Reisverslag Noorwegen 2005
Espen, 18-daagse rondreis door Noorwegen
Zondag 17 juli 2005 We vertrokken om 02.00 uur vanuit Beuningen richting Noorwegen. Met de auto wilden we via Duitsland, Denemarken en Zweden naar Noorwegen rijden. De bedoeling was om de Noorse grens te bereiken om zodoende de volgende dag nog maar zo’n 300 kilometer te hoeven rijden. De rondreis begint namelijk pas op maandag 18 juli in Nordseter (vlakbij Lillehammer), maar het is wel erg ver om in één keer te rijden… De reis verliep voorspoedig. We hadden goed weer en het was zeer rustig op de weg. Na ongeveer 5 uur bereikten we Puttgarden. Vanuit hier vertrekt de ferry van Duitsland naar Denemarken (Rødby). We kochten hier een zogenaamd ‘Zwedenticket’ voor de twee boottochten (we gaan ook van Denemarken (Helsingør) naar Zweden (Helsingborg) met de boot). Dit ticket heeft twee voordelen: het is ten eerste goedkoper dan twee losse tickets en je hoeft bij Helsingør ook niet in een lange rij aan te sluiten, want je kan gewoon inchecken bij een automaat. Na de aanschaf van het ticket konden we meteen de boot oprijden en vrijwel gelijk vertrok deze. De overtocht duurde ongeveer 45 minuten. Na aankomst in Rødby hadden we nog ongeveer 200 kilometer te gaan naar Helsingør.
Bij aankomst in Helsingør moesten we even opletten dat we de boot van Scandlines namen en niet die van HH Ferries. Er vertrekken vanuit deze haven namelijk boten van meerdere rederijen en wij hadden een ticket van Scandlines naar Helsingborg. Bij Puttgarden vaart slechts één rederij (Scandlines), dus daar is het slechts een kwestie van rijden naar de terminal. 2
Omstreeks 10.40 uur bereikten we Helsingør waar we het kaartje in een automaat stopten en slechts hoefden in te typen met hoeveel personen we waren! De slagboom ging open en ook hier hadden we geluk, want we konden als een van de laatste de boot oprijden en deze vertrok na zo’n 5 minuten. Op naar Zweden…
Aangekomen in Helsingborg reden we van de boot af en moesten we door de douane. Er stonden douaniers die enkele auto’s eruit pikten voor een controle. De meesten, wij ook, mochten echter zo doorrijden. Het is nu nog ongeveer 380 kilometer tot aan de Noorse grens. Tom heeft vanaf hier naar Noorwegen gereden. We passeerden om 16.00 uur de grens van Zweden naar Noorwegen over de nieuwe Svinesundbrug (dit is een tolbrug waarvoor we SEK 20 moesten betalen, gelukkig kon je daar ook in euro’s (€2,20) betalen). Het wisselgeld kregen we in Noorse kronen. Er was hier geen grenscontrole, waardoor we zonder problemen Noorwegen binnen konden rijden.
De Svinesundbrug, de grensovergang tussen Zweden en Noorwegen via de E6 De Svinesundbrug ligt 60 meter boven het water en is 704 meter lang. De boog reikt 92 meter boven de fjord. Deze brug vervangt de oude brug en is in juni 2005 geopend. 3
We hadden inmiddels een camping uitgezocht, net over de Noorse grens, om daar te overnachten om dan de volgende dag naar de eerste bestemming te rijden. Camping Frederiksten ligt in Halden en we hadden daar een cabin gehuurd voor NOK 375 (ongeveer €46,50). Je moet deze cabin zien als een ‘houten tent’ met daarin een koelkast en 1-pittertje. Deze cabin was zeer eenvoudig, maar voor drie slaapplaatsen voldoende. Op de camping konden we ons wassen en gebruik maken van de wc.
4
’s Avonds zijn we nog naar de Frederikstenvesting gelopen alwaar we een prachtig uitzicht hadden op het plaatsje Halden. Deze vesting is een nationaal monument en er waren nog meer mensen die daar ’s avonds rondkeken. We konden die avond al meteen merken dat we behoorlijk noordelijk zaten, want om 22.00 uur was het licht nog zoals bij ons rond 20.00 uur.
5
De route van Beuningen naar Halden, ongeveer 1200 kilometer
6
Maandag 18 t/m woensdag 20 juli 2005: Nordseter
De route van Halden naar Nordseter, ongeveer 285 kilometer
7
Maandag 18 juli 2005 Om 08.30 uur vertrokken we vanaf de camping naar het eerste huisje in Nordseter dat op zo’n 800 meter hoogte ligt. We besloten om niet de hele weg via de snelweg te rijden, zodat we vanuit Halden wegnummer 22 namen naar Lillestrøm. Vandaar hebben we de snelweg E6 naar Lillehammer genomen. Weg 22 is een zéér mooie route. Er is veel groen en je komt langs vele bossen. Het lijkt veel op de Belgische Ardennen. Al snel kwamen we de eerste borden tegen dat we op moesten passen voor overstekende elanden. Ongelofelijk, maar na zo’n 5 kilometer staken er voor ons twee elanden de weg over! Stoppen en snel een foto maken… We waren nog geen 30 kilometer in Noorwegen en we hadden al gelijk elanden gezien!
8
De E6 loopt deels, ongeveer 100 kilometer lang, langs het Mjøsameer. Tot aan Lillehammer blijft dit meer ‘bij je’.
Onderweg zijn we in Hamer gestopt om het “Vikingschip” te bezoeken. Hier is de overdekte schaatsbaan waar veel wedstrijden gereden zijn en waar ook de Olympische Spelen van 1994 plaatsvonden. Leuk om deze eens van dichtbij te zien.
Na het bezoek aan de ijsbaan zijn we doorgereden richting Lillehammer. Daar hebben we, voordat we naar het huisje reden, eerst de Olympische skischans bezocht. Wim en Tom zijn via de trap helemaal naar de top van de schans gelopen over de zeer vele treden (954 in totaal!). Er bleek een Zwitsers team te oefenen op de 90-meterschans. Echt spectaculair om dit van zo dichtbij te zien.
9
Daarna zijn we naar ons eerste huisje gereden waar we om ongeveer 16.00 uur aankwamen. Het huisje was zeer ruim en prachtig gelegen. Er zat zelfs een sauna in ons huisje! In dit huisje zullen we drie overnachtingen hebben.
Wat ons ook was opgevallen is dat men zich zeer goed aan de maximum snelheid hield. Bij ons in Nederland zit de achterligger vaak boven op je bumper, terwijl de meesten hier op ruime afstand van je blijven rijden. De maximum snelheid op de E6 was in het begin 100 kilometer per uur en later werd dit 80. Op de andere wegen vaak 70 of zelfs 60 kilometer per uur. Harder gaat vaak ook niet, omdat de aard van de weg (type wegdek, verloop van de weg, mogelijkheid tot dieren op de weg, etc.) dit gewoon niet toelaat.
10
Tom heeft bij de receptie twee broden besteld voor de volgende morgen. ’s Avonds zijn Wim en Tom nog 21 kilometer gaan mountainbiken in de omgeving. Het was het grootste deel van de dag strak blauw, later op de middag kwamen er enkele wolken. De temperatuur lag overdag tussen de 25 en 29 graden.
Diverse foto’s genomen in Nordseter: het bestelde brood, een indruk van de binnenkant van het huisje en de voorkant van het ‘complex’
11
Dinsdag 19 juli 2005 Tom ging ’s morgens om 08.00 uur de bestelde broden ophalen. Ze kwamen zo uit de oven. Ze waren bijna niet vast te houden, zo warm waren ze nog. De zak, waar het brood in was gestopt, was inmiddels behoorlijk warm geworden. De broden hadden echte Noorse prijzen: NOK 35 (ongeveer €4,25) per stuk, maar ze smaakten overheerlijk. Aanvankelijk dachten we dat het weer vandaag slecht zou worden, maar de zon scheen echter volop. Het was half bewolkt met een temperatuur van ongeveer 24 graden. Heerlijk ‘doe weer’ dus. We zijn deze dag opgebleven tot 00.00 uur om te zien hoe licht het hier blijft. Het is hier, in deze tijd, ongeveer 2,5 uur donker voordat het weer licht begint te worden.
Foto genomen vanuit het huisje om 23.00 uur!
Vandaag zouden we het Noors Olympisch museum bezoeken in Lillehammer. Voordat we daarheen gingen zijn we nog een keer naar de skischans gegaan. Dit keer parkeerden we onze auto op een parkeerplaats boven de schans. Nu kon Dorry ook de schans van bovenaf aanschouwen (ze was niet mee omhoog gegaan via de trappen, zoals wij de vorige dag gedaan hadden). Wat een diepte en een prachtig uitzicht!
12
We konden ook de schans oplopen, zodat we bij de springers zelf konden kijken Nadat we enkele springers hebben zien springen zijn we naar het museum gegaan. In dit museum wordt de geschiedenis van de moderne Olympische Spelen sinds 1896 weergegeven. De entree bedroeg voor volwassenen NOK 60 (ongeveer €7,50) en voor studenten NOK 50 (ongeveer €6,25). Binnen was ook een grote sporthal waar we even een kijkje hebben genomen.
13
Na het bezoek aan het museum zijn we naar Gjøvik gereden om de Fjellhall te bezoeken. Deze prachtige hal werd in 1992 uit de rotsen gehakt ten behoeve van een aantal ijshockeywedstrijden in het kader van de Olympische Winterspelen van 1994. Het is het grootste ondergrondse auditorium ter wereld. Het is 120 meter diep in de rotsen uitgehakt, 61 meter breed, 91 meter lang en 24 meter hoog. Er zijn in totaal 5830 zitplaatsen. De uitgehakte rotsblokken, 29000 vrachtwagens vol, zijn gebruikt voor het aanleggen van een boulevard in Gjøvik. Men heeft in een andere ruimte in de rotsen een zwembad aangelegd. De entree bedroeg NOK 20 (ongeveer €2,50).
14
Na ons bezoek aan de Fjellhall zijn we via wegnummer 33 naar Dokka gereden om daarna via wegnummer 250 naar Vingrom te rijden. Dit is een zeer mooie route door de bossen. Hier kregen we trouwens onze eerste regenbui in Noorwegen die gelukkig maar eventjes duurde. Op de terugweg zijn we naar Sjusøen gereden om de plaatselijke supermarkt te bezoeken. Hier hebben we een aardige indruk gekregen van de Noorse prijzen: voor 8 plakken salami vroeg met omgerekend ongeveer 24 euro! Onderweg liepen er nog schapen op de weg, dit zou niet de laatste keer zijn…
15
Woensdag 20 juli 2005 Vandaag is de laatste dag in Nordseter en hebben we de tolweg Peer Gynt Vegen gereden. Vanuit Lillehammer hebben we wegnummer 255 genomen en bij Segelstad namen we wegnummer 254 naar Svingvoll. Vanuit hier zijn we naar Skei gereden en daar zijn de we tolweg opgegaan. De tol bedroeg NOK 44 (ongeveer €5,50). Zoveel muntgeld hadden we niet, maar gelukkig konden we ook met onze VISA-creditcard betalen. Het was niet helemaal duidelijk hoe de kaart er nou in moest, maar met de magneetstrip rechts werkte het prima.
We gingen onder de slagboom en reden ongeveer 30 kilometer richting Gålå. De route is onverhard, maar toch goed te rijden. We moesten af en toe wel een kuil ontwijken en rechts aanhouden bij een tegenligger (soms was er echt weinig ruimte om elkaar te passeren). Het is echt een schitterende route. Het hoogste punt dat je bereikt ligt op 1053 meter. De begroeiing doet denken aan de wandelroute van Den Hoorn naar Paal 9 op Texel. Er is veel lage begroeiing en af en toe een watertje. Later werd dit wat hoger.
In de verte zagen we bergen liggen waar nog veel sneeuw op lag. Het was zeer de moeite waard om deze route te rijden. We hebben 1 uur en 45 minuten gedaan over deze 30 kilometer.
16
Na de Peer Gynt Vegen zijn we binnendoor naar Harpefoss gereden om daar via de E6 de staafkerk in Ringebu te bezichtigen. Onderweg passeerden we een prachtige kloof met fel blauw water. We zijn hier gestopt en hebben enkele foto’s genomen van deze kloof.
De staafkerk in Ringebu stamt uit ± 1220 na Chr. en is één van de grootste van de 28 overgebleven staafkerken in het land. Deze kerken zijn bijzondere houten constructies die bestaan uit een frame van houten pilaren, de staven, die steunen op grondbalken met een stenen fundering. De zijwanden en het dak rusten in groeves in de dwarsbalken. Bij de bouw zijn uitsluitend houten pinnen gebruikt. Deze staafkerk trok veel bezoekers: de ene na de andere bus vol toeristen kwam op de parkeerplaats aan.
17
Op de terugweg naar Nordseter hebben we de hoofdstraat van Lillehammer bezocht. Tevens hebben we hier nog wat geld uit de muur gehaald en hebben we een heerlijk softijsje gekocht. Deze was zo vol van smaak dat het wel slagroom leek. We zagen in de verte dat er een behoorlijke regenbui zou komen, dus hebben we snel onze auto opgezocht en zijn we naar het huisje gereden. Het was vandaag half bewolkt en zo goed als droog. De temperatuur lag tussen de 18 en de 22 graden.
18
Donderdag 21 t/m zondag 24 juli 2005: Bjorli
De route van Nordseter naar Bjorli, ongeveer 230 kilometer
19
Donderdag 21 juli 2005 Vandaag is het vertrek naar Bjorli, waar ons tweede huisje ligt. Bjorli ligt op 550 meter en op ongeveer 230 kilometer van Nordseter. Vannacht heeft het de gehele nacht behoorlijk geregend. Ook de wind wakkerde aan. Toen we om 08.00 uur opstonden was het weer droog geworden en waren er weer stukken blauwe lucht te zien. Na het uitchecken zijn we om 09.30 op weg gegaan naar Bjorli. Om 13.15 uur waren we al in Bjorli aangekomen. De bewolking was toegenomen en af en toe viel er wat regen. Op een van de bergen vlakbij het dorpje was een enorme wolkendeken zichtbaar.
We hebben ons in het bijbehorende hotel gemeld en kregen huisje 527 toegewezen voor de komende vier nachten. Deze bestemming is van de vijf huisjes die we gehuurd hebben het meest noordelijk gelegen.
20
Bij de receptie vertelde men ons dat er draadloos Internet was waar je als gast gratis gebruik van kon maken. Tom heeft gelijk zijn laptop gehaald en gebruik gemaakt van dat netwerk. Het was ons bij de heenreis door Zweden al opgevallen dat men hier vrij grote caravans heeft en ook hier stond op de parkeerplaats een enorme caravan. Van deze hebben we een foto genomen met daarvoor ook de Mercedes om een goed beeld te krijgen van het formaat van deze caravan.
21
Vrijdag 22 juli 2005 We zijn vanochtend pas om 10.00 uur opgestaan! Dit kwam doordat er zeer donkere gordijnen in het huisje hingen, zodat we pas laat in de gaten hadden dat het al zo laat was. We hebben daarna rustig ontbeten en besloten om vandaag richting Ǻndalsnes te rijden om te zien wat we verder zouden gaan doen. Als eerste kwamen we al vrij snel bij de Slettefossen. Hier perst de rivier de Rauma zich door een kloof met een verval van 40 meter.
Even verderop richting Ǻndalsnes kom je bij de Kyllingbrug waar de Raumabaan overheen gaat. Deze brug is 59 meter hoog, 76 meter lang en de bouw duurde van 1913 tot 1922. Ook hier gaat de rivier er met geweld doorheen.
22
Na het bezoek aan de Kyllingbrug zijn we verder naar het noorden gereden. Onderweg konden we de Trollveggen (een enorme ‘bergmuur’) helaas nog niet zien door de laaghangende bewolking. Het bleef echter wel de gehele dag droog en later op de dag trok het zelfs open, zodat de temperatuur opliep naar 22 graden. Ǻndalsnes bleek niet zo interessant voor ons als gedacht. De oude stoomtrein die daar onderhouden werd trok de aandacht van Tom, maar na die kort bekeken te hebben besloten we verder te rijden via de E136 (naar het westen) richting Tresfjord. Onderweg hebben we foto’s gemaakt van de Romsdalsfjord.
Vanuit Tresfjord hebben we het binnendoorweggetje Kjersmdalen naar Vagsvik genomen. In het begin was dit nog een verharde weg, maar hij werd al vrij snel onverhard en was pak weg 2,5 meter breed. Bij tegenliggers, die we een paar keer tegenkwamen, moesten we een ‘uitwijkplaats’ zien te vinden om te kunnen passeren. Wij vonden dit een prachtige route.
23
Vanuit Vagsvik zijn we via de Trollstigen teruggereden naar de E136. Voordat we daar waren hebben we genoten van de prachtige uitzichten over de Norddalsfjord en het begin van de Sunnylvsfjord die naar de Geirangerfjord loopt. Toen de zon wat meer doorbrak kreeg het water een prachtige blauwe kleur.
Aan het begin van de klim naar de Trollstigen was het strak blauw, maar hoe hoger we kwamen ontstonden er meer wolken. Onderweg naar de top, die op 850 meter ligt, zijn we nog enkele keren gestopt om foto’s te maken. Eenmaal op de top aangekomen zaten we volledig in de wolken.
24
Nadat we enkele kilometers hadden afgedaald werd het weer wat helderder. Bij de Stigfossen zijn we bij het bruggetje, de Stigfoss brua, gestopt om een foto te maken. Je ziet aan Dorry hoe blij ze daarmee is…
We zijn toen verder afgedaald en vervolgens terug naar Bjorli gereden. De temperatuur schommelde de hele dag tussen de 15 en de 22 graden en het was droog. We hebben ongeveer 250 kilometer afgelegd vandaag.
25
Zaterdag 23 juli 2005 We zijn vandaag om 08.30 uur opgestaan, de vorige avond gingen we om 23.45 naar bed. Buiten was het nog behoorlijk licht: je kon nog gewoon een boek lezen! Wat een verschil met Nederland zeg. De zon liet zich ’s morgens van de beste kant zien, er was ongeveer 30% bewolking. We besloten om vandaag naar het Dovrefjell nationaal park te gaan. We gingen dus richting Dombås, hier zitten we ongeveer 150 kilometer onder Trondheim, om daarna omhoog via de E6 naar Kongsvoll te gaan. We wilden hier een wandeling gaan maken, maar het pad bleek te steil voor ons. We zijn toen weer terug gereden richting Dombås om bij een andere parkeerplaats onze auto te parkeren. Hier was het behoorlijk vlak, zodat we een korte wandeling door dit gebied konden maken. Er stond een straffe wind die ook nog eens koud aanvoelde.
Na de wandeling hadden we de bus op de parkeerplaats als windscherm gebruikt en genoten we zo’n 30 minuten van de zon op onze meegenomen tuinstoelen. Het was inmiddels strak blauw geworden.
26
Na enig overleg besloten we om een onverharde weg te nemen richting Snøheim. Dit is een tolweg, Snøheimvegen geheten, die ongeveer 13 kilometer lang is en door het park loopt. De weg is doodlopend en kostte NOK 30 (ongeveer €3,75). We hadden ons muntgeld bij elkaar gezocht en hadden precies 30 kronen aan muntgeld bij ons. Wat een geluk, anders hadden we deze weg niet kunnen nemen (je kon de tol alleen betalen bij een muntautomaat). Deze weg wordt veel gebruikt door bergwandelaars om aan het einde van de weg de auto te parkeren om dan in het gebied te gaan wandelen. Je zit daar op 1450 meter hoogte en je hebt daar werkelijk een prachtig uitzicht.
Voordat we aan het einde van de weg waren zagen we opeens vier muskusossen lopen. Het waren twee volwassenen en twee kleintjes. Je moet deze beesten met respect behandelen, want als je ze te dicht nadert is een aanval van ze niet uitgesloten. Wat een geluk dat we deze beesten zagen. Aan het begin van de weg stond een bord waarop gewaarschuwd werd voor deze beesten en er werd aangeraden dat je minstens 200 meter afstand moet houden. Tevens stond er op het bord dat als er een ongeluk zou gebeuren met die beesten dat jij degene bent die verantwoordelijk gehouden wordt…
27
Nadat we het eindpunt bereikt hadden keerden we de auto en zijn we zachtjes weer terug gereden naar het begin van de tolweg. Onderweg liepen er nog schapen voor onze auto die lastig aan de kant te krijgen waren. Uiteindelijk gingen ze vanzelf weg om verderop wat te eten. We vonden het wederom een mooie route. Wat een verschil van landschap ten opzichte van Bjorli, waar alles ruiger is. We zijn terug gereden naar onze blokhut om daar nog heerlijk van de zon te genieten.
28
’s Avonds zijn Tom en Wim nog gaan mountainbiken naar de Bøverfossen. Deze lagen vlakbij onze blokhut en waren buiten goed te horen.
Al met al hebben we weer veel gezien vandaag en was het ook prachtig weer. De temperatuur lag de hele dag tussen de 20 en de 22 graden en het was ook droog. Hoewel de wind vrij behoorlijk was hebben we het niet als erg hinderlijk ervaren. Morgen gaan Tom en Wim, als het weer het toelaat, de Trollstigen opfietsen.
29
Zondag 24 juli 2005 We zijn vandaag om 09:45 uur opgestaan. Het was wederom droog en er waren weer blauwe plukken lucht te zien. Vandaag gaan Tom en Wim de Trollstigen beklimmen met de mountainbike. Aan het weer zal het niet liggen… We gaan starten bij de eerste parkeerplaats die je tegenkomt als je weg 63 naar Valldal ingeslagen bent. Vanaf deze parkeerplaats is het 9,6 kilometer klimmen naar het restaurant en de souvenirwinkels boven. Om geheel boven te komen op het hoogste punt moet je echter nog 2,5 kilometer verder klimmen. Je bent hier dan op 850 meter boven zeeniveau. Het hoogteverschil dat je dan totaal overbrugt hebt is 835 meter. Tijd Wim: Geheel boven: Tot de souvenirwinkels: Hartslag:
1 uur 7 minuten en 50 seconden 52 minuten en 10 seconden 174 gemiddeld, max. 184
Tijd Tom: Geheel boven: Tot de souvenirwinkels: Hartslag:
1 uur 28 minuten en 44 seconden 1 uur 12 minuten en 12 seconden 181 gemiddeld, max. 205
Nadat Tom al een kwartier onderweg was begon Wim ook aan de klim. Tijdens het klimmen was het best wel warm. Bij de start was het 22 graden. Boven was het zo’n 13 graden. Nadat we allebei boven waren gekomen daalden we af richting de souvenirwinkels. We trokken onze extra jasjes aan om ons te beschermen tegen de koude wind. De zon scheen inmiddels volop en uit de wind was het gewoon warm. Na voor Tom een T-shirt gekocht te hebben zijn we weer afgedaald naar het dal. Op de terugweg hebben we veel foto’s gemaakt. Als je met de fiets naar beneden gaat kan je namelijk overal stoppen om foto’s te maken. Met de auto lukt dat alleen op de grotere uitwijkplaatsen. Hier volgt een impressie van de beklimming en de prachtige omgeving:
30
31
We zijn, al afdalende, ook nog even gestopt bij het bord waar staat dat de Trollstigen begint. Hier staat ook een bordje dat je waarschuwt voor trollen.
Ongeveer bij dit punt zag Tom, toen hij aan het klimmen was, een hert oversteken. Later maakten we er grapjes over als: ”Hij kon makkelijk oversteken, want Tom ging niet zo hert.” We zijn ook nog even gestopt bij het ‘riviertje’ dat door de waterval gevormd wordt. Hier liepen ook enkele koeien in het wild. We hebben daar ook de temperatuur van het water gevoeld: ZEER KOUD!
32
Op de weg terug naar ons huisje konden we nu de Trollveggen goed bekijken omdat deze nu niet meer in de wolken lag. Het is een schitterende steile wand van wel 1 kilometer hoog; de grootste van Europa.
33
Maandag 25 t/m woensdag 27 juli 2005: Kaupanger
De route van Bjorli naar Kaupanger, ongeveer 300 kilometer
34
Maandag 25 juli 2005 Vandaag vertrekken we weer vanuit Bjorli. Het was wederom goed weer met een temperatuur rond de 12 graden. Later op de middag liep dit op naar zo’n 20 graden. We vertrokken om 09:30 uur richting het Feriepark Vesterland in het Sogndal (4 kilometer noordelijk gelegen boven Kaupanger). De te rijden afstand bedraagt 306 kilometer. We zijn via de E136, richting Dombås, de E6, weg 15, weg 55 en dan nog een stukje weg 5 gereden. Als je weg 55 neemt, dan passeer je bij uitzichtpunt Sognefjell de hoogste bergpas van Noord-Europa. Dit punt ligt op 1434 meter boven zeeniveau en heet Sognefjellsvegen. Aan de zuidoost zijde van deze weg ligt het Jotunheimen Nationalpark. Er lag veel sneeuw boven op deze pas en de omliggende bergen. Deze weg geldt als één van de mooiste bergwegen van het land. Boven op het uitzichtpunt kan je ook de Fannaråk gletsjer zien. De temperatuur was hier 11 graden. Na wat gefotografeerd te hebben reden we verder richting het Sogndal. Al rijdend richting Fortun krijg je nog 11 haarspeldbochten met dalingen van 8 – 11%. Diverse stukken zijn aardig smal, zodat je rekening moet houden met eventuele tegenliggers. We moesten zelfs op een gegeven moment onze linker spiegel inklappen voor een tegemoetkomende vrachtwagen. Zelfs met de spiegel ingeklapt paste het maar nèt.
En ook hier was het wederom topdrukte… 35
Om 15:30 arriveerden we bij ons derde huisje. We verblijven hier 3 nachten. Het was een prima huisje, het zag er van binnen luxe uit. Er was een gratis Internetaansluiting aanwezig (helaas hadden we geen netwerkkabel bij ons, dus hier konden we geen gebruik van maken), centrale afzuiging voor de stofzuiger, een houtkachel en TV. Zelfs de handdoeken en bedlinnen waren gratis aanwezig. Het hout voor de kachel kon je gratis afhalen.
36
Dinsdag 26 juli 2005 We stonden vandaag op om 08:15. Het had de afgelopen nacht geregend. Er hingen nog dikke wolken in de bergen, maar het was wel droog. We zijn eerst naar de VVV in Sogndal gegaan om te informeren naar een boottocht op de Sognefjord. Ze adviseerde ons om de boot vanuit Kaupanger naar Gudvangen (en terug) te nemen. Deze tocht kostte NOK 236 (ongeveer €29,50) per persoon. De duur van deze boottocht is ongeveer 5 uur en we besloten deze te boeken. We ontvingen twee boekingsnummers die we later nodig hadden om aan boord te komen. Na het reserveren zijn we via weg 5 naar de Bøyabreen gegaan. Dit is één van de gletsjertongen van de Jostedalsbreen, de grootste gletsjer van Europa. Voordat je daar bent kom je vlak vóór het Norsk Bremuseum (het Noorse gletsjermuseum) bij een tolpoort, waar je NOK 160 (ongeveer €20,00) moet betalen om de weg te mogen vervolgen. Dit is de duurste tolweg van Noorwegen. Er is geen mogelijkheid om je auto voor de tolpoort te parkeren en dan lopend naar het museum te gaan. We gingen dus door de tolpoort heen, NOK 160 lichter, en zijn naar de Bøyabreen gereden. Omdat we zoveel tol moesten betalen zijn we nog wat verder doorgereden naar Skei om daar na ongeveer 8 kilometer rechtsaf te slaan richting Fonn over weg 453. Dit is een doodlopende weg en behalve mooie watervalletjes en een ruwe waterloop vonden we het niks bijzonders. Voor de betere wandelaar is er aan het einde van de weg een wandeling mogelijk naar het Jostedalsbreen Nationalpark.
De gletsjertongen van de Bøyabreen
37
We keerden aan het einde om en besloten een bezoek te brengen aan het Norsk Bremuseum. De entree bedroeg NOK 80 (ongeveer €10,00) voor volwassenen en NOK 40 (ongeveer €5,00) voor studenten. In totaal kostte het dus NOK 200 (ongeveer €25,00). We vonden dit een zeer interessant museum, dat onder andere vertelt over het ontstaan van gletsjers, de blauwe kleur van het ijs en de groene kleur van de fjorden. Tevens wordt er een mooie panoramafilm met 5 schermen getoond over de Jostedalsbreen. Dit museum is zeker de moeite waard om te bezoeken. Na het bezoek moet je wederom door de tolpoort om terug te kunnen. Wat schetst onze verbazing? We moesten wéér NOK 160 (ongeveer €20,00) betalen! De juffrouw achter het loket werd niet koud of warm van onze argumentatie dat we 4 uur geleden ook al tol betaald hadden en eigenlijk alleen een bezoek aan de gletsjertong en het museum gebracht hadden. Ook het vertonen van ons eerste kaartje maakte niets uit. Betalen! Zo werd het bezoek aan het museum het duurste dat we ooit gedaan hebben, namelijk: 2 x 160 + 200 = 420 NOK (ongeveer € 52,50)!! Wees gewaarschuwd… We zijn daarna teruggereden naar Sogndal om daar inkopen te doen in het grote overdekte winkelcentrum. De zon was inmiddels regelmatig te zien we vonden het zelfs warm (ongeveer 20 graden). Onderweg kwamen we langs de weg nog veel dieren tegen. Om 16:45 waren we terug bij ons huisje.
De bokken waren het niet met elkaar eens
38
Woensdag 27 juli 2005 Vandaag gaan we met de boot naar Gudvangen. De boot zou om 09:30 vertrekken en ons was aangeraden om daar op tijd te zijn in verband met de vele mensen die ook mee zouden gaan. Om 09:00 uur parkeerden we de auto vlakbij de aanlegplaats van de boot. Er waren inderdaad al veel mensen aanwezig.
Om 09:30 vertrokken we naar Gudvangen. Het was wederom heerlijk weer. Het was droog en tot 3/4 bewolkt. Op de terugweg naar Kaupanger was het boven de fjord zelfs onbewolkt. We hebben heerlijk in de zon gezeten boven op het dek. Er waren genoeg tuinstoeltjes aanwezig om te kunnen zitten. De Næroyfjord naar Gudvangen is de smalste sectie van de Sognefjord. De Næroyfjord is 17 kilometer lang. Bij Bakka is de breedte nog maar 250 meter en is het 12 meter diep. Om 13:20 meerden we aan in Kaupanger waarna we heerlijk bij ons huisje hebben gezeten. Deze dag was voor ons eigenlijk een rustdag, gezien de andere dagen waar we zoveel kilometers gereden hadden. Vandaag hebben we slechts 9 kilometer met de auto afgelegd.
39
Donderdag 28 t/m zondag 31 juli 2005: Mo
De route van Kaupanger naar Mo, ongeveer 200 kilometer
40
Donderdag 28 juli 2005 Vandaag vertrekken we naar Mo, waar ons voorlaatste huisje gelegen is. We zullen daar 4 nachten verblijven. De afstand tot aan Mo bedraagt 195 kilometer. Om 09:40 vertrokken we om de boot van 10:00 uur te nemen van Mannheller naar Fodnes. De overtocht kostte NOK 154 (ongeveer €19,25) voor de auto + 3 personen. De overtocht duurt ongeveer 15 minuten. Tom was hier uit de auto gegaan om foto’s te maken. Hij klom op een gegeven moment op de rand van de boot om daar een betere overzichtsfoto te kunnen maken. Dorry zag dit gebeuren en schreeuwde het uit, omdat ze dacht dat Tom in het water zou vallen. De foto werd dus niet van bovenaf genomen…
Na de overtocht krijg je gelijk een 7 kilometer lange tunnel richting Lærdalsøyri. We zijn daarna door de langste autotunnel van de wereld gereden, de Lærdalstunnel. Deze tunnel is 24,5 kilometer lang en drie stukken in deze tunnel zijn extra verlicht. Dit zijn ook de punten waar het is toegestaan om terug te keren als je de afstand toch te veel vindt.
41
De tunnel is over de gehele lengte verlicht en de extra verlichte delen laten zien wat je zou zien als je onder een gletsjer zou zitten. Er werd een zéér korte stop gehouden om snel even een foto te maken (er zijn uitwijkhavens in dit gedeelte gemaakt om het te kunnen fotograferen). Wim heeft het niet zo op tunnels, en zeker niet op dit soort hele lange tunnels, dus tijd om een goede compositie te bepalen om zo een optimale foto te nemen was er niet. De foto’s zijn toch aardig gelukt en geven een goede indruk van hoe het er daar uitziet.
De reis naar Mo zou er trouwens een worden met heel veel tunnels. In totaal hebben we 63,68 kilometer in tunnels gereden. We zijn door 22 tunnels gereden, de hele kleintjes niet meegerekend. Via Gudvangen en Voss zijn we via de E16 naar Dale gereden om daar de afslag naar weg 569 te nemen naar Mo. Deze 33 kilometer lange weg vonden we zeer onprettig. Op sommige stukken was de weg zéér smal en erg bochtig. Je moest voortdurend in de gaten houden of er tegenliggers aan kwamen om zodoende op tijd een uitwijkplaats te kunnen nemen. Ook zijn er diverse tunnels waar maar 1 voertuig tegelijk doorheen kan. Zeker die ene langere tunnel waarbij je eventueel achteruit moet rijden op je spiegels, iets dat geen doen is in dat donkere hol! Niet alle tunnels zijn verlicht en zelfs met groot licht aan zie je nog nauwelijks iets. Gelukkig kwamen we in de tunnels geen tegenliggers tegen.
42
Het meer bij Voss Om 14:15 uur hebben we ons bij de receptie van de jachthaven gemeld en kregen we “huisje” 204 toegewezen. Dit was een bovenverdieping aan de straatzijde. We hadden hier geen balkon of iets dergelijks. Onder ons zat de supermarkt. Het was hier erg rustig. Op de televisie konden we maar liefst 3 Noorse zenders ontvangen!
Het weer vandaag: uit de tunnel komend bij Gudvangen kregen we gedurende ongeveer 45 minuten een flinke regenbui op onze pet. Daarna werd het lichter en zelfs de zon begon te schijnen. Bij Voss hebben we nog een heerlijk ijsje gekocht en genoten we van het weer en uitzicht. Bij vertrek uit Kaupanger was het 12 graden, de middag temperatuur kwam uit op 18 graden.
43
Vrijdag 29 juli 2005 We zijn opgestaan om 09:30 uur. We besloten om een rustdag in te lassen. Het weer was wederom prima, half bewolkt en een aangename temperatuur. Tom besloot om voor 1 uur een kano te huren (NOK 50 (ongeveer €6,25) per uur) om daarmee op de Mofjord te gaan varen. Later in de middag hebben we een motorbootje gehuurd om met z’n drieën op de fjord te kunnen varen. Dit kostte NOK 175 (ongeveer €22,00) per uur. De temperatuur was in de zon zeker 30 graden. Dit was echt niet wat we van Noorwegen verwacht hadden. Tot nu toe troffen we het zeker met het weer. We hadden besloten om morgen via het andere, westelijke, gedeelte van weg 569 (dit stuk was ongeveer 16 kilometer lang) naar Arna te gaan om daar de trein te nemen naar Bergen (tip van een andere Noorwegenganger).
44
Zaterdag 30 juli 2005 Toen we ’s ochtends opstonden was het geheel bewolkt. Toen we vertrokken, omstreeks 10:00 uur, richting Bergen kwamen er al enkele stukken blauwe lucht door. In Bergen, de natste stad van Europa, was het inmiddels strak blauw geworden. De temperatuur in de schaduw was er 25 graden! Om naar Bergen te gaan, namen we weg 569. Deze weg is vele malen beter te rijden dan het gedeelte dat we reden om in Mo te komen. We besloten dan ook dat als we uit Mo vandaan zouden gaan we deze weg zouden nemen en niet meer de weg naar Dale zouden rijden. Vanaf Mo is het ongeveer 75 kilometer naar het treinstation van Arna. Daar hebben we de auto geparkeerd en kochten we 3 retourtjes naar Bergen voor NOK 50 (ongeveer €6,25) per stuk. We vonden dit ideaal, omdat je je zo geen zorgen hoefde te maken over waar je je auto moest parkeren. De parkeerplaats bij het station is bovendien gratis. Onderweg naar Arna kom je, net na Knarvik, over de Nordhordlandsbrua. Dit is een tolbrug (NOK 45 (ongeveer €5,50)) waarbij je een mooi uitzicht hebt over het water dat rondom Bergen ligt. Het is dan niet zo ver meer naar het plaatsje Arna. Het ritje met de trein duurt overigens maar 7 minuten, dus je bent zo in het centrum van Bergen. Bij het verlaten van het station in Arna ga je een tunnel in en vlak voor Bergen kom je er weer uit.
Hopelijk is er genoeg plek zometeen…
We konden er nog net één vinden…
45
Eenmaal aangekomen in Bergen zijn we gelijk naar de vismarkt gelopen. Wat een grote vismarkt hebben ze daar! We hebben daar voor het eerst walvisvlees geproefd. Ook het verschil tussen de echte wilde zalm en de gekweekte zalm werd ons duidelijk gemaakt door het te laten proeven.
Na over de vismarkt gelopen te hebben zijn we naar de pakhuizenwijk Bryggen gegaan. Deze bevindt zich aan de haven Vågen. Deze pastelkleurige huisjes zijn nog de originele huizen van de oorspronkelijke handelskade. De andere huizen zijn tijdens een grote brand verwoest.
46
Na een wandeling langs diverse winkeltjes brachten we ook een bezoek aan een winkeltje waar alleen maar Kerstspullen verkocht worden. Voordat je boven in de winkel bent moet je eerst een ontzettend scheve trap op.
Aan de overzijde van de haven hebben we de passagiersboten nog bekeken. Deze onderhouden een verbinding tussen diverse plaatsen. Je kunt deze zien als een soort lijndienst zoals wij die met bussen kennen.
Na wat gelopen te hebben zijn we op een terrasje gaan zitten. We bestelden er een bier van 0.6 liter, een Fanta van 0.8 liter en een Fanta van 0.4 liter. Hiervoor moesten we NOK 152 (ongeveer €19,00) afrekenen.
47
Ook de tocht met de Fløibanen stond op ons programma. Deze bergbaan brengt je 300 meter hogerop, zodat je een prachtig uitzicht hebt over de stad Bergen. De kaartjes kostten NOK 60 (ongeveer €7,50) per persoon.
Na van het uitzicht genoten te hebben en het winkeltje, dat boven aan de bergbaan ligt, bezocht te hebben zijn we weer terug naar beneden gegaan.
48
Na een bezoekje aan de plaatselijke Mc Donald’s zijn we teruggelopen naar het treinstation van Bergen om daar de trein naar Arna te nemen. We hadden hier geluk, want de trein vertrok binnen 5 minuten nadat we in de trein zaten. In Arna hebben we de auto weer opgepikt en zijn we teruggereden naar ons huisje in Mo, alwaar we om 18:45 arriveerden. Het was een heerlijke dag met prachtig weer voor een stad waar het normaal 275 dagen per jaar regent!
49
Zondag 31 juli 2005 Vandaag is onze laatste dag in Mo. We zijn opgestaan om 09:30 en er was wederom een strak blauwe lucht. We hebben heerlijk in de zon op de steiger gezeten en naar de lokale vissers gekeken. Gisteravond zijn een paar Nederlandse mensen in hun meegenomen rubberbootje gaan vissen en ze vingen warempel 5 vissen. Hiervan waren er twee kabeljauw, de andere vissoorten kenden ze niet. Dus vissen in de fjorden met een pijllood en een verenpaternoster werkt goed. Wel zorgen dat je diep genoeg kunt vissen door er een zwaar pijllood of iets dergelijks aan te hangen. Tom en Wim zijn vroeg in de middag nog met de mountainbike tot halverwege het Steinslandvetnet gefietst. Dit is naar het einde van de weg die van Mo naar Heimdal loopt. De afgelegde afstand was ongeveer 40 kilometer.
Terwijl Tom en Wim aan het fietsen waren heeft Dorry aan het strandje van Mo gezeten. Ze is ook nog het water in gegaan, maar na drie slagen in het ijskoude fjordwater zocht ze toch weer de warme handdoek op. Om een uur of 3 werd het geheel bewolkt en zelfs benauwd. ’s Avonds hebben we de spullen bij elkaar gepakt voor het vertrek van morgen naar Hovden.
50
Maandag 1 t/m woensdag 3 augustus 2005: Hovden
De route van Mo naar Hovden, ongeveer 375 kilometer
51
Maandag 1 augustus 2005 Vandaag zijn we om 08:00 uur opgestaan en rond 09:15 vertrokken we naar Hovden, waar ons laatste huisje ligt. We zullen daar drie overnachtingen hebben. Donderdag 4 augustus beginnen we aan de terugreis. We nemen de weg 569, ten westen van Mo, richting Knarvik om daar richting Voss te rijden (ongeveer 80 kilometer meer dan weg 569 richting Dale + 1x tol van NOK 45 (ongeveer Є5,50)). Vervolgens namen we de veerboot van Bruavik naar Brimnes, NOK 89 (ongeveer €11,00) voor 3 personen + auto, om daarna via weg 13 en de E134 bij Haukeligrend naar het zuiden te gaan over weg 9. De afstand van Mo tot aan Hovden bedroeg 372 kilometer. Onderweg hebben we prachtige uitzichten over diverse fjorden gehad. In het gebied bij Valldal (bij de Trollstigen) draait het veel om aardbeien, bij het gebied van Brimnes naar Odda zijn het kersen. Overal zie je ‘kraampjes’ waar morellen (zure kersen) te koop worden aangeboden. We rijden langs de laatste fjord die we nog te zien krijgen, namelijk de Sørfjord.
Een kilometer of 12 onder Odda zien we aan de linkerzijde een werkelijk schitterende dubbele waterval, de Låtefossen. Hier valt het water 185 meter naar beneden. We zijn even gestopt om enkele foto’s te maken en vervolgden onze reis.
52
Na Røldal, richting Haukeligrend, rijd je door een schitterend hooggebergte met diverse haarspeldbochten. Het hoogste punt van deze Haukeliveg ligt op 1085 meter. Je kan dit een beetje vergelijken met de Sognefjellsvegen, alleen de gletsjers ontbraken.
Nadat we door de Haukelitunnel, 5682 meter lang, gereden waren zouden we nog een tunnel moeten nemen, namelijk de Prestegårdstunnel. Hier zouden we echter nog een avontuur beleven! Wat was namelijk het geval? In de tunnel waren wegwerkzaamheden bezig, zodat deze afgesloten was. We werden omgeleid via een weggetje links omhoog, om de tunnel te omzeilen. Nu was dit weggetje geschikt voor de breedte van ongeveer één auto, terwijl het verkeer in beide richtingen over hetzelfde weggetje moest… Goed opletten dus voor de ‘uitwijkplaatsen’ als er tegenliggers aankwamen! Halverwege deze weg zagen we onze voorliggers al stil staan. Al gauw stond de weg van de top tot ver achter ons vol met wachtende auto’s en campers. Aan de andere zijde, ons tegemoet komend, stond het ook stil. Tom ging eens polshoogte nemen van de situatie op de top en liep een stuk vooruit. Er stond op de top een personenauto met een boot erachter en een tegenligger met aanhanger er tegenover. De man met de boot was iets te ver achteruit gereden, zodat aanhanger met boot met een wiel scheef in een greppel stond. Na heel veel passen en meten kon de auto met aanhanger passeren, zodat daarna de auto met boot weer normaal op de weg kon gaan staan om de schade op te nemen. Nu kon onze rij auto’s de tocht vervolgen langs alle in de ‘berm’ geparkeerde auto’s. Dorry was niet blij! Na heel wat gemanoeuvreer kwamen we eindelijk voorbij de tunnel weer op de E134. Pfff… Eigenlijk onvoorstelbaar dat men dacht dat het verkeer wel over deze berg kon rijden. Toen we de berg af kwamen rijden zagen we dat inmiddels één tunnelhelft was opengesteld voor het verkeer!
Wat een verschil van landschap ten opzichte van het achter ons liggende Mo. Het blijft ons verbazen dat je na pakweg 100 kilometer je in een totaal andere omgeving terecht kan komen. Nadat we van deze hoogvlakte enkele foto’s genomen hadden zijn we de weg vervolgd richting Hovden.
53
Nadat we weg 9 ingeslagen waren reden we via enkele haarspeldbochten omhoog om daarna een werkelijk schitterende golvende weg voor je te zien. Om 16:45 uur kwamen we in Hovden aan bij het laatste huisje van deze vakantie. Dit was tevens ook het grootste huisje (geschikt voor negen personen), omdat ze hier geen ‘kleinere’ hebben. Ook hier hadden we TV met maar liefst 1 Noorse, gespikkelde, zender.
54
Dinsdag 2 augustus 2005 Niet te geloven, maar vandaag was het wederom strak blauw. Waar hebben we dit aan verdiend? We hebben tot nu toe eigenlijk maar 1 middag regen gehad en bij het vertrek uit Kaupanger onderweg een buitje van ongeveer één uur. Beide waren tijdens autoritten. Voor de rest was het een wolkje, zonnetje of strak blauw. Voor ons perfect vakantieweer.
Tom en Wim gingen vandaag met de mountainbike de skiberg bij Hovden opfietsen, terwijl Dorry met de stoeltjeslift naar boven zou gaan. De top van deze berg, Nosberg geheten, ligt op 1176 meter boven zeeniveau. Hovden zelf ligt op 740 meter. De klim bedroeg dus 436 hoogtemeters.
De te volgen route blijkt ’s winters een rode skipiste te zijn. Dit hebben we gemerkt ook. Het grootste stijgingspercentage was dan ook 25%. De gehele route is ongeveer 3,2 kilometer lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 13%. Het bleek onmogelijk om de route zonder te stoppen te voltooien. Sommige stukken waren echt té steil. We maakten dan ook 5 ‘tussenstops’ om de hartslag weer enigszins normaal te krijgen. Het lukte ons daadwerkelijk om fietsend boven te komen (grotendeels in de 22 / 32).
55
Dorry zat inmiddels al van het uitzicht te genieten. Boven heb je een schitterend uitzicht over Hovden en omgeving. Hier hebben we ongeveer 45 minuten in de zon genoten om daarna weer af te dalen. Hierbij kan je de fiets nauwelijks laten lopen vanwege de steilheid en losse stenen. Uiteindelijk kwamen we veilig beneden en keken we nog eens trots achterom om te zien wat we gepresteerd hadden. Dorry was weer met de stoeltjeslift naar beneden gegaan. Echt blij was ze hier niet mee, want je kijkt een behoorlijk gat in.
’s Middags hebben we nog wat inkopen in Hovden gedaan om daarna op ons terras wat te lezen en te drinken. Het bleef de hele dag zonnig en warm. In de avond koelde het echter wel snel af.
56
Woensdag 3 augustus 2005 Vandaag, de laatste vakantiedag, is het geheel bewolkt. We besloten om naar de Vrangfoss Slusen te gaan. Dit sluizencomplex van het Telemarkkanaal ligt net iets boven Ulefoss. Gezien het hoogteverschil van 72 meter dat overbrugt moet worden zijn er in totaal 17 sluizen gebouwd. In Vrangfoss liggen er zelfs 6 achter elkaar!
Op de heenweg hebben we de E134 genomen om bij Seljord weg 36 te nemen richting Skien. Dit is een mooie brede weg. Bij Ulefoss zijn we afgeslagen en worden de Vrangfoss Slusen al aangegeven. Je neemt dan nog een klein gedeelte van weg 359 om bij de sluizen te komen. We parkeerden onze auto in Eidsbygda. Op de terugweg zijn we van Dalen naar Rotemo gereden over weg 45. Dit is een zéér mooie bergpas. Deze weg heeft de naam Suleskarvegen. Onderweg heb je diverse mogelijkheden tot het maken van een wandeling. Inmiddels was het wat gaan regenen, zodat we onze vakantie met een klein buitje gingen afsluiten. In Hovden hebben we de laatste inkopen voor de terugreis gedaan en de auto volgetankt, zodat we morgen aan de terugreis kunnen beginnen. Vanaf Beuningen (Gld.) hebben we tot nu toe al 4300 kilometer gereden.
57
Donderdag 4 augustus 2005 De wekker liep vannacht om 03:45 af. Het was nog aardig donker, want het motregende. Dit viel ons tegen, want we wilden eigenlijk niet in de schemering rijden in verband met overstekende elanden of herten. Deze beesten zijn gedurende de schemering het actiefst en keren vaak terug van de drinkplaatsen. We hebben dan ook rustig aan gedaan en om 04:40 vertrokken we uit Hovden. Om zoveel mogelijk te zien reden we voordurend met groot licht. We daalden vanuit Hovden af naar de E134 om daarna richting Oslo te rijden. Na ongeveer 10 kilometer zien we plotseling, op een meter of 40 voor ons, een eland aan de rechterkant van de weg staan. Remmen en stilstaan! Vervolgens stak dat beest op zo’n 5 meter voor ons op zijn gemak over. Wat een geluk dat we dit beest opmerkten. We snappen nu ook waarom de meeste Noren twee verstralers op hun auto gemonteerd hebben. We waren voor het eerst in Noorwegen en hebben zowel op de heen- als terugreis een eland gezien. En dat terwijl er ook mensen zijn die speciaal de snelweg verlaten om door bossen en dergelijke te gaan rijden om elanden of rendieren te zien en vervolgens helemaal niks te zien krijgen. Later zien we bij de bosrand nog enkele herten staan en bij de tolplaza van de Oslofjordtunnel (NOK 55 (ongeveer €7,00)) steekt er zelfs voor ons een de weg over! Onze weg vervolgend bereiken we na 4 uur en 40 minuten de E6. We hebben ‘pas’ 300 kilometer afgelegd. Op naar de Svinesundbrug! Na enige tijd komen we bij het voorlaatste tolpoortje voor de ringweg van Oslo. Dit kostte NOK 20 (ongeveer €2,50). We hadden nog precies 20 kronen aan munten. Nu was al ons Noorse geld op. Bij de Svinesundbrug betaalden we de laatste tol van NOK 18 (ongeveer €2,20) dan ook met de creditcard. Dit is overigens bij alle ‘echte’ tolpoorten mogelijk. We zijn nu in Zweden. We hadden onderling afgesproken dat we op de terugweg via de Øresundbrug naar Denemarken zouden rijden. We gingen dus verder richting Malmö. Aangekomen bij de brug, na ongeveer 840 kilometer, hebben we een Øresundticket (Europabiljett) gekocht. Dit houdt in dat we tevens een kaartje voor de boot van Rødby naar Puttgarden kregen. Dit scheelt enkele euro’s ten opzichte van twee losse kaartjes. Dit ticket kostte SEK 720 (€80,00).
58
De brug is een mooi staaltje van techniek. Na de brug rij je een tunnel in van ongeveer 5 kilometer om daarna in Kopenhagen te komen. We bereikten Rødby om 17:30 uur en hebben vandaag reeds 1021 kilometer gereden. Ook hier hoefden we, net als op de heenweg, niet lang te wachten: we hoefden slechts één boot te wachten. Bij het vertrek uit Denemarken zagen we nog een groot windmolenpark liggen. Indrukwekkend.
Om 19:10 uur reden we in Puttgarden van de boot, alwaar we besloten om geen overnachting te maken en gelijk door te rijden naar huis. Dat doen we dus nooit meer! Na wat stops en wat gegeten te hebben waren we precies 20 uur na vertrek (om 01:40 uur) thuis. De terugreis bedroeg 1600 kilometer. In totaal hebben we deze vakantie 6002 kilometer afgelegd!
59
De route van Hovden naar Beuningen, ongeveer 1600 kilometer
60
