Tekst 1 Het hoort bij het leven dat we allen moeten gaan, ’t is goed om af en toe heel even daarbij eens stil te staan ! Geen uren en geen dagen, genoeg om te verstaan : het hoort ook bij het leven om steeds weer door te gaan Jan Coghe Tekst 2 De dood is een horizon en een horizon is alleen maar de begrenzing van ons gezichtsveld Jan De Hartog Tekst 3 Het water in een schip is blinkend; het water in de zee is donker. De kleine waarheid heeft woorden die helder zijn; de grote waarheid heeft grote stilte. Rabindranath Tagore” Tekst 4 Hoe mooier en rijker de herinnering, des te moeilijker de scheiding, maar dankbaarheid verandert de pijn der herinnering in stille vreugde, de mooie dingen van vroeger zijn geen doornen in het vlees, maar een dankbaar geschenk dat je blijft meedragen.
D. Bonhöffer
Tekst 5 God heeft zijn hand op u gelegd ‘Ik blijf bij u’ heeft hij gezegd en zal je leven dragen. Met al je duizend vragen ben je bij mij geborgen vandaag en morgen. Marcel Weemaes Tekst 6 Geen stilte als de stilte van de dood. Geen rust zo diep, als rusten in de aarde. Geen vrede als de vrede in de schoot van God, die alles in zijn hart bewaarde. Tekst 7 Want er zijn ook mensen die geven en geen pijn kennen bij dit geven; noch de vreugde ervan zoeken, noch denken dat het deugdzaam is. Door hun handen spreekt God en door hun ogen gaat zijn glimlach over de aarde. Kahlil Gibran Tekst 8 De donkere winter heeft je stappen uitgevaagd. Een mooie herinnering dekt ze dicht. Je bent de hobbelige weg gegaan van plicht en liefde en nooit heb je geweken of geklaagd. Je ging ons voor naar het land van het licht
Mark Meekers
Tekst 9 U allen die een eind met mij door ’t leven zijt gegaan, Ik dank u, want elke mens heeft mij uiteindelijk goed gedaan. J.C. Bloem Tekst 10 Wij willen dankbaar zijn omdat we je bij ons hebben gehad; ja, omdat we je nu nog bij ons hebben. Wie immers in het hart van zijn geliefden leeft, is niet dood, is alleen verwijderd, en wie naar de Heer terugkeert, blijft in de familie. Tekst 11 Wanneer wij van een leven zingen dat uitgeleefd is en voorbij, dan groeit uit onze herinneringen een lied van schone en droeve dingen, maar in Gods licht wordt alles blij. L.V. Tekst 12 Als een droeve traan is een leven door ons heengegleden. De kracht en de sterke levenswil zijn ons bijgebleven. Dan ook is leven eeuwig. Wij dragen het in ons.
Tekst 13 Twee liefderijke handen vergeten wij niet. Twee handen, waar ieder slechts goedheid in ziet. Zij hebben gebeden, zij hebben gewerkt, zij hebben zo innig ons leven versterkt. Dat zijn de handen van Moeder… Twee liefderijke ogen staan ons voor de geest. Zij zijn steeds zo stralend van liefde geweest. Zij hebben geglimlacht, zij hebben geschreid, zij hebben zo innig ons leven verblijd. Dat zijn de ogen van Moeder… Een liefderijk hart beheerst ons bestaan. Het heeft zoveel daden van liefde gedaan. Het droeg ons zo dicht aan Zijn warmte nabij. Het schonk ons eens het leven aan u en aan mij. Dat is het hart onzer Moeder… Tekst 14 Als tranen een trap konden bouwen en herinneringen een brug, dan klommen wij hoog de hemel in, en haalden we je gelijk weer terug. Tekst 15 Voor de storm zijn alle bomen gelijk, maar de stam van je lichaam was te teer. Krachten, die wij niet konden temmen, velden je neer. Je bloesems beloofden zoveel, zo glansrijk. Je vruchten zullen nooit meer rijpen, wind zal in je lege takken grijpen. Maar het licht dat je even uitstraalde, een kleine lente lang, en toen faalde, mag niet zomaar verwelken : onze harten bewaren het in hun kelken
Mark Meekers
Tekst 16 Op een dag, zacht ontslapen, is hij van ons heengegaan. Hij was toch zo een lieve man, klaarstaand met een blij woord voor iedereen. Hij had de liefde gekregen van een uitzonderlijke vrouw en heeft zijn kinderen zo veel gegeven. Ondanks wij hem elke dag zullen missen, zijn wij verheugd dat zij voor altijd weer samen zijn. Tekst 17 Afscheid nemen doe je nooit als je van iemand houdt. Dus nemen wij hier niet echt afscheid van jou. Al jaren worstelde je onbewust met je ziekte die je niet wou erkennen. Ze maakte je opstandig en soms machteloos. Maar je liefde voor ons kon dit niet raken; Liefde leeft vanbinnen en zij die van je houden voelen hun door jou bemind. De herinneringen aan jou maken ons echt gelukkig. Je fratsen maken ons nog steeds aan ’t lachen. Maar ook jouw inzicht in de dingen nemen wij ter harte. Vake, je glimlach leeft voor eeuwig in ons hart. Dank je wel voor wie je was, en wie je voor ons steeds zult zijn. Tekst 18 Zo wil ik sterven, in een gezegende avond, terwijl de kruin van de berk wiegt op de muziek en de zon zichzelf te slapen legt in de adem van de tijd Edith Oeyen
Tekst 19 Haar leven is niet vol geschreven met grote daden, maar wel met eenvoudige daden van gevende liefde, van dienende goedheid. Zo’n leven laat voor ons allen een lichtende streep na, die een wegwijzer is voor ons leven. Tekst 20 Mama, Het leven heeft je niet verwend. Je hebt veel verdriet en pijn gekend. Steeds was je om ons bezorgd. Door je kinderen omringd te zijn, was voor jou een festijn. De enige pijn die je ons hebt aangedaan, is dat je zo snel en ongevraagd bent heengegaan Rust nu maar in vrede.
Tekst 21 We hebben afscheid genomen van jouw hart met ons hart We hebben onze handen gevouwen om de jouwe om ze te warmen een laatste maal We hebben afscheid genomen, een laatste groet gebracht, onze gedachten bij jou, die we liefhadden en niet vergeten kunnen. Tekst 22 Als de zon ooit onderging, dan is ’t vandaag gebeurd, toen gij van ons wegging, diep beweend, diep betreurd. Zo diep in ons hart getroffen, laat gij ons nu alleen. en al wat ons rest aan smart, is slechts een kille steen. Stijn Hemelrijck
Tekst 23 Moeder, Haar ogen waren blauw, haar haren grijs, ze zei dat ze maar weinig dingen wist maar wat ze zei, was zo gerijpt … zo wijs wel duizendmaal heb ik gedacht : dat is ‘t ! De hoog’re dingen speelden bij haar mee zij zag het leven in een ander licht zo stond ze ook te kijken naar haar tuin ’n glimlach op haar nobele gezicht. Zo kunnen bomen in het landschap staan in volle rust en helemaal compleet zo is ze ook die avond doodgegaan en nooit vergeet ik wat zij voor ons deed Toon Hermans Tekst 24 Er leeft een God, die alles schiep wat zichtbaar en onzichtbaar is, die mij tot aan zijn aanschouwing riep, uit ondoorgrondbare duisternis Anton Van Duinkerken
Tekst 25 Moeder, Uw hart was van goud, uw ziel was zo sterk en al wat je deed was zo echt en zo waar ! Je kende humor en lach, je kende ook pijn en verdriet, je was een moeder met een open luisterende geest en een groot gevend hart. Je leed heb je heldhaftig gedragen en je kon nog luisteren naar anderen. Moeder, je was een parel uit Gods hand. Tekst 26 Hij leefde niet nutteloos niet voor zichzelf maar stil en sterk niet rusteloos nooit klagend maar goed voor iedereen in vriendelijkheid niet altijd in de zon toch opgewekt en blij Hem dankend voor alles wat hij was blijft zijn herinnering diep in ons hart.
Tekst 27 Aan het donkere mos op mijn verweerde muren weet ik de herfst voorbij en hoe de sneeuw me dekken zal dan gaat geen nieuwe morgen mij wekken dan zal mijn late voetstap niet meer weergalmen in de verlaten straten van mijn stad Louis Paul Boon Tekst 28 Uw goedheid straalde van u af tot in uw stervensuur. Die was niet geveinsd. Die goedheid was oprecht gemeend voor uw gezin en ver daarbuiten. Wie ze wist te appreciëren, ontmoette in u een parel van een vrouw. We hebben je bemind, jij gaf het honderdvoudig terug. Dank U moeder, uw vanzelfsprekende liefde is nu een dankbare herinnering. Onnavolgbaar schoon ben je van ons heengegaan. Je bent slechts enkele stappen voor …
Tekst 29 Afscheid nemen doet zo pijn Afscheid nemen dat doet zo zeer Om je blikken zonder woorden Om je warmte van weleer Om je ogen Om je handen Om je glimlach keer op keer Om de dagen Om de uren Om eergister nog zeer teer Om dit alles en nog meer is vandaag nog slechts teer zeer. Mireille Hugaert Tekst 30 Mama is het woord waar het leven mee begint. Mama is het woord dat hoort bij ieder kind. Een woord om zacht te zeggen niet om luid te schreeuwen. Het hoeft niet uit te leggen en gaat door alle eeuwen. Mama is het woord waar de mensheid mee begint Mama is een ander woord voor liefde.
Tekst 31 Wanneer het leven eindigt, weten we wat de dood betekent : een grote leegte die slechts gevuld wordt met blijvende herinneringen aan hem die ons zo dierbaar was Tekst 32 Een mens moet zachtjes sterven. Een beetje als de bomen die al hun bladeren verliezen. Niet ineens, maar één voor één. Ongemerkt valt ieder blad het ene na het ander. Tot eens het laatste blad is gevallen en plots de naakte boom daar staat. Sprekender dan ooit tevoren. De lijnen van de boom, de trekken van haar wezen zacht en goed komen dan zo sterk naar voren… Zij is de laatste zomer ingegaan. De volgende die nu komen zullen eeuwig zijn.
Tekst 33 Het valt mij zwaar … Afscheid van jou te moeten nemen. Je glimlach niet meer te zien. Je handen niet meer te voelen. Je stem niet meer te horen. Je was een kostbaar iemand Tekst 34 Dank je voor de glimlach die altijd te zien was, Dank je voor de hand die je toestak, Dank je voor de woorden die je sprak, Dank je voor alles wat je gaf, Het was groots ! Tekst 35 Als de draad wordt doorgeknipt, voel je pas de diepte van verbonden zijn. Als de draad wordt doorgeknipt, voel je pas de pijn van gewond en alleen te zijn.
Tekst 36 Zonder begin en zonder einde, was jouw liefde was jouw leven. Geen hoofdstuk uit een levensboek, maar de rode draad in het bestaan van ieder van ons. Elk beeld dat wij van jou hebben baadt in liefde en goedheid. Heden en toekomst nu voorgoed weg. Afgesneden van de tijd leef je verder. We zullen de blos op je levenslustige wangen blijven zien tot onze laatste levensdag. Tekst 37 … en morgen dan zullen de herinneringen leven, mooier dan de dagen zelf toen we nog samen waren en we zullen danken wat ons gegeven werd door jou.
Tekst 38 Nooit vragend, nooit klagend Je lasten in stilte dragend Je handen hebben voor ons gewerkt Je hart heeft voor ons geklopt Je ogen hebben ons tot het laatste moment gezocht. Tekst 39 Als een bloem zo is het leven ’t begin is teer en klein De één die bloeit uitbundig, de ander geurt heel fijn. Sommige bloemen blijven lang weer andere heel even Vraag niet bij welke bloem je hoort Dat is ’t geheim van het leven.
Tekst 40 Als je kunt geloven, dat er een God is, die van je houdt, niet alleen als je leeft, maar meer nog als je dood gaat, dan wordt sterven als een kind thuiskomen bij de Vader in een land waar alles goed is en waar het leven pas voorgoed begint in een eeuwig nu Phil Bosmans Tekst 41 Voorgoed afwezig is hij in hun leven aanweziger dan ooit : zo voorzichtig koesteren ze herinneringen dat wanneer men alles samenvoegt er meer van hem is dan hij ooit kon zijn, maar de verloren warmte blijf je voelen daarom lijkt leven nu plots kil. Alles wat geweest is, is er nog maar staat onherroepelijk stil. Marc Tritsmans
Tekst 42 Als ik dood ga, huil maar niet ik ben niet echt dood moet je weten het is de heimwee die ik achterliet, dood ben ik pas als jij die bent vergeten. En als ik dood ga, treur maar niet ik ben niet echt weg moet je weten het is het verlangen dat ik achterliet dood ben ik pas als jij dat bent vergeten. En als ik dood ga, huil maar niet ik ben niet echt dood moet je weten het is maar een lichaam dat ik achterliet dood ben ik pas als jij mij bent vergeten dood ben ik pas als jij mij bent vergeten Bram Vermeulen Tekst 43 De tijd is gekomen om op de tenen weg te gaan en in deze oorden achter te laten wat hen toebehoort, een deel van onszelf en enkele sporen, bomen en de liefde die geweest is …
Tekst 44 Soms is de dood milder dan het leven, soms is het hard zich eindloos weg te geven. Soms is de dood zachter dan het weten dat men zijn droom tot later moet vergeten. Soms is de dood een onbegrepen vriend waardoor men ongevraagd de eeuwigheid verdient. Soms is de dood een herder en een hoeder die voor haar kinderen zorgt als een eenvoudige moeder. N. N. Tekst 45 En nu gij heengegaan zijt naar dat vreemde en voor geen levende bereikbaar land, nu breekt mijn vuist eerst hunkerend open en zoekt vergeefs uw trouwe hand. Roel Houwink
Tekst 46 Een laatste hand Een laatste blik Ik schrik en huiver van die kilte. Een laatste woord Een laatste traan Voortaan heerst tussen ons ongrijpbare stilte Mireille Hugaert Tekst 47 Je leven lang heb je gestreden Je hebt je hoofd zacht neergelegd en je ogen gesloten Je hebt de rust gevonden waar je jarenlang naar zocht Ugo Verbeke
Tekst 48 Gij torst een jarenzware last, ‘k zie rimpels rond uw ogen leven uw haar is grijs, uw handen beven uw tred werd moeizaam en onvast. G’ hebt dag na dag uw werk gedaan, uw plicht, in minder goede tijden dan nu. ontgoocheling, noch lijden beletten U uw weg te gaan. Veel dromen bleven onvervuld maar ge hebt een rijkdom aan ervaring en wijsheid. Doorheen al die jaren groeide overmoed tot stil geduld. De diepste vreugd die U beroert, uw kinderen te zien verder bouwen aan ’t geen gij met uw zorgvol sjouwen in al die jaren hebt volvoerd.
