Reisverslag Spottersreis China 16 – 23 maart 2007 Vrijdag 16 maart 2007 Het is zover. De koffer is gepakt en ook de voorbereidingen voor het spotten waren op tijd klaar. De afgelopen week het weer voor Beijing en beetje gevolgd en al met al ziet het er goed uit. Hieronder de verwachting voor de komende dagen.
Afgaand op deze verwachting zal het niet zo snijdend koud zijn als in 2003. Toen kwam de wind (en soms natte sneeuw) vanuit de Gobi woestijn (noord, noordoostelijk van Beijing). De groep bestaat uit de volgende 26 deelnemers, waarvan ik er een aantal ken. Met de man (Pavel Barabas) uit Slovenie heb ik vorig jaar in Mexico veel opgetrokken. Naast Pavel was er nog één buitenlander, n.l.: Gerard Plunkett een Ier. Gelukkig heb ik dit keer weer een fijne kamergenoot, n.l. Ad Fluit. Arendsen, L.A. Barabas, P. Boere, P.J.G. Burghart,A.H. Dekker, A. Dijkstra, N.B. Dokkum van, E.H.P. Epskamp, A. Fluit, A.W.
Groenendijk, E. Halum van, Heino, M. Hoorneman, F.J. Jonker, R. Kievit de, E.R. Leeuw de, R. Louwen, J.G. Mink, F.
Mulder, P.J. Plunkett, G.P. Steen van der, L. Tydeman,R.E. Verhaar, N.J.M. Vogelaar, J.G. Vos, H. Vos de, M.J.M.
We vertrokken op tijd met de PH-BFD, een Boeing B747 Jumbo van KLM Asia. De vlucht verloopt rustig en we landden (zaterdag 17 maart) dan ook op schematijd op Beijing Capital International Airport (ZBAA, of PEK als afkortingen in luchtvaartkringen). Na de diverse formulieren ingevuld en bij de immigratie en douane afgegeven te hebben (niemand kijkt ze in) worden we door onze gids verwelkomd. Hier ontmoet ik ook Pavel weer, die met Lufthansa vanaf Frankfort een uurtje eerder aangekomen is. De gids brengt ons naar de bus, die de hele week tot onze beschikking staat. De koffers worden ingeladen en we hebben nog de hele middag voor ons, dus op naar de (west) baan van PEK. Op deze plek zullen we, naast de uitstapjes, de rest van de week spottend doorbrengen. Het is redelijk helder en het is zelfs aan de warme kant.
1
Na een middagje spotten op naar het hotel, inchecken en dan naar de kamer om ons even een beetje op te frissen. Daarna geld wisselen (1 yuan is ongeveer 10 eurocent) en dan eten (in het hotel). Vroeg naar bed, want het is met het tijdverschil van 7 uur toch wel een erg lange dag geworden.
Zondag 18 maart 2007 Na het ontbijt zijn we al vroeg op pad gegaan richting het Tian An Men plein (plein van de Hemelse e Vrede). Het is nu de 2 keer dat ik hier kom en net als de vorige keer lijkt het er op dat niet alleen het plein de attraktie vormt, maar dat wij ook een bezienswaardigheid voor de meeste Chinezen zijn.
Tijdens het rondlopen hier komt, net als de vorige keer, die foto op mijn netvlies van die student die voor die tanks staat. Nu is alles hier rustig en het enige waar je “last” van hebt zijn die souvenierverkopers. Het lijkt er op dat zij opdringeriger zijn dan de vorige keer.
Na een uurtje op het plein rondgelopen te hebben en natuurlijk na het schieten van de nodige foto‟s stelt de gids voor om een groepsfoto (uiteraard bij een “vriendje” van hem) te laten maken met als achtergrond de “Verboden Stad”. Deze foto komt voorin in een boek over China en dat kunnen we kopen voor 100 yuan. We besluiten allemaal om hem zijn zin te geven en op deze manier bij te dragen aan de lokale ekonomie. Hier merken we gelijk al dat onze gids niet weet met wat voor een groep hij op pad is. Wij zijn niet de standaard toeristen, waar hij normaal mee op stap gaat. Nou ja hij mag best proberen zijn deel van de opbrengst van de foto en het boek binnen te halen. Hoe meer boeken hoe groter zijn bonus. Wie goed telt komt maar op 25 “Jan Kazen”, want één van ons (Nanne Dijkstra had een retourvluchtje Shanghai geboekt om daar de dag spottend door te brengen. Deze vlucht had hij al in Nederland via internet geregeld.
2
Pavel Ad
Ikke
Na dit toeristische uitstapje wordt het tijd voor het culturele gedeelte van de dag. We gaan naar 2 musea en wel het:
“Military Museum of Chinese People‟s Revolution”. Het barst hier van propaganda materiaal, met name foto‟s van de grote leider Mao.
en dan wordt het tijd voor het “Beijing Aviation Museum”, waarvan de kollektie behoort tot de “Beijing University for Aviation and Aeronautics”.
Na deze bezoekjes was er nog een uurtje over om te spotten langs de baan van PEK.
3
Maandag 19 maart 2007
Vandaag het traditionele bezoek aan de Chinese Muur. Vroeg op pad, maar spijtig genoeg was het weer slecht. Bij vertrek uit het hotel regende het lichtjes en hoe dichter we bij de Muur kwamen hoe mistiger het werd. Ook lag hier een vers pak (‟s nachts gevallen) sneeuw van zo‟n 5 cm dik.
Eenmaal bij de muur aangekomen werd de mist steeds dichter en soms was het zicht zo‟n 25 meter.
Opmerkelijk was ook hier dat de souvernierverkopers opdringeriger waren dan de vorige keer en je kunt zelfs zeggen op het aggressieve af. Toch was het best wel weer even leuk om die souvernierwinkeltjes aan de straatkant te bekijken.
We zouden een paar uurtjes hier doorbrengen en slechts een enkeling heeft die tijd ook volledig benut om op de Muur te lopen en te beklimmen. Ik vond dat met die sneeuw iets te hachelijk om op die stijle hellingen te lopen. Wachtend op de “die-hards” maar koffie gedronken en wat rondgeneusd in dezelfde winkel als de vorige keer.
4
Wat was ik toen (febr. 2003) door en door verkleumd van de kou zeg. Zover heb ik het nu echt niet laten komen.
En dan op naar de door de gids geregelde echte Chinese lunch. Het restaurant was “toevallig” gelegen boven een Chinese “fabriek/annex winkel”, waar die mooie beschilderde/geglazuurde (koperen)vazen worden gemaakt. En natuurlijk werden we voordat we naar boven gingen door de winkel geleid. De lunch, gegeten aan ronde tafels voor circa 8 personen, bestond uit een rijsttafel. De gerechten worden op een groot rond draaiplateau geserveerd en een ieder kan daar (met stokkies natuurlijk) naar believen uit opscheppen. Na de lunch weer door die winkel naar buiten en niet iedereen kon zijn “kooplust” bedwingen. Dan op naar Beijing Xiaotangshan, of te wel het China Aviation Museum (Datangshan).
Naast de vele buiten opgestelde vliegtuigen staan er binnen in de berg “Datangshan” ook nog een flink aantal. Ten opzichte van ons bezoek in 2003 is dit museum nu veel overzichtelijker en netter.
Dinsdag 20 maart 2007 Vandaag de hele dag aan de baan van PEK. Helaas werken de weergoden weer niet met ons mee. Het is koud en mistig, maar gelukkig kunnen we de vliegtuigen aan de baan lezen en redelijk fotograferen. Natuurlijk veel bekijks van de langs de baan wandelende Chinezen.
5
Er zit waarschijnlijk zo iets als statiegeld op lege (plastic)flesjes en blikjes, want je ziet ze dat konstant her en der verzamelen. En alles, maar dan ook alles wordt op de fiets meegenomen. Ze zijn o zo dankbaar, wanneer wij onze lege flesjes aan hen geven.
Woensdag 21 maart 2007
Vandaag al heel vroeg op en vroeg ontbijten, want om 07.00 uur (proberen de spits voor te zijn) vertrekken we al met de bus richting Tianjin. Tianjin ligt op zo‟n 2 uur rijden van Beijing en hier bezoeken we het “Civil Aviation Training Institute of China”. Voor de studenten staan hier oude afgedankte kisten opgesteld waar ze praktijkervaring mee kunnen opdoen.
Ook hier geldt ten opzichte van ons bezoek in 2003 dat het er opgeruimd en netjes uit ziet.
Voor ons is natuurlijk toch het aangrenzende vliegveld aantrekkelijker. Al gauw zie je de Hollanders met de trappen/werkplatforms van het “institute” sjouwen richting het hek om zo over het hek te kunnen fotograferen. Was er hier in 2003 nauwelijks een vliegbeweging te zien, dan is daar toch wel flink verandering in gekomen.
Naast passagiervluchten komen hier nu ook de nodige vrachtkisten binnen. Zo zagen we in korte tijd achter elkaar Korean Air, Asiana, All Nippon Airways (ANA) en de voor mij nieuwe maatschappij Tesis Cargo landen. Verrassend was het ook om uit die sluier bewolking een Martinair jumbo binnen te zien komen.
6
Van de ons beloofde platformtoer komt niets terecht en daarvoor in de plaats brengen ze ons naar het “Zhou Enlai Memorial Parc” in aanleg (ergens in het centrum van Tianjin). Hier staat de Ilyushin IL-14 waar die (vroegere) Bobo mee rond vloog.
Na het nodige gekrakeel met de werklui en opzichters toch de bus maar weer in en dan weer richting Beijing. Dat is natuurlijk makkelijk gezegd, maar de buschauffeur wist hier de weg niet en “verdwaalde”. Naar goed Chinees gebruik kan je hier natuurlijk niet vooruit komen, want dat is gezichtsverlies. Gelukkig had onze gids daar geen last van en besloot aan de kant van de weg een groep mensen aan te spreken.
Een oude Chinees met hoge kakelende stem moest toch de kant op van de rijksweg richting Beijing en wilde voor een drankje ons de weg wel wijzen. Dat hij een gratis rit had en geen taxi hoefde te nemen vergat hij gemakshalve maar even. Nou dat drankje was het waard hoor, want in “no time” stonden we bij de rijksweg. Hierna was er nog tijd om een uurtje aan de baan van PEK door te brengen.
Donderdag 22 maart 2007 Nog een volle dag aan de baan bij PEK. Tussen het spotten door toch nog wel tijd gevonden om naar andere dingen te kijken, zoals de fietsende “Candyman”.
Wat kost die lekkernij dan? Voor een paar yuan 2 stokjes.
Achterop zijn fiets een soort korf, waarin op stokjes vastgepinde granaatappeltjes met een laagje caramel zijn gestoken.
Een van ons kon het niet laten en moest dat proeven. Ik heb die spotter de volgende dag nog gezien, dus hij heeft het overleefd.
Mijn verrekijker ligt op mijn tas en een groep langs wandelende Chinezen zien dat en gaan daar op hun hurken bij zitten en proberen er zo (van de verkeerde) kant door heen te kijken. Wanneer ik hem oppak en hen er door laat kijken gaat er een gekrakeel op alsof er een wereld voor hen is open gegaan. De kijker gaat van hand tot hand en je ziet hun gezichten opfleuren. Vriendelijk en dankbaar buigend nemen zij afscheid.
7
In de middag komen ook de 2 oude baasjes weer aan gefietst, zetten hun stoeltjes neer en blijven net als van de week een paar uurtjes zitten kletsen met elkaar.
Zou dit de lokale ouderen hangplek zijn?
Vrijdag 23 maart 2007 Het zit er weer op. Na het inchecken nog een tijdje achter de douane gespot. Van deze kant kunnen we net (het is weer mistig) even de andere baan zien. We moeten het dus van de vlak voor ons langs taxieende vliegtuigen hebben. Met een vertraging van iets meer dan anderhalf uur vertrekken we met de PH-BFU. Deze jumbo draagt de toepasselijke naam “city of Beijing”. De vlucht verloopt rustig. We landden op de Kaagbaan en de paspoort kontrole gaat vrij snel. Onze koffers komen vrijwel als eerste op de band. Bij de douane is het alleen goedemiddag en dan achter die open aankomstdeur “het warme welkom terug”.
Tot slot De weergoden waren ons deze week niet echt goed gezind. Nou ja het was in ieder geval droog en dat is toch wel prettig als je aan de baan (zonder beschutting) staat. Slechts één dag was het lekker weer. De rest van de week was het heiig tot gewoon mistig en aan de koude kant. Al met al veel nieuwe vliegtuigen (circa 380) gespot en daar gingen we tenslotte voor en ook de foto‟s zijn redelijk geworden. De hotelkamer was komfortabel met een goed bed en ook het eten was goed. Het ontbijt (buffet) was zeer uitgebreid en we hebben hier „s morgens onze lunchpakketjes ook gewoon klaargemaakt. Het diner, in de diverse restaurants van dit hotel, was ook goed, maar de bediening was regelmatig “de weg kwijt”. Over het geheel genomen kan ik terug zien op een zeer geslaagde (spotters)vakantie.
8
