Reizigers (11)
Begeleiding (2)
Angelique Hengstman Arjan Torcque Femmy Schuring Frans Bos Gerrit Radt Harrie Bakker Joop Schouten Relinde Vervoort Ria Sluijs Rob Blaauw Yvonne Visser
Joke Voskamp (coördinator) Monique Vos
2
Maandag 25 juni 2012: we gaan aan boord in IJmuiden
Vandaag is de dag waar we met z’n allen zo naar hebben uitgekeken: onze zee-
cruise naar de Noorse Fjorden gaat beginnen! We verzamelen ons om half drie in het gebouw van de Felison Cruise Terminal in IJmuiden. Voor het eerst kijken we elkaar in de ogen en schudden we elkaars hand. We kijken nog even de kat uit de boom, maar dat zal gauw over zijn. Na nog drie kwartier wachten blijkt Harrie al zelf te zijn ingecheckt en op het schip te zijn. Pfff, wat een opluchting. We zijn compleet. Nu kunnen we samen gaan inchecken en ook aan boord gaan. Van ieder van ons wordt een foto gemaakt zodat we, wanneer we van en aan boord gaan, goed te herkennen zijn voor de bemanning. We krijgen een eigen pasje waarop onze naam staat, ons hutnummer, ons tafelnummer in restaurant ‘La Caravella’ en het nummer van onze reddingsboot. Gelukkig hebben we dit laatste niet nodig gehad... Dit pasje moeten we altijd op zak hebben. Ons geld staat erop waarmee we aan boord alles kunnen betalen. Ook is het de ‘sleutel’ van onze hut. Goed bewaren dus. Nog even zwaaien naar Arjans ouders en andere achterblijvers en daar gaan we!
3
Het gigantische schip ligt al uitnodigend op ons te wachten. Aan boord lijkt het wel alsof we in een ‘mierenhoop’ terecht zijn gekomen. Iedereen is op zoek naar zijn hut. Op welk dek ligt onze hut? Met welke van de 9 liften (!) moeten we omhoog? Heeft onze hut een even of oneven nummer en moeten we dan links of rechts uit de lift stappen? Tegen de tijd dat we weer naar huis gaan, zullen we het weten. Of niet…?
Wat een puzzel! Het schip is als een stad op het water zo groot en je kunt er dan ook makkelijk verdwalen. Omdat het voor Ria en Joop best wel lastig is om de weg te vinden, worden ze de hele vakantie dankbaar onder de hoede van hun begeleidster Monique genomen. Als in het sprookje ‘zwaan-kleef-aan’ blijven ze zoveel mogelijk in haar buurt.
4
Even wennen… We ontmoeten elkaar steeds op bepaalde tijden op ons vaste plekje op dek 5, zodat we afspraken kunnen maken over de verdere invulling van de dag. Bijvoorbeeld dat we ons hier om kwart voor zes zullen verzamelen om samen naar ons eerste diner in het restaurant te gaan. Maar op de afgesproken tijd en plaats is Joop nergens te bekennen. Laat hij nou al prinsheerlijk alleen in het restaurant zitten, genietend van zijn hoofdgerecht, terwijl wij nog aan het voorgerecht gaan beginnen… We zitten verdeeld over twee ronde tafels naast elkaar. Een ieder kan elke dag gaan zitten waar hij wil. We maken kennis met José uit Honduras, onze vaste ‘tafelheer’ die ons elke avond de meest lekkere gerechten zal voorschotelen. We mogen kiezen wat we willen van het menu. Er staat zoveel op dat het best even lastig is om een keuze te maken. Zo kan het gebeuren dat de tafel bijna te klein wordt voor al het lekkers dat door ons besteld is. Maar naarmate de dagen voorbijgaan worden onze ogen steeds minder groot dan onze maag… Na het eten is het, hup, onze jassen halen in de hut en buiten het dek op om alles daar eens goed te bekijken. Wat een joekel van een schip! We kijken onze ogen uit en maken later op de avond onze eerste zonsondergang mee.
MSC Opera is 251 meter lang en 54 meter hoog. Er kunnen maar liefst 2.200 passagiers mee. Het heeft 13 dekken en 9 liften.
5
Er zijn belastingvrije winkels, diverse lounges met live muziek, een echt casino, een ijsbar, twee zwembaden en een whirlpool. Maar ook een prachtige theater, genaamd ‘Teatro dell’Opera’, waar we elke avond om half negen te vinden zijn voor prachtige optredens. Er is nog veel meer, te veel om op te noemen. Ook is er een fotowinkel waar elke dag (dure!) foto’s van ons worden opgehangen, gemaakt door de fotograaf van het schip. Gelukkig maakt de begeleiding zelf ook gratis (!) foto’s en zij beloven dit als extra service op DVD bij dit verslag te voegen. Teruggekomen op onze vaste stek zit de sfeer er al goed in. Yvonne zingt uit volle borst mee met de muziek. Rob en Relinde doen al snel met haar mee, terwijl Gerrit genietend toekijkt. Harrie maakt ‘spierballengrapjes’ met een kelner. Als afronding van deze eerste dag vol nieuwe indrukken worden we ’s avonds om twaalf uur nog verrast met warme hapjes! Het is een eerste voorproefje van alles wat ons nog te wachten staat…
Dinsdag 26 juni 2012: onze eerste dag op zee
Na een, voor sommigen van ons, nog wat onwennige eerste nacht op zee zien we
elkaar bij ons ontmoetingspunt op dek 5. Het ontbijt staat klaar in het buffetrestaurant op dek 11. We kunnen daar veel en lekkere dingen pakken, zoals harde en zachte bolletjes brood, croissantjes, koffiebroodjes, vleeswaren, kaas, maar ook gebakken spek en eieren, kleine of grote braadworst, witte bonen in tomatensaus. Ja, voor elk wat wils. Koffie, thee, water en warme melk kunnen we dag en nacht gratis pakken!
Wanneer we allemaal ons buikje vol hebben gaan we geld op onze pas zetten, zodat als we aan boord iets willen kopen we alleen onze pas hoeven te laten zien. Met geld kan niet betaald worden op het schip. Zodra dit gebeurd is gaan we maar eens op verkenningstocht. Opnieuw valt op hoe groot het schip is: 13 dekken hoog. Op de onderste 4 dekken woont de bemanning. Op dek 5 is de receptie en het excursiebureau.
6
Als we overal geweest zijn komen we op dek 11 bij het zwembad terecht, maar het is zo koud en stormachtig dat zwemmen vandaag niet gaat lukken. We drinken snel een kop koffie of thee om warm te worden en gaan weer naar dek 5.
Niet iedereen voelt zich even fit en een paar krijgen een tabletje tegen zeeziekte. We praten wat met elkaar en om één uur gaan we een hapje eten. De winkeltjes aan boord zijn, zolang we varen, open tot diep in de nacht. Doordat we niet buiten kunnen zijn, vermaken we ons in de bar waar muziek gemaakt wordt door een zangeres of we gaan een poosje naar onze hut.
7
Galadiner Vanavond om kwart voor zes is er een galadiner. Netjes gekleed gaan we aan tafel. Na het eten kunnen we, voor wie dat wil, ieder apart op de foto met de kapitein. De hele groep tegelijk om hem heen, dat vindt de kapitein wat al te gortig.
Vervolgens gaan we naar het theater waar Paolo Gina en zijn assistente Duma optreden met de show ‘Night of Ilusion’. Een prachtige show met de meest spectaculaire verdwijntrucs. Ook is er een geweldige act met sigaretten. Van dit alles hebben we dorst gekregen. We gaan lekker wat drinken in de bar. Inmiddels is het buiten droog geworden en besluiten we een luchtje te gaan scheppen. Het ziet er sprookjesachtig uit in het schemerlicht met alle lampjes. Al glibberend over het natte dek genieten we van alweer een prachtige zonsondergang. Deze dag is bijna voorbij als we naar bed toe gaan.
8
Woensdag 27 juni 2012: we zetten voet aan wal in Oslo
Voor het eerst zetten we voet aan wal in Noorwegen. Na het ontbijt verzamelen
e ons al vroeg om van boord te gaan. Joop is even ‘in de bonen’. Hij vraagt of we naar huis gaan. Zijn ogen stralen als hij hoort dat dit nog maar het begin van zijn derde vakantiedag is… Onze excursie begint met een busrit langs de belangrijkste bezienswaardigheden van deze hoofdstad van Noorwegen. We rijden onder andere langs het parlementsgebouw en langs het Koninklijk Paleis van Koning Harald en Koningin Sonja. In Oslo zijn veel musea, groen en parken te zien.
Vigeland Sculpturenpark Na de onrustige stormachtige dag van gisteren op zee is het vandaag een zonnige dag. We slenteren door het Vigeland Sculpturenpark, genoemd naar de beeldhouwer Gustav Vigeland. Gids Jan vertelt dat er in het park 212 beelden staan van kinderen, mannen en vrouwen van verschillende leeftijden. Op de brug uit 1914 staan 58 beelden netjes achter elkaar. Ook zijn er veel rozen te zien. In het midden staat een fontein als symbool van ‘de cirkel van het leven’ want zonder water geen rozen en zonder rozen geen leven’.
9
10
Opvallend is een 17 meter hoog beeld, de ‘monolith column’. Het bestaat uit 220 ton graniet, destijds met de hand gemaakt. Met al deze beelden wilde de beeldhouwer de reis van de mens van wieg naar het graf uitbeelden. We kijken onze ogen uit!
De busrit gaat weer verder. De gids vertelt dat Oslo, procentueel, de snelst groeiende stad van Europa is. Het telt 620.000 inwoners. De helft van de bevolking van Noorwegen woont dicht bij Oslo.
Kon-Tiki Museum Onze volgende stop is het ‘Kon-Tiki Museum’ op het schiereiland Bygdøy. Thor Heyerdahl (1914-2002) was een van de bekendste geschiedeniswetenschappers en avonturiers. In het museum zijn drie originele schepen te zien die wereldberoemde expedities naar verre landen hebben gemaakt. Ook het beroemde balsahout Kon-Tiki vlot is daar te zien. Op dit vlot hebben 6 personen 101 nachten doorgebracht en 8.000 km gevaren toen Heyerdahl in 1969 hierop de Stille Oceaan overstak. Met deze expeditie heeft men o.a. willen bewijzen dat de volkeren via de zee met elkaar verbonden waren.
11
We lopen ook nog door een 30 meter lange grot met allerlei bezienswaardigheden en zien een 10 meter lange walvishaai (gelukkig niet echt!).
Viking Museum Dan gaan we door naar het ‘Viking Museum’. Dit museum laat bijzondere dingen uit de tijd van de Vikingen zien, zoals vaartuigen, wapens, sledes en meubilair. Een van de twee best bewaarde houten Vikingschepen ter wereld, de ‘Oseberg’, is de blikvanger van het museum. Het schip is in de 9e eeuw gebouwd en is gevonden in de koninklijke grafheuvels in de Oslo-fjord. Dit schip was alleen geschikt om langs de kust te varen. Ondanks dat het van 20 ton eikenhout is gemaakt en ijzeren nagels had, kon het snel varen: wel 25 km per uur. In de Vikingtijd van 800 – 1050 waren er namelijk nog geen masten en zeilen. We neuzen nog wat rond in het souvenirwinkeltje waar Joop en Arjan kaarten kopen om naar huis te sturen. En ook wij doen een ontdekking: Noorwegen is hartstikke duur! Onze eerste excursiedag zit erop. We gaan terug aan boord waar we genieten van het lunchbuffet. Na afloop brengen we onze tijd door op het zonnedek genietend van de zon en het mooie uitzicht om ons heen. Totdat de scheepshoorn luid klinkt en we afscheid nemen van Oslo. Tijdens het verlaten van de haven klinkt het ‘Time to say goodbye’ van de operazanger Andrea Bocelli vanuit de luidsprekers op het dek. We zien hoe de afstand tot de haven steeds kleiner wordt.
12
Mensen in piepklein lijkende pleziervaartuigen die langs ons grote schip varen zwaaien enthousiast naar ons en wij zwaaien terug. De zeemeeuwen vliegen een eindje mee. De begeleiding pinkt een traantje weg van ontroering…
Na het diner is er de theatervoorstelling ‘Senses’. En inderdaad, al onze zintuigen worden geprikkeld. Wanneer we later samen een drankje drinken, vertelt onze vaste, vriendelijke serveerster Lisa wat over zichzelf. Ze komt van de Filipijnen. Omdat daar te veel mensen wonen, die allemaal ook werk nodig hebben, is daar grote werkloosheid.
Daarom moeten veel mensen om geld te kunnen verdienen werk zoeken in het buitenland. Lisa is nu negen maanden van huis. Haar man werkt op een ander schip en is zes maanden van huis. Hun zoontje van 13 is thuis. Lisa werkt elf uur per dag met maar één uur pauze. Mensen, wat hebben wij het dan goed! Bij het naar bed gaan ligt bij een van ons wel een heel bijzondere verrassing op bed te wachten. Geen slaapmutsje maar een slaapolifantje?
13
Donderdag 28 juni 2012: de houten huizen van Stavanger Vandaag mogen we uitslapen want er is voor ons geen excursie geboekt. Natuurlijk gaan we wel wat doen. Na het ontbijt komen we op dek 5 bij elkaar en gaan we van boord om de plaats Stavanger te bekijken. Rob en Arjan gaan niet mee. Zij blijven liever aan boord. Als we van boord gaan, moeten we ons pasje laten zien en dan kunnen we de loopplank af. Toch wel fijn, weer even vaste grond onder de voeten.
Stavanger is een van de oudste steden van Noorwegen. Het is prachtig weer en best wel warm. Rustig lopen we door de smalle straatjes met witte houten huizen die versierd zijn met mooie bloembakken en gezellige tuintjes. Dit oude gedeelte heeft de best bewaarde verzameling van houten huizen van Europa. Femmy, Frans en Yvonne leggen alles vast met hun camera’s. Daarna brengen we een bezoekje aan de ‘Stavanger Domkerk’ uit 1125.
Binnen zien we een prachtige preekstoel en achter het altaar een glas in lood raam.
14
Vervolgens lopen we door een park met een prachtige vijver.
Halverwege krijgt iedereen een flesje drinken met een Noorse donut waar ook Frans en Femmy heerlijk van smullen.
Al lopend komen we op een plein met allemaal kraampjes waar we souvenirs kunnen kopen. Nou, daar wordt gretig gebruik van gemaakt. Relinde vindt een mooie warme sjaal. Yvonne heeft pech want ze laat haar zojuist gekochte sleutelhanger vallen en deze is meteen stuk. Terug aan boord moeten we al onze spullen op een lopende band leggen, zodat ze kunnen kijken of we geen verboden spullen aan boord brengen. Natuurlijk is alles oké. Eerst brengen we alles naar de hut en daarna gaan we lunchen. Helaas kunnen we niet allemaal bij elkaar zitten. Het eten smaakt er niet minder lekker om. Vanmiddag blijven we lekker luieren in onze hut of boven op het dek bij het zwembad.
15
Om half zes vertrekt het schip naar het stadje Flåm waar we morgen zullen zijn. Maar eerst gaan we dineren. We kiezen allemaal wat lekkers uit en we worden bediend door José en Christina. Het thema is Italië, dus is de bediening gekleed in de Italiaanse kleuren, zijn onze tafels extra mooi in die kleuren gedekt en staan er volop Italiaanse gerechten op het menu.
Als je meer dan één gerecht kiest, krijg je soms alles tegelijk. Dat geeft grappige situaties. Er wordt dan ook heel wat afgelachen tijdens het eten. Als klap op de vuurpijl wordt met veel bombarie door het personeel een speciaal toetje binnengedragen.
Vanavond gaan we om half negen kijken wat er nu weer te zien is in het theater. Het is boven verwachting: een show met veel Italiaanse dans en muziek wordt voor ons opgevoerd. Wat een fijne avond is dit! We drinken nog even wat, want ze hebben zulke lekkere (ook alcoholvrije) cocktails. Daar weten Femmy en Yvonne alles van… We krijgen er ook een zoutje en chips bij. Als iedereen moe en voldaan is, gaan we onze hutten opzoeken en lekker slapen.
16
Vrijdag 29 juni 2012: de fjorden van Flåm Terwijl we aan het ontbijt zitten zien we door de panoramaruiten hoe we de haven van Flåm invaren. Deze stad ligt in het spectaculaire landschap van het Aurlandsfjord. Dit is een zijarm van Noorwegens langste fjord, de Sognefjord, die zich uitstrekt over 205 kilometer. De locatie van Flåm is uniek: verstopt tussen de bergen, in een schitterende baai net onderaan het lichtgroene Flåmsdalen. Dit dorpje telt 400 inwoners.
De watervallen van Tvindefossen Helaas regent het. Met de bus vertrekken we vanuit de haven via verschillende tunnels naar de ‘watervallen van Tvindefossen’. De naam Tvinde komt van een oud Noors woord dat Dubbel of Twee betekent doordat twee watervallen aan elkaar grenzen. Het is werkelijk een prachtig gezicht. We zijn er allemaal van onder de indruk, net als Ria en Joop.
We stappen weer in de bus voor het vervolg van onze tocht door de bergen. De gids vertelt dat de fjorden voor elektriciteit zorgen en dat ze hiervoor dezelfde prijs betalen als voor olie.
17
In Noorwegen gaan de kinderen verplicht naar school tussen 6 en 16 jaar. Alles, ook de boeken, zijn gratis. De kinderen hoeven geen uniform te dragen. In de periode 1870-1920 ging het slecht met de economie. Er werden veel kinderen geboren. De oudste zoon nam de boerderij over en de overige kinderen hadden geen werk. Daardoor gebeurde het dat 50% van de bevolking naar Amerika vertrok op zoek naar werk. Nog steeds hebben de Noren familie in Amerika. Misschien is dat wel de reden dat ze zo goed Engels praten.
De magische witte grotten van Gudvangen Onze volgende stop is bij de ‘magische witte grotten van Gudvangen’.
Vroeger waren dit mijnen. Bij de ingang krijgen we allemaal een gevoerd jasje over onze kleren aan tegen de koude en een helm op. Op de grond liggen kleden waar we met z’n allen in stilte overheen lopen. Aan de zijkant branden waxinelichtjes op de grond en er klinkt muziek. Wat een bijzondere mysterieuze sfeer! Als we in de grot bij een meertje zijn aangekomen staat daar koffie/thee en een typisch Noors taartje op ons te wachten.
18
Terug rijden we over een heel oude weg. De grote bus moet wel 13 bochten maken. Boffen wij even met zo’n goede chauffeur! Niemand in de bus is bang, althans niemand uit onze groep… Onze Belgische medereizigster Relinde is verrukt over het landschap en is druk bezig met het ‘trekken’ van foto’s. We zijn keurig op tijd terug voor onze lunch aan boord. Daarna maken we nog een uitstapje naar de winkeltjes waar we vanaf het schip zo naartoe kunnen lopen.
Terwijl we aan het eten zijn, vertrekt het schip weer uit de haven richting Bergen. We eten wat sneller om aan dek nog even van het indrukwekkende uitzicht tussen de fjorden te kunnen genieten.
19
Om half negen staat ons een mooie show te wachten in ons theater. Dit keer is het thema de Argentijnse tango uit Buenos Aires. Arjan en Harrie hebben elkaar gevonden en zijn behoorlijk melig. Door hun aanstekelijke pret ligt de hele groep in een deuk om niets.
Gerrit heeft ook wel zin gekregen in een dansje en struint, samen met Angelique, de lounges af op zoek naar een danspartner. Aan het einde van de avond kunnen we weer terugkijken op een bijzondere dag.
20
Zaterdag 30 juni 2012: de houten huizen van Bergen
Terwijl wij op één oor liggen vaart ons schip de hele nacht langs de Noorse kust.
In de ochtend om zeven uur komen we in Bergen aan. Vanmorgen moeten we vroeg opstaan. Om tien over half acht gaan we van boord om mee te gaan met een excursie door Bergen. We stappen in de bus en de gids vertelt ons onderweg over de stad en haar bezienswaardigheden.
Gerrit en Angelique houden elkaar gezelschap in de bus en blijven liever droog.
Bergen is de tweede grote stad van Noorwegen. Het heeft een labyrint van kleine straatjes. Aan de oever van de fjord zien we houten huizen met puntgevels die in het historische stadsdeel Bryggen liggen.
21
Het is ook een stad waar het 240 dagen per jaar regent en ook deze dag is het niet droog. Wel erg jammer. Eerst gaan we een toer maken door een deel van de stad. We komen langs de Håkons Hall, dit is een kasteel wat vlak bij de haven staat. We rijden langs een stadspark met een kleine muziektent en we komen ook langs de beroemde vismarkt. We stoppen en stappen uit. Na een klein stukje lopen gaan we met de Fløibaan (een tandradtrein) 320 meter omhoog naar de Fløienberg. Daar genieten we van het prachtige uitzicht dat we hebben over de stad (het is heel even droog!).
Als we weer beneden zijn lopen we door de wijk Bryggen. Die bestaat uit allemaal houten huizen die met elkaar in verbinding staan door smalle trappen.
22
Hier werd vroeger vis, die aan wal kwam, verhandeld, bewerkt en weer voor verkoop klaargemaakt. Er werd hier veel stokvis ingevoerd en verwerkt. Midden op een pleintje zien we een mooi gebeeldhouwde stokvis. Ria, Rob en Angelique kijken vol verbazing toe.
Omdat het nog steeds regent willen er een paar van ons terug naar het schip. We splitsen de groep. De vier die wél blijven maken nog een wandeling samen met de gids over de vismarkt. De anderen gaan terug. Helaas moeten we toch nog even schuilen omdat er een fikse bui naar beneden komt. Dat is niet erg want we staan voor een winkel. Snel worden de laatste Noorse souvenirs gekocht. Eenmaal aan boord heeft iedereen het, ondanks het slechte weer, best naar de zin gehad. We varen om twee uur weg uit Bergen. De middag brengen we door met kletsen. Angelique gaat met Harrie op zoek naar vertier. Yvonne legt heel veel kilometers af aan boord op zoek naar koopjes. Joop en Ria doen even een dutje. Zodra het droog is gaan we aan dek kijken. De kapitein heeft koers gezet naar Southampton in Engeland. Daar komen we op 2 juli aan. Morgen zijn we de hele dag op zee. We zijn benieuwd of we weer zo’n ruwe zee zullen hebben als op de heenreis.
23
Vanavond hebben we opnieuw een galadiner met als klap op de vuurpijl een heerlijk toetje. In het theater kijken en luisteren we naar een geweldige show van alle ‘Opera Stars’.
Femmy, Arjan en Frans wachten af wat er verder op tafel komt.
‘Buffet Magnifico’ om middernacht Sommigen van ons zijn al naar bed wanneer om kwart voor twaalf in de avond opeens de aankondiging komt dat er een ‘Buffet Magnifico’ klaar staat in het restaurant. Wat een verrassing! Er liggen allerlei lekkernijen: koekjes, taartjes, chocolade, vers fruit, geflambeerde perziken op ons te wachten. Een streling voor het oog en voor onze smaakpapillen. Morgen moeten we onze riemen vast weer een gaatje losser doen…
24
Zondag 1 juli 2012: een dagje relaxen op zee
Vandaag hebben we een rustige dag op zee want het schip vaart van Bergen naar
het Engelse Southampton. Om de drukte voor te zijn gaan sommigen van ons nog vóór het ontbijt naar dek 6 waar twee Engelse heren van de immigratie even onze neuzen willen zien en onze paspoorten controleren. Het verloopt allemaal vlotjes in goede harmonie. Alle reizigers worden door het schip aangemoedigd om een evaluatieformulier in te vullen. Daarin kan aangegeven worden hoe we de reis en het vermaak aan boord hebben gevonden. Hier kan een klein prijsje mee gewonnen worden, maar helaas. De begeleiding laat zich informeren hoe de ontscheping dinsdagmorgen in z’n werk zal gaan. Een goede voorbereiding is immers het halve werk. Wij Buitenhof’ers behoren tot de groep BRUIN. We krijgen een bruin label aan onze koffer. Zo moeten wij onze koffer uiteindelijk eenvoudig terug kunnen vinden. Ook krijgen we maandagavond een uitdraai onder onze kamerdeur doorgeschoven. Hierop zal te zien zijn wat een ieder de afgelopen week aan boord heeft uitgegeven. Dinsdagochtend krijgen we het niet gebruikte tegoed weer terug of … moeten we bijbetalen. We treffen het vandaag want het zonnetje laat zich van z’n goede kant zien. Weliswaar met een vest aan kunnen we heerlijk aan dek zitten. Ieder doet waar hij of zij zin in heeft. Zo vermaken Femmy en Frans zich binnen. Ria neemt haar kans waar en laat de zonnestralen een uurtje op haar gezicht schijnen. Gerrit heeft even een moment voor zichzelf en geniet van een ijsje. Dit is het échte vakantiegevoel!
25
Maar wat deze rustig aan dag ook bijzonder maakt is dat Joop vandaag jarig is! Hij lijkt er zelf niet eens zo bij stil te staan. ’s Middags, tijdens ons gezamenlijke koffie/thee uurtje, verrassen wij hem met een cadeau: een Noorse koffiemok.
’s Avonds na het diner heeft de begeleiding ook een verrassingstaart voor hem geregeld. Het wordt binnengebracht door een aantal bemanningsleden. Met z’n allen zingen we Joop toe. Hij is er zichtbaar ontroerd door. Na afloop wordt er in het theater voor ons opgetreden. Dit keer is het thema ‘Klassiek’. Op een indrukwekkende manier worden we toegezongen door een sopraan en een tenor. Prachtig om dit van zo dichtbij mee te kunnen maken!
Onbekende dankbare ‘schenkers’ Tijdens het loungen later die avond gebeurt er iets opmerkelijks. Rob heeft een mysterieus telefoontje gekregen en daarin worden begeleidsters Joke en Monique gevraagd of ze naar hun hut willen gaan. Daar zou hen een verrassing te wachten staan… Vol verwachting gaan ze op pad.
26
Na een paar minuten wordt er op de deur geklopt. Er staat een bemanningslid voor de deur die twee wijnglazen komt brengen. Wie heeft dat nou geregeld, vraagt de begeleiding zich af. Inmiddels middernacht geworden, besluiten Joke en Monique om toch maar hun pyjama aan te schieten. Er gebeurt verder immers niets… Om een lang verhaal kort te houden, het blijft verder bij een vrolijke ‘pyjamaparty’. De begeleiding heeft er veel lol om. De bedoeling is immers hartverwarmend, maar die wijnglazen die zijn en blijven……leeg. De volgende dag hebben Joke en Monique via Rob, Gerrit en Angelique de altijd onbekend gebleven ‘schenkers’ uiteraard hartelijk laten bedanken.
Maandag 2 juli 2012: een ochtend Southampton in Engeland
Vanmorgen om negen uur varen we de haven van Southampton in Engeland
binnen en kunnen we gaan passagieren. Helaas is het weer ons vandaag niet zo goed gezind. Het miezert, maar voor de doorzetters onder ons is dit geen belemmering. Samen met begeleidster Joke gaan Frans, Femmy, Relinde, Arjan, Harrie, Joop en Ria van boord om te kijken wat er voor moois te zien is.
We lopen door de oude stad met mooie Huizen in Tudorstijl.
De kerk is helaas niet open. Onder een oude stadspoort door komen we zo een moderne winkelstraat in.
27
Er is een groot winkelcentrum en daar binnen is het lekker droog. Dan zien we een leuke plek om koffie te drinken. De koffie smaakt goed en de cakejes zijn heerlijk. Omdat we niet zo veel tijd hebben, lopen we over de oude stadsmuur terug naar het schip. Begeleidster Monique zit met Rob, Angelique, Gerrit en Yvonne al op ons te wachten. Samen gaan we lunchen. We hebben geluk: we kunnen allemaal bij elkaar zitten. Voor de laatste keer kiezen we uit al het lekkers dat er op het buffet staat.
Alweer twee jarigen! De rest van de middag brengen we door met het inpakken van de koffer. Dat is toch nog wel een hele toer want vanavond om twaalf uur moeten de koffers op de gang voor onze hut klaarstaan om door de bemanning te worden opgehaald. Ook komen we bij elkaar om wat te drinken en om Arjan een cadeau te geven want hij is vandaag jarig tegelijkertijd met begeleidster Joke! Uiteraard krijgt ook Arjan een feestelijke taart. Samen met de bemanning zingen wij hem toe en hij mag het kaarsje uitblazen. Of was iemand anders hem per abuis voor? Arjan, die de hele week zo naar zijn verjaardag heeft uitgekeken, vindt het allemaal wat spannend. Met z’n allen genieten we van zijn opgeluchte gezicht. Gelukkig, hij krijgt óók zo’n speciale taart! Relinde ‘trekt’ er weer een foto van als herinnering.
28
Helaas is dit onze laatste avond. Er is dit keer geen theater en dus maken we het zelf gezellig in de lounge. Als herinnering aan onze vakantie samen krijgt iedereen een afscheidscadeautje van de begeleiding: een Noorse trol. Niet al te laat gaan we onder de wol. De vakantie zit er bijna op…
Dinsdag 3 juli 2012: weer voet op vaste bodem in IJmuiden
Vandaag is het vroeg op want onze hut moet al om acht uur verlaten zijn. Het
personeel moet immers voldoende tijd hebben om de hutten tijdig schoon te maken voor de nieuwe reizigers die vandaag weer aan boord komen. Onze koffers zijn gisteravond keurig opgehaald. Met de handbagage bij ons gaan we voor de laatste keer samen ontbijten. Nog even gauw pakken we een laatste taartje of wat vers fruit mee. Wat zijn we verwend de afgelopen week!
Vervolgens betalen we onze rekening of krijgen we geld terug. Dan is het al snel tien uur. We mogen van boord.
29
Afscheid nemen Maar eerst verzamelen we ons in het theater. Wanneer wij, groep BRUIN, omgeroepen worden staan we op. We nemen afscheid van het theater waarin we zoveel moois hebben gezien. Voor de laatste keer gaat ons kaartje bij de uitgang door de scanner en verschijnt onze foto op het beeldscherm. Het klopt, wij zijn het. We lopen voor de laatste keer de loopplank af en zetten voet op Nederlandse bodem. In de terminal staan onze koffers inderdaad keurig bij elkaar in het vak BRUIN en zo vinden we ze snel weer terug. Buiten schijnt de Nederlandse zon volop. Nu we nog even onder ons zijn is het tijd om afscheid van elkaar te nemen. Samen hebben we een fijne tijd beleefd. Een week geleden waren we nog onbekenden voor elkaar. Inmiddels kennen we elkaar beter. En dan is afscheid nemen eigenlijk helemaal niet zo leuk. Om de hoek worden we straks opgehaald. We gaan weer terug naar huis. Aan de mensen die ons vertrouwd en dierbaar zijn hebben we veel te vertellen. Toch ook wel weer fijn om thuis te zijn.
Lieve Buitenhof’ers, Jullie waren een fijne groep! Bedankt voor deze mooie reis en misschien tot een volgende keer!
Monique Vos en Joke Voskamp
30
Tot slot:
Weten jullie dat
Angelique ’s avonds het liefst afwisselend met een andere Buitenhof’er ging loungen?
Arjan het binnenbrengen van zijn verjaardagstaart met zijn eigen videocamera door een andere medepassagiere heeft laten filmen?
Femmy, samen met Frans, diverse nieuwe T-shirts van Noorwegen aan haar ruime wereldcollectie heeft toegevoegd?
31
Frans regelmatig heeft bijgehouden hoeveel Femmy en hij aan inkopen hebben uitgegeven?
Gerrit tijdens het avondeten met zijn grappen en grollen vaak voor de vrolijke noot zorgde?
Harrie van babbelen houdt en iets heeft met TomTom?
Joop heel bescheiden is en volop van alles heeft genoten?
Relinde, vanuit België, voor het eerst met Het Buitenhof op vakantie was en vast in zichzelf heeft geglimlacht om ons ‘rare’ taaltje?
32
Ria een koffer vol mooie blouses had en dat ze zich ’s avonds steeds omkleedde voor het diner?
Rob vaak iedereen met een uitgestreken gezicht om de tuin wist te leiden?
Yvonne een vrolijke meid is die veel van muziek houdt en alle liedjes heeft meegezongen?
33
