ROSANNA MARIJKE NIEUWS ‘Een prachtig follikel’, aldus de inseminator van CRV. En wederom zijn er 3 spannende weken aangebroken. Hopende dat Roosje deze keer niet ‘’terugkomt’’ en echt drachtig is. Dit was op 12 oktober jongsleden. De uitkomst zal nu wel bekend zijn, maar op het moment van schrijven verkeren we nog in onzekerheid. Wat wel zeker is: Roosje heeft een prachtige zomer gehad in de wei bij een aantal pinken van de Tolakker. We hebben haar regelmatig opgezocht en dit kon ze zeker waarderen. Op de momenten dat ze haar officiële opwachting mocht maken was ze dan ook uiterst behulpzaam. Tijdens de intro van de eerstejaars was een halster bijna overbodig. Roos kuierde vrolijk achter ons aan. De weg terug na een zware dag ging iets minder vlot. Conditie genoeg bij Roos, maar het uithoudingsvermogen na een aantal uren fotomodel spelen liet te wensen over. Gelukkig kon ze daarna rustig neer vleien in de weide en had ze alle tijd om bij te komen. Inmiddels zal Roosje wel opgestald zijn. Dus breng haar eens een bezoekje op de Tolakker, dat kan ze altijd waarderen. VARKENSNIEUWS Veel varkensnieuws in deze Koeieletters en deze keer geen geschiedenis uit een ver verleden, maar nieuws van afgelopen zomer! Onze 3 zeugen hebben de afgelopen periode geworpen. Bij Betsy Rosy resulteerde dit in 14 gespeende biggen op 29 juli. Inmiddels is ze ook weer geïnsemineerd. Ze is nu drachtig van een zuivere lijn, dus voor opvolging wordt gezorgd! Deze toom zal zijn opwachting maken omstreeks 27 november. Ook onze fokgelten hebben inmiddels geworpen. Dit gebeurde met wisselend succes. Betsy Rosy II wierp slechts vier biggen. Gelukkig kon zij als pleegmoeder fungeren en speende ze uiteindelijk tien biggen. Wij hopen natuurlijk dat haar tweede worp een groter succes word. Het is afwachten en op 17 december weten we meer. Haar zus Gysina Willemijn is afgelopen week gespeend. Haar kroost bestaande uit 10 biggen heeft haar moeten verlaten. Drie van de tien kleine schatjes blijven hopelijk lang op de Tolakker. Twee heren gaan fungeren als zoekbeer en een dame wordt een toekomstige fokzeug. Gysina heeft minder toekomst op Tolakker. Wegens klauwproblemen heeft ze helaas de Tolakker moeten verlaten. Zo zijn jullie weer helemaal op de hoogte van het reilen en zeilen van onze varkens op de Tolakker. Het was een drukke zomer, maar nu liggen de dames weer rustig in het stro bij de dragende zeugen. Het is dus te allen tijde mogelijk om ze een bezoekje te brengen.
7
SCHAPENNIEUWS Naast het Rosanna Marijke nieuws en het varkensnieuws kunnen jullie tegenwoordig in de koeieletters ook genieten van schapennieuws! Onze nieuwe vereniging schapen Vita’s Veerle en Mine Dolores verdienen ook de nodige aandacht. De dames hebben na hun aankomst op de Uithof genoten van frisse najaarsweide en zijn inmiddels verhuisd naar de schapenstal op de Tolakker. Hier worden ze met tal van koppelgenoten goed verzorgd en voorbereid op hun toekomstige kroost. Vita’s Veerle en Mine Dolores zijn inmiddels gesponst en staan op het punt geïnsemineerd te worden. Hiervoor zal sperma worden gevangen van een Zwartbles ram in de buurt. Dit zal moeten leiden tot prachtige lammetjes op de Tolakker zodat we nog lang kunnen geniet van Veefokkers schapen!
8
KALVERSLACHTERIJ ESA Woensdag 28 oktober was het uitstapje naar de kalverslachterij te Apeldoorn. Om negen uur was het verzamelen en ging de stoet met 10 man/vrouw richting Apeldoorn. Na een kort ritje werden wij vriendelijk ontvangen bij ESA en kregen we een korte uitleg over het bedrijf. Elke dag worden er zo’n 1100 kalveren geslacht met een maximum van 1500 per dag in de drukke dagen rond de feestdagen. Dit komt neer op ruwweg een 150-180 kalveren per uur. Bij ESA worden alleen kalveren geslacht van opfokkers van ALPURO of Peter’s Farm. Het meeste vlees ging weg voor de export naar het buitenland. ’s Morgens om 6 uur werd begonnen met het schieten van de kalveren waarna de slachtlijn kon gaan lopen. Als de werknemers op hun afdeling klaar zijn kunnen ze naar huis. Na de korte intro gingen we de slachterij in, mooie witte pakkie’s aan, mutsje op, plastic overlaarzen aan en we konden naar binnen. We begonnen in het schone gedeelte en werken onze weg af richting de binnenkomst van de kalveren. Bij ESA worden de geslachte kalveren verkocht als halve kalveren, delen of gewoon als vleesproducten(vlees). Hier werd ons ook het track and trace systeem uitgelegd. Bij elk deel hoort een sticker met gegevens. Hierop staat wel deel het is het gewicht van welk kalf het afkomstig is en wanneer het kalf geslacht werd. We vervolgende onze weg door de slachterij richting de kelder en kwamen in de uitbeenafdeling. De snelheid waar de mannen hiermee werkten was niet af te knipogen. De reden hiervoor werd ons snel duidelijk: ze werden per stuk betaald en als het werk klaar was waren ook deze mannen vrij. Vanuit deze afdeling gingen we naar de waar de longslag(longen, trachea hart) de tong en de kop werden “verwerkt.” De kop werd gehalveerd en de hersenen werden verwijderd en gingen voor de export richting Frankrijk. De rest werd afgevoerd als grondstof voor diervoeders. Op de volgende afdeling werden pensen gespoeld en werd het vet eraf gesneden. De pensen werden ook geëxporteerd. Weer een afdeling verder werden de ondervoeten onthaard, ontklauwd en gewassen. De huiden van de klaveren werden ook in de kelder opgevangen en werden verkocht naar leerlooierijen. Iedere huid was nog steeds te identificeren door het oormerk, dit i.v.m. eventuele ziektes waardoor het gehele kalf (ook de huid) moet worden afgekeurd. We gingen verder en kwamen in de werkelijke slachtafdeling. Hier werd het darmpakket verwijderd en werden de kalveren gekeurd. In de volgende afdeling werden de voorbereidende werkzaamheden voor het slachten verricht er werden bepaalde sneden gezet en de kalveren werden van hun huiden ontdaan. De laatste slachtafdeling was het schieten en verbloeden van de kalveren. Het verbloeden gebeurde door toediening van stroom schokken nadat de kalveren waren gestoken. Hierdoor liep het proces van verbloeden beter. Als de kalveren werden geschoten rolden ze naar beneden op hun rug en werden ze direct gestoken en aan een achterpoot opgehangen. De laatste afdeling van onze rondleiding was de stal waar de kalveren van de vrachtwagens werden afgeladen. Nu was elk hoekje van de slachterij bekend terrein voor ons geworden. Na nog enkele vragen gesteld te hebben en onze gids voor deze dag bedankt te hebben, keerden we terug richting Utrecht. Al met al denk ik dat dit een zeer leerzaam uitje was die aan te raden is voor anderen en dus voor herhaling vatbaar is. Peter Kikkert
9
CAPITA SELECTA - HAAL MEER UIT JE BACHELOR DIERGENEESKUNDE! Tijdens de studie diergeneeskunde is het voor jou als student mogelijk om vele verschillende activiteiten te volgen, zoals symposia, lezingen, cursussen en excursies. Hierdoor krijg je extra informatie over relevante onderwerpen in de diergeneeskundige wereld en word je klaargestoomd voor het ‘life-long-learning’. Om dit nog eens extra te stimuleren hebben de veterinaire studieverenigingen Archaeopteryx, de Diergeneeskundige Studenten Kring, de Veterinaire Studenten Rijverening ‘De Solleysel’, de Veterinaire Vee Fokkers Club “De Uithof” en de Veterinaire Hippische Vereniging ‘VHiVer’ in februari 2007 de Capita Selecta Commissie Diergeneeskunde (CSCD) in het leven geroepen. De CSCD bestaat uit tien enthousiaste studenten die samen de besturen van de deelnemende verenigingen vertegenwoordigen. Deze commissie heeft als doel om de studenten te stimuleren voor het volgen van verschillende activiteiten. Dit door middel van toekenning van punten, welke door studenten in de bachelor Diergeneeskunde drie jaar lang verzameld kunnen worden. Daarnaast stimuleert het toekennen van punten de organiserende verenigingen om activiteiten van zo’n hoog mogelijke kwaliteit te organiseren! Raad van Advies Natuurlijk kan de CSCD dit niet alleen. Een vijfkoppige Raad van Advies, bestaande uit prof. dr. Peter van Beukelen, prof. dr. René van Weeren, dr. Peter Vos, dr. Nico Schoemaker en drs. Deborah van Doorn, adviseert de CSCD bij de punten toekenning aan symposia en buitenlandexcursies. Uitreiking certificaat Aan het eind van de bachelorfase zullen studenten met 35 of meer punten een certificaat krijgen. Hiertoe dien je het overzicht van de door jou gevolgde activiteiten (bijgehouden op de Capita Selecta deelnamekaart) aan de commissie te geven. Dit overzicht wordt dan door een lid van de CSCD gecontroleerd. Het Capita Selecta certificaat wordt uitgereikt tegelijk met het bachelor diploma. Heb je nog vragen? Mail dan de CSCD:
[email protected]! Puntenbeoordeling Activiteit Lezing Excursie Symposium Cursus Workshop Buitenlandexcursie Veterinaire Controle Rundvee beoordelen Keuringen, Wedstrijden
Capita Selecta Punten 1 punt, extra als het een serie bij elkaar behorende lezingen is 1 punt per keer, maximaal 5 punten tellen mee voor het CS certificaat 3-5 punten per keer ½ punt per avond van 2 uur, iedere cursus kan maar 1 keer meetellen 1 punt per keer, hetzelfde beoordeeld als lezingen 1-3 punten per keer, maximaal 2 BLE’s tellen mee voor het CS certificaat 1 punt, wanneer er 5 of meer keer aan deel wordt genomen zal er een extra punt worden toegekend 1 punt, wanneer er 5 of meer keer aan deel wordt genomen zal er een extra punt worden toegekend 1 punt per keer, maximaal 3 punten tellen mee voor het CS certificaat
10
AFGESTUDEERD EN DAN... Deze vraag stelde ik mij niet na mijn afstuderen, maar al ruim voordat het einde van mijn studie in zicht was. Gedurende de eerste paar jaar van de studietijd was ik daarmee zozeer nog niet bezig en vulde ik mijn tijd met het halen van tentamens en het drinken van een enkel biertje tussendoor (of andersom). Met de coschappen in zicht, begon ik mij te realiseren dat ik een goede keus had gemaakt om de studierichting Landbouwhuisdieren te doen, omdat met name de koeien toch wel mijn allergrootste passie zijn. De rasechte melkkoe, het opgroeiende jongvee, het pasgeboren kalf en daaromheen een heel bedrijf, dat is toch prachtig om daar een beetje deel van uit te maken? De keuze rundvee was dus wel duidelijk en aan werken in de praktijk heb ik eigenlijk ook nooit getwijfeld. Een rundveedierenarts dus. Omdat ik ervan overtuigd was (en nog steeds ben) dat het erg belangrijk is om de drachtigheidsdiagnostiek onder de knie te krijgen om een goede rundveedierenarts te worden, besloot ik een trip te maken naar de Verenigde Staten om daar vier weken lang non-stop koeien te leren opvoelen. Dit heeft mij wel blauwe armen opgeleverd, maar geen windeieren gelegd. Want grotendeels dankzij mijn ‘opvoel’-ervaringen en ondanks mijn Friese afstamming, werd ik afgelopen mei in het Twentse Tubbergen aangenomen. Fulltime aan het werk, met name tussen de koeien. Omdat ik de baan overnam van een ervaren dierenarts, kreeg ik de kans zijn begeleidingsbedrijven over te nemen. Echt een unieke kans als je net bent afgestudeerd! Ik heb mijzelf echter nooit de illusie gemaakt dat ik als pas afgestudeerde zomaar adviezen aan de man zou kunnen brengen. Eerst maar eens kennismaken met het bedrijf, de boer en zijn gezin. Ontdekken waar de prioriteiten liggen, wat iemand wel en niet wil. Na vier maanden in Tubbergen heb ik het gevoel dat ik wel vertrouwen van de boeren heb gekregen en heb ik hier en daar ook al een paar adviezen kunnen geven (die ook werden opgevolgd…). Er zijn ook wel momenten dat het allemaal wat minder gesmeerd gaat. Zo kun je zelf wel door je hoeven zakken als een koppeltje `verdoofde´ pinken gaat rennen door hun nieuwe weide, in plaats van hoor hun hoeven te zakken zoals het de boer zijn bedoeling was. En zo ben je het ene moment zielsgelukkig met een prolapsis uteri die je hebt teruggedrukt, maar een paar uur later weer helemaal teleurgesteld als diezelfde baarmoeder er nu gewoon weer hetzelfde uithangt. Alleen zwarter en viezer. En de koe nog wilder. Bij de enkele gezelschapsdieren-spreekuren die ik soms doe, heb ik het zweet ook nog wel eens op de rug staan. Zo heb ik bijvoorbeeld het ‘donkerbruine’ gevoel dat het onderdeel Anaalklieren bij de lessen Anatomie wel eens op een vroege vrijdagochtend de revue kunnen hebben gepasseerd… Gelukkig heb ik het enorm getroffen met de praktijk waar ik terecht ben gekomen. Een kleine praktijk, maar erg vooruitstrevend, fanatiek en bovenal ontzettend betrokken bij het begeleiden van mij als nieuwe collega in de praktijk. Beter had ik het mijzelf niet kunnen wensen! Graag wil ik voor alle aanstormde dierenartsen nog een kleine moraal toevoegen aan mijn verhaal. Ik denk namelijk dat het verstandig is dat je je voordat je afstudeert goed realiseert wat je in je carrière als dierenarts wilt bereiken.
11
Als je echt een goede rundveedierenarts wilt worden, ben ik van mening dat je moet zorgen dat je goed koeien kunt voelen. Dit is en blijft namelijk de basis om een bedrijfsbegeleiding op een melkveebedrijf uit te kunnen voeren. Van daaruit kun je verder met aanpak van dierziekten en bespreking van bedrijfsresultaten. Iedere maand loop je achter de koeien langs en zie je dus automatisch kreupele koeien, slecht gevulde pensen en matig verteerde mest. En je voert een gesprek met de veehouder, op de `werkvloer`. Op deze manier verzamel je veel informatie tegelijk en kun je echt waarde toevoegen aan het melkveebedrijf. Het koppelen van deze informatie aan bijvoorbeeld dierziekten, voeding en vruchtbaarheid is het verschil wat wij kunnen maken ten opzichte van andere mensen en organisaties die op de bedrijven komen. Dit verschil moeten we blijven maken en daarom wil ik bij deze kwijt: “Wees, net als een goede meid, als aankomend veearts op je toekomst voorbereid!” Geeske van der Veen Dierenartspraktijk Tubbergen
12
Een
voor
gezondheid
Hebt u ook een neus voor gezondheid?
Een gezondheidsaanpak op maat, samen met uw dierenarts en Hendrix UTD. Dat is de beste verzekering voor gezonde varkens en een hoger rendement. Hendrix UTD, specialisten van betekenis.
