voorjaar 2015
kalender VOORJAAR 2015 16, 17 januari | Rob Fordeyn | Tragic by accident | dans | Belg. première | Montyproductie 23, 24 januari | ‘t Barre Land, Tijdelijke Samenscholing en Theatertroep It is a tale told by an idiot | theater | Belgische première 27 januari | HIT THE STAGE #46 | Jan Martens | dans en Hussein Ali | theater 4 februari | Tuur Marinus | The Workshop en Still Animals | dubbele voorstelling | dans 10 februari | HIT THE STAGE #47 | Cie. Woest | dans en R&D | theater 12, 13, 14 februari | ‘t Barre Land en Maatschappij Discordia | Pointless International theater | Belg. première 20, 21 februari | Maatschappij Discordia | Ionescu | theater | Belgische première 27, 28 februari | David Hernandez | Hullabaloo | dans | Belg. première | coproductie Monty 6, 7, 8 maart | SINCOLLECTIEF | Reizen Jihad | performance | première | coproductie Monty 11 maart | Dianne Weller | For Your Ears Only | theater & geluidsperformance 13 maart | Marc Vanrunxt | Real, So Real | dans 18 maart | HIT THE STAGE #48 19, 20 maart | de Roovers | Ik in het blauw | theater 23 maart | El Warsha | Zawaya | theater | Belgische première 26, 27 maart | De Warme Winkel | Tanizaki | theater | Belgische première 3, 4 april | Lotus Eddé Khouri | Tournures | dans | première 16, 17, 18 april | Mr. & Mrs. Fox | Quicksand Valley | theater | première | coproductie Monty 23 april | HIT THE STAGE #49 met o.a. Renée Goethijn & Dries Gijsels | theater 29 april | Joachim Robbrecht | The Great Warmachine | performance 30 april | Dood Paard | Macbain | theater | Belgische première 14 mei | Studenten drama conservatorium Antwerpen | Vrouw van de zee 15 mei | Lucinda ra | Het Fioretti Project | theater 22, 23 mei | Jeroen Perceval & Kuno Bakker | Hersenen, de frigo van de passie | theater première | coproductie Monty en Dood Paard 28, 29 mei | KatieVickers & Inga Huld Hákonradóttir | Slogan for modern times | dans | première 29, 30 mei | Hassan Khayoon | Othello | dans en theater | première 31 mei | Valerie Solanas | Cryptozoology | live filmconcert 4, 5 juni | voorstellingen van studenten performance toneelacademie Maastricht 11, 12, 13 juni | tgSTAN | De Kersentuin | theater Montyfaktorij [uitgebreide informatie op www.monty.be] Elk seizoen biedt Monty onderdak aan kunstenaars. Zij krijgen tijd en ruimte om te onderzoeken en te creëren. Een residentie vormt een fase uit een breder maakproces en levert niet meteen een afgewerkte voorstelling op. Meestal mondt het verblijf wel uit in een toonmoment.
Rob Fordeyn
Tragic by accident | 16, 17 januari | 20u30 | première | dans Choreograaf Rob Fordeyn en videast Darcey Bennett gaan op zoek naar het tragisch lichaam. Tragiek als een accidenteel gegeven dat ruimte schept voor transformatie en vernieuwing. Het opbouwen van een nieuw beeld door het aanvaarden van het verval. Als klassiek geschoolde danser verwerkt Rob Fordeyn een duet uit Het Zwanenmeer tot een solo waar hij het mannelijke en het vrouwelijke verbindt. Dit wordt verweven met andere tragische stemmen uit klassieke werken: de onmogelijke moeder-dochter relatie uit Elektra van Sophocles en de al even onmogelijke moeder-zoon verhouding uit de film De Verdoemden van Luchino Visconti (1969). Op die klassieke setting laten Fordeyn en Bennett het nachtelijk register van de technocultuur los. Techno wordt in de eerste plaats gezien als een no-time zone, een hedendaagse vorm van sjamanisme waar mensen fysiek verbonden zijn in een haast utopisch, collectief individualisme. De tragiek hiervan schuilt in het onvermijdelijke einde van hun gezamenlijke kortsluiting. Rob Fordeyn danste o.a. voor het Ballet van Vlaanderen en The Forsythe Company. Marc Vanrunxt maakte in 2012 een solo speciaal voor deze sterke performer, te zien tijdens Marc@Monday in Monty. In 2013 was hij te zien in Discografie van Marc Vanrunxt & Arco Renz. Met Tragic by accident stond Fordeyn vorig jaar op HIT THE STAGE, nu is het tijd voor de première. dans en choreografie Rob Fordeyn | videast Darcey Bennett | muziek Daniel Van Verre lichtontwerp Jan Maertens | coproductie TAKT Dommelhof en Monty Kultuurfaktorij
‘t Barre Land, Tijdelijke Samenscholing en Theatertroep |
It is a tale told by an idiot | 23, 24 januari | 20u30 | theater | Belgische première Door de economische terugval gaan de drie gezelschappen op de ouderwetse manier samen opereren in een intercollectieve samenwerking. Er worden verschillende stukken ingestudeerd, met wisselende samenstellingen. Hun huidig repertoire bevat De Blinden (Maeterlinck), Macbeth (Shakespeare), een hedendaagse herschrijving van Reigen (Schnitzler), Worstward Ho (Beckett)en Bartleby, een verhaal van Wall Street (Melville). Maar wie wanneer en hoe blijft voorlopig een verrassing: in Monty brengt het nieuwe samengestelde collectief twee verschillende avonden met in ieder geval een opvoering van De Blinden. ‘t Barre Land heeft in de loop der jaren een rijk repertoire opgebouwd met eigenzinnige interpretaties van twintigste-eeuwse toneelklassiekers. Hun losse, speelse en transparante stijl staat garant voor een avond toegankelijk en messcherp theater, een weldaad voor de geest én de lachspieren. ‘t Barre Land brengt met zich de fine fleur van het Nederlands toneel mee! De Theatertroep is een jong en dynamisch Amsterdams theatercollectief. Hun originele en interdisciplinaire manier van theater maken wordt vooral gekenmerkt door een ‘knip-en-plak dramaturgie’, met als bindmiddel associatie en muzikaliteit. Tijdelijke Samenscholing bestaat uit de toneelspelers Michiel Bakker en Carole van Ditzhuyzen en muzikant Stan Vreeken. In hun werk mengen zij maatschappelijke en literaire bronnen met persoonlijke verhalen, thema’s en gedachten. In de voorstellingen is altijd muziek aanwezig als een autonome stem. met Michiel Bakker,Vincent van den Berg, Margijn Bosch, Carole van Ditzhuyzen, Anouk Driessen, Patrick Duijtshoff, Kyrian Esser, Laura Mentink, Martijn Nieuwerf, Roos Visser en Czeslaw de Wijs
27 januari | 20u30
HIT THE STAGE #46
Jan Martens | THE COMMON PEOPLE experiment #2 | dans Tijdens deze HIT THE STAGE maakt u deel uit van een evenement slash experiment dat Jan Martens organiseert in de aanloop van zijn nieuwe creatie THE COMMON PEOPLE. In deze voorstelling staat het publiek op scène. De ontmoeting wordt terug naar het fysieke herleid, weg van het artificiële scherm. Het gewone en dagdagelijkse wordt op de scène gebracht in een ritueel dat zowel sektarisch en UP WITH PEOPLE is, als verdomd concreet. U wordt uitgenodigd om een ontmoeting met één van de performers aan te gaan en kiest zelf of deze zich voor de ogen van de toeschouwers plaatsvindt of niet. project van grip vzw / Jan Martens | met de steun van de Vlaamse Gemeenschap en het Fonds Podium Kunsten Hussein Ali | ZERO ZONE | theater In 2006 werd Bagdad onderverdeeld in ontelbare zones, de ‘zero zones’ of ‘zones of sudden death’. Als outsider kon je een bepaalde zone enkel binnengaan als je tot dezelfde religieuze strekking behoorde als die van de inwoners. De zones creëerden zoveel chaos door het afsluiten van de straten in Bagdad, dat mensen tot absolute wanhoop werden gedreven. Na één jaar in deze chaotische en onleefbare situatie besloot het volk van Bagdad te revolteren tegen de status quo. De schuldigen werden terechtgesteld en het normale leven hersteld. regie Hussein Ali | met Hussein Ali, Stefan Gota | muziek Abudar Abbas | tekst Hussein Ali, Clement Bresson ook Hit The Stage op 10 februari, 18 maart en 23 april
Tuur Marinus
double bill Still Animals & The Workshop | 4 februari | 20u30 | dans Still Animals* In Still Animals komen de iconische fotoboeken van Eadweard Muybridge tot leven. Dierlijke fotoreeksen worden fysiek vertaald door naakte menselijke lichamen, die subtiel gemanipuleerd worden door gecamoufleerde performers. Het verschil in motoriek tussen een mensen- en een dierenlichaam creëert een intrigerend wezen; tegelijk gecultiveerd en organisch, stilstaand en in beweging. Een bezwerende suspense van springende en vliegende lichamen, naast een haast absurde low-tech constellatie van zware fysieke inspanning om de illusie van moeiteloze beweging op te roepen. De voorstelling evolueert van geconcentreerde beelden naar meer complexe groepschoreografieën. The Workshop** In The Workshop lijken lichamen als werktuigen ingezet te worden: dansers worden rond geduwd als grasmachines of bediend als hefbomen. De enorme spierkracht en coördinatie die al deze handelingen vereisen, verraden dat de gemanipuleerde dansers hierbij geen willoze subjecten vormen, maar dat ze zich om ongrijpbare redenen schikken in hun rol als machines. In dit bizarre samengaan van manipulatie en participatie tonen intense fysieke interacties in aangrijpende en hilarische groepsbeelden nieuwe visies op concepten als samenhorigheid en individualiteit. Naast haar rijke beeldende karakter, gaat de voorstelling ook een directe relatie aan met de beklijvende muziek, waardoor er een bijna ‘klassiek’ dansante voorstelling ontstaat. choreografie en kostuums Tuur Marinus | dans Mohamed Boujara, Marisa Cabal, Wannes Labath, Flup Marinus, Pol Van Den Broek en Inez Verhille | lichtontwerp Clive Mitchell Loemij | met de steun van de Vlaamse Overheid *productie Caravan Production | coproductie Beursschouwburg Brussel | met de steun van de Vlaamse Gemeenschapscommissie Brussel || **productie STUK kunstencentrum coproductie KULeuven, Ku(n)st Leuven
10 februari | 20u30
HIT THE STAGE # 47
Cie.Woest | Balancing Bodies (werktitel) | dans Manon Avermaete (BE) en Paulien Truijen (NL), vaste kern van Cie. Woest, zoeken de grenzen op tussen dans en de (openbare) ruimte. Ze ontwikkelen een bewegingstaal die de dialoog opzoekt met hun publiek. In Balancing Bodies levert Woest mensen over aan een onvoorspelbare ruimte. Ze moeten elkaars lichaam gebruiken in hun zoektocht naar evenwichten en zo vormen ze samen een oneindige visuele bewegingsinstallatie.Wanneer iedereen geleidelijk zijn houvast verliest, vervaagt de grens tussen toeschouwer en performer. Woest wilt onderzoeken hoe een publiek dit ervaart en of er een dialoog kan ontstaan tussen choreografie en toeval. Iedereen is welkom om als ‘testpubliek’ deel uit te maken van dit tussentijds toonmoment. Deze ervaringen dienen als vertrekpunt voor het verdere creatieproces. regie Manon Avermaete | performance Sarah Vingerhoets, Evelyne Rossie,Wannes De Porre, Paulien Truijen | soundscape Steven Holsbeeks | productie/techniek Paulien Truijen | met de steun van Monty, Dansmakers Renée Goethijn & Dries Gijsels | NO USE FOR BINOCULARS R&D voelen zich bedreigd in hun privacy. Bedrijven, de overheid, sociale media, daarnet de buurman nog: allemaal proberen ze ons te verleiden om informatie over te hevelen van het private naar het publieke domein. Toen R&D bezwaar maakten tegen de vrijpostige vragen van de buurman, sprak die op dreigende toon: “Hebt ge iets te verbergen misschien?” Samen met spelers N.B., T.P. en F.S. proberen R&D manieren te vinden om in opstand te komen tegen de schenders der privacy, maar gaan daarbij ook de confrontatie aan met de voyeur in zichzelf. Zo hopen ze tot een geheimzinnig, mysterieus en uitermate dubieus antwoord te komen op de vraag waarom privacy zo belangrijk is. ook Hit The Stage op 18 maart en 23 april
Maatschappij Discordia & ’t Barre Land |
POINTLESS INTERNATIONAL | 12, 13, 14 februari | 20u30 | theater Ik zie daar met Brüstle een potsierlijke clown van enorme afmetingen, die met een klein pistooltje op het licht schiet, zich op zijn hoofd slaat, een buil laat opkomen, die afzaagt en opeet. Ik ben opgetogen: daarin zit meer geest en klasse dan in het hele moderne theater bij elkaar. - B. Brecht, 1920 Ongeveer tweehonderd jaar geleden zagen de clowns het levenslicht in Parijs en verspreidden zich over heel Europa. Ze werden een universeel gegeven maar vooral een personage in onszelf. Daarom moeten wij lachen. Om de tekortkomingen die wij in onszelf herkennen én om de angst die daarmee gepaard gaat. Bij de clown is het niet eens zozeer een kwestie van durven falen (‘No matter. Try again. Fail again. Fail better.’ S. Beckett): het falen is inherent aan de handeling. Deze relativering maakt een avondvullend clowns-programma zo ontwapenend (lees: noodzakelijk). Maar wees gewaarschuwd: ook clowns kunnen niet meer dan een tijdelijke schuilplaats zijn, een moment van stilstand in het vallen. Of anders gezegd: het artistieke vakmanschap van de clowns biedt méér dan alleen oppervlakkig vermaak. Clown-zijn is een existentiële beproeving, of béter: clowns zijn een existentiële beproeving. In Pointless International verbinden Matthias de Koning, Jorn Heijdenrijk en Vincent van den Berg het beste van het toneel met het beste van het circus. van en met Vincent van den Berg, Jorn Heijdenrijk, Czeslaw de Wijs en Matthias de Koning | Engels gesproken
Maatschappij Discordia
Ionescu | 20, 21 februari | 20u30 | Belgische première | theater ik beweer dat het theater van het absurde niet over het absurde gaat maar over het leven zin geven in onze absurde situatie maatschappij discordia speelt: ionescuavond. van en over eugen ionescu of: de impertinentie van intuïtie en toeval.
ik ben er haast zeker van dat, als alle bibliotheken en musea door een ramp vernietigd zouden worden, de overgebleven mensen in zichzelf de muziek en het toneel zouden herontdekken, want deze kunsten vervullen een even natuurlijk en onmisbare functie als de ademhaling c’est pas par la! c’est par ici! comme c’est bizarre, comme c’est curieux, quelle coincidence. annette kouwenhoven, jorn heijdenrijk, miranda prein, matthias de koning, jan joris lamers
David Hernandez
Hullabaloo | 27, 28 februari | 20u30 | Belgische première | dans In Hullabaloo (‘herrie’ of ‘happening in chaos’) zet danser en choreograaf David Hernandez de dialoog tussen muziek en dans in de kijker. Vertrekkende vanuit de grondtoon TA ontpopt de voorstelling. Hullabaloo is extravert, instinctief en schreeuwt dans uit.Verwacht hypnotische ritmes en sensuele dans die je inwijden in een wereld waar muziek beweegt en dans zingt… De muzikale compositie wordt een stam met vele vertakkingen en geënt op Indiase en de Afro-Cubaanse muziek. Jazz percussionist Michel Debrulle (Trio Grande, Rêve d’ Eléphant) scherpt voor deze gelegenheid vooral zijn stem. Scenografen Saskia Louwaard en Katrijn Baeten zorgen voor een bijzondere setting, die deze keer kleurrijk en stedelijk belooft te worden. Vorig seizoen was Hernandez te gast in Monty met For Movement’s Sake’ het eerste deel van het tweeluik. Een sterke scenografie gecombineerd met een unieke bewegingstaal. choreografie David Hernandez | dans David Hernandez, Colas Lucot, Renata Graziadei, Shai Faran,Timea Maday en Thomas Demay | live muziek Michel Debrulle | scenografie Saskia Louwaard, Katrijn Baeten | licht Hans Meijer | coaching Moos Van den Broek, Moya Michaels | productie Cacao Bleu | coproductie: Ballets de Lorraine FR, Scenes de la Vosges FR, Kunstencentrum STUK, Monty, C-mine Genk | met de steun van de Vlaamse Overheid | met dank aan studio Laborgras Berlijn
SINCOLLECTIEF
Reizen Jihad | 6, 7, 8 maart | 20u30 | première | performance Een radicale Vlaamse tiener vertrekt naar Syrië om te strijden. Haar familie is onthutst: Hoe kon dit gebeuren? Waarom wil zij in een vreemd land oorlog voeren? In Reizen Jihad linkt SINCOLLECTIEF de Syriëstrijders met andere idealistische zeloten in verleden en heden: Oostfronters, Nicaragua-, Franco-, pro-Poetin, pro-Israëlstrijders etc... Ze onderzoeken het pad van de ‘vertrekkers’ als een gevolg van een mentale gijzeling met als voedingsbodem het falen van onze ongelijkwaardige maatschappij. SINCOLLECTIEF legde een parcours af in de wereld van de Jihadstrijder. Startschot van hun researchtraject werd gegeven in april 2013 met een debat tijdens Mestizo Arts Festival. Ze kwamen in mei 2014 op residentie in Monty en toonden een eerste veelbelovende work in progress.Vijf maanden later organiseerden ze een multimediale voorstelling met debat om hun kijk te verdiepen, en gingen met de nieuwe materie aan de slag. SINCOLLECTIEF wil het DNA van de tijdsgeest en het hart van de stad vatten en maakt muziektheatervoorstellingen in een grootstedelijke context. Ze geeft een stem aan een zeer aanwezige maar te vaak onderbelichte onderstroom en wil een nieuw repertoire ontginnen. Het jonge collectief was voor het ‘Jihad Drieluik’ eerder te gast in Monty met een work in progress van hun succesvoorstelling Troost. Voor de tekst van deze productie kreeg de schrijver Fikry El Azzouzi de Auteursprijs 2013. tekst Fikry El Azzouzi | regie Junior Mthombeni | spel Salah Ibnou Kacemi, Said Boumazoughe, Michael De Cock en Hilde Van haesendonck | muziek Cesar Janssens zang Hassan Boufous | productie Nadia Benabdessamad en Ikram Aoulad | research/ dramaturgie Fikry El Azzouzi en Nadia Benabdessamad | coproductie t, arsenaal en Monty Kultuurfaktorij | met de steun van Stad Antwerpen en MAF
Dianne Weller
For Your Ears Only | 11 maart | 20u30 theater & geluidsperformance Dianne Weller en Julie Pfleiderer brengen een radiophonic performance met zang, geluidsopnames, muziek en opnames van theatercritici. Deze Theatrical Sound Performance, of naar de terminologie van geluidspecialist Barry Blesser: Eventscape, toont in de eerste plaats hoe een theatervoorstelling ontstaat door het spelen met geluid in ruimte en tijd. Hoofdingrediënten in de ‘wordscape’ zijn de reflecties van de theatercriticus. Hierbij worden verschillende meningen betreffende een recensie over de ultieme ideale voorstelling Our House van Superamas uitgezonden. For Your Ears Only transformeert het concept van radio of hoorspel - waarbij personages en verhaallijnen gecreëerd worden door dialogen, muziek en geluidseffecten -naar het theater. Het publiek bouwt hierbij haar eigen verhaal op tussen de lijnen van fictie en non-fictie, enkel en alleen door de associaties die woorden en geluiden oproepen. concept & regie Dianne Weller | regieassistent Julie Pfleiderer | productie de Pianofabriek Kunstenwerkplaats | coproductie BUDA, Beursschouwberg,Vooruit, Monty Kultuurfaktorij | met de steun van Vlaamse Gemeenschapscommissie en Critical Path Choreographic Research Centre Sydney Australia | voorstelling in het Engels
Marc Vanrunxt
Real, So Real | 13 maart | dans en zang
Het uitgangspunt van Real, So Real is de compositie Three Voices van Morton Feldman, geschreven voor drie stemmen waarvan één live gezongen wordt, en de andere twee op band zijn opgenomen. De zangeres staat hierbij voor twee grote luidsprekers die als twee graftombes fungeren. Feldman schreef het werk in 1982 voor zangeres Joan La Barbara, als hommage aan de schilder Philip Guston en de dichter Frank O’Hara. Meer dan dertig jaar later laat mezzosopraan Els Mondelaers haar stem in drievoud klinken. Danseres Marie De Corte gaat in dialoog met deze driestemmige installatie en biedt als dansend lichaam krachtig weerwerk aan de monumentaliteit van de muziek. Sinds 1998 is het oeuvre van Morton Feldman een genereuze inspiratiebron voor Marc Vanrunxt. Three Voices heeft een strak, repetitief en daardoor dwingend karakter. Het is een emotioneel geladen compositie over verlies en afscheid; technisch gezien een ‘tour de force’. Met Real, So Real gaat Vanrunxt op zoek naar het spanningsveld tussen het reële – real – en het irreële – unreal, naar de interactie tussen stem (de zangeres) en lichaam (de danser). choreografie Marc Vanrunxt | dans Marie De Corte | sopraan Els Mondelaers | muziek Three Voices van Morton Feldman | scenografie Koenraad Dedobbeleer | styling kostuums Marc Vanrunxt | opname en montage Simon Van der Beken en Thomas Moore | advies Marie-Anne Schotte | licht & techniek Stef Alleweireldt | geluid Simon Van der Beken | productie Kunst/Werk | coproductie ChampdAction, Concertgebouw Brugge, TAKT Dommelhof
De Roovers
Ik in het blauw | 19, 20 maart | 20u30 | theater Ooit was er Zuid Engeland, 1941, en liep er een vrouw de rivier de Ouse in. Als de wind even wegvalt, houdt ze op met lopen. Het water bereikt de hoogte van haar laarzen. Ze kijkt, controleert hoe ver het nog is. In Ik in het blauw worden de laatste uren van Virginia Woolf verhaald in gevoelige herinneringen, plotselinge inzichten, bedenkingen over de invloed van een politiek en maatschappelijk klimaat, over het schrijverschap, over engagement, … Twintig jaar geleden schreef Peter Verburgt The Drowning of Mrs.Woolf. Na een reeks ontmoetingen met Sara De Bosschere herschreef Peter deze tekst tot Ik in het blauw. Peter Verburgt is bekend als auteur van het legendarische Wittgenstein Incorporated. Jan Joris Lamers richtte in 1982 Maatschappij Discordia op. Het collectief ontwikkelde een nieuwe visie op theater maken en spelen. De invloed van Discordia op theatergroepen van de jaren ’90 was groot, ook op het theatercollectief de Roovers, dat Sara De Bosschere in 1994 mee oprichtte. Sara De Bosschere en Jan Joris Lamers brengen nu samen Ik in het blauw. Ik in het blauw is een stuk waarin de Mij. Discordia-methodiek essentieel blijkt om zulk een bevreemdend maar zo uitzonderlijk teder, poëtisch en zelfs hoopvol portret te ensceneren van de existentiële wanhoop waartoe mensen gedreven kunnen worden. Els Van Steenberghe tekst Peter Verburgt | spel Sara De Bosschere en Jan Joris Lamers | coproductie de Roovers en Kaaitheater
El Warsha
Zawaya | 23 maart | 20u30 | theater | Arabisch gesproken en Engels boventiteld De tekst ‘Zawaya’ (Arabisch voor ‘standpunten’ of ‘hoeken’) is gebaseerd op getuigenissen van de ‘18 dagen’ in 2011, die leidden tot de val van President Mubarak. De jonge schrijver Shady Atef verzamelde de ervaringen van verschillende individuen en kristalliseerde hieruit een betoog met 5 personages en 5 monologen: een jongen omgekocht door macht, een legerofficier, de moeder van een jonge man gedood op het Tahrir plein, een voetbalfan en een vrouwelijke activist die een lijkenhuis bezoekt. De vijf acteurs van El Warsha zitten op scène - het publiek onafgebroken aankijkend- en elk van hen vertelt zijn eigen verhaal. Maar de eenvoud van hun vertellen is slechts schijn. Individuele en collectieve dimensies verstrengelen tot het punt dat ze de twijfelachtige banden tussen geschiedenis, kunst en waarheid verbreken. De verhalen zijn enerzijds overgoten met het idealisme van de ’18 dagen’, maar anderzijds keert de spiraal van geweld onophoudelijk terug. Iedereen moet telkens opnieuw zijn standpunt in het grotere verhaal heruitvinden, terwijl het gelede verlies reëel is. Zawaya is een sterk doorgraven vertelling van de Egyptische revolutie en de hedendaagse situatie, geschreven vanuit de ervaringen van het volk. Artistiek directeur Denis Van Laeken brengt hen naar Antwerpen, nadat hij hun werk in april 2014 op het D-CAF festival in Cairo zag en erg onder de indruk was. Ze brachten het eerste (theater)kunstproject over de revolutie. regie Hassan El Geretly | spel Arfa Abdelrasoul, Seif El Aswany, Donia Maher,Yasser El Magrabi, Hassan Abou Al Rous en Ahmed Shoukry | tekst Shadi Atef | gedichten Mohaed El Sayed, Shadi Atef en Wael Fathy | muziek Yasser El Magrabi | productie El Warsha
De Warme Winkel
Tanizaki | 26, 27 maart | 20u30 | theater Niemand kent Junichiro Tanizaki.Wij eerst ook niet. De Warme Winkel is gevallen voor het werk van Tanizaki, omdat het een sluimerend onbekend gemis deed voelen en dat direct ten dele opvulde. Een gemis aan fijnzinnige overpeinzingen, geheimzinnige erotiek, de vrijheid van strenge traditie, het opmerken van ongekende subtiele lichtvallen, rust en bamboe windvangers, zacht ritselend rijstpapier en stil glijdende verfpenselen; een gemis aan de subtiele dynamiek van het sociale spel en het afgewogen spel van esthetiek en etiketten. Tanizaki (1886 – 1965) is nog steeds één van de meest populaire schrijvers in Japan. De traditionele Japanse samenleving kwam in zijn tijd steeds meer onder druk te staan van westerse invloeden. De zoektocht naar een culturele identiteit speelt zowel in zijn leven als in zijn werk een belangrijke rol: thema’s die De Warme Winkel in de startblokken doen trappelen. De Warme Winkel heeft de afgelopen jaren furore gemaakt door een nieuw toneelgenre te munten: oeuvrestukken.Voorstellingen waarbij het volledige werk, biografie en tijdperk van een kunstenaar op onnavolgbare wijze tegen het canvas van het heden wordt gesmeten. In humorvolle en eclectische toneelavonden gaan verwondering, schoonheidsbeleving, perversie en engagement vaak hand in hand. concept en spel Mara van Vlijmen,Vincent Rietveld,Ward Weemhoff
Lotus Eddé Khouri
Tournures | 3, 4 april | 20u30 | dans
Tournures brengt de vaak overlappende rollen van vier spelers samen -een beeldhouwer, een muzikant en twee dansers- en ensceneert hun typische karakters: radicaal, intiem, functioneel en teruggetrokken. Le contact électrique est infiniment troublant dans sa discontinuité: ou bien le contact a lieu, ou bien il n’a pas lieu. Le reste n’est que faux contact. - Lotus Eddé Khouri Lotus Eddé Khouri is danser en choreograaf in Frankrijk en van Libanese afkomst. Haar eerste creatie Le Temps l’Emportera (2011) is een reflectie op de herinnering en de fysieke en temporaire ruimte. Uit dit project groeide een nieuw werk: Volatil lambda dat tot stand kwam in nauwe samenwerking met de muzikant Jean Luc Guionnet. Lotus bracht de voorstelling onder diverse vormen in ruimtes die niet bedoeld zijn als dansruimte. Uit deze ervaringen groeide uiteindelijk het verlangen om Tournures te creëren, waarbij een beeldhouwer in actie integraal deel uitmaakt van de choreografie. Als resultaat van haar residentie in MontyFaktorij, presenteerde Lotus een eerste toonmoment in november 2013. In december 2014 toonde ze na een tweede residentie een toonmoment van La Lenteur des nus. Ondertussen werkte ze verder aan Tournures. van en met Christophe Macé, Muhanad Rasheed, Jean Luc Guionnet, Lotus Eddé Khouri | choreografie Lotus Eddé Khouri | geluid Jean Luc Guionnet | productieCHORDA | coproductie Kultuurfaktorij Monty en Moussem| met de steun van La Fonderie (le Mans, France) en L’Etoile du Nord (Paris, France)
Mr. & Mrs. Fox (Nico Boon en Femke Heijens) | Quicksand Valley | 16 – 18 april | 20u30 | theater | première
Een zoon keert na een lange periode van afwezigheid terug naar het naturistenkamp van zijn ouders dat in economisch troebel vaarwater vertoeft. Hij brengt een overnameplan, een verloofde en wat onhandige pogingen tot toenadering met zich mee. Wat een heldere financiële bespreking had moeten worden ontaardt in een nachtmerrie. Quicksand Valley gaat over wat er in een familiebedrijf gebeurt als de macht van het geld de tegenstellingen tussen gezinsleden alleen nog maar vergroot. Het is een verhaal over thuiskomst en verraad, schaamte en verantwoordelijkheid, onbedwingbaar egoïsme en de noodzakelijke verstarring van principes… Een hilarisch en soms loeihard relaas van wat wij als mensen allemaal doen om – wanneer het water ons aan de lippen staat – ons vege lijf te redden. Nico Boon heeft samen met Femke Heijens ‘Mr. & Mrs. Fox’ opgericht, een samenwerkende vennootschap die voor het ensceneren van de teksten van Boon de handen in elkaar slaat. Quicksand Valley is hun eersteling. tekst Nico Boon | regie Femke Heijens en Nico Boon | spel Charlotte Vandermeersch, Tania Van der Sanden, Mark Verstraete en Tom Van Bauwel | lichtontwerp Wouter Dupon | geluidsontwerp Tom Pintens | productie Mr. & Mrs. Fox | coproductie Kultuurfaktorij Monty, CC De Spil,TAKT Dommelhof | met de steun van het Vlaams Fonds voor de Letteren
Joachim Robbrecht
The Great Warmachine | 29 april | 20u30 | performance What is really engaging me intellectually is… ehm… how is Worldwar 45 going to look like? We vierden net de honderdste verjaardag van Wereldoorlog één. Gelukkig kwam daar een einde aan. Hoewel? Was er niet nog een update? Wereldoorlog twee. De Koude… en dan? Star Wars? War on Terror? Call of Duty Black Ops ? We dragen veiligheid en vrede hoog in het vaandel maar creëren tegelijkertijd business modellen geïnspireerd op oorlogsstrategieën, reageren ons af in gewelddadige videogames en beoefenen vechtsporten. Sommigen zijn zelfs bereid in Syrië ten strijde te trekken. Is vrede een geënsceneerde illusie, die onze drang naar geweld tegen beter weten in probeert te verhullen? Een voorstelling in het grensgebied tussen theater, dans en performance, waarin het theater zelf een oorlogsarena wordt. Joachim Robbrecht is een Rotterdamse theatermaker, afkomstig uit Vlaanderen. Hij maakt theaterstukken waarin tekst, beeld en beweging over elkaar buitelen. Daarnaast schrijft hij voor Sarah Moeremans, Dood Paard en Tg Oostpool. Hij ontving de Charlotte Köhlerprijs in 2011 voor zijn eerste serie stukken en werd in 2013 genomineerd voor de taalunie toneelschrijfprijs voor Crashtest Ibsen II:Volksvijand. concept, tekst en regie Joachim Robbrecht | met Aitana Cordero, Louis van der Waal, Tashi Iwaoka | dramaturgie Nina Aalders, Bruno Listopad | set Wikke van Houwelingen
Dood Paard
Macbain | 30 april |20u30 | theater | Belgische première
Macbain is een bewerking van Shakespeare’s Macbeth door Gerardjan Rijnders. Het verhaal van een echtpaar dat wacht op een onafwendbaar einde. Dat einde komt wanneer het woud van Birnam het op een lopen zet en wordt voltrokken door iemand die niet uit een vrouw geboren is. Hij wordt geplaagd door chronische buikpijn en is geobsedeerd door ‘flipperbaby’s’. Zij heeft ooit een kind de borst gegeven maar inmiddels heeft dat kind zelfmoord gepleegd. In het echtpaar herkennen we Macbeth en zijn Lady, het ambitieuze en moordzuchtige stel uit het meesterwerk van Shakespeare. Daarnaast herkennen we Nirvana-zanger Kurt Cobain en zijn vrouw Courtney Love, het roemruchte koppel uit de jaren negentig van de vorige eeuw dat leefde in een wereld van roes, wanen en rock en roll. Het Amsterdamse gezelschap Dood Paard is een graag geziene gast in Monty. In oktober 1995 speelde de groep voor het eerst in de grote zaal, en sindsdien staat ze bijna jaarlijks op scène in Monty. Elke voorstelling van het gezelschap is een expliciete poging van de spelers om zich tot de huidige wereld te verhouden en staat midden in de rauwe werkelijkheid. Typische kenmerken van Dood Paard zijn de bij elkaar geraapte toneelbeelden en de open houding van de spelers naar het aanwezige publiek. door Gillis Biesheuvel en Manja Topper | tekst Gerardjan Rijnders
Studenten drama
Vrouw van de zee | 14 mei | 20u30 | theater
5 Masterstudenten van de afstudeerrichting acteren, Conservatorium Antwerpen, hernemen hun eindexamen van het 3de Bachelorjaar. Vrouw van de Zee (Henrik Ibsen) vertelt het verhaal van een koppel, wonend in de beslotenheid van de Noorse fjorden, dat opgeschrikt wordt door de komst van een oude geliefde. Deze voorstelling, gemaakt onder begeleiding van Sara De Roo (tgStan), wordt verteld vanuit het perspectief van 5 jonge mensen die op het punt staan de naschoolse wereld tegemoet te treden. WANGEL Zijn die vier- vijf jaar die wij samengeleefd hebben dan helemaal waardeloos voor jou geweest? ELLIDA Dat mag je niet denken,Wangel. Ik heb het hier zo goed gehad als een vrouw maar wensen kan, maar ik ben je huis niet vrijwillig ingegaan, dat is de zaak. WANGEL Niet vrijwillig? ELLIDA Nee, niet vrijwillig. door en met Danielle De Nul, Julia Ghysels, Simon Lemmens, Servaas Petrov, Sari Veroustraete | begeleiding Sara De Roo | tekst Henrik Ibsen
Lucinda Ra
Het Fioretti Project | 15 mei | 20u30 | performance Zeven theatermakers en muzikanten namen tijdelijk hun intrek in Fioretti, de kinderafdeling van het Psychiatrisch Centrum Dr. Guislain in Gent. De kinderen en jongeren die er verblijven, kampen met een combinatie van een mentale beperking en psychische problematiek. De makers namen fantasieën van robots mee, en ook van monsters en archetypische figuren die tijdens het carnaval opduiken in de volkse mythologie in heel Europa. Ze verbonden deze wereld met die van de kinderpsychiatrie en lieten vragen opborrelen als: Wat is beschaving? Wanneer is een kind wild? Waarom heeft de wereld een probleem met deze kinderen? Wat zijn hùn en onze angsten? De voorstelling wordt een muzikaal en documentair verhaal vol figuren, objecten en uitbundige kostuums. Een verhaal dat ligt tussen de realiteit van een afdeling psychiatrie én de fantasie van jongeren en makers. Lucinda Ra is een gelegenheidscollectief en heeft een verleden van lijmverslaving maar een gouden toekomst. makers Simon Allemeersch, Barbara Claes, Stefanie Claes, Maarten de Vrieze | muzikanten Jeroen van Herzeele, Giovanni Barcella | dramaturgie Bart Capelle | technisch ontwerp Frédéric Aelterman | productie Lucinda Ra & Kunstencentrum De Werf | i.s.m. Feikes Huis, Kunstencentrum Vooruit en Kunstenwerkplaats Het Bos | met de steun van de Vlaamse Gemeenschap | in coproductie met de kinderen, jongeren en het personeel van Fioretti
Jeroen Perceval & Kuno Bakker
Hersenen, de frigo van de passie | première | 22, 23 mei | 20u30 theater (vrij naar Aristoteles) Een regisseurszoon en een domineeszoon. Een Belg en een Nederlander. Een zoon en een vader. Een slingeraap en een bonobo. Een kale en nog een kale. Jeroen Perceval en Kuno Bakker maken samen een voorstelling. Ze kennen elkaar al lang en al lang willen ze samen op de scène staan. Alleen met z’n tweeën. Samen onderzoeken ze de ondergang van de passie in een, volgens hen, steeds rationeler wordende wereld. Te weinig vuur verkilt, teveel verteert. Te weinig ratio maakt bot, teveel verzuurt. tekst Jeroen Perceval | spel Jeroen Perceval en Kuno Bakker | productie Dood Paard & Monty Kultuurfaktorij
Katie Vickers & Inga Huld Hákonradóttir
Slogan for modern times |28, 29 mei | 20u30 | dans | première
Is dit echt aan het gebeuren? Wat is het? Hoe gaan we beschrijven wat er aan het gebeuren is als we niet weten wat het is? Hoe ervaren we een ruimte die zichzelf voortdurend ontmantelt, nu? Dit gebeurt nu. Twee performers staan stil bij het moment juist voordat de dingen bepaald worden. Hoe lang kunnen we verwijlen bij dit ongedefinieerde iets, voordat het een naam krijgt? Uiteindelijk stelt Slogan voor Modern Times de angstaanjagende ruimtes in vraag tussen het gruwelijke en het aansprekende, de aangename perversie, die iedereen van ons in zich draagt. De voorstelling appelleert vooral aan het gevoel voor humor omdat ze breekt met de mantra van de sérieux van postmoderne dans, met de sérieux van de Kunst. Hier wordt aangetoond dat goede levende Kunst, goede moderne dans ook geestig en amusant kan zijn. Het is een introductie als het ware: niet te missen, vooral voor de non-believers van moderne dans. choreografie, spel, scenografie en muziek Inga Huld Hákonardóttir en Kathryn Vickers coaching Eleanor Bauer,Vlad Ionescu | lichtontwerp Joris De Bolle | uitvoerende productie Kosmonaut Production | met de steun van wpZimmer en de School van Gaasbeek coproductie Monty en P.A.R.T.S
Hassan Khayoon
Othello | 29, 30 mei | theater | première Slapeloze nachten met steeds terugkerende beelden van de nederlaag.Was dit zijn laatste droom? Othello, in zijn land gekend als Saddam, laat zich opjagen door de Jago van Amerika. Desdemona, of het land van Irak, wordt het slachtoffer van de strijd tussen deze twee ego’s. Acht jaren van wrede oorlog tussen Iran en Irak. Desdemona schreeuwt wanhopig. Jago grijnst. Othello buldert en slaat zijn hoofd tegen de muur. Hij verliest alles: zijn geliefde, zijn leger, zijn familie, zijn volk. Dit is het einde. Maar dit is Shakespeare niet, hij vindt dit alles geen reden genoeg om er een einde aan te maken. Ondergronds, alleen, opgejaagd, verborgen voor iedereen, bekijkt hij tijdens slapeloze nachten de foto’s van zijn nederlaag. Hier begint het verhaal van Othello. Hassan gebruikt het verhaal van Othello om de geschiedenis van Irak te vertellen. De vele structurele overeenkomsten tussen de protagonisten in het verhaal van Othello en het verhaal van Irak, zette Hassan aan om met gekende fictie een voorstelling te maken over de geschiedenis van zijn land. Hij maakt hierbij gebruik van vele experimentele technieken en een rijke beeldtaal. Hassan Khayoon werkte als acteur en regisseur in het Irakese Nationale Theater van Bagdad, de Irakese TV, heeft deelgenomen aan verschillende Arabische theaterfestivals en belandde in 2005 in Antwerpen. Sinds zijn aankomst in Europa maakte hij in België hij Gebeurd in Bagdad, Stemmen uit de Chaos, Upstream en in Zweden Scenario of love. tekst Rasha Fadel en Hassan Khayoon | concept en regie Hassan Khayoon | spel Bert Kettermans, Satya Roosens, Kay Slanking | scenografie Hassan Khayoon | muziek en montage Saray Hamdan | camera Saray Hamdan
Valerie Solanas
Cryptozoology | 31 mei | 20u30 | live filmconcert
Met hun eigenzinnige songs die doen denken aan zowel The Doors, Jethro Tull als Nick Cave, hebben The Valerie Solanas inmiddels een unieke stem verworven in het Belgisch muzieklandschap. Satire is nooit ver weg. Verwijzingen naar ‘marginale’ genres als science fiction en horror vormen vaste ingrediënten.Voor hun nieuwste project Cryptozoology laat de band zich inspireren door vampieren, Lovecraftiaanse monsters en andere fabelachtige creaturen uit de symbolistische literatuur.Vergeet daar niet enige grootstad- romantiek bij te denken. Uiteraard mogen de duizelingwekkende tekeningen van partner in crime Bert Lezy hier weer niet ontbreken. Welkom in het rariteitenkabinet van de Solanas, see you on the other side! concept Saskia Liénard | tekst Michaël Brijs ism Saskia Liénard | muziek The Valerie Solanas (Michaël Brijs: zang, Diederik Van Remoortere: percussie, Filip Vandebril: bas, Tom Tiest: gitaar), Hadewig Kras | film Niel Van Den Eede | teken- schilderwerk en video-animatie Bert Lezy | geluidstechniek Geert Vanbever | productie Saskia Liénard
Maastricht
4, 5 juni | 20u30 | performance De performance opleiding van de Toneelacademie Maastricht is de jongste jaren uitgegroeid tot een kweekvijver voor jonge, autonome kunstenaars op de grens tussen theater en de omringende kunsten. De cross-over zit in hun DNA en dat levert zeer divers en eigenzinnig werk op. Nieuwe theatercollectieven als BOG en Urland vinden er hun oorsprong, naast opmerkelijke performance artiesten als Stefan Jakiela, Pieter Van Den Bosch, Annelies Van Hullebusch en Karel van Laere, om er maar een paar te noemen. Als er al iets is wat hen typeert is het een radicaal non-conformisme. Ze doen hun ding - all the way. Er is dus geen ‘Maastrichtse stijl’, wel een aaneenschakeling van extreem verschillende performers met een heel eigen smoel. In deze presentatie tonen we een aantal opmerkelijke performances van jonge kunstenaars die nu nog studeren aan de performance opleiding.
Tg STAN
De Kersentuin | 11, 12, 13 juni | 20u30 | theater Het volgende stuk dat ik zal schrijven wordt ongetwijfeld grappig, heel grappig, tenminste wat de opzet betreft. - Tsjechov aan Olga Knipper, 7 maart 1901 Na Oom Wanja, Ivanov, De Drie Zusters, Point Blank (Platonov) en Het Huwelijksaanzoek, vraagt tg STAN voor de zesde keer Anton Tsjechov ten dans. Dit keer ligt De Kersentuin, Tsjechov’s laatste stuk, op tafel. Negen toneelspelers, vier jongeren, pas afgestudeerd aan de toneelschool en vijf oudere jongeren, al iets langer afgestudeerd, schuiven aan. Als De Meeuw het perfecte stuk is, dan zou De Kersentuin wel eens het ultieme anti-stuk kunnen zijn. De personages doen hun uiterste best om zich als typische Tsjechov-personages te gedragen, maar slagen er niet in… De Kersentuin blijft op alle vlakken een enigma. Het is onrustwekkend, het laat zich niet vatten, en oefent daardoor al 111 jaar een bijna fatale aantrekkingskracht uit op toneelspelers en regisseurs. van en met Evelien Bosmans, Evgenia Brendes, Robby Cleiren, Jolente De Keersmaeker, Lukas De Wolf, Bert Haelvoet, Scarlet Tummers, Stijn Van Opstal en Frank Vercruyssen licht Thomas Walgrave | scenografie Damiaan De Schrijver | kostuums An d’Huys | coproductie KunstenFestivaldesArts, Festival d’Automne (Parijs),Théâtre de la Colline (Parijs),TnBA (Bordeaux), Le Bateau Feu (Duinkerke),Théâtre Garonne (Toulouse) en tgSTAN
