SUCCULENTA AFDELING GRONINGEN EN OMMELANDEN

SUCCULENTA AFDELING GRONINGEN EN OMMELANDEN Bestuurssamenstelling: Voorzitter:

Vice-voorzitter:

Secretaris:

Penningmeester:

Bestuurslid:

Contactpersonen: Duitsland-commissie: Mammillaria Werkgroep Noord: Afgevaardigde algemene verg.: Bibliotheek: Homepage:

Piet Kamminga, Riet 2, 9351 XP Leek, 0594-511922, [email protected] Marijke Bouwmeester, Oosterduinen B6, 9331 WC Norg, 0592-613317, [email protected] Wolter ten Hoeve, Vreebergen 2, 9403 ES Assen, 0592-341660, [email protected] Coby Keizer-Zinsmeester, Westeind 96, 9636 CE Zuidbroek, 0598-395128, [email protected] Dick Munniksma, Avondsterlaan 1, 9742 KA Groningen, 050-5779730, [email protected]

Coby Keizer, tel. 0598-395128. Klaas Hofstee, tel. 0596-581526. Wil de Boer, tel. 050-4090315. Piet Kamminga, tel. 0594-511922. www.cactusclubgroningen.nl

Kopij voor Grunneger Succulentenproat inleveren bij Marijke Bouwmeester, Oosterduinen B6, 9331 WC Norg, 0592-613317, [email protected]. De jaarlijkse contributie à € 16,- (€ 6,50 voor gezinsleden en € 11,- voor degenen die de GSP per e-mail ontvangen) dient te worden gestort op IBAN NL63INGB0003742116 t.n.v. Succulenta afd. Groningen en Ommelanden, p/a Westeind 96, 9636 CE Zuidbroek. Er bestaat tevens de mogelijkheid om sponsor te worden van onze afdeling, de sponsorbijdrage dient minimaal € 16,- per jaar te bedragen. De afdelingsbijeenkomsten worden, tenzij anders vermeld, iedere 3e donderdag van de maand gehouden in de zaal van de buurt- en speeltuinvereniging Selwerd, Elzenlaan 72 te Groningen (tel. 050-5711354).

April 2016 60e jaargang nr. 4 *************************************************************** Geachte leden, Hierbij willen wij jullie uitnodigen voor de bijeenkomst op donderdag 21 april 2016 in de zaal van de buurt- en speeltuinvereniging Selwerd, Elzenlaan 72 te Groningen. We beginnen om 19.30 uur. Programma: -

Opening. Mededelingen en ingekomen stukken. Afscheid van ex-bestuursleden (Harmien en Rudy). Verslag van de bijeenkomst op 17 maart 2016. Lezing door Peter van Dongen over Madagaskar. Pauze met plantenverloting. De planten worden beschikbaar gesteld door Gerard Geling. Vervolg van de lezing van Peter van Dongen. Rondvraag. Sluiting om 22.30 uur.

€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€ CONTRIBUTIE CONTRIBUTIE CONTRIBUTIE Als u de contributie nog niet betaald hebt, maar wel lid wilt blijven van onze afdeling, dan dient u zo spoedig mogelijk de contributie over te maken op IBAN NL63INGB0003742116 ten name van Succulenta afd. Groningen, p/a Westeind 96, 9636 CE Zuidbroek. De contributie bedraagt € 17,50 (€ 8,- voor gezinsleden), maar voor degenen die de GSP per e-mail ontvangen bedraagt de contributie € 12,50. Om op portokosten te besparen hopen wij dat zoveel mogelijk leden kiezen voor toezending van de GSP per e-mail. Wanneer u op 15 april 2016 uw contributie nog niet betaald hebt, dan zult u niet langer als lid beschouwd worden. Ook onze sponsors verzoeken wij om hun bijdrage (minimaal € 17,50) zo spoedig mogelijk over te maken. €€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€

WEBSITE www.cactusclubgroningen.nl

Bestuurspraat Het voorjaar is weer bijna aangebroken en dat betekent dat het winterstof afgeschud kan worden en dat de lentekriebels voor flink wat jeuk zorgen. Oftewel, er wordt weer gezaaid, er wordt het een en ander verpot, de cactussen worden af en toe besproeid, en het koekeloeren naar bloemknopjes is begonnen. Dat laatste heb ik afgelopen winter regelmatig gedaan bij mijn 2 oude exemplaren van M. senilis. Midden in de winter zag ik al aardig wat piepkleine knopjes zitten, en omdat deze soort flink wat kou kan verdragen heb ik de planten buiten gezet. Wel dicht tegen het huis aan, dus enigszins beschut, maar toch kwam er af en toe wat neerslag op de planten als de wind verkeerd stond. Zo kon ik in januari nog een foto maken van een senilis met een sneeuwkap. Zie de foto in deze GSP. De planten hebben ook diverse keren vorst gehad, tot wel – 50C. Een dikke maand geleden heb ik de planten in de kas gezet om ze wat meer warmte te geven. Helaas zag ik afgelopen weekend dat de kleinste knoppen allemaal verdwenen waren. Hoe dat kan, snap ik niet, want de grotere knoppen hadden wel goed doorgepakt (9 knoppen in het ene exemplaar, slechts 1 knop in het andere). Had ik de senilis toch eerder in de kas moeten zetten? Of juist langer buiten moeten laten staan? Ik denk het eerste. Het jaarlijks terugkerend ritueel van het zaaien heb ik natuurlijk ook nu weer ter hand genomen. Want wat is er mooier dan een cactus vanuit een piepklein zaadje te zien opgroeien en bloeien? Deze keer heb ik, op advies van Marlies Schauer, gezaaid op een dag die volgens de maankalender gunstig zou moeten zijn. Niet dat ik denk dat het veel uitmaakt, maar toch… Er wordt wel gezegd dat je moet zaaien bij wassende maan, kort voordat het volle maan is. De aantrekkingskracht van de maan zou ervoor zorgen dat de zaailingen bij wijze van spreken de grond uitgetrokken worden. Ooit heb ik eens een experiment gedaan met 1000 zaden van een ariocarpus. Elke dag, een maand lang, zo’n 30 zaadjes gezaaid. Opkomstresultaat: er was bar weinig verschil tussen de dagen. Of er dus gunstige dagen zijn om te zaaien, ik betwijfel het. Maar toch probeer ik vaak een aantal dagen tot een week voor volle maan te zaaien, baat het niet, het schaadt ook niet. Bij het zaaien van dit jaar kan ik ook niet echt zeggen dat de opkomst beter is dan andere jaren, ik ben geneigd om te zeggen, het is zéker niet beter dan in

andere jaren. Het zaaien doe ik elk jaar globaal op dezelfde manier. De potjes met zaden worden in een kweekbak geplaatst die verwarmd wordt (op de bodem ligt een laag kletsnatte vermiculiet, waar de potjes in gedrukt worden). Eerst een dag of 8 à 10 overdag op 250C, ’s nachts de verwarming van de zaaibak uit (de temperatuur daalt dan naar ca. 150C), dan iets meer dan een week overdag op 300C en ’s nachts weer zonder verwarming, en tenslotte nog een dikke week op 350C overdag. Na ongeveer 2 weken, dus tijdens de 300C periode, haal ik ’s nachts de kap van de kweekbak om zo de zaailingen tijdelijk wat frisse lucht te geven. ’s Ochtends krijgen de zaailingen dan even een nevelbeurt om de nachtelijke dauw te simuleren, en dan gaat de kap er weer op. Deze methode bevalt me eigenlijk prima. Er zijn soorten die niet al te veel warmte moeten hebben om te kiemen, terwijl andere soorten juist veel warmte nodig hebben. Met mijn huidige ‘temperatuurmix’ komt elk zaadje aan zijn trekken. De temperatuurregeling in de kweekbak is overigens niet erg betrouwbaar, want als het bij de sensor 350C is, dan is het in het midden van de kweekbak meer dan 40 graden, maar boven in het potje op die plek is het 36 – 370C! Een soort die bij mij altijd problemen geeft met kiemen, is M. theresae (idem voor verwante soorten). Meestal krijg ik geen kieming, maar soms wil er na een paar maanden wel eens wat kiemen. Vorig jaar heb ik de zaden van deze soort een hele nacht geweekt in Coca-Cola, en als ik het me goed herinner, heb ik de zaden in het verleden ook al eens met een 600C wasbeurt laten meedraaien. Resultaat was niet om over in de GSP te schrijven. Deze keer heb ik 5 porties theresae-zaad behandeld met respectievelijk bleekwater, waterstofperoxide, kaliumcarbonaat (een soort soda), isopropanol (een soort alcohol), en geconcentreerd zwavelzuur. Warempel, in 3 gevallen trad er wat kieming op! Namelijk bij zwavelzuur, waterstofperoxide en bleekwater. Bepaald geen 100%, maar toch, er staan intussen tussen de 3 en 8 zaailingen in elk van die potjes. Bij kaliumcarbonaat en isopropanol is tot nu toe nog niets gekiemd. Binnenkort ga ik zaad van M. luethyi en M. haudeana (eveneens beroerde kiemers) ook maar eens behandelen met bleekwater en/of zwavelzuur. Van geconcentreerd zwavelzuur (gevaarlijk, zeer agressief!) was al wel bekend dat een behandeling bij bepaalde cactuszaden een gunstig effect had, bv. bij zaden van pediocactussen en sclerocactussen. Ik heb dat nu zelf ook getest bij zaad van Pediocactus paradinei en Pediocactus winkleri. Op internet kom je tegen dat je de zaden ongeveer 15 minuten in de zwavelzuur moet laten zitten. Ik heb er twintig minuten van gemaakt, en daarna heb ik de zwavelzuur eraf gegoten (terug in mijn voorraadpotje), en de zaden heb ik daarna in een zeefje gegoten, gevolgd door spoelen met plenty water. Vervolgens de zaden, net zoals de andere zaden, in de kweekbak. Over de kieming ben ik himmelhoch

jauchzend, zeer enthousiast dus. Want 80 – 90 % van de pedio-zaden is gekiemd! (van de ene soort zelfs binnen een week). Op onze clubavond krijgen we deze keer iemand op bezoek die heel enthousiast is over Madagaskar. Het is Peter van Dongen. Hij zal ons van alles laten zien over dit gigantische eiland met haar unieke flora en fauna. Helaas hebben die flora en fauna wel erg te lijden onder de erosie die op Madagaskar plaatsvindt. Ooit heeft een keer iemand de term gebruikt: Madagaskar, een eiland dat bloedt. Dat sloeg dan op de rode aarde die ten gevolge van de erosie in zee stroomde. Ik, en hopelijk jullie ook, ben zeer benieuwd wat Peter ons allemaal over Madagaskar gaat voorschotelen! Ik hoop op een smakelijke ‘maaltijd’. Wolter ten Hoeve.

M. senilis in januari 2016, vermomd als sneeuwpop

Verslag van de bijeenkomst op 17 maart 2016 Deze bijzondere avond werd geopend door Dick Munniksma. Een bijzondere avond, omdat er een nieuw bestuur gekozen ging worden. De avond werd dus door een demissionaire voorzitter geopend. Afgemeld hadden zich een vijftal

personen, te weten Gerard Geling, Wil en Grietje de Boer, Harmien Meems, Lyce Saathof. Toch was de zaal met 24 personen aardig goed gevuld. Over het verslag van de vorige clubavond kwamen geen opmerkingen. Dick bracht vervolgens het geplande reisje naar het Westland ter sprake (bezoek aan Aad Vijverberg, Van der Linden, Cok Grootscholten). Een stuk of 10 aanwezigen voelden er wel wat voor om mee te gaan. Van de mogelijke data viel 23 april af omdat de landelijke vereniging dan haar jaarlijkse ALV heeft. Als voorlopige datum werd daarom 16 april gekozen. Coby had een telefoontje gekregen van Gabi Jaehne, Haar Duitse club had 27 augustus uitgekozen als datum voor ons ‘staatsbezoek’. Het woord was daarna aan Henk Wolven die namens de commissie verslag uitbracht van haar bevindingen met betrekking tot de bestuurlijke perikelen van onze afdeling. De uitkomst was dat het bestuur terug zou treden en dat de bestuursleden en anderen zich daarna kandidaat konden stellen voor het nieuwe bestuur. Henk deelde daarna mee dat 7 leden zich kandidaat gesteld hadden (Coby, Dick, Marijke, Piet, Rudy, Ton en Wolter). Ook legde hij de stemprocedure uit. Op het stemformulier met de 7 kandidaten diende iedereen 5 kandidaten aan te kruisen. De 5 personen met de meeste stemmen zouden het nieuwe bestuur vormen, maar als iemand zich niet kon vinden in de nieuwe samenstelling, dan kon hij zich terugtrekken en zou de volgende kandidaat in het bestuur komen. Veroniek, Rudolf en Klaas waren bereid om in het stembureau zitting te nemen. Van de kandidaat-bestuursleden gaven Ton en Marijke enige toelichting op hun kandidatuur. Ze hadden altijd wel in een bestuur zitting willen nemen, maar uit praktisch oogpunt (jaarlijks 2 keer 8 weken afwezig; vanaf nu 1 keer 6 weken afwezig) was dat eigenlijk niet mogelijk. Bovendien was er geen echte noodzaak om in het bestuur zitting te nemen, terwijl die noodzaak nu wat meer aanwezig was. Piet had zich vorig jaar al eens bij Dick gemeld, maar toen hem verteld werd dat er al een kandidaat-bestuurslid was, had Piet hier verder geen aandacht aan besteed. Henk Wolven bedankte het oude bestuur alvast en stelde voor om de oude bestuursleden die niet in het nieuwe bestuur zouden komen, op gepaste wijze te bedanken. Na het tekenen van de presentielijst en het inleveren van de eventuele machtigingen (maximaal 2 per lid) kon er een stemformulier opgehaald en ingevuld worden. Nadat iedereen gestemd had, ging het stembureau aan de slag met het tellen van de stemmen. De anderen gebruikten dat moment om wat te drinken, te praten en mee te doen aan de verloting (de plantjes waren beschikbaar gesteld door Gerard Eising).

Na deze pauze nam Henk Wolven opnieuw het woord om de uitslag van de verkiezingen mee te delen. Er waren in totaal 28 stemgerechtigden (inclusief de volmachten), en iedereen had 5 stemmen uitgebracht, in totaal waren er dus 140 stemmen. Coby, Marijke, Piet en Wolter hadden 26 stemmen gekregen, Dick 22, Ton 9, en Rudy 5. Het nieuwe bestuur, bestaande uit Coby, Dick, Marijke, Piet en Wolter werd met applaus welkom geheten. Daarna kon Wolter aan zijn lezing over ‘Mexico 2015’ beginnen. Zoals gebruikelijk ving de reis door Mexico aan in Mexico City. Aangezien de vlucht vanuit Nederland ’s avonds rond 7 uur landde, moest er, na alle douaneformaliteiten en het oppikken van de huurauto, nog een hotel gezocht worden voor de overnachting. In het donker de miljoenenstad uitrijden is geen sinecure, maar dankzij een goede voorbereiding en een goede chauffeur (Bertus Spee) werden de juiste wegen gevonden. Zo’n 70 km ten noorden van Mexico City werd tegen elven een prima hotel gevonden. De volgende dag kon de ‘cactusjacht’ beginnen. De reis ging via een omweg naar de omgeving van het plaatsje Metztitlán, waar diverse cactussen in de vrije natuur bewonderd konden worden, o.a. Mammillaria geminispina. De ‘most wanted’ M. humboldtii werd ook deze keer helaas niet gevonden (Bertus had er in het verleden al diverse keren vergeefs naar gezocht). Via Zimapán ging het richting Bella Vista del Rio, waar een van de zeldzaamste cactussen groeit, namelijk M. herrerae. Dik 10 jaar geleden had Wolter er één exemplaar van gevonden, maar daarna nooit weer eentje. En ook deze keer was de speurtocht vruchteloos. In het bergstadje San Joaquin werd een geschikt hotel gevonden, en vanuit dat plaatsje ging het naar de vindplaats van Strombocactus corregidorae. Deze soort werd een aantal jaren geleden ontdekt toen een pompstation voor een waterleiding gebouwd werd. De strombo groeit op steile hellingen, waarvan alleen de eerste paar meter onderzocht kan worden, want daaronder wordt het risico van een eenmalige tuimeling behoorlijk groot. Na dit uitstapje ging het terug naar San Joaquin, en toen over onverharde wegen door de bergen naar het in een dal gelegen Bucareli, en vandaar weer omhoog naar Pinal de Amoles. Over opnieuw grotendeels onverharde wegen werd Alamos bereikt, en daar werd in een rivierdal op steile hellingen de roodbloeiende Strombocactus esperanzae aangetroffen. Ook zagen we mooi bloeiende Thelocactus schmollii en verderop allemaal bloeiende pachyphytums op een steile rotswand langs een verharde weg. Bertus en Wolter reden geleidelijk verder naar het noorden. Een toeristisch uitje werd bezocht, de indrukwekkende meteorietkrater La Joya Honda, met een doorsnede van 1 km. Daarna bereikte het duo Jaumave, een bekend cactusgebied. Hier zagen we grote ‘pannenkoeken’ van Echinocactus texensis,

met alleen het bovenste deel bovengronds (helaas nog niet getooid met de zeer fraaie bloemen, wel allemaal knoppen). De tocht ging vervolgens hoog de bergen in en op 3100 meter hoogte werd de in bloei staande M. rubrograndis aangetroffen (die kan dus wel tegen een beetje kou en wat sneeuw), in een vrij groene omgeving, omdat hoog in de bergen redelijk wat regen valt en het nooit erg heet wordt. Een stuk lager viel het oog op bloeiende Thelocactus conothelos langs de kant van de onverharde weg op rotsachtige plekken. Helemaal in het dal begon het zoeken naar een spreekwoordelijke speld in een hooiberg. Dankzij nauwkeurige GPS-gegevens van Ulrich Dosedal kon die speld gevonden worden, het was de kleine Turbinicarpus macrochele, die bijna niet te vinden was als je niet wist dat ze op dat plekje stonden. Gemakkelijker te vinden was de vrij nieuwe Turbinicarpus graminispinus, met een bijna grasachtige bedoorning (en daar is de naam van afgeleid). Deze soort groeide, zoals veel turbinicarpussen, in de rotsspleten van een heuvel. Na een overnachting in Dr. Arroyo werd naar Aramberri en Zaragoza gekoerst, ook een bekend cactusgebied. Vanuit het laatste plaatsje werd Tepozanes bereikt en langs een heel slecht weggetje werd de bloeiende Echinocereus knippelianus reyesii ontwaard, een nieuwe locatie voor deze soort. Bertus ging, als in een roes van aanbidding, door de knieën om deze soort van heel dichtbij te bekijken. Via een omweg werd het stadje Galeana bereikt, en daar ontwaarden de heren een bekende pick-up voor het hotel. Dat was de pick-up waar ze een paar jaar eerder zelf mee getoerd hadden en die was nu het vervoermiddel van Anjo en Coby Keizer, Uli Dosedal en Roland Eichler. Vanzelfsprekend werden alle wederwaardigheden die avond uitgewisseld. De volgende morgen ging ons duo op zoek naar de kortgeleden beschreven Aztekium valdezii. Helaas kon de kloof waar die aztekium groeide, niet bereikt worden, de onverharde weggetjes liepen een beetje dood. Noodgedwongen gingen Bertus en Wolter daarom terug naar Galeana om daarvandaan binnendoor naar Rayones te rijden. Onderweg was er nog een speurtocht bij een gipsachtig heuveltje en dat leidde tot het fotograferen van bloeiende Gymnocactus beguinii (of daaraan verwant). In Rayones eindigde het eerste deel van de lezing van Wolter. Wordt t.z.t. vervolgd. De spreker werd met applaus bedankt, en daarmee was deze clubavond ten einde. Wolter ten Hoeve.

Mammillaria Werkgroep Noord (MWN), 18. De Mammillaria Werkgroep Noord (MWN) had de hoop gericht op DNAonderzoek, dat was de sleutel tot verwantschapsvaststelling was de gedachte. (begon pas in 2008 een beetje op gang te komen). Het woud van kenmerken, overwoekerd door convergente ontwikkelingen bleek zo ondoordringbaar, dat er geen doorkomen aan was. Kortom het aantal vragen is niet afgenomen, maar toegenomen. Het indelen van het geslacht Mammillaria op basis van DNA-gegevens lukt nog niet zo goed, want in de zgn. cladistische nomenclatuur is nog niet geregeld welke structuur kan worden aangehouden. Men wil een z.g. ‘phyllo-code’ introduceren om de verschillende uitleg te overbruggen, of te combineren? Zolang deze onduidelijkheid niet is opgelost, zullen wij ons bezighouden met de ‘traditionele’ nomenclatuur. We beschouwen ons als amateurs (liefhebbers), die wel kunnen relativeren en daardoor er niet zo zwaar aan tillen, dat we er nog niet ‘alles’ van weten. De eerste doelstelling die door de MWN in 1976 door de toenmalige leden is geformuleerd: kennis over de Mammillaria’ s vergroten. Het uitbreiden van de kennis hebben we m.i. toch wel gehaald, maar als de berg te hoog blijkt, dan zijn we genoodzaakt de pas in te houden en genoegen te nemen met wat we tot dusver hebben bereikt. Het was een lange tocht, maar ik had het niet graag gemist. De liefhebberij met de succulente planten is gebleven. Het in een groep bespreken is voor de beleving belangrijk. Groeten, Klaas Hofstee. Activiteitenagenda 16-4 23-4 19-5

Reisje naar kwekers in het Westland. ALV Succulenta in Ruurlo (bij de Cactus-Oase). Onderlinge verkoop en planten van de maand of een demonstratie.

        

UITNODIGING voor de trouwe lezer: kom eens langs bij de succulentenproatstamtafel deze bevindt zich in de oude rolkas gelegen te Zuidbroek adres: De Akkers 10 open alleen op afspraak; vrijdag of zaterdag dus even bellen of mailen 0622464630 of [email protected]

Gerard

Bezoek op afspraak.