Sponsor project Mali
25-10-08 km stand 219833
Zaterdag 251008 Vertrek uit Landsmeer om 6.00 uur, uitgezwaaid door Helene en Jeroen. Eerst nog even Jan Joost ophalen in Amsterdam op de Brouwersgracht.(lekker rustig om die tijd) worden ook nog even uit gezwaaid door de vrouw en Paul. Op weg naar Arie in Bunschoten en ook daar nog even zwaaien naar Corry, dan gaan we dan op weg naar Mali en wel naar Mopti. Willen vandaag z’n 1250 km rijden naar het noorden van Spanje omdat Gibraltar (Algeciras) uiterste zuidelijke puntje van Spanje zo ‘n 2500 km is. En willen maandag morgen vroeg met de pont naar Marokko Tanger of Ceuto waarna we verder willen rijden naar Marrakech dan verder door Marokko zuidwaards door west Sahara, Mauritanië en Mali. Waarom deze actie, wel nu, GFDeko werkt al zo’n 15 jaar samen met Paul van Frankenhuijsen en hebben in het verleden al diverse projecten gesponsord;bijv. gereedschappen en materialen te schenken, ook hebben we alle overbodige werkbanken en machines uit de Koelmantelstraat (ons oude kantoor pand) aan de stichting Dogon in Mali geschonken. Paul doet al jaren werk voor deze stichting en heeft ons enthousiast gemaakt. Na nog 2 banden op de auto te hebben gebonden zijn we om ca 8.00 uur weg gereden bij Arie, de eerste uren mist en nog wat files rond Parijs kwamen we om +/- 20.30 aan in San Sebastian (noord Spanje) om daar een hotelletje te vinden maar kwamen er al snel achter dat het in zo’n grote drukke stad niet echt iets makkelijks te vinden was. De snelweg maar weer op richting het zuiden en toen vonden we al snel een klein dorpje Zarautz mooi klein hotel met een afgesloten parkeer terrein. Nog even een tappas bar in en lagen vroeg in bed.
1
Zondag 261008 Zondagmorgen was ik al vroeg bij de receptie om nog even op internet uit te zoeken welke pont we moesten hebben naar Marokko. We hadden wat tips gekregen om vanaf Tarifa over te steken naar Tanger. Er gaan er 8 op een dag dus moet het gek zijn als we er niet een kunnen pakken. Arie ook al beneden en ik kijk op mijn klokje en zie dat het al over ½ 8 is maar nog geen Jan Joost even naar zijn kamer bellen en kreeg een slaperige stem jaaaa,o is het al zo laat ? Maar wij vergisten ons: het was wintertijd geworden en dus nu een uur te vroeg opgestaan maar ja beter zo dan andersom. De TomTom maar weer aan op naar Tarifa ca.1120 km weer een lekker stukje rijden volgens trutje (zo heet de stem van TomTom) moesten we de weg volgen maar we kwamen er al snel achter dat de snelweg nog in aanbouw was en moesten zo’n 40 km door de bergen met allemaal scherpe bochten en soms in de mist. Maar ja na een ½ uurtje kwamen we alweer op de snelweg richting Madrid. De rest van de dag verliep erg goed, mooi weer en al 21 gr met een zonnetje. Om 8,30 uur kwamen we aan in Tarifa, snel een hotel gevonden naast de vertreksteiger van de ferry, aldaar de tickets gehaald voor de volgende morgen 9.00 uur. Ook vandaag weer vroeg op stok, erg vermoeiend die lange stukken rijden.
Maandag 27 oktober 2008 km stand 222398 Arie was alweer om 7.00 uur er uit, ik had hem niet gehoord omdat ik mijn oordoppen nog in had 3x raden waarvoor, tjonge, tjonge wat kan die man snurken. Zodoende waren we al vroeg bij de poort van de ferry, alles verliep soepel en voeren keurig op tijd weg. Op het achterdek zagen we een paar dolfijnen door het water scheren en Jan van Genten vlogen door de lucht. De boot zelf ging ruim 60 km/uur, dus waren we binnen 45 minuten aan de overkant. Bij de douane aan gekomen, komt er een mannetje op je af die wel even alles gaat regelen ze pakken je papieren en paspoort af en je moet met ze mee naar een afgelegen hoekje waar weer een ander mannetje een formulier in vult, dan moet je weer terug naar je auto en wachten. Weer mee naar boven om bij de politie een stempel te halen en met dat papiertje en stempel moet je naar een loketje waar de stempel gecontroleerd wordt. Kortom € 40,00 lichter voor een paar mannetjes, een paar stempels, een paar formulieren rijker, rijden we na zo’n 30 minuten Marokko binnen. Na wat geld pinnen en tanken rijden we alweer snel op de tol richting Marrakech. Afgelopen vrijdag is er noodweer geweest in het noordwesten van Marokko. De wegen waren onder gelopen en diverse huizen zijn ingestort, de gevolgen waren duidelijk te zien, veel modder op de weg en grote plassen water. Maar nu is het zonnig en warm, 25 graden, de wegen zijn heel mooi en erg rustig met 120 km/uur schieten we lekker op en zijn om ongeveer 4 uur op de plaats van bestemming. Het landschap is niet echt heel spannend, wat heuvels en arme boeren die op het land aan het werk zijn, en ook zie je veel krottenwijken met veel puin en plastic in de natuur gedumpt.
2
Tanger Stichting Dogon Onderwijs. De stichting Dogon Onderwijs ,is opgericht in 1995 door Prof. Joop van Stigt en Gonny van Stigt-Amensz om hun werk in Dogonland te kunnen blijven continueren. Het doel van de stichting is het ondersteunen en stimuleren van het onderwijs in Mali/Dogon, middels:het bouwen en inrichten van scholen met huisvesting onderwijzers, onderwijsmaterialen watervoorzieningen (graven en installeren van putten en waterpompen ) voor algemeen welzijn, gezondheid en leefbaarheid enz.en al hetgeen rechtstreeks en zijdelings daarmee verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn, dit alles in de ruimste zin van het woord. De stichting beoogt op geen enkele wijze winst. Dit boven vermelde stuk is een citaat uit een stuk van Joop van Stigt. Paul vertelde mij dat de stichting een grote verrijdbare stenenpers heeft gekregen maar deze kan niet of nauwelijks verstranporteerd worden omdat de oude jeep dit niet meer kan trekken. Om 16.30 uur kwamen we in Marrakech aan en vonden op aanwijzing van een kereltje op een brommer een hotel naast het centrum, beetje shabby maar goed. We zijn te voet naar het centrum gelopen, door de oude stadsmuren, naar het oude centrum. Het centrum bestaat uit hele kleine straatjes en stegen overdekt met golfplaten en doeken met wel honderden winkeltjes uitkomend op een groot plein JAMAN EL FNA. Het beroemde plein met eettenten en veel voorstellingen opgevoerd door lokale mensen. Optredens als boks wedstrijden , zang en/of een voordracht met dieren met duizenden mensen op het plein maakt het erg gezellig en de sfeer is erg gemoedelijk. Tien tallen eettentjes fel verlicht en met schreeuwende obers welke je naar binnen lokken om van al het lekkere uitgestalde voedsel te komen proeven voldaan van het lekkere eten en indrukken en € 20,00 lichter zijn we met de taxi voor € 2,00 terug naar het Hotel.
Dinsdag 28 oktober 2008 222998 km Na een simpel ontbijt stonden we om ca 7.30 uur bij de auto de man die de hele nacht op onze auto heeft gepast helpt ons uit te parkeren, achteruit de drukke weg op, ik vergat dat er naast ons nog een mooie Q7 stond ramde deze met mijn linker voorspatbord. Na wat poetsen heen en weer praten en bellen mochten we gaan, de auto van de chef hotel had nauwelijks schade, wij wel, zonde maar konden gelukkig zonder problemen snel vertrekken. 3
Nu we al zo’n eind op weg zijn willen we een alternatieve route nemen door het Atlas gebergte dat betekent dan wel, dat we 100 km moeten om rijden.
Al spoedig zien we de bergen opduiken en gaan klimmen en klimmen op zeer smalle wegen met veel bochten, geweldige mooie vergezichten en veel groen. Wat ons opvalt zijn de verschillen aan bomen loof,dennen en palmbomen maar ook cactussen en de zeer slechte en smalle wegen. Kortom daar hadden we geen spijt van. Als we beneden aan komen is het meteen vlak en een hele andere omgeving, het kwik loopt snel op tot 25 terwijl het nog geen ½ uur geleden op zo’n 2000 meter hoogte nog geen 7 was. Omdat alles weer erg voorspoedig verloopt willen we door rijden naar Tan Tan, de poort van de Sahara of Guelmim we zien wel, dan voorlopig alleen nog maar zand. Toen we eenmaal bij Guelmim waren besloten we door te rijden naar Tan Tan hoewel het spoedig donker zou worden. Donker, pik donker en ook nog regen zonder maan, een lastige laatste 1 ½ uurtje. We waren om 8.30 uur op de plaats van bestemming. Zijn vandaag wel al 2 x aangehouden terwijl we wel 10 tallen road blocks hebben gehad, normaal verschijnsel in Marokko, ze vragen om je paspoort, waar je naar toe gaat en wat je beroep is, erg handig die kopieën van alle documenten anders zijn ze vrij lang bezig alles over te schrijven waarvoor? Geen idee.
Woensdag 291008 Tan Tan Eerst nog even een ontbijtje € 2,50 pp, een foto van de poort en dan op weg naar Dakhla dat ligt in de Spaanse Sahara 200 km voor de grens van Mauritanië.
De Spaanse Sahara is een stuk land wat door Marokko in 1975 is toe geëigend door de koning van Marokko, hij heeft een mars (De Groene Mars) georganiseerd met wel meer dan 1.000.000 mensen en deze de woestijn in gestuurd en daarna 4
geroepen dat, dat stuk land van hen was. Als je er nu zo door heen rijdt denk je wat moet je met dat stuk land, alleen maar zand rotsen en hier en daar een hutje en dan weer zand, zand en nog eens zand. Het biedt natuurlijk een groot stuk zee waar veel vis in zit en er schijnt olie in de grond te zitten het stuk grond was voor die tijd bestuurloos en volgens Algerije was het van hun, maar de Marokkanen hebben veel geïnvesteerd in de wegen en steden langs de oceaan, een ding is zeker; ik wil er niet wonen. Hebben net getankt leuk € 0,47 voor een liter diesel (wat mee nemen?) en zoals ik net hierboven vertelde rij je daarna op een 2baans weg 100 km/uur door het zand, af en toe zien we rechts de oceaan en voor de rest, zand stenen en road blocks. De controles zijn vaak voor en na de steden of zomaar ergens bij een pompstation, zo worden we weer gecontroleerd voor het plaatsje Boujdour paspoorten afgeven en het groen witte papiertje welke we hadden gekregen bij binnenkomst in Tanger. In mijn paspoort staat een nummer welke correspondeert met het nummer op dat papiertje, als je het land uitrijdt (en dat kan alleen maar naar Mauritanië) moet je deze papieren overleggen anders heb je een heel groot probleem. Rijden door Boujdour, gaan nog even tanken en komen natuurlijk weer bij de uitgaande post, de man vraagt om de papieren en vertelde ons dat hij net gebeld is door zijn collega’s dat daar de papieren nog liggen. Moesten weer terug rijden, gelukkig maar een klein stukje en kregen op ons donder dat we goed op de papieren moesten letten anders hadden we bij de grens terug gemoeten. Terug bij de uitgaande controle moesten we de oude man tip geld geven hij wilde 1 euro muntje voor zijn klein kinderen hebben 3 euro’s gegeven en allemaal erg gelachen. Om 8 uur komen we in Dakhla aan, op een camping incl.huisjes en rijden nog even door naar het centrum alwaar we erg goed hebben gegeten in een goed hotel.
Donderdag 301008 Dakhla km stand 224450 dus al z,n 4617 km gereden. Op weg naar Nouadhibou een grens stadje zo’n 350 km van de laatste slaapplaats dus vandaag niet zo lang in de auto maar verwachten wel een hoop tijd kwijt te zijn bij de grens. Nu 18.00 uur in een hotel in Nouadhibou en waren om 12.00 uur bij de Marokkaanse grens, van de ene ruimte naar de andere en uiteindelijk na 2 uur en zeker 8 keer je paspoort laten zien mochten we 5 km door niemandsland en waar ook geen weg is. Een ½ uur wachten voor de grens van Mauritanië even bidden.
Stukje van 5 km niemandsland tussen Marokko en Mauritanië. Na paspoort controle het volgende loket; politie 1 om een stempel in je paspoort te krijgen daarna naar politie post 2 om je auto in te schrijven € 10,00, dan je auto controleren € 10,00, wilden eerst 50 maar dat deden we niet dan 20 euro voor een verzekering al met al 2 uur verder en € 40,00 armer stonden we voor een kruising jawel waar onze pasporten moesten laten zien. 5
Voordelen ? stonden een paar uur in de zon dus wat bruiner, hebben diverse leuke mensen ontmoet en gesproken en hebben echt 5 km door de woestijn gereden zonder echte wegen en een ervaring rijker. Dit stuk niemandsland staat vol met auto wrakken welke geheel gestript zijn, wij denken dat het komt omdat er veel auto,s naar dit land worden verkocht. Een Marokkaanse Nederlandse jongen (tijdje mee staan praten) bracht een Mercedes 240 over de grens van Marokko waar iemand hem op stond te wachten, een 10 tal mensen stonden daar te wachten op auto’s, en als ze niet goed meer waren of niet over de grens verder mochten worden ze gestript en achtergelaten, hoe zal het eruit zien over 10 jaar?
Vrijdag 311008 Nouadhibou noordwest van Mauritanië. Reden ca.9.00 uur de stad uit op weg naar de hoofdstad Nouakchott zo’n 530 km. De weg is erg goed en blijkten ook pas 3 jaar te liggen en komen om de 5 a 10 min een auto tegen, voor de rest alleen maar zand hier en daar een boom en een hutje,we kunnen ongeveer 110 km/uur rijden en schieten dus lekker op. Gister avond nog erg goed gegeten in een niet al te best uit ziende kantine. En vanmorgen langs het strand waar het vol met scheepswrakken ligt om gestript te worden het stonk er enorm naar rotte vis en olie,voor de rest is het een armoedige ellendige stad.
Waren al om 16.00 uur op de camping midden in de stad en hebben een paar uur lekker in het zonnetje gezeten, om 6 uur de stad ingelopen en op de markt wat geld gewisseld. Stinkend druk en niet een toerist, dan voel je je niet echt op je gemak, naast je wordt er op een hakblok een beest in stukken gehakt en de resten, staart en poten worden gewoon op straat gegooid en dat in de brandende zon. Wel weer goed gegeten bij een chinees met zelfs een biertje wat volgens velen niet mogelijk was in dit islamitische land.
Zaterdag 11108 Nouakschott naar Ayoun el Atrous een 810 km westelijke richting. Een redelijke 2baans weg maar erg gevaarlijk omdat het stikt van de beesten op de weg en er veel bochten en heuvels in zitten, moeten diverse malen in de ankers voor geiten, kamelen, koeien, ezels en mensen.
6
Ik denk dat ik vandaag wel een paar honderd dode dieren langs de weg heb gezien om maar niet te spreken over auto wrakken welke uit de bocht zijn gevlogen of aangereden. Zijn door veel dorpen gereden en zien veel armoede. Ze maken er zelf een potje van en gooien alles maar in de natuur. Heb vandaag niet veel kunnen schrijven omdat het te moeilijk was om te typen maar wel weer een dag met heel veel indrukken en veel natuur veranderingen. Morgen hopen we Mali binnen te gaan. Kiffa een van de dorpen waar we doorheen moesten, ongelofelijk wat kunnen die mensen een troep maken en niets opruimen al het vuil plastic auto,s en dode dieren worden langs de kant van de weg gekwakt.
Komen om 7.00 uur aan in Ayoun en vinden spoedig een redelijk hotel met airco, het is nog 37 gr om dit tijdstip. Vonden op aanwijzing van de hotel beheerder een eetgelegenheid ? dronken nog wat bij ons hotel voor de deur maar lagen er weer vroeg in, voor 7 uur moesten we er uit zijn.
Zondag 21108 Ayoun via de grens Mali naar Bamako km stand 226219 Voor dat we vertrokken had ik van ieders paspoort 20 kopieën gemaakt en we waren er doorheen dus weer bij zo’n politie post moest de ambtenaar in kwestie alles overschrijven koste zeker 10 minuten. Gelukkig was het de laatste en kwamen om 9.00 uur bij de grens aan, de auto uitschrijven en een stempel bij post 2 en wat formulieren in vullen bij de grens van Mali. Nog even een verzekering afsluiten hier, en een stempel halen daar, en alweer € 50 verder en een uur later rijden we in Mali. De mobiele telefoon werkte niet in Mauritanië en we moesten een hoop smsjes verwerken en even het thuis front bellen om te vertellen dat alles goed gaat. Heb ook Leo nog even gebeld of hij 2 ton losgeld wilde over maken zodat we weer verder konden, Leo, wij vinden het tot nu toe een geweldige tocht maar het had voor jouw echt niets geweest. En zoals het er nu uit ziet, op weg naar Bamako gaat het nog mooier worden,wat een natuur schoon hier, ondertussen is het alweer 3 uur en 37 gr en nog 150 km te gaan naar de hoofdstad van Mali. Zullen morgen avond wel in Mopti aankomen als alles goed gaat. Was moeilijk te vinden maar kwamen in een oase van rust bij onze Auberge Djamilla een soort ommuurde camping waar grote tenten staan, kamers zijn of zelf je tent mag opzetten. Deze Auberge was een hele mooie en erg gezellig, bleek ook van Europeanen te zijn en daarom schoon en gezellig, goed geregeld, een aanrader.
7
Je zou het niet zeggen maar toen we aankwamen in de sloppenwijk van Bamako bleek later die avond alles er zo uit te zien, wat een stinkende stoffige stad. 1,2 mijloen mensen wonen hier op een kluitje met net zo veel auto’s en brommers (zonder roetfilters) ook ontbreken er veel trottoirs en stukken wegen, waar dan zand ligt.
Maandag 31108 Bamako naar Mopti de laatste 635 km. Na een lekker ontbijtje eerst nog langs een verkoper van compressoren aan de andere kant van de stad, dit omdat Willem Snapper hier oren naar had en hij dit gevraagd had aan JanJoost, leuk zo tijdens de maandag ochtend spits. Om ca.half 10 zaten we weer op de weg richting Mopti en ook hier zijn de wegen redelijk tot goed, komen door diverse dorpen en worden afgeremd door de slapende politie, dat noemen ze hier verkeersdrempels korte hoge drempels welke je moeilijk ziet aankomen. Zo rij je lekker door op de, nog steeds 2baans weg, en dan in de remmen boem boem even links en rechts kijken 30 door het dorp en dan weer lekker gas er op,want tussen de dorpen kom je nauwelijks verkeer tegen maar je wil wel het liefs voor het donker op de plaats van bestemming zijn. Er rijd al een tijdje een touringcar van 30 jaar oud met ons op, een Mercedes 3030 D, volledig afgeladen met mensen en spullen, en hij wil ons het liefst inhalen,dan maar even wat harden dan 120, na het volgende dorpje zijn we hem eindelijk kwijt. Komen onderweg baobab bomen tegen ofwel, apen broodbomen, dat zijn grote bomen met dikke stammen en hier en daar een tak erg bijzonder, termieten heuvels en mooie lemen hutten bieden mooie plaatjes. Mali ziet er groen uit de mensen zijn erg vriendelijk en de vrouwen zijn zeer kleurrijk gekleed en wat vrijer (lees bloter) met kleren. Voor dat we door rijden naar Mopti slaan we nog even links af en bezoeken een oude moskee de DJENNE midden in een klein dorpje aan de overkant van de Niger. Na zo’n 30 km komen we bij een oude pont en worden tergend langzaam naar de overkant gebracht en over een moeilijk begaanbare weg komen we in het dorpje aan met alleen maar lemen hutten en het riool loopt open en bloot door de straten,op het plein waar op maandag de markt is staat de 100 jaar oude moskee.
Om 19.00 uur kwamen we aan bij Willem, hebben er dus totaal 10 dagen over gedaan en de kilometer stand staat op 227546 en dus 7713 km afgelegd, een leuk gemiddelde. Het was erg comfortabel reizen in zo’n Toyota luxe land cruiser Willen Snapper is een man op leeftijd en woont er nu alweer 2 jaar in Mali om precies te zijn Severe vlak naast Mopti en een vriend van Paul en van JanJoost en vindt het wonen hier erg plezierig, zou niets voor mij zijn hij vertelde dat de temperatuur in dit jaargetij erg lekker was maar in het voorjaar kon het er erg warm worden. November 36 gr overdag en ‘snachts 28.April 45 gr en met een vochtigheid van wel 85 %. 8
Dinsdag 41108 rustdag in Severe. Woensdag 51108 van Severe naar de Dogon gebied. We werden om 8 uur opgehaald door Touree, een chauffeur van Ametieke de aannemer in het Dogon gebied. Onder weg naar het plaatsje Koudou zijn we eerst langs Songon gereden een prachtig dorpje wat tegen de bergen aan ligt, lopend door het dorp nemen de kinderen al snel je hand vast en lopen mee tot aan de voet van een heuvel daar lieten alle kinderen je hand los en wij zijn met een gids naar boven gelopen waar hij het ritueel vertelde over de besnijdenis van de jongetjes wat eens in de 3 jaar gebeurd, de kinderen onder de 14 mogen (of durven) daar niet te komen. We rijden door naar Sanga een dorpje boven op de berg met steeds meer Baobab bomen, een bakje koffie, rijden over de top naar beneden een zeer steile weg met links van ons de eerste dorpen welke in de rotsen zijn gebouwd, Banani, een schitterend gezicht. Komen uiteindelijk aan in Koudou, daar is Juriaan van Stigt met zijn zoon (16) en Ametieke gaat alles regelen met de auto. Rijden om 5 uur nog even met een aantel mensen de vlakte in om te kijken voor een locatie voor een school, de kinderen uit dit dorp en het volgende dorp gaan in Koudou naar school, respectievelijk 10 en 20 km lopen elke dag of ze gaan helemaal niet. De dorpshoofden bepalen onderling waar de school komt en in dit geval is het een project van een Franse organisatie welke e.e.a. gaat sponsoren. Moeten nog even mee lopen door het dorp en vragen ons te kijken naar een, eveneens door Fransen aangelegde, pomp welke al jaren niet meer werkt. Schroeven de voetpomp open en komen er achter dat de rubbertjes zijn verdroogd, hierdoor kan deze geen druk opbouwen en dus geen water omhoog pompen. Het blijkt dus, dat niemand de verantwoording neemt voor de dingen welke ze gekregen hebben en vragen aan ons (lees de hulpverleners) of we het ook kunnen maken. Dat blijkt met alles zo te zijn, het zijn net kleine (verwende) kinderen.
Donderdag 61108 Koudou Staan om 5.30 uur op omdat het dan nog redelijk koel is en hebben een wandeling in petto van 4 uur,om 6.00 uur staat er een auto klaar om naar yougo piri te gaan, een dorpje tegen een rots wand aan met gebouwtjes welke daar al eeuwen staan, klimmen tegen redelijk steile stukken met rots blokken, ondanks dat het nog vroeg is zweten we ons een rotje. Het is ongelofelijk hoe primitief deze mensen hier wonen, je denkt eerst nog of je door een openlucht museum loopt, maar de mensen wonen en leven hier echt zonder stromend water stroom en dus ook geen telefoon of televisie.
9
De mensen gaan boven op de berg water halen en de kinderen moeten elke dag een uur heen en weer terug naar school, als ze gaan vragen wij ons zelf af. Keneko vraagt dan ook aan de kinderen waarom ze nog niet op school zijn of onder weg er naar toe?
Keneko onze gids en tevens de eigenaar van het campement is hier in aanzien een hoog geplaatst persoon, bijna iedereen kent hem en begroet hem. Dat begroeten gaat ongeveer een seconde of 60 duren in het babara, de taal van de Dogon. En het gaat ongeveer zo:ai /oei/kamakoe/oei/e /e/kenneka/oei/e/e/ e/kakkakoei/e/e/e/e / enz,enz. Hoi hoe gaat het met jouw,met je vrouw,met je kinderen,met je geiten,met je vader,met je moeder,met je dorp, met je enz.enz. en elke keer geeft de andere antwoord, dan begint het ritueel andersom, tussen door vraagt men nog wat anders en als men weg gaat, gaat dit alles nog een keer gebeuren. Een geweldig schouwspel met klanken die wij niet na kunnen doen. De oogst van dit jaar is erg goed en men is overal nieuwe graanschuren aan het bouwen, dat zijn vierkante lemen hutjes met 2 kleine luikjes 1 onder en 1 boven, als de schuur voller raakt dan het eerste luiken word deze dicht gesmeerd met leem en vult men hem verder op tot aan het rieten dak.
Elk jaar in het regen seizoen storten de meeste lemen hutten in, en elk jaar rondom oktober november gaan ze oogsten en moeten naar gelang de oogst weer opnieuw schuren gebouwd worden. De schuren welke wij tegen komen in de uitgesleten rotswanden zijn ook vaak 10
begraafplaatsen naast woningen. Sommige huisjes en of graven zijn wel 700 jaar oud aldus een Nederlandse onderzoeker. We lopen over de rotsachtige berg heen en dalen aan de achterkant af via een zeer smalle spleet en komen uit in Yougo piro, ondertussen is het al erg warm geworden en komen om ca 11.00 uur weer terug in ons kampement, een geweldige tocht maar voor sommige iets te zwaar. Even rusten, eten en nog maar paar liter water, gaan we zonder Arie om 3 uur nog een tocht maken aan de achter kant van onze verblijfplaats. JanJoost wil heel graag langs het huis van de super Hogon, is zoals de paus van de Dogon en wordt De Hogon genoemd. Veel mensen doen daar erg geheimzinnig over, je mag er niet langs, verboden gebied o.i.d. Kortom tijd om er langs te gaan, stelt niet echt veel voor maar de Hogon was wel thuis en we begroeten hem en als we weer wat CFA schuiven mogen we nog wat foto’s nemen. Lopen verder door het gebied door diverse prachtige dorpen en komen langs een poeltje met een kaaiman op de oever, geweldig. Dalen weer af langs een steile rotswand, JanJoost vond het niet echt prettig (ik trouwens ook niet hoor) met diepe spleten terwijl het al een beetje begon te schemeren, al giechelend worden we gepasseerd door een vrouw op slippers, een kind op haar rug en een toren van manden en pannen op haar hoofd,we voelen ons een beetje stom.en dat alles met dat gebruikelijke begroet (oei, e, ui, e, a, enz). We moeten flink doorlopen, het dorpje onder in de spleet daar werd het al flink donker,de dorpelingen verwachten nog een praatje met Keneko, maar daar was buiten het begroeten geen tijd meer voor, en moeten dan ook in het pikke donker het laatste ½ uur de berg af, leuk maar niet echt ongevaarlijk. Na zo’n mooie wandeling van ca 3,5 uur een biertje en eten en weer vroeg op stok.
Vrijdag 71108 Koudou naar Mopti Lagen er lekker om 10 uur in dus, vroeg op, door het vlakke gebied lang diverse kleine dorpjes met hun karakteristieke vergader plaatsen voor de mannelijke oudste. Komen om 6 uur aan bij Willem en gaan direct eten, om ½ 8 begint de film. Willem gek van computers draait elke vrijdag en zaterdag avond een speelfilm in zijn tuin, daar komen soms wel 2 a 300 kinderen en volwassenen naar kijken.
Zaterdag 81108 Mopti naar Bamako Ametieke heeft geregeld dat we met een vriend mee kunnen rijden naar Bamako nog even 660 km terug naar het vliegveld. Met handen voeten praten we de dag door en zijn om 11 uur in de avond bij Malikis in huis, slapen nog even wat en ze brengen ons ook nog om half 2 naar het vliegveld hartstikke goed. 11
Zondag 91108 Bomako naar Amsterdam Zit in het vliegtuig lekker de laatste dagen weg te schrijven terwijl de kilometers onder mij door schieten. Wat we in 10 dagen gedaan hebben doen we nu in nog geen 8 uur. Maar wat een ongelovige onvergetelijke mooie en boeiende reis. Wat mij betreft voor herhaling vatbaar en dan zeker het Dogon gebied want dat heeft mij wel erg geraakt, zoals Joop van Stigt en Paul mij al diverse keren voor gewaarschuwd hadden. Ten slot wil ik nog even dit zeggen dat wij Arie en ondergetekende er van overtuigd zijn dat de sponsor actie en dus de auto op een zeer goede plek terecht is gekomen en gebruikt gaat worden waarvoor het bedoeld is. Coert Kool Arie de Vries GFDeko b.v.
12
