Cambreur
College
Juli 2010 nummer 68 Cambreur College
maakt deel uit van
Kwadrant
Scholengroep
rk scholengemeenschap voor gymnasium atheneum havo vmbo
Cambreur en Hanze College verliezen hun schoolleider.
Frans van der Knaap verlaat scholengroep In een versierde aula neemt Frans van der Knaap op geheel eigen wijze afscheid van het Hanze College en het Cambreur College. Voor de laatste maal heeft hij de tocht vanuit het Zeeuwse met vrouw Sanneke gemaakt om zijn collega’s van Kwadrant Scholengroep en van OMO de hand te schudden. Uiteraard gaat dit gepaard met toespraken van deelschooldirecteur Ton Sprangers en voorzitter van de raad van bestuur van Ons Middelbaar Onderwijs Eugene Bernard. Beide benadrukken zij, dat Frans een leider is geweest voor de twee scholen die medemensgerichtheid, oprecht interesse in medewerkers, ouders en leerlingen wist te combineren met bedrijfmatig inzicht. Voor het Cambreur College is hij de man achter het Open Leercentrum en achter de invoering van TweeTalig Onderwijs geweest, voor het Hanze College heeft hij de realisatie van het Techniekplein tot stand gebracht. Onder zijn leiding is het Cambreur College in stabiel vaarwater terecht gekomen. Het gaat goed met de deelschool. Frans van der Knaap geeft in zijn afscheidwoord mee aan de genodigden, dat docenten de specialisten in leren zijn en dat alleen kunnen blijven door zelf voortdurend te leren.
En leren doen we vooral door verhalen te horen en verhalen te vertellen. Hij voegt de daad bij het woord en leest het verhaal voor van de rabbi die de hel wilde zien. Vervolgens trakteert hij de genodigden op een rede van Cil Wigmans, die het vertellen van verhalen als basis ziet van het leren van kinderen en een vertelling van Peter Vermaat die het leven van Titus Brandsma op indringende wijze neer weet te zetten. Zijn motto: Het gaat er niet om grootse dingen te doen in het leven, het gaat erom de gewone dingen groots te doen. Na dit heftige levensverhaal duurt het een tijdje voor er een wat luchtigere stemming ontstaat bij de receptie die volgt. Frans van der Knaap zet zijn carrière voort in het Zeeuwse Walcheren. Hij wordt op 1 augustus opgevolgd door een andere Titus, Titus Frankemölle. Hoe groots deze de gewone dingen vorm gaat geven moeten medewerkers en leerlingen afwachten.
318 leerlingen krijgen hun Cambreurdiploma Het schooljaar duurt net lang genoeg om ook in de laatste Accolade van het jaar te kunnen melden hoe het eindexamen na eerste en tweede tijdvak is verlopen. En dat resultaat mag er zijn.
meeste leerlingen hebben gezorgd voor voldoende compensatiepunten bij onvoldoendes. Bij de profielwerkstukken zijn schitterende cijfers behaald.
Alle afdelingen hebben een percentage van 90% of meer behaald. De kroon spant de GT-afdeling: Het toch al goede resultaat van 2 gezakte leerlingen op 85 kandidaten is nog verbeterd. Slechts één kandidaat heeft de eindstreep niet gehaald. En onze GT/Mavo-afdeling laat dit beeld al vele jaren zien.
Deze leerlingen krijgen hun diploma op een zeer bijzondere dag uitgereikt: meer dan 30 graden en oranjekoorts in heel Nederland. Het verzetten van de diploma-uitreiking voor het vwo bleek enkele maanden geleden niet op instemming van de leerlingen te kunnen rekenen, zelfs op gegronde bezwaren. Dus laten we wegen, wat het zwaarst weegt.
Ook havo en vwo in de Vernieuwde Tweede Fase met een nieuwe eindexamenregeling laten goede resultaten zien. De
We feliciteren alle kandidaten van harte en wensen hen een goede doorstart in vervolgopleiding of beroep.
aantal aantal leerlingen geslaagden in procenten bb 24 22 92% kb 50 45 90% gt 85 84 99% havo 77 71 92% atheneum 33 29 91% gymnasium 21 19 90% vwo (ath+gym) 54 48* 91% *een vwo-leerling heeft het examen door ziekte nog niet afgerond Afdeling
definitief afgewezen 2 5 1 6 3 2 5
Roulade De laatste les voor een vakantie. Geen hoogtepunt van intellectueel tijdverdrijf, moet ik toegeven. Maar mijn andere lessen zijn dat eigenlijk ook niet. Zeker niet als het zonnetje uitbundig van de partij is. Buiten. Sommige collega’s plannen op deze ultieme momenten nog een fijn proefwerk of antwoorden zonder verpinken -maar wel met een sardonisch lachje- op de vraag “of we iets leuks gaan doen:” “Wij doen altijd iets leuks tijdens natuurkunde”. Maar zo verdorven ben ik niet. “Juffrouw, mogen wij zeggen dat wij van u het zevende uur vrij krijgen?” De mentor wordt ‘s morgens gebruikt als opmaat. Je moet ergens beginnen. “Ja, hoor eens, het is zijn les, daar ga ik niet over”. Dat is ook zo. “Maar jullie kunnen wel zeggen, dat hij waarschijnlijk zelf ook wel naar huis wil”. Een prima idee. Deze leerlingen kruisen mijn loopje in de middagpauze tijdens mijn surveillance. Allemaal meiden met grote zonnebrillen boven op hun voorhoofd en rinkelende oorbellen. Jongens houden zich over het algemeen met andere dingen bezig. “Meneer, valt u niet uit het zevende uur?” Daar heb ik wel eens behoefte aan, moet ik bekennen, aan uitvallen. En niet alleen het zevende uur. Maar het klinkt me zo horizontaal in de oren, iets met platte rust in een bed met opgeschudde kopkussens en een fris gesteven verpleegster. Ik vind het al lastig als de elektriciteit uitvalt. “Niet dat ik weet.” “Meneer, mogen wij anders het zevende uur naar huis?” “Waarom?” “Laatste les voor de vakantie.” “Nee, we hebben nog een presentatie en daarna mogen jullie gezellig lezen”. Of is dit een contradictio in terminus? “Mogen we dan buiten lezen, in het zonnetje?” “Lijkt me best een goed idee”. April was een kille maand. Tijd voor hartverwarmende bezigheden buitenshuis. “En mogen de tassen mee naar buiten?” Oei, dat wordt oppassen. Slim zijn ze, die meiden. Straks moet ik het terras van Janssen en Janssen nog surveilleren. “Nee, de tassen blijven in het lokaal”. Daar hebben ze niet van terug. Het zevende uur ligt er op het sportveld een lang lint leerlingen lekker languit in de zon. De boeken blijven dicht. Er zijn blijkbaar belangrijkere dingen in het leven. Dat is ook zo.
Cambreur
College
Boek In Je Tas Mirjam Mous “Boy7” Alle eersteklassers hebben het nieuwste boek van Mirjam Mous “Boy7”gelezen of zijn daar nu nog mee bezig. De school heeft in het kader van ons taalbeleid dertig exemplaren van dit boek aangeschaft. Op deze manier kunnen wij klassikaal lezen en evalueren. Wij stimuleren onze leerlingen al vanaf de eerste klas om zo veel mogelijk te lezen. Vanaf volgend jaar gaan wij hiermee verder in alle tweede en derde klassen. Drie leerlingen uit klas 1L hebben de schrijfster een e-mail gestuurd. En zij hebben allen een reactie ontvangen. Hieronder het drietal en de antwoorden: Beste Mirjam Mous Ik ben Tanya van de Water, je achternichtje. Ik heb uw boek Boy7 gelezen en vond het heel leuk. Hopelijk schrijft u nog meer boeken die zo leuk zijn. Hoe gaat het eigenlijk met u? De laatste keer dat ik u gezien heb zat ik in groep 6 op de lagere school. Ik heb best wel veel boeken van u gelezen maar Boy7 is wel het mooiste van allemaal. Ik zou het zelf niet kunnen verzinnen maar ik ben ook geen schrijver. U heeft het ook zo goed geschreven dat ik het gemakkelijk kon lezen. Ik snapte ook alles. Dat is niet bij andere boeken die ik lees. Hopelijk kan ik u nog een keer zien. Dat zou ik zeer op prijs stellen. Tanya van de Water 1L Beste Tanya, Bedankt voor je mail. Fijn om te horen dat je Boy7 een mooi boek vindt. In augustus ligt mijn volgende thriller in de winkel. De titel is: Vals Spel. Het gaat over Fin, een Nederlandse jongen die in een Spaanse politiecel zit omdat hij wordt verdacht van moord. Ik zou het ook leuk vinden om je nog eens te zien. Misschien kun je de leerkrachten overhalen om me een keertje uit te nodigen voor een schrijversbezoek. Ook in het voortgezet onderwijs vertel ik vaak over mijn werk. Hartelijke groet, ook aan je familie, Mirjam Dag Mirjam Mous, Ik ben Mike Oerlemans van het Cambreur College, Dongen. Ik ben de zoon van een andere schrijver die u misschien wel kent, André Oerlemans (schrijver van “13 verhalen voor het slapen gaan”, “Hrakendoders” en “Het geheim van Paros”). Het boek BOY 7 vind ik het leukste boek dat ik tot nu toe gelezen heb. Het is goed geschreven, want het leest lekker vlot en er gebeurt in elk hoofdstuk wat. Ik vind dat het een echt kinderboek is, want ik lees ook boeken van mijn vader en die zijn een stuk langdradiger, dat is ook omdat het boeken zijn voor volwassenen.
Het stuk dat het beste geschreven is , vind ik, het notebook. Daarin wordt het meeste duidelijk over Sam Waters (boy 7). In het boek wordt alles pas op het laatste moment duidelijk. Dat is een voordeel, want als je er aan begint wil je het gelijk uit lezen. Ik heb nog wel een vraag voor u. Waar haalt u deze verhalen vandaan, uit het echte leven of is het gewoon fantasie? Mike Oerlemans Hallo Mike, Haha, laat je vader (die ik inderdaad ken ik heb twee van zijn boeken gelezen) het maar niet horen. Weet je dat ik trouwens ook mailtjes krijg van vaders die Boy7 een heel spannend boek vinden?! Ik haal mijn verhalen overal vandaan. Mijn eigen jeugd, het nieuws, sprookjes, de school waar ik heb gewerkt, verhalen die mensen me vertellen, de reizen die ik maak. En dat alles vul ik aan met een flinke dosis fantasie. Bij Boy7 begon het met dat beeld van de grasvlakte omdat ik net in Namibië was geweest (de foto op het omslag is mijn eigen vakantiefoto). Hoofdstukken lang wist ik zelf ook niet wat er aan de hand was. Toen ik eenmaal had bedacht waardoor Sam zijn geheugen was kwijtgeraakt, ben ik daarover gaan googlen. De techniek bleek al veel verder dan ik had gedacht. Mijn boek was haast geen sf meer maar al werkelijkheid. Dat vond ik behoorlijk eng! Wil je je vader mijn hartelijke groeten doen? Dag! Mirjam Beste Mirjam Mous, Op school hebben ze een aantal boeken ‘Boy 7’ gekocht zodat alle leerlingen van de school dit boek kunnen lezen. Bij Nederlandse les op vrijdag mochten we altijd in dit boek gaan lezen. Graag wil ik je vertellen wat ik van het boek vond omdat het erg leuk was om te lezen. Het boek is niet van het genre dat ik normaal lees, dus bij de bibliotheek had ik waarschijnlijk dit boek nooit gepakt om te lezen. In het begin vond ik het boek niet zo spannend. Hoe dichter ik bij het eind kwam hoe spannender het boek werd en ik het niet meer los kon laten. Dat komt omdat je in het begin niet weet wat er allemaal aan de hand is. Hoe verder je in het boek komt hoe duidelijker het verhaal wordt. Je komt er uiteindelijk achter wat er allemaal voor rare dingen in dit boek afspelen. Het verhaal is ook leuk geschreven met al die moderne technieken en chips waarmee ze de lichamen van andere mensen kunnen besturen. Het lijkt me verschrikkelijk als mij dit zou overkomen. Gelukkig liep
het in het boek allemaal goed af. Ik ben ook erg blij dat zulke dingen in de echte wereld nog niet kunnen gebeuren. Ook vond ik het een origineel verhaal omdat ik nog nooit eerder hier over heb gelezen. Ik vond het een makkelijk boek om te lezen. Dat komt omdat er geen moeilijk woorden worden gebruikt. Het is jammer dat ik het boek al uit heb want het was erg leuk. Ik zal het zeker aan andere kinderen aanraden. Nog veel succes bij het schrijven en ik ga nog zeker meer van zulke boeken lezen. Met vriendelijke groeten, Maarten Timmermans Beste Maarten, Grappig hoe verschillend iedereen een boek kan ervaren. Ik vind juist het begin het spannendst, als je nog helemaal niets weet. Toen ik het boek schreef dacht ik ook dat heel veel dingen niet in het echte leven kunnen gebeuren. Maar terwijl ik bezig was, had ik wat technische informatie nodig en ging op internet kijken. Ik schrok behoorlijk. Verschillende zaken waarvan ik dacht dat ze nog sciencefiction waren, bleken al te bestaan. De artikelen die Boy 7 in dat mapje vindt, heb ik niet verzonnen. De inhoud is gebaseerd op de werkelijkheid. Best een griezelig idee, vind ik.Gelukkig is de rest van mijn verhaal wel verzonnen. Welk genre lees jij meestal wel? (Ik ben Boy 7 gaan schrijven omdat jongens me om een spannende thriller vroegen, dus wie weet…) Bedankt voor je mail, Vriendelijke groet, Mirjam
Cambreur
College
Tijd voor Latijnse teksten en aqua-zumba
Monique Chau neemt afscheid van het Cambreur College kele minuten nodig om om te schakelen”), het contact met de kinderen en met hun ouders en de lol van het omgaan met de scholieren die vaak om de gekste redenen bij haar binnenvallen, houden het levendig.
Een gesprek voeren met Monique Chau is als met een netje achter een vlinder aanrennen. Monique raakt iedere bloem even aan en fladdert dan, steeds onverwachts opwiekend, door naar de volgende. Daarbij oogt zij jeugdig, te jeugdig eigenlijk voor het onderwerp van dit gesprek: haar afscheid van het Cambreur College en van haar carrière als schoolfrik. Je kunt je niet voorstellen dat zij al bijna 40 jaar werkzaam is in het onderwijs. En toch is het zo: in 1971 mocht het St.Odulphuslyceum in Tilburg Monique Fabrie verwelkomen als nieuwbakken docente Frans. Ze werkte daar zeven jaar en ontmoette er haar levensgezel, Ton Chau. Drie jaar als ‘maîtresse de la maison’* volgden, waarna Monique in 1982 werd aangenomen op het toenmalige John F.Kennedy Atheneum in Dongen. In dat jaar werd docent Frans Harry Ruijters rector en nam Monique zijn lessen over. Ze zou hem ‘voor even’ vervangen. Dat even werd dus 28 jaar. Een zevental van deze jaren werkte ze niet alleen op het Kennedy, maar ook nog een aantal uren op het Oelbert. Toch was ze heel blij, met name vanwege de gemoedelijke sfeer die er hing, toen ze al haar uren kon gaan geven op de inmiddels tot Dr.Schaepmancollege omgedoopte school in Dongen. Monique houdt erg van variatie in haar werk. Ze vond het dan ook fijn toen voormalig rector Seegeren haar vroeg om coördinator te worden van klas 2h/v, een functie die de laatste jaren ‘teamleider’ is gaan heten. De afwisseling (“Ik kan goed schakelen tussen taken; wel heb ik, voor ik een les ga geven, een pauzetje van en-
La Chau wordt, zo zegt ze, door een aantal collega’s als een onvervalste ADHD’er beschouwd. Ze geeft toe: “Ik krijg heel veel prikkels binnen en moet mezelf bij voortduring toespreken: “Monique, nou doe je eerst dit, en dan dat, en dan kan daarna…” Ze schrijft, om alles onder controle te houden, veel op briefjes en bereidt elke avond de volgende schooldag voor met op te schrijven wat er in welke volgorde moet worden gedaan. Om erachter te komen hoe het zou zijn om weer alleen maar les te geven, nam ze zich voor om dat ooit nog eens uit te proberen, maar dat is er nooit van gekomen. “Les geven is leuk, maar 7 of 8 lesuren per dag is niet leuk meer. Ik wil niet steeds hetzelfde doen. Ik wilde ook altijd onderbouw én minstens een klas bovenbouw doen. Het leukst om te doen in mijn lessen vond ik: de actualiteit erin brengen, dingen die in Frankrijk speelden, het journaal opnemen en gebruiken (“Nee, niet met een smartboard, dat ging nog lekker ouderwets met een videoband”).
Trouwelade Easyrider …
Ik vond het ook leuk om oude literatuur in de actualiteit te plaatsen.” Monique geeft aan het jammer te vinden dat het vak Frans te lijden heeft onder de overvloed aan Engels die de leerlingen over zich heen krijgen. Bovendien hebben de kinderen van nu minder tijd voor school… En nu, nu de vrijheid lonkt? Pas op 1 april 2011 gaat zij officieel met pensioen. Daarvóór gaat ze nog met opfrisverlof, dat naadloos overgaat in haar pré-pensioen. Maar concreet doet zij per 16 juli de deur van de school voorgoed achter zich dicht. De afsluiting op school wil Monique positief, leuk, vrolijk houden, geheel volgens haar karakter. Daarna wordt de cursus Spaans voortgezet, gaat ze Franse, Nederlandse en Spaanse boeken lezen, gaat ze fietsen, zwemmen en aqua-zumbaen ,reist ze voor de tweede maal naar China en naar andere landen en zou ze (“ dat zullen ze wel gek vinden”) Latijnse teksten willen vertalen – ze is tenslotte ook enkele jaren docente Latijn geweest! Veel om te doen. Maar wie Monique Chau kent, kijkt daar niet meer van op. We zullen haar heel erg missen, op het Cambreur! Monique, het ga je goed!!! * maîtresse de la maison = huisvrouw
Cambreur
Babyboom op het Cambreur College Het schooljaar 2009-2010 begon met drie verheugende mededelingen: Petra Hellwich, Nienke Ottevanger en Maartje Mandemakers kondigden een blijde gebeurtenis aan. In de daarop volgende maanden zagen we de dames gestager wat ronder worden en in het voorjaar tijdelijk de school verlaten. Drie geboortekaartjes prijken inmiddels op het mededelingenbord. Maartje en Nienke hebben een dochter gekregen, respectievelijk Dirkje (…mei) en Bibi (8 mei) geheten, Petra kreeg op 8 mei een zoon, Senna. We wensen onze drie collega’s en hun partners veel geluk met hun kindje. Twee hebben we op school al mogen begroeten, nummer drie zal ook zeker nog aan ons en aan de leerlingen getoond worden.
Bibi
College
Agenda Juli 2010
do 8 juli ckv-dag vmbo lj.3
do 1 juli - 16.00 diplomering vmbo-gt -1 9.30 diplomering vmbo-bb, vmbo-kb
vr 9 juli sportdag
vr 2 juli - s tart afsluitendeweek, proefwerkweek, toetsweek - 16.00 diplomering vwo - 19.30 diplomering havo
do 15 juli rapportuitreiking alle klassen vr 16 juli start zomervakantie tot en met vr 3 september 2010
Klas 1L naar York! Het hele schooljaar werd er naar uitgekeken… de schoolreis naar York! In september al, tijdens de Europaweek, werd door enthousiaste leerlingen van klas 2 aan de klas verteld hoe fantastisch deze schoolreis was. De gigantisch grote boot, de prachtige tuinen van Howard Castle, de spannende York Dungeon en niet te vergeten de Treasure Hunt in het centrum van de stad, waar je echt Engels moest praten om je eigen lunch te kopen. De verwachtingen waren dus hoog gespannen! Dinsdagmiddag om 17.00 uur stond de bus klaar om naar Europoort te vertrekken. Eenmaal op de boot, zocht iedereen zijn hut op na een toespraakje van de kapitein van P&O ferries, om vervolgens de hele avond te genieten van al het moois aan boord. Gelukkig waaide het niet hard en konden de meeste leerlingen toch een paar uurtjes slapen. De volgende ochtend stond er in Hull een Engelse bus te wachten, die ons naar Howard Castle, zo’n 15 mijl buiten York, bracht. Met een rondleiding door het kasteel en prachtig weer om de tuinen te bekijken was de ochtend zo om. In de middag was de speurtocht door York gepland en voor veel leerlingen was het een lastige klus om alle vragen bij de tocht goed te beantwoorden. De
York Dungeon zorgde voor wat angstige gezichten bij een paar dames van de groep, maar uiteindelijk - toch heel stoerhebben zij beleefd hoe het leven in York was in vroeger tijden. De overnachting in de jeugdherberg leverde weer enkele uurtjes slaap op en na een fantastisch Engels ontbijt aldaar werd een bezoek gebracht aan York Minster. En hoewel veel leerlingen vooraf denken dat een kerkbezoek niet interessant is, was de hele groep achteraf aardig onder de indruk. York Minster staat niet voor niets als highlight van York bekend. Om nog wat meer te weten te komen over de invloed van de Vikingen in en rond York, volgde nog een bezoek aan het Jorvik Viking Centre, waarna er gelukkig nog wat tijd overbleef om York op eigen gelegenheid te leren kennen: shoppen dus! Weer op de boot, wachtte ons een heerlijke maaltijd en nog tijd genoeg om samen plezier te maken bij de zanger die zijn best deed om de passagiers op de boot te vermaken. Vrijdagochtend 10.00 uur arriveerden we in Dongen en konden de leerlingen en de begeleidende docenten de rest van de vrijdag bijkomen van alle indrukken. Annemieke Trella
Introductiedag klas 2 havo/vwo vrijdag 10 september 2010 Dirkje
In de eerste schoolweek organiseren wij weer, net als voorgaande jaren, voor de leerlingen van 2 havo/ vwo een introductiedag in de Biesbosch. We starten deze dag in Hank, waar we aan boord stappen van een rondvaartboot om te genieten van een tocht door de Biesbosch. Daarna vindt er een avonturenprogramma met spelen plaats.
Het is de bedoeling dat de leerlingen op eigen houtje (met een door ons geleverde fietsroute) naar Hank fietsen of met de auto gebracht worden. Wij brengen dit bericht op tijd, zodat er onderling iets geregeld kan worden (carpooling) voor deze bijzondere introductiedag in het komende schooljaar. Nadere berichtgeving volgt in de eerste week van september.
Senna
Cindy Schade teamleider 2 havo
Bram Thielen teamleider 2 vwo
Cambreur
College
Culturele Fase en Jongste Fase uitgefaseerd In onze snelle digitale wereld wordt de leerling die wegduikt in een luie stoel met een dik boek zeldzamer. Ook moeten we zoeken naar leerlingen die de rust nemen om een schoolkrant van A tot Z te lezen. Deze conclusie moeten we trekken uit de enquête die we in januari onder onze leerlingen hebben afgenomen. Dat betekent, dat onze schoolkranten Jongste Fase en Culturele Fase dit jaar voor het laatst zijn verschenen. De Culturele Fase verscheen voor de bovenbouw van havo en vwo en werd jarenlang met veel plezier samengesteld door Mirjam Bredius en Hans van der Prijt, met
daarin vaste bijdragen van docenten en leerlingen. De Jongste Fase, het kleine zusje, is het petekind van Mariken van Kuppeveld en Paul Belle. Het concept was identiek. De redactie koos een thema en zocht daaromheen geschikte teksten en andere bijdragen. In de lessen Nederlands kwamen veel pennenvruchten van leerlingen tot stand. De beide schoolkranten hadden een hoog niveau, zagen er verzorgd uit, mochten gezien en gelezen worden. Helaas gebeurde dat dus te weinig. Paul, Mariken, Mirjam en Hans zetten er dus een punt achter. Echter, niet nadat wij ze van harte hebben bedankt voor hun jarenlange inzet.
Een nieuw idee is in de maak: Accolade krijgt een nieuw jasje met daarin een binnenpagina speciaal voor leerlingen. We hopen, dat deze vorm flitsend genoeg is voor onze jonge consumenten.
Wederom een succesvolle ronde workshops in leerjaar 1! Met veel plezier hebben de eerstejaarsleerlingen de afgelopen weken weer verschillende creatieve en actieve workshops gevolgd. Ondanks dat we, door gebrek aan workshopleiders, de tweede ronde wat minder variatie aan konden bieden dan bij de eerste ronde, hebben de leerlingen zich 6 donderdagmiddagen prima vermaakt. En...... natuurlijk ook samen veel geleerd. Een greep uit de activiteiten:
ker waard om tentoongesteld te worden. Salsa dansen: Een workshop die er nog niet eerder was... Michael Bebrout liet de leerlingen zien dat er niet alleen Nederlands bloed door zijn aderen stroomt. Zwoele bewegingen op prima muziek. Voor deze workshop hopen we op een vervolg voor volgend schooljaar.
Maskers maken: Deze workshop was er speciaal om attributen, met name Venetiaanse maskers, te maken voor het toneelstuk Romeo and Juliet, dat eind dit schooljaar door de leerlingen van klas 1 TTO wordt opgevoerd voor hun ouders. Prachtige exemplaren zijn het geworden, die straks door de toneelspelers met trots gedragen kunnen worden.
Uiterlijke verzorging: Deze workshop scoorde natuurlijk hoog bij veel dames. Je goed verzorgen, er mooi uitzien, welk meisje wil dat nu niet? Marlies Schellekens heeft op fantastische wijze deze workshop georganiseerd waarbij er zelfs bezoek kwam van een echte schoonheidsspecialiste! De dames eindigden hun workshop met een schitterende presentatie op de Catwalk!
Schilderen: Onder de bezielende leding van Marleen en Ton, twee fanatieke hobbyschilders, werden de mooiste schilderijen op doek gemaakt. Veel kleurtjes acrylverf waren aanwezig, en wilde je net iets anders? Dan probeer je toch het een en ander te mengen. De resultaten zijn het zeer ze-
Sieraden maken: Voor alle Crea Bea’s onder de brugklassers! Oorbellen maken, kettingen haken, (oef... lastig hoor!) en armbanden met oneindig veel gekleurde kralen. Met hulp van atelier Twee Handjes uit Dongen en Annemarie van Hulten ontstonden de mooiste sieraden.
Trouwelade Er was eens…
Cambreur
College
Cambreur College Dongen provinciewinnaar Actie Tegengif 2010 Klas 1J van het Cambreur College in Dongen is de provinciewinnaar van Actie Tegengif! Een landelijke niet-rokenwedstrijd (van Stivoro) voor leerlingen van de eerste en tweede klas van het voortgezet onderwijs. De GGD Hart voor Brabant promootte en ondersteunde deze actie in zijn werkgebied. De wedstrijd heeft twee doelen: voorkómen dat jongeren gaan roken én jongeren die (experimenteren met) roken motiveren om niet-roker te worden of blijven. Spelregels Bij de deelname horen een paar spel regels. Zo mag de klas niet roken van november tot mei. Daarnaast was er aan de wedstrijd ook een creatieve actie verbonden: schrijf met de klas een interview met een BN’er. Van de minimaal 15 vragen moeten drie vragen over roken gaan. Interview Paul de Leeuw Klas 1J schreef een interview voor Paul de Leeuw. De klas stelde niet alleen vragen op over het roken (Hebt u nog goede tips om niet te beginnen met roken? Zou u een liedje willen schrijven tegen het roken?), maar ook andere originele en persoonlijke vragen (Welke planeet zou u willen zijn?
Veel mensen zeggen dat u kaal geworden bent door de stress, klopt dat? En de vraag daarna… Zou u uw kapsel willen veranderen?). En zelfs nog een vraag over zijn programma (Welke wens wilt u zeker nog vervullen in het leven?). Kortom een serieus en humoristisch interview, passend bij Paul de Leeuw.
Lille 2010
Op 1 juni was het jaarlijkse uitstapje naar Lille voor de vierdeklassers van havo-vwo. De bus vertrok ’s ochtends vroeg en zowel leerlingen als begeleiders waren in opperbeste stemming. Tegen elven kwamen we aan in Roubaix, een voorstad van Lille. Ten tijde van de industriële revolutie was er hier een enorme bevolkingsgroei en om alle mensen te huisvesten werden er tal van kleine woningen gebouwd, echter zonder de noodzakelijke sanitaire voorzieningen. Door het gebrek aan hygiëne braken er allerlei ziektes uit en zo kregen de inwoners in 1930 een prachtig zwembad in art deco stijl , om te kunnen zwemmen en baden. In de jaren 80 moest het gebouw zijn deuren sluiten, omdat het niet meer voldeed. In 2001 werd het zwembad,
Wat won de klas? Klas 1J nam 19 mei de prijs in ontvangst van de GGD Hart voor Brabant. De klas gaat op zaterdag 12 juni een dagje naar Walibi World. Daar wordt ook de landelijke winnaar bekend gemaakt. De landelijke winnaar mag het interview afnemen bij de door henzelf gekozen BN’er!
na een grondige verbouwing, weer geopend, maar nu als museum. Het gebouw is prachtig gerestaureerd en bevat veel moderne kunst. Franstalige gidsen leidden ons hier rond. Na deze culturele uitspatting was het tijd om de gezellige binnenstad van Lille te verkennen. De bus zette ons midden in het oude centrum af, waar we in groepjes rondwandelden om de mooie gevels, leuke straatjes en gezellig pleintjes te bewonderen. De crisis heeft hard toegeslagen in deze Noord-Franse stad, er waren nogal wat winkels verdwenen, maar dat weerhield de Cambreurleerlingen er niet van allerlei leuke aankopen te doen: T-shirts, schoenen, lange broeken, sjaaltjes, van alles werd er ingeslagen in de vrije uren die ze tot hun beschikking hadden. Ongemerkt werd er heel wat in het Frans gesproken, waarmee we kunnen
concluderen dat de opzet van de dag geslaagd was! Vòòr we huiswaarts gingen werd er gegeten in de pizzeria of, lekker vertrouwd, bij de MacDo… Ondertussen hadden onze begeleiders, de dames Bredius, Douillet, Koot en Rijnen, ook lekker gewinkeld en leuke en “lekkere” aankopen gedaan… We gingen met de onbemande, computergestuurde metro van Lille terug naar Roubaix, waar de vriendelijke buschauffeur op ons wachtte. De terugreis verliep snel en erg voorspoedig, gelukkig maar, want de Franse kaas van één van de begeleiders rook wel heel erg sterk… We hebben medelijden met haar gezin, die deze lucht nog dagen moest verdragen! Al met al een superleuke, zeer geslaagde dag. Iedereen bedankt!
