Staparalp Editie 6 05 10 2014 - 11 10 2014 Het Ikarus Team
Wim, Bob, Chris, Dolf, Liesbeth, Kristof ,Ward, Eric, Toby & Cris
1
Voor Toon ... Deze keer wordt het geen verslag met wilde verhalen over memorabele vluchten, maar het relaas van een bende prettig gestoorde mensen, die ondanks het slechte weer, de moed erin hielden en uiteindelijk kunnen terugblikken op een geslaagde week met 6 kleine vluchten en toch wel heel wat toffe momenten om nooit te vergeten. Gedurende deze week waren we vaak in gedachten bij " Toon", hij was jarenlang een vaste waarde en lag mee aan de basis van de door hem benoemde "Staparalp" stages. Velen van ons namen deel aan deze stage als eerbetoon aan een buitengewoon boeiend man die ons inspireerde door zijn gedrevenheid en liefde voor de bergen, het vliegen en de natuur. Hij kon haast elke bloem en plant in de bergen benoemen, persoonlijk zal ik hem op deze manier voor de rest van mijn dagen herinneren. Het gevlochten polsbandje dat Cris voor elk van ons meegenomen had als aandenken helpt de herinnering aan " Toon" levend te houden. Hij blijft ook zeker en vast nog heel lang verder leven in alle verhalen van boeiende momenten en vluchten die we tijdens deze stages al beleefd hadden en we steeds met veel plezier vertellen opnieuw en opnieuw .....
Planfait - Mont Lambert - Col de la Forclaz Ons relaas begint zoals steeds op Staparalp met een rit richting Frankrijk, maar deze keer wel met de comfortabele en super ingerichte nieuwe minibus. Het is moeilijk aan een buitenstaander uit te leggen dat we s'ochtends in een minibus stappen zonder eigenlijk te weten waar en wanneer we 's avonds zullen slapen ... Dit is juist wat deze staparalps zo uniek maakt, we laten ons leiden door het weer en de gunstige winden. In Volmerange pikken we Dolf op samen met een paar van de kookpotten uit zijn mobilhome, een nieuweling in de groep die zich al heel snel helemaal thuis voelt en ons op fysiek gebied nog een en ander bij te leren heeft, een geboren Staparalper! De eerste avond eten we gezellig in "la Charbonnière" in Thônes een gehucht van Menton. We slaan onze tentjes op in het donker langs de rand van een parking. Rond 5u45 gaat onze wekker af, we willen al voor dag en dauw beginnen aan onze beklimming van "La Tournette". Voor sommigen onder ons roept dit al wat herinneringen op aan de prachtige vlucht die we een aantal jaar geleden hier maakten. Na een stevige wandeling en steile klim komen we aan de mooie lichtglooiende startplaats, helaas veel te veel wind. We hopen dat de wind nog wat in sterkte zal afnemen, maar hij wordt steeds sterker tot snelheden van 45 á 50 km/u. Een paar van ons beslissen om nog een aanval te doen op de top. Met wat hulp van kabels en ladders bereiken we de top en worden we beloond met een schitterend uitzicht op de Mont Blanc. Met deze windsterkte is het helaas
2
uitgesloten om te vliegen en we beslissen om naar beneden te gaan. Op de terugweg zien we nog een voormalig wereldkampioen parapente/acro het één en ander demonstreren ... "Don't try this at home"! Met de minibus rijden we nog even langs de Col de la Forclaz, ook hier helaas te veel wind ... dan nog wat lager proberen ... Planfait is ons laatste sprankeltje hoop, hier hebben we meer geluk en we blijven zelfs nog heel even hangen voor het reliëf, waar het ontzettend druk is. Iedereen land veilig en we hebben toch al 1 vluchtje op de teller. Maar de weersverwachtingen voor de volgende dagen voorspellen niet veel goeds. Alles wordt in overweging genomen ... verder opschuiven naar het zuiden .... doorrijden naat Italië ... echter de Föhn (sterke warme wind op grote schaal) gooit overal roet in het eten. De BBQ 's avonds langs het meer van Annecy is super en een mooie afsluiter van de dag ! In het donker rijden we opnieuw naar de start van Planfait waar Cris, Chris, Toby en ik ons traditiegetrouw in openlucht installeren op de start in slaapzak en bivakzak. Met zicht op de lichtjes rond het meer van Annecy vallen voor de zoveelste keer in slaap in ons 1000-sterren hotel. De andere deelnemers hadden hun tentje opgezet, wanneer het midden in de nacht begint te regenen beslis ik toch om even aan te kloppen bij Bob en vind daar een droog onderkomen. De hele nacht regent het in vlagen en de volgende ochtend wordt het al snel duidelijk dat deze druilerige dag weinig vliegplezier te bieden zal hebben. Na een stevig ontbijt beslissen we om toch een poging te wagen en rijden naar de lager gelegen vliegplaats "Col du Sapenay". Helaas ook hier te veel wind, terwijl het er op de start doenbaar uitziet is de wind op een paar 100m voor de start veel te sterk. We eten aan onze minibus en beslissen om een mooie wandeling te maken. We vertrekken in Alèves op de parking met als doel de top van de Semonos. De 1000m hoogteverschil wordt op een slordige twee en een half uur overbrugd. We volgen een mooi stuk van de GR en zijn net op tijd boven, op een paar minuten tijd zit alles in de wolken en is de zichtbaarheid beperkt tot een paar meter. Opnieuw wordt ons duidelijk hoe snel het weer in de bergen kan veranderen. Deze avond zoeken we ons onderkomen onder het overdekt voetbalveldje van Grufy, we koken lekkere spaghetti en na wat slacklinen kruipen we in onze slaapzak. We krijgen nog een blitsbezoek van de politie, die bij het zien van deze rare bende rechtsomkeer maakt en zelfs niet uitstapt. Woensdagochtend belooft opnieuw niet veel goeds, maar we geven niet op. We gaan een kijkje nemen op Mont Lambert, beschut van de wind wagen we onze kans en slagen erin om toch nog twee vluchtjes te maken. Na een bezoekje aan "le vieux campeur" zetten we vervolgens onze tocht in de "Chartreuse" verder, de watervallen van St. Même lijken ons een mooi doel. Na drie dagen niet wassen kunnen we niet weerstaan aan deze natuurlijke douche. Na een korte wandeling gaat iedereen uit de kleren onder deze prachtige waterval. Dit levert alweer enkele hilarische taferelen op, het water is ijskoud en doet pijn wanneer het van deze grote hoogte op onze hoofden neerdonderd. We sluiten vervolgens onze dag af met een heerlijke maaltijd in een lokaal restaurantje " le Boury " in St. Pierre d'Entremont. Ons kamp voor de nacht slaan we op op de landing van Mont Lambert en bij het kampvuur zorgen de situatiepuzzels voor gezellige momenten. Het "broodje
3
zeemeeuw" wordt stilaan ook een klassieker tijdens de Staparalp! Wanneer we de volgende ochtend opstaan is alles kletsnat, we ontbijten langs de weg en laten de tentjes staan om te drogen, wanneer we nog een paar vluchtjes willen meepikken moet het nu gebeuren. Opnieuw halen we het onderste uit de kan, we persen er nog twee vluchtjes uit voor de wind opnieuw te sterk wordt. Kristof scheurt bij de landing zijn scherm aan de windzak, maar het "Ikarus operatieteam" voert de herstelling ter plekke keurig uit. Voor de namiddag staat er opnieuw een stevige tocht op het programma, we beslissen om voor het donker "le Refuge des sept Laux" te bereiken, na wat inkopen te doen wordt het als snel later op de namiddag en is er geen tijd meer te verliezen. Om 16u30 vertrekken we uiteindelijk op de parking van "Le Pleynet", 2u30 later in de regen en net voor het donker komen de eersten van ons aan bij het meer op 2135m. De Refuge blijkt gesloten maar een aantal bijzondere kerels bieden ons een onderdak aan in hun primitieve verblijf. Ze blijken werken uit te voeren aan de stuwdammen die dateren uit de eerste wereldoorlog. Onder leiding van Claire, een jonge dame die als ingenieur de werken in goede banen moet leiden, voeren deze kerels betonboringen uit in de wanden van het stuwmeer om te kijken of ze nog veilig zijn. Als huurlingen voor "travaux speciaux" tonen deze heren hun kunnen. Onze gastheren blijken bijzonder gastvrij, we proeven hun zelfgemaakte paté en nemen een slok van " Thé des Alpes" en de "Génépie". Wij verwarmen onze potten ravioli en sterke verhalen worden uitgewisseld. Liesbeth vind het moeilijk om in deze onhygiënische omstandigheden te verblijven, het stormweer en de rotsachtige omgeving laat echter niet toe om ergens een tentje op te stellen. De " Thé des Alpes" met zijn slordige 55° doet echter wonderen. Uiteindelijk trekken we ons met een kleine delegatie nog even terug in het schuurtje naast ons verblijf, om de rest die al slaapt of probeert te slapen, niet langer te storen en drinken de flessen verder leeg. Liesbeth ziet het leven weer wat rooskleuriger in en valt, na het vakkundig afwimpelen van 1 van onze gastheren uiteindelijk in slaap op de keukentafel, op matje en in slaapzak wel te verstaan. Een avond om niet meer te vergeten! De volgende ochtend moeten we al snel opkrassen want ook onze gastheren dalen af voor het weekend,de helicopter komt hun in de voormiddag reeds oppikken. Voor acht uur zijn we de deur uit, we betalen de woekerprijs van 20 euro per man voor ons verblijf, maar alles was beter dan buiten slapen in dit gure weer. De wetenschap dat we de volledige voorraad Génépie en Thé des Alpes verorbert hebben doet ons toch glimlachen. We stappen verder via de zeven meren, langs de Col des sept Laux, om vervolgens af te dalen naar "le Rivier d'Allemont". Een stevige afdaling waarbij 1 van mijn wandelstokken sneuvelt en doormidden breekt. Toby en Bob zijn in lichte looppas teruggekeerd naar de parking en zullen ons in het dorp komen ophalen met de minibus. Het is net na de middag wanneer we allen in het dorp aankomen, de omelet in het plaatselijk hotel is bijzonder lekker en vult onze hongerige magen. We rijden met de minibus richting Annecy, toch nog even gaan kijken op de "Col de la Forclaz", het meer ligt verborgen achter een dun wolkendek. We staan helemaal alleen op de start, en dit op één van drukste parapente sites van Frankrijk, maar iets vertelt ons dat deze laatste vlucht nog
4
goed komt. Meer dan waarschijnlijk is het "Toon" die ginder ergens boven er voor zorgt dat het wolkendek van tijd tot tijd even opentrekt en we toch nog een mooie laatste vlucht kunnen maken over het meer. Iedereen die vertrekt landt veilig in Doussard, een leuke afsluiter voor deze stage. We nemen nog een laatste duik in het meer, eten een lekkere wok en rijden de volledige nacht, om tegen de ochtend terug thuis te zijn. Ondanks het slechte weer heeft deze "prettig gestoorde bende" er toch weer een memorabele week van gemaakt! Bedankt aan iedereen.
5
