Stichting Samen Verder Zomer 2011

Stichting Samen Verder

Zomer 2011 Bulletientje zomer 2011

1

Van de redactie. De zomereditie 2011 van Bulletientje is inhoudelijk samengesteld en geredigeerd door Jaap Schots en Minke Wijkmans. Annelies de Jong heeft als vanouds de lay-out verzorgd en Nolly Jansen-Tempels heeft als webbeheerder de editie op onze site geplaatst. De vervaardiging van de papieren exemplaren wordt uitgevoerd op het Projectenbureau onder supervisie van Corry van Rijswijk. Zoals u zult merken, is het deze keer maar een heel dun editietje geworden, want ‘uw aller inbreng’ was minimaal. We hebben er zelfs nog even aan gedacht de zomereditie maar over te slaan. Maar dat zou niet aardig zijn tegenover diegenen die wel de moeite hebben genomen kopij aan te leveren. Wat extra foto’s erbij dus maar. Daarbij moet gezegd worden dat die foto’s het heel goed doen in de digitale versie van Bulletientje, maar in de zwart-wit kopieën is het effect een stuk minder. Jammer, maar niets aan te doen. Vanaf 25 juni (iets later dan u van ons gewend bent) liggen er een aantal Bulletientjes klaar op het Projectenbureau en achter de kassa van Bartje om door degenen die een papieren exemplaar wensen, meegenomen te worden. De projectleiders zullen u daarop wijzen. Verder zal Bulletientje ook integraal te lezen zijn op de website van de stichting (www.stichtingsamenverder.com) onder de knop Documenten. De sluitingsdatum voor kopij voor het volgende Bulletientje is 15 november 2011. Wij willen u met klem vragen om zoveel mogelijk kopij in te leveren, het liefst per e-mail. Ook foto’s zijn zeer gewild. U hoeft daarmee niet te wachten tot de sluitingsdatum, u kunt daar vandaag al mee beginnen! De onderwerpen mag u zelf bepalen, ook (opbouwende) kritiek is welkom. Anonieme kopij wordt niet geplaatst. Kopij kunt u sturen naar [email protected] onder vermelding van Bulletientje december 2011. Wie niet beschikt over e-mail, kan de kopij, desnoods ook handgeschreven, in het postvak van Minke Wijkmans in de bestuurskamer deponeren.

Stand van zaken medewerkers

Op 1 juni 2011 werkten er 252 vrijwilligers bij de stichting. Er zijn in het afgelopen jaar 6 vrijwilligers vertrokken en 11 mensen bijgekomen. Het aantal vrijwilligers blijft dus min of meer constant op het ronde getal van 250.

Bulletientje zomer 2011

2

In de vorige editie van Bulletientje stond al een kort verslag van de medewerkersbijeenkomst van Bartje op 4 oktober 2010. Door een misverstand heeft het onderstaande uitgebreidere verhaal van Corrie Smit de redactie toen niet bereikt. Om haar inspanning alsnog te honoreren plaatsen we nu haar amusante verslag van de geslaagde bijeenkomst.

Verslag medewerkersbijeenkomst Bartje op 4 oktober 2010

Er was voor deze dag een ‘alternatieve medewerkerbijeenkomst’ aangekondigd in de vorm van een rondleiding door het gebouw van Bartje, waarbij de medewerkers allerlei ruimtes konden bekijken waar ze normaal gesproken nooit komen.

We hadden ons door middel van een briefje dat ingeleverd moest worden kunnen opgeven voor deze rondleiding. Dat hadden ongeveer vijfentwintig medewerksters gedaan, want afgezien van de ‘ingehuurde’ fotograaf die ook meeging, was er geen enkele mannelijk medewerker op komen dagen. Die kennen natuurlijk, gezien hun avontuurlijke aard, al die geheime ruimtes al. Ik had althans net de week daarvoor Herman door een deur een onderaards gewelf in zien gaan, waarbij ik toen dacht: ‘Dat is vast één van de plekken waar wij heen gaan’. En dat bleek inderdaad zo te zijn. Maar vóór het zover was, hadden wij al heel wat andere krochten en ‘geheime’ bergplaatsen bezocht.

We startten vanuit de kantine en liepen eerst buitenom naar de grote sorteerruimte beneden, die we allemaal wel kenden. Onderweg naar deze sorteerruimte vertelde Noor ons dat 25% van de spullen die bij Bartje worden bezorgd via de vooringang binnen komen, waar altijd een kar staat waar mensen spullen op kunnen deponeren, 65% komt binnen via de deur bij de grote sorteerruimte. De overige 10% gooit Sinterklaas door de schoorsteen. Geintje! Om de nieuwsgierigheid en betrokkenheid van de 90 medewerkers die niet aan de rondleiding hebben deelgenomen te stimuleren, zou ik zeggen: ga zelf maar eens aan Noor vragen hoe het zit met die resterende 10%. Kunnen we gelijk zien of jullie je huiswerk wel goed doen en Bulletientje ook echt lezen! In de grote sorteerruimte kwam Noor nog met veel meer cijfers op de proppen (die daar overigens niet moeilijk te vinden zijn) zoals: er worden 600 zakken kleding per dag afgeleverd bij Bartje. Het was dan ook geen wonder, dat terwijl wij daar stonden, er nog steeds twee dames van de kleding-sorteerafdeling aan de noeste arbeid waren! Het sorteren werd op dat moment heel erg serieus genomen - op andere momenten is het er echt wel eens een dolle boel, met heel veel jolijt (dit is dus een echt ‘kringloopwoord’: volkomen verloren gegaan, maar nu weer teruggevonden bij Bartje, waarschijnlijk in de boeken van Cissy van Marxvelt): er kon amper een lachje af, men was zéér ernstig en geconcentreerd aan het sorteren. En hoewel Ramses Shaffy Sammie in zijn lied aanraadt om omhoog te kijken, waarschuwde Noor ons, dat we dat hier maar beter niet teveel konden doen, want: ‘Van de aanblik van het afzuigsysteem dat daar hangt, word je niet echt vrolijk’. Goed, het mag dan geen schoonheidsprijs verdienen, het is zeer zeker wèl functioneel en komt de gezondheid van de medewerkers in de sorteerruimte ten goede, want er komt me toch een stof uit al die dozen,


3

plastic tassen en vuilniszakken! En daar zit van alles en nog wat in, ook dingen die je maar het liefst niet uit een zak zou vissen, zoals poepluiers en gebruikt maandverband. Verder werden wij gewezen op stáááápels bananendozen die tegen de wanden staan opgestapeld en waarin nu keurig opgevouwen de winterkleding zit opgeborgen, die in de herfstvakantie wordt verwisseld voor de zomerkleding. Er komt veel meer kleding binnen dan Bartje zelf kan gebruiken en het overschot wordt twee keer per week opgehaald door het Leger des Heils.

Aan de kant bij de ramen is een lange tafel waar allemaal bakken boven staan, waarin allerlei andere spullen worden uitgesorteerd, zoals boeken, huishoudelijke artikelen, CD’s, etc., etc. Noor vertelde ons ook nog dat sinds januari 2010 het restafval niet meer zomaar in de grijze container gaat, maar uit wordt gesplitst in: ijzer, glas, hard plastic, zacht plastic, hout, enz. Daarna namen we een kijkje naar buiten vanaf het platform waar de afdeling logistiek de spullen in- en uitlaadt. We werden gewezen op een aantal garages achter het gebouw, die ook nog tjokvol met spullen staan. Daar worden bijvoorbeeld ’s winters de tuinstoelen opgeslagen.

Nu, tot zover waren we nog redelijk ‘bij’: dat kenden we allemaal nog wel zo’n beetje. Maar toen kregen we de eerste ruimte te zien waarvan velen toch het bestaan niet wisten: als je de grote sorteerruimte uitgaat en dan rechtsaf, dan is daar in een heel nauw gangetje nog een deur met daar achter een kamertje, waar alle serviesgoed wordt bewaard. Het was allemaal zo nauw, dat we er maar met vier tegelijk een kijkje konden nemen – dat zouden we nog verschillende keren meemaken die middag. Gelukkig waren er geen olifanten in het gezelschap, want die hadden natuurlijk niet naar binnen gemogen in de ‘porseleinkast’.

Toen gingen we de trap op naar boven. Niet de trap die de klanten nemen in de winkel, maar de trap die zich naast de sorteerruimte bevindt. Boven gekomen, stonden er in het portaal bij de trap aardig wat dozen en Noor vertelde dat het een voortdurende strijd met de ‘jongens’ van de logistiek is om deze ruimte vrij te houden (brandweervoorschrift!).

Boven bekeken we eerst de ruimte die wel de lijstenmakerij wordt genoemd. Maar behalve lijsten en schilderijen worden daar ook alle manden opgeslagen. En net deze week waren er nieuwe kledingrekken geplaatst om daar ’s zomers een deel van de winterkleding op te hangen. Verder staan daar ook nog de grote babyspullen die binnenkomen, zoals wandelwagens en dergelijke. En is er een hoek waar onze klokkenmaker zich uitleeft. Geduld is hier geboden, want de uurwerken moeten perfect lopen voor hij ze voor de verkoop vrijgeeft. Kortom, hij neemt er de tijd voor.

Toen was de sorteerruimte boven aan de beurt. Daar wordt alles voor de speelgoed- en handwerkafdeling uitgesorteerd. Alle spullen die naar de sorteerruimte boven gaan, worden in dozen en zakken in een soort ‘kooi’ op wieltjes bij de trap aan de voorkant naar boven getakeld. Verder staan er in deze sorteerruimte allemaal dozen met opschriften zoals ’stripfiguren’, ‘bric a brac’, ‘muziek’, en noem maar op, want hier wordt ook (bijna) alle voorraad voor de verschillende items van BartApart opgeslagen. En in deze ruimte staan weer allemaal aparte bakken voor het gescheiden inzamelen van de afval.


4

Verder weer: even vlug een blik geworpen in het kamertje naast het Prentenkabinet, waar nog ‘archief’ op de deur staat, maar dat nu dienst doet als ruimte waar alle gesorteerde kerstspullen, die trouwens het hele jaar door binnenkomen, een plaatsje krijgen. Toen naar de beddenafdeling, waar Rina Schouten graag zelf wou vertellen over haar grote passie: KNUFFELS! We waren zo langzamerhand een beetje moe aan het worden van het vele staan, dus maakten een aantal het zich gemakkelijk door even op de aanwezige bedden plaats te nemen. Toen een bepaalde dame – ik zal haar niet bij name noemen, maar het is een dame van gewicht voor onze organisatie – op een tweepersoons bed plaatsnam, hoorden we enig gekraak. Nog niet voldoende gewaarschuwd door dit geluid, namen er nog twee dames naast haar plaats. En ja hoor: Rina was net van wal gestoken met haar speech of daar strandde het schip: nog meer gekraak en met een grote bons zakten de drie dames door het bed. Gelukkig kwamen ze met de schrik vrij. Die schrik zat hen nog wel even in de benen, maar die hebben we er toen met z’n allen uitgelachen. En toen kon Rina dan eindelijk ècht haar verhaal doen: ‘Willen jullie ALLEMAAL tegen de klanten zeggen dat ALLE knuffels hier ALTIJD gewassen worden? Dat gebeurt NERGENS!’

Kruip door, sluip door gingen we daarna weer per vier naar de ruimte achterin de beddenzaal, die afgeschermd is met kamerschermen Daar was onze collega Wil al weer druk doende met het optuigen van kunstkerstboompjes.

En ja hoor, daarna werd het ECHT SPANNEND: er werd een deur ontsloten naar een trap die nog verder naar boven leidde. Dan komen je visioenen voor de geest van opgesloten jonkvrouwen in torenkamers en meer van die soort dingen. En wezenlijk, degenen die er naar binnen DURFDEN kijken, zagen een paar benen! Tja, toen kon de middag niet meer stuk: de oude school, waar Bartje nu al weer bijna 15 jaar in huist, blijkt dus een ECHT spookhuis te zijn. O, wat griezelden we heerlijk! Want dáár was het ons natuurlijk uiteindelijk toch allemaal om te doen geweest: we hoopten op z’n minst toch ergens een spoor van Dracula te vinden. En dan kon Noor nog wel zeggen dat de ruimte boven aan de trap als opslagplaats werd gebruikt voor allerhande dingen die niet elke dag nodig waren… nou, WIJ wisten nu wel wat ze bedoelde, want we hadden die benen gezien!

Vlak vóór de deur naar de toiletten, aan de rechterkant, bleek zich nog een onvermoede ruimte te bevinden, waar de HEEL aparte dingen worden bewaard, o.a. ook veel Oosterse pracht, een soort schatkamer uit Duizend-en-een-nacht dus. Ja, nu was de sprookjesgeest in ons losgebarsten en het hield maar niet op, want nu gingen we de trap af naar beneden en na een kort bezoek aan de sorteerruimte voor de dames van de potten en pannen en de linnenafdeling, mochten we dan eindelijk al griezelend die trap af, die ik Herman zo heldhaftig af had zien dalen. En wat hoorden we daar van Noor? Het glaswerk wordt daar bewaard en zo af en toe worden daar in de glazen uitwerpselen gevonden van ‘van die beestjes met lange staarten’! Maar klant noch medewerker hoeft zich hier ongerust over te maken want vlak voordat het glaswerk in de verkoop gaat, wordt alles grondig gereinigd en afgewassen.


5

Om ons toch weer met beide benen op de grond terug te krijgen, werd ons ook nog even gewezen op de oude verwarmingsketel, die zich daar ook in die onderaardse krochten bevindt. De nieuwe, die er veel minder interessant uitziet, bevindt zich in de sorteerruimte van de huishoudelijke spullen en het linnengoed.

Helemaal voldaan kwamen we de trap weer op en brachten tot slot nog een bezoekje aan de ruimte achter in de grote zaal, waar de boeken verder worden uitgesorteerd door de dames van de boekenafdeling. En SCHEUREN dat die dames kunnen! Dus mocht er eens één van de medewerkers zijn die met opgekropte frustraties zit, ga dan maar vragen of je misschien wat oude boeken mag verscheuren! Daar knap je gigantisch van op! Vandaar dat onze collega’s van de boekenafdeling natuurlijk allemaal zulke evenwichtige mensen zijn!

Zo was dan de rondleiding ten einde en werden wij terug naar de kantine geloodst, waar we werden onthaald op chocolademelk met slagroom en iets lekkers erbij en er was nog ruimte voor een vragenrondje, waar door diverse mensen gebruik van is gemaakt, hoorde ik later, want ik was er al tussenuit gepiept om zo vlug mogelijk dit verslag op papier te zetten. Want ja, we worden allemaal een dagje ouder en vóór je het weet, ben je de helft al weer vergeten (sorry, Noor!). Maar die benen in dat trapgat! O, dát vergeten we natuurlijk nooit meer!

Hulde aan onze manager Noor de Wit, die ons een geweldige rondleiding heeft gegeven met hele duidelijke uitleg, zodat het gebouw van Bartje in ieder geval nu voor déze groep medewerkers geen enkel geheim meer heeft!

Corrie Smit.


6

BARTJE OP BEZOEK BIJ DE AVRI. Op maandag 20 december 2010 is een 25-tal medewerkers van Bartje op bezoek geweest bij de AVRI in Geldermalsen. Om half twaalf stond de bus klaar die ons naar Geldermalsen bracht. Na een mooie rustige rit door de prachtig besneeuwde Betuwe kwamen we aan op het 40 hectare grote terrein van de AVRI. We werden hartelijk ontvangen met een kopje koffie en lekkere broodjes. Hierna vertelden achtereenvolgens een medewerker en de directeur van de AVRI over de gang van zaken van het bedrijf. Aan de hand van sheets werd uitleg gegeven over de werkwijze en de doelstellingen. Hierbij kwam duidelijk naar voren dat het kringloop- en recyclinggebeuren als heel belangrijk wordt beschouwd. De samenwerking tussen de kringloopwinkel en de AVRI werd onderstreept. Het sorteren van de ingebrachte goederen en de daarmee gepaard gaande kosten, maar ook de opbrengsten in geld en het verminderen van de CO2-uitstoot werd duidelijk gemaakt. Het stappenplan tot het jaar 2015 werd verteld en uitgelegd. Het gaat er hierbij ook vooral om dat de mensen zich bewust moeten zijn waarom er zo wordt gewerkt. Het bewuster omgaan met afval: daaruit is heel veel winst te halen zowel voor het milieu als in geld. Er werd intensief geluisterd en meegedacht. Kritische vragen werden gesteld en goede ideeën uitgewisseld. Na deze leerzame en zeer interessante uitleg kregen we een uitgebreide rondleiding over het grote terrein. Veiligheid staat ook hier voorop. We kregen allemaal een oranje veiligheidshesje aan.


7

Achtereenvolgens bekeken we de verschillende ophaalwagens, achterladers, zijladers, die ook werden gedemonstreerd. Daarna bekeken we de Milieustraat; deze is op dezelfde manier ingericht als in Culemborg; en Nico P. (hij kan het niet laten) redde hier uit de houtafvalcontainer nog een paar prima Tripp Trapp kinderstoelen voor de kringloopwinkel in Tiel. De wandeling ging daarna verder naar de grote overdekte verzamelloods. Daar kwamen de volgeladen vuilniswagens achter elkaar binnenrijden om te lossen. We konden alles van dichtbij goed bekijken en José Bosschaert, de rondleidster, gaf hierbij duidelijk uitleg. Na de rondleiding werden we nog weer verrast met een hapje en een drankje. De directeur beantwoordde enkele vragen en bedankte ons gezelschap voor het bezoek en accentueerde nog eens het belang van ons werk in de kringloop. Minke nodigde hem uit voor een tegenbezoek aan Bartjes Kringloopwinkel. Hij beloofde binnenkort graag eens een keer te komen kijken. (Dat wordt najaar 2011) Alle deelnemers werden verrast met een presentje als herinnering aan deze leuke en leerzame dag. WE HEBBEN ONS LATEN VERRASSEN DOOR DE SCHOONHEID VAN AFVAL! ALS JE GOED SORTEERT RAAK JE NOG MEER GEMOTIVEERD ……om daaraan mee te werken.! Tegen vieren bracht de bus ons weer veilig in Culemborg terug, een fijne ervaring rijker. Jan Groothuis.


8

30 Jaar bij de Stichting Samen Verder Tijdens de Kerstbijeenkomst van december 2010 werd Annelies de Jong gehuldigd voor 30 jaar vrijwilligerswerk voor onze stichting. In 1980 begon Annelies als chauffeur op de zaterdagen bij Klaartje na een intake-gesprek met Rina en het afleggen van een proeve van bekwaamheid bij Joop Rijnders. In de eerste dagen van Klaartje had je een hele dag dienst en ook een lift voor rolstoelen bestond nog niet. Met twee U-profielen moest je de rolstoel in de bus duwen. Als financiering voor onze projecten werd er oud papier opgehaald en daarvoor werden er in alle wijken van Culemborg briefjes rondgebracht waarin aangekondigd werd dat we de volgende week langs zouden komen. Ook deze briefjes werden in een aantal straten door Annelies rondgebracht en als er een chauffeur nodig was voor de bus met aanhanger die achter de vuilniswagen reed, kon men altijd een beroep op haar doen. Na het overlijden van Joop Rijnders werd Annelies dagleider van de zaterdag. Het wassen van de bussen was in die tijd de verantwoordelijkheid van de zaterdagploeg. Daarvoor kon Annelies een beroep doen op een aantal van haar chauffeurs die dit gezamenlijk deden. In 2006 viel Annelies gedurende enige maanden in als kantoorleiding tijdens de afwezigheid van de vaste kantoorleiders. Ook als er activiteiten georganiseerd werden voor de stichting, werd nooit een vergeefs beroep op haar gedaan. De laatste jaren is Annelies ook lid van de PRAC en in die hoedanigheid is zij o.a. verantwoordelijk voor de opmaak van Bulletientje. Dit alles combineert zij met een fulltime job. Voorwaar geen sinecure!


9

Even voorstellen

Mijn naam is Arjan Eigenbrood, geboren in 1948 , getrouwd en samen hebben mijn huidige vrouw en ik vier geweldig leuke kinderen en ook al een aantal kleinkinderen. Ik heb ruim 35 jaar bij Volvo Cars Nederland gewerkt in diverse functies op het gebied van After Sales, d.w.z. technische ondersteuning aan dealers en commerciële verantwoordelijkheid voor de verkoop van onderdelen en accessoires. In 2010 ben ik met vroeg-pensioen gegaan en heb ik een nieuwe balans gevonden tussen hobby’s, sporten en vrijwilligerswerk. Mijn hobby is het restaureren van oldtimers en wielrennen is de sport die ik redelijk fanatiek beoefen, met name bergen beklimmen vind ik ontzettend leuk. En sinds kort ben ik dus ook lid van het Bestuur van onze Stichting en hoop ik een nuttige bijdrage te mogen en te kunnen leveren aan de doelstellingen van Stichting Samen Verder! Ik hoop jullie bij gelegenheid allemaal ook eens persoonlijk te ontmoeten! Arjan Eigenbrood


10

Een heel toepasselijke foto van ons nieuwe bestuurslid, als u weet dat Arjan voor de actie Alpe d’HuZes de vreselijke kuitenbijter de Alpe d'Huez 5x heeft beklommen.


!

11

Het jaarverslag over het jaar 2010 is weer klaar! Het geeft een goed beeld van alle activiteiten die in dat jaar plaatsvonden en de vele medewerkers die dat allemaal mogelijk maakten.

¾ www.stichtingsamenverder.com ¾ Klik op “Documenten” ¾ Klik op “Jaarverslagen” Degenen die dit verslag op papier wensen, kunnen dit melden aan hun projectleider of het projectburo. Zij ontvangen dan een papieren versie. Dick Valkenburg secretaris


12

TOEN WIJ NAAR ROTTERDAM VERTROKKEN ……..

Zou het Bestuur ooit wel eens zeggen: Och nee, dit jaar doen we ’t maar ’s niet, dat gedoe altijd met dat uitje! Hoe kom ik dáár nu bij? Natuurlijk denkt men dat nimmer, en daarom werd ons ook dit jaar weer een reisje aangeboden. Het tijdperk van de verrassingspakketten lijkt voorbij; ook nu weer kregen we te horen waar we heen zouden gaan: Rotterdam zou de hoofdmaaltijd worden, het voorafje in Montfoort en het dessert in Kinderdijk. Vooral de stevige eters onder ons voelden een onbedwingbare lust opkomen om beslist mee te gaan, doch hierover later. Amechtig vroeg op die dag, dat wel. Reeds om 6.00 uur sleepte uw verslaggever zich naar de pomp om zijn lijf bedrijfsklaar te maken en om 8.30 uur ter plekke te kunnen zijn. Maar nadat iedereen zich bij Minke present gemeld en een plekje in één der twee bussen veroverd had (wat zonder noemenswaardige ruzies verliep) zetten wij ons in beweging. De chauffeur van het bakbeest waarin schrijver dezes zat, bleek een ware schat aan weetjes paraat te hebben omtrent wat er onderweg allemaal te zien viel, en die wierp hij dan ook kwistig de microfoon in. Gelukkig duurde het niet lang voordat wij te Montfoort arriveerden. Iedereen was toen volledig ingesteld op de beloofde koffie plus taart, hetgeen werd verstrekt in herberg De Gouden Leeuw, een ouderwets en stemmig etablissement en we lieten het ons goed smaken. Sommigen onder ons hadden naderhand best een wandelingetje door het oude stadje willen maken, maar neen, wij werden de bus weer in gejaagd. Voort moest het, Rotterdam wachtte!

Rotterdam? Ja, lang geleden eens geweest, maar alleen de Euromast zweefde nog in de nevelen der herinnering. Toen de skyline van die stad opdoemde hadden wij verwacht dat Noor en Simon, immers beiden daar geboren en getogen, verrukte kreetjes zouden slaken, maar neen, rustig en beheerst zaten zij te genieten van hetgeen er komen ging. Over de Euromast wist onze chauffeur te melden dat die in 1960 in ijltempo is opgetrokken ter gelegenheid van de destijds gehouden Floriade. Het ding is 176 meter hoog.


13

Voor de ontstaansgeschiedenis van Rotterdam moeten we meer dan 700 jaar terug. Door de veengebieden van de Rotte liep een Romeinse heerbaan en waar nu Crooswijk is, stond in die dagen reeds een toltoren. Aan het begin van de dertiende eeuw werd in opdracht van de Graaf van Holland ten noorden van die heerbaan een hoge zeedijk aangelegd over Kralingen langs Crooswijk naar Overschie en vandaar naar Vlaardingen, Maassluis en Hoek van Holland. En rond de drie kastelen die de streek toen telde (het Hof van Weena, slot Honingen en slot Bulgersteyn), ontstonden de eerste huizen van Rotterdam. Tot 1575 was de Rotte de enige haven, en het zal een ieder duidelijk zijn welke enorme ontwikkelingen er sindsdien zijn geweest. Hierop in detail in te gaan zou ons in het kader van dit verslag te ver voeren. Toch kan het oorlogsgeweld dat de stad op 14 mei 1940 trof niet onvermeld blijven. Meer dan 25.000 woningen verloren, 100.000 mensen dakloos, duizenden winkels, werkplaatsen, kantoren en scholen vernietigd, de Sint Laurenskerk bijna geheel in puin. Eenzelfde lot bleef het Witte Huis gelukkig bespaard; dit prachtige gebouw met Jugendstil-elementen uit 1890 was met zijn hoogte van 45 meter enige tijd het hoogste kantoorpand van Europa! Al vóór 1945 kwamen voortvarende architecten met allerlei nieuwe ideeën om de stad een modern en groots aanzien te geven. Hierbij werd terdege rekening gehouden met de snelle ontwikkeling van handel, industrie en scheepvaart. Eén en ander werd echter aangepakt op een manier dat oude stadselementen die aan het oorlogsgeweld ontsnapt waren een geslaagde symbiose konden vormen met al het hypermoderne dat in de jaren van de wederopbouw in Rotterdam verrees.

Wie inmiddels nog niet is ingedut kan nu mee naar het hoogtepunt van onze dag: de Pannenkoekenboot! Aan gezellige tafels werd een aanval gedaan op het vele lekkers dat zich voor onze hongerige ogen ontvouwde: pannenkoeken zoveel men opkon en het grote buffet met alle mogelijke garneringen oogstte ook veel waardering. Er waren collega’s die van hun koeken ware culinaire wondertjes maakten. Eén pannenkoek? Twee? Drie?


14

Welneen, sommigen konden er wel vier bolwerken, en zij oogsten naderhand onze bewondering omdat zij, uitblazend aan dek, niet over de reling gingen hangen om ……. Het behoeft geen betoog dat er koffie, thee en een keur van allerhande drankjes beschikbaar was om de keel te spoelen. Natuurlijk was onze Luilekkerlandse boot niet aan de kade blijven liggen! We kregen een drie uur durende rondvaart door de Rotterdamse haven, en zo kregen wij pas echt een idee van hoe reusachtig die is. De bedrijvigheid, de enorme schepen, de daar gevestigde industrieën met als achtergrond de machtige stad, dat alles was een genot om naar te kijken.

Vóór we er erg in hadden was de rondvaart afgelopen en werd iedereen de bus weer in gedirigeerd. Da’s waar ook, we motte nog naar Kinderdijk! Nu was de opzet om daar om half vijf te zijn, maar door de gebruikelijke files werd het vijf uur. En zie, daar verschenen de 19 windmolens op ons netvlies.


15

In 1366 en 1369 zijn er twee kanalen gegraven door de Alblasserwaard naar Kinderdijk om overtollig water in de rivier de Lek te kunnen lozen. Toen bleek dat de kanalen het stijgende water niet langer konden verwerken werden in 1738 acht molens en in 1740 nog acht molens gebouwd om het achterliggende land tegen overstromingen te beschermen. Er schijnen er naderhand nog drie te zijn bijgekomen. Het gehele complex vormt thans een wereldberoemd monument dat in 1997 op de Werelderfgoedlijst geplaatst is. De taak van de molens is inmiddels door moderne gemalen overgenomen. Wij konden nu flink de benen strekken en spoedden ons naar de bezoekmolen, die evenwel niemand van binnen heeft mogen aanschouwen: die verd…… bussen stonden alweer te gillen dat we d’rin moste! Natuurlijk wilde geen mens eenzaam achterblijven, zodat alras ieders achterwerk weer op z’n plaats plofte en de bussen met gierende banden de weg op scheurden. Zonder ongelukken kwamen wij weer in ons geliefde Kuilenburg aan, en ook ditmaal kunnen we terugzien op een gezellige dag, die hopelijk naar ieders genoegen verlopen is. En er zullen die avond wel geen warme maaltijden bereid zijn …….. Gedaan te Culemborg, 2 juni 2011 Uw “razende” reporter.


16

KLAARTJE Buitenritten Vorig jaar zijn we in de zomermaanden begonnen met het aanbieden van rondritten in Culemborg, zodat ouderen weer eens de plekjes van vroeger konden zien of juist de nieuwe wijken van de stad. Dat bleek een succes. Dit jaar willen wij het weer doen en wel met een uitbreiding, namelijk een rondtoer in de omgeving van Culemborg en onderweg bij een café / restaurant iets drinken. Klaartje 4 wordt hiervoor ingezet met een aantal zeer enthousiaste chauffeurs en bijrijders en ook de vrijwilligers van Floortje worden hierbij als begeleider ingeschakeld. Een verjaardagsfeestje vieren, niet bij de oudere thuis, maar ergens in een restaurant, met familie en/of vrienden? Wij bieden de mogelijkheid om onze jarige klant met genodigden op te halen en te brengen naar het uitgekozen feestadres en natuurlijk ook na afloop weer naar huis. De nieuwe folders over dit aanbod liggen in de Kringloopwinkel en in de bussen en we zullen ze ook actief uitdelen aan onze klanten en instellingen. Als we nu met z`n allen ook nog mondeling reclame maken voor dit mooie werk, kunnen we veel mensen een plezier doen. Daarnaast maken we nog steeds 1 x per maand op zaterdagmiddag met een groepje bewoners van `s Heerenloo een rondrit door de omgeving van Geldermalsen en Culemborg. Ook de buitenritten naar poliklinieken in Tiel, Nieuwegein en Utrecht worden steeds frequenter. Deze ritten moeten minimaal een week van tevoren aangevraagd worden, want die afstanden moeten nauwkeurig worden ingepland. We rijden niet voor ziekenbezoek van familie of bekenden. Ritten naar adressen in de omgeving van Culemborg doen we ook wel, maar ook deze moeten tijdig aangevraagd worden. Alice de Boer Harry van Dam


17

za 2 juli t/m za 13 aug.

( 6 weken )

Zomervakantie

di 16 aug. t/m za 17 sept.

( 5 weken )

Glas, Kristal

di 20 sept. t/m vr 14 okt.

( 4 weken )

Koper, Zilver, Tin

za 15 okt. t/m za 22 okt.

( 1 week )

Herfstvakantie

di 25 okt. t/m za 5 nov.

( 2 weken )

Disney, Strips, Stripfiguren

di 8 nov. t/m za 17 dec.

( 6 weken )

Sinterklaas overgaand in Kerst

di 20 dec. t/m za 31 dec.

( 2 weken )

Kerstvakantie

Bartjes Kringloopcentrum Meerlaan 25, 4103 XZ Culemborg Telefoonnummer 0345 517680


18

STICHTING SAMEN VERDER WENST U EEN PRETTIGE ZOMERVAKANTIE


19

Stichting Samen Verder Zomer 2011

Recommend Documents