2010 4e kwartaal
Stichting Okinawa Kobujutsu Nederland
www.sokn.nl www.ryukuykobujutsu.nl
Stichting Okinawa Kobujutsu Nederland Sibeliusstraat 43 4614 VB Bergen op Zoom
COLOFON
VOORWOORD
Het streven is om het SOKN magazine 4 x per jaar te laten verspreiden onder alle ingeschreven en betalende leden van de SOKN.
Vanwege de Japanreis is de kopijdatum van dit blaadje verschoven naar begin december. Er was toen ook wel aardig wat kopij binnen. Het lukt dit jaar helaas niet om 4 SOKN-magazines uit te brengen. Deze keer weer een stuk van Wim van de Leur en een aantal stukken over de Japanreis. Verder worden de nieuwe exameneisen hier in gepubliceerd. Ze zijn enigszins afwijkend van de vorige. De oproep blijft om stukjes te schrijven voor de SOKN. Alle kobujutsu-instructors zullen door de redactie benaderd worden om hun ‘kobujutsu-geschiedenis’ op te gaan schrijven. Verder nog de eerstvolgende nieuwe kopijdatum: 15 februari 2011!!!
Correspondentieadres: Wim van de Leur Sibeliusstraat 43 4614 VB Bergen op Zoom Tel/fax: 0164-259226 E-mail:
[email protected] Functies: Head of the country: Rob Zwartjes
Met vriendelijke groet, Maarten van Bloois
Branch chief: Wim van de Leur Coördinatie SOKN Magazine: Assistent Branch chief: Frank van den Nieuwendijk Bestuur: Wim van de Leur
Jan Bezemer Ed Abrahams
- Henk Luijsterburg
[email protected] - Maarten van Bloois
[email protected] Coördinatie website: - Chris Tammes
[email protected]
-2-
Van het nu naar Hollywood Op zaterdag 11 september 2010 gaf Shihan Wim van de Leur in de mooie dojo Lu Gia Jen te Den Haag een fantastische Nunchaku stage zowel voor de beginneling als voor de gevorderde. Jacqueline de Vogel en ik waren al vroeg uit Dordrecht vertrokken en dankzij vele omwegen met de TomTom One in Den Haag bereikten we op tijd de dojo. Net over half negen uur in de ochtend deed sensei Ed Abrahams voor ons de deur open, en een ongeveer een half uurtje later stonden we met zijn allen met onze Nunchaku te zwaaien. Met veel geduld toonde Shihan Wim van de Leur het zwaaien, opvangen, zijwaarts zwaaien en de nobashi tsuki, dit is het uitstoten met de Nunchaku. Voor info kihon Nunchaku zie site http://www.lap.ttu.ee/bitman/kobujutsu/docs/kobujutsu.pdf pagina’s 21 tot met 25 die ik had bekeken op 23 september 2010. Wat je wel mist op zo´n site is de wijsheid die je tijdens zo´n stage van Shihan Wim van de Leur mee krijgt. Dus nu een stukje wijsheid over het nu. Het nu, dus wat je op het moment doet, is een gave wat dieren hebben. Een hond bijvoorbeeld denkt niet na wat hij gisteren gedaan had of wat hij morgen zal gaan doen, maar leeft op het moment, dus het nu. Dit is ook de filosofie van de hondenfluisteraar Cesar Millan die vaak te zien is op National Geographic. Voorts vertelde Shihan Wim van de Leur aan ons dat je tijdens het oefenen van het kihon, maar ook het kata en andere oefeningen, je niet moet denken wat er gisteren was gebeurd. Denk niet aan al die opgelopen emoties. Denk ook niet na over wat je morgen gaat doen. Dus denk niet aan het verleden of de toekomst, maar denk alleen aan het nu. Bij het kihon beoefenen dacht ik bijvoorbeeld aan hoe ik met de Nunchaku een bepaalde slag uitvoerde. Dus als ik zo zwaai dan mep ik mijn tegenstander op zijn cranium, schedel, en met deze zijwaartse slag kan ik mooi zijn heup voorzien van een blauwe plek. Omdat je in het nu zit, beter gezegd, staat te oefenen, voel je ook of je al dan niet de oefeningen uit je heupen doet. Als je het goed doet zie je de flappen van je band vrolijk heen en weer dansen. Dus door in het nu te zijn, focusseer je voor honderd procent op de oefening. Van het nu gaan we naar Hollywood. Na het Nunchaku kihon kregen we de eerste zes Nunchaku kumite oefeningen. Shihan Wim van de Leur vertelde dat je kumite op twee manieren kan uitvoeren. Bij beide manieren zijn de slagen wisselingen het -3-
zelfde, echter bij de ene manier sla je alle slagen hard, en bij de andere manier is de eerste slag een daalder waard en de daarop volgende slagen zijn voor de vorm. Het is alsof je je zwaard sierlijk weer terug brengt langs je heup. Bij de harde manier kreeg sensei Henk Luijsterberg af en toe toch een aantal harde klappen te incasseren. Zou die dan ook in het nu zijn, dacht ik. Al meppend vertelde de Shihan verder dat je als het ware een slag maakt met een zwaard, en bij deze kumitevorm zijn onderbeen er dan af houwt. Voorts zei de Shihan dat de aanvallen die sensei Henk Luijsterberg doet, typisch Hollywood aanvallen zijn. Een mes aanval die je alleen in die Hollywood vechtfilms ziet. Immers vertelde Shihan Wim van de Leur dat ook Bruce Lee twee vormen van Nunchaku aanvallen had; die van de realiteit en die van de Hollywood films. Ik moest het nu toch even verlaten en dacht aan die flitsende Nunchaku Bruce Lee scène..... Wally Muller (Sportschool Muilwijk)
Koos Alblas haalt 1e dan! Koos Alblas van Sportschool Muilwijk legde het eerste-dan examen kobujutsu af op zaterdag 24 april. Shihan Wim van de Leur keek kritisch naar de verrichtingen van Koos en zijn partner sensei Arie Verwoert. Na het u it v o e r e n v a n de g e v r a a g de verrichtingen met verschillende wapens hoorde Koos dat hij geslaagd was. Hiermee is Koos de eerste leerling die houder is van de eerstedan kobujutsu van Sportschool Muilwijk . Gefeliciteerd Koos! Wally Muller (Sportschool Muilwijk)
-4-
Koos en Arie
Omedetto Gozai-masu!! Op 30 oktober is Inoue Hanshi in Japan vanwege zijn verjaardag in het zonnetje gezet. Na de voorbereidingen met slingers, petjes, ballonnen en een taartje mét kaarsjes, werd hij mee gevraagd naar één van de kamers in het trainingscentrum in Katsuura. Frank had hem gevraagd mee te komen na de training. Inoue had al gereageerd met: ‘Oohh,....Ho l l a n d group???’ Inoue blaast de kaarsen uit Kennelijk herinnerde hij zich een vorige verjaardag, waarin Frank hem ook al had verrast. Dit keer was een kamer versierd en stond de taart met kaarsen klaar. Na het feliciteren met ‘omedetto gozai-masu’ en natuurlijk een happy-birthday kon hij de kaarsen uitblazen en de cadeau’s aannemen. De foto’s zijn naar Inoue gemaild en hij heeft er een vriendelijk bedankje op terug geschreven. Maarten van Bloois (Zanshin Vlissingen)
hoe is het begonnen. Maarten van Bloois vroeg mij een artikel te schrijven wanneer en hoe het kwam dat ik met Ryu Kyu Kobujutsu was begonnen. In 1965 was ik begonnen met Karate. Een toen nog mystieke geheimzinnige gevechtssport waarmee je heel interessant mee voor de dag kon komen. Naast het druk bezig zijn met trainen was ik ook boeken over Karate en andere krijskunsten aan het verzamelen. De grootste verzameling boeken was in die tijd verkrijgbaar in Amsterdam bij Lankamp & Brinkman. Een van de boeken in die tijd wat ik toen had aangeschaft was het boekje van -5-
J. Gluck: ZEN COMBAT. Het boekje is nu een collectors-item. ( dus nergens meer verkrijgbaar.) In dat boekje stond een heleboel informatie over verschillende vechtsporten ( voor die tijd ), waaronder een hoofdstuk over “the bo stave”. Nu kunnen we driekwart van de informatie die in dat hoofdstuk stond beschouwen als “baarlijke nonsens”. Voor toen ( eind jaren 60) was het nieuwe aanvullende mystiek. Het werd namelijk nergens onderwezen en niemand kon het laten zien. De afbeeldingen uit het boekje fascineerden mij in hoge mate. Vele malen heb ik geprobeerd om het vanuit het boekje proberen te oefenen, maar dat is me nooit gelukt. Er waren twee bladzijden met afbeeldingen waaruit ik nooit een logisch figuur heb kunnen ontdekken. Ik heb de afbeeldingen ingescand en met de achtergrond en know how van nu kunnen we zien dat het om het eerste deel van het shuji no kon sho gaat.
-6-
Jaren lang kon ik er verder niets mee totdat half jaren 70 ik in Amsterdam was en bij Lankamp & Brinkman aan het snuffelen was en er wat kleine boekjes vond over Bo, Sai en Tonfa. Het boekje Bo was van Motokatsu Inoue en de boekjes Sai en Tonfa waren van een ander systeem. In dat boekje stond dat Rob Zwartjes branch chief voor Nederland was. Hij had het systeem getraind bij Motokatsu Inoue. Ik ben toen het kata: shuji no kon sho uit het boekje gaan trainen. Ik zat toen met Rob in de Dan gradencommissie van de Karate-do bond. Na afloop van de examens demonstreerde ik het kata voor hem. Hij vond het er geweldig uit zien, maar het kata van Inoue werd anders uitgevoerd. Zo is het begonnen. Wim van de Leur
Nieuwe exameneisen kobujutsu Het curriculum van Ryu Kyu Kobujutsu Hozon Shinko Kai Holland is aangepast. Hieronder een toelichting van Wim van de Leur en de nieuwe eisen. Toelichting exameneisen. Over het onderwerp Bunkai kata bestaat veel misverstand. Velen denken dat de complete Bunkai zoals die door Inoue Hanshi op seminars wordt gegeven exact moet worden ingetraind en worden gedemonstreerd op examen. De Bunkai die Inoue Hanshi op seminars geeft is een van de (vele) interpretaties die aan een techniek kunnen worden gegeven. Mensen die vaak de seminars van Inoue Hanshi bijwonen zien ook vaak dat bunkai het ene jaar verschilt van het andere jaar. “Het is weer veranderd” hoor je dan vaak. Nee, het is niet veranderd, maar het kan ook anders. Iedere logische betekenis die aan een techniek kan worden gegeven is goed. De Bunkaivormen die Inoue Hanshi geeft moet je zien als een aanzet tot vele andere interpretaties. Meestal geeft Inoue Hanshi een dergelijke betekenis in een combinatievorm. Dit is alleen om het geheel aantrekkelijk en praktisch te maken om te trainen. Bij Bunkai kata moet je dus laten zien dat je het kata begrijpt. Wim van de Leur -7-
5 de kyu Bo Kihon
Kumite Kata
kamae uke seme 10 x ippon kumite shuju no kon sho
4 de kyu Bo Kumite Kata
15 basic kumite shuji no kon dai
Sai Kihon Kumite Kata:
ippon kumite 1-9 tsukenshitahaku
3 de kyu Bo Kata
shuji koshiki
Sai Kumite
Renzoku kumite
Tonfa Kihon Kumite Kata
ippon kumite 1-10 hamahiga
1 ste Dan. Bo Kihon
kamae uke seme Kumite 10 x ippon kumite 15 basic kumite Kata shuju no kon sho shuji no kon dai shuji koshiki Bunkai bunkai kumite shuji shuji com prehensive kumite Sai Kihon
links-rechts-both hands. Kumite ippon kumite 1-9 renzoku kumite Kata: tsukenshitahaku Bunkai tsukenshitahaku Tonfa Kihon Kumite Kata Bunkai
2de Kyu Sai bunkai tsukenshitahaku Tonfa
renzoku kumite
1ste Kyu Bo bunkai shuji sho. dai. koshiki
-8-
links-rechts-both hands ippon kumite 1-10 renzoku kumite hamahiga no tonfa hamahiga
2de dan. Bo Kata
Kama Kihon Kumite Kata Bunkai
sakugawa sho sakugawa dai sakugawa chou Bunkai sakugawa sakugawa comprehensive kumite Kumite ippon left and right 15 basic left and right
4de Dan Bo Kata Bunkai
links-rechts-both hands ippon 1-10 tozan tozan
soeishi sho soeishi dai soeishi soeishi comprehensive
Sai Kata Bunkai Kumite
chatanyara no sai chatanyara no sai comprehensive kumite
kumite Sai Kata Bunkai
jigen jigen
Tonfa Kumite
comprehensive kumite
Nunchaku Kata
2+3
Tekko Kihon Kumite Kata Bunkai
links-rechts-both hands ippon 1-10 maezato maezato
Nunchaku Kihon Kumite Kata Bunkai
comprehensive kumite ippon kumite 1-12 renshu sho renshu sho
3de Dan. Bo Kata Bunkai
sueyoshi sueyoshi
Sai Kata Bunkai
hamahiga hamahiga
Tonfa Kata Bunkai
yaraguwa yaraguwa
(Noot redactie: dit schema is via de mail op A4-formaat in pdf te verkrijgen. )
-9-
Japan 2010. Weer terug uit Japan probeer ik deze ervaring een plaats te geven. Na krap acht maanden les te hebben in kobudo, kwam de kans voorbij om mee te gaan naar Japan. In eerste instantie leek het mij dat mijn ervaring minimaal was en ik er nog niet naar toe kon gaan, Rita (geknield) in de Souhonbu dojo ik had immers nog maar zo kort les gehad. Na wijsberaad met Ed en Frank heb ik toch de kans gepakt. We zouden met 22 personen vertrekken, echter helaas werd Steve ziek en kon niet mee ( jammer, we hebben hem gemist). Na veel geregel van Frank en Maarten was het 27 oktober eindelijk zover dat we elkaar op Schiphol zouden ontmoeten voor de gezamenlijke reis. Het afgeven van bagage verliep spoedig, behalve het meenemen van de bo’s. De ene helft kreeg dit wel gedaan maar de koker van Frank mocht alleen tegen betaling mee. Na deze betaling gedaan te hebben konden we toch gaan vliegen. Overigens bleken de bo’s ook op de terugweg nog voor enige stagnatie te zorgen. Het was de bedoeling om nieuwe bo’s te kopen in Japan, echter deze waren van dusdanige kwaliteit dat het de aanschaf niet waard was en men besloot deze niet te kopen. De oude bo’s en de koker om te vervoeren waren de investering en moeite niet waard en er werd voor gekozen om ze uit het vliegtuig te laten halen en achter te laten op het vliegveld. We kwamen na de lange reis op 28 oktober aan in Chiba waar we de eerste dagen zouden doorbrengen in het Nippon Budokan Training Center. De kamers werden verdeeld en men sliep in 5 of 6 persoonskamers, natuurlijk op futons. Erg hard, maar als je moe bent slaap je zelfs daarop goed. De eerste dag zijn we een fikse wandeling gaan maken en bezienswaardigheden en tempels in de omgeving gaan bekijken. Na het beklimmen van een helling met vooral grote spinnen en dan bedoel ik echt grote spinnen, blijken daar achter weer verassende uitzichten en mooie plekjes te liggen. Er zijn dan ook vele foto’s gemaakt. ‘s-Avonds nog heel even de aanval met de tonfa geoefend omdat dit het wapen was waarmee tijdens de demo’s een bijdrage van Nederland werd -10-
verwacht. Ik leerde hier mijn aanval te richten op Wally en netjes te eindigen zoals het hoort. Alert te blijven tot het einde. ‘s-Avonds waren er altijd wel mensen om mee te kletsen, er zouden ongeveer 260 mensen uit 16 landen, buiten Japan, aanwezig zijn om te trainen. Weer bleek dat sport de communicatie met mensen uit andere landen makkelijker maakt en interessante en leuke gesprekken hoorden daar zeker bij. De volgende dag hadden we de eerste seminar met alleen de buitenlanders. We begonnen met de basis: 15 basic’s en 10 kumités. Ook shuju no kon sho en shuju no kon dai werd beoefend. Tijdens latere trainingen kwamen de sai’s ook aan bod en hebben we een voor mij nieuwe bo-kata geleerd. Hij is uitgeschreven door Maarten en Ronald zodat we hem terug in Nederland ook kunnen blijven oefenen. Enkelen van ons hadden de eer om met Kisho Inoue zelf te trainen, waar onder ikzelf. Echter hij schakelde over op het oefen met de linkerhand en die kant beheerste ik nog niet goed. Jammer, had zo graag een goede uke geweest. Nog effe door trainen dus. Ook de maaltijden waren een belevenis apart. ‘s-Ochtends bij het ontbijt gebakken vis of gefrituurde groente en miso soep was niet wat mijn maag steeds kon verdragen. Het is dan ook voor mijn lijn gezond gebleken. Lekker! 3 kilo d’r af ( wanneer gaan we weer ik wil er nog 10 kwijt) Echter het buffet tijdens het officiële diner was erg mooi en het eten lekker. ‘sMorgens vanaf 7 uur kon men vrij trainen en een enkeling maakte hiervan gebruik. Na advies van Maarten en instemmend geknik van Roy, heb ik besloten om nieuwe tonfa’s te kopen en daar op de mat voor het eerst te gebruiken. Ik moest er wel iets voor doen: in de stromende regen naar het dorp lopen om geld te gaan halen. Het was een vreemde gewaarwording om onderweg een aantal keren een paraplu aangeboden te krijgen. Kortom in bad geweest in Japan. Overigens was het badderen daar al een andere ervaring dan bij ons in Nederland. Men pakt een plastic krukje en gaat vervolgens zitten om te douchen. Als je schoon bent dan ga je een groot bad met heel heet water in. Gezellig met de meiden samen. Daarna met z’n allen weer afdrogen, insmeren en aankleden. Zelfs daar ben je dus met mensen samen. Terwijl ik in Nederland soms graag alleen ben (effe geen mensen nu) koste het me geen enkele moeite. Ook hebben we mogen genieten van een omwijs interessante demonstratie van een heleboel disciplines. Ook hiervan zijn een film en vele foto’s gemaakt. (als -11-
je nu beweegt krijg je een knal!) Maandagmiddag was het programma afgelopen en vertrokken we naar Tokio. Dinsdag hebben we de gehele dag tijd gehad om winkeltjes en tempels te bekijken en een toren te beklimmen. Vandaar uit hadden we een onwijs mooi uitzicht over Tokio’s vele hoge gebouwen, met hier en daar een ruimte Uit eten in Tokyo waarin zich een tempel bevind. Ook veel grote snelwegen met veel verkeer en soms 6 baans-wegen. Wat mij ook opviel en ik niet snap, is de hoffelijkheid van de Japanner op de ziekenwagen: men vraagt vriendelijk of hij er door mag en na het passeren van een kruispunt bedankt hij dat hij door heeft mogen rijden. Net of het een gunst is om met de ziekenwagen gebruik te mogen maken van het wegennet en door rood licht te mogen rijden. Hierna hadden we ‘s-avonds een ceremonie in de Shibuya Souhonbu dojo. Na een inzegening in het tempeltje naast de dojo (waarna Kisho Inoue, een grote fles sake kreeg) hadden we even vrij en begonnen we later die avond met het luisteren naar een speech van de moeder van Kisho Inoue, Mrs. Yasuyo Inoue. Na dit officiële gedeelte kregen we nog enkele lessen in de dojo, voor zover als ik mij herinner was dit uchi kaitenage sankio. Er lagen geen matten maar een gladde parketvloer in deze dojo. De volgende dag werden we verwacht in een park op loopafstand van ons hotel. Hier werden de hele dag demonstraties gehouden door meer dan 50 stijlen van Japanse traditionele martial arts. Dit ter ere van de nationale feestdag: cultuurdag op 3 november. Ook dit evenement was een leuke ervaring. De weergoden waren ons ook goed gezind waardoor alles in de openlucht doorgang kon vinden. We hebben genoten van aikido, kobujutsu, iaido, strijders te paard, boogschutter en hoe alle andere stijlen ook mogen heten. Ook heb ik nog even binnen in de grote Sheikan dojo mogen kijken. Kortom een onwijs gave ervaring en vele indrukken rijker. Nu nog heel veel foto’s inplakken, vaak samen trainen en alle mooie ervaringen delen. Hoop alle anderen nog heel vaak te zien tijdens stages en dan herinneringen op te halen van alles -12-
wat ik al weer vergeten ben of niet eens op heb geschreven. Maak nu ook nog even van de gelegenheid gebruik om te bedanken voor het vele voorwerk en geregel voorafgaand aan de reis. Frank en Maarten het was top! Vriendelijke groeten, Rita Rehorst (Lu Gia Jen)
Reisverslag Japan 27-10-10 t/m 8-11-10 Het is nogal wat, naar een internationaal seminar in Japan gaan als je nog maar iets meer dan een jaar op kobujutsu zit. We hadden ons zo goed mogelijk Aankomst op Narita voorbereid door alle basistechnieken als kihon, ippon-kumite’s en de eerste kata (‘s) van bo, sai en tonfa te oefenen, maar je hebt geen idee wat je te wachten staat en dat was best spannend. De vliegreis van 11 uur viel eigenlijk best mee. Met alle films die je kunt kijken en spelletjes die je kunt doen ben je zo in Japan. In Japan werden we opgewacht door leden van de Japanse ryu kyu kobujutsu vereniging, inclusief een camera om de aankomst op te nemen. In Katsuura in het Nippon Budokan trainingscentrum moesten we aan een aantal dingen wennen. - schoenen waren binnen verboden, iedereen droeg dezelfde blauwe of groene slippertjes; -bij de WC’s stonden rode slippertjes om de bedden daar in de WC te dragen, niet met de blauwe naar binnen lopen dus; - geen lift, alleen een trap, sjouwen met de koffers dus (voor ons naar de 3e verdieping);
-13-
- rieten matjes als matras en soms geen bed, maar met je matje op de grond liggen; - één WC op een gang van zo’n honderd personen (wel apart voor ♀ en ♂); - één badkamer in het hele complex (apart voor ♀ en ♂), wel met een heerlijk heet bad; - ’s morgens, ’s middags en ’s avonds warm eten met groente, omelet, pasta salade, zeewier, rijst en soep. Het was wel een geweldige ervaring. Katsuura was een heel schattig vissersdorpje met veel leuke oude tempeltjes, standbeelden en een oude ruïne om te bekijken en hele grote geel met rode spinnen…. (ruim 2x zo groot als een zwarte huisspin..) Maar we kwamen natuurlijk voor de kobujutsu. Bij het trainingscentrum was een enorm grote dojo met matten en daar vonden alle trainingen en de demonstraties plaats. Hier maakten we kennis met de leden uit de overige landen. Gelijk de eerste training werd er na iedere oefening doorgeschoven en het is best leuk om steeds tegenover mensen van andere landen te staan, die toch hetzelfde doen als jij. We hebben tegenover Canadezen, Zuid-Afrikanen, Duitsers, Grieken, Finnen, Engelsen, Belgen, Australiërs en natuurlijk Japanners gestaan. En geloof me, het is best even slikken als je ineens tegenover Hanshi Inoue zelf staat, maar als het allemaal goed gaat is het ook best een hele kick!
de spin
Inoue Hanshi
De eerste training waren alleen de buitenlandse leden aanwezig en dat was goed te doen, maar toen ook de Japanse leden aan het seminar mee heel druk -14-
kwamen doen, was het best een beetje krap af en toe, hoe groot de zaal ook was. Af en toe moest je duiken voor een bo die iets te enthousiast in het rond werd gezwaaid. Meestal werden er kata’s en ippon kumite’s geoefend die iedereen kende, maar op zondagavond hebben we chatanyara no kon geleerd. Een best lang kata, leuk om te leren en leuk om thuis aan anderen te kunnen overdragen (onze leraren dan natuurlijk). Verder hebben we veel bunkai gedaan o.a van Tsukenshitahaku. bunkai hamahiga De tijd die vloog steeds, elk seminar duurde 2,5 uur, maar was steeds zó voorbij. Leuk detail was een verjaardagsfeestje dat we zaterdagavond voor Inoue hadden gepland. We hadden allemaal typisch Hollandse cadeautjes meegebracht, die verzameld in een mand en aan Inoue aangeboden. (denk aan Zeeuwse witte wijn met een Zeeuws meisje op de zeeuwse groep met Inoue het etiket, stroopwafels, babbelaars, hagelslag, en Rita een klomp, een delftsblauwe molen die een melodietje kon spelen, een fles jenever etc.) Ook was er gezorgd voor slingers, taart en ballonnen!
Op zaterdagavond kregen we een welkomsreceptie aangeboden. Er stond een geweldig lopend buffet op ons te wachten met allerlei heerlijke vlees en visgerechten, sushi, japanse pizza, kipkerry, vers fruit en zelfs een snoepkraam. Er trad een traditionele zang- en dansgroep op, die de hele zaal meekreeg. Het was druk, maar ook erg gezellig! Okinawaanse dans
-15-
Bij de demonstraties op zondag hebben we niet alleen kobujutsudemonstraties gezien, maar ook nog andere martial arts. Er waren demonstraties met mesgooien, aikido etc. Wij Nederlanders hadden als onderdeel voor de kobujutsu demonstratie de ippon kumite’s van tonfa toebedeeld gekregen om uit te voeren. Die hadden we op zich best goed geoefend, maar het is moeilijk om er een strak geheel van te maken als je de demonstratie samen met de Belgen en de Canadezen moet geven en er vooraf niet echt tijd is om serieus te oefenen. Dat had iets beter gekund naar ons idee. Al met al was het seminar wel een hele geweldige ervaring en zeker voor herhaling vatbaar. We zijn e-mail adressen van andere leden rijker, o.a. uit Finland en we zijn natuurlijk veel ervaringen en herinneringen en een mooie nieuwe kata rijker!
Senso Ji
wij met de samurai
Na Katsuura zijn we nog naar Tokyo en Kyoto geweest. In Tokyo hebben we het Senso ji bekeken, een tempelcomplex met allemaal leuke kraampjes en winkeltjes op de weg ernaar toe. We zijn bovenop de Tokyo Tower geweest en hebben daar schitterende uitzichtsfoto’s gemaakt en we zijn op bezoek geweest bij de keizer.., nou ja, we zijn in de oostelijke tuin van het keizerlijk paleis geweest, die vrij toegankelijk is voor publiek (een soort stadspark). Verder zijn we in het Nippon Budokan geweest om een nationale Kempo wedstrijd bij te wonen en we zijn in het Meiji park aanwezig geweest op het Tjitch go san Festival. Op dit festival werden er demonstraties gegeven van allerlei Martial Arts (en zijn we op de foto geweest met 3 samoerai). Verder waren er vieringen in het Meiji shrine. Hier gingen
uitzicht uit Tokyo Tower -16-
kinderen naar toe in de leeftijd van 7, 5 en 3 met hun ouders, in prachtige traditionele kleren. In Kyoto hebben we meer tempels bekeken dan we hier in dit stukje kwijt kunnen. O.a hebben we de gouden tempel, de zilveren tempel, het Ninna ji (een oud keizerlijk paleis) en het Sanjusangendo (tempel met de 1000 kannon beelden) bekeken. demonstraties
Verder hebben we het filosofenpad gelopen. Ook langs dit pad hebben we veel tempels gezien. Het is allemaal te veel om op te noemen. Wil je het zelf bekijken en beleven? Ga dan zeker naar het volgende seminar in Japan. Wij vinden het een echte aanrader!
de gouden tempel
Groeten Pauline Verheije en Anke Vromen (Zanshin Vlissingen)
Japan: een andere wereld: De reis naar Japan was een eind vliegen, 12 uur stil zitten in een vliegtuig, dat valt niet mee. Gelukkig heb je op lange vluchten de mogelijkheid om film te kijken spelletjes te spelen en natuurlijk het verloop van de vlucht te volgen via "flight tracking". Op deze manier kan je jezelf redelijk bezig houden tijdens de vliegreis. Eenmaal in Japan vallen diverse dingen gelijk op. Je kunt niets lezen van de japanse tekens die overal op staan, dat geeft je een beetje het gevoel dat je analfabeet bent geworden. Als je geluk hebt staat dezelfde tekts er in westers schrift onder, dan kan je het tenminste lezen. De betekenis wordt er meestal niet duidelijker van. Vooral 's avonds in een stad als Tokio is het -17-
een mooi zicht om diezelfde tekens fel verlicht of in neonletters te zien. Als er heel veel van deze lichtbakken in je buurt zijn en ook nog eens van tekst/tekens wisselen gaat het je een soort duizelen. Het volgende wat opvalt zijn de japanners zelf. Er lopen enorm veel mensen rond die op het eerste gezicht allemaal op elkaar lijken. Als je wat beter kijkt zie je dat het uiterlijk van de japanse mensen onderling behoorlijk verschilt. Wat kleding betreft lijken de mensen wel veel op elkaar, bijna iedereen loopt in een pak met stropdas (mannen) of in een mantelpakje (meestal vrouwen). De schoolkinderen lopen allemaal in een uniform wat al een klein beetje op bovengenoemde kleding lijkt. De mensen gedragen zich redelijk correct, er wordt geen troep op straat gegooid, men wacht op elkaar bij het betreden van bus trein of metro. Niemand wordt uitgescholden als ie in de weg loopt. Alvast een grote tegenstelling met thuis. Bijna iedereen loopt met een mobieltje, maar bijna niemand staat in z'n telefoon te blaten waardoor het in bus of trein opvallend rustig is. Opvallend is ook dat de meeste mensen klein van stuk en licht van gewicht zijn, dat zal in de toekomst vast veranderen doordat concerns als Mc Donalds ook hier zijn neergestreken. Het stereotype beeld wat we hebben van foto nemende Jappaners is ook in Japan aanwezig. Bijna iedereen neemt foto's of filmt er lustig op los als men ergens wat bezichtigt. Overigens viel het op dat wij Nederlanders op dit gebied snel ingeburgerd waren. Ook wij lieten geen mogelijkheid onbenut om foto's of film te schieten. In het verkeer en het openbaar vervoer gaat het er ook iets anders aan toe als thuis. Wat opvalt is dat automobilisten elkaar ruimte geven (bijna) niet toeteren en ogenschijnlijk geen stres/haast hebben. In Tokio zou je een enorme verkeerschaos verwachten maar dat valt best mee omdat men elkaar wat ruimte gunt en niet perse als eerste thuis moet zijn.Treinen rijden hier voor de verandering wel op tijd. Een rit met de hoge snelheidstrein van Tokio naar Kyoto is ook een belevenis op zich. Met 300 km per uur knal je door het Japanse landschap. Deze trein is erg gericht op het gemak van de reiziger. Je hebt lekker veel beenruimte zodat je lekker zit. Eten en drinken kun je kopen van een vriendelijke dame, de toiletten zijn ruim en schoon en als je er behoefte aan hebt kun je nog roken ook in een appart hokje. Bij vervoer met de bus moet -18-
je achterin instappen en als je op de bestemming bent stap je voorin uit en betaal je de chauffeur of laat je kaartje zien. Dit gaat allemaal vrij geordend. Een nadeel van dit systeem is wel dat als de bus vol is en er veel mensen uit moeten dat het een beetje dringen is. Dit gaat echter op een gecontroleerde wijze zodat het net echt storend is. Een laatste item van dit stukje betreft voornamelijk de bebouwing van Tokio. Tokio is een gigantische stad die vol gebouwd is met enorme betonnen constructies. In de avonduren veranderd de stad in een zee van lichtjes wat vanaf een hoog punt een spectaculair uitzicht oplevert. Het grappige van deze stad is dat oude bebouwing zoals tempels en dergelijke en nieuwe bebouwing (wolkenkrabbers en kantoren) door elkaar heen staan. Dat levert soms apparte beelden op die erg tegenstrijdig lijken door het gebruik van deze bouwstijlen door elkaar. Ook het gebruik van wegen die boven elkaar liggen geven de stad een appart uiterlijk. Als eerder vermeld is het op straat geen rommel, er liggen geen dampende hondenpoep hopen of lege blikken en papiertjes op straat. Het fenomeen graffiti kom je ook niet vaak tegen. Er zijn nog veel meer zaken op te noemen maar dan wordt dit stukje een soort boek en dat is ook weer niet de bedoeling. Tot slot: als je ooit in de gelegenheid bent om een kijkje in Japan te nemen, gelijk doen het is bijzondere ervaring die zeer de moeite waard is. Erwin Moelaert (Zanshin Vlissingen)
-19-
