-desk, en het schiet voor geen meter op. Pasje voor pasje schuiven we door .... en dat komt waarschijnlijk doordat mensen, de witte en groene fromulieren die we in het vliegtuig moeten invullen, verkeerd of misschien niet hebben ingevuld en dat nu alsnog of opnieuw moeten doen. Houdt de hele boel wel tegen en de tijd dringt! Nou ... het vliegtuig halen we niet meer. Dus met z’n allen naar de info-desk van United Airlines. Dan zie je meteen ook wie er allemaal door naar Denver reist, en aan de kofferlabels wie er mogelijke reisgenoten zijn .... We worden overgeboekt naar een volgende machine die over een half uurtje vertrekt, dus andermaal in een ijltempo naar de Gate van waaruit we moeten instappen. Het is dan nog drie en een half uur vliegen naar Denver, Colorado .... Op het vliegveld van Denver worden we opgevangen door een engelstalige reisleidster van Florida Networks, die deze reis voor Kras zal verzorgen. Zij brengt ons naar het eerste hotel, Red Lion Inn ver buiten de stad. Als we onze kamer hebben, lekker opfrissen en dan even kijken in de bar van het hotel. Na 1 pilsje en een Jus d’orange zoeken we het bed op ..... Morgen vroeg op voor de eerste dag van de Rondreis “The Grand Circle” ....
dag 2
Denver .... De poort naar de Rocky Mountains en de vele Nationale Parken .... Tweehonderd jaar geleden ontdekten expedities dat “Colorado” een waardeloos stuk woestijn was, “blijf er maar liever weg”! Toch waren er colonisten die zich hier in nederzettingen “nestelden” en toen zijn in Cherry Creek goud gevonden hadden, wilde men er wel op af! Cherry Creek werd het hartje centrum van de huidige stad Denver .... Hier in Denver ligt het grootste vliegveld van de USA, want het is de poort naar het achterland met de vele schitterende “National Parks”, in en rond de Rocky Mountains. Denver ligt al op 1600 meter hoogte en bij mooi, helder weer zijn de majuestueze pieken van de Rocky Mountains goed te zien! Denver is sinds “Cherry Creek” uitgegroeid tot een kosmopolitische stad met wolkenkrabbers, een groot zakencentrum en meer dan 2 miljoen inwoners. In de stad zijn vele musea over de geschiedenis en de cultuur van Colorado en .... “het wilde westen”, met de wereldberoemde “figuren” als Chief Ourah, Kid Carson, Buffalo Bill (Bill Cody), Butch Cassidy and the Sundace Kid en vele indianenstammen o.a. Cheyenne, Ute-indianen, Plains, de Shoshone, Arapahoe en the Blackfeet indians .... Natuurlijk zijn er ook de cowboys oftewel “Citizens of the Wild West”! Black Canyon of the Gunnison .... Gunnison River en de Black Canyon, een meer dan 80 meter diepe kloof. Ooit werd geprobeerd om hier een spoorweg door de kloof (net een trechter) aan te leggen, maar dat bleek onmogelijk. Wandeltochten in deze kloof mogen alleen maar onder de begeleiding van en met toestemming van de Parkwacht, want het is niet ongevaarlijk over de onverharde paden langs de diepe ravijnen .... Zelfs de Ute-indianen waagden zich weleer niet in dit gebied!
Silverton .... Lebanon Silvermine .... Een oude mijn in de harde rotsen van de Colorado Rockies .... Hier krijgt men een goed inzicht over het keiharde werken in de zilvermijnen. De mijnen zijn alleen maar met een treintje toegankelijk en onder begeleiding van een gids die uitleg geeft hoe of het kostbare zilver werd gewonnen .... The State of Colorado .... Colorado Centennial State, (“de honderdjarige”) ligt op de “kam” van de Rocky Mountains en is een typische staat van Noord-West Amerika. Hier leefden in vroeger tijden talrijke indianenstammen, van de Mesa Verde en hun rotsdorpjes tot de Cheyenne en Arapahoe-indianen in de prairie. Ze werden door de Spanjaarden uitgemoord die het gebied vanwege het rode gesteente “colorado” - gekleurde rotsen -, noemden. Het oostelijk deel, opgeeist door de Fransen, kwam door het Louisiana Purchase weer bij de USA, het westelijk deel kwam in 1848 van Mexiko weer terug naar de Verenigde Staten. De goudkoorts van 1859 lokte vele duizenden goudzoekers naar dit gebied, waardoor er talrijke nederzettingen ontstonden, een ervan is nu de stad Denver. De natuur werd “verpletterd” de bizonkuddes werden uitgemoord en daarvoor in de plaats kwamen de runderen en koeien. Door de aanwezigheid van veel mineralen in de bodem werd Colorado een industriegebied, maar in de laatste tientallen jaren kwam ook hierin een krisis en een aanzienlijk deel veranderde in Computer- en Ruimtevaartindustrie. Daardoor kreeg Colorado ook het grootste meetcentrum voor aardbevingen ter wereld. De schoonheid van de natuur en de Rocky Mountains, de ideale skigebieden in de wintersportcentra als Aspen, zorgen voor een nog altijd toenemende toerisme! Vandaag brengen we eerst een kort bezoek aan de stad Denver. We gaan even binnen in het Nature- en Historic Museum om een indruk te krijgen over het prehistorische van Colorado. Er zouden hier veel dinosaurussen geleefd hebben, enkele miljoenen jaren geleden. Den ver is een hele mooie stad, so clean so green! Er liggen veel huizen met een waarde tot ver over het miljoen dollar. De nieuwe stad bestaat uit moderne gebouwen en flats. “Lodo”, Lower down town, is het oude “herstelde” gedeelte. Je ziet hier duidelijk de invloeden van het goudzoekers-tijdperk. Colfax Avenue is de langste “financiele straat” van Denver en zelfs van de USA. `s-Middags rijden we naar de in de verte voor ons liggende Rocky Mountains, door de Plains, de valkten waar vroeger hele kuddes Buffalows graasden en de Plain-indianen woonden. We rijden richting Gunnison en het begin van de Black Canyon met de vele diepe ravijnen welke soms rijken tot 800 meter diepte. We komen ook nog voorbij Idaho Springs waar veel warmwaterbronnen zijn. Als we door de Rockys rijden moeten we over Pikes Peaks pass, 10.200 ft is ca. 3.200 meter. Hier in het gebergte ontspringen vele kleine creekjes die later uitwassen tot grote rivieren, bijvoorbeeld de Arkansas River en de Colorado River.... Heel laat die avond komen we aan in ons hotel en moeten we nog op zoek naar “wat te eten”! dag 3:
Durango .... Black Canyon .... Een natuurverschijnsel door de werking van de Gunnison River. Een prachtig natuurlandschap .... Montrose, Ouray, San Juan Mountains, Silverton, Durango en de Animas River Canyon. In Durango, een stadje in het Zuid-Westen van de staat Colorado, is niet echt veel te beleven, geen bijzondere bezienswaardigheden. Wel vertrekken van hieruit diverse uiterst interessante excursies onder andere naar het zilverstadje Silverton en van daaruit vertrekt er een oude stoomtrein naar Durango, een
reisje van ongeveer 5 tot 6 uur door het San Juan National Park. Onderweg stopt de trein enkele malen om de waterreservoires bij te vullen en bij een mijnwerkersnederzetting. In de wintertijd is dit een schitterend skigebied .... Vanmorgen al om 06.30 opstaan, een kop slappe koffie en dan op weg .... Langs de Black Canyon rijden we naar het Westen, naar Montrose. De Black Canyon is een natuurverschijnsel dat is ontstaan door de schurende werking van de Rivier de Gunnison. Het is koud vanmorgen, niet meer dan 16 graden en dus een groot verschil met gisteren toen het warm was. De reisleiding deelt mede dat een bezoek aan het Mesa Verde park niet kan doorgaan door de branden die hier zijn geweest of nog steeds woedden. Een alternatief kan het Navarra Museum zijn .... Rijden we verder naar het zuiden komen we voorbij Ouray een voormalig mijnstadje dat heel schilderachtig in de bekken van de San Juan Mountains ligt. Door het dal van de Animas River bereiken we dan Silverton. Intussen is het weer behoorlijk verbeterd en stijgen de temperaturen weer tot boven de 25 graden en houden we een piknikstop aan de rand van de Black Canyon. Wellicht dat we ook al iets van de dieren hier te zien krijgen, bijvoorbeeld een Muledear (muilezel-hert), Gold-eagles, Elk’s (groot rendier) of zelfs “a Moose” het grootste eland. Vanuit Silverton kunnen we ook een treinreis maken door de Animas River Canyon en de San Juan Mountains naar Durango. Met een oude stoomlocomotief en oude wagons rijden we door het prachtige landschap naar ons volgende doel Durango waar we overnachten. De treinreis duurt ongeveer 3,5 uur en slingert zich door nauwe rotsspleten, dan weer in diepe ravijnen of hoog boven over de rand van een canyon .... dag 4
Monument Valley en Kanab .... Een van de mooiste natuurgebieden ter wereld ... vele Westernfilms “speelden” zich hier af! Ook vandaag weer erg vroeg op weg omdat we uitgebreid aandacht willen besteden aan een van de mooiste natuurgebieden ter wereld .... het majestueuze Monument Valley. Het kleurrijke en bijzonder indrukwekkende woestijnlandschap in Utah en deels in Arizona diende vaak als decor van vele bekende Westerns. De rotsformaties en monolieten zijn van een uitzonderlijke schoonheid en niet voor niets behoort Monument Valley tot de meest bezochte bezienswaardigheden in de Verenigde Staten. De mooie groene Rocky Mountains veranderen langzaam van structuur .... het groen moet plaats maken voor een dor en droog zandkleurig landschap. We rijden door het Navarro Monument in Arizona door de woestijn waar het verdomd warm is! In de verte duiken al de eerste vreemde rotsformaties op .... en zo af en toe liggen er links of rechts van de eenzame weg enkele huisjes van de Navarro en Pueblo indianen die hier nog steeds wonen .... al dan niet tot vermaak van de toeristen. Monument Valley werd vaak gebruikt als locatie voor vele “cowboy- en indianenfilms” vanwege de grote verscheidenheid van het landschap. Voor ons uitkijkend lijkt de weg oneindig en waar je ook kijkt het is niets dan een indrukwekkend woestenlandschap. Onderweg, en dat is heel vreemd midden in de woestijn, een landbouwgebied met enorm grote ranches. Monument Valley ligt dus voor een deel in Utha en een deel in Arizona en dat betekent dat volgens de staatswetten in het ene deel wel gerookt en gedronken mag worden en in het andere deel is dat verboden. Na het bezoek aan het Monument Valley rijden we weer met een grote boog terug naar Utah en komen weer langzaam terecht in de Rocky Mountains. Overigens deze hele reis zal steeds in, door en over de Rockys voeren, steeds op een hoogte van minstens 2.400 meter of hoger .... tot later zelfs op het hoogste punt, 4.200 meter. Ondanks de uiterst lange busreis toch een mooie ervaring. De benzine van de bus raakt langzaam op, stel je voor ... je omt hier “droog” te staan in “the middle of nowhere!” Gelukkig halen we nog net Lake Powell bij het stadje Page. Hier houden we een “dinnerstop” en kan de chauffeur gaan tanken. Na het diner is de
chauffeur nog niet terug en is al bijna anderhalf uur weg! Zo lang duurt tanken toch niet? En de tankstations kunnen we van hieruit zien liggen, maar geen bus .... De reisleidster gaat dan even met de baas van het restaurant “Steak House” even in de buurt kijken en komen na enkele minuten alweer terug met de mededeling dat ze de bus en de chauffeur gevonden hebben, helemaal bij het laatst tankstation. De chauffeur was hier letterlijk en figuurlijk “even de weg kwijt”! Nou ja, daar is wel wat van te zeggen na zo’n lange dag achter het stuur!
dag 5:
Bryce Canyon Bryce Canyon ....in de loop van miljoenen jaren heeft erosie van wind en water hier vrij spel gehad. Salt Lake City en The State of Utah. Vandaag zouden we eerst, voordat we verder rijden naar de Bryce Canyon, wat meer aandacht besteden aan het toeristenstadje Kanab. Maar door de ellendig lange afstanden hier en een slechte planning is dat niet mogelijk. Vandaar dat we meteen vertrekken naar de Bryce Canyon .... We rijden eerst door de Red Canyon, de voorlopers van de Bryce Canyon ook al getooid met tal van komische restformaties en met een beetje fantasie kunnen we er gezichten en andere afbeeldingen in zien. Het is een meesterwerk der natuur, het lijkt wel een orientaalse stad als je er van bovenaf op neerkijkt. In de loop van miljoenen jaren is door erosie en de werking van wind en water dit natuurverschijnsel ontstaan. In de verschillende zandsteen-lagen, in gele, roze en bruine kleuren zijn de rotsformaties opgebouwd. Volgens de wetenschappers zal er van dit natuurmonument over ca. 60 jaar niets meer over zijn. Kun je je dan voorstellen hoe of dit er hier bijvoorbeeld 500 jaar geleden moet hebben uitgezien? Na een wandelingetje, soms even flink bergop komen we aan de bovenrand van de Bryce Canyon en hebben we een uitermate adembenemend uitzicht over de vallei. Van hieruit rijden we door naar Salt Lake City een ritje van nog pakweg 4 uurtjes. Onderweg maken we uiteraard enkele sanitaire stops en een daarvan is er een op een truckers-parkeerplaats. Hier staan misschien wel 50 van die enorme trucks opgesteld, de een nog mooier dan de andere. Als ik er eentje van dichtbij wil bekijken komt er plotseling een jongedame uit de cabine en vraagt of ik er misschien wel even in wil zitten. Nou ja, dat wil ik wel .... Effe wachten, want eerst moet zij een enorme herdershond uit de cabine laten, die zij voor de veiligheid altijd bij zich heeft. Ze is al twee maanden kontstant onderweg met dit kolossale gevaarte op de weg!
The State of Utah .... De staat Utah heeft als bijnaan The Beehive State oftewel de Bijenkorfstaat ..... Het landschap is droog en dor en niet bepaald uitnodigend. Toch heeft ook deze staat zijn eigen volkeren en culturen voortgebracht. De Anasazi- en Pueblo volkeren behoren tot de oudste. Veel keramiek en rotsschilderingen zijn goed behouden gebleven. Na de eerder genoemde volkeren kwamen de Navajo en Ute-indianen waarvabn ook nu nog veel “afstammelingen” Utah leven. Pas in 1848 kwam Utah bij de USA, voord behoorde het land bij Mexico. In deze tijd begon ook de vervolging van de Mormonen op basis van hun geloof en praktijken met in het bijzonder het huwelijk van de man met meerdere vrouwen (polygamie). De Mormonen vestigden zich in het nog onherbergzame Utah want daar waren ze mogelijk veilig. In het dal van het grote zoutmeer ontstonden de Mormoonse nederzettingen. In minder dan 15 jaren werd het land verandert in een “paradijs” voor de Mormonen. De indianen in het gebied werden niet lastig gevallen maar in de loop der jaren werd hun de eerste levensbehoeften onthouden en er kwamen veel opstanden tussen de indiaanse volkeren en de blanken .... Dit resulteerde uiteindelijk erin dat de indianen nu leven in reservaten. De bekendste Mormoonse nederzetting is Salt Lake City. De industrie heeft zich hier gevestigd alsmede de wetenschap voor ruimtevaart en geologie. Leuke bijkomstigheid is dat de Mormonen nog altijd een “lijst” er op nahouden waarop alle geregistreerde wereldburgers voorkomen. Wij ook ....?
dag 6
Salt Lake City en Jackson Hole In de troosteloze zoutvlakte werd deze stad door de Mormonen gesticht (1847). Langs de grens met Wyoming en Idaho naar Jackson Hole aan de grens van het Yellowstone National Park. Al meer dan 10.000 jaar doorkruisten de indianenstammen dit gebied, maar voor de blanken was er weinig te halen rond het Grote Zoutmeer. Voor de Mormonen was dit wel een veilige plek en toevluchtsoord en zo ontstond deze nederzetting in 1847 midden in de troosteloze zoutvalktes en groeide uit tot de stad Salt Lake City. De Mormonem voerden het systeem van kaarsrechte en genummerde straten in, dat nadien in heel Amerika en in andere werelddelen navolging kreeg. Hier in Salt Lake City bevindt zich natuurlijk het wereldlijke centrum van de Mormonen, de in 1893 gebouwde tempel, het Tabernacle en het Brigham Young Monument, de stichter van de Mormonen. In de stad is dus veel te vinden over de Mormonen-cultuur. We maken een rondwandeling onder leiding van twee Mormonen-gidsen die vertellen over hun cultuur enzovoorts. Ze proberen uiteraard een gesprek over het geloof aan te knopen, maar we zijn gewaarschuwd om daar niet al te diep op in te gaan, want dan wordt je ze voorlopig niet meer kwijt en wie weet .... wordt je dan nog omgedoopt tot Mormoon! Er is ons verteld dat de Mormonen een ‘lijst” bijhouden van alle geregistreerde christelijke aardbewoners .... Of wij er ook op staan en waar deze te vinden is? Natuurlijk
gaan we op zoek naar onze “roots” in de bibliotheek van de Mormonen. Eerst probeer ik zelf via de computer iets te vinden, maar kom niet verder dan enkele namen die lijken op Kerkhoffs. De naam van Heugten komt al helemaal niet op het scherm tevoorschijn. We kunnen wel even wat hulp gebruiken en worden doorverwezen naar de kelder van de bibliotheek. Een aardige mevrouw wil ons wel even helpen, maar helaas is de tijd te krap om dieper in te gaan op de verkregen gegevens. We krijgen wel een lijst met Websites mee waarmee we thuis kunnen verder zoeken .... In 2002 zijn hier in Salt fake City weer de Olympische Winterspelen .... Via een “panorama-weg” rijden we dan ongeveer 350 Miles (is pakweg 540 kilometer) naar het Noorden richting het Teton park. Onderweg is er weer een Foodstop om inkopen te doen in een Supermarkt want we houden geen extra pauze meer ..... We komen door een gebied dat Bear Country heet en nu maar kijken of we ook daadwerkelijk een beer tussen de bomen en struiken kunnen schieten! Zo komen we in de staat Wyoming waar we Teton National Park en het Yellowstone National Park zullen gaan bezoeken. In dit gebied leefden in het oude Wilde Westen de Blackfeet-indianen. Als we langs Bear Lake rijden komen we nog heel even in een “flap” van de staat Idaho en hier zien we dan voor de eerste keer op deze reis “echte cowboys” die een kleine kudde koeien drijft. Het landschap is hier nu vrijwel vlak, dat wil zeggen in de vallei tussen de twee rijen Rocky Mountians .... Door het Caribou National Park .... met prachtige panorama’s en de Rockies worden alsmaar groener. Des te verder we naar het Noorden rijden, wordt het ook frisser, de wind is soms erg koud en de temperaturen komen nog maar zelden boven de 20 graden. Sterker nog .... ‘s-nachts daalt de temperatuur tot ca. 0 graden. We rijden even een klein stukje door de staat Wyoming en komen dan weer terug in Idaho, in Jackson Hole waar we overnachten, zelfs drie keer. We naderen het Tetonia National Park met de drie opvallende bergen die boven de Rocky Mountains uitsteken. Ons onderkomen ligt evenwel midden in de prairie, rondom nergens niks te zien, alleen maar prairie .... Och, ook dit heeft ook wel wat ....! dag 7
Grand Teton Jackson Hole Snake River
Jackson Hole .... We verblijven drie nachten in de lodge in Jackson Hole of beter gezegd, ver buiten Jackson Hole in Tetonia een godvergeten dorpje met 50 inwoners, een kerkje, een “luguber” uitziende Saloon en een restaurantje. De mensen van dit restaurantje weten niet van hun overkomt als we met de hele bus, 41 personen binnen vallen! In een hoek zit een enorm grote indiaan met een grote witte hoed op en die staart ons allemaal een beetje bedenkelijk aan! Het meubilair is een beetje gammel en is met plakband bijelkaar gehouden. Wandelen in een prachtig natuurgebied, en een “boatfloat” op Snake River ... Vanuit de lodge hebben we een prachtig vergezicht op de Tetons (het gebergte met drie spitsen). De opkomende zon geeft nog eens een extra dimensie aan deze prairie. Vanmorgen eerst eens een flink stukje wandelen.... eens kijken waar dat pad naar toe loopt. Mariet probeert enkele meters te joggen, maar dat valt niet mee na dagen stilzitten en op deze hoogte! Soms is het in Jackson Hole mogelijk om een boottochtje op de Snake River te maken, nou ja, geen gewoon boottochtje, maar een “boatfloat” .... met een grote rubberboot de wildwater rivier afzakken. Niet heel erg spectaculair, omdat het maar kleine stroomversnellinkjes zijn, maar de omgeving waar de Snake River doorstroomt is wel uitermate mooi. Steeds weer doemen de Tetons prachtig en kolossaal voor ons op .... Mogelijk zien we op de oevers nog een beer of “Moose”? Na de “boatfloat” hebben we nog ruim de gelegenheid om even Jackson Hole te verkennen. Een oud western-stadje waar de postoets nog door de straten rijdt. Maar ook de moderne tijd heeft hier toegeslagen, want voor de eerste keer op deze reis hebben we een internet-cafe gevonden en kunnen we wat berichtjes e-mailen naar Nederland ....
dag 8
Yellowstone National Park Yettowstone Nationat Park .... Het grootste en oudste National Park in de V.S. Komen we hier tegenover een echte Grizzly te staan? Dat de aarde “leeft” is nergens zo goed en veelvuldig waarneembaar als hier in het Yellowstone Park .... Het binnenste van de aarde is hier zo heet en de aardkorst zo dun, waardoor er vele geysers en gloeiend hete bronnen zijn ontstaan en zich een weg naar buiten zoeken ..... Volgens Amerikaanse wetenschappers kan dit grote problemen veroorzaken voor de mensheid. Yellowstone ligt op een zogenaamde “hot spot” waarvan de aarde er enkele tientallen kent. Op zo’n hete plek bevindt zich een uitstulping in de aardkorst waardoor het gesmolten gesteente (magma) tot vlak onder het aardoppervlak komt. De enorme hitte van dit magmadoet ook de direkte omgeving ervan smelten en daardoor ontstaan er reservoirs van rhyoliet magma, een mengsel van gas en gesteente. In Yellowstone National Park, of beter gezegd “onder” het park bevindt zich zulk een reservoir van enorme afmetingen, de grootste “magmakamer” op, in de aarde. Zolang het magma onder de aarde blijft is er geen gevaar, maar de kleinste scheur in het aardoppervlak kan catastrofale gevolgen hebben .... uitbarstingen. In Yellowstone N.P. is dat in het verleden, in de afgelopen drie miljoen jaar, drie keer gebeurd. De Yellowstone-vulkaan kwam tot uitbarstingen. Volgens de Amerikaanse onderzoekers zal er een keer in de zes-en zevenhonderdduizend jaar een eruptie voorkomen! In de voorbije eeuw is het aardoppervlak een meter gestegen en dat mag al verontrustend heten .... Mocht het ooit tot een vulkaanuitbarsting komen in Yellowstone Park, dan zal dit een uitbarsting zijn welke de mensheid nog nooit heeft meegemaakt. Als deze heftig genoeg is kan er opnieuw een ijstijd aanbreken .... of een “Atlantis”, de ondergang van de mensheid! Te zijner tijd zal de vulkaan beslist weer tot uitbarsting komen maar tot dusverre hebben de geologen nog geen enkele aanwijzing kunnen vinden dat dit in de nabije toekomst het geval zou kunnen zijn.
De mineralen zorgen voor een schitterend kleurenspel, maar ook de oren ontvangen hier “geluiden” uit het binnenste van de aardbol. Soms is de onwelriekende geur een prikkeling voor de neus .... Je went er na verloop van tijd wel aan! Dit plateau wordt doorkruist door de vele riviertjes en is een overblijfsel van een vulkaanuitbarsting, zoiets een half miljoen jaar geleden ....! Het Yellowstone National Park ontving in 1872 als eerste de beschermde parkstatus. Ook hier behoren de vele bizonkuddes tot de beschermde bewoners van dit enorm grote park. Pas op voor de Grizzlyberen, de zwarte beren en de kolossale elanden die hier voorkomen. Dit park heeft vijf ingangen met infocentra’s waar parkwachters een oogje in het zeil houden, want er komen jaarlijks massa’s toeristen. Het Yellowstone Park herbergt verder prachtige rotsformaties in allerlei kleurschakeringen in de opkomende of ondergaande zon. Zo zijn er tal van watervallen en diep geel en roze gekleurde Canyons. In het Park zijn vele prachtige wandelroutes uitgezet, maar op de gebaande paden mag men ook met de auto het park in ... Lower Falls, een waterval die twee keer zo hoog is als de Niagara Falls. Wandelpaden leiden naar de stinkende mudpools of naar “the OldFaithfull” een geyser die het kokende water tot wel 50 meter omhoog spuit! Deze zou volgens de Rancher om 12.56 uur gaan spuiten, dus zitten we al geruime tijd voordien al met de camera klaar! Er kan natuurlijk wel enkele minuten voor of na verschil in zitten, maar even over enen begint het toch te rommelen en weldra doet de geijser wat van haar gewenst is! Voor het eerst zien we onderweg ook een kleine Bizonkudde grazen, op grote afstand .... In het Yellowstone National park zijn meerdere thermische gebieden die we bezoeken. In 1988 werd een groot deel van het YNP door brand verwoest .... en ook nu nog zijn grote delen grauw en kaal. Hier en daar begint wel de groei weer van kleine
boompjes die alweer een metertje hoog zijn, maar het zal nog jarenlang duren voordat het park weer in oude staat terug is, als het voordien niet weer opnieuw begint te branden. The Grand Canyon ... of the Yellowstone National Park en de Yellowstone River is natuurlijk het mooiste gedeelte, lijkt al heel veel op de Grand Canyon. Het is al laat in de avond als we na het eten in een restaurant in dit park weer terug moeten naar Tetonia. Volgens de reisleiding een ritje van anderhalf uur. Ik voelde me aan tafel al niet te best, niks gegeten en het rommelt steeds meer in mijn maag. Enkele mensen van het reisgezelschap waren al ziek, nu zal ik toch ook niet .... Na anderhalf uur “bussen” zijn we er nog niet en ik voel me steeds beroerder totdat op een gegeven ogenblik “alles eruit komt”. De bus stopt bij een tankstation waar ik me even een beetje kan opfrissen en verschonen en dan weer verder, nog anderhalf uur naar Tetonia, waar we heel laat aankomen .... dan gaat Mariet nog even terug naar de bus om te poetsen .... dag 9 Buffalo Bill alias William Cody, een van de bekendste “western-helden” uit de amerikaanse geschiedenis.
Cody.... Dit stadje in de staat Wyoming had ooit twee wereldberoemde burgers ..... William Cody, oftewel beter bekend onder de naam Buffalo Bill, de Pony-Expressruiter, soldaat en bizonjager ..... die vaak als bemiddelaar optrad tussen de Plains-Indianen en het leger dat de weg “vrij” moest maken en houden voor de aanleg van de spoorweg. Vanuit Cody zijn er fascinerende tochten, te voet, te paard of per vlot door het Shoshone- en het Arapahoe-gebied in het aangrenzende Yellowstone National Park. Het stadje Cody, het Shoshone-National Park en The State of Wyoming .... BUFFALO BILL: William Frederick Cody was elf jaar toen zijn vader stierf en hij de kost moest gaan verdienen. Als boodschapper in het Amerikaanse leger ontsnapthe hij meermaals aan de dood als hij weer eens terecht kwam in de hinderlagen van de indianen. Na een paar jaar werd hij postbesteller van de Pony Express en later kwam hij in dienst van de spoorwegen. Zijn legendarische bijnaam “Buffalo Bill’, verwierf hij door in anderhalf jaar tijd meer dan 4.000 bizons neer te schieten, als vlees voor de spoorwegwerkers. Hij keerde weer terug in het leger en verdiende rang en stand door zijn strijd tegen de Piainsindianen. Weer jaren later werd hij gids leider bij bizonjachten en maakte deel uit van een rondtrekkend Wild West Circus tot zelfs in Europa toe, zijn naam ging over de hele wereld! Zelf was hij een ruiteren schietkunstenaar. Hij haalde zelfs Indianen-veteranen in zijn shows en drong er ironisch genoeg bij de overheid op aan om de Indiaanse wetten en verdragen te respecteren, en besherming voor de nog resterende bizons in de Nationale Parken. In 1915 werd hij als een berooid man in Golden, in Colorado begraven .... Shoshone National Park .... Na eerst het gebruikelijke bezoek aan de Super Market gaan we weer vroeg op weg naar een ander deel van het Yellowstone National Park en daarna verder naar het plaatsje Cody oftewel, we gaan naar Buffalo Bill .... Ook nu weer moeten we onderweg goed uitkijken of we een “Moose”zien, een beer of ander wild! Natuurlijk zien we weer de nodige bizons, maar ze zijn zo ver weg! We rijden een klein stukje door de staat Montana en komen door het Shoshone National Park. Hier moeten beren zitten .... want naast de weg heel vaak het bord met de waarschuwing dat de beren gevaarlijk en onberekenbaar kunnen zijn. Of we er een gezien hebben? Nee hoor, de zalm is er nog niet en dus hebben de beren nog niks te zoeken bij de Creeks ..... The State of Wyoming .... Bijnaam is “The Equality State” hetgeen staat voor “iedereen is hier gelijk!” De hete en droge prairie, de onherbergzame bergketens waren helemaal niet aantrekkelijk voor kolonisten. Alleen diverse indianenstammen sloegen hier hun tenten op, want hier waren ze “veilig”. Toen in een later stadium toch de blanken hier kwamen om wegen aan te leggen, spoorlijnen aan te leggen en telefoon- en telegraafverbindingen maakten kwam het geregeld tot een treffen met de Shoshone en Arapahoeindianen. Uiteindelijk ontstonden er hier toch enorme farms met weidelanden. Yellowstone N.R. en Grand Teton N.P. zijn de meest bezienswaardigheden van Wyoming!
10
Yellowstone Lake
dag 10
Mount Rushmore Nationat Park Vier belangrijke Amerikaanse presidenten prijken hier in de graniet-rotsen, Washiongton, Jefferson, Lincoln en Roosevelt. Ook vandaag weer een hele, hele lange rit van 432 Miles = plm. 700 kilometer door de prairie. Vandaag bezoeken we een van de meest bijzondere monumenten van Amerika het Mount Rushmore National Monument, waar in de bergwanden de hoofden van vier USA-presidenten uitgehouwen, namelijk: George Washington, Thomas Jefferson, Abraham Lincoln en Theodore Roosevelt ... De vier “pijlers” van de Amerikaanse democratie. De imposante “koppen” zijn maar liefst 20 meter hoog .... Op dit ogenblik is er nog een imposant beeld in de maak namelijk dat van het indianenopperhoofd “Crazy Horse”. Het is hier in de prairie boven de 30 graden en kan in de hoog zomer oplopen tot boven de 40 graden. De luchtvochtigheid is slecht 1O%. We naderen de Black Hills waar we doorheen rijden en dan komen we in het ....
11
The State of South Dakota .... Ook wel Coyote State genoemd .... Zuid Dakota werd in 1998 afgescheiden van Noord Dakota omdat ..... men in het westen van Zuid Dakota goud gevonden had in de Black Hills het gebied van de Teton-Dakota indianen en waar blanken helemaal geen toegang tot hadden. De strijd tegen de indianen bleef dus niet lang uit en ze werden uit het gebied verjaagd. De Black Hills leverde naast het goud ook belangrijke weidegebieden voor de pioniers .... Maar naar gelang de jaren verstreken kwamen er droogte perioden waardoor de industrie meer en meer de overhand kreeg .... Ook de toeristen komen graag naar dit gebied!
dag 11
Custer State Park en Fort Laramie Misschien zien we kolossale bizonkuddes in Custer State Park ... Fort Laramie speelde een belangrijke rol in de kolonisatie van het “Wilde Westen”. Het Custer National Park is vernoemd naar de roemruchte generaal Custer. In dit park zouden we ook beslist grote buffel-kuddes moeten tegenkomen .... Of herten, gaffel-antilopen en veel vogels. Als je zeker wilt zijn om een bizonkudde te zien moet je een jeepsafari maken! In dit weidse park zijn in het verleden enkele beroemde films opgenomen, onder andere “Dancing with Wolves” van kevin Costner die hier “vlakbij woont” in Deadwood. Tijdens de rit door het Custer park mogen we niet uit de bus, zou wel eens gevaarlijk kunnen zijn met al die buffels die hier zo valkbij grazen. Ze kunnen verdomd snel zijn, althans wil de chauffeur ons laten geloven, vooral op de eerste meters halen ze een snelheid boven de 50 kilometer per uur ! ! ! We zien een man die probeert een bizon van dichtbij te filmen of fotograferen, hij sluipt steeds verder naar de Bull .... dan heft deze zijn kolossale kop op, snuift een keertje en zet aan om die domme man te pakken te nemen. Gelukkig weet deze nog net op tijd weer zijn auto te bereiken .... Na een korte pauze in Hot Springs rijden we weer verder door de eindeloze prairie en hebben we alweer urenlang geen huis of mens gezien, enkel een paar trucks die ons tegenkomen. We rijden naar beroemde Fort Laramie .... In het uiterste Zuidoosten van Wyoming, midden in de prairie ligt het “Wilde Westen” .... Cheyenne! Hier komen we nog heel dicht bij de geschiedenis, de historie van de indianen, cowboys en de Saloons. Maar, inmiddels is de stad Cheyenne meer als een Wild-west-stadje! Cheyenne is een “must” voor de “Wild-West-o-fielen! Het Cheyenne Frontier Days-festival .... Cowboys en westernshows, rodeo’s, optochten, wildwest-life .... is ‘s-Werelds grootse festival en vindt hier plaats in juli. In de zomermaanden worden er bij de 16th Street /
12
Carey Ave, ouderwetse “Gunfights” opgevoerd voor de toeristen .... “the Old Cheyenne Gunfight’: De schitterende “Happy Jack Road” tussen Cheyenne en Laramie is een prachtige route over merkwaardige rotspartijen. Behalve de stad is er verder ook nog een oud Fort, het District, de River, de Prairie en een bergtop vernoemd nnar Jaques Laramie, een -oude pelshandelaar. Fort Laramie .... ligt op ca. 150 kilometer stroomafwaarts van de Laramie River en werd een belangrijke nederzetting voor de reizigers van de Oregon Trail. Eind augustus is hier een van de grootste “meetings” van een aantal Indianen-gemeenschappen met een hoop tradities uit lang vervlogen tijden!
dag 12
Cheyenne.... Cheyenne was in het midden van de vorige eeuw al een bloeiend handelscentrum in het Wilde Westen. We bezoeken hier onder andere het Old West Museum waar de historie van het oude wilde westen en vooral de indianencultuur herleeft. Tegenover het museum ligt de botanische tuin van Cheyenne welke we natuurlijk ook even gaan bekijken!
Rocky Mountains! Rocky Mountains National Park, een adembenemend mooi natuurgebied. Cheyenne ... al in het midden van de vorige eeuw een bloeiend handelscentrum voor het Wilde Westen .... Vandaag moet wellicht een van de hoogtepunten van deze rondreis worden, namelijk het Rocky Mountians National Park. Een ruig bergketen doorsnijdt de staten Idaho, Montana, Wyoming, Utah en Colorado .... In de voetsporen van de ontdekkingsreizigers en de missie-paters trok de inheemse bevolking, meest sektarische groeperingen, over de bergen naar veilieger gebieden zoals Utah en Idaho. Zo ontstond ook de Mormoonse stad Salt Lake City. Diverse andere steden ontstonden in die tijd uit de handelsnederzettingen en door de goud-, zilver- en kopermijnen. Rond Denver zijn er nog tal van oude nederzettingen “Ghosttowns’, die nu een toeristische trekpleister vormen.
13
In de staat Colorado is het “rockt’” landschap wel het kenmerkendst .... Met in de winter veel ski-gebieden (Aspen). Ook herbergt dit reusachtig berglandschap vele National Parks, o.a. Glacier N.R., Grand Teton N.P. (Wyoming), Yellowstone N.P. in de oostelijk uitlopers en in Colorado, Arches N.P., Canyonlands en de Black Canyon langs de grens met Utah. Het Mesa Verde N.P. in het diepere zuiden heeft veel Indiaanse culturen. Aan de Oostkant van de Rocky Mountains komen we in de heuse prairie terecht!
De Colorado “Rockys”, dit gebied was ooit in de zomer een belangrijk jachtgebied voor de Ute-indianen. Ligging en klimaat hield andere eventuele “indringers” wel op een afstandje. Meer dan 100 bergen gaan boven de 3.500 meter, dus met “eeuwige sneeuwtoppen”. De aantrekkingskracht van de Colorado Rockys ligt in de ski-gebieden, de natuur, de riviertjes en kreekjes, het berglandschap ..... dus een paradijs voor wandelaars en vissers, voor het maken van langere trektochten, campeerders, rafters en ballonvaarders boven de bergen en ravijnen. In de Rocky Mountains is er natuurlijk ook “wildlife” ..... we kunnen er dikhoornschapen, coyotes, lynxen en ..... grizzly- en zwarte beren tegenkomen.... Uitkijken dus! Diverse wegen leiden naar en door de Rocky Mountains, maar allemaal bieden ze prachtige panorama’s over het adembenemende landbergschap. Zoals eerder gezegd vertoeven we hier in de Rockies kontstant op ca. 2.400 meter, maar vanmiddag zullen we nog verder klimmen (met de bus natuurlijk) naar boven de 4.000 meter. Onderweg tijdens de diverse fotostops bemerk je al dat de lucht ijler wordt.
Het Rocky Mountain National Park is niet het grootste van de USA, maar met haar 12 bergen en de vijf actieve gletschers beslist wel een van de mooiste .... De hoogste top, Longs Peak is 4.400 meter hoog en daar willen we met de bus naar toe. Vanaf “beneden” duurt dat ruim anderhalf uur. Vandaag is het ook onze laatste kans om nog wat van het “wildlife” te zien, Elks, Moose, Muledears, Eagles, Proghorn en .... waar blijven de beren toch? De temperaturen hier boven kunnen in de zomermaanden oplopen tot wel 35-40 graden, in de winter daalt deze soms wel tot -40 graden! De Rocky Mountains is een waar
14
paradijs voor de vissers, vooral in de herfst als de wat grote riviertjes bezaaid zijn met zalm .... Er is dan natuurlijk wel grote concurrentie van de beren. Ook de gieren komen regelmatig kijken of er op de kale bergvalkten wat te eten te vinden valt, bijvoorbeeld de prairie-dog, een wat uit de kluiten gewassen muis!
State of Idaho .... The Gem State .... “een sieraad”! Idaho ligt in het Noordwesten van de USA tegen de grens met Canada. Midden in Idaho beheersen de Rocky Mountians het landschap, het zuiden bestaat uit lavarotsen langs de Snake River. Ook in deze staat leefden ooit de indianen waarvan nu nog de cultuur te proeven is. Oorspronkelijk behoorde Idaho aan Engeland maar ging in 1846 over naar de USA. De eerste pioniers waren goudzoekers en na de burgeroorlog kwamen de vluchtelingen uit de “Verenigde Staaten”. Ook de Mormonen, op de vlucht voor tegenstander van hun religie en cultuur streken hier neer en hielpen bij de opbouw van het land. De industrie en landbouw leveren belangrijke produkten voor de samenleving ....
dag 13-14
Terug naar Europa! Er is weer een einde gekomen aan een prachtige “rondreis” door het mooiste natuurgebied van de Verenigde Staten van America: Colorado, Idaho, Utah, Arizona, Wyoming, Montana en South Dakota Vandaag vertrekken we weer terug naar huis. Vanmorgen om half negen staat de bus en de chauffeur voor de laatste keer klaar om ons naar de luchthaven van Denver te brengen. Deze keer vliegen we tegen de klok in en verliezen dus aan tijd. Van Den ver naar Washington is het 3,5 uur met een uurtje tussenpauze waarin we geen gedonder hebben met de koffers. Op de luchthaven Denver heeft de reisleidster gezorgd voor een groepsinchecking, dat gaat wat vlugger en de koffers worden dan bijelkaar gehouden en meteen “doorgelabeld” naar Amsterdam. Vanaf Washington nog eens ongeveer 7 uurtjes naar Schiphol waar we op zondagmorgen om ca. 07.00 uur zullen landen .... Afgezien van de kilometers in de lucht, hebben we in, door en rond de Rocky Mountains plusminus 4.500 kilometer afgelegd per bus! Onze bagage kunnen we al vrij vlug na de landing van de band ophalen en omdat het zondag is en dus waarschijnlijk wel rustig in de trein, nemen we de eerst vertrekkende naar Rotterdam. Best gemakkelijk om met de trein naar Schiphol te reizen, je hoeft maar een keer in Rotterdam over te stappen en dan rechtstreeks terug naar Venlo. (Of andersom natuurlijk!) Is dat effe pech hebben .... krijgen we van de conducteur te horen dat er door werkzaamheden eerst in Eindhoven moet worden overgestapt en daarna nog eens in Blerick, waar we met de bus verder kunnen naar Venlo. Over gemak gesproken .... dus toch weer slepen met de koffers. Gelukkig blijft het bij overstappen in Eindhoven en kunnen we toch tot in Venlo blijven zitten. Verder naar Tegelen kan niet met de trein en zou met de bus moeten, dus hebben we Jose en Henk maar weer uit bed gebeld om ons even op te halen. Rond 12.00 uur zitten we weer in ons eigen “home’!
- THE END 15
