Relaxioneel. door Chris Föcking

Relaxioneel Waar denk je aan als je naar het plaatje kijkt op de voorkant? Denk je misschien "vergane glorie", "wat een boel werk" of "wat is het überhaupt?". Ik denk aan zwiepende bomen, strakke babes in bikini, het gedonder van de golven die breken op een heerlijk zandstrand. En op de achtergrond een lekker muziekje... door Chris Föcking Als ik zo’n foto zie vraag ik me af of de eigenaar ooit deze zelfde gedachten heeft gehad. Of misschien heeft hij wel jarenlang met zijn Bulli de stranden van Europa verkend, kampvuurfeesten gebouwd met enthousiaste medesurfers en de liefde bedreven met volslagen vreemden onder de volle maan. Als zo’n busje kon praten, wat zou hij dan te vertellen hebben? Ik bedoel: Dit busje was er al toen mijn opa nog een jonge kerel was. Hoeveel generaties surfers heeft hij zien komen en weer zien gaan. Mensen die andere keuzes gingen maken; gezinnetje starten, een carrière of misschien wel k!%en. En daar staat hij dan; eenzaam en verlaten, behalve door de vrije radicalen die elke dag weer een stukje van zijn kwetsbare huid afknabbelen en de mossen die zich verankeren aan het naakte plaatstaal. Maar hij is geduldig en hij wacht, want hij weet: Er komt een dag en dan is er weer zo’n puistekop met een hoofd vol dromen, en die denkt: “die kan ik wel opknappen”. En vele uren, euro’s en gevloek later staat de Bulli weer te glimmen van trots, en brengt zijn baasje waar hij maar heen wil. Vergeten is de tijd dat hij naast een boerenschuur zijn einde leek af te wachten. Wow, had ik maar zo’n geduld! Verder schrok ik bij het samenstellen van deze Planktong van het gebrek aan windsurfactie, maar nog meer van de overdaad aan golfsurf- en zelfs k^#e-activiteiten. Tjonge, terwijl half Aeolus op pad is gestuurd om de exotische stranden van Nieuw-Zeeland, Australie, Ecuador, etc. te verkennen, krijg ik alleen maar foto's van 'cleane setjes' en kleurige vliegers binnen. HALLOOO, we zijn een WINDSURFvereniging hoor! De eer werd gered door Marianne die een zeldzaam windsurfsetje wist te scoren in Napier, N-Z, en de vrijdagmiddag van het weekendje Oostmahorn, waar nog net een half uurtje planeerbare wind werd gepakt. Ik ben in ieder geval heel erg blij dat de winter voorbij is, dan kan deze surfbeer eindelijk z'n nest verlaten. Hang Losjes, Chris \m/ Info NSSV Aeolus

aeolus.ruhosting.nl

Voorzitter: Tom Peters,

Buscommissaris (tijdelijk): Senne Donders,

Secretaris: Britt Enthoven,

Planktong/Flyers: Chris Föcking,

Penningmeester: Marianne v.d. Heuvel,

Materiaal: Lennert de Ruiter,

Rekeningnummer 381.43.62 Evenementen 260.87.51

Website: Bart Jansen,

[email protected] Evenementencommissie: [email protected] Lieselot Bos, Robert Augusteijn, Agnes Ziel, Koen Verlinden Sid Schaeken

Mocht je toevallig zaterdag 11 opril om 10:00 u ’s ochtends een rondje Keizer Karel gedaan hebben, dan is de kudde lifters je daar vast niet ontgaan. 18 koppels stonden op het punt een helse strijd aan te gaan met elkaar en allerlei soorten natuurgeweld (lees: kilo’s zon). Koen en Bram waren een van die koppels en met hun spitsvondigheid waren de puzzels, waarvan de antwoorden de eindbestemming vormden, een eitje. Hamburg ging het worden en de start was daar; off into the wild! Van de organisatie ontvingen we overigens ook nog een grote gele envelop, met daarin een routebeschrijving naar het eerste checkpoint in Hamburg, een vragenlijst over de overige lifters en een lijst om bij te kunnen houden hoeveel en wat voor een liften we hadden gekregen. Met die laatste twee onderdelen konden er punten worden verzameld. Zo kreeg men voor een lift in een auto 1 punt en voor een vrachtwagen 5 punten, maar ook met het uitlaten van honden, zoenen van Duitsers, het vergaren van trofeeën uit het vervoersmiddel en het juist beantwoorden van vragen over de overige kandidaten konden punten worden verkregen. Met de luttele liftervaring van beiden heren waren ze toch met een goed half uurtje alweer opgepikt door Drieske, doe onlangs basisarts was geworden en ons richting Lichtenvoorde kon brengen. Op een verlaten tankstation aldaar werden we toch al vrij snel weer opgepikt door 4 Duitse arbeiders in een witte bus (2 punten!) waarmee er zo dicht langs Bram’s huis werd gereden dat er werd besloten om daar met zijn allen een bakkie te doen. Na enkele kwartieren zaten ze met allerlei via Google beantwoordde vragen weer terug op de weg en werden Koen en Bram afgezet bij de grens waar ze het eerste andere koppel alweer tegen het lijf liepen. Met Duitsland in het vizier wilden we graag via Osnabrück naar Bremen reizen, om vervolgens aan te komen in Hambrug. Een dame van het tankstation was zo enthousiast dat zij een lift voor ons regelde bij een dikke Pool waar niet mee te communiceren viel vanwege de taalbarrière. Hierdoor stonden we plotse
Zo kom je er wel... ling 3 kwartier stil op de vluchtstrook omdat meneer schijnbaar even pauze moest houden, waarmee onze competitiviteit een wat zwartgallig beeld aannam. Verderop bleek hem ook niet duidelijk dat we vanaf Osnabrück noordwaarts wilden, aangezien hij voorbij de beoogde halte reed, waarop wij toen maar besluiten vanuit Hannover verder te opereren. Daar kwamen we aan op een schijnbaar hoopvol tankstation, waar we vervolgens toch ook weer geruime tijd in rust en zon door hebben moeten brengen. Na een hele zwik afwijzingen was daar dan eindelijk een Duits stel met hun welvarende BMW. Na enige verleiding wisten we hen te overtuigen en haalden we

met 250 km/h naar Hamburg veel verloren tijd in. De beste man had ooit in zijn leven 390 gereden op het circuit, reisde veel voor zijn werk en bleek al enkele vrouwen versleten te hebben met meer dan een kind op zijn naam. Overigens was het kinderzitje tussen Koen en Bram leeg. Zijn vriendin leek minder van het leven te genieten en wilde bijvoorbeeld nog wel een keer naar Australië. Maargoed, daar was hij al geweest, dus dat ging niet echt gebeuren. Ze reden ons een flink stuk Hamburg in en lieten ons foto’s maken van onszelf achter het stuur, waar we ook weer punten mee scoorden.


Hollandse jongens dus boterham met kaas

Gelukkig als we waren bleek echter dat we nog wel een stukje moesten dus besloten we onze fabuleuze liftreis te besmetten met een tripje in de stadbus voor € 1,60 de man. Checkpoint de Pony Bar was na en enkele navraag snel gevonden, waar een lekkere pastasalade ons opwachtte met een heerlijk gekoeld biertje. Een koppel vertrok net toen wij aankwamen en vlak daarna arriveerde er een andere koppel voor terug, namelijk Bram C. en Pieter, het broertje van Koen. Het was toen rond de klok van 20:00 u en met de lichte vermoedens die we eerder al hadden bleek dat we inderdaad nog verder moesten naar Kliplev in Denemarken, hetgeen een minder fijne ontdekking was. Op dat uur en midden in het centrum van Hamburg leek dit een onmogelijke opgave en de stemming nam al lopende langs de Grindelallee wederom wat neergeslagen vormen aan. Het koppel dat we eerder bij de Duitse grens hadden ontmoet kwamen ons plots al joelend in een nette cabrio voorbij rijden waarmee de sfeer omsloeg en wij er weer helemaal voor gingen! Niet lang daarna werd deze keuze rijkelijk beloond door een superaardige gast, die ons een half uur wegreed naar, wat volgens hem, de beste plek was om een nieuwe lift te regelen. Dit ondanks het feit dat hij slechts 2 minuten van de plek woonde waar wij hem aanspraken. Alsof dit nog niet voldoende was probeerde hij ons ook nog een nieuwe lift te regelen, ongeacht dat deze poging niet succesvol was zijn wij hem immer dankbaar. Inmiddels was de nacht bezig met haar intrede en nam de gaarheid in ons het bijna weer over. Een ander koppel was net weer weggekomen en wanhopig begonnen we alles en iedereen aan te spreken. Dit eindigde in leuke, kortdurende gesprekjes, maar geen lift, terwijl de tijd vrolijk verder tikte. Toen plotseling was er een moeder met haar zoon en dochter die in één zin en zonder overdenkingen te kennen gaf dat we mee mochten nadat zij wat hadden gegeten. We haalden in alle blijdschap zelf ook wat te eten en te drinken en probeerde tevergeefs de Duitse balievrouw te zoenen, maar konden nog wel een uitgelaten hond scoren! De mensen waar we bij in de auto stapten bleken van Iraanse afkomt, woonden al 25 jaar in Denemarken en waren overduidelijk te aardig, vol met mooie verhalen en spuiend met enthousiasme. De jongen zat op een kostschool in Oxford, Engeland, speelde gitaar in de richting van Led Zeppelin en Jimi Hendrix. De meid was mooi, had vroeger dezelfde kostschool gedaan en woonde nu in Maleisië met haar vriend en runde met succes een eigen zaak. Mamma miste haar kinderen en studeerde psychologie, naast haar baan als vertaalster van Iraanse en Deense teksten. Binnen het gezin spraken ze Engels, Deens en Farsi (Perzisch). We wisselden contactgegevens uit en ze hadden de smaak inmiddels te pakken en daarmee alle papieren die we hadden waarop ze van alles en nog wat in gingen voeren in het

GPS-systeem. Dit was zeker ook nodig aangezien organisator Sid flink zijn best leek te hebben gedaan om een zo afgelegen mogelijke plek voor ons uit te zoeken bij wijze van uitdaging. Dit was hem gelukt. Na ruim een half uur met deze mensen in de auto werden we dan eindelijk afgezet bij onze eindbestemming, waar we onder luid gejuich werden onthaald. Bier en wodka vloeiden rijkelijk en onze magen werden gevuld met brood en soep. Vervolgens werden er de rest van nacht mooie verhalen uitgewisseld met de andere mensen. Ondanks dat we niet hadden gewonnen, waren we van alle mannenkoppels wel de eerste en dat is natuurlijk ook leuk.


Koen en Bram op weg naar Hamburg

De korte nacht die hierop volgde, ontluikte in een schitterende dag die voor sommigen begon met een duik in het ijskoude meer. Het was een prachtige omgeving met heuvels, weidelandschap en beesten, variërend van zwijnen tot pony’s en van geiten tot konijnen. Deze dag werd verder gevuld met het beter leren kennen van onze medelifters, touwspringen, wandelen, bier drinken, voetballen, muziek luisteren terwijl er werd gechilled in de zon en gegeten. ’s Avond was er een groot kampvuur waar mooi gitaarspel de liefde temidden van de heuvels voedde. Ook deze nacht was van korte duur, daar er ’s ochtends schoongemaakt moest worden voor het vertrek terug naar Nederland. Na het ontbijt had iedereen een eigen taak en rond 10:30 u was iedereen klaar. De koppels werden in clusters richting de meest handige plek gereden om vanaf daar de terugreis te beginnen. Deze hebben we niet meer samen afgelegd, daar verplichting aan het thuisfront riepen. Een van ons reed samen met de organisatie terug richting ons kleine kikkerlandje en de ander had een vrijwel directe lift terug naar huis, na enkele uren te hebben rondgedwaald in Denemarken. Terug in Nederland bleken we op hetzelfde tijdstip te zijn aangekomen en waren we beiden een gigantisch leuke ervaring rijker. Liften lijkt niet meer zo populair de laatste tijd, maar het is zo geweldig dat we het je alleen maar kunnen aanraden vanuit de diepten van onze harten. Nog nooit legde je zo makkelijk contact, reed je in de meest vette auto’s en heb je zo weinig betaald voor je vervoer richting de eindbestemming (€ 1,60). Doen dus!

Surfin' 2009 Aan al onze brave Aeoli, de 8e editie van de Surfin’ staat alweer voor de deur (Ehm, waar dan?). Nou hier! Uiteraard zal dit fenomeen weer plaatsvinden op ons La Kraya, gedurende het weekend van 22, 23 en 24 mei. Prijzen zijn € 30,00 voor ‘normale’ mensen, maar jullie hebben natuurlijk een speciaal plekje in ons hart en daarom is er voor jullie een vijfje afgetikt. Voor het geld hoef je het dus niet te laten! Natuurlijk hopen we dat jullie allemaal kunnen komen genieten van het warme weer, het gras, het clubhuis, de muziek en nog veel meer! Er zijn namelijk ook heerlijke prijzen te winnen met de loterij, een Sick-Trick-Contest en wellicht dat er met wat mooie paaldansmoves ook nog wel wat te scoren valt. Mochten er mensen zijn die het leuk vinden om ons in die dagen een handje te helpen (denk aan spullen halen, brengen, klaarzetten, opruimen en most important, hulp bij de surfsetjes en lessen!) stuur dan even een mailtje naar [email protected], zodat we een lijst bij de hand hebben met vrijwilligers. Ons aanspreken is natuurlijk ook toegestaan en misschien wel net zo leuk!

De vette flyer


Nodig al je vrienden dus uit, oefen nog even die dubbeldoorgegijpte slamjibe met frontloop, train die beenspieren in de sportschool, stof die gitaar even af, ontwikkel je roulette skills en meld je aan om dit weergaloze feest mee te maken! Voor wat sfeerimpressies en informatie over het programma en de crew kun je een kijkje nemen op: aeolus.ruhosting.nl/surfin Veel liefs, tot snel en alvast bedankt!  De Surfin’ 09-commissie (v.l.n.r.): Anne, Stephan, Ateke en Bram

Nieuwjaarsduik 2009 Kanaalstraat 13. De place to be om 2008 af te ronden. Ingredienten: 3 gourmetstellen, flink veel boodschappen, een blik Aeoli, wat alcoholische versnaperingen, een knisperende kachel en buiten vrieskou. Wij zijn er klaar voor! En dan wordt het vanzelf 1 januari, middaguur = tijd om te gaan nieuwjaarsduiken! door Marianne van den Heuvel En daar stonden we dan weer. We = Caroline, Simon, Anniek, Bart, Bas (met de overtuiging dat zijn kater binnen no time weg zal zijn), Leon (hoe bruin kan je zijn midden in de winter?!), Britt (stiekem ook nog bruin van het Ecuador-avontuur), Myrella (ze leek zo overtuigd dat ze niet zou gaan), Chris, Joseline (local, vriendin Ilse), Marianne, Toine, Robert en last but not least: Ilse (punten voor Ilse: speciaal uit Veenendaal vroeg uit bed gekomen!).


...En daar gaan ze dan!!! Let ook op de sneeuw!

Wie trekt als eerste de kleren uit en moet het langst in de kou staan voor we het water induiken? We tellen gewoon af: 10, 9, 8, etc. Eerst nog die foto voor we het water echt in en gaan en waaahaa, koudkoudkoud. Mijn voeten! Waar zijn ze, ik voel ze niet meer! [10 seconden later] Arrgghhh, hoe lekker.

Oh shit, ze gaan nog een keer. Nog kouder! Nog meer gevoelloos in voeten. Maar wederom 10 seconden later: ik ben warm! Vuurkorfje, handdoekje. Helemaal goed! In het vuur knispert de kartonnen tekst ‘rust zacht, 2008’. Wij gaan 2009 in! En hoe!


Ooohhh, het was zóóóó koud!!!

Aeolus bewijst over een flinke dosis reisvirus te beschikken. We gaan voor Aruba (Anniek), Malawi (Simon), Curacao (Jessica), Zweden (Bas), Nieuw-Zeeland (Marianne), Everywhere (Leon), Australie (Toine) en Midden-Amerika (Caroline) > ben ik nog iemand vergeten?! Maar eerst nog een aantal Aeoli op wintersport! Gelukkig heeft ook iedereen een goed voornemen op surfgebied: veel gehoord is het beheersen van de waterstart, maar ook vulcans en goed doorgijpen. Bij deze bestellen we graag voor 2009 veel wind, veel zon (en voor de werkende onder ons: graag nog het meest in de weekenden). Kom maar op met 2009! We zijn er klaar voor: let’s surf up!

"Gelukkig Nieuwjaar!"

Talk of Shame Daar is het dan. Het verhaal van schaamte en schande. Onder de enorme druk van verschillende mensen ben ik dan toch bezweken en moet ik dit verhaal nu zélf gaan vertellen om te voorkomen dat er wel héél bijzondere verhalen ontstaan. door Lennert de Ruiter Het was een mooie dag in het begin van de lente. De voorspellingen waren goed, dus besloten we maar met een besloten gezelschap richting Strand Horst te rijden. Dit gezelschap bestond uit Leon, Bart J, Kasper, Remy en yours truly. Eenmaal aangekomen, woei het pri-ma!! Ik had de nieuwe Neilpryde Combat 4.5 op een 96L boardje gezet en ben lekker het water op gegaan. Keyword: Overpowered!!! Wauw, dat ging wel heel hard. Gelukkig is Horst altijd zo fijn omdat je net zo vaak kan vallen als je wilt, maar je overal kan staan. De eerste anderhalf uur vlogen om. Gewoon een beetje hard gaan, beetje springen, beetje vallen, beetje opstaan en weer doorgaan: heerlijk. Maarrrrrr…… toen kwam Remy: ‘Lennert, daar achter zijn mooie golven, ga je mee?’. Ik denk: okeee, lijkt me leuk. Helemaal naar de overkant gevaren, over de golven…benen helemaal moe van al die klappen, dus even uitrusten aan de overkant, waar ik dacht weer te kunnen staan. Beetje jammer dat daar de golven wel behoorlijk waren, zeker voor Horstbegrippen, en dat je daar dus helemaal niet kan staan! Toen maar weer geprobeerd terug te surfen, maar de wind had hier vrij spel en was dus aangetrokken tot een goeie 8bft, in ieder geval in de vlagen en die waren er overvloedig. Ik kreeg het niet echt meer geregeld, was moe, kon het niet houden, m’n boardje ging telkens vliegen en tot overmaat van ramp verzwikte ik mijn enkel in een poging een stukkie verder te komen.  Lennert de R., de beul van Dronten

Na een paar pogingen toch maar het setje op de kant langs de weg gelegd, met hulp van Remy, en daar even het pootje rust gegund. Kwartiertje later nog een keer geprobeerd, maar dat ging echt niet meer lukken zo zwaar overpowered en met een kapot voetje, dus ik ben maar langs de kant gaan lopen. Ik denk dat ik iets meer dan een uur heb gelopen in het koude water, toen ik merkte dat het rillen stopte…..oeps! Op zo’n moment moet je zo gauw mogelijk het water uit, want dan begint de onderkoeling. Remy was gelukkig de hele tijd in de buurt aan het surfen en hij heeft me geholpen het spul aan de kant te krijgen, over een dijk te tillen, setje over de vaargeul gesurfd terwijl ik er achteraan zwom. Aan de overkant ben ik naar een restaurant/hotel gelopen en heb ik m’n setje daar neergelegd. Toen ik binnenliep werd ik vriendelijk toegesproken door een jongedame: ‘zoho, dat is een bijzondere manier van kleden in een restaurant.’ Dus ik heb het verhaal even uitgelegd, terwijl Remy zelf weer richting strand was gesurfd. In het restaurant boden de mensen me een warme douche aan, die ik maar af heb geslagen omdat ik alleen een wetsuit had. In het restaurant gezeten met een krantje en Marja gebeld om het nummer van Bart te vragen. Bart had ik daarna gebeld of hij zo lief wilde zijn me op te halen met de bus, wat hij wel wilde. En ongeveer een half uur later kwamen er twee heren met een bijzonder soort lach op hun gezicht in een busje mij ophalen. End of story.

Lennert is gelukkig niet aan lagerwal geraakt


Nog even op een rijtje om mezelf in te dekken dat ik zulke problemen heb gehad op HORST: zwaar overpowered, vermoeid, verzwikte enkel, onderkoeld en bijna verdronken (oja, nog niet verteld…katapult onder mn zeil, kon niet uithaken. Zijn een paar golven overheen gekomen, kleine halve minuut koppie onder geweest, paniek, minder leuk). Moraal van het verhaal: Surfen is tof! Hopelijk is mijn volgende verhaal er eentje over Aruba! Kusje van Lennert

Effe voorstellen: Ilse van Manen Hallo allemaal! Tot mijn grote vreugde werd ik vanavond gebeld. Dat was op zich al een heugelijk feit, aangezien ik een uitermate saai boek over kronen aan het lezen was ter voorbereiding van het practicum dat ik morgen heb. Iedere reden om te soggen was dus welkom. Daarnaast zag ik op mijn schermpje ‘Marianne Aeolus’ verschijnen, en meestal word ik erg blij van alles wat met Aeolus te maken heeft. Heugelijk feit nummer drie meldde zich aan tijdens het gesprek: of ik mezelf in een stukje voor de planktong voor wilde stellen? Met een tevreden gevoel besloot ik dat dat een goed excuus was om de kronen maar even te laten voor wat ze zijn…. door Ilse van Manen Ik ben Ilse van Manen, 20 jaar, heb na mijn middelbare school twee jaar Moleculaire Levenswetenschappen gestudeerd in Wageningen, en ben sinds september eindelijk begonnen met de opleiding Tandheelkunde hier bij de RU. Ik hou van reizen, allerlei soorten sport: fitnessen, squashen, hardlopen, paaldansen, zwemmen, enz. en heb afgelopen najaar meegedaan aan de intro-cursus van Aeolus. Tijdens de intromarkt eind augustus liep ik namelijk tot mijn grote vreugde de heren van Aeolus tegen het lijf. Na mezelf altijd alleen maar aan de waterkant te hebben verlekkerd aan de goddelijke lichamen die surfdudes over het algemeen hebben, vond ik het nu wel een uitdaging zelf eens op de plank te gaan staan. Vol goede moed begon ik aan de cursus, maar na de eerste dag begon ik toch sterk aan mijn eigen stoerheid te twijfelen.

Het waaide hard (om dit even in context te plaatsen: nu zou ik er mijn bed niet meer voor uitkomen, maar toen vond ik dat het hard waaide), het was koud, en mijn spieren vonden het na 10 keer mijn zeil opgehesen te hebben ook wel welletjes geweest. Met blauwe lippen fietsten we terug naar Nijmegen (wat trouwens een ***-eind leek, de eerste keer), waar ik uitgeput de verwarming thuis opstookte, een uur ging douchen, en alles at waar ik met mijn zere vingers de verpakking vanaf kon krijgen. Toch werd juist daardoor iets in mij geprikkeld: ik ben niet bang voor een uitdaging. De week erop stond ik dus weer stoer voor het USC, vastberaden de stroming, golven en wind te trotseren (die er overigens niet waren die dag, aangezien het zonnetje scheen en de windkracht plusminus 1 bft was). Daarnaast had ik me ingeschreven om gezellig mee te gaan naar Stavoren. Door op die manier gezellig te integreren werd ik steeds vertrouwder met het surfen. En toen kwam DE dag…

De surfcursus was afgerond, ik was daarna nog een enkele keer op de Kraaij geweest, en HET WAAIDE! En niet zo’n beetje ook. En ik was, stoere surfchick als ik mezelf vond, vastbesloten het water op te gaan. Uiteraard was ik niet de enige die op dat idee kwam. Daar aangekomen zag ik Chris extreem geile (excusez le mot) [no problem, red.] moves maken op zijn board, evenals enkele andere goden die ik op dat moment nog niet kende. Stiekem toch wel een beetje geïntimideerd toog ik het allerkleinste zeiltje dat er in het clubhuis te vinden was op, om me vervolgens trillend van opwinding naar de waterkant te begeven. Alwaar mij de grootste anti-climax aller tijden te wachten stond: Lennert voelde zich blijkbaar ook een beetje geïntimideerd, en besloot een NEGATIEFSURFADVIES af te geven. Mocht ik met mijn minimale ervaring brokken maken, was ik daar in dit geval zelf aansprakelijk voor vond onze materiaalcommissaris.
Stoere surfchick

En mocht ik bijna verdrinken, dan hoefde ik er ook niet op te rekenen dat hij me weer kwam redden (aangezien dat tijdens voorgaande sessies al wel eens nodig was geweest). Met het blinde vertrouwen dat ik had in ons aller Lennert, stond ik een tijdje teleurgesteld de écht stoere surfdudes te bekijken die nog bezig waren op het water (Lennert stond dus uiteraard naast mij). Toen na enige tijd de wind ietsje afzwakte kreeg ik eindelijk groen licht. Na enig gehannes was het dan eindelijk zover: ik planeerde!! Ultiem, díe kick, geweldig! Iedere surfer zal weten wat ik bedoel. Toen ben ik officieel omgegaan, ik heb een eigen pak en schoenen gekocht, en ben lid geworden voor 2009. Ik ben van plan nog heel vaak op de plank te gaan staan dit jaar, maar natuurlijk ook heel vaak aanwezig te zijn bij alle andere leuke activiteiten. De borrels en weekendjes zijn altijd gezellig, en ook de jeugdsentimentavond was laatst weer errug geslaagd. Ik verheug me ook nu al op de Surfin’! Komende week ga ik nog even mijn evenwicht trainen op een snowboard in Zwitserland, maar ik hoop dat er als ik terug ben een goede wind staat! Hang loose, Ilse.


Planeren makes you happy!

Uitvlieger: Bas in Zweden Bas had helaas niet zoveel inspiratie, maar hij heeft ons wel een aantal foto's gestuurd: Sneeuwballen gooien ben op het strand. Om over de spot maar te zeggen dat het gewoon veeeel te koud is.

Je kan zien wat er in de besneeuwde duinen met een snowboard en een kite dan wel weer kan. [Alwéér zo'n @#$%#$^^ kite!, red.]

Mountainbiken; We hebben alleen geen bergen, maar wel van deze uitgestrekte weides waar je een beetje kunt rondkachelen

Na 't stappen met de mensen met wie ik hier ben..

Groetjes Bas

Uitvlieger: Marianne in Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland. Oftewel Kiwiana. Eindelijk: ik mag erheen! Behalve dat het mooi is, schijn je er ook te kunnen surfen, ik ben benieuwd! Ik heb me niet echt goed voorbereid, ik heb vooral aan voorpret gedaan... Maar eh, bij deze een surf-spot-verslag van Nieuw Zeeland dus! door Marianne van den Heuvel Ik zal geen compleet reisverslag geven, maar moet natuurlijk wel even kwijt hoe ongelooflijk verrassend SURF Nieuw Zeeland was! Het pocketbijbeltje New Zealand Surfing Guide met 450 surfspots is ideaal! 450 spots, hallo zeg! Ik heb maar zes weken… Zes weken Nieuw Zeeland. 1 week met de auto, 5 weken liften. Twee weken Noordereiland, twee weken Zuidereiland en tja, toen wilde ik weer terug naar Surfer’s Paradise, dus ben ik voor mijn laatste twee weken weer terug gegaan naar het Noorder eiland.


Liftend door Nieuw-Zeeland

Vooraf 1: ik heb nog nooit zo ver gevlogen, dus voor mijn gevoel ben ik echt in een tijdmachine gezet en ben ik geland in een vijfsterren-vakantiepark waar alles klopt. En dat gevoel had ik ook toen ik weer naar huis vloog. VOLLLL (lees: overwhelmed) met veel te mooie dingen. Terug met een verlanglijstje met redenen om weer terug te gaan! Een keertje terug om te fietsen. Een keertje terug om met camper & surfstuff te gaan en staan waar je wilt. Vooraf 2: let op! het is een golfsurfland, geen specifiek windsurfland! Vooraf 3: alles uit Nieuw Zeeland noem je kiwi: een lekkere kiwi is dus geen lekker stuk fruit, maar gewoon een lekker ding.

In mijn eerste week ga ik met een vriendin en auto naar Raglan Beach. Set van Manu Bay, onderdeel van de film Endless Summer (film nooit gezien? > ga NU! naar de videotheek, dat hoort bij je surfopvoeding!). Wat een omgeving! Stel je voor: zonnetje, bergen om je heen en jijzelf in de golven… wauw zeg! En shit he, die kiwi’s hier kunnen ook gewoon echt surfen! Wat een tricks zo recht voor mijn neus. Over neus gesproken: ik heb deze dag vooral mijn nosedive geperfectioneerd… (golfsurfers snappen wel wat ik bedoel). Met een smile die niet van mijn gezicht te bikken is, net zoals bij iedereen om mij heen in het water overigens, hoor ik van een Finse surfdudette dat Manu Bay eigenlijk een stukje verderop is. Ik besluit dat dit gesprek nooit heeft plaatsgevonden, laat mij lekker in de illusie dat ik op Manu Bay surf! Wat was het geweldig! Nu op zoek naar een windsurfspot waar ik ook spullen kan huren… dat blijkt lastiger! Maar in Napier (oostkust) kan ik dan eindelijk toch gaan windsurfen. Oke, het is een baaitje, maar ik sta in ieder geval op de plank! En windje is perfect! Wederom wauw: surfen in zo’n omgeving met zo’n zonnetje!


Marianne heeft een windsurfsetje gevonden! Helaas doet ze het nog steeds zonder trapeze ;-)

Op het Zuidereiland word ik verliefd op Kaikoura: een ongelooflijk mooie kust met een penninsula (hoe heet dat in het nederlands?): zeehondenkolonies en surfers. Helaas kan ik geen spullen krijgen, maar ik heb zwaar kwijlend in regen-storm vanaf het rotsstrand de surfers bekeken. Verder op het Zuidereiland is surfen lastiger. Zelfs als ik van het gletsjer-ijsklim-hiken afkom lig ik voor pampes in mijn hostelbed met het KiwiSurf-magazine met in de hoofdrol Paige Hareb: de nu al levende legende van Nieuw Zeeland: 18 jaar en de eerste kiwi-surfdudette die zich heeft weten te kwalificeren voor het World Championship! Ze woont op het Noordereiland, langs de Surfhighway45. Mijn besluit staat daarmee vast: hoe mooi zuid ook is, ik ga terug naar Noord. Ik heb nog wat surfstranden te checken… Kaikoura 

Een van mijn lifts is zo aardig om me de hele Surf Highway te laten zien en elk strand langs de surf highway met als topper Stent Road (wederom beste golfsurfers: die horen jullie te kennen!). Ik slaap in New Plymouth, waar inderdaad een heerlijk surfstrand is. Mijn eerste ervaring met een mini-malibuutje… We gaan schuin oversteken naar Whakatane: daar moet ook een mooi strand zijn. Hey, dat stand up peddling – staand op een surfplank peddelen dat Robby Naish probeert te hype-n) is hier hip!


Surfchick looking for some waves

Na weer een heerlijke aankloot-surfsessie (ik geef toe: mijn talent ligt vooral bij aankloten, niet bij tubes rijden…) adviseert een local mij een bospaadje: binnen 15 minuten moet nog een mooi strand zijn. Ik dacht dat ik nu toch wel mooie stranden had gezien – maar ongelooflijkongelooflijk, weer kreeg ik teveel moois te zien waar geen foto van te maken is! Welcome to Ohope Beach! Wauw met een pluim! Ik koop een badhanddoek van Ohope beach (mijn eerste souvenir): deze is heilig verklaard! Volgende missie is Tauranga, surfstrand bij Mount Manganui. Ook weer zo mooi! Maar Marianne is op! Er kan gewoon geen mooie ervaring meer bij… Na bijna zes weken liften, elke dag zoveel moois: van vulkanische plateaus tot bergen, van watervallen tot ijsgletsjers, van het ene mooie strand naar indrukwekkende regenwouden, van zwemmen met wilde dolfijnen tot kayakken met zeehonden, van walvissen kijken en natuurlijk fantastische mensen ontmoeten met even leuke hostels, bijzonder liftervaringen, lekker weertje (ik liep OF in bikini OF in regenpak) en nu is Marianne op. Ik heb de puf niet om een surfplank op te pakken en crash neer op een rots en staar gewoon lekker naar de surfers verderop. Mijn eerste dag dat ik niks doe…


Duiken met dolfijnen

Ik eindig met een surfsessie op Sumner Beach bij Christchurch (de geografen onder ons of ervaringsdeskundigen weten dat dat Zuidereiland is, dus hoe kwam ik daar dan weer?!): wederom zo fantastisch, zo’n heerlijke afsluiter van zes weken ultiem Nieuw Zeeland! Ik kan alleen maar zeggen: GA OOK! Alles is schoon, veilig, mensen vriendelijk, mooimooiermooist, 450 golfsurfspots, lekker weer, niet heel duur en tja, gewoon super. Voor foto’s, verhalen, tips, trucs, etc: u weet me te vinden. En eh, thanks allemaal dat ik mijn blijheid af en toe op het gastenboek kon spammen!


Marianne is een beetje onder de indruk @ Tongariro

Tot slot: mag het hier nu snel zomer worden?! Joepie, het Aeolus-hoogseizoen gaat weer beginnen! We hebben er zin in! O ja, ik mag nog een winnaar uit roepen voor de Niet-Te-Missen-Surf-Spots-Award-2009. Dat was de aanleiding van dit hele verhaal in de Planktong. Als ik dan echt moet kiezen: don’t miss Ohope Beach! (de naam roept als het goed is al de beste surf-fantasien op, lijkt me)

Evenementenkalender Donderdag 16 april BORREL @ CAFE VAN RIJN Zaterdag 25 april BATAVIERENRACE Donderdag 7 mei (i.v.m. Koninginnedag) BORREL @ CAFE VAN RIJN Woensdag 13 mei PIECKEN EN DAELEN FEEST Weekend 22 t/m 24 mei SURFIN' WEEKEND @ KRAAIJ Weekend 29 mei t/m 1 juni SURFWEEKEND @ MAKKUM

DATA VOORJAARSCURSUS: vrijdag 17/4 zaterdag 18/4 zondag 19/4 vrijdag 1/5 zaterdag 2/5 zondag 3/5 vrijdag 8/5 zaterdag 9/5 zondag 10/5 vrijdag 15/5 zaterdag 16/5 zondag 17/5

Uitvlieger: Anniek op Aruba Bon dia! Dankzij jullie ijverige redacteur van de planktong mag ik nu een stukje gaan schrijven over het heerlijke surfen hier op tropisch Aruba ☺.... Gelukkig stijgt de temperatuur inmiddels ook in Nederland en tegen de tijd van uitkomen van de planktong maak ik jullie hier al wat minder jaloers mee... Hoop jullie natuurlijk nog wel een beetje jaloers en enthousiast te maken, want er moet natuurlijk nog wel een Aeolus-tripje naar het Caribisch gebied gepland gaan worden!! door Anniek Snoek


Anniek met een soort van snowboard met antenne?!?

Maar nu nog even het Aruba-verhaal vanaf het begin: Ben 12 januari naar Aruba gevlogen met het doel hier de patiёnten in het ziekenhuis te vermaken ;) en in de vrije tijd natuurlijk lekker veel te surfen! En tot nu toe bevalt die combinatie prima! Het ziekenhuis heeft een gezellige kleine, maar drukke spoedeisende hulp. Lekker informeel contact met specialisten en er wordt gewoon samen met de specialist en schoonmaakster koffie gedronken, heerlijk ☺ (als er tijd voor is) Verder door de drukte wel erg hard werken op de SEH, en niet altijd even spannende problemen.. moet eerlijk bekennen dat het niet altijd op ER of Grey’s Anatomy lijkt.. Er komen zat zeurende verkoude amerikaanse toeristen langs of baby’s met een dagje braken en diarree.... Maar tussendoor op z’n tijd natuurlijk wel wat actie (met name dankzij het dronken en hard rijden...) Laatst zelf iemand uit de helicopter mogen halen vanuit het mindere bereikbare deel van Aruba en dan ben ik wel heel erg blij met mijn mooie baantje ☺

En in de vrije tijd natuurlijk veel surfen! Hier op het water genieten van de freestyle truckjes van Sarah Quita (topsurfer in PWA) en broertje Quincy (ook zat in de motion te zien). Daarnaast wat Nederlandse jongens die hier flaka’s, ponches, etc. vertonen. En daarnaast ik (als supertalentje...) natuurlijk! Hoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik een professionele surfcarriere wel kan vergeten... Dus ben maar bij de duckgijp opgehouden en nu stiekem aan het kitesurfen gegaan.... (Degene die nu een rolberoerte of kotsneigingen krijgen kunnen beter een pagina overslaan) Na een aantal kite-lessen toch maar een eigen kite gekocht en ben nu een kite rijker en heel wat dollars armer.. Wordt wel weer even oefenen maar hoop dat het springen me komende maanden gaat lukken! En het uiteindelijke doel is natuurlijk om bij

Scheveningen over het Kurhaus te springen natuurlijk;) Dat kan makkelijk toch? Is al eerder gedaan, alleen helaas niet zo’n perfecte landing..


Anniek flink aan het k$#en

Verder ben ik net terug van een heerlijk Aeolus weekendje (in het klein dan) bij Jessica op Curacao. En dat was echt super gezellig! We hebben heerlijk gekite samen, gewakeboard en de Curacao challenge surfwedstrijd gevolgd! Zijn er allebei nog bruiner op geworden en hebben ons best gedaan voor een paar mooie foto’s in de Planktong. Hé, ik hou jullie via de mail of een volgende planktong op de hoogte!


Aeolus was is here

Veel liefs uit Aruba! Anniek

Aeolus goes Aruba!!! PS: En dan natuurlijk niet onbelangrijk; nog even een fantastische uitnodiging die jullie niet kunnen weerstaan: Aeolus goes Aruba! In juli en augustus (7 juli-5 aug) staat er een volledig huis met hond en 3 katten te wachten op oppas door een aantal Aeoli... Een ideale kans om hier met tropische temperaturen en (bijna) elke dag wind te kunnen surfen ☺ En goed nieuws; per 1 juni gaat als economische boost de vliegtax van de tickets af. Dus maak nu op de IBG site een extra lening aan, kijk je ouders lief aan, doe iets beter je best met pokeren of doe iets anders waar je geld mee kan verdienen.. En plan dan begin juli een ticket naar Aruba!!

Uitvlieger: Jessica op Curaçao Kon ta Aeoli! Met mij gaat het goed. Ik ben nu een goede 3 maanden op Curacao en ik begin het steeds meer te waarderen. Ik ben hier officieel om stage te lopen, maar het voelt ook vaak als vakantie. Ik heb veel vrije dagen gehad en elk weekend is het sowieso alsof het vakantie is. Sowieso omdat ik geen werk mee naar huis hoef te nemen (bij studeren is het allemaal wat minder duidelijk wanneer je vrij of niet vrij hebt), maar alleen van het zonnetje wordt ik al gelukkig en dan al die mogelijkheden om te watersporten... door Jessica van Damme


Wat fruit eten op fortje en genieten van het uitzicht op de Caracasbaai

De eerste tijd dat ik hier was zag ik van alles. Nu is veel al gewoon geworden. Zoals de hagedissen die altijd voor je voeten wegspringen of tussen je afwas ritselen, de kakkerlak in je nek als je uit eten bent (was wel heel vies trouwens), de padjes die uit m'n airco vallen op mijn werk (waar ik stiekem wel een beetje panisch van werd) of de tralies voor ramen en om de tuin of bij sommige barretjes tussen het barpersoneel en de klanten, al het getoeter, het rijden met (veel) alcohol op, de bushalte midden op de rotonde en mijn huurauto waar ik nooit op kan vertrouwen en waar meer kapot aan is dan heel. Ik heb al veel van het eiland verkend (veel gaan wandelen, wat gaan mountainbiken (maar die leenfiets was ook niet zo'n succes), aan het salsavirus verslaafd geraakt, lekker stappen en snorkelen en ben nu bezig mijn doel “alle watersporten uitproberen”

te realiseren. Een duikcursus staat geplanned, met zeilen ben ik hier ook begonnen, ik ga binnenkort eens kijken of ik het rif vervelend vind bij de golfsurfplek en ik heb nog hopi veel spierpijn van het wakeboarden met Anniek. Verder zijn mijn kitesurflessen leuk maar ook frustrerend en zouterig voor mijn ogen gezien het aantal uren in in plaats van op het water. Met Anniek heb ik het erg leuk gehad ook bij de surfwedstrijd en lekker wat Amstel Brightjes met limoen aan het strand drinken. Want dat is het drankje van hier.


Met Robert op de Christoffelberg

Aan het begin vond ik het wat lastig om vrienden te vinden die echt bij mij passen en met mijn huisgenoten klikte het wat minder goed, maar nu heb ik een aantal huisgenoten voor leuke mensen ingewisseld en daarnaast ook een leuk vriendengroepje opgebouwd. Dat is toch wel heel belangrijk voor mij. Ik mis soms mijn vrienden uit Nederland wel, maar hier is ook weer zoveel leuks te doen dat ik dat dan gelukkig ook wel weer van me af kan zetten. Maar ook jullie gezelligheid mis ik wel echt hoor! Als ik dan hoor dat jullie lekker op weekendje gaan of een bbq houden (yes, ook weer mooier weer in Nederland!), krijg ik toch even heimwee. En zelfs bij de ALV zou ik graag willen zijn :-)!

Maar ik ben alweer halverwege mijn reis en ik moet dus nog volop gaan genieten hier en nog wat wind- en kitesurflessen volgen om natuurlijk een beetje show-off te kunnen spelen als ik weer terugkom. En daarnaast natuurlijk ook mijn stage halen. Ik heb volgende week mijn tussentijdse beoordeling, dus dan zal ik weten hoe goed ik het doe. Ik vind mijn stage verder wel leuk, maar het is niet waar ik later mee verder wil gaan (wat ik voordat ik aan mijn stage begon wel verwacht had), maar wat dan wel: daar denk ik nog wel weer over als ik terug ben. Nu eerst hier genieten van het dansen en watersporten. Tot snel! Het eerste weekendje dat ik weer terug ben, ben ik er zeker weer bij! Groetjes Jessica Tjonge, ook Jessica hangt al aan de vlieger! 

 Maar 'gelukkig' wordt er ook nog gewakeboard!

Uitvlieger: 3 Weeks Western Australia 7000 km kustlijn, 27-30 graden, gemiddelde golfhoogte: 1,7 - 3m. Wat wil een golfsurfer nog meer? Hier het verslag van mijn roadtrip door een van de meest surfy gebieden ter wereld. door Toine Wilke Het is 5 uur ’s ochtends als goede vriend en collega surfer Hendrik mij komt ophalen van het vliegveld in Perth. Ik spring een gat in de lucht, want na 36 uur reizen ben ik zo blij dat mijn vakantie eindelijk echt begonnen is. We lopen naar zijn auto en ik zie de wind - en golfsurfboards op het dak. Binnen in de auto bevinden zich een tent, gasstelletje, slaapmatjes en veel goede muziek. Kortom: deze auto is net zo klaar voor het surfavontuur als wij!


Road trippin'

Natuurlijk rijden we onmiddellijk naar het dichtstbijzijnde surfstrand, Trigg point. Na een uitgebreide slip-slop-slap sprint ik het water in. De golven zijn niet echt hoog, het aantal surfers wel. Het is natuurlijk zondag, en de Australiërs hebben maar een geloof: have as much fun in the water as possible! Ik pak mijn eerste paar golven van het jaar en ja, wat is er nu mooier dan begin maart in een graadje of 30, op een strakblauwe zee te surfen? Ik ben pas een paar uur in Australië, maar ik kan mijn geluk al niet meer op! Als ik 2 dagen later geheel ben bijgekomen van mij jetlag en verwondingen van downhill-skateboarden, beginnen we aan de echte roadtrip. De eerste stop is Lancelin,

100 km boven Perth. Normaal goed voor golven en heel veel wind, maar nu alleen voor golven. In de shop aldaar koop ik een tweedehands surfboard en een uurtje later rip ik een mooie lefthander op Back Beach, een 4 km lang zandstrand waar behalve wij verder niemand is… Magisch! De volgende dagen trekken we verder langs plaatsen als ‘Thirsty Point’ en ‘Hangover Bay’. We kamperen we overal (behalve op campings) en wisselen het surfen af met vissen, autorijden, gitaarspelen, vliegen wegwuiven en grote hoeveelheden fish n chips verorberen. In het meest noordelijke deel van onze trip, Shark Bay, zet Hendrik een magische windsurfsessie bij een knoop of 30 op een kniediepe lagune. Helaas is zijn 84 liter JP-wave boardje net iets te klein voor mijn windsurfskills… Maargoed, op naar het echte werk, op naar Margaret River, een van de meest beroemde en beruchte surfcoasts ter wereld. Margaret River is officieel de enige echte ‘plaats’ aan de 90 km lange kust die zich uitstrekt van cape Leeuwin tot cape Naturaliste. Dit gebied is naast zijn golven ook bekend om zijn marine wildlife. Soms zwemmen er tijdens het surfen rustig een paar dolfijnen voorbij!
Ik en mijn Al Bean, ready for action!

De eeste surfsessie is niet echt een surfsessie te noemen. Hendrik neemt me mee naar Yallingup, waar bakken van 3 meter op het rif beuken. We gaan erin, peddelen zeker 15 minuten, maar zien door de golven de break niet meer. Links en rechts, alles is hoog. Hendrik vindt het fantastisch, al dat geweld, ook al trekt een big motherfucker hem 30 seconden onder water. Waar ik ook kijk, ik zie geen surfbare golf, ik zie wel dat de stroming ons al zeker 150 meter weg heeft getrokken van de originele surfspot. Kortom: tijd om eruit te gaan. Eenmaal op de kant komt er een Duitser naar ons toe: “Why were you zurfing here? I was at Zmizh Beach, all zhe pro’s were zhere!”


Smiths beach, vrijwel zeker het mooiste surfstrand waar ik ooit geweest ben

Als de swell groot is (3 meter of hoger), zijn er tubes, als de swell iets minder is (1-3m) is er een rif waar een golf heel mooi naar links en rechts breekt, en de rest van het strand heeft een paar mooie beachbreaks. Er zijn altijd wel surfers, maar het is er nooit

echt druk zoals in Perth of een random strand in Frankrijk in juli. Het rif wordt onze spot. We surfen er anderhalve week lang dag in, dag uit. De golven in Margaret River zijn anders dan waar dan ook ter wereld. Ontzettend krachtig, er zit veel meer water achter de golf dan in bijvoorbeeld Frankrijk of Marokko. Je timing moet goed zijn en in mijn timing is dus aardig verbeterd. De eerste paar dagen gaat het niet echt goed, vaak ben ik te laat of te vroeg met peddelen en opstaan. Maar langzaamaan rij ik steeds mooiere, cleanere golven.


Nagenieten van een goede sessie

Het absolute hoogtepunt was op 25 maart 2009, heel toevallig (of niet) mijn verjaardag. Ik zie een golf van zo’n 2 meter, kijk links, rechts, geen andere surfers, mooi, die is voor mij. Ik peddel, peddel harder, hij is er bijna, alle kracht nu! Mijn voeten worden worden opgetild, mijn board en lichaam hellen elke milliseconde meer naar voren. Ik begin op de golf naar beneden te glijden, wip mezelf in een beweging op mijn board, en voor ik het weet dender ik naar beneden. Binnen 1 seconde van 0 naar plané, en snel, heel snel, een bottom turn naar links. Ik ben even groot als de golf links van me, en gedachteloos doe ik wat ze me opdraagt om haar te berijden. Achter me hoor ik het bulderende witte water, maar ik blijf op het ongebroken gedeelte, ik blijf haar volgen tot ze er, vlak bij het strand, mee ophoudt. Een vakantie, een golf, een moment, om nooit te vergeten! Toine

Uitvlieger: Britt in Ecuador Bijna klaar met de scriptie en dus met studie nr 2. Dat leek me duidelijk: tijd om te reizen! Zuid-Amerika heeft mij altijd getrokken en binnen de evenementencommissie van Aeolus werd ik alleen maar enthousiaster gemaakt. Maar dan; het is een redelijk groot continent (mwa..), dus waar ga ik heen?? Een ding leek me duidelijk: er moet gesurft kunnen worden. Daarnaast wilde ik ook graag een paar woordjes Spaans leren en dan dus het liefst aan de kust. Het surfen werd (sorry mensen) geen windsurfen maar golfsurfen, want windsurfen is toch echt meer een rijke-landen-sport en dus minder te vinden in Zuid-Amerika. Daarnaast is golfsurfen ook gewoon erg leuk ☺ door Britt Enthoven Ecuador werd het land en Montanita het relaxed-coole surfplaatsje waar ik 3 weken Spaans zou leren en een beetje surfen tussendoor. Natuurlijk vond ik dat ik geen les nodig had in het surfen, want de zomer ervoor had ik al geoefend met Tom in Frankrijk en dus al de nodige privélessen gehad ("De volgorde is jij op het board, niet andersom!”). De golven in Ecuador bleken toch van iets ander kaliber dan die in Frankrijk en binnen een week had ik diverse bijna-dood-ervaringen (voor mijn gevoel dan) op mijn naam staan. Ik voelde me natuurlijk wel echt stoer met mijn balsahouten surfboard, die er echt heel vet uitziet maar helaas weegt als lood en zo groot is dat ik hem helaas alleen met twee armen kon dragen. En ja, als je dan ook nog af en toe struikeld over de leash (je verwacht het níet van mij, toch?), of gewoon over je eigen voeten, dan heb je kans dat de gemiddelde Ecuadoriaanse surfer vooral veel lol om je heeft.  Tot grote vreugde van Britt kwam Tom ook nog even langs

Maar, gelukkig kon ik mijn bikkel-reputatie nog wel waarmaken door met mijn enorme houten board toch heel fanatiek door de branding te duiken om daarachter half verzopen naast de locals op veel te hoge golven te liggen wachten. "You crazy girl, go back to the beach" maar vergezeld met een vrolijke lach, betekende meestal dat de eerstkomende golf ervoor ging zorgen dat ik met board en al in een wasmachine werd meegenomen, meestal meerdere malen de zeebodem van té dichtbij zag en met mijn leasj om beide enkels gewikkeld probeerde met mijn armen naar boven te zwemmen. En dan hopen dat ik niet tijdens het boven komen een houten board in tegen mijn hoofd geklapt kreeg... Keilief zeeleeuwtje 

Maar naast al dit 'zware afzien' als het om mij en de golven ging, was het natuurlijk vooral echt supervet! Gelukkig kon ik ook al snel met een iets kleiner boardje overweg en het gevoel van daadwerkelijk zo'n golf afsurfen.... planeren is er niks bij;) Daarnaast 4 uur per dag spaanse lessen buiten op een houten balkonnetje met uitzicht op zee en savonds een lekkere coctail aan het strand: het leven kan slechter! Na 2 weken besloot ik wel dat het genoeg was geweest; ik wilde graag meer van het land zien en ben richting hoofdstad Quito en het Andes gebergte gegaan. Na het beklimmen van een vulkaan, mountainbiken naar beneden, raften (en bijna verzuipen: kom niet onder de boot!) besloot ik naar de Galapagos eilanden te gaan voor een maand vrijwilligerswerk. Het werd een project om de inheemse dieren van de Galapagoseilanden te beschermen en dat gebeurde onder andere door het vangen en steriliseren van honden en katten. Erg leuk om met mijn studie bedrijfscommunicatie eens dierenarts-assistente te spelen! De Galapagos eilanden staan ook bekend om de goede surf, maar dat bleek niet helemaal mijn niveau te zijn. Een reefbreak met de rotsen op een paar metertjes afstand leek mij de garantie om niet meer heelhuids thuis te komen, dus ik heb het erbij gehouden om op de rotsjes te zitten en naar de 'echte surfers' te kijken. Na terugkomst uit de Galapagos heb ik nog een beetje Amazone jungle mee mogen pakken en de bijzondere ervaring van de inheemse geneesmiddelen (lees: hallucinerende paddo-mix-drank) zal ik niet snel vergeten!


Ook in Ecuador zijn mooie en grote golven, wtf#^&%!

Al met al is dit een veel te korte samenvatting van een supervette reis, maar ik kan eigenlijk alleen maar zeggen: ga naar Ecuador en de Galapagos! Als het je leuk lijkt om te snorkelen met zeeleeuwen; ik denk niet dat er veel plaatsen op de wereld zijn waar dat mogelijk is..

O lieve mannen door Jeroen ten Brink O lieve mannen, beste mensen, Wat kan een hond zich verder wensen? Twee maffe heren, blijken ook nog coole surfperen. Die continue met mij willen spelen Met af en toe wat flauwe bevelen.

Ik mocht rennen door de hele shop en dat was echt helemaal top. Ze probeerde goed op mij te letten, maar ze moesten ook nog koffie zetten. Dus ging ik met mijn feilloze neus op zoek naar het zeil van de beste keus. Toen ik dat had gevonden raakte ik nogal opgewonden. En tot een ieders grote leed liet ik spontaan een dikke scheet. Een drol die vloog daar door lucht en ik slaakte een diepe zucht. Hij lande tussen als die rollen, en ik dacht niemand ondekt daar mijn drollen. Dus hield ik m'n bekkie lekker dicht, iedereen zwicht toch voor dit hondenwicht???

Maar ook al ben ik echt een stoute meid, Thuis gekomen kreeg ik spijt. Ik vond het zielig dat de mannen moesten vegen, en heb ook van mijn baas een standje gekregen. Want onderpoepen is nog niet slopen, maar m'n baas moet nu een slagroomkersentaart gaan kopen. Want die slagroom dat gaat wel lukken, maar waar moet dat arme jong de kersen plukken? Zoals als dat gaat bij schattige teven, zou ik jullie graag een lieve lik geven. Maar ja, ik heb net drollen zitten eten, dus dat zullen we dan maar vergeten. Daarom krijgen jullie van mij een berouwvolle poot, Zoals geblaft, mijn spijt is groot. Mirza.

Paasweekendje Oostmahorn Zoals altijd de vraag.. wie o wie schrijft er iets over dit weekendje? Nou deze keer zal ik er iets van proberen te maken.. liever had ik een weekendje beschreven waarin ik eindelijk een waterstart had gemaakt, planeerde in voetbanden, en dat de wind alle dagen niet van ophouden wist.. maar helaas.. door Myrella Vlenterie Ik mag schrijven over een weekendje (het was zelfs iets meer als een weekendje, aangezien paasmaandag er ook nog bij hoorde) zonder wind, zonder surfen maar wel met lekkere temperaturen. Voordat iedereen gelijk verontwaardigd reageert, okee er wás wind, voor maar liefst 15min zoals ik heb begrepen, dus laten we die 15 minuutjes dan ook een eervolle vermelding geven. Op goede vrijdag (toen ik nog in de trein zat onderweg naar Oostmahoorn) heeft het dus nog wel eventjes gewaaid, en hebben de aanwezigen nog even kunnen planeren. Tegen de tijd dat ik in Dokkum arriveerde, waar ik werd opgepikt door Remco en Agnes (tja het openbaar vervoer laat in die middle of nowhere nog wel eens wat te wensen over) was de wind helaas alweer ingezakt. Met een zeil in m'n nek, Agnes op m'n schoot en een mast nog ergens onder een arm, paste het gelukkig precies en waren we mooi op tijd, tegelijk met de rest die van het water kwam, bij de huisjes. Vol verwachting van het komende weekend! De vrijdag avond zijn we doorgekomen met het spelen van Triviant. Op een kleine indruk te geven van het niveau; De vraag: "Welke specerij wordt duur verkocht?" Een van ons: "Njah, geen idee, dure peper, haha, neej, dat is raar.. nou ik weet het niet..", waarop iedereen stomverbaasd reageert... "Uuuuh peperduur!".


Vrijdagmiddag was het gelukkig nog druk op het water. Af en toe was het zelfs planeerbaar!

Zaterdag stonden we nog met een beetje hoop op, maar nee, van wind was absoluut geen sprake. Eerst zijn we met z'n allen een potje gaan voetballen en nadat onze teams versterkt werden door andere aanwezigen (jongens durf ik niet te zeggen, aangezien niet iedereen het eens was over 'háár' geslacht (ik denk nog altijd een meisje), hebben we nog tot halverwege de middag door gevoetbald. Toen iedereen bezig was met uitpuffen, besloten Agnes, Britt en ik een stukje te gaan lopen. Niet te hard, niet te ver, gewoon gezellig. Zo gezegd, zo gedaan.. of althans geprobeerd. Nadat we half Friesland hadden gezien (incl de goedkeuring van de rondrijdende boys hadden gekregen) besloten we om vooral niet thuis te vertellen dat we toch lichtelijk waren verdwaald. Anderhalf uur later was gelukkig eindelijk het huisje weer in zicht! Fiew!


M.S. Vlinderbalg, het leuke varende restaurant


Volleybal, hoezo Aeoli zijn hypersportief?!?

Voor het avondeten waren er 4 vrijwilligers gevraagd om met de big boss (Martin Jeske, de baas van de huisjes) mee te gaan eten op een boot. Vier van de mannen vonden het geen probleem om zich op te offeren voor een luxe diner met veel vlees en knappe serveersters op een gigantisch jacht. En aangezien Marianne jarig was, mocht ze ook mee. Uiteindelijk bleken de vrouwen verzonnen en van een gigantisch jacht was ook geen sprake. Gelukkig spraken de foto's voor zich en hebben we later alsnog kunnen genieten van het indrukwekkende uitzicht van paarden, eenden en koeien. Tsjah, het blijft Friesland he.


Het winnende voetbalteam, met dank aan Henk en Liewe


Relaxed kaartspelletje op de steiger

En dan de zaterdagavond… de gebruikelijke stapavond. Deze keer dacht Marijn een “leuk” spel te introduceren om alvast wat in de sfeer te komen... nou, dat in de sfeer komen was zeker gelukt! Aangezien ik zou Bobben deed ik niet mee, maar ik kan niet zeggen dat ik er niets van mee heb gekregen, sjeej ooit jongens horen gillen van plezier? De “Sarkozy, you have to drink, Obama!” vlogen in het rond. Het kon je niet zijn ontgaan! Met de halve groep zat kwamen we aan in Dokkum, waar bleek dat onze “usual dancing” deze avond enkel hardcore zou draaien en de entree wegens deze speciale avond was verhoogd naar 10 euro. Dit was niet helemaal waar we op zaten te wachten. Gelukkig was Simon op de hoogte van de hotspots van Dokkum en vonden we al snel the place to be. Geen entree, leuke muziek en volgens mij waren een aantal vrouwen ook wel goedgekeurd (in ieder geval in niet al te nuchtere toestand leek het toch écht wat, heb ik horen zeggen). Heel wat uurtjes later lag iedereen weer veilig in z'n bedje om zondagochtend goed uitgerust te zijn voor het paaseieren zoeken (met dank aan Marianne en Bart) en ons overheerlijke paasontbijt.


Tsja, lieve jongens he?


Simon scoort Paashaas


Paasontbijtje

Na een goedvullend paasontbijt en de race voor de paaseieren en chocolade paashazen, was het weer tijd voor wat actie en stortte iedereen zich in een potje volleybal. 's Middags is er nog door een aantal gefietst, waaronder Jeroen (van het gastenboek bekend als de oude zeur ;P ), door een aantal gevoetbald en door een paar een of andere how to make a porno film gekeken. De interesses waren wat verspreid deze

middag... Zondagavond was het dan toch echt tijd voor een spelletje Hints.. altijd leuk! :D Waarop nog een potje wie-ben-ik volgde.


Opperste concentratie bij Hints


Vrijdag: Wachten op wind, en met succes!

Maandag ochtend was het dan, zoals gebruikelijk op een windstille vertrekdag, een mooi moment om allebei de huisjes weer even op te ruimen, onze tassen in te pakken, en goed op tijd te vertrekken. Met het idee om lekker vroeg thuis te zijn vertrokken we met de bus richting huis. Op de Kraaij aangekomen kwamen we helaas tot de conclusie dat niemand aan de clubhuis sleutel had gedacht! Domper! Gelukkig was Robert nog bereid om die even langs te komen brengen! Thanks! Dus tip voor de volgende keer: check altijd even of die ook mee is vóór je vertrekt!


Bart hangt losjes


Jason gaat voluit!


Leon wipt 'm eruit...


Simon vééét!!!


En Robert ook!

Al met al zeker een geslaagd weekendje, veel lol, lekkere temperaturen... maar nog altijd geen wind... dus please... next time????

Effe voorstellen: Erik Thieme Hallo iedereen! Ik ben Erik! Het laatste jaar ben ik me geweest bij het Surfin weekeind. Toen stond ik de eerste keer op een surfplank en ook al is de begin moeilijk heb ik een heel goede tijd gehad. Ik vond en vind de mix van rondom lichamelijke activiteit en het gezellig rond hangen met anderen bij het meer een mooie ervaring. Als lid van de surfvereniging hoop ik nog meer zo mooie dagen bij en op de meer me te maken! Groetjes, Erik

Effe voorstellen: Rik van Luijn Ey Aeoli, hier stel ik me nog even voor als nieuw lid, de meesten kennen mij waarschijnlijk nog niet. Ik ben 24 jaar geleden geboren in Nijmegen, getogen in Didam en studeer nu sinds zo’n anderhalf jaar geneeskunde aan de RU. Ik hou o.a. veel van sport en ben regelmatig te vinden in het sportcentrum of rennend op straat of in het bos én ik hoop snel weer gezellig surfend op de maas. Laat de wind maar komen!

Effe voorstellen: Anne Janas Wat valt over mij te weten? [heel veel! red.] Jij mag kiezen wat uit de volgende woorden de spannenste feiten over mij zijn: Ik (Anne, 21 jaar) kwam bij Aeolus door een roadtrip met mijn beste vriendin. Nou ja, indirect. Tenminste eindigte onze roadtrip aan het noordste puntje van het gardameer, ik van ’s ochtends tot ’s avonds op de surfplank en uiteindelijk als nieuw lid hier in de planktong. Prima!!! Naast bij wind op de plank te springen (en er weer wild zwaaiend van af te vallen want planeren met voetenbandjes lukt nog niet zo goed), zit ik eerder statisch nu al het tweede jaar in de collegebank en luister naar verhalen over Freud, Erikson en de iets modernere vertegenwoordigers van psychologie. Als compensatie kijk tijdens de colleges ook wel eens in mijn windsurfboekje en droom ervan de waterstart en het gedoe met de voetenbandjes te kunnen - jaa, ik ben ambitieus ;) Met heel veel chocola, af en toe een wijntje, geen bier (!!!), vrienden die voor mij als anti-keuken-held koken en een lief vriendje geniet ik van mij leven als workaholic als vrijwilliger bij de KT, student assistente voorlichting, tweedejaars, nog steeds roeiende en actieve Phocaan (ja, sorry) en – meest belangrijk – voorzitter van de übergezellige, enthousiaste surfin2009-commissie! Met drie andere gekke, (tenminste ietsjes) windsurfverslaafde, toffe nieuwe leden gaan we de vetste editie van Surfin in mei neerzetten! Dus kom kijken en genieten op 22 t/m 24 mei op La Kraya!

Anne in haar NeilPryde-ornaat 

Effe voorstellen: Bob van Dam Hey Aeoli! Ik ben Bob (de tweede volgens mij) en ik zal voor jullie wel echt "out of the Blue" komen, ik heb na de beginnerscursus namelijk geen surfplank meer aangeraakt; Zonde! Maar daar gaat verandering in komen, binnenkort zullen jullie me wel eens zien verschijnen op een borrel, op een weekendje of op die mooie Kraaijenbergse plassen! Want ik vindt windsurfen wel echt geniaal, vroeger ooit de smaak mogen proeven op een vakantie aan het Idro meer in Italie. Na jaren psychologie studeren in Nijmegen heeft deze jongen afgelopen cursus pas voor het eerst weer sindsdien op de plank gestaan! Over een paar maanden hoop ik me echte Dude en Aeolus member te noemen! Tot snel dus, groeten Bob

Effe voorstellen: Rolf de Ruiter Hallo allemaal! Mijn naam is Rolf de Ruiter, geboren op een zwoele lentedag op 3 mei 1990 te Eindhoven. Op mijn 7e verhuisden we naar Dronten. Toen ik 8 jaar was ben ik per ongeluk in een pot met surfplanken gevallen en vanaf toen begon mijn surfavontuur. Tot ongeveer mijn 14e levensjaar was surfen niet veel meer dan een jaarlijks griepje. Maar na mijn 14e is het uit gaan bloeien tot een chronische ziekte waar ik niet meer vanaf wil komen. Toen ik afgelopen september naar Nijmegen kwam ben ik meteen lid geworden van Aeolus in de hoop zo veel mogelijk op het water te kunnen zijn. Tot nu toe bevalt het me goed en ik hoop nog heel lang lid te blijven.
Boze Oldschool Rolf

Effe voorstellen: Bram Wijnbergen Beste lezer, in de komende 241 woorden zul je bekend raken met yours truly: Bram Wijnbergen. Ik ben inmiddels alweer een half jaar lid van de club, heb aan gear tot nu toe alleen nog maar een mooi surfpak en organiseer samen met 3 heerlijke mensen de 8e editie van het Surfin’ festival! De voorbereiding is al enige maanden op weg en ook dit jaar wordt het weer genieten geblazen! Anywho, ik ben hier natuurlijk niet om dit bovennatuurlijke festival te promoten (aeolus.ruhosting.nl/surfin/) dus mocht je nog niet afgedwaald zijn naar de sudoku’s, dan volgen nu nog enkele feitjes.. Ik woon sinds het begin van dit schooljaar in Nijmegen op 11,39 m2 met daarin een eigenhandig gebouwde hoogslaper met een tweepersoons bed. Op het moment eet ik euroshopper M&M’s en drink ik AH ijsthee. Surfliefde heb ik overgeërfd van pappa. Mijn muzieksmaak is hemelsbreed, al ben ik geen voorstander van Neerlandsche meezingers. Soms loop ik hard. Ik speel met enige regelmaat gitaar, hou van kunst (streetart, contemporary art, visionary art, die kant op), parken, Boeddhisme, kleuren, geuren en dingen aanraken. Klinkt weer lekker zweverig, dat snap ik, maar de wereld is zo mooi en mensen vergeten om non-stop te genieten. Dat is jammer en zonde! Tot slot ben ik freshman Psychologie en 21 jaar oud. Als je wilt genieten moet je dus soms wel wat jaartjes inleveren. Ik zeg: tot snel, wees lief voor jezelf en elkaar en met de terugkeer van de zon zie ik jullie snel weer op de Kraaij! Liefs, Bram Bram checkt of de Kraaij al warm genoeg is 

MadNes 2009 komt weer naar Ameland! 26, 27 en 28 Juni 2009 gaat het weer los in de golven, op het strand, in de halfpipe en in de feesttent op strand Nes. MadNes mag Ameland weer een weekend komen veroveren en het belooft een mooie editie te worden. Surfen, muziek en art op de mooiste plek van Nederland; wat wil je nog meer?

Neem je surfspullen mee en geniet van alles wat de Noordzee te bieden heeft. Voor de beginners biedt MadNes golfsurf-, skimboarden windsurfclinic’s. Als je geen zin in clinic's hebt kun je de nieuwste surfmaterialen uitproberen. De sportieve activiteiten kunnen afgesloten worden met een avond lang dansen op het strand. MadNes 2009 biedt podium aan (inter) nationale bands en DJ's die er een groot feest van gaan maken. Ska, reggae, rock 'n roll, rock, punk, electro; voor ieder wat wils op vrijdagavond en zaterdag.

Op MadNes kan je ook je creatieve geest de ruimte te geven: maak je eigen kleding, timmer een kunstwerk van wrakhout of bouw het mooiste zandkasteel.

Voor de groene gemoedsrust kunnen we nog melden dat MadNes 2009 er naar streeft het meest duurzame festival van Nederland te worden.

Tickets zijn vanaf half april via de website beschikbaar. Eilanders kunnen tickets via de campingwinkel van De Kiekduun kopen. Voor meer info zie www.madnesfestival.nl Contact: Ritsert Mans [email protected] (06-48225515)

Charlotte in Zuid-Afrika Hey surfers!! Misschien dat niet iedereen mij kent, want ik ben ook nog geen lid. Daarom zal ik me even voorstellen; ik ben Charlotte (vriendin van Myrella) en sinds de voorjaarscursus ben ik helemaal enthousiast geworden over het windsurfen. Omdat ik in september naar Zuid-Afrika vertrok, kon ik nog geen lid worden. Nu ik net twee maanden terug ben, voel ik me natuurlijk genoodzaakt om jullie met dit verhaaltje te laten kwijlen als honden. Want Zuid-Afrika is niet alleen een prachtig land, maar het is voor surfers een ware surfheaven!! door Charlotte Antens Ik ben zelf alleen bij de westkust geweest, maar langs bijna de hele kustlijn kun je aan je trekken komen. Het eerste wat me van de westkust opviel is de bijna dagelijkse harde wind. Persoonlijk vond ik er geen bal aan dat ik elke keer bijna omver werd gewaaid, maar voor windsurfers als jullie zal dit zeker geen probleem zijn. De eerste keer dat ik op een gloeiend hete dag met mijn tenen in het zand de golven stond te bewonderen, verbaasde het mij dat er werkelijk níemand in de oceaan lag. Na één duik wist ik wel beter, het water is IJSkoud!! De stroming van de Atlantische Oceaan blijkt regelrecht van de Zuidpool te komen. Dat is misschien één klein nadeeltje van surfen in Zuid-Afrika, maar als die-hard surfer heb je daar met een dikke wetsuit en de nodige adrenaline natuurlijk helemaal geen last van! (Trouwens als je écht goed bent, val je ook niet in het water toch?) Charlotte met haar Afrikaanse kids 

Een ander klein nadeeltje zijn de witte haaien. Mja, daar zijn er stiekem toch wel veel van. Eerlijk is eerlijk, ik heb het surfen máánden lang uitgesteld. Ik scheet em echt! Stel je voor dat ik met ’n been minder thuis kwam? Nu wil ik jullie natuurlijk niet bang maken, want dat is helemaal niet de bedoeling. Het viel me juist op dat de dudes en chickies zich door de haaien absoluut niet van het surfen lieten weerhouden. Daar is surfen namelijk zo normaal als fietsen hier is. Tijdens het backpacken langs de kustlijn heb ik wat surfers ontmoet en de meeste van hen hebben tijdens het surfen een witte haai gezien. Waren ze bang? Nee!… want haaien vallen mensen niet zomaar aan. Ze zijn gewoon nieuwsgierig wat er in de zee drijft. (Ik heb zelfs gehoord dat mensen tijdens surfen een walvis zijn tegen gekomen!) Uiteindelijk heb ik me laten overhalen om toch te gaan surfen. Een goede surfspot vond ik Muizenberg, dat ligt vlakbij Kaapstad. Ik weet dat jullie om een of andere reden vinden dat kiters homo’s zijn, maar in Muizenberg is het erg goed geregeld! De baai is lang met een duidelijke grens dat aanduidt welk gedeelte voor de golfsurfers, de windsurfers en de kiters bedoeld is. Daarnaast komen de golven structureel goed. Een prima speeltuin dus, ook voor

beginners. Verder zijn Big Bay, Shark Bay, Llandudnobeach en het plaatsje Strand ook tha places to be! Mocht je nou goed de veren in je kont hebben, dan moet je in oosten wezen, namelijk Durban! Daar zijn de golven niet alleen meetbaar met die van Hawaï, maar ook heeft het in tegenstelling tot de westkust een warme oceaanstroom. Bij de Indische Oceaan zijn de golven hoger en de haaien minder. Zo is Durban uitgegroeid tot wereldberoemd Surfmecca. Ook in J-Bay (Jeffrey’s Bay) zijn de golven enorm. Jaarlijks vindt er in juli een kampioenschap voor surfers plaats, genaamd het Billabong Pro Championship. Ik heb daar wel geprobeerd te surfen, maar dat was helaas absoluut een mislukking. Met hangende pootjes ben ik toch maar terug gegaan naar the beginnersbeach, waar ik thuis hoor ;-). Ook op het droge is de relaxte surfcultuur nog voelbaar trouwens. Je hebt er veel chille barretjes waar je elkaar als surfer snel kunt vinden.
Surfchicks @ Camps Bay Ondanks dat Zuid-Afrika bekend staat om de criminaliteit en het grote verschil tussen arm en rijk, vind ik het land voor toeristen zéker goed te doen. Van criminaliteit heb ik in dat half jaartje nooit last gehad en verder is het land erg verwesterd waardoor je als toerist soms bijna vergeet hoeveel armen er wonen.


Check die cleane lines @ Muizenberg!

Ikzelf heb juist wel veel met het arme gedeelte te maken gehad. Ik heb stage gelopen in een dorpje 1,5 uur van Kaapstad vandaan. Met mijn project heb ik twee groepen kinderleidsters een cursus Early Childhood Development gegeven in samenwerking met het gemeentehuis. Verder heb ik een start gemaakt met een project dat ervoor zorgt dat een crèche een eigen gebouw krijgt. Nu vindt het namelijk nog plaats in een klein kerkje. Architecten, ingenieurs en het gemeentehuis zijn nu bezig met het maken van bouwplannen voor deze crèche. Hopelijk als ik met jullie ga surfen in Zuid-Afrika staat die crèche er! ;-) Liewe surfers. Ek het baje geniet in die Wes-Kaap van Suid Afrika! Manieklanie! Miskien julle kannie begryp nie wat ek hier skry, maar ek denk die Afrikaanse taal is so lekker. Ek het saam die Afrikaanse gesels, gekeier, gelach, gedans en grappig gedoen. Die prachtige natuurskoon het my geraak. Ek is baje lief vir Suid Afrika!! Soentjie van Charlotte

Wintersport Frankrijk Geen verhaaltje, dus maar wat foto's...


Agnes en Myrella chillen in de zon


Koen hangt losjes op de top


Leon en Bart


Robert en Anniek hebben lol (advertentie)