Sjaloom Zorg. Jaar SJALOOM ZORG FEBRUARI Een halve eeuw. Sjaloom Zorg. en verder. pag. 6 en 7 pag. 10 en pag. 4 en

Sjaloom Zorg

5 0 Jaar SJ AL OO M ZO RG

FEBRUARI 2014

Een halve eeuw Sjaloom Zorg en verder

pag. 6 en 7

“Prachtig om te zien hoe bewoners hun talent ontdekken”

pag. 10 en

“Het is hier soms net de zoete inval”

pag. 4 en

Kritisch voor het welzijn van de cliënten

PROGRAMMA Stichting Sjaloom Zorg

Raad van Bestuur - Henk Brinkman

“Ik heb nog veel meer in petto”

viert 50-jarig bestaan!

De eerste dagen bij Sjaloom Zorg viel Henk Brinkman van de ene verbazing in de andere. Een kleine arbeiderswoning in Sommelsdijk fungeerde als kantoor, er was geen beleidsplan en de regie vanuit ‘moederorganisatie’ Philadelphia was strikt. “Kortom, het ging er anders aan toe dan ik gewend was als ziekenhuisdirecteur”, blikt hij terug. Als Raad van Bestuur ging Henk enthousiast aan de slag met zijn nieuwe uitdaging: Sjaloom Zorg op de kaart zetten.

Op 14 februari 2014 bestaat stichting Sjaloom Zorg 50 jaar. Dit willen we niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Daarom willen wij u uitnodigen voor een tweetal activeiten.

Met dezelfde bezieling geeft de Scherpenissenaar al twaalf jaar leiding aan de jubilerende stichting die inmiddels wel een paar slagen groter is. “Dat was destijds ook één van de drie speerpunten; Sjaloom Zorg uitbouwen in vorm, zowel qua cliëntenaantal als medewerkers. Daarnaast moest de huisvesting op orde worden gebracht. Dat betekende dat we ons vastgoed zoveel mogelijk overdroegen aan woningcorporaties en vervolgens terughuurden. Het toenmalig bestuur zou mij hiervoor de ruimte geven en als Raad van Toezicht meer op afstand komen te staan”, somt Henk op. Die actiepunten konden door de jaren heen stuk voor stuk succesvol worden afgevinkt. “Toen ik hier begon, telde Sjaloom Zorg bijvoorbeeld 65 cliënten en 45 medewerkers. Dat aantal loopt nu in de honderden. Het aantal woonlocaties hebben we ook flink uit kunnen breiden, van drie naar negen en we hebben er bovendien verschillende dagbestedinglocaties bij gekregen. Sjaloom Zorg heeft zich absoluut flink ontwikkeld. Ik heb nog veel meer in petto, al moet natuurlijk wel altijd kritisch naar de haalbaarheid gekeken worden.”

Voor deze activiteiten dient u zich aan te melden. Jubileumdienst: Op vrijdag 14 februari zal er een jubileumdienst worden gehouden, in de hervormde kerk van Dirksland. Aanvangstijd: 19.30 uur Receptie: De receptie ter ere van het jubileum staat gepland op zaterdag 1 maart in het Prieel, Recreatiecomplex De Staver, Olympiaweg 32 te Sommelsdijk. Tijd: 13.30 – 15.30 uur

Genieten

Symposium*: Op donderdag 10 april vindt het symposium Samen Dienstverlenend plaats. Locatie Recreatiecentrum de Staver, Olympiaweg 32, 3245 DL Sommelsdijk en duurt van 14.00 uur tot 17.00 uur

5 0 Jaar SJALOOM

*Uitsluitend op uitnodiging

Aanmelden kan via: [email protected] of telefonisch 0187-609400 2

Sjaloom Zorg krant

ZORG

Voor een ‘rondje Sjaloom Zorg’ is men tegenwoordig al snel enkele uren onderweg. De introductieronde die Henk met zijn voorganger Cor Besuyen maakte, had minder voeten in aarde. “De club was nog klein. Ik wilde zo snel mogelijk kennis maken met iedereen. Het personeel was vooral erg benieuwd wie het management ging overnemen. Er stonden hen nu eenmaal veranderingen te wachten. We waren vast een opvallend duo. Cor is een lange, grote man, ik juist klein van stuk. Dat zag er zeker bijzonder uit!”, glimlacht Henk. “Wat mij verder opviel is dat Cor alle cliënten bij naam kende en hun begeleidingsvragen. Ik kwam zelf uit het ziekenhuiswezen. Dan heb je een andere band met de patiënten. Die warme contacten met cliënten was voor mij een geweldige ommezwaai. Ik was het niet gewend, maar het was genieten.” Al snel bleek de arbeiderswoning achter Refugium geen geschikt kantoor voor de groei die Henk in gedachten had. “Zo’n klein huisje was niks. Ik kreeg toestemming om samen met Cor op zoek te gaan naar een andere locatie. Het moest makkelijk toegankelijk zijn en centraal liggen in Dirksland. Op die manier kwamen we bij het industrieterrein Watertoren uit. We konden twee kamers huren in een kantoorcomplex.” De ligging bleek een schot in de roos, want nog steeds zit het managementteam van Sjaloom Zorg op de Watertoren. Wel voelde de bestuurder zich geremd door moederorganisatie Stichting Philadephia. Sommige werkwijzen drukte hij dan ook snel de kop in. “Ik keek bijvoorbeeld verbaasd op toen de voorzitter van het toenmalige bestuur na mijn eerste week langskwam. Het bleek standaard te zijn om eens in de twee weken alle taken door te nemen en af te stemmen. Daar heb ik snel een punt achter gezet.

Ik heb simpel gezegd ‘Één keer op de koffie komen is leuk, twee keer kan ook, maar jullie zijn akkoord gegaan met bestuur op afstand. Durf mij die verantwoordelijkheid over het dagelijks bestuur dan ook te geven.’” Dat gebeurde, al bleef de samenwerking intensief. “Ik heb heel wat ritten naar Nunspeet gemaakt, naar het hoofdkantoor van Stichting Philadelphia, voor diverse overlegvormen. Dat was niet praktisch, maar zeker in de tijd dat documenten niet op de mail gezet konden worden, was het noodzakelijk.” Om de dynamiek in de organisatie te houden, zou later alsnog worden besloten om afscheid te nemen van de moederorganisatie en als zelfstandige stichting verder te gaan. Ondersteunende diensten werden ondergebracht bij CuraMare, waar een goede samenwerking mee was ontstaan. Tussen wal en schip

Al snel volgen de (ver)bouwprojecten elkaar in rap tempo op. In samenwerking met woningbouwcorporaties werd bekeken waar mogelijkheden en woonwensen lagen, werden plannen van eisen opgesteld en potentiële cliënten in kaart gebracht. “We hadden al Molenzicht, Refugium, Salem en Sjaloom (later de Beukelaar). Mensen waren inmiddels gewend geraakt aan het concept van kleinschalige woonvormen en gingen op zoek naar de beste zorginstelling voor hun dochter of zoon. Aan die vraag wilden wij natuurlijk gehoor geven.” Daarnaast bleef de stichting nadenken over hoe zij andere doelgroepen van dienst kon zijn. Zo kwamen zij op het idee voor een woongroep voor mensen die wegens hun lichte lichamelijke, psychische of sociale beperking tussen wal en schip dreigden te vallen. “Dat was het begin van de multifunctionele woonvorm Willemshof, waarbij woningbouwcorporatie Woongoed Goeree-Overflakkee en Sjaloom Zorg de krachten bundelden. Matches maken en samenwerken met andere partijen, werpen hun vruchten af. Die werkwijze zal ook in de toekomst belangrijk blijken.” Ook De Witte Zwaan, Vollenhoven, Elkersweide, Mauritshof, Westplaat en Smalstad werden als woonlocatie aan Sjaloom Zorg toegevoegd. “Zo zijn we nog steeds aan het uitbreiden. Binnenkort opent woonlocatie Smalstad XL in Tholen haar deuren. Daar hebben we 37 appartementen weten te realiseren. Zo kijken we nog altijd waar zorgvragen liggen en hoe wij daar een rol in kunnen spelen. Door de veranderingen omtrent de Wmo staan er heel wat uitdagingen op ons te wachten, maar Sjaloom Zorg is een dynamische en stabiele organisatie. Door actief te ondernemen, gaan we stilstand of zelfs achteruitgang tegen. Zolang we nieuwe kansen pakken, potenties blijven zien en creatieve samenwerkingen aangaan, gaan we een mooie toekomst tegemoet.”

Henk Brinkman MBA Raad van Bestuur.

Sjaloom Zorg krant

3

‘Vader Cor’ Besuyen

“Zorg blijft mijn lust en mijn leven”

Tijd voor verandering De manager (inmiddels verhuisd naar Dirksland) zag wel in dat er op de woonlocaties het nodige verbeterd kon worden. “Neem bijvoorbeeld Sjaloom. ’s Avonds leek het wel Paleis ’t Loo. De bewoners zaten in een kring in de woonkamer. De zorgkundigen dronken koffie met elkaar en deden hoogstens de deur open als er werd aangebeld. Er was weinig interactie met de bewoners. Ik was ander soort zorg gewend, daar mocht best wat veranderen.” Toen na een controle bleek, dat het pand niet meer voldeed aan de brandveiligheidseisen en nieuwbouw noodzakelijk was, sloeg Cor dan ook zijn slag. De nieuw te bouwen woonlocatie kreeg een nieuwe indeling. De grote woonkamer maakte plaats voor kleinere ruimtes, de groep werd opgedeeld in drie groepen van acht bewoners. “Dat was zeker voor de medewerkers erg wennen. Zij waren opeens in hun eentje verantwoordelijk voor een groep bewoners. Dat was voor hen een flinke ommezwaai, al veranderde er in feite natuurlijk niet zo héél veel. Iedereen bevond zich nog steeds in hetzelfde pand. Er lag geen gracht tussen de woongroepen. Bij eventuele calamiteiten was hulp zo ingeschakeld. Het wende dan ook snel en de situatie verbeterde zeker voor de bewoners. Tegenwoordig zijn de zorgkundige coaches niet anders meer gewend.”

Elkersweide Ook bij andere verbouwingen en nieuwbouwprojecten werd de manager nauw betrokken. “Ik heb heel wat uren vergaderend doorgebracht”, blikt hij met een zucht terug. Een van de laatste projecten was woonlocatie Elkersweide. “Daar was ik nog bij de voorbereidingen betrokken. De werkelijke opening heb ik niet meer meegemaakt. Dat project had heel wat voeten in aarde. Door samen te werken met een projectontwikkelaar van woonzorgcomplexen voor ouderen hebben we het pand kunnen realiseren. Daarbij heb ik mij wel de eis gesteld dat de cliënten van Sjaloom Zorg het beste uitzicht kregen.” Een actie waar hij vandaag de dag nog steeds aan herinnerd wordt.

“Ik was een beetje een bemoeial” Als ouderling bezoekt Cor Besuyen regelmatig de senioren van Geldershof. Hun woningen kijken nu uit op Elkersweide, in plaats van de achterliggende, uitgestrekte polders. “Ik heb dat eens verteld tegen een bewoner: ‘Het is mijn schuld dat jullie dit uitzicht hebben’. Het werd me niet echt in dank afgenomen, dus ik hoop dat de cliënten van Sjaloom Zorg er van genieten!” Door de groei van de organisatie merkte Cor dat hij steeds verder van de bewoners af kwam te staan.

“Het is natuurlijk anders of je aan één locatie leiding moet geven of aan drie of vier. Je raakt op een andere manier betrokken. Dat vond ik wel eens jammer. Zeker in de beginjaren bemoeide ik mij met alles. Iets wat de medewerkers niet altijd prettig vonden, ik was een beetje een bemoeial. Maar ze hadden er tegelijkertijd ook wel begrip voor, ze snapten waar dat gedrag vandaan kwam”, grinnikt Cor. Het zorgde bovendien voor een sterke band met de bewoners. “Ik kende iedere cliënt en zijn of haar zorgplan. Ze noemden mij altijd ‘Vader Cor’. Ook later, toen ik me door mijn managementtaken meer en meer moest richten op andere zaken. Ik ben voor hen altijd Vader Cor gebleven.” Hart volgen Zorg dragen voor anderen zit Cor al van jongs af aan in het bloed. Toch besloot hij pas op latere leeftijd te kiezen voor de zorgsector. “Ik kwam uit een boerenfamilie. In die tijd was het niet gewoon dat een man voor een zorgfunctie koos, maar het heeft mij altijd aangetrokken. Zorg is gewoon mijn lust en mijn leven. Mijn jongere zusje heeft mij uiteindelijk gemotiveerd om mijn hart te volgen. Ik heb er nooit spijt van gehad. Zelfs nu ben en blijf ik verzorgende taken naar me toe trekken, zoals bij de plaatselijke voetbalvereniging. Ik kan het gewoon niet laten”, besluit Cor met een kleine glimlach.

In een opwelling solliciteerde Cor Besuyen ruim dertig jaar geleden bij Sjaloom Zorg. “Ik woonde en werkte destijds in Middelburg en zocht naar een nieuwe uitdaging. Die vond ik sneller dan verwacht. Op vrijdag verstuurde ik de brief, ‘s maandags kreeg ik al een uitnodiging voor een gesprek”, blikt de oud-manager terug. “Dat was rap. Zelfs mijn echtgenote wist nog van niets.”

Daar was overigens een reden voor. Hij had zijn vrouw beloofd eerst te kijken naar vacatures in het oosten van het land, richting haar geboorteplaats. Met enige schroom besloot Cor de sollicitatie bij Sjaloom Zorg toch door te zetten. “Wel nam ik mijn vrouw en kinderen mee, zodat we meteen rond konden kijken in de gemeente. Ik wist namelijk niets van Flakkee.” Het ontvangst door het bestuur was echter zo hartverwarmend, dat de familie snel overstag ging. “Het was een trieste, kille dag. Toen ik uitlegde dat mijn gezin in de auto wachtte, werden zij direct binnen

4

Sjaloom Zorg krant

uitgenodigd voor een kop koffie en warme chocolademelk. We stonden versteld hoe gastvrij we werden ontvangen. Iedereen reageerde zo fijn, zo warm.”

“Ik hoop dat de bewoners van het uitzicht genieten!” Verschil 1 juni 1983 ging Cor aan de slag als manager bij Sjaloom Zorg. “Dat was een flinke omschakeling. Voorheen was ik als zorgkundige bij een grootschalige

instelling actief, nu mocht ik opeens aan de slag als manager. Daar zit toch een aanzienlijk verschil in. Om de week vergaderde ik dan ook met de Raad van Bestuur, waarbij de stand van zaken werd doorgenomen. Ik begon met één locatie onder mijn hoede: Sjaloom, maar door de jaren heen kwamen daar de nodige bij: Salem, Refugium, ’t Winkeltje, Ebenaëzer. Dat werd al met al een flinke verantwoordelijkheid. Ik heb heel wat verbouwingen en nieuwbouwplannen meegemaakt.”

“Ik ben voor cliënten altijd ‘Vader Cor’ gebleven” Sjaloom Zorg krant

5

De bewoners Beukelaar-bewoonster Marlijn van Drimmelen

Stichting Vrienden Sjaloomzorg

Voor de bijzondere wensen

“Ze zijn hier altijd goed aan het werk” Met de haren in een hippe paardenstaart gebonden en de nagels vrolijk gelakt, doet Marlijn van Drimmelen de deur open. De bewoonster van De Beukelaar is duidelijk helemaal klaar voor het interview. “Op woensdagavond zien mijn nagels er nóg mooier uit. Dan worden ze met nailart versierd”, steekt zij met een glimlach van wal.

Met één oog houdt Marlijn stiekem de zorgkundige coach in de gaten die de boodschappen aan het opruimen is. “Kijk je wel uit voor je rug?”, roept zij bezorgd, terwijl ze het gesjouw met de kratten gadeslaat. “Ze zijn hier altijd zo goed aan het werk. Bij Sjaloom Zorg werken echt allemaal goede mensen.” Marlijn is al jaren als bewoonster verbonden aan Sjaloom Zorg. De 67-jarige cliënte werd geboren in Delft, maar verhuisde heel wat jaren geleden met haar ouders en zussen naar Oude Tonge. “Toen mijn ouders overleden, ben ik in eerst in Salem gaan wonen. Dat was in Dirksland”, knikt ze. Vervolgens verhuisde zij naar woonlocatie Sjaloom in Middelharnis, dat later gerenoveerd zou worden tot De Beukelaar. Op de vraag hoe het haar bevalt bij Sjaloom Zorg, reageert Marlijn kort en direct: “Het is hier leuk!” Net volwassenen In totaal wonen dertien cliënten in De Beukelaar, die 24-uurs begeleid worden. “Natuurlijk is er af en toe een ruzietje”, geeft zij toe. “Er wordt wel eens iemand boos, maar die gaat dan even naar zijn kamer. Daarna wordt de ruzie uitgepraat. Zo doe je dat.” Overdag werkt Marlijn bij kinderopvang werkplek AC D’N Duyt.

“Daar werk ik al heel lang. Ik geef de kinderen een schone broek aan, help hen als ze gaan slapen, enzovoorts. Kindjes verzorgen is altijd leuk. Het zijn net volwassen mensen die niks kunnen. Ze kunnen niet lopen of praten.” Op pad In haar vrije tijd tref je Marlijn vooral bordurend aan tafel aan. Of geniet ze van een wijntje. “Soms ga ik ook op bezoek bij mijn vriend Simon. Hij woonde vroeger in De Beukelaar, maar is een paar jaar geleden verhuisd naar Oude Tonge. We houden nog altijd contact en gaan ook bij elkaar op visite. Hij is muzikant. Simon speelt accordeon en heeft net een cd opgenomen”, vertelt de bewoonster trots. Daarnaast gaat Marlijn af en toe met haar huisgenoten op pad. “We zijn bijvoorbeeld pas naar Sister Act de Musical geweest. Dat was ook hartstikke leuk. Ik ging toen wel heel laat naar bed, maar voor een keertje moet dat wel kunnen.”

Atie du Pree woont al 44 jaar bij Sjaloom Zorg

“Het is hier soms net de zoete inval” begon allemaal met Salem: een statig herenhuis aan de Voorstraat in Dirksland. “Daar heb ik zes jaar gewoond. Ik herinner me vooral de grote gangen en dat je met vier mensen op één kamer sliep. Dat was wel te doen, het was in ieder geval altijd gezellig.” Dat viel niet te zeggen van de woonplaats zelf, vindt Atie. “Ik ben nooit ‘Dirkslandachtig’ geweest. Ik heb niets met dat dorp, nooit gehad ook. Ik weet niet waarom. Sommelsdijk bevalt me gewoon veel beter”, glimlacht ze.

Een bootreis met alle bewoners, een hometrainer, printers, een duofiets. De Stichting Vrienden Sjaloomzorg heeft door de jaren heen heel wat extraatjes voor de cliënten weten te realiseren. En één ding is duidelijk: de vrienden zijn het vervullen van bijzondere wensen nog lang niet beu.

“Voorafgaand aan de officiële oprichting van Stichting Vrienden Woonvoorzieningen (dit was in het begin onze naam) hadden we een bijeenkomst met een afvaardiging van het bestuur van de woonvoorzieningen. Op 21 juni 2004 is onze naam Vrienden P.C. Stichting Sjaloomzorg op Goeree-Overflakkee geworden. Kortweg: Stichting Vrienden Sjaloomzorg. Op 31 oktober 1995 vond de officiële oprichting plaats, in het bijzijn van notaris Schuring. Toen konden we als bestuur aan de slag met als basis de doelstellingen zoals die vermeld staan in de statuten. Een van de doelstellingen is ‘het mogelijk maken om bijzondere wensen vanuit de woonvoorzieningen e.d. te bekostigen’. Die wensen kunnen veelal niet uit de reguliere financiering worden bekostigd. Het gaat wel om zaken die het welbevinden van de bewoners kunnen bevorderen. Die wensen moeten in overeenstemming zijn met wat er in de statuten vermeld staat.

6

Sjaloom Zorg krant

Onze allereerste actie was gericht op de aanschaf van een personenbus voor het vervoer van de bewoners. Van de vele zaken die volgden, zal ik er enkele noemen: een bootreis met alle bewoners in verband met het veertigjarig bestaan; printers voor de bewoners; het dakterras in de Westplaat; een tafeltennistafel; een hometrainer; een duofiets. Ook wordt er al enkele jaren per woonvoorziening een bedrag beschikbaar gesteld voor een etentje/uitje enz. Een volledig overzicht vindt u in ons beleidsplan* Onze financiën komen op verschillende manieren ter beschikking: giften van particulieren, giften en collecten van kerken, af en toe een legaat van een overleden bewoner/bewoonster, het organiseren van concerten, verkopingen en rommelmarkten. Bij de activiteiten die wij organiseren proberen we ook altijd sponsoren te krijgen.

Dat drukt de onkosten, zodat er meer geld overblijft om te besteden aan de wensen uit de woonvoorzieningen. Sinds 2012 hebben we van de belastingdienst ook toestemming gekregen om het predicaat Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI-verklaring) te voeren. Dat is gunstig voor hen die Stichting Vrienden Sjaloomzorg een gift schenken. U kunt die gift dan aftrekken van de belasting. U kunt zich aanmelden als donateur, maar ook een eenmalige gift schenken. Ons banknummer is: NL83 RABO 0342 0972 88.” Namens het bestuur van Stichting Vrienden Sjaloomzorg, * Ton van Putten, secretaris/www.sjaloomzorg.nl/ organisatie/samenwerking/stichting-vrienden-vansjaloom-zorg

“Wil je koffie, thee of iets fris? Ik heb het allemaal hoor”, biedt Atie du Pree enthousiast aan. Ze mag dan al 83 lentes tellen, maar de Refugium-bewoonster springt binnen enkele tellen kwiek achter haar rollator en loopt naar haar koelkast. Hulp bij het dragen van de kopjes hoeft ze ook niet. “Ik heb daar een heel handig dienbladje voor”, glimlacht ze. Atie krijgt al sinds 1970 begeleiding van Sjaloom Zorg en kent de organisatie als geen ander. “De stichting bestaat nu vijftig jaar, ik kwam er ietsjes later bij”, weet ze nog. Ze heeft in de afgelopen 44 jaar op diverse locaties gewoond, maar het

Eigen kamer Voordat Atie haar intrek nam in Refugium, woonde ze eerst nog in Sjaloom in Middelharnis. “Dat was al een heel verschil met Salem. Iedereen had bijvoorbeeld zijn eigen kamer. Een stuk rustiger en iedereen was het snel gewend. Het was een beetje alsof je weer thuis bij je ouders woonde.” Aan de verschillende uitjes die werden georganiseerd, deed Atie niet mee. “Daar heb ik zelf voor gekozen. Ik heb het een keertje geprobeerd. Een week weg met de woongroep, maar mijn suiker gooide roet in het eten. Ik voelde me slecht, daarna ben ik nooit meer meegegaan. Ergens jammer, want ik had het er best naar mijn zijn.” Toch verveelt Atie zich totaal niet. Iedere dag is zij in de weer met haar brei- en borduurwerk. “Op dinsdag en donderdag ga ik naar de Oranjerie. Dan helpen de begeleiders me ook met leuke handwerkjes: tassen, sjaals, noem maar op. Er wordt ook heel wat afgelachen en gekletst.” Daarnaast krijgt zij regelmatig bezoek van familie, vrijwilligers en natuurlijk andere bewoners. “Mijn buurvrouw vindt het bijvoorbeeld fijn om af en toe een kopje koffie bij me te drinken. Ze vroeg of dat mocht, natuurlijk is zij welkom. Ik heb haar ook gezegd: als mijn deur openstaat, mag iedereen langskomen. Het is hier soms net een zoete inval.” Door de jaren heen is er volgens Atie veel veranderd bij Sjaloom Zorg. “En niet alleen het kleinschaliger wonen. Bewoners hebben ook meer zelfstandigheid gekregen. Vroeger moest alles samen met de juffrouwen gedaan worden. Nu ligt de keuze bij jou. En je mag veel meer je eigen mening zeggen. Vroeger was je soms benauwd om te zeggen wat je op je hart had. Dit is zoveel beter wonen!”

Sjaloom Zorg krant

7

“Het waren andere tijden”

Iedereen ging Tegenwoordig zijn de taken anders verdeeld. De zorgkundige coaches zijn verantwoordelijk voor de dagelijkse begeleiding, terwijl de directeur zich meer op bestuurlijke taken richt. “De zorgkundige coach begeleidt de cliënten nu. Vroeger was het vooral verzorgen. Als je terugkijkt naar wat wij allemaal hebben gedaan, dan leek het wel een hotel. Alles werd geregeld. Er was zelfs een kok op de locatie. De cliënten waren gehospitaliseerd. Nu wordt er veel meer gekeken naar de zelfredzaamheid van een bewoner. Wat kan en wil hij zelf? Op basis daarvan wordt het zorgplan opgesteld”, aldus Conny. Een groot verschil met vroeger, toen de hele bewonersgroep werd meegenomen naar zwemmen, bowlen en de kerkdienst. “Er werd niet gevraagd of iemand meewilde of niet. Iedereen ging gewoon. Dat was overigens wel een heel geregel. De busjes moesten twee keer op en neer rijden om alle bewoners op dezelfde plek te krijgen. Het grote voordeel is overigens wel dat iedereen aan zijn beweging toekwam. Tegenwoordig heeft iedereen zijn eigen sport en hobby”, vertelt de locatiemanager verder. “Dat is natuurlijk een stuk fijner wonen, maar zorgt ook voor problemen. Soms willen bewoners namelijk iets, wat zij eigenlijk niet kunnen. Het is vervelend om niet aan wensen tegemoet te kunnen komen. Het komt wel eens voor dat we bewoners moeten teleurstellen. Bijvoorbeeld als het halen van een rijbewijs te hoog gegrepen blijkt, maar we proberen altijd een oplossing te vinden.”

“Hoeveel woonlocaties we nu hebben? Ik ben de tel eigenlijk kwijtgeraakt”, grapt Conny Berkenbosch. Toen zij op 1 augustus 1980 bij Sjaloom Zorg in dienst kwam, waren de locaties namelijk nog op één hand te tellen. Samen met Ditty Grootenboer (die met 33 jaar en 8 maanden de meeste dienstjaren op haar conto heeft staan), blikt zij terug op haar afgelopen jaren bij Sjaloom Zorg. “Er is ontzettend veel veranderd.”

Opvallend is de manier waarop beiden in vaste dienst traden: ze werden namelijk allebei gevraagd voor de functie. Conny bleef na haar vakantiewerk ‘plakken’ bij Salem, terwijl de stage van Ditty bij Refugium resulteerde in een vaste baan. “Dat was overigens mijn bedoeling niet”, blikt Ditty (tegenwoordig actief op het Planbureau) terug. “Ik wilde eigenlijk politieagent worden. Voor school moest ik echter drie stages lopen, waarvan Refugium er eentje was. Het beviel me wel. Politieagent ben ik nooit geworden, alhoewel… met 24 cliënten in één ruimte voelde ik me er soms wel eentje!” Ook Conny had nooit gedacht dat zij nog steeds bij dezelfde organisatie zou werken als waar zij op haar zeventiende begon. “Ik had mezelf destijds voorgenomen om na drie jaar Sjaloom Zorg ergens anders

8

Sjaloom Zorg krant

te kijken. Maar toen kreeg ik de mogelijkheid om door te leren en nieuwe functies te bekleden. Tja, waarom zou je ergens anders naartoe gaan als je nieuwe uitdagingen ook bij je huidige werkgever vindt?” Slot en grendel De rol van de zorgkundige coaches heeft een flinke ontwikkeling doorgemaakt, blikt het tweetal terug: “In het begin voelde je vooral een veredelde huishoudster. De hele dag was je aan het poetsen, strijken, wassen. Je was blij wanneer je met een cliënt naar een afspraak kon. Het werkelijke begeleiden van cliënten was vooral een taak van de directie. Daar had je als medewerker weinig inspraak in. Alles werd van ‘bovenaf’ geregeld. Er was een duidelijke hiërarchie aan-

wezig. De directeur had het voor het zeggen. Als we vragen hadden over het zorgplan, dan moesten we de directeur vragen of wij dat mochten inzien. Alles lag namelijk achter slot en grendel in een kluis.” Hoewel Sjaloom Zorg tegenwoordig een ‘platte organisatiestructuur’ heeft, was zo’n hiërarchische indeling in die jaren niet ongewoon. “Het waren nu eenmaal andere tijden”, vertelt Conny. “Als je kijkt naar de ‘gewone gezinssituaties’, dan verliep daar ook alles volgens een strak stramien, waarbij vaders wil meestal wet was. Je wist niet anders.”

>>>

Van groot naar klein “De cliënten stoten wel eens hun neus, maar zijn wel een stuk mondiger en zelfstandiger”, stelt Ditty. “Er zijn ook echte woonvormen ontstaan. Eerst was het grootschalig van opzet en leek het meer een verzorgingstehuis, met meerdere cliënten op een slaapkamer en gemengde sanitaire ruimte. Een jaar of tien geleden werd gekozen voor een kleinschaligere leefomgeving, waarbij iedereen zijn eigen appartement kreeg. Je ziet nu de trend weer verschuiven. We zijn van groot naar klein gegaan en nu wordt weer gekozen voor grote woonvoorzieningen, maar wél met de huidige privacy voor bewoners. Iedereen behoudt zijn eigen voordeur. Wat er verder gaat veranderen, is moeilijk te voorspellen met alle veranderingen die eraan komen. Maar wij gaan gewoon door!”

Links Ditty Grootenboer en rechts Conny Berkenbosch

Sjaloom Zorg krant

9

UIT DE

OUDE DOOS

10

Sjaloom Zorg krant

Sjaloom Zorg krant

11

Even op de koffie om een cliënt te feliciteren met zijn verjaardag. Voor H.R. de Kreij uit Middelharnis was het als bestuurslid van Sjaloom Zorg de normaalste zaak van de wereld. “Het hoorde erbij. Zeker in de beginjaren was het bestuur zeer nauw betrokken bij de bewoners. Ik verwelkomde ook iedere nieuwe cliënt en kende hen allemaal bij naam”, steekt de inmiddels 81-jarige oud-voorzitter van wal. “Op een gegeven moment werd de organisatie te groot, maar er zijn nog steeds bewoners die mij kennen… en ik hen!”

In 1967 trad De Kreij als penningmeester toe tot het nieuwbakken bestuur van Sjaloom Zorg: “De stichting was begin 1964 officieel opgericht, maar alles moest nog worden geregeld en opgezet, waaronder de complete boekhouding. Dat was een tijdrovend werkje. Tegenwoordig is alles natuurlijk geautomatiseerd. Maar dat bestond in 1967 nog niet. De boekhouding gebeurde destijds nog helemaal met de hand.” Een uitdaging die men graag bij de toenmalige directeur van de plaatselijke Rabobank neerlegde.

“Vier kerken die hun krachten bundelden, dat was een unicum!”

Oud-voorzitter H.R. De Kreij uit Middelharnis

“ Prachtig om te zien hoe bewoners hun talent ontdekken” 12

Sjaloom Zorg krant

Een unicum Sjaloom Zorg werd een bijzonder fenomeen, blikt hij terug. “Het oprichten van een gezinsvervangend tehuis voor BLO-schoolverlaters werd in de jaren 50 voor het eerst geopperd door schooldirecteur Groeneveld. Het bestond voor die tijd nog niet.” Het idee voor de opvang van 18-plussers in een huiselijke sfeer met algehele verzorging vanuit een protestantschristelijke achtergrond werd zo positief ontvangen, dat besloten werd de mogelijkheden te onderzoeken. Een commissie werd gevormd, die op zoek ging naar een passende locatie. Kerkgenootschappen werden benaderd voor financiële steun. “Dat maakte de zorginstelling meteen tot een unicum! Dertien diaconieën (hervormd, gereformeerd, christelijk gereformeerd gemeenten) bundelden samen met het schoolbestuur de krachten om het internaat van de grond te krijgen. Dat was nog nooit gedaan. Het resulteerde in eerste instantie wel in een immens, interkerkelijk bestuur. Twintig mensen aan een vergadertafel, dat bleek al snel niet praktisch. Door de jaren heen werd het aantal teruggebracht tot een vergaderbaar niveau. En zelfs toen bleef het natuurlijk wel eens laveren om alle neuzen dezelfde kant uit te krijgen”, glimlacht de oud-voorzitter. “Dat is overigens geen slecht iets. Het is goed om af en toe tegenspraak te hebben. Daar heb je uiteindelijk meer aan, dan aan mensen die enkel ja knikken.” Elk jaar kwam de penningmeester met een ambtenaar van het ministerie van financiën samen om een begroting vast stellen. “Dat was telkens opnieuw een geven en nemen, maar de eerste paar jaar hebben we een kostprijs van 25 gulden per dag kunnen realiseren.” Christelijke identiteit Sjaloom Zorg heeft haar protestants-christelijke identiteit altijd gewaarborgd. “Al hebben we door de jaren heen wel het beleid versoepeld”, vertelt De Kreij. Als voorbeeld noemt hij de harde eis dat personeel een christelijke achtergrond diende te hebben. “Vanuit de oorsprong van Sjaloom Zorg een logische eis, maar het bleek op een gegeven moment niet meer haalbaar.

“De wereld staat niet stil, je moet meebewegen” Goede zorg voor de cliënten staat voorop, dat is het allerbelangrijkste. Medewerkers met vakkennis en enthousiasme zijn daarbij het voornaamst. Al blijf ik wel van mening dat iemand van kerkelijke gezindte vaak een extra motivatie met zich meebrengt.” Toch zorgde diezelfde christelijke achtergrond ook dat het bestuur zichzelf soms trakteerde op pittige gesprekken met medewerkers, ouders en voogden. “Ik herinner mij bijvoorbeeld dat besloten werd om een televisie te plaatsen in de tehuizen. Daar was zeker niet iedereen het mee eens. Toch hebben we die keuze gemaakt, in belang van de cliënten. In Sjaloom sliepen de bewoners met zijn zessen op één slaapkamer op stapelbedden, wasten zich in een gemeenschappelijk waslokaal en hadden slechts één grote woonkamer waar zij gezamenlijk de avond doorbrachten. Daardoor ontstond wel eens ruzie. Zij hadden een tijdverdrijf nodig in de avonduren. Televisie bood uitkomst. We hebben de medewerkers wel duidelijke instructies gegeven over welke programma’s wij geschikt vonden voor de bewoners en vervolgens deze technologie toegelaten. De wereld staat nu eenmaal niet stil, je moet meebewegen”, stelt hij. Na een aanloopperiode bleek het concept gezinsvervangend tehuis aan te slaan. Sjaloom raakte overvol. In 1971 werd daarom Salem in Dirksland geopend, in 1976 volgde Refugium.

“Ieder mens heeft minimaal één talent” Opbloeien en groeien Er kwamen later ook andere woonvormen en dagbestedingprojecten van de grond, waarbij verantwoordelijkheid en zelfstandigheid van de cliënten een steeds grotere rol ging spelen. Een ontwikkeling waar De Kreij met een glimlach aan terugdenkt. “Het is voor geen enkele ouder makkelijk als een kind het ouderlijk huis verlaat, dat geldt zeker voor deze groep. Maar het is prachtig om te zien hoe de cliënten opbloeien, groeien. Ik was eens aanwezig toen ouders op visite kwamen bij een bewoner en wat wilden drinken. De bewoner in kwestie sprong toen op en zei dat hij wel thee zette. De moeder kreeg bijna tranen in haar ogen, omdat ze nooit had gedacht dat hij dat kon. Daar draait het ook om bij Sjaloom Zorg. Ik ben van mening dat ieder mens minimaal één talent heeft, ondanks eventuele beperkingen. Je moet alleen de kans krijgen om te ontdekken wat dat talent is. Sjaloom Zorg biedt hen de ruimte om dat onder goede begeleiding uit te zoeken en verder te ontwikkelen.”

Nieuwe wegen inslaan Dhr. De Kreij kijkt al met al met een tevreden gevoel terug op zijn ‘dienstjaren’ bij Sjaloom Zorg. “Ik heb er een mooie tijd gehad, maar op een gegeven moment was het tijd voor ‘nieuw bloed’ in het bestuur. Er is in die veertig jaar veel van de grond gekomen, maar de grootste veranderingen vonden toch wel de laatste jaren plaats.” De huidige Raad van Bestuur, Henk Brinkman, is daar volgens hem de reden van. “Hij is enthousiast en bruist altijd van de plannen. De Raad van Toezicht geeft hem ook de benodigde vrijheid. Al heb ik hem wel gewaarschuwd. Nieuwe wegen inslaan kan je niet alleen.

“Nieuwe wegen inslaan kan je niet alleen”

De basis moet goed en sterk zijn. Je moet mensen zien te motiveren om mee te gaan, je ideeën en strategie overbrengen. En dat kost nu eenmaal tijd.” Toch zit Sjaloom Zorg volgens de oud-voorzitter op de juiste weg. “Neem nu de recente uitbreiding van dagbestedinglocaties met zorgboerderij De Mèkkerstee in Ouddorp en Scheldestromen in Kapelle. Dat zijn keuzes die de organisatie alleen maar sterker maken. Zeker met het oog op de toekomst, kan ik dergelijke beslissingen alleen maar aanmoedigen.”

Sjaloom Zorg krant

13

De bewoners Smalstad-bewoner Erik de Keijzer

Ondernemingsraad Sjaloom Zorg

“Een eigen woonkamer is toch wel fijn” Als een van de laatsten nam Erik de Keijzer (21) zijn intrek in het tijdelijke appartementencomplex Smalstad in Sint-Maartensdijk. “Ik woon hier nu 1,5 jaar en deel het appartement met een andere jongen. Dat gaat prima, al merk je wel dat bewoners écht uitkijken naar de nieuwbouw in Tholen (Smalstad XL). Zij zitten ook al drie jaar te wachten. De bouw had nogal vertraging, maar is nu ver klaar. Gelukkig maar, het geduld raakt bij sommigen een beetje op”, vertelt hij glimlachend.

‘Geen knelpunten, maar uitdagingen’ In vijftig jaar Sjaloom Zorg is er veel veranderd voor de werknemers binnen Sjaloom Zorg, maar de basis is altijd gelijk gebleven: hulp bieden aan mensen met een beperking. De medewerkers zijn het product van Sjaloom Zorg. Zij leveren de benodigde zorg en begeleiding aan onze cliënten. Maar hoe deze rol ingevuld moet worden, daarin is veel veranderd. Vroeger waren er ‘zusters’, nu begeleiders en coaches. Vroeger hadden we ‘bewoners’, nu hebben we cliënten.

De nadruk lag in het begin op de lichamelijk verzorging van de bewoners en het voor hen zo prettig mogelijk maken. De bewoners werden in de watten gelegd en kregen rust en regelmaat aangeboden. Maar verzorging veranderde in begeleiding van onze cliënten. De medewerkers gingen de cliënten hun zelfredzaamheid helpen vergroten en begeleiden bij de verzorging. Ook de dagbesteding kreeg een steeds grotere rol binnen Sjaloom Zorg. Voor de medewerkers betekende deze veranderingen, dat er op een andere manier gewerkt moest gaan worden. Ook de zorgvragen van onze cliënten werden meer divers en steeds complexer. Daarnaast werd er van de medewerkers steeds meer verwacht op het gebied van het vastleggen van de geboden zorg en het opstellen van zorgplannen. Medewerkers kregen digitale middelen om de warme zorg in de praktijk te ondersteunen en te verantwoorden. Naast alle veranderingen in de manier van werken, veranderde Sjaloom Zorg ook in een organisatie met steeds meer locaties die verder verspreid over de eilanden kwamen te liggen. Een ander verhaal Sjaloom Zorg is in vijftig jaar gegroeid van één prachtig gebouw op de Langeweg in Sommelsdijk naar een grote organisatie met meerdere woonlocaties en ambulante zorg verspreid over Goeree-Overflakkee en Tholen. Ook zijn er nu meerdere dagbestedingslocaties met ruime keuze aan activiteiten voor onze cliënten. Op het gebied van medezeggenschap is ook

14

Sjaloom Zorg krant

veel veranderd. Het was voor de bestuurder voorheen nog gemakkelijk om binnen één gebouw te weten wat op de werkvloer speelde en te communiceren met de medewerkers. Het wordt een ander verhaal met meerdere locaties en locatiemanagers, beleidsmedewerkers en een zorgmanager die tussen de bestuurder en de werkvloer staan. Sjaloom Zorg heeft al jaren een ondernemingsraad die alle medewerkers vertegenwoordigt.

gen hebben meegemaakt en kijkt met trots terug. De medewerkers hebben positief gereageerd op de vele uitdagingen en de nodige scholing gevolgd. Natuurlijk zijn er door hen kritische vragen gesteld. Juist die kritische vragen zijn belangrijk, want daardoor weet de OR welke onduidelijkheden er zijn. Ook weet de ondernemingsraad door de vragen vanaf de werkvloer wat voor de achterban belangrijk is, welke moeilijkheden en mogelijkheden de werknemers zien en ervaren.

Goed werkklimaat De ondernemingsraad bestaat uit vijf afgevaardigden van de werkvloer. De OR heeft maandelijks een overleg met de bestuurder, waarin een goed werkklimaat, een goed werkgeverschap, een goed werknemerschap en het volgen van de Wet op de ondernemingsraad en de cao centraal staan. De ondernemingsraad krijgt tijdens het overleg met de bestuurder veel informatie over beleid, veranderingen en plannen op werknemersniveau. De ondernemingsraad Sjaloom Zorg vraagt ook informatie en de mening van de werkvloer, o.a. via de aandachtsvelder OR op iedere locatie. Alleen met de informatie vanuit de onderste en bovenste laag binnen Sjaloom Zorg kan de OR een zorgvuldige afweging maken in vraagstukken betreffende onze medewerkers. Maar ondanks alle veranderingen blijft één ding hetzelfde: de werknemers geven elke dag weer de optimale zorg en begeleiding aan onze cliënten. De ondernemingsraad Sjaloom Zorg is zich er van bewust dat de medewerkers veel veranderin-

Vertrouwen De ondernemingsraad staat ook de komende jaren naast haar medewerkers. De OR, de aandachtsvelders OR, achterban en de Raad van Bestuur zullen elkaar ontmoeten om te zoeken naar oplossingen voor de vele uitdagingen binnen de zorg. Deze uitdagingen zullen bestaan uit bezuinigingen vanuit de overheid, de grote zorgvraag van onze cliënten en de veranderingen in de Wmo. Telkens zal er een afweging gemaakt moeten worden tussen financiën, werkklimaat voor medewerkers en maximale zorg voor onze cliënten. De OR heeft het vertrouwen dat door goede samenwerking, goed luisteren naar elkaars mening en zoeken naar mogelijkheden, de vraagstukken in de toekomst geen knelpunten zullen worden, maar uitdagingen. De Ondernemingsraad Sjaloom Zorg

Dit voorjaar verhuizen de tien cliënten naar de grotere woonlocatie. Ook Erik ziet de nieuwe stek wel zitten. “Begrijp me niet verkeerd, met mijn buurman is het prima wonen. Ook met de andere bewoners bouwde ik snel een band op. Het is hier net één grote familie. Het voelt hier als thuis. Maar bij Smalstad XL heb je nóg meer zelfstandigheid. Iedereen krijgt zijn eigen voordeur, een compleet appartement, een eigen woonkamer. Dat is toch wel fijn. Als ik nu vrienden uitnodig om film te kijken, zitten we met z’n allen op mijn slaapkamer. Dat is krap. Straks kunnen we gewoon in alle privacy in mijn eigen woonkamer kijken. Dat is prettiger.” Het was voor zijn vrienden sowieso wennen dat Erik de ambulante begeleiding inruilde voor begeleid wonen. “Er wonen hier nu eenmaal jongeren van heel verschillende niveaus. Daarover waren ze wel even verrast. Nu zijn ze het wel gewend. Dat is maar goed ook, want in Smalstad XL komen nog meer mensen te wonen.” Goede toekomst Erik werd geboren in Zwijndrecht en verhuisde op zijn derde naar Sint-Maartensdijk. Uiteindelijk verhuisde Erik met zijn moeder naar Scherpenisse, waar hij tot zijn achttiende bleef wonen. “Toen mijn moeder ziek werd, vroeg mijn coach of ik geen interesse had in een appartement in Smalstad, terug naar mijn oude dorp dus. Daarna is het snel gegaan, binnen een maand tijd had ze alles geregeld. Natuurlijk waren er wel eens wat kleine dingen met mijn huisgenoot, maar de coaches be-

geleiden je daarin. Hoe je irritaties moet aankaarten, hoe je met elkaar over zaken moet praten. Dat helpt enorm.” Hoewel de meeste bewoners straks dichter bij hun werk wonen, geldt voor Erik het omgekeerde. “Ik werk sinds dit jaar 32 uur per week bij de Fixet in Sint-Maartensdijk. Als we straks naar Tholen verhuizen, moet ik dus heen en weer pendelen.” “Dat kan je natuurlijk met de taxi doen, maar ik ben daar liever niet afhankelijk van. Daarom ben ik nu druk bezig met het halen van mijn rijbewijs. Heel toevallig tegelijkertijd met mijn buurman. De theorie is wel pittig, maar samen met mijn coach hebben we daarvoor een schema opgesteld. Vier keer per week oefen ik de theorie. Twee keer zelfstandig en twee keer met een begeleider. Dat vind ik wel mooi, ze nemen echt de tijd om je te helpen. Als ik slaag voor mijn theorie, dan kan ik gaan uitkijken naar het rijexamen. Een rijbewijs zou erg fijn zijn, want ook mijn vriendin woont in Sint-Maartensdijk. Ik kan nu binnen vijf minuten bij haar zijn, dat duurt straks langer. Maar het komt vast goed. Het is even een ritme zien te vinden, een balans tussen werken, huishouden en vrije tijd. Ik ga een goede toekomst tegemoet”, concludeert Erik tevreden.

Bewoner Monique van de Keur

“De taken zijn hier goed verdeeld” Monique woont inmiddels acht jaar op woonlocatie De Witte Zwaan. De oude, opvallende witte woning in Middelharnis deelt zij met twee andere bewoners: Ineke en Chiel. “We zijn er tegelijkertijd naartoe verhuisd. Dat scheelt wel, denk ik. Het was anders geweest als je nieuw komt, terwijl er al mensen wonen. Nu was het voor iedereen even wennen, maar het klikte meteen. De taken zijn ook goed verdeeld. Iedereen weet wanneer het zijn beurt is om de vaatwasser in te ruimen, boodschappen te doen. Je woont samen en moet het huishouden ook samen doen. Daar hebben we goede afspraken overgemaakt. Verder doe ik gewoon lekker mijn eigen ding. Na mijn werk vind ik het heerlijk om thuis te komen en even uit te rusten. Dat kan zijn op mijn eigen kamer of gewoon beneden voor de televisie. We zijn trouwens niet met z’n drieën, maar met z’n vieren. We hebben namelijk sinds kort een kat!”

Monique (r) met haar vriendin Cock

Met maar liefst drie banen hoeft Monique van de Keur zich niet te vervelen. “Ik werk op een dagverblijf, een kinderopvang en een basisschool. Daar breng ik onder meer koffie rond bij de leraren. Het is enorm leuk om te doen, maar het blijft goed opletten welke dag het is. Zodat ik weet op welke locaties ik moet zijn”, grapt ze.

De 44-jarige Monique werd geboren in Rotterdam en verhuisde zo’n twintig jaar geleden naar Middelharnis met haar ouders. “Toen zij overleden, kon ik bij Sjaloom Zorg terecht. Al was het wel een hele verdrietige tijd. Mijn zus hielp met de verhuizing, maar woont zelf in Australië. Die zie ik dus niet zo vaak.” Gelukkig woont haar beste vriendin Cock praktisch om de hoek, op woonlocatie De Beukelaar. “Ik bezoek haar bijna iedere dag. Dan ga ik daar een kopje koffie drinken. Heel af en toe blijf ik er ook een weekend logeren, gewoon voor de gezelligheid”, vertelt Monique verder. Sporten doet ze daarnaast ook fanatiek. Al elf jaar staat zij twee avonden per maand op de bowlingbaan om de kegels zo snel mogelijk om te rollen. “Dat doe ik al jaren in teamverband, ook met bewoners van onder meer De Beukelaar. Mijn punten zijn nog steeds hoog, dus het gaat best goed. Het is ook superleuk om te doen. Zo vermaak ik mij iedere week opnieuw.” Sjaloom Zorg krant

15

UIT DE

OUDE DOOS

16

Sjaloom Zorg krant

Sjaloom Zorg krant

17

Voorzitter Raad van Toezicht Paul Blok

“We bewaken het wel en wee van de organisatie”

Toch kwam de huidige voorzitter van de Raad van Toezicht in 2004 via zijn werk in contact met Sjaloom Zorg. “Ik leerde Henk Brinkman (Raad van Bestuur) kennen, toen ik werd gevraagd om mee te denken over de bouwplannen omtrent woonlocatie Elkersweide. Ik kende wel enkele cliënten, maar verder ging mijn kennis van de stichting voorheen niet”, geeft hij toe. Het klikte snel met de bestuurder van Sjaloom Zorg. “Henk is absoluut een ondernemende bestuurder met visie én creativiteit. Die combinatie kom je niet zo vaak tegen.”

“Iedere keer is het een flink zoekplaatje” Steentje bijdragen Vier jaar geleden werd de Sommelsdijker gevraagd lid te worden van de Raad van Toezicht. “Daar heb ik wel even over nagedacht. Ik bekleedde namelijk al jaren een bestuursfunctie bij de middelbare school de Christelijke Scholen Gemeenschap Prins Maurits in Middelharnis. De doelgroep van Sjaloom Zorg sprak mij echter ook erg aan. Het geeft voldoening mensen met een beperking, volwassenen en kinderen, te helpen. Het is mooi om te zien hoe zij zich ontwikkelen, in hun welbevinden en kennis. Als Raad van Toezicht draag je daar een steentje aan bij, zij het op een afstandje.”

&

WEL WEE

Kaders Voorheen waren de bestuurders zeer nauw betrokken bij de dagelijkse zorg van cliënten, licht de voorzitter toe. Daar kwam met de komst van de ‘Zorgbrede Governancecode’ verandering in. Professioneel bestuur en toezicht werden twee separate onderdelen van de organisatie. Een goede ontwikkeling, meent Blok: “Sindsdien richt de Raad van Toezicht zich veel meer op de gestelde kaders. Henk krijgt als dagelijks bestuurder daarbij zoveel mogelijk de vrijheid om uitvoering te geven binnen die kaders. En dat gaat goed. De Raad van Toezicht heeft geen direct contact met de cliënten, maar zorgt er wel voor dat de Raad van Bestuur de juiste visie voor ogen houdt en zich houdt aan de kaders die wij jaarlijks stellen. Zo bewaken wij gezamenlijk het wel en wee van de organisatie.” Toekomst Het afbakenen van die kaders is een continu proces, vertelt de voorzitter. “De wet- en regelgeving verandert namelijk. Daardoor moeten we telkens toetsen of de weg die wij zijn ingeslagen nog wel haalbaar is met de toegereikte middelen. Mocht dat niet zo zijn, dan passen we het aan. Al is het iedere keer weer een flink zoekplaatje.” De veranderingen op het gebied van de Wmo vormen een nieuwe uitdaging voor de zorginstelling. “Het besluit tot opschaling vorig jaar – de overname van de dagbestedinglocaties Scheldestromen en De Mèkkerstee - is zeker een juiste gebleken. En onze organisatie is zodanig ingericht dat het ook te realiseren was. Sjaloom Zorg kreeg zo niet alleen de kans om haar marktpositie te versterken, maar ook om een einde te maken aan de onzekerheid bij de cliënten. We kunnen hen weer een toekomst bieden en dat is toch het allerbelangrijkst. Zorg verlenen aan mensen met een beperking blijft onze eerste opdracht.

“De christelijke identiteit blijft bovenaan staan”

Paul Blok is een ondernemer in hart en nieren. Al jaren is de ontwikkelaar/bouwbegeleider in de bouwsector actief, waarbij de Sommelsdijker met name zijn strepen verdient in de industriële wereld. Niet direct de achtergrond die je verwacht bij een voorzitter Raad van Toezicht van een zorginstelling. “Dat is juist de reden waarom ik ‘ja’ heb gezegd”, vangt Blok aan. “Er is meer in het leven dan alleen de ‘harde’ zakenwereld.”

18

Sjaloom Zorg krant

Hoe we dat doen, ligt uiteraard ook aan de ondersteuning en mogelijkheden die ons geboden worden door de overheid en verzekeraars.” Tegen de omslag die momenteel gaande is, waarbij cliënten worden gemotiveerd hun sociale netwerk te betrekken bij hun zorgvraag, staat de voorzitter niet afkeurend. “In principe is het een goede ontwikkeling. Sterker nog, Sjaloom Zorg heeft daarop geanticipeerd met bijvoorbeeld haar vrijwillige chauffeurs. Dat soort hulp zal steeds verder worden uitgebreid. We moeten ons realiseren dat we uit een luxueuze situatie komen, waarin praktisch alles vergoed werd. Dat kon zo niet doorgaan.” Hoe de komende jaren zich ontwikkelen, laat zich moeilijk voorspellen. Wel staat er bij de Raad van Toezicht één ding als een paal boven water: “Welke veranderingen er ook op ons pad komen, zorg verlenen vanuit een christelijke identiteit blijft bovenaan staan. Vanuit die visie is de organisatie ontstaan en blijven wij haar aansturen, zodat cliënten zich vertrouwd en veilig voelen. Het is aan de bestuurder om daar uitvoering aan te geven en dat gebeurt tot op heden prima. De balans is er en wij dragen er zorg voor dat dit evenwicht standhoudt.”

Sjaloom Zorg krant

19

De Centrale Participatieraad

Kritisch voor

het welzijn van

de cliënten

Centrale Cliëntenraad IN ACTIE

Sjaloom Zorg kent een enthousiaste Centrale Cliëntenraad (CCR). In deze raad zitten cliënten van Sjaloom Zorg en een coach die onafhankelijk van de organisatie is. Een rol van de Centrale Cliëntenraad (CCR) is aanwezig te zijn bij speciale gelegenheden van Sjaloom Zorg. Zo waren de leden bijvoorbeeld present bij de afgelopen kerstviering, waar zij fruit uitdeelden. “We bespreken in onze vergadering altijd heel veel zaken die ons bezighouden en die voor alle cliënten van Sjaloom Zorg belangrijk zijn”, legt Ineke Otte uit.

In de raad zitten momenteel naast Ineke; Johan Lolkema, Conny van Nimwegen, Henk Wolfert, Annemiek Vlaspoel en coach Petra Vermeulen. Ze bespreken zaken die belangrijk voor cliënten, zoals voeding en vervoer. “Ook hebben we pasgeleden een filmavond gehouden. Deze film is door Johan gemaakt en was erg mooi. Het was een leuke avond!” Eerlijk en luisteren Gezelligheid staat hoog in het vaandel. “We durven eerlijk tegen elkaar te zijn, er is vertrouwen. Ook gaan we één keer per jaar met de hele CCR uit eten. We willen als CCR graag een bij-

drage leveren aan een succesvol jubileum.” Ieder lid van de CCR heeft zo zijn eigen kwaliteiten. Zo vindt Ineke dat Annemiek Vlaspoel een prima voorzitter is, die goed leiding kan geven. Petra Vermeulen beaamt dit en voegt daaraan toe dat de inbreng en aanwezigheid van alle leden heel waardevol is: “Ineke kan bijvoorbeeld heel goed luisteren en Conny is heel eerlijk en zegt wat ze vindt en voelt. Johan kan goed voor de belangen van andere cliënten opkomen en Henk kan alles onthouden en terugvinden in zijn notulen.”

“We hopen als CCR dat we steeds meer bekendheid krijgen en zichtbaarder worden op alle woonvoorzieningen binnen Sjaloom zorg en dat cliënten met vragen en met wat ze bezighoudt bij de raad aan durven te kloppen!” Namens de CCR, Ineke Otte, Annemiek Vlaspoel en Petra Vermeulen.

Een gewijzigde vervoersregeling, nieuwbouwplannen en andere beleidsmatige beslissingen. De Centrale Participatieraad volgt alles met arendsogen. “We houden het managementteam goed in de gaten en geven gevraagd en ongevraagd advies. We hebben maar één ding voor ogen: de veiligheid en het welzijn van de cliënten”, vat Leo Jacobs de taken van de Centrale Participatieraad (CPR) samen. De landbouwer uit Den Bommel is volgens eigen zeggen niet echt thuis in de zorgsector. “De enige zorg die ik als landbouwer ken, is zorg van plantjes”, vertelt hij met een knipoog. Toch werd hij ruim 1 jaar geleden lid van de CPR. “Mijn dochter woont in Salem in Dirksland. Op deze woonlocatie werd de lokale participatieraad nieuw leven ingeblazen. Ze vroegen vervolgens of ik – op eigen titel - zitting wilde nemen in de CPR. Daar heb ik nooit spijt van gekregen. Je kan iets betekenen voor alle cliënten. Dat is ook de drijfveer van de zes andere leden. Zij zijn allemaal ouder of vertegenwoordiger van een cliënt. Behalve de voorzitter, die is bewust onafhankelijk aangesteld.” Een keer in de twee maanden komt de CPR met het managementteam bijeen. “Dan krijgen we een

20

Sjaloom Zorg krant

verslag van de afgelopen maanden. Ook kunnen we eventuele zaken aankaarten.” En die kans laat de CPR niet zomaar aan zich voorbij gaan. “We zorgen daarbij wel natuurlijk dat de neuzen allemaal dezelfde kant opstaan. Maar aangezien iedereen hetzelfde doel voor ogen heeft, levert dat niet vaak een grote discussie op. Neem bijvoorbeeld de verandering in vervoersbeleid. Dat wordt tegenwoordig met vrijwilligers opgevangen. Wij hebben er als CPR op gehamerd dat deze chauffeurs streng gescreend worden en een Verklaring Omtrent Gedrag overhandigen. In eerste instantie voor de veiligheid van de cliënten, maar natuurlijk ook voor de organisatie zelf. Door eisen aan de vrijwilligers te stellen, laat je zien dat je als stichting verantwoordelijkheid neemt. Je kan natuurlijk nooit alles voorkomen, maar je hoort de laatste

jaren zulke rare dingen. Je moet zoveel mogelijk voorzorgsmaatregelen nemen om slechte gebeurtenissen te voorkomen.” Als lid van de CPR is Jacobs anders naar de actualiteiten gaan kijken. “De lokale participatieraad is niet echt te vergelijken met de Centrale Participatieraad. De lokale raad richt zich vooral op huishoudelijke zaken, maar bij de CPR ga je op de zorgmaterie in. Ik merk echt dat je erin groeit en ook het nieuws meer gaat volgen. Berichtgeving over bijvoorbeeld de Wmo volg ik nu met meer belangstelling dan voorheen. Je wil op de hoogte blijven, je goed laten informeren. Niet alleen door het managementteam, maar ook op landelijk niveau. Zo kan je kritisch alle beleidsstappen volgen.”

Sjaloom Zorg krant

21

Vrijwilligers

Vrijwilligers

gezocht!

Vrijwilligster Marianne Lavrijssen

“Ik wil dat ze echt iets léren”

Sjaloom Zorg is dringend op zoek naar vrijwilligers voor verschillende functies. Vooral mensen die zich als chauffeur willen inzetten op Goeree-Overflakkee en Tholen worden gevraagd te reageren. Daarnaast staan de volgende vrijwilligersvacatures open:

• Wasverzorging • Strijken • Ondersteunen bij (huis/tand) arts bezoeken • Soosactiviteiten • Boodschappen doen

• Dierenverzorging • Drukwerk en computeren • Fietsen • Gastgezinnen • Gezelschaps spellen • Houtbewerking

• Koken • Sporten • Tuinieren • Wandelen • Winkelen/uitjes

Lijkt het u leuk en bent u één of meerdere dagdelen beschikbaar? Bel dan voor meer informatie naar het hoofdkantoor van Sjaloom Zorg, T. 0187-609400 of mail naar vrijwilligerscoördinator Lizette Kersbergen [email protected]

22

Sjaloom Zorg krant

Voor degene die – om wat voor reden dan ook – thuis komt te zitten en zich afvraagt ‘Is dit het nu?’, heeft Marianne Lavrijssen een heel duidelijk antwoord: Nee! “Mensen kunnen veel meer dan zij denken. Je moet het alleen inzien en er iets mee doen. Dat hoeft niet altijd in de vorm van een betaalde baan te zijn, als vrijwilliger kan je ook de mouwen opstropen en je nuttig maken.” De 58-jarige vrijwilligster uit Kapelle spreekt uit eigen ervaring. In een ver verleden werkte zij als secretaresse van een cardioloog in een ziekenhuis in Sittard. “Ik ben gestopt met werken toen mijn kinderen werden geboren, maar zodra de jongste naar de basisschool ging, ben ik gestart met de opleiding tot pedicure”, steekt Marianne van wal. Dat werk beviel haar prima, maar na 12,5 jaar gooide een aanhoudende schouderklacht roet in het eten. Minder werken leek de oplossing, totdat negen maanden later een hernia haar helemaal uit het veld sloeg. “Ik heb negen weken platgelegen. Na onderzoek bleek uiteindelijk dat die hernia niet weg zou gaan. Ik kon niet meer tillen of sjouwen en kwam nu dus écht thuis te zitten. Ik vond het verschrikkelijk”, kijkt ze terug. Rust vinden In een workshop keramiek vond ze de nodige afleiding. “Tot ik vorig jaar een taart ophaalde voor mijn dochter bij arbeidstrainingscentrum Scheldestromen.

Ik zag dat zij vrijwilligers zochten en heb gewoon gevraagd of ze iemand konden gebruiken op de keramiekafdeling. Als je niets vraagt, gebeurt er ook niks. Ik begon in juni als proef met één dagdeel in de week, medewerkers begeleiden op de keramiekafdeling. Dat beviel zo goed dat het inmiddels is uitgebreid naar twee dagdelen. Je haalt er zoveel voldoening uit. Je zou alle blije gezichten moeten zien als de keramiekoven open gaat en de reacties moeten horen. Daar geniet ik echt van. Ik leer nu bijvoorbeeld een meisje boetseren, dat had ze nog nooit gedaan. Het is echt prachtig als je ziet dat ze het in de vingers krijgt”, glimlacht ze. Wel is de vrijwilligster kritisch als het om de resultaten gaat. “Ik geef uitleg en stuur bij waar nodig. Als ik zie dat het toch misgaat, omdat ze te snel willen werken, dan geef ik dat ook aan, op een plezierige manier. Ik wil namelijk graag dat zij echt iets léren. Geduld hebben en rust zien te vinden, horen daar ook bij.”

Talent inzetten Marianne is niet alleen als vrijwilligster bij Sjaloom Zorg actief. Ook bij enkele lokale stichtingen, Veilig Verkeer Nederland en de Wereldwinkel zet zij zich in. “Daarom zeg ik altijd: mensen kunnen veel meer dan zij zelf denken. Ik moet er wel goed op letten dat ik niet te lang in dezelfde houding blijf zitten en dat ik niets zwaars til. Verder gaat het prima. En je krijgt er ook enorm veel voor terug. Ik kan het echt iedereen aanraden. Ga gewoon bij jezelf na waar je goed in bent en hoe je dat talent kan inzetten als vrijwilliger. Er zijn nog zoveel vacatures bij Sjaloom Zorg, we kunnen eigenlijk op ieder gebied wel extra handen gebruiken. Bel gewoon een keertje op of stuur een mailtje. Thuiszitten kan altijd nog!”

Sjaloom Zorg krant

23

Molenzicht

Elkersweide

Salem

Beukelaar

Mauritshof

Refugium

Westplaat

Witte Zwaan

Willemshof

Vollenhoven

Smalstad XL

K-dootje

Klavertje 4

Perk&Bos

Eeterij De Thoolse Brug

HEMI

Scheldestroom

De Mèkkerstee

COLOFON Hoofdredactie: Rien Tholenaar Eindredactie: Bregje van Gurp Opmaak: Marc Dingemans Oplage: 35.700 exemplaren Sjaloom Zorg Krant wordt huis aan huis verspreid op de eilanden Goeree Overflakkee, Tholen - Sint Philipsland en Kapelle Redactie & vormgeving: RITHO Communicatie & Media Kalisbuurt 1, 4698 CN Oud-Vossemeer tel. 0166 - 67 21 02 www.ritho.nl ©

24

Sjaloom Zorg krant

 rtikelen, beeldmateriaal en A advertenties mogen alleen na schriftelijke toestemming van de redactie worden overgenomen.