Verslag: Stellingen Dag van het Slachtoffer 2014 Groep 3 Datum: 21 februari 2014 Claudia Maes Slachtofferbejegening Federale Politie Lisa Peroni Slachtofferonthaal Justitiehuis Helen Blow Steunpunt Algemeen Welzijnswerk
Het slachtoffer centraal
Stelling 1: Waardig afscheid nemen kunnen we beter overlaten aan de begrafenisondernemer. Politie: Slachtoffers beter bij de begrafenisondernemers, maar de ene is de andere niet, in mijn regio een hele goeie ondernemer met sociaal assistenten Slachtofferonthaal: Waardig afscheid nemen vaak gericht voor de autopsie, lichaam vaak in ziekenhuis, groet moet correct kunnen verlopen – communicatie met begrafenisondernemer nodig, maar voor de autopsie is groet te organiseren in samenwerking ziekenhuis. Slachtofferonthaal: politie heeft in eerste instantie contact met nabestaanden. Andere instantie in ziekenhuis. Politie: er is altijd iemand van politie bij, dus er is altijd samenwerking nodig. (?) wat zou meerwaarde kunnen zijn van begrafenisondernemer? Is daar normaal niet voor opgeleid. Naadloze overgang van politionele bejegening naar hulpverlening – SLACHTOFFER bejegenaar moet de overgang doen en de begrafenisondernemer zal het aanrekenen op factuur. Slachtofferonthaal: b-ondernemer kan toch wel wat betrokken worden en sensibiliseren van het belang van afscheid nemen voor de nabestaanden. Het is werk voor de bejegenaar, maar bondernemer ontmoedigt vaak in praktijk en moet gesensibiliseerd worden. Slachtofferhulp: het is belangrijk dat nabestaanden kunnen waardig afscheid nemen en dat is cruciaal voor verwerking nadien, als het maar opgeleide mensen zijn en doordrongen van belang.
Pag. 1 van 8
Rode Kruis: Als lichaam erg toegetakeld is, is afscheid nemen toch belangrijk, alle diensten moeten er aandacht voor hebben. Sommige b-ondernemers zijn er goed in, anderen niet. SLACHTOFFERONTHAAL: het is heel belangrijk en we moeten er creatief mee omgaan, maar laatste groet is alleen belangrijk als de nabestaanden dat zelf belangrijk vinden. Net als inzage in het dossier, het is niet voor iedereen op dat moment belangrijk, we moeten dat groeten ook niet opdringen omdat het belangrijk is voor het verwerkingsproces.
Stelling 2: Eén slachtofferloket is belangrijk voor het recht op informatie bij slachtoffers Het slachtofferloket is gedeeld loket voor verschillende diensten, één onthaal, daarna wordt dossier aan iemand (een dienst) toegewezen. Slachtofferonthaal: loket alleen als fysieke plaats en herkenbaar en laagdrempelig vind ik positief, daarna komt een verwijzing naar geschikte dienst. + één telefoonnr. voor het hele land. Deel vrijwilligerswerk, deel juridische ondersteuning, deel emotionele ondersteuning. Loket is informatief instrument. Andere diensten zitten onder één dak en horen er bij. Slachtofferonthaal: begeleider one-stop shop waar Frida het over had, herkenbaar loket, verschillende diensten staan mensen af voor dit loket (onthaal) Als slachtoffer kun je er niets op tegen hebben dat er maar één plek is waar je naar toe gaat en vandaaruit wordt je verder verwezen. Slachtofferhulp: werkt het loket ook outreachend en aan huis? Voor wie niet naar het loket kan is de dienst slachtofferhulp er nog wel om aan huis te gaan als de cliënt niet kan komen. Moest het automatisch aan huis kunnen gaan zou leuk zijn maar op vraag van is misschien haalbaarder. Slachtofferonthaal: is het dan een eerste intake? Antwoord: bejegenaar blijft belangrijk. Informatie kan het loket sowieso wel geven Slachtofferonthaal: heeft dit gezien in Breda, één centraal computersysteem, vooral telefonisch (call centers), elk slachtoffer krijgt aanbod (vgl Engeland) Er is wel een ankerpunt voor het slachtoffer Slachtofferhulp: politie vraagt toestemming aan slachtoffer om door te verwijzen, ik ben meer voorstander van automatische verwijzing, laat slachtoffer/familie zelf beslissen of ze er mee verder willen of niet Slachtofferonthaal: politie is wel getraind om hulp aan te bieden, maar vaak op het moment van aangifte is men niet in staat info op te nemen. Als slachtoffer nog niet weet welke vragen en behoeften gaan komen is het moeilijk hulp vragen, dat is een moeilijker stap om later te zetten. Politie: wij geven bij slechtnieuwsmelding en verwijzen ook nog naar CAW. Daar is toch al hard aan gewerkt? Is dat loket niet handig voor slachtoffers die geen interventie van politie gehad hebben? Slachtofferonthaal: als alle slachtoffers automatisch gecontacteerd worden door een slachtofferhulpdienst dan krijgt iedereen rechtstreeks een aanbod. Mensen weten in eerste fase niet wat er op hun af zal komen, Voorstander van automatisch aanbod, beter niet afhankelijk van samenwerking politie-CAW, om zeker te zijn dat behoeftebepaling bij iedereen gebeurt.
Pag. 2 van 8
Vlaamse overheid: in het kader van historisch misbruik en misbruik in gezagsrelaties: slachtoffers geven aan dat de ingangsdeur belangrijk is, Frida zei dat 75% niet onmiddellijk stap naar politie/parket zal zetten, dus is onthaalpunt dat info geeft en ook onmiddellijk verder helpt (face to face, niet telefonisch). Die slachtoffers vinden dat het meer dan informatie en dispatching moet zijn, of doorverwijzing zeer zorgvuldig en in onmiddellijke buurt. Face to face binnenstappen. Voor kinderen is face to face juist moeilijk, die willen eerder onlinehulp. Slachtofferonthaal: NL is aan het experimenteren met webcam om jongeren te laten contactleggen ipv langs te komen. Politie: ik ben voorstander van zo’n loket, maar er is al veel goed werk geleverd. Voor slachtoffers is slachtoffer-onthaal (justitie), slachtofferzorg/bejegening (politie), slachtofferhulp (hulpverlening), een verwarrend gegeven!! Slachtofferhulp: rechten zijn zeer ruim, ik ben voorstander van het centraliseren van diensten maar ik zou het loket zien als een aanmeldingspunt en in functie van de vraag (en de vraag achter de vraag) de juiste diensten in te zetten. Twijfels bij geschiktheid 1712. Slachtofferonthaal: infovragen zijn vaak inderdaad een manier om af te toetsen of de omgeving wel warm en zorgzaam is. Het werkt in de twee richtingen. Slachtofferbejegening: het moet duidelijk zijn in de bewoording dat de verschillende partners verschillende opdrachten hebben. Wij moeten het zelf wel weten wat onderscheid bejegening/onthaal/hulp. Ik heb twijfels over het vermengen. Het loket zou toch boven de drie zuilen kunnen circuleren en nagaan wat de behoeften zijn en kan inspelen + toezien op werking van elkaar. Loket mag niet tot uitval leiden door verwijzingen. Het mag ook geen afkappen zijn. Aanmelden is iets anders dan loketfunctie. Persoonlijke contacten zijn belangrijk. Informatie inwinnen is belangrijker dan telefoon/e-mail. Slachtofferonthaal: belangrijk dat er een slachtofferpunt is op de parketten waar slachtoffers terecht kunnen. Net zoals in elke politiezone. Rode Kruis: niet belangrijk wie wat doet als ze maar geholpen worden, ik ben daar niet mee akkoord. Slachtoffer verliest controle, hulpverlening is ook mensen opnieuw controle geven en regie over waar ze wat vragen. Eventueel soort ketenaanpak waarbij diensten en slachtoffer samenzitten om af te stemmen. In die zin vind ik loket wel interessant, die kan diensten laten communiceren, met cliënt centraal. Slachtofferbejegening: moet slachtoffer weten of hij nu bejegening of onthaal is? Slachtofferhulp: media maakt er ook een potje van en noemt alles ‘slachtofferhulp’. slachtoffer onthaal: expertise mag niet verloren gaan, we moeten met respect naar elkaar toe werken. Bij Nederlandse casewerking zit politie, parket, slachtofferhulp samen en zien elkaar als gelijken. Beroepsgeheim moet ook wel bewaakt worden, niet alle info van het onderzoek is nodig voor de hulpverlening. Rode Kruis: je kunt het slachtoffer wel begeleiden naar verschillende diensten en uitleggen welke expertise waar zit. Door samenwerking kun je ook op extra noden een antwoordt bieden er moet een gids, een coördinator zijn. Informatie over verzekeringen krijg je van makelaar, maar wie ziet er op toe dat de cliënt het verstaat? Slachtofferhulp en Slachtofferonthaal: onze diensten kijken wel of slachtoffer geholpen is en leggen uit waar nodig. Desnoods wordt de ombudsdienst verzekeringsagenten ingeschakeld.
Pag. 3 van 8
Slachtofferbejegening: benieuwd naar evaluatie loket in NL politie: slachtoffer komt nog het meest bij politie terecht, omdat er permanentie is. Moeten die andere diensten ook niet voor permanentie zorgen? Moet zo’n loket ook niet 24/24u, 7/7 zijn? Slachtofferhulp: een punt van discussie! Vaak terugkomende vraag van politie. Gent heeft goede samenwerking tussen slachtofferhulp, bejegening en onthaal. Bejegenaars moeten inderdaad ’s nachts kunnen werken, maar dan gaat het vaak ook over crisissen en dat is net hun specialiteit, niet die van slachtofferhulp. Natuurlijk een zaak vrijdagnamiddag voor lang weekend, blijft bejegenaar er dagenlang mee zitten. Slachtofferhulp erkent dat dit een pijnpunt is. Slachtoffers en begeleiders moeten geruggesteund worden. Politie: Er is bejegening en crisishulp. En bij rampen Rode Kruis. Hulpverlening (psychologen) worden in NL 24/24 ingezet in crisissituaties. Voorstel om er een nieuwe stelling van te maken. Nog bedenkingen? Op positie op stelling plakken.
Stelling 3: Staat het belang van het slachtoffer of van de diensten centraal? Slachtofferhulp vraagt vaak aanwezig zijn bij wedersamenstelling of bij dossierinzage. Is dat nodig? Slachtofferhulp: wij hebben vaak al een band met slachtoffer en waarom dat dan overgeven aan slachtoffer onthaal? Slachtofferonthaal: misschien moest samenwerking al eerder opgebouwd worden. Er komt toch een moment dat slachtoffer onthaal op de proppen komt (dossier, samenstelling, vrijlating, enz), en dus moeten we vroeger samenwerken. Slachtofferhulp denkt dat vraag misschien minder leeft dan vroeger, we weten nu dat we geen wedersamenstelling doen en bereiden de cliënt er tijdig op voor. Slachtofferonthaal geeft aan dat er aan de eerste contactpersoon vaak aangeklampt blijft worden. Wij hebben vaak het gevoel gehad dat slachtofferhulp dat vastklampt. Politie is vaak de eerste contactpersoon bij bv moord of ander zwaar delict, wij lossen dat op om met drie diensten op huisbezoek, om taakverdeling in het begin duidelijk te maken. Slachtofferhulp: in Gent geen probleem maar slachtoffers wel probleem met andere regio’s die strikter zijn in de afbakening. Slachtoffers is positie slachtoffer/verdachte niet even duidelijk, slachtoffer onthaal komt dan in de knel (inzage in dossier, risico op procedurefout), slachtofferhulp veel minder. We mogen niet concurrentieel naar eigen belangen kijken. Slachtofferhulp: magistraat bepaalt wat slachtoffer onthaal wel of niet mag doen, dat is bij ons bespreekbaar, maar het is slachtoffer verwarrend. Het klopt dat de procureur inderdaad zijn toestemming moet geven, omdat slachtoffer onthaal inderdaad meer partij is en slachtofferhulp helemaal niet. Magistraten hun vertrouwen moet wel bewaard worden door slachtoffer onthaal. ‘Goede afspraken, goede vrienden’. Het kan wel mondeling afgehandeld worden. Rode Kruis: je hoort de afgelijnde taak en de grijze zone (sluit slachtoffers mooi aan maar botst slachtoffers ook), maar moet meer afgestemd worden.
Pag. 4 van 8
Slachtofferhulp/bejegening/onthaal Gent heeft jaarlijkse Slachtofferdag om iets leuks en informatiefs te doen en bevordert samenwerking, soort teambuilding tussen verschillende diensten. Daar dient het welzijnsteam ook wel wat voor (er blijken regionale verschillen te zijn, in Tongeren is iedereen dan aanwezig). Is dit loket ad-hoc? Er is de laatste jaren wel een hele evolutie geweest ook in de samenwerking. CONCLUSIE: bespreek gewoon de zaken in het belang van de cliënt! Samenwerking tussen de partners van slachtofferzorg.
Stelling 4: slachtofferhulp en slachtofferonthaal horen samen in 1 dienst Slachtofferonthaal: elk zijn eigenheid geeft ook smaak, slachtoffer onthaal heeft ook nood aan contact met parket en moet er dus ook dicht bij zitten, ’t is zo dat ze hun specifieke dienst kunnen waarmaken Slachtofferhulp: voor slachtoffers is gerecht een heel vreemde wereld, goed dat wij brug kunnen vormen Lokale politie: procureurs zitten niet allemaal op dezelfde golflengte, goed dat ze van binnenuit voortdurend met neus op feiten en slachtoffer belangen worden geduwd. Wordt met 1 dienst één locatie en één takenpakket bedoeld? Finaliteit is anders, dus nee. Slachtofferonthaal: vroeger vielen we nog rechtstreeks onder procureur en konden we rechtstreeks met hun praten, nu vallen we niet meer onder hun verantwoordelijkheid. Wij zijn ook fysiek qua gebouw steeds verder weg komen te zitten, en ik ben bang dat die afstand gaat toenemen. We kunnen minder druk zetten op de magistratuur dan vroeger, men is overwerkt en het slachtoffer komt het niet ten goede (frustraties, secundaire victimisatie). Parketten moeten verantwoordelijkheid en personeel voor slachtoffergerelateerde zaken behouden. Slachtoffer onthaal gaat weg bij justitie, geen enkele magistraat ligt er van wakker want ze beseffen niet hoeveel er nu gebufferd wordt. Slachtofferonthaal: twee verschillende diensten die samenwerken met het slachtoffer als gedeelde verantwoordelijkheid. Geen zin in samengevoegde diensten, wel in samenwerking. Slachtofferonthaal: beroepsgeheim & meldingsplicht. Als slachtoffer niet tevreden is bij onthaal (link justitie) kan hij nog bij slachtofferhulp geholpen worden. Andersom is erkenning slachtofferschap door justitie ook wel waardevol voor slachtoffer. Op de parketten is er nog heel veel werk om slachtofferinzicht doorgang te laten vinden, dus link met parket is heel belangrijk voor ons. Ander slachtoffer-onthaal: wij zitten in justitiehuis niet in parket Politie: waarom overhevelen naar Vlaanderen? Antwoord groep: om te vervlaamsen, het gaat niet om het slachtoffer maar om het overhevelen van bevoegdheden. slachtofferhulp: elk heeft eigen terrein en we kunnen perfect naast elkaar werken. Politie: voor slachtoffers is het heus niet fijn om naar al die adressen te gaan voor verschillende diensten, slachtoffers willen naar één plaats voor alles. Eigenlijk één lokaal (loket) met verschillende diensten in back office zou ideaal zijn.
Pag. 5 van 8
Politie: geografische spreiding ligt ook anders (gerechtelijk arrondissement) Begeleidster: door er één dienst van te maken gaan de parketten helemaal door het bos de bomen niet zien.
SAMENWERKING TUSSEN DE PARTNERS SLACHTOFFERZORG
Stelling 6: Elke hulpverlener van elke dienst zou op elke vraag van een slachtoffer gedetailleerd en juist kunnen beantwoorden Baal/Bemiddelingdienst): wij krijgen weinig dossiers door, en nooit van slachtoffers zelf, mensen kennen het nooit en worden blijkbaar door slachtoffer onthaal en hulp ook niet geïnformeerd. Slachtofferhulp: wij promoten bemiddeling zeker wel, voor de slachtoffers voor wie het kan en een meerwaarde kan betekenen. Het knelpunt zit in het tijdstip, het aanbod wordt gedaan na afsluiting van het dossier. Slachtoffers zijn dan nog met heel andere dingen bezig. Daders hopen op strafvermindering, de insteek van het slachtoffer is anders. Het gaat gemakkelijker bij verkeersslachtoffers dan bij misdrijven. Slachtofferhulp Dendermonde zit in hetzelfde gebouw als Suggnomé en dat maakt dat het bestaan van bemiddeling sneller wordt verteld aan slachtoffer en dat er meer doorstroming is. In het begin veel weerstand, nu veel meer een positieve houding t.a.v. elkaar. Slachtofferonthaal: bemiddeling lijkt slachtoffers meer de vraag van de omstaanders dan van de slachtoffers zelf, maar als herstel een optie zou zijn dan is er wel overleg. Soms is er onduidelijkheid over de vraag of dader en slachtoffer wel op dezelfde golflengte zitten, de feiten wel op dezelfde manier benoemen. Slachtofferhulp: zou het niet anders lopen als bemiddeling pas na de strafuitvoering zou kunnen plaatsvinden? Niet elk slachtoffer heeft er behoefte aan om dader nog eens te zien, nabestaanden wel omdat ze met vragen blijven zitten. Slachtofferonthaal: sommige zijn slachtoffers pas klaar om een gesprek te hebben als de strafuitvoering of uitspraak. Bij verkeer kan het vaak vroeger. Minderjarige verdachten wil men ook sneller spreken, een boodschap meegeven. Slachtofferhulp: ben blij dat ik niet op elk vraag moet kunnen antwoorden. Elk slachtoffer heeft recht op zijn beste hulpverlener. Sommige collega’s zijn beter met rouw, anderen met trauma en het moet ook nog klikken. We moeten weten waar we te rade kunnen gaan voor elk antwoord. Vlaamse overheid: welke kennis is er minimaal nodig, wat moet elke hulpverlener kunnen? Slachtofferonthaal: huidige tendens van algemeen onthaal maakt kennis zo ruim dat er geen specifieke kennis is over wat het slachtoffer moet weten? Politie: basisvereiste is juist kunnen doorverwijzen. Gaat de stelling over elke hulpverlener of dienstverlener? Ook politie moet juist kunnen doorverwijzen.
Pag. 6 van 8
Slachtofferhulp: politie is van grote betekenis voor slachtoffer en het wordt vaak niet omschreven als hulp maar het is wel cruciaal. Ook voor verdere hulpverlening. Houding, ingesteldheid, is belangrijk voor elkeen + er de ruimte voor krijgen. Politie: één van de pijlers van basispolitiezorg is dat elke politiepersoon om die dienst/hulp (juiste informatie) te geven en juist door te verwijzing (dat is hulp voor een politie). Politie mag niet de taken van slachtofferzorg beginnen doen (integriteit niet in het gedrang brengen). Hulpverlening is wat de sector HV doet. Rode Kruis: bij rampen over het hele land zien we dat het van slachtofferbejegening het mandaat om door te verwijzen slachtoffers zeer verschillend wordt ingevuld naargelang de regio. Begeleiding en slachtofferonthaal: invulling verschilt van dienst tot dienst en ook van persoon tot persoon. Slachtofferonthaal: je moet ook kunnen afgeven en slachtoffers is doorverwijzen de beste hulp die je kunt bieden. Samenwerking is belangrijk. Slachtofferhulp: doorverwijzing – slachtoffers blijven soms te lang op 1e lijn hangen, ook als ze echt 2e lijns-hulp nodig hebben. Soms gaat het niet om juiste info door te geven, maar om die tweede lijn die niet altijd toegankelijk is. Politie: niet iedereen wil geholpen worden, bv bij FG willen mensen niet altijd de stap zetten naar hulpverlening en dan blijft politie langskomen omwille van overlast, dat is een belasting voor de dispatching. Vaak staan die cliënten ook al op hulpverleners zwarte lijsten maar je blijft er wel mee zitten. POLITIE: slachtoffer-bejegening is verschillend tussen federale en lokale politie. De initiële bejegening is wellicht gelijkaardig en ook belangrijk. Federale moet wel daarna doorgeven (na halfuur). Er zijn minder middelen voor het slachtoffer, maar er is dan ook een duidelijker taakafbakening. Het is wel zo dat federale beroep kan doen op lokale. Rode Kruis: elke dienstverlener kan wel eerste opvang doen (zich voorstellen, luisteren, op weg zetten). Eigenlijk is dat ‘basic’ en toch wordt daar weinig aandacht aan besteedt. Slachtofferonthaal: het hoeft geen ‘slachtofferbejegening’ te zijn maar basis beleefdheid; voorstellen, uitleggen wat je doet, waarom je nu even geen tijd hebt, wie slachtoffer gaat opvangen. Eerlijk en duidelijk helpt het slachtoffer ook. POLITIE (wegpolitie): akkoord en dat doen we, maar ik moet ook de snelweg vrijmaken en ik ben het met collega eens dat politie hier niet te ver in moet gaan. Rode Kruis: wij leren ambulanciers om toestemming te vragen alvorens aan het lichaam van slachtoffer te komen, dat geeft weer controle en toont respect. Het zit ‘m vaak in kleine dingen. Slachtofferonthaal: terminologie! receptie, CAW-onthaal, slachtofferonthaal = verwarrend. Het is jammer dat een slachtoffer die al bij slachtoffer onthaal geweest is en onthaalfunctie gehad heeft, zou ik graag rechtstreeks naar begeleiding laten doorstromen. Een ????????????? professioneel ‘fast lane’ zou wel wenselijk zijn. Wij zijn hier niet altijd gelukkig mee als veldwerkers. Die lange dispatch weg is een drempel voor het slachtoffer. Toegang telefoonnummer slachtofferhulp moeten nu via 1712. Klopt al niet want niet alle slachtoffers zijn slachtoffer van geweldsdelicten. Naar politie toe probeert slachtofferhulp zelf aanspreekpunt binnen het CAW te zijn. Telefoonnummer slachtofferhulp Limburg bestaat nog altijd. In Noord West Vlaanderen ligt het
Pag. 7 van 8
ook weeral anders. Verwarring troef over werkwijzen, organisatie, terminologie, en autoriteit bij de CAW’s.
Stelling 7: Er zou geen beroepsgeheim tussen de diensten slachtofferzorgen mogen zijn. Slachtofferhulp: zeker wel, we hebben andere finaliteit en dus moeten we ons beroepsgeheim naar elkaar toe ook bewaken. politie: bejegenaars blijven politieambtenaren en moeten strafbare feiten melden, dus zijn nooit echt vertrouwenspersonen. slachtofferhulp: we bellen slachtoffers met politie om bij een verwijzing rond partnergeweld meer info te krijgen (hoe is situatie, kunnen we bellen?) politie: je kunt niet altijd helemaal streng omgaan met het beroepsgeheim, het moet allemaal werkbaar blijven slachtofferhulp: wij blijven toestemming vragen aan cliënt slachtofferonthaal: dat is ook helder en cliënt verstaat dat ook, cliënt is vaak akkoord dat je info deelt. Voor het onderzoek liggen slachtoffer-onthaal en politie wat dichter bij elkaar, maar moeten ook afchecken met magistraat. politie: wat vaak storend werkt is het voorwenden van beroepsgeheim om geen informatie te delen, bv al dan niet meedelen of cliënt in psychiatrie zit – als psych weigert blijft politie misschien nodeloos op zoek naar die persoon Korte Keten aanpak? Mechelen: aan cliënt wordt toestemming gevraagd om info te delen over discipline en organisaties heen. Het beroepsgeheim wordt doorbroken doordat de cliënt die toestemming geeft. Parket is er in Mechelen niet bij, en CGG vraagt wel dat cliënt er bij is. slachtofferhulp: functioneel beroepsgeheim is belangrijk maar toestemming van cliënt moet zoveel mogelijk gestimuleerd worden. CO3 deelt blijkbaar meer. Vraag of toestemming van cliënt juridisch voldoende is? In principe niet, plus het gaat vaak om cliënten die zwak staan en die niet gauw hulpverlening zullen aanklagen. Vlaamse overheid: het gaat om lokale, experimentele projecten op basis van protocol tussen enkele ministers (bv Protocol van Moed) die nu moete geëvalueerd worden, want er wordt overal geëxperimenteerd vanuit een nood maar beleidsmatig moet er nu naar gekeken worden en dat zal zeker van belang zijn in de volgende legislatuur. Hoe kunnen we hieruit leren naar wat kan veralgemeend worden naar heel Vlaanderen, hoe moet het nu verder? Die projecten blijven geen project, en moeten – als het goed is – bestendigd worden. De Vlaamse Overheid organiseert 17 maart een verkennend overlegmoment om te zien wat uit de verschillende projecten komt. Het is geen studiedag die richtlijn geeft, maar dialoog met de experimenteerregio’s, er zijn een paar plaatsen maar het is niet richtlijnen studiedag over hoe het nu moet. Er is blijkbaar minder verschil van standpunt dan gedacht en veel gedeelde bezorgdheid.
Pag. 8 van 8
