Kerstmusical, maatschappelijke stage klas 2, playbackoptreden klas 1, bezoek Londen klas 3
’t Uiltje Magazine
Kerstvakantie 2011
Kerst In de weken voor Kerst hebben we stilgestaan bij de betekenis van Kerst. In dagopeningen, in de lessen, in activiteiten bij godsdienst en in de musical Kansloos. Vrijdag voor de vakantie sluiten we af met een kerstmaaltijd waarbij we de geboorte van Jezus gedenken. Het kerstverhaal spreekt tot op de dag van vandaag tot de verbeelding van iedereen. Jezus, een kind met een grote belofte, wordt op een achterafplaats, in een stal, geboren. Bijna onopgemerkt. Engelen leiden een groep herders naar de stal. Een groep wijzen wordt naar de stal getrokken door een bijzondere ster. Zij zijn de eersten die getuigen mogen zijn van het wonder van Kerst. In een absoluut niet Koninklijke omgeving, tussen de dieren, ligt een Koningskind. Gewikkeld in doeken in een kribbe. Hij is de Redder. Hij groeit op en wordt een groot voorbeeld voor de mensen. Hij leeft het Koninkrijk van God aan de mensen voor. Gelovig of niet, intrigeert iedereen het tafereel van de kerststal. Een nietig tafereel waar zo‟n vrede van uitgaat. Vrede is niet iets groots. Vrede begint klein. Het zijn mensen die zich laten inspireren door het kerstverhaal. Kerst is veel meer dan een geboorte. Kerst is het vieren van het voorbeeld van Jezus. Niet ver daarvandaan brachten herders de nacht door in het veld, ze hielden de wacht bij hun kudde. Opeens stond er een engel van de Heer bij hen en werden ze omgeven door het stralende licht van de Heer, zodat ze hevig schrokken. De engel zei tegen hen: ‘Wees niet bang, want ik kom jullie goed nieuws brengen, dat het hele volk met grote vreugde zal vervullen: vandaag is in de stad van David jullie redder geboren. Hij is de Messias, de Heer. Dit zal voor jullie het teken zijn: jullie zullen een pasgeboren kind vinden dat in een doek gewikkeld in een voederbak ligt.’ En plotseling voegde zich bij de engel een groot hemels leger dat God prees met de woorden: ‘Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.’ Lucas 2
We wensen iedereen gezegende kerstdagen en een voorspoedig nieuw jaar toe.
Foto kerststal: Debbie Schiel (www.sxc.hu). Foto omslag (kerststal kerstmarkt 2010) en foto‟s musical: G.P.C. van Wijk. Foto‟s Londen: L. Klijn
Londen, december 2011 A.T.A.F. Janssen-Walters Na een lange busreis en een leuke overtocht met de treintunnel zijn we om 7.00 uur ‟s morgens al in nog donker, slapend London, over de Tower Bridge, aan komen rijden. Al direct was overal de kerstsfeer zichtbaar. Gezellig! In aangenaam zonnig koud weer zijn we afgezet op de Embankment in London City. Hier zijn we gaan lopen naar Trafalgar Square, waar onze dagtocht zou beginnen. Daar aangekomen zagen we de klok voor het aftellen van de “Olympic Games” staan. Toch een glimp van mee gekregen dus, erg leuk. Op Trafalgar Square hebben we snel wat koffie gedronken, de leerlingen hebben even gegeten en geplast bij de Mac, en zijn we aan de wandeling langs de geweldige bezienswaardigheden begonnen. Als eerste zijn we naar Buckingham Palace gelopen. Hier hebben we een groepsfoto gemaakt tegen het hek van Hyde Park. Ook de Guards in winteroutfit uitgebreid geobserveerd en gefotografeerd. Daarna door St. James‟s Park gelopen (dit duurde natuurlijk even, want alle eekhoorns uit dit park moesten uitgebreid gefotografeerd worden) naar Westminster Abbey, Big Ben en The Houses of Parliament gelopen.
Een flinke wandeling zo op de ochtend. Om half 10 kwamen we aan bij de London Eye, het 16 m hoge reuzenrad, dat uitkijkt over heel London. Eerst kregen we een 3D-film van 5 minuten te zien, over hoe het reuzenrad gemaakt is. Daarna zijn we in groepen van 25 personen en 2 docenten in de capsules van de London Eye gestapt. Na ongeveer 35 minuten zeer enthousiast eruitgekomen. Vanwege het prachtige weer was het uitzicht geweldig!
Daarna zijn we, via de Millenium Foot Bridge, voor de eerste keer in de metro gestapt naar Arsenal. Veel leerlingen vonden dit erg spannend, maar het ging uiteindelijk prima. Om ‟s morgens al naar Arsenal te gaan was een wijziging in het programma, omdat Arsenal „s middags om 13.00 uur zou sluiten om standbeelden te onthullen. Daar aangekomen kregen we audioapparatuur om te gebruiken voor de rondleiding. We hebben een kijkje mogen nemen in de kleedruimte, badkamer, fysioruimte en persruimte. Wat toch het meeste indruk maakte bij de leerlingen was om door de spelerstunnel richting het veld van Arsenal te lopen. Weer een geweldige ervaring. Na uitgeshopt te zijn in de shop van Arsenal, zijn we met de metro teruggegaan naar Picadilly Circus om daar even rustig uitgebreid te eten. Het was inmiddels al 14.15 uur. Picadilly Circus was volledig aangekleed in een warme kerstsfeer. SUPER gewoon! Door de enorme drukte vanwege de kerst, leek het ons niet verstandig om nogmaals met 100 leerlingen op Picadilly Circus de metro te pakken richting Harrods. Deze hebben we dus helaas moeten schrappen uit het programma. Dat weerhield ons echter niet om nog meer van London te bekijken. Met de hele groep over de straten van Picadilly Circus, Regent Street en Oxford Street gewandeld in een al donker wordend London. Geweldige sfeer door al de kerstversieringen. Uiteindelijk zijn we na een lange wandeling beland op Covent Garden met alle markten, straattheater en kleine winkeltjes, waar de leerlingen de tijd kregen om het avondmaal te nuttigen en eens flink te shoppen. Om half 10 ‟s avonds zijn we daar vertrokken en hebben we gewandeld naar de Thames, waar we genoten hebben van alle lichtjes langs de Thames, erg leuk, maar wel een erg lange wandeling richting de Tower Bridge, waar we opgehaald zouden worden door de bus. Uiteindelijk moe maar voldaan zijn we terug gekomen van een geslaagde dagtrip naar de hoofdstad van Engeland; London!
Een witte kerst Een kerstverhaal van Godfried Bomans Er was eens een man die het kerstfeest grondig wilde vieren. Hij haalde een laddertje uit de schuur en spande langs het plafond de rode papieren slingers die daarvoor garant zijn. Aan de lamp hing hij een van die rode bellen, die opgevouwen weinig lijken, maar naderhand nog aardig meevallen. Toen dekte hij de tafel. Hij had hiervoor urenlang over drie winkels verdeeld in de rij gestaan, maar het zag er dan ook goed uit. Naast elk bord stak hij ten slotte een kaarsje aan, waarvan je er tien in een doos koopt, en klapte in zijn handen. Dit was het teken om binnen te komen. Zijn vrouw en kinderen, die al die tijd in de keuken elkaar met een verlegen glimlach hadden aangekeken, kwamen bedremmeld binnen. "Nee maar," zeiden ze, "dat had je niet moeten doen." Maar omdat hij het toch gedaan had gingen ze blij zitten en keken elkaar warm aan. "En nu gaan we niet alleen smullen," zei de man, " we moeten ook beseffen wat er nu eigenlijk gebeurd is." En hij las voor hoe Maria en Jozef alle herbergen afliepen, maar nergens was er plaats. Maar het kind werd ten slotte toch geboren, zij het in een stal. En toen begonnen ze te eten, want nu mocht het, al was er dan veel ellende in de wereld. "Kijk," zei de man "dat is nu Kerst vieren en zo hoort het eigenlijk." En daarin had hij gelijk. En zij verwonderden zich over de hardvochtigheid van al die herbergiers, maar het was ook tweeduizend jaar geleden moet je denken, zo iets kwam nu niet meer voor. En op dat ogenblik werd er gebeld. De man legde de banketstaaf die hij juist aan de mond bracht, verstoord weer op zijn bord. "Dat is nu vervelend," zei hij, "er is ook altijd wat." Hij knoopte zijn servet los, sloeg de kruimels van zijn knie en slofte naar de voordeur. Er stond een man op de stoep met een baard en heldere, lichte ogen. Hij vroeg of hij hier ook schuilen mocht, want het sneeuwde zo. Het was namelijk een witte Kerst, dat heb ik nog vergeten te zeggen, hoe kan ik zo dom zijn. De beide mannen keken elkaar een ogenblik zwijgend aan en toen werd de een door een grote drift bevangen. "Uitgerekend op Kerstmis," zei hij, "zijn er geen andere avonden." En hij sloeg de deur hard achter zich dicht. Maar terug in de kamer kwam er een vreemd gevoel over hem en de tulband smaakte hem niet. "Ik ga nog eens even kijken," zei hij, "er is iets gebeurd, maar ik weet niet wat." Hij liep terug naar de stoep en keek in de warrelende sneeuw. Daar zag hij de man nog juist om de hoek verdwijnen, met een jonge vrouw naast zich, die zwanger was. Hij holde naar de hoek en tuurde de straat af, maar er was niemand meer te zien. Die twee leken wel in de sneeuw te zijn opgelost. Want het was, zoals gezegd, een witte Kerst. Toen hij weer in de kamer kwam zag hij bleek en er stonden tranen in zijn ogen. "Zeg maar even niets," zei hij, "die wind is wat schraal, het gaat wel weer over." En dat was ook zo, men moet zich over die dingen kunnen heen zetten. Het werd nog een heel prettig Kerstfeest, het was in jaren niet zo echt geweest. Het bleef sneeuwen, de hele nacht door en zelfs het kind werd opnieuw in een schuur geboren.
Het verhaal Een witte kerst is o.a. te vinden op www.beleven.org/verhaal.
Voor een ander Maatschappelijke stage klas 2 Dit najaar zijn de leerlingen van klas 2 gestart met de maatschappelijke stage. In klas 1 voerden zij met de kerstmarkt al 10 uur van hun maatschappelijke stage uit. Dit schooljaar werken de leerlingen 20 uur bij een vrijwilligersorganisatie.
Verdeling stageplaatsen Uilenhof 2011-2012
Scholen Zorg Sportvereniging Dierenverzorging Kerk Diversen
Een aantal leerlingen is al ver gevorderd. Vier leerlingen vroegen we naar hun stage: Kimberly Kuipers, Daan van Muijlwijk, Lotte den Tuinder en Jesse Krakeel. Waar doe je de stage? Kimberly: “De manage van de Merwebolder in Sliedrecht. De Merwebolder is een soort dorp waar verstandelijk gehandicapten wonen.” Daan: “Bij de kerk van Noordeloos. Die heeft een club.” Lotte: “Bij de zondagsschool in Meerkerk.” Jesse: “Het dierenasiel in Gorinchem.” Wat doe je tijdens de stage? Kimberly: “Ik help bij de paarden en loop met ze als de kinderen erop rijden. Verder moet ik de paarden voeren.” Daan: “Woensdagavond help ik de clubleiding. Het is een club van 18 kinderen van ongeveer 8-9 jaar. Ik help soms mee met de projecten van de club. Zoals twee weken geleden, bij kerststerrenverkoop. Verder werk ik mee met het voorbereiden van clubavonden.” Lotte: “Ik ben elke zondag een uurtje begeleider. We zingen liedjes en knutselen. Bij het kerstfeest help ik ook. Ik begeleid de kinderen dan tijdens de uitvoering.” Jesse: “Ik verzorg de kittens en wandel met de honden.” Wat leer je van de stage? Wat heb je bereikt in de stage? Kimberly: “Voor mij is het nieuw om met de kinderen om te gaan en ze te helpen met paardrijden. Ik weet nu hoe ik met hen moet omgaan, hoe ik paardrijden moet uitleggen.” Daan: “Ik leer hoe je de kinderen moet bezighouden.”
Lotte: ”Ik heb geleerd de kinderen de aandacht te geven die ze nodig hebben. Sommige kinderen hebben meer aandacht nodig. Dat is best moeilijk, want de groep heeft 16 kinderen.” Jesse: “Ik leer veel over dierverzorging. Hoe je met kittens moet omgaan.” Heb je een tip voor wie dezelfde stage gaat doen? Kimberly: “Het is belangrijk dat je nadenkt hoe je doet en hoe je jezelf presenteert. Je moet wel serieus zijn. Zeker bij de mensen die bij de Merwebolder komen paardrijden.” Lotte: “Denk goed na of je iets hebt met het stagewerk. Je moet het wel leuk vinden.” Jesse: “Je moet niet verwachten dat je allemaal dieren mag verzorgen die makkelijk zijn. Sommige dieren zijn door wat ze hebben meegemaakt bang voor mensen. Je moet geduld hebben.” Vanaf januari 2012 vertellen leerlingen regelmatig op onze website en het blog over hun stage.
Playback Dinsdag 6 december traden leerlingen van de brugklas op voor een groep ouderen. Voor het optreden was een groep senioren van een zorgcentrum uitgenodigd. Zij konden helaas niet aanwezig zijn. Daarom nodigden de leerlingen opa‟s en oma‟s uit. Samen met de leerlingen van klas 1 bekeken zij de playback- en dansoptredens van leerlingen rond muziek uit de jaren ‟50. Foto‟s (boven en volgende pagina) zijn gemaakt door een van de aanwezige grootvaders.
Musical Woensdag 14 december speelden leerlingen van de Uilenhof de musical Kansloos. Het verhaal van een groep jongeren die zich schuldig maakt aan graffiti en van de wijkagent maar eens een tijdje moet gaan werken in een daklozencentrum. Hier ontdekken ze wat het betekent om “kansloos” genoemd te worden. Onder leiding van mevrouw Boele, de heer Bessels en de heer Fontijn studeerden leerlingen de rollen en muziek in. Het leverde een mooie musical op, die overdag voor leerlingen en ‟s avonds voor ouders, familie en omwonenden werd opgevoerd.
Op de maandag, dinsdag en woensdag voor de uitvoering hebben we in speciale dagopeningen aandacht besteed aan het thema van de musical. In een krant met Straatnieuws stonden diverse artikelen, links naar filmclips en vragen. U kunt deze krant ook vinden op onze website.
De spin Het was een gure nacht en de spin zocht een plekje om te schuilen. Door een kier in de deur kwam hij in een grote ruimte met veel tafeltjes, een bar en daarboven een enorme spiegel. Meteen liep hij op de spiegel af en hij zag hoe mooi hij eigenlijk wel niet was, zelfs al was hij nu verregend. Door een deur kwam een mooie jonge meid binnen. Zij zag de spin en riep „Jakkes, wat een lelijke spin!‟ Ze pakte haar bezem en veegde de spin naar buiten. Zwaar gefrustreerd schoot de spin een schuurtje binnen, klom naar boven en begon een web te spinnen. Uit frustratie liep hij zijn rondjes en riep: „Ik ben wel mooi! Ik ben wel mooi! Ik ben wel mooi! Ik ben wel mooi!‟ Hij was zo gefrustreerd,dat hij niet eens in de gaten had dat zijn web allang klaar was. Hij bleef maar rondjes lopen en in zichzelf mompelen: „Ik ben wel mooi! Ik ben wel mooi! Ik ben wel mooi!‟ Door zijn werk merkte hij niet eens dat een man en een vrouw binnen waren gekomen. Hij merkte niet dat de vrouw ter plekke was bevallen. Pas toen de baby begon te huilen, zag hij hoe koud het kindje het had, omdat het zonder bedekking in een voederbak lag. De spin hoefde niet na te denken en beet meteen de dragende draden van zijn web door. Hij pakte zijn web, schoot naar beneden, en legde zijn web, dat vanwege zijn eindeloze rondjes nu meer op een dekentje leek, over het kindje heen. Toen het kindje het zachte web voelde, hield het meteen op met huilen en glimlachte naar de spin. Zijn vader, die meteen kwam kijken, zag de spin en zijn dekentje en riep: „Maria, moet je kijken wat een mooie spin!‟ Bron: onbekend. Bewerking: Tom Schoemaker. Uit: Kerstviering Zoutkorrel voor elke dag 2010. Foto: Debbie Schiel (www.sxc.hu)
Kerst zonder kerstverhaal Elk jaar word je in de kersttijd oneindig vaak op het kerstverhaal getrakteerd. Op tv, op school, op de radio, in tijdschriften en folders en in de kerk. Overal zie je en hoor je verwijzingen naar het geboorteverhaal van Jezus. Waarom toch ieder jaar weer dat verhaal van die geboorte? Intussen ken je het wel. Zo dacht Tom ook. Tot die ene Kerst. De vader van Tom is boer en samen moesten ze in de kerstnacht de hele nacht waken bij een verzwakt kalfje. Urenlang voelden Tom en zijn vader het leven van het kalfje onder hun handen. Het was op het randje, maar het bleef in leven. Dit was pas echt Kerst geweest, zei Tom naderhand, al was er van eten en familiebezoek niets terechtgekomen. Een ervaring om nooit te vergeten. Tine had ook al lang niks meer met Kerst. Tot ze een keer beide kerstdagen in de kerstherberg ging werken. Die was 24 uur per dag open voor mensen die alleen waren met Kerst of op straat leefden. De mensen kregen er gratis koffie, thee en broodjes. Er lagen spelletjes en tijdschriften. Nachtenlang zat Tine te schaken en te praten met mensen die anders op straat leefden. Deze Kerst in de herberg was echt Kerstmis geweest. Echter dan alle voorgaande jaren. Nog weken daarna had ze aan Kerst gedacht. Waarom? Bron: Een zoutkorrel voor elke dag (uitgave SGO), 19 december 2003
