106 interview AGM
. . . t e m r u u 24
Rick van den Hurk in New Orleans Onbekend in Nederland, maar superster in de Amerikaanse Honkballeague, Rick van den Hurk speelt de sterren van de hemel bij de New Orleans Zephyrs. Een nuchtere Hollander over honkbal, eer en passie. ‘het is een droom die werkelijkheid werd.’ Tekst en fotografie Jacques Happe
Het is bloed en bloedheet als we Rick van den Hurk in het stadion van de New Orleans Zephyrs ontmoeten. De zomer in de delta van de Mississippi begint in april en eindigt in oktober. In de tussenliggende periode is een temperatuur rond de 37 graden heel normaal, de hoge luchtvochtigheid van soms wel 95 procent krijg je er op de koop toe bij. Ruim acht jaar geleden verhuisde Rick naar Miami, maar de 25-jarige honkballer spreekt nog altijd keurig Nederlands. Zijn tongval verraadt waar hij vandaan komt, Eindhoven. Rick werd daar vanaf zijn jeugd door zijn vader gecoacht. Hij is maar wat trots op zijn geboortestad. “De markt daar is natuurlijk niet te vergelijken met Miami of het French Quarter in New Orleans, maar het blijft mijn stad!” glundert hij. Zestien was hij toen hij Nederland verliet voor zijn grote Amerikaanse avontuur. De mavo verruilde hij voor Junior High en van een puber die nog thuis woonde, stond hij plots op eigen benen in een vreemde stad. “Het was genieten: spelen, trainen, slapen en plezier maken. Véél plezier maken,” lacht hij. “Maar ik moest wel alles zelf doen: de
was draaien, eten klaarmaken. In het begin leefde ik in een hotel, maar nu woon ik in een appartement op vijf minuutjes rijden van Zephyrs Park. Het is een droom die werkelijkheid werd.” Jong als hij was, ging Rick heel gedisciplineerd met zijn sport om. Geen drugs en sterke drank, maar gezond eten, regelmatig leven en af en toe een glaasje wijn. “Ik ben altijd gefocust geweest en was een van de jongens die harder wilde werken dan anderen. In de VS ben ik maar met één doel: de Major League!”
Een flitscarrière in de maak De honkbalclub Florida Marlins scoutte Rick in 2000 en bood hem meteen een contract aan voor de Major League, het hoogste professionele honkbalniveau in Noord-Amerika. Hij verhuisde naar Florida. “Mijn vrienden dachten, ‘die is binnen een jaar terug’, alleen mijn ouders hebben me altijd volop gesteund.” Honkballen levert Rick een jaarsalaris van ruim 400.000 dollar op, maar geld is niet zijn drijfveer. Als hij over zijn sport praat, glinsteren zijn ogen. Zijn passie is prachtig om te zien én te horen. Hij leeft
voor zijn sport. “Ik ben met mijn 25 jaar nog jong en heb veel te leren. Iedere dag probeer ik een beetje progressie te boeken.” Rick is ‘eigendom’ van de Florida Marlins en heeft naar eigen zeggen geen invloed op zijn carrière. “Als ik morgen weg wil naar een andere club, omdat ik denk daar meer uit mijn loopbaan te kunnen halen, kan dat niet. De club bepaalt wat ik doe. Ik moet gewoon honkballen en luisteren.” Rick lacht erom; het deert hem niet. De Florida Marlins behoort tot een van de dertig grote Major League teams. Zij hebben allemaal vijf satellietclubs verspreid over omliggende staten in lagere klassen. “Als je het met voetbal vergelijkt, dan vormen die vijf clubs de jeugdopleiding tot en met de beloftes.” Talentvolle honkballers beginnen in een lager team, bijvoorbeeld bij de beginners, de rookies. Rick niet, hij begon in de Jupiter League en maakte al snel de sprong naar de Major League. Een flitsende carrière leek in de maak, maar een ernstige blessure gooide roet in het eten. “Toen ik negentien was, scheurde de spier van mijn elleboog. Ze hebben
AGM interview 107
‘Als ik iedere dag op het veld kan staan, dan zie je mij met een big smile rondlopen’
108 interview AGM
SKYLINE NEW ORLEANS
‘Op je negentiende wil je niet dat je carrière al voorbij is, dus ik heb me teruggeknokt’ zephyres stadion
royal street
daar een spier uit mijn onderarm in moeten zetten. Daar ben je dan anderhalf jaar mee zoet. Op je negentiende wil je niet dat je carrière al voorbij is, dus ik heb me teruggeknokt.” Inmiddels heeft hij al vier keer voor korte of langere tijd bij de Marlins gespeeld, maar sinds vorig jaar is hij ingeroosterd bij de sattelietclub de Zephyrs in New Orleans, die uitkomen in de Triple A, de hoogste opleidingsklasse van de Minor League. Omhoog, omlaag, het hoort er allemaal bij. “Het is ongelooflijk wat er
allemaal in de honkbalwereld gebeurt. Je weet nooit wat ze met je willen of van plan zijn, maar je went eraan,” legt Rick uit. “In het begin is dat zwaar, want je denkt dat je kansen voorbij zijn. Maar zo is het niet. Je zit in een opleidingstraject en je kunt er alleen maar heel veel van leren. Je moet constanter worden en innings blijven spelen. Natuurlijk is het nooit leuk om lager te spelen, het blijft mentaal toch een beetje hangen, maar ik maak me er niet langer druk om.” Hij is nu een van de werpers van de
Zephyrs. Sterker nog, hij is een starting pitcher. Dat houdt in dat hij meteen in de basis staat en eventueel pas laat in de wedstrijd wordt gewisseld. “Honkbal is op zich niet zo’n intensieve duursport, zoals voetbal of wielrennen. Maar je moet toch explosieve kracht leveren. Als ik gooi, komt alle kracht uit mijn arm en schouder. Die moet ik dus goed trainen en mijn gewrichten moet ik heel soepel houden.” Ondanks dat het fysiek niet zo’n intensieve sport lijkt, is het tactisch zwaar. “Je moet situaties leren inschat-
AGM interview 109
ten. Slagmannen leren jou ook kennen, dus moet je je iedere keer weer aanpassen aan hun zwaktes en sterktes en blijven verrassen. Ook mentaal moet je groeien. Je moet leren om je kalmte te bewaren in bepaalde situaties.”
Rusten is er niet bij Rick oogt een relaxte, nuchtere Hollander, met een leven dat bijna volledig in het teken staat van zijn sport. Als hij na een wedstrijd om een uur of elf, half twaalf ’s avonds thuiskomt, gaat hij nog wat lezen, tv kijken of speelt hij op zijn Playstation. Om een uurtje of één duikt hij zijn bed in om de volgende ochtend rond negen uur weer op te staan. De sportdag zelf begint tussen half twee en twee uur ’s middags. Dan meldt hij zich in het stadion voor een persoonlijke warming-up. Een uurtje later begint het team aan de gezamenlijke oefeningen. Dat gaat gedurende het seizoen vrijwel dagelijks op deze manier, want rustperiodes kennen ze nauwelijks in het professionele honkbal. Rick is single; hij heeft geen tijd voor een vriendin. “Wel gehad hoor in die acht jaar,” stelt hij. Om eerlijk te zijn, de sport laat er nauwelijks ruimte voor. “Ik sta er zeker voor open, maar ze moet het sportleven wel aankunnen,” glimlacht hij. Want in het seizoen wordt bijna iedere avond een wedstrijd gespeeld. Vier achter elkaar, tegen dezelfde tegenstander. Elk honkbalteam heeft om die reden zo’n 25 spelers, waarvan een aantal werpers rouleert. Als Rick niet start als pitcher speelt hij niet. Rusten is er echter niet bij, want de coach heeft dan andere taken voor zijn wisselspelers. “Dan houd ik bijvoorbeeld de statistieken bij of de snelheid waarmee wordt gegooid. Soms heb ik een videocamera in handen om spelers te volgen, zodat ze van deze beelden kunnen leren.” Oranje is een hele eer Op internet is een filmpje te vinden waarop Van den Hurk trots naar de voetballers van Oranje kijkt. “Ik heb alle wedstrijden gekeken. De middagwedstrijden waren bij ons ’s ochtends, dan keek ik thuis met vrienden. En als Nederland ’s middags speelde, keken de jongens van het team samen met mij in het clubhuis.” Ondanks een eigen wedstrijd met de Zephyrs, heeft Rick de WK-finale van
Oranje niet hoeven missen. “De coach gaf me vrij. Dat was mooi!” Net zo mooi als hij het vindt om zelf voor het Nederlands honkbalteam uit te mogen komen. Maar als bondscoach Robert Eenhoorn hem oproept, moet hij maar afwachten of hij mag spelen voor Oranje. “De Marlins bepalen of ik mag honkballen en wanneer. Zo werkt het. Bij voetbal moeten de clubs hun spelers beschikbaar stellen.” Daardoor mistte hij de Olympische Spelen in 2004. “Ik was negentien en ze vonden me te jong en er nog niet klaar voor.” Dat steekt hem nog steeds, maar boos is hij er niet over. “Het zou een hele eer geweest zijn. Je vertegenwoordigt toch je land en ik had er veel van kunnen leren. Maar het is nu eenmaal zo.” Inmiddels zijn de Spelen verleden tijd. “Het is geen Olympische sport meer. Daarom ga ik in november met een aantal spelers uit de Major League in Nederland en Duitsland clinics geven om honkbal te promoten. Misschien kunnen we het zo weer aantrekkelijk maken voor de Olympische Spelen.”
Maar één doel Na het seizoen gaat Rick voor een paar maanden naar Nederland, naar het Brabantse Veldhoven, waar hij opgroeide
met zijn zus Anneke en zijn ouders Wim en Rita. Hij belt, sms’t en mailt dagelijks met het thuisfront. Zijn ouders houden hem op de hoogte van wat er in Nederland gebeurt en de kleine dingen die in zijn oude buurt spelen. Hij is daardoor verrassend goed op de hoogte over wat in Nederland leeft. Een testje. “Geert Wilders, ja, die is bekend. Sieneke? Wie is dat? Oh, ‘Sha-la-lie’, ja, dat liedje ken ik wel. Net als de Toppers.” Of hij al beroemd is in New Orleans? Op straat wordt hij niet snel herkend. “Hier niet, maar in Miami wel. Daar is honkbal één van de topsporten.” Maar om roem geeft hij niet zoveel. Hij is in Amerika om zijn droom te verwezenlijken. “Mijn enige en hoogste doel in het leven is om de Major League te halen. En daar in te blijven!” zegt hij resoluut. “Maar ik ben nu al een gelukkig mens. Als ik iedere dag op het veld kan staan, dan zie je mij met een big smile rondlopen. Wat onbegrensde mogelijkheden betreft, dit is natuurlijk wel Amerika. Maar het is wat je er zelf van wilt maken. Ik wil gewoon plezier maken; als je er alles uit wilt halen, kan dat zeker. Die ambitie heb ik en ik weet dat ik het kan!” ✖ Inmiddels is Rick gepromoveerd naar de Major League.
Ricks FAVORIETEN
Restaurants Dickie Brennans (Steakhouse), 716 Iberville Street, Sake Café (Japans), 2830 Magazine Street STAPPEN Whiskey Blue in W Hotel, 333 Poydras Street GAMES FIFA 2010 (op Playstation 3) MERKEN Nike, Digmi, Lucky Brand, Moncler SHOPS Nordstrom (online), shopping malls TV sportprogramma’s, ESPN BOEKEN ‘Nelson Mandela, 15 inspirerende lessen’ (Richard Stengel), ‘Ik; gezond egocentrisme - meer effectiviteit’ (Remco Claassen) MUZIEK Diggy Dex, The Opposites, dj Tiësto, One Republic, Timbaland en John Legend
110 interview AGM
laura plantation
missisipi boot
tweede thuis
mardi gras
jazzz!
street cars
french quarter
LEANS swingt OR ew n Deze zwoele stad in het zuiden van de VS is beroemd om haar
bijzondere architectuur, muziek (jazz, dixieland, gospels) en de uitbundige viering van Mardi Gras (carnaval). En dan die overheerlijke kookkunst: Gumbo-soep, jambalaya en Po Boy-sandwiches.
Cultuur
Jazzartiest Louis Armstrong, gospelzangeres Mahalia Jackson, trompettist Wynton Marsalis en tegenwoordig rapper Lil Wayne en popzangeres Britney Spears zijn de belangrijke vertegenwoordigers van de muziekgeschiedenis. Hier ontstond de jazz en later de dixieland. Ook gospels, religieuze liederen van slaven, vonden hier hun oorsprong. Op 20 augustus 1963 zong Mahalia Jackson tijdens de massademonstratie van dominee Martin Luther King naar Washington ‘We Shall Overcome’, de belangrijkste protestsong tegen apartheid. Op religieus gebied neemt voodoo een belangrijke plaats in, vandaar het jaarlijkse voodoofestival in november.
Shopping
Shoppen in New Orleans? Geen probleem, de stad heeft verschillende interessante winkelcentra. Riverwalk is de bekendste, met leuke winkeltjes, musea en een kookschool. Een goede tip voor toeristen: je kunt er taxfree shoppen. In Canal Place zijn de winkels wat duurder.
Neem ook beslist een kijkje op de Franse markt, aan de rand van het French Quarter. De mooiste straat van deze wijk is Royal Street met veel antiek, kunst en prachtige huizen. Jackson Square is het hart van de wijk, waar ook dagelijks getrouwd wordt.
Culinair
Voor het eten neem je de tijd: het diner komt pas laat op tafel. Een bekend gezegde in New Orleans is: ‘We don’t eat here to live, but live to eat.’ Cajun en Creools, met Franse, Spaanse en Portugese invloeden zorgen voor bijzondere combinaties. Gumbo (maaltijdsoep met vlees of vis, groenten en rijst), jambalaya (cajunversie van paella) en de Po Boy-sandwiches met verschillende vullingen zijn ook buiten New Orleans wereldberoemd. Twee tips: tujagues (Decatur 823), dit restaurant bestaat al sinds 1856 en biedt fantastische creoolse gerechten. Bij The Court of Two Sisters (Royal Street 613) kun je genieten van zestig lokale gerechten tijdens een Jazz Brunch (vanaf elf uur) of het diner.
Uitgaan
New Orleans, ofwel ‘The Big Easy’, staat bekend als de meest relaxte stad van Noord-Amerika. Er zijn maar liefst drieduizend kroegen. Uitgaan in deze stad betekent naar het French Quarter gaan, en uiteraard kun je de befaamde Bourbon Street niet overslaan. Er zijn geen sluitingstijden in New Orleans, dus van ’s ochtends vroeg tot diep in de nacht hoor je muziek. Live wel te verstaan!
Slapen
Uiteraard zijn de bekende ketens vertegenwoordigd, maar wie cultuur en sfeer wil proeven, boekt een hotelletje in het French Quarter. Het kan wat rumoerig zijn in zo’n uitgaanscentrum, dus wie wat rustigers wil kan vlak om de hoek naar Quality Inns & Suites. Niet zo prijzig, maar wel heel centraal en het personeel is er uitermate vriendelijk en behulpzaam.
Must-do
Een moerastour in het Bayou Pierre Alligator Park. Hier kun je alligators tot wel vijfhonderd kilo voeren en
aanraken, maar je kunt ze ook zelf eten. Verder zijn er tientallen plantages te bekijken, bijvoorbeeld Laura Plantation, waar Fats Domino vandaan schijnt te komen. Er wordt een behoorlijk romantisch beeld gegeven; je hoort er weinig over de uitbuiting van de slaven. Voor een tocht over de Mississippi neem je de oude radarstoomboot Natchez of de Creole Queen.
Sport
Louisiana wordt ‘de droom van iedere sporter’ genoemd en ook in New Orleans neemt sport een belangrijke plaats in. De Louisiana Superdome is een enorm groot American football stadion, waar de New Orleans Saints spelen. Op 7 februari 2010 wonnen zij voor de eerste keer de Super Bowl. De New Orleans Arena is de thuislocatie van de basketballers van de Hornets. Honkbal wordt gespeeld bij de Zephyrs, het minor league team van de Florida Marlins. De Zurich Classic is een jaarlijks PGA Tour golfevenement. En voetbal (‘soccer’ in Amerika) wordt er gespeeld bij de Jesters.
