'l¢.
POF_ ivJ A (1 ,
Risk assessment and treatability
Een eerste geannoteerde verkenning van de literatuur vanaf 1990
Samengesteld door C.J. van Netburg
justitie
Wetenschappelijk Onderzoek- en
maart 1998
Documentatiecentrum
Verantwoording
Dit is een eerste opzet van een geannoteerde literatuurlijst inzake 'risk assessment' bij het vaststellen van het recidive-risico van zwakbegaafde of psychisch gestoorde delinquenten van ernstig geweldsdelicten. Gezien de korte tijd die beschikbaar was (twee weken) moet deze lijst beschouwd worden als een eerste verkenning omtrent literatuur op dit gebied. Besloten is om de meest recente literatuur over dit onderwerp vanaf 1990 te zoeken in het documentatiebestand van het WODC en via Internet. In samenwerking met onderzoeker Ed. Leuw is een selectie gemaakt die in deze lijst is opgenomen. Er is voor gekozen om de literatuur in chronologische volgorde te presenteren en daarbinnen alfabetisch op auteursnaam. De betreffende literatuur zal nog nader bestudeerd moeten worden om tot een verantwoorde lijst te komen.
i
2
Geannoteerde bibliografie
Literatuur 1990 1.
Andrews, D.A., J. Bonta and R.D. Hoge Classification for effective rehabilitation Criminal justice and behavior 17e jrg. (1990) nr. 1 (March) p. 19-52 Psychologisch inzicht in crimineel gedrag is noodzakelijk om justitiële behandelingsprogramma's een maximaal recidive-verminderend effect te laten sorteren. De auteurs gaan dieper in op enkele classificatie-principes op grond waarvan delinquenten kunnen worden onderscheiden in termen van de meest aangewezen behandelingsaanpak. Het eerst classificatie-principe is het recidiverisico dat met behulp van psychologisch testinstrumenten redelijk kan worden bepaald. Uit onderzoek blijkt dat delinquenten met een hoger recidive-risico meer gebaat zijn bij een intensief behandelingsprogramma terwijl omgekeerd delinquenten met een laag risico het meest profiteren van een minder intensief programma. Een ander differentiatie-criterium waarmee bij het behandelingsaanbod rekening moet worden gehouden, zijn de criminogene behoeften die ten grondslag liggen aan het delinquent gedrag. Deze behoeften kunnen eveneens psychometrisch worden bepaald. Een derde relevante factor is de receptiviteit van delinquenten voor verschillende behandelingsstijlen.
2.
Ashford, J.B. en C.W. LeCroy Juvenile recidivism: a comparison of three prediction instruments Adolescence, 25e jr-. (1990) nr. 98 (summer) p. 441-450
0 Risk-assessment instruments are increasingly being used, the majority of research evaluating such instruments with adult offenders. The purpose of this study was to compare three models being used to predict recidivism in juvenile offenders. Discriminant analysis was used to examine the extent to which these various models could discriminate between recidivists and nonrecidivists. The results indicated that only one model (the Arizona Juvenile Risk Assessment Form) had adequate predictability. Since little research has been done with risk prediction instruments for juvenile offenders, these results offer tentative promise for the future development of such an instrument. 3.
Pollock, N. L. Accounting for predictions of dangerousness International journal of law and psychiatry, 13e jrg. (1990) nr. 3, p. 207-215 In verband met de toenemende aandacht voor preventie probeert men de laatste jaren technieken te ontwikkelen om gevaarlijk gedrag te kunnen voorspellen, vaak
echter nog zonder veel succes. Aan de hand van enkele voorbeelden van mislukte voorspellingen van gevaarlijk gedrag bespreekt de auteur de problemen, die zich kunnen voordoen. Gevaarlijk gedrag is volgens hem niet te ontdekken via het gewone psychiatrisch onderzoek op grond van persoonlijkheidskenmerken alleen. Beter is het om bij beoordelingen van een delinquent uit te gaan van een klinische beslissingsstrategie met een goede theoretische onderbouwing en om daarmee bepaalde geweldspatronen in een individu vast te stellen. Van belang hierbij is dat er een geweldspatroon uit het verleden bekend is en dat de gecompliceerde interactie van persoonskenmerken en omgevingsfactoren bestudeerd wordt evenals de mogelijkheden tot zelfregulatie en de aanpassingsmechanismen van een delinquent. 4.
Rice, M.E., G.T. Harris and V.L. Quinsey A follow-up of rapist assessed in a maximum-security psychiatric facility Journal of interpersonal violence 5e jrg. (1990) nr. 4 (December) p. 435-448 Het is van belang om na te gaan welke factoren, m.n. bijzondere kenmerken van verkrachters, tot recidive kunnen leiden. In verband hiermee werd onderzoek gedaan onder 54 ex-gedetineerden van een maximaal beveiligd psychiatrisch ziekenhuis gedurende een follow-up periode van 46 maanden (voor eind 1983 in vrijheid gesteld). Op grond van dossiers en laboratoriumonderzoek (phallometrische test) werden factoren bestudeerd als: persoonlijke kenmerken (mate van psychopathie); crimineel verleden; soort seksuele belangstelling (agressief/niet agressief) en recidivisme voor verschillende soorten delicten en de kans daarop. De onderzoeksresultaten wijzen uit dat recidive voor zeden- en geweldsdelicten het beste is te voorspellen door het testen van een soort seksuele belangstelling en het vaststellen van de mate van psychopathie (een criminele levensstijl en een exploiterende benadering van anderen).
Literatuur 1991 5.
McGrath, R.J. Sex-offender risk assessment and disposition planning: a review of empirical and clinical findings International journal of offender therapy and comparative criminology 35e jrg. (1991) nr. 4 (winter) p. 238-350 Het voornaamste doel van interventie aangaande misdrijven op seksueel gebied is het veiligstellen van cie omgeving voor herhalingen. Omdat de beschikbaarheid van detentiemogelijkheden afneemt, is het onvermijdelijk dat er onderscheid gemaakt wordt tussen daders die moeten worden afgezonderd en diegenen die mits onder toezicht gesteld, geen direct gevaar vormen voor de omgeving. Dit artikel behandelt het onderzoek naar cie factoren die verband houden met recidivisten van seksuele misdrijven, welke een kritische factor is met betrekking tot het nemen van deze beslissing. Vervolgens worden criteria onderzocht voor het vaststellen van de daders eigen verantwoordelijkheid ten opzichte van de behandeling. Ten slotte worden richtlijnen uitgewerkt ons de beslissingen te formuleren.
4
6.
Milner, J.S. Physical child abuse perpetrator screening and evaluation Criminal justice and behavior 18e jrg. (1991) nr. 1 (March) p. 47-63 This article describes some of the risk/benefit issues in the use of assessment instruments in the screening and evaluation of physical child abuse perpetrators. Following a discussion of assessment issues are descriptions of the Child Abuse Potential Inventory, measures of problems in parenting, and selected measures of personality characteristics used in screening and evaluation of physical child abuse perpetrators.
Literatuur 1992 7.
Gohde, H. und S. Wolff "Gef^hrlichkeit" vor Gericht Kriminologisches journal 24e jrg. (1992) nr. 3, p. 162-180 Vanuit ethno-methoclologisch perspectief gaan de auteurs van dit artikel na hoe 'gevaarlijkheid' in strafprocessen geoperationaliseerd wordt. In het algemeen kan er onderscheid gemaakt worden tussen intuïtieve, statistische en klinische prognose. Psychiaters houden zich bezig met de laatste vorm. De onderzoekers proberen te reconstrueren hoe psychiaters handelen wanneer zij iemand als 'gevaarlijk' bestempelen. Aan de hand van een groot aantal rechtzaken wordt de specifieke methodiek die gehanteerd wordt, nauwkeurig geanalyseerd. Ook gaan zij in op het probleem van het voorspellen van 'gevaarlijkheid'. De empirische gegevens laten zien dat de classificering 'gevaarlijk' eerder uit pragmatische omstandigheden binnen de psychiatrisch-juridische interactie te verklaren is, dan uit individueel meetbare, voorspellende kenmerken van de onderzochte persoon. Het begrip 'gevaarlijk' wordt door de auteurs dan ook geherinterpreteerd als zijnde het resultaat van sociale interactie binnen de rechtbank.
8.
Marie, H.J.C. van Voorspellen van gevaarlijkheid: consensus gewenst Tijdschrift voor psychiatrie 34e jrg. (1992) nr. 4, p. 281-290 Hoewel er steeds meer factoren aan het licht komen die invloed blijken te hebben op de herhaling van gevaarlijk gedrag, is er weinig overeenstemming in de wijze van rapporteren en advisering hierover. Intercollegiale en interdisciplinaire consensusvorming is aangewezen om in ieder geval tot een uniforme methode te komen. Een verbetering van het voorspellen van gevaarlijk gedrag is op dit moment in de eerste plaats gelegen in een verbetering van de methode aangezien factorgericht onderzoek niet bijdraagt aan de weging van elke factor in het individuele geval. Enkele parameters worden omschreven: multidisciplinair,
5
interactioneel onderzoek, het aangeven van de mate van waarschijnlijkheid, het expliciteren van normen door checklists en statistische gegevens, en een standaardevaluatie. 9.
Motiuk, M.S., L.L. Motiuk and J. Bonta A comparison between self-report and interview-based inventories in offender classification Criminal justice and behavior
19e jrg. (1992) nr. 2 (june) p. 143-159 A paper-and-pentil measure of offender risk/needs was derived from the Level of Supervision Inventory (LSI), an interview-based classification instrument. This resulting Self-Report Inventory (SRI) was evaluated on 100 male inmates with respect to reliability, validity, and utility. A psychometric battery including the LSI was administered. The SRI demonstrated acceptable interrater reliability and internal consistency as well as modest validity. The result suggest that offender selfreports, in combination witij more traditional risks/needs assessment, can be useful for offerader prediction and the identification of needs.
Literatuur 1993 10. Clark, D.A., M.J. Fisher and C. McDougall A new methodology for aslessing the level of risk in incarcerated offenders British journal of criminologie, 33e jrg. (1993) nr. 3 (summer) p. 436-448 A review of the literature relating to the assessment of risk in incarcerated offenders is given. A new methodology for the actuarial assessment of risk based on the prediction of the way in which offending behaviour traits will be manifest in the prison environment is described. A validation of this methodology is described giving a level of accuracy of 65 per cent. A measure of the accuracy, the rated percentage agreement (RPA), is described and the inter-rater reliability of the methodology is investigated. The utility of the instrument in a prison environment is outlined and implications for future refinement and validation are discussed. 11. Harris, G.T., M.E. Rice and V.L. Quinsey Violent recidivism of mentally disordered offenders; the development of a statistical prediction instrument Criminal justice and behavior 20e jrg. (1993) nr. 4 (December) p. 315-335 Multivariate techniques were used to derive and validate an actuarial instrument for the prediction of violent post release offenses by mentally disordered offenders. The 618 subjects were a heterogeneous group of men who had been charged with serious offenses. Approximately half had been treated in a maximum security psychiatrie institution and the rest had been briefly assessed prior to imprisonment. The actuarial instrument consisted of 12 variables and significantly predicted violent
6
outcome in each of five subgroups. The instrument's practical application and its use in clinical appraisals of dangerousness are discussed. 12. Managing risk in corrections (theme) Forum 5e jrg. (1993) nr. 2 (May) p. 1-40 This issue focuses on managing risk in corrections both in the institutions and in the community.
Contents :
C)
0
. How do experts make parole recommendations and are the accurate? - R.J. Brown and K.P. O'Brien; . Evaluation of the Independent Chairpersons Program - B. Boulerice and M. Brosseau; . When are sex offenders at risk for reoffending? Results of two long-term followup studies - S.M. Dwyer, B.R.S. Rosser, R.K. Hanson, R.A. Steffy and R. Gauthier; . Managing risk - whose problem is it anyway? - N.J. Pepino; . Where are we in our ability to assess risk? - L.L. Motiuk . Risk management: the views of the public and the challenge to corrections - J.V. Roberts; . Decision issues in risk assessment - R.C. Serin and H.E. Barbaree Risk markers for family violence in a federally incarcerated population - D.G. Dutton and S.D. Hart; . Intensive supervision of offenders on prerelease furlough; an evaluation of the Vermont experience - W. Bagdon and J.E. Ryan; . The probation evaluation project - J. McGuire, D. Broomfield, C. Robinson and B. Rowson; . Supervise whom? Disciplinary offences committed by incarcerated persons - M. Ouimet; . Urinalysis in risk management - C. Haskell. 13. Monahan, J., P.S. Appelbaum a.o. Ethical and legal duties in conducting research on violence: lessons from the MacArthur Risk Assessment Study
Violence and victims 8e jrg. (1993) nr. 4 (winter) p. 387-396 This article addresses the ethical and legal duties that must be confronted in any study of the risk of interpersonal violence in the community. Ongoing research - the MacArtur Risk Assessment Study - on the markers of violence among released mental patients is taken as illustrative. Methods by which the researchers are discharging their legal and ethical duties are described and justified. Strategies center around the duty to protect research subjects from their own violence, and the duties to protect research staff and third parties form subjects' violence. By airing these rarely discussed issues, the authors hope to initiate a professional dialogue on crucial ethical and legal aspects of the research process.
7
14. Steadman, H.J., J. Monahan a.o. From dangerousness to risk assessment; implications for appropriate research strategies IN: S. Hodgins (ed.) Mental disorder and crime Newbury Park, Sage, 1993, p. 39-62 This part discusses which factors predict violent behavior in mentally disordered persons, and identifies the most effective strategies for managing patients who present a risk of violence. Practicle, feasible measures of each factor were then developed, and tested in a study conducted in three hospitals, which involved assessing and then following patients discharged to the community.
Literatuur 1994 15. Eucker, S., U. Tolks-Brandau und R. Muller-Isberner Prognosebildung im Psychiatrischen Massregelvollzug Zeitschrift fur Strafvollzug und Straff^lligenhilfe
43e jrg. (1994) nr. 3 (juni) p. 154-157 In a factor analytic study six dimensions were found to play some significant role in the clinical assessment of dangerousness. These factors are: 1. disability to establish relations, 2. uncontrolled emotions, 3. lack of social support outside the hospital, 4 addiction, 5. conduct problems inside the hospital, 6. index delinquency committed unforced by circumstances. The factors explain 41 % of the total variance of the 46 characteristics of the check list. 22% of the variance of prognosis of further dangerousness operationalized as estimated further stay inside the hospital was explained by these factors. The prognostic variance was not increased by introducing further patient data. 0
16. McMurran, M. Assessment of criminal behaviours of clients in secure settings Psychology, Crime and Law le jrg. (1994) nr. 2, p. 187-191 Valid assessment of crime and related behaviours is important in predicting future risk, designing intervention programmes and evaluating outcome. Common sources of error are presented and suggestions for enhancing the validity of assessment are given. Each of the assessment methods described, has its advantages: self-report allows access to. information not available elsewhere; psychometric tests allow comparison between people and within any one person across time; analogue assessment allows attention to specific aspects of behaviour; and direct observation allows for the study of complex behaviours 'in situ'. Each method also has its disadvantages, relating to validity, applicability, and practicability.
8
17. Monahan, J. and H.J. Steadman (ed.) Violence and mental disorder; developments in risk assessment Chicago, University of Chicago Press, 1994 The aim of this work is to focus specifically on assessing risk and dangerousness. Contents: . J. Monahan and J. Steadman - Toward a rejuvenation of risk assessment research - J. Monahan and H.J. Steadman; Conclusion: To overcome the problems that have so far hobbled the scientific study of violence among the mentally disordered, clinicans must enrich their predictor variables, strengthen their criterion variables, broaden their subject sampling strategy, and synchronize their research efforts. If an actuarially vallid aray of risk markers for violence could be reliably identified, clinicans could be trained to incorporate these factors into their routine practice, and the accuracy of clinical predictons of violence among the mentally disordered would be commensurately increased. Future research on risk assessment should 1) be launched simultaneously in several sites using common predictors and criterion variables and a common research design, and 2) be planned and managed by an interdisciplinary team. . R.W. Novaco - Anger as a risk factor for violence among the mentally disordered; . E.S. Barratt - Impulsiveness and agression; Content: Barrett describes how impulsivity fits into personality theory more generally, and the specific role it may play in the genesis of aggression. He also reviews the large body of research that has been conducted using the Barrett Impulsivity Scale. . S.D. Hart, R.D. Hare and A.E. Forth - Psychopathy as a risk marker for violence: development and validation of a screening version of the revised psychopathy checklist; . J.W. Swanson - Mental disorder, substance abuse, and community violence: an epidemiological approach; . B.E. Link and A. Stueve - Psychotic symptoms and the violent/illegal behavior of mental patients compared to community controls; . P.J. Taylor, P. Garety a.o. - Delusions and violence; . D.E. McNiel - Hallucinations and violence; . T.A. Widiger and T.J. Trull - Personality disorders and violence; Content: The authors discuss disorders of personality. Despite the apparent relevance of personality disorder for violent behavior, they find that only two disorders, antisocial personality and borderline personality, have received research attention. An alternative framework for conceptualizing precurors of violence as dimensional factors of personality, rather than as categorical 'disorders' of personality, is presented. . D. Klassen and W.A. O'Connor - demographic and case history variables in risk assessment; Content:
9
C)
The authors address the ways in which the interaction between a person's life history and demographic characteristics can lead to violence. They consider factors that can lead people to acquire violent tendencies, such as modeling; factors that can moderate the occurrence of violence, such as parental supervision; factors that can predispose toward violence, such as cognitive impairment; and factors that can affect the acceptability of violence, such as group norms. They speculate on how the interaction among these classes of variables can affect the type and level of violence that is observed. . S.E. Estroff and C. Zimmer - Social networks, social support, and violence among persons with severe, persistent mental illness; Content: The authors consider contextual variables that influence violent behavior. Based on a large study of patients with severe, persistent mental disorder, they find that the composition of a person's social network - including the presence or absence of mental health professionals - and the types of emotional and instrumental support available to the person affect both the likelihood of violence and the typical victims of violence. . H.J. Steadman, J. Monahan a.o. - Designing a new generation of risk assessment research; Content: The authors illustrate how Beven methodological principles can shape the design of a new generation of risk assessment research by describing how these principles were realized in one project, the MacArthur Risk Assessment Study. They present the results of the field trials that preceded full-scale research implementation, and detail the implications of those results for the final study design. 18. Webster, C.D., G.T. Harris a.o. The violence prediction scheme: assessing dangerousness in high-risk men Toronto, University of Toronto, 1994 In this work (66 pages of primary text plus three appendixes), the authors review the latest clinical and legal literature on violence prediction and furnish a conceptual framework for approaching the task of risk assessment. They describe their own systematic program that has taken place over many years at the Penetanguishene Mental Health Centre. Then they offer a tentative scheme to assess clinical factors relevant to violence and provide ideas about how to integrate actuarial and clinical predictors. Finally they offer advice on how to convey information on risk to the decision makers who need it.
Literatuur 1995 19. Bonta, J., B. Pang and S. Wallace-Capretta Predictors of recidivism among incarcerated female offenders Prison journal 75e jrg. (1995) nr. 3 (September) p. 277-294
10
Two studies were conducted to investigate the predictors of female recidivism. The first study attempted to validate a risk scale developed on a male offender population and found poor generazability. The second study explored additional possible predictors including victimization experiences. Once again, little progress was made. The implications for future research on female offender risk prediction and prison programming are discussed. 20. Howeli, J.C. and S. Bilchik (ed.) Guide for implementing the comprehensive strategy for serious, violent, and chronic juvenile offenders Washington, D.C., National Council on Crime and Delinquency/Office of Juvenile Justice and Delinquency Prevention, 1995
0
This guide provides the necessary tools and program information to systematically and comprehensiveley address rising violent juvenile crime. One of the subjects treated in this guide is: risk-assessment and classification for serious, violent, and chronic juvenile offenders (rationale, goals and uses; risk-assessment and prevention; risk-assessment and classification for detention decisions / placement decisionmaking / probation and parole supervision/ institutional custody). 21. Mulvey, E.P. and C.W. Lidz Conditional prediction: a model for research on dangerousness to others in a new era International journal of law and psychiatry 18e jrg. (1995) nr. 2 (Spring) p. 129-143 Het onderzoek over hoe gevaarlijkheid te voorspellen is, stagneert volgens de auteurs. Daarom hebben zij een model ontwikkeld om te bepalen wanneer voorspellingen wel werken en wanneer niet. Zij bespreken drie centrale aspecten van dit model. Het eerste draait om het begrip 'clinical concerns'. In plaats van een contextvrije voorspelling, zoals die in traditionele modellen te vinden is, moeten psychiaters een zeer contextgebonden oordeel geven over de patient. Het moet duidelijk zijn welke klinische beslissingen welke risico's met zich meebrengen. Ten tweede het aspect van 'specifications'. Hierbij gaat het om de hierarchie van gebeurtenissen die niet allen even provocerend voor de patient zijn. Ten derde is er het aspect van 'conditions'. Dit kunnen afzonderlijke gebeurtenissen zijn (de dood van een familielid), of steeds voortdurende gebeurtenissen (het samenwonen met partner). Het kunnen ook kenmerken zijn van het gedragspatroon van de patient. 22. Prins, H. Risk assessment: seven sins of omission Probation journal
42e jrg. (1995) nr. 4 (December) p. 199-201 Professor Prins of the Midlands Centre for Criminology and Criminal Justice at Loughborough University suggests a number of key areas of concern in weighing dangerousness, emphasises the importance of clear information about past
11
behaviour, and suggests seven awkward but essential questions which can aid assessment.
23. Quinsey, V.L. The prediction and explanation of criminal violence International journal of law and psychiatry 18e jrg. (1995) nr. 2 (Spring) p. 117-127 In dit artikel staat de voorspelling van gewelddadig gedrag van geestesgestoorde en niet-geestesgestoorde mannelijke delinquenten. Daarbij kunnen twee predictoren worden gebruikt. De eerste is het klinische oordeel over de kans op toekomstig gewelddadig gedrag. Uit onderzoeken blijkt dat dit een zwakke predictor is. Er is weinig inter-klinische overeenstemming en er wordt uitgegaan van factoren met een zwakke predictieve waarde. Als individuele klinische oordelen samen worden genomen en gemiddeld,.neemt de predictieve waarde ervan echter toe. De tweede predictor is een instrument bestaande uit 12 factoren die zijn afgeleid uit een statistisch onderzoek naar recidive van 618 mannelijke delinquenten die waren behandeld in een extra beveiligde inrichting. Er bleek een lineaire relatie te bestaan tussen de risicoscore op de 12 factoren en de kans op gewelddadige recidive. De sterkste predictor van de 12 is een instrument dat kenmerken meet, zoals gebrek aan empathie, geneigdheid tot verveling, impulsiviteit en onverantwoordelijkheid. Deze predictor verbetert de voorspelling nog wanneer de invloed van het criminele verleden statistisch is verwijderd. Opmerkelijk is de sterke invloed van factoren die betrekking hebben op de vroege jeugd van deze delinquenten. De auteur geeft verschillende biologische, sociale en omgevingsbepalende verklaringen. 24. Tallant, C. and R. Strachan The importance of framing; a pragmatic approach to risk assessment Probation journal 42e jrg. (1995) nr. 4 (December) p. 202-207 Probation officers are routinely required to make risk assessments which affect both the liberty of the individual and the safety of the community, often with incomplete information and within limited time frames. The authors examine lome of the decision-making processes used by professionals under conditions of uncertainty and risk and suggest that an appreciation of the pscyhological concept of 'framing' can provide a pragmatic, useful assessment tool. 25. Verhagen, M.F.M. en M.W.G. Philipse het voorspellen van het risico van delictherhaling in de TBS Tijdschrift voor psychiatrie
37e jrg. (1995) nr. 7, p. 537-552 Dit artikel gaat in op de vraag hoe bij personen die wegens geestesziekte ten tijde van het plegen van een delict tot TBS zijn veroordeeld, het risico van delictherhaling kan worden ingeschat. In de eerste plaats wordt het juridische en therapeutische kader geschetst waarbinnen deze inschatting moet worden gedaan.
12
Vervolgens wordt gepoogd de beschikbare literatuur over het thema 'delictgevaarlijkheid' toe te passen op de TBS-verlenging. Onduidelijkheid over de doelgroep waarover voorspeld moet worden, en begripsverwarring over het te voorspellen gedrag maken dat eerder onderzoek weinig aanknopingspunten biedt voor de situatie binnen de TBS. In eerder onderzoek gevonden predictorvariabelen zijn bovendien voornamelijk van statische aard en daardoor niet voor behandeling vatbaar. In het tweede deel van dit artikel worden de eerste resultaten gepresenteerd uit eigen onderzoek met een vragenlijst die beoogt het risico van delictherhaling te voorspellen. Het bleek mogelijk een vijftal voor behandeling vatbare indicatoren aan te wijzen die significant verband houden met feitelijke recidive. Dit zijn: - de mate waarin de persoon inzicht geeft in de manier waarop hij zijn (onbegeleid) verlof besteed; - de mate waarin de persoon zijn eigen mogelijkheden realistisch inschat (zelfkennis); - de mate waarin de persoon zich laat leiden door actuele impulsen en behoeften; - de mate waarin interpersoonlijke relaties worden gekenmerkt door afwisselend ophemelen en verguizen (borderline-symptoom); - de mate waarin de stafleden op hun hoede zijn in de omgang met de betreffende persoon. 26. Villeneuve, D.B. and V.L. Quinsey Predictors of general and violent recidivism among mentally disordered inmates Criminal justice and behavior 22e jrg. (1995) nr. 4 (December) p. 397-410 122 male inmates who had been released from a maximum-security inpatient psychiatric unit of a federal penitentiary were followed for an average of 92 months. An actuarial instrument developed using Nuffield's (1982) method correlated 43 with violent recidivism, resulting in 32% relative improvement over chance. The predictors of violent recidivism in this instrument were the following: juvenile delinquency, younger age at release, drugs involved in offenses, violent convictions, separation from parents before age 16, alcohol involved in offenses, criminal versatility, short periods of employment, and no psychiatric illness. These results support those of earlier studies, in particular, the negative assocation between psychosis and violent recidivism in high-risk samples and the use of actuarial instrument for appraising the long-term risk of violent recidivism.
Literatuur 1996 27. Bonta, J., W.G. Harman a.o. The prediction of recidivism among federally sentenced offenders: a re-validation of the SIR scale Canadian journal of criminology 38e jrg. (1996) nr. 1 (January) p. 61-79
13
Het voorspellen van de kans op recidive is een belangrijk onderdeel van het Canadese penitentiaire beleid. Tien jaar geleden is een objectief scoringsinstrument voor de toekomstige recidive van veroordeelden ontwikkeld: de zogenaamde Statistical Information on Recidivism (SIR) schaal. De auteurs hebben deze schaal opnieuw gevalideerd. Zij hebben daartoe gegevens verzameld over all 3267 mannelijke gedetineerden die in 1983 en 1984 uit een Canadese federale gevangenis werden ontslagen. De recidive-termijn was drie jaar. De correlatie tussen de SIRscores en de algemene recidive was hoog. Door middel van een bijzondere statistische techniek (ROC-analyse) hebben de onderzoekers de voorspellingskwaliteit van de SIR-schaal getoetst. Met de ROC-analyse kon ook worden vastgesteld of de indeling in vijf categorieën van recidive-risico binnen de SIR juist is. Dit laatste bleek het geval te zijn. Het voorspellen van gewelddadige recidive is lastiger, omdat dit soort recidive relatief weinig voorkomt. Toch bleek ook hier de SIR een behoorlijke voorspelling op te leveren. 28. Bonta, J., M. Law and K. Hanson Recidivism and MDO's; the prediction of criminal and violent recidivism among mentally disordered offenders: a meta-analysis
Ottawa, z.uitg., 1996
C)
Mentally disordered offenders (mdo's) are often viewed as significant risks to the safety of the community. The present meta-analysis asks the question of whether the predictors of recidivism for mdo's are different from the predictors for nondisordered offenders. Effect sizes were calculated for 35 predictors of general recidivism and 27 predictors of violent recidivism drawn from 64 unique samples. The results showed that the major predictors of recidivism were the same for mdo's as those found with non-disordered offenders. Criminal history variables were the best predictors and clinical variables showed the smallest effect sizes. The findings suggest that the risk assessment of mdo's can be enhanced with more attention to the general criminological literature and less reliance on models of psychopathology. 29. Clements, C.B. Offender classification: two decades of progress Criminal justice and behavior
23e jrg. (1996) nr. 1 (March) p. 121-143 This article reviews the literature of the past 20 years of offender classification. Early developments respresented a convergence of professional, legal, and political demands. Recent progress in several areas is noted: risk assessment and correctional supervision, classification based on psychological characteristics, and need assessment. An integration of trends argues for a systems approach to classification, connecting it more specifically to intervention. Current effort that warrant further attention are discussed.
14
30. Dembo, R., G. Turner a.o. Development of evaluation of a classification of high risk youths entering a juvenile assessment center
Substance use and misuse 31e jrg. (1996) nr. 3 (February) p. 302-322 De auteurs houden een classificatieschema onder de loep dat in een jeugdgevangenis in Florida is ontwikkeld om probleemgedrag van justitiabele jeugdigen nader te duiden. Het schema resulteert in een typologie van jeugdigen met problemen variërend naar zwaarte. Het schema maakt onderscheid naar problemen overwegend rondom drugmisbruik en overwegend psychische problemen. Met behulp van cluster-analyse en discriminant analyse wordt de typologie op zijn waarde beoordeeld: hoe consistent is ze; hoe volledig en uitsluitend zijn de categorieën; wat is in individuele gevallen de voorspellende waarde van de typologie; en bijgevolg, wat is de praktische waarde bij justitiële interventies in de carriëres van delinquente jeugdigen. Toegepast op zo'n tweeduizend jeugdigen, bewijst het schema volgens de auteurs zijn houdbaarheid en nut. Zwaardere drug- en alcoholgebruik, en zwaardere psychische problematiek blijkt samen te hangen met relatief zwaardere en meer gewelddadige delictsoorten. Ook vertonen deze jongeren een hogere recidive. 31. Gardner, W., C.W. Lidz a.o. A comparison of actuarial methods for identifying repetitively violent patients with mental illnesses Law and human behavior 20e jrg. (1996) nr. 1 (February) p. 35-48 This is a progress report on the development of practical methods for actuarial prediction of violence. The literature indicates that actuarial prediction is more accurate than clinical prediction, but in practice actuarial methods seem to be used rarely. Here the authors address two obstacles to the clinical use of actuarial prediction method. To remedy this, they developed a regression tree screen that presents actuarial information about violence in a series of yes/no questions. Second, using actuarial methods to identify the small minority of violent patients in a general psychiatric population may be too costly. To remedy this, they developed a method to prescreen patients for intensive evaluation using an inexpensive assessment. They evaluated regression trees and two-stage screens by comparing their accuracies against conventional actuarial methods. The results showed that actuarial predictions based on regression trees and two-stage screens were as accurate as regression-based methods in identifying repetitively violent patients. These easier-to-use methods may therefore be useful techniques for actuarial predictions. 32. Gendreau, P., C. Goggin and M. Paparozzi Principles of effective assessment for community corrections Federal probation
60e jrg. (1996) nr. 3 (September) p. 64-70
The authors discuss the predictability of the risk posed by community-based offender programs. The give insight into those offender characteristics which are the most proficient predictors of future criminal activity. Research has identified some psychometric measures of recidivism as being particularly useful. Finally, a more complete picture is emerging concerning the appropriate assessment of special offender groups (e.g. mentally disordered, violent and sex offenders). The authors conclude that offender characteristics predictive of recividism are no longer debatable. And the most effective effective model for their assessment (i.e., the actuarial technique) has been acknowledged for some time. As well, meaningful advance in knowledge has occurred with the realization that dynamic predictors (i.e., criminogenic need) are crucial for the accurate assessment of offender risk. 33. Hare, R.D. Psychopathy: a clinical construct whose time has come Criminal justice and behavior 23e jrg. (1996) nr. 1 (March) p. 25-54 Psychopaten kunnen worden beschreven als roofzuchtigen die charme, manipulatie, intimidatie en geweld gebruiken ten opzichte van anderen om hun eigen zelfzuchtige behoeften te bevredigen. Door hun gebrek aan geweten en gevoelens voor anderen nemen zij koelbloedig wat hen behaagt waarbij zij sociale normen en verwachtingen zonder het minste gevoel van schuld of spijt schenden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ondanks hun kleine aantal - 1% van de totale bevolking - zij 15% tot 25% van de totale gevangenispopulatie uitmaken en verantwoordelijk zijn voor een onevenredig deel van de zware misdrijven. De constructie van psychopatie is nuttig voor het strafrechtssysteem aangezien deze belangrijke implicaties biedt voor de opties m.b.t. veroordeling, diversie, plaatsing en behandeling en voor het beoordelen van de kans op recidive en geweldpleging. Hoewel de etiologie van de roofzuchtige koelbloedige aard van de psychopaat nog duister blijft, is te verwachten dat theorieën en methoden van cognitieve neurowetenschap en de erfelijkheidsleer m.b.t. het gedrag zullen leiden tot een beter begrip voor deze ziekte. 34. Monahan, J. Violence prediction: the past twenty and the next twenty years Criminal justice and behavior 23e jrg. (1996) nr. 1 (March) p. 107-120 Ruim twintig jaar geleden bestonden er slechts twee onderzoeken naar de accuratesse van klinische voorspellingen van gewelddadig gedrag. De 'waarpositieve' scores die uit de onderzoeken volgden, lagen tussen de 20 en 32%. Tegenwoordig zijn er meer onderzoeken bekend, waarbij de betrouwbaarheid van de voorspellingen is toegenomen tot de range van 36-53 %. Niet alleen de methoden en resultaten zijn veranderd maar ook de onderzoeksvraag, van of geweld voorspeld kan worden naar hoe het voorspellen van geweld kan worden verbeterd. Dit heeft geleid tot actuarieel onderzoek bij het voorspellen van geweld en tot risico-
inschatting. De auteur verwacht dat risico-communicatie de komende twee decennia aan belang zal toenemen.
35. Serin, R.C. Violent recidivism in criminal psychopaths Law and human behavior 20e jrg. (1996) nr. 2 (April) p. 207-217 In dit artikel wordt de voorspellende waarde van de Psychopathy Checklist-Revised (PCL-R) vergeleken met die van drie statistische risico-schalen: de Base Expectancy Score, de Recidivism Predicton Scale en de Salient Factor Score. De onderzoeksgroep bestaande uit 81 ex-gedetineerden, werd onderverdeeld in drie groepen: niet-psychopaten, een gemengde groep en psychopaten. De voorspellende efficientie van de vier instrumenten werd berekend met de Relative Improvement Over Change (RIOC). In termen van regressie-analyse bleken alle vier instrumenten in principe gelijkwaardig te zijn, maar in termen van voorspellende efficientie was de PCL-R de beste. De factor 1-component (persoonlijkheidsvariabelen) van de PCL-R bleek een betere voorspeller te zijn van gewelddadige recidive dan de factor 2-component (levensstijlvariabelen). Wat betreft de algemene recidive leverde de PCL-R het grootste aantal juiste beslissingen op (60,5 %). Alleen de PCL-R kon gewelddadige recidive voorspellen (een RIOC waarde van 50%). Deze resultaten worden bevestigd door andere studies. Het klinische gebruik van PCL-R vereist vergeleken met de andere drie instrumenten wel meer voorbereiding, studie en inzicht in het begrip criminele psychopathologie.
Literatuur 1997
S
36. Aldigé Hiday, V. Understanding the connection between mentall illness and violence International journal of law and psychiatry 20e jrg. (1997) nr. 4 (Fall) p. 399-417 To understand how mental illness and violence are associated, this paper presents a series of models based on empirical research that illuminate the statistica) association between the two phenomena. It begins with the most simple model showing a direct sequence of severe mental illness producing violence, then moves to build more complexity in the relationship with multiple paths involving socializing conditions and intervening experiences that connect active, major mental illness to violence. It concludes with a model suggesting that both violence and manifestations of mental illness largly grow from the structural arrangements in which individuals are embedded, and that the paths between mental illness and violence are mainly indirect and contingent.
37. Cooke, D.J. Psychopaths: oversexed, overplayed but not over here? Criminal behaviour and mental health
7e jrg. (1997) nr. 1, p. 3-11 Psychopathy - or at least Hare's conceptualisation of the disorder - is gaining currency in forensic practice witkin North America. The Psychopathy ChecklistRevised (PCL-R) is an integral part of a growing number of risk-assessment procedures including the Violence Risk Assessment Guide, the HCR-20 and the Spousal Assault Risk Guide. In addition, by administrative decree, the PCL-R is being used in assessments for conditional release of those detained in federal prisons and forensic hospitals within Canada and the United States. In a recent meta-analytic study of the predictive validity of the PCL-R, Salekin et al. (1996) argued that the PCL-R is a good predictor of recidivism in general, and violent recidivism in particular. They warned, however, that the generalisability of the PCL-R as a predictor beyond North American males has not been established. Given the salience of the concept in North American forensic practice, why is the concept used less frequently in the United Kingdom and the rest of Europe? 38. Green, B. and A. Baglioni, Jr. Judging the suitability for release of patients from a maximum security hospital by hospital and community staff International journal of law and psychiatry 20e jrg. (1997) nr. 3 (Summer) p. 323-335 A primary finding of this research was the substantial relationship found between release ratings and rated dangerousness and likelihood of future harm. The importance of positive mental-health factors such as response to treatment, insight, social supports, and treatment compliance was noted, and these constructs are hypothesised as acting as risk-reducing factors. Although participant characteristics were not found to affect release judgements, external contingencies were identified that might impact on release judgements. These factors include the perceived availability of aftercare services and time. The passage of time was described as being important in terms of fully assessing stability, compliance, and progress, although conversely it could indicate institutionalisation and hence reduced suitability for release. A secondary finding has been the lack of literature on patient release, especially literature dealing with release as a social process of clinical judgement. Considerable research effort has been expended in trying to determine the factors that might predict length of stay, subsequent violence, or offending. However, questions remain as to what factors influence the process of release and why patients are released when they are. This information is considered vital if clinical judgement models are to be meaningfully evaluated. For the purpose of examining release judgements, approaches sensitive to individual differences in judgement are necessary. The current research has supported the use of the repertory grid and the theory upon which it is based for this purpose.
18
39. Nedopil, N. Die Bedeutung von PersQnlichkeitsstdrungen fur die Prognose kunftiger Delinquenz Monatsschrift fur Kriminologie und Strafrechtsreform 80e jrg. (1997) nr. 2 (April) p. 79-92 The relative weight of dynamic and static predictors for risk assessment before a planned release from a forensic hospital was assessed in a sample of 63 patients. Dynamic predictors, like changes of psychopathology, insight into one's own pathology, compliance and social relations with possibility to control, were regarded to be more important in psychotic patients. Static predictors were in balance with dynamic predictors for personality disordered patients. The most important single predictor for them was the score of the PCL-R checklist by Hare, a predominantly static predictor. Parameters that assess the social environment after release, like possibilities of care and control, were regarded as the most powerful dynamic predictors. These findings imply that qualified outpatient treatment and a certain amount of professional control after release from the forensic hospital can be regarded as the most important factors to improve the prognosis and the outcome of treatment of personality disordered forensic patients. 40. Rice, M.E. and G.T. Harris Cross-validation and extension of the violent risk appraisal guide for child molesters and rapists Law and human behavior 21e jrg. (1997) nr. 2 (April) p. 231-241 A cross-validation of the Violence Risk Appraisal Guide (VRAG) was performed on a sample of 159 child molesters and rapists followed for an average of 10 years at risk. The performance of the instrument was also examined on a 10-year followup of 288 sex offenders that included both those in the original construction sample for the VRAG and the validation sample. The instrument performed as well as it had in construction for predicting violent recidivism in both the cross-validation and extended followup samples, and moderately well in the prediction of sexual recidivism. Survival analyses schowed that child molesters exhibited higher risk of sexual recidivism than rapists or offenders against both children exhibited higher risk of sexual recidivism than rapists or offenders against both children and adults, whereas the opposite was true for violent recidivism. As predicted, psychopathy and Phallometrically determined sexual deviance exhibited a multiplicative interaction effect on sexual recidivism. Proportional hazards event history analyses supported the use of the VRAG for the prediction of violent recidivism among sex offenders 41. Sims, B. and M. Jones This study examined the factors associated with success or failure on probation for 2.850 North Carolina felony probationers who were removed from supervision between July 1 and October 31, 1993. Probationers were profiled on various demographic, sentence, and probation characteristics. Chi-square analysis was used to determine differences within various subgroups of the sample, and logistic regression was used to predict failure on probation in two separate models. The
19
findings suggest that risk assessment items used by probation officers to determine level of supervision for probationers perform well in a logestic regression equation. 42. ' Sreenivasan, S., P. Kirkish a.o. Predictors of recidivistic violence in criminally insane and civilly committed psychiatrie inpatients International journal of law and psychiatry 20e jrg. (1997) nr. 2 (Spring) p. 279-291 To identify risk markers for recidivistic violente in a broad-group spectrum of mentally ill patients, the authors chose to examine the relative contributions of three distinct routes of pathology to violence; psychiatrie disorder, psychopathic traits, and cognitive deficits in a broad spectrum of mentally ill patients. This study examines the association between current clinical measures and past behavior. Two specific neuropsychological measures shown in the literature to be sensitive to cognitive flexibility were selected for inclusion (WCST-PR and Trails B) as well as a spatial function measure (WAIS-R Block Design) that a prior study suggested discriminated between high and low violent psychiatrie patients. Conlusions of this study are: the treatment model of psychiatrie patients with repeated assaultive behavior should include an assessment of at least the three violence trigger controls, the authors have identified: reality-testing capacity, cognitive flexibility, and moral controls. Deficits of two or more of these triggers may sugges an increased risk for violent behavior.
Literatuur 1998 43. Belfrage, H. A ten-year follow-up of criminality in Stockholm mental patients British journal of criminology
38e jrg. (1998) nr. 1 (Winter) p. 145-155 One thousand and fifty-six mental patients with the diagnosis of schizophrenia, affective psychosis or paranoia, who were discharged from mental hospitals in Stockholm in 1986 were followed up ten years later. The result is an overrepresentation of criminality among patients. Of those who were 40 years old or younger at the time of discharge, nearly 40% had a criminal record as compared to less than 105 of the general public. The most frequently occurring crimes are violent crimes. It is stressed that the figuren presented represent only an absolute minimum, since several sources of error have been identified, which are discussed in detail.
