RVKOERIER Rotterdamse Vereniging voor Katholiek Onderwijs
Kinderen mogen beseffen dat ze ten volle mens zijn Herman Holleboom neemt afscheid
“We hebben geen moeilijke kinderen, maar kinderen die het moeilijk hebben ” Natuurplein Montessorischool Capelle
“Het schoolplein zou een inspirerende omgeving moeten zijn ”
Jaargang 13 | nummer 4 | mei 2012
4
2
Van de Algemene directie
Vertrouwen Het afgelopen decennium is de overheid aan het dereguleren geslagen. De sector onderwijs zou niet meer bestuurd worden door regulaires en oekazes uit Zoetermeer. Schoolbesturen worden sindsdien aangesproken op hun verantwoordelijkheid en de allocatie van de middelen wordt niet voorgeschreven op het niveau van het aantal gekleurde potloden dat per klas aanwezig moet zijn. Dat is maar goed ook, want de verschillen per school en per klas vallen niet centraal te sturen. Het totaal van de budgetten werd gebundeld in een lumpsum. Inmiddels is het ministerie van OCW verhuisd naar Den Haag. Via de PO-raad wordt gesproken over zaken als good governance. We zien echter dat Rijk en gemeenten weer steeds meer in detail treden. Er moet weer van alles verantwoord worden. Naast de lumpsum, heeft het Rijk een systeem van Prestatieboxen gecreëerd. Voor een groot deel blijkt dat helaas een sigaar uit eigen doos, want deze middelen worden uit de lumpsum gehaald. We zien ook een toenemende planlast bij aanvragen van subsidies. Het Rotterdamse programma Beter Presteren heeft bijvoorbeeld dit schooljaar opnieuw voor enorm veel extra werk gezorgd op de scholen en het bestuursbureau. En dan heb ik het alleen over de aanvraag. Nu maar hopen dat we ook alle aanvragen gehonoreerd krijgen! Dit jaar haakten al een aantal Rotterdamse scholen af bij de aanvraag, vanwege de toegenomen planlast. Over een paar maanden weten we welke plannen
gehonoreerd worden. Eigenlijk zou het uitvoeren van plannen rond Meer leertijd, Vakantiescholen of Nulgroepen het echte werk moeten zijn. Daar zijn we ook goed in! We moeten bij het uitvoeren van plannen steeds meer nadenken over hoe we het naderhand verantwoorden. Binnen de RVKO zijn ieder jaar meer mensen betrokken bij het opstellen van verantwoordingen. Natuurlijk wordt een deel van de verantwoording door Dyade en PWC gedaan, maar de cijfers moeten door de scholen aangeleverd en door medewerkers van het bestuursbureau verenigingsbreed verwerkt worden. We zien momenteel hoe onze accountantskosten oplopen, wetende dat dit nog maar de top van de ijsberg is. Kortom: subsidies leiden tot extra verantwoordingswerk op de scholen en een stijging van administratieve kosten. Voor dit geld hadden we ook extra leraren kunnen aanstellen. Veel subsidies leveren weliswaar nog steeds meer op dan ze kosten, maar we moeten wel steeds kritischer kijken wat de meerwaarde ervan is op onze scholen.
“ In het onderwijs moeten we duidelijk kunnen maken wat we iedere schooldag doen ” Vanzelfsprekend moeten wij als RVKO ons verantwoorden voor het uitgeven van bekostiging en subsidies, het is tenslotte allemaal belastinggeld. We zijn van onderwijs en moeten duidelijk kunnen maken waar onze euro’s aan worden uitgeven, welke doelen we bereiken en hoe leerlingen zich ontwikkelen op onze scholen. Naast de verantwoording t.b.v. de accountantscontrole, verantwoorden we ons aan de Onderwijsinspectie. Ik ben er van overtuigd dat we dit uiteindelijk graag doen, want in het onderwijs moeten we ook duidelijk kunnen maken wat we iedere schooldag doen. Ik zie alleen dat we enerzijds te maken hebben met een overheid die aangeeft dat we als schoolbestuur verantwoordelijk zijn en zelf moeten zorgen voor goed onderwijsbeleid. Maar anderzijds zijn we steeds meer details aan het verantwoorden. Kortom, we worden bekostigd vanuit “high trust” maar door alle gedetailleerde verantwoordingsvragen hebben we te maken met een “low trust” verantwoording. Als RVKO zouden we willen kunnen varen op het vertrouwen dat we hebben in onze medewerkers en investeren in de kwaliteit van onderwijs die op de scholen geboden wordt, door de maatschappelijke druk moeten we helaas veel tijd en geld besteden aan al die verantwoordingen. Peter Lamers Algemeen directeur
RVKOERIER
3
I k ben ook heel speciaal
Van de Algemene directie
Vertrouwen
2
Ik ben ook heel speciaal
3
Column
Zoenen 4 In the picture
Jaargang 13 | nummer 4 | mei 2012
4
Bisschop Van den Hende bezoekt de RVKO 6 Herman Bolleboom neemt afscheid 8 Column
Nieuw in de GMR 9 Natuurplein Montessorischool Capelle 10 1oe jaar RVKO volleybaltoernooi 11 Lees, lezer, leest!
Dissus 12
Alle ontwikkelingen op het gebied van bezuinigingen rondom passend onderwijs zijn ons natuurlijk niet ontgaan. Sommigen van ons zijn naar Amsterdam gegaan en hebben daar laten zien dat we het er niet mee eens zijn. Op de Dr. Schaepmanschool wilden we ook ons protest laten horen, maar kozen we ervoor dit met de kinderen samen te doen. Tijdens een kringgesprek is besproken wat er kan gebeuren als de bezuinigingen doorgaan. Bij sommige kinderen komt dit binnen, terwijl anderen zich hier nog weinig bij kunnen voorstellen.
“ Dit zijn toch prachtige momenten voor een leerkracht ” Tijdens het gesprek met de kinderen over speciaal onderwijs, praatten we al snel over ‘speciale’ kinderen. Kinderen die net wat extra hulp nodig hebben. Die extra hulp maken we dagelijks mee, doordat we een blind meisje in de groep hebben. Maar tijdens dit gesprek stond Lieve uit groep 3 op en zei met luide stem: “Ik ben ook heel speciaal, want ik heb ABC! Maar hier heb ik ook pilletjes voor.’ De andere kinderen in de groep weten natuurlijk van de pilletjes en reageerden niet direct op haar. Alleen Mark (groep 5) zag ik diep nadenken. Toen zei hij: ”Sommige kinderen hebben ook EHBO.” Dit zijn toch prachtige momenten voor een leerkracht. Zouden ze dit nu bedoelen met passend onderwijs?
ABC Sandrien van Wingerden Dr. Schaepmanschool Ridderkerk
4
Column Zoenen Bah! Hassan uit groep 3 moet er niet aan dénken. Zoenen? Hij fronst zijn donkere wenkbrauwen en zegt vol afschuw. “Dat is vies!”
Op 23 april was Finn Sc houten de 30 ste 0
leerling van de Pionier!
Het is natuurlijk geen onderwerp waar zijn meester hem mee lastig wil vallen. Alles op zijn tijd. Het is Hassan zelf die er, ondanks zijn afkeer, vrijwel dagelijks over begint. Het begon een tijdje terug, toen we, op weg naar het Rotterdamse museumschip De Buffel, een zoenend stelletje zagen op een terras. De gezichten van groep 3a liepen rood aan. En de meisjes joelden luidkeels: “Ohhhh!” Sindsdien raakt Hassan er niet over uitgesproken. In de gang, onderweg naar de gymles. In de kring, als we een boterham eten. Of in de pauze, als hij vanaf een bankje op mijn rug is geklommen en we hollen over het schoolplein. Het ene moment geeft hij met zijn stralende glimlach bevelen: “Harder meester, harder!” Het volgende moment, als de ruiter tevreden is over mijn draf, toetert hij opeens in mijn oor: “Zoent u wel eens.” “Wat zeg je?”, antwoord ik, terwijl ik verder hobbel. “Of u wel eens zoent!” –“Eh, jawel.” “Neee...” – “Ja hoor.” “Waarom?” Ik minder vaart. Stapvoets volgt een korte monoloog. Over dat later, als je groot bent en iemand leuk vindt, misschien wel verliefd bent, of zelfs getrouwd, nou, dat het dan best fijn kan zijn om elkaar eens een kus te geven. “Doet u dat thuis?” –“Bijvoorbeeld” “En op straat?” –“Eh, Nou. Poe” “Ja?” –“Ja, ik denk dat dat wel eens is gebeurd.” “Dat is vies!” –“Jij geeft je moeder toch ook wel eens een zoen.” “Ja, maar...” Hassan komt niet helemaal uit zijn woorden, maar hij bedoelt te zeggen: Dát meester, is héél wat anders. En zijn ouders dan? Dat weet Hassan honderd procent zeker: “Die zoenen niet.” Vroeger niet, nu niet, nooit niet. “Zij vinden het ook vies.” –“O. Wat jammer.” “Nee hoor.” –“Jij vindt het beter zo?” “Veel beter.”
thuld ri een bord on . ol op 21 februa d ho er sc w an ijn pl st Op het Fe zijn als Jena dat ze erkend dat aangeeft
Een dag later heeft Hassan groot nieuws. Hij, en zijn twee grote broers, hebben een zusje gekregen. Ze ligt nog met mama in het ziekenhuis, maar zijn allebei gezond.Tsja, wat doe je met zo’n baby’tje? “Mijn moeder zei, geef haar maar een kusje.” En dat, vertelt Hassan trots, heeft hij gedaan. Hij lacht zijn stralende lach weer, zijn ogen glimmen. “Ze is zo lief...” Dan gaat hij over tot de orde van de dag. “Mag ik op uw rug?” Mark van der Werf Hij-instromer
Groep 8 van De Rozenhorst krijgt les van
‘Veilig op weg’ over
dodehoekspieg els.
RVKOERIER
In the picture
Jaargang 13 | nummer 4 2 | december mei 2012 2011
v
Annick, Bieke en Ben te organiseerden op eigen initiatief een fee posters, verkochten ent st voor Stichting KiK reekaarten en regeld a. Deze kinderen uit en onder andere ges groep 7 van Het Octaa ponsorde prijzen voo f maakten r de loterij, consumptie s, een DJ en belichting .
Op De Rozenhorst
namen de kinderen
op 19 feb
ktijk verkeersdag. ruari deel aan een pra
Groep 1/2 steekt het
zebrapad over.
5
6
Bisschop Van den Hende bezoekt de RVKO
Kinderen mogen beseffen dat ze ten volle mens zijn Bisschop Van den Hende is in juli 2011
we voorheen gezamenlijk gevestigd
Het is woensdag 25 april in de teamkamer van De Rozenhorst in Rozenburg, als de bisschop wordt ontvangen door directeur José Pijpers. Zij vertelt over de geschiedenis van de school. De school is opgericht door de zusters Ursulinnen van Bergen, die beantwoordden aan de vraag van katholieke ouders en kinderen die elke dag met de pont naar school gingen in Maassluis. De zusters bouwden een school en in samenwerking met de parochie een kerkzaal. School en kerk zitten daardoor in één gebouw. De kerk in de school heeft dan ook een keurige linoleum vloer en een grote afbeelding van Bert en Ernie op de ramen.
waren op het Emmaplein, ook voert
Vastenactie
benoemd tot opvolger van Van Luyn als bisschop van Rotterdam. De RVKO heeft historisch goede banden met het bisdom. Dat is niet alleen omdat
van het katholiek onderwijs.
Bisschop Van den Hende en de nieuwe bisschoppelijk gedelegeerde voor het onderwijs Liesbeth Stalmeier brachten een bezoek aan groep 4 van juf Marrie Bijl. Samen met haar zus heeft zij ervoor gezorgd dat een school in Afrika een nieuw gebouw kreeg met sanitaire voorzieningen. Het project is zo succesvol dat in die plaats inmiddels twee scholen staan met in totaal 400 kinderen.
Om de bisschop een beeld te geven
“ De bisschop zegent de borden
de RVKO met enige regelmaat overleg met het bisdom over de invulling
van de manier waarop hieraan in de
en de kinderen bidden samen met
praktijk vorm gegeven wordt, ontving
hem voor de kinderen in Afrika ”
hij van de RVKO de uitnodiging om een aantal scholen te bezoeken.
In de vastentijd hebben de kinderen van de school geld gespaard voor het project. Samen met de monseigneur mogen zij het bedrag van € 1260,70 bekendmaken. “Het bedrag is voor de zeven kinderen” (weeskinderen in de omgeving van de school), vertelt een leerling. Juf Marrie onthult twee naamborden voor op de gevel van de scholen. De bisschop zegent de borden en de kinderen bidden samen met hem voor de kinderen in Afrika. Na de rondleiding vertrekt de bisschop naar de tweede school die op het programma staat.
RVKOERIER
Mgr. Bekkers
Jaargang 13 | nummer 4 | mei 2012
1
“Ben jij de bisschop?” Alle kinderen staan op het schoolplein van de Mgr. Bekkersschool in Spijkenisse, de kleuters voorop. Zodra de kinderen zeker weten dat ze met de eregast te maken hebben, start de muziek en zingen ze samen het lied God houdt van jou, terwijl de zon door de dikke wolken breekt. De bisschop bedankt de kinderen voor het warme welkom, waarna hij wordt rondgeleid door directeur Michael Westdijk. De Mgr. Bekkersschool zit in een bijzonder gebouw, omdat het wordt gedeeld met twee andere basisscholen en een MBO-opleiding. Michael vertelt met gepaste trots dat Mgr. Bekkersschool inmiddels de grootste van de drie basisscholen is.
Kringgesprek Na de rondleiding wordt de bisschop uitgenodigd om plaats te nemen in de kring van groep 7. De kinderen hebben de afgelopen weken geleerd wat een bisschop precies is, wat mensen allemaal doen in een kerk en wat sacramenten zijn. Nu krijgen ze de unieke kans om vragen te stellen aan de monseigneur zelf. “Verdient u geld?”, “Wat wilt u als bisschop bereiken?”, “Waarom wilde u priester worden?”
2
“ Een bisschop wil namelijk zijn zoals een herder voor zijn schapen ” De bisschop vertelt dat hij het indrukwekkend vond om als misdienaar te zien hoe de priester voor iedereen bemoedigende woorden had tijdens de zondagse vieringen, maar ook tijdens droevige begrafenissen. Nu hij zelf bisschop is, wil hij iedereen laten beseffen dat God van je houdt. Net als Sinterklaas heeft hij een staf, net zoals die van een herder. Een bisschop wil namelijk zijn zoals een herder voor zijn schapen. “Dat is een mooi verhaal!”, roept een jongen verrukt uit. Na afloop vertelt de bisschop dat hij zeer onder de indruk is van deze twee RVKO-scholen. Riek Timmers, bovenschools manager van de twee scholen, geeft aan dat de bisschop natuurlijk van harte welkom is op al onze scholen. Hij zal dan zien dat iedere school uniek is en op eigen wijze vormgeeft aan onze katholieke identiteit. De RVKO heeft hiervoor drie identiteitsbegeleiders in dienst – Paul van Zonneveld, Marianne Gijbels en Bas Dumoulin (i.o.) – die binnen de vereniging samen met de teams vorm geven aan de identiteit van de scholen. De monseigneur geeft aan dat het hem vandaag is opgevallen dat de scholen open staan voor iedereen en dat er op de scholen goed wordt gekeken naar dat wat de kinderen nodig hebben. Het is mooi om te zien dat deze scholen werken vanuit de katholieke identiteit. “Kinderen mogen beseffen dat ze ten volle mens zijn, dat ze een naam hebben. Die naam houden wij hoog door Gods naam hoog te houden.
3
1 Twee kinderen onthullen samen met bisschop Van den Hende de opbrengst van de vastenactie.
2 De kinderen van de Mgr. Bekkersschool overhandigen een schilderij.
3 Groep 7 van de Mgr. Bekkersschool interviewt bisschop Van den Hende.
7
8
Herman Holleboom neemt afscheid
“ We hebben geen moeilijke kinderen, maar kinderen die het moeilijk hebben” Herman Holleboom neemt aan het einde van dit schooljaar na 42 jaar afscheid van de RVKO. De redactie vroeg Herman een korte terugblik te schrijven op zijn carrière en waar mogelijk wat wijze woorden mee te geven aan de achterblijvers. Op dit laatste reageerde Herman wat terughoudend. Wij, leden van de redactie, denken dat het hem tussen de regels door toch zeker gelukt is. Mijn loopbaan in het onderwijs startte ik als onderwijzer op de Sint Elisabethschool aan de Carnissesingel in Rotterdam-Zuid. Het was een combinatie klas 3/4 met 38 leerlingen. Ik begon als een pedagogisch, didactische onbenul, al wist ik dat toen nog niet. (Daar kwam ik pas goed achter toen ik acht jaar later hoofd werd op de Hildegardisschool.) Eerst werd ik in 1973 hoofd van de Elisabethschool. Daar had ik een zeer prettige tijd. Nog steeds heb ik contact met een stel oud-leerlingen. Het was de tijd van een school met 6 klassen en 6 onderwijzers/ onderwijzeressen. Met hooguit één vergadering per jaar en zelf betalen voor de thee en koffie. Een dubbeltje of stuiver per keer. Sommigen vroegen het geld terug als zij door bijvoorbeeld een gymles geen thee hadden gekregen. De ambulante tijd voor het hoofd bestond uit één middag per week. De RVKO had destijds veel jonge beginnende hoofden en met het KPC en de SAD heeft de RVKO toen een hoofdentraining opgezet. Volgens mij een landelijke primeur. Na acht jaar Elisabethschool vroegen de heren Tissen en Van Collenburg van het bestuur in 1977 of ik hoofd van de Hildegardisschool wilde worden. De Hildegardisschool was een OSM (project Onderwijs Sociaal Milieu, red) school. Nadat ik me hier en daar goed had laten informeren, hapte ik toe. De RVKO vond de onderwijsvernieuwing die het OSM project zou brengen belangrijk. Alle hoofden van de OSM-scholen waren ambulant. Voor die tijd een unicum. Het heeft toen de discussie over de ambulante schoolleider ook op gang gebracht. In die OSM periode werden methoden voor taal en rekenen ontwikkeld, die meteen in de praktijk werden uitgeprobeerd. Men ging uit van de manier waarop kinderen leerden. Het was baanbrekend werk. Een hoofdentraining maakte ook deel uit van de OSM-begeleiding. We kregen een langdurige managementtraining, zo’n 35 jaar geleden. Men was zijn tijd ver vooruit!
Ik heb veel geleerd in die periode: • De directeur is de dominante factor in de schoolontwikkeling. Hij/zij moet zorgen voor kwaliteitsbewaking in de klas op pedagogisch, didactisch en organisatorisch gebied. • Directies moeten systematisch bijgeschoold worden • De kwaliteit van de groepsleraar is van vitaal belang. De leerprestaties van de kinderen verbeteren als de leerkrachtvaardigheden van de leraren op peil worden gebracht c.q. worden gehouden. • Ongewenst gedrag beïnvloedt de ontwikkeling van een kind zeer nadelig. Het heeft ook negatieve gevolgen voor de andere kinderen in de groep: Stop met het voortdurend corrigeren van ongewenst gedrag, bekrachtig het gewenste gedrag. • Het gedrag van de leraar kan een positieve invloed hebben op het gedrag van het kind. • Invoeren van nieuwe methoden of werkwijzen zonder klassenobservaties is zinloos. • Ouders en de wijk moet je bij de school betrekken. Begin jaren 80 kwam de gezinshereniging van de Turkse en Marokkaanse gastarbeiders op gang. Dit veranderde de problematiek van de wijk en de scholen flink. We kregen een grote toevloed van niet aanspreekbare leerlingen. In eerste instantie gaf dit vooral problemen op taal- en rekengebied. Al werkend met onze leerlingen werden we steeds deskundiger. Midden jaren 90 is de school tot aan de nok toe gevuld met leerlingen. Dan begint het ongewenst gedrag echt een probleem te worden op de school.
“Prachtig dat werken met en voor kinderen!” Ik heb toen in de vakanties scholen bezocht in Turijn, Marseille, Birmingham, Cork en Oslo, gebruikmakend van de eerste keer dat je hiervoor Europese gelden kon gebruiken. Toen kwam ik tot de conclusie dat we op de Hildegardisschool de moeilijkste leerlingen hadden. Al zeg ik tegenwoordig: We hebben geen moeilijke kinderen, maar we hebben kinderen, die het moeilijk hebben. We hadden toen een lange periode wel vijf zmok-kinderen op school. Deze konden niet steeds in de groep opgevangen worden. Mijn adjunct Maria Rombouts en ik hadden onze handen er vol aan. Er werd een groot beroep gedaan op de professionaliteit van de leraar. Dat was heel erg wennen.
RVKOERIER
Opmerkingen als: “Dat kind hoort niet op onze school”, waren aan de orde van de dag. We moesten echt leren hoe we met dit gedrag moesten omgaan. Nu terugkijkend kan ik zeggen, dat we het geleerd hebben. Het kan nog wel eens spannen, maar bij- en nascholing heeft de kwaliteit van de leraar en de directie aanzienlijk verbeterd. Leraar zijn is echt een vak. Ik ben altijd in de oude wijken blijven werken, niet vooraf bedacht, maar ik ben er gewoon ingerold en heb me toen een visie en mening eigen gemaakt. Als je al niet wilt staan voor kansarmen uit medemenselijkheid dan is het toch gewoon slim om dat te doen. Waar onrust en oorlog heerst in de wereld liggen het gebrek aan kans op werk, geld en een goed toekomstperspectief aan de basis. Dus wil je een betere wereld voor jou, je kinderen en kleinkinderen zet je dan in voor de kansarmen. (Herman en zijn vrouw José kregen inmiddels 3 dochters en 8 kleinkinderen, red.) In 2000 vroeg het management of ik óók directeur van de Augustinusschool wilde worden. Daar had ik wel oren naar. Ook een binnenstadsschool en ik was toe aan iets nieuws: meerscholig directeur. Ook dat was weer even wennen. Niet meer alles van de kinderen weten. Alleen de grote lijnen. Op een gegeven moment waren op de Augustinusschool zes fulltimers langdurig ziek. In gedachten verzonken, piekerend liep ik over de gang. Toen een kinderstemmetje zei: “Meester Herman, ik heb een nieuwe jurk”. Ik kon er weer voor een tijdje tegen. Prachtig dat werken met en voor kinderen! Straks neem ik afscheid van mijn netwerk. Het midden in het leven staan. Echt boeiend werk. Afscheid van collega’s die ik heb zien groeien, van gedreven, bevlogen collega’s. Van collega’s met wie ik al die jaren zo goed heb samengewerkt. Van mensen in de wijk met wie je samen werkt aan een betere maatschappij. Van de overheid in de vorm van wethouders, portefeuillehouders, ambtenaren, die op hun manier het beste met de bewoners voorhebben. Afscheid nemen van invloed hebben. Van de RVKO, met haar goede sociale beleid, waarin ik tijdens verschillende woelige perioden heb mogen participeren in het opzetten van nieuw beleid. En natuurlijk van de kinderen en hun ouders. En wie moet ik nu gaan prikkelen en plagen? Toen ik met mijn opvolgster op de Hildegardisschool, Sandra Groeneboom, de klassen langsging om haar voor te stellen, zei een 5-jarige kleuter: “Meester weet u wat ik zo goed vind van u, dat u niet verdrietig bent.” Ze moest eens weten. Het ga u allen goed! Herman Holleboom
Jaargang 13 | nummer 4 | mei 2012
Column Nieuw in de GMR Na het mooie stuk over de HIJ-instromers geschreven door Erik in de vorige Koerier is het nu de beurt aan ons om iets te schrijven. Wij zijn Els en Judith. Els maakt deel uit van de oudergeleding en Judith van de personeelsgeleding van de GMR. Beiden hebben we MR ervaring maar de GMR ervaren wij beiden als echt iets anders. Ten eerste voelen we ons welkom binnen de GMR vanaf de eerste vergadering. De leden van de GMR zijn stuk voor stuk betrokken mensen met ieder eigen inzichten, kennis en standpunten. Dat wil nog wel eens een pittige discussie opleveren om daarna weer gezamenlijk een bak koffie te drinken aan het einde van een vergadering. Er wordt ook regelmatig gelachen met elkaar. De leden van het managementteam die elke vergadering wisselend aanwezig zijn, blijken ook stuk voor stuk dezelfde bevlogenheid te delen.
“ De best passende bagage meegeven dat het kind als individu nodig heeft op zijn reis in de maatschappij ” Er komt zo’n eerste jaar veel op ons af. Veel meer ambtelijke stukken worden behandeld dan in de MR vaak het geval is. Dat zou kunnen afschrikken maar dat is bij ons beiden niet gebeurd. Het is interessant om processen als de overname van de Pabo Thomas More of de KBS de Rozenhorst van zo dichtbij te volgen. Er is veel voor nodig om het voor elkaar te boksen. De RVKO is ook een vereniging die volop in ontwikkeling is, dat is ons wel duidelijk geworden in de afgelopen maanden. Er wordt kritisch gekeken naar de vereniging zelf en naar de landelijke ontwikkelingen. En nu staan we aan de vooravond van een nieuw begin. We gaan over naar een College van Bestuur. Onze conclusie, na bijna een jaar GMR, kan dan ook niet anders zijn dan dat we merken dat er in alle geledingen en op alle niveaus maar één belang voorop staat; De kinderen de best passende bagage mee te geven dat het kind als individu nodig heeft op zijn reis in de maatschappij. Els Wiegers en Judith Meinders Leden GMR
9
10
Natuurplein Montessorischool Capelle De Montessorischool Capelle is van plan om het schoolplein om te toveren tot natuurplein. Hoe kan het, in een tijd van bezuinigingen, dat zulke initiatieven mogelijk zijn? De ouders vormden een ouderparticipatiegroep om de begroting op orde te krijgen. Wat zijn de ouders van de Montessori Capelle precies van plan? Ernst-Jan zit aan de grote tafel in de teamkamer met een laptop en tekeningen voor zich van de plannen. Hij is vader van Jochem, Danique en Carsten, (oud-)leerlingen van de Montessorischool. Naast zijn werk als projectmanager bij een adviesbureau, zit hij in de ouderparticipatiegroep van het toekomstige natuurplein van de school.
Natuurplein De Montessorischool heeft grote plannen met het schoolplein. “Het schoolplein is nu een representatieve afspiegeling van het stedelijk karakter”, grapt Ernst-Jan, “met veel beton dus.” De binnenkant van de school heeft een grote renovatie gehad, maar de buitenkant past daar nog niet bij. Omdat kinderen de kans moeten hebben om dingen te ontdekken, zou het schoolplein een inspirerende omgeving moeten zijn, waar kinderen worden uitgedaagd om met de natuur bezig te zijn. Het schoolplein is ontworpen door de kinderen zelf, onder begeleiding van ontwerpster Marleen van Tilburg van BuitenRuimte voor Contact. Er komt een educatieve tuin met insectenbloemenmuur, een fietsenbos, een sportzone met ballenvanger van kastanjehekwerk, een chillcultuurplek met expositietuin, een klimwand, een plaats om te spelen in de natuur en een amfitheater om kinderen buiten les te kunnen geven. En er komen heel veel bomen. Ernst-Jan noemt ze met een glimlach: “de Fladderiep, de Japanse wijnbes, Berkenbomen, de Hazelaar, de Rode Kornoelje en natuurlijk de Boerenjasmijn.” De klimwand is door de kinderen zelf bij elkaar gerend met een sponsorloop en een tekenwedstrijd. Het was de bedoeling om de winnende tekening levensgroot (15 m2) af te beelden op de klimwand, maar om veiligheidsredenen kan dat niet doorgaan. De ouders zijn nu van plan de tekening in een spanraam boven de klimwand te monteren, want de winnende tekenares verwacht natuurlijk wel dat haar tekening wordt afgebeeld. Ook in de expositietuin worden schilderijen van kinderen tentoongesteld. Waarschijnlijk worden dit schilderijen op hout, die ieder seizoen wisselen.
“ Het schoolplein zou een inspirerende omgeving moeten zijn ”
RVKOERIER
Winnend ontwerp Montessori klimmuur Ontwerper: Alicia
Fondsenwerving Ernst-Jan raakte bij het project betrokken op het moment dat de tekeningen er al lagen. Er was nog niet voldoende geld om het plan uit te voeren, en de school had het druk met kritische opmerkingen van de inspectie. “We wilden als ouders de zorg om het budget overnemen van de school, zodat zij zich volledig konden storten op de onderwijskundige opdracht.” Ze vormden een ouderparticipatiegroep en schaften de fondsendisc aan, een verzameling met zo’n 750 fondsen. Er werd een selectie gemaakt van alle fondsen die aansloten bij het project en in oktober 2011 hebben de ouders de eerste fondsen aangeschreven.
Jaargang 13 | nummer 4 | mei 2012
1 0e jaar RVKO volleybaltoernooi 10 jaar geleden werd het eerste RVKO volleybaltoernooi gehouden. Er werd toen gedacht dat 12 tot 18 teams haalbaar zou zijn. Het werden er die eerste keer al 24, wat ver boven verwachting lag.
“ Je moet het doel goed voor ogen houden ” Het werk vraagt veel van de ouders. Een fonds vraagt om een ontwerp, een begroting, een dekkingsplan, een jaarrekening van de RVKO en van de school, een overzicht van de fondsen die je hebt aangeschreven, een fotocollage van de huidige situatie, een uitreksel van de Kamer van Koophandel, de statuten van de RVKO, de schoolgids, een gemotiveerde brief die specifiek op het fonds is gericht en specifieke aanvraagformulieren die per fonds verschillen. De eerste brieven hebben de ouders € 450,- opgeleverd van de stichting Van Mourik & Nazaten, die een aantal bomen wilde sponsoren. Dat lijkt weinig, maar toch voelt het voor Ernst-Jan positief om in ieder geval iets binnen te halen: “Elke afwijzing is een teleurstelling. De spanningsboog van het project is enorm en staat onder druk door de extra onderwijskundige inspanningen van de school, dus je moet het doel goed voor ogen houden. Ik doe het voor mijn kinderen, die hier over twee jaar nog op school zitten.” De aanschrijvingen hebben overigens niet alleen geld binnengehaald. De ouders van de Montessorischool zijn bij toeval in contact gekomen met elemenTree, een stichting die helpt met fondsenwerving bij natuurpleinen. In ruil voor afname van lessen over de natuur creëren ze ingangen om de juiste fondsen aan te schrijven. Helaas heeft ook dit nog niet geleid tot de grote klapper. Ik vraag Ernst-Jan wat hij gaat doen als ook dit niet lukt. Ernst-Jan vertelt dat de ouders na het aanschrijven van fondsen zullen proberen om bedrijven te activeren. Ze hebben een film gemaakt over het project en deze op YouTube gezet. Als ook dat niet werkt, gaan ze het geld verzamelen door crowdfunding: “Dan zetten we prijskaartjes bij alle onderdelen van het natuurplein, zodat iedereen zelf een stukje kan kopen.”
In de afgelopen 10 jaar werd het toernooi steeds bekender en drukker of het nu op vrijdag of zaterdagavond was. In de praktijk bleek dat vlak voor een schoolvakantie geen handige datum was. Van een normale sporthal in Hoogvliet moesten we naar de grootste sporthal in de omgeving: Sporthal Margriet te Schiedam. Tijdens het RVKO volleybaltoernooi 2012 werd het record aantal van 2 jaar geleden, 64 teams, wederom gebroken: 72 teams!! Ondanks dit grote aantal liep het weer gesmeerd; de teams stonden op tijd klaar, er werd sportief gespeeld en ook voor de inwendige mens had de oraganisatie goed gezorgd. Iedereen kon genoeg wedstrijden spelen ook al waren er 72 teams. Er werd gespeeld in 3 soorten poules; beginners, teams met talent en gevorderden. De winnaars van de beginners- en talentenpoules werden: De Provenier, Lucia Petrus Mavo, Willibrord, Imelda, Tangram, Nicolaas en Dominicus. De wisselbokaal ging dit jaar opnieuw naar de Nicolaas. Ze wonnen wederom de finale tegen de Valentijn. De enige smet op deze avond was de inbraak in een vijftal auto’s. De EHBO afdeling had wel een drukke avond, maar er waren geen zware blessures. Het was leuk dat onze nieuwe RVKO school ‘De Rozenhorst’ uit deelgemeente Rozenburg ook meedeed en dat ze ludiek werden aangemoedigd door hun supporters. Pabo Thomas More nam alvast een voorproefje op hun RVKO toekomst en was aanwezig met 2 teams. Het was dus een sportieve en gezellige RVKO avond.
Op naar het volgende sportieve RVKO toernooi. Organisatie RVKO volleybaltoernooi
Meer informatie: www.facebook.com/natuurplein Ernst-Jan Rutjes: 06 - 53 99 99 15
11
Personalia
Dissus Auteur: Simon van der Geest Illustraties van: Jan Jutte Uitgeverij: Querido, Amsterdam (2011) ISBN: 978 90 451 1082 0/NUR 293
Geboren 15 februari Jayla Kyara Schwarze dochter van Richard en Jennifer Spanjersberg (Emmaus) 18 februari Benthe dochter van Brenda en Gijsbert Damen-van
Lees, lezer, leest!
Leeuwen (Horizon) 23 februari Karlijn dochter van Peter
Dissus
‘‘
at ik daar Z in elkaar gedoken met een plakzwembroek op mijn enkels te rillen op de koude bril en ik dacht, wat ik echt, wat ik nu echt wil, Dat ik de held was, de held van het verhaal en dat we vet verdwalen en heel ver en vrij en vol gevaar, onderweg sneuvelen er een paar en iedereen huilen behalve ik, en ik, ik zeg dan: “Hé, kom op. Loop maar mee met mij.”
’’
en Sabine Nossent (Oscar Romero)
Zo begint Dissus, het kinderboek van Simon van der Geest die er dit jaar terecht de gouden griffel mee won. Dissus gaat met z’n vrienden naar het zwembad. Daar zijn ook de Grote jongens. Het wordt oorlog: “tekkelen, glijen, bommetjes vlakbij en randje douwen, onderhouwen, proesten, schoppen, blauwe plekken, schuilen bij het bubbelbad, onze gele mat gejat, Badmeesters keken wel maar zeiden niets, Job een bloedneus, Bram z’n knieën lagen open, en ik, ik was zowat verzopen.” Dissus gaat met z’n vrienden terug naar huis, maar het gaat helemaal mis. Ze verdwalen gigantisch. Gelukkig weet Dissus de weg. Maar het wordt een barre tocht langs een eenogige boer, grijpgrage kraanmachines en bloeddorstige hengelaars.
Als Dissus eindelijk thuis is, staat hij oog in oog met zijn allergrootste nachtmerrie. Dissus zint op wraak.
24 februari Cathelijne dochter van Erwin en Sandra Nederlof (Imelda) 25 februari Imme dochter van Sjoerd van der Lek en Annelies van der Graaf (Pabo Thomas More) 9 maart Yara dochter van Thijs
“Wacht maar In mijn kop Groeit een plan Broeit een plan Mijn wraak is zoet En zwart als drop”
en Josien Ossendrijver (Paus Joannes) 15 maart Zoë dochter van Patricia en Richard Driesman (Vliedberg) 18 maart Lotte dochter van Richard en Marieke van Mannekes(Don Bosco) 20 maart Wesley zoon van Richard en Jolanda Zwang (Maria T)
Dissus is een moderne, vrije bewerking van het klassieke Odysseusverhaal. Heel geestig geïllustreerd door Jan Jutte. De taal is soepel: kort, bondig en met grappige woordspelingen. Heel beeldend. Het klinkt als een muziekstuk, leest als een rap. Een heerlijk boek om te lezen, voor te lezen of om lekker naar te luisteren. Over tien jongetjes en een gigantisch avontuur.
25 maart Fiene dochter van David en Lissette van Dam (Dr. Schaepman) 1 april Thijs zoon van Carolien van Dijk en Maurits Boot (Maria S) 3 april Pien dochter van Nienke (Vijfster) en Geert-Jan Schipper (Pionier) 4 april Lynn dochter van Sabine en Ellert Eichhorn-Naaktgeboren (Dr. Schaepman) 7 april Serena dochter van Frank en Martine van der Grind (Nicolaas) 8 april Tom zoon van Corjan en Linda Soeteman (De Trinoom) 8 april Isabel dochter van Gordon en Margreet White-Boudeling (Nicolaas) 11 april Julian zoon van Otto en Marsha van Vliet (De Regenboog) 17 april Philine dochter van Jeroen
Colofon
en Nellie de Jong (De Kleine Prins) 23 april Bente dochter en zusje van Cees-Jan, Martine en Sonne Streefkerk (De Regenboog)
De RVKOerier is een uitgave van de Rotterdamse Vereniging voor Katholiek Onderwijs
26 april Lisa dochter en zusje van Joris, Michelle, Steyn en Lars Schots (De Grote Reis)
Redactie: Jakolien Kraeima, Bas Dumoulin Eindredactie: Peter Lamers Lees, lezer, leest: Eric Heugens
Huwelijk
Illustraties: Herman Jansen
29 februari Chantal van den Bos en
Foto voorpagina: De Rozenhorst (foto: Kevin Krebbers)
Richard de Jong (Jozef)
Vormgeving: hAAi
4 april Erik Broxks en Annemieke van der Wiel
Drukkerij: Printvisie
(Paus Joannes)
Deadline nr 5: 1 juni 2012
5 april Sandra Huibrechtse en Niels Vissers
Kopij:
[email protected]
(Tarcisius) 28 april Daan Reinders en Suzanne Lucas
RVKO | K.P. vd Mandelelaan 80 | Postbus 4250 | 3006 AG Rotterdam T: 010 4537500 | F: 010 4531369 | E:
[email protected] | www.rvko.nl
(Fatima)
