Succes verzekerd. Succes verzekerd

147

Succes verzekerd Succes verzekerd

Redactioneel Tekst: Trudo Vreenegoor

Redactioneel

Allereerst een trieste mededeling. Natuurlijk zijn de meeste WTOS’ers hier al van op de hoogte, op zaterdag 6 mei is, geheel onverwacht, onze clubgenoot Pieter Dijkshoorn overleden aan een hartstilstand. Deze gebeurtenis heeft WTOS afgelopen periode stevig in haar greep gehouden. Om deze reden is deze Corsa later in je bezit dan gepland. Omdat niet iedereen Pieter kent is er uiteindelijk besloten om de Corsa alsnog af te drukken. Voor de bekenden van Pieter zal er binnenkort een speciale Corsa worden gemaakt, geheel gewijd aan Pieter. Heb je interesse in deze Corsa laat dit dan weten aan de Corsaredactie, mail [email protected]. Het leven gaat door en zo ook de koersen en trainingen. De eerste WTOS successen zijn al geboekt en bieden veel potentie voor de rest van het seizoen. Ook is de eerste tourtocht gereden in Limburg, de Amstel Gold Race. Zelf heb ik voor het eerst mogen proeven van succes, en ik moet zeggen dat smaakt naar meer! Winnen doet het ook goed voor het zo vaak genoemde moraal. De trainingen worden ook weer goed bezocht en zijn naar mijn weten tot op heden zonder ongelukken verlopen. Mede dankzij het mooie weer was de opkomst vrij hoog wat voor de automobilisten vaak leidde tot spannende inhaalmanoeuvres. Helaas is op het tijdstip van schrijven enorm klote weer buiten, en moet ik noodgedwongen binnen zitten. Kijkende naar de Giro zit ik met stuiptrekking op de bank te smachten naar droog of zelfs zonnig weer. Ach, na regen komt zonneschijn en de door de regen wordt het voor mensen als ik met hooikoorts wat aangenamer. 0

Inmiddels is een sponsor (Centric) gevonden voor o.a. het NSK en de toerkleding. Ook de vergunningen voor het NSK zijn verleend. Het NSK in september (in Delft!) zal een mooie happening gaan worden. Wie weet kan een WTOS’er hier winnen?! Studentenkampioen wordt je niet zomaar! Veel meer over het zomaar kampioen worden in deze Corsa. Er zijn maar liefst 3 stukken over het wereld studenten kampioenschap geschreven door kampioenen. Verder is er een nieuwe rubriek opgenomen, “de fiets van…” waarin eigenaren hun verhaal kwijt kunnen over hun “trots”. Vanaf deze Corsa een terugkerend stuk. De column van van Schaik is weer even sterk als altijd. Er is een verwijzing naar de wielerliteratuur die iedere fietser gelezen moet hebben. Verder hebben we een verhaal over de ZoMoCo in Delft, georganiseerd en gedomineerd door WTOS. De notulen van afgelopen voorjaars ALV incl. de plannen voor 2006 zijn terug te vinden in deze Corsa. Voor deze Corsa heb ik veel stukken zelf geschreven, hopelijk zal het mooie weer leiden tot meer creativiteit bij andere WTOS’ers? Deel je ervaringen, blijven schrijven dus!

147

Inhoudsopgave Corsa 147 Redactioneel ..........................................................0 WTOS Agenda........................................................2 Van de voorzitter....................................................4 In memoriam Pieter Dijkshoorn................................6 10 km tijdrit ..........................................................7 Hét WK Studenten ..................................................8 Wereldkampioen wordt je niet zomaar .................... 10 Studentikoos 'Oranje boven' in België ..................... 15 Toscane 2006 – Tavarnelle .................................... 18 De Ronde van Delft............................................... 22 Strandrace – nooit meer! ...................................... 24 Amstel Gold Race ................................................. 26 MTB wedstrijd trainingen ....................................... 28 Design Classics .................................................... 30 Leve het nieuwe Rondje Hoek ................................ 31 WTOS handschoentjes .......................................... 31 Wielerliteratuur .................................................... 32 Opmerkelijk…....................................................... 34 Hoe houd je trainen leuk?...................................... 36 De fiets van... ...................................................... 38 Notulen voorjaars ALV .......................................... 40 Verleden leden leden heden ................................... 46 Adverteerdersindex Bike2Build .......................................................... 29 Bike-Zone........................................................... 39

147 De Corsa is het clubblad van WTOS, Wij Trainen Ons Suf, Studenten wielervereniging sinds 1983 Redactie: Sander Prakken Korvezeestraat 582 2628 CW Delft 06-41800275 Trudo Vreenegoor Korvezeestraat 583 2628 CW Delft 06-20814202 [email protected] Oplage: 185 Uiterste inleverdata: Corsa 148: 15-06-‘06 Corsa 149: 15-08-‘06 Corsa 150: 15-10-‘06

www.wtos.nl Sitemanager: Erik Nienhuis Balthasar van der Polweg 72 2628 AW 015-2621666 [email protected] 147

1

WTOS Agenda

Mei – Juni – Juli 2006 Datum

Activiteit

Plaats

Tijd

Woensdag 31 mei Zaterdag 3 juni

10 km tijdrit Dutch Mountains toertocht

20:00 11:00

Zondag 4 juni

Tilff-Bastogne-Tilf http://www.sport.be/cycling/2006/nl/ Borrel Limburgs mooiste www.limburgmooiste.nl NSK MTB La Duo

Langs de A13 Station Maastricht Tilff Tango Landgraaf

21:00 -

Arnhem Sportcentrum

Nog onbekend 10:00 7:30 20:00 10:00

Dinsdag 6 juni Zaterdag 10 juni Zondag 11 juni Woensdag 14 juni Zondag 18 juni Zondag 25 juni Zondag 25 juni Woensdag 28 juni Zondag 2 juli Iedere 1e dinsdagavond van de maand Iedere laatste woensdag van de maand Iedere maandag en donderdag Iedere maandag en woensdag

ZoMoCo Delft

Toerversie NK wielrennen 8e Rijswijkse MTB dag 10 km tijdrit IUMT

Sportcentrum Maastricht Rijswijk Langs de A13 Parcours Zoetermeer

-

Borrel

Café de Tango

21:00

10 km tijdrit

Langs de A13

19:00 20:00

Wegtraining, rondje Hoek van Holland MTB training, recreatief of wedstrijd

Sportcentrum

18:30

Sportcentrum

18:30

of

Kijk zelf ook eens in de WTOS agenda op de site! Voor meer informatie: [email protected]. Weg-trainingen Iedere maandag- en donderdagavond wordt getraind op de weg, rondje Hoek van Holland (55 km in verschillende groepen). Om 18:30 wordt collectief gestart en langs de Nieuwe Waterweg zullen groepen naar gelijk niveau gevormd worden. Verzamelen bij het sportcentrum. MTB-training Op maandag en woensdagavond wordt er gemountainbiked. Om 18:30 wordt er vertrokken vanaf het sportcentrum voor een recreatieve tocht of een specifieke wedstrijdtraining. Deze laatste is een voorbereide training waarbij een afgesproken programma wordt afgewerkt. Meestal wordt er getraind in de Delftse Hout, het Elsenburgerbos of bij Zoetermeer of Bergenschenhoek. WTOS Borrel Elke eerste dinsdag van de maand vindt de WTOS borrel vanaf 21.00 uur plaats in café Tango aan de Oude Delft. De borrel is een uitstekende gelegenheid om de man of vrouw onder de helm wat beter te leren kennen, een avondje ouwehoeren over wielrennen, auto's en alles wat je verder interesseert. Ben je net lid en wil je weten wat er allemaal gebeurt binnen WTOS of wil je lid worden, kom dan langs!

2

147

ZoMoCo De Zondag Morgen Competitie wordt 2 maal georganiseerd door WTOS. De ZoMoCo is een competitie in de omgeving van Delft. Elke zondagochtend is er een wedstrijd op een wielerparcours in de buurt. Het niveau is net wat vriendelijker dan criteriums doordat er op geasfalteerde wielerparcours wordt gereden met prettig lopende bochten. 10 kilometer tijdrit Gedurende de zomertijd wordt elke laatste woensdag van de maand de traditionele individuele WTOS-tijdrit over 10 kilometer verreden op de parallelweg langs de A13. Zet je streeftijd op het prikbord, probeer nog wat mooie weddenschappen erop af te sluiten en kom in ieder geval gewoon rijden. Het is een leuk evenement voor iedereen, ook voor de minder snelle renners, laat je niet afschrikken. De Ranglijst Aller Tijden (RAT) bevat de beste tijden van alle renners die ooit aan de 10 km tijdrit hebben deelgenomen. Verzamelen bij Rijksstraatweg Delft. La Duo La Duo is de jaarlijks terugkerende koppeltijdrit van WTOS. Het parcours ligt in de buurt van Zestienhoven, waar vier keer een ronde van 7 km moet worden gereden. De kunst is met z'n tweeën een zodanig geheel te vormen dat het resultaat ervan groter is dan dat van de som der delen. IUMT InterUniversitaire Mountainbike Training (IUMT); we zullen ons verzamelen om 10:00 bij het wedstrijdparcours in Zoetermeer, gratis parkeren en goed bereikbaar. We hopen dan om 10:30 te kunnen vertrekken met de groep richting Bergschenhoek, waar we gezamenlijk een training kunnen afronden. We zullen trachten ruim voor de elitewedstrijd van 14:30 terug te zijn, zodat we dit spektakel met zijn allen kunnen aanschouwen. Na deze wedstrijd kunnen de deelnemers rechtstreeks huiswaarts. Kijk voor de plannen van andere WTOS’ers m.b.t. deze evenementen ook even op het WTOS prikbord: www.wtos.nl/php/prikbord/index.php

147

3

Van de voorzitter Tekst: Jos Burger Deze van de voorzitter schreef ik op 24 april, nu zou ik een ander stuk schrijven, dit volgt in de Pieter Corsa.

Van de voorzitter

Schrijven is lastig zonder inspiratie. Als een schrijver geen inspiratie heeft gaat hij zoeken. Zoeken naar anekdotes, zoeken naar redenen tot schrijven. Met het zoeken komen vragen. Is dit schrijven interessant genoeg? Mijn zoektocht begint met de vraag: wat schrijft een voorzitter? Wat is het doel van deze bladzijde? Mensen proberen te vermaken met geromantiseerde herinneringen van zichzelf? Vertellen over de vereniging? Over leden? Over zichzelf? Over fietsen? Mag alles wat ik wil? Is deze bladzijde een absolute vrijbrief voor notatie van m’n eigen hersenkronkels? Kan ik hier vertellen over het leven? Over liefde? Over gevoel? Over koers? Over mensen? Moet het grappig? Ben ik grappig? Wil ik grappig zijn? Ik merk dat bij het stellen van een eerste vraag direct nieuwe vragen opdoemen. Moet ik hier antwoord op geven? Ik denk het niet. Ik denk dat ik gewoon moet schrijven. Want natuurlijk zijn er opvallende zaken gebeurd de afgelopen tijd. Zaken waarover ik zou kunnen vertellen. Zaken die gerelateerd zijn aan de fiets. Aan leden, aan mijzelf. Zo heb ik gefietst. En dat is toch iets dat meestal direct verhalen met zich mee brengt. Op de fiets en in en rond het wielerwereldje lijken de verhalen vanzelf te komen. Ik ben gewend aan verhalen uit het peloton: opschepperij over eigen kunnen, het kunnen van de ander niets ontziend belachelijk maken. De ene 4

wielrenner lijkt wanneer hij niet in het wielerwereldje is nog mooiere dingen mee te maken dan de ander: vrouwen, auto’s, justitie, vechtpartijen, drankmisbruik, criminele buren. Sterk, sterker, sterkst. Nu mocht ik in het paasweekeinde naar Zuid-Limburg afreizen om daar deel te gaan nemen aan de toerversie van de Amstel Gold Race. Voor vele Nederlandse toerfietsers een hoofddoel in een fietsjaar. Hoe heerlijk te weten te komen dat fietsers in alle rangen en standen lijken te leven op sterke verhalen. Na een winter vol terugkerende knieperikelen had ik namelijk in mijn wijsheid besloten niet deel te nemen aan de tocht door de Hollandse heuvels, maar me ergens op het parcours bezig te houden met observeren. Bovenop de Keutenberg vond ik een plekje waar ik anoniem de passerende toerders kon aanschouwen. In afwachting van WTOS’ers trok er heel wat aan m’n oog voorbij. Fraai uitgedoste 50’ers die puffend hun weg naar boven hadden gevonden. Meestal lopend. Ik kwam er namelijk achter dat het fietsend bereiken van de top van de Keutenberg een item is. Aan de andere kant van de weg kwam een man staan, bij een eerste aanblik vond ik hem al vervelend: zo’n vent van in de veertig met kakaccent stond triomfantelijk om zich heen te kijken. Een man met snor en helm scheef op het hoofd kwam even later aangesjokt. Deze man leek me een prettig persoon, een man die koffie voor je gaat halen op het moment dat je daar zin in hebt, zonder dat je het hoeft te vragen, gewoon vanuit z’n eigen goedheid. ‘Hee, ben je er nu pas,’ bitste de lul, ‘ik sta hier al zeker vijf minuten.’ (het zullen er twee geweest zijn) 147

De snor hijgend:’wat een kutding, kapot ben ik.’ De lul:’heb je ’t wel gehaald?’ (deze zin had ik in het half uur hiervoor al vele malen gehoord: met ’t wordt hier het fietsend bereiken van de top van de Keutenberg bedoeld) ‘nee, halverwege moest ik eraf, kreeg ‘m gewoon niet meer rond.’ ‘Oh, ik ging redelijk makkelijk. Reed niet eens in m’n lichtste versnelling,’ snoefde de lul. ‘gehijg’ ‘’t begint bij mij ook wel echt een item te worden. Vorig jaar haalde ik ‘m en dit jaar weer, zelfs makkelijk.’ Triomfantelijk haalt de lul zijn gsm tevoorschijn en luid met het thuisfront bellend kan de snor op adem komen. Na enige minuten zelfverheerlijking vervolgen de twee (waarschijnlijk collega’s, kan me niet voorstellen dat het vrienden zijn) hun weg naar Valkenburg. De twee zijn nog niet weg of een nieuw tafereel ontstaat. Twee heren (ook toerders zijn bijna altijd van het mannelijk geslacht, het waarom hiervan kan wellicht bron zijn van een volgend verhaal) staan rustig babbelend een eindje van me vandaan. Een derde figuur wordt in de verte zichtbaar. Duwend hijst hij zich naar boven en hij bereikt in het zadel de plek waar zijn vrienden staan opgesteld. Bij hen gekomen zakt hij van z’n fiets, z’n lange haar valt me op. ‘En? Heb je ’t gehaald?’ De vraag begint te wennen. ‘Jazeker, op de 23…’ Kijk deze man weet van verzetten, en op de 23 klinkt netjes, hij heeft gewoon twee bladen voor en niet zo’n derde blad waar zoveel toerders mee rijden, dit zal wel een renner zijn geweest, respect voor deze kerel. ‘… maar gasten, ik weet wel wat het eerste is dat ik ga doen als ik thuis ben: dat is zo’n trippletje aanschaffen.’ Ik stop met luisteren. Een uurtje op zo’n heuvel zorgt dus alweer dat ik m’n pagina’s gevuld heb. En dan heb ik nog niet eens gesproken over WTOS. Over de Ultimo van 2003 waar ik 147

Jurgen Lindhoud al na 8 km inhaalde. Was ik toen sterk. Maar WTOS gaat goed, op velerlei gebied. De trainingen zijn goed bezocht, we hebben iemand opgeleid tot prof wielrenner, het NSK gaat mooi worden (de website is reeds in de lucht: www.centric-nsk2006.nl), veel nieuwe leden, mooie evenementen op de rol waar ik veel mensen verwacht. Ik ziet u allen op de fiets, naast de fiets, over de fiets, in ieder geval: fiets! p.s. Nu is het zo dat ik voor het schrijven van deze ‘van de voorzitter’ van de heren Corsa redactie een layout heb ontvangen waaraan ik kan zien hoe lang m’n stukken ongeveer moeten worden. Dit naar aanleiding van herhaaldelijk net teveel woorden tikken, zodat ik net een pagina overschreed, en er een volgende witte bladzijde aan mijn column besteed moest worden. Een witte bladzijde waarvan het overgebleven gedeelte gevuld werd met danwel een reclame-uiting danwel een strip van de hand van enkele heren. Nu merkte ik na het beëindigen van mijn ‘van de voorzitter’ voor deze nieuwe Corsa dat ik ook dit keer weer niet voldeed aan de door de redactie opgestelde lengte-eis. Vandaar dit post scriptum. Dit post scriptum is dus niets meer dan het proberen te voldoen aan een door een redactie van een blad van mijn eigen vereniging opgestelde eis. Kwantiteit voor kwaliteit? Als klein statement dan hier het volgende:

Tot hier. 5

In memoriam Pieter Dijkshoorn 16 november 1976 - 6 mei 2006

Op zaterdagmiddag 6 mei 2006 is tijdens de eerste etappe van de Omloop der Peel Pieter Dijkshoorn om het leven gekomen. 3 km voor het einde van de etappe liet hij door een hartstilstand het leven. Pieter was sinds 1998 een zeer actief lid van onze wielervereniging. Wij wensen iedereen en in het bijzonder de familie veel sterkte de komende tijd. Er zal een speciale Pieter Corsa gemaakt worden, heb je interesse in deze Corsa mail dan naar [email protected].

6

147

10 km tijdrit Gegevens: Trudo Vreenegoor Tekst: Olivier van der Wiele

10 km tijdrit

Onderstaand de tijden van de 10 km tijdrit van maart en april. Misschien was de tijdrit van maart nog wat vroeg voor de meeste, de opkomst van de tijdrit in april lag in ieder geval stukken hoger. Tijdrit 29 maart 1. Jelle Zijlstra 2. Nico Alberts 3. Wouter Perry

15.04.93 15.07.52 15.59.62

Tijdrit 26 april De tijdrit is weer verreden. Met drie baancommissarissen (Eric Nienhuis, Wouter Perry en Olivier van der Wiele), was het kader precies compleet. Het was de laatste keer op het oude wegdek, want de asfalteerders waren de start op honderd meter benaderd. Dit betekent: volgende keer een sneller parcours!!! Er waren opvallend veel renners hiervan op de hoogte. 12 renners wilden de laatste eer bewijzen aan het oude parcours. Na afloop was de stemming iets bedrukt. Tijdrijden is namelijk slecht voor de moraal (Rien), erg zwaar (Pieter) en niet leuk tegen de wind in (iedereen). Vrolijkste deelnemer was Michiel Groothof, die een goede minuut van zijn PR afhaalde. 1. Wouter Betting 2. Pieter Dijkshoorn 3. Rien Schuurhuis 4. Eric Pieterse 5. François Geuskens 6. Trudo Vreenegoor 7. Jelle Zijlstra 8. Michiel Groothoff 9. Ferry Roggeband 10. Tim Snijders 11. Martijn v/d Driest 12. Thomas Decorte

13:35.60 13:42.15 13:58.35 14:36.91 14:50.08 14:51.00 15:10.40 15:42.33 16:44.41 17:06.98 17:50.56 26:26.49

Misschien rijd ik dan maar weer eens zelf, dat nieuwe asfalt is zeker 10-15 seconden sneller. Voor mij de motivatie weer eens te gaan rijden, voor anderen de motivatie voor een nieuw PR!?

147

Jelle op het keerpunt

7

Hét WK Studenten Tekst: Ellen van Dijk

Hét WK Studenten

Door: Ellen van Dijk, student bewegingswetenschappen en rijdt voor de ploeg Vrienden van het Platteland. Door wie is dit geschreven? Ja, ik zal me eerst even voorstellen: ik ben een ploeggenote van Janne (het lid dat reclame maakt voor WTOS in de wereldbeker!) en ik ben eind maart mee geweest met drie echte WTOS’ers naar het WK voor Studenten in Herentals, België. En nu heb ik de eer gekregen om een stukje te schrijven voor jullie clubblad! Er werd gestart in de tijdrit over 30 km door Malaya en Wouter Betting. Bij de dames ging de rit over 14 km en waren Loes Gunnewijk en ik de Nederlandse afvaardiging. Nadat Wouter en Malaya zich ‘s avonds eerst nog in het uitgaansleven van Herentals hadden gestort, was het de volgende ochtend als eerst de beurt aan Loes en mij om te strijden om de titel. Om een lang verhaal over afzien enz. kort te houden: ik werd op 30s 2e achter Loes die dus Wereldkampioene werd! Wat wil je nog meer… Precies: zelf goud winnen. ‘s Middags mocht Wouter van start. Met een mooi vlakke race en een gemiddelde van ruim 45 km/h waren we erg trots op hem! Terwijl Malaya zich warm reed op de roller met een staartje boven op z’n hoofd, werd er een erg snelle tijd gereden door een Duitser. Malaya lag de hele race zo’n 3 tot 4 sec achter op de snelste tijd, maar in de laatste 7 km wist hij zijn achterstand weg te werken en 1 sec sneller te finishen dan de Duitser (zijn motivatie was naar eigen zeggen de motorrijder voor ‘m met een duvel-vestje aan…). Uiteindelijk was er niemand meer 8

sneller en hadden jullie als WTOS de eerste Wereldkampioen Studenten in huis!! Ik neem aan dat hij ondertussen tot erelid is gekroond en geen contributie meer hoeft te betalen. Wouter eindigde netjes op een 15e stek. Een mooie eerste dag dus voor de Nederlandse ploeg! De volgende dag werd er een cross verreden waar een Nederlandse mountainbiker, Axel Bult, met het zilver aan de haal ging, vraag me niet naar de details, ik was er niet bij… Op zaterdag werd tenslotte de wegrit verreden. ‘s Ochtends reden opnieuw eerst de dames hun wedstrijd met voor Nederland Sharon van Essen, Irene van de Broek, Alma Koelemeijer en Ellen aan de start. Al vroeg in de wedstrijd ontstond er een kopgroep van 6, waar ook ik deel van uitmaakte. Het kwam uiteindelijk op een sprint aan en omdat de Belgische veel te vroeg aanging werd het een mooie lange sprint en jawel… ook ik werd Wereldkampioen Studenten! Irene, Alma en Sharon eindigden resp. als 10e, 26e en 31e. ‘s Middags was het de beurt aan de heren, hier werd Nederland vertegenwoordigd door Eric van de Meent, Erik van Lakerveld, Arnoud van Groen, Adriaan Helmantel, Yvo Kusters en Malaya. Ongeveer half koers ontstond er een kopgroep van 9, waar 3 Nederlanders deel van uitmaakten: Malaya, Adriaan en Yvo. De voorsprong schommelde lange tijd rond de 30 sec, maar liep uiteindelijk uit naar ruim 2 minuut 30. De sprint van de kopgroep werd gewonnen door Yvo Kusters met zo’n 3 fietslengtes voorsprong! Ook Malaya stond opnieuw op het podium met een 3e plaats. Adriaan eindigde als 8e, Eric 21e, Arnoud was 147

helaas gevallen en Erik heeft de wedstrijd niet uitgereden. Bij deze wil ik Wouter & Wouter nogmaals bedanken voor de perfecte organisatie! Ik vond het superleuk om erbij te zijn, dus ik kan jullie maar één ding aanraden: train je suf en zorg dat je er de volgende keer ook bij bent! Misschien tot ziens op het NSK! Ellen Wereldkampioene Studenten weg

Ellen op weg naar het podium

147

9

Wereldkampioen wordt je niet zomaar Tekst: Malaya van Ruitenbeek

Wereldkampioen zomaar

wordt

je

niet

Waar Duvel al niet goed voor is. Het is woensdagavond 22 maart, een uur of tien en Wouter Betting en ik besluiten op zoek te gaan naar een Belgisch café. Lukraak rijden we een dorpje binnen om enkel met mistroostig aandoende cafeetjes kennis te maken. We rijden door een verlaten winkelstraat, in het schijnsel van de lantarenpalen een rare gewaarwording vanuit onze auto. Dan draaien we op goed geluk linksaf een straatje in en zowaar een café met volk. Dit wordt de plek om dat laatste beetje moed in te drinken voor morgen. We zijn die middag aangekomen in Herentals, België om er deel te nemen aan het WK studenten. Kennis gemaakt met Loes Gunnewijk en Ellen van Dijk (twee ware tijdritkleppers in vrouwenwielerland) en het parcours. Een leuk parcours, totdat we het heuveltje voor de streep eens op snelheid proberen op te rijden. Misschien dat een tijdritfiets gemaakt is om heel erg af te zien op het vlakke, maar dit heuveltje doet je beseffen dat zelfs tegenwind nog aangenamer is. Vijf rondjes gereden, nog geen half rondje op snelheid en de schrik zit er goed in. Maar de rest van het parcours is mooi, met een snelle afdaling en wat open stukken in de aanloop naar het heuveltje. Het is koud, maar het zonnetje schijnt. Morgen vier rondes, een dertigtal tegenstanders. De Italianen, Duitsers en Belgen zien er weer gevaarlijk gesoigneerd uit. Ook Betting laat zich niet onbetuigd met zijn gloednieuwe PlanetX frame en hoge velgen. Binnen no-time is onze hotelkamer veranderd in een puinhoop van 10

wielerkleding, dichte achterwielen, snelle voorwielen, tijdrithelmen en tacxen. Morgen moet het gebeuren, dan komt het eropaan een kilometer of 26 het maximale uit jezelf te halen. Voor mij kent elke tijdrit een optimale tijd. Factoren als vorm, materiaal, parcours, weer en motivatie leiden tot een theoretische snelste tijd die jij die dag neer kan zetten. Zaak is de rit zo in te delen en de aandacht er immer dusdanig bij te houden dat je zo min mogelijk verliest op deze optimale tijd. Dan kan je aan het eind van de rit tevreden zijn, ongeacht de uitslag. We gaan eten met de dames en begeleiders Wouter Perry en Jorg van Oostende. Zij hebben haast, er is een bobobijeenkomst. Met Loes en Ellen spreken we onze verwachtingen door en dan gaan we voor de teamspirit gezamenlijk commentaar leveren op het dierenprogramma op de Belgische tv. De ontspanningsruimte is gevuld met renners en rensters uit Europa en Afrika, maar onze bank voelt als een GR in een willekeurig studentenhuis. Omdat de dames vroeg moeten starten kunnen we ze niet overtuigen een biertje te doen en nadat we ze welterusten hebben gewenst knijpen wij er tussenuit, nog voor Perry en Jorg terug zijn van hun verplichte drankavond. We stappen het café binnen, het is goed gevuld. De warme lucht slaat neer op onze koude ledematen en de mensen aan de toog hebben plezier. Na een vlugge inschatting van het assortiment spelen we op veilig en kiezen het altijd smakelijke Duvel. Inmiddels is ons oog gevallen op het caféhondje. Het lijkt zijn taak de sigarettenautomaat te bewaken, althans hij kijkt zeer triomfantelijk om zich heen, al zittend op dit apparaat. Eigenlijk zou 147

elk café een caféhond moeten hebben. De cafébaas blijkt een geschikte vent, schenkt bier zoals een cafébaas dat hoort te doen. Achteloos maar met een perfecte laag schuim. Ook mixen van nader te bepalen gifgroene softdrink en een of ander alcohol bevattend nat gaat hem schijnbaar moeiteloos af. Onze aandacht richt zich nu op de inhoud van zijn koeling. We zien chocolademelk met een verdacht bruin laagje onderin. Toch waag ik mij aan dit drankje, Betting gaat voor het vertrouwde colaatje. Morgen zullen we weten of de chocolademelk gewoon al lang niet geschud was of dat er een andere reden was dat verder niemand dit drankje bestelde. De alcohol heeft zijn werk gedaan, vol vertrouwen gaan we huiswaarts en leggen we ons te bed. Want daar wordt de koers gewonnen, luidt een oude wielerwijsheid. Na het ontbijt is het zaak onze fietsen uit de bewaakte stalling te halen. Voor die tijd is er echter nog de officiële openingsceremonie. Ellen en Loes zijn dan al in volle voorbereiding, dus besluiten Betting en ik mee te lopen in dit tafereel. Het duurt natuurlijk langer dan ons aanstaat en we knijpen er alweer tussenuit. We brengen de fietsen bij de dames die omgekleed en wel naar buiten komen. Het is nog wat kouder dan gisteren en ook de wind doet meer zijn best. Het is tijd om een laatste verkenning te gaan doen. De bochten worden optimaal aangesneden en slechte stukken asfalt vermeden. Bij terugkomst even kennis gemaakt met sprintlegende JP van Poppel, die de dames zal volgen met zijn ploegleidersauto. De dames zijn inmiddels klaar om te starten. We zien Ellen de snelste tijd tot dan toe neerzetten en wensen Loes veel succes. Nog een lichte maaltijd en dan maken we de attributen compleet in orde. Wanneer we weer buiten komen blijkt Loes als enige sneller te hebben gereden, een een-tweetje dus. Betting en ik voelen de druk nu snel toenemen.

147

Wouter start om half 2, ik pas anderhalf uur later. Terwijl hij zich warm rijdt in de box, controleer ik nog eenmaal mijn fiets. Spanning op de banden, loopvlak checken, afstelling van de remmen nagaan, de achterderailleur nog een keer uitproberen. Aan mijn fiets zal het niet liggen vandaag. Betting rijdt het startpodium af en begint aan zijn half uur afzien. Ik lig dan alweer te niksen op de hotelkamer. Ik heb nog een uur te doden, moet rusten, me soigneren, maar wil niet in slaap vallen. Ik lees een boekje, maar na 20 minuten slaan mijn gedachten op hol. De spanning stijgt. Op mijn ipod maak ik een opzwepende tracklist. Dan is het tijd om om te kleden. Alles ligt al klaar in stapeltjes, dus zonder na te hoeven denken gaat het zwikje aan. Eenmaal buiten zie ik Wouter nog net aan zijn laatste rondje beginnen. Hij rijdt een prima tijd, maar ligt al meer dan 2 minuten achter op de tot dan toe snelste, de Italiaan Masnata. Vorig jaar klopte ik Betting op een tijdrit van een zelfde lengte met slechts een minuut, de moed zakt in mijn schoenen. Infietsend op de tacx kan ik het niet nalaten toch mee te luisteren naar de doorkomsttijden van de 2e serie renners. Een verdomd grote Duitser gaat hard, heel hard. Hij haalt zijn voorganger in en eindigt nog 30 seconden voor Masnata. Met in mijn achterhoofd de Belgische favoriet Van Aelbrouck van het Quickstep opleidingsteam neem ik alvast afscheid van het podium.

11

Dan is het mijn beurt. Ik overtuig me ervan dat ik alleen van mezelf kan verliezen, beter dan vandaag ben ik nog nooit geweest. Ik rij het startpodium op, controleer mijn verzet. De startcommissaris telt af, ik vertrek net voor zijn “Af!” en van schrik laat de andere jurycommissaris me te vroeg los. Die halve seconde heb ik alvast maar gewonnen. Het gaat eventjes omhoog, maar in de afzink stijgt de snelheid tot de 57. Na een halve minuut slaat de verzuring toe. Kom op, je weet dat dit gebeurt, niet toegeven en er doorheen fietsen bijt ik mezelf toe. Voor de eerste keer het keerpunt. Wind op en ook geen afdaling die me snelheid schenkt. Voor de eerste keer de klim, de snelheid zakt.

dat geen teken is. Mijn gedachten gaan terug naar het caféhondje. Maar al snel ben ik weer bij de les, mijn hartslag was iets gedaald en dat kunnen we niet hebben. Verlies op de optimale tijd, aargghhh. Bij de laatste passage blijk ik zelfs heel dicht op de snelste tijd te zitten. Naar de motard denk ik, ga die Duvel aantikken. Natuurlijk gebeurt dit niet, wel rij ik mezelf voorbij in de afdaling. Een steek in de zij, kokhalzen, kotssmaak in mijn mond. Dan kan ik zelfs niet meer fatsoenlijk adem halen en laat ik een paar omwentelingen lopen. Neenee dat mag niet! Gelukkig is daar het keerpunt, nog iets meer dan 2 kilometer. De steek blijft, het gevoel van overgeven onderdruk ik. Kotsen mag, na de finish. Dan de klim, nee ik haal het niet. Maar de snelheid zakt niet en ik geloof er weer in. Bovenop bijschakelen naar de 12 maar ik red het niet, of toch? Tot de streep, rijden tot de streep, kom op gáán.

Malaya op weg naar de winnende tijd? Malaya in actie Maar dan! Bij de passage kijk ik op mijn teller en ik ben maar nauwelijks langzamer dan die gevreesde Duitser. Nu moet ik wel, de Italiaan móet eraan. In de afdaling geef ik zo goed als mogelijk weer gas bij en dan zie ik het. De motard voor me heeft een geel hesje aan, maar niet zomaar een geel hesje. Er staat wat op, verdorie er staat Duvel op zijn hesje. Als 12

Na de finish ontplof ik, maagkrampen en hyperventilatie verhinderen het me normaal uit te bollen. Van ellende draai ik om en als een schim zie ik Perry naar me toe rennen. Gewonnen! 1 seconde… Weet je het zeker? Ja ja zeker! Het wordt druk bij onze box. Ik ben te zwak om mijn fiets weer terug op de tacx te plaatsen, maar Perry helpt zonder morren. Ik hijs mezelf op mijn fiets, probeer wat zuur uit mijn benen te trappen. De laatste serie renners 147

vertrekt. Van Aelbrouck is bij de doorkomst 5 seconden langzamer. Die grote Duitser blijkt Tobias Erler te heten en hij komt met een zuur gezicht vertellen dat hij liever met 10 seconden geklopt wordt. Het is nog niet gedaan zeg ik, maar hij feliciteert me alvast. Na 35 lange minuten wachten is het zeker, ik heb gewonnen! Zo blij ben ik al lang niet meer geweest, ik denk aan de koude trainingen op mijn tijdritfiets, beukend tegen de wind in het Westland. Mijn begeleider zei in ons laatste gesprek nog dat ik maar moest genieten van het evenement, maar toen wist ik nog niet dat ik zou genieten vanaf het podium. Podium tijdrit

Dopingcontrole. Voor de tweede maal in mijn leven moet ik pissen voor het WADA. Deze keer heb ik een attest, want een beetje renner heeft toch inspanningsastma tegenwoordig. Laat ik niet teveel uitweiden over het genante pissen in het bijzijn van de arts en het geknoei met warme urine bij het overschenken in de A en B stalen. Aan tafel is de sfeer uitgelaten, 3 medailles, 2 wereldkampioenen. We nemen afscheid van Loes, zij zal dit weekend in Italië koersen. Tegen Ellen en Jorg zeggen we tot morgen, want we komen allemaal terug voor de wegrit van zaterdag. In de auto terug is het feest. Mijn ploegleider belt, hij vraagt of ik samen met die Duitser weg gereden was. Ja Iwan, in een tijdrit zeker…

147

Vrijdagavond verzamelen zich langzaam bijna alle Nederlandse deelnemers. Alleen Arnoud van Groen en Yvo Kusters slapen thuis. Weer gezamenlijk eten en een van de gewonnen megaflessen Duvel moet eraan geloven. We nemen het ervan en de stemming zit er goed in. De dames gaan wederom vroeg naar bed en ook de heren renners gaan tijdig hun nest in. Dan zwaait mijn vriend Erler vanuit de ontspanningsruimte en ik besluit mijn bed nog even te laten voor wat het is. De Duitsers hebben die dag de cross gewonnen en de voltallige crossploeg is een feestje aan het bouwen. En Tobias en ik dan. Eén voor één komen begeleiders en organisatoren verwonderd vragen of wij morgen niet hoeven te koersen. Jawel, maar onze buit is reeds binnen. Laten we er nog eentje nemen. Tobias grapt dat dit zijn nieuwe tactiek is, hij wil me reeds vóór de koers neutraliseren. De volgende dag regent het. De dames starten in de regen en zijn binnen een ronde vuil als crossers. Gelukkig is het wat warmer. Bondscoach Egon van Kessel is gestrikt om de manschappen van moed en tactiek te voorzien. En jawel, kopvrouwe Ellen maakt het helemaal waar, ze wint overtuigend de sprint van een kopgroep. Ik zie haar over de streep komen en krijg een geweldige adrenalinekick. Het maakt mij niet uit wie, maar ook bij de heren gaan wij winnen. Het is droog wanneer we starten. Mijn opdracht was om het halverwege te proberen en anders de laatste 3 ronden te blijven gaan. Tobias heeft al lek gereden, bij het uitwijken voor een valpartij heeft een Ier mijn gloednieuwe achterwiel krom gereden, maar we zitten halfkoers allebei goed voorin. Ik vraag of ie nog goed zit en hij knikt. Dan demarreren er 2 en we sluiten direct aan. Weg met 4 en daar komt Adriaan Helmantel al aansluiten met een Tsjech. 2 op 6, dat is niet slecht.

13

Later sluit Yvo Kusters nog aan met 3 anderen en Tobias moet eraf door wederom een lekke band. 9 man voorop, Masnata en Van Aelbrouck zitten er ook weer bij.

Podium weg

Malaya in de kopgroep Nu moeten we al het werk opknappen, want zo’n overmacht maakt je verantwoordelijk voor de vlucht. 3 ronden voor het eind komt het peloton nog terug tot 14 seconden, maar dan besluiten de anderen in de kopgroep dat zij toch ook wel graag voorop blijven. De snelheid vliegt de lucht in en we lopen uit tot meer dan 2 minuten. Zaak is de groep bij elkaar te houden voor de sprint van Nederlands studentenkampioen Kusters of zelf weg te springen. Zowel Helmantel als ik komen niet weg, maar de groep blijft bij elkaar. 400 meter voor de streep demarreren Kusters en ik. Ik zie dat Yvo het haalt en steek alvast mijn handen in de lucht. Hierdoor komt van Aelbrouck nog net langszij, maar dat mag de pret niet drukken. Weer naar het podium dus. Nu is ook Rik van Looy, de keizer van Herentals, erbij. Hij is de enige renner die alle klassiekers gewonnen heeft en ik moet en zal met hem op de foto. Want wat is er mooier dan met een kennismaking van deze legende afscheid te nemen van het WK studenten? 14

Onderstaand de uitslagen: Uitslag Tijdrit Dames (13,6km) 1. Loes Gunnewijk 2. Ellen van Dijk 3. Verena Jooss

NED NED GER

18.11,66 18.40,16 18.55,28

Uitslag Tijdrit Heren (27,2 km) 1. Malaya van Ruitenbeek 2. Tobias Erler 3. Michiel Van Aelbroeck 15. Wouter Betting

NED GER BEL NED

33.39,55 33.40,68 34.01,43 36.07,04

Uitslag Veldrit Heren 1. Sebastian HannöverGER 2. Axel Bult 3. Tom Van den Bosch 6. Frank Schotman 8. Marcel Groothuismink 6. Bart van Keimpema

0:48.46 NED BEL NED NED NED

0:48.47 0:48.59 0:49:07 0:49.47 0:50.27

Uitslag Wegwedstrijd Dames 1. Ellen van Dijk 2. Eva Lutz 3. Ludivine Henrion 10. Irene van den Broek 26. Alma Koelemeijer 31. Sharon van Essen

NED GER BEL NED NED NED

2:21:00 2:21:00 2:21:00 2:21:50 2:21:50 2:21:50

Uitslag Wegwedstrijd Heren 1. Yvo Kusters 2. Michiel Van Aelbroeck 3. Malaya van Ruitenbeek 8. Adriaan Helmantel 21. Eric van de Meent

NED BEL NED NED NED

3:08:00 3:08:00 3:08:00 3:08:00 3:10:42

147

Studentikoos ‘Oranje boven in België’ Tekst: Harry Ruiterkamp

Studentikoos 'Oranje boven' in België 'Veni, Vidi, Fietsie'

Oud wereldkampioenen bij de studenten Theo de Rooij (1978) en uittredend kampioene Lenie Dijkstra (1990) kennen na vele jaren hun opvolgers. Maarliefst vier van de vijf titels kwamen in het bezit van oranjeklanten. De gebruikelijke kritiek op de selectie voor een WK, ook al gaat het om het WK voor studenten, was op slag verstomd. De sponsors van de ploeg (TU Delft, Universiteit van Utrecht en Hogeschool Utrecht) kunnen meer dan tevreden zijn. Loes Gunnewijk en Malaya van Ruitenbeek toonden zich het sterkst in de tijdrit. Ellen van Dijk en Yvo Kusters wonnen de titel in de wegwedstrijd. Tijdrit De onbekendheid met de concurrentie was de grootste tegenstander van de Nederlandse deelneemsters. Dat deerde Loes Gunnewijk niet. De 25-jarige renster uit de Buitenpoort Flexpoint-ploeg was in de individuele tijdrit veruit de sterkste over het 13,8 kilometer (twee rondes van 6,8 km) lange parcours. De aan de CALO (Opleiding Lichamelijke Opvoeding) afgestudeerde Gunnewijk reed vrij eenvoudig naar de zege. "Het grootste probleem dat ik had, was het inhalen van langzamere rensters," verteld Gunnewijk. "Als ik ze kon zien zat ik er ook al kort achter." Daarmee geeft ze meteen het krachtsverschil op het vierde studentenkampioenschap aan. “Je mag mee doen tot een jaar na afstuderen. Ik kon deze wedstrijd inpassen in mijn programma. Bovendien was het een mooie gelegenheid om aan mijn nieuwe tijdritfiets te wennen.” 147

Alleen Ellen van Dijk kon enigszins in de buurt blijven. Met een kleine halve minuut verschil werd de renster uit Harmelen naar de tweede stek verwezen. De tijd van de 19-jarige, vroeg op de dag gezet, werd alleen nog maar door Gunnewijk verbeterd. "Ik moest vroeg starten en had dus geen idee hoe goed mijn tijd zou zijn. Zilver dus, Geweldig resultaat!" De heren waren door het succes van de damesploeg optimaal gemotiveerd. Malaya van Ruitenbeek moesten de scherpe tijd van de, voor Giant Asia rijdende, Duitser Tobias Erler (33.40 min over 27,6 km) zien te verslaan. Wouter Betting ging als een van de eerste renners van het startpodium. De Amateur-A van het Delftse WTOS kwam tot een respectabele 36.07. Zijn tijd was uiteindelijk goed voor de 15e plek. Van Ruitenbeek ging volle bak van start en kon het tempo goed vasthouden. "Het was pijn lijden van het begin tot het einde," vertelt de 23-jarige student Luchten Ruimtevaarttechniek aan de TU Delft. "De kunst is om toch goed te blijven rijden. In de laatste ronde kon ik het verschil maken om zo de tijd van de Duitser te verbeteren." Weliswaar met slechts één tel, maar de renner van de continentale Van Vliet-EBH Advocatenploeg mocht zich tot tijdritkampioen laten kronen. Veldrit Uitgerekend de enige titel die niet door een Nederlander veroverd werd, kwam op naam van een Duitser. Sebastian Hannöver was in de eindsprint te sterk voor Axel Bult. De 25-jarige renner uit Lonneker kon zich, ondanks het hoge tempo, goed voorin handhaven. Op het razendsnelle parcours, uit gezet door 15

voormalig wereldkampioen veldrijden Paul Herijgers, werd het een ware uitputtingsslag. De constante stroom van aanvallen zorgde ervoor dat de koers een afvalrace werd. “Ik ben de hele koers voorin blijven rijden,” vertelt de renner uit het Heijdens-Ten Tusschermountainbiketeam. “Op kop is de kans op foutjes het kleinst. Het kostte echter wel veel kracht.” De twee Duitsers in de kopgroep speelden het spel slim en namen topfavoriet Tom van den Bosch in de tang. Bult ontsnapte aan de blokkade en kon een gaatje met de overige kanshebbers slaan. “Ik had een kleine voorsprong op de Duitser, maar kon het tempo niet volhouden. Daarna klopte hij me in de sprint. Jammer, maar ik ben wel tevreden.” Achter de student Commerciële Werktuigbouw streden nog drie andere Nederlanders om de ereplaatsen. Frank Schotman eindigde als zesde, terwijl Marcel Groothuismink en Bart van Keimpema beslag legden op plekken acht en negen. Wegwedstrijd Voor Ellen van Dijk smaakte de tweede plaats in de tijdrit naar meer. “Toen ik na de tijdrit op het podium stond, keek in vol bewondering naar de trui. Die wou ik ook!” De studente Bewegingswetenschappen ging, ook voor de concurrentie, van start als favoriete en maakte die status helemaal waar. Dankzij het miezerige weer zagen de deelneemsters er al na twee rondes uit als kompels. Halverwege de wedstrijd verbeterde het weer. Met de komst van het zonnetje werd de koers interessanter. Een groepje van vijf rensters koos het hazenpad. Van Dijk bleek als enige bij machte om het gat te dichten. Elk sterk land had een renster in de vluchtgroep, dus van georganiseerd achtervolgen was geen sprake. In de kopgroep leek iedereen te vertrouwen op de sprint. Uitlooppogingen werden in de kiem gesmoord. In de eindsprint bleek 16

Van Dijk te medekoploopsters.

sterk

voor

haar

"Geweldig gewoon!" schreeuwde Van Dijk het na de finish uit. "Ik ging van start om te titel te pakken." Toen ze deel uit maakte van de kopgroep, wist de studente Bewegingswetenschappen, dat het goed ging komen. "We werkten goed samen en ik kon goed meedraaien. Ook al kende ik de concurrentie niet echt goed, ik wist dat ik sterk was. Ik was wel verrast dat de twee Duitse meiden niets ondernamen. Toen de Belgische de sprint aanging was dat ideaal voor mij. Ik moet het van een lange sprint hebben en kon ervan profiteren." Achter Van Dijk zorgden haar teammaatjes van de bescherming van de vlucht. Op de streep finishten Irene van den Broek (10e), Nederlands studentenkampioene Alma Koelemeijer (26e) en Sharon van Essen (31e) in het peloton. De heren wilden ook in de wegwedstrijd niet onder doen voor de dames. Niets minder dan de titel was het doel. Na de gebruikelijke schermutselingen in de openingsfase van de 154 km lange koers ontstond na 11 (van de 23) ronden de beslissende kopgroep. Van Ruitenbeek en Adriaan Helmantel reden met een groep van vijf man weg. Nederlands studentenkampioen 2005 Yvo Kusters sloot met drie anderen aan. De samenwerking in de groep van negen was niet optimaal. De voorsprong van 1.20 liep terug naar 20 seconden. "De twee Italianen zaten te kloten," vertelt Van Ruitenbeek. "Toen de neutrale materiaalwagen er tussenuit moest, werden ze wakker geschud. Daarna werkte iedereen weer volop mee." Dat bleek duidelijk uit de voorsprong van de kopgroep. In twee rondes tijd groeide het verschil weer naar de originele anderhalf minuut.

147

In de laatste rondes waren het vooral Van Ruitenbeek en Helmantel die met demarrages de groep probeerden uit te putten. In de laatste kilometer probeerde Helmantel met een ultieme jump te verrassen, maar hij werd vlak voor de laatste bocht teruggehaald. De Italiaan Bruno Rizzi en Van Aelbroeck startten de sprint, maar raakten elkaar en moesten even inhouden. Kusters maakte van deze aarzeling gebruik en sprintte onbedreigd naar de titel. "Ik was zo goed vandaag," vertelt de student Geneeskunde. "En die sprint met de wind in de rug. Ik wist dat ik het kon afmaken! We reden als een echt team. Ik ben nog nooit zo vroeg in

het seizoen zo goed geweest. Ik heb mij speciaal gefocust op dit WK en de Hel van het Mergelland (1 april, red.),”aldus de overgelukkige winnaar. Van Ruitenbeek sloop achter de Belg Van Aelbroeck mee naar de derde stek op het podium. De Keizer van Herentals, Rik Van Looij (beschermheer van het evenement), toonde zich tevreden over het presteren van de 'Ollanders'. Hij gaf Kusters en Van Ruitenbeek op het podium de complimenten voor de goede teamprestatie. "Knap dat jonge gasten al zo ervaren zijn om het professioneel af te maken."

Medailletabel Land Nederland Duitsland België

Goud 4 1 0

Zilver 2 1 2

Brons 1 2 2

Totaal 7 4 4

Podium dames tijdrit

147

17

Toscane 2006 - Tavernelle Tekst: Pieter Dijkshoorn

Dit was het laatste stuk dat Pieter schreef over zijn laatste vakantie.

Toscane 2006 – Tavarnelle Van geblaf naar gezoem 1400 km 14 uur, 3 stops Luxemburg, Basel, Milaan

Terug uit Italië ontvang ik al snel een email van de Corsa-redactie waarin gevraagd wordt om een verslag van onze vakantie, annex trainingskamp, in Toscane. En dan weet je het dus niet. Dan weet je niet wat er te schrijven is over iets waarvan je van tevoren in kunt schatten hoe het, hopelijk, zal zijn. Niet dat het geen fabuleus mooie week was. Dat was het zeker wel. Maar dan weet je niet wat voor vernieuwends en interessants er te schrijven is over het dagritme, het trainen, eten, praten en slapen. Ook iemand die er niet bij was, kan dit eenvoudig inschatten, getuige het volgende bericht dat ik ontving: “Ik hoop je morgen op de borrel te treffen. Dan vertel jij over Italië, het weer aldaar, de fabelachtige accommodatie en dat er heus niet zo hard getraind is. Dat het vooral gezellig was, een wijntje bij het haardvuur enz.”. En zo is het maar net. Wat kun je er verder over zeggen? Waar we linksaf sloegen, waar naar rechts, hoe we klommen en dat we ook daadwerkelijk daalden? Geen goed plan. De gemiddelde temperaturen, luchtvochtigheid, minimale en maximale snelheiden, of gemiddelden, de windsnelheden? Toch maar niet. Ik zou natuurlijk in kunnen gaan op onze persoonlijke ontboezemingen die al enkele maanden in volle vaart de ronde doen binnen de groep, geholpen door een 18

stortvloed aan al dan niet spannende ontwikkelingen, onverwachte wendingen en laaghartig bedrog. Maar ja, die zijn dus persoonlijk en de Corsa schijnt niet (meer) het podium te zijn voor zulke zaken. Toch zal ik een poging doen een lezenswaardig stuk te schrijven over deze week. Laat ik maar beginnen met wat feitelijkheden. Zoals op de foto te zien, waren we met zes man; van links naar rechts EduP, ikzelf, Rien, Thijs, PoggiRonnie en Herman.

We zaten in de Chianti-streek, onderdeel van Toscane, gelegen tussen Florence en Siena. Voor een week hadden we hier een sfeervol, zelfs romantisch te noemen (maar wat heb je daaraan met zes delftenaren?), huis gehuurd op het landgoed Fattorie Giannozzi; Casa del Moro. Het doel was duidelijk: genieten en zo’n 20 uurtjes maken in een ons onbekend gebied dat direct op de eerste dag alle hooggespannen verwachtingen al waarmaakte. Natuurlijk was het niet de bedoeling elkaar gek te maken, maar ja, wat wil je, competitiedrang blijft - ook met het stijgen van de jaren en ervaring onvermijdelijk. 147

Dag 1: Montespertoli, San Gimignano, Certaldo Het landschap, de dorpjes en kasteeltjes op de heuvels. Toscane om je vingers bij af te likken. Ondanks korte tempoversnellingen gaat het er rustig aan toe, totdat we de laatste heuvelzone inrijden. Rien kijkt naar Pieterse, Pieterse naar Rien, Thijs lacht, Rien kijkt naar Thijs, Thijs praat met Rien. Een combine is geboren. Pieterse is de sterkste, denk ik. Ik denk alleen aan uitrijden. Pieterse geeft gas en Thijs is weg. Naar achteren dan. Dat gebeurt meerdere keren. Steeds komt Thijs terug door materiaalproblemen van EduP en door missende parcourskennis bij Pieterse en mij. Rien kijkt toe en laat het gebeuren. Op z’n Zoetemelks rijdt Thijs uiteindelijk weg en koerst onbedreigd naar de overwinning. De eerste verrassing is een feit. Dag 2: Castellina & Radda & Greve in Chianti Wat herinner ik me van deze dag? Ronnie liet zich op het eerste klimmetje bewust lossen om het tempo van de groep te drukken. Verder: het was lang, hoog, veel klimmen en een Herman die zich van een nieuwe kant toonde; Servais noemden we hem, geïnspireerd door een Italiaanse automobilist op de heenweg tussen Milaan en Florence waarbij we goed uit de wind zaten. De brommer ging dus aan en wij erachteraan. Dat ging door totdat de benzine opraakte. En toen er geen brandstof meer was, was er ook echt geen brandstof meer. Niet meer bij Herman, niet bij EduP, bij niemand. Op zich geeft dat niet, zolang dit gebeurt op het moment van het binnenrijden van de casa. Echter, dat was dus niet het geval. Het toeval wilde dat we juist nog enkele hellingen moesten overwinnen à 17%. Lange hellingen, vooral gezien onze snelheid. Voor het eerst in jaren moest ik de gedachte aan afstappen tijdens een klim verbannen. We redden het, op hangen en wurgen. Van finale-rijden was geen sprake. Overleven was een overwinning op zich. 147

Dag 3: Rondom Poggibonsi, zonder in Poggibonsi geweest te zijn. Vanaf het eerste moment dat de kaart van Toscane tevoorschijn werd gehaald, zoemde de naam Poggibonsi door onze hoofden. Bij mij gebeurde dat zelfs al eerder tijdens een vakantieherinneringen-sessie in het clubhuis. Poggibonsi, daar moesten we zitten. Dag 3 van deze week kenmerkte zich door Poggibonsi, zonder dit stadje binnen te rijden. We cirkelden eromheen, om ons verlangen nog groter te laten worden. Wekenlang werd al gespeculeerd over de vraag wie deze sprint zou winnen, een speculatie die nog een dag verlengd werd. Finale werd er wel gereden. Rien en EduP leken de sterkste in de laatste 15 kilometer, maar in het wiel van Servais wist ik aan te sluiten. Erop en erover, meer dacht ik niet. Rien beet me nog toe: “hé, dit is veel te steil voor jou” en weg was ik. Vlak voor Fiano weg, 7 kilometer alleen, met een zeker gevoel, niet omkijken en genieten van het imaginaire publiek in Fiano en Marcialla. Fantastisch. Genieten. Shirtje recht en handjes in de lucht. De oude mannen heersen. Inzicht wint het van kracht?

Dag 4: “Rustdag”. Rondje Certaldo met Semifonte en Barberino. Inderdaad tussen aanhalingstekens. Bij het ontbijt ontstond een rellerige sfeer. De rustdag zou grotendeels ingevuld worden met cultuur waar Toscane bekend om is. Tot zover alles duidelijk. Maar waar? De jonge honden wilden naar Florence, terwijl de oude mannen een sterke voorkeur hadden voor Siena. 19

Redenaar Herman had de oude mannen bijna overtuigd toen iemand op het onzalige idee kwam om erom te fietsen. Eerst werd er gelachen, maar later zou het lachen ons vergaan. Diep door het stof zijn wij, oude mannen, deze dag gegaan. Het begon al met een probleempje met de remmen. Terwijl het mechaniek gedepanneerd werd, hielden de jonge honden strategisch overleg. Rien staat op als de grote strateeg. Herman rijdt binnen 3 kilometer, bij een lichte stijging weg op zijn commando. En Herman blijft weg. Wij offeren Thijs, maar hadden natuurlijk moeten springen. Dom. De voorspong van Servais groeit, slinkt, groeit weer en slonk weer, maar hem terughalen lukt ons niet. Daar waar hét had moeten gebeuren – klimmetjes na zo’n 15 km – gebeurt het niet. Ik kom niet weg. PoggiRonnie is eveneens machteloos en Thijs heeft zijn kruit verschoten. We slaan ons voor de kop en, na nog een paar manoeuvres uitgevoerd te hebben, accepteer ik ons lot gelaten. Besluit er een echte rustdag van te maken. EduP en PoggiRonnie rijden door, terwijl Rien en ik uitbollen. We zien de strijd voor ons en voorspellen de verdere gang van zaken. Pas rond km 22 wordt de ontketende Herman bijgehaald door een eveneens ontketende Pieterse die Herman zo’n 4 km later, bij Barberino, achterlaat en onbedreigd naar de verdiende overwinning rijdt. Rien en ik proberen, samen met een groepje Italianen op een pleintje, de eclipse te bewonderen met enkele sterrenkijkers. Zonder succes, maar wel grappig. Nederig en stil arriveren de oude mannen bij de nabeschouwing die geleid wordt door Herman en maken ons gereed voor vertrek naar Florence. Dag 5: Poggibonsi, Siena & Chianti Natuurlijk. Het was aangekondigd, maar dat het ook zou gebeuren, ik als antisprinter, nooit gedacht. Toch gebeurde het. Vooral door prima ploegenspel; Thijs die het bal opende, PoggiRonnie die de andere ploeg zand in de ogen strooide 20

door niet geheel juiste parcoursinformatie te verspreiden en ik als persoon die het af mocht maken. Misschien gevaarlijk. Zo’n sprint à deux in een afdaling met auto’s die ingehaald moesten worden, maar dat maakte niet uit. Alles voor dat bordje. Aldus geschiedde. De jonge honden claimden dat ze het bordje te laat zagen. Ach. Zo kennen we er nog wel een paar. Op de terugweg van het schitterende Siena, maar daar zal ik verder niet over uitweiden, won Thijs het bordje. Weer zagen de jonge honden het niet en als een geoliede trein trokken ze de sprint voor hem aan. Hierna was iedere vorm van finale-rijden uiteraard overbodig. Thijs en ik reden uit, de rest reed met wisselend succes door.

Dag 6: Offroad, Montaione & Montespertoli “Nee, dit gaat goed zo.”, “Terugkeren is geen optie.”, “Het valt best mee.” “Zeik niet zo.” “Ha, ha, ha.”. “Hé, loopt de weg nu daar, of daar?” “Misschien daar bij die bomen.” Het begin van onze laatste dag. Conclusies: de oude mannen waren beter in het veld dan de jonge honden en er zijn nooit problemen, alleen maar oplossingen. Er was ook een oplossing voor de finaledruk die ons trainingsritje bijna lamlegde: afblazen. En dat was terecht, gezien het parcours waar EduP en Rien ons over wilden sturen. De dag werd uiteindelijk gereden zoals het hoorde, met een terrasje in de zon, getoer en gevlam. Dat was het. Het was mooi. 147

Weer een week voorbij. Winnaar van Toscane 2006, als je daarover mag of wilt spreken, was Rien. Juist uit het feit dat hij nergens won – op de fiets althans, bij het oud-Toscaanse boomstamwerpen en keuken-karaoke was hij onverslaanbaar – blijkt zijn pure klasse. Hij hoefde zich niet zo nodig te bewijzen in deze vakantie. Let op mijn woorden: de eerste seizoensoverwinning zal niet lang op zich

laten wachten*. Natuurlijk mag Herman niet ontbreken in deze korte evaluatie. Er wordt al gesproken van een wedergeboorte, de mogelijke aanschaf van een licentie en op het inmiddels traditionele ouwe-lullen-kmk van eind april zal hij de ouwelullen om hun moeder laten huilen, daar in de heuvels van Limburg*.

Off the road met de fiets in je nek

* Dat beide voorspellingen inmiddels zijn uitgekomen en dat ik deze achteraf opschrijf, doet niets af aan de waarheid ervan.

147

21

De Ronde van Delft Tekst: François Geuskens

De Ronde van Delft Zondag 9 april was weer de eerste ZondagMorgenCompetitie in Delft voor dit wielerseizoen. Dit jaar genaamd: “De Ronde van de TUDelft”, omdat de TUDelft hoofdsponsor was van het evenement. Rob zat samen met mij in de ZoMoCocommissie en samen hebben we getracht er een groot succes van te maken. Dit jaar moest het helemaal anders, de ZoMoCo in Delft moest sfeer uitstralen! Marscha, de rondemiss had ik benadert via de spinningles, en de slager was bereidt om een aloude traditie te doen herleven: de leverworstpremie. Ook willen we DJ Arthur bedanken voor het geslaagde opleuken van de “Ronde van de TUDelft”! Dit jaar werd door de ZoMoCo-commissie een recordbedrag aan sponsoring bij mekaar gebracht, dus dit jaar is de “Ronde van de TUDelft” niet afhankelijk van de clubkas. Voordat de wedstrijd van start kon gaan moest de drempel van de Balthasar van der Polweg naar de Mekelweg nog onderhanden worden genomen. Hiervoor kon ik rekenen op steun van 2 civiele technici: Amy en Sander. Opdat het verwijderbare taluudje nog voor de wedstrijd in tact zou blijven, was vanaf vrijdagavond dit kruispunt al afgesloten. Voor de bewoners van de BALPOL die geen flyertjes lezen was dit tegelijkertijd een mooi signaal om de auto’s op de Balthasar van de Polweg te verwijderen voor de wedstrijd. Desondanks moesten we toch 4 auto’s wegslepen, wat best wel wat heisa heeft opgeleverd op het BALPOL-forum.

22

Al vanaf de start zat WTOS van voren. De wedstrijd werd al vanaf het begin hard gemaakt en vanaf de 3de ronde werd onder impuls van Wouter een kopgroep van 4 gevormd: Wouter, Rien en 2 renners van Delta. Alex zat er aanvankelijk ook nog bij, maar had even later samen met mij er voor gezorgd dat de kopgroep weg kon blijven ... alhoewel de ontsnapping waarschijnlijk sowieso al een feit was. Vanaf het moment dat de kopgroep uit het zicht was verdwenen werd er weer hard gereden in het peloton, wat leidde tot een heus slachtveld. Halfkoers waren de renners over het hele parcours uitgesmeerd waarbij achter de kopgroep een 2de groep van ±15 renners gevormd was die bestond uit Wouter Perry, Thomas en ik. WTOS in actie

De leverworstpremie was inmiddels al verdeeld waarbij Rien de 1e prijs had, Wouter de 2e en Otto Schotte (Delta) de 3e prijs. Tegen het einde van de koers had de kopgroep inmiddels al iedereen op een ronde gezet op de 2e groep na, waar inmiddels al werd gestreden om plek 5. In de voorlaatste ronde viel er een gat, toen Thomas even kopwerk deed. Thomas zat alleen op kop en samen met Wouter Perry schikten wij ons gelijk in een knechtenrol om er voor te zorgen dat Thomas weg kon blijven. 147

Inmiddels streed de kopgroep om de hoofdprijs, waarbij Wouter na een indrukwekkende tempoversnelling op de streep op één cm werd verslagen door Rien. Otto Schotte werd 3de. Even later kwam Thomas als 5de over de streep, ik als 12de en Wouter Perry als 13de. Debbie was de tweede dame in de uitslag! Het was een prachtig evenement waarbij WTOS in hun eigen evenement de touwtjes in handen heeft genomen en heeft gefunctioneerd als een echt team. Zelf ben ik in de uitloopronde ten val gekomen doordat alle concentratie inmiddels weg was terwijl ik de baard met kwijl aan het oppoetsen was. Gevolg: 3 hechtingen onder de knie en 1,5 week half invalide, maar inmiddels weer prima hersteld.

Rien 1e, Wouter B. 2e en Otto 3e Hiermee willen we de vrijwilligers nog bedanken voor het slagen van de happening, en doen we tegelijkertijd een oproep om vrijwilliger te zijn bij de 2e ZoMoCo en nationale studenten wielerwedstrijd op 18 juni! www.wtos.nl/zomoco/

De beslissende eindsprint van Rien

147

23

Strandrace Tekst: Jérome van Harn

Strandrace – nooit meer!

De nationale mountainbike competitie kent elk jaar een aparte discipline, namelijk de strandrace. In het hoge noorden, ver buiten de vertrouwde randstad, is het door het relatief kleine deelnemersveld in Den Helder altijd punten rijden (top 75). Zo een betere startplek creëren voor de volgende wedstrijden is voor mij en vele anderen dan ook de enige reden om deel te nemen aan deze race, want leuk is anders. En elk jaar weer lijkt maart met haar beruchte staart te roeren. Dat gold voor twee jaar geleden met haar stormachtige wind en vorig jaar had het parcours zelfs op een kerstkaart gekund. Zelf had ik als strandleek slechts deelgenomen aan de 2004 versie, waarbij ik als snel tot de conclusie kwam dat ik dat nooit meer wilde. Maar goed…die klassementspunten hè...dit jaar toch maar weer een keer proberen dan? De zondag was nog vroeg en ik stond aandachtig voor de auto van Sander naar wat koolmeesjes te kijken, terwijl ik dacht dat Delft slechts duiven en meeuwen kenden. De koolmeesjes floten de door mijn zeergewaardeerde deuntjes van Bløf en Shakira, wat opvallenderwijs goed samenging. Maar deze waanvoorstelling vloog in het niet bij de rondvliegende papegaaien die Michiel onderweg gezien dacht te hebben die in alle haast vertrokken was na zich verslapen te hebben. Het was een mooie ochtend.

24

Maar dan de race. Iets wat te laat bij de start...doch ruim op tijd voor vertrek...dus geen probleem. Een mooi zwaar rollend geluid van banden onder een hele lage bandenspanning volgden het startschot op. De eerste 10 minuten gingen eigenlijk best wel goed... Ik moest mezelf een beetje naar voren werken, maar vanaf toen verliep de wedstrijd eigenlijk heel raar. Dezelfde inspanning leverend als daarvoor, werd ik aan alle kanten langzaam voorbij gereden door mensen van een veel lager niveau. Ik kon zelfs hun wielen niet houden. Langzaam aan zakte ik naar achteren in het amateursveld, dus besloot ik maar af te stappen om te kijken of er iets aan de hand was. Nu bleek mijn ventiel achter, in dichtgedraaide stand, langzaam leeg te lopen, waardoor ik waarschijnlijk nog maar op een halve bar reed. Dus moest er even gepompt moeten worden. Mijn pomp was echter behoorlijk nat en zanderig geworden en weigerde zijn enige functie uit te voren; het pompen. Maar met deze banden spanning zou het me wel gaan lukken om de wedstrijd uit te rijden in de top 50; zolang ik maar punten had. Maar onder die lage banden spanning kreeg mijn buitenband het ook zwaar te verduren. Hij begon te rollen en te torderen, waardoor hij continu langs mijn frame schuurde.

147

Na 15 km zand- en carbonhappen zag ik een teampost met een mooie grote pomp. Ik zou hier eens even heel mijn achterwiel upgraden. Genoeg lucht erin en een korte ventielcheck. Nu moest ik weer wat plaatsen gaan opschuiven...dus weg was ik.

De pompbedienden waren verrast om me wederom terug te zien. Inmiddels drong het besef tot me door dat geen amateur meer achter me zou finishen en dat ik als hekkensluiter binnen mocht komen. Stilletjes hoopte ik toch nog op een top 75 plek.

Een tweetal minuten later stond ik weer bij diezelfde post, omdat mijn buitenband de neiging had gekregen om om meerdere assen te draaien. Dus ik besloot deze helemaal leeg te laten lopen om mijn buitenband er weer netjes recht in te leggen. Het hielp enigszins, dus weg was ik weer.

Na 1h40 bereikte ik dan eindelijk het keerpunt, terwijl op dat moment al vele amateurs al binnen moesten zijn! Ik wilde er voor mezelf nog even flink tempo rijden om toch nog enige voldoening over te houden aan deze dag. Maar het drinken was op en ik begon trek te krijgen. Toen ik 20 minuten voor de finish een sultana van een medefietser kon krijgen besloot ik maar om met hem de wedstrijd uit te rijden en geen gekke dingen meer te doen. Wie had kunnen vermoeden dat hij ook Civiele Techniek aan de TU had gestudeerd?

Een vijftiental minuten later stond ik stil met een lekke band (en een niet werkende pomp). Dus ik aan mensen vragen om een pomp...maar iedereen rijdt zijn eigen wedstrijd natuurlijk. Ondertussen kwamen de eerst amateurs me alweer tegemoet gereden. Ik kon het hele veld zo goed overzien. Sander lag goed voorin, maar ook Groothoff had een uitstekende groep gevonden. Ik dacht nog even naar het keerpunt in Petten te lopen, in de hoop daar een pomp te treffen, maar het keerpunt was nog niet eens in zicht. Ik besloot maar te gaan liften op het strand en een jeep aan te houden om me zo snel terug te laten brengen naar de pomp van daarnet. Shakend in de kofferbak had ik de rit van mijn leven...lekker driften door het mulle zand en spelen op de bulten.

De laatste 5 minuten stopte mijn aandrijving er ook nog eens mee door een kapot freewheel. Het deed me dan ook een deugd te zien dat Sander en Michiel me in de duinen stonden op te wachten met luid gejuich terwijl ik al steppend de vaart erin probeerde te houden. Na 2h50 op de klok passeerde ik dan eindelijk de finish en toen wist ik het zeker; nooit meer! (Op de terugweg hebben we geen Bløf of Shakira meer gehoord).

Resultaten WTOS’ers strandrace Den Helder 19 maart 2006 (38 kilometer) 1 1:23:15 Dimitri van der Heijden 9 1:28:44 Sander Prakken (WTOS) 31 1:34:59 Michiel Groothoff (WTOS) 71 2:46:13 Jerome van Harn (WTOS)

147

25

Amstel Gold Race Tekst: Trudo Vreenegoor

Amstel Gold Race

Zaterdag 15 april werd alweer de 5e tourversie van de Amstel Gold Race georganiseerd. Omdat we niet allemaal wedstrijdrijders zijn binnen WTOS werd er dit jaar de AGR vanuit het bestuur georganiseerd. Helaas viel het aantal inschrijvingen een beetje tegen, 8 man in totaal, Dimitri, Ton, Job, Arnold, Wouter B, Wouter P, Jos en ikzelf. We vertrokken vrijdagmiddag vanaf het station in Delft, de fietsen per sportcentrum busje en de renners per blauw gele trein. Als chauffeur van het busje dacht ik wel eerder aan te komen dan de treinreizigers. Helaas waren we niet de enige die richting het zuiden reisden voor de AGR. Tja wat wil je als er maar liefst 12.000 mensen mogen meedoen! Dik een uur later dan de treinreizigers kwam het busje ook aan op de camping waar twee luxe caravans waren gehuurd. Vanwege de vertraging waren alle supermarkten al gesloten, tja wat moet je dan doen? Het prijzige supermarktje op de camping was wel open maar vanwege de hoge prijzen werd alleen het broodnodige gekocht, zoals bier en chips. In het gezellige café werden vervolgens alle smaken pizza’s besteld die er op de bestellijst stonden. Na de schanspartij was het bedtijd. De gehele heenreis had het al geregend en de hele avond en nacht ook. Vorig jaar heb ik de eerste 4 uur van de AGR in de regen mogen rijden en daar had ik dit jaar echt geen zin in! De weermannen en vrouwen hadden voorspeld dat het later op de ochtend droger zou worden. We besloten daarom om zo laat mogelijk te starten. 26

’s Ochtends was er nog tijd zat om uitgebreid inkopen te doen voor de rest van het weekend bij Appie. Na een goed ontbijt was het inmiddels de weg grotendeels opgedroogd en zo af en toe kwam het zonnetje door de wolkendeken. Net voordat wij de start over wilden gaan hoorde we dat Joop Zoetemelk en Steven Rooks voor ons gestart waren. Deze mannen werden gevolgd door een motor met camera. Tijdens de eerste beklimming zaten Wouter Perry en ik in het wiel van deze mannen, om vervolgens der op en der over te gaan. De volgende dag mochten wij genieten van ons TV debuut op de NOS! Met 5 man gingen we gezamenlijk van start, Job zou de 200 km versie rijden en was eerder van start gegaan. Dimitri die ook de 150 km versie reed wilde op tijd starten. Jos zou vanwege zijn knie een alternatieve route rijden, op de Keutenberg zouden we elkaar weer treffen. Halverwege kreeg Ton het wat zwaar tijdens een beklimming en moest toen de groep vooruit laten gaan. Zelf kreeg ik het na de Eyserbosweg ook zwaar en moest de toen groep ook verlaten. Gek genoeg kwam ik de groep, dit keer incl. Jos, weer tegen in Valkenburg net voor de Cauberg, ze hadden in Valkenburg een verkeerde afslag genomen. Eenmaal terug op de camping kwamen we Ton tegen, hij moest vanwege materiaalpech afstappen en is met een bezemwagen naar de camping gebracht. Job had nog een tussenstop gemaakt op de camping om zijn bracket vast te draaien om vervolgens zijn tour weer te vervolgen. 147

’s Avonds werden ervaringen uitgewisseld tijdens een koolhydraatrijke maaltijd. Ook Arthur, Rob en Thomas kwamen later gezellig bijpraten. Na enkele biertjes werd er uiteindelijk toch besloten om Maastricht onveilig te maken. De naam die op BOB rijmt ging rijden, met als navigator Limbo Perry. De rest achterin het busje. Het eerste café was niet veel soeps en kwamen uiteindelijk in de twee heren terecht, waar we de lokale WTOS’er Jacob tegen kwamen. Perry kwam nog een leuk nichtje tegen die ons na het sluiten van het café meenam naar een tent die nog langer open zou zijn. Een enkeling had ff een opkikker nodig van een menthol sigaret!? Toen we deze disco zat waren gingen we weer per busje naar huis. De terugreis is op een of andere manier altijd korter en comfortabeler!?

147

De volgende ochtend zouden de profs de AGR rijden. Na ons TV debuut renden we naar buiten, niet vanwege vreemde geurtjes maar omdat de profs elk moment langs de camping zouden rijden. Het geluid van de naderende helikopters gaven aan dat de renners in de buurt waren. Een klein groepje koplopers met daarachter een peloton op het lint. Door de overvliegende helikopters kregen we het gevoel midden in de koers te zitten. Helaas (weer) geen overwinning voor Boogerd maar het was toch weer genieten. Al om al een mooi weekend. Volgend jaar ben jij er toch ook bij? Amstel Gold Race zaterdag 14 april 2007.

27

MTB wedstrijd trainingen Tekst: Sander Prakken

MTB wedstrijd trainingen

Elke woensdag is er de MTB wedstrijd training. De training is hoofdzakelijk gericht het verbeteren van de techniek. Overigens is de training niet alleen bedoeld voor wedstrijdrijders. Voor iedereen die wil werken aan zijn techniek en conditie is de training geschikt! Er wordt (vanaf heden) om ’s woensdags om 18:30 verzameld bij het sportcentrum. Vanaf daar wordt gezamenlijk vertrokken naar één van de parcoursen in de omgeving van Delft (Bergschenhoek, Zoetermeer, Rijswijk en Honselersdijk). Deze parcoursen zijn bij uitstek geschikt voor techniek trainingen! Dit jaar hebben we voor het eerst een trainer, eliterenner Dirk van der Walle. Om de week is Dirk aanwezig en de ervaring leert dat er dan altijd een leuke opkomst is.

Training in Honselersdijk Trainingen o.l.v. Dirk van der Walle (mei/juni 2006) 31 mei 14 juni 28 juni

28

147

- Advertentie -

Tja… Weer zo’n advertentie met fietsplaatjes en fietspraatjes. En we weten ook deze keer weer niet wat we erin willen zetten uit ons assortiment van meer dan 250 verschillende merken. Bike2build, de grootste on-line Bikeshop ter wereld, of in ieder geval bijna, verkoopt alles. Staat het niet op de site? Bel even en wij gaan het voor je regelen. Buiten dat wij (bijna) alles verkopen, weten wij ook heel veel, dus als je een fietstechnisch probleem hebt aangaande onderdelen dan kan je dat vragen bij [email protected] Vind je dat je fiets zo mooi is dat deze een plekje verdiend in onze Bike Gallery, stuur dan een e-mail naar [email protected] Natuurlijk hebben wij ook een fietsenwinkeltje, waar de koffie altijd klaar staat en het vooral erg gezellig is. Dus kom ook een keertje langs voor een kletspraatje.

Dus… heel snel naar www.bike2build.nl voor alles wat je zoekt met scherpe prijzen en prima service.

www.bike2build.nl

a: Maassluissedijk 11-13 Vlaardingen t: 010-248 0329 f: 010-248 0339 e: [email protected]

147

29

Design Classics Tekst: Peter van Schaik

Design Classics Masi Fabrikant: Ontwerper: Jaar:

Cicli Masi, Milaan, Italië Faliero Masi 1950’s – 1970’s

Faliero Masi is een van ’s werelds beroemdste framebouwers. Al in de jaren ’20 van de vorige eeuw bouwde hij zijn eerste frames. Zijn hoogtijdagen waren echter vanaf omstreeks 1950, toen hij zijn atelier had in het Velodrome Vigorelli in Milaan. Daar bouwde hij frames voor de groten der aarde, onder meer voor Bahamontes, Bobet, Nencini, Riviere, Van Looy, Simpson, Coppi, Anquetil en Merckx. Vaak onder een andere naam, maar altijd een Masi: Coppi reed op een Masi met de naam Bianchi, Eddy Merckx werd wereldkampioen op een Masi met Faema stickers en Tom Simpson reed op een Masi met de naam Peugeot. Maar waarom gingen deze groten naar de ‘kleermaker’, zoals Faliero’s bijnaam luidde? Masi stond bekend om zijn vakmanschap en perfecte geometrieën. En hij bouwde de ideale fiets voor alle omstandigheden: zo bouwde hij voor Ferdinand Bracke een zeer lichte fiets, slechts 5960g, voor diens werelduurrecord in 1967 (48,093 km in Rome). Maar ook de perfecte afwerking met zorgvuldig gestileerde lugs en prachtige gravures. Illustere modellen als de Gran Criterium, Corsa Speciale en 3v Volumetrica kwamen van zijn hand. Perfect zittende, perfect afgewerkte fietsen bomvol traditie en Italiaanse emozione!

30

147

Leve het nieuwe Rondje Hoek Tekst: Thijs Brentjens

Leve het nieuwe Rondje Hoek Dames en heren wegrenners,

De volgende vraag wil ik u voorleggen: als men op een mooie maandagavond in april exact om half zeven vertrekt; als men dan niet alleen spreekt over uitrijden, maar dat ook massaal doet; als geen enkel binnenblad groter dan 42 gemonteerd is; als de schifting langs de Nieuwe Waterweg al keuvelend met de handjes op het stuur wordt doorgevoerd; als de strepen op de weg vervagen; als de Duinen niet WTOS-blauw gekleurd zijn, maar Els-geel; en als mountainbikers er niet afgereden worden, maar er eentje (bij wie de sleet op de moraal zit) de sprint bij Kijkduin op semi-klassieke wijze* wint; is dat dan een toevallige, eenmalige speling van het lot? Of is het oude Rondje Hoek dan dood?

*Eén van de semi-klassieke wijzen is bijvoorbeeld demarreren op de Poggio, bordje van de medevluchter leeg eten en je door (nieuwe) versterking in een zetel naar de streep te laten brengen om het daar af te maken. Overigens, voor een cursus bordje leegeten, zie ook “Spreken met de benen, koersen met de kop – tactische tips voor de ambitieuze wielrenner opgetekend uit de mond van het brein Schuurhuis” van diverse auteurs, binnenkort verkrijgbaar in alleen de beste boekhandels.

In afwachting van uw antwoord, bij voorkeur te geven op de fiets, groet ik u. Thijs

WTOS handschoentjes De mensen die WTOS handschoentjes hebben besteld worden verzocht deze zo snel mogelijk te betalen en op te halen. De handschoentjes zijn op te halen bij Wouter Perry, Woudseweg 16 te Den Hoorn, laat even van te voren weten wanneer je ze komt ophalen.

147

31

Wielerliteratuur Tekst: Peter van Schaik Fragmenten afkomstig uit: ‘Nijntje op de fiets’, D. Bruna, 1982.

Wielerliteratuur Iedereen kent natuurlijk de klassieker ‘de renner’ van Tim Krabbé. Er bestaan echter meer klassiekers in dit genre. Wat ouder en wijzer en een nieuwe levensfase heeft mij gebracht tot de poëzie. Een van Neerlands bekendste dichters, dhr. Bruna, heeft in 1982 een standaardwerk op dit gebied geschreven. In ‘Nijntje op de fiets’ beschrijft hij alle facetten van de koers. Hij doet dat in zijn typische stijl: korte rake zinnen, die je direct in je wielerhart voelt steken. Zo beschijft hij heel treffend de pijn van een beklimming van de Poggio, maar ook de ontlading tijdens de afdaling daarna.

vaak in dergelijke omstandigheden gereden wordt, gezien het vroeg tijdstip op de wielerkalender. Treffend is met name de tegenstelling: enerzijds de pijn van het koersen in zware weersomstandigheden, anderzijds de wetenschap dat de anderen nog meer pijn hebben dan jij. Misschien komt er wel regen Dat is wel niet zo fijn Maar fietsen in de regen Kan ook heel spannend zijn

En ook tegen de heuvel op O, o, wat gaat dat zwaar Maar ‘k ben dan ook al erg groot En sterk – gelukkig maar

Ook heel bijzonder: de mountainbikers hebben al hun eigen strofe. Dit is vooral bijzonder, omdat Mike Sinyard de eerste echte mountainbike, de Specialized Stumpjumper, pas 1 jaar eerder (in 1981) op de markt had gebracht! Bruna beschijft hier in rake termen de clou van het mountainbiken.

Dan moet ik weer naar huis toe Het wordt al aardig laat Ik race dan van de heuvel af Wat wel heel heerlijk gaat

Dan fiets ik door de bossen Dat is heel moelijk, hoor Want daar staan zo veel bomen Daar moet je tussendoor

Pijn is soieso een terugkerend thema in dit meesterwerk. Iets verderop wordt de pijn die elke renner wel een of meermalen gevoeld heeft als volgt beschreven. Een bloederige valpartij met alle ellende van dien wordt ontdaan van al zijn overbodige opsmuk treffend neergezet.

Het laatste wat ik wil aanhalen is de strofe waarin Bruna het soigneren beschijft. Een renner is geen renner zonder soigneren. Bruna beschijft zowel de verzorging van de renner als van het materiaal en doet dat weer op zijn typisch Brunaanse wijze.

Maar toch moet ik voorzichtig zijn Want anders gaat het mis Dan val ik van mijn fiets af Wat niet zo prettig is De pijn komt ook terug beschrijving van een typisch koers met typisch omstandigheden. Waarschijnlijk Bruna hier aan de E3 Prijs, een 32

in een Vlaamse Vlaamse refereert koers die

En als ik dan weer thuis ben In ’t huis waar in dan woon Neem ik een wollen doekje En maak mijn fiets weer schoon Inderdaad een meesterwerk. Ik heb hier maar een paar strofen kunnen aanhalen, maar ik raad jullie allemaal aan dit boek te kopen! Onmisbaar voor de echte renner. 147

147

33

Opmerkelijk… Op de avond van de voorjaars ALV ontbraken er een aantal actieve WTOS’ers, zij hadden deze avond iets beters te doen! Namelijk beton storten op de kruising van de Balthasar van der Polweg met de Mekelweg. De drempel geplaatst om auto’s af te remmen zou de deelnemers van de ZoMoCo ook afremmen. Om toch nog met een hoge snelheid de Mekelweg op te kunnen donderen werd de drempel afgevlakt door er een laag beton voor te storten.

Thomas Eisenmayer heeft de 1e van de 5 competities in de ZoMoCo gewonnen. Helaas zelf nooit als eerste de finishlijn mogen passeren, maar toch! Thomas, die overigens ook sterk rijdt in criteriums, rijdt dit jaar voor het eerst met licentie. 18 juni is de volgende ZoMoCo in Delft. Kan je zelf niet deelnemen maar wil je wel van de koers genieten geef je dan op als vrijwilliger bij francoisgeuskens@hot mail.com.

34

147

Op het District Kampioenschap tijdrijden verdedigden Malaya van Ruitenbeek en Wouter Betting met succes hun titel bij resp. de elites en amateur A. Trudo Vreenegoor wist de districtstitel bij de B’s in de wacht te slepen. Emmanuel van Ruitenbeek werd 3e bij de beloften. Verder werden Pieter en Rien resp. 2e en 4e bij de A’s. François moest vanwege een verkoudheid halverwege opgeven.

Rien Schuurhuis winnaar van de ZoMoCo in Delft, werd in Zoetermeer 3e. Op het studentencriterium in Eindhoven werd hij 4e bij de amateurs A. Rien rijdt erg sterk en weet zich vaak in de top 10 te plaatsen. Rob Lokate won het studentencriterium in Eindhoven bij de niet-licenties, Trudo Vreenegoor werd 3e.

147

35

Hoe houd je trainen leuk? Tekst: Trudo Vreenegoor

Hoe houd je trainen leuk?

Inmiddels is het seizoen al volop bezig, menig WTOS’er heeft al vele kilometers gemaakt. Hoe houd je het maken van kilometers tijdens de WTOS trainingen leuk voor jezelf, maar ook voor anderen? In dit stuk zal ik kort beschrijven hoe je onnodige ongelukken voorkomt en hoe je je fietst met wat simpele onderhoudtips rijdende houdt. Veiligheid In Corsa 141 is er al eens aandacht besteed aan het trainen in een groep, zie “rijden in een groep” geschreven door Malaya van Ruitenbeek. Mocht je net WTOS lid zijn is deze Corsa ook te downloaden vanaf de WTOS site. Onderstaand 5 punten om veilig plezierig in een groep te rijden:

en

1. Houd altijd je handen bij de remgrepen Je kunt gerust een slok uit je bidon nemen, maar houdt je andere hand dan altijd gereed om te sturen/remmen. Probeer eens in je eentje je hand van je stuur te halen, je bidon te pakken, een slok te nemen, de bidon terug te plaatsen en je hand weer naar de remgreep te brengen zonder van een rechte lijn af te wijken. Bedenk dat elke slinger die je maakt, er een te veel is. Voel je je niet zo zeker in de groep, of wil je een wat lastigere actie ondernemen, zoals het uittrekken van je regenjack of openen van een mueslireep, voer dit soort handelingen dan alleen uit in het laatste wiel (de achterste positie in de groep). 2. Kijk naar de weg en de renners voor je Als er geen wind staat zul je precies achter de renner voor je rijden. Je kunt de 36

weg dan niet goed zien. Zie je nu dat de renners in jouw rij een flauwe stuurbeweging maken, dan wijken ze waarschijnlijk uit voor een put of steen. Volg hun beweging en vertrouw dat het goed komt. Rijd je zelf op kop, bedenk dan dat degenen die achter je fietsen een stuk minder goed zicht hebben op de weg en anticipeer op slechte stukken weg. 3. Maak geen plotselinge bewegingen Rem en stuur met beleid. Elke beweging die je maakt, zal je achterligger nadoen. Veelal wordt een kleine beweging een grote naarmate het zich voortbeweegt naar achterin de groep. Zit je midden in de groep en zie je ineens een put, maak dan geen snelle stuurbeweging, maar duw je enkele centimeters uit je zadel omhoog en houd je armen en benen licht gebogen. Je ledematen zullen als schokbrekers fungeren en je hoeft geen zijdelingse beweging te maken in de groep. 4. Denk na als je op kop rijdt Het effect van stuurbewegingen heb ik al uitgelegd, maar in feite ben je de chauffeur van de groep. Jij bepaalt hoe hard het gaat en of er genoeg ruimte is om stilstaande objecten te passeren. Een gaatje waar jij doorheen kunt glippen is nog geen gaatje waar een hele groep doorheen past. Komt de wind van links, ga dan ook wat meer op het linker deel van jouw weghelft rijden, dan zit de groep achter je beter uit de wind. Kijk goed om je heen naar naderend verkeer en luister of er verkeer van achteren inhaalt op het moment dat je je langs de groep laat afzakken. In principe laat de rijder rechts zich rechts langs de groep afzakken en de rijder links links, maar als het druk is, versnelt de rijder links tot hij voor de rijder rechts rijdt en laten ze zich beide aan de rechterkant van de weg afzakken. 147

Verder heb je als chauffeur van de groep de verantwoordelijkheid dat je de rest van de groep goed informeert. Op kop zie je meer dan de mensen die in je wiel zitten. Enkele waarschuwingskreten uit het peloton: Tegen; roep je als er een tegenligger aan komt, bijv. een fietser of auto. Voor; roep je als je als groep een voetganger of fietser gaat inhalen. Paal; roep je als er een paaltje midden op de weg staat. Midden; roep je als er een obstakel in het midden van de weg staat. Niet alleen de renners op kop moeten waarschuwen, iedereen daarachter ook. Dus ALTIJD waarschuwen! Er kan ook doormiddel van wuiven aangegeven worden dat er een obstakel benaderd wordt. Maar omdat je dan je handen van het stuur haalt is het beter om waarschuwingskreten te gebruiken. 5. Neem je helm en goed humeur mee Risico’s als geen helm dragen doe je maar in je eigen tijd, in de WTOS training is een helm dragen verplicht. Daarnaast is het wel zo leuk dat je wat te ouwehoeren hebt als je 2 aan 2 rijdt… Onderhoudtips Niemand vind het leuk om zijn training te moeten onderbreken vanwege een lekke band. Zorg er daarom voor dat je banden in goede conditie zijn, over voldoende loopvlak beschikken en geen scheuren vertonen. Mocht je een noodstop gemaakt hebben controleer je buitenband dan altijd. Als je thuis vertrekt controleer je band op steentjes. Er kunnen namelijk steentjes in de buitenste laag van je band blijven zitten, de antileklaag zorgt ervoor dat het steentje niet door kan dringen naar de binnenband. Maar op den duur zal het steentje alsnog door de buitenband prikken. Vooral bij nat weer blijven steentjes extra goed plakken. Indien je een noodstop moeten maken wil je natuurlijk dat je remmen het goed doen. Check regelmatig je remblokjes, zit 147

er nog genoeg rubber op en staan ze nog goed op de velg afgesteld. Zeker na een rit in de regen slijten remblokjes erg snel. Door slijtage kunnen de remblokjes ook schreef op de velg komen te staan, hierdoor kan je het totale oppervlak van je remblokjes niet benutten. Tevens kan het voorkomen dat de remblokjes half op de velg staan en half op je band. Dit is uiteraard slecht voor je buitenband en je remvermogen. Door middel van een centreerschroefje op je remhoef zorg je ervoor dat het rechter remdeel tegelijkertijd met de linker op de velg komt, niet eerst links en een beetje rechts. Als echte kilometervreter moet je je overbrenging, ketting en cassette ook controleren. Een ketting gaat gemiddeld zo’n 3000 tot 8000 kilometer mee. Het aantal kilometers is afhankelijk van weersen gebruiksomstandigheden, regelmaat en kwaliteit van het onderhoud. Een beetje TU student heeft een schuifmaat, hiermee kan je de lengte van je ketting tussen 10 schakels meten. Op de site van Shimano en Campagnolo (132,6 mm) is te vinden wat de afstand tussen 10 schakels moet zijn, zit je boven deze waarde is het aan de raden je ketting samen met cassette te vervangen. Vervang je de ketting eerder dan kan je 2 soms 3 kettingen slijten op één cassette. Een ketting is immers vele malen goedkoper dan een nieuwe cassette. Als je ketting en cassette echt versleten zijn merk je dat wanneer je op de pedalen gaat staan en echt druk uitoefent, je trapt dan namelijk door. Voorkom dit want doortrappen kan leiden tot kettingbreuk. Mocht je zelf aan je fiets willen sleutelen maar je hebt niet alle kennis of gereedschap in huis plaats een topic op het prikbord. Er zijn genoeg mensen die wel weten hoe het moet en kunnen je tips geven, eventueel persoonlijk assisteren. WTOS heeft ook zijn eigen gereedschapskist, zie Corsa 146 blz. 17. Laat de kilometers maar komen! 37

De fiets van... Erik Nienhuis

De fiets van...

In deze nieuwe rubriek vragen we WTOS’ers te vertellen over één van hun fietsen. Als eerste vragen we Erik Nienhuis over zijn Voodoo Bizango. Erik, wanneer heb je deze fiets gekocht? Ik heb de fiets als los frame met onderdelen in het begin van 1997 gekocht. Het was de eerste Voodoo in Nederland. Waarom is de keuze juist op deze fiets gevallen? Mooi stalen frame, goede prijs en een merk dat je niet vaak zag.

redelijk heel onderdelen.

door

de

vrij

degelijke

Welke exotische oorden heb je met je Voodoo bezocht? Naast het niet zo exotische Limburg, de Ardennen en de Eifel, heb ik o.a. in de Dolomieten gereden. Het meest indrukwekkend was een trektocht door de Alpen, van Genève naar Nice, en vijf maanden in de woestijn van Phoenix, Arizona.

Wat maakt de Voodoo zo bijzonder? Het oranje. DE kleur voor stalen hardtails.

Welke extreme omstandigheden heeft je fiets overleefd? Het wat slordig inpakken en vervoeren in het vliegtuig, wat resulteerde in een deuk in de onderbuis. Grote hoeveelheden water en modder.

Wat is het mooiste onderdeel van je fiets? De cult Syncros cranks en de Salsa stuurpen. Allebei staal, wat dus mooi bij het frame past.

Wie heb je geregeld om voor de volgende Corsa een stukje in deze rubriek te schrijven? Over welke fiets? Amy de Man, Scott racefiets.

Heb je in de tijd aan je fiets onderdelen vervangen? Waren dit noodzakelijke reparaties of was dit om je fiets te ‘upgraden’ ? Heb het frame los gekocht en opgebouwd. In de 9 jaar is er wel het een en ander veranderd. Drie vorken, paar setjes pedalen en flink wat velgen. Meestal een kleine upgrade als er wat gerepareerd moest worden. Grootste verandering is een schijfrem voor. Maar sommige onderdelen zijn niet vervangen zoals mijn ’95 XTR voorderailleur en het Cateye Mity 2 tellertje

De Voodoo Bizango

Hoe vaak wordt je fiets gepoetst/gerepareerd? Gepoetst: euh... Reparaties alleen als het nodig is, niet al te vaak gelukkig, het blijft op het moment 38

147

147

39

Notulen voorjaars ALV Tekst: Trudo Vreenegoor

Notulen voorjaars ALV PLAATS: DATUM: TIJD:

Cultureel centrum 07-04-2006 19.30 uur

AANWEZIGEN: Wouter Betting, Jos Burger, Wouter Perry, Trudo Vreenegoor, Menno Kloosterman, Menno Hensbroek, Erik Nienhuis, Otto den Braver, Michiel Groothoff, Reinder Ebbens, Marcel van Leeuwen, Ferry Roggeband, Malaya van Ruitenbeek, Patricia Ammerlaan, Alex de Kraker, Stijn Schoen, Thijs Brentjens, Eric Pieterse, Thomas Eisenmayer, Jérome van Harn, Ronald Mollers, Maurits van der Ven, Jodi Kooijman, Rob Lokate en Joost Slingerland. AFWEZIGEN: Fleur Broekman, Rien Schuurhuis, Andries Wijnands, Debbie Ammerlaan. 1. OPENING Jos opent de vergadering om 19.45 uur. 2. VASTSTELLEN AGENDA Geen opmerkingen. 3. NOTULEN najaars ALV 7 oktober 2005 Een kleine opmerking, de achternaam van Patricia is Ammerlaan in plaats van Ammerland. De notulen van de vorige ALV worden goedgekeurd. 4. MEDEDELINGEN Penningmeester Andries is ziek. De wedstrijdkleding is binnen. Wouter B. geeft aan dat hij de WTOS bidons in zijn bezit heeft en mocht je nog bidons willen dan bij hem moet zijn. Voor de Amstel Gold Race zijn nog twee startbewijzen beschikbaar, Jos rijdt niet vanwege zijn knie en Ferry heeft er een over, Stijn heeft misschien interesse. 5. FINANCIEEL Omdat de penningmeester zelf afwezig is neemt Jos dit puntje voor zijn rekening. De aanpassingen naar aanleiding van de najaars ALV zijn doorgevoerd. De begroting was tijdens de najaars ALV al goed gekeurd. Er waren verder geen opmerkingen betreft de begroting Reinder: vraagt hoe Andries in het bestuur ligt, het bestuur geeft aan dat Andries veel aansturing nodig heeft. Thijs: misschien is het verstandig om binnenkort een kasverificatie te doen. Menno H. meldt zich als vrijwilliger. Wellicht is het verstandig om meer dan eens in een bestuursjaar een kasverificatie uitvoeren. 40

147

6. PLANNEN 2006 Trainingen Er is een baantraining geweest in Alkmaar, samen met een opkomst van 23 man was deze training erg geslaagd! Spartaan trainingen, de opkomst was hier erg wisselend en aan de lage kant. De opkomst kan te maken hebben gehad met het koude weer. Er komt nog een 2e blok Spartaan trainingen wellicht op een nieuw asfalt. Het 2e blok zou rond mei – juni komen te liggen. Alex: volgend jaar deze trainingen iets wat later in het jaar. Dirk van der Walle MTB trainingen, de opkomst is op het moment erg laag. Er wordt gevraagd of Dirk van te voren de locatie kan doorgeven. Opkomst maandag MTB training laag, waarschijnlijk wordt het drukker als er weer om 18:30 vertrokken wordt. Er zijn mensen die vanwege afstuderen of werk niet om 18:00 aanwezig kunnen zijn. Wegtrainingen maandag- en donderdagavond, de opkomst is goed, zo’n 25 man. Menno K.: of er misschien een alternatief rondje op het “rondje Hoek” kan komen? Bestuur, een bekend rondje is een stuk veiliger omdat de meeste de weg kennen en zo ook de obstakels, de weg langs de Nieuwe Waterweg en de Duinen is redelijk overzichtelijk om met een groep doorheen te rijden. En het is HET WTOS rondje! Promotie In de week voor de zomertijd is er geflyert en zijn er posters geplakt. Er stonden enkele foto’s op het prikbord. Inmiddels zijn er een paar nieuwe leden bijgekomen. Otto: Er rijden ook studenten uit R’dam mee is het misschien verstandig om daar ook te flyeren? Bestuur, WTOS is tevreden met het huidige aantal leden en ziet R’dam vooralsnog niet als doelgroep. Toertocht Vanuit het bestuur wordt de Amstel Gold Race georganiseerd, er is een groep van 7 man die aan deze race gaan deelnemen. Alex: vindt het een lage opkomst, het blijkt dat veel WTOS’ers met een eigen vriendenclubje de AGR gaan rijden. Er wordt aangegeven dat het verstandig is om de AGR een jaarlijks evenement te maken zodat de WTOS’ers weten dat de mogelijkheid er is om gezamenlijk vanuit WTOS te gaan. Dutch Mountains tourtocht, zaterdag 3 juni, voor wegrenners en MTB’ers.

147

41

Vaste kalender Wouter Perry heeft 3 kalenders gemaakt, een WTOS evenementenkalender, een weg kalender en een MTB kalender. NME, een Nieuw Mountainbike Evenement, datum 24 mei, er wordt aangedacht om een tijdrit te organiseren, waar ook crossfietsen aan mee mogen doen. Voor het KMK zal het bekend zijn wat er daadwerkelijk gedaan zal worden tijdens het NME. Otto: geeft aan dat er een mooi technisch parcours in het Elsenburgerbos ligt. Reinder: vraagt of er een Delftse tijdrit dag komt, wellicht. Thijs: het CK marathon ontbreekt, het CK kan gekoppeld worden aan de NSK marathon. Wouter Perry: of er animo voor is om aan de start van het open Duitse Studenten Kampioenschap te verschijnen? Er moet met een team van min. 4 personen staan, waarvan min. 1 vrouw. Datum 24 en 25 juni. Indien voldoende animo schrijft Wouter Perry in. Ook voor de wegrenners is er een open Duits Studenten Kampioenschap, 1 en 2 oktober, bestaande uit een tijdrit 15 km en een rit in lijn over 90 km. Patricia: merkt op dat het NCK niet op de algemene WTOS agenda staat vermeld. Het NCK wordt op 30 september verreden, de week na het NSK. Alex: vraagt of de wedstrijden op de WTOS kalender geplaatst kunnen worden. Bestuur geeft aan dat de WTOS agenda dan erg onoverzichtelijk zou worden. De wedstrijden zullen op een speciale agenda geplaatst worden onder wedstrijden op de site. Toerkleding Het ontwerp is bekend, deze zijn verspreid in de zaal, er worden 50 sets besteld, alleen korte broek en shirt korte mouw. De broek zal anders dan aangegeven volledig zwart zijn. Dit omdat er samen met Centric, tourkleding sponsor, kleding besteld zal worden. Zij bestellen voor hun werknemers hetzelfde ontwerp broek. Een setje, broek en shirt, zal €40,- gaan kosten. De kostprijs van een setje is €80,- Centric betaald de helft. Er hebben inmiddels zo’n 30 man aangegeven geïnteresseerd te zijn in een setje. Eric P.: geeft aan dat het gevaarlijk is om te veel voorraad in te slaan. Er kan aan gedacht worden de setjes die in de voorraad komen iets duurder te verkopen. Bestuur: eventuele ontwerp suggesties richting het bestuur. PAUZE 20:45 – 21:05 7. COMMISSIES KMK De KMK commissie bestaande uit Reinder, Maurits en Thomas geven een korte presentatie over hun plannen betreft het KMK dit jaar. Het KMK zal in de buurt van Spa plaats vinden. Er is een grote villa gehuurd waar een heleboel WTOS’ers kunnen overnachten. Eric P.: vraagt wat de plannen zijn met betrekking tot promotie. KMK-cie, er is al een aankondiging geplaatst in de laatste Corsa (146). Tevens zullen ze zelfs mensen gaan bellen. Eric geeft ook aan om eventueel nieuwe leden te trekken door middel van het KMK. Trudo: geeft aan dat het belangrijk is de minder ervaren rijders goed te informeren betreft eten/drinken onderweg en dat hun materiaal in order moet zijn. Het komt wel eens voor dat er toerders met een verkeerd verzet richting de heuvels gaan! 42

147

ZoMoCo De ZoMoCo commissie bestaat uit Rob en François. Rob geeft een korte presentatie over de ZoMoCo in Delft. Er is een nieuwe parcours vergeleken vorig jaar. Er is zelfs een leverworst premie geregeld. En tijdens de ALV is er een “betonstort-cie” bezig een drempel af te vlakken. De ZoMoCo in Delft zullen zondag 9 april en 18 juni plaatsvinden. De acquisitie commissie doet verhaal onder het volgende puntje aangezien hun doel voornamelijk bij het NSK ligt. 8. NSK 2006 De NSK commissie bestaat uit Wouter Betting (penningmeester), Rien Schuurhuis en Jos Burger.

(voorzitter),

Stijn

Schoen

Wouter Betting geeft een korte presentatie: Het NSK zal zaterdag 23 september verreden worden in Delft. Er is een sponsor gevonden die niet alleen het NSK zal sponsoren maar WTOS in het algemeen gaat sponsoren. Er is gekozen voor een rondje in de TU wijk vanwege de beschikbare faciliteiten als het sportcentrum. Tevens is het zaterdags relatief rustig zijn in de TU wijk. Het programma is al volgt: 10:00 Heren zonder licentie 12:00 Dames zonder licentie 13:45 Dames met licentie 15:30 Heren met licentie

60 km 40 km 50 km 80 km

Het NSK wordt gekoppeld aan een goed doel namelijk de Bart Foundation. Er zal 1 of 2 euro inschrijfgeld gevraagd worden wat naar dit goede doel zal gaan. Centric verdubbeld dit bedrag nogmaals. De website is inmiddels in de lucht onder de naam: www.centric-NSK2006.nl Er zal een link op de WTOS site komen. Er zijn een heleboel vrijwilligers nodig dus houdt zaterdag 23 september vrij in je agenda! Jos en Herman zullen de speaker zijn op het NSK. Jérome: is er een randprogramma? Wouter B., Red Bull zal aanwezig zijn, verder lag de prioriteit voor alsnog bij het vinden van een sponsor en het parcours. Er zal zeker gekeken naar overnachting, feest achteraf, etc. Acquisitie De acquisitie commissie bestaat uit Eric Pieterse en Menno Hensbroek. Ze geven aan 50 bedrijven benaderd te hebben voor het NSK. Centric reageerde al vrij snel en was zeer enthousiast. Centric is een IT consultant. De ideeën sloten goed aan bij het beleid van Centric. We zitten nu in de contractfase. Eventueel is Centric bereid volgend bij te springen in de licentiekleding. Alex en Jodi: om hoeveel geld gaat het nou eigenlijk? Eric P. noemt geen bedrag maar geeft aan dat het veel is. Centric sponsort niet alleen het NSK, maar zal WTOS in het algemeen sponsoren. Zo is er een deel gereserveerd voor het NKS, tourkleding, OWEE shirts.

147

43

9. WVTTK Niks 10. RONDVRAAG Jérome: komen er nog nieuwe gadgets? Hij stelt een eventuele sporttas voor, hier is al door het bestuur naar gekeken en dit idee zal verder uitgewerkt worden. Er zijn inmiddels WTOS fietshandschoentjes. Menno K.: heeft zijn borg van €100,- nooit teruggestort gekregen. Wouter P. geeft aan dat hij voor de nieuwe licentiekleding geen borg hoeft te betalen. Erik Nienhuis: of de DSSF het subsidiegeld heeft overgemaakt. Tot op heden is er nog niks ontvangen hoewel de DSSF aangeeft het wel al overgemaakt te hebben. Er is €1000,- toegezegd door de DSSF. Het bestuur heeft een verdeelsleutel opgesteld naar aanleiding van je verreden wedstrijden. Er is €500,- voor de MTB’ers en wegrenners. Zodra het geld binnen is wordt dit overgemaakt. Het subsidiegeld is alleen voor studenten. De borg die Danny Lathouwers niet heeft terug gestort heeft gekregen vanwege het niet halen van de wedstrijdpunten is opgenomen in de WTOS pot. Rob: wat het budget voor de ZoMoCo is? Onder punt 31 op de begroting staat dat de ZoMoCo €100,- krijgt. Onder punt 33 staan de deelname kosten apart opgenomen. 11. SLUITING Jos sluit om 21:50 uur.

44

147

147

45

Verleden leden leden heden

Verleden leden leden heden Gegevens: Trudo Vreenegoor

Maar liefst 6 nieuwe leden, geeft me toch een goed gevoel na de flyer acties. De redactie heet de onderstaande leden van harte welkom bij WTOS en wensen hen veel plezier in de fietssport! IN DEZE ONLINE CORSA ZIJN DE GEGEVENS VAN NIEUWE LEDEN WEGENS PRIVEREDENEN VERWIJDERD.

46

147

Studentenwielervereniging Delft Bestuur 2005-2006 Voorzitter Jos Burger 06-24289215 [email protected]

Vice-voorzitter Wouter Betting 06-55775900 [email protected] Penningmeester Andries Wijnands 06-44228330 [email protected] Commissaris Wedstrijden Wouter Perry 06-28295569 [email protected] Secretaris Trudo Vreenegoor 06-20814202 [email protected]

Wedstrijdrijders MTB

Wedstrijdrijders WEG

Elite Victor van Velzen

Amateur A Alex de Kraker Arnold Medemblik Eric Pieterse François Geuskens Guido Dirkx Jacob van der Veen Jos Burger Menno Kloosterman Olivier van der Wiele Pieter Dijkshoorn Rien Schuurhuis Stijn Schoen Wouter Betting Wouter Perry

Amateur Eric Wictor Jodi Kooyman Menno Hensbroek Michiel Groothoff Sander Prakken Christiaan van Someren Jerome van Harn Ronald Mollers Thijs Brentjens Zonder licentie Job van Heusden Wim Kanning Marcel van Leeuwen Miriam ter Brake Diana Schaap Reinder Ebbens

Amateur B Amy de Man Jannie van den Berg Joost Slingerland Jurjen Ribberink Peter van Schaik Rob Lokate Thomas Eisenmeijer Ton Verbon Trudo Vreenegoor Master Justin Lewis Dames B Annemiek Voetberg

Ereleden Roeland Brouns medeoprichter van de vereniging

Zonder Licentie Debbie Ammerlaan Ferry Roggeband

Lidmaatschap Studentenwielervereniging WTOS Van 1 september tot en met Mekelweg 8, 2628 CD Delft 31 augustus voor 20 euro. Ingeschreven bij Kamer van Koophandel Geef naam, adres, telefoonnummer, (onder nummer V 397988) e-mailadres en geboortedatum aangesloten bij KNWU en NSWO door aan de secretaris en Bankrekening 11.32.76.532 t.n.v. WTOS te Delft maak het geld over naar Bankrekening 14.68.54.500 t.n.v. WTOS KMK te Delft nevenstaand bankrekening (Alleen voor KMK) 147

47

ZoMoCo 9 april in Delft